ICOOKGREEK - APRIL 2013

ΜΑΪΟΣ 13 ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΜΕ ΤηΝ free sunday

Planet Food Από την Πόλη έρχομαι… Στους «Άγιους Τόπους» Η γνωστή μας άγνωστη Ιερουσαλήμ Mamma Mia Moυ θυμίζεις τη μάνα μου… Άντρας στην Κουζίνα 14 άντρες της γαστρονομίας –ολιγόλογα και λακωνικά Meet the Greeks Στα Ίρια για αγκινάρες Αλκοτέστ Το Βερτζαμί, ο Τσαπουρνάκος και οι άλλοι

55

www.icookgreek.com

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Μηνιαία εφημερίδα για την ελληνική κουζίνα που εκδίδεται και διευθύνεται από την iCookGreek ΕΠΕ. Διεύθυνση σύνταξης Αθανασίου Κωνσταντίνα athanasiou@icookgreek.com Τσαμουρά Χριστίνα tsamoura@icookgreek.com Αρχισυντάκτης Φαλλιέρος Δημήτρης fallieros@icookgreek.com Συντακτική ομάδα Αποστολάκης Γιάννης Βενιέρη Ιωάννα Γεωργαντοπούλου Σύσσυ Εμμανουηλίδης Γιάννης Καστάνη Κάλλια Μάργαρη Ράνια Λιοναράκη Μυρσίνη Παππή Βάσω Ριζόπουλος Γιώργος Χατζάκης Νίκος Χατζημιχαήλ Στέλλα Φουντούλης Ηλίας Ειδικοί συνεργάτες Chili Pepper Τσιούνης Γιάννης Φωτογράφοι Δρακόπουλος Γιώργος Καραηλίας Γιώργος Λεπίδας Γιάννης Λάτσης Μιχάλης Φουντούλης Ηλίας Food styling Brown Dawn Webb Tina Τασουνίδου Αλεξάνδρα Διόρθωση Κοσμάς Πάνος Client service Καμπούρη Κλειώ Αρχικός Σχεδιασμός Mouse Graphics (Γιάννης Ξενάκης) Σύμβουλος Σχεδιασμού Μελικίδης Μπάμπης Αrt direction Σακελλαρίδου Δέσποινα Εμπορική Ανάπτυξη και Διαχείριση Free Sunday, Τατοΐου 250, Αχαρνές, 13672 τηλ.: 210 8776400 Υπεύθυνος λογιστηρίου Ζαμάνης Διονύσης Τηλ: 210 6202894 Fax: 210 6202895 zamanis_d@hol.gr Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία Εκτυπώσεις iris αεβε Διανομή City Promotions ΕΠΕ

Editorial Ανοιξιάτικο I Cook Greek

02

Hungry Editors’ Choice Γευστικά «κολλήματα» της άνοιξης

04

Planet Food Από την Πόλη έρχομαι…

06

Στους «Άγιους Τόπους» Η γνωστή μας άγνωστη Ιερουσαλήμ

12

Mamma Mia Moυ θυμίζεις τη μάνα μου… Ένθετο Έξι+6 12 συνταγές που αξίζει να δοκιμάσετε

16 17

Mix and match Ποιο κρασί να ανοίξουμε;

32

Άντρας στην Κουζίνα Ολιγόλογα και λακωνικά -14 άντρες της γαστρονομίας

33

Meet the Greeks Στα Ίρια για αγκινάρες

34

Αλκοτέστ Το Βερτζαμί, ο Τσαπουρνάκος και οι άλλοι

38

Looking Back Ρετσίνα έχουμε;

40

Οι Μαϊντανοί Οι Μαϊντανοί ξανάρχονται

42

Athens Noise Οι βλαβερές συνέπειες της ησυχίας

43

Red Hot Chili Pepper Ποιος (δεν) φοβάται την… Chili Pepper

44

Market News Τα νέα της αγοράς, μόλις… άνθισαν, κι εμείς σας τα μεταφέρουμε

46

PHOTO corbis/smartmagna.com ΜΑΪΟΣ 13 ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΜΕ ΤηΝ Free sunday

Planet Food Από την Πόλη έρχομαι… Στους «Άγιους Τόπους» Η γνωστή μας άγνωστη Ιερουσαλήμ Mamma Mia Moυ θυμίζεις τη μάνα μου… Άντρας στην Κουζίνα 14 άντρες της γαστρονομίας –ολιγόλογα και λακωνικά

Έδρα Λ. Δημοκρατίας 48, Δροσιά Γραφεία Πάρνηθος 33 & Ευγενίας, Ν. Φιλοθέη Αμαρουσίου Τηλέφωνο: 210-6994753 Fax: 210-6981471 www.icookgreek.com info@icookgreek.com

2 1

Meet the Greeks Στα Ίρια για αγκινάρες Αλκοτέστ Το Βερτζαμί, ο Τσαπουρνάκος και οι άλλοι

55

www.icookgreek.com

Από την Πόλη έρχεται το ανοιξιάτικο I Cook Greek… και μας μεταφέρει αυτό το ακατανίκητο μείγμα παλατιανής και λαϊκής κουζίνας, που βασιλεύει στην Κωνσταντινούπολη. Μπολιασμένο με υλικά κι αρώματα που απλώνονται απ’ το Αιγαίο ως τα βάθη της Ανατολής και περασμένο από το φίλτρο της ευκολίας και της πρακτικότητας, το «φαγητό στο πόδι» στους δρόμους και τα σοκάκια της Κωνσταντινούπολης συγκαταλέγεται αναμφίβολα στις μεγάλες χαρές των street-food lovers. Πηγαίνει και στους Άγιους Τόπους και μας συστήνει τη γνωστή μας άγνωστη Ιερουσαλήμ: Πόλη των Σταυροφοριών, του Πανάγιου Τάφου, της θρησκευτικής κατάνυξης και ταυτόχρονα της απόλυτης εμπορευματοποίησης της κατάνυξης αυτής, των συνεχών διεκδικήσεων και διαμαχών εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Διαβάζοντας για την πόλη-θρύλο δε γίνεται να μη φλερτάρεις έστω και λίγο με την ιδέα να βρεθείς εκεί κάποιο Πάσχα… Μαζεύει κι αγκινάρες στα Ίρια, το νέο μας τεύχος, σ’ αυτό το μικρό, παραθαλάσσιο χωριό κοντά στο Ναύπλιο, με το λιμανάκι του και τα καϊκάκια του, όπως τόσα και τόσα άλλα της ελληνικής περιφέρειας, που όμως έχει μια εντυπωσιακή ιδιαιτερότητα: παράγει πάνω από το 80% της ελληνικής αγκινάρας! Μεθάει με Βερτζαμί και Τσαπουρνάκο και μας μυεί στις λιγότερο γνωστές ποικιλίες του ελληνικού αμπελώνα. Αλλά για τις φρέσκες, καλοτηγανισμένες κουτσομούρες διαλέγει καλή παγωμένη ρετσίνα –και εκλεκτή παρέα βεβαίως. Τέλος, μας θυμίζει τα βασικά χαρακτηριστικά 14 αντρών-αστέρων της γαστρονομίας δοσμένα όπως πρέπει, αντρικά, χωρίς πολλά λόγια. Ολιγόλογα και λακωνικά. Me Tarzan, you Jane, δηλαδή. Σας λείψαμε; Μην ανησυχείτε. Το I Cook Greek είναι και πάλι εδώ, ανοιξιάτικο, ταξιδιάρικο, χαλαρό και τόσο νοστιμούλι όσο το θυμάστε.

HUNGRY EDITORS‘ CHOICE

Γευστικά κολλήµατα της άνοιξης Ποιες είναι οι φιναλίστ γεύσεις της άνοιξης; Το team του iCookGreek δοκίµασε και ξαναδοκίµασε. Και µετά αποφάσισε.

Οι Αγελαδίτσες του Λάβδα

Ολόγλυκο συκόµελο

Παστουρµάς ο θαλασσινός

Ελαιόλαδο εκ Τσιρίγου

Γκαβόψαρα στο τηγάνι

Τις θυµάστε; Κάποιοι δεν τις ξεχάσανε ποτέ, οι περισσότεροι όµως τις εναπόθεσαν κάπου στην άκρη της µνήµης τους, ξελογιασµένοι από άλλες λιχουδιές, καινοτόµες και πιο περίπλοκες. Είπαν κι αυτές να επαναστατήσουν, απαιτώντας τη θέση τους στις υπογλυκαιµίες µας, µε την υπέροχη βουτυράτη γλύκα τους. Έτσι λοιπόν φόρεσαν µια µοντέρνα ενδυµασία και, εντός της ιδίας συσκευασίας, οι παλιές καλές γάλακτος κάνανε λίγο χώρο να χωρέσουν κι οι κακάο της νέας γενιάς. Πού θα το βρείτε; Στα σούπερ µάρκετ -Κ.Κ.

Τούτο δω το συκόµελο παράγεται στη Βόρεια Εύβοια από την οικοτεχνία της Ουρανίας Μουσέτη στον Ταξιάρχη. Η λογική του είναι παρόµοια µε αυτήν που φτιάχνεται το πετιµέζι. Με ανάλογο τρόπο που γίνεται το πυκνό σιρόπι από τα σταφύλια, έτσι φτιάχνεται και τούτος ο σκούρος, πυκνός χυµός από τα ξερά σύκα. Γεύση ιδιότροπη και µε βάθος, µε πληθωρικότητα και χαρακτήρα. Έχει τονισµένες αποχρώσεις της πρώτης ύλης, του σύκου δηλαδή, ενώ στο φινίρισµα της µεστής γεύσης του, µια απαλή πικράδα βάζει την υπογραφή της. Ιδανικότερος τρόπος να το χρησιµοποιήσουµε είναι στα κέικ -αντί για ζάχαρη-, σαν σιρόπι για παγωτό βανίλια, ενώ είναι άψογο για να γλασάρουµε κρεατικά και να ετοιµάσουµε βινεγκρέτ για τη σαλάτα. Πού θα το βρείτε; Στο Μανδραγόρα (Γούναρη 14 Πειραιάς, 210 4172961) και στο Κωσταρέλο (26ο χλµ. λεωφ. Παιανίας – Μαρκόπουλου, 22990 25569 Παπακωνσταντίνου 16, Μαρκόπουλο, 22990 25319, Κεντρική πλατεία Μαρκόπουλου, 22990 23347, Λεωφ. Αρτέµιδος 79, Λούτσα, 22940 81030, Λεωφ. Μαραθώνος 96, Παλλήνη, 210 6664559 και Λ. Πεντέλης 46 Βριλήσσια, 210 8104 470) -Χ.Τ.

Μεζές για ούζο, τσιπουράκι ή ακόµα και βότκα. ∆υνατή γεύση, µε άρωµα επιβλητικό και γεύση που µένει ανεξίτηλη. Πρόκειται για φιλέτα µπακαλιάρου που παστώνονται στο αλάτι κι ύστερα «κρύβονται» στο τσιµένι, όπως ακριβώς γίνεται και µε τον κρεάτινο παστουρµά που ήδη γνωρίζουµε. Τουτέστιν η γεύση του αποκτά ωριµότητα, αλλά και περιπλοκότητα, που οφείλεται εν µέρει στη σύνθετη γεύση και το πικάντικο άρωµα του τσιµενιού. Πού θα το βρείτε; Από τον Πασχαλίδη, στο Παντοπωλείο της Μεσογειακής ∆ιατροφής (Σοφοκλέους 1 και Αριστείδου 11, Αθήνα, 210 3234612) και στο Benito (Θέτιδος 22, Π. Φάληρο, τηλ.: 210 98 37 677) -∆.Φ.

Τσιρίγο είναι η ενετική ονοµασία των Κυθήρων. Από εκεί µας έρχεται και τούτο το απίθανο, εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο. Γεύση απαλή και φρουτώδης όπως και το άρωµά του, µε πιπεράτο τελείωµα. Γλυκόφαγο ελαιόλαδο που ουδέποτε µαγειρεύω. Θέλω ζωντανή και φρέσκια τη γεύση του, κι έτσι ακόµα κι όταν το χρησιµοποιώ στα λαδερά µου, απλώς το προσθέτω στο τέλος του µαγειρέµατος, µόλις δηλαδή κατεβάσω την κατσαρόλα από τη φωτιά. Το προτιµώ φυσικά στις σαλάτες, ωµό, για ένα σούπερ φινίρισµα σε φρέσκο, ψητό ψάρι και το ιδανικότερο; Σκέτο σε ένα µπολάκι, µε µπόλικο χοντρό αλάτι και τουλάχιστον µισό καρβέλι χωριάτικο ψωµί για βούτες. Πού θα το βρείτε; Ελαιόλαδο Αστάρτη στο Oliviers & Co (Λ. Κηφισίας 37Α Μαρούσι, Golden Hall, 210 6755292) -Η.Φ.

Ετοιµάζονται στο Κτήµα ∆ιαµάντη και ουδεµία σχέση έχουν µε τη θάλασσα παρά µόνο µε το αλάτι της. Μη βάλετε µε το νου τίποτα αόµµατα ψαράκια, αφού τα γκαβόψαρα δεν είναι άλλο από µελιτζάνες τουρσί, κοµµένες σε µακρόστενες λωρίδες και αρτυµένες µε µπόλικο αλάτι, φυλαγµένες µαζί µε σινάπι και αµπελόφυλλα. Στη συνέχεια τηγανίζονται σε άφθονο λάδι κι όταν είναι έτοιµες, µοιάζουν σα να είναι µικρούτσικα ψαράκια τηγανιτά. Προτού όµως τις τηγανίσουµε, θα πρέπει να έχουµε φροντίσει να τις ξαρµυρίσουµε για τουλάχιστον µισή ώρα σε άφθονο νερό και να τις στραγγίσουµε καλά. Αφού τις αλευρώσουµε, τις τηγανίζουµε σε µπόλικο καυτό ελαιόλαδο ώσπου να χρυσίσουν. Βγάζουµε το τσίπουρο από το ψυγείο και απολαµβάνουµε µια γεύση που ξεφεύγει από τα συνηθισµένα. Πού θα το βρείτε; Στο Ποντιακόν (Αγίας Φωτεινής 4, Νέα Ιωνία, 210 2758218) -Χ.Τ.

-Χ.Τ

4 1

PLANET FOOD ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΣΑΜΟΥΡΑ

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΣΑΜΟΥΡΑ-CORBIS

Από την Πόλη έρχομαι… Αυτό το ακατανίκητο μείγμα παλατιανής και λαϊκής κουζίνας, το μπολιασμένο με υλικά κι αρώματα που απλώνονται απ’ το Αιγαίο ως τα βάθη της Ανατολής, το περασμένο από το φίλτρο της ευκολίας και της πρακτικότητας, γεννάει ασφαλώς αξέχαστες στιγμές αυτού που λέμε «φαγητό στο πόδι». Γι’ αυτό και μια απ’ τις μεγάλες χαρές του street-food lover είναι να σεργιανάει τους δρόμους και τα σοκάκια της Κωνσταντινούπολης.

6 16

Σε πότισα ροδοχυμό Το ρόδι δεν είναι μόνο σύμβολο καλής τύχης, είναι και σύμβολο των παλατιανών κουζινών της Ανατολής. Το λεπτό του άρωμα, η ιδιαίτερη γλυκόστυφη γεύση του και το διαυγές πορφυρένιο χρώμα του χυμού του, είναι κάτι που στην Ελλάδα δε συναντάς εύκολα. Το ρόδι, βλέπετε, εκτός από σύμβολο καλής τύχης και σύμβολο των παλατιανών κουζινών της Ανατολής, είναι και μεγάλος μπελάς. Τόσο στο καθάρισμα όσο και στην απόλαυσή του. Όμως στην Πόλη το πράγμα έχει αλλιώς. Ένα ποτήρι υπέροχου φρέσκου ροδοχυμού σε περιμένει σε κάθε πλατεία, σε κάθε γωνιά του δρόμου, σε κάθε στάση του μετρό ή του τραμ. Στύβεται επιτόπου μπροστά στα διψασμένα μάτια σου και με 2 τουρκικές λίρες είναι σε λίγα λεπτά δικός σου. Τον λάτρεψα.

Μύδια γεμιστά στο Μπαλίκ Παζάρ Κατεβαίνοντας την Istiklal, τα Zara, τα Adidas και τα Benetton θα σε ταξιδέψουν, ω Αθηναίε street food lover, πίσω στην… Ερμού. Στιγμιαία ευτυχώς, καθώς όλο και κάποιο καλοθρεμμένο γλαροπούλι θα σε επαναφέρει στην πραγματικότητα, θυμίζοντάς σου ότι απ’ δω που είσαι, στη θάλασσα πας με τα πόδια, ενώ το χαρακτηριστικό κόκκινο ρετρό βαγονάκι θα περνάει δίπλα σου φορτωμένο κόσμο. Εκεί στα μισά της πάλαι ποτέ «Μεγάλης Οδού του Πέρα», που ακόμη διατηρεί κάποια έξοχα κτήρια από το μεγαλοπρεπές παρελθόν της, θα βρεις το στενό του Μπαλίκ Παζάρ, της σκεπαστής ψαραγοράς (και όχι μόνο) με τα διάσπαρτα φαγάδικα ανάμεσα στα μικρομάγαζα. Στάση οπωσδήποτε για μύδι-σουβλάκι (τρία ζουμπουρλούδικα μυδάκια πανέ περασμένα σε καλαμάκι) ή για γεμιστό μύδι πολίτικο –κυριολεκτικά πολίτικο. Όλα με το κομμάτι, φυσικά, κι αν θες κάθεσαι και για μια ρακή, γιατί σ’ αυτό το στενό σερβίρουν.

Αν κάτι ξέρουν καλά οι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης, είναι τι σημαίνει να μεγαλώνεις ατενίζοντας τη θάλασσα –αυτό το ειδικό είδος ευτυχίας που γεννάει το αγνάντι της κίνησης των καραβιών του Βοσπόρου καθώς ο ορίζοντας αλλάζει χρώματα μέχρι να πέσει η νύχτα…

Μπαλίκ Εκμέκ στο Βόσπορο Αν κάτι ξέρουν καλά οι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης είναι τι σημαίνει να μεγαλώνεις ατενίζοντας τη θάλασσα –αυτό το ειδικό είδος ευτυχίας που γεννάει το αγνάντι της κίνησης των καραβιών του Βοσπόρου καθώς ο ορίζοντας αλλάζει χρώματα μέχρι να πέσει η νύχτα… Οι ποιητικές εικόνες με τις εκατοντάδες παλιές ψαρόβαρκες στο λιμάνι του Εμίνονου και τους ψαράδες με τ’ απλωμένα δίχτυα στα πέτρινα σοκάκια να ανήκουν βέβαια ολοκληρωτικά στο παρελθόν –οριακά στη δεκαετία του ’60 και στον αριστουργηματικό φωτογραφικό θησαυρό του Αρά Γκιουλέρ, που τόσο ταπεινά αποκαλεί «αρχείο». Όμως ακόμη και σήμερα ο Βόσπορος διατηρεί αρκετά απ’ τα ψάρια του, πολλή απ’ τη μαγεία του και μάλλον ακέραιο τον ονειρικό ορίζοντά του, που τα δειλινά, μετά τη βροχή, σε σφάζει με τα χρώματά του. Εντάξει, απ’ τη σκοπιά των γεύσεων, εμβληματική θεωρείται η γιγαντιαία λιχουδιά «μπαλίκ εκμέκ», σάντουιτς που αποτελείται από μισή φρατζόλα αφράτο ψωμί, το φιλέτο μισής παλαμίδας και κάποια σαλάτα ή τουρσί. Τα καΐκια-ψησταριές, αραγμένα το ένα δίπλα στο άλλο κατά μήκος του Βοσπόρου, κάτω από τη Γέφυρα του Γαλατά, αποτελούν πρωτόγνωρο θέαμα για τον επισκέπτη, αλλά καθημερινότητα για τους ντόπιους. Αν η εκκωφαντική τουρκοπόπ δεν είναι το φόρτε σου, δεν έχεις παρά να διασχίσεις τη Γέφυρα και τους δεκάδες ανθρώπους που στέκονται ώρες με τα καλάμια τους κατά μήκος της. Ακριβώς στην απέναντι πλευρά σε περιμένει η ψαραγορά και στην απόληξή της ψαροταβέρνα με τα τραπεζάκια της έξω. Γεύεσαι τα πιο φρέσκα τηγανητά ή ψητά θαλασσινά που έβγαλε η ψαριά, πίνεις ρακή (πράγμα που το εκτιμάς ιδιαίτερα, καθώς δε συμβαίνει παντού) με θέα το Γενί Τζαμί, που δεν είναι και τόσο νέο όσο ισχυρίζεται το όνομά του, αν σκεφτείς ότι πρωτολειτούργησε το 1663, και μεθάς γλυκά ατενίζοντας τα καράβια, τη θάλασσα, τους μιναρέδες… Έτσι, ακόμη και σαν περαστικός, παίρνεις μια γεύση από αυτό το «ειδικό είδος ευτυχίας» που γεννάει το αγνάντεμα του Βόσπορου. Info: Γέφυρα του Γαλατά, στάση τραμ Κarakoy

7

PLANET FOOD

Παίζουν τα… μπακλαβαδάκια Βολτάροντας στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης αποκλείεται να μη σου κλέψει κάποια στιγμή τη ματιά μια βιτρίνα με αμέτρητα μπακλαβαδάκια. Με φιστίκια, με καρύδια, με ξηρά φρούτα, βουτυράτα ή λαδένια, με ατέλειωτα χρώματα και αρώματα, με άπειρα σχήματα, τρίγωνα, τετράγωνα, ρολά, φωλιές, σαλίγκαρους, από king size μερίδες μέχρι μέγεθος μπουκιάς… Να μην ξέρεις τι να διαλέξεις. Λογικό, αφού βρίσκεσαι στην πηγή ενός γλυκού που αγαπήθηκε τόσο, ώστε να ταξιδέψει και να ενσωματωθεί στις κουζίνες πολλών χωρών που το θεωρούν πια δικό τους –της ελληνικής συμπεριλαμβανομένης. Έτσι, δεν έλειψαν και κάποιες φωνές που, εκεί γύρω στη δεκαετία του ’70, υποστήριζαν ότι το ελληνικό γλύκισμα «κοπτή» ήταν η βυζαντινή έκδοση του σημερινού μπακλαβά. Πλην όμως η σχετική συνταγή, παρότι χρησιμοποιούσε τους ξηρούς καρπούς και το μέλι, δεν περιλάμβανε καθόλου ζύμη. Σύμφωνα πάντως με το γνωστό γλωσσολόγο της Οξφόρδης και ιστορικό της γεύσης, Andrew Dalby, δεν συναντιέται πουθενά ο μπακλαβάς σε αρχαιοελληνικές, αραβικές ή βυζαντινές πηγές, πριν την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οπότε, κάπου εδώ τελειώνει και η σοβαρή κουβέντα για τις ρίζες του… Κατοχυρωμένος από το 2008 ως προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης της Τουρκίας, ο μπακλαβάς

8 18

είναι από τα παλιότερα γλυκίσματα της Κεντρικής Ασίας. Όμως, ως συνταγή κι εμφάνιση, απογειώθηκε στις θρυλικές για το μέγεθος και τον αριθμό τους κουζίνες του Τοπ Καπί. Εκεί, στα πολύβουα μαγειρεία των ανακτόρων του σουλτάνου, λέγεται ότι πρωτοφτιάχτηκε και το φύλλο κρούστας. Πιο χονδρό αρχικά, χρησιμοποιήθηκε για τα διάφορα μπουρέκια, όπως το χανούμ μπουρέκ, αλλά καθώς τελειοποιούνταν και έπαιρνε τη λεπτή, σχεδόν διάφανη μορφή του, αξιοποιήθηκε στις παρασκευές ονειρεμένων μπακλαβάδων. Από τα θεσπέσια μπακλαβαδάκια που δοκιμάσαμε στην Κωνσταντινούπολη, τρεις παρατηρήσεις σε σχέση με τους Έλληνες συγγενείς τους: Πρώτον, το σιρόπι ήταν τόσο όσο… σταγόνα δεν περίσσευε στο κουτί. Δεύτερον, το φύλλο ήταν έξοχο και ως προς το ψήσιμο και ως προς το πάχος του. Τρίτον, η αναλογία φύλλου-καρπού, απολύτως ισορροπημένη. Όταν διάλεγες μπακλαβά με φιστίκι, έτρωγες όντως φιστίκι, και δεν το έψαχνες με μεγεθυντικό φακό μέσα στις στρώσεις του φύλλου.

Info: Tα μπακλαβατζίδικα της Πόλης είναι αμέτρητα, αλλά αν δεν προλαβαίνετε να ανακαλύψετε τα δικά σας, εδώ δυο καλές διευθύνσεις: Karakoy Gulluoglu (από το 1947), Kemankes Cad, Karakoy Faruk Gulluoglu, (από το 1871), πλατεία Taksim

Κατοχυρωμένος από το 2008 ως προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης της Τουρκίας, ο μπακλαβάς είναι από τα παλιότερα γλυκίσματα της Κεντρικής Ασίας. Όμως, ως συνταγή κι εμφάνιση, απογειώθηκε στις θρυλικές για το μέγεθος και τον αριθμό τους κουζίνες του Τοπ Καπί. Εκεί, στα πολύβουα μαγειρεία των ανακτόρων του σουλτάνου, λέγεται ότι πρωτοφτιάχτηκε και το φύλλο κρούστας. Πιο χονδρό αρχικά, χρησιμοποιήθηκε για τα διάφορα μπουρέκια, όπως το χανούμ μπουρέκ, αλλά καθώς τελειοποιούνταν και έπαιρνε τη λεπτή, σχεδόν διάφανη μορφή του, αξιοποιήθηκε στις παρασκευές ονειρεμένων μπακλαβάδων.

Φύλλο στο χέρι Από τις πλέον προσιτές γεύσεις στης Πόλης τα στενά είναι οι φρέσκες πίτες, αραβικού τύπου, με λογιών λογιών γεμίσεις και φύλλο που ανοίγεται επιτόπου μπροστά σου. Στον αντίποδα της οικείας εικόνας του «δουλευτή της πίτσας» που είναι πάντα άντρας, εδώ οι «εργάτριες του ζυμαριού» είναι πάντα γυναίκες. Καθισμένες κατάχαμα πίσω από μεγάλες τζαμαρίες που λειτουργούν ως βιτρίνες–«κράχτες» του περαστικού και σε ειδικά –τρόπον τινά– διαμορφωμένο χώρο, δουλεύουν ασταμάτητα τον πλάστη και τη βέργα, πάνω σε ξύλινες αλευρωμένες επιφάνειες, με μαεστρία και ταχύτητα. Οι πίτες τους, που μπορεί να περιέχουν τυρί, κρέας, κιμά, σπανάκι κ.ά., είναι φθηνές, νοστιμότατες και ασφαλώς σερβιρισμένες με άφθονο κουλέρ λοκάλ.

Info: Hala Buyuk Parmakkapi, Cukurlucesme Sokak, Beyoglu

PUBLI

Η άνοιξη ψήνεται στο φούρνο!

Ένα πράγµα µόνο µπορεί να συναγωνιστεί τα µεθυστικά αρώµατα της άνοιξης: το άρωµα ενός λαχταριστού ζυµαριού που ψήνεται στο φούρνο µας. Γι’ αυτό, φτιάχνουµε τρεις καινούργιες συνταγές µε Χρυσή Ζύµη και τις µοιραζόµαστε µε τα αγαπηµένα µας πρόσωπα. Επιλέξτε κι εσείς ανάµεσα στη µεγάλη ποικιλία φύλλων Χρυσή Ζύµη, δηµιουργήστε ανοιξιάτικους γευστικούς συνδυασµούς και αφήστε το σπίτι σας να γεµίσει µε υπέροχες µυρωδιές. Τα φύλλα Χρυσή Ζύµη είναι ιδανικά για πίτες και γλυκά και σας χαρίζουν όµορφες σπιτικές στιγµές γεµάτες µε τις πιο νόστιµες και απολαυστικές δηµιουργίες σας!

Ανοιξιάτικα σφολιατίνια µε πέστο και ντοµάτα Υλικά για 12 σφολιατίνια

Σφολιάτα Χρυσή ζύµη 850 γρ. (1 συσκευασία) µοτσαρέλα 400 γρ. κοµµένη σε φετάκια σάλτσα πέστο (µε σκόρδο και βασιλικό) 6 κουταλιές της σούπας, έτοιµη ή σπιτική ντοµάτες 2-3 κοµµένες σε ροδέλες σκόρδο 2-3 σκελίδες κοµµένες σε λεπτές φέτες (προαιρετικά) βασιλικός µερικά φυλλαράκια (προαιρετικά) ελαιόλαδο 2-3 κουταλιές της σούπας αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριµµένο Εκτέλεση

1. Παίρνετε τα 2 φύλλα σφολιάτας και τα κόβετε σε 12 δίσκους 10-12 εκ. Τοποθετείτε τους δίσκους της σφολιάτας σε 12 στρογγυλά τσέρκια ώστε να καλυφθούν οι πάτοι και το 1/3 από τα πλαϊνά τους. Απλώνετε πάνω στην κάθε βάση φετάκια µοτσαρέλας κι από πάνω λίγη σάλτσα πέστο. Μοιράζετε πάνω σε κάθε τσέρκι 2-3 ροδέλες ντοµάτας και λίγο σκόρδο (προαιρετικά).

2. Αλατοπιπερώνετε την επιφάνεια στα σφολιατίνια και περιχύνετε µε λίγο λάδι. Τα ψήνετε στους 200°C για 25’-30’ περίπου, µέχρι να ροδίσουν. Αφαιρείτε τα τσέρκια, γαρνίρετε µε φύλλα βασιλικού (προαιρετικά) και σερβίρετε αµέσως.

Tip: Αν θέλετε µπορείτε να φτιάξετε εύκολα σπιτική σάλτσα πέστο! Θα χρειαστείτε: ½ φλιτζάνι φύλλα βασιλικού πλυµένα και στραγγισµένα, 4 κουταλιές της σούπας κουκουνάρι, 3-4 σκελίδες σκόρδου λιωµένες, ½ φλιτζάνι παρµεζάνα φρεσκοτριµµένη, 2/3 του φλιτζανιού ελαιόλαδο, αλάτι και πιπέρι φρεσκοτριµµένο. Χτυπάτε τα φύλλα βασιλικού µε λίγο αλατοπίπερο σε µπλέντερ ή σε µίξερ και τα πολτοποιείτε. Κατόπιν προσθέτετε το κουκουνάρι, το σκόρδο και την παρµεζάνα και συνεχίζετε το χτύπηµα µέχρι να οµογενοποιηθούν τα υλικά. Ρίχνετε σιγά-σιγά το ελαιόλαδο, χτυπώντας µέχρι να γίνει λείο το πέστο. Το διατηρείτε σε βαζάκι στο ψυγείο.

Η Σφολιάτα Χρυσή Ζύµη είναι ζυµωµένη µε τα πιο αγνά και ποιοτικά υλικά και εγγυάται αφράτο φούσκωµα και πλούσια φυλλοποίηση κατά το ψήσιµο. Ιδανική για αλµυρές ή γλυκές πίτες και τάρτες και για αφράτα κρουασάν ή µιλφέιγ, σας χαρίζει όµορφες σπιτικές στιγµές, γεµάτες µε τις πιο νόστιµες και απολαυστικές δηµιουργίες σας! Περιέχει 2 αφράτα και εύπλαστα φύλλα σφολιάτας, τυλιγµένα ξεχωριστά, για πίτες και γλυκά.

9 1

PUBLI

Μπουγάτσα µε άρωµα πορτοκαλιού Υλικά για 10 άτοµα

Φύλλο κρούστας για γλυκά Χρυσή Ζύµη 450 γρ.

(1 συσκευασία) βούτυρο γάλακτος 150 γρ. λιωµένο για την κρέµα και 50 γρ. επιπλέον για τα φύλλα φρέσκο γάλα 1½ λίτρο (6 φλιτζάνια) ζάχαρη 1 φλιτζάνι (200 γρ.) αλάτι λίγο βανίλιες σκόνη 2 σιµιγδάλι ψιλό 200 γρ. πορτοκάλι 1 (το ξύσµα του) λικέρ πορτοκαλιού (κουαντρό ή γκραν µαρνιέ) 2 κουταλιές της σούπας κανέλα σκόνη και ζάχαρη άχνη για το πασπάλισµα Εκτέλεση

1. Βάζετε σε κατσαρόλα το γάλα µε τη ζάχαρη να ζεσταθεί. Ρίχνετε το αλάτι, τις βανίλιες και το σιµιγδάλι και ανακατεύετε µε σύρµα µέχρι να βράσει και να δέσει η κρέµα. Μόλις πήξει την αποσύρετε από τη φωτιά και προσθέτετε το ξύσµα πορτοκαλιού, το λικέρ πορτοκαλιού και τα 150 γρ. λιωµένο βούτυρο. Ανακατεύετε να λιώσει καλά το βούτυρο και να γίνει η κρέµα οµοιογενής. Αφήνετε την κρέµα να κρυώσει και να σφίξει ελαφρά.

2. Βουτυρώνετε µε το µισό από το υπόλοιπο βούτυρο ένα ρηχό ταψί για πίτα 34 ή 36 εκ. Στρώνετε (να περισσεύει πολύ φύλλο έξω) 9 φύλλα αλείφοντάς τα ενδιάµεσα µε λίγο λιωµένο βούτυρο. Αδειάζετε την κρύα κρέµα σε οµοιόµορφη λεπτή στρώση. Γυρίζετε προς τα µέσα τα φύλλα που εξέχουν, πάνω στην κρέµα. Καλύπτετε µε τα υπόλοιπα φύλλα κρούστας βουτυρώνοντάς τα καλά µε το πινέλο και κολλάτε µε λίγο νερό τις άκρες.

3. Ψήνετε την µπουγάτσα στους 200°C για 35΄-40΄, µέχρι να ροδίσει καλά το φύλλο. Πασπαλίζετε την µπουγάτσα µε κανέλα και ζάχαρη, την κόβετε σε τετράγωνα κοµµάτια και τη σερβίρετε ζεστή ή κρύα. Γαρνίρετε µε φετάκια πορτοκαλιού.

Το Φύλλο κρούστας για γλυκά Χρυσή Ζύµη είναι φτιαγµένο από τα πιο αγνά και ποιοτικά υλικά. Είναι πολύ λεπτό σαν µετάξι, δουλεύεται εύκολα χωρίς να σπάει και δίνει ένα χρυσορόδινο και τραγανό αποτέλεσµα, ενώ απορροφά όσο σιρόπι πρέπει. Ιδανικό για όλων των ειδών τα σιροπιαστά γλυκά, σας χαρίζει όµορφες σπιτικές στιγµές, γεµάτες µε τις πιο νόστιµες και απολαυστικές δηµιουργίες σας! Περιέχει 14-15 πολύ λεπτά και τραγανά φύλλα κρούστας.

10 2

PUBLI

Η Χρυσή Ζύµη αναζητώντας συνεχώς γνήσιες γεύσεις και νέες ιδέες, δηµιούργησε και σας προτείνει τη µοναδική αυθεντική Ζύµη κουρού για τάρτες και πίτες! Μια ξεχωριστή, τριφτή ζύµη από εκλεκτά υλικά, ζυµωµένη µε βούτυρο, αυγό και γάλα για µοναδική γεύση και άρωµα. Ιδανική για αλµυρές ή γλυκές τάρτες και για τριφτές πίτες και πιτάκια, ήρθε για να σας χαρίσει όµορφες, σπιτικές στιγµές γεµάτες µε τις πιο απολαυστικές δηµιουργίες σας! Περιέχει 2 φύλλα τριφτής ζύµης κουρού.

Ατοµικές τάρτες µε φράουλα

Υλικά για 12 τάρτες

Ζύµη κουρού Χρυσή Ζύµη 650 γρ. (1 συσκευασία) αµύγδαλα ασπρισµένα 100 γρ. ψιλοκοµµένα και καβουρντισµένα ζάχαρη 1 κουταλιά της σούπας µαρµελάδα φράουλα 200 γρ. έτοιµη ή σπιτική φρέσκες φράουλες 700 γρ. πλυµένες και καθαρισµένες σιρόπι φράουλας για το γαρνίρισµα (προαιρετικά) δυόσµος µερικά φυλλαράκια (προαιρετικά) Εκτέλεση

1. Κόβετε κάθε φύλλο ζύµης σε 6 τετράγωνα κοµµάτια και σκεπάζετε 12 ατοµικές βάσεις για τάρτες, ώστε να καλύψετε τον πάτο και τα τοιχώµατά τους. Κόβετε τα περισσεύµατα της ζύµης και τρυπάτε τον πάτο µε πιρούνι.

2. Τοποθετείτε πάνω σε κάθε βάση τάρτας µια µικρή στρογγυλή λαδόκολλα ή αλουµινόχαρτο και σκορπίζετε φασόλια ή ρύζι (για βάρος, ώστε να µη φουσκώσουν στο ψήσιµο). Ψήνετε τις βάσεις για 12’. Αφού αφαιρέσετε τη λαδόκολλα ή το αλουµινόχαρτο, αφήνετε τα άδεια ταρτάκια να κρυώσουν.

3. Αναµειγνύετε τη ζάχαρη µε τα αµύγδαλα και απλώνετε το µείγµα στα άδεια ταρτάκια, απλώνοντας από πάνω µια λεπτή στρώση µαρµελάδας. Γαρνίρετε µε τις φρέσκες φράουλες και προσθέτετε σιρόπι φράουλας και µερικά φυλλαράκια δύοσµου προαιρετικά.

11 Ξετυλίξτε… όλα µας τα φύλλα στο: www.xrisizimi.gr και στο

www.facebook.com/xrisizimi

ΣΤΟΥΣ «ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ» ΓιάννηΣ ΑΛΜΠΑΝΗΣ

age/www.iml.gr

Η γνωστή μας

άγνωστη Ιερουσαλήμ

Πόλη των Σταυροφοριών, των «Άγιων Τόπων», της θρησκευτικής κατάνυξης και ταυτόχρονα της απόλυτης εμπορευματοποίησης της κατάνυξης αυτής. Πόλη-επίκεντρο συνεχών διεκδικήσεων και διαμαχών εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Πόλη-θρύλος, που σε υποβάλλει, ακόμη κι αν ταξιδέψεις ως εκεί αποφασισμένος να ανακαλύψεις τις πραγματικές της διαστάσεις… Πολύ συχνά γίνεται αναφορά στα media για το λεγόμενο «σύνδρομο της Ιερουσαλήμ». Πρόκειται για μια ψυχική νόσο που εμφανίζουν κάποιοι επισκέπτες της Παλιάς Πόλης της Ιερουσαλήμ: ξαφνικά έχουν την αίσθηση ότι είναι βιβλικά πρόσωπα… Αυτός είναι ένας μάλλον ανάποδος τρόπος να υπογραμμίσει κανείς την επιβολή που ασκούν στον επισκέπτη τόσοι αιώνες θρησκευτικής και πολιτικής ιστορίας, αλλά τα media συχνά αρέσκονται στο να τον χρησιμοποιούν. Η αλήθεια είναι αλλού… Σαν να την ξέρεις από παλιά Θα την εντόπιζα σ’ αυτή την ιδιαίτερη αίσθηση που σε κατακυριεύει όταν φτάνεις για πρώτη φορά στην Ιερουσαλήμ. Μια αίσθηση ότι όλα αυτά που βλέπεις, τα γνωρίζεις ήδη. Όχι με τον πεζό τρόπο του deja-vu, αλλά με την αίσθηση του οικείου περιβάλλοντος, παρότι το επισκέπτεσαι πρώτη φορά. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι η αίσθηση αυτή οφείλεται στην πολύ συχνή εμφάνιση μνημείων της Ιερουσαλήμ (με προεξάρχοντα το Θόλο του Βράχου στο Χαράμ αλ Σαρίφ) στις εικόνες των ειδήσεων σχετικά με το Μεσανατολικό. (σ.σ. Η Παλιά Πόλη καταλήφθηκε το 1967 από τον ισραηλινό στρατό κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου. Έκτοτε οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν πάψει να τη διεκδικούν ως αναπόσπαστο τμήμα της Ανατολικής Ιερουσαλήμ –ο Θόλος του Βράχου αποτελεί σύμβολο αυτής της διεκδίκησης). Δε νομίζω όμως ότι είναι αυτός ο λόγος.

12

Παρά τη συνεχή παρουσία της στη μικρή οθόνη, την Ιερουσαλήμ δεν τη γνωρίζεις γιατί την έχεις δει στις ειδήσεις. Την Ιερουσαλήμ την ξέρεις γιατί την έχεις δει στα βιβλία των θρησκευτικών στο σχολείο, στα μυθιστορήματα για τις Σταυροφορίες και τον Σαλαχαντίν, στον «Ιησού της Ναζαρέτ» του Τζεφιρέλι και στο «Βασίλειο των Ουρανών» του Ρίντλεϊ Σκοτ. Έτσι συμβαίνει μερικές φορές: ορισμένους τουριστικούς προορισμούς τους γνωρίζουμε χωρίς ποτέ να τους έχουμε επισκεφτεί, γιατί πολύ απλά αποτελούν θεμελιώδες μέρος της κοινής κουλτούρας μας και του πολιτισμού μας. Μόνο όμως όταν τους επισκεπτόμαστε, μπορούμε να αντιληφθούμε πραγματικά γιατί έχουν καταλάβει αυτή τη θέση, όσο και να ανακαλύψουμε πλευρές τους που μόνο η αυτοπρόσωπη παρουσία μας μπορεί να φωτίσει. Όλοι έχουμε δει εικόνες από το Δυτικό Τείχος (στην Ελλάδα συνήθως το αποκαλούμε Τείχος των Δακρύων), αλλά μια επίσκεψη την Παρασκευή το απόγευμα, όταν σε λίγες ώρες θα ξημερώσει το εβραϊκό Σάββατο, θα εκπλήξει τον μη ενημερωμένο επισκέπτη με τη μεγάλη ποικιλία των τρόπων προσευχής καθώς και των αμφιέσεων των πιστών Εβραίων. Οι πολυάριθμες εκδοχές της εβραϊκής θρησκείας παρουσιάζονται σε συμπυκνωμένο χώρο και χρόνο, μπροστά σε αυτό το αρχαίο τείχος, που οι πιστοί Εβραίοι θεωρούν το τελευταίο απομεινάρι του Ναού του Σολομώντα.

Η Ιερουσαλήμ έχει πάντα τη δύναμη να σε υποβάλλει: να σου δημιουργήσει εκείνη την αίσθηση της άχρονης αναζήτησης της λύτρωσης, που παραμένει αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου.

Κατάνυξη, υποβολή και ερωτήματα Ωστόσο, η Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ παρουσιάζει μια πολύ σοβαρή διαφοροποίηση σε σχέση με τους τουριστικούς προορισμούς πολιτιστικής αναφοράς. Όντας η πόλη του Θείου Δράματος, και ταυτοχρόνως βασικό κέντρο των άλλων δύο μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών, περιβάλλεται από την αχλή του θρησκευτικού μυστηρίου. Ανεξάρτητα από το αν στις μέρες μας τα θρησκευτικά προσκυνήματα έχουν πάρει τη μορφή των μαζικών τουριστικών γκρουπ, έχοντας χάσει την περιπετειώδη μορφή που είχαν σε προηγούμενους αιώνες, και με δεδομένο ότι γύρω από τα θρησκευτικά προσκυνήματα έχει στηθεί μια ολόκληρη βιομηχανία τουριστικών υποδομών (υπάρχουν μαρτυρίες ότι ήδη από τον 19ο αιώνα οι πλούσιοι Παλαιστίνιοι ήταν αυτοί που ζούσαν από την εξυπηρέτηση των προσκυνητών) και παρόλο που ο συνωστισμός των τριών μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών, συμπεριλαμβανομένων όλων των γνωστών δογμάτων (και είναι πολλά…) του Χριστιανισμού σε ένα τόσο περιορισμένο χώρο, μπορεί να γεννήσει ερωτήματα για το πώς διαλέγει κανείς τελικά την «ορθή» πορεία προς το θείο, η Ιερουσαλήμ έχει πάντα τη δύναμη να σε υποβάλλει: να σού δημιουργήσει εκείνη την αίσθηση της άχρονης αναζήτησης της λύτρωσης, που παραμένει αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου. Όσο σκεπτικιστής και αν είναι ο επισκέπτης, δύσκολα μπορεί να μην αναρωτηθεί περπατώντας στη Βία Ντολορόσα (Οδό του Μαρτυρίου), για το αν πέρασε από εδώ όντως ο Χριστός κατευθυνόμενος στο Μαρτύριό Του. Και μετά, στα στενά αραβικά σοκάκια, βγαίνοντας από την Εκκλησία της Αναστάσεως και τον Πανάγιο Τάφο, και πάλι δυσκολεύεται κανείς να μην κάνει τη σκέψη ότι αυτή η επίσκεψη έχει επαναληφθεί από εκατομμύρια άλλους τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια, οι οποίοι λίγο ως πολύ έχουν κάνει τις ίδιες σκέψεις: οι πιστοί ότι εκπλήρωσαν ένα όνειρο ζωής, οι σκεπτικιστές για το αν υπάρχει «μετά» και γιατί αυτό το «μετά» μαγνητίζει σταθερά τους ανθρώπους στο πέρασμα του χρόνου.

13

ΣΤΟΥΣ «ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ» Λίγα λεπτά δρόμο πιο πέρα, το σύμπλεγμα του Χαράμ ας-Σαρίφ (Ευγενούς Ιερού), στο οποίο περιλαμβάνονται ο Θόλος του Βράχου και το Τζαμί Αλ-Άκσα, περισσότερο εντυπωσιάζει με τη βαθιά ευλάβεια που το αντιμετωπίζουν οι μουσουλμάνοι πιστοί, παρά ως έξοχο δείγμα ισλαμικής αρχιτεκτονικής. Το Χαράμ ας-Σαρίφ δεν είναι απλά ένα τουριστικό μνημείο, αλλά ένας ιερός τόπος όπου οι πιστοί αναζητούν τη σωτηρία. Και αυτό ίσως είναι το κοινό σημείο και με τα άλλα δύο μεγάλα μνημεία της Ιερουσαλήμ, δηλαδή την Εκκλησία της Αναστάσεως και το Δυτικό Τείχος: παρά το σαρωτικό τουριστικό κύμα, δεν έχουν απολέσει τον ευλαβικό χαρακτήρα τους, παραμένουν πάντοτε, σε πείσμα των φωτογραφικών μηχανών, τόποι προσκυνήματος και κατάνυξης. Και βόλτα στο παζάρι Τώρα αν στο τέλος κουραστείτε από την κατάνυξη, το κεντρικό «σουκ» (σοκάκι) της Παλιάς Πόλης έχει να σας προσφέρει ένα καταπληκτικό αραβικό παζάρι, το οποίο για τον Δυτικό επισκέπτη που το αντικρίζει για πρώτη φορά, έχει όλα τα στοιχεία της «ανατολίτικης» γοητείας: αρώματα, χρώματα, φωνές και πάνω απ’ όλα αναρίθμητα μπαχάρια... Τη δεύτερη φορά, αυτό το τουριστικά προσανατολισμένο εμπόριο μπορεί να γίνει πολύ κουραστικό. Κάθε φορά όμως πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για σκληρό παζάρι σε ό,τι αφορά την τιμή. Το εμπόριο είναι εμπόριο, ακόμα και στις ιερές πόλεις.

Έτσι συμβαίνει μερικές φορές: ορισμένους τουριστικούς προορισμούς τους γνωρίζουμε χωρίς ποτέ να τους έχουμε επισκεφτεί, γιατί πολύ απλά αποτελούν θεμελιώδες μέρος της κοινής κουλτούρας μας και του πολιτισμού μας. Μόνο όμως όταν τους επισκεπτόμαστε, μπορούμε να αντιληφθούμε πραγματικά γιατί έχουν καταλάβει αυτή τη θέση, όσο και να ανακαλύψουμε πλευρές τους που μόνο η αυτοπρόσωπη παρουσία μας μπορεί να φωτίσει.

14 3

MAMMA MIA ΚΑΛΛΙΑ ΚΑΣΤΑΝΗ

Moυ θυμίζεις τη μάνα μου… «Ελληνίδα μάνα είναι αυτή που ενώ δεν έχεις φάει ούτε μία φορά στη ζωή σου αγκινάρες, όλο έκπληξη δηλώνει: ‘‘μα εγώ ήξερα ότι σ’ αρέσουν οι αγκινάρες’’»… (Ανωνύμου, του Twitter) Πριν γίνει μια γραφική, ανεκδιήγητη φιγούρα (η «μάνα του Τζάμπα») στις πρόσφατες διαφημίσεις μεγάλης αλυσίδας ηλεκτρικών ειδών, ήταν μύθος, θρύλος, σελίδα στο facebook και ηρωίδα σε δεκάδες αυτοσχέδια ανεκδοτάκια 140 χαρακτήρων που κολυμπούν στο σκοτεινό, «βαθύ twitter» (π.χ. «–Μάνα θα πάω στα καράβια …– Ζακέτα να πάρεις»). Το fraseis_ths_manas αναδείχτηκε, εν μια νυκτί, σε ένα από τα πιο δημοφιλή hashtags στα social media. Εκατοντάδες χρήστες το «βομβάρδισαν» σε ένα απόγευμα με τις καλύτερες ατάκεςαποστάγματα από το Μεγάλο Βιβλίο της Μαμαδίστικης Σοφίας. Λόγια χιλιοειπωμένα, που αν τα συνοψίσεις, περιγράφουν έναν γνωστό, αν και μη καταγεγραμμένο ανθρωπότυπο: την Ελληνίδα μάνα. Ποια είναι; Η τυπική, μεσογειακή big mamma: Πανταχού παρούσα, αγαπητική, υπερπροστατευτική, τρομοκρατημένη, μια υπερσυναισθηματική «βασίλισσα του δράματος», πονηρή και καταφερτζού. Επεμβατική, ξερόλας, αντιφατική, αγκιστρωμένη στις συμβάσεις της και σε μια παλιά κοινωνική ηθική του «μέσου όρου». Μανιακή με την καλή υγεία, το φαΐ, το βάρος, την εμφάνιση, την αλέκιαστη κοινωνική επιφάνεια – και συνακόλουθα με την επιτυχία και τις «επιδόσεις» των γόνων της, για τους οποίους μοχθεί και κοπιάζει αγόγγυστα ώστε να τους λύσει όλα τους τα προβλήματα, πριν καν εμφανιστούν. Στ’ αλήθεια, η Ελληνίδα μάνα είναι μόνο μία. Κανείς δεν θα άντεχε δεύτερη. Όσο για τον τρόπο που μεγάλωσε –και, εν πολλοίς, μεγαλώνει ακόμα– τα παιδιά της, υπάρχει ένας όρος και γι’ αυτό. Στην Αμερική το λένε over-parenting, δηλαδή κάτι σαν «υπερ-γονεϊκότητα» (αν υπάρχει τέτοιο πράγμα) και είναι μια κομψή λέξη για μια κοινή παράνοια: γονείς που βάζουν στις κούνιες να παιανίζει Μότσαρτ στη διαπασών, αγοράζουν ρούχα κι αξεσουάρ με ακριβό design για βρέφη, ταΐζουν τα πιτσιρίκια τους με σόγια και μακροβιοτικές τροφές (μόνο!), τα σέρνουν σε μουσεία και καλλιτεχνικά εργαστήρια ώστε να περάσουν «ποιοτικό και δημιουργικό χρόνο», πληρώνουν για μαθήματα γερμανικών ή κινέζικων στο νηπιαγωγείο – ποτέ δεν είναι αρκετά νωρίς για να προετοιμάσεις έναν

16

αυριανό «παίκτη» της αγοράς ομολόγων. Στην Ελλάδα, όπως και στην Αμερική, τα παιδιά είναι στο κέντρο της οικογένειας, στο κέντρο της ζωής των γονιών τους – πολύτιμοι, εξαιρετικοί καρποί μιας ώριμης επιλογής. Οι γονείς υποχρεούνται να τα θρέφουν, να τα προστατεύουν, να τα ενισχύουν, να καλλιεργούν το πνεύμα τους, να το διεγείρουν με νέα ερεθίσματα. Και φυσικά, είναι υπεύθυνοι για τη διασκέδασή τους. Από την πλευρά τους, όμως, οι ψυχολόγοι είναι κατηγορηματικοί: ένα παιδί πρέπει να ανακαλύπτει το περιβάλλον του μόνο του. Όταν παίρνει αποφάσεις, δοκιμάζεται, ρισκάρει, χάνει, αντιμετωπίζει την απόρριψη και την απογοήτευση, το νευρικό του σύστημα αναπτύσσεται, δημιουργεί νέες συνδέσεις. Σε αντίθετη περίπτωση, ατροφεί. Το παιδί μεγαλώνει για να γίνει ένας δειλός, φοβισμένος, καταθλιπτικός και μονόχνωτος έφηβος, ανίκανος να πάρει μισή απόφαση για τον εαυτό του. Φορτωμένος με πολλή και, συνήθως, άχρηστη γνώση, ο έφηβος δυσκολεύεται να επινοήσει, να ελιχθεί, να βρει λύσεις στα προβλήματά του – ό,τι δηλαδή θα του ήταν πραγματικά χρήσιμο σε μια οποιαδήποτε «κανονική», ενήλικη δουλειά. Κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, συγγραφείς κ.λπ. που ασχολούνται με το οver-parenting φωνάζουν πως έτσι, γεμίζουμε έναν κόσμο

με «παιδιά της μαμάς»: γκρινιάρικα, άβουλα, εγωιστικά και κακομαθημένα, ανίκανα να μοιραστούν ευθύνες ή να πληρώσουν για τα λάθη τους. (σ.σ. Αν αυτό είναι αλήθεια, σίγουρα εξηγεί πολλά για την εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας και πολιτικής…) Ποια είναι η λύση; Αυτό που οι ίδιοι ειδικοί αποκαλούν «simplicity parenting». Εμπιστοσύνη στο παιδί, ηρεμία, «λογικό» ρίσκο. Κυρίως, αποδοχή της ιδέας πως η αποτυχία μπορεί να είναι διδακτική. Αν θέλουμε τα παιδιά μας να πάνε ψηλά, εμείς οι γονείς θα πρέπει να «ελαφρύνουμε» - συχνά, το μόνο που τα κρατάει στη γη είναι τα σχοινιά της νευρικότητας, του άγχους, των προσδοκιών μας. Ίσως θα ήταν καλύτερο να πάρει κανείς στα σοβαρά το «χρυσό κανόνα» που διατύπωσε, πίσω στα 1918, ο Άγγλος ποιητής, νομπελίστας και θεατρικός συγγραφέας D.H. Lawrence : «Πώς να ξεκινήσει κανείς να εκπαιδεύσει ένα παιδί; Πρώτος κανόνας: άσ’ το ήσυχο. Δεύτερος κανόνας: άσ’ το ήσυχο. Τρίτος κανόνας: άσ’ το ήσυχο. Αυτό είναι η αρχή». Αλλά βέβαια, για τον Lawrence ήταν εύκολο να το λέει - στο κάτω κάτω δεν είχε δικά του παιδιά. Άσε που δεν είχε γνωρίσει τη μάνα μου…

ΤΑ 25 ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤWEETS ΣΤΟ ΤOPIC «ΦΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΔΑΣ ΜΑΝΑΣ» ✱ «Όταν γίνεις μάνα, θα καταλάβεις…» ✱ «Μπα, νωρίς νωρίς απόψε! Τον βρήκες το δρόμο για το σπίτι;» ✱ -Γιατί έγραψες κάτω από τη βάση; Δεν βλέπεις τον Πέτρο που έγραψε 20; -Ναι, αλλά ο Μάκης έγραψε και αυτός κάτω από τη βάση.

-Δεν με νοιάζει τι κάνουν τα άλλα παιδιά... ✱ «Μην τρως άλλο, έχεις παχύνει». Μετά από δέκα λεπτά: «Έλα, παιδάκι μου, να βάλεις κάτι στο στόμα σου, όλη μέρα νηστικός θα πέσεις κάτω…» ✱ «Δεν έχει γιατί. Γιατί έτσι». ✱ «Αν πέσεις και χτυπήσεις, θα τις φας, να το ξέρεις…» ✱ «Άλλαξε βρακί, βρε παιδάκι μου! Αν χτυπήσεις και σε πάνε σε κάνα νοσοκομείο, τι θα πουν οι γιατροί, άμα σε δουν με το βρώμικο βρακί;» ✱ «Κι επειδή θα πάει η φίλη σου, τι έγινε ; Δηλαδή άμα η φίλη σου πάει να πνιγεί, θα πας κι εσύ;» ✱ «Στο σπίτι θα τα πούμε…» ✱ «Άμα έρθω εκεί και το βρω, αλίμονό σου…» ✱ «Πάααααλι βγαίνεις; Θα αργήσεις; Τι ώρα θα γυρίσεις; Ξενοδοχείο το ’χεις κάνει το σπίτι…» ✱ «Εγώ στην ηλικία σου είχα τρία παιδιά…» ✱ «Να δω πότε θα φιλοτιμηθείς να μαζέψεις το δωμάτιό σου; Άμα λείψω εγώ καμιά ώρα, σκουλήκια θα πιάσετε εδώ μέσα…» ✱ «Πες ‘‘ευχαριστώ’’»! ✱ «Τα τάπερ τα έφερες;» ✱ «Θα βγω για λίγο έξω, κοίτα μη βάλεις καμιά φωτιά…» ✱ «Κάτσε να έρθει ο πατέρας σου, όλα θα του τα πω…» ✱ «Τόσα ρούχα έχεις – αυτά βρήκες να φορέσεις; Καλά, κάνε ό,τι θες, δεν ξαναμιλάω…» ✱ «Κι όταν φτάσεις, να με πάρεις τηλέφωνο…» ✱ «Δεν είσαι καλά, που θα βγεις έξω με κοντομάνικο, με αυτόν τον καιρό…» ✱ «Ήθελα να ’ξερα τι κάνεις τόσες ώρες, κλίκι κλίκι μπροστά σε μια οθόνη, πήγαινε παιδάκι μου για ύπνο, δεν θα ξυπνάς αύριο…» ✱ «Πήρε πάλι νωρίτερα αυτή η… πώς τη λένε και σε έψαχνε…» ✱ - Πεινάς; - Όχι. – Να σου κάνω ένα τοστ; - Σου είπα δεν πεινάω. – Να σου φτιάξω ένα αβγό; - Άσε με ήσυχο, ρε μάνα! – Καλά, δεν φταίει κανείς, εγώ φταίω που σας δίνω σημασία… ✱ «Είναι τρόπος αυτός ; Έτσι σε μεγάλωσα εγώ;» ✱ - Κρυώνεις ; -Όχι. -Κάνει κρύο και δεν το καταλαβαίνεις. Βάλε τη ζακέτα σου, κρέμεται στην καρέκλα. - Σου είπα, ρε μάνα, δεν κρυώνω!- Εντάξει, παιδάκι μου, μη θυμώνεις, μια κουβέντα είπα. Να πάω να σ’ τη φέρω εγώ;

που αξίζει να μαγειρέψετε από την Κωνσταντίνα Αθανασίου

Φωτογραφίες: Γιώργος Δρακόπουλος, Λάμπρος Μέντζος, Visual Photos, IML Food styling: Αλεξάνδρα Τασουνίδου

ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΤΑΣ, ΤΟ ΚΡΑΤΑΣ!

ΓΕ Σ ΟΙ ΣΥΝΤΑ ΥΝ ΜΑΣ ΕΧΟ ΤΕΙ! Υ ΜΑΓΕΙΡΕ

ΜΑΪΟΣ 13

σπιτικές συνταγές για το τραπέζι του Μαΐου

55

Κοκορέτσι ρουμελιώτικο Προετοιμασία: 1 ώρα | Ψήσιμο: 2½ ώρες | Μέτριας δυσκολίας Υλικά

συκωταριά από αρνί ή κατσίκι 1, μαζί με τα γλυκάδια έντερα 3-4 μεγάλα, πλυμένα και καλά καθαρισμένα σκόρδο 3 σκελίδες λιωμένες μαϊντανός 2 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος αλάτι, πιπέρι ρίγανη

Για μία σούβλα Εκτέλεση

1. Πλένετε τη συκωταριά και την κόβετε σε μικρά κομμάτια. Πασπαλίζετε με μπόλικο πιπέρι. Ρίχνετε αρκετή ρίγανη, και αλείφετε με το σκόρδο και το μαϊντανό. Περνάτε τα κομμάτια σε μικρή σούβλα εναλλάξ, δηλαδή ένα συκώτι, ένα πνευμόνι, λίγα γλυκάδια, σπλήνα. Επαναλαμβάνετε την ίδια διαδικασία μέχρι να τελειώσουν τα υλικά και κατόπιν αλατίζετε το κοκορέτσι.

2. Κατόπιν παίρνετε ένα έντερο, το οποίο έχετε πλύνει και καθαρίσει καλά και το καρφώνετε στην άκρη της σούβλας. Αφού το στερεώσετε, αρχίζετε να το τυλίγετε γύρω γύρω από τα εντόσθια προς το άλλο άκρο της σούβλας. Χρησιμοποιείτε τόσα έντερα όσο να σκεπαστούν καλά και να δεθούν τα κομμάτια.

3. Ψήνετε στα κάρβουνα δίπλα στο αρνί για 2½ ώρες, γυρίζοντας τη σούβλα σε τακτά χρονικά διαστήματα. Σερβίρετε το κοκορέτσι κομμένο σε λεπτές ροδέλες.

✱ Απολαύστε τη συνταγή με ένα Λευκό «Μικρό Βοριά» του Άγγελου Ρούβαλη. Δείτε τις γευστικές αρμονίες στο Mix and Match, σελίδα 32.

Σουβλάκια με γαρίδες και σάλτσα αβοκάντο Προετοιμασία: 15΄ | Αναμονή: 1 ώρα | Ψήσιμο: 4΄-5΄ | Εύκολο Υλικά

μεγάλες γαρίδες 1 κιλό, καθαρισμένες ελαιόλαδο 6 κουταλιές της σούπας καλαμποκέλαιο ή ηλιέλαιο 3 κουταλιές της σούπας σκόρδο 2 σκελίδες λιωμένες μαϊντανός 4 κουταλιές της σούπας, φρέσκος, ψιλοκομμένος αβοκάντο 1 μεγάλο ώριμο, καθαρισμένο ροκφόρ 50 γρ. λιωμένο με πιρούνι αλάτι όσο θέλετε μαύρο πιπέρι φρεσκοτριμμένο λεμόνι 1 (ο χυμός του) φέτες λεμονιού και φυλλαράκια μαϊντανού για το σερβίρισμα

Για 4 άτομα

Εκτέλεση

1. Σκίζετε τις γαρίδες κατά μήκος της ουράς και αφαιρείτε το εντεράκι τους. Τις πλένετε με κρύο νερό και τις σκουπίζετε. Βάζετε το ελαιόλαδο και το καλαμποκέλαιο (ή το ηλιέλαιο) σε ένα μεγάλο μπολ, προσθέτετε τις γαρίδες και τις γυρίζετε μέσα στο λάδι απ’ όλες τις πλευρές.

2. Προσθέτετε το σκόρδο και το μισό μαϊντανό, αλάτι και πιπέρι. Γυρίζετε τις γαρίδες να αλειφτούν καλά με το μείγμα και τις αφήνετε να μαριναριστούν για 1 ώρα περίπου. Τυλίγετε τις γαρίδες ρολό και τις περνάτε σε 4 μεταλλικά ή ξύλινα σουβλάκια, γυρνώντας τες, ώστε να περάσει το σουβλάκι στη μέση της ουράς.

3. Προθερμαίνετε το γκριλ. Τοποθετείτε τις γαρίδες στη σχάρα του γκριλ και τις ψήνετε για 2΄ από κάθε πλευρά, μέχρι να χρυσίσουν.

4. Ετοιμάζετε τη σάλτσα αβοκάντο ως εξής: Xτυπάτε στο μπλέντερ τη σάρκα του αβοκάντο με το χυμό του λεμονιού, τον υπόλοιπο μαϊντανό και το ροκφόρ. Σερβίρετε τα σουβλάκια με τη σάλτσα αβοκάντο και γαρνίρετε με φέτες λεμονιού και φυλλαράκια μαϊντανού. ✱ Απολαύστε τη συνταγή με ένα Ασπρολίθι του Άγγελου Ρούβαλη. Δείτε τις γευστικές αρμονίες στο Mix and Match, σελίδα 32.

Καρότα και αρακάς με πάπρικα και ταχίνι Προετοιμασία: 20΄ | Ψήσιμο: 45΄ | Εύκολο Υλικά

αρακάς 400 γρ., τρυφερός, καθαρισμένος καρότα 400 γρ., μικρά, τρυφερά δυόσμος 2-3 φυλλαράκια φρέσκα κρεμμυδάκια 2 ψιλοκομμένα δάφνη 1 φύλλο ταχίνι 1/2 φλιτζάνι σάλτσα ντομάτας 3 κουταλιές της σούπας, έτοιμη ή σπιτική πάπρικα λίγη αλάτι, πιπέρι φρεσκοτριμμένο

Για 4 άτομα Εκτέλεση

1. Βράζετε τα καρότα για 20΄-25΄ σε αλατισμένο νερό και τα στραγγίζετε. Βράζετε σε άλλη κατσαρόλα για 15΄-20΄ τον αρακά μαζί με τα φύλλα δυόσμου και τη δάφνη. Τα στραγγίζετε και αυτά και τα ρίχνετε μαζί με τα καρότα σε ένα μπολ.

2. Προσθέτετε τα φρέσκα κρεμμυδάκια και πασπαλίζετε με αλατοπίπερο. Χτυπάτε το ταχίνι με τη σάλτσα ντομάτας και λίγη πάπρικα και περιχύνετε τα ζεστά λαχανικά. Ανακατεύετε και σερβίρετε αμέσως. ✱ Απολαύστε τη συνταγή με ένα Ροζέ «Μικρό Βοριά» του Άγγελου Ρούβαλη. Δείτε τις γευστικές αρμονίες στο Mix and Match, σελίδα 32.

Θυμαρίσιο αρνάκι τυλιχτό Προετοιμασία: 30΄ | Ψήσιμο: 2 ώρες | Μέτριας δυσκολίας Υλικά

αρνί 1 ρολό, 2 κιλά περίπου (από μπούτι ή πλάτη) θυμάρι φρέσκο θρυμματισμένο για τη γέμιση βούτυρο γάλακτος 80 γρ. πιπέρι σε κόκκους ροζ και πράσινο λευκό ξηρό κρασί 1 φλιτζάνι αλάτι πιπέρι φρεσκοτριμμένο Για τη σάλτσα

χυμοί από το ταψί ζωμός λαχανικών ½ φλιτζάνι, ζεστός κρέμα γάλακτος 4-5 κουταλιές της σούπας μέντα ή δυόσμος 2-3 κουταλιές της σούπας ψιλοκομμένα

Για 4 άτομα

Εκτέλεση

1. Ετοιμάζετε το ρολό του αρνιού ως εξής: Πασπαλίζετε το κρέας εσωτερικά με αλατοπίπερο, κόκκους από ροζ και πράσινο πιπέρι και φρέσκο θρυμματισμένο θυμάρι. Το γυρίζετε σε ρολό και το δένετε με σπάγκο σε 4-5 σημεία για να μην ανοίξει. Βουτυρώνετε καλά ένα ορθογώνιο ταψί και ρίχνετε μέσα το κρασί. Τοποθετείτε το ρολό του αρνιού και το ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 30’ στους 180°C, γυρίζοντάς το 1-2 φορές.

3. Κατεβάζετε τη θερμοκρασία στους 160°C, περιχύνετε με το υπόλοιπο βούτυρο και συνεχίζετε το ψήσιμο για 1 ώρα και 30’ ακόμη. Αν χρειαστεί, συμπληρώνετε λίγο κρασί ή νερό για να μη στεγνώσει το κρέας και χάσει τους χυμούς του. Για να φτιάξετε τη σάλτσα, ρίχνετε λίγο ζεστό νερό και ξύνετε ό,τι έχει μείνει στο ταψί από το ψήσιμο. Φιλτράρετε το ζουμί αυτό και το μεταφέρετε σε ένα κατσαρολάκι. Προσθέτετε το ζωμό των λαχανικών και πιπέρι και το βράζετε για λίγα λεπτά. Αποσύρετε κατόπιν το κατσαρολάκι από τη φωτιά, ρίχνετε την κρέμα γάλακτος και την ψιλοκομμένη μέντα ή το δυόσμο και ανακατεύετε.

Tip: Για να βεβαιωθείτε ότι έχει ψηθεί και το εσωτερικό, τρυπάτε το ρολό με μία μεταλλική βέργα για σουβλάκι. Αν το ρολό είναι ωμό εσωτερικά, θα βγουν οι χυμοί του κρέατος όταν θα τραβήξετε προς τα έξω τη βέργα, οπότε θα πρέπει να συνεχίσετε το ψήσιμο μέχρι η βέργα να βγει στεγνή.

✱ Απολαύστε τη συνταγή με ένα Kόκκινο «Μικρό Βοριά» του Άγγελου Ρούβαλη. Δείτε τις γευστικές αρμονίες στο Mix and Match, σελίδα 32.

Αγκινάρες στο λάδι Προετοιμασία: 15΄ | Ψήσιμο: 6΄ | Εύκολο Υλικά

καρδιές αγκινάρας 600 γρ., φρέσκες ή κατεψυγμένες κόκκινες πιπεριές 2 ψημένες, κομμένες σε λωρίδες αντσούγια 2-3 φιλετάκια, ψιλοκομμένα κάππαρη 1 κουταλιά της σούπας, ξαλμυρισμένη ρίγανη 2 κουταλιές της σούπας σκόρδο 2 σκελίδες κομμένες σε φετάκια λεμόνια 2, κομμένα σε ροδέλες αλάτι όσο θέλετε ελαιόλαδο

Για 1 δοχείο του 1 λίτρου Εκτέλεση

1. Ξεπλένετε τις αγκινάρες με άφθονο νερό (αν είναι κατεψυγμένες, χρειάζονται περισσότερο χρόνο) και τις βράζετε για 6΄ σε αλατισμένο νερό. Τις στραγγίζετε, τις αφήνετε να κρυώσουν και τις κόβετε στη μέση.

2. Τις βάζετε μαζί με τα υπόλοιπα υλικά σε ένα δοχείο και τις σκεπάζετε με λάδι.

Tip: Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και αγκινάρες κονσέρβας ως εξής: Τις ξεπλένετε και τις στραγγίζετε καλά και στη συνέχεια συνεχίζετε τη διαδικασία όπως με τις φρέσκες, χωρίς βράσιμο.

✱ Απολαύστε τη συνταγή με ένα Ασύρτικο «Σαντορίνη» από την Ελληνικά Κελλάρια Οίνων. Δείτε τις γευστικές αρμονίες στο Mix and Match, σελίδα 32.

Κοτολέτες πανέ Προετοιμασία: 15΄ | Ψήσιμο: 11΄-12΄ | Εύκολο Υλικά

αρνίσιες κοτολέτες 8, χωρίς λίπος γάλα εβαπορέ 4 κουταλιές της σούπας αυγό 1 χτυπημένο σκόρδο 1 σκελίδα φρυγανιά τριμμένη 4 κουταλιές της σούπας σαλάτα φριζέ (σγουρό μαρούλι) 1 πλυμένη και χωρισμένη στα φύλλα της λεμόνι ½ (ο χυμός του) ελαιόλαδο 5 κουταλιές της σούπας μαγιονέζα ή σάλτσα μπεαρνέζ (έτοιμη) για το σερβίρισμα (προαιρετικά) αλάτι, πιπέρι

Για 4 άτομα Εκτέλεση

1. Χτυπάτε το γάλα μαζί με το αυγό και αλατοπίπερο. Καθαρίζετε το σκόρδο και το λιώνετε. Τρίβετε τις κοτολέτες με το σκόρδο και τις αλατοπιπερώνετε ελαφρά.

2. Κατόπιν τις βουτάτε στο μείγμα με το γάλα και το αυγό και μετά στην τριμμένη φρυγανιά. Ζεσταίνετε το λάδι και τηγανίζετε τις κοτολέτες για 5’-6’ από την κάθε πλευρά μέχρι να πάρουν χρυσορόδινο χρώμα.

3. Τις στραγγίζετε σε απορροφητικό χαρτί. Περιχύνετε τις κοτολέτες με λίγο χυμό λεμονιού και τις σερβίρετε πάνω στα φύλλα σαλάτας, μαζί με τη μαγιονέζα ή τη σάλτσα μπεαρνέζ (προαιρετικά). ✱ Απολαύστε τη συνταγή με ένα Αγιωργίτικο «Μαύρο Κύκνο» από την Ελληνικά Κελλάρια Οίνων. Δείτε τις γευστικές αρμονίες στο Mix and Match, σελίδα 32.

PUBLI

Λαχανικά Μπ'αρµπα Στάθης, τόσο φρέσκα, όσο τη στιγµή που κόπηκαν! Πάνω από 40 χρόνια ο Μπάρµπα Στάθης καλλιεργεί τα λαχανικά του στην ελληνική γη. Με µεράκι, αγάπη και βαθιά επιστηµονική γνώση εφαρµόζει σύστηµα Ολοκληρωµένης Αγροτικής ∆ιαχείρισης, ελέγχοντας πλήρως όλα τα στάδια της παραγωγικής διαδικασίας από το σπόρο έως τη συσκευασία. Ο χρόνος είναι εχθρός της φρεσκάδας και τα λαχανικά, λίγες ώρες αφού τα κόψεις, χάνουν σιγάσιγά τη φρεσκάδα και τη θρεπτικότητά τους. Κάτι που ο Μπάρµπα Στάθης δεν θα άφηνε ποτέ να συµβεί. Γι’ αυτό συλλέγει τα λαχανικά την ιδανική στιγµή της ωρίµανσής τους και µέσα σε λιγότερο από 2 ώρες

Σουπιές µε σπανάκι Προετοιµασία: 30΄ | Ψήσιµο: 1 ώρα Υλικά για 4-6 άτοµα

σουπιές 800 γρ. σπανάκι σε φύλλα Μπάρµπα Στάθης 1000 γρ. (1 συσκευασία) ελαιόλαδο 2/3 του φλιτζανιού κρεµµυδάκια φρέσκα 3-4 ψιλοκοµµένα άνηθος ψιλοκοµµένος Μπάρµπα Στάθης 2 κουταλιές της σούπας µάραθος 2 κουταλιές της σούπας, ψιλοκοµµένος δυόσµος 2 κουταλιές της σούπας, ψιλοκοµµένος αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριµµένο λευκό κρασί 2 κουταλιές της σούπας

τα περνά από την πιο απαλή και φυσική διαδικασία αυτόµατου παγώµατος του καρπού, που σφραγίζει όλη τη φρεσκάδα, τις βιταµίνες και τη γεύση τους. Μόνο έτσι ο Μπάρµπα Στάθης είναι σίγουρος ότι προσφέρει στην ελληνική οικογένεια κάθε ηµέρα του χρόνου, λαχανικά από την ελληνική γη, τόσο φρέσκα όσο τη στιγµή που κόπηκαν!

24 1

Εκτέλεση

1. Καθαρίζετε τις σουπιές από τα κόκαλα και το µελάνι. Αδειάζετε τα σακουλάκια µε το µελάνι σε µια λεκανίτσα µε 4 ποτήρια νερό, ώστε να κατασταλάξει η άµµος που βρίσκεται στο µελάνι. Ζεσταίνετε το λάδι και σοτάρετε ελαφρώς τα κρεµµυδάκια, τον άνηθο, το µάραθο και το δυόσµο.

2. Ψιλοκόβετε τις σουπιές και τις προσθέτετε να σοταριστούν κι αυτές. Ρίχνετε λίγο πιπέρι. Παίρνετε λίγο-λίγο από το νερό όπου είχατε ρίξει το µελάνι και το προσθέτετε στις σουπιές. Χαµηλώνετε τη φωτιά και τις αφήνετε να βράσουν για 15’.

3. Όταν έχουν µισοβράσει, προσθέτετε το σπανάκι και λίγο ακόµη από το νερό και συνεχίζετε το βράσιµο για 35’. Σβήνετε τη φωτιά, ρίχνετε λίγο αλάτι και το λευκό κρασί.

PUBLI

Κεφαλλονίτικη αγκιναρόπιτα Προετοιµασία: 40΄ | Αναµονή: 30΄ | Ψήσιµο: 1 ώρα & 30΄ Υλικά για 6-8 άτοµα

αγκινάρες Μπάρµπα Στάθης 600 γρ. (1 συσκευασία) κρεµµύδι ψιλοκοµµένο Μπάρµπα Στάθης 4 κουταλιές της σούπας σκόρδο ψιλοκοµµένο Μπάρµπα Στάθης 1 κουταλάκι του γλυκού φρέσκα κρεµµυδάκια 3 κοµµένα σε ροδέλες µαϊντανός ψιλοκοµµένος Μπάρµπα Στάθης 2 κουταλιές της σούπας άνηθος ψιλοκοµµένος Μπάρµπα Στάθης 2 κουταλιές της σούπας µάραθος 1/2 µατσάκι ψιλοκοµµένο ρύζι καρολίνα 1 φλιτζάνι ντοµάτα στον τρίφτη Μπάρµπα Στάθης 1 κουταλιά της σούπας λιαστές ντοµάτες 2 κοµµένες σε καρεδάκια ζύµη κουρού Χρυσή Ζύµη 650 γρ. (1 συσκευασία) ελαιόλαδο 1/2 φλιτζάνι αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριµµένο σουσάµι για το πασπάλισµα (προαιρετικά) Εκτέλεση

1. Ζεµατίζετε τις αγκινάρες για 6’ σε αλατισµένο νερό, τις στραγγίζετε και µόλις κρυώσουν τις κόβετε σε χοντρά κοµµάτια. Σε αντικολλητική κατσαρόλα ζεσταίνετε το ελαιόλαδο και σοτάρετε το κρεµµύδι, το σκόρδο και το φρέσκο κρεµµυδάκι. Προσθέτετε τις αγκινάρες, ρίχνετε τα µυρωδικά, αλατοπιπερώνετε και συνεχίζετε για λίγο το σοτάρισµα. Προσθέτετε 1 ποτήρι νερό και ρίχνετε το ρύζι. Το ανακατεύετε µε προσοχή µαζί µε τα υπόλοιπα υλικά, προσθέτετε την ντοµάτα στον τρίφτη και µε κλεισµένο το καπάκι το αφήνετε να σιγοβράσει σε πολύ χαµηλή φωτιά για περίπου 15’, ίσα-ίσα για να πιει το ρύζι όλα τα υγρά. Στο τέλος ρίχνετε και τις λιαστές ντοµάτες και ανακατεύετε. Αποσύρετε από τη φωτιά και αφήνετε τη γέµιση να κρυώσει.

2. Παίρνετε τα 2 φύλλα ζύµης κουρού. Στρώνετε το κάτω φύλλο σε ταψί ώστε να καλυφτεί ο πάτος και τα πλαϊνά, ρίχνετε όλη τη γέµιση (που στο µεταξύ έχει κρυώσει) σε µια στρώση, και καλύπτετε µε το άλλο φύλλο. Λαδώνετε ελαφρά από πάνω, πασπαλίζετε µε λίγο σουσάµι (προαιρετικά) και ψήνετε στη µεσαία σχάρα σε προθερµασµένο φούρνο στους 180οC. Μετά από 30΄, ανοίγετε το φούρνο και ραντίζετε µε λίγο νερό. Συνεχίζετε το ψήσιµο για 30΄ακόµη, ελέγχοντας να µη ροδίσει πολύ η πίτα.

25

Γλυκιά γαλατόπιτα με μυζήθρα

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 40΄ | Ψήσιμο: 1 ώρα & 15΄ | Μέτριας δυσκολίας Υλικά

φύλλα κρούστας 5-6 γάλα 8 φλιτζάνια ζάχαρη 2 φλιτζάνια σιμιγδάλι ψιλό ½ φλιτζάνι αυγά 8 χτυπημένα ελαφρώς μπέικιν πάουντερ 2 κουταλάκια του γλυκού βούτυρο 2 κουταλιές της σούπας για τη γέμιση (και λίγο επιπλέον για τα φύλλα) ανάλατη μαλακή μυζήθρα 350 γρ. λιωμένη με πιρούνι κανέλα σε σκόνη 2 κουταλάκια του γλυκού ζάχαρη άχνη και κανέλα σκόνη για το πασπάλισμα

Για 8 άτομα Εκτέλεση

1. Βάζετε σε κατσαρόλα το γάλα με τη ζάχαρη να βράσει, χωρίς να φουσκώσει. Προσθέτετε το σιμιγδάλι, χαμηλώνετε τη φωτιά και ανακατεύετε μέχρι να πήξει η κρέμα. Κατεβάζετε την κρέμα από τη φωτιά και, αφού μισοκρυώσει, ρίχνετε μέσα τα αυγά χτυπημένα με το μπέικιν πάουντερ, το βούτυρο, τη μυζήθρα και λίγη κανέλα. Ανακατεύετε πολύ καλά.

2. Προθερμαίνετε το φούρνο στους 180οC. Βουτυρώνετε ένα ταψί και στρώνετε τα φύλλα ώστε να καλυφθεί ο πάτος και τα πλαϊνά, αλείφοντάς τα με βούτυρο. Απλώνετε από πάνω την κρέμα και ψήνετε τη γαλατόπιτα για 1 ώρα περίπου, στους 180οC, αφού τη σκεπάσετε με αλουμινόχαρτο.

3. Προς το τέλος του ψησίματος, την ξεσκεπάζετε και ψήνετε μέχρι να ροδίσει. Βγάζετε την πίτα από το φούρνο και μόλις μισοκρυώσει την πασπαλίζετε με ζάχαρη άχνη και κανέλα.

Σαλάτα με πένες, κολοκυθάκια και κουκουνάρι Προετοιμασία: 20΄ | Ψήσιμο: 20΄ | Εύκολο Υλικά

ζυμαρικά πένες 350 γρ. κολοκυθάκια 2 κομμένα σε ροδέλες ντοματάκια Σαντορίνης 18 σφιχτά και ώριμα κουκουνάρι 50 γρ. φυλλαράκια βασιλικού για το γαρνίρισμα Για τη σάλτσα

ελαιόλαδο 6 κουταλιές της σούπας ξίδι από λευκό κρασί 1 κουταλιά της σούπας λιωμένο σκόρδο ½ κουταλάκι του γλυκού βασιλικός ψιλοκομμένος 1 κουταλιά της σούπας παρμεζάνα φρεσκοτριμμένη 2 κουταλιές της σούπας αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 6 άτομα

Εκτέλεση

1. Βράζετε τα ζυμαρικά μέσα σε αλατισμένο νερό, στο οποίο έχετε προσθέσει λίγο λάδι, σύμφωνα με τις οδηγίες της συσκευασίας τους. Τα ξεπλένετε με κρύο νερό και τα στραγγίζετε καλά.

2. Ζεματίζετε τα κολοκυθάκια για 2΄-3΄ και τα στραγγίζετε. Βυθίζετε τα ντοματάκια σε νερό που βράζει για 1΄ και τα ξεφλουδίζετε (προαιρετικά). Κόβετε τα κολοκυθάκια και τα ντοματάκια σε φέτες.

3. Στο μπλέντερ αναμειγνύετε όλα τα υλικά της σάλτσας χτυπώντας τα μέχρι να ομογενοποιηθούν. Περιχύνετε τα ζυμαρικά με τη σάλτσα και προσθέτετε τα κολοκυθάκια και τα ντοματάκια.

4. Καβουρντίζετε το κουκουνάρι σε αντικολλητικό τηγάνι και το σκορπίζετε στη σαλάτα. Γαρνίρετε με φρέσκα φυλλαράκια βασιλικού και φρεσκοτριμμένο πιπέρι. Σερβίρετε αμέσως.

Ρώσικη σαλάτα με γαρίδες και σπιτική μαγιονέζα Προετοιμασία: 30΄ | Ψήσιμο: 30΄ | Εύκολο Υλικά

φρέσκες γαρίδες 450 γρ., βρασμένες και καθαρισμένες καρότα 3 κομμένα σε κυβάκια πατάτες 3 κομμένες σε κυβάκια αρακάς 300 γρ. αγγουράκια τουρσί 4-5 ψιλοκομμένα αυγά 2 βρασμένα σφιχτά κουνουπίδι 200 γρ. σε μπουκετάκια φασολάκια 300 γρ. Για τη σπιτική μαγιονέζα

ελαιόλαδο 3 φλιτζάνια αυγά 2 κρόκοι αυγά 1 ασπράδι ξίδι ½ κουταλάκι του γλυκού μουστάρδα 1 κουταλάκι του γλυκού λεμόνι 1 (ο χυμός του) αλάτι, πιπέρι φρεσκοτριμμένο

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 4-6 άτομα

Εκτέλεση

1. Βράζετε χωριστά τα λαχανικά (για 16’ τα καρότα, για 15’ τις πατάτες, για 8’-9’ τον αρακά και τα φασολάκια, και για 10’ το κουνουπίδι), τα αφήνετε να κρυώσουν και τα ανακατεύετε μεταξύ τους. Κρατάτε 3-4 γαρίδες για τη διακόσμηση της σαλάτας, χοντροκόβετε τις υπόλοιπες και τις προσθέτετε στα βρασμένα λαχανικά. Προσθέτετε τέλος τα αγγουράκια τουρσί, το ένα αυγό ψιλοκομμένο και την κάππαρη και ανακατεύετε.

2. Ετοιμάζετε τη μαγιονέζα ως εξής: Σε βαθύ μπολ ρίχνετε τους κρόκους των αυγών και χτυπάτε καλά με το σύρμα ή το μίξερ. Ρίχνετε λίγο-λίγο το ελαιόλαδο, συνεχίζοντας να χτυπάτε. Προσθέτετε τη μουστάρδα, λίγο-λίγο το λεμόνι, το αλάτι, το πιπέρι και το ξίδι, ενώ συνεχίζετε το χτύπημα. Χτυπάτε στο μίξερ το ασπράδι με λίγο αλάτι σε σφιχτή μαρέγκα και την ενσωματώνετε με απαλές κινήσεις στο προηγούμενο μείγμα.

3. Ανακατεύετε τη μαγιονέζα με το μείγμα λαχανικών και γαρίδων και αφήνετε την σαλάτα στο ψυγείο. Την τελευταία στιγμή γαρνίρετε με τις ολόκληρες γαρίδες που κρατήσατε στην άκρη και το δεύτερο βραστό αυγό κομμένο στα τέσσερα.

Tip: Τα μυστικά της μαγιονέζας είναι δύο: Τα υλικά να βρίσκονται σε θερμοκρασία δωματίου και το ελαιόλαδο να είναι πολύ καλής ποιότητας. Αν τη θέλετε πιο πηχτή, αυξάνετε λίγο περισσότερο τη δόση του ελαιόλαδου.

Σπαγγέτι με μανιτάρια, άνηθο και ροκφόρ

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 20΄ | Ψήσιμο: 20΄ | Εύκολο Υλικά

σπαγγέτι 500 γρ. μανιτάρια 250 γρ. σκόρδο 1 σκελίδα, ψιλοκομμένη βούτυρο 3 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο 2 κουταλιές της σούπας λευκό κρασί 100 ml ροκφόρ λιωμένο με πιρούνι 100 γρ. κρέμα γάλακτος 200 ml άνηθος ψιλοκομμένος 2 κουταλιές της σούπας αλάτι, πιπέρι φρεσκοτριμμένο

Για 4-6 άτομα Εκτέλεση

1. Σε αντικολλητικό τηγάνι ζεσταίνετε το βούτυρο και το λάδι και σοτάρετε το ψιλοκομμένο σκόρδο μαζί με τα μανιτάρια κομμένα σε φετάκια για 7΄-8΄. Τα σβήνετε με το κρασί και βράζετε μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά.

2. Προσθέτετε στα μανιτάρια το ροκφόρ, το αλατοπίπερο, την κρέμα γάλακτος και τον άνηθο και δένετε τη σάλτσα σε μέτρια φωτιά μέχρι να λιώσει το τυρί εντελώς.

3. Στο μεταξύ βράζετε τα σπαγγέτι σύμφωνα με τις οδηγίες της συσκευασίας τους και τα στραγγίζετε καλά. Τα ανακατεύετε με τη σάλτσα μανιταριών και τα σερβίρετε αμέσως.

Αρνάκι με φρέσκα κρεμμυδάκια, χόρτα και σάλτσα τυριών Προετοιμασία: 45΄ | Ψήσιμο: 1 ώρα & 30΄ | Μέτριας δυσκολίας Υλικά

αρνάκι ή κατσικάκι 1½ κιλό, κομμένο σε μερίδες (πλάτη και παϊδάκια) χόρτα διάφορα (σπανάκι, σέσκουλα, λάπαθα) 1 κιλό, πλυμένα και καθαρισμένα ελαιόλαδο 6 κουταλιές της σούπας βούτυρο φρέσκο 2 κουταλιές της σούπας άνηθος 1 ματσάκι ψιλοκομμένο φρέσκα κρεμμυδάκια 4 ψιλοκομμένα λευκό κρασί 100 ml ζωμός λαχανικών 2 ποτήρια, ζεστός δυόσμος 3 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος κορν φλάουρ 1 κοφτή κουταλιά της σούπας γιαούρτι στραγγιστό 3 κουταλιές της σούπας μυζήθρα ή ανθότυρο 150 γρ. λιωμένα με πιρούνι φέτα 150 γρ, χοντροτριμμένη αλάτι λίγο πιπέρι φρεσκοτριμμένο

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 6 άτομα

Εκτέλεση

1. Ζεσταίνετε το μισό λάδι μαζί με το βούτυρο και ροδίζετε τις μερίδες του κρέατος, αφού προηγουμένως τις αλατοπιπερώσετε. Βγάζετε το κρέας από την κατσαρόλα, ρίχνετε τα φρέσκα κρεμμυδάκια και τα σοτάρετε για 5΄-6΄ ανακατεύοντας διαρκώς. Προσθέτετε τα χόρτα και το μισό άνηθο και συνεχίζετε το σοτάρισμα για 3΄-4΄.

2. Τοποθετείτε ξανά το κρέας στην κατσαρόλα και προσθέτετε το κρασί και το ζωμό λαχανικών. Σιγοβράζετε για 1 ώρα, μέχρι να εξατμιστούν τα πολλά υγρά και να μαλακώσει το κρέας.

3. από το φαγητό σε μικρό κατσαρολάκι και φτιάχνετε τη σάλτσα ως εξής: Διαλύετε το κορν φλάουρ σε λίγο κρύο νερό και δένετε με αυτό ελαφρά τη σάλτσα. Χτυπάτε το γιαούρτι με το υπόλοιπο λάδι και τη μυζήθρα, προσθέτετοντας τα ψιλοκομμένα μυρωδικά (δυόσμο και τον υπόλοιπο άνηθο). Αλατοπιπερώνετε. Ρίχνετε στο μείγμα του γιαουρτιού τη δεμένη σάλτσα κατά μικρές ποσότητες, χτυπώντας με πιρούνι.

4. Περιχύνετε το φαγητό με τη σάλτσα, ανακινείτε την κατσαρόλα για να πάει παντού και βράζετε για 1΄-2΄ ακόμη. Σερβίρετε αμέσως, σκορπίζοντας από πάνω τη φέτα.

Σαλάτα πράσινη με αβοκάντο, φιστίκι και κατίκι Προετοιμασία: 15΄ | Εύκολο Υλικά

αβοκάντο 3 ώριμα λεμόνι ½ (ο χυμός του) πράσινη σαλάτα ανάμεικτη 200 γρ. (φριζέ, μαρούλι, σπανάκι baby) φρέσκα κρεμμυδάκια 2 ψιλοκομμένα Για τη σάλτσα και το γανίρισμα:

μαγιονέζα 3 κουταλιές της σούπας γιαούρτι 3 κουταλιές της σούπας ξίδι από λευκό κρασί 2 κουταλιές της σούπας ηλιέλαιο 2 κουταλιές της σούπας σκόρδο 2 σκελίδες, λιωμένες κατίκι ή ανθότυρο 200 γρ. κομματιασμένο φιστίκια Αιγίνης 50 γρ. ψίχα καβουρντισμένη και χοντροκομμένη πιπέρι φρεσκοτριμμένο

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 6 άτομα

Εκτέλεση

1. Πλένετε και στραγγίζετε την πράσινη σαλάτα και τη βάζετε σε πιατέλα μαζί με τα κρεμμυδάκια. Αφαιρείτε τα κουκούτσια από τα αβοκάντο και τα κόβετε σε φέτες. Περιχύνετε τα αβοκάντο με το χυμό λεμονιού για να μη μαυρίσουν. Κατόπιν τα προσθέτετε και αυτά στην πιατέλα.

2. Χτυπάτε τη μαγιονέζα με το γιαούρτι, το ξίδι, το ηλιέλαιο και το σκόρδο και περιχύνετε τη σαλάτα. Σκορπίζετε από πάνω το κατίκι ή το ανθότυρο και την ψίχα από τα φιστίκια. Πασπαλίζετε με πιπέρι φρεσκοτριμμένο.

Mix AND MATCH

Τι μπουκάλι να ανοίξουμε;

Δοκιμάζουμε τις συνταγές του Έξι+6 και τις συνοδεύουμε όπως τους αξίζει… Κοκορέτσι ρουμελιώτικο

Γλυκιά γαλατόπιτα με μυζήθρα

Σουβλάκια με γαρίδες και σάλτσα αβοκάντο

Σαλάτα με πένες, κολοκυθάκια και κουκουνάρι

Καρότα και αρακάς με πάπρικα και ταχίνι

Ρώσικη σαλάτα με γαρίδες και σπιτική μαγιονέζα

Θυμαρίσιο αρνάκι τυλιχτό

Σπαγγέτι με μανιτάρια, άνηθο και ροκφόρ

Αγαπημένο κυριακάτικο πιάτο με ένταση στη γεύση και πλούσια δομή. Η λιπαρότητα και η γευστική ένταση του αρνιού αναζητάει ένα ελαφρύ κόκκινο κρασί φρέσκο και φρουτώδες, όπως ο Κόκκινος Μικρός Βοριάς του Άγγελου Ρούβαλη, έτσι ώστε να ισορροπήσει γευστικά το πιάτο και να δροσίσει το στόμα.

Λιπαρό και κρεμώδες πιάτο, με τα μανιτάρια να του προσδίδουν γήινη ένταση και το ροκφόρ να βάζει την υπογραφή του ανεξίτηλα. Η οινική μας επιλογή θα κινηθεί στην κατηγορία των λευκών, αρωματικών και όξινων οίνων, οι οποίοι μπορεί να αντέξουν τόσο τη γευστική ένταση του ροκφόρ όσο και τη πληθωρικότητα της κρέμας γάλακτος. Δοκιμάστε τα σπαγγέτι με ένα Riesling, ένα ξηρό Μοσχάτο ή ένα Μοσχοφίλερο.

Αγγινάρες στο λάδι

Αρνάκι με φρέσκα κρεμμυδάκια, χόρτα και σάλτσα τυριών

Κοτολέτες πανέ

Σαλάτα πράσινη με αβοκάντο, φιστίκι και κατίκι

Το πικάντικο και έντονο γευστικά παραδοσιακό μας κοκορέτσι χρειάζεται για ταίρι του ένα κρασί με εξίσου έντονη και δροσερή προσωπικότητα. Ο Λευκός Μικρός Βοριάς του Άγγελου Ρούβαλη συνδυάζει την ιδιαίτερα έντονη και φρουτώδη αρωματική προσωπικότητα του Sauvignon Blanc με την πλούσια και δροσερή γεύση του Chardonnay, δημιουργώντας μια ιδιαίτερα ταιριαστή αρμονία με το πιάτο.

Ένα αγαπημένο και πεντανόστιμο θαλασσινό με μια σάλτσα με έντονη και πλούσια γεύση. Πράσινα και όξινα αρώματα που σε διεγείρουν γευστικά. Ένα πιάτο που ζητάει με τον τρόπο του έναν ορεινό ροδίτη. Το Ασπρολίθι του Άγγελου Ρούβαλη με την πλούσια γεύση του, την έντονη οξύτητα και τα χαρακτηριστικά αρώματα εσπεριδοειδών, πράσινου μήλου και πράσινων μυρωδικών είναι ο ιδανικός συνδυασμός.

Ένα παραδοσιακό, καθημερινό πιάτο αλλά σε μια ιδιαίτερη εκτέλεση που του δίνει ξεχωριστή προσωπικότητα. Θα το ταιριάξουμε με ένα εξίσου ιδιαίτερο και ξεχωριστό ροζέ κρασί, όπως ο Ροζέ Μικρός Βοριάς του Άγγελου Ρούβαλη, με πλούσιο σώμα και δροσερή γεύση για να κολακέψει τη λιπαρότητα του ελαιόλαδου και την υφή από το ταχίνι καθώς και να δροσίσει την ένταση της πάπρικας.

Η ιδιαίτερη υφή της τσιγαρισμένης αγκινάρας και των φρέσκων λαχανικών μαζί με την πλούσια παρουσία του ελαιόλαδου αναζητά ένα ιδιαίτερο κρασί για να ταιριάξει. Τι καλύτερο από το αγέρωχο Ασύρτικο της Σαντορίνης στην πιο φιλική για το φαγητό εκδοχή του, το Ασύρτικο Ελληνικά Κελλάρια Οίνων.

Το κοτόπουλο κάνει το πιάτο ελαφρύ και το πανάρισμα του δίνει μια ιδιαίτερη και αγαπημένη γεύση. Το Αγιωργίτικο «Μαύρος Κύκνος» από την Ελληνικά Κελλάρια Οίνων, ένα ελαφρύ Αγιωργίτικο, θα συνοδέψει ιδανικά το πιάτο χωρίς να το βαρύνει αναίτια, δίνοντας άρωμα και βελούδινη γεύση στον αρμονικό συνδυασμό.

* Ξεναγηθείτε στα οινικά μυστικά του Άγγελου Ρούβαλη και της «Ελληνικά Κελλάρια Οίνων», μπαίνοντας στο ανανεωμένο www.rouvaliswinery.gr και στο www.greek-wine-cellars.com (αλλά και στο facebook στη σελίδα Άγγελος Ρούβαλης – Οινοφόρος)

32 1

Κρεμώδης και μυρωδάτη, αυτή η γαλατόπιτα θα απολαύσει στο πλευρό της ένα δροσερό αφρώδες ημίγλυκο ή γλυκό κρασί, κατά προτίμηση από κάποια... μοσχατίζουσα ποικιλία (όπως Μοσχάτο, Μοσχάτο Αλεξανδρείας, κ.λπ.). Το διοξείδιο όχι μόνο θα διασκεδάσει τον ουρανίσκο μας, αλλά και θα αλαφρύνει κάπως την πλούσια γεύση και υφή του γλυκού. Μια καλή συμβουλή είναι να επιλέξετε ένα αφρώδες που να έχει καλή οξύτητα.

Μια καλοκαιρινή και πλούσια σαλάτα που χρειάζεται ένα λευκό κι αρωματικό κρασί για να σταθεί αντάξια πλάι στα εκρηκτικά αρώματα από το βασιλικό και την τραγανή υφή των κολοκυθιών, του κουκουναριού και της φρέσκιας ντομάτας. Επιλέγουμε μια φρέσκια Μαλαγουζιά ή κι ένα Μοσχοφίλερο από τη Μαντινεία.

Αυτό το πλούσιο, θαλασσινό πιάτο διαθέτει όλα τα δεδομένα που χρειάζονται για να ταιριάξει απόλυτα με ένα Ασύρτικο της Σαντορίνης. Στη φρέσκια εκδοχή του, πρόκειται για ένα κρασί στιλπνό, τραγανό, με κοφτερή οξύτητα, μέταλλο και σφιχτή δομή, που όχι μόνο θα δέσει με τη ρώσικη, αλλά θα ισορροπήσει και το ίδιο το πιάτο.

Ένα αληθινό comfort food, με πλούσια γεύση και ισορροπία αρωμάτων. Λευκό και το κρασάκι που θα διαλέξουμε, με βασική προϋπόθεση να έχει όγκο και πλούσια δομή. Ένα Chardonnay, μια ελαφρώς περασμένη από βαρέλι Μαλαγουζιά ή ακόμα και μια ώριμη Ρομπόλα είναι ορισμένες από τις ιδανικότερες επιλογές για το αρνάκι.

Δεν πρόκειται για μια απλή σαλάτα, αλλά για ένα γενναιόδωρο πιάτο, όπου τα σαλατικά και το βουτυράτο αβοκάντο ενισχύονται από μια πλούσια, λευκή σάλτσα. Τα κρασιά που θα επιλέξουμε θα πρέπει να πληρούν τις προϋποθέσεις της οξύτητας και της πληθωρικότητας. Πλαδαρά και άνευρα κρασιά δεν θα αντέξουν δίπλα σε αυτή τη σαλάτα. Αναζητήστε λοιπόν ένα φρέσκο Sauvignon, ένα Νυχτέρι ή ένα κρητικό Βιδιανό.

ΑΝΤΡΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ ∆ΗΜHΤΡΗΣ ΦΑΛΛΙEΡΟΣ

Ολιγόλογα και λακωνικά 14 άντρες της γαστρονοµίας δοσµένοι όπως πρέπει, αντρικά, χωρίς πολλά λόγια. Me Tarzan, you Jane.

JAMIE OLIVER. Πετάει την Άρτα και τα Γιάννενα σε ένα τηγάνι, κάνει την κουζίνα του σαν την εµπόλεµη ζώνη του Σωτήρη ∆ανέζη, δεν καθαρίζει και βγάζει βιβλία µε «30λεπτα γεύµατα» και «15λεπτα γεύµατα». Το επόµενο βιβλίο του θα είναι το «7ωρος καθαρισµός κουζίνας». Είναι Βρετανός και λέει το «σίγµα» όπως η Μπέσσυ Αργυράκη. ΑΚΗΣ ΠΕΤΡΕΤΖΙΚΗΣ. Αυτός που τον αγχώνουν στο «Πρωινό mou» να τελειώσει κι όµως δεν τους ρίχνει στρυχνίνη στο φαΐ. Για κάθε πιάτο που ετοιµάζει, λέει ότι για να το φτιάξεις «είναι αστείο». Τατουάζ ολούθε. Σαλονικιός. Λέγε µε και πρώτο Έλληνα Master Chef. ∆εν θα υπάρξει και δεύτερος όπως το κόβω. Στα ατού του, αντέχει και τον Λιάγκα. ∆ΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ. Τον βλέπουν στον ύπνο τους οι απανταχού εστιάτορες και chef. Όταν εσύ τρως µια σκέτη ελιά, αυτός τρώει

το ζουµερό καρπό που η µάνα γη φρόντισε να φυλάξει µέσα σε χρυσοπράσινο βρώσιµο κουκούλι. Κριτική επιτροπή Χρυσών Σκούφων. Μέγας γνώστης, χαµογελαστός, ενδεδυµένος φαντεζί και στην καρδιά µας πάντα ζει. ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΛΛΙ∆ΗΣ. Ο άντρας που κάνει τη Μενεγάκη να µουγκανίζει από ηδονή. Μούσια, τρέλα και κινητήρας µε διπ λό καρµπυρατέρ. Τόσο πηγαινέλα στην πόλη, ούτε το Ζέπελιν στους Ολυµπιακούς. Food and the City. Αυτοσχέδιες κουζίνες στη µέση του δρόµου, οι περαστικοί να τρώνε και να έχουν ύφος «κέρδισα στο Κίνο». Έφτιαξε το «Άνετον» και ζήσαν αυτοί καλά. ΣΩΤΗΡΗΣ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ. Κάποιος του είπε «Βρε, δεν πας για βρούβες;!» κι αυτός το έ κανε. Κάνει µπίζνα µε χόρτα, τη λέει «Ραδίκι», τα µαζεύει από χαµαί και τα πουλάει στο Milos και στο Base Grill. Ρίχνει µούντζα στην Αθήνα και ζει στην Κυπαρισσία. Μαγκιά. ΕΚΤΟΡΑΣ ΜΠΟΤΡΙΝΙ. Εφιάλτης µε καπέλο του µπέιζµπολ, βραβευµένος, ενίοτε ζόρικος, πάει τηλεόραση, λέει πολλά µπιπ και κανείς δεν του βάζει πιπέρι στο στόµα. Τον βρίσκεις και στο λήµµα «Ettore». ΗΛΙΑΣ ΜΑΜΑΛΑΚΗΣ. Με φωνή και γρέζι Bryan Adams αλλά στο πιο πληθωρικό του, ο πρώτος Έλληνας περιπλανώµενος µάγος της µαγειρικής,

έχει λιώσει σόλες να αλωνίζει την Ελλάδα, να συναντά αυθεντικούς τύπους, να ανακατεύουν κατσαρόλες, να περιγράφει, να το ζει, κι εµείς να δαγκώνουµε οθόνες. Τώρα στο Κόκκινο 105,5 κάθε πρωί «κεντάει», και το iCook χορηγεί περήφανα γιατί η καλή µέρα από το πρωί (και από το φαΐ) φαίνεται.

NOBU MATSUHISA. Γιαπωνέζος το σκάει από το Κάστρο του Τακέσι και φτιάχνει σουσάδικα σε όλο τον κόσµο. Μαγειρεύει ένα µαύρο µπακαλιάρο, να πούµε, και τον πουλάει χρυσό, σαν να ‘ναι ο µπακαλιάρος ξαδερφάκι του Νέµο -αυτουνού που τον έψαχνε ο µπαµπάς του. Τι να πει κι ο ∆αµίγος; ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΣ. Έχει φίλο το πεκ ντεκ, είχε κάποτε µαλλιά τύπου Μελ Γκίµπσον στον Πατριώτη, πήγε Master Chef, τα πήγε όνειρο, βγήκε, έκανε για την πάρτη µας Γλυκό της Κυριακής στο iCook, πήγε στην Ντίνα Νικολάου, πήγε στο Joy στον Σκάι, έφτιαξε και το Fatto, µαγαζί ιταλικό στον Άλιµο. Οδοστρωτήρας, ρε φίλε. Οδοστρωτήρας που µαγειρεύει. ΑΡΗΣ ΤΣΑΝΑΚΛΙ∆ΗΣ. Άνθρωπος-µαγική εικόνα. Τον επρωτοθωρείς και λες από µέσα σου «Αυτός µε φορτηγό Scania ξηγιέται» και περιµένεις να σου πει από το cb: «Του ‘χω βάνει, του ‘χω φορτώσει του σαραντατρίο µπακαλική από την Τρίπολη για πάνω για Θεσσαλονίκη, κι έχω ξεκινήσει σιγούλια-σιγούλια, κι έχω φτάσει καλή ώρα Πελασγία, το σαραντατρίο να ‘χει κόψει καπίστρι, να ‘χει σηκώσει πανί, και βλέπω να ’ρχονται από πίσω κάτι Τριπολιτσώται, µε καµιά κατοστή χιλιόµετρα και µου περνάνε µαλλιά…» Και µετά αντιλαµβάνεσαι ότι είναι κοσµοπολίτης σωστός, έχει δουλέψει παντού –τι Παρθένες Νήσους, τι Μπέβερλι Χιλς, τι Χαβάη- και τώρα µαγειρεύει στο Κuzina, fusion ελληνική. Κι αυτός στον Σκάι. Να δεις θα ‘ναι οικολόγος.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΤΣΑΝΗΣ. Φήµες λένε ότι πήδησε από πίνακα του Ελ Γκρέκο. Γενειοφόρος, µάτι µπλε (δύο µάτια µπλε), καταγωγή από Αυστραλία, τραβάει για Αίγυπτο, προσγειώνεται Χαλκιδική, του τη βιδώνει και βάζει ταµπέλα στο µαγαζί του «Η Σουσουράδα και ο Σγουρός Σκαντζόχοιρος». Γενικώς γνώσεις πολλές κινητός Πάπυρος Λαρούς. Φάε συνταγή του µε ταχίνι να γουστάρεις.

ANTHONY BOURDAIN. Αµερικανός που κάνει τα ταξίδια στον κόσµο να φαίνονται ΚoλιάτσουΠαγκράτι. TV περσόνα µε διαστροφή στο µάτι. ∆οκιµάζει ό,τι αηδία βρει και αν έχεις ναυτία, αλλάζεις κανάλι. Έχει φάει καρδιά κόµπρας στη Σαϊγκόν, οµελέτα από αυγά µυρµηγκιού στο Λάος και φώκια στο Κεµπέκ. Λες να ‘χει φάει και κεφτεδάκι ΙΚΕΑ στην Τσεχία; ΓΚΙΚΑΣ ΞΕΝΑΚΗΣ. Ξεκινάει τη φάση από σπόντα, δουλεύει σε διάφορους ανφάν γκατέ, φτάνει Σπονδή, ο Arnaud Bignon του λέει «µπράβο», καταλήγει στο Aleria και φτιάχνει µαγειρίτσες θαλασσινών - Σαρακοστή και Πάσχα δηλαδή δύο σε ένα, σαµπουάν κοντίσιονερ. Παίρνει Βραβείο Ελληνικής Κουζίνας 2013 και ο Arnaud -από µακριά- φουσκώνει από περηφάνια.

RENÉ REDZEPI. ∆ανός chef. Ανακατεύει µαντζούνια στο διάστερο Noma, το νάµπερ γουάν κυριλάδικο στον κόσµο. Το Μάρτιο έπαθαν δηλητηρίαση οι πελάτες του και αν ακούτε ένα «γκντουπ, γκντουπ», είναι αυτός που βαράει το κεφάλι του στον τοίχο. Συµβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες.

33

MEET THE GREEKS ΗλίαΣ ΦουντούληΣ

ΗλίαΣ ΦουντούληΣ - Visual

Στα Ίρια

για αγκινάρες

Τα Ίρια, ένα μικρό, παραθαλάσσιο χωριό κοντά στο Ναύπλιο, με το λιμανάκι του και τα καϊκάκια του, όπως τόσα και τόσα άλλα στην ελληνική περιφέρεια, έχει μια εντυπωσιακή ιδιαιτερότητα: παράγει πάνω από το 80% της ελληνικής αγκινάρας!

Επειδή δεν το θεωρώ πολύ πιθανό να επισκεφθείτε τα Ίρια στα καλά καθούμενα, θα το κάνετε ως εξής: Ξεκινάτε για ρομαντικό σαββατοκύριακο στο Ναύπλιο. Κάποια στιγμή, μετά από 17 βόλτες στην Παλιά Πόλη, όταν η τόση γραφικότητα και ομορφιά θα αρχίσει να σας πνίγει, πετάτε στην παρέα την ιδέα: «Πάμε βόλτα στα Ίρια;». Οι περισσότεροι θα σκεφτούν καφέ δίπλα στη θάλασσα, αλλά μόνο εσείς θα ξέρετε για τις αγκινάρες –και πόσο ωραία συνδυάζονται με κατσικάκι κατσαρόλας! Λίγα λόγια για την περιοχή Τα Ίρια, λοιπόν, χωρίζονται στο «Πάνω Χωριό» με τα όμορφα σπιτάκια και στην «Παραλία», που περιλαμβάνει και το μικρό λιμανάκι με αρκετές ταβερνούλες. Αξιοθέατα δεν υπάρχουν πολ λά πέρα από τον Πύργο Σημάτων (Φρυκτωρία) του 7ου αι. π.Χ., ο οποίος διατηρείται σε αρκετά καλή κατάσταση. Μια φορά και έναν καιρό χρησίμευε στην επικοινωνία με άλλους τέτοιους πύργους, ώστε να ειδοποιούν με σήματα καπνού την ημέρα και σήματα φωτιάς τη νύχτα την Ασίνη και τις Μυκήνες για τυχόν επιδρομές εχθρών. Το Μάη η Γιορτή Αγκινάρας Το βασικό… αξιοθέατο των Ιρίων όμως, θα το βρείτε γύρω από το χωριό και το λιμάνι του, και δεν είναι άλλο από τις τεράστιες εκτάσεις που παράγουν αγκινάρες! Τα άγνωστα Ίρια του νομού Αργολίδας και η γειτονική Κάντια παράγουν στην εύφορη κοιλάδα τους περίπου το 80% της ελληνικής αγκινάρας. Κι όπως συμβαίνει σε κάθε μέρος που παράγει κάποιο προϊόν και σέβεται τον εαυτό του, στις αρχές Μαΐου κάθε χρόνου γίνεται εκεί η αντίστοιχη Γιορτή της Αγκινάρας! Ζωντανή μουσική με αντίλαλο και πλαστική καρεκλίτσα, χορός μέχρι τελικής πτώσεως και φυσικά αμέτρητες αγκινάρες που ξεφλουδίζονται για να πρωταγωνιστήσουν στα απαραίτητα εορταστικά πιάτα του πανηγυριού! Οι εκδηλώσεις γίνονται στην κεντρική πλατεία και σας παραθέτω και μερικά από τα highlights της φετινής γιορτής!

34 1

✱ Σάββατο 25 Μαΐου 2013, 6 το απόγευμα, Γήπεδο Ιρίων, ποδοσφαιρικός αγώνας Κεραυνός Ιρίων - Αγκιναριακός (παλαίμαχοι)

Τα άγνωστα Ίρια του νομού Αργολίδας και η γειτονική Κάντια παράγουν στην εύφορη κοιλάδα τους περίπου το 80% της ελληνικής αγκινάρας. Κι όπως συμβαίνει σε κάθε μέρος που παράγει κάποιο προϊόν και σέβεται τον εαυτό του, στις αρχές Μαΐου κάθε χρόνου γίνεται εκεί η αντίστοιχη Γιορτή της Αγκινάρας!

✱ Κυριακή 26 Μαΐου 2013, 6 το απόγευμα, Αγκιναροδρομία (σκυταλοδρομία), εκκίνηση από το λιμανάκι και τερματισμός στην πλατεία Ιρίων. Οι ομάδες που θέλουν να λάβουν μέρος, δηλώνουν συμμετοχή την Παρασκευή και το Σάββατο στο περίπτερο της πλατείας. ✱ Κυριακή 26 Μαΐου 2013, 8 το βράδυ, Λιμανάκι των Ιρίων, χορευτικό με παραδοσιακές στολές από το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα «Β. Παπαντωνίου» (ΠΛΙ). Όλο το τριήμερο οι ταβέρνες της περιοχής θα έχουν εμπλουτίσει το μενού τους με πολλά παραδοσιακά πιάτα βασισμένα στην αγκινάρα, προετοιμασμένα με μεράκι και αγνά, σπιτικά υλικά. Η αγκινάρα κυκλοφορεί και με το κουλτουριάρικο λατινικό όνομα Cynara cardunculus. Είναι πολυετές λαχανικό της οικογένειας των Αστεροειδών. Αναπτύσσεται σε σχήμα θάμνου και μπορεί να φτάσει σε ύψος περίπου 1,5 μ. Κατάγεται από τα περίχωρα της λεκάνης της Μεσογείου και επίκεντρό της θεωρείται η Αλγερία. Χρειάζεται προφύλαξη από το δυνατό κρύο και στεγνά εδάφη χωρίς πολλή υγρασία. Η πιο διαδεδομένη ποικιλία αγκινάρας στην Ελλάδα είναι η Αργίτικη, με τα πράσινα φύλλα, και ακολουθεί η Ιώδης της Αττικής, με μικρότερα μοβ φύλλα στη βάση του άνθους, το περίφημο αγκιναράκι της Τήνου, πολύ μικρής παραγωγής, όπως και η άγρια αγκινάρα Κρήτης. Έχει ιδιαίτερη γεύση, τρώγεται σαν τέλειος μεζές της ρακής ωμή με λαδολέμονο ή μαγειρεύεται τέλεια σε τηγάνι, κατσαρόλα και φούρνο. Είναι πλούσια σε βιταμίνες Α, Β1, Β2, νιασίνη και βιταμίνη C. Οι ειδικοί του κρασιού δεν συμπαθούν την αγκινάρα, γιατί είναι όπως λένε: wine killer, και εξαιτίας κάποιων ενώσεων που σχηματίζει στο στόμα, αλλάζει τα αρώματα, το σώμα, το μπουκέτο και την επίγευση του κρασιού. Δεν ξέρω αν γίνεται με αυτή τη σειρά, αλλά καταλάβατε τι θέλω να πω! Τουλάχιστον όχι κόκκινο κρασί με την αγκινάρα, αλλά ένα αρωματικό ξηρό, λευκό. Καλύτερα πάντως τσίπουρο, ρακή ή τσικουδιά.

Τips Μην αγγίξετε τις αγκινάρες χωρίς γάντια! Ποτίζουν χέρια και νύχια με χρώμα και δεν φεύγει εύκολα! Επειδή οι αγκινάρες μαυρίζουν εύκολα, ετοιμάστε ένα μπολ με νερό και λεμόνι και βάλτε μέσα κάθε αγκινάρα που καθαρίζετε. Και να θυμάστε: μπορεί η αγκινάρα να είναι φαινομενικά ακριβή, αλλά είναι και ένα φυτό από το οποίο δεν πετάμε τίποτα! Οι βλαστοί της αγκινάρας, αν καθαριστούν από τις ίνες, μπορούν να κάνουν ένα ενδιαφέρον τουρσί για γρήγορο ουζομεζέ της στιγμής. Με τα κοτσάνια της αγκινάρας που δεν τρώγονται μπορείτε να ετοιμάσετε ένα πολύ αρωματικό ρόφημα-αφέψημα, που κάνει εξαιρετικό καλό στο συκώτι. Οι Ιταλοί φτιάχνουν ένα πολύ ιδιαίτερο λικέρ, το Cynar, με βασικό συστατικό την αγκινάρα, ενώ στο Βιετνάμ κυκλοφορεί και σε φακελάκια τσαγιού!

35

MEET THE GREEKS

Αρνάκι με αγκινάρες και αρακά Το αρνάκι αγαπάει ιδιαίτερα τις φρέσκες αγκινάρες. Η συνταγή που σας προτείνουμε είναι κλασική και αξιοποιεί ταυτόχρονα και τον αρακά, που επίσης είναι στην εποχή του. Η παρουσία του άνηθου κάνει το πιάτο σούπερ ανοιξιάτικο. Φροντίστε μόνο το κρέας να είναι καλής ποιότητας… Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 6 άτομα Υλικά

Εκτέλεση

αγκινάρες 6 αρακάς 500 γρ. αρνάκι κομμένο σε μερίδες 1½ κιλό φρέσκα κρεμμυδάκια 1 ματσάκι ελαιόλαδο ½ φλιτζάνι αυγά 2 λεμόνια 3 αλεύρι ή κορν φλάουρ 1 κουταλιά άνηθος ½ φλιτζάνι, ψιλοκομμένος αλάτι λίγο πιπέρι φρεσκοτριμμένο

1. Καθαρίζετε τις αγκινάρες αφαιρώντας τα σκληρά εξωτερικά φύλλα τους και κατόπιν αφαιρείτε από τις καρδιές το χνούδι. Αφήνετε τις καρδιές σε λεκάνη που περιέχει νερό και 1 λεμόνι κομμένο σε φετάκια.

2. Πλένετε και στεγνώνετε το κρέας. Το αλατοπιπερώνετε καλά. Ψιλοκόβετε τα κρεμμυδάκια. Ζεσταίνετε το λάδι και ροδίζετε το κρέας μαζί με τα κρεμμυδάκια και τον άνηθο. Ρίχνετε 1 φλιτζάνι ζεστό νερό και σιγοβράζετε για 1 ώρα.

3. Κατόπιν προσθέτετε τις αγκινάρες κομμένες στα τέσσερα, τον αρακά κι ακόμη 1½ φλιτζάνι ζεστό νερό και σιγοβράζετε για 45΄-50΄. Στύβετε τα λεμόνια για να πάρετε το χυμό τους. Στραγγίζετε το ζουμί του φαγητού.

4. Φτιάχνετε το αυγολέμονο ως εξής: Δένετε το ζουμί του φαγητού με το αλεύρι ή το κορν φλάουρ σε μικρή κατσαρόλα. Χτυπάτε σε μπολ τα αυγά με το χυμό του λεμονιού και αλατοπίπερο.

5. Προσθέτετε λίγο από το δεμένο ζουμί σιγά σιγά στο μπολ με τα αυγά και το λεμόνι και αδειάζετε το νέο μείγμα στη μικρή κατσαρόλα. Ανακατεύετε το αυγολέμονο μέχρι να δέσει. Περιχύνετε με το αυγολέμονο το φαγητό, κουνάτε την κατσαρόλα για να πάει η σάλτσα παντού και σερβίρετε αμέσως.

36

ΑΛΚΟΤΕΣΤ ΝΙΚΟΣ ΧΑΤΖΑΚΗΣ

Το Βερτζαμί, ο Τσαπουρνάκος και οι άλλοι

Θες οι εποχές που διανύουμε, θες μια αυξανόμενη τάση για επιστροφή στις ρίζες, θες η προσπάθεια για ανανέωση κι αναθεώρηση, οι προβολείς πάντως τελευταία στρέφονται ξαφνικά επάνω στις λιγότερο γνωστές ποικιλίες του ελληνικού αμπελώνα… Γεννημένες απ’ το μηδέν Την ίδια στιγμή, αλλά με πολύ περισσότερη προσπάθεια, κόπο, πειραματισμούς και μελέτη, άρχισαν να βγαίνουν στο προσκήνιο και οι δευτεραγωνιστές των ερυθρών ελληνικών ποικιλιών. Ένας θαυμάσιος ποικιλιακός θησαυρός που ακούει στο όνομα Βλάχικο, Βερτζαμί, Μαυράθηρο, Μαυροτράγανο, Μαυροκουντούρα, Αυγουστιάτης, Νεγκόσκα, Τσαπουρνάκος, Κοτσιφάλι, Παμίδι, Φωκιανό, Μεσενικόλα, Μαύρο Καλαβρυτινό, Μούχταρο, κι η λίστα είναι ακόμη μακριά – μάλιστα κάποιοι ισχυρίζονται πως οι ελληνικές ποικιλίες ξεπερνούν κατά πολύ τις 800! Σε κάθε περίπτωση, ο βαθμός δυσκολίας στην οινοποίηση αυτών των ποικιλιών υπήρξε πολύ μεγαλύτερος από όσο μπορούμε να φανταστούμε, αφού τα στοιχεία σχετικά με την καλλιέργεια και την οινοποίησή τους ήταν ανύπαρκτα, και κάθε προσπάθεια ενασχόλησης με τις περισσότερες από αυτές τις ποικιλίες έπρεπε να ξεκινήσει από το μηδέν. Σε πολλές εξ αυτών των περιπτώσεων, υπήρξε μεγάλη δυσκολία ακόμα και στην ταυτοποίηση της ποικιλίας, αφού στα αμπέλια καλλιεργούνταν διάσπαρτα και ανάμεικτα, πολλές ποικιλίες μαζί. Το ξεσκαρτάρισμα ακολούθησε μια διεξοδική μελέτη των δυνατοτήτων κάθε ποικιλίας, αφού πολλές από αυτές λόγω της ιδιαιτερότητάς τους οινοποιούνταν μόνο σε χαρμάνια με άλλες ποικιλίες. Για παράδειγμα, η αιγαιοπελαγίτικη Μανδηλαριά, που είναι μια βαφική ποικιλία, με πολύ έντονο κόκκινο χρώμα, αλλά με λιγότερο ενδιαφέρον στα υπόλοιπα χαρακτηριστικά της, οινοποιούνταν μαζί με τη Μονεμβασιά, το Μαυράθηρο ή το Ασύρτικο, ώστε να αποδώσουν τα μέγιστα εν τη ενώσει. Αντίθετα, άλλες ποικιλίες, όπως το Μαυροτράγανο, αποδεικνύουν σταδιακά τη δυναμική τους, το μπρίο και την ικανότητα να υπάρξουν από μόνες τους. Η προσπάθεια συνεχίζεται και ολοένα περισσότεροι οινοποιοί στρέφονται στις ντόπιες ποικιλίες, αφού είναι πλέον σαφές πως τόσο η ελληνική αγορά όσο, κυρίως, οι αγορές του εξωτερικού, ενδιαφέρονται περισσότερο για τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά που συμπυκνώνονται σε αυτά τα κρασιά του terroir και της εντοπιότητας, παρά για ένα ακόμα Cabernet ή για ένα Syrah, μέτριου ή έστω και καλού επιπέδου. Είναι άλλωστε τόσο απολαυστικό να γεύεσαι σε κάθε γουλιά τους σπάνιους χαρακτήρες που αναδίδει ένα Μαυροτράγανο από τη Σαντορίνη, ένα Φωκιανό από την Ικαρία, μια Μαυροκουντούρα από την Εύβοια, και τόσο γοητευτικό να ανακαλύπτεις τις πρωτόγνωρες αρετές ενός Βερτζαμί από τη Ζάκυνθο ή την Αχαΐα, ή το ζηλευτό ταμπεραμέντο ενός Αυγουστιάτη από τη Σάμο.

38 8

Οι ετικέτες Αυγουστιάτης, Οινοποιία Βακάκη

Παράγεται στη Σάμο, από μια ποικιλία που γνωρίζουμε από τη Δυτική Ελλάδα, και κυρίως από την εξαιρετική εκδοχή του Κτήματος Μερκούρη. Πρόκειται για ένα βαθύχρωμο ερυθρό κρασί, με συμπυκνωμένα «μαύρα» αρώματα από σοκολάτα, πιπέρι, μαρμελάδες φρούτων του δάσους, καπνό και μπαχαρικά. Πληθωρικό και γενναιόδωρο σώμα, με τανίνες δουλεμένες σωστά. Επίγευση μεγάλη και πικάντικη. Συνοδεύει: Κυνήγια, κρέατα στα κάρβουνα, ψητά στο φούρνο, λουκάνικα.

στα Μετέωρα. Έχει πυκνό κερασί χρώμα, μύτη εκφραστική και με χαρακτήρα, που απαρτίζεται από νότες μαρμελάδας, βύσσινου και ξερών δαμάσκηνων, με ίχνη από βιολέτα και γλυκά μπαχαρικά. Στόμα μέτριου όγκου, με τανίνες ευδιάκριτες και οξύτητα κοφτερή. Συνοδεύει: Γλυκόξινα πιάτα, πουλερικά με πικάντικες σάλτσες, πίτσες και ζυμαρικά με κόκκινες σάλτσες. Γεροντόκλιμα Βερτζαμί, Αμπελώνες Αντωνόπουλου

Το έτερον ήμισυ του Ξινόμαυρου, η Νεγκόσκα, που στα χαρμάνια τους μεταφράζεται στα περίφημα κρασιά με την επωνυμία ΠΟΠ Γουμένισσα, δίνει μόνη της ένα κρασί ευκολόπιοτο και ιδιόμορφο. Με απαλά κόκκινα φρούτα στη μύτη, που συνδυάζονται με πινελιές από φουντούκια, μπαχάρι και ζαμπόν, στόμα που μπαίνει με γλύκα, ήπιων τόνων, ευκολόπιοτο και δροσερό. Συνοδεύει: Πίτσες, ζυμαρικά με κόκκινες σάλτσες, κοκκινιστά κρέατα.

Το Βερτζαμί είναι περισσότερο γνωστό ως Λευκαδίτικη ποικιλία, όμως οι Αμπελώνες Αντωνόπουλου στην Πάτρα έδωσαν μια άλλη, πολύ ενδιαφέρουσα διάσταση στην ποικιλία, δίνοντας ένα βαθύχρωμο, κοσμοπολίτικο κρασί με συμπυκνωμένο φρούτο, μεταλλικότητα, όπως επίσης και ένα μπουκέτο από αρώματα δρυός, δέρματος, καραμέλας και βοτάνων. Στόμα ρουστίκ, πληθωρικό, με ζωηρά τα αρώματα της μύτης, με οξύτητα ισχυρή και τανικότητα που το κάνει ιδιαιτέρως αρρενωπό. Συνοδεύει: Κρεατικά στα κάρβουνα, πιάτα με μπαχαρικά, εδέσματα με μανιτάρια.

Μαυροκουντούρα, Κτήμα Αβαντίς

Ξενόλοο, Οινοποιία Γαβαλά

Η Μαυροκουντούρα στην Εύβοια αποδεικνύεται ένας χαρισματικός παίκτης. Δίνει ένα κρασί με μπουκέτο από αρώματα δαμάσκηνου, καφέ, πιπεριού, μελάνι και ζαμπόν, με στόμα γεμάτο και τανικότητα που μαρτυρά μια καλή δυναμικότητα εξέλιξης. Συνοδεύει: Κρεατικά στην κατσαρόλα με πικάντικες σάλτσες, ψητά στη σχάρα, αλλαντικά.

Ποικιλίες: Μαυροτράγανο, Βουδόματο, Αθήρι Οι δύο ερυθρές ποικιλίες χαρμανιάζονται μαζί με το λευκό Αθήρι, δίνοντας ένα πολύ ιδιόμορφο κρασί, με το χαρακτήρα της Σαντορίνης εντυπωμένο στο DNA του. Έντονη διαφάνεια στο κεραμιδέρυθρο χρώμα του, αρώματα από μαρμελάδα βύσσινο, σταφίδα, καφέ, γαρίφαλο και μοσχοκάρυδο στη μύτη. Στόμα κοφτερό και ιδιότροπο, μεσαίου όγκου, με τανίνες παρούσες. Συνοδεύει: Λαδερά λαχανικά, τηγανιτά και μεζεδάκια, σαγανάκια θαλασσινών.

Νεγκόσκα, Κτήμα Τάτση

Κοτσιφάλι, Κτήμα Λυραράκη

Το Κοτσιφάλι συνοινοποιείται συνήθως μαζί με τη Μανδηλαριά, κι αυτό συμβαίνει λόγω της έλλειψης σταθερότητας στο χρώμα του. Έτσι, στην Κρήτη υπάρχουν αρκετοί ΠΟΠ οίνοι με χαρμάνια των δυο ποικιλιών. Μονοποικιλιακές οινοποιήσεις του θα βρούμε λίγες. Μία αξιόλογη εξ αυτών είναι από το Κτήμα Λυραράκη. Σε αυτό το κρασί το Κοτσιφάλι εκφράζεται με ένα μεσαίας έντασης, διάφανο ερυθρό χρώμα, με κερασένια μύτη, με ίχνη από πιπέρι και φρέσκα βότανα, ευκολόπιοτο και ζουμερό, μεσαίου όγκου, με τραγανή οξύτητα και φρουτώδες τελείωμα. Συνοδεύει: ντοματοσαλάτες, πίτσες, λαδερά λαχανικά. Μεσενικόλα, Οινοποιείο Καραμήτρου

Ποικιλία: Μαύρο Μεσενικόλα Αυτό το σπάνιο κρασί από τη λίμνη Πλαστήρα διακρίνεται από ένα ερυθρό λαμπερό χρώμα κι αρώματα κόκκινων φρούτων και αποξηραμένων ξηρών καρπών, βανίλιας και βουτύρου. Στόμα παχύ, ελαφρά τανικό, με οξύτητα. Συνοδεύει: Ψητά κρέατα, μαγειρεμένα λιπαρά κρέατα και μεγάλα λιπαρά ψάρια μαγειρεμένα με παραδοσιακές συνταγές. Άβατον, Κτήμα Γεροβασιλείου

Ποικιλίες: Λημνιό, Μαυρούδι, Μαυροτράγανο Από το Κτήμα Γεροβασιλείου, στην Επανομή, δοκιμάζουμε ένα θαυμάσιο χαρμάνι τριών καθαρόαιμων ελληνικών ποικιλιών, που εκφράζονται με σκούρο κόκκινο, σχεδόν μαύρο χρώμα, με αρώματα μαρμελάδας φρούτων, μελιού και γλυκών μπαχαρικών, αλλά και βανίλιας, κακάο και καπνού. Έχει στόμα γεμάτο και πληθωρικό, αν και ταυτόχρονα φιλικό, με ωραία ισορροπημένη οξύτητα και θαυμάσιες τανίνες σε εξέλιξη. Συνοδεύει: Κρέας μαγειρεμένο στο φούρνο ή την κατσαρόλα, με πλούσια, συμπυκνωμένη κόκκινη σάλτσα. Λημνιώνα, Κτήμα Θεόπετρα

Μια ποικιλία που αποδεικνύεται χαρισματική, έτσι όπως αντιμετωπίζεται από το οινοποιείο της οικογένειας Τσιλιλή

Μαυροτράγανο, Κτήμα Χατζηδάκη

Ένα περιορισμένης εμφιάλωσης κρασί, με μια πινελιά από Μανδηλαριά. Η Σαντορίνη γίνεται προφανής μέσα από τον ξεχωριστό χαρακτήρα του, που διακρίνεται για το βαθύ ερυθρό χρώμα του, τα αρώματα φρέσκων μαύρων φρούτων, τη μεταλλικότητα και τη γήινη αίσθηση. Καλής πυκνότητας σώμα και τανίνες πικάντικες κι άγουρες ακόμα, που φαίνεται πως χρειάζονται κι άλλο χρόνο για να μαλακώσουν. Έντονη αίσθηση βαρελιού στην επίγευση και ελαφριά πικρίλα. Συνοδεύει: Κόκκινα κρέατα και γενικά φαγητά με κόκκινες σάλτσες.

Rossiu Di Munte, Βλάχικο, Κατώγι Αβέρωφ

Ένα ρουστίκ κρασί με πυκνό ερυθρό χρώμα και γενναιόδωρη μύτη με αρώματα κόκκινων ώριμων φρούτων και αρωματικών βοτάνων όπως μέντα, μπαχαρικά, πιπέρι και βανίλια. Είναι αρκετά λιπαρό, με απαλή γεύση που θυμίζει ώριμο δαμάσκηνο, έχει ισορροπία κι αργό, επίμονο τελείωμα. Μια ποικιλία γηγενής, της περιοχής των Ιωαννίνων, που καθώς φαίνεται έχει τα φόντα να μεγαλουργήσει. Συνοδεύει: Σύνθετα πιάτα με κόκκινα κρέατα και κυνήγια, αλλά και με αρνί σούβλας, εντόσθια, αλλαντικά και πικάντικα παλαιωμένα τυριά. Τσαπουρνάκος, Κτήμα Βογιατζή

Η σπάνια αυτή ποικιλία οινοποιείται στο Βελβεντό, δίνοντας ένα πολύ ξεχωριστό, ρουστίκ κρασί. Έχει σκούρο βυσσινί χρώμα, μέτριας έντασης μύτη με το βύσσινο να εξελίσσεται ώριμα, δίνοντας τη θέση του σε αρώματα ντομάτας, βαρελιού, βανίλιας και ξύλου, με κάποιες φυτικές νύξεις. Νόστιμο στόμα, καλοδομημένο, με στρογγυλές τανίνες, πιπεράτη και αρκετά καλής διάρκειας επίγευση. Συνοδεύει: Κρέας μαγειρεμένο με φρούτα, πατέ χοιρινού, πιάτα με ξηρούς καρπούς και γλυκές αποχρώσεις, ώριμα κίτρινα τυριά.

39

LOOKING BACK ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΣΑΜΟΥΡΑ

Loukas Hapsis/www.iml.gr

Ρετσίνα έχουμε; Απ’ τις τραγανές μαριδούλες, τα μερακλήδικα μπακαλιαράκια και τις καυτερές σκορδαλιές της Σαρακοστής μέχρι τα γιομίδια, τα συκωτάκια-τηγανιά και τις πικάντικες κοπανιστές του πασχαλινού φαγοποτιού, όταν μιλάμε για κλασικό ελληνικό τραπέζι, η σωστή ερώτηση είναι μία: «Ρετσίνα έχουμε»; Πριν από πολλά χρόνια σήκωνα το φρύδι με ελαφρύ σνομπισμό στο άκουσμα της λέξης «ρετσίνα», βάζοντας κι εγώ ένα κάποιο χεράκι στη μακροημέρευση της… ρετσινιάς της. Όμως τότε είχα καλό ελαφρυντικό: βλέπετε, ανήκω στη γενιά που πρόλαβε να μεθύσει με εκείνα τα απερίγραπτα χύμα «απόκρασα», τα οποία έφεραν αναιδώς το όνομά της και σερβίρονταν κατά τόνους ανά την ελληνική επικράτεια. Ευτυχώς για μένα πολύ σύντομα είχα την τύχη να αλλάξω μια και καλή γνώμη για το πιο παραδοσιακό κρασί του ελληνικού τραπεζιού -αν και μάλλον ανορθόδοξα. Για την ακρίβεια, ήμουν στα Χανιά. Άνοιξη, στην καρδιά της μέσα. Ήταν Παρασκευή των Τελευταίων Χαιρετισμών, οι ορδές των τουριστών δεν είχαν κάνει ακόμη την εμφάνισή τους στα σοκάκια του παλιού βενετσιάνικου λιμανιού, μια δροσερή λιακάδα απλωνόταν στην πόλη, παρότι ήδη μεσημέρι. Χαρά Θεού! Καθόμουν σε μια περιποιημένη αυλή -πόδια στον ήλιο, χέρια στον ίσκιο της μουριάςαπολαμβάνοντας το θαλασσινό αεράκι που έφτανε ως εκεί και περιμένοντας έναν φίλο μου με τη γυναίκα του, Χανιώτες κι οι δύο, να βγάλουν κάτι φρέσκα ψαράκια απ’ το τηγάνι να τσιμπήσουμε. Κάπου απ’ τη γειτονιά ερχόταν ένα ονειρικό ταξιμάκι - κάποιος οργανοπαίχτης πρέπει να έκανε πρόβα για το βράδυ. Ορέχτηκα να πιω. «Την τσικουδιά πού την έχεις;» ρώτησα τον Μανόλη, όντας σίγουρη για το συνοδευτικό ποτό μας, καθώς πρώτον ήμασταν στο νησί της τσικουδιάς και δεύτερον είναι εξαιρετικός παραγωγός κι ο ίδιος. «Κουζουλάθηκες, μωρέ;» μου αντιγύρισε έκπληκτος. «Τσικουδιά θα πιούμε με τις κουτσομούρες; Η κουτσομούρα, κορίτσι μου, θέλει μόνο καλή, παγωμένη ρετσίνα, σωστά αρωματισμένη, και καλή παρέα. Τίποτε άλλο». Καθώς οι Κρητικοί δεν καταλαβαίνουν και πολλά από σηκωμένα φρύδια, εγκατέλειψα χωρίς δεύτερη κουβέντα τις θεωρίες μου περί «ανωτερότητας του αρετσίνωτου κρασιού» και γέμισα το ποτήρι μου ρετσίνα. Ευτυχώς. Γιατί εκείνη τη μέρα λύθηκε μια παρεξήγηση που θα μου στερούσε πολλές

40 1

μελλοντικές απολαύσεις. Διότι δεν είναι μόνο οι κουτσομούρες που θέλουν καλή ρετσίνα, αλλά μια ντουζίνα απ’ τους παραδοσιακούς μεζέδες μας και ειδικά αυτοί του τηγανιού –για να μην πω για τις τυροκαυτερές και τις σκορδαλιές και τα τόσο έντονα συνοδευτικά του ελληνικού τραπεζιού, ενώπιον των οποίων τα περισσότερα λευκά κρασιά τα βρίσκουν μάλλον σκούρα. Το ανορθόδοξον του πράγματος έγκειται στο ότι έμαθα να εκτιμώ τα σπάνια χαρίσματα του Σαββατιανού και του Ροδίτη, των δύο βασικών ποικιλιών της ρετσίνας, στην ξεμυαλίστρα Κρήτη, πολλά ναυτικά μίλια μακριά απ’ το σπίτι

τους δηλαδή. Όπως ήδη θα ξέρετε, τέτοια αμπέλια βρίσκει κανείς κυρίως στην Αττική, τη Βοιωτία, την Εύβοια και την Πελοπόννησο. Ας είναι. Συνηθίζοντας γρήγορα τον έντονο χαρακτήρα της, έμαθα να τον εκτιμώ και να ξεχωρίζω ποια από τα αγαπημένα μου ταβερνάκια, μεζεδάδικα, ρεμπετάδικα της εποχής των φοιτητικών μου χρόνων είχαν πραγματικά καλή ρετσίνα: σχεδόν κανένα. Όταν όμως, εκεί γύρω στη δεκαετία του ’90, η ελληνική οινοποίηση στράφηκε προς αυτόν τον πολύτιμο τοπικό θησαυρό μας, οδηγώντας τη ρετσίνα στη νέα της εποχή, προτιμούσα πλέον την εμφιαλωμένη.

Τη λέω «πολύτιμο τοπικό θησαυρό» όχι γιατί μου έλειψαν οι πιο μετρημένοι χαρακτηρισμοί, αλλά γιατί αυτό είναι. Κάθε γουλιά ρετσίνας κουβαλάει μέσα της τόσα γαστρονομικά, κοινωνικά, ιστορικά και γεωλογικά χαρακτηριστικά αυτού του τόπου, που είναι από μόνη της ένα μικρό πολιτισμικό γεγονός με ελληνική σφραγίδα. Γι’ αυτό, άλλωστε, έχει χαρακτηριστεί Προϊόν Ονομασίας κατά Παράδοση και δεν επιτρέπεται να παραχθεί σε οινοποιεία εκτός Ελλάδας. Αυτό το γνήσια λαϊκό και 100% ελληνικό κρασί, των παραθαλάσσιων ταβερνείων, των υπόγειων κρασοπουλειών, της παλιάς αθηναϊκής πλακιώτικης ή μη ταβέρνας, αλλά και των κουτουκιών της Μεταπολίτευσης, δέθηκε με την ιστορία των ελληνικών αμπελιών, του ήλιου και των πεύκων ήδη από την αρχαιότητα… Το ρετσίνι τους, βλέπετε, στο οποίο η ρετσίνα χρωστάει το όνομα και τη μισή αρωματική της χάρη, χρησιμοποιήθηκε αρχικά είτε ως φυσικό υλικό στεγανοποίησης για το σφράγισμα των αμφορέων είτε ως φυσικό συντηρητικό για τη μακροημέρευση του οίνου. Τέτοιες μέρες, μάλιστα, απριλιάτικες, άρχιζε παλιά η συλλογή του ρετσινιού, προϊόν της φύσης αλλά και του ανθρώπινου μόχθου, καθώς συν τοις άλλοις προϋπέθετε πελέκημα των πεύκων για να αυξηθεί η παραγωγή τους σε κεχριμπαρένια «δάκρυα». Την άλλη μισή αρωματική της χάρη τη χρωστάει βέβαια στα φρουτώδη αρώματα του σαββατιανού και του ροδίτη. Όταν ο οινοποιός είναι ταλαντούχος και ξέρει να κρατά τη λεπτή αυτή ισορροπία, ώστε ο έντονος χαρακτήρας του ρετσινιού να μην καπελώνει τις αρετές των ποικιλιών, κι όταν χρησιμοποιείται α’ ποιότητας μούστος, η ρετσίνα δε φοβάται τίποτα και κανέναν. Αυτή την υψηλή ποιότητα στην πρώτη ύλη και την ιδανική αναλογία σε ρητίνη κατάφερε να εξασφαλίσει σταθερές η σύγχρονη οινοποίηση και να μας παραδώσει ένα κρασί σημερινό, υψηλών προδιαγραφών, ένα κρασί της νέας εποχής, που κουβαλάει μέσα του όλη την ιστορία τού χθες. Ένα εμβληματικό του τόπου μας κρασί, που δε θα σταματήσουμε ποτέ να πίνουμε. Τουλάχιστον όχι όσο το τηγάνι θα βγάζει μπακαλιάρους (άντε, και κουτσομούρες) και το γουδί (άντε, και το μπλέντερ) σκορδαλιές…

Οι Μαϊντανοί

Οι Μαϊντανοί ξανάρχονται Ξεφυτρώνουν παντού, μιλούν ακατάπαυστα, (νομίζουν ότι) έχουν άποψη για όλους και για όλα, σχολιάζουν τους πάντες και κάποιος πρέπει να τους ξανακλείσει στην κουζίνα τους. Αλλά μέχρι τότε…

-Καλεεεεεεεεέ! Καλέ, εσένα λέω. Γιορ φέις σάουντς φαμίλιαρ. Μήπως είσαι η χονδρή δίδυμη αδερφή εκείνης της ανορεκτικής ψυχής που δουλεύαμε μαζί κάποτε στις υπόγειες κουζίνες του ICookGreek; -Όχι, είμαι η ίδια η ανορεκτική ψυχή αυτοπροσώπως. Απλώς το σώμα μου αυτονομήθηκε και πάσχει πλέον από βουλιμία. Κάνω όμως διαλογισμό και ελπίζω ότι σύντομα θα τα ενώσω πάλι σε μια αρμονική ισορροπία του τρόμου.

-Καλέ, έλα να φιλήσω τον αέρα, μη μου φύγει το λίπστικ, που έχω να σε δω τόσο καιρό… Πού είσαι εσύ; -Στον οικογενειακό μας Πύργο στο Μπορντό –πλήττω περιμένοντας τα ερυθρά κρασιά μας να παλαιώσουν. Με δουλεύεις, μωρή; Πού θέλεις να είμαι; Στο ημιυπόγειο, στην Κυψέλη είμαι και παλεύω να φτιάξω το σιφόνι.

-Α χ, τι γ κ λάμουρ. Να το βγά λεις σ το twitter,αγαπημένη μου. Θα γίνεις η νέα Μενεγάκη.

-Το θέμα δεν είναι να γίνω εγώ η νέα Μενεγάκη, ανόητη, το θέμα είναι να ξαναγίνει η νέα Μενεγάκη η παλιά.

-Τώρα σε χάνω.

-Θέλω να πω ότι δεν αντέχω άλλη άβαφη, μαλλιοξασμένη Ελένη να μαζεύει παραπούλες στην ποδιά και να τηγανίζει μπακαλιάρο στην Άχλα. Αυτό.

Όσα μας δίδαξε ο Master Chef II

-Μα είναι η νέα τάση της ελληνικής σόου μπιζ. Θέλει, λέει «να είναι ο εαυτός της».

-Ω θεέ μου, είναι το πιο τρομακτικό νέο που ακούω μετά την απόλυση 15.000 υπαλλήλων. Μα πόσα πια να αντέξει αυτός ο λαός; -Δεν αφήνεις τους οδυρμούς να μου πεις τι κάνεις κατά τα άλλα; -Σου είπα, αλλά δε με προσέχεις. Κατά τα άλλα, παλεύω να φτιάξω το σιφόνι.

-Τρία χρόνια που έχω να σε δω παλεύεις να φτιάξεις το σιφόνι; -Να σου θυμίζω ότι είμαι μαγείρισσα και ζητώ να κριθώ ως τέτοια. Δεν είμαι υδραυλικός, εντάξει; -Εντάξει, αλλά γιατί δε φωνάζεις έναν υδραυλικό να τελειώνεις κάποτε; -Γιατί είμαι άνεργη μαγείρισσα, γι’ αυτό.

-Καλά, και πώς πάχυνες έτσι, μαϊντανή μου συνμαγείρισσα, μετά από 3 χρόνια Μνημόνια και χωρίς δουλειά; -Επειδή, κοινωνικά αγράμματη φιλενάδα μου, τα πακέτα από τα Δίκτυα Αλληλεγγύης, καλή τους ώρα, με τα οποία επιβιώνω ως σήμερα δε βοηθάνε να κρατήσω τη γραμμή μου –τους τελευταίους 36 μήνες τρώω εναλλάξ όσπρια, μακαρόνια και αλεύρι.

-Μην το λες, η υδατανθράκωση είναι κλασικό κόλπο της αθλητικής διατροφής. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν πιάνει σε σένα…

Και η αναζήτηση του επόμενου Έλληνα Master Chef, κυρίες και κύριοι, συνεχίζεται. Για πάντα.

42 1

-Δε μου λες, χρυσό μου, οι αθλητές τρώνε μια συσκευασία 1+1 δώρο σπαγγέτι και μετά πάνε στο σαλόνι να δουν «Κάτι ψήνεται»; -Βλέπεις «Κάτι ψήνεται»; -Ναι, είναι η μόνη μαγειρική εκπομπή που μου φτιάχνει το κέφι. Χαζεύω τα αδιανόητα σπίτια των συμμετεχόντων κι αμέσως νιώθω καλύτερα για το δικό μου.

-Μωρή, τώρα που είπες σπίτι, τ’ άκουσες ότι ο Ριμπολόβλεφ, ο Ρώσος που αγόρασε το Σκορπιό, πήρε κι ένα διαμέρισμα του παιδιού του 88.000.000 δολαρίων στη Νέα Υόρκη; -Το άκουσα. Πιάνει και στην Κυψέλη Star.

-Και τι έχεις να πεις γι’ αυτό; -Ότι μ’ αυτές τις ευκαιρίες το πρόβλημα είναι μη σου βγάλουν μετά ζημιές στα υδραυλικά και αναγκαστείς να τις πληρώσεις στο τέλος χρυσάφι.

-Θα μιλήσεις ποτέ σοβαρά; -Εσύ; -Ωραία, ας μιλήσουμε σοβαρά. Πώς σου φάνηκε το νέο σόου Your Face Sounds Familiar; -Πάρα πολύ πετυχημένο. Η Εντίθ Πιάφ κατόρθωσε μετά από σκληρή δουλειά να θυμίζει ασύλληπτα πολύ την Μπέσυ Μάλφα και ο Γιώργος Ζαμπέτας ήταν φτυστός ο Αλέξανδρος Ρήγας. Μπράβο, μπράβο!!!

Με μια πιο-λακωνική-δε-γίνεται ανακοίνωση το Mega πριν από ένα μήνα περίπου ανακοίνωσε και επισήμως ότι ο πιο πολυδιαφημισμένος διαγωνισμός τηλε-μαγειρικής, που καθήλωσε χιλιάδες τηλεθεατές στις οθόνες τους μέχρι τον Ημιτελικό του, δε θα έχει νικητή, λόγω «οικονομικών εκκρεμοτήτων» με τους –απλήρωτους εδώ και ένα χρόνο απ’ ό,τι λέγεται– τεχνικούς της σειράς. Πρόκειται, χωρίς αμφιβολία, για «παγκόσμια πρώτη» στην ιστορία της τηλεόρασης. Το «σενάριο» περί της μη διεξαγωγής Τελικού κυκλοφορούσε αρκετές μέρες πριν στο διαδίκτυο, αλλά φάνταζε τόσο αστείο, που δεν θα έδινε κανείς περισσότερη σημασία απ’ ό,τι ενδεχομένως σε ένα «αποκλειστικό ρεπορτάζ» που έφτασε στο inbox του μέσω chain-mail… Φαίνεται όμως ότι η πραγματικότητα ανταγωνίζεται ευθέως την τρολιά –και καμιά φορά τη νικάει κιόλας. Έτσι, ο Master Chef II μας δίδαξε: Α. Ότι οι ιθύνοντες του mega δε βρήκαν τρόπο να καλύψουν τα γυρίσματα του ενός και μοναδικού επεισοδίου (!) του Τελικού, του σημαντικότερου

δηλαδή όλων των άλλων επεισοδίων που βρήκαν τρόπο να καλύψουν. Μα είναι δυνατόν; Είναι. Β. Ότι η έννοια του «σεβασμού στον τηλεθεατή» αγνοείται μαζί με τον… επόμενο master chef –mega μου, σα να μην είσαι και πολύ δικό μου τελικά. Γ. Ότι μαζί με τους απλήρωτους τεχνικούς, στο χορό του δικαστικού αγώνα, μπαίνουν πλέον οι Λευτέρης Λαζάρου, Γιάννης Λουκάκος και Δημήτρης Σκαρμούτσος, αφού και οι τρεις σεφ-κριτές αποφάσισαν να διεκδικήσουν στο δικαστήριο τα δεδουλευμένα τους –δεν κάνουμε διακρίσεις σε σταρ και ξεστάρ, όλοι απλήρωτοι! Δ. Ότι κατά ένα περίεργο τρόπο μπορείς να έχεις χρήματα για να αγοράζεις, να γυρίζεις και να διαφημίζεις νέες σειρές (εγχώριες ή μη, αδιάφορο), ενώ ταυτόχρονα δεν έχεις χρήματα να πληρώσεις τις προηγούμενες. Ε. Ότι τα δάκρυα του Αριστοτέλη που αποχώρησε με την ατάκα «απογοήτευσα το κοινό» χύθηκαν άδικα – Όχι, αγόρι μου, υπερεκτίμησες, δεν ήσουν εσύ σε θέση να απογοητεύσεις το κοινό, άλλοι ήταν. Και μάλλον το πέτυχαν.

ATHENS NOISE ή οι βλαβερές συνέπειες της ησυχίας ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΙΖΟΠΟΥΛΟΣ

«Μα όλοι οι ανισόρροποι σε εσένα τυχαίνουν;» «Δεν μπορεί να φταίνε μόνο αυτοί… κάτι βλέπουν κι έρχονται και σου μιλάνε…»! Τάδε έφη κολλητός με πολλά ένσημα φιλίας… Κάνε φίλους, σου λένε μετά…

Κι αυτό με αφορμή τον Παύλο, τον barista του Forest στο South Polis, ο οποίος συχνά μου ετοιμάζει το fredo, εκείνον τον ιερό πρωινό espresso, που πριν πιεις την πρώτη δε μπορείς να σκεφτείς καθόλου και τίποτα. Αυτός λοιπόν στη μόνη σκέψη που μπορούσα να αρθρώσω εκείνο το πρωί και ήταν δύο λέξεις: «Ωραία μπλούζα», μου έδωσε την απάντηση «Δεν τη διάλεξα εγώ. Αγοράζω πάντα αυτό που μου προτείνουν οι πωλήτριες. Αν δεν επεμβαίναμε με αυθάδεια στη δουλειά των άλλων, δεν θα είχαμε ξοκείλει! Θα είχε συντηρηθεί η κοινωνία σε ισορροπία»... Και μη φανταστείτε ότι το μάτι γυάλιζε. Όχι. Ήταν απολύτως νηφάλιος και σοβαρός όταν μου το έλεγε, αφήνοντάς με ενεό να ψάχνω τη συνάρτηση που μπορεί να συνδέει το Zara (που κανείς δεν υπάρχει να σου προτείνει τι να πάρεις) με τη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού. Όχι, δεν τη βρήκα. Τον Παύλο όμως έκτοτε πολύ τον συμπαθώ! Ένα δίκιο ο ενσηματούχος φίλος το έχει μάλλον… Το South Polis αποτελεί μια έκπληξη όποτε κι αν το επισκεφτείς και είναι μακράν καλύτερο από το Τροκαντερό – Μαρίνα Φλοίσβου! Εντάξει, δεν είναι δίπλα στη θάλασσα, αλλά δεν στριμώχνεσαι, δεν σε πνίγει η περατζάδα κι επίσης δε φοβάσαι ότι μόλις χάσεις το παιδί από τα μάτια σου θα βουτήξει να βρει τον Μπομπ, τον Πάτρικ και τον Καλαμάρη. Βρίσκεται επίσης δίπλα από το θωρηκτό Αβέρωφ και μπροστά από το Ταε Κβο Ντο και αποτελεί όαση για την περιοχή. Η άνοιξη, κατά τη γνώμη μου, είναι η καλύτερη εποχή για το πάρκο. Μπορείς να ξεκινήσεις από το πρωί, να πιεις τον καφέ σου ήσυχα στο Flocafe, μετά να ψωνίσεις στο Jumbo για τα βαφτιστήρια γιατί Πάσχα έρχεται, μεσημεράκι μπορείς να τσιμπήσεις στο τυπάδικο σουβλατζίδικο Palais de Pitta και μέχρι να αρχίσουν οι προβολές στο Village, χαλαρώνεις στον prive χώρο λουσίματος του φευγάτου κομμωτηρίου Cut Walk, ώστε το βράδυ να καταλήξεις -αφού ξανατσιμπήσεις κάτι στα Goody’s- να πιεις ένα κοκτέιλ στα deck του Forest! Τρόπος του λέγειν, δηλαδή, γιατί αν έχεις τόσο χρόνο ώστε να κάνεις όλα αυτά, μάλλον είσαι άνεργος, οπότε δε νομίζω ότι θα έχεις τόσο κέφι.

Αν είστε λίγο πιο εναλλακτικοί στο θέμα «Πασχαλινά δώρα» κι επειδή το θέμα «βαφτιστήρι» δε σηκώνει αναβολή, σας προτείνω ανεπιφύλακτα να επισκεφτείτε στο facebook τη σελίδα «Yellow Sugar Cupcakes». Η δημιουργός των πολύ όμορφων πασχαλινών λαμπάδων που θα δείτε και των ακόμη πιο νόστιμων και ευφάνταστων πασχαλινών μπισκότων που σας προτρέπω να φάτε, Sonja Norman, μετά από πολυετή και εξαιρετικά επιτυχημένη καριέρα ως στέλεχος σε πολυεθνικές, αποσύρθηκε στο home sweet home και ξεκίνησε μια εξίσου sweet επιχείρηση με cup cakes και γλυκά γενεθλίων σχεδιασμένα ειδικά για κάθε περίσταση. Μπείτε στην ιστοσελίδα, περιδιαβείτε τις φωτογραφίες και θα εκπλαγείτε!

Όπως επίσης θα εκπλαγείτε αν περιδιαβείτε και την Ευφρονίου στα χαμηλά του Παγκρατίου, εκεί που η Σπ. Μερκούρη συναντάει τη Βασ. Κωνσταντίνου! Οι ανθισμένες νεραντζιές είναι τόσες πολλές, που το άρωμα πλημμυρίζει όλη την περιοχή, χωρίς υπερβολή. Βρέθηκα εκεί πριν λίγες μέρες και τσάκισα δυο-τρεις κλάδους. Όσοι μπήκαν μέχρι το βράδυ στο γραφείο που δούλευα δεν κατάφεραν να αντισταθούν να σχολιάσουν το άρωμα των ανθέων, με αποκορύφωμα μια ξανθιά δικηγορίνα η οποία δε δίστασε να μαντέψει το φυτό προέλευσης. Το μύρισε προσεκτικά, σκέφτηκε και αποφάνθηκε: γιασεμί!!! Μήπως πρέπει να προσθέσουν ένα μάθημα γεωπονίας στη Νομική; (Παρεμπιπτόντως, κι αυτή την ανισόρροπη τη συμπαθώ…)

Όπως πολύ συμπάθησα και τη Βάλια Γεωργιάδη, μια γλυκύτατη, πολύ όμορφη (πλην όμως ισορροπημένη) αρχιτεκτόνισσα η οποία μετά τις σπουδές της στο Πολυτεχνείο της Πάτρας σπούδασε στο Λονδίνο διάφορα περίεργα και επέστρεψε για να ανοίξει θαρραλέα, ανάμεσα στις προαναφερθείσες νεραντζιές της Ευφρονίου, ένα γραφείο/atelier στο οποίο μπορείς να οραματιστείς το νέο σου σπίτι ή να μεταμορφώσεις το παλιό σου ή να αγοράσεις αν είσαι κοριτσάκι γόβες, καπέλα και τσάντες για laptop, που πάλι μόνη της τα φτιάχνει και τα έχει ανάμεσα στις προσωπογραφημένες πέτρες!!! Η Βάλια ανήκει σε εκείνη την ομάδα ευεργετημένων που συχνά κατηγορώ ότι σαρώνουν όλα τα ταλέντα χωρίς να αφήνουν τίποτα για εμάς τους υπόλοιπους… Αν βρεθείτε στην περιοχή, ψάξτε το! Θα βρείτε απολαυστικές δημιουργίες σε εξαιρετικές τιμές! ΥΓ: Η στήλη αυτή γράφεται απολαυστικά στο Café Mosaic, ακούγοντας groovy μουσική, πίνοντας κόκκινο κρασί και χαζεύοντας τους μαυροπίνακες με τις κιμωλίες στους τοίχους που θυμίζουν σχολικές αίθουσες, τα χρωματιστά λαμπάκια που θυμίζουν Χριστούγεννα και τα διαφορετικά μεταξύ τους retro πλακάκια στρωμένα στο δάπεδο και στη μετόπη του μπαρ. Ο χώρος ζεστός, οι σερβιτόροι χαμογελαστοί, ο Βασίλης στο μπαρ ευγενικός, οι πελάτες ωραίοι και η στήλη να μη μπορεί να «κλείσει», λόγω μιας γλυκιάς και ανεπαίσθητης μέθης… ΥΓ2: Καλή Ανάσταση!

South Polis / Flocafe-Forest-Goody’s-Palais de Pitta-Village-Jumbo, Παλ. Λεωφ. Ποσειδώνος & Μωραϊτίνη, Δέλτα Παλ. Φαλήρου, Yellow Sugar Cupcakes, Sonja Norman, 6944-694207, Intuition Design Shop, Ευφρονίου 9, 6972474260, www.intuitiondesign.gr Café Mosaic, Ρωμανού Μελωδού 7, Χαλάνδρι, 210-6856560 @ : rizopoulos72@gmail.com εκφραστείτε ελεύθερα εδώ, χωρίς αιδώ! Στείλτε σκέψεις, ιδέες, διαφωνίες, φωτογραφίες…

43

RED HOT CHILI PEPPER

Ποιος (δεν)

φοβάται... ...την όµορφη, έξυπνη, σύζυγο, µητέρα, ετών 39, πολυάσχολο στέλεχος που… µόλις απολύθηκε; Η Μεγάλη Εβδοµάδα των Παθών και η Σταύρωση φτάνουν οσονούπω, µα περισσότερο από αυτό περιµένω το φινάλε, την Ανάσταση! Το happy end είναι εκείνο που µου λείπει, είναι εκείνη η ελπίδα ότι τα πράγµατα θα αλλάξουν µετά το µαρτύριο… Και δεν εννοώ τα οικονοµικά και δεν εννοώ τα πολιτικά. Όχι ότι δε µε ενδιαφέρουν, ότι δε µε αφορούν, αλλά δεν µε ελκύουν καθόλου -και δεν φταίω εγώ… Θες ότι δε µπορώ να κάνω τίποτα για να τα αλλάξω, θες ότι ο Στουρνάρας δε µαθαίνει τίποτα από την κραταιά Μενεγάκη και δεν κρεµάει καµία φωτογραφία στο Instagram, εγώ βαριέµαι! Γιατί µία η ζωή που τρέχει, αυτή η καθηµερινή που σε βαραίνει, αυτή η δύσκολη µε τους απλήρωτους λογαριασµούς, αυτή η άχαρη µε το χαράτσι και άλλη η ζωή εκείνη µε τις φωτογραφίες στο application που φιλοξενεί ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή! ∆ιότι ποια πράξη έχει νόηµα αν δεν την κρεµάσεις στον ιντερνετικό σου λογαριασµό; Πάνε πλέον, φίλε Φαλλιέρε, εκείνες οι οδηγίες για το πετυχηµένο ψήσιµο αρνιού. ∆εν έχει καµία σηµασία αν το έχεις χαµηλά ή ψηλά, ούτε πόση ώρα το γυρίζεις γρήγορα. Σηµασία έχει να σταθείς δίπλα του την ώρα που περιστρέφεται, να το απαθανατίσεις και να το µοιράσεις στους φίλους σου! Μόνο τότε είναι πετυχηµένο. Και µην την αποπαίρνεις τη στήλη, Γιάννη (εσένα εννοώ Στουρνάρα), γιατί εµµέσως πλην σαφέστατα οι δρόµοι σας διασταυρώνονται. Από τότε που η Ελένη ανακάλυψε το Instagram, έχασαν οι παπαράτσι τη δουλειά τους, η ανεργία αυξήθηκε και η κρίση βάθυνε! Πού να προλάβει ο µεροκαµατιάρης ο φωτορεπόρτερ να βγάλει είδηση; Κάποτε κινδύνευε να πέσει από τα βράχια για να τη βγάλει αχτένιστη να σερβίρει µπακαλιάρο, και τώρα το κάνει µόνη της. Γιατί, Ελένη, παίρνεις τη µπουκιά από το στόµα των παιδιών;

Και γιατί µόνο η Ελένη; Έβαλα λοιπόν το µεγάλο µου γιο να µε ενηµερώσει και ετοιµάστηκα «Πόση αµµωνία βάζει η Chili Pepper στα πασχαλινά κουλούρια της;», «Μαχλέπι εναντίον Μαστίχας: η C.P. παίρνει θέση!», «∆είτε πώς πετυχαίνει η C.P. το απόλυτο κόκκινο αυγό»… Τώρα που πήρα φόρα, δεν ξέρω τι µου γίνεται! Όπως δεν ξέρει τι του γίνεται µάλλον κι ο Σάκης… Θα παίξει, λέει, στην Επίδαυρο το καλοκαίρι Βάκχες! Να και κάποιος που θα σταυρωθεί µεσοκαλόκαιρα. Μα καλά δεν υπάρχει ένα χριστιανός να τον µαζέψει;! Μα καλά πόσο µ@λ@κ@ς είσαι, ρε φίλε… ∆εν βλέπεις ότι ο Λιγνάδης απλώς θέλει να κόψει εισιτήρια; Πώς σου περνάει από το µυαλό ότι µπορείς να αναµετρηθείς µε το ρόλο του ∆ιονύσου στο πιο επικίνδυνο έργο του Ευριπίδη; Εκτός αν το µόνο που σε ενδιαφέρει είναι να κρεµάσεις φωτογραφία στο προφίλ σου… Καλή Ανάσταση σε όλους! (και σε σένα Σάκη!) Με αγάπη …Chili Pepper

To icookgreek.com χορηγός του Η. Μαµαλάκη Ο Ηλίας Μαµαλάκης µάς δίνει πλέον καθηµερινό ραντεβού στα ερτζιανά. Ο γνωστός µάγειρας, δηµοσιογράφος, γευσιγνώστης και πάνω απ’ όλα λάτρης του καλού φαγητού, εγκαινίασε τη συνεργασία του µε το ραδιοσταθµό Κόκκινο 105,5 τη ∆ευτέρα 1η Απριλίου. Έτσι κάθε πρωί πλέον απ’ τις 9:50 έως τις 10:00 «Ο Ηλίας Μαµαλάκης ακουµπάει κόκκινο» και το icookgreek.com µαζί του ως χορηγός του δεκάλεπτού του. Η εκποµπή θα επαναλαµβάνεται άλλες δυο φορές µέσα στη µέρα, στις 16:50 και στις 20:50 και µαζί το ραδιοφωνικό σποτ του icookgreek.com. Στο δεκάλεπτό του, που ακολουθεί το πρωινό µαγκαζίνο του νέου διευθυντή του σταθµού Κώστα Αρβανίτη «Η φυλή των φίλων» (7.00-9.50), ο Μαµαλάκης κάνει αυτό που ξέρει ίσως καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο: µιλάει για την ελληνική λαϊκή κουζίνα, εξιστορεί τις καλύτερες ταξιδιωτικές του γαστρο-εµπειρίες και εκπέµπει τη σχεδόν εφηβική επιθυµία του για τη ζωή και τις απολαύσεις της, σε πείσµα της καταθλιπτικής κρίσης. Η πληθωρική παρουσία του Ηλία Μαµαλάκη εντάσσεται στο γενικό πλαίσιο της πλήρους αναδιάρθρωσης του Κόκκινου 105,5 που έχει ξεκινήσει ο Κώστας Αρβανίτης. Το ανανεωµένο icookgreek.com δεν µεταφέρει απλά στο διαδίκτυο τις εκατοντάδες δοκιµασµένες συνταγές της εφηµερίδας ICookGreek, αλλά και πάρα πολλές καινούριες, που θα βρείτε µόνο στο σάιτ. Επιπλέον, διηγείται ιστορίες ανεπιτήδευτων φαγητών κι ανθρώπων φέρνοντας την ελληνική κουζίνα στα µέτρα µας και σχολιάζει µε το γνωστό (ενίοτε καυστικό) του τρόπο τα τεκταινόµενα στο χώρο της µαγειρικής και όχι µόνο. Το ανανεωµένο icookgreek.com διαµορφώνει µια καινούργια, καθηµερινή πια, σχέση µε όλους εκείνους που το αγάπησαν ως free press.

icookgreek.com Στρώνει τραπέζι για ανθρώπους σαν κι εµάς!

44 1

PUBLI

Το αρνάκι µας… αλλιώς

Ποιος είπε ότι το Πάσχα το αρνάκι επιδέχεται µόνο… σούβλα; Ανά την Ελλάδα, και κυρίως στα νησιά, κυκλοφορούν απίθανες πασχαλινές συνταγές για αρνάκι στο φούρνο. Αυτή που σας δίνουµε εµείς θα σας ξετρελάνει: τυλίγουµε το αρνάκι σε ρολό και απογειώνουµε τη γεύση του µε µεσογειακά µυρωδικά και TABASCO®. ∆εν υπάρχει τίποτα καλύτερο…

Αρνί ρολό στο φούρνο µε µυρωδικά και TABASCO® ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ 4-6 ΑΤΟΜΑ 1 κοµµάτι αρνί, περίπου 3 κιλά, άκοπο, καθαρισµένο από περιττά λίπη και ξεκοκαλισµένο (ζητήστε από τον κρεοπώλη σας να επιλέξει όποιο κοµµάτι τον βολεύει καλύτερα για το ξεκοκάλισµα και γίνεται ρολό) ½ φλιτζάνι µαϊντανός, ψιλοκοµµένος ½ φλιτζάνι άνηθος, ψιλοκοµµένος ½ φλιτζάνι δυόσµος, ψιλοκοµµένος 4 φρέσκα κρεµµυδάκια, ψιλοκοµµένα 3-4 σκελίδες σκόρδο, λιωµένες 1 κουταλάκι του γλυκού Tabasco® τρίµµα από 2 φέτες ψωµιού (µόνο η ψίχα) 10 ντοµατίνια ξεφλουδισµένα και τρυπηµένα µε πιρούνι για να φύγουν τα υγρά τους αλάτι και φρεσκοτριµµένο πιπέρι 8-10 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο ΕΚΤΕΛΕΣΗ Προθερµαίνετε το φούρνο στους 180οC. Ανακατεύετε σε ένα µπολ όλα τα µυρωδικά µαζί µε τα κρεµµυδάκια, το σκόρδο και το TABASCO®. Σοτάρετε σε 2 κουταλιές λάδι τις τριµµένες φέτες ψωµιού. Απλώνετε το κρέας µε την πέτσα προς τα κάτω, το χτυπάτε ελαφρά µε ένα ξύλινο σφυρί κουζίνας και το αλατοπιπερώνετε. Το αλείφετε µε 3-4 κουταλιές λάδι και απλώνετε από πάνω το µείγµα µυρωδικών, έπειτα το σοταρισµένο τρίµµα του ψωµιού και στο τέλος βάζετε τα ντοµατίνια στη µέση. Πιάνετε τη µια άκρη του κρέατος και αρχίζετε να τυλίγετε το κρέας σε ρολό σφικτά. Όταν τυλίξετε το κρέας, το δένετε καλά µε σπάγκο. Σε µεγάλο τηγάνι, σε µέτρια προς δυνατή φωτιά, ζεσταίνετε 3-4 κουταλιές λάδι και ροδίζετε το ρολό καλά γύρω-γύρω. Το αφαιρείτε, το βάζετε σε ένα ταψάκι, αλατοπιπερώνετε και το ψήνετε στο φούρνο για περίπου 1 ώρα (ώσπου το θερµόµετρο ψητού –αν διαθέτετε- όταν το βυθίσετε στο ρολό, να δείχνει 75οC). Αφήνετε το κρέας να ξεκουραστεί σκεπασµένο µε αλουµινόχαρτο για 10’ προτού το κόψετε σε φέτες. Το σερβίρετε µε ολόκληρες µικρές βραστές πατάτες.

Tip Μπορείτε να χρησιµοποιήσετε και µυρωδικά της αρεσκείας σας, όπως βασιλικό, µαντζουράνα, φασκόµηλο, δενδρολίβανο κ.ά.

To TABASCO® είναι ένα προϊόν µε παράδοση από το 1868, µετράει δηλαδή πάνω από 140 χρόνια ιστορίας! Είναι 100% φυσικό, φτιάχνεται από διαλεχτές κόκκινες πιπεριές, αλάτι και ξίδι. Οι πιπεριές µετά τη συγκοµιδή τους αναµειγνύονται µε το αλάτι και τοποθετούνται για 3 χρόνια σε δρύινα βαρέλια, ώστε να ολοκληρωθεί η φυσική ζύµωση και η παλαίωση του προϊόντος και να αποκτήσει την ασυναγώνιστη γεύση του και το λαµπερό κόκκινο χρώµα του.

Το κόκκινο και το πράσινο TABASCO® παράγονται και συσκευάζονται στις ΗΠΑ απο την McILLHENY Co., Avery Island, Louisiana Αντ/ποι:Χατζηπανάγος ΑΕΕ, προέκταση οδού Μάνης, Κάντζα Αττικής, 15 351, τηλ.: 210 6040650 ® TABASCO is a registered trademark for sauces and other goods and services. TABASCO®, the TABASCO® bottle design and label designs are the exclusive property of McIlhenny Company, Avery Island, Louisiana, USA 70513 www.TABASCO.com.

MARKET NEWS

Τα νέα της αγοράς, µόλις… άνθισαν, κι εµείς σας τα µεταφέρουµε «Αλλοτινό» οινο-κάλεσµα

Μαγειρικές µπροστά στα µάτια σας από το Αλεύρι Αλλατίνη

OLEA JUICE™ Taste at first sight! ©

ΥΓΕΙΑ Βραβεύεται ξανά για το εργασιακό του περιβάλλον

Μπορούµε όταν βγαίνουµε έξω για φαγητό να βρίσκουµε ποιοτικό –µε υπογραφή- εµφιαλωµένο κρασί σε τιµή σχεδόν το ίδιο προσιτή µε αυτή του ανώνυµου, χύµα κρασιού; Σε αυτή την ερώτηση απαντάει µε ηχηρό «ναι», η «Ελ ληνικά Κελλάρια Οίνων», η µεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής κρασιού στην Ελλάδα, µε τη νέα σειρά κρασιών που κυκλοφόρησε στην αγορά µε την επωνυµία «Αλλοτινό». Τα 4 είδη στα οποία κυκλοφορεί το «Αλλοτινό» (Λευκό, Ροζέ, Ερυθρό Ξηρό και Ερυθρό Ηµίγλυκο) προέρχονται από τις εκλεκτές ελληνικές ποικιλίες Σαββατιανό, Ροδίτη και Αγιωργίτικο που έχουν οινοποιηθεί µε φροντίδα και µεράκι στο µεγαλύτερο Οινοποιείο της Ελλάδας, στη Ριτσώνα Βοιωτίας, και έχουν εµφιαλωθεί στις Κεντρικές Εγκαταστάσεις της «Ελληνικά Κελλάρια Οίνων», στο Μαρκόπουλο Αττικής. ∆οκιµάστε τα! Περισσότερα: www.greek-wine-cellars.com

Από το 1968 µέχρι σήµερα το Α λλατίνη Α λεύρι Για Όλες τις Χρήσεις έχει γεµίσει µε γεύση και νοστιµιά αµέτρητα οικογενειακά τραπέζια σε όλη την Ελλάδα. Φέτος θα µας αποδείξει έµπρακτα ότι δεν πρέπει να λείπει ποτέ από την κουζίνα µας, παρουσιάζοντάς µας µυστικά και συµβουλές για την εκτέλεση υπέροχων συνταγών. ∆ύο γυναίκες ειδικοί στο χώρο της µαγειρικής, η Αλίκη Μάρα και η Λίτσα Σακκά, θα ξεδιπλώσουν µπροστά µας ιστορίες από το χώρο της κουζίνας τους και όχι µόνο. Η πρώτη µε δηµιουργικές και πρωτότυπες συνταγές που θα διευκολύνουν τη σύγχρονη καθηµερινότητα της οικογένειας και η δεύτερη σε ρόλο κλασικής, παραδοσιακής µαγείρισσας που θυµάται το αλεύρι Αλλατίνη από τη γιαγιά της! Η κάθε µία θα δηµιουργεί µπροστά στο κοινό, εξηγώντας βήµα-βήµα τη διαδικασία, υλοποιώντας παραδοσιακές, πασχαλινές συνταγές και αποκαλύπτοντας µυστικά για την απόλυτη επιτυχία στο αποτέλεσµα µε βασικό συστατικό το “Αλλατίνη Αλεύρι Για Όλες τις Χρήσεις”. Ήδη έχουν ξεκινήσει οι µαγειρικές της καµπάνιας µε τίτλο «Πες αλεύρι, το Αλλατίνη µαγειρεύει» και οι επόµενες είναι: Σάββατο 20 Απριλίου (12:00-15:00): Βερόπουλος στη Ν. Σµύρνη Παρασκευή 26 (17:30-20:30) & Σάββατο 27 Απριλίου (12:0015:00): Σκλαβενίτης (IZOLA) στην Καλλιθέα Περισσότερες πληροφορίες και εβδοµαδιαία ενηµέρωση, στη σελίδα της Αλλατίνη στο Facebook!

Ελιές µε βούλες; Και όµως υπάρχουν ελιές µε σκουρόχρωµες βούλες. Εµφανίζονται µόνο στην ποικιλία Μανάκι, ανάλογα µε τις καιρικές συνθήκες της κάθε χρονιάς. Το 2012, αυτές οι βούλες - ένα µοναδικό παγκόσµιο φαινόµενο - εµφανίστηκαν στoυς καρπούς των 70 από τα 200 υπεραιωνόβια ελαιόδεντρα που υπάρχουν στον ελαιώνα µας, στην Πελοπόννησο. Το εξαιρετικό ελαιόλαδο που παράγεται από αυτά τα ελαιόδεντρα έχει ένα κεχριµπαρένιο χρώµα, χαρακτηριστικό που επίσης, είναι µοναδικό. Τo Olea Juice™ παραγωγής 2012 προέρχεται αποκλειστικά από τα 70 αυτά ελαιόδεντρα και διατίθεται σε ένα blend 4.000 µπουκαλιών των 500ml, αριθµηµένων µε το χέρι. Είναι ένα κορυφαίο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο µε χαµηλή οξύτητα και µε ιδιαίτερα χαρακτηριστική γεύση, για την παραγωγή τoυ οποίου χρησιµοποιούν ται ελιές που τις έχουµε διαλέξει µε το χέρι, τις έχουµε συλλέξει και τις έχουµε επεξεργαστεί την ίδια ηµέρα της συγκοµιδής. Η συγκεκριµένη ποσότητα έχει ήδη διατεθεί στις Η.Π.Α. Η Olea Groves Ltd. παράγει επιπλέον blends εξαιρετικού παρθένου ελαιόλαδου που θα διατίθενται και σε ποιοτικά delicatessen της ελληνικής αγοράς. Περισσότερα: www.oleajuice.com.

Το ΥΓΕΙΑ είναι το µοναδικό νοσοκοµείο στην Ελλάδα που βραβεύεται για 2η φορά για το εργασιακό του περιβάλλον, καθώς περιλαµβάνεται στις πρώτες θέσεις των εταιρειών στην κατάταξη Best Workplaces 2013. Η έρευνα που διεξάγεται στην Ελλάδα, από την Great Place to Work® Institute Hellas σε συνεργασία µε το ALBA Graduate Business School, ανέδειξε το νοσοκοµείο ΥΓΕΙΑ στη δεύτερη θέση της κατάταξης εταιρειών µε το καλύτερο εργασιακό περιβάλλον στην κατηγορία µε περισσότερους από 250 εργαζόµενους,. Το ΥΓΕΙΑ διακρίθηκε µεταξύ των εταιρειών αυτών φέτος, µετά από έρευνα στην οποία συµµετείχαν συνολικά 51 εταιρείες, οι οποίες απασχολούν 36.498 µισθωτούς. Σηµειώνεται ότι η βράβευση των εταιρειών στηρίζεται κυρίως στις απαντήσεις που δίνουν οι ίδιοι οι εργαζόµενοι. Σχολιάζοντας το αποτέλεσµα της έρευνας, η ∆ιευθύνουσα Σύµβουλος του Οµίλου ΥΓΕΙΑ, κ. Αρετή Σουβατζόγλου, δήλωσε: «Το ΥΓΕΙΑ διακρίνεται για 2η φορά για το εργασιακό του περιβάλλον και τη διάκριση αυτή την οφείλουµε στους ίδιους τους εργαζόµενους. Σε ένα περιβάλλον οικονοµικά ασταθές, είµαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι, γιατί η διάκριση αυτή αποδεικνύει την ειλικρινή και αµφίδροµη σχέση συνεργασίας, κατανόησης και σεβασµού ανάµεσα στη διοίκηση και τους εργαζόµενους. Επενδύουµε στην ανάπτυξη και εξέλιξη των ανθρώπων µας, κι εκείνοι µας το ανταποδίδουν χαρίζοντάς µας συνεχείς διακρίσεις.

Oι εργαζόµενοι, άλλωστε, αποτελούν την κινητήρια δύναµη του Νοσοκοµείου µας». Η τιµητική αυτή βράβευση έρχεται σε συνέχεια της διάκρισης του ΥΓΕΙΑ ως µίας από τις 10 κορυφαίες εταιρείες στην Ευρώπη που εκπροσωπεί την Ελλάδα στην κατηγορία του καλύτερου εργοδότη της χρονιάς, από το θεσµό των European Business Awards. Κυρίαρχο ρόλο για τη διάκριση έπαιξαν οι εργαζόµενοι, που ενστερνίστηκαν και υποστήριξαν την προσπάθεια του Νοσοκοµείου. Η ετήσια έρευνα Best Workplaces για την επιλογή των εταιρειών µε το καλύτερο εργασιακό περιβάλλον, διοργανώνεται στην Ελλάδα από το Great Place to Work Institute Hellas και η αξιολόγηση των εταιρειών γίνεται σε συνεργασία µε το Τµήµα εφαρµοσµένης έρευνας της ALBA Graduate Business School. Η κατάταξη των εταιρειών γίνεται µε βάση τις απαντήσεις των εργαζοµένων στις εταιρείες στο ερωτηµατολόγιο Trust Index© (βαρύτητα 2/3) και τις απαντήσεις της ∆ιεύθυνσης Ανθρωπίνων Πόρων αναφορικά µε τις πρακτικές ∆ιοίκησης Προσωπικού στα δύο ερωτηµατολόγια Culture Audit© (βαρύτητα 1/3). Τα αποτελέσµατα που προκύπτουν από αυτά τα δύο εργαλεία (Trust Index© και Culture Audit©) καθορίζουν την τελική κατάταξη των εταιρειών. Η έρευνα εξετάζει και αξιολογεί τις παρακάτω 5 βασικές παραµέτρους του εργασιακού περιβάλλοντος, όπως καθορίζονται από τη µεθοδολογία του Great Place to Work: 1. Την αξιοπιστία της διοίκησης.

2. Τον σεβασµό στους εργαζόµενους.

3. Το αίσθηµα δικαιοσύνης που υπάρχει στην εταιρεία.

4. Την υπερηφάνεια που νοιώθουν οι εργαζόµενοι.

5. Τη συντροφικότητα που αναπτύσσεται.

46 1

ΜΑΪΟΣ 13 ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

Το site του iCook Greek πιο ζωντανό από ποτέ. Μπείτε καθημερινά και βρείτε κάτι καινούργιο! ✱ Αμέτρητες συνταγές που μας μεγάλωσαν και νέες συνταγές που αγαπάμε – ολοκαίνουργιες, που δεν θα βρείτε ούτε στο έντυπο! ✱ Νέα από τον κόσμο της γεύσης ✱ Πρόσωπα που παίρνουν τη γαστρονομία στα σοβαρά ✱ Άλλα πρόσωπα που την παίρνουν στην πλάκα ✱ Πράγματα που μας ανοίγουν την όρεξη (εύκολο) / Πράγματα που μας την κλείνουν (δύσκολο) ✱ Κρασάκια / τσιπουράκια / ποτάκια εν γένει (γιατί τραβιούνται)

www.icookgreek.com

η ελληνική κουζίνα στα μέτρα μας

Παρέα και στο Facebook: ραντεβού στη fan page μας, I Cook Greek - Συνταγές Μαγειρικής / Greek Recipes, αλλά και στη σελίδα iCook Greek

ο γαστρονομικός προορισμός σας στο διαδίκτυο