“Via mijn huisarts kwam ik op mijn negentiende bij een psychologe terecht. Aanleiding was een ontslag waarover ik mij erg gefrustreerd voelde. Maar ik liep tegen nog meer dingen uit mijn jeugd aan. Zo kreeg ik als kind te maken met huiselijk geweld. Mijn moeder, broertje, zusje en ik verbleven al eens in een vluchthuis. In mijn puberteit uitten die gebeurtenissen zich in agressie: zowel naar mezelf als naar anderen. Achteraf denk ik dat ik een intimiderende houding had, zodat mensen op afstand bleven. Ik was boos op alles en iedereen. Op mijn vader voor het verzieken van mijn jeugd, maar ook op mezelf. Maar agressie was juist een eigenschap die ik niet wilde hebben.”
Weg met het stigma “Op een gegeven moment kreeg ik ook lichamelijke klachten en paniekaanvallen zonder een duidelijke lichamelijke oorzaak. Die eerste stap naar hulpverlening zetten, vond ik erg moeilijk. Ik vond het zwak van mezelf, terwijl ik nu weet dat je dan juist enorm sterk bent. Het is hard nodig dat het stigma op geestelijke gezondheidszorg verdwijnt. Als je een gebroken been hebt, zien mensen dat er iets met je scheelt. Als je van binnen breekt, ziet niemand dat. De psychologe bij wie ik terechtkwam heeft me wel geholpen, maar ik merkte dat ik in een hokje werd geplaatst, ter-
DILARA HENDRIX (28)
KRIS RADDOUX (43)
Uit Maaseik, heeft een vriend en is verpleegkundige. Ging voor privéconsultaties naar therapeute Loesja Klimczak en volgt er nu een cursus Diepzielduiken.
Uit Riemst, getrouwd en vader van vier tienerdochters. Werkt vier dagen als docent elektriciteit en twee dagen als elektricien. Volgde slaaptherapie bij psychologe Annelies Smolders.
men als borderline, antisociale persoonlijkheidsstoornis en depressie passeerden al snel de revue. Plus de therapie werd te duur. Ik stortte me op een studie verpleegkunde, maar had nog veel onrust in me. Via via kwam ik terecht bij therapeute Loesja Klimczak. Zij gaf mij in drie lange sessies andere inzichten over mezelf. Zo heb ik lang
«Hulp zoeken betekent niet dat je zwak bent, maar juist heel sterk» Dilara Hendrix volgt cursus Diepzielduiken
gedacht dat ik vervelende dingen meemaakte omdat ik dat verdiende. Zij heeft dat idee kunnen ombuigen en mij vooral geleerd om terug naar mijn gevoel te gaan. Als je heel erg in je hoofd zit, kunnen bepaalde gedachten de overhand nemen zodat je, in mijn geval, een paniekaanval kunt krijgen. Ik kon die klachten niet eens benoemen. Ik wist alleen dat ik continu misselijk was en vaak rilde en zweette. Nu heb ik geleerd hoe ik het denken opzij kan zetten als ik me niet lekker voel, en in plaats daarvan kan voelen waar de
26 sjiek 09 12 2017
spanning vandaan komt. Het ging daarna een tijd best goed met me, totdat afgelopen zomer in zes weken tijd twee van mijn jeugdvrienden overleden: een ongeluk en een zelfmoord.”
Gecrasht op het werk “Ik was daar kapot van en ben later op mijn werk gecrasht. Ik belde Loesja en kon snel bij haar terecht. Het grappige is dat er na die sessie zelfs mensen met hun problemen naar mij toe komen. Maar je kunt natuurlijk pas anderen helpen als je jezelf goed voelt. Dat is ook één van de redenen waarom ik die cursus Diepzielduiken volg. Ik ben nu halverwege en sta sterker in mijn schoenen, weet beter wat ik wel en niet wil en heb mijn emoties beter onder controle. Vroeger voelde ik zo veel, maar kon ik geen onderscheid maken tussen emoties als verdriet, boosheid, nerveus zijn… Ik vind het belangrijk dat mensen weten dat je niet alleen in de diepste put moet zitten om hulp te zoeken. Jammer eigenlijk dat we meestal geen vaardigheden in onze opvoeding meekrijgen om naar onszelf te kijken en onszelf bij te sturen. Want als we zelf eerder doorhebben wat ons dwarszit en waar bepaalde gevoelens vandaan komen, kunnen we er ook sneller wat aan veranderen.”
mayanatlantyda.org
“Rond mijn veertigste werd ik bijna ongemerkt een ochtendmens: al tegen vijf, zes uur was ik wakker en stond ik op. In het begin was dat nog geen probleem. Totdat ik steeds vroeger wakker werd. Van vijf uur ging het naar vier en zelfs naar drie uur, en werden mijn nachten wel erg kort. Daardoor was ik overdag constant moe. Ik ging altijd met de fiets naar mijn werk, 17 kilometer heen en nog eens dezelfde afstand terug. Als ik na het werk thuiskwam, moest ik altijd een uurtje gaan liggen. Vaak viel ik diezelfde avond nog een keer in slaap in de zetel. Dan ging ik tegen elf, twaalf uur wel naar bed, maar werd ik drie uur later alweer wakker. De gevolgen bleven niet uit: mijn concentratie ging sterk achteruit, ik vergat veel en hoorde maar de helft van wat er tegen me gezegd werd. Dus was er thuis al eens wrevel. Bijvoorbeeld die keer dat mijn twee oudsten naar een fuif gingen en het mijn taak was om ze te brengen en te halen. Ik was het compleet vergeten, kon het me zelfs niet meer herinneren. Sowieso boeide alles wat zich op sociaal vlak afspeelde, me plots niet meer.”
Maanden wachten “Het omslagpunt kwam toen ik het plan kreeg om uit het onderwijs te stappen en een andere job te zoeken. Op een kerstfeestje op school begon ik
zonder aanleiding te huilen. Ik had mijn klassen niet meer onder controle, terwijl ik dat nog nooit eerder had meegemaakt. Ik ging naar de huisarts en die stuurde me door naar een slaapspecialist in het UZ Leuven. Na twee maanden wachttijd kwam ik daar terecht bij een stagiaire, en moest ik nog eens twee maanden wachten voordat ik de prof
«Door slaaptherapie ben ik weer de oude» Kirs Raddoux zocht hulp voor zijn slaapprobleem
zelf kon zien. Zo lang kon ik niet wachten! Een vriend vertelde toen dat hij slaapspecialiste Annelies Smolders bij Van Gils & Gasten had gezien. Misschien kon zij helpen? Ik kon nog net meedoen met de groepscursus in Hasselt, en die heeft me in zes weken tijd van mijn slaapproblemen afgeholpen. Eerst moesten we een slaapdagboek bijhouden. Daaruit bleek dat ik vaak al twee, soms drie uur geslapen had voor ik naar bed ging. Dus werd ik eerder wakker. Op basis van mijn dagboek stelde Annelies een slaapplan voor mij
27 sjiek 09 12 2017
op. Ik mocht overdag niet meer slapen en mocht pas om één uur naar bed. Dat was zwaar, want ik was doodmoe. Bovendien moest ik als ik moe werd een activiteit doen: wandelen, de afwas... Het was een gevecht tussen de slaap en mijzelf. Pas rond middernacht mocht ik iets rustgevend gaan doen, zoals televisie kijken of een boek lezen. Op die manier kon het natuurlijke slaaphormoon melatonine optimaal zijn werk doen.”
Slaapschuld opbouwen “Die eerste weken kreeg ik een tsunami van slaap over me heen, en toch werd ik nog om 3 uur wakker Maar ik zette door, ik moest niet kijken naar de lengte van de slaap, het ging erom dat ik zoveel slaapschuld zou opwekken dat ik wel op de aangegeven tijd in slaap móést vallen. Zo herprogrammeer je je lichaam. In de derde week mocht ik een uurtje eerder naar bed, de week erna om half twaalf. In de vijfde en zesde week had ik zelfs al een goed slaappatroon! Belangrijk was vooral dat ik actief bleef tot een uurtje voor bedtijd en zeker niet in de zetel ging liggen om even mijn ogen dicht te doen. Voor mij werkt deze therapie perfect. En belangrijker: ik ben weer de oude en hoef ook geen nieuwe job te zoeken.”
starttosleep.be