1 ณ ห้องผู้บริหารของโรงแรม Flora hotel
4
“อะไรนะครับคุณพ่อ จะให้ผมเปลีย่ นเลขาเหรอครับ” เสียง ห้าวทุ้มดังขึ้นทันทีที่ฟังผู้เป็นบิดาพูดจบ “ใจเย็นๆ สิกัณฑ์ พ่อให้แกเปลี่ยนเลขานะ ไม่ใช่ให้ไปฆ่า เลขา ท�ำไมจะต้องท�ำเสียงดังอย่างนั้น” คุณศิวะ ประธานบริหารเอ่ย ปรามผู้เป็นลูก “จะให้ผมใจเย็นได้ไงครับ วตีไม่ดีตรงไหน ท�ำไมจะต้องหา คนมาท�ำหน้าที่แทนด้วย” ชายหนุ่มเอ่ยถึงหญิงสาวที่ตอนนี้เป็นทั้ง เลขาและแฟนคนปัจจุบัน “ไอ้หน้าที่เลขาของยัยวตีมันก็ดีอยู่หรอกนะ ถ้าไม่ติดว่า หล่อนจะคิดเกินเลยหน้าที่ แกเองก็ให้ทา้ ยถึงกับถือหางให้ตลอดเวลา อย่างนี้ เสียการปกครองกันหมด พนักงานคนอื่นๆ เขาร้องเรียนฉัน
มานานแล้ว แต่ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะนึกว่าแกจะเบื่อเร็วเหมือน คนอืน่ ๆ” ชายชราบ่นเสียยืดยาวให้กบั บุตรชายคนโตผูม้ หี น้าทีส่ บื ทอด กิจการต่อไป “คนนี้ผมจริงจังนะครับพ่อ ผมรักวตี แล้ววตีเองก็รักผม เรารักกันคุณพ่อเข้าใจมั้ยครับ” “ฉัน ว่ายัยวตีเนี่ย รักเงินของแกมากกว่ามั้ง ถ้าเกิดแกไม่มี อะไรสักอย่างเป็นผู้ชายธรรมดา เขาคงไม่รักแกหรอก นี่แกดูไม่ออก จริงๆ เหรอ” ผู้เป็นบิดากล่าวอย่างอ่อนใจ “แต่คุณพ่...” “เอาละ ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะเปลีย่ นเลขาให้แกเอง ไม่วา่ แกจะเห็นด้วยหรือไม่ เพราะฉันเป็นเจ้าของกิจการ และเป็นคนจ่าย เงินเดือนให้แก ถ้าแกไม่พอใจก็ลาออกไปซะ” ศิวะยื่นค�ำขาด ชายสูงวัยรู้ดีว่าลูกชายคนนี้เอาแต่ใจตัวเองเป็นที่สุด ความ ผิดก็คงเป็นที่เขาเองที่เลี้ยงลูกแบบตามใจมากไป แต่ถึงเวลาที่เขาจะ ต้องดัดนิสัยรักสนุกของลูกชายเสียที ทางฝ่ายกัณฑ์เองเมือ่ เจอพ่อยืน่ ค�ำขาดแบบนีก้ ไ็ ม่กล้าหืออีก เพราะรู้ดีว่าศิวะนั้นพูดค�ำไหนต้องเป็นค�ำนั้น “แล้วพ่อจะเอาใครมาแทน ปุบปับอย่างนี้” ชายหนุ่มเอ่ย เสียงอ่อย “เรื่องนั้นแกไม่ต้องห่วง พ่อทาบทามลูกชายของเพื่อนสนิท พ่อเอาไว้แล้ว แกเคยเจอแล้วไง ตอนเด็กๆ แกยังชอบไปเล่นกับน้อง เขาออกบ่อยไป” “ใครอะ ผมจ�ำไม่ได้หรอกพ่อ เรื่องเมื่อสมัยไหนแล้ว” จะเคยหรือไม่เคยรู้จักก็ช่างเถอะ รู้แต่ตอนนี้ไม่อยากรู้จัก แล้ว หนอยแน่ จะมาท�ำหน้าที่เลขาแทนแฟนเขา ฝันไปเถอะ
5
“ก็ตาก้านไง เนี่ยเพิ่งเรียนจบมาจากเมืองนอกใหม่ๆ เขา ก�ำลังอยากหาประสบการณ์พอดีเลย” อ๋อ ที่แท้ก็นายก้านใบที่หน้าตาและรูปร่างเหมือนผู้หญิง นัน่ เอง พลางนึกถึงตอนเด็กๆ ทีเ่ ขามักจะตามพ่อไปบ้านของอาวิสทุ ธิ์ เพือ่ นพ่อเพือ่ ไปแกล้งน้องก้านให้รอ้ งไห้บอ่ ยๆ จนผูเ้ ป็นพ่อเอือมระอา ตอนนั้นไม่รู้ว่าท�ำไมชอบแกล้งให้น้องร้องไห้ รู้แต่ว่าน�้ำตา ของนายก้านท�ำให้เขามีความสุข แต่รู้สึกว่าหลังๆ เขาไม่ค่อยได้ไป บ้านหลังนั้นเท่าไร เพราะอยู่มาวันหนึ่งนายกิ่งใบพี่ชายก้านรู้ว่าเขา แกล้งน้องชายตัวเองก็ตอ่ ยเขาซะปากแตก แถมยังตามอาวิสทุ ธิม์ าบ้าน เพือ่ จะแกล้งเจ้าการ์ น้องชายหน้าสวยของเขาคืนเพือ่ เป็นการแก้แค้น จนเมื่อไรก็ไม่รู้ที่เขาเลิกแกล้งน้องก้านและก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย จนนี่ ก็ปาเข้าไปสิบกว่าปีแล้วสินะ หึหึ มาก็ดี จะได้เห็นหน้าเด็กที่เหมือนผู้หญิง แถมยังขี้แย เหมือนผู้หญิงอีกต่างหาก คราวนี้ละเขาจะแกล้งให้หนัก กลัวแต่นาย ก้านจะรีบลาออกไปแทบไม่ทัน แล้วเขาจะได้พิสูจน์ให้พ่อเห็นว่าถ้า เขาไม่เต็มใจท�ำงานด้วย สุดท้ายก็ท�ำงานร่วมกันไม่ได้อยู่ดี แล้วใน ที่สุดเขาก็จะได้กลับมาท�ำงานกับคนที่เขารักเหมือนเดิม แต่ชายหนุม่ ลืมคิดไปว่าคนเราเมือ่ เวลาเปลีย่ น ประสบการณ์ ต่างๆ มันจะท�ำให้คนบางคนเข้มแข็งขึ้นกว่าเดิม “...กัณฑ์ กัณฑ์ คิดอะไรอยู่ พ่อเรียกตั้งนาน” ชายสูงวัย เอ่ยขึ้นขัดจังหวะความคิด “ก็คดิ อะไร เพลินๆ น่ะพ่อ ว่าแต่พอ่ เลขาคนดีของพ่อจะมา เมื่อไร” ชายหนุ่มประชดบิดาเล็กๆ “พรุ่งนี้เช้าพ่อจะให้ฝ่ายบุคคลพามาหาแก อ้อ ส�ำหรับยาย วตี พ่อให้ย้ายไปอยู่ฝ่ายบริการ แกไม่ต้องห่วง”
6
“พ่อครับ ผมจะยอมรับข้อเสนอของพ่อก็ได้ แต่มีข้อแม้นะ ครับ ถ้านายก้านเขาไม่อยากท�ำงานกับผมแล้วลาออกเองก็ช่วยไม่ได้ นะครับ และถ้าถึงวันนั้น ผมจะให้วตีมาท�ำงานเหมือนเดิม ผมจะ พิสจู น์ให้พอ่ รูว้ า่ คนนีผ้ มเอาจริง” ร่างสูงเอ่ยด้วยน�ำ้ เสียงทีม่ นั่ ใจเต็มที่ “ได้เลย แต่ฉันมั่นใจว่าจะไม่มีวันนั้น ฉันมั่นใจในตัวของ ก้าน แกเองนั่นแหละที่จะต้องงอนง้อเขาให้ท�ำงานกับแกต่อไป” ศิวะ เอ่ยตอบด้วยความมั่นใจเช่นกัน “แล้วเรามาดูกันครับพ่อ” ชายหนุ่มเอ่ยกับตัวเองเมื่อบิดา ลับหลังไปแล้ว “กัณฑ์ขา วตีไม่ยอมนะคะ คุณพ่อคุณท�ำอย่างนี้ไม่รักษา น�้ำใจของวตีเลย” ร่างบางในชุดรัดรูปสีแดงออดอ้อน ออเซาะเต็มที่ พร้อมทั้งบีบน�้ำตาไปด้วย “โถๆ คนดี แต่คณ ุ พ่อก็ไม่ได้ไล่วตีออกซะหน่อย” ชายหนุม่ นั้นนึกสงสารหญิงสาวตรงหน้ายิ่งนัก ยิ่งคิดยิ่งแค้นเลขาคนใหม่ที่ดัน อยากมาหาประสบการณ์ตอนนี้พอดี “ไม่ไล่ก็เหมือนไล่ละค่ะ ให้ไปท�ำฝ่ายบริการ งานหนักจะ ตาย วตีท�ำไม่ได้หรอกนะคะ” “น่า วตี อดทนหน่อย ผมสัญญาว่าจะท�ำให้หมอนั่นออก โดยเร็วที่สุด” “จริงๆ นะคะ กัณฑ์ อย่าหลอกวตีนะคะ วตีรักกัณฑ์นะ” “ผมก็รกั คุณ วตี” กล่าวจบชายหนุ่มก็ก้มลงประทับริมฝีปากลงบนกลีบปาก ของหญิงสาวที่ถูกแต่งเติมด้วยลิปสติกชั้นดีราคาแพงซึ่งร่างสูงตรง หน้าซื้อให้
7
อมาวตีหรือวตีนั้นเป็นเลขาของกัณฑ์ เธอเป็นผู้หญิงที่สวย และฉลาดในการเอาอกเอาใจผู้ชาย หล่อนรู้ว่าเมื่อไรควรท�ำอย่างไร และกัณฑ์ก็เป็นเป้าหมายของเธอตั้งแต่แรกเห็น เนื่องจากความรวย และรูปร่างหน้าตาที่ถือได้ว่าสมบูรณ์แบบ ร่างกายก�ำย�ำอย่างคนที่ ออกก�ำลังกายอยู่เสมอ คิ้วเข้มได้รูป จมูกโด่งเป็นสัน และริมฝีปาก บางได้รูปอย่างที่ผู้หญิงต้องการ ถึงแม้ว่าบางครั้งกัณฑ์เองจะเอาแต่ใจอย่างร้ายกาจแต่เธอ ก็ทนได้ หวังเพียงครอบครองผูช้ ายคนนี้ เจ้าของโรงแรมในเครือ Flora ทั้งหมดในอนาคต ผู้หญิงทั้งหลายต้องอิจฉาเธอเป็นแถว ดังนั้นเธอ จึงต้องท�ำทุกทางเพื่อดึงให้กัณฑ์ทั้งรักและหลงจนโงหัวไม่ขึ้นทีเดียว “อะ อ๊ะ พอก่อนค่ะกัณฑ์ อย่าเพิ่งรีบร้อนสิคะ วตีไม่ได้หนี ไปไหนเสียหน่อย” ว่าพลางดันใบหน้าคมออกจากซอกคอและหยุด มือที่เริ่มจะป่ายเปะปะไปทั่วอย่างมีจริต “ท�ำไมล่ะวตี พรุ่งนี้เราจะไม่เจอกันแล้วนะ ผมคงคิดถึงคุณ แย่เลย” ชายหนุ่มบ่นพึมพ�ำพอได้ยินกันสองคน “ก็ขึ้นไปบนห้องก่อนสิคะ ท�ำตรงนี้อายพนักงานนะ” “ไม่เห็นต้องอายเลย ท�ำอย่างกับไม่เคยมีคนเห็น” ชายหนุม่ กล่าวกระเซ้า “แหม กัณฑ์คะ ไปทีห่ อ้ งเถอะค่ะ แล้ววตีจะตามใจทุกอย่าง เลยนะ” หญิงสาวกระซิบที่ข้างหูพลางลูบไล้ร่างกายอีกฝ่ายเพื่อออด อ้อนไปด้วย โดยที่ชายหนุ่มหารู้ไม่ว่าที่หล่อนชวนขึ้นห้องนั้นก็เพื่อที่ จะหลบเลี่ยงหนุ่มใหญ่อีกคนที่หล่อนคั่วอยู่ซึ่งก�ำลังเดินตรงมายัง บริเวณของ Lobby โรงแรมที่ทั้งสองนั่งอยู่พอดี “ก็ได้ อดเปรี้ยวไว้กินหวานก็ได้ ไปกันเถอะ”
8
“ไปค่ะ ขอห้องสวีทนะคะที่รัก” ว่าพลางส่งมือเรียวมาให้ ชายหนุ่มพยุงขึ้นห้องไปหาความสุขกันอย่างทุกที ณ บ้านพิศาลมนตรีทแี่ วดล้อมไปด้วยการตกแต่งแบบบาหลี มีสระน�้ำที่ปลูกดอกบัวเต็มอยู่ด้านหลังของตัวบ้านและมีเสียงน�้ำตก ที่จ�ำลองไว้อยู่ใกล้ๆ ให้ได้ยินอยู่เป็นระยะ ซึ่งเป็นความชอบส่วนตัว ของคุณหญิงอมรา ภรรยาของเจ้าของบ้านผู้ล่วงลับ เครื่องประดับ ตกแต่งทั้งภายในและนอกบ้าน บ่งบอกให้ผู้ที่มาเยี่ยมชมได้อย่างไม่ ยากว่าบ้านหลังนีม้ ฐี านะทีเดียว เนือ่ งจากการประกอบธุรกิจเกีย่ วกับ การน�ำเข้าและส่งออกสินค้ารายใหญ่ของประเทศ น�ำมาซึ่งรายได้ มหาศาลในแต่ละปี และผู้บริหารรายเดียวก็คือนายกิ่งใบบุตรคนโต ของบ้านโดยมีคุณวิสุทธิท�ำหน้าที่เป็นที่ปรึกษา “ก้าน อยู่ไหนลูก” เสียงผู้เป็นพ่อเรียกหาลูกชายคนรองที่ เพิ่งเรียนจบและกลับบ้านได้ไม่นานนักอย่างเอ็นดู “อยู่นี่ครับพ่อ” เสียงใสๆ ดังแว่วมาจากทางสนามหญ้า หน้าบ้าน “คุณพ่อมีอะไรหรือเปล่าครับ” ร่างบางของชายหนุม่ วัย 22 ปี ผละจากหนังสือที่อ่านค้างอยู่เดินเข้ามาเกาะแขนบิดาอย่างเอาใจ “ก็จะมาเตือนเรื่องวันพรุ่งนี้น่ะแหละ เตรียมตัวหรือยัง” “เตรียมเอกสารพร้อมแล้วครับ” “พ่อไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น” “แล้วคุณพ่อหมายถึงเรือ่ งอะไรครับ” คิว้ เรียวขมวดมุน่ เมือ่ ค�ำตอบที่ตัวเองตอบบิดาไม่ตรงกับที่คนตรงหน้าอยากรู้ “จะเรือ่ งอะไร ก็เรือ่ งเจ้ากัณฑ์นะ่ แหละ เราไม่กลัวพีเ่ ขาแล้ว หรือไง” ชายสูงวัยถามด้วยความเป็นห่วง ด้วยความเป็นจริงแล้วผู้
9
เป็ น พ่ อ ไม่ ค ่ อ ยอยากให้ ลู ก ชายคนรองไปยุ ่ ง กั บ กั ณฑ์ เท่ า ใดนั ก เนื่องจากทราบดีถึงกิติศัพท์ความเอาแต่ใจของเจ้าตัวที่ทุกอย่างต้อง ได้ดงั ใจ และประกอบกับเรือ่ งวัยเด็กของลูก ทีโ่ ดนลูกชายเพือ่ นทัง้ ล้อ ทั้งแกล้งสารพัด เลยพาลกลัวไปว่าอาจจะสะกิดใจลูกเข้า เดี๋ยวจะไม่ สบายใจเปล่าๆ แต่ด้วยความที่ไม่กล้าขัดใจเพื่อน กอปรกับเจ้าตัว ไม่มีท่าทีคัดค้านใดๆ จึงได้แต่เลยตามเลย หวังแค่เพียงว่านายกัณฑ์ คงจะโตพอที่จะไม่แกล้งน้องเหมือนตอนเด็กๆ นี่เขาห่วงมากไปหรือ เปล่านะ “ก็เรือ่ งพีก่ ณ ั ฑ์ไง ลูกไม่เจอพีเ่ ขาตัง้ นาน แน่ใจเหรอว่าอยาก ท�ำงานนี้น่ะ” “อ๋อ นึกว่าเรื่องอะไร คุณพ่อไม่ต้องห่วงนะครับ ก้านโต แล้วนะ ไม่เป็นไรหรอกครับ” ร่างบางกล่าวปลอบใจบิดาไม่ให้กังวล จนเกินไปนัก ที่เขารับงานนี้ก็เพื่อจะหาประสบการณ์ เพราะเขายังไม่ อยากท�ำงานในบริษัทของบิดา เนื่องจากคงไม่มีใครกล้าต�ำหนิเขาถ้า เขาท�ำผิด ดังนั้นเมื่อมีโอกาสเขาก็อยากจะใช้วิชาความรู้ที่ร�่ำเรียนมา ตามประสาคนจบใหม่ก�ำลังมีไฟท�ำงาน ส่วนเรื่องอื่นๆ เขาคิดว่าอีก ฝ่ายคงลืมไปหมดแล้ว หากจะยังพอมีคนจ�ำได้กค็ งมีเพียงแค่เขาเท่านัน้ “งัน้ พ่อก็ตามใจนะ ถ้ามีอะไรก็บอกพ่อ บริษทั เราก็มตี ำ� แหน่ง เยอะแยะถ้าลูกจะกลับมา” “ครับคุณพ่อ” ร่างบางรับค�ำด้วยรอยยิม้ กระจ่างบนดวงหน้า หวานนั้น โรงแรม Flora hotel ส�ำนักงานใหญ่ วันนี้พนักงานมา ท�ำงานเหมือนเช่นทุกวัน แต่ละคนก็จะมีโต๊ะท�ำงานเป็นของตนเอง แล้วแต่ว่ารับผิดชอบหน้าที่อะไร ส่วนที่ท�ำงานของผู้จัดการฝ่ายต่างๆ
10
ก็อยู่ในห้องที่เป็นส่วนตัวโดยมีเลขาของแต่ละคนนั่งอยู่หน้าห้อง ส�ำหรับห้องที่ใหญ่ที่สุดและโอ่อ่าหรูหรามากที่สุดเห็นจะไม่พ้นห้อง ของท่านรองประธานที่มีโต๊ะของเลขาอยู่ด้านใน “คุณกัณฑ์ครับ คุณก้านใบเลขาคนใหม่ของคุณมาพร้อมแล้ว ครับ” เสียงที่ดังผ่านโทรศัพท์ภายในเข้ามาท�ำให้ชายหนุ่มต้องละมือ จากงานที่ก�ำลังท�ำอยู่
‘หึ มาแล้วเหรอพ่อตัวดี’ “เข้ามาได้” เสียงเข้มดังผ่านออกไปสู่โทรศัพท์ปลายสายที่ อยู่อีกห้องหนึ่ง “เอ่อ คุณสาธิตครับ ผมมีเรื่องหนึ่งอยากถามก่อนจะเข้าไป พบท่านน่ะครับ” เสียงใสเอ่ยถามผู้จัดการฝ่ายบุคคลที่เตรียมพาเขา เข้าไปพบกับชายหนุ่มที่จะเป็นเจ้านายของเขาในไม่ช้านี้ “มีอะไรหรือครับคุณก้าน” “คือว่าพี.่ ..เอ่อ...คุณกัณฑ์นะ่ ครับ ท่านเป็นคนยังไงบ้างครับ” “อ้อ ถ้าเรือ่ งงานละก็ทา่ นเป็นคนจริงจังพอควร แต่ตดิ ทีท่ า่ น เอ่อ...” ชายหนุ่มอีกคนหยุดไว้แค่นั้นเนื่องจากไม่กล้านินทาเจ้านาย “คุณสาธิตครับบอกผมเถอะครับ ผมจะได้ปรับตัวถูก นะ ครับ” “ก็ได้ครับ คือท่านออกจะโมโหร้าย แล้วก็เอาแต่ใจตัวเอง ไปซะหน่อย คุณก็ตามใจท่านหน่อยละกันนะครับ อ้อ แล้วก็ถ้าไม่ จ�ำเป็น จ�ำไว้ว่าอย่ามีเรื่องกับคุณวตีนะครับ เธอเป็นคนรักของคุณ กัณฑ์ ใครก็ห้ามแตะครับ” “คุณวตีเหรอ” เด็กหนุ่มทวนค�ำเบาๆ นิสัยอย่างอื่นของ กัณฑ์ ร่างบางก็พอทราบมาบ้างแล้ว แต่ท�ำไมใจมันกระตุกนะ ก็แค่รู้
11
ว่าเขามีตัวจริงแล้ว ร่างบางพยายามท�ำใจให้สงบ แต่ไม่ทันท�ำได้นาน ก็มีเสียงเรียกจากโทรศัพท์อีกครั้ง “นี่มัวท�ำอะไรกันอยู่ ฉันบอกให้เข้ามาตั้งนานแล้ว หูแตก หรือไง” เสียงบุคคลที่สามดังมาตามสายโทรศัพท์ ฟังน�้ำเสียงออกจะ หงุดหงิดไม่น้อยเลย “ไปกันเถอะครับคุณก้าน คุณกัณฑ์เวลาโมโหแล้วน่ากลัว ที่สุดเลยละครับ” “ครับ”
ก๊อก ก๊อก “ขอนุญาตครับ” ผู้จัดการฝ่ายบุคคลเอ่ยขออนุญาตว่าที่ เจ้าของโรงแรมในอนาคต “เข้ามา” เสียงทุ้มเอ่ยอนุญาตจากภายใน “ท่านรองครับ นี่คุณก้านใบ พิศาลมนตรี เลขาคนใหม่ของ ท่านครับ” สาธิตแนะน�ำคนที่ยืนข้างๆ ตัวเองอย่างนอบน้อม “สวัสดีครับ” เด็กหนุม่ เอ่ยทักทายเจ้านายในอนาคต พร้อม ทั้งจ้องอีกฝ่ายไม่วางตา “หวัดดี” ร่างสูงเองก็จ้องอีกฝ่ายกลับเช่นกัน ความรู้สึก บางประการได้ถูกปลุกขึ้นอย่างช้าๆ ร่างตรงหน้าเขาคือน้องก้าน เด็กทีเ่ ขาชอบแกล้งในอดีต ดูๆ ไปแล้วก็ไม่ค่อยเปลี่ยนจากเดิมสักเท่าไร รูปร่างบอบบาง ส่วนสูงน่า จะไม่เกิน 170 cm ผมสีน�้ำตาลอ่อนท่าจะนุ่ม หน้าตาจิ้มลิ้ม ปาก คอ คิ้ว คาง ช่างเข้ากันได้อย่างลงตัว และดวงตากลมโตที่ช้อนมอง เขานั้นดูสุกสกาวอย่างประหลาด ริมฝีปากรูปกระจับสีชมพูอ่อนนั้น ชวนมองไม่รู้เบื่อ และที่ส�ำคัญ ให้ตายเถอะท�ำไมนึกอยากจะแกล้งให้
12
หมอนี่ร้องไห้ในแบบทะลึ่งๆ ขึ้นมานะ บ้าชะมัด เด็กนี่เป็นผู้ชายนะ นี่เขาคิดอะไรเนี่ย “...ธาน ท่านประธานครับ” เสียงผู้จัดการฝ่ายบุคคลเรียก ดึงสติให้กลับมา “อะ...อะไร” “ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวนะครับ” “เชิญ” ร่างสูงเอ่ยอนุญาต “เอาละ เรามาเริ่มงานกัน เธอเรียนจบอะไรมา” “การบัญชีครับ” “แล้วจะท�ำได้เหรอ งานเลขานะ มันจุกจิกและก็หนักพอดู” ชายหนุ่มนึกสบประมาทร่างบอบบางข้างหน้า ตัวแค่เนี้ยจะตามเขา ไปท�ำงานนอกสถานที่ได้แน่เหรอ “ผมมั่นใจว่าท�ำได้ครับ แล้วก็มีคนสอนงานมาบ้างแล้ว เรา จะเริ่มงานได้หรือยังครับ” เด็กหนุ่มตอบกลับแบบเรียบๆ ท�ำไมเขา จะดูไม่ออกว่าร่างสูงตรงหน้าต้องนึกดูแคลนเขาอยู่แน่ๆ “ถ้าเธอว่างัน้ ก็ตามใจ นีเ่ ป็นเอกสารทีจ่ ะต้องใช้ในการประชุม ตรวจดูความถูกต้องให้เรียบร้อย จะเริม่ ประชุมในสิบนาทีน”ี้ ชายหนุม่ หยิบเอกสารปึกใหญ่มาวางให้บนโต๊ะท�ำงานของอีกฝ่ายที่อยู่ไม่ไกล จากโต๊ะเขานัก “อ้อ แล้วนี่โต๊ะท�ำงานของเธอ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเธอ ต้องท�ำงานในห้องนี้” ชายหนุ่มทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนที่จะเดินออกไป จากห้อง ปล่อยอีกฝ่ายไว้กับกองเอกสารที่ยังไม่ได้จัดเรียง ก้านใบมองกองเอกสารการประชุม ก่อนจะถอนใจออกมา เฮือกใหญ่
13
“เฮ้อ จะรอดมั้ยเนี่ยเรา อีกสิบนาทีเท่านั้นเอง แต่มาขนาด นี้แล้วจะถอยไม่ได้ละนะ” แล้วก้มหน้าก้มตาท�ำงานไปอย่างเงียบๆ
14