Hartslag juni 2014

in deze HARTslag

leven op school

2 Een voldaan gevoel 4 HEK - Whodunit 2.0 in de Schakel 16 1000 keer bedankt!

46 Kies kleurig, dat is gezond 54 Van de Westhoek naar Breendonk 60 Een dag vol highlights 64 Jonge Belgen 72 Kids’ corner 80 Kalender 84 Familiekroniek

over de grens

26 Final Meeting 30 Pamplona 41 Op zoektocht in Aken 42 In het spoor van Anneke 48 Berlin 50 Formidable à Paris 56 Baie Dankie 58 Contacten voor het leven

prijsbeesten

14 'Good evening Copenhagen' 22 GIP GIP Hoera!

32 De tweede ondergang van Pompeii 52 De Taiwanese TV 71 De klok rond 82 SPORTShort

tussendoor

8 “We’re the dancers” 13 Vakantieplannen 24 Snoep 34 Volgend jaar nog eens…

36 Eeuwig jong 38 Het is mooi geweest 66 De wereld is onze speelplaats…

77 Wist je dat…

81 Nutteloze ‘wist-je-datjes’

Een voldaan gevoel

Het schooljaar vloog weer als een speer voorbij. Voor zowel leerlingen, leraren als voor mezelf een jaar vol nieuwe uitdagingen en kansen. In mijn eerste jaar als directeur van de tweede graad moderne en Latijnse humaniora heb ik vooral gezien hoe sterk de school LEEFT. Leraren geven dagelijks het beste van zichzelf en doen hun uiterste best antwoorden te vinden op alle uitdagingen van deze tijd. Op het secretariaat, in de studies en in Agora gonst het van ’s morgens tot ’s avonds van de bedrijvigheid. Het lijkt voor mij toch een klein wonder dat we deze grote school met z’n allen vlot georganiseerd krijgen. Het geeft mij een grote voldoening mee te mogen werken aan dit dynamisch geheel.

Juni is traditioneel de maand waarin we terugkijken op het voorbije schooljaar én tegelijk vooruitblikken naar het volgende. Er is alweer heel wat gestudeerd, elke klas kreeg een evenwichtig aanbod van boeiende lessen, vakoverschrijdende of vakgebonden activiteiten en binnen- en

3

HARTELIJKE GROET

buitenlandse uitstappen… In de derde graad gingen heel wat leerlingen op internationale uitwisseling. Telkens weer keren zij met fantastische verhalen terug en koesteren zij deze reizen én nieuwe contacten als kostbare herinneringen.

Ook het tweejaarlijkse multimediale spektakel was dit jaar een voltreffer: een 80-tal leerlingen en een groep leraren werkten samen keihard aan de heel erg gesmaakte voorstelling “HEK” in de Schakel.

Verder waren we eind mei ook één van de vier middagsteden in de 1000 km voor Kom op tegen Kanker. Een organisatie waar we in samenwerking met Stad Waregem onze schouders onder zetten. En met succes: meer dan 2000 mensen zakten naar Waregem af om dit schitterende goede doel te steunen!

Vooruitblikken doen we alvast met de geplande bouw van nieuwe klaslokalen én een cafetaria aan de huidige sporthal (opening begin januari 2015). Ook zal een aantal klassen van de derde

graad een facelift ondergaan. Daar komen er hypermoderne touchscreens zoals dat ook al het geval was voor de eerste graad en een deel van de tweede graad. Verder veel excursies, bezoeken, infomomenten, uitstappen, activiteiten,… die als zoete krenten het lekkere brood nog net dat tikkeltje meer smaak geven.

Op het moment dat jullie deze Hartslag lezen, zijn de proefwerken al voorbij en zit schooljaar 2013-2014 er op. We wensen jullie bij deze een rustgevende en schitterende zomervakantie en kijken al uit naar wat het volgende schooljaar mag brengen!

Timothy Vandelannoote pedagogisch directeur tweede graad

HARTELIJKE GROET

4

HEK Whodunit 2.0 in de Schakel

sfeerbeelden cultuurvoorstelling ‘HEK’

5

LEVEN OP SCHOOL

Een “whodunit” is een soort detectiveverhaal. De lezer of kijker moet, via allerlei aanwijzingen, zelf proberen te achterhalen wie de dader is van een moord of een ander misdrijf. Maak daar een tv-programma van, laat de kijkers via sms bepalen wie de moordenaar is en je hebt als het ware een “whodunit 2.0”. Precies dat vormde het scenario van “Hek”, het totaalspektakel dat leerlingen van onze school op 9 en 10 mei in het cultuurcentrum De Schakel brachten.

Je kunt het zo gek (in het West-Vlaams: hek) niet bedenken of er wordt wel een tv-programma van gemaakt. Dat moet ook leerkracht Tom Termote gedacht hebben, toen hij op het idee kwam om van de zoektocht naar een moordenaar een sms-rechtszaak te maken. Met een humoristische knipoog naar allerlei reality- en voting-formats schreef hij, samen met enkele leerlingen, een flitsend en intrigerend scenario uit. De televisiekijkers konden zelf bepalen welke van de vier verdachten, allen achter een “hek”, een moord op zijn of haar geweten had. De keuze van het publiek was uiteindelijk beslissend: de verdachte met de meeste sms’en werd ter dood gebracht. Bij de ontknoping bleek echter dat de échte dader toch totaal iemand anders was.

De leerlingen-acteurs brachten het stuk, elk op hun manier, voortreffelijk. Ze verdienen van de eerste tot de laatste een pluim: de security, de verdachten, hun getuigen, de professor-lijkschouwer en zijn assistenten, de advocaten. Het presentatieduo – hun hoofden sierden de twee affiches – verdient toch wel een bijzondere vermelding.

Kenneth Berth was de geknipte gastheer met zijn warme, gepolijste stemgeluid. Als je de ogen sloot, kon het de stem van een Radio 2-presentator zijn. Als “onze” Tijs Neirynck ooit een contract krijgt bij VTM, hoeven ze bij Focus-WTV niet ver te zoeken. Louise Verhelst zette op haar beurt de bitchy copresentatrice neer, een rol haar op het lijf geschreven.

Een pak talent Het tv-programma werd af en toe onderbroken door zorgvuldig geselecteerde en passende live (!) muziek, zang en dans (je leest er meer over elders in deze Hartslag). Wat hebben wij toch een pak talent op onze school! Natuurlijk waren er ook de obligate reclameblokken. Een grappige mix van bestaande en herkenbare slogans en spotjes in een nieuw jasje. De reclame voor onze school was alvast onbetaalbaar en twee advocates gingen met de sympathie van het publiek lopen.

Elke keer opnieuw zit je als toeschouwer verbluft te kijken naar wat onze leerlingen op zo’n totaalspektakel presteren, uiteraard onder de kundige leiding van leerkrachten die er een pak van hun vrije tijd hebben ingestoken. Dat oudleerlingen talrijk komen kijken, bewijst dat het initiatief ook verwachtingen wekt. Dit jaar was het schitterend. Benieuwd wat we in 2016 mogen verwachten.

Tekst: Mario Lecluyze, leerkracht LEVEN OP SCHOOL

6

7

8

“We’re the dancers” In deze nieuwe rubriek gaan we op zoek naar leerlingen en leerkrachten met dezelfde passie. Mevrouw Deweer brengt al jaren jongens en meisjes samen om te dansen voor het tweejaarlijkse cultuurspektakel van onze school. Waarom is dansen voor hen zo belangrijk en waarom hebben ze deelgenomen aan het cultuurproject ‘Hek’? Ze vertellen er honderduit over in deze eerste ‘gedeelde passie’.

Op 11-jarige leeftijd mocht ik van mijn ouders ballet volgen aan de muziekacademie in Waregem. Ik kwam er als 'iets ouder lichaam' terecht tussen meisjes die 2 jaar jonger waren. De lerares was iemand die veel respect en ontzag afdwong. Al snel merkte ik dat ballet een grote inspanning zou 9 TUSSENDOOR

vragen. Ik bleek niet al te lenig en had van moeder natuur niet onmiddellijk de noodzakelijke eigenschappen van een prima ballerina meegekregen. Toch bleken de wekelijkse oefeningen ‘à la barre’ en ‘au milieu’ me wel te liggen.

optreden mag ervaren is fantastisch!

Dit gevoel ken ik al heel lang en ervaar ik nog altijd wanneer ik mijn eigen leerlingen hetzelfde zie meemaken op dat grote podium van CC De Schakel.

Het vraagt discipline om jaren aan een stuk, twee keer per week, telkens dezelfde oefeningen opnieuw te doen.

Iedere keer nét dat tikkeltje verder gaan, iedere keer nog meer die voetjes strekken, die armen nog juister krijgen, die houding nog verder perfectioneren.

Perfectionisme is wel een term die met ballet gepaard gaat.

De juf nam ook geen blad voor de mond.

Dankzij haar heb ik echter de belangrijke les om mijn gebreken met mijn talenten te compenseren aangeleerd. Ik genoot uiteraard ook van optredens die we op het einde van een schooljaar telkens mochten doen. De opwinding om op een podium te komen, de angst om eventueel 'af te gaan', maar dan ook de ontlading achteraf, wanneer alles goed was gegaan. Het applaus en de waardering die elke danser na een

cultuurvoorstelling, HEK

Gedeelde passie:

“Niets is mooier dan leerlingen zien openbloeien terwijl ze dansen.”

Op iets oudere leeftijd kregen we geleidelijk aan de kans om zelf dansjes in elkaar te steken. Ik was daar onmiddellijk door gebeten. Het zorgde ervoor dat ik nog meer uren op de balletschool doorbracht. Uren kon ik naar muziek luisteren en zoeken naar de geschikte pasjes op het juiste moment. Het werd

voor mij een ideale harmonie tussen geestelijke inspanningen op school en lichamelijke inspanningen op de dansschool.

Later leerde ik heel veel andere genres kennen. Streetdance, freestyle, hiphop en funk …. Ik probeerde ook zoveel mogelijk op te pikken van de brede waaier aan dansvoorstellingen die ons cultureel landschap rijk is. Veel nieuws en veel leuks, maar eigenlijk bleef de essentie dezelfde.

Toen ik leerkracht werd in het HeiligHartcollege engageerde ik me om met dans de cultuurprojecten op te vrolijken. Oorspronkelijk was dans iets in de zijlijn, wat entertainment voor het publiek. Naderhand begon het ook een boodschap te krijgen. Vooral bij het laatste project ‘Hek’ stond de dans in functie van het verhaal. Niets is mooier dan samenwerken met leerlingen en hen » te zien openbloeien terwijl ze dansen.

Tekst: Carmen Deweer, leerkracht TUSSENDOOR

10

Dansen is mijn passie, daarom schreef ik mij in voor het cultuurproject Hek. Ik ben nu heel tevreden met die keuze, want ik heb nieuwe dansstijlen geleerd.

Wanneer ik kijk naar SYTYCD, dan denk ik altijd: ‘Oh, ik wil daar ook staan. Ik wil die dansstijlen ook aanleren. Ik wil kunnen groeien in mijn dans.’ Dankzij ‘Hek’ ben ik gegroeid.

Luna Baetens, 4W3 Ik heb vroeger nog gedanst. Ik deed ballet, jazz, hiphop en nog enkele andere stijlen op kampjes. Jammer genoeg ben ik sinds 4 jaar gestopt met dansen omdat ik voor andere hobby’s koos. Ik miste het enorm en toen ik ‘Faces’ had gezien nam ik mezelf voor om mee te doen met de volgende voorstelling. Dat heb ik gedaan, zonder spijt!

Sarah Hermans, 4L5A Ik vond ‘Hek’ geweldig omdat het een kans was om opnieuw te dansen. Ik was reeds een aantal jaren gestopt omdat ik voor een andere hobby koos, maar ik heb het dansen altijd gemist. ‘So You Think You Can Dance’ volg ik dan ook op de voet!

11 TUSSENDOOR

Ik ben heel blij dat ik heb meegedaan omdat ik enorm veel heb bijgeleerd van iedereen.

Freya Goeminne, 5EC Ik dans al 5 jaar in de academie van Waregem. Eerst volgde ik ballet en nu hedendaagse dans. Het is een manier om mij in te leven in de muziek en om te ontspannen. Ik dans voor mezelf en niet om de beste te zijn. Ik geniet er gewoon van en voor mij is dat belangrijk. Ik heb mij in de eerste plaats ingeschreven voor ‘Hek’ omdat ik het altijd al leuk gevonden heb om met een grote groep te werken aan iets waar we allemaal om geven, dans dus.

Syrine Saâd, 4HT

Tekst: Tom Termote, leerkracht TUSSENDOOR

12

Vakantieplannen

13

Ik leg mijn schooltas aan de kant en neem mijn valies om voor 10 dagen naar een camping in Duitsland te trekken. Overnachten in een tent is super. Ik spreek geen Duits, maar ik kijk er wel naar uit.

Emelie Vandenbulcke, 5D Voor mij betekent de vakantie gewoon wat genieten van de rust in mijn luie zetel.

Gauthier Coolen, 1MH

Met het einde van het schooljaar in zicht, kan het niet anders of we komen in vakantiestemming. Twee maanden zonder boekentas… We vroegen aan onze jongste leerlingen wat er allemaal op het programma staat in de ‘grote’ vakantie. Wordt het een actieve of een passieve vakantie? Een reis, een vakantie- of taalkamp of misschien lekker thuis blijven en genieten van de rust? We laten ze graag aan het woord…

Ik ga op kamp met de sportdienst voor een turnkamp. Dan nodig ik wat vriendinnen uit. Ik ga alleszins veel zonnen, als de zon tenminste komt opdagen. Een lekker barbecuetje mag dan niet ontbreken. Dan is mijn vakantie helemaal af! Dan terug naar school, joepie!

Amber Taelman, 5C

Ik doe verschillende kampen en ik ga ook voor 3 weken naar Spanje. Dat is iets waar ik een heel jaar naar uit kijk.

We eten lekker buiten en maken dan een tochtje van een uurtje met de boot. We drinken dan een aperitiefje en eten aan een baai. Ik heb er zin in.

Juliette Rogiers, 6D

1000 kilometer

Ik word meestal ingeschreven in een taalkamp of avonturenkamp.

We gaan ook op reis. Daarnaast kan ik ook genieten van een waterpistoolgevecht buiten.

Julien Naert, 1MA

Reacties verzameld door Ann Van Steenkiste, leerkracht

Mijn favoriete sporten in de vakantie: zetelsport, computersport en judo. Ook een paar kampen en reizen zullen niet ontbreken.

Elia Vanhee, 1LA

Ik ga naar het buitenland op reis, waar het warmer is dan hier. Ik zal veel afspreken met vrienden en met mijn buur. Daarnaast zal ik vooral genieten van twee maanden zonder leerkrachten .

Tils Duyvejonck, 1MA

Er staat een reisje naar Nieuwpoort op het programma. Samen met mijn vriendin Antje volg ik ook een filmen mediakamp. Leuk, hé, zo in de spotlight staan? Een mengeling van passief en actief dus. De ene dag wat sporten en werken en de andere dag lekker luieren voor de tv. Ik ga ook wel wat zonnen, zodat ik een mooi kleurtje krijg. Ook een ijsje mag zeker niet ontbreken.

Louise Vanhoucke, 6E

Ik ga op kamp met de KLJ. Daarna nodig ik een paar vriendinnen uit om te zwemmen. Ik ga ook op reis naar Italië, waar ik mij super ga amuseren. Een paar weken later ben ik jarig en vier ik feest.

Hanna Vervacke, 5C Ik heb twee plannen: op vakantie gaan en lekker lui in mijn zetel liggen en televisie kijken.

Matisse Roge, 1HC BABBELBOX

14

'Good evening Copenhagen, Brussels calling' Het Eurovisiesongfestival van dit jaar zal niet alleen de geschiedenis ingaan als de editie die gewonnen is door een vrouw met een baard, maar ook als die waarop ons land voor het eerst een onbekende Vlaming de punten liet bekendmaken. Haar naam? Angelique Vlieghe, 24 jaar uit Kortrijk. In het dagelijkse leven is Angelique leerkracht godsdienst in ons college. Haar vriend schreef haar in voor een wedstrijd van radiozender MNM, ze haalde het van twee andere kandidaten en mocht dus de punten geven voor 125 miljoen tv-kijkers in heel Europa. Voor Hartslag blikt ze nog eens terug op dat avontuur.

Angelique, we zijn intussen meer dan een maand na het Eurovisiesongfestival. Hoe kijk je er nu op terug?

Het was echt een fantastische ervaring! Een moment om nooit meer te vergeten! Het is zelfs vereeuwigd op beeld voor mijn kinderen later.

15

PRIJSBEESTEN

Zaterdagavond 11 mei was het moment van de waarheid, maar ook de dagen ervoor waren best druk, veronderstel ik.

Zeker. Zo was er de dag ervoor tot middernacht generale repetitie. De hele show werd al eens opgevoerd, net als echt.

Ik moest dus ook al (weliswaar fictieve) punten geven en werd daarvoor gerestyled en gemaquilleerd. Deze generale repetitie ging voor mij, in tegenstelling tot vele andere landen, al zeer vlot. Uitspraak, mimiek, spreekvolume en tempo was dik in orde. Oef! Alleen bleek dat er nogal wat vertraging op het geluid zat, waardoor er soms onaangename stiltes waren tussen de presentatoren in Denemarken en mezelf. Daar moesten we dus nog een oplossing zien voor te vinden!

‘Een fan wou met mij op de foto, ongelooflijk!’

Om half vier begonnen we dan aan een tweede repetitie.

Ook die liep van een leien dakje, dus van stress was er op dat moment nog geen sprake. Alles zou goed komen… ’s Avond om negen uur begon de live uitzending. Nog steeds had ik geen stress, gelukkig maar. Twee uur later hadden alle artiesten hun nummer gezongen en begon het uitdelen van de punten. Ik was het 32ste land om punten te geven. Na lang wachten was het uiteindelijk mijn beurt. Eerst nog even praten met Sonja uit Denemarken om te controleren of ik de juiste punten had doorgekregen, nog eens testen of de verbinding in orde was … en dan was het zover. Ik begon met de woorden 'Good evening Copenhagen, Brussels calling'. Alles ging goed, tot ik plots, toen ik aan de tien punten kwam, even besefte dat mijn ouders, vrienden, collega's, leerlingen en 125 miljoen andere Europeanen live aan het meevolgen waren. Een fractie van een seconde bleef het stil aan mijn kant, maar uiteindelijk ging ik gewoon door met een brede glimlach. Eind goed, al goed!

En dan, zaterdag, D-day …

Het begin van een carrière in de media?

’s Morgens werd ik al rond 9 uur verwacht in de studio van Radio 2 in Gent voor het live programma 'En nu serieus' met Jan Verheyen en Kristel Van Dijck. Andere gasten waren Ian Thomas, Frank Deboosere, Bert Verbeke ... Kortom, ik kon me even BV wanen. Dat gevoel werd versterkt toen er na de show een 'fan' tot bij mij kwam en met mij op de foto wou. Dit was echt ongelooflijk! Wie had dat ooit gedacht?!

Nee. Het is een leuke ervaring geweest, maar eigenlijk sta ik nog het liefst voor de klas. Tenzij natuurlijk … nee, nee (lacht).

Tekst: Tijs Neirynck, leerkracht PRIJSBEESTEN

16

Tijdens het hemelvaartweekend heeft onze school zijn deuren wagenwijd opengezet voor alle deelnemers van de 1000 kilometer voor Kom op tegen kanker. Het was een mega-evenement dat maar mogelijk is geweest door de inzet van zoveel mensen. De samenwerking tussen leerlingen, leerkrachten, opvoeders, ouders, stad Waregem en de organisatoren van de duizend kilometer, was een ongelooflijk warme en intense ervaring. We doen het voor Celeste. Voor en met Cindy en Sven, haar ouders en Jari, haar broer, haar opa en oma. Voor de zovele vrienden en vriendinnen van Celeste die doen wat ondenkbaar was. We mogen trots zijn op wat we samen konden doen.

1000 keer bedankt!

Meer dan 3000 fietsers hebben deelgenomen en zo ruim 2.5 miljoen ingezameld voor het onderzoek naar diagnose en therapie van residuele tumorcellen en metastasen (uitzaaiingen). Al deze mensen een hartverwarmend welkom bezorgen. Het evenementendorp, het eet- en drankendorp opbouwen en runnen. Het was gewoon indrukwekkend.

17

Tussen de foto’s door schrijven we ook een aantal teksten die de vrienden en vriendinnen van Celeste voor het jaarboek van de laatstejaars hebben geschreven. 1000 keer dank aan iedereen!

In het jaarboek zou ook Celeste Devos “haar” blad geschreven hebben met zoveel fijne herinneringen aan de 6 jaar college die voorbijgevlogen waren. Het heeft niet mogen zijn, Celeste, op het einde van het 4de jaar kwam er een abrupt einde aan het verhaal dat we er samen aan het schrijven waren. Ik kende jou toen nog niet, maar ik heb jou en je lieve familie in versneld tempo leren kennen. De pijn van afscheid nemen die wij bij ons thuis zelf gekend hebben, was er weer, nu ik zo dicht met jullie verbonden mocht zijn. David en Celeste, jullie namen hebben we sindsdien vaak in één adem genoemd. Je bent nog altijd heel dicht bij ons, lieve meid. We zijn samen met je schitterende vriendinnen en vrienden niet bij de pakken zitten.

Je weet het wel, 1000 kilometer, twee keer al. Je weet het wel, tranen, pijn, maar ook een lach en de wil om voort te doen.

We noemen jouw naam, we schrijven verder aan jouw verhaal.

Het einde van dit jaar is speciaal: zonder jouw aanwezigheid hier in de groep. Maar geen aanwezigheid is sterker dan die van jou, hier in jouw groep van vrienden. Je blijft bij ons, in ons hart, in onze herinnering,… Hier volgen een paar gedachten van jouw vrienden en vriendinnen. Mochten ze voor jouw mama en papa en broer een teken zijn… van jou!

Jean-Marie Noreillie, algemeen directeur

Het is niet omdat we jou niet meer kunnen zien, dat jij er niet meer bent. Het is niet omdat we jou niet meer horen praten, dat we je stem vergeten zijn. Enerzijds is er al zoveel veranderd, maar anderzijds blijft het gevoel altijd hetzelfde. Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik aan je denk. Voor altijd in mijn gedachten, voor eeuwig in mijn hart.

An-Sofie Celeste, iedereen is blij om af te studeren. Maar voor ons is het toch met een dubbel gevoel. Jij zou er moeten bij zijn. Het is onbegrijpelijk dat jij al deze dingen niet meer kan meemaken.

Maar ik trek me op aan alle mooie herinneringen. We hebben zo veel goede momenten beleefd samen, zo veel gelachen, …

Je blijft voor altijd in mijn hart.

Veel liefs, Laura Liefste Celeste, Ik vraag me af hoe je er nu zou uitzien, wat je studies zouden zijn, maar vooral hoe je nu zou zijn als persoon.

Het zijn vragen waar ik nooit een antwoord op zal krijgen, en dat doet pijn. Ik kan je in de kleinste dingen terugvinden. En dat zal ik blijven doen.

Veel liefs, Karen Liefste Celeste, het is gewoon niet mogelijk dat alles wat van jou overblijft foto’s zijn. Momentopnames. Niets vergeleken met wie je was. Het zal nooit meer hetzelfde zijn als jouw naam valt. Telkens herinneringen die terug komen. Ik hoop dat je ons kan zien, dat je kan zien dat we je niet vergeten zijn.

Ik mis je Celeste! Liesbet » LEVEN OP SCHOOL 18

We smeekten je terug tot leven, niets hielp. We verloren het vertrouwen in de wereld, maar die bleef draaien. Evenwicht was niet meer terug te vinden. Dat is hoeveel jij voor ons betekent! Jij, onze held, die ons zelf nog in je ziekste dagen beschermde. Van niemand leerden we meer dan van jou. De school verlaten is ook weer afscheid nemen van jou. Maar ik voel dat je over ons waakt, ik weet dat je er nog bent. De grootste vraag blijft altijd ‘waarom’. Misschien had de hemel nog een engel nodig. Ik mis je met heel mijn hart.

Astrid Beste Celeste, we zijn nu al zoveel jaar later en ons avontuur in het college zit erop. Telkens ik later aan mijn tijd in het college terugdenk zal ook jij in gedachten opkomen. Er zijn al prachtige initiatieven gekomen die allemaal voor jou bestemd waren. Zo leef je verder in iedereen zijn gedachten!

Vincent Lieve Celeste, normaal had je samen met ons in het jaarboek moeten staan. Normaal zouden we allemaal samen afgestudeerd zijn in het college. Zo zie je maar dat niets normaal is, jammer genoeg. We missen je Celeste.

Veel liefs, Louise Celeste, jij hebt ons de kracht gegeven om iets te ondernemen.

Om andere mensen die aan kanker lijden te helpen. Op al onze acties was jij erbij en hielden wij jou aanwezig bij ons en de rest van de school. Ook zamelden we duizenden euro’s voor onderzoek tegen kanker in.

21

LEVEN OP SCHOOL

De sfeer tijdens alle evenementen was uniek… En wij zijn ervan overtuigd dat jij daarvoor zorgde! Viktor Voor jou kunnen we jammer genoeg niets meer doen, maar hopelijk hebben we iets betekend voor al die andere kankerpatiënten!

Lander Na 2 jaar doet het nog altijd raar bij me. Ik hoop dat we met alles wat we gedaan hebben (Hart voor C enz.) je een mooi afscheid hebben kunnen geven.

Celeste, het ga je goed! Emile Door een hart voor C hebben we toch nog iets kunnen doen.

Daar ben ik heel blij om. De 1000 km zorgde daar ook voor.

Simon Celeste, het doet raar om te weten dat je met ons afgestudeerd zou kunnen zijn. Al deze mooie momenten die je niet hebt mogen meemaken en dat op zo n jonge leeftijd.

Waarom toch? Het is verschrikkelijk maar je was heel moedig.

Een sterk persoon die niemand ooit zal vergeten. Je bent nog altijd heel dicht bij ons en je hebt een plekje veroverd in ons hart.

We missen je! Sophie Celeste, je was/bent een prachtmeid , die nu een schitterende ster aan de hemel is! Je was een super klasgenote! We zullen je blijven missen! Laurence » LEVEN OP SCHOOL 22

De ontvangst van de 3de etappe van de 1000 km KOTK in onze stad was bijzonder hartelijk. Daar waren we met heel velen getuige van. Als burgemeester ben ik bijzonder fier dit te hebben kunnen verwezenlijken sàmen met het H.Hart College. De samenwerking tussen jullie school en het stadsbestuur enerzijds en tussen directie, leerkrachten en leerlingen anderzijds was uniek en hartverwarmend. Laat dit voor jullie een opsteker zijn en een dag om nooit te vergeten, opgedragen aan jullie mede-leerlinge én vriendin, Céleste …

Een warme dank aan ieder van jullie !

Kurt Vanryckeghem, Burgemeester stad Waregem Iedere renner had een eigen reden, vertelde een eigen verhaal om aan deze 1000 km deel te nemen. Kanker overwinnen is de belangrijkste boodschap van onze deelname en aanwezigheid.

Dankzij de grote inzet van de medische wereld, maakt Vlaanderen grote sprongen vooruit in het wetenschappelijk kankeronderzoek. Met veel waardering voor de grote inbreng en de vele inzet voor en achter de schermen !

Joost Kerckhove en Jo Neirynck, schepenen stad Waregem

Tekst: Jean-Marie Noreillie, algemeen directeur

23

LEVEN OP SCHOOL

GIP GIP Hoera!

Wanneer de leerlingen van de handelshumaniora bij het begin van het zesde jaar het draaiboek voor de geïntegreerde proef in handen krijgen, verschijnt op vele gezichten een bezorgde blik. De veelheid en de verscheidenheid van de opdrachten schrikt iedereen af. Onder impuls van de directeur en de leerkrachten blijft echter niemand met de handen in het haar zitten en weldra gonst het tijdens de IPRmomenten van allerhande commerciële bedrijvigheid.

Het begrip ‘geïntegreerd’ verwijst naar het vakoverstijgende karakter van de proef, naar de inbreng van externe juryleden bij evaluatie en naar het mengen van competenties als kennis, vaardigheden en attitudes door de leerling. Je moet als leerling dus niet alleen weten en inzien wat in verschillende vakken aan bod kwam, maar het ook nog eens kunnen toepassen en gebruiken waar nodig. De proef is eigenlijk een groot project dat loopt over een volledig schooljaar en dat is opgebouwd uit verschillende deelopdrachten die allemaal te maken hebben met de opleiding.

“Wanneer de leerlingen van de handelshumaniora bij het begin van het zesde jaar het draaiboek voor de geïntegreerde proef in handen krijgen, verschijnt op vele gezichten een bezorgde blik.”

Dit jaar werden op onze school verschillende bedrijven in eco-scooters overgenomen en gerund en zelfs compleet nieuwe bedrijven zagen het levenslicht. Van broodjes tot ventilatiesystemen, alles was te koop in de virtuele gipetalage van het college. Softwaretoepassingen, websites en commerciële folders gaven het geheel een realistische touch.

Ondertussen zijn de gip-dossiers samengesteld, de dankwoorden in de inleiding geschreven en de besluiten gemaakt. Het is met heel veel genoegen en terechte trots dat de leerlingen vaststellen dat ze de top van de gip-berg hebben bereikt. De formele kostuums en de mooie kleedjes overtuigden leerkrachten en juryleden nog een laatste keer van hun kunnen tijdens de gip-dagen.

De gip-proeven zijn hoogdagen voor de betrokken leerkrachten: nergens is het zo duidelijk zichtbaar, voelbaar en hoorbaar wat een weg naar zelfstandigheid deze leerlingen hebben afgelegd in dat laatste jaar. De kers op deze taart smaakt heel zoet!

Tekst: Siska Vandenberghe, leerkracht

PRIJSBEESTEN

24

25

Ik ben niet zo’n snoeper, gewoon af en toe kan volgens mij geen kwaad. Als ik snoep, dan zijn het zuurtjes of chocolade. Het is duidelijk dat ik niet zo’n gezonde snoeper ben. Wortelen, komkommer, tomaten of appels lust ik niet.

Louis Porteman, 1LC

Ik ben verslaafd aan caramelsnoepjes! Als we thuis snoep hebben, is die zak meteen op. Ofwel eten mijn broer en ik ze op, ofwel eet mijn mama ze op. Als ik snoep koop, dan verstop ik ze meestal op mijn kamer…

Sarah Damman, 1LF

BABBELBOX

Londen, 3es

Ik eet heel graag snoep, maar alleen in het weekend. Mijn zus lust geen snoep, daar snap ik niets van! Chocolade met hazelnoten eet ik héél graag, maar je moet ermee leven dat het niet gezond is.

Klara Bauters, 1MD

Het is misschien niet gezond, maar wel héél lekker.

Ikzelf eet niet zo vaak snoep, maar wel af en toe. Mijn lievelingssnoep: zure bubbelgumflesjes, die vind ik echt super lekker! Soms stel ik me de vraag waarom kinderen meer snoepen dan fruit eten. Er bestaat ook heel lekker fruit zoals mango, aardbei, passievrucht…

Ahalli Zakaria, 1LF

Eerlijk gezegd eet ik niet veel soorten snoep. De enige die ik eet, zijn lolly’s en gummies. Ik eet er niet veel van, want mijn ouders stimuleren ons vooral om fruit te eten in plaats van snoep (wat ik niet erg vind). Onze snoepkast is meestal leeg. Soms zit er wel veel in en dan zou ik er stiekem van durven proeven.

Janne Devos, 1LC

Ik snoep graag op de slechte en de goede manier. Ik eet alleszins maar 1 à 2 snoepjes per dag (uitzonderlijk eens meer), maar ik eet ook heel graag fruit. Als fruit kies ik graag aardbeien, appels, peren, perziken, druiven en sinaasappelen.

Jessie Lefebre, 1MG

De Belg is een snoeper. Gemiddeld slaan we er per jaar 22 kilo van achterover. Kauwgom, zuurtjes, muntjes, nootjes, chips, koekjes, cake, chocoladerepen, pralines, taart… we lusten het allemaal. Zijn onze eerstejaars ook ‘zoetemondjes’? Of snoepen ze gezond? Hier kunnen ze hun mening kwijt.

Hm, ik ben een echte snoeper!

Als mijn ouders niet thuis zijn, dan zit ik met mijn neus in de snoepkast. Mijn lievelingssnoep is Dragibus. Dat zijn kleine bolletjes van Haribo. Eigenlijk snoep ik veel te veel!

Charles D’Haveloose, 1MF

Snoepen? Nee, dat doe ik niet vaak. Een snoepje als vieruurtje, dat mag wel. Maar dat matig ik, behalve bij chocolade, daar staat geen maat op! Smakelijk!

Simon Heytens, 1LF

Snoep

Ik snoep niet zo vaak, maar geniet soms wel van een koek als vieruurtje. Ik bak heel graag, dus kan ik wel wat snoepen. Fruit eet ik natuurlijk dagelijks!

Liselot Bulcaen, 1LE

Reacties verzameld door Ann Van Steenkiste, leerkracht

Candy, candy, candy! That’s where we live for! Nee, grapje. Eigenlijk snoep ik niet meer zo veel de laatste tijd.

Dat komt omdat ik een beugel draag. Maar ik geef toe, soms hou ik niet op met snoepen, totdat er niets meer over is! Snoepjes eten is lekker leuk in je mond, maar té veel is niet gezond!

Milan Callens, 1LA

26

Final Meeting

27

“Meer dan 70 buitenlandse leerlingen van 8 verschillende landen naar het college halen? Gekkenwerk!” hoorden we naarmate de paasvakantie dichterbij kwam. Maar we deden het: delegaties van leerlingen, leerkrachten en directieleden uit Noorwegen, Duitsland, Ijsland, Polen, Estland, Hongarije, Engeland en Schotland landden in de week van 29 maart op onze school om daar deel te nemen aan de afsluitende meeting van het Comeniusproject ‘Dwindling resources, Growing Challenges’.

Geen sinecure, zo’n 150 mensen laten samenwerken over de grenzen heen, maar een receptie waarin elk land zijn eigen traditionele hapjes presenteert, maakt de tongen wel los.

Alle deelnemers en de ouders werden uitgenodigd op deze Food Court om even bij een hapje en een drankje bij te praten. Onze Belgische stand: een frituur natuurlijk!

Dinsdag en woensdag stond er in de voormiddag heel wat projectwerk gepland. Want ondanks een zomerse temperatuur moest er ook stevig gewerkt worden. Op donderdag presenteerden de leerlingen immers in een soort van expo alle projectresultaten aan mekaar. Daarvoor doken alle groepen één voor één de opnamestudio in om dan hun gefilmde bevindingen te monteren. Voor ze daar in vlogen, kwam verkiezingskandidaat Tom Vandenkendelare uit Roeselare hen eerst een woordje uitleg geven over Europa en de Europese instellingen.

En gelukkig maar, want uit een korte peiling bleek dat de meesten maar weinig kennis hebben van Europa en zijn

bevoegdheden. En dat een goeie maand voor de Europese verkiezingen! ’s Avonds hielden we op school een knaller van een afsluitende barbecue, compleet met zang van de Noorse delegatie en een heuse volksdansgroep om iedereen traditionele dansen aan te leren. Polen die samen met Esten en Belgen dansen, Noren die samen met Duitsers en Schotten aan tafel zitten, dàt is pas Europa. Bedankt aan iedereen om dit mogelijk te maken.

“Met 8 nationaliteiten samenwerken, dàt is pas Europa”

Tekst: Emmanuel Vercruysse, leerkracht OVER DE GRENS

28

Final Meeting, Brussel

Pamplona De week voor de paasvakantie trok een delegatie Belgische studenten van 6TE naar Span… sorry, Baskenland. Maar vlak voor het vertrek kwam een verrassend bericht uit Pamplona: er werd winterse neerslag verwacht de komende dagen…

Dat was niet wat we in gedachten hadden voor een weekje Spanje begin april! Maar gepakt met wat extra warme kleren in de koffer waren we klaar voor het weerzien met de Baskische studenten en leerkrachten. De weersvoorspelling was niet gelogen, want de tocht die we maakten langs de Sint Jacobsroute leidde ons langs de besneeuwde bergen. Voor de uitstap naar de prachtige kuststad San Sebastian wisselden we onze warme jas en handschoenen voor short en zonnebril.

Pootjebaden en rugby spelen op het strand, wat een contrast met enkele dagen voordien.

We moesten niet alleen wennen aan de weersomstandigheden, het duurde ook even voor we aangepast waren aan het Spaanse ritme. De lessen stoppen er om 14.30 uur en dan naar huis voor de lunch. Na een korte siësta en tijd voor schoolwerk en hobby’s volgt het avondeten rond 21.30 uur. Toch wat laat voor sommige van onze Belgische maagjes.

31

OVER DE GRENS

“We moesten niet alleen wennen aan de weersomstandigheden, het duurde ook even voor we aangepast waren aan het Spaanse ritme.”

Tijdens de vrije momenten namen de Spaanse studenten ons mee naar Pamplona city waar we het prachtige oude gedeelte van de stad bezochten en wandelden door de straten waar jaarlijks honderden waaghalzen achterna gezeten worden door de stieren tijdens de bekende San Fermin-feesten. Op school werden liedjes, dans, foto- en videomateriaal van de uitwisselingsweken in een slotshow gegoten voor de laatste dag. Een mooie afsluiter van een week om niet snel te vergeten!

Tekst: Karen Cappaert, leerkracht OVER DE GRENS

32

In maart hebben twee leerlingen uit het zesde latijn deelgenomen aan een internationale vertaalwedstrijd Latijn (Certamen Lucretianum) in Napels. Een stad die een diepe indruk op hen heeft nagelaten, lees maar…

Voor ons was Napels toch even wennen: zoveel scooters en auto’s die er kriskras door elkaar reden, niet te schatten.

Toch werden we direct op ons gemak gesteld door twee uiterst vriendelijke gastgezinnen (die ons overstelpten met eten) en natuurlijk zorgde het mooie weer ook voor een positieve sfeer. Alles zat goed dus om een mooie prestatie te leveren in de vertaalwedstrijd.

Voor we ons over de tekst mochten buigen, kregen we eerst nog een uiteenzetting over het epicurisme… in solo Italiaans. Nadat we de tekst van 33 PRIJSBEESTEN

de Romeinse auteur Lucretius vertaald en omgezet hadden in het Engels/ Frans, namen we in de namiddag nog de tijd om Napels zelf te verkennen.

De prachtige baai waarover de nog altijd actieve Vesuvius waakt, was echt de moeite om te zien. Tegelijkertijd maakten we ook kennis met onze Nederlandse collega’s. Samen startten we een expeditie naar het graf van de iedereen welbekende humanist Jacopo Sannazaro (zo niet, dan kent u hem misschien onder de naam Actius Sincerus).

Op de prijsuitreiking diezelfde avond viel dan het uiteindelijke verdict. Eén van de Nederlanders won de wedstrijd.

Wij vervolledigden het podium met een mooie tweede en derde plaats. Op de laatste dag van onze reis bezochten we nog het overbekende Pompeï. Doordat

deze Romeinse stad eeuwenlang bedekt en beschermd werd door de vulkanische as van de Vesuvius, waan je jezelf even 2000 jaar terug in de tijd. Helaas heeft de Italiaanse overheid de laatste tijd niet veel geld meer over voor restauraties waardoor de opgegraven stad stilaan begint af te takelen.

Ook dit bezoek was een onvergetelijke ervaring, net zoals de reis in zijn geheel.

We keerden dan ook met een goed gevoel en vijf pizza’s in de maag terug naar België waar we op de luchthaven werden opgewacht door een uitzinnige bende supporters en persfotografen. Of toch niet…

Tekst: Pieter Coorevits, 6GL en Jo Coture, 6LW

Napels zien en dan ...de tweede ondergang van Pompeii

PRIJSBEESTEN

34

Volgend jaar nog eens…

Het eerste seizoen van de Kinder-en Jeugdjury in ons college zit er op! Dit werd op 28 maart met een feestje in de Waregemse bibliotheek afgesloten. Alle 75 juryleden van het leesjaar 20132014 kregen de kans om elkaar op een ontspannende manier te leren kennen bij een hapje en een drankje. Maar op het einde werd het even spannend toen de groepen hun top 10 opstelden.

het verdict en werden de winnaars bekendgemaakt op een groot slotfeest in Turnhout. Enkele van onze HHC-juryleden ontmoetten er de genomineerde auteurs en illustratoren en namen deel aan allerlei lezingen, workshops en animatie. Waar het echt om draaide, was het vernemen van de winnaars.

Wie volgend werkjaar ook van gedachten wil wisselen en allerlei opdrachten rond nieuwe jeugdboeken wil uitvoeren, is van harte welkom in de KJV van het HHC. Daarvoor hoef je enkel een mailtje te sturen naar HHCbibliotheek@ sgsintpaulus.be.

De lezers hadden een keuze uit 10 titels: 5 Vlaamse boeken en 5 boeken van buitenlandse auteurs stonden op het keuzelijstje.

In groep vijf (1ste en 2de middelbaar) kozen de juryleden voor “Ik zal er zijn” van Goldberg Sloan als beste boek, “Saeculum” van Ursula Poznanski werd door de oudsten (3de en 4de middelbaar) geprezen tot beste boek in groep 6.

De punten van alle Waregemse KJV-juryleden werden doorgestuurd naar de Stichting Lezen die mensen vanaf hun prille kindertijd in contact wil brengen met goede boeken.

Van baby tot volwassene, van nieuwsgierige niet-lezer tot doorwinterde veel-lezer! Zij verzamelden alle scores van alle deelnemende Vlaamse bibliotheken. Op vier mei viel 35

TUSSENDOOR

Schrijf je nu in!

Tekst: Natacha Doornaert, leerkracht 36

Een leerkracht die doorgaat tot zijn 65ste, het is op onze school al ruim twintig jaar geleden. Maar afgelopen schooljaar fladderde er op het college met Johan Deblaere nog eens zo’n ‘witte merel’ rond. Met zijn gedrevenheid en inzet was hij tot zijn laatste werkdag een voorbeeld en inspiratiebron voor zijn leerlingen, waarvan hij zopas met pijn in het hart afscheid nam. Een terugblik.

Het Heilig-Hartcollege vormt de rode draad doorheen je leven. Als klein manneke werd je intern, dit in navolging van je drie broers.

“We woonden in Zwevezele en kwamen met de fiets naar school. Op zondagavond moesten we tegen 19 uur binnen zijn.

Pas op zaterdagnamiddag om 16 uur was de school afgelopen en kon de terugweg aangevat worden. In die tijd was het niet vanzelfsprekend dat je kon starten in het Latijn-Grieks. In mijn geval moest ik mij eerst bewijzen via een jaartje Handel.”

Na je studies koos je opnieuw de weg naar Waregem.

“Ik had al een jaar gewerkt in Dominiek Savio van Gits en in een school in Zevekote, toen er onverwachts een vacature vrijkwam. Ik nam die kans dankbaar aan. Ik kreeg van toenmalig directeur Nollet meteen een dubbele opdracht: 37

BUITENBEENTJE

Er is heel wat veranderd in het onderwijs en in het college.

“Soms miste ik wel nog eens de sfeer van een echte jongensschool. Je kon daar als leraar L.O. andere accenten leggen. Ik zag ook de priesters in het college verdwijnen.

Toen ik begon, waren ze nog met meer dan twintig. Ook de mentaliteit is erg veranderd, een teken des tijds. Alles is ‘softer’ geworden. Jongens en meisjes die er op sportief vlak nog écht willen voor gaan zijn uitzonderingen geworden.

Jammer.”

Goeie herinneringen?

“Ik heb mij 27 jaar op woensdagnamiddag ingezet voor de schoolsport. Met de collegeploeg voetbal speelden we maar liefst vijf keer de finale van de Kardinaalsbeker. Drie keer wonnen we. Samen met collega-coach José De Scheerder ben ik daar best fier op. Zelf was ik ook 7 jaar trainer van de provinciale en 3 jaar van de nationale schoolploeg.

Johan met 4es

Eeuwig jong

lesgeven in het secundair én in het lager. De eerste vier schooljaren had ik een lessenrooster van 36 uur.”

Dankbaar ben ik ook om de goeie sfeer onder de turnleraars.

Stuk voor stuk toffe collega’s. Weet je dat er zich onder hen met Peter Voet, Wesley Vermeire, Luc Rogge en Bart Vynckier maar liefst vier van mijn oud-leerlingen bevinden?“ En de toekomst?

“Ik voel me niet opgebrand, integendeel. En juist omdat ik niet kan stilzitten ben ik aan het afwegen hoe ik mijn dagen zal invullen. Ik kreeg al enkele voorstellen, maar wacht nog om de knoop door te hakken. Ook komt er zeker extra tijd vrij voor mijn vijf kleinkinderen. En de conditie wil ik verder op peil houden. Ik ben bijna dagelijks te zien in het fitnesscentrum en die lijn wil ik zeker aanhouden. De aard van het beestje zeker…”

Het ga je goed, Johan!

Tekst: Philippe Schotte, administratief medewerker

Als vader plezierde het me dat mijn zoon Adriaan een der sterkhouders was in de collegeploeg basket. Onder de bezielende leiding van Peter Castelein speelden ze met een gouden lichting zes jaar op rij om de Kardinaalsbeker. Vijf keer met winst. Mooie momenten.

BUITENBEENTJE

38

Het is mooi geweest

Diep in de jaren 70 zijn ze hun carrière hier begonnen en over enkele dagen nemen ze afscheid van het college: Steven Delrue en Marc Dupont. Als opvoeder hebben ze meer dan 40 jaar met plezier tussen de jongeren gestaan.

We blikken met hen terug op die lange carrière en kijken ook al even naar wat komt.

39

BUITENBEENTJE

Het prille begin...

Marc: Ik ben hier gestart op 1 september 1975, als opvoeder bij de zesdes. Met een klein hartje, hoor, bij die grote gasten. Het is zelfs per toeval dat ik hier ben terecht gekomen. Ik mocht eigenlijk beginnen in het VTI, maar de toenmalige directeur vond dat ik als oud-leerling van de school in het college moest komen werken.

Steven: Ik ben hier twee jaar later begonnen, in 1977. Nadat ik als leraar afstudeerde aan het St.-Thomasinstituut in Brussel werkte ik een jaar in het internaat van het Higro – Gent en gaf daarna een jaar les in het college van Poperinge. In die tijd werd elke man nog soldaat waarbij ik vier maanden in België en vier maand in Duitsland gekazerneerd was. Het jaar daarop kwam ik dan naar het college in Waregem en gaf hier mijn eerste jaar Nederlands, Engels, Duits en zelfs godsdienstleer. Vanaf mijn tweede jaar werd ik dan opvoeder. Eerst bij het eerste en tweede jaar en daarna bij de derdes.

Marc: Ik heb ook nog enkele jaren les gegeven: muzikale opvoeding in de derdes. Vooral de muziekgeschiedenis boeide me wel en het luisteren naar muziek. Maar ik moest ook blokfluitles gegeven. Man, ik kreeg daar hoofdpijn van (lacht).

‘Met plezier tussen de leerlingen’ Marc: Wat ik het meest zal missen is zeker het contact met de leerlingen.

Gelukkig bestaat er nog zoiets als facebook en e-mail. Ik krijg nu ook nog vaak een mailtje of een berichtje van oud-leerlingen om te vragen hoe het met mij gaat en dat doet deugd. Ik heb altijd geprobeerd om respectvol om te gaan met leerlingen. Als je met jongeren uit de derde graad werkt, dan moet je niet te veel zwart-wit denken. Het respect moet van twee kanten komen.

Denk maar aan de laatste 100 dagen.

Het was een heel grote groep, maar die heeft zich perfect aan de afspraken gehouden. Wel, dat toont hun respect.

Ik heb ze op het einde dan ook heel gemeend bedankt.

Een betere afsluiter voor mijn carrière hier kon ik mij niet voorstellen.

Steven: Helemaal mee eens.

Hoewel ik door een samenloop van omstandigheden ook met één been als bijberoeper in de commerciële wereld een leven buiten de school had (Steven leerde het “hard-selling” in de autoverkoop en had later een eigen immobiliënkantoor nvdr.), ben ik altijd met veel plezier naar school gekomen en kon ik er mij ontplooien. Ik heb altijd graag met jongeren gewerkt en zal al dat jong gedoe met hun levendigheid zeker missen.

En nu?

Marc: Ik speel al twee jaar met het idee om te stoppen. Ik ben onlangs 60 geworden en vind het tijd voor iets anders. Wat dat wordt? Ik heb me een elektrische fiets gekocht, dus ik ga wat vaker fietsen. Ik heb ook drie honden die veel van mijn aandacht en tijd opeisen.

Meer tijd zal ook gaan naar muziek. » BUITENBEENTJE

40

Ik speel al piano en wil ook gitaar leren spelen. Ik zeg de school trouwens ook niet helemaal vaarwel. Ik blijf betrokken bij de organisatie van de oud-leerlingendag en zal daarvoor onder meer alle klasfoto’s van de voorbije 60 jaar digitaliseren. Daar zal ik wel een tijdje zoet mee zijn.

Steven: Ik ben vorig jaar al 60 en word een beetje huisman (lacht), want mijn vrouw moet nog enkele jaren werken. Onlangs schreef ik me bij het CVO ook in voor een kookcursus die begin september van start gaat. (“Mijn huisgenoten lieten zich al strikken als gewillige proefkonijnen” – lacht). Na de voorbije periode van +/- 30 jaar waarin ik ’s avonds en tijdens het weekend veel uithuizig was, word ik dus nu een beetje “de nieuwe man”. Sinds een jaar werk ik intussen ook al als vrijwilliger bij het OCMW van Kortrijk waar ik aan budgetbegeleiding doe en vanaf juli vind je me ook vaak terug in het nieuwe bezoekerscentrum van het Begijnhof in Kortrijk. Verveling zit er dus zeker niet aan te komen want tussendoor wil ik ook 41

BUITENBEENTJE

weer wat meer lezen en, net als Marc, wat meer fietsen om fysiek in goede doen te blijven. Het lijkt er bijna op dat ik, als veel gepensioneerden, weldra tijd te kort zal komen.

En je kan ook wat vaker naar Amerika?

Dat zit er zeker in en zal nu gemakkelijker en wellicht frequenter gebeuren. Mijn oudste zoon woont en werkt daar al tien jaar. De voorbije jaren was ik al drie keer in Amerika; éénmaal in Seattle en tweemaal in Baltimore waar mijn zoon nu samen met zijn (Amerikaanse) vrouw leeft en werkt. Midden augustus verhuizen ze naar Philadelphia waar ze wellicht een vaste stek zullen vinden. Dat wordt dus onze nieuwe reisbestemming.

Marc en Steven, het ga jullie goed.

Tekst: Tijs Neirynck, leerkracht

Op zoektocht in Aken Op dinsdag 6 mei vertrokken de laatstejaars uit de talenrichtingen voor dag en dauw naar Aken. Aan de Elisenbrünnen kregen ze een stadszoektocht mee en wat extra info om zelf aan de slag te gaan en allerhande opdrachten te vervullen.

Maar zouden de weergoden ons voor één keer gunstig gezind zijn?

“De opdrachten waren heel gevarieerd, van postkaarten sturen naar onze school tot interviews afnemen van mensen in de straten van de stad. Al hielden we niet lang stand tegen de weergoden die besloten om hun sluizen open te zetten en waarna het stevig regende.”

Lowie Maes, 6EB

“We kregen een stadszoektocht die niet voor watjes bleek en de gemiddelde Duitser was wel vriendelijk en behulpzaam, maar soms nogal stroef in omgang. Eerlijk, we waren niet altijd op ons gemak. ’s Avonds kregen we een klapband met de bus, waardoor het even de meest avontuurlijke trip ooit werd.” Jolien Thys, 6ST “We moesten aanvankelijk even onze schroom overwinnen, maar rondlopen in Aken en toevallige passanten een paar vragen voorschotelen bleek meer fun dan verwacht. Vooral omdat we in groep mochten samenwerken. Het durven vragen in het Duits was uiteindelijk wel spannend.” Baudoin Nollet, 6ST “We mochten op ons eigen tempo Aken verkennen om de vragen van de stadszoektocht op te lossen. Dat zorgde voor wat vrije tijd om tussendoor iets te eten en het even wat kalmer aan te doen. En ja, de klapband zal ons wel bijblijven.” Adéline Dujardin, 6ST Tekst: Eveline Vande Wiele, leerkracht OVER DE GRENS

42

In het spoor van Anneke Ook de leerlingen van het vierde jaar trokken dit trimester op verkenning naar Duitsland. Naar Keulen en Trier.

Luxemburg – Trier Luxemburg is een mooie stad met een indrukwekkend uitzicht en heeft gezellige marktpleintjes. We hadden er een vriendelijke Nederlandse gids, Anneke, die ons zeker wist te boeien met haar heerlijke verhalen over het ontstaan van de stad tot wat ze nu geworden is. Ook Trier met haar imposante gebouwen was mooi.

Anneleen Bulcaen, 4E4D 43

OVER DE GRENS

De uitstap naar Luxemburg en Trier vond ik zeer verrijkend, zowel op cultureel als op sociaal vlak. De Kazematten in Luxemburg vond ik heel tof: ongelooflijk hoe de soldaten zich daar in tijden van oorlog schuilhielden. In Trier merkte ik op dat alle Romeinse gebouwen erg hoog waren: die bouwvakkers moeten toen nogal gespierde mannen zijn geweest.

Jan Seynaeve, 4E4D

zitten. ’s Avonds aten we nog lekker in een typisch Duits Brauhaus.

Elana Martens, 4E4A De Dom bezoeken was fascinerend en leerrijk, maar de top bereiken was lastig.

De plaats waar we overnachtten was mooi en proper. De fietstocht en de vrije tijd vond ik het leukst. Er waren veel winkels om te bezoeken en er heerste een goede sfeer in de groep.

Daimen Speleers, 4E4A

Keulen Ik vond het wel heel indrukwekkend om de Dom te zien, zo’n grote kerk had ik nog nooit in het echt gezien. De vele trappen om de top van de Dom te bereiken, waren lastig. In de namiddag bezochten we het Ludwig-museum, het museum voor moderne kunst. We kregen er een gidsbeurt in het Duits, maar we begrepen er nog niet veel van.

Gelukkig stonden onze begeleidende leerkrachten paraat om af en toe iets te vertalen. De boottocht op de Rijn was wat somber, omdat we door het slechte weer (te veel wind) binnen moesten

Tekst: Heleen De Bruycker, leerkracht

OVER DE GRENS

44

Trier, 4es

Canterbury, 2es

Kies kleurig, dat is gezond Dat fruit gezond is weten we allemaal.

Fruit is zo goed voor je omdat het heel veel vitaminen en mineralen bevat waardoor je beter bestand bent tegen ziekten. Bovendien bevorderen de meeste fruitsoorten de spijsvertering en hebben ze zelfs een positieve invloed op je bloeddruk. En het is nog lekker ook! Maar welk fruit eet je nu het beste?

Sommigen zeggen dat kiwi’s heel gezond zijn, bananen zijn dan weer echte energiebommen, sinaasappelen zitten vol vitamine C…. Een goede regel is de volgende. Probeer per dag 47

voor iedere kleur van de regenboog één overeenkomstig stuk fruit te eten.

Dit maakt dat je zeker voldoende fruit eet en je ook veel verschillende vitamines binnen krijgt. Misschien zal dit niet lukken maar het regeltje helpt om te variëren en eens iets nieuws te proberen. 2 stukken fruit per dag is sowieso geen slecht gemiddelde.

En welk fruit is het gezondste?

Met stip op één staat de appel wat betreft het gezondste fruit. Hij zit boordevol vitamines B en C en bevat ook heel veel antioxidanten. In de schil van de appel zitten overigens veel meer vitaminen dan in het vruchtvlees zelf.

Je appeltje schillen is dus eigenlijk niet nodig. Gewoon goed omspoelen en happen maar. De appels bevat veel vezels die voor een goede stoelgang zorgen. Het engelse spreekwoord luidt dan ook.. “An Apple a day, keeps the doctor away”. Er bestaan wel duizenden verschillende appelrassen. Heel bekende

zijn onder andere: Elstar, Cox, Granny Smith, Golden Delicious en natuurlijk de Jonagold.

Op onze school wordt deze lekkere, gezonde snack al jaren aan de leerling gebracht via de fruitverkoop. Sinds kort werd dit initiatief ook uitgebreid naar de lerarenkamer. De drijvende kracht achter dit gezond initiatief is Mr. Deleersnyder van de Werkgroep Gezond. Voor de verkoop kan hij rekenen op een handvol leerkrachten en een heleboel leerlingen.

Met veel plezier willen wij vandaag, voor de verandering, in plaats van met bakjes aardbeien eens met bloemetjes werpen. En dit vooral in de richting van alle betrokkenen die zich hebben ingezet voor de verkoop van al dat lekkers.

Voor het spelletjeskot: Zoë Kerckhove, Carole Declercq, Emilia Vanwonterghem, Rachelle Huys, Selina Baron, Marie Demeulenaere, Evi Anckaert, Marie Scharpé, Anna Schrans, Sarah Damman, Lies Cuvelier, Marie Populier, Catoo Deweerdt, Julie Allemeersch, Flore Sabbe, Axelle Kints ,

Lise Warnez, Fauve Merlevede, Maxime Fillieux, Wolf Vanherreweghe, Niels Fraeye, Myrthe Gheldof, Kim To, Eva Struyve, Yara Amez, Shania Seeuws, Marthe De Nys, Noa Casier, Febe Coussens, Lisa De Jaeger en Luna De Luycker

Voor het fruithuisje: Dante Verbauwhede, Alexander Bauters, Thibaut De Brabandere, Iris Derycke, Sarah Vanmarcke, Laura Vanden Broecke, Margot Delft, Jochen Dewachter, Gilles Derie, Wout Vandesompele, Maxime Vercruysse, Elise Vergotte, Marie-Julie Vandererven, Emma Desmet, Nathalie Waelkens en Lise Vandenhautte. En een speciale dankjewel voor 4W2: zij bemanden een heel schooljaar het fruithuisje op de speelplaats van 2 en 3!

Van harte bedankt voor al deze belangloze en tomeloze inzet!!

Tekst: Miet Christiaens, leerkracht LEVEN OP SCHOOL

48

“BERLIN: EVEN CHICAGO WOULD APPEAR OLD AND GRAY IN COMPARISON” Mark Twain, Amerikaans auteur, 1892

49

OVER DE GRENS

Eind april is een aantal talenrichtingen voor de eerste keer op proefexcursie naar Berlijn getrokken. En ze hebben tijdens die driedaagse nogal wat kilometers afgelegd, zowel te voet, met het vliegtuig als met de metro en de fiets. De leerlingen hebben in de lessen Duits een bezienswaardigheid voorbereid waardoor ze elkaar door deze culturele Europese hoofdstad konden gidsen.

Vooral de Holocaust memorial vond ik de moeite waard.

Potsdam was dan weer de groene pauze in onze “lastige” citytrip. Berlijn was zeker de moeite waard!

Laurent De Kimpe, 5GL Het tofste was toch wel onze tweede dag in Potsdam waar we een fietstochtje hadden naar Sansoucis. Ook de vele andere bezienswaardigheden in Berlijn zelf waren erg interessant!

Jasper Eeckhout, 5GL Ik had gedacht dat we meer zouden zien over de Holocaust maar ik begrijp ook dat de Duitsers die periode zoveel mogelijk willen vergeten. De fietstocht in Potsdam was persoonlijk het hoogtepunt.

Margot Derie, 5GL Voor mij was de gids uit het Joodse Museum één van de hoogtepunten. Jan was een grote, leuke gids die alles eenvoudig maar duidelijk heeft uitgelegd waardoor het zeker niet saai was. Een tegenvaller was het Duitse eten dat voor 90% uit vet bestond. Dat hebben we goed opgelost met pizza

en McDonald's, dat is ook vettig, maar wel lekker.

Laurence Faveere, 5LT Berlijn is echt een prachtige stad. Wat mij het meest verraste was dat heel veel ‘oudheid’ afgewisseld werd met moderne kunst. Het weer hielp ook veel; we hadden het geluk om een zonnige en warme reis door te brengen.

Manal Tarifet, 5EC Interessante en mooie stad en zeker het bezoeken waard, misschien wel een dag langer om alles op het gemak te kunnen bezichtigen.

Olivier Marynissen, 5ST Wat me het meest zal bijblijven van deze excursie is de geweldige klassfeer. De stad Berlijn was tot mijn verbazing veel groter (en vermoeiender) dan verwacht. De avondactiviteiten, Potsdamer Platz en Deutscher Bundestag hebben me het meest kunnen bekoren.

Kimberly Demasure, 5LT Ik vond Berlijn een interessante stad omdat het zoveel oude en mooie gebouwen heeft. Ik had wel de indruk dat er overal in de stad, behalve op de ‘Holocaust Mahnmal’, graffiti te vinden was, op de Berlijnse muur was die heel erg mooi! Het waren drie dagen vol mooie momenten.

Amélie De Graeve, 5EC Tekst: Thomas Desmet, leerkracht OVER DE GRENS

50

Formidable à Paris Parijs: hoofdstad van Frankrijk, stad van de liefde en lichtstad, maar voor één dag de stad van onze 6es. Allen trokken ze naar Parijs, en sommigen gaven er zelfs hun vrije dag voor op. Maar het was meer dan de moeite waard.

Bed uit. Bus op. De voormiddag was voorgehouden voor een busrit doorheen La Défense, met een korte stop bij de Eiffeltoren en langs de Arc de Triomphe.

Dan kregen we de hele namiddag vrij, een ideale gelegenheid om de stad eens grondig te verkennen. We gebruikten onze tijd nuttig, geen A&F store dus, maar wel een uitgebreide sightseeing tour langs Jardin des Tuileries, het Louvre, Centre Pompidou en de Nôtre Dame. Daarna kozen we voor een verkenning van Musée d'Orsay. We vonden er een indrukwekkende collectie 51

OVER DE GRENS

“Magnifiek en helemaal anders dan op Google afbeeldingen.”

impressionistische kunstwerken van Van Gogh tot Monet. Vervolgens namen we snel de metro naar Montmartre om nog een glimp op te vangen van de Sacré Coeur. Bus op. Bed binnen.

Omar Hobo, 6LT Supervroeg de bus op, met kans op regen in het achterhoofd. Waarom offer ik een dag vakantie op? We begonnen met wat sightseeing vanop de bus langs de allerbelangrijkste Parijse gebouwen en monumenten, met een persoonlijke uitleg van de gids van dienst meneer Vandurme en een buschauffeur die de stad blijkbaar kent als zijn broekzak.

Aangezien ik Parijs enkel nog maar van op de autosnelweg richting het zuiden gezien had, was ik wel onder de indruk.

Vooral van la Défense, waar het blijkbaar de normaalste zaak van de wereld is dat enorme wolkenkrabbers op enkele luttele meters van elkaar uit de grond rijzen. Net voor de middag kregen we carte blanche. Enkele van mijn vrienden leidden mij o.a. langs les Tuileries, het Louvre, de Notre Dame, Centre Pompidou... magnifiek en helemaal anders dan op Google afbeeldingen!

Daarna hebben we nog wat cultuur opgesnoven in Musée d'Orsay en beklommen we Montmartre om een glimp van de Moulin Rouge en de Sacré Coeur op te vangen. Op de bus terug wist ik wel waarom ik een vrije dag opofferde voor een schooltrip: daarom!

Loeke Vanhoutteghem, 6LT 2 mei, voor velen een extra vakantiedag, voor ons een dagje Parijs! Nadat we om 10uur aankwamen, kregen we eerst een rondleiding door de stad met een korte stop aan de Eiffeltoren waar enkele foto's natuurlijk niet mochten ontbreken.

Daarna kregen we de hele namiddag vrij om wat rond te lopen en de stad te verkennen. Aangezien we niet echt met de stad vertrouwd zijn, begonnen we met onze favoriete bezigheid: shoppen.

Eerst uitgebreid langs de ChampsElysées, inclusief A&F. Vervolgens Galleries de Lafayette. Afwisselend met wat sightseeing zoals het Louvre, Place de la Concorde... Voor ons allemaal was het een zeer aangename dag!

Améline Den Blauwen, 6HC Tekst: Eli Baert, opvoeder OVER DE GRENS

52

Begin mei hebben enkele leerlingen de kleuren van onze school verdedigd op het World Championship Badminton for schools in Taipei in Taiwan. Ze zijn er als achtste geëindigd. Hieronder volgen de meest opmerkelijke indrukken uit het dagboek dat ze hebben bijgehouden en dat je kan lezen op de website van de school. Zeker de moeite waard!

Sportief De openingsceremonie van het WK was indrukwekkend. Het werd een wervelende show met drakendansers, cheerleaders, fighters en vlaggenzwaaiers. Top of the bill was een groep dansende acrobaten die perfect synchroon pluimgewicht-meisjes in de lucht wierp en opving. Ongezien! Na het afsluiten van de ceremonie barstte er een klein feestje los.

De wedstrijd vond plaats in een heel opvallende sporthal: een soort appartementsgebouw met drie speelhallen boven elkaar.

53

PRIJSBEESTEN

We kwamen zelfs op de Taiwanese TV

In Taiwan is badminton één van de belangrijkste sporten. Sporthallen met 5000 man zijn geen uitzondering. Ook wedstrijden van ons tornooi worden rechtstreeks op tv uitgezonden. De Taiwanese teams zijn altijd super vriendelijk sportief. Als ze voelen dat de tegenstanders duidelijk zwakker staan, laten ze hen toch wat mee spelen. Wij kregen een droge 5-0 op ons dak. Toch was het voor ons een onvergetelijke ervaring om te mogen spelen tegen deze toptalenten.

Cultureel Eén van de meest indrukwekkende bezienswaardigheden van Taipei is zeker de ‘National Chiang Kai-Shek Memorial hall’. Dat is een heel groot plein met in elke windstreek een prachtig oosters gebouw. We waren er net op tijd voor de indrukwekkende ‘Changing of the guards’. Een perfect geregistreerde en gesynchroniseerde routine die 20 minuten duurt. Alle eer voor de grote bevrijder van het land.

In Taipei is ook een zoo. Die is niet zo spectaculair, maar wel bijzonder mooi door de overvloed aan tropische planten. Soms moesten we echt zoeken om een dier te zien tussen al die beplanting. Natuurlijk zijn er in de zoo ook de panda’s. Heel anders dan die luiwammesen in België zijn deze hier heel actief. Mama panda verscheurt enkele bamboescheuten en baby-panda maakt een avontuurlijke klimpartij in een boom.

Taipei telt zes miljoen inwoners en heeft een gigantische oppervlakte. Mooi kan je de stad niet noemen, maar wel overweldigend en met veel sfeer. De mensen zijn hier zeer vriendelijk en behulpzaam en onze gids Cathy is daar het prototype van. Ze verzet hemel en aarde om ons verblijf leuk te maken.

Tekst: Piet Benoit, leerkracht PRIJSBEESTEN

54

Alle vijfdejaars gingen net voor en net na de paasvakantie op pedagogische excursie geschiedenis. Eerst stonden ‘De Groote Oorlog’ en de Westhoek op het programma, wat moeilijk anders kan gezien de herdenkingen rond WO I. Na de paasvakantie bezochten we het doorvoerkamp van Breendonk.

In de Westhoek kregen de leerlingen het verhaal van de Eerste Wereldoorlog vanuit de geallieerde zijde (met bezoeken aan Tyne Cot Cemetery, Hill 60 en Talbot House) maar ook vanuit de Duitse zijde (Studentenfriedhof Langemark, loopgravensite Bayernwald). In Talbot House in Poperinge werden we op een stuk authentiek oorlogstheater en … een kop thee getrakteerd. ’s Avonds verkenden we Ieper en sloten we de dag op een gepaste wijze af met het bijwonen van de ‘Last Post’ onder de imposante bogen van de Menenpoort.

55

LEVEN OP SCHOOL

Een aantal impressies :

Wat leek op een gewone uitstap naar Breendonk draaide uit op een pakkende confrontatie met wat hier vroeger gebeurde … en jammer genoeg nu nog steeds voorkomt in vele uithoeken van onze planeet. De gids pakte ons aan als pas aangekomen gevangenen. Ik was de postbode die verboden briefwisseling had bezorgd. Mijn naam deed er niet toe, na vijf minuten was ik nummer ‘zweiundfünfzig’ en speelbal van de bewakers. Stap voor stap maakten we kennis met de fysieke en mentale vernederingen die de gevangenen te

De Last Post was echt de moeite om bij te wonen. De korte plechtigheid die alle gesneuvelde soldaten herdenkt baadde in een aparte, serene sfeer (ook al door de aanwezigheid van talrijke Engelse scholieren). De Last Post die een oproep is tot vrede, zet zeker aan tot nadenken.

Igor Bohez, 5W1 Het ‘In Flanders Fields’-museum was echt de moeite waard. Je leeft als het ware mee met de soldaten en hun heldenverhalen. Tyne Cot vond ik ronduit adembenemend. Ik was er graag langer gebleven.

Olivier De Bosscher, 5W1

verwerken kregen bovenop het gebrek aan hygiëne en voeding en het zware zinloze werk. Het werd muisstil … alsof de angst regeerde maar vooral uit respect voor de mensen die dit alles hebben doorstaan. Dit was geen gewone uitstap... dit vergeet ik nooit. En die gids moet leraar worden.

Thomas Rogge, 5IN Tekst: Georges Vermaut, leerkracht

In Breendonk hadden we een schitterende gids. Wij moesten ons inleven in de rol als gevangenen. De gids speelde levensecht een SS-officier. Hij wist onze aandacht van het begin tot het einde van de ruim twee uren durende rondleiding te houden. Wat een rasacteur.

Tibo Roose, 5W1 Breendonk was indrukwekkend om te bezoeken. De rondleiding was een illustratie van wat in de lessen geschiedenis aan bod komt.

Bjarn Coene, 5TE

Breendonk

Van de Westhoek naar Breendonk

56

Baie Dankie Dit jaar mochten 24 leerlingen en twee begeleidende leerkrachten in ZuidAfrika een nieuwe partnerschool leren kennen. Southdowns College in de buurt van Johannesburg en Pretoria is een privĂŠschool met sportvelden, een auditorium, fitnessruimte... om jaloers op te zijn. Bijna drie weken lang werd ze onze uitvalsbasis voor allerlei onvergetelijke uitstappen.

We zouden hier kunnen uitpakken met een lijstje van allerlei bezienswaardigheden die we hebben bezocht. Het KrĂźgerpark waar een luipaard zich net voor onze bus uitgebreid liet fotograferen met het karkas van een impala zou dan zeker met stip genoteerd moeten worden. Of de sprong in de diepte van Graskop die de meesten van ons met een klein hartje 57

OVER DE GRENS

en een primitieve schreeuw hebben gemaakt. Het Voortrekkersmuseum: check! Twee sportzaterdagen onder een zomerse zon: idem.

Maar veel interessanter nog lijkt ons de kennismaking met een cultuur die ondanks een zwaar verleden blijft timmeren aan de weg. Er is angst, ja, en er zijn littekens, ontegensprekelijk. In Southdowns College hebben we echter leerlingen van verschillende komaf samen zien sporten, zingen en jong zijn.

Het is een boodschap die we van de andere kant van de wereldbol hebben meegebracht.

Tekst: Koen Devlaminck, leerkracht

58

Contacten voor het leven Tekst: Hilde Geldhof, leerkracht Niet alleen de leerlingen van de derde graad trekken op uitwisseling, maar ook enkele derdejaars kunnen al even proeven van het leven in een school over de taalgrens: le collège St-Joseph in Chimay. Workshops, een quiz, een zangstonde of een zoektocht doorheen Waregem of Chimay bezorgen de leerlingen twee rijkgevulde dagen met tal van nieuwe ervaringen.

Kort na nieuwjaar kiezen de leerlingen een correspondent.

Via een briefje, mail en facebook worden de eerste contacten gelegd. Twee dagen zijn uiteraard slechts een aanzet om zich open te stellen voor die tweede landstaal. Het is ook een kans om het contact te onderhouden en wie weet, te laten uitgroeien tot een vriendschap… Naast deze klasuitwisseling krijgen alle derdejaars ook de kans om een groter avontuur aan te gaan: een volledige week in een gastgezin in Chimay verblijven om op hun beurt hun partner uit Chimay een week lang onder te dompelen in ons school- en thuisleven.

59

OVER DE GRENS

“Ook hier zijn er blijvende contacten en horen we dat jongens uit het vijfde jaar nog steeds afspreken met hun Waalse ‘vriend’.”

Proficiat aan de 11 leerlingen die dit avontuur met beide handen gegrepen hebben en het aangedurfd hebben hun grenzen te verleggen! In Chimay staan trouwens nog meer leerlingen te trappelen om uitgestuurd te worden... een warme oproep dus om dit kosteloos initiatief te laten groeien!

Deze ervaring is een uitdaging op vele vlakken: niet enkel de taal wordt verrijkt maar ook sociale vaardigheden, aanpassingsvermogen, durf … worden aangesproken. Ook hier zijn er blijvende contacten en horen we dat jongens uit het vijfde jaar nog steeds afspreken met hun Waalse ‘vriend’. De Waalse leerlingen aan het woord:

Après une semaine passée dans cette école, je peux vous dire qu’elle est géniale! Les professeurs sont très sympa mais la classe 3HT l’est encore plus ! Les locaux sont agréables parce qu’ils sont un peu colorés. J’ai eu l’occasion de manger chaud à l’école et chaque jour, j’ai apprécié la nourriture.

L’école est très grande et sans mes amis je suis sûre que je me serais perdue. Je garde un très bon souvenir de cet échange linguistique magique!

Katlien Breugelmans J’ai passé une très bonne semaine à l’école. Les gens de ma classe étaient très gentils avec moi. Je trouve que les dîners sont très bons. Les professeurs, eux aussi, étaient gentils. Cette semaine m’aura beaucoup enchéri mon néerlandais. Merci à tous!

Hugo Pignon La semaine chez Louise a été très chouette ! le premier jour était stressant parce que je ne connaissais personne. L’école de Waregem est beaucoup plus grande et moderne que celle de Chimay. Les profs sont très sympa même si je n’ai pas compris tout ce qu’ils disaient. La semaine est passée très vite et je suis triste de déjà bientôt partir. Beaucoup de gens vont me manquer, ils sont si gentils ! aussi en dehors de l’école, la semaine a été super ! les parents de Louise ont été super avec moi. Ils vont beaucoup me manquer et Louise encore plus…

Bedankt voor alles!

Flore Clabots OVER DE GRENS

60

Een dag vol highlights Ook dit jaar weer hebben de leerlingen uit de derde graad zich 24 uur sportief ingezet voor het goede doel tijdens de 24 uur sportmarathon. Alle prestaties en disciplines hier vermelden, zou ons te ver brengen. Maar hier volgen alvast enkele hoogtepunten.

•

•

•

61

Hoogstaande minivoetbalcompetitie met 22 deelnemers klasploegen en een winnaar: 6BI-IN met keeper Maxime in een glansrol en titularis Goderik Lefebvre als trouwste supporter. 5EE verloor de finale met de strafschoppen en krijgt een eervolle vermelding.

Nieuw was het Kubb-tornooi. Iedere ploeg bestond uit vier leerlingen van dezelfde klas en hun lievelingsleerkracht.

Met meetkundige precisie wierpen 6W1 en hun klastitularis Ludwin Declercq de meeste blokken omver en versloegen hierbij 5EE en Lies Desmaele in de finale.

Bedankt aan alle viking-leerkrachten voor hun deelname.

De dansmarathon had een trouw publiek dat bijzonder snel en lenig omschakelende van hippe streetdance via hip hop ropeskipping naar stomende zumba en Bokwa.

LEVEN OP SCHOOL

•

•

Ook de gevechtssporten stonden in de kijker: karate onder leiding van Emmanuel Vercruysse als evergreen en arnis (een Filipijnse gevechtssport) als nieuwkomer. De Filipijnse gemeenschap hield eraan om ons op deze manier te bedanken voor ons engagement. Na de kleurrijke demonstratie konden we zelf aan de slag met de stokken (die eigenlijk zwaarden voorstellen). Aanval, verdediging en respect waren de ingrediënten… en af en toe een oerkreet … best leuk.

Handbal kwam dit jaar echt tot zijn recht want door het minder aantal deelnemers voor deel II (125 leerlingen die de hele nacht bleven) was er ruimte voor handbal op een volledige zaal. 5EE was alweer prominent aanwezig en krijgt hierbij de prijs van de meest balvaardige klas!

•

Bij war of the sexes was vooral de limbo een topper. De meisjes wonnen deze oorlog vooral door gebrek aan concentratie bij de jongens.

•

De dodgebalcompetitie puurde de laatste restjes energie uit de deelnemers van de 24u. Veel competitie was er niet meer aangezien een aantal klassen geminimaliseerd waren tot de harde kern die de nacht zonder slapen wist door te komen. We speelden dan ook vrijblijvend een aantal wedstrijdjes. De laatste stuiptrekkingen van een fysiek uitputtende nacht.

•

Leerlingen-leerkrachten: eindscore 2-2. De leerlingen waren dit jaar sterker in volley en basket maar de voetbalvedetten van het zesde jaar kregen voetballes van het Gio-team en Nele Lapierre en Angelique Vlieghe rolden de fel vermoeide tafeltennis-tegenstand op in de vroege uurtjes.

•

Het organisatieteam was intussen druk in de weer om alles vlotjes op wieltjes te laten lopen. En de muziek deed alles rock en roll’ n en boenke boenke boenken. Bedankt Jeroen, Lotte, Sylke, Merel, Céline en Céline, Jorn, Jonas en Jonas, Michelle, Anaïs, Odile en Julie.

•

Onze slogan was ‘adopt a Barangay’ (adopteer een dorp) en zo steunen we rechtstreeks een Filipijns dorp dat getroffen werd door de orkaan. Bedankt aan alle leerlingen en leerkrachten die even meegingen in dit verhaal.

Tekst: Piet Benoit, leerkracht

62

63 64

Arnis, gevechtssport

Jonge Belgen op bezoek bij de Oude Belgen 65

LEVEN OP SCHOOL

Ooit al eens een reis willen maken in de tijd? Spring maar mee in de teletijdmachine… We bevinden ons in Aubéchies, een piepklein plaatsje tussen Doornik en Ath. Daar bevindt zich het grootste gereconstrueerde dorp van België! We vliegen terug naar de tijd vanaf 5000 vóór Christus (het late steentijdperk). Benieuwd wie er toen in onze streken woonde en hoe ze (over) leefden?

We gingen met bepaalde klassen op uitstap voor het vak geschiedenis. We kwamen aan met de bus en iedereen had er veel zin in. In de voormiddag was er een workshop en de rondleiding doorheen het prehistorische dorp.

We bezochten enkele oude huizen en maakten kennis met de smid. Daarna was het lunch, we hadden allemaal onze picknick mee en ons goed humeur voor de namiddag. In de namiddag kregen we demonstraties van een bakker, vuurmaker en een weefster.

Eén iemand mocht dat ook proberen en het lukte vrij goed. Het was een topuitstap , zeker een aanrader om nog eens te doen !!

Guillaume Hellin, 1LB

WIST JE DAT… …mensen vroeger brood aten zonder zout?

Ik vond het heel erg leerrijk, ook al had ik dit al een keer in het 6de leerjaar gedaan, het blijft heel boeiend.

Vooral omdat er andere activiteiten waren. De demonstratie van het vuur maken zal me wel bijblijven, want ik wist niet dat je op zoveel manieren vuur kon maken en het was nogal indrukwekkend.

Marie Demeulenaere, 1LD

…hun brood eigenlijk platte koeken waren?

Het leukste in Aubéchies vond ik vuur maken, brood bakken en de smid.

Klaas De Clerck, 1LB

…de dieren oorspronkelijk bij de familie onder één dak sliepen?

Tekst: Ann Van Steenkiste, leerkracht

…je héél veel geduld nodig had om decoratie aan te brengen bij de beenbewerking? ……er paddenstoelen werden gebruikt om vuur te maken?

… ze plantaardige kleurstoffen gebruikten voor hun kledij?

LEVEN OP SCHOOL

66

De wereld is onze speelplaats…

De ruimte waarin we leven en werken heeft een grote impact op de omgeving én op ons allemaal. Zoals elke school met gebouwen uit het begin van de 20ste eeuw, zijn er op onze school heel wat monotone gangen met ontelbare oude tegeltjes in ongeveer alle kleurschakeringen, van gebroken wit over vaalgeel tot gifgroen of gespikkeld bruin. De leerlingen en leerkrachten die dag in dag uit deze corridors gebruiken om van klaslokaal naar klaslokaal te pendelen, zullen het geweten hebben.

Daarom hebben we dit schooljaar met het directieteam beslist om op onze speelplaatsen en in onze gebouwen meer kleur in ons in- en exterieur te brengen. Zo hebben we honderden lopende meters tegeltjes geschilderd.

We gaan door op dit elan en zijn 67

TUSSENDOOR

van plan om alle lokalen, gangen en traphallen een fris kleurtje te geven.

In een aantal gangen of trappenhallen hebben we bovendien gekozen om een fotowand aan te brengen, zodat we onze ruimte een jongere en frissere look geven. Zo pakten we de gang naar de studiezaal en de speelplaats van de eerstejaarsleerlingen aan. Met een lange fotomontage maken we een reis door de 7 continenten. We gingen op zoek naar inspirerende landschappen of kleurrijke mensen uit verre continenten. Zo wordt de wereld een beetje onze speelplaats…

Landschappen en figuren werden in elkaar gemonteerd en… we zien niet altijd wat we denken te zien. Graag nodigen we je uit om een aangename ‘reis’ te maken…

Dit stukje zien we bij het binnenkomen.

Met het woestijnlandschap en de kamelen zou je denken dat we in Afrika zijn. Niets is minder waar: we zien de grootste woestijn van Azië, de Gobiwoestijn. Deze ligt in het noorden van China en in het zuiden van Mongolië. ‘Gobi’ betekent in het Mongools: “heel groot en droog”. Hier zijn trouwens de eerste dinosauruseieren gevonden. Een Tunesische nomade vormt de overgang naar een ijsvlakte. Op onze muur is het maar een stapje. Ook al lijkt dit Antarctica, het is een gigantische Gletsjer in het uiterste zuiden van Argentinië (bijna binnen de invloedssfeer van Antarctica): de Perito Moreno Gletsjer. We horen dat de gletsjers overal smelten door de

klimaatverandering. De Moreno gletsjer is de enige ter wereld die nog steeds in aangoei is.

De jongen met de winterjas aan staat tussen met zijn rug naar een groots complex van watervallen in ZuidAmerika. Deze Iguazu-watervallen liggen op de grens tussen Argentinië en Brazilië. Het is een geheel van tussen de 270 en 300 watervallen. Het bekendst is de ‘keel van de duivel’, een grote halfronde waterval van 150 meter breed waarin het water 70 meter diep valt. Aangezien het water wegstroomt van Argentinië, heeft men het beste en meest complete uitzicht van de Braziliaanse kant! Misschien een aanrader voor de voetballiefhebbers?

Op deze foto zien we in een tropisch regenwoud twee jongens van ongeveer 12 jaar oud. Ze komen uit een stam die in de Omovallei in Ethiopië leeft.

Ook al associëren we het tropisch regenwoud intuïtief misschien nogal makkelijk met Zuid-Amerika of ZuidoostAzië, toch ligt het op één na grootste regenwoud ter wereld in West-Afrika, in

het stroomgebied van de Kongo. In het noorden gaat het woud zelfs geleidelijk over in de Saharawoestijn, die langzaam aan terrein wint. »

TUSSENDOOR

68

Met dit beeld verhuizen we weer van continent. Het Chinees meisje met parasol komt uit een familie van mandarijnen. Een mandarijn was een ambtenaar in het oude China. Deze functie stond in hoog aanzien en men moest een aartsmoeilijk staatsexamen afleggen om het te kunnen worden.

Achter haar zien we, wat in de mist, de Zuid-Chinese zee in Vietnam, één van de drukst bevaren zeeroutes ter wereld. Dit landschap loopt over in de Namibische woestijn, een gebied met buitengewone landschappen. Het meisje rechts in beeld is van de Himba stam. Het enige gezichtje in de reeks dat zich dus in zijn natuurlijke habitat bevindt.

69

Wees moedig.

Neem risico’s.

Niets kan de plaats innemen van ervaring.

Paolo Coelho

Aan de studie van de eerstejaars, net voor je de speelplaats op gaat vinden we dit prachtige beeld. Meteen verhuizen we naar Vietnam, naar de vallei van de Ninhbinh rivier. Dit schitterende landschap ligt in de buurt van de Rode Rivierdelta op zo’n 100 kilometer van Hanoi. Het meisje in traditionele klederdracht en bloemen dat naar de rivier met de talrijke bootjes lijkt te wijzen komt uit Taiwan. Hier verdedigden onze meisjes badmintonploeg de Belgische driekleur op de internationale kampioenschappen.

De figuren op de laatste montage van de gang komen uit heel verschillende plaatsen. Links een typisch beschilderd gezichtje van een meisje van het Malagasy volk uit Madagascar. Ook al hebben we wellicht nog niet van hen gehoord: het is de belangrijkse ethnische bevolkingsgroep van Madagascar, het

grote eiland ten oosten van Mozambique en Zuid-Afrika, met maar liefst 22 miljoen vertegenwoordigers. Met hoeveel Vlamingen zijn we ook al weer?

De bloemenmotieven op het gezicht zijn er heel karakteristiek.

Samen met de papegaai vliegen we naar de Papoea’s in Nieuw-Guinea. Dit

eiland in Oceanië ligt ten noorden van Australië. Het grenst aan Indonesië en zoals we kunnen zien is het beschilderen van het lichaam ook hier een tribale gewoonte. Elke stam heeft zijn eigen klederdracht en patronen. Wist je dat koningin Elisabeth II (ja, van Engeland) hier regeert? En tenslotte verhuizen we naar het kenmerkende landschap van de Serengeti in Tanzania. De naam komt uit de taal van de Masai en betekent letterlijk: “eindeloze vlaktes”.

Het is een streek van savannes en boslandschappen, verdeeld over het noorden van Tanzania en het zuiden van Kenia, over een oppervlakte van ongeveer 30.000 km² (80% ervan ligt in Tanzania). » TUSSENDOOR

70

Je ziet het, in deze gang van de “eerstejaars” waar we laveren tussen studiezaal, spelletjeskot en twee speelplaatsen, krijgen we de halve wereld op ons bord. Als toetje voegen we nog wat citaten toe over en vooral van reizigers…

Ze kunnen ons misschien inspireren voor onze zomervakantie, of we nu thuis blijven of op reis gaan! Alvast, goede reis…

Ook al reizen we over de hele wereld om het mooie te vinden, we moeten het met ons meedragen of we zullen het nooit vinden. Ralph Waldo Emerson

De wereld is onze speelplaats.

Bezoek elk jaar een plek waar je nog nooit geweest bent. Dalai Lama

Reizen is als verliefd worden, je bent minder kritisch en ziet alleen maar mooie dingen.

Het leven begint waar onze comfortzone eindigt.

Als ik een atlas open sla, reis ik in gedachten.

Als je snel en ver wil reizen, reis dan licht. Laat al je jaloezie, je rancune, je zelfzicht, je angsten achter! Glenn Clark Ik ben nog niet overal geweest, maar ’t staat op mijn lijstje. Susan Sontag Toeristen weten niet waar ze geweest zijn, reizigers weten niet waar ze naar toe gaan. Paul Theroux Tekst: Jean-Marie Noreillie, algemeen directeur

71

TUSSENDOOR

De klok rond Woorden wekken, voorbeelden strekken. Ik heb bewondering voor leerlingen die zich inzetten voor het goede doel en dat koppelen aan een sportieve prestatie. De ‘1000 km’ en de ’24 uren’ zijn treffende voorbeelden. Maar hoe kan je jongeren beter motiveren dan door zelf het goede voorbeeld te geven?

Daarom offerde ik graag mijn vrije dag op om deel te nemen aan de ’24 uren’. Naast ’n financieel duwtje voor het project in de Filipijnen duwde ik ook stevig op de pedalen. Stipt om 7.30 uur besteeg ik de spinningfiets om pas tegen 19.30 uur terug uit het zadel te glijden. Ik merkte dat de leerlingen dat naar waarde schatten. Velen staken de duim op en het woord ‘respect’ was niet uit de lucht. Maar dat is wederzijds.

Chapeau voor al wie deelnam!

Tekst: Philippe Schotte, secretariaatsmedewerker

TUSSENDOOR

72

73 KIDS’ CORNER Water en zand, meer moet dat niet zijn.

Ki co ds’ Ki rn co co ds’ er K rn Ki rn co id er K co ds’ er K rn s’ c id e s r c o r i n id er or ds Ki rn ’ co s’ K ne ’ c ds er rn c o r i K ’ d o r er rn s’ Ki ne co id er K Ki er co ds’ r K rn s’ c i Ki ds’ Ki rn co id er K or ds K ds er rn s’ id n i K ’ ’ d er co s’ co id er K cor s’ c Ki rn co rn s’ c id ne o co ds’ er K rn er K or s’ c r K rn co id er id ne or id K e r s s r r i s’ K ne ’ c ds ’ c Ki ner co id r K or ’ c or ds co rn s’ c id ne or ne ’ co rn er or s’ r K ne r K r rn er Kid ne cor ids r K ids er Ki s’ r K ne ’ c id ’ ds c id r o s’ K ’ c ids ’ K orn s’ Ki rn co or ’ c id e co ds er r or ne or s’ c r K rn ’ co Kid ne r K ne o ids er rn s’ r r r i d ’ c Ki s’ Ki ner ’ co Kid er K or ds co ds K rn s’ i or ne ’ c rn ’ c ids er co ne r K or e or ’ c K rn r K id ne r K ne o ids e r i r r Studio Globo ziet de wereld als een boeiend en veelkleurig geheel met heel wat mogelijkheden en kansen.

Heel wat uitdagingen ook, want lang niet iedereen op deze aardbol komt tot zijn recht. Vanuit het geloof in de unieke waarde van elke mens streeft Studio Globo naar gelijke kansen voor iedereen en maakt, samen met vele bondgenoten, werk van duurzame ontwikkeling. In eigen samenleving en wereldwijd, want er is maar één wereld.

Inleefatelier: De leerlingen van 6E stapten op het 'vliegtuig' richting India. Eenmaal aangekomen in het dorp of de stad trokken ze Indiase kleren aan en kregen ze een Indiase naam en rol. Gedurende drie uur ervaarden ze in levensechte decors het dagelijkse leven in de stad Mumbai of het dorp Malaipatty.

KIDS’ CORNER

74

Na een geslaagde zeeklasweek nog even samen op de foto.

Ki er co s’ co id c d s K r n c rn o ’ s’ Kid rne ’ c ids er orn er co s’ r K or ’ c K e r K rne co id ner or ids r K id r K rne s’ c Ki ner ’ co id id s’ c id r K or ds Ki rn s’ o s’ id ne ’ c ds er r c r K or ner cor s’ c r Ki orn ’ id ner Ki ner or ds er id s’ K ds K ne s’ co id K id r s’ Kid rne s’ c ids s’ co s’ r K or ’ rn co id ne er rn s’ r Ki er ds ’ ds

75

KIDS’ CORNER 76

badminton, Taiwan

Wist je dat… …Femke De Vos, oud-leerlinge en dochter van opvoeder Piet De Vos een roman schreef met als titel ‘Verraad’?

Een hele prestatie voor iemand die dyslexie als handicap heeft. Maar toch ziet Femke zelf het niet zo.

‘Ik wil bewijzen dat dyslexie geen hindernis hoeft te zijn om je helemaal te ontplooien’, vertelt ze. ‘En door te schrijven onderhoud ik ook mijn spelling’.

…Elène, 6EE, en Renée, 4E4B, Caestecker bij vierdeprovincialer Giks Mode Waregem volleyballen, nadat zij eerder speelden voor Wielsbeke?

Een overstap die er kwam omdat de trainingen beter aansloten bij de scholieren. Daar waar Renée echt voor haar sport kiest, is er bij Elène met de chiro nog een tweede passie. ’En als ik echt moet kiezen, ga ik toch voor dat laatste’, stelt Elène.

…Marc Feys, onderhoudstechnicus, een gedetailleerde lijst wil opstellen van alle oud-strijders, civielarbeiders, gesneuvelden en burgerlijke slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog van GrootWaregem? Titanenwerk… en daarom doet hij een beroep op iedereen die hem hieromtrent meer informatie kan verschaffen. Wanneer dit is afgehandeld verschijnt de lijst in het jaarboek van ‘De Gaverstreke’.

…Giovanni Dehullu, leerkracht L.O., ook in de vakantie een bezige bij is?

Met een compagnon zet hij al tien jaar jeugdkampen op het getouw onder de naam ‘ABS Avonturenkampen’. Ze zijn gericht tot jongeren van 8 tot 18 jaar.

…Igor Decraene, 6EE, in de tijdritten de lijn van vorig jaar keurig doortrekt? Vijf keer al toonde hij zich ongenaakbaar: provinciaal kampioen in Ruddervoorde, ondanks een val toch nationaal kampioen in Gits, de proloog van de Ster van Zuid-Limburg en zeges in de testtijdritten in Opoeteren en Montenaken. Jammer dat hij een tijdlang op de sukkel was met de knie, anders had het lijstje nog indrukwekkender geoogd.

…Pablo Muylaert (4HA) basisspeler is bij de nationale U16 van SC Wielsbeke?

Tevoren speelde hij bij Racing Waregem, waar hij voornamelijk als middenvelder werd uitgespeeld. Inmiddels is hij omgeschoold tot verdediger en dat zint hem wel. ‘Je hebt op die plaats een mooi overzicht en kan het spel vanuit die positie goed verdelen’, klinkt het.

…Mylan Lambrecht, 1LF, vaste doelman én kapitein is van de U13 van WS Desselgem? Het werd een uitstekend seizoen voor de ploeg want zij graaiden » TUSSENDOOR 78

…Gilles Coorevits, 6HB) en het broederpaar Abram en Michiel Stockman, (6W2) zich reeds dicht in de buurt van de kusjuffrouw fietsten?

Vooralsnog moeten ze het stellen met 2de en 3de plaatsen. Gilles had dan nog de pech dat hij een tijdlang out was na een zware val. …Jeroen Vanquickenborne, oudleerling en zoon van Johan, technisch personeelslid en broer van Simon, eveneens oud-leerling, zijn verloofde leerde kennen ter gelegenheid van de uitwisseling van het college met een school uit het Finse Vaasa? Maar liefst 2300 kilometer scheidden de geliefden, maar dat weerhield hen niet contact te blijven houden. Verloofde Emilia studeert nu zelfs verder aan de universiteit van Brussel. Liefde overbrugt grenzen, mag je hier letterlijk nemen.

79

TUSSENDOOR

…Thijs Clarysse, opvoeder, een fiere trainer is omdat zijn ploeg ‘Rugbyclub Waereghem’ promoveert? Na vier jaar hard werken kan doorgestoten worden naar 1ste Regionale. De ploeg die vicekampioen werd en voor dit succes zorgde telt heel wat oud-leerlingen. …de leerlingen van Robby Huysentruyt helemaal klaar zijn met hun project JIEHA? Na harde inspanningen om de taak af te werken werd alle winst geteld. Er werd in totaal 1600 euro winst verzameld. Hiervoor werden 2 goeie doelen geselecteerd: er gaat 900 euro naar Sunshine4kids (een ondersteunend schoolproject in Kenia) en 700 euro naar Make@Wish Vlaanderen. De leerlingen hebben deze goeie doelen zelf gekozen nadat ze in het tweede trimester wat uitleg erover kregen in de klas. …de landelijke miniemenploeg van basketploeg Waregem kampioen van Vlaanderen werden en ook de titel van kampioen van België in de wacht sleepten na een spannende eindstrijd tegen de Waalse kampioen Jupille ( 66 -68)? Leerlingen van het H.-Hartcollege

die deel uitmaken van de ploeg: Anton Devolder, Wolf Dewaele, Gilles Simons en Manu Denoulet! …1MB een rondleiding kreeg op de redactie van de regionale tv Focus-WTV? Aanleiding is de droom van één van de leerlingen, Robbie Loosvelt, om later presentator te worden. Nieuwsanker en tevens ook leerkracht op onze school Tijs Neirynck leidde de leerlingen langs de redactie, de montageruimtes en de studio. En daar kreeg Robbie uiteraard zijn vuurproef. Hij mocht er een nieuws presenteren. En het smaakte naar meer, zoveel is duidelijk. …we in deze Hartslag een paar keer gebruik maken van QR-codes (“Quick Response”). Je kan ze eenvoudig uitlezen met je smartphone of tablet en wordt zo doorverwezen naar een webpagina, e-mail adres, locatie, evenement...

Maak hier trouwens zelf je qr-code:

Zuid-Afrika

de titel mee. Mylan is kritisch over zijn kunnen. ‘Ik ben sterk op mijn lijn, maar moet zeker nog werken aan mijn ‘uitkomen’, meent hij.

80

Kalender

10

spelnamiddag, 2es geen namiddagstudie

25

sportdag, 3e graad

23

infoavond, 1es

augustus 2014

29

infoavond, 1es

18

bijkomende proeven

30

infoavond, 1es

19

bijkomende proeven

29

boekenverkoop, van 9 tot 12 uur en van 13 tot 18 uur

11

oud-leerlingendag

30

boekenverkoop, van 9 tot 12 uur

24

pedagogische studiedag

sluitingsperiode van de school: van vrijdag 11 juli 2014 tot en met zondag 17 augustus 2014

september 2014 1

81

eerste schooldag, spelnamiddag 1es vrije namiddag, jaar 2-3-4-5-6 (Jaarmarkt)

2

schoolfotografie vrije namiddag, alle leerlingen (Waregem Koerse)

3

inhaallessen van maandagnamiddag 1/9, 2e en 3e graad

8

start avondstudie LEVEN OP SCHOOL

oktober 2014

een quiz vol nutteloze ‘wist-jedatjes’ De Rode Duivels doen eindelijk terug mee aan een wereldkampioenschap!

Weet jij al voldoende over voetbal om tijdens deze periode te kunnen meepraten? Even een test…

1. Hoeveel wedstrijden worden er in het totaal gespeeld tijdens het WK in Brazilië?

Rode Duivels. Welke spelers?

4. Welk land organiseert het WK in 2018?

8. Een groot deel van de huidige generatie Duivels schitterde op de Olympische Zomerspelen van 2008. Na eerst in de kwartfinale Italië te kloppen met 2-3, werden onze Duivels in de halve finale onderuit gehaald door de ploeg die uiteindelijk verrassend zilver zou behalen na de eindwinnaar Argentinië. Over welk voetballand, dat in 2013 in Johannesburg de Africa Cup won, hebben we het hier?

5. Wat is de naam van het legendarische WK-stadion in Rio De Janeiro?

9. Welk land heeft al aan elk wereldkampioenschap deelgenomen?

6. Welke ex-klassespeler en trainer heeft het recordaantal interlands met de Rode Duivels op zijn naam staan?

10. Welk land doet tijdens het WK 2014 voor de eerste keer mee en is zo het tachtigste land dat ooit heeft deelgenomen aan een wereldkampioenschap voetbal?

2. De hoeveelste editie van het FIFA wereldkampioenschap voetbal is het WK in Brazilië?

3. Welke persoon maakte op 30 oktober 2007 in Zürich bekend wie het organiserende land van het WK 2014 zou worden?

7. De huidige selectie voor het wereldkampioenschap in Brazilië telt 4 spelers die in de top 10 staan van jongste debutanten ooit voor de

Antwoorden terug te vinden op pagina 85.

82

SPORTShort Badminton De miniemen en cadetten jongens hebben het provinciaal kampioenschap per ploeg gewonnen.

Bij de miniemen verloren onze geklasseerde spelers nipt hun finalewedstrijd maar de niet-aangesloten spelers zetten de situatie recht. Dankzij één gewonnen set meer klopten we Sint-Niklaas Zwevegem. Proficiat aan Thomas Debaere, Soren Lowie, Aaron Biesbrouck en Géo Synhaeve.

Ook de cadetten werden provinciaal kampioen, maar voor een duel tegen de scholieren waren ze toch nog een maatje te klein. De cadettenploeg bestond uit Gertjan Devaere, Ruben Verbanck, Lennert Vanhaverbeke en Elias Vanhoutte. Dank aan Karen Cappaert voor vervoer en begeleiding.

Basket Halve finale SVS-competitie basketbal scholieren meisjes: DB Hechtel – HHC Waregem: 45 – 61 De halve finale begon behoorlijk zenuwachtig aan beide kanten. Toch slaagden onze meisjes er in om na een tiental minuten een klein kloofje te slaan via enkel mooie aanvallen.

Spijtig genoeg werd de verdediging daardoor iets te laks waardoor de tegenpartij via afstandsshots kon milderen (rust: 83 PRIJSBEESTEN

28-31). Na de rust stond er geen maat meer op de Waregemse meisjes. De communicatie op het veld verliep perfect en de kloof werd dan ook stelselmatig uitgediept. Iedereen droeg zijn steentje meer dan bij. De overwinning kwam op geen enkel moment nog in gevaar.

Finale SVS-competitie basketbal scholieren meisjes: BISE Mechelen – HHC Waregem: 57 – 45 In de finale waren de Waregemse meisjes de eerste minuten wat onder de indruk van de heel zelfzekere ploeg uit Mechelen. Ze keken dan ook al gauw op tegen een klein kloofje. Onder impuls van een luid aanmoedigende coach, knokten de meisjes van het college zich beetje bij beetje terug in de match. Meer zelfs, ze gingen de tegenpartij op alle vlakken domineren waardoor de match aan de rust nog alle kanten uit kon (rust: 25-25). De Mechelse coach begon blijkbaar een beetje te panikeren en besloot in de tweede helft over te schakelen op een zoneverdediging. Onze meisjes hadden hierdoor moeite in aanval en ook in verdediging viel hier en daar al eens een gaatje te bespeuren. Toch hebben de Waregemse meisjes op geen enkel moment hun kopje laten hangen en toonden ze zich als waardige Vlaamse finalisten.

Een dikke proficiat met jullie titel als “vicekampioen van Vlaanderen”. Het is een mooie campagne geweest waarbij jullie steeds het beste van jezelf hebben gegeven! Speelsters: Renild Coorevits, Karen Desplenter, Margot Derie, Emma Van Den Broecke, Cato Pluyp en Paulien Goemaere. Begeleiders: Karen Cappaert en Eline Martin.

Halve finale Vlaamse SVS-competitie basketbal jongens: Guco Lier – Heilig-Hartcollege Waregem: 44-62 Als tweede beste West-Vlaamse ploeg mochten de scholieren jongens het in de halve finales van de Vlaamse SVS-competitie opnemen tegen Guco Lier. De match begon desastreus aan Waregemse kant. In aanval lukte niets en in verdediging werden de jongens keer op keer gepasseerd. De kopjes hingen dan ook al gauw naar beneden. Ook een time-out bracht helemaal geen soelaas. Rusten met een 18-36 achterstand.

De pauze had de jongens blijkbaar deugd gedaan, want in de tweede helft geloofden ze wel in eigen kunnen. Zo werden enkele mooie aanvallen knap afgewerkt en vielen de afstandsshotjes eindelijk binnen. Ook in verdediging toonden de jongens van het Heilig-Hartcollege heel wat meer wilskracht dan in het begin van de match. Jammer genoeg slaagden ze er niet meer in om de kloof van de eerste helft te dichten.

Toch mogen we terugblikken op een mooie campagne waarin onze jongens keer op keer het beste van zichzelf hebben gegeven tegen soms echt serieuze kleerkasten van tegenstanders. Een dikke pluim dus voor iedereen die één, meerdere of alle matchen heeft deelgenomen. Speelden tegen Guco Lier: Wolf De Waele, Emiel De Smet, Charles Van Herpe, Gilles Simons, Jules Noppe en Arthur Crapé. Begeleiders in Bornem: Karen Cappaert en Eline Martin.

Tekst: Piet Benoit, leerkracht 84

Familiekroniek

mei 2014 5

De heer Ignace Van den Weghe, grootvader van Miel Naessens (2MA)

7

De heer Josef Goemaere, grootvader van Robbe Goemaere (5ST)

OVERLIJDENS maart 2014 19 22 30

19 21 28

85

De heer Norbert Boone, grootvader van Gauthier Vanooteghem (3HB)

De heer Joseph Verkest, grootvader van Benjamin Vanoverbeke (6BI1)

Mevrouw Monique France, grootmoeder van Jodie Langbeen (6W2)

10

De heer Daniël Desmet, grootvader van Emile Dejonckheere (1MA)

14

april 2014

17

Mevrouw Godelieve Duprez, grootmoeder van Hendriek Van Luchene (5HB)

De heer Marc Anckaert, grootvader van Jordy Anckaert (6HB)

31

Mevrouw Rosette De Meulemeester, grootmoeder van Gilles Callens (5HA) en Margot Callens (2ME)

Mevrouw Elza Desplenter, grootmoeder van Maurtis Ranson (1MF)

De Heer Werner De Bels, grootvader van Jeff Quintyn (4HB)

LEVEN OP SCHOOL

GEBOORTES april 2014 23

Feliks, zoontje van Minke Labarque (leerkracht) en Bert Calcoen mei 2014

1

Aude, dochtertje van Ariane Coene (leerkracht) en Sammy Bogaert

Mevrouw Marleen Caytan, tante van Bieke Devos (6HB)

17

Mevrouw Anny Kerckhof, grootmoeder van Jana Vanhaesebroeck (1LF)

Loris, zoontje van Nathalie Adyns (leerkracht) en Clint Delaere

30

Olivia, dochtertje van Inne Vandevenne (leerkracht) en Maarten Quatannens juni 2014

6

Daan en Tuur, zoontjes van Berdien Dewaele (leerkracht) en Maarten Loosveldt

Antwoorden ‘wist-je-datjes’ 1. 64 2. 20ste 3. Sepp Blatter 4. Rusland 5. Maracanã 6. Jan Ceulemans 7. Anthony Vanden Borre: 16 jaar en 187 dagen – Romelu Lukaku: 16 jaar en 296 dagen – Vincent Kompany: 17 jaar en 314 dagen – Eden Hazard: 17 jaar en 316 dagen 8. Nigeria 9. Brazilië 10. Bosnië-Herzegovina

maart 2014 7

De heer Aloïse Marijsse, grootvader van Kobe Buyle (2MB) LEVEN OP SCHOOL

86

Colofon

badminton, Taiwan

Hoofdredactie Jean-Marie Noreillie Tijs Neirynck Emmanuel Vercruysse

Redactie Piet Benoit (sport) Griet Nachtergaele Philippe Schotte Georges Vermaut Ine Corteville Ann Van Steenkiste Tom Termote Natacha Doornaert Kimberley Callens

Fotoredactie en ontwerp Eli Baert 87

COLOFON

Tekstcorrectie Marleen Desmet Natacha Doornaert Geert Van Den Bossche Kimberley Callens Christa Meersman Hilde Geldhof

Verantwoordelijke Uitgever Jean-Marie Noreillie Stationsstraat 85 8790 Waregem

Drukkerij Oranje Wielsbeke

HARTslag jaargang 23 - nr. 4 - 6/2014

driemaandelijks contactblad van het Heilig-Hartcollege Waregem jaargang 23 nummer 4 | juni 2014