Geheugensteun

Van de vrouw die jarenlang ondergedoken zat in Artis tot een brute beschieting tijdens het bevrijdingsfeest op de Dam: tijdens Theater Na de Dam (van 3 t/m 6 mei) wordt de oorlog herdacht met bijna vergeten verhalen.

v.l.n.r: Bo Tarenskeen, Jacob Derwig (Waar wij voor strijden), Jolanda van den Berg (Duif in Artis), mimetheatergroep Bambie (De beschieting op de Dam).

Theater

Waar wij voor strijden

4 mei in Carré

Duif in Artis

4 en 5 mei in Artis

De beschieting op de Dam

4, 5 en 6 mei in Frascati Theater

Theater Na de Dam begon in 2010 kleinschalig met zeven theaters rond de Dam, maar is inmiddels is uitgegroeid tot een fenomeen met ruim 130 voorstellingen door het hele land en een speciale tv-uitzending. Alleen in Amsterdam zijn er al 30 verschillende voorstellingen te zien, vaak op bijzondere locaties, zoals de Koninklijke Wachtkamer op het Centraal Station en de Gerard Dou Synagoge in De Pijp. Drie voorstellingen die opvallen in het aanbod.

WAAR WIJ VOOR STRIJDEN

Bo Tarenskeen is initiatiefnemer van Theater Na de Dam en is dit jaar voor het laatst als dramaturg, programmeur en schrijver betrokken. Vanaf volgend jaar wil hij zich meer richten op eigen werk. Voor deze editie schreef hij een nieuwe tekst voor acteur Jacob Derwig. ‘In Carré doen we elk jaar iets bijzonders, zoals Wende Snijders met Typhoon of ballerina Igone de Jongh en Pierre Bokma. Kunstenaars die tot de absolute top behoren en nooit eerder hebben samengewerkt.’

In Waar wij voor strijden staat één man centraal die op de avond van de Nationale Herdenking een pleidooi houdt voor kunst, kritisch denken en durven twijfelen. ‘Ik wilde een verhaal schrijven over iemand met een grote liefde voor kunst en cultuur, die zich staande moet houden in de wereld van vandaag; een kille en technologische wereld waarin zijn woorden afketsen. De gewelddadige kracht van woorden fascineert me: hoe kan het dat dictators een heel volk als het ware kunnen hypnotiseren met taal? Hoe konden de Duitsers aan het eind van de oorlog termen als ‘vrijheidsstrijd’ en ‘zelfverdediging gebruiken om hun agressie te rechtvaardigen –zoals Poetin nu trouwens ook doet?’

Op de piste van Carré staat naast Derwig violist Liza Ferschtman met een klein ensemble van viool, cello en piano, dat muziek speelt van onder andere Brahms. ‘Zelfs zij blijven enigszins vijandig staan ten opzichte van de man. Het is een beklemmend verhaal: er lijkt geen plek meer te zijn voor zijn opvattingen over schoonheid, waarheid en vrijheid.’

Duif In Artis

Schrijvers Tom Lanoye, Alfred Schaffer en Jolanda van den Berg schreven ieder een monoloog over de onderduikgeschiedenis van Artis; alle drie de voor-