รักไม่รักไม่รู้...
1
กูเบื่อ กูเซ็ ง ใครได้ยินกูบ้าง!! แม่งเอ๊ย ท�ำไมปิดเทอม มันน่าเบื่ออย่างงี้วะ เมื่อไรจะเปิดสักทีแม่ง คนเรานี้ก็แปลกพอโรงเรียนเปิดเสือกอยากนอนอยู่บ้าน แต่ พอโรงเรียนแม่งปิดให้จริงๆ เสือกเรียกร้องจะไปโรงเรียนให้ได้ อยู่บ้าน แม่งก็น่าเบื่อ ได้ยินเสียงแม่บ่นเกือบทุกวัน ก็กูไม่มีไรท�ำก็ต้องเล่นเกมดิ พอเล่นเกมแล้วก็ต้องตื่นสายถึงจะเป็นสเต็ปของมัน แต่ด้วยสภาพกูคือ ชอบปวดหัวบ่อยๆ แล้วเอาไปอ้อนแม่ แม่กูเลยบ่นมาซะยาวเป็นหาง ว่าวเลย “ไอ้เหี้ยโรลครับ ตอนนี้เพื่อนเวรของมึงทั้งหลายมันมาถล่มมึง ถึงบ้านแล้วนะครับ ลงมาซะทีเว้ย!” เสียงไอ้โรมผู้มีศักดิ์เป็นพี่ชายแท้ๆ ของกูเอง ไอ้โรมมันเรียนศิลปกรรมปีสองแล้ว ที่มหา’ลัยของรัฐแห่งหนึ่ง มหา’ลัยทีพ่ วกกูหลายคนใฝ่ฝนั ว่าจะต้องไปเรียนให้ได้ ถึงไม่ใช่อนั ดับหนึง่
-4Jimmeiiii*
...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้กูเห็น แต่กูชอบ และต้องเข้าให้ได้ด้วย ไอ้โรมพี่ชายกูหล่อ เรียนเก่งด้วย กร๊ากๆ “เออ ลงมาแล้วเนี่ย!” กูเดินกระแทกเท้าลงมาด้านล่างเพื่อมา หาไอ้พวกเวรทั้งหลาย บ้านที่ดูกว้างๆ สะอาด น่าอยู่น่าอาศัยในตอน เช้า แต่ในตอนนี้แม่งเอ๊ย! ท�ำไมขนมมันเยอะขนาดนี้วะ ที่ส�ำคัญนั่นขนม กูนะ!! ใครให้เอามากิน ต้องเป็นแม่กูอีกแน่เลย “แม่!! ท�ำไมเอาขนมโรลมาให้พวกนี้กิน!!” กูแหกปากเรียกหา แม่กูทันที เพราะนอกจากแม่แล้วไม่มีใครกล้าบังอาจแตะขนมของโปรด กูเป็นอันขาด “ถ้าจะเป็นเอามาก เพือ่ นมาบ้านไม่เอาขนมให้กนิ แล้วจะให้กนิ อะไร” แม่กูชะโงกหัวออกมาด่ากูจากในครัว สงสัยก�ำลังท�ำกับข้าวให้ พวกเหี้ยนี่กินแน่เลย ไอ้เหี้ยพวกนี้ก็เหลือเกิน มาบ้านกูทีไรเป็นต้องให้ แม่กูท�ำกับข้าวให้แดกทุกครั้ง บ้านพวกมึงไม่มีเหรอห๊ะ!! “อย่างอื่นก็ได้ แม่อะ!!” กูท�ำเสียงขัดใจมากๆ แล้วเดินมาถีบๆ เพื่อนกูเรียงตัว โทษฐานมาแดกขนมของโปรดกู “มึงเนี่ยนะ กี่ขวบแล้ววะ หวงขนมไปได้” ไอ้พี่โรมมันเดินมา ตบหัวกูแล้วส่งโค้กมาให้กูดื่มแก้เซ็ง “ก็ของกูอะ มึงก็รู้ไอ้พวกเหี้ยเนี่ยแดกเหมือนกะห่าลง ดูดิ!” กู เริ่มงอแงทันที ดิ้นๆ แต่ไม่มีใครสนใจกูหรอก เพราะพวกมันชินกันหมด แล้ว กูเป็นแบบนี้ออกจะบ่อยไป “ขี้หวงว่ะมึง นี่พวกกูเพื่อนมึงนะ” เสียงไอ้จ๊ะเพื่อนสนิทใน แก๊งค์กู ไอ้เหี้ยจ๊ะผู้มีใบหน้าที่แบ๊วเกินผู้หญิง ท�ำให้เพื่อนๆ ผู้หญิงใน ห้องกูแม่งหมั่นไส้ไอ้จ๊ะเป็นแถวโทษฐานหน้าตาดีเกิน ผู้หญิงอาย ฮ่าๆ ไอ้เหีย้ จ๊ะมีความสูงแค่ 178 แต่มคี วามไวของปากเวลาเถียงเร็วมากพอๆ กับกูเลย
-5Jimmeiiii*
รักไม่รักไม่รู้... “นั่นดิ! กูเห็นมึงก็เป็นแบบนี้ตลอดเวลาพวกกูแดกขนมมึง แต่ ก็ท�ำไรไม่ได้” ส่วนไอ้เหี้ยที่พูดอยู่นี่มันชื่อไอ้นุ เป็นประธานสีโรงเรียน นะเว้ยมึง เห็นกะล่อนๆ กวนตีนแบบนี้เหอะ เรื่องหน้าตาไม่ต้องห่วง ประธานสีโรงเรียนกูไปประชุมกับโรงเรียนไหน มีหญิงโรงเรียนอื่นมาติด ตรึม แต่มันไม่เอาหรอก ของมันต้องชายติดเท่านั้นแหละ ไอ้เหี้ยนุมันไม่ ได้ปิดบังว่ามันเป็นเกย์ แต่ก็ไม่ได้เปิดเผยจนน่าเกลียด “แล้วพวกมึงจะแดกของกูทำ� ไมละ สัด!! รูว้ า่ กูหวงอะ!!” กูตะโกน ใส่หน้าไอ้พวกเหี้ยดังๆ พวกมันไม่แม้จะสนใจเลยด้วยซ�้ำ เสือกยังมาตบ หัวกูคนละทีอีก “ระหว่างไอ้ขนมเหี้ยนี่กับน้องเนม ม.3 มึงหวงใครมากกว่ากัน วะ” ไอ้เหี้ยที่ก�ำลังลอยหน้าลอยหน้ากวนตีนกูอยู่มันชื่อไอ้แชมป์ เดือน โรงเรียนรุ่นกูนะมึง เพื่อนกูอีกแล้ว เพื่อนกูหล่อๆ ทั้งนั้นแหละ ไม่ได้ ตั้งใจจะคบกัน มารู้ตัวอีกทีแม่งก็สนิทกันมา 5 ปีแล้ว ส่วนไอ้เนมที่มันว่าก็คือกิ๊กเบอร์ล่าสุดของกูเอง ไม่ต้องสงสัย ชื่อให้มากความ ไอ้เนมเป็นผู้ชายและกูก็เป็นผู้ชาย เรียกสั้นๆ ง่ายก็กู เป็นเกย์ ฮ่าๆ เรื่องนี้แม่กูรู้แล้ว เพราะแม่กูรู้กูถึงต้องตั้งใจเรียน เพื่อหัก ล้างให้กับการที่กูมีหลานให้แม่ไม่ได้ “สัด! คนละเรื่องละ คนก็คนดิ แม่งเหมารวมนะมึง” กูยันโครม ไปที่ไอ้แชมป์ แต่มันเสือกรู้ทัน หลบตีนกูได้ ไอ้เนมมันน่ารัก ตัวเล็กๆ ขาวๆ ดังอะใน ม.3 เขารู้จักกันทั่ว เป็นกิ๊กกับกูมาจะได้เดือนแล้ว กูไม่ได้เจ้าชู้นะ แต่แค่ไม่รักจริงๆ กูไม่ใช้ ค�ำว่าแฟนว่ะ ไม่ชอบใช้เรื่อยเปื่อย กูเป็นชอบคนง่ายแล้วก็เบื่อง่ายด้วย “อ้าวเว้ย! มึงนี้พาลดีฉิบ เด็กน้อยเอ๊ย!” ไอ้เหี้ยจ๊ะมันเดินมา ดีดหน้าผากกูแรงๆ แล้วเดินไปออดอ้อนแม่กูในครัว นั่นแม่กูนะมึง แม่กู ก็เหลือเกิน ตามใจไอ้เหี้ยนี่อย่างกับอะไรดี “สัด! กูเจ็บนะ ไอ้เหี้ย!!” กูตะโกนด่ามันตามหลังไป
-6Jimmeiiii*
...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้กูเห็น “ไอ้โรลลี!่ ! พูดจาชักเอาใหญ่แล้วนะ นีข่ นาดแม่อยูด่ ว้ ยนะเนีย่ !!” แม่กเู ดินออกมาด่าเลยทีนี้ แม่กไู ม่ชอบให้กพู ดู หยาบๆ เท่าไร ยิง่ กับเพือ่ น ยิ่งแล้วใหญ่ พวกกูเวลาอยู่กับแม่ละพูดกันเพราะเหี้ยๆ เลย “แม่อะ!!” กูพูดได้แค่นั้นจริงๆ ถ้ามากกว่านั้นคาดว่ากูคงโดน ตะหลิวฟาดหัว “แม่ครับ จ๊ะจะไปตัดผม แม่ว่าจ๊ะจะหล่อขึ้นไหม” เห็นไหม มึง เห็นไหมว่าไอ้เหี้ยจ๊ะแม่งแอ๊บได้โล่ ท�ำหน้าแบ๊วๆ ตาใสๆ ใส่แม่กูอะ แม่ กูก็ชอบใจใหญ่เลย แทบจะเอามากอดซะเดี๋ยวนั้น พวกกูมองหน้ากัน แล้วท�ำหน้าเซ็งๆ “เหอะ! มึงยังจะหวังให้หล่ออีกหรือไง ไม่เป็นผูห้ ญิงก็บญ ุ เท่าไร แล้วมึง” ไอ้โรมพูดแล้วหันไปยักคิ้วกวนตีนๆ ให้ไอ้จ๊ะ มันท�ำหน้าบึ้ง ทันที ไอ้โรมมันชอบแหย่ไอ้เหี้ยจ๊ะแบบนี้ประจ�ำ “เงียบไปเลย ไอ้…พีโ่ รม” ไอ้จะ๊ จะหลุดหยาบๆ ออกมา แต่สำ� นึก ได้ว่าแม่กูนั่งสวยๆ อยู่ด้วย เลยต้องมีสรรพนามน�ำหน้าขึ้นมาแทน ฮ่าๆ กูสะใจ “เราก็นะ ไปแหย่นอ้ ง แต่แม่วา่ ก็จริงอย่างทีพ่ โี่ รมว่านะ หน้าจ๊ะ หวานกว่าผู้หญิงอีก” แม่กูพูดเสียงเพราะๆ แล้วลูบหัวไอ้จ๊ะอย่างเอ็นดู สัด! กูอิจฉา “แม่อะ! จ๊ะเป็นผู้ชายนะ ไม่ใช่ผู้หญิงซะหน่อย” ไอ้จ๊ะท�ำเสียง งอนๆ แล้วกอดออดอ้อนแม่กเู หลือเกิน แต่มนั น่ารักจริงๆ กูยอมรับ นีถ่ า้ ไม่ได้มาเป็นเพือ่ นสนิทกูคงจีบมันเอาท�ำเมียแน่นอน แต่พอมารูน้ สิ ยั รูจ้ กั กันจริงๆ แล้วแม่ง ดีแล้วแหละที่กูได้เป็นเพื่อนสนิทมันแทนแฟน เพราะ ไม่งั้นกูคงได้กระทืบมึงวันละหลายๆ รอบเพราะความงี่เง่าของมันแน่ “จ้ะๆ แม่ก็ไม่ได้ว่าจ๊ะเป็นเด็กผู้หญิงซะหน่อย กินๆ” แม่กูท�ำ เหมือนไอ้จ๊ะเป็นลูกแท้ๆ เลยแม่ง ท�ำตักกับข้าวให้ เอาอันนู้นอันนี้ให้ ขนาดกูเป็นลูกแท้ๆ แม่กูไม่สนใจขนาดนี้เลย
-7Jimmeiiii*
รักไม่รักไม่รู้... “แม่! โรลอยากกินปลาทู แม่คลุกให้หน่อย” กูพดู อย่างเอาแต่ใจ แล้วส่งจานข้าวให้แม่กูทันที กูชอบกินน�้ำพริกปลาทูมากๆ แม่กูท�ำอร่อย แต่ต้องคลุกด้วยนะ ยิ่งอร่อยมาก เหอะๆ “วูๆ ้ ๆ เด็กแถวนีม้ นั ขีอ้ จิ ฉาเว้ยเฮ้ย ฮ่าๆๆ” ไอ้เหีย้ นุกบั ไอ้แชมป์ เริ่มแซวกูแล้ว พวกมันหัวเราะเยาะกูอย่างบ้าคลั่ง ไม่เว้นแม้แต่แม่กูอะ นี่กูแสดงออกขนาดนี้เลยเหรอวะ “เงียบปากไปเลย แม่เสร็จยัง โรลหิวแล้ว” กูหันไปเร่งแม่ยิกๆ ไม่อยากสนใจไอ้พวกเหี้ยนี่แล้ว แม่จัดการคลุกปลาทูใส่ข้าวให้กู เอาก้างออกให้เรียบร้อย แม่กู น่ารักและใจดีที่สุด!! ฮ่าๆ “ใครมารับมึงกลับบ้านเนีย่ ” กูหนั ไปถามไอ้จะ๊ มันก�ำลังนัง่ เล่น กับไอ้แป๊บซี่ ลูกกูเอง เป็นแมวพันธุ์ขนฟูๆ แต่แม่งเลี้ยงยาก ต้องดูแล เยอะ อาบน�้ำให้บ่อยมาก ไม่งั้นตัวเหม็นกูไม่กอด “พี่กูดิ!” ไอ้จ๊ะตอบแต่มันไม่ได้สนใจกูหรอก แหย่ไอ้แป๊บซี่อยู่ ส่วนไอ้นุกับไอ้แชมป์กลับไปก่อนแล้ว เห็นพวกมันบอกจะไปซ้อมบาส หน่อย ใกล้จะเปิดเทอมแล้ว ปีนี้จะขึ้น ม.5 แล้ว “งั้นกูขึ้นบ้านก่อนนะ” กูพูดแล้วหันหลังจะเดินขึ้นห้องทันที ไม่อยากเจอหน้าพี่ไอ้เหี้ยจ๊ะ แบบว่าไม่ถูกชะตาสักเท่าไร เจอหน้าแล้ว แม่งหงุดหงิดทุกที ไม่ใช่ไร กูรู้สึกเหมือนกูจะแพ้สายตามันตลอด ซึ่งเป็น อะไรที่กูรับไม่ได้มาก “ท�ำไมวะ รอส่งกูก่อนดิ ไม่สงสารกูหรือไง” ไอ้เหี้ยจ๊ะวิ่งแจ้น มาดักทางกูขึ้นบ้าน มันรู้ว่ากูไม่ถูกชะตากับพี่ชายมัน แต่แม่งก็ชอบ ยัดเยียดพี่มันให้กูตลอด ยอมรับว่าพี่ชายไอ้จ๊ะหล่อ หล่อมากจนกูสะอึก อะ มีความสูงที่สุดยอด ขนาดกูก็ปาไปเกือบ180 แล้วนะ แต่พี่ไอ้จ๊ะสูง กว่าอีกอะ
-8Jimmeiiii*
...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้กูเห็น “อย่ามามุกดิสัด! มึงเนี่ยนะ แล้วนี่พี่มึงอยู่ไหนแล้วเนี่ย โทรไป ตั้งนานแล้วไม่ใช่ไง” กูหันไปถามเซ็งๆ เพราะยังไงกูก็ต้องรอส่งไอ้จ๊ะ กลับบ้านอยู่ดี จะหนีไปไหนได้ละ เกาะกูเหมือนตุ๊กแกขนาดนี้อะ “ก�ำลังมาแล้ว ใจร่มๆ ดิวะมึง พี่กูไปตัดผมมา” ไอ้จ๊ะบอกแล้ว เอาขามาก่ายๆ บนตัวกู มึงเห็นตัวกูเป็นโซฟาหรือไง บรืนนนนนนนนนนน บรืนนนนน “พี่กูมาแล้วๆๆ” ไอ้จ๊ะรีบลงแล้ววิ่งไปหาพี่มันที่รถทันที ไอ้นี่ เหมือนเด็ก อยู่บ้านก็เป็นน้องคนเล็ก มาอยู่ในกลุ่ม พวกกูก็เหมือนจะ ตามใจมันไปซะทุกอย่างด้วย พี่ไอ้จ๊ะคนนี้แหละที่กูไม่ชอบหน้า มันมีชื่อว่าจิมมี่ เรียกสั้นๆ ว่าจิม มันเป็นคนกลางในครอบครัวสามพี่น้องของไอ้จ๊ะ ไอ้จ๊ะมีพี่ชาย คนโตอีกคนชื่อจุ๊บ “งัน้ กูเข้าบ้านแล้วนะ เจอกัน” กูบอกลาแล้วหันหลังเดินเข้าบ้าน แต่ไอ้จะ๊ มาดึงแขนกูไว้กอ่ น กูหนั ไปมองหน้ามันงงๆ เหีย้ ไรของมึงอีกเนีย่ “อย่าเพิ่ง กูเข้าไปเอาโทรศัพท์ก่อน มึงรอกูก่อนนะ” แล้วไอ้จ๊ะ ก็วิ่งเข้าบ้านไปเลย ปล่อยกูไว้กับพี่มึงอีกแล้ว รู้ว่าเป็นแผนก็ตอนเสียรู้ มันทุกครั้ง “ไงเรา ปิดเทอมน่ารักขึ้นนะ” พี่ไอ้จ๊ะเดินเข้ามาทักกู กูถอยหลังหนีทันที ไอ้เหี้ยนี่เจ้าชู้บรรลัยใครๆ ก็รู้ดี มือไวไหล ลื่นยิ่งกว่าปลาไหลอีก ใครได้เป็นแฟนคงเหนื่อยน่าดู แต่ดูเหมือนพวก ผู้หญิงในโรงเรียนกูแม่งชอบ “ก็กูหน้าตาดี เรื่องปกติ” กูตอบแล้วชะเง้อมองหาไอ้จ๊ะในบ้าน ไปเอาโทรศัพท์ที่ไหนวะ ท�ำไมนานขนาดนี้เนี่ย “นั่นอะดิ พี่ไม่น่าพูดเลย โรงเรียนจะเปิดแล้วไปตัดผมด้วยนะ” ไอ้เหี้ยมี่พูดแล้วเอื้อมมือมาลูบหัวกูอย่างถือวิสาสะ เด็กในโรงเรียนเรียก
-9Jimmeiiii*
รักไม่รักไม่รู้... มันว่าจิม แต่กูไม่ชอบ กูจะเรียกมันว่ามี่คนเดียว กูรีบสะบัดหัวหนีด้วย ความโมโหทันที ไม่ชอบให้คนเล่นมาหัวสักเท่าไร “สัด! ลามปามนะมึง เรื่องของกู” กูพูดแค่นั้นแล้วก็เดินเข้า บ้านทันที สวนทางกับไอ้จ๊ะที่ก�ำลังวิ่งมาด้วยความเร็วสูงเกือบชนกันล้ม แต่หลบทัน ไม่รู้ไปหนีอะไรมา
-10Jimmeiiii*
...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้กูเห็น
2 เปิดเทอม “เฮ้ย…ไอ้โรลทางนี้ๆๆ” กูได้ยินเสียงไอ้นุเรียกมาแต่ไกล วันนีเ้ ป็นวันเปิดเทอมวันแรก สบายกูซะทีได้มาโรงเรียนไม่ตอ้ ง อยู่บ้านแล้ว กูเดินมาหาไอ้นุที่โต๊ะประจ�ำที่พวกกูชอบมานั่ง แต่วันนี้มีคน มาเพิ่ม ไม่ใช่ใครที่ไหนกิ๊กกูเอง ไอ้เนม เมื่อคืนกูเพิ่งจะทะเลาะกันมาเอง หึงๆ หวงๆ ไร้สาระ ไม่ได้เป็นไรกันซะหน่อย จะมาหึงหวงให้ปวดตับกัน เพื่อ?? “พี่โรล เนมขอโทษที่เมื่อคืนงี่เง่าใส่ เนมไม่ได้ตั้งใจ อย่าโกรธ เนมนะ” ไอ้เนมมันลุกขึ้นแล้วรีบพูดขอโทษกูทันที พูดจบมันก็ท�ำหน้า เหมือนจะร้องไห้ออกมา
-11Jimmeiiii*
รักไม่รักไม่รู้... คนน่ า รั ก ยิ่ ง ท� ำ แบบนี้ ก็ ยิ่ ง น่ า รั ก ยิ่ ง ดู น ่ า สงสารขึ้ น มาทั น ที จริงๆ กูไม่ได้ใส่ใจมากเท่าไรนักหรอก แต่กูเซ็งๆ ไม่ชอบให้ใครมาเซ้าซี้ ให้มากความแค่นั่นแหละ แฟนรึก็ไม่ใช่ “ไม่โกรธก็ได้ แต่เนมห้ามเป็นแบบเมื่อคืนอีกนะครับ ไม่งั้นพี่ จะไม่คุยกับเนมแล้ว” กูพูดแล้วออกแรงดึงไอ้เนมให้มานั่งใกล้ๆ ตัวมัน หอม มีกลิ่นแป้งแคร์ติดตัวอยู่ตลอด กูเลยขโมยหอมแก้มไปฟอดทีหนึ่ง ไอ้เนมหน้าแดงแปร๊ดเลย ส่วนเพื่อนๆ กูมันชินแล้ว เห็นบ่อย “แหมมึง! ไม่เกรงใจกูเลย อย่าให้เมียกูมาโรงเรียนก่อนนะ” ไอ้นุ พูดแบบหมั่นไส้กูแล้วหันไปตั้งหน้าตั้งตาดูเด็กใหม่ๆ ของโรงเรียน เมื่อกี้ เข้าโรงเรียนมาก็ไม่ได้สนใจมากอยู่แล้ว เดินตรงดิ่งมาที่โต๊ะเลย “เหีย้ โรล! มึงโทรตามไอ้จะ๊ ดิ๊ ป่านนีท้ ำ� ไมยังไม่มาอีกวะ โรงเรียน จะเข้าแล้วนะมึง” ไอ้แชมป์หันมาใช้ให้กูโทรหาไอ้จ๊ะ แต่พูดถึงวันนี้ก็ แปลกจริงๆ นั่นแหละ เพราะอย่างไอ้จ๊ะไม่น่าจะมาสายขนาดนี้ แล้วยิ่ง เป็นวันเปิดเทอมวันแรกแบบนี้อีก “มาแล้วๆๆๆ กูมาแล้วๆ แฮกกๆๆๆ” ไอ้จ๊ะวิ่งแจ้นมาหา พวกกูที่โต๊ะ แล้วมาหยุดหอบลิ้นห้อย กูเลยต้องเดินมาลูบหลังให้มัน “หายใจเข้าลึกๆ ดิสัด ไปสี่คูณร้อยจากไหนมาเนี่ย” ไอ้แชมป์ ถามแล้วยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้ไอ้จ๊ะ กูโคตรไม่ชอบให้เหงื่อออกตอนเช้าๆ เลย “ไม่ได้จากทีไ่ หนทัง่ นัน่ แหละ กูตนื่ สายเลยต้องวิง่ แบบนีไ้ ง แม่ง ไอ้เหี้ยมี่ก็ด่ากูแต่เช้าอีก” ไอ้จ๊ะบ่นท�ำหน้าเซ็งๆ เมื่อพูดถึงพี่ชายมัน ก็ เมือ่ คืนกูกบั มันเล่นเกมส่งท้ายกันจนถึงตีสาม เมือ่ เช้าก็เกือบโดนแม่ฟาด เพราะตื่นสายเหมือนกัน ไอ้จ๊ะก็เป็นอีกคนที่เรียกพี่ชายมันว่ามี่ “สมน�ำ้ หน้ามึง เล่นกันดีนกั ไปเข้าแถวเหอะ” ไอ้แชมป์ออกปาก ชวนแล้วลากไอ้จะ๊ เดินทันที ส่วนกูตอ้ งไปส่งไอ้เนมทีแ่ ถวก่อน ไปให้เพือ่ น มันดูหน้าเล่นๆ เหอะๆ
-12Jimmeiiii*
...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้กูเห็น “เดีย๋ วตอนเทีย่ งเจอกันทีโ่ ต๊ะนะ” กูพดู แล้วชิงหอมแก้มมันเร็วๆ อีกครั้ง เพื่อนๆ มันนี่มองกันตาเป็นมันเลย อยากให้หอมบ้างละสิ “พี่โรลนิสัยว่ะ คนอยู่ตั้งเยอะ หอมมาได้” ไอ้เนมมันพูดเขินๆ หน้าแดงตัวแดงหมดแล้ว “อายไรครับ เขาก็รู้ทั้งนั้นแหละ พี่ไปแล้วนะ” กูขยี้หัวมันอย่าง หมั่นเขี้ยวแล้วเดินไปเข้าแถว แต่ระหว่างทางเดินไปเข้าแถวของ ม.5 ก็ต้องผ่านไอ้พวก ม.6 ทั้งหลาย กูก็ไม่ได้ไรมากอยู่แล้วเพราะรู้จักสนิทกันพอสมควร จะมีกแ็ ค่ บางส่วนทีก่ ไู ม่ชอบขีห้ น้า ซึง่ หนึง่ ในนัน่ ก็รวมพีไ่ อ้จะ๊ อยูด่ ว้ ย กูก็ไม่เข้าใจ ตัวเองเหมือนกัน ทัง้ ทีม่ นั ก็ไม่ได้ทำ� ไรให้กโู กรธจริงจังสักที ก็แค่แกล้งๆ หยอกๆ ให้กูอารมณ์เสียเล่นๆ เคยเป็นปะ ไม่ชอบขี้หน้านะเว้ยแต่อยาก เห็นหน้าทุกวัน “อ้าว ไอ้เหี้ยน้องโรล มาจากไหนมึง” เสียงไอ้พี่ฝิ่นเวร มันเป็น พีเ่ ทคกูเอง ชอบเรียกกันแบบนีแ้ หละ มันบอกครบรสดี มีทง้ั น้องและก็เหีย้ “มาจากส่งเด็กว่ะ ไอ้พี่ฝิ่นเวร” เท่านั่นแหละเสียงโห่ดังมาเลย ไอ้พี่ฝิ่นเดินมาตบหัวกูด้วยความรักใคร่ทันที “สัด! เล่นละมึง เด็กมึงน้องเนมอะนะ” มันถามแล้วมองไป ทางที่ไอ้เนมยืนอยู่ มันหันมามองหน้ากูยิ้มๆ แบบมีเลศนัย มันรู้ว่ากูกับ เนมไม่ใช่แฟนกันแค่กิ๊กๆ เฉยๆ “ถูกต้องคร้าบ มึงปล่อยกูได้ยังเนี่ยไอ้พี่ฝิ่น กูจะไปเข้าแถวมั่ง” กูกระแทกไหล่มนั ให้ปล่อยกูได้แล้ว เพราะอาจารย์แม่งเริม่ เดินตรวจแถว แล้ว กูไม่อยากโดนตั้งแต่วันแรก “เออๆ นับวันมึงนี่ยิ่งกวนตีน ไปเลยๆๆ” ไอ้พี่ฝิ่นมันออกแรง ผลักกูด้วยแรงควายๆ ของมัน กูผู้ซึ่งก�ำลังมองเด็กๆ น้องใหม่ที่เพิ่งเข้า มาเลยไม่ทันทรงตัวก็ล้มไปชนกับของแข็งทันที “โอ๊ย! พี่ฝิ่นเวร กูเจ็บ!!”
-13Jimmeiiii*
รักไม่รักไม่รู้... เป็นเหมือนกระถางต้นไม้แต่ท�ำมาจากปูน แม่งเลยเจ็บแบบนี้ สัด แต่ยังมีคนดีที่เห็นใจมาช่วยจับกูลุกขึ้น ส่วนไอ้พวกต้นเหตุเสือกยืน หัวเราะ “เป็นไรเนี่ย จับกบตั้งแต่วันแรกหรือไง” เสียงนี้คุ้นๆ เหมือน จะเคยได้ยิน กูเลยเงยหน้าไปมองหน่อย ถ้ากูจะสะบัดแขนออกตอนนี้ เขาจะหาว่าเป็นนางเอกเจ็ดสีไหมเนี่ย “มีกบให้กูจับไหมล่ะสัด” กูตอกกลับไปแล้วกระชากแขนไม่ให้ ไอ้มี่มันจับ ไอ้เหี้ยนี้แม่งเป็นบุคคลอันตรายส�ำหรับกู ถ้าคนอื่นจับตัวกูยัง ไม่สั่นเท่ามันจับ คนอื่นจ้องหน้ากูจะไม่หน้าร้อนเหมือนตอนที่มันจ้อง “หึ! ปากดีเหลือเกิน ดูดิ๊เนี่ยกางเกงเปื้อนหมดแล้ว” ไอ้มี่มัน ล้อเลียนกูแล้วก้มลงไปปัดเศษฝุ่นที่กางเกงกูให้ เสียงโห่แซวมาจากห้อง ไอ้พี่กูทั้งนั้น มันอยู่คนละห้องกับไอ้พี่ฝิ่นแต่ก็รู้จักกันเหมือนจะสนิทกัน ด้วยมั้ง “ว้าวๆๆๆ พระเอกปัดฝุ่นให้นางเอกด้วย” เสียงของไอ้พี่เอก เพื่อนในห้องไอ้ฝิ่นพี่เทคไอ้นุ กวนตีนพอๆ กันเลยแม่ง กูหันไปมองหน้า ทันที แต่พวกมันเสือกไม่หยุดสนุกปากกัน ส่วนไอ้ตัวที่ปัดกางเกงกูก็ตั้ง หน้าตั้งตาปัดอยู่นั่นแหละ พอกูจะขยับขาหนีเสือกมาบีบขากูให้ยืนนิ่งๆ “กูเจ็บนะ! ปล่อย!” กูดา่ มันทันทีแล้วสะบัดขาให้หลุดจากมือมัน มันเงยหน้าขึ้นมามองหน้ากูแล้วตบไปที่ขากูแรงๆ หนึ่งทีก่อนปล่อย “เชีย่ !!” กูตะโกนใส่หน้ามันแล้วเดินมาเข้าแถวด้วยอารมณ์โมโห พอเจอหน้าไอ้น้องชายมันเลยพาลโมโหใส่แม่งเลย พี่มันท�ำกูตลอด “เหีย้ โรล! เป็นKไรเนีย่ มาตบหัวกูทำ� ไม!!” ไอ้จะ๊ แหกปากด่ากู แล้วมองหน้ากูแบบงงๆ ปนไม่พอใจ เป็นกูกค็ งงงและไม่พอใจเหมือนกัน อยู่ๆ มาตบหัวกูเฉย “ก็พี่มึงนั่นแหละมาตบขากู!!” กูเถียงกลับไปเหมือนกัน หน้า ไอ้จ๊ะจากที่บึ้งๆ เมื่อกี้ ตอนนี้ละเสือกมายิ้มหวานใส่กูแบบชอบใจ
-14Jimmeiiii*
...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้กูเห็น “ฮ่าๆๆ มึงไปท�ำอีทา่ ไหนไอ้มถี่ งึ มาตบขามึงได้วะ” ไอ้จะ๊ ถามกู แล้วกอดคอโยกไปโยกมา พวกอาจารย์ก�ำลังยืนพูดอยู่หน้าเสาธง ไม่มี ใครสนใจหรอก ยิ่งเป็นม.ปลายแบบพวกกูอีก “ก็ไอ้เหีย้ พีฝ่ น่ิ นัน่ แหละมึง เสือกผลักกู” ยิง่ พูดกูยงิ่ แค้น ทัง้ อาย ที่ต้องล้ม แล้วไหนจะต้องมาโดนไอ้พวกนั้นล้ออีกที่ไอ้มี่มาปัดกางเกงให้ “หึหึ! กูว่าพี่ฝิ่นแม่งจงใจว่ะ” ไอ้แชมป์พูดแทรกขึ้นมา กูหันไป มองหน้าทันที ไอ้จ๊ะหันไปยิ้มๆ แล้วพยักหน้าให้ไอ้แชมป์แต่ไม่พูดอะไร “จงใจเหี้ยไร มันจงใจให้กูอายคนอะดิ สัด! กางเกงกูเปื้อนมาก ปะเนีย่ ” กูกม้ ลงไปดูกางเกงแล้วหมุนให้ไอ้พวกนีด้ ู พวกมันส่ายหน้า บอก ว่าไม่มีแล้ว ออกหมดแล้ว “ไม่มแี ล้ว พีก่ มู นั ปัดออกให้หมดแล้ว” ไอ้จะ๊ พูดยิม้ ๆ กูแม่งเซ็ง ไปแล้ว เจอหน้าไอ้มี่ตั้งแต่เช้า วันนี้ทั้งวันจะเป็นอะไรที่กูอารมณ์เสียมาก “สัด! เงียบปากไปเลยนะมึง” กูหันไปด่าไอ้จ๊ะ แล้วท�ำหน้า เซ็งๆ อากาศก็แม่งร้อนไปไหนวะเหี้ย กูเริ่มพาลแล้ว นิสัยเสียตลอดอะกู “นี่พวกเธอ เมื่อไรจะเงียบปากห๊ะ!!” เสียงป้าแป้วที่ปรึกษา ห้องกูเอง เจ๊แกมายืนโชว์หน้าเป็นนางงิ้วอยู่หน้าห้องกูตั้งนานแล้ว แต่ ไม่มีใครสนใจ ก็วันเปิดเทอมวันแรก แม่งก็โม้แหลกลาน “โห! เจ๊คร้าบ อย่าเพิ่งโหดดิ วันนี้เป็นวันแรกเองนะ ให้พวกผม คุยกับเพื่อนก่อนดิ” เป็นกูเองที่เถียงกลับไป พวกกูรักนะเว้ยเจ๊เนี่ย เจ๊แก ดีกับพวกกูมาก ถึงขี้บ่นปากร้ายไปหน่อย แต่ถ้ามีเรื่องเมื่อไรเจ๊แกเคลียร์ ให้เรียบร้อย “เดี๋ยวจะโดนไอ้โรล ฉันก็ไม่อยากจะพูดหรอกนะ แต่พวกแก ช่วยฟังอะไรสักนิดได้มั้ย ห๊ะ!!” เจ๊แกเริ่มอยู่ไม่สุขแล้ว เริ่มหาอุปกรณ์ข้าง กายมาไว้เป็นอาวุธทุบตีพวกกู “พูดมาเลยครับ พวกผมฟังอยู่” ไอ้แชมป์ตะโกนตอบไป
-15Jimmeiiii*
รักไม่รักไม่รู้... ที่ต้องตะโกนเพราะพวกเหี้ยนี่เสียงดังจริงๆ พวกผู้หญิงหนัก หน่อย มีกรี๊ดกร๊าดด้วย พอเจ๊แกเห็นว่าพวกกูไม่คิดจะหยุดเงียบแล้ว เลยต้องพูดแข่งกับพวกกูจนพวกกูสงสารเลยต้องฟังเงียบๆ เรื่องที่พูดก็ เหมือนๆ เดิม ไม่มีไรมาก ไม่เข้าใจว่าท�ำไมต้องพูดกันทุกปีด้วย “มึง วันนี้กูอยากกินเค้กเหมือนฝันว่ะ ไปกินกัน” ไอ้นุมันเอ่ย ชวนพวกกู ตอนนี้พวกกูก�ำลังนั่งกินข้าวเที่ยงกันอยู่ที่โรงอาหาร “เอาดิๆ กูก็อยากกินมาหลายวันแล้ว ตั้งแต่ปิดเทอมก็ไม่ได้ มากินเลย” ไอ้จ๊ะพูด ร้านเค้กที่พวกกูพูดถึงเป็นร้านประจ�ำของพวกกูเองแหละ ไปกินกันเกือบทุกเย็น บางวันก็ไปนั่งอ่านหนังสือด้านบนบ้าง ร้านมัน ตกแต่งสวย เด็กโรงเรียนกูรู้จักดี “ไปไหมครับ เย็นนี้เนมไปกินเค้กกับพี่ก่อน แล้วเดี๋ยวพี่ไปส่ง กลับบ้าน” กูหันมาพูดกับกิ๊กกู ไอ้เนมก็พยักตามที่กูพูดตลอดแหละ กูว่า ไงมันก็ว่างั้นอยู่แล้ว “แต่ห้ามเกินทุ่มหนึ่งนะ เนมขี้เกียจฟังพ่อบ่น” ไอ้เนมบอกกู พ่อมันดุอันนี้กูรู้ดี แค่เวลากูคุยโทรศัพท์กับมันดึกๆ ยังได้ยินเสียงพ่อมัน เรียกให้ไปเข้านอนเลย อย่างว่าแหละ ลูกชายเขาออกจะน่ารักขนาดนี้ แต่กูกลับไม่รู้สึกรักมันสักที แค่ชอบที่มันน่ารักแค่นั้น “ได้ครับ งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งที่ห้องนะ” กูหันไปบอกพวกเพื่อนกู แล้วเดินมาส่งไอ้เนมที่ห้อง ตึกมันกับตึกใู กล้ๆ กันเดินเชือ่ มระหว่างอาคารได้ ระหว่างทาง กูก็แหย่มันไปเรื่อยแหละ หยอดนู่นหยอดนี่บ้างตามประสา อีกอย่างที่กู ชอบในตัวไอ้เนมคือมันไม่ค่อยเรียกร้องค�ำว่าแฟนจากกูเท่าไร ถึงงี่เง่าใส่ บ้างในบางครั้ง อาจเป็นเพราะมันก็เจ้าชู้เหมือนกัน กูรู้ว่าก่อนที่มันจะ มากิ๊กๆ กับกู มันเคยเป็นแฟนกับเดือนโรงเรียนชายล้วนมาก่อน
-16Jimmeiiii*
...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้กูเห็น “ตัง้ ใจเรียนนะครับ เย็นนีเ้ จอกันหน้าโรงเรียน” ไอ้เนมหันมาลา กูส่งท้ายก่อนเดินเข้าห้องไป เพื่อนลากมันไปถามใหญ่เลย กูเห็นมันหัน หัวเราะให้กูก่อนไป “รักกันดีนะครับ เดินมาส่งกันทุกวันเลย” เสียงโปรดสัตว์ดังมา จากด้านหลังกู กูหนั ไปดูเป็นพวกไอ้เหีย้ มีก่ บั เพือ่ นมันอีกสามคนชือ่ พีเ่ บส พี่โค้ก แล้วก็พี่เสือคนสุดท้าย โคตรเท่อะ หน้านิ่งตลอด นานๆ จะได้ยิน เสียงพี่แกพูด “เรื่องของกู เสือกไร” กูหันถามแบบกวนตีน จ้องหน้าแต่ไม่ มองตา มองที่ปากแทน กูไม่กล้าจ้องตากับมันจริงๆ “วิ้วๆๆ ได้ยินไหมมึง เรื่องของกู เสือกไร” ไอ้เตี้ยพี่เบสพูด แล้วเดินมากระแทกไหล่มันเบาๆ มันมองหน้ากูแล้วยิ้มที่มุมปาก ดูแล้ว ขัดตากูชะมัด “นั่นดิ!! แฟนหรือก็ไม่ใช่ เสือกไรมึง” อันนี้ของไอ้พี่โค้กเพื่อน ของมันอีกคน เป็นคู่หูมากับพี่เบสเลย “เงียบปากไปเลยพวกมึง ไม่ได้เสือกครับ แต่สงสัยว่าท�ำไม ต้องมาส่งกันทุกวันด้วย” มันเดินเข้ามาใกล้กูเรื่อยๆ กูก็ถอยหลังหนีดิ จะยืนให้มันชนหรือไงล่ะ ยิ่งกูถอยมันก็ยิ่งจี้กู “ก็บอกแล้วไงว่าเรื่องกู จะเดินเข้ามาท�ำไม!!” กูหยุดเดินแล้ว เอามือยันหน้าอกมันไว้ ท�ำไมกูต้องสั่นมากขนาดนี้ด้วยวะ หยุดสั่นสักที เซ่!! เดี๋ยวมันก็รู้หรอก “หึ! ท�ำไมถึงสั่นขนาดนี้ล่ะครับ” มันจับมือกูที่ยันหน้าอกมันไว้ แล้วยื่นหน้ามาใกล้หน้ากู กูได้แต่หลบอย่างเดียว ไม่กล้าเงยหน้าไปมอง เพือ่ นมันทีอ่ ยูด่ า้ นหลังก็เหลือเกิน ปิดทางเข้าออกกูหมดทุกทางแล้วแม่ง “อือ ปล่อยมือกูเดี๋ยวนี้เลยนะ!!” กูเค้นเสียงออกมาให้เข้มที่สุด “ไม่ปล่อยท�ำไมครับ” มันไม่ได้กลัวเลยแม้แต่น้อย ซ�้ำยังจะ กวนตีนกูมากกว่าเดิมอีก
-17Jimmeiiii*
รักไม่รักไม่รู้... “ไม่ปล่อยงั้นจับให้แน่นๆ นะ” กูพูดแค่นั้นแล้วออกแรงบิด ข้อมือทันที กูไม่ได้หมูนะมึง แม่กูส่งกูเรียนเทควันโดนะเว้ย ไม่รู้ละสิ มัน ร้องจ๊ากหน้าเสียเลย เพื่อนมันท�ำท่าจะเข้ามาช่วย กูหันไปมองหน้าแล้ว ออกแรงบิดมากขึ้นกว่าเดิม “อ๊ากๆ เจ็บๆ ปล่อย! เจ็บ!!” หน้าแดง เสียงดังลั่นเลย แต่กู สะใจ บิดอีกนิดแล้วก็ปล่อยมือมันไป มันทรุดตัวนั่งลงกับพื้นทันที จับ ข้อมือที่โดนกูบิดแล้วเงยหน้ามองกูแบบเคืองๆ “มองท�ำไม กูหล่อ กูรู้ตัวดี” กูพูดแค่นั้นแล้วเดินหันหลังจะ กลับแต่มีมือมาดึงกูไว้อีกแล้ว สงสัยจะยังไม่เข็ดแต่ครั้งนี้แม่งรู้แนวกู มัน เลยจับกูพลิกให้เข้าไปชิดหน้าอกมันแทน “เล่นแรงนะครับ พี่ข้อมือหักมาจะท�ำยังไง คราวหลังไม่เล่น นะครับ” ฟอด มันขู่กูเสียงเรียบแล้วขโมยหอมแก้มกูไปหนึ่งที ก่อนปล่อยกู เป็นอิสระแล้วเดินจากไปอย่างสบายใจ กูท�ำตัวไม่ถูกเลย ไม่ใช่ไม่เคย โดนหอม แต่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้
-18Jimmeiiii*