ICOOKGREEK - MAR2011

ΜΑΡΤΙΟΣ 11

ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ

Ένθετο 6+Έξι 12 σπιτικές συνταγές για το τραπέζι του Μάρτη Ελεωνόρα Ζουγανέλη Ένα κορίτσι καθόλου συνηθισμένο Τα κρασάτα της Σαρακοστής και όχι μόνο Ταξιδεύοντας στην Ισπανία «Jamon, jamon!»

Looking back Μεταξά, το γνήσιον Αλκοτέστ Ρετσίνα –απ’ τ’ αλώνια στα σαλόνια

39

www.icookgreek.com

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Μηνιαία εφημερίδα για την ελληνική κουζίνα που εκδίδεται και διευθύνεται από την iCookGreek ΕΠΕ. Διεύθυνση σύνταξης Αθανασίου Κωνσταντίνα athanasiou@icookgreek.com Τσαμουρά Χριστίνα tsamoura@icookgreek.com Επιμέλεια ύλης Φαλλιέρος Δημήτρης fallieros@icookgreek.com Συντακτική ομάδα Βενιέρη Ιωάννα Γεωργαντοπούλου Σύσσυ Εμμανουηλίδης Γιάννης Καστάνη Κάλλια Κοσμάς Πάνος Λιοναράκη Μυρσίνη Παππή Βάσω pappi@icookgreek.com Χατζημιχαήλ Στέλλα Φαλλιέρος Δημήτρης Φουντούλης Ηλίας Ειδικοί συνεργάτες Μαïντανοί Τσιούνης Γιάννης (ταινίες, μουσική) Φωτογράφοι Δρακόπουλος Γιώργος Καραηλίας Γιώργος Λεπίδας Γιάννης Λάτσης Μιχάλης Food styling Αγάλλου Λίντα Brown Dawn Webb Tina Διόρθωση Κοσμάς Πάνος Συντονισμός Χειμωνάκη Γωγώ Client service Κλειώ Καμπούρη Creative direction Ξενάκης Γιάννης www.xyd.gr yannis.x@xyd.gr Εμπορική Ανάπτυξη και Διαχείριση Else Agency Κηφισίας 340, Χαλάνδρι 15233, Τηλ. 210-6843750, e-mail: elseagency@elseagency.gr Εμπορική Διεύθυνση Έλφη Αλεξανδρόγλου ealexandoglou@elseagency.gr Υποδοχή Διαφήμισης Νικολέτα Ταγκάλου ntagkalou@e-typos.com, τηλ. 210-8113000 Υπεύθυνος λογιστηρίου Ζαμάνης Διονύσης Τηλ: 210 6202894 Fax: 210 6202895 zamanis_d@hol.gr Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία IRIS A.Ε.Β.Ε.

Έδρα Λ. Δημοκρατίας 48, Δροσιά Γραφεία Δημοκρατίας 11, Μελίσσια Τηλέφωνο: 210-6994753 Fax: 210-6981471 www.icookgreek.com info@icookgreek.com

Editorial Παραδοσιακά σαρακοστιανό…

02

Hungry Editor’s Choice Τα γευστικά κολλήματα του Μάρτη

04

Τεστ Las Divinas ή Las Populares; Εσείς με ποιες είστε;

06

Mamma Mia Πόσο Ι Cook Greek τύπος είστε;

08

Looking back Μεταξά, το γνήσιον

10

Πρόσωπα Ελεωνόρα Ζουγανέλη, ένα κορίτσι καθόλου συνηθισμένο

14

Εποχικά Τα κρασάτα

16

6+Έξι Έξι μερακλίδικα κρασάτα και έξι νηστίσιμες πίτες ίσον δώδεκα λαχταριστές συνταγές

17

Mix n' Match Ποιο κρασί να ανοίξουμε

32 33 34

Εκφράσου ελεύθερα Τηλεοπτικό πορνό για το στομάχι; Αλκοτέστ Ρετσίνα, απ’ τ’ αλώνια στα σαλόνια Ταξιδεύοντας στην Ισπανία «Jamon, jamon»!

36 39

Άντρας στην κουζίνα Έχεις λίγο αφρό στο μουστάκι σου…

Planet Food Οι στρατιές των πεινασμένων

40 44 45 46

Cook n’ roll Τι βλέπει τρώγοντας ο Γιάννης Τσιούνης Μαϊντανοί Πάλι αυτοί μπροστά μας; Pantopolion Ό,τι πουλιέται, ό,τι αγοράζουμε

VISUAL

Παραδοσιακά σαρακοστιανό, το τεύχος του Μάρτη, φίλες αναγ νώστριες και αγαπημένοι μας αναγνώστες, όμως κάθε άλλο παρά «φτωχικό» το τραπέζι μας, που φιλοξενεί εδέσματα για νηστεύοντες και μη. Την τιμητική τους έχουν βέβαια τέτοια εποχή οι πίτες και τα πιτάκια, που είτε στηρίζουν τη γέμισή τους στα χορταρικά και τα μυρωδικά της ελληνικής γης είτε στα μεσογειακά (λέμε τώρα…) θαλασσινά, αποτελούν έναν πολύ νόστιμο λόγο για να απέχει κανείς από το κρέας. Στο τεύχος αυτό όμως σερβίρουμε και εκπληκτικά κρασάτα, τα πιο …μεθυστικά εδέσματα της γαστρονομικής μας παράδοσης, που θα συντροφεύσουν ιδανικά τις οινοποσίες μας μέχρι το μεγάλο πασχαλινό φαγοπότι! Περιμένοντας το φαγητό να γίνει τι θα λέγατε να κάνετε το τεστ «Πόσο I Cook Greek τύπος είστε;». Ο Δημήτρης Φαλλιέρος θα σας φτιάξει τη διάθεση με τις ερωτήσεις –αλλά κυρίως με τις απαντήσεις του. Αν πάλι δεν είστε φίλος των τεστ, δε θα σας υποχρεώσουμε να γίνετε (εσείς χάνετε πάντως, χα!). Μπορείτε να διαβάσετε τη συνέντευξη ενός κοριτσιού αλλιώτικου από τα άλλα, της Ελεωνόρας Ζουγανέλη. Ή να χαθείτε για λίγο στην Ελλάδα του 19ου αιώνα –το νου σας όμως μην καεί το φαΐ– ξεφυλλίζοντας μαζί μας το λεύκωμα «Μεταξά, το γνήσιον»: μια εκπληκτική δουλειά που φέρνει στο φως της δημοσιότητας το συγκλονιστικό αρχείο μιας πολυπληθούς ελληνικής οικογένειας εμπόρων, της οικογένειας Μεταξά, με υλικό που ξεκινάει πολύ πριν την ίδρυση της θρυλικής κονιακοποιίας –απ’ τα τελευταία χρόνια της Επανάστασης του 1821. «Πάτι» βλέπετε; Αν δε βλέπετε, αφήστε την Κάλλια Καστάνη να σας μυήσει στο όλο θέμα. Έχει πραγματικά πολλή πλάκα και θα το διασκεδάσετε. Όμως καλά τα αστεία, αλλά έρχεται και μια στιγμή που τα πράγματα (παρα)σοβαρεύουν. Γι’ αυτό η Βάσω Παππή ετοίμασε μια συνοπτική επισκόπηση του ζόρικου τριγώνου «ακρίβεια τροφίμων-παγκόσμια πείνα-εξεγέρσεις». Επειδή κατά μια καυστική ανάγνωση της ανθρώπινης εξέλιξης, η ιστορία δεν είναι κάτι περισσότερο από τη διαρκή εναλλαγή του συσχετισμού μεταξύ του ποιος τρώει και ποιος τρώγεται, δε βλάπτει να γνωρίζουμε σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα το ματς. Έτσι δεν είναι;

HUNGRY EDITOR’S CHOICE

Κάθε μήνα κι άλλη γεύση. Για τους συντάκτες του ICG ο Μάρτιος θα κυλήσει με… Γλυκό καρπούζι

Βασιλοτύρι Ζαγορίσιο

Ε, τότε θα πρέπει να περιμένετε μέχρι το καλοκαιράκι για να γευτείτε τη μοσχοβολιστή σάρκα του, διότι το εν λόγω γλυκό του κουταλιού, αν και φτιαγμένο από το άσπρο κομμάτι μεταξύ της πρασινωπής φλούδας και της φλογερής σάρκας του καρπουζιού, δεν έχει καμία σχέση ούτε αρωματικά μα ούτε και γευστικά με το καλοκαιρινό στρουμπουλό φρουτάκι. Τα μακρόστενα κομματάκια του είναι εξαιρετικά τραγανά και φυλαγμένα μέσα σε χρυσόξανθο καλό μέλι από την περιοχή της Καλαμάτας. Ένα παραδοσιακό γλυκάκι που το ετοιμάζουν κατακαλόκαιρο σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας και κυρίως στην Πελοπόννησο, την Κύπρο και σε κάποια νησιά του Αιγαίου, ενώ είναι κατάλληλο και για την περίοδο της νηστείας.

Κρεμώδες τυρί με πλούσια γεύση, γεμάτο με θρυμματισμένα κομματάκια μυζήθρας και φέτας. Φτιαγμένο από αιγοπρόβειο γάλα με καλλιέργεια (μαγιά), στραγγίζεται σε υφασμάτινους ασκούς και ωριμάζει αργά. Έτσι αποκτά μια υπόξινη γευστική παλέτα, με βοτανική αίσθηση που υπογραμμίζει την αίσθηση του τυριού. Είναι από εκείνα τα δροσερά τυράκια που μας αρέσει να απλώνουμε επάνω από φέτες ψωμιού για πρωινό ή δεκατιανό, κι επίσης αντικαθιστά τη φέτα στη χωριάτικη σαλάτα ή στον ντάκο. Ωστόσο, εμένα μου αρέσει πολύ στις μακαρονάδες και έχω ενθουσιαστεί όσες φορές έχω δοκιμάσει να το χρησιμοποιήσω στη θέση της κρέμας γάλακτος, στα ριζότο, στις σάλτσες των ζυμαρικών και των κρεατικών.

Seacrets of Greece, Efi’s Deli, Αγ. Ιωάννου 12, Γλυφάδα, 210-8944 220

Μπούτσικος Χρήστος, Ντούμας Αντώνης, Βρύση Πασσά, Ιωάννινα, 26530-22022

4

Ταλιατέλες κατσαρές και ντοματένιες Φτιαγμένες από σιμιγδάλι και άνυδρη ντομάτα Χίου, ετούτες οι ταλιατέλες έχουν όμορφο κανελί χρώμα παρμένο απολύτως φυσικά από τις γλυκούτσικες ντομάτες. Η γεύση τους είναι γεμάτη και ντελικάτη, γι’ αυτό καλό είναι να μην τις καταδυναστεύσουμε με βαριές σάλτσες. Προτιμήστε μια απλή σάλτσα ντομάτας ή μια ακόμη απλούστερη με σκόρδο και πεπεροντσίνο. Εμένα μου αρέσει να τις παντρεύω με φρέσκο κατσικίσιο τυράκι, φύλλα βασιλικού και εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, ενώ την τελευταία φορά τις δοκίμασα με μια πανδαισία από αχνισμένα φρούτα της θάλασσας, που ταιριάξανε απόλυτα. Προσοχή στο βράσιμο. Κρατήστε τες al dente, για να μη χάσουν το σχήμα, το χρώμα και την υπέροχη γεύση τους. Από το Χιώτικο Κελάρι, στο Παντοπωλείον της Μεσογειακής Διατροφής, Σοφοκλέους 1 και Αριστείδου 11, Αθήνα, 210-3234612, 210-3628738, Χρεμωνίδου 6, Παγκράτι, 210-7566006 και στη Boulangerie, Κηφισίας και Σπύρου Μερκούρη 3, Χαλάνδρι, 2106819373

Φοντί για την παρέα Με μαύρη σοκολάτα και τζίντζερ, σε θαυμάσια ισορροπία που ακουμπάει ακριβώς στη λεπτή γραμμή μεταξύ σοκολάτας και μπαχαρικού, αυτές οι μελαψές σταγόνες δίνουν μια πρωτότυπη αίσθηση στο κλασικό, παρεΐστικο φοντί. Οι δυο γεύσεις συμπρωταγωνιστούν ισάξια χωρίς να καπελώνουν η μια την άλλη, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τις υπόλοιπες γεύσεις που θα βρείτε να κυκλοφορούν, όπως μαύρη σοκολάτα 70% κακάο με καφέ, ρούμι ή πορτοκάλι, αλλά και τις διάφορες γεύσεις σοκολάτας γάλακτος -εξαίσια αυτή με την καρύδα- και λευκής σοκολάτας. Το μόνο που χρειάζεστε είναι ένα σκεύος φοντί και φυσικά καλή παρέα.

Le Comptoir de Mathilde, από την Salt -Sugar - Spices 23940-26036, στο Μελίρυτο, Ομήρου 57, Ν. Σμύρνη, 210-9370434

ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΕΣΤ (

) ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΑΛΛΙΕΡΟΣ

Πόσο

iCookGreek Τύπος είστε;

Μετά από τέσσερα χρόνια κυκλοφορίας αυτής της ανεκδιήγητης γαστρο-μετα-φυλλάδας, περιμένουμε να μας κάνετε περήφανους. 15 + 1 ερωτήσεις, λοιπόν, για να δούμε ποιοι από εσάς είναι «μούρες» και ποιοι... κουτσομούρες.

1. Όταν λέμε «Σαν Μιχάλη», εννοούμε: α) Κάποιον που δεν είναι ακριβώς ο Μιχάλης, αλλά του μοιάζει πολύ («Κοίτα να δεις ομοιότητα, βρε παιδί μου, κι εγώ νόμιζα ότι είναι ο Μιχάλης»). β) Το ψυχεδελικό κομμάτι «Σαν Μιχάλης» του Αλκίνοου Ιωαννίδη, από τη «Νεροποντή». γ) Το τοπικό και λίγο πικάντικο τυρί της Σύρου που φτιάχνεται από αγελαδίτσες που ζουν και μεγαλώνουν εκεί.

2. Αν είστε σε ένα πάρτι και σας ρωτήσουν ευγενικά «Καναπέ;» θα απαντήσετε: α) Όχι, ευχαριστώ, μια χαρά είμαι και εδώ στο σκαμπό. β) Ναι, θα πιω, αλλά μην το κάνετε πολύ βαρύ, οι τρανσαμινάσες μου ήταν στο Θεό την προηγούμενη εβδομάδα που έκανα γενική αίματος. γ) Ναι, με τι είναι; Σολομό ή προσούτο; 3. Θέλω το φιλέτο μου σενιάν θα πει: α) Είναι αυτό που λένε οι Γάλλοι σινιέ, δηλαδή να είναι μάρκας, επώνυμο, όχι του πεταματού. «Έφαγα ένα Gucci φιλέτο προχθές, άλλο πράγμα». β) Με σάλτσα κρασιού από τη Βουργουνδία, που έχει και λίγο λεμόνι, αλεύρι και βούτυρο. γ) Το θέλω όχι εντελώς ωμό, αλλά ούτε και μέτριο, κάτι στο ενδιάμεσο, να έχει το αιματάκι του.

4. Τα μπαρμπούνια Σαβόρο είναι: α) Ποικιλία μπαρμπουνιών, πώς λέμε βερίκοκα Μπεμπέκου; β) Μπαρμπούνια με τη συνταγή της επαρχίας Σαβόρο της Ιταλίας. γ) Κερκυραϊκή σπεσιαλιτέ με μια σάλτσα από λάδι, ξίδι, κρασί, σταφίδες και μυρωδικά.

5. Φρουτάλια (ή φουρτάλια) τι σημαίνει; α) Τα φρουτάλια ανήκουν στη συνομοταξία λέξεων όπως τα ρεμάλια και τα ρετάλια. β) Είναι μια σπεσιαλιτέ των Κυκλάδων με φρούτα εποχής, σαν φρουτοσαλάτα. γ) Είναι μια στρογγυλή ομελέτα που φτιάχνουν σε Άνδρο, Σύρο, Τήνο και Μύκονο.

6. Η Cat Cora ποια είναι; α) Μια μικρή βοήθεια και θα το βρω: με ποιον τα έχει; β) Η Κατερίνα Κόρου, λαϊκή φωνή με εκτόπισμα και μεγάλα σουξέ. «Μπρος

6

γκρεμός και πίσω ρέμα», «Μάγισσες φέρτε βότανα», «Οι βεργούλες», «Χαμένο κορμί» κ.ά. γ) Διάσημη Ελληνοαμερικανίδα chef. Την είχατε συνέντευξη και στο περιοδικό αν θυμάμαι καλά.

7. Όταν ακούτε «καβουρμάς», τι σας έρχεται στο μυαλό; α) Είναι αυτό το τσιμεντένιο πράγμα πάνω στο οποίο δένουν τα πλοία. β) Είναι είδος κάβουρα, συνήθως λέμε έτσι το μεγάλο -βασιλικό- καβούρι. Πάει γάντι με τσιπουράκι και μοσχοβολάει θάλασσα. γ) Είναι ένα έδεσμα που αποτελείται από κομμάτια κρέατος -βουβαλίσιο, χοιρινό ή και πρόβειο- και φτιάχνεται με καρυκεύματα και λίγο από το λίπος του κρέατος.

8. Πώς ξεχωρίζεις τα καλά μαλάκια; α) Τα καλά μαλάκια είναι απαλά, λαμπερά και χτενίζονται εύκολα. Ό,τι να 'ναι είναι οι ερωτήσεις σας μου φαίνεται. β) Αν πάθω δηλητηρίαση μέσα στις επόμενες ώρες, μάλλον δεν ήταν καλό το μαλάκιο. γ) Όταν είναι ωμά, δεν πρέπει να κοκκινίζουν. Το καλαμάρι π.χ. πρέπει να έχει λευκό δέρμα και η μεμβράνη του να είναι σχεδόν γκρίζα.

9. Σόγια είναι: α) Θείες, θείοι, μπατζανάκηδες και όλοι αυτοί που έρχονται σπίτι μας για να περιδρομιάσουν και το αφήνουν σαν να έχει πέσει βόμβα Ναπάλμ (εξ ου και η έκφραση «…τα σόγια μου μέσα!»). β) Αυτή η καφετιά αλμυρούτσικη σος που βουτάμε μέσα τα sushi. γ) Φυτό-έμβλημα της πράσινης κουζίνας.

10. Αν θ έ λ ε τ ε ν α κ άν ε τ ε Κ ι ς μ ε Γκοργκοντζόλα, θα πρέπει: α) Να φιλήσετε κάποιον που τον λένε Γκοργκοντζόλα, που από το όνομα δεν σας εμπνέει καθόλου. β) Να μπείτε στο icookgreek.com και να βρείτε τη συνταγή. γ) Να πάρετε σφολιάτα, τυρί γκοργκοντζόλα, κουκουνάρι και δυόσμο και να φτιάξετε την πίτα. Για όνομα του θεού, δεν είσαστε και χθεσινοί.

11. Πώς γίνονται οι γίγαντες; α) Οι γίγαντες δεν υπάρχουν. Υπάρχουν απλώς ψηλοί άνθρωποι. Θυμάστε την

Πετρούλα Κωστίδου που φώναζε σε αυτό τον τεράστιο Τούρκο «Ω, Σουλτάν»; Τι πλάκα! β) Τους βάζουμε στο φούρνο με λάδι, κρεμμύδι και ντομάτες. γ) Τους βάζουμε σε νερό από το προηγούμενο βράδυ για να μαλακώσουν και την επόμενη μέρα τους βράζουμε. Μετά τους βάζουμε στο φούρνο με τα υπόλοιπα υλικά τους.

12. Αν ο σερβιτόρος πει ότι έχουν πάπια με σάλτσα «κουλί», τι καταλαβαίνετε; α) Ότι ο σερβιτόρος σας κράζει και σας λέει κουλή. β) Ότι θα φάτε μια πάπια χωρίς πόδια, δηλαδή κουλή. γ) Ότι το φαγητό σερβίρεται με παχύρρευστη σάλτσα φρούτων ή λαχανικών.

13. Πώς ψωνίζουμε χοιρινό; α) Απλό: Παραγγέλνω μια χοιρινή. β) Δεν βαριέσαι, όλα τα γουρούνια την ίδια φάτσα έχουν. γ) Κοιτάζουμε να είναι ροζ και όχι σκούρο το κρέας του, και το λίπος του να φαίνεται καθαρά.

14. Ο εργολάβος, τι είναι; α) Ο εργολάβος είναι κάποιος που βασικά ασχολείται με κατασκευές, αλλά μπορεί να του αρέσει και το τρέξιμο, το πιγκ πογκ, το διάβασμα -ήμαρτον- τι ερώτηση είναι αυτή; β) Είδους πουλιού. Ή μήπως όχι; Όχι μωρέ, μπερδεύτηκα με το γερανό… γ) Αγαπημένο παραδοσιακό γλυκό από αμύγδαλα, μαρέγκα και ζάχαρη.

15. Τα αστέρια Michelin είναι: α) Αστέρια ασφάλειας στα λάστιχα αυτοκινήτων Michelin, δυστυχώς τα δικά μου λάστιχα δεν έχουν και χθες που «πάτησα» λάδια παραλίγο να σκοτωθώ. β) Η υπέρτατη βράβευση που απονέμεται σε chef και εστιατόρια υψηλών γαστρονομικών επιδόσεων. Όσα περισσότερα έχει ένα εστιατόριο, τόσο καλύτερο είναι. γ) Η υπέρτατη βράβευση που απονέμεται σε chef και εστιατόρια υψηλών γαστρονομικών επιδόσεων με ανώτατο όριο τα τρία αστέρια.

16. Ο Καπαμάς είναι: α) Έλληνας βραβευμένος σεφ - το βρήκα; β) Είναι σαν τον ταραμά, αλλά πιο κόκκινος σε όψη.

γ) Είναι συνταγή με κρέας κομμένο σε μπουκίτσες με σάλτσα ντομάτας, που το σιγοβράζουμε σκεπασμένο. Το λέμε καπαμά από την τουρκική λέξη kapama. Περισσότερα α: Λοιπόν, μην αγχώνεστε, θα τα πάρουμε από την αρχή. Κουζίνα είναι ένα μέρος στο σπίτι, εκεί που κατοικοεδρεύει ένα ψηλό μεγάλο κρύο ντουλάπι (το ψυγείο) και ένα άλλο ντουλάπι με κουμπιά (ο φούρνος). Αυτά προς το παρόν. Περάστε τον άλλο μήνα που θα κάνουμε το επόμενο μάθημα. Μην το πάρετε προσωπικά, μπορεί να είστε καλός σε κάτι άλλο, να κάνετε καλό surf, να αλλάζετε ντουί, αλλά με το φαγητό... πώς να σας το πω ευγενικά, έχετε την ίδια σχέση που έχει ο Φάντης με το ρετσινόλαδο. Καμία δηλαδή. Και μη ρωτήσετε τι είναι το ρετσινόλαδο, θα πάθω νευρικό κλονισμό! Περισσότερα β: Μας διαβάζετε, όχι φανατικά βέβαια, στη χάση και στη φέξη, όταν δεν υπάρχει κανένα Nitro ή Hello εύκαιρο. Το θέμα της γαστρονομίας σας ψιλο-αρέσει και το ψάχνετε (όταν λέμε «το ψάχνετε», μην το πάρετε πάνω σας, δεν είστε και ο Ηρακλής Πουαρό της γεύσης). Έχετε μια σχέση με το φαγητό, αλλά μάλλον σε αυτή τη σχέση είστε συνέχεια τσακωμένοι. Προσπαθήστε το όμως και σας βλέπω σε δυο - τρία τεύχη, άντε δέκα το πολύ, με εντατική μελέτη, όρεξη και επιμονή να γίνεστε αστέρι (όχι Michelin, το άλλο). Περισσότερα γ: Κύριε Λουκάκο, σας βλέπουμε. Κλείστε το περιοδικό και αρχίστε να πλάθετε σκιουφικτά, η παρέα στο διπλανό τραπέζι έχει ξελιγωθεί. Πέρα απ’ την πλάκα τώρα, μας έχετε κάνει πολύ περήφανους. Είστε πολύ καλός, έχετε εντρυφήσει στο θέμα. Πετάτε μαγειρικές λέξεις σαν να πασπαλίζετε με μαϊντανό ένα καλοψημένο αρνάκι στο φούρνο. Η γαστρονομία -απλή ή σύνθετηείναι για εσάς ένα παιχνίδι με τις αισθήσεις, έχει πλάκα, έχει ενδιαφέρον, είναι ένας κόσμος με γεύσεις κι αρώματα. Αν μάλιστα εκτός από θεωρητικός του είδους είστε τόσο καλός και στην πράξη, τι να πω; Σας βγάζω το καπέλο (και σας βάζω το λευκό το σκούφο!).

PUBLI

Κουζίνα σε τόνους...

σοκολά

Δείτε αυτή την κουζίνα neoset. Αυτή η κουζίνα είναι φτιαγμένη για να λερωθεί με σοκολάτα, να μυρίσει ψημένο κέικ, να κάνει τη ζωή σας πιο γλυκιά. Θέλει να σας έχει κοντά της και να σας βλέπει να απολαμβάνετε κάτι που φτιάξατε εσείς – όπως για παράδειγμα ένα «κολασμένο» κέικ με ρευστή σοκολάτα. Σας μπήκαν ιδέες;

Κέικ με ρευστή σοκολάτα Υλικά 350 γρ. κουβερτούρα, ψιλοκομμένη 400 γρ. βούτυρο 6 αυγά και 6 κρόκοι αυγών επιπλέον 150 γρ. ζάχαρη 80 γρ. αλεύρι και λίγο επιπλέον για το πασπάλισμα της φόρμας 2 κουταλιές της σούπας λικέρ πορτοκαλιού ή λικέρ καφέ γλυκό βύσσινο ή παγωτό και ζάχαρη άχνη για το σερβίρισμα

Εκτέλεση 1. Βουτυρώνετε πολύ καλά 6 πυρίμαχα σκεύη ατομικά ή μια μεγάλη φόρμα για σουφλέ. Πασπαλίζετε με αλεύρι τα φορμάκια ή τη φόρμα και τινάζετε να φύγει το περιττό αλεύρι. Βάζετε τη σοκολάτα και το υπόλοιπο βούτυρο σε μπεν μαρί σε χαμηλή φωτιά και ανακατεύετε μέχρι να ομοιογενοποιηθούν.

2. Χτυπάτε σε μπολ με το σύρμα των αυγών τους κρόκους και τα ολόκληρα αυγά με τη ζάχαρη, μέχρι να αφρατέψουν και να ασπρίσουν. Προσθέτετε το λικέρ και ανακατεύετε. Κατόπιν προσθέτετε στο μείγμα των αυγών το μείγμα του βουτύρου και της λιωμένης κουβερτούρας και ανακατεύετε καλά να ομοιογενοποιηθούν τα υλικά.

3. Κοσκινίζετε το αλεύρι στο μείγμα και το ανακατεύετε με σύρμα. Μοιράζετε το μείγμα στα φορμάκια ή το ρίχνετε στη μεγάλη φόρμα. Τις ψήνετε στους 200 °C για 15΄ (φορμάκια) ή 25΄ (στη φόρμα). Αφήνετε το κέικ ή τα κεκάκια να «σταθούν» για 5΄ και ξεφορμάρετε προσεχτικά. Πασπαλίζετε με άχνη και συνοδεύετε με βύσσινο γλυκό κουταλιού ή με παγωτό.

7

MAMMA MIA (

) ΚΑΛΛΙΑ ΚΑΣΤΑΝΗ

Las Divinas ή Las Populares;

Εσείς με ποιες είστε; Νομίζω, είναι καιρός να το παραδεχτούμε: στη μετα-μνημονιακή Ελλάδα, η μεγαλύτερη σταρ είναι μια πιτσιρίκα με σιδεράκια που τραγουδάει «μοιάζει βουνό η ζωή, όμως θα τα καταφέρεις…» (τυχαίο;) Το πρώτο κρούσ μα ήταν όταν μια δευτεροξαδέρφη, ψιλο-χαμένη από χρόνια, άρχισε αιφνιδίως να με «βομβαρδίζει» με τηλεφωνήματα – με την ίδια, πάντα επωδό: «Εσύ που είσαι δημοσιογράφος… (σ.σ. διάλειμμα, παρένθεση, δράττομαι της ευκαιρίας να καταγγείλω τους φίλους / άσχετους / το σόι μου και εν γένει την κοινή αντίληψη πως το να είσαι δημοσιογράφος, είναι μια ιδιότητα-πασπαρτού, που σου εξασφαλίζει πρόσβαση σε όλα τα μεγάλα εθνικά μυστικά, από το ποιοι π.χ. ήταν πίσω από το Βατοπέδι, μέχρι τη συνταγή τούρτα-περίπτερο της Αργυρώς, το αν θα γίνει το deal της Εθνικής και γιατί σε σφάζει το κότσι όταν αλλάζει ο καιρός. Τέλος κλείνει η παρένθεση) ….θα μπορούσες να μου βρεις μια πρόσκληση για την Τατιάνα, για να πάω τη μικρή μου να δει την Patty;». Λοιπόν όχι, δεν μπορούσα. Μπορώ όμως μετά βεβαιότητος να σας πω πως το ίδιο αίτημα, διατυπωμένο με διάφορους τρόπους, έγινε σε όλο το προσωπικό του STAR, από διευθυντή μέχρι καθαρίστρια. Ανάμεσα δε στους αιτούντες (κι αυτό δεν είναι ψέμα ή υπερβολή) ήταν τουλάχιστον τρεις επιφανείς υπουργοί της παρούσας κυβέρνησης και καμιά δεκαριά βουλευτές όλων των παρατάξεων. Το δεύτερο κρούσμα ήταν ότι ο Γιώργος ΑΡΝΗΘΗΚΕ πρωινή σαββατιάτικη βόλτα κάτι που γενικά, θεωρήθηκε ανήκουστο και άξιο να γραφτεί στο οικογενειακό βιβλίο συμβάντων, δεδομένου πως το βλαστάρι μας, απ’ όλες τις πόρτες του σπιτιού, ξέρει μόνο μία: την εξώπορτα. «Άσε, μωρέ, πού να πάμε τώρα, βαριέμαι, βλέπω Patty. Ε-πα-νά-λη-ψη!». (Μια φρασούλα που ειπώθηκε, με κρυφή μομφή – πλάγια αναφορά στην απαγόρευση της καθημερινής παρακολούθησης της Patitο Feo, παρότι «να ξέρεις, μαμά, στην τάξη μου τη βλέπουν όλοι»…) Το τρίτο και τελευταίο πλήγμα ήρθε από φίλο χωρίς παιδιά, που με πήρε έντρομος ένα βράδυ να με ρωτήσει αν, μετά την Αθήνα, η Patty είχε προγραμματίσει συναυλίες και σε άλλες πόλεις. (H κοινή αντίληψη περί δημοσιογραφίας που λέγαμε… ) «Όχι, αλλά

8

εσένα τι σε νοιάζει;», τόλμησα να ρωτήσω. «Α, τίποτα. Ρωτάω για ένα γειτονάκι μου που έχει κάτι νταραβέρια με γύφτους. Όσοι είχαν πάγκο, σου λέει, κάτω στο Nέο Φάληρο, κονομήσανε ένα πεντοχίλιαρο το Σαββατοκύριακο, από τα αξεσουάρμαϊμούδες - ξέρεις τώρα, καπελάκια Patty, στιλό κούπες, μπλουζάκια. Γερή μπάζα, όχι αστεία…». «Είπες πέντε χιλιάδες ευρώ ο ΕΝΑΣ πάγκος; Για δύο μέρες;». «Μάλιστα». Έκλεισα το τηλέφωνο εξουθενωμένη – η αντίληψή μου περί δημιουργίας, αμοιβής και χρησιμότητας της εργασίας κατέρρεε πιο γρήγορα κι απ’ τα αποφάγια του θρύλου «τούρτα-περίπτερο»… Προφανώς ως τώρα κανείς, ούτε κι εγώ, δεν έχει αμφιβολίες για το «πόσο star είναι η Patty». Κι αν είχε, οι οκτώ ελληνικές συναυλίες, τα 36.000 εισιτήρια (επί 25 μέχρι 50 ευρώ, συν οι άγνωστες «κονόμες» του νόμιμου και παράνομου παραεμπορίου, τα χαρτάκια, τα μπλουζάκια, τα περιοδικά κ.λπ.) και η μαζική προεφηβική υστερία για την πιτσιρίκα με τις κοτσίδες, θα αρκούσαν για να τις διαλύσουν. Ή αυτά, ή ένα πέρασμα από οποιοδήποτε παιδικό πάρτι/γιορτή/ γενέθλια ανά την Ελλάδα. Σε όλα αυτά με στατιστική ακρίβεια το «τραγούδι της Patty» παίζει τρεις φορές το δεκάλεπτο. Αν είσαι

ενήλικος και ψιλονευρικός, στο μισάωρο πάνω, θες να κάνεις φόνο. Βεβαίως, την ίδια ώρα με το «κίνημα Patty», φουντώνει η γκρίνια και οι αντιδράσεις για το πόσο ορθό ή παιδαγωγικό είναι να παρατάνε τα παιδιά τα σχολειά τους για να τρέχουν στα studios των μεσημεριανών, για το αν η σειρά προάγει ως πρότυπο μια παρέα κακομαθημένων κοριτσιών ή για το αν τα τραγούδια της Patty είναι το ηχητικό ισοδύναμο του fast food – νόστιμα, εύπεπτα, εφήμερα. Στο web, στα γονεϊκά sites, οι αναρτήσεις είναι μοιρασμένες: οι μισοί, π.χ., θεωρούν πως η σειρά είναι απαράδεκτη, οι διάλογοι κακοί, το στόρι υποτυπώδες και πως είναι λάθος να ενθαρρύνονται πεντάχρονα και εξάχρονα να παρακολουθούν χαζοχαρούμενες ιστοριούλες για εφήβους (ποιος τα ‘φτιαξε με ποια, ποια φίλησε ποιον, ποια είπε ψέματα για να «φάει» το αγόρι της άλλης κ.λπ.) ενώ θα μπορούσαν π.χ. να βλέπουν αθώα Μίκι Μάους και την Κάντι Κάντι. Ο αντίλογος σ’ όλα αυτά είναι πως η γλυκιά, χαρούμενη, ασχημούλα Patty με τη χρυσή καρδιά είναι ο θρίαμβος του καλού σε έναν κακό, παράλογο, συχνά χυδαίο τηλεοπτικό κόσμο. «Οι κόρες μου έκαναν την επανάστασή τους», γράφει μια μαμά. «Αφού τους έχω απαγορεύσει να βλέπουν Next Top Model, Big Brother

και τέτοιου είδους εκπομπές, καταλήξαμε να βλέπουμε μαζί την Patty. Tουλάχιστον δεν έχει γυμνό, βωμολοχίες και σεξ. Ούτε είναι πιο κακό σε σχέση με ό,τι δείχνει η σημερινή τηλεόραση». Με το τε λευταίο, αναγκασ τικά, θα διαφωνήσω – αν και όχι ως προς την ουσία, τουλάχιστον ως προς τη σοβαρότητα του επιχειρήματος. Έχω δει κι εγώ τα ελληνικά realities και κάτι φρικαλέες δήθεν «οικογενειακές κωμωδίες», αλλά το «μη χείρον, βέλτιστον» δεν ήταν ποτέ η αγαπημένη μου παροιμία και το ότι όλοι κολυμπάμε μες στον ίδιο τηλε-πολτό, δεν είναι λόγος για να γλείφουμε και τον πάτο. Από την άλλη, μπορεί να μην έχω μέτρο σύγκρισης (σ.σ. στα επτά μου, απ’ ό,τι θυμάμαι, βλέπαμε με φανατισμό «Η Τζίνι και το τζίνι», άντε και «Λούνα παρκ», και ο κυρ-Γιώργης δεν ήταν αυτό που θα ‘λεγε κανείς «pop idol»… ), αλλά μου φαίνεται πως κανένα πιτσιρίκι άνω των πέντε δεν θα «ψηνόταν» σήμερα, στα σοβαρά, με την Κάντι. Ή με την Κλάραμπελ. Αλλά ούτε κι αυτό είναι το πιο σημαντικό. Το σημαντικό είναι πως δεν θα ‘πρεπε καν να υπάρχει το δίλημμα. Η Patty είναι ένα σημείο των καιρών – καλό, συμπαθητικό, κακό ή όχι και πολύ χειρότερο από άλλα. Αδιάφορο. Η τηλεόραση και η αγορά θα κάνουν τη δουλειά τους. Αλλά από πότε τους εκχωρήσαμε θέση και δικαιώματα γονέα ή παιδαγωγού; Από πότε φορτώσαμε την ευθύνη γι’ αυτό που λέγεται «αισθητική αγωγή του παιδιού» στην καμπούρα της Αντονέλας και του Λεάντρο; Πού πήγε η μουσική, ο χορός, η τέχνη, οι εκθέσεις, τα θέατρα, τα σπορ, ένα καλό βιβλίο; «Το κακό για τα παιδιά είναι να μην έχουν άλλα ενδιαφέροντα πλην της τηλεόρασης», σημειώνει μια σοφή διαδικτυακή φίλη. «Δεν είναι και τόσο φοβερό να δουν την Patty, αρκεί να μη στρέφεται όλη τους η ζωή γύρω απ’ αυτήν. Όλα θέλουν ένα μέτρο. Και όλα, ακόμα και το φτηνό και το λιγότερο σοβαρό, έχουν θέση στη ζωή μας. Αρκεί να το αναγνωρίζουμε ως τέτοιο». Συμφωνώ. Και ναι, μα φυσικά, είμαι με τις Las Populares.

LOOKING BACK... (

) ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΣΑΜΟΥΡΑ

Το γνήσιον

ΜΕΤΑΞΑ

Πειραιάς, 1888. Ο Σπύρος Μεταξάς ιδρύει την ποτοποιία με την επωνυμία ΜΕΤΑΞΑ, θέτοντας όχι απλώς τις βάσεις για την ανάπτυξη της τότε πειραιώτικης κονιακοποιίας, αλλά λανσάροντας ένα brand name που σήμερα συγκαταλέγεται στα 50 δημοφιλέστερα του κόσμου. Αυτό μέχρι πρότινος θα έλεγε κανείς ότι ήταν η αρχή. Πόσο έξω θα είχε πέσει, όμως…

Αφίσα για το κονιάκ Μεταξά της περιόδου του Μεσοπολέμου, που χρησιμοποιήθηκε και ως εξώφυλλο του λευκώματος «Το γνήσιον Μεταξά»

10

...LOOKING BACK

Ο θεμελιωτής της οικογενειακής επιχείρησης Σπύρος Α. Μεταξάς σε πορτρέτο που φιλοτέχνησε ο Γιάννης Τσαρούχης.

Στην πραγματικότητα, της ιστορικής αυτής στιγμής που ο Σπύρος Μεταξάς αποφασίζει να αξιοποιήσει τον αποστακτήρα που τυχαία βρήκε σε κάποιο από τα κτήρια που είχε αγοράσει μεταναστεύοντας στον Πειραιά, προηγείται σχεδόν μισός αιώνας εμπορομεσιτικής δραστηριότητας μιας πολυπληθούς ελληνικής οικογένειας, στην οποία τα μέλη της συχνά αναφέρονται με τον όρο «αδελφότητα». Ο πατέρας της πρώτης γενιάς των εργοστασιαρχών Μεταξά, γεννημένος το 1799, υπήρξε έμπορος κατά τα τελευταία στάδια της Επανάστασης του 1821 με έδρα τη Χαλκίδα –όπου εγκαταστάθηκε μετά την καταστροφή των Ψαρών. Με αντικείμενο δράσης του αρχικά τη μεταξουργία και στη συνέχεια τα υφάσματα, είδη ένδυσης και οικιακού εξοπλισμού, οι μαρτυρίες που σκιαγραφούν τη ζωή του «επαρχιώτη έμπορα» Αγγελή συνθέτουν σήμερα άθελά τους το παζλ της εικόνας του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Ενός κράτους που ακόμη και το Μητρώο Γεννήσεών του βρισκόταν σε πειραματικό στάδιο. Το ιδιόκτητο μαγαζί του, που δούλευε με μεγαλοπρομηθευτές απ’ την Ερμούπολη, μετά το θάνατο του Αγγελή περνάει στους γιους του (εννέα γιους και τρεις κόρες άφησε πίσω του αποδημώντας), που δραστηριοποιούνταν πλέον με την επωνυμία «Αδερφοί Μεταξά». Από τα σωζόμενα κατάλοιπα της εμπορικής κίνησης της πρώιμης επιχείρησής τους, τίποτα δε μαρτυράει τη συνέχιση του εμπορίου υφασμάτων. Μα ούτε και κρασιού, πόσο δε μάλλον του πανάκριβου για την εποχή μπράντι ή κονιάκ. Αντιθέτως τα όσπρια, το κριθάρι και το καλαμπόκι, το σουσάμι, το βούτυρο, το μέλι, τα αμύγδαλα, οι σαρδέλες και το σκουμπρί φαίνεται να μονοπωλούν το εμπορικό ενδιαφέρον των αδερφών. Μέχρι τουλάχιστον το 1873, οπότε ο 25χρονος Σπύρος Μεταξάς, ο πέμπτος κατά σειρά γιος του Αγγελή, αποφασίζει να μεταναστεύσει στον Πειραιά. Η απόφασή του φάνταζε εξαιρετικά ριζοσπαστική για τα δεδομένα μιας πολύ δεμένης επαρχιώτικης οικογένειας εμπόρων. Από την άλλη όμως, υπήρξε απολύτως εναρμονισμένη με την οικονομική περίοδο που περνούσε η Ελλάδα το 1870 και με το κύμα εσωτερικής μετανάστευσης προς τα αναδυόμενα εμπορικά κέντρα που αυτή η περίοδος γέννησε: σύμφωνα με τα στοιχεία τη δεκαετία εκείνη αυξήθηκε ο αριθμός των κατοίκων της Αθήνας κατά 35% και του Πειραιά κατά 50%. Πού τα γνωρίζουμε όλα αυτά; Από ένα πολύτιμο ιδιωτικό αρχείο, που μέχρι τώρα παρέμενε άγνωστο. Πρόκειται για το αρχείο της οικογένειας Μεταξά, που αποφάσισε να κάνει κτήμα όλων των Ελλήνων ο Ηλίας Α. Μεταξάς, παρέχοντας

11

...LOOKING BACK

1915, οι εξαγωγές διευρύνονται (μέχρι τον αραβικό κόσμο). Διαφήμισή του κονιάκ Μεταξά με το σήμα της διεθνούς έκθεσης του Σαν Φρανσίσκο

καταρχήν πρόσβαση σ’ αυτό στην ιστορικό Ελπίδα Κ. Βόγλη να το …δαμάσει. Γιατί το ρόλο του …θηριοδαμαστή υποθέτει κανείς πως κλήθηκαν μεταξύ άλλων να παίξουν τόσο η κ. Βόγλη, λέκτορας Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας και Εθνολογίας στο Πανεπιστήμιο της Θράκης, όσο και όλοι εκείνοι που ενεπλάκησαν με το …θηριώδες ιστορικό υλικό που για αιώνες πρόσεχαν και συντηρούσαν ευλαβικά οι θεματοφύλακές του. Τίτλοι ιδιοκτησίας, επίσημα έγγραφα σχετικά με τις δραστηριότητες των μελών της οικογένειας, παραστατικά δοσοληψιών, φορτωτικές, ναυλοσύμφωνα και οικονομική αλληλογραφία με εμπόρους του εσωτερικού (σε μια Ελλάδα που έφτανε μέχρι τη Λαμία) και του εξωτερικού έρχονται να ανοίξουν νέα πεδία στο μελετητή της πρώιμης ελληνικής βιομηχανίας. Δίπλα σ’ αυτά, προσωπικές επιστολές μεταξύ των συγγενών για αμιγώς οικογενειακά ζητήματα, ετήσιοι λογαριασμοί οικογενειακών εξόδων, αναλυτικά προικοσύμφωνα σχετιζόμενα με τους γάμους των γυναικών της οικογένειας, καρτ ποστάλ του τέλους του 19ου αιώνα απ’ τη Χαλκίδα και τον Πειραιά μέχρι τη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα, την Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη θα ζωντανέψουν στη φαντασία του αναγνώστη την καθημερινή ιδιωτική, κοινωνική, εμπορική, δημόσια και πολιτική ζωή στην Ελλάδα μετά το 1821 μέχρι και τα μισά του 20ού αιώνα, μέσα από τις γενιές μιας οικογένειας που αν δεν έδινε αυτό το εξαιρετικό λεύκωμα, θα έδινε σίγουρα το πιο συναρπαστικό ελληνικό ιστορικό μυθιστόρημα των τελευταίων χρόνων. Στρατηγική, διορατικότητα και ευφυΐα, οικογενειακή αλληλεγγύη και εμπορικός ανταγωνισμός, χαρακτήρες και προσωπικότητας μπροστά σε οικονομικά στριμώγματα και περιόδους θαυμαστής ανθοφορίας, μπροστά σε συγκλονιστικές πολιτικές εξελίξεις και σε δημόσιες προκλήσεις, μπροστά όμως και σε γάμους, χωρισμούς, ορφάνια και γεννητούρια, όλα θα τα είχε το μυθιστόρημα αυτό, μόνο που θα ήταν αλήθεια. «Κιτρινισμένα ντοκουμέντα, ζωντάνευαν ανθρώπους και καταστάσεις που αχνόφεγγαν καθώς με κοίταζαν μέσα από τα φωτογραφικά άλμπουμ», λέει στον πρόλογό του ο Ηλίας Α. Μεταξάς. Όσοι ξεφυλλίσαμε αυτό το λεύκωμα, τον ευχαριστούμε από καρδιάς που αποφάσισε να τα μοιραστεί μαζί μας.

Info Τίτλος: Το γνήσιον Μεταξά Συγγραφέας: Βόγλη Ελπίδα Εκδότης: Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη Κατηγορία: Λευκώματα ISBN: 9789601423098 Ημερομηνία έκδοσης: 14/01/2011

12

ΠΡΟΣΩΠΑ... (

) ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΦΑΛΛΙΕΡΟ (

) JOHN MITROPOULOS

Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Ένα κορίτσι καθόλου συνηθισμένο Την κοιτούσα κι έβλεπα ένα κορίτσι πολύ διαφορετικό απ’ τα άλλα. Διαφορετικό όχι για το ιδιαίτερο στιλ και τα μαλλιά, αλλά γιατί έχει τη στόφα και τη φωνή παλιάς ερμηνεύτριας, γιατί φαίνεται ότι δεν βγήκε από την trendy «μηχανή που παράγει τραγουδιστές εργοστασίου», γιατί είναι κόρη καλλιτεχνών αλλά ποτέ δε βασίστηκε σε αυτό για να δείξει ποια είναι. Η Ελεωνόρα είναι ένα κορίτσι καθόλου συνηθισμένο, που το συνάντησα μια εντελώς συνηθισμένη μέρα στην Κηφισιά. Είχε ένα χαμόγελο απέραντο, μάτια που έλαμπαν και ζεστή φωνή. Μιλήσαμε για τα πάντα, για τα βραβεία Oscar, για αυτοκίνητα, για τα μαθήματα στη σχολή θεάτρου που έχει τελειώσει, συναγωνιστήκαμε για το ποιος είναι πιο foodie, γελάσαμε δυνατά και υποδεχτήκαμε την άνοιξη τρώγοντας παγωτό. Τα βλέπαμε στη βιτρίνα και διαλέγαμε γεύσεις. Μεταξύ όλων αυτών και πάνω από μια μπάλα μοβ παγωτό με μούρα και μασκαρπόνε (ναι, υπάρχει), κάναμε και μια συνέντευξη που πάει κάπως έτσι… Τι γίνεται με σένα τα τελευταία χρόνια; Πώς μας έχεις κάνει να σε αγαπάμε τόσο; Απλώς μου έχει δοθεί η δυνατότητα να κάνω αυτό που αγαπάω πραγματικά, να τραγουδάω. Η ευγνωμοσύνη μου γι’ αυτό περνάει στους ανθρώπους. Είναι μια σχέση αμφίδρομη με τον κόσμο. Έχω ανάγκη να επικοινωνώ με εκείνον, και φαίνεται ότι κι εκείνος έχει την ανάγκη να επικοινωνεί μαζί μου. Δεύτερη χρονιά φέτος στο Σταυρό του Νότου. Περίγραψέ μου λίγο πώς είναι εκεί. Το νιώθω σαν στο σπίτι μου, και είναι πολύ όμορφο που μπορώ να παρουσιάσω ένα πρόγραμμα όπως το έχω φανταστεί. Και όλο αυτό πήρε σάρκα και οστά με συνεργάτες όπως η Ελένη Γκασούκα που κάνει την σκηνοθεσία (σ.σ. η γυναίκα που κρύβεται πίσω από τις θεατρικές επιτυχίες «Ήρωες» και «Φουρκέτα») και ο Γιώργος Ζαχαρίου στην ενορχήστρωση. Με αυτούς ξεκίνησα, μαζ ί οραματιστήκαμε πώς θέλουμε να είναι, κι έτσι ανακαλύψαμε πολλά πράγματα ο ένας μέσα από τον άλλο. Σε αυτή την ομάδα μπήκε από την αρχή και ο Θανάσης Αλευράς -με τον οποίο τρελαίνομαι- βάζοντας το κωμικό του ταλέντο. Είναι ουσιαστικά μια μουσικοθεατρική παράσταση πολύ διαφορετική. Βοηθάει και το μαγαζί, που δεν είναι αχανές, στο να δημιουργηθεί ένα κλίμα ζεστό και

14

παρεΐστικο. Εδώ δε χωράνε ντιβίστικα πράγματα και σταριλίκια. Δίπλα μου φέτος έχω και τον Ησαΐα Ματιάμπα, και κάνουμε παρέα αυτό το μουσικό ταξίδι. Βγαίνουμε και τραγουδάμε δικά μας κομμάτια, αλλά και κλασικά τραγούδια που αγαπάμε όλοι, διασκευασμένα από εμάς. Ποιον αγαπάς πιο πολύ; Τον Ησαΐα ή τον Θανάση; Δε θα το πούμε πουθενά... (γελάει) Ε, δεν μπορώ να τους συγκρίνω. Με τον Θανάση έχω πολύ ιδιαίτερη σχέση - επαγγελματικά και προσωπικά. Αλλά είμαστε και δυο χρόνια μαζί. Τον Ησαΐα φέτος τον γνώρισα, είμαστε ακόμα σε διαδικασία αναγνώρισης. Αλλά να σου πω κάτι; Μου ταιριάζει… Μέχρι πότε συνεχίζονται οι παραστάσεις; Πάει πολύ καλά, οπότε λογικά θα το κρατήσουμε μέχρι το Πάσχα. Υπάρχει κάποιος άνθρωπος που αν τον έβλεπες μια μέρα στο κοινό, μπορεί να μπλόκαρες και να σταματούσες επιτόπου; Ο Αλ Πατσίνο! Θα έμενα άναυδη. Και επειδή είναι τεραστίου μεγέθους ηθοποιός, αλλά και επειδή μάλλον θα πάθαινα χωροχρονική σύγχυση. Δεν θα φανταζόμουν ότι έχει έρθει, θα νόμιζα ότι εγώ είμαι αυτή που ξαφνικά βρέθηκα στην Αμερική. Ένα πουλάκι μού είπε ότι ο Γιάννης Ζουγανέλης στο πρόγραμμά του στην «Ακτή στην οδό Πειραιώς» σε μιμείται. Το περίμενες αυτό από την ίδια σου την οικογένεια; (γελώντας) Ναι, το περίμενα. Ο μπαμπάς μου είναι ένας άνθρωπος που σαρκάζει με πολλή αγάπη όποιον σαρκάζει. Κι επειδή εμένα με αγαπάει πάρα πολύ, μπορεί και με σαρκάζει. Τον έχεις δει ή σ' το σφυρίξανε κι εσένα; Δεν τον έχω δει. Τον πήρα τηλέφωνο να τον ρωτήσω τι κάνει στο πρόγραμμά του και μου

«Μόνο η ελιά στο πρόσωπό μου έχει μείνει ίδια. Όλα τα άλλα άλλαξαν».

...ΠΡΟΣΩΠΑ

απάντησε «Τραγουδάω την “Αττική Οδό”».

ένα ακραίο κομμάτι, με γυναικεία ψυχή.

Μετά το Σταυρό του Νότου, τι θα κάνεις; Να σου πω ότι παράλληλα με τις εμφανίσεις μου στο Σταυρό, κάνω και lives εκτός Αθηνών μέσα στην εβδομάδα, πράγμα που με γεμίζει πολύ. Άρα θα συνεχίσω αυτά τα lives, που θα ενταθούν περισσότερο το καλοκαίρι. Γενικώς αυτή την περίοδο σκέφτομαι έντονα το «μετά», είναι εποχή αναζητήσεων και συζητήσεων.

Η καλή μουσική έχει συνταγή; Νομίζω πως όχι. Γιατί μια συνταγή που για μένα δουλεύει, μπορεί για τον άλλο να είναι λάθος. Στη μουσική, όπως και στη ζωή, το κύριο υλικό είναι η ψυχή και η ενέργεια κάθε ανθρώπου, άρα το αποτέλεσμα εξαρτάται από το υλικό και όχι από τη συνταγή.

Ένα υπέροχο τραγούδι σου είναι στο soundtrack της σειράς «Το νησί», μαζί με τραγούδια από τον Δημήτρη Μητροπάνο, την Ανδριάνα Μπάμπαλη και το Γιάννη Χαρούλη. Πώς νιώθεις γι’ αυτό; Είμαι ευτυχισμένη που το είπα αυτό το κομμάτι και που δούλεψα με τον Μίνωα Μάτσα (σ.σ. ο συνθέτης της μουσικής). Και το κομμάτι του Χαρούλη μου αρέσει πάρα πολύ - το έχεις ακούσει; Το δικό μου είναι το «Είναι η αγάπη» σε στίχους του Μίνωα Μάτσα και της Victorias Hislop, που είναι η συγγραφέας του βιβλίου. Όλες οι ωραίες ιστορίες έχουν μια ωραία αρχή. Η δική σου ποια είναι; Η δική μου αρχή είναι όν τως ωραία. Ξεκίνησα ως διαγωνιζόμενη στη Δεύτερη Ακρόαση του Παρασκευά Καρασούλου. Μετά από αυτό, άνοιξαν πολλές πόρτες. Η πρώτη μεγάλη συνεργασία ήταν με τον Γιώργο Νταλάρα και τον Αντώνη Ρέμο, στη συνέχεια με τον Θάνο Μικρούτσικο, τον Γιάννη Κούτρα, τον Διονύση Τσακνή, μετά με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, έπειτα με τον Φίλιππο Πλιάτσικα και τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, με τον Δημήτρη Μητροπάνο… Τι έχεις κερδίσει και τι έχεις χάσει από αυτή την ιστορία που λέγεται τραγούδι; Έχει αλ λάξει η ζωή μου. Προχωράω, εξελίσσομαι, αλ λάζω, δυσκολεύομαι, προσπαθώ, με λίγα λόγια… ζω. Έχω κερδίσει τη ζωή μου και δεν έχω χάσει τίποτα απολύτως. Μετά το «Έλα» έχεις καινούρια δισκογραφική δουλειά. Γιατί… «Έξοδος 2»; Γιατί είναι η δεύτερη δική μου δισκογραφική προσπάθεια, και επειδή υπάρχει και η «Αττική οδός» που αναφέρεται σε εξόδους. Αγαπημένο κομμάτι; Δυσκολεύομαι να διαλέξω, αλλά από στιχουργικής άποψης η «Αττική οδός», της Sunny Μπαλτζή, μπαίνει αυτόματα στα τραγούδια που με άγγιξαν αμέσως. Είναι

Μαγειρεύεις; Τι φτιάχνεις; Ναι, μαγειρεύω πολύ. Μαγειρεύω για τους φίλους μου, μαγειρεύω και για τον εαυτό μου. Φτιάχνω ελληνικά παραδοσιακά πιάτα, αλλά παίζω και με ξενόφερτες συνταγές. Γενικώς πειραματίζομαι αρκετά με τις γεύσεις, αλλά δεν είμαι της υπερβολής. Θέλω να υπάρχει μέτρο στα υλικά που βάζω, δεν είμαι της σχολής «όσο πιο πολλά τόσο πιο καλά». Αν ερχόμουν σπίτι σου για φαγητό, τι θα μου έφτιαχνες δηλαδή; Αν σου αρέσουν τα παραδοσιακά, θα σου έφτιαχνα φασολάδα που λένε ότι είναι το καλύτερό μου. Αν ήθελες πιο περίεργες γεύσεις, θα σου ετοίμαζα σολομό με εστραγκόν, κρεμμύδι, σαφράν και γάλα καρύδας – δική μου συνταγή. Αν ανοίξω το ψυγείο σου, τι θα βρω μέσα; Έχω γεμάτο ψυγείο, έχει λαχανικά, φρούτα, πολλά τυριά –τα λατρεύω-, σπιτικά dressings για τις σαλάτες μου… Αν ανοίξω την καρδιά σου; Ευτυχώς θα βρεις κι εκεί πολλά, πολλούς ανθρώπους, το σπίτι μου, το τραγούδι, ποιητές, ζωγράφους… Ποια είναι η μεγαλύτερη κραιπάλη που κάνεις; Είμαι σε φάση που προσπαθώ να ελέγχω τις κραιπάλες μου. Μου αρέσει πολύ το φαγητό και αν κάτσω να φάω απερίσκεπτα, θα φάω πάρα πολύ. Δεν με ενδιαφέρουν τα πατατάτια, τα junk και τα γλυκά. Αλλά, για παράδειγμα, μπορεί να έχω φάει μόλις, να πάω σε ένα μεζεδοπωλείο που τρώνε οι φίλοι μου, και να ξαναφάω! Στην κουζίνα σου τι μουσική παίζει συνήθως; Όταν μαγειρεύω, τις περισσότερες φορές ακούω ραδιόφωνο. Αλλά όταν φτιάχνω πίτες και ψωμιά, βάζω πιο χαλαρή, chillout μουσική. Για να ξεκουραστεί η ζύμη; (γελάει) Ναι, μάλλον!

Πες ότι αύριο μαθαίνεις πως υπάρχει μια μυστική υπηρεσία που έχει στόχο να σκοτώσει όλους τους τραγουδιστές με καλή φωνή. Θα κρυφτείς; Και αν ναι, πού; Δεν θα κρυφτώ. Θα περιμένω να δω αν ενδιαφέρονται και αν με θεωρούν καλή τραγουδίστρια. Τι διαφορά έχει η Ελεωνόρα σήμερα από την Ελεωνόρα όταν ξεκίναγε το τραγούδι πριν 7 χρόνια; Μόνο η ελιά στο πρόσωπό μου έχει μείνει ίδια. Όλα τα άλλα άλλαξαν. Τι εύχεσαι το βράδυ όταν πέφτεις στο κρεβάτι σου; Να ξυπνήσω. Φεύγοντας σκεφτόμουν: Τι περίεργη ευχή που ήταν αυτή, από ένα κορίτσι τόσο «ξύπνιο», από ένα κορίτσι που με τη φωνή του κατάφερε να μας ξυπνήσει όλους. Από ένα καθόλου συνηθισμένο κορίτσι. Ιnfo: Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη εμφανίζεται κάθε Παρασκευή και Σάββατο στο Σταυρό του Νότου Plus (Φραντζή 14, Ν. Κόσμος, τηλ.: 2109226975), με τον Ησαϊα Ματιάμπα και τον Θανάση Αλευρά. Το cd της " Έξοδος 2" κυκλοφορεί στα δισκοπωλεία από την Minos-EMI.

ΕΠΟΧΙΚΑ (

) ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΣΑΜΟΥΡΑ (

) IML

Τα κρασάτα Ένας ζεστός μεζές μαγειρεμένος με κρασί ήταν ανέκαθεν από τους πλέον ευπρόσδεκτους για τους Έλληνες συνδαιτυμόνες, είτε σερβιριζόταν σε επίσημη ροτόντα είτε στο κλασικό τραπεζάκι καφενείου. Ειδικά τις μέρες της Σαρακοστής, τα λεγόμενα «κρασάτα» δεν είναι απλώς ευπρόσδεκτα, αλλά σχεδόν επιβεβλημένα! Οι Ελληνίδες νοικοκυρές -και οι Έλληνες νοικοκύρηδες βεβαίως βεβαίως- από νωρίς ανακάλυψαν ότι το κρασί συνδυασμένο με το ελαιόλαδο και το κρεμμύδι μπορούσε να δώσει νεύρο και σπιρτάδα στα μαγειρευτά τους, προσφέροντας εξαιρετικά γευστικές σάλτσες. Έτσι, δίπλα στα παραδοσιακά κοκκινιστά επινόησαν και μια δεύτερη κατηγορία «άσπρων πιάτων», που δεν είχαν ανάγκη τον πελτέ και την ντομάτα. Ο λόγος για τα κρασάτα, ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κεφάλαιο της ελληνικής γαστρονομικής παράδοσης. Αξιοποιώντας το κρασί ως επιφανή «γκεστ σταρ», πέτυχαν με τους ίδιους πρωταγωνιστές, δηλαδή το κοτόπουλο, το χοιρινό, το κυνήγι ή το ψάρι και τα θαλασσινά (στις περιοχές όπου αφθονούσαν), να δημιουργούν ενδιαφέρουσες εναλλαγές στο καθημερινό τραπέζι. Πρόσθεταν το κρασί στην κατσαρόλα αφού είχαν τσιγαρίσει στο ελαιόλαδο το κρεμμύδι και τις μερίδες του κρέατος, του κοτόπουλου, των θαλασσινών κ.λπ. Έκλειναν αμέσως το καπάκι «για να μη χαθεί η μυρωδιά» και μόλις άκουγαν το χαρακτηριστικό «τσιρτσίρισμα» που κάνουν τα υλικά όταν απορροφήσουν τους ζωμούς και είναι στο τσακ να ...αρπάξουν, ξανάνοιγαν την κατσαρόλα και πρόσθεταν το βασικό ζωμό ή το νερό, για την τελική φάση του μαγειρέματος. Ακόμη και σήμερα αυτή είναι η πιο συνηθισμένη «τακτική» σβησίματος με κρασί - στο ένθετο με τις συνταγές μας θα βρείτε έξι λαχταριστές συνταγές να την εφαρμόσετε! Τα κρασάτα της Σαρακοστής Κουζίνα της νηστείας χωρίς κρασί δε γίνεται. Και σ’ αυτό συνηγορούν δύο βασικοί παράγον τες: Πρώτον, με την απουσία του κρέατος, των αυγών και των γαλακτοκομικών, ο γευστικός ορίζοντας στενεύει χαρακτηριστικά πολύ. Τόσο, ώστε ακόμη και το παιχνίδι με τις σάλτσες -που είθισται να χρησιμοποιούνται για να μεταμορφώνουν γευστικά τις βασικές πρώτες ύλες- αίφνης ξεμένει από θρυλικούς παίκτες όπως το αβγολέμονο για την παραδοσιακή κουζίνα ή η κρέμα γάλακτος για τη νεοελληνική. Η ντομάτα και το

16

κρασί μοιάζουν να είναι οι μόνες εύκολες στην καθημερινότητα εναλλακτικές οδοί που ανοίγονται μπροστά στο μάγειρα ή τη μαγείρισσα ενός νηστίσιμου μαγειρευτού. Αν το θέλει κόκκινο, θα διαλέξει την πρώτη, αν το θέλει λευκό, τη δεύτερη. Κι εδώ είναι που έρχεται και κολλάει ο έτερος παράγοντας βάσει του οποίου σαρακοστιανό τραπέζι χωρίς κρασάτο φαγητό δε γίνεται: η θαυμαστή γευστική σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ του οίνου και των θαλασσινών - των πιο συνηθισμένων και πιο αγαπητών πρωταγωνιστών των ημερών αυτών. Είτε πρόκειται για οστρακοειδή και οστρακόδερμα, όπως τα μύδια, οι γαρίδες και οι καραβίδες, είτε πρόκειται για μαλάκια, όπως το χταπόδι και οι σουπιές, το πάντρεμα με το κρασί αποδεικνύεται «ύμνος στη γευστική ισορροπία». Κι αυτό γιατί μπορεί μια ντοματένια σάλτσα να είναι πολύ πιο πλούσια και χορταστική -ειδικά αν συνυπολογίσουμε το ψωμί που βουτάμε εντός της- συμπεριφέρεται όμως άθελά της επιθετικά στους ντελικάτους πρωταγωνιστές της θάλασσας και τους «καπελώνει» με τον πληθωρικό της χαρακτήρα. Αντίθετα, το κρασί συνεισφέρει διακριτικά με τη σπιρτάδα του και το άρωμά του, αφήνοντας ταυτόχρονα χώρο στα μύδια, το χταποδάκι ή τις σουπιές να ξεδιπλώσουν κι αυτά τις τόσο ιδιαίτερες θαλασσινές προσωπικότητές τους. Από τα θαλασσινά πολύ δημοφιλείς στην ελληνική κουζίνα, ιδιαίτερα τις μέρες της Σαρακοστής, είναι οι κρασάτες σουπιές με το σπανάκι, το κρασάτο χταποδάκι καθώς και τα μύδια, είτε σερβίρονται μόνα τους, αχνιστά, είτε ως βασική παράμετρος ενός λαχταριστού μυδοπίλαφου ή μιας θεσπέσιας σπαγγετάδας. Ποιο κρασί άραγε; Το ερώτημα «ποιο κρασί με ποιο φαΐ» θα συμφωνήσετε πως συγκαταλέγεται στα χιλιοακουσμένα και σίγουρα χιλιοαπαντημένα στο χώρο της μαγειρικής ερωτήματα, είτε μιλάμε για περιοδικά είτε για τηλεόραση ή σάιτ. Αντιθέτως, το ερώτημα «ποιο κρασί σε ποιο φαΐ» δε φαίνεται να απασχολεί με την ίδια θέρμη το κοινό - και άρα τους

ειδικούς. Φαίνεται ότι οι περισσότεροι από μας συνήθως -θεωρούμε πως- έχουμε την απάντηση επ’ αυτού δεδομένη και δε χρειάζεται να το ψάξουμε περισσότερο: άλλοι θα διαλέξουμε «όποιο κρασί βρούμε ανοιχτό στο ψυγείο» κι άλλοι «εκείνο το φθηνό, στο πλαστικό μπουκάλι». Κάποιοι πιθανώς θα ακολουθήσουν ενστικτωδώς και στο μαγείρεμα τον πρακτικό κανόνα της οινοποσίας: λευκό για τα λευκά κρέατα ή όσα έχουν λευκή σάλτσα και τα ψάρια, κόκκινο για τα βαριά κόκκινα κρέατα και τα κοκκινιστά. Παρότι και ο κανόνας αυτός -όπως κάθε κανόνας- έχει τις εξαιρέσεις του, στην καθημερινή μαγειρική αποδεικνύεται σχετικά ασφαλής.

Δύο πρακτικά tips Υπάρχει μια βασική -και πολύ απλή- αρχή πάνω στην οποία μπορεί με ασφάλεια να στηριχτεί κανείς για ένα everyday cooking with wine: κρασί που είναι καλό για να το πιεις είναι καλό και για να το μαγειρέψεις. Αυτό δε σημαίνει «τρέχω και αγοράζω λευκά των 20 ευρώ αλλιώς καταστράφηκε ο μπεκρή μεζές». Σημαίνει απλώς ότι δε χρησιμοποιούμε ποτέ κρασί-«ξίδι» για το φαγητό μας. Σε ανάλογη περίπτωση προτιμούμε το ίδιο το ξίδι, που δίνει και εξαιρετικά πιάτα (βλέπε χταπόδι ξιδάτο). Είναι πολύ απλά τα πράγματα: κρασί που δεν πίνεται, δεν τρώγεται κιόλας! Μια δεύτερη, άκρως πρακτική συμβουλή είναι η εξής: ποιο κρασί σκοπεύετε να σερβίρετε με το κρασάτο φαγητό σας; Ε, απ’ αυτό αγοράστε ένα επιπλέον μπουκάλι για να το χρησιμοποιήσετε κατά την παρασκευή του φαγητού. Ό,τι περισσέψει, βγάλτε το στο τραπέζι.

που αξίζει να μαγειρέψετε από την Κωνσταντίνα Αθανασίου

Φωτογραφίες: Γιώργος Δρακόπουλος, Λάμπρος Μέντζος, Visual Photos, IML Food styling: Αλεξάνδρα Τασουνίδου, Βίκυ Σμυρλή

ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΤΑΣ, ΤΟ ΚΡΑΤΑΣ!

ΓΕ Σ ΟΙ ΣΥΝΤΑ ΥΝ ΜΑΣ ΕΧΟ ΕΙ! ΥΤ ΜΑΓΕΙΡΕ

ΜΑΡΤΙΟΣ 11

σπιτικές συνταγές για το τραπέζι του Μαρτίου

39

Ψαροκεφτέδες με ούζο ή τσίπουρο

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 20΄ | Αναμονή 30΄ | Ψήσιμο 20΄ | Εύκολο

Για 4 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

φιλέτα ψαριού (μπακαλιάρος, πεσκανδρίτσα ή γαλέος) 750 γρ. βρασμένα, χωρίς πέτσα και κόκαλα κρεμμύδι 1 ψιλοκομμένο φρέσκα κρεμμυδάκια 2 ψιλοκομμένα πατάτες 3 βρασμένες και λιωμένες με πιρούνι σκόρδο 2 σκελίδες λιωμένες αυγά 2 χτυπημένα ελαιόλαδο 3 κουταλιές της σούπας και επιπλέον για το τηγάνισμα μαϊντανός 3 κουταλιές της σούπας φρέσκος, ψιλοκομμένος ρίγανη 1 κουταλάκι του γλυκού αλεύρι για το πασπάλισμα ούζο ή τσίπουρο Μπαμπατζίμ του Ανέστη Μπαμπατζιμόπουλου 50 ml αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο

1.Κομματιάζετε το βρασμένο ψάρι και το αναμειγνύετε με τα κρεμμύδια (τα φρέσκα και το ξερό), τις λιωμένες πατάτες, το σκόρδο, τα αυγά, τρεις κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο, το μαϊντανό, τη ρίγανη, το ούζο (ή το τσίπουρο), το αλάτι και φρεσκοαλεσμένο μαύρο πιπέρι.

2.Ζυμώνετε το μείγμα και το πλάθετε σε 24 μικρούς κεφτέδες. Πασπαλίζετε τους κεφτέδες με αλεύρι και τους αφήνετε στο ψυγείο για 30΄ να σφίξουν.

3.Ζεσταίνετε αρκετό λάδι σε ένα βαθύ αντικολλητικό τηγάνι και τηγανίζετε τους κεφτέδες μέχρι να ροδίσουν από όλες τις πλευρές. Τους αφήνετε να στραγγίσουν σε απορροφητικό χαρτί και τους σερβίρετε.

Σουπιές με σπανάκι

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 30΄ | Ψήσιμο: 1 ώρα | Μέτριας δυσκολίας

Για 4-6 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

σουπιές 1 κιλό ελαιόλαδο 1 φλιτζάνι του τσαγιού κρεμμυδάκια φρέσκα 5 ψιλοκομμένα άνηθος 1 ματσάκι, ψιλοκομμένο μάραθος λίγος, ψιλοκομμένος δυόσμος λίγος, ψιλοκομμένος σπανάκι 1½ κιλό αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο κρασί λευκό Ασπρολίθι του Άγγελου Ρούβαλη 100 ml

1.Καθαρίζετε τις σουπιές από τα κόκαλα και το μελάνι. Αδειάζετε τα σακουλάκια με το μελάνι σε λεκανίτσα με 4 ποτήρια νερό, ώστε να κατασταλάξει η άμμος που βρίσκεται στο μελάνι. Σοτάρετε τα κρεμμυδάκια, τον άνηθο, το μάραθο και το δυόσμο ελαφρά.

2.Ψιλοκόβετε τις σουπιές και τις σοτάρετε και αυτές. Ρίχνετε λίγο πιπέρι. Όταν σοταριστούν, παίρνετε λίγο-λίγο από το νερό που είχατε ρίξει το μελάνι και το προσθέτετε στις σουπιές. Χαμηλώνετε τη φωτιά και τις αφήνετε να βράσουν.

3.Όταν έχουν μισοβράσει, προσθέτετε το σπανάκι ψιλοκομμένο και λίγο ακόμη από το νερό. Όταν σβήσετε το φαγητό, ρίχνετε λίγο αλάτι και δύο κουταλιές άσπρο κρασί.

Ψάρι φέτα αλά σπετσιώτα με κρασί Προετοιμασία: 30΄ | Αναμονή: 1 ώρα | Ψήσιμο: 1 ώρα και 20΄| Μέτριας δυσκολίας

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 4-5 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

Συναγρίδα, σφυρίδα ή μαγιάτικο 1½ κιλό, κομμένο σε φέτες λεμόνι 1 ντοματίνια 750 γρ. ώριμα ελαιόλαδο 1 φλιτζάνι φρυγανιά τριμμένη 1 κουταλιά της σούπας κρεμμύδι ξερό 1 κομμένο σε φετάκια σκόρδο 4 σκελίδες, ψιλοκομμένες κρασί λευκό Ασύρτικο από τα Ελληνικά Κελλάρια Οίνων 100 ml μαϊντανός 1/2 ματσάκι, ψιλοκομμένος αλάτι λίγο πιπέρι φρεσκοτριμμένο

1.Καθαρίζετε και πλένετε τις φέτες του ψαριού. Τις στεγνώνετε καλά. Στύβετε το λεμόνι για να πάρετε το χυμό του. Ξεφλουδίζετε τα ντοματίνια, αφαιρείτε τους σπόρους και τα πολλά υγρά και τα χοντροκόβετε.

2.Χαράσσετε με κοφτερό μαχαίρι και από τις δύο πλευρές τις φέτες του ψαριού. Τις τρίβετε με το χυμό λεμονιού και τις αλατοπιπερώνετε. Τις τοποθετείτε σε μεγάλο ταψί, περιχύνετε με το μισό λάδι, πασπαλίζετε με τη φρυγανιά και τις αφήνετε να σταθούν για 1 ώρα.

3.Βάζετε το υπόλοιπο μισό λάδι σε κατσαρόλα σε δυνατή φωτιά, ρίχνετε και σοτάρετε ελαφρά το κρεμμύδι και το σκόρδο. Προσθέτετε τα ντοματίνια, το κρασί και το μαϊντανό, σκεπάζετε και σιγοβράζετε ώσπου να δέσει καλά η σάλτσα.

4.Περιχύνετε με αυτή τη σάλτσα ντομάτας τις φέτες ψαριού και ψήνετε στους 175 - 180 °C για 1 ώρα περίπου, περιχύνοντάς τα πού και πού με τη σάλτσα.

Μπακαλιάρος σε κουρκούτι ούζου

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 30΄-35΄ | Ψήσιμο: 25΄| Μέτριας δυσκολίας

Για 6-8 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

μπακαλιάρος 2 φιλέτα ολόκληρα ούζο Μπαμπατζίμ του Ανέστη Μπαμπατζιμόπουλου 125 ml νερό 1/2 φλιτζάνι τσαγιού αλεύρι 2 φλιτζάνια του τσαγιού σόδα 1/2 κουταλάκι του γλυκού ελαιόλαδο για το τηγάνισμα αρακάς σοτέ και πατάτες τηγανητές για το γαρνίρισμα

1. Ξαλμυρίζετε τον μπακαλιάρο σύμφωνα με τις οδηγίες της συσκευασίας του, τον βγάζετε από το νερό και τον τοποθετείτε σε διπλό απορροφητικό χαρτί να στεγνώσει εντελώς. Κατόπιν ετοιμάζετε το κουρκούτι ως εξής: διαλύετε μέσα στο νερό και στο ούζο το αλεύρι μαζί με τη σόδα. Ανακατεύετε με ένα πιρούνι έως ότου το μείγμα γίνει λείο και πηχτό (χυλός).

2. Βυθίζετε στο μείγμα αυτό ένα-ένα τα κομμάτια του μπακαλιάρου. Ζεσταίνετε το λάδι και τηγανίζετε τα φιλέτα του ψαριού μέχρι να αποκτήσουν και από τις δύο πλευρές χρυσοκίτρινο χρώμα.

3. Μεταφέρετε τον μπακαλιάρο σε πιατέλα, την οποία έχετε στρώσει με απορροφητικό χαρτί, για να στραγγίσει το λάδι του. Κατόπιν τον σερβίρετε αμέσως, συνοδεύοντάς τον αν θέλετε με αρακά σοτέ ή πατάτες τηγανητές.

Κουνέλι με ελιές, κρασί και μουστάρδα Προετοιμασία: 30΄| Αναμονή: 1 ώρα | Ψήσιμο: 1 ώρα και 30΄ | Μέτριας δυσκολίας

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 4-6 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

κουνέλι 1 γύρω στο 1½ κιλό, κομμένο σε μερίδες ξίδι ½ φλιτζάνι του τσαγιού ελαιόλαδο 4-5 κουταλιές της σούπας κρεμμύδια 2 ψιλοκομμένα σκόρδο 2 σκελίδες, ψιλοκομμένες ροζέ κρασί Μελισσόμαντρα Κτήμα Καλλιγά 100 ml ελιές Καλαμών 150 γρ. (χωρίς τα κουκούτσια) μυρωδικά (θυμάρι και βασιλικό) 2 κουταλιές της σούπας γιαούρτι στραγγιστό 3 κουταλιές της σούπας μουστάρδα γλυκιά 1 κουταλιά της σούπας κορν φλάουρ 1 κουταλιά της σούπας, διαλυμένο σε ελάχιστο νερό αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο

1. Πλένετε τις μερίδες του κουνελιού και τις τοποθετείτε σε λεκάνη με ξίδι και νερό. Τις αφήνετε να μαριναριστούν για 1 ώρα. Κατόπιν τις στραγγίζετε και τις αλατοπιπερώνετε καλά.

2. Ζεσταίνετε το λάδι σε μεγάλη κατσαρόλα και ροδίζετε τις μερίδες του κουνελιού. Προσθέτετε τα κρεμμύδια και το σκόρδο και συνεχίζετε το σοτάρισμα για 3΄-4΄ ακόμη. Κατόπιν σβήνετε με το κρασί και προσθέτετε τα μυρωδικά και λίγο ζεστό νερό. Σιγοβράζετε το φαγητό για 1 ώρα.

3. Στο μεταξύ, ζεματίζετε τις ελιές για 2΄-3΄ σε καυτό νερό και τις στραγγίζετε. Τις προσθέτετε στην κατσαρόλα με το κουνέλι. Αφήνετε το φαγητό να βράσει για 15΄ ακόμη. Στο τέλος βγάζετε με τρυπητή κουτάλα τις ελιές και τις μερίδες του κουνελιού και τις τοποθετείτε σε πιατέλα.

4. Προσθέτετε στη σάλτσα το γιαούρτι χτυπημένο με το κορν φλάουρ και τη μουστάρδα και τη βράζετε σε πολύ χαμηλή φωτιά για 3΄ ακόμη. Περιχύνετε τις μερίδες του κουνελιού με τη σάλτσα μουστάρδας και σερβίρετε.

Μοσχάρι κρασάτο με κρεμμύδια και μανιτάρια Προετοιμασία: 30΄ | Ψήσιμο: 1 ώρα και 45΄| Εύκολο

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 6 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

μοσχαρίσιο κρέας 1 κιλό κότσι ή ουρά, κομμένο σε μερίδες μανιτάρια καλλιεργημένα 250 γρ. κρεμμύδια στιφάδου 5-6 καθαρισμένα κόκκινο κρασί παλαίωσης (Ιανός Syrah Άγγελου Ρούβαλη) 250 ml σκόρδο 1-2 σκελίδες, ψιλοκομμένες αλεύρι 1 κουταλιά της σούπας αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο μαϊντανός 2 κουταλιές, ψιλοκομμένος (προαιρετικά) ελαιόλαδο 1/2 φλιτζάνι

1. Αλατοπιπερώνετε το κρέας. Πλένετε γρήγορα τα μανιτάρια για να μη μαυρίσουν, τα σκουπίζετε και κόβετε τα πόδια τους. Ζεσταίνετε το λάδι και ροδίζετε τις μερίδες του κρέατος από όλες τις πλευρές.

2. Βγάζετε το κρέας με τρυπητή κουτάλα και ρίχνετε στο ίδιο λάδι τα μανιτάρια και τα κρεμμύδια στιφάδου. Τα σοτάρετε και αυτά. Ψιλοκόβετε το σκόρδο και το σκορπίζετε μέσα στην κατσαρόλα. Πασπαλίζετε με το αλεύρι.

3. Σβήνετε με το κρασί και προσθέτετε αλατοπίπερο. Σιγοβράζετε για 1 ώρα και 30΄, μέχρις ότου εξατμισθεί το κρασί και μείνει μια πλούσια σάλτσα. Σερβίρετε το κρέας με τα μανιτάρια, τα κρεμμύδια και τη σάλτσα τους και πασπαλίζετε προαιρετικά με μαϊντανό.

!

E T I S NEW

Από τη Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011 Αναζητήστε μας ανανεωμένους στη γνωστή διεύθυνση www.icookgreek.com Βρείτε ΣΥΝΤΑΓΕΣ! Με ένα νέο, εύκολο και ξεκάθαρο μενού βρείτε τη συνταγή που ψάχνετε ανάμεσα στις εκατοντάδες που φιλοξενεί το ανανεωμένο site του I Cook Greek. Χρησιμοποιήστε το ψαχτήρι μας αναγράφοντας τη λέξη-κλειδί για να βρείτε με ένα κλικ όλες τις συνταγές που περιέχουν π.χ. «κοτόπουλο» ή ανατρέξτε στις ενότητες είτε για να εμπνευστείτε από συγκριμένες κατηγορίες, π.χ. «παραδοσιακή κουζίνα» είτε για να βρείτε τον αγαπημένο σας δημιουργό, π.χ. «Κωνσταντίνα Αθανασίου». Βαθμολογήστε τη συνταγή που σας άρεσε και που σας πέτυχε με άριστα τους 5 σκούφους και αφήστε εύκολα το σχόλιό σας ή την ερώτησή σας, αν κάτι σας προβληματίζει στην εκτέλεση. Θα σας απαντήσουμε άμεσα. Ανεβάστε τη δική σας συνταγή και μοιραστείτε με ένα κλικ το περιεχόμενο με τους φίλους και τις φίλες σας με τα πιο γνωστά social media.

Περάστε το ΑΛΚΟΤΕΣΤ! Το κρασί είναι μια μεγάλη ιστορία …χωρίς τέλος. Ενημερωθείτε για τις εξελίξεις και τις νεότερες ετικέτες, αλλά και για διαχρονικά ζητήματα που απασχολούν τους οινόφιλους, όπως το ταίριασμά του με το φαγητό, η συντήρηση ή η παλαίωσή του, οι ξένες και ντόπιες ποικιλίες… Για όσους αρέσκονται να ψάχνουν τα πράγματα σε βάθος, εδώ θα βρουν ιστορίες που συνδέουν το κρασί με την αρχαιοελληνική και τη χριστιανική παράδοση. Αν πάλι είστε περισσότερο φίλος του τσίπουρου και του ούζου κινηθείτε προς την ενότητα «αποστάγματα». Το ίδιο ισχύει και για τις μπίρες, που έχουν τη δική τους θέση στο site, αλλά και τα λεγόμενα «σκληρά» ποτά, όπως το ουίσκι, η βότκα, το τζιν, το Martini. Κλικάρετε και …στην υγειά σας.

Μπλέξτε σε ΙΣΤΟΡΙΕΣ! Μια ενότητα που θα βρείτε Αφιερώματα, κείμενα επώνυμων φίλων μας, νέα από τον Πλανήτη της Γεύσης, αλλά κι απ’ την πολύ κοντινή μας αγορά, προτάσεις των συντακτών για ενδιαφέροντα προϊόντα, μαμαδίστικους προβληματισμούς, εξελίξεις στο χώρο των bio-products, ταξιδιωτικές εμπειρίες, νοσταλγικά κείμενα από το τραπέζι των παιδικών μας χρόνων, προτάσεις για εστιατόρια και μπαρ, ιδέες για πιο ευχάριστες στιγμές στο σπίτι και βέβαια τα blogs μας και κείμενα γνώμης από όλους εμάς αλλά και από κατά καιρούς φιλοξενούμενούς μας που σχολιάζουν όσα συμβαίνουν γύρω μας.

Ανατρέξτε στα ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ. Η μαγειρική είναι τέχνη και κάθε τέχνη, όσο μοντέρνα ή ελεύθερη κι αν θέλει να είναι, στηρίζεται σε κάποια κλασική βάση. Εδώ θα βρείτε απαντήσεις για διάφορες απορίες που μπορεί να σας γεννηθούν, όταν αποφασίσετε να μπείτε στην κουζίνα. Θα βρείτε βασικές συνταγές για ζύμες και για σάλτσες, οδηγίες για το Ψάρι, το Χοιρινό, το Μοσχάρι, το Κυνήγι, Λεξικό Μαγειρικής, λίστα με τα Ελληνικά Παραδοσιακά Προϊόντα, πληροφορίες για τη μεσογειακή δίαιτα και εν ευθέτω χρόνω video που θα σας καθοδηγούν σε πιο σύνθετα μαγειρικά εγχειρήματα.

Ελιόπιτες με πιπεριές Φλωρίνης Προετοιμασία: 20΄ | Ψήσιμο: 35΄-40΄ | Εύκολο

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για για 12 ελιόπιτες

Υλικά

Εκτέλεση

Σφολιάτα ΚΑΝΑΚΙ 1 πακέτο (2 φύλλα) πράσινες ελιές, γεμιστές με πιπεριά 12 πιπεριές Φλωρίνης κονσέρβας 3 ψημένες, ψιλοκομμένες φρέσκος δυόσμος 1/2 ματσάκι φρέσκος μαϊντανός 1/2 ματσάκι φρέσκα κρεμμυδάκια 3 ψιλοκομμένα πατέ πράσινης ελιάς 200 γρ. σάλτσα ντομάτας 1/2 φλιτζάνι, έτοιμη ή σπιτική ελαιόλαδο ή φυτική μαργαρίνη για το άλειμμα

1. Ξεπαγώνετε τη σφολιάτα σύμφωνα με τις οδηγίες στη συσκευασία. Κόβετε κάθε φύλλο σφολιάτας σε 6 δίσκους με μεγάλο κουπ πατ ή τσέρκι. Ψιλοκόβετε το μαϊντανό, το δυόσμο και τα κρεμμυδάκια και τα ανακατεύετε με το πατέ ελιάς και τις πιπεριές. Αφήνετε το μείγμα της γέμισης στην άκρη.

2. Προθερμαίνετε το φούρνο σας στους 200 °C. Τοποθετείτε τη γέμιση με τις ελιές στο κέντρο του δίσκου και βάζετε στο κέντρο μια γεμιστή ελιά, πιέζοντας να βυθιστεί. Διπλώνετε τη σφολιάτα σε σχήμα μισοφέγγαρου. Πατάτε τις άκρες με βρεγμένα δάχτυλα για να κολλήσουν.

3. Φτιάχνετε με τα υπόλοιπα υλικά 11 ελιόπιτες ακόμη. Βάζετε τις ελιόπιτες σε ταψί αλειμμένο με λάδι ή μαργαρίνη και τις ψήνετε στους 200 °C, μέχρι να ροδίσουν.

Κρεμμυδοπιτάκια νηστίσιμα

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 20΄ | Ψήσιμο: 50΄ | Εύκολο

Για 10 κομμάτια

Υλικά

Εκτέλεση

Στρογγυλά Κουρού ΚΑΝΑΚΙ 1 πακέτο (20 πιτάκια) ελαιόλαδο 2/3 φλιτζανιού του τσαγιού κρεμμύδια 600 γρ., κομμένα σε ροδέλες πράσα 2 κομμένα σε ροδέλες μανιτάρια 200 γρ., κομμένα σε φετάκια δυόσμος 4 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος ντομάτες 2 χωρίς τις φλούδες και τους σπόρους, ψιλοκομμένες κρασί 100 ml λευκό ξηρό αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο

1. Ξεπαγώνετε τα στρογγυλά τεμάχια της Ζύμης Κουρού σύμφωνα με τις οδηγίες. Βράζετε τα κρεμμύδια και τα πράσα σε λίγο νερό για 15’ περίπου. Τα στραγγίζετε καλά. Ζεσταίνετε το λάδι και σοτάρετε τα μανιτάρια για 5’-6’. Προσθέτετε το μείγμα των κρεμμυδιών και του πράσου και συνεχίζετε το σοτάρισμα για 5’-6’ ακόμη. Αλατοπιπερώνετε. Σβήνετε με το κρασί και βράζετε μέχρι να εξατμιστούν πολύ καλά τα υγρά τους. Κατόπιν αποσύρετε από τη φωτιά, ρίχνετε το δυόσμο και τις φρέσκες ντομάτες (προσοχή χωρίς υγρά) και ανακατεύετε καλά.

2. Σε αντικολλητική φόρμα για 10 μάφινς τοποθετείτε τα στρογγυλά τεμάχια της ζύμης, ένα σε κάθε θέση. Βάζετε σε κάθε πιτάκι από 1 κουταλιά της σούπας γέμιση και το κλείνετε από πάνω με ένα δεύτερο πιτάκι πιέζοντας με βρεγμένα δάκτυλα γύρω γύρω για να κολλήσουν τα δύο πιτάκια καλά. Ψήνετε τα πιτάκια σε ταψί αλειμμένο με λάδι στους 200 °C για 20’-25’, μέχρι να ροδίσουν.

Tip: Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και 2 μεγάλα φύλλα Ζύμης Κουρού τα οποία θα κόψετε στις διαστάσεις που έχουν τα δικά σας φορμάκια.

Λαχανόπιτα της γιαγιάς

Κωνσταντίνα Αθανασίου

Προετοιμασία: 20΄| Ψήσιμο: 40-45΄ | Μέτριας δυσκολίας

Για 6-8 άτομα

Υλικά για τη ζύμη

Εκτέλεση

Ζύμη της Γιαγιάς ΚΑΝΑΚΙ 1 πακέτο (6 φύλλα) σπανάκι 250 γρ. βλίτα 250 γρ. γλιστρίδα 1 ματσάκι πράσα 3 φρέσκα κρεμμυδάκια 1 ματσάκι πιπεριά Φλωρίνης 1 ψητή κονσέρβας, στραγγισμένη από το λάδι μαϊντανός 1/2 ματσάκι άνηθος 1/2 ματσάκι αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο ελαιόλαδο 1 φλιτζάνι

1. Ξεπαγώνετε καλά τη Ζύμη της Γιαγιάς. Ετοιμάζετε πρώτα τη γέμιση: Πλένετε τα χόρτα (σπανάκι, βλίτα, γλιστρίδα), τα πράσα και το κρεμμυδάκι και τα αφήνετε να στραγγίξουν καλά. Τα ψιλοκόβετε και τα ανακατεύετε όλα μαζί σε μια λεκάνη. Προσθέτετε την πιπεριά και τα μυρωδικά (άνηθο και μαϊντανό), ψιλοκομμένα. Προσθέτετε 4-5 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο και αλατοπιπερώνετε. Τρίβετε καλά τα χορταρικά με τα χέρια σας.

2. Αλείφετε με ελαιόλαδο το εσωτερικό και τα τοιχώματα ορθογώνιου ταψιού. Στρώνετε τα μισά φύλλα στο ταψί ως εξής: Ξεχωρίζετε ένα φύλλο ζύμης, με τη βοήθεια του πλαστικού φιλμ. Τοποθετείτε το φύλλο στο ταψί καλύπτοντας περίπου τα 2/3 του πάτου και ένα μέρος από τα πλαϊνά του ταψιού, ώστε το φύλλο να εξέχει λίγο. Στρώνετε το δεύτερο φύλλο με τον ίδιο τρόπο, αλλά καλύπτοντας το μέρος του ταψιού που πριν έμεινε ακάλυπτο. Αλείφετε με ελαιόλαδο και απλώνετε στο κέντρο του ταψιού το τρίτο φύλλο.

3. Απλώνετε ομοιόμορφα τη γέμιση. Σκεπάζετε με τα υπόλοιπα φύλλα (λαδώνοντας και πάλι καλά το καθένα) και τυλίγετε τις άκρες της ζύμης που περισσεύει γύρω γύρω, στρίβοντάς τες ελαφρά. Χαράσσετε την επιφάνεια της πίτας σε τετράγωνα κομμάτια και αλείφετε και το τελευταίο φύλλο με ελαιόλαδο.

4. Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 °C για 40’-45’, μέχρι η πίτα να πάρει χρώμα (όχι πολύ σκούρο). Μόλις βγάλετε την πίτα από το φούρνο, τη ραντίζετε με λίγο νερό και τη σκεπάζετε με πετσέτα μέχρι να τη σερβίρετε.

Πακετάκια με θαλασσινά και λαχανικά Προετοιμασία: 25΄ | Ψήσιμο: 25΄ | Εύκολο

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 12 πακετάκια

Υλικά για τα κεφτεδάκια

Εκτέλεση

Φύλλο Παραδοσιακό ΚΑΝΑΚΙ 1 πακέτο (6 φύλλα) καραβιδόψιχα 300 γρ. γάμπαρες ή μεγάλες γαρίδες 12 βρασμένες και καθαρισμένες φρέσκα κρεμμυδάκια 3 ψιλοκομμένα κολοκυθάκια 3 μεγάλα, κομμένα σε κυβάκια πιπεριές Φλωρίνης 2 καθαρισμένες, ψιλοκομμένες (προαιρετικά) μαϊντανός 4 κουταλιές της σούπας, ψιλοκομμένος ασπράδια 2 ελαιόλαδο 2/3 του φλιτζανιού αλάτι όσο θέλετε πιπέρι φρεσκοτριμμένο

1. Σοτάρετε όλα τα λαχανικά σε 3-4 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο για 5’-7’, προσθέτετε τις γαρίδες και την καραβιδόψιχα χοντροκομμένες και αλατοπιπερώνετε. Κατεβάζετε από τη φωτιά όταν τα υγρά εξατμιστούν εντελώς και προσθέτετε στο μείγμα ένα ασπράδι χτυπημένο και το μαϊντανό. Ανακατεύετε καλά.

2. Για να φτιάξετε τα πακετάκια, κόβετε κάθε φύλλο στη μέση. Το αλείφετε με λάδι και το διπλώνετε στη μέση. Βάζετε στη μια πλευρά 2 κουταλιές από το μείγμα με τα θαλασσινά. Διπλώνετε το φύλλο σα φάκελο κλείνοντας μέσα τη γέμιση και κολλάτε τις άκρες από τους φακέλους με το ασπράδι που περίσσεψε (ελαφρά χτυπημένο για να κολλήσει). Συνεχίζετε και με τα υπόλοιπα φύλλα με τον ίδιο τρόπο, φτιάχνοντας 12 πακέτα συνολικά. Ψήνετε στους 200 °C για 20’-25’.

Τραγανές φωλιές με γαρίδες και σάλτσα ντομάτας Προετοιμασία: 20´| Ψήσιμο: 12΄ | Εύκολο

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 6 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

Φύλλα Κρούστας ΚΑΝΑΚΙ 1 πακέτο (12 φύλλα) γαρίδες 1 κιλό, βρασμένες και καθαρισμένες σάλτσα ντομάτας (έτοιμη ή σπιτική) 2/3 του φλιτζανιού πιπεριά 1 ψητή Φλωρίνης, πολτοποιημένη στο μπλέντερ ελαιόλαδο 6 κουταλιές της σούπας ελιές Καλαμών 10 χωρίς κουκούτσι κάππαρη και πολύχρωμες πιπεριές για το γαρνίρισμα μαϊντανός ή βασιλικός 1 κουταλιά της σούπας, ψιλοκομμένος αλάτι όσο θέλετε πιπέρι λίγο, φρεσκοτριμμένο κάππαρη και πολύχρωμες πιπεριές για το γαρνίρισμα

1. Κόβετε κάθε φύλλο σε 10 τετράγωνα κομμάτια. Αλείφετε με λίγο λάδι 30 μικρά φορμάκια. Τοποθετείτε στο καθένα από αυτά 4 τετράγωνα κομμάτια φύλλου το ένα πάνω στο άλλο, αλείφοντας με λίγο λάδι και αφήνοντας τις άκρες τους να προεξέχουν κάπως ακανόνιστα, ώστε να πάρουν σχήμα φωλιάς. Ψήνετε τις φωλιές για 12’, μέχρι να ροδίσουν. Αφήνετε να κρυώσουν και ξεφορμάρετε προσεκτικά.

2. Ανακατεύετε τη σάλτσα ντομάτας με την πιπεριά, τις ελιές και το μαϊντανό ή το βασιλικό, προσθέτετε λίγο αλατοπίπερο και τη μοιράζετε στις τραγανές φωλιές. Γαρνίρετε κάθε φωλιά με 2 γαρίδες, με κάππαρη και κομματάκια πιπεριάς.

Tip: Οι φωλιές πρέπει να γεμίζονται λίγο πριν το σερβίρισμα, για να παραμείνουν τραγανές.

Γλυκά ρολά με κολοκύθα και καρύδια Προετοιμασία: 20΄ | Ψήσιμο: 40΄ | Εύκολο

Κωνσταντίνα Αθανασίου Για 8 άτομα

Υλικά

Εκτέλεση

Ζύμη Kουρού ΚΑΝΑΚΙ 1 πακέτο (2 φύλλα) κολοκύθα κίτρινη 500 γρ., τριμμένη σε χοντρό τρίφτη σησαμέλαιο 1 φλιτζάνι του τσαγιού ζάχαρη 1 φλιτζάνι σύκα ξερά 1 φλιτζάνι, ψιλοκομμένα καρύδια 1 φλιτζάνι, χοντροκομμένα ινδοκάρυδο 1/2 φλιτζάνι ρούμι 2-3 κουταλιές της σούπας κανέλα σκόνη 1 κουταλιά της σούπας γαρίφαλο σκόνη 1/2 κουταλάκι του γλυκού λίγο σουσάμι για το πασπάλισμα

1. Ξεπαγώνετε τη ζύμη. Για τη γέμιση βάζετε την κολοκύθα σε κατσαρόλα και την αχνίζετε σε χαμηλή φωτιά, ανακατεύοντας συνεχώς μέχρι να βγάλει όλο το νερό της. Αφήνετε να στραγγίξει και να κρυώσει καλά. Βάζετε την κολοκύθα σε μια λεκάνη, προσθέτετε τη ζάχαρη, τα σύκα, το ρούμι, τα καρύδια, το μισό λάδι, την κανέλα, το γαρίφαλο και το ινδοκάρυδο και ανακατέβετε καλά.

2. Ανοίγετε ένα φύλλο Ζύμης Kουρού πάνω σε επίπεδη επιφάνεια. Το αλείφετε με σησαμέλαιο και απλώνετε τη μισή ποσότητα από τη γέμιση. Τυλίγετε ρολό από τη μεγαλύτερη πλευρά. Κάνετε το ίδιο με το άλλο φύλλο και τα υπόλοιπα υλικά.

Aλείφετε με λίγο σησαμέλαιο και πασπαλίζετε με το σουσάμι. Ψήνετε για 45’ στους 180 °C σε προθερμασμένο φούρνο με αντιστάσεις. Το σερβίρετε κομμένο σε φέτες.

Mix AND MATCH

To Ι COOK GREEK προτείνει

Τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΕΛΛΑΡΙΑ προτείνουν

Ελιόπιτες με πιπεριές Φλωρίνης

Σουπιές με σπανάκι

Τραγανές φωλιές με γαρίδες και σάλτσα ντομάτας

Κουνέλι με ελιές

Λαχανόπιτα της γιαγιάς

Μοσχαράκι με κρεμμύδια

Γλυκά ρολά με κολοκύθα και καρύδια

Ψάρι αλά σπετσιώτα

Φουλ από ξηρά φρούτα και καρπούς και με νόστιμη τριφτή ζύμη Κουρού, αυτά τα ολόγλυκα ρολάκια με κολοκύθα θα ταιριάξουν καλά με ένα παλαιωμένο επιδόρπιο κρασί από Μοσχάτο. Δοκιμάστε οπωσδήποτε κάποιο από τα απίθανα γλυκά κρασιά της Σάμου και φυσικά, αν σας βρίσκεται, κάποιο Λημνιό Μοσχάτο.

Το ψάρι δίνει υφή αλλά και δένει το άρωμα και τη γεύση του λαδιού, της ντομάτας και του σκόρδου σε έναν εκρηκτικό γευστικό συνδυασμό. Χρειαζόμαστε λοιπόν κι ένα εκρηκτικό κρασί: την ποικιλία ΑΣΥΡΤΙΚΟ, ειδικά στην αυθεντική, σαντορινιά της προέλευση. Δυνατές οξύτητες, ήπια φρουτώδες αλλά με έντονα ορυκτό άρωμα, το Ασύρτικο 2009 της σειράς Ποικιλιακά Λουλούδια - Ελληνικά Κελλάρια θα αποδειχτεί ιδανικό.

Πακετάκια με θαλασσινά και λαχανικά

Ψαροκροκέτες

Δυο πικάντικες λιχουδιές ενώνουν τις δυνάμεις τους μέσα σε μια ανάλαφρη σφολιάτα. Το κρασί που θα διαλέξουμε δεν αρκεί απλώς να συνοδεύει τη πίτα αλλά να μπορεί να σταθεί στο πλάι της ισάξια. Συνεπώς ένα δυναμικό Μαυροτράγανο θα μπορούσε να είναι από τους υποψήφιους παρτενέρ ή εναλλακτικά ένα παγωμένο τσιπουράκι.

Τα εδέσματα που βασίζονται στα ροδαλά φρούτα της θάλασσας παρουσιάζουν μια ξεχωριστή αδυναμία στα ροζέ κρασιά. Ωστόσο, επειδή συχνά αυτού του τύπου οι οίνοι αναδίδουν υπερβολικά αρώματα φρούτων και καραμελένιες μυρωδιές, θα προτιμήσουμε ένα πιο σοβαρό ροζέ, οινοποιημένο από την ερυθρή ποικιλία Cabernet, που θα τα πάει καλά και με τη σάλτσα ντομάτας.

Χόρτα και μυρωδικά δημιουργούν ένα λαχταριστό συνδυασμό με τη μοσχοβολιστή Μαλαγουζιά. Οι απαλές της οξύτητες και τα απίθανα αρώματα από εσπεριδοειδή αποτελούν απολύτως ιδανική λύση για τη λαχανόπιτα. Εναλλακτικά, δοκιμάστε να τη συνδυάσετε με φρέσκια, δροσερή ρετσίνα.

Πιάτο λαδερό στη βάση του που ζητάει ένα λευκό, «τραγανό» κρασί με οξύτητα ικανή να «κοντράρει» το λάδι και τη σουπιάς και άρωμα στη βάση των εσπεριδοειδών και των εξωτικών φρούτων για να δέσει με το «πράσινο» μέρος του πιάτου, το σπανάκι. Το Ασπρολίθι 2010 του Άγγελου Ρούβαλη θα αποδειχτεί ιδανικό.

Το σχετικά ελαφρύ κρέας του κουνελιού συνδυασμένο με την όξινη, αλλά και έντονα αρωματική γεύση της ελιάς, σε ένα πικάντικο υπόβαθρο κρασιού και μουστάρδας. Αναζητεί, λοιπόν, ένα ροζέ κρασί, όπως η σαγηνευτική Μελισσόμαντρα Καλλιγά, που με τον έντονα φρουτώδη χαρακτήρα και την ελαφριά όξινη αλλά πλούσια γεύση της είναι σε θέση να σταθεί άξια δίπλα στο πιάτο σε έναν απολαυστικό συνδυασμό. Πιάτο ιδανικό για κόκκινο κρασί. Η μεστή γεύση από το πρωτεϊνούχο μοσχαράκι με τη γλυκόξινη παρουσία του μαγειρεμένου κρεμμυδιού και την πάντα γήινη γεύση των μανιταριών θέλουν ερυθρό κρασί παλαίωσης με γλυκές τανίνες, ικανό όγκο στο στόμα, αλλά και με γλυκό άρωμα από μαρμελάδες φρούτων και μπαχαρικά. Ποιο κρασί είναι σε θέση να προσφέρει όλα αυτά; Μα φυσικά ο Οίνος Παλαίωσης Ιανός Syrah 2007 του Άγγελου Ρούβαλη.

Κατεξοχήν κρασί φαγητού, ο ήρεμος Ροδίτης μεταμορφώνεται σε πολύ σπουδαίο κρασί αν ο οινοποιός τού δώσει την αρμόζουσα προσοχή. Τα διακριτικά, φρουτένια του αρώματα κι οι γήινες πινελιές που τον χαρακτηρίζουν φλερτάρουν με επιτυχία τη θαλασσινή πιτούλα με το τραγανό χωριάτικο φύλλο της.

Η θαλασσινή αλμύρα θα δέσει αρμονικά με τη γλυκιά γεύση του ούζου και το άρωμά του. Για όσους πάλι θέλουν πιο «καθαρές» αρωματικά επιλογές στο ποτό τους, μπορούν να τιμήσουν τις ψαροκροκέτες με τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο. Είτε έτσι είτε αλλιώς, επειδή το παν στα αποστάγματα είναι η καλλιέργεια, η οινοποίηση και η τέχνη της απόσταξης, εμπιστευτείτε το Ούζο και το Τσίπουρο Μπαμπατζίμ του Ανέστη Μπαμπατζιμόπουλου.

Κρεμμυδοπιτάκια νηστίσιμα

Μπακαλιάρος με χυλό

Ένα Chardonnay περασμένο για λίγο από βαρέλι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το alter ego σε αυτά τα λαχταριστά πιτάκια. Η γλυκοπικάντικη, πλούσια και γεμάτη γεύση τους αντιπαραβάλλεται σε εκείνη του κρασιού με έναν τρόπο τόσο ισορροπημένο, σαν να έχουν φτιαχτεί το ένα για το άλλο.

Ποια είναι τα Ελληνικά Κελλάρια Οίνων

Όλα τα θαλασσινά πιάτα κάνουν εξαιρετική παρέα με το ούζο, πόσο μάλλον αυτός ο μερακλήδικος μπακαλιάρος. Γλυκόπιοτο απόσταγμα που οφείλει την αρωματική του ομορφιά και τις ιδιαιτερότητές του στο μάραθο, τον γλυκάνισο και την τέχνη της απόσταξης. Η αλμύρα του θαλασσινού μπακαλιάρου θα δέσει αρμονικότατα με τη γλυκιά γεύση του Ούζου Μπαμπατζίμ του Ανέστη Μπαμπατζιμόπουλου.

Η Ελληνικά Κελλάρια Οίνων Α.Ε., η μεγαλύτερη ελληνική εταιρία οινοπαραγωγής, συνοδεύει με μιά ευρύτατη γκάμα κρασιών, για κάθε περίσταση και απαίτηση, το τραπέζι εκατομμυρίων καταναλωτών στην Ελλάδα και σε περισσότερες από 30 χώρες στον κόσμο. Τώρα η δραστηριότητά της διευρύνεται με νέες συνεργασίες, όπως τις νέες οινικές δημιουργίες του οινοτέχνη Άγγελου Ρούβαλη («Ασπρολίθι», «Μικρός Βοριάς», «Ιανός») και τα προϊόντα υψηλής ποιότητας (κρασιά, ούζα, τσίπουρα) του μύστη της απόσταξης και οινοποιού Ανέστη Μπαμπατζιμόπουλου.

32

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΑ (

) ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗΣ

Τηλεοπτικό πορνό για το στομάχι;

Την παρατήρηση την έκανε η ευειδής κυρία που καθόταν δίπλα μου στον καναπέ: «Οποτεδήποτε ανοίγεις την τηλεόραση, πάντα υπάρχει κάποιος που κάτι μαγειρεύει». Αποδέχτηκα ασμένως την παρατήρηση, όχι μόνο χάριν μιας ορισμένης ερωτικής σκοπιμότητας (εξαιτίας της οποίας οι αρσενικοί χιμπατζήδες είμαστε έτοιμοι να φιλήσουμε ακόμα και κατουρημένες ποδιές), αλλά γιατί αναμφίβολα παρουσίαζε μια αξιοσημείωτη περιγραφική επάρκεια. Δεν είχαμε στηθεί στις οθόνες μας 11 το βράδυ της Δευτέρας για να παρακολουθήσουμε τα (ουδόλως ελληνοπρεπή) βασανιστήρια στα οποία υπέβαλλε η Ευγενία Μανωλίδου τους νεαρούς, πλην φιλόδοξους, μαγείρους, που πολύ θα ήθελαν να γίνουν Λαζάρου στη θέση του Λαζάρου. Επρόκειτο, αντιθέτως, για ένα ανύποπτο μεσημεράκι Κυριακής όπου α πρόσ με να, τσουπ!, να σου ο κάπως παχυμένος (ίσως να 'χει κάνει και μπότοξ) Τζέιμι Όλιβερ να παρουσιάζει κάτι μεταπαραδοσιακές συνταγές αγγλικής κουζίνας. Στα καλά καθούμενα, η οθόνη μας γέμισε πουτίγκες, την ώρα ακριβώς που μάλ λον θα έπρεπε να βλέπουμε φόρμουλα 1 ή τον κ. Μαρινάκη μαζί με τον κ. Τσουκαλά να παίρνουν στο κυνήγι αυτόν το δόλιο το Σισέ, που ήρθε ο καημένος να βρει δουλειά σ' αυτή τη χώρα, όπου για να νικήσεις στο ποδόσφαιρο δεν χρειάζεται να ξέρεις μπάλα, αλλά να ξέρεις το διαιτητή. Τις επόμενες μέρες προχώρησα σε ενδελεχή έρευνα (που λένε και οι «κυβερνητικοί κύκλοι») για να τεκμηριώσω ολοκληρωμένα την άπαξ επιβεβαιωμένη παρατήρηση της ελκυστικής, πλην τρόπον τινά κοκορόμυαλης, ξανθιάς. Και όπως ακριβώς θα έκανε ο κάθε κυβερνητικός γραφειοκράτης με υψηλό το αίσθημα του αυτοσεβασμού, η ενδελεχής έρευνά μου συνίστατο στο να διαβάσω το εβδομαδιαίο πρόγραμμα της τηλεόρασης, που έδινε δωρεάν στον κακομαθημένο αναγ νώσ τη μεγάλης κυκλοφορίας κυριακάτικη εφημερίδα, μπας και φιλοτιμηθεί ο άτιμος και δώσει τον οβολό του ούτως ώστε να ανέβουν τα ratings του εντύπου, τα οποία με τη σειρά τους θα ανεβάσουν το ενδιαφέρον του βαριεστημένου διαφημιστή που το τελευταίο διάστημα έχει κάνει limit down ελέω Μνημονίου, ενδιαφέρον που εντέλει θα έχει το αίσιο αποτέλεσμα ο μεγαλοεργολάβος-εκδότης

να διαπραγματευτεί από θέση ισχύος την ανάληψη του χιλιοστού εξηκοστού πέμπτου σταθμού διοδίων στην Εθνική οδό ΑθηνώνΘεσσαλονίκης. Η έρευνα του δαιμόνιου ρεπόρτερ του I Cook Greek επιβεβαίωσε εκ νέου την παρατήρηση της κοκορόμυαλης ξανθιάς: Η μικρή οθόνη έχει γεμίσει γιγάν τια ταψιά και τηγάνια. Δεν είναι μόνο ο εκθετικός πολλαπλασιασμός των εκπομπών μαγειρικής, αλλά το ότι οι συνταγές έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι όλων των ενημερωτικών (και μη) εκπομπών ποικίλης ύλης. Το μαγείρεμα (αναφέρομαι στο κανονικό, όχι το πολιτικό) είναι παντού. Εσωτερική επικαιρότητα, εξωτερική επικαιρότητα, οικονομία, αστυνομικό ρεπορτάζ, απεργιακό δελτίο, αθλητικά (τα οποία πλέον έχουν συγχωνευτεί με το αστυνομικό δελτίο), μοριακό γιουβετσάκι με γιαπωνέζικη σος ασπραγκαθιάς, Παπανδρέου, Πεταλωτής, Παπακωνσταντίνου, Σαμαράς, Καντάφι, Μουμπάρακ (έλα μωρέ, στην Τυνησία γίνονται αυτά, σιγά μην έρθουν κι εδώ), Όλι Ρεν, Βέφα, Σκαρμούτσος. Μαμαλάκης. Η μαγειρική στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος, και μάλιστα ως καθ' όλα σοβαρό θέμα (όχι δευτεράτζα, δηλαδή, στην εκπομπή της Μενεγάκη). Σε παλιότερο τεύχος του I Cook Greek, η Μυρσίνη Λιοναράκη επιχείρησε σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο να ερμηνεύσει το φαινόμενο μέσω του όρου «gastroporn». Όπου gastroporn (τσόντα για την κοιλιά, ελληνιστί) «τα προγράμματα μαγειρικής που κοιτάμε στην τηλεόραση όσο καταναλώνουμε ένα έτοιμο γεύμα». Νομίζω όμως ότι ο συγκεκριμένος όρος έχει μερική μόνο περιγραφική επάρκεια (εν αντιθέσει με την παρατήρηση της κοκορόμυαλης ξανθιάς που βρήκε κατευθείαν στόχο). Κι αυτό, γιατί οι τηλε-τσελεμεντέδες έχουν μόνο το ένα από τα δύο βασικά χαρακτηριστικά της ορίτζιναλ πορνογραφίας. Ενώ δηλαδή η τηλεοπτική παρασκευή φαγητών έχει την υπερβολή της πορνογραφίας, δεν μπορεί να λειτουργήσει σε καμία περίπτωση σαν υποκατάστατο. Όπως ακριβώς τις περισσότερες φορές είναι

αδύνατο να κάνουμε με τον παρτενέρ μας όσα βλέπουμε στα πονηρά φιλμ, άλλο τόσο θα δυσκολευτούμε να μαγειρέψουμε σπίτι μας όσα απίστευτα καταφέρνουν οι κορυφαίοι σεφ των τηλεοπτικών προγραμμάτων (φαντάζομαι οι καλοφαγάδες αναγνώστες του I cook θα το έχουν ήδη προσπαθήσει). Ο Γκουσγκούνης είναι Γκουσγκούνης και ο Γκόρντον Ράμσεϊ είναι Γκόρντον Ράμσεϊ, κι εμείς οι κοινοί θνητοί γκουρμέ εραστές δεν μπορούμε να φτάσουμε την τέχνη τους. Εκεί, όμως, που το λεγόμενο gastroporn διαφοροποιείται από το porn νέτο σκέτο, είναι στο θέμα της υποκατάστασης. Με το νέτο σκέτο πορνό διευκολύνεται κανένας να υποκύψει στους πειρασμούς του αυτοερωτισμού, που μπορεί από μια ηλικία και μετά να μας φέρνουν σε δύσκολη θέση, αποκαλυπτόμενοι, εντούτοις, δύνανται να δώσουν διεξόδους σε μια ορισμένη γεννετήσια αποτελμάτωση. Αντιθέτως, με το γαστρονομικό αντίστοιχο, ουδόλως επιτυγχάνεται ο στόχος του κορεσμού της πείνας. Αυτομάσα δεν υπάρχει, ενώ υπάρχει (και ζει και βασιλεύει) ο αυτοερωτισμός. Ο Τζέιμι δεν μπορεί να σε χορτάσει, όσο πρωτότυπες και χορταστικές μπουκίτσες και να φτιάξει μπροστά στα μάτια σου. Αλλά αν δεν ισχύει το «φάτε μάτια ψάρια», τότε γιατί μου έχουν κατσικωθεί στο σαλονάκι τόσοι μάγειροι και δεν έχουμε χώρο ούτε τα πόδια μας να απλώσουμε, θα μπορούσε να αναρωτηθεί μεγαλοφώνως η ωραία κοκορόμυαλη; Γιατί η μικρή οθόνη αναδίδει συνεχώς ατμούς και αρώματα αρμπαρόριζας; Η συνέχεια στο επόμενο

33

ΑΛΚΟΤΕΣΤ... (

) Ν. ΧΑΤΖΑΚΗΣ - ΟΙΝΟΛΟΓΟΣ (

) IML

Ρετσίνα

Από τα αλώνια, στα σαλόνια Το πιο παραδοσιακό κρασί του ελληνικού τραπεζιού υπήρξε ταυτόχρονα και το πιο παρεξηγημένο. Όμως βρισκόμαστε στο 2011, και η ρετσίνα δεν μπορεί να αποτελεί πλέον… ταμπού. «Ρετσίνα μου, ρετσίνα μου, μαζί σου θα πεθάνω, του κόσμου όλα τα καλά μπροστά σου δεν τα βάνω», σιγοτραγουδώ κι εγώ μαζί με τον αοιδό, συμφωνώντας μαζί του στα σημεία. Κι αν και μοιράζω τα εύσημα που αξίζουν στο εισαγόμενο Sauvignon, τα δυναμικά Chardonnay, αλλά και το πολυτάλαντο Ασύρτικο και την κομψή Μαλαγουζιά, δεν κρύβω το θαυμασμό μου στις κρυφές χάρες του Σαββατιανού και τις σπάνιες αρετές του Ροδίτη, των δύο δη λαδή ταπεινών ποικιλιών που αποτελούν συνήθως τη βάση της ρετσίνας. Δεν παρεξηγώ όλους όσοι καμένοι στο χυλό φυσούν και το γιαούρτι, τονίζοντας ακόμα και σήμερα πως θέλουν το κρασί τους αρετσίνωτο. Όμως τους προτρέπω να δώσουν άλλη μια ευκαιρία στη νέα εποχή που διανύει το εθνικό μας κρασί. «Σαμπάνια των φτωχών» συνήθιζαν κάποτε να την αποκαλούν, εξαιτίας της ελάχιστης ποσότητας ανθρακικού που παρέμενε από τη ζύμωση. Έτσι ή αλλιώς, η ρετσίνα δεν παύει να αποτελεί το σήμα κατατεθέν της Ελλάδας στο εξωτερικό, μαζί με προϊόντα όπως η φέτα, το ούζο και η μαστίχα, και με τη σειρά της κατοχυρώθηκε παγκοσμίως ως προϊόν Ονομασίας κατά Παράδοση, που επιτρέπεται να παράγεται αυστηρά και μόνο εντός εγχώριων οινοποιείων. Η ιστορία της παλιά, όσο παλιά είναι η ιστορία του κρασιού και του πεύκου. Οι δυο τους έσμιξαν, όχι για λόγους καλλωπισμού, όπως συνέβαινε στο πρόσφατο παρελθόν, μα διότι το ρετσίνι των πεύκων χρησιμοποιούνταν ως υλικό κατάλληλο για το σφράγισμα των αμφορέων. Βεβαίως υπάρχει και η άλλη εκδοχή, δηλαδή πως το ρετσίνι είχε σκοπό την ενίσχυση της ευρωστίας και της διάρκειας του οίνου, λειτουργώντας ως φυσικό συντηρητικό. Όποιος κι αν ήταν ο σκοπός της χρήσης του, το άρωμα του ρετσινιού κατάφερε με ευκολία να διεισδύσει στο σώμα του οίνου και να του επιβληθεί, σφραγίζοντας με μοναδικότητα και ένταση το χαρακτήρα του. Δυστυχώς τη …ρετσινιά τής την έριξαν οι ίδιοι οι παραγωγοί της, που ακόμα και μέχρι τα τέλη του 20ού αιώνα, χρησιμοποίησαν το

34

...ΑΛΚΟΤΕΣΤ

Στις κάβες για ρετσίνα ρετσίνι για να παρφουμάρουν τα κακώς κείμενα στην ποιότητα του κρασιού που χρησιμοποιούσαν σαν βάση. Τα «δάκρυα» των πεύκων Η ρετσίνα είναι κατά κύριο λόγο λευκό κρασί, προϊόν συνήθως των ποικιλιών Σαββατιανό και Ροδίτης, με κύριες περιοχές παραγωγής της την Αττική, τη Βοιωτία, την Εύβοια και την Πελοπόννησο. Όσο για το ρετσίνι που χρησιμοποιείται, ιδανικό θεωρείται εκείνο των πεύκων της Αττικής – ή όσων έχουν απομείνει εν πάση περιπτώσει. Στο παρελθόν η περίοδος ρητινοσυλλογής άρχιζε από τα μέσα περίπου του Απριλίου και τελείωνε στα τέλη Οκτωβρίου, με μια διαδικασία που περιλάμβανε το πελέκημα των πεύκων και τη συλλογή του ρετσινιού μέσα σε ειδικό μεταλλικό υποδοχέα. Τα «δάκρυα του πεύκου» μαζευόταν σε ειδικούς χώρους, τα «σπιθάρια», για να πουληθούν. Για την παραγωγή της, μια πολύ συγκεκριμένη ποσότητα ρητίνης προστίθεται στην αρχή της ζύμωσης -και όχι στο έτοιμο κρασί-, στο φρέσκο μούστο που ρέει από τα πιεστήρια. Όσο για την υπόλοιπη διαδικασία, δεν διαφέρει από αυτήν που ακολουθείται για κάθε λευκό οίνο. Εκείνο που διαφοροποιεί τη μια ρετσίνα από την άλλη, είναι κατά πρώτον η ποσότητα της ρητίνης που προσθέτει ο οινοποιός - μέσα στο πλαίσιο που του επιτρέπει η νομοθεσία. Η ποσότητά της την κατατάσσει στην κατηγορία της ελαφριάς ή της βαριάς ρετσίνας. Εξίσου σημαντικό είναι φυσικά το ταλέντο του οινοποιού στην οινοποίηση, αφού όσο επιβλητικά κι αν είναι το άρωμα κι η γεύση της ρετσίνας, τα πρωτογενή (από το σταφύλι) και δευτερογενή (από τη ζύμωση) χαρακτηριστικά του κρασιού θα διαμορφώσουν το τελικό προϊόν.

Εις υγείαν Η ρετσίνα διατηρεί τα κάλλη της για πολύ λίγο. Είναι κρασί που πίνεται φρέσκο, για τους ίδιους λόγους που ισχύουν και για τα περισσότερα λευκά κρασιά, αλλά και γιατί το ρετσίνι προσδίδει ούτως ή άλλως μια πικρίλα στο κρασί, η οποία με την πάροδο του χρόνου μπορεί να γίνει τόσο έντονη, που να το καθιστά τελικά δυσάρεστο στη γεύση. Το καλύτερο είναι να την απολαύσουμε στην πρώτη νιότη της, δηλαδή περίπου μέσα σε ένα χρόνο από την παραγωγή της. Τα χαρακτηριστικά που καθορίζουν την προσωπικότητα της ρετσίνας είναι πολύ ξεχωριστά και μάλλον δύσκολα στη γεύση και την όσφρηση των «αμύητων». Η γεύση της ρετσίνας ξενίζει συνήθως τους πρωτάρηδες -και πολλές φορές όχι μόνο- γι’ αυτό κι έχει άφθονους εχθρούς. Το ρετσίνι δεν πρέπει να καταδυναστεύει το κρασί αλλά να συνυπάρχει αρμονικά με το αρωματικό του μπουκέτο. Αυτός είναι ο δρόμος που ακολουθούν στις μέρες μας αρκετοί οινοποιοί οι οποίοι βάλθηκαν με μεράκι κι επιμονή να τη βοηθήσουν να κερδίσει τη χαμένη της αίγλη. Ο σπιρτόζικος χαρακτήρας της καθιστά τη ρετσίνα κρασί ικανό να στέκεται με ευκολία και στιβαρότητα πλάι στους πικάντικους ελληνικούς μεζέδες, εκεί που άλλα κρασιά θα δεινοπαθούσαν. Είναι από τα ιδανικότερα κρασιά φαγητού, ιδιότητα που εν μέρει οφείλει στις κατεξοχήν ποικιλίες που αποτελούν τη βάση του, δηλαδή το Σαββατιανό, το Ροδίτη ή το χαρμάνι τους. Και οι δυο είναι ποικιλίες με μέτριας έντασης αρώματα, λιγότερο ανθικά και περισσότερο φρουτένια και λεμονάτα, με ωραίο πλούσιο σώμα και καλές οξύτητες που ταιριάζουν άψογα με το φαγητό. Εντούτοις, κι ο βοτανικός χαρακτήρας του ρετσινιού ταιριάζει ταμάμ με το φαγητό, σε σημείο που η ρετσίνα αντέχει εκεί που άλλα κρασιά θα τα έβρισκαν …μπαστούνια. Για παράδειγμα, είναι από τα λίγα κρασιά που λατρεύει τα τηγανιτά, κοντράρει τα πολύ αρωματικά φαγητά, στέκεται πλάι σε μια σούπα, κι είναι ευέλικτη στις εναλλαγές ενός πλουσιοπάροχου δείπνου, έτσι όπως έχουμε μάθει να στρώνουμε τραπέζι στην Ελλάδα. Όσον αφορά τον τρόπο που θα τη σερβίρουμε, θα έλεγα πως εξαρτάται από την περίσταση. Στα ψηλά κολωνάτα ποτήρια αν πρόκειται για επίσημο σουαρέ ή στο κλασικό χαμηλό ποτηράκι της για την οικογενειακή και παρεΐστικη συνάθροιση.

Για να μην απογοητευτείτε, προτιμήστε ρετσίνα εμφιαλωμένη. Στην αγορά θα βρούμε τις κλασικές ρετσίνες, όλες σε βελτιωμένη εκδοχή: του Κουρτάκη, το Καραβάκι του Καμπά, τη Μαλαματίνα, το «Αστέρι» του Τσάνταλι, του Μιχάλη Γεωργιάδη και της ΙΝΟ. Επίσης: • Ρετσίνα Παπαγιαννάκου Βασισμένη στην τοπική ποικιλία της Αττικής, το Σαββατιανό, είναι μια ρετσίνα με απαλό ανοιχτό κίτρινο χρώμα και φρέσκα αρώματα κίτρινων φρούτων και βοτάνων, που αγκαλιάζουν περίτεχνα το ρετσίνι. Το στόμα της είναι ελαφρύ και δροσερό, έχει αρκετά καλή οξύτητα και μέτριας διάρκειας επίγευση κατά την οποία η ρητίνη γίνεται εμφανής με μια πολύ γοητευτική bitter αίσθηση.

• Ρητινίτης Nobilis, Γαία Οινοποιητική Από τις πιο ντελικάτες ρετσίνες, με ωχροκίτρινο χρώμα γεμάτο πράσινες ανταύγειες και μύτη λεπτή, με τη ρητίνη να καλύπτεται σε αρκετά μεγάλο βαθμό από το φρούτο που αναδίδει ο καλοφτιαγμένος αυτός Ροδίτης. Στο στόμα έχει διάρκεια, είναι δροσερή κι αρωματική, μέτριας πυκνότητας, με ωραία και μεγάλη επίγευση όπου και πάλι η αίσθηση της ρετσίνας είναι υποδεέστερη.

• Ρετσίνα σε Φόντο Ροζέ, Κεχρή Το ελκυστικό της χρώμα οφείλεται στο γεγονός πως ως κρασί βάσης έχει χρησιμοποιηθεί η ερυθρή βορειελλαδίτικη ποικιλία Ξινόμαυρο, η οποία έχει οινοποιηθεί στη ροζέ εκδοχή της. Η πρωτότυπη αυτή ρετσίνα διακρίνεται από ζωηρά αρώματα στη μύτη, διακριτική στυφάδα στο στόμα, καραμελένια και τραγανή γεύση που ισορροπεί με μαεστρία μεταξύ μαστίχας, φρέσκων κόκκινων φρούτων και βανίλιας.

• Δάκρυ του Πεύκου, Κεχρή Το Ασύρτικο κι ο Ροδίτης μάς προσφέρουν μια διαφορετική προσέγγιση της ρετσίνας, που εκφράζεται με πολλή διακριτικότητα και φινέτσα. Οι λεπτές αποχρώσεις του ρετσινιού την κατατάσσουν στις «ελαφριές» ρετσίνες, κι οι νότες μεταλλικότητας και έντονου φρούτου συνηγορούν για ένα καλοδουλεμένο κρασί, πικάντικο και δροσερό, με όμορφο τελείωμα και με αίσθηση ξερών βοτάνων, όπως φύλλων δάφνης.

• Ρετσίνα Αττικής, Βασιλείου Το απαλό λεμονί χρώμα της κι η καθαρή της μύτη -όπου ξεχωρίζει γενναιόδωρα άφθονο φρούτο, με έμφαση το ροδάκινο και το μήλο- δείχνουν πως το Σαββατιανό έχει οινοποιηθεί σωστά και δέσει αρμονικά με τη ρητίνη. Έχει καλό όγκο στο στόμα και στιβαρότητα στη γεύση, όπου η παρουσία του ρετσινιού γίνεται όμορφα αντιληπτή. Επίγευση δροσερή, ελαφρώς bitter.

• Retsina Gold, Cair Από τη χαρακτηριστική ποικιλία της Ρόδου, το Αθήρι, γεννιέται μια ρετσίνα με λαμπερό χρυσοκίτρινο χρώμα και ζωντανά αρώματα, που ισορροπούν ιδανικά ανάμεσα στο φρούτο και τις ρητινώδεις αποχρώσεις. Στόμα γεμάτο και καλοδομημένο, με νεύρο αλλά και σαφή την παρουσία της ρετσίνας. Νόστιμη επίγευση, με αίσθηση μαστίχας και φλούδας νεραντζιού.

35

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ... (

)-(

) ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΗΛΙΑΣ

«Jamon, jamon!»

Προφέρεται «χαμόν» και είναι ταυτισμένο με τους γαστρονομικούς θησαυρούς της Ισπανίας. Προκειμένου να γνωρίσουμε πραγματικά σε τι συνίσταται η μοναδικότητα του δημοφιλούς αλλαντικού, επισκεφτήκαμε τη Hoja de Carrasco, μια μικρή οικογενειακή βιοτεχνία στο Gijuelo (Γκιχουέλο), 50 χιλιόμετρα έξω από τη Σαλαμάνκα. Στη νέα εποχή της παγκοσμιοποίησης, μέσω της διεύρυνσης των εμπορικών, πληροφοριακών και τουριστικών ανταλλαγών, οι εθνικές και τοπικές κουζίνες του δυτικού κόσμου ανέπτυξαν έναν περισσότερο κοσμοπολίτικο χαρακτήρα. Το αποτέλεσμα είναι η κατίσχυση νέων γαστρονομικών όρων, οι οποίοι συχνά προηγούνται της πραγματικής διάχυσης των προϊόντων που περιγράφουν στις τοπικές-εθνικές κοινωνίες, προκαλώντας τις ανάλογες συγχύσεις. Λέξεις όπως «μοτσαρέλα»,

36

«γκοργκονζόλα», «χαλούμι», «τάκος», «φουά γκρα», «προσούτο», «νιόκι», «γκαθπάτσο», «χαμόν», «καρπάτσο», «feta» και πολλές ακόμα εισήχθησαν από τις οικονομικές και γαστρονομικές ελίτ, λόγω δυνατότητας ή επαγγέλματος, χωρίς να αποτελούν απαραίτητα αυτονόητους όρους για τον ευρύ πληθυσμό. Περιβεβλημένα με εξωτικό μυστήριο και μπόλικη δόση φαντασίας, συχνά δυσεύρετα λόγω της προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης, εντάχθηκαν στο κυνήγι γαστρονομικών θησαυρών που

συνοδεύουν ταξίδια, εξειδικευμένα εστιατόρια ή ειδικά ράφια σπάνιων καταστημάτων τροφίμων. Σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο ανήκουν και τα ισπανικά embutidos (εμπουτίδος), που στα ελληνικά αναφέρονται και ως αλλαντικά. Ο όρος σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «γεμιστά» ή «παραγεμισμένα» και περιγράφει σειρά προϊόντων, με πιο γνωστά το jamon (χαμόν), το lomo (λόμο) και το chorizo (τσορίθο). Μολονότι τα δύο τελευταία δικαιολογούν

απόλυτα την ονομασία τους, καθότι είναι παρασκευάσματα με βάση το χοιρινό κρέας παραχωμένα σε χοιρινό έντερο, το jamon θεωρείται μάλλον καταχρηστικά embutido, καθώς στην ουσία πρόκειται για παστό χοιρομέρι με ειδική διαδικασία ωρίμανσης. Τι είναι ωστόσο αυτό που καθιστά τα συγκεκριμένα εδέσματα τόσο διαφορετικά;

...ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ

Ντόπια υλικά και παραδόσεις αιώνων Τί ποτε λ ιγότερο α πό το σ υνδυασ μό γεωγραφικού περιβάλλοντος και ιστορικής παράδοσης, αυτό που ο Φερνάν Μπροντέλ περιέγραψε ως αργό γεωγραφικό χρόνο. Το πάστωμα του κρέατος αποτελεί πανάρχαιο διατροφικό έθιμο, με πρώτες αναφορές στην εποχή των Φοινίκων και ακόμα μεγαλύτερη διάδοση κατά την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η κατοχή της Ιβηρικής Χερσονήσου από τους Ρωμαίους συνέβαλε στη σύντηξη της παράδοσης του παστού κρέατος με την εκμετάλλευση μιας αυτόχθονης ράτσας χοίρων, που σήμερα ονομάζονται ιβηρικοί (ibericos). Πρόκειται για σκουρόχρωμη γκρι ράτσα, που συναντάται κυρίως στο δυτικό κάθετο άξονα της Ισπανίας, σε μια περιοχή που ορίζεται νότια από την περιοχή της Ουέλβα και της Σεβίλλης και βόρεια από τα αχανή οροπέδια της Καστίλης και Λεόν, ως την επαρχία της Σαλαμάνκα. Ο άξονας αυτός συμπίπτει με την αντίστοιχη ρωμαϊκή Ruta de la Plata (Ρούτα ντε λα Πλάτα), δηλαδή το δρόμο του ασημιού. Η ύπαρξη άφθονων βαλανιδιών στην περιοχή αυτή εξασφάλιζε συμπληρωματική τροφή στους χοίρους κατά την περίοδο του χειμώνα, όταν τα βαλανίδια πέφτουν στο έδαφος εμπλουτίζοντας την υπάρχουσα φυτική τροφή. Το παραγέμισμα ζωικού εντέρου με το αίμα και λίπος απαντάται ήδη στην Οδύσσεια του Ομήρου, αλλά διαδόθηκε επίσης κατά τη Ρωμαϊκή εποχή. Σταδιακά γενικεύτηκε στη δεύτερη χιλιετία μετά Χριστόν, όταν το τεμαχισμένο κρέας άρχισε να αναμειγνύεται με άλλα υλικά και να εξελίσσονται οι τρόποι παρασκευής. Στη Hoja de Carrasco Οι δύο αυτές διατροφικές παραδόσεις της επεξεργασίας του κρέατος απέκτησαν οριστική μορφή στην Ισπανία του 19ου αιώνα, αρχικά στο πλαίσιο της οικιακής οικονομίας και από τα μέσα του αιώνα σε μορφή μικρών τοπικών βιοτεχνιών. Προκειμένου να καταδυθούμε στη γαστρονομική ιστορία της χώρας, επισκεφτήκαμε την Hoja de Carrasco, μια μικρή οικογενειακή βιοτεχνία στο Gijuelo (Γκιχουέλο), 50 χιλιόμετρα έξω από η Σαλαμάνκα. Ιδρυμένη στα τέλη του 19ου αιώνα, έχει περάσει στην τέταρτη γενιά της οικογένειας και διατηρεί πολλά παραδοσιακά στοιχεία, περιορίζοντας την εισαγωγή της σύγχρονης τεχνολογίας στα απολύτως απαραίτητα. Το Gijuelo αποτελεί ένα από τα πιο φημισμένα μέρη παρασκευής embutidos, καθώς το οροπέδιο σε υψόμετρο σχεδόν 1.000 μέτρων και το ψυχρό και ξηρό κλίμα συνθέτουν τις ιδανικές συνθήκες για τη διαδικασία ωρίμανσης των προϊόντων. Εκεί μεταφέρονται τα ήδη διαλεγμένα

37

...ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ

χοιρινά και σφαγιάζονται επιτόπου. Το χειμώνα, εποχή ακμής της παρασκευής, ο αριθμός μπορεί να ξεπεράσει τα 10.000 ζώα ημερησίως. Στη συνέχεια τεμαχίζονται και αφαιρείται το δέρμα, με εξαίρεση τα πόδια του ζώου που παραδίδονται ολόκληρα και με το δέρμα, προκειμένου να παρασκευαστεί jamon και paleta (παλέτα), δηλαδή jamon από τα μικρότερα μπροστινά πόδια.

«Who is who» των αλλαντικών Η πλήρης ονομασία του jamon δηλώνει και την καταγωγή του: το jamon serrano (σεράνο) προέρχεται από τα κοινά λευκά χοιρινά και είναι το φθηνότερο. Αν το ζώο ανήκει στην αυτόχθονα ιβηρική ράτσα παράγεται το jamon iberico (ιμπέρικο). Τέλος, αν έχει εκτραφεί μόνο με βαλανίδια, θα δώσει το φημισμένο και βιολογικό jamon iberico bellota (ιμπέρικο μπεγιότα), το οποίο στο Gijuelo μαρκάρεται με το ειδικό κόκκινο καρτελάκι της ονομασίας προέλευσης. Στην τελευταία περίπτωση η τιμή πολλαπλασιάζεται και, ανάλογα με το χρόνο ωρίμανσης, μπορεί να φτάσει ως μερικές χιλιάδες ευρώ το κομμάτι. Ανάλογες ονομασίες ισχύουν για το lomo και το chorizo. Τα ωμά χοιρομέρια παστώνονται αμέσως και αποθηκεύονται στο αλάτι - η διάρκεια προκύπτει από την αναλογία μέρα/ κιλό βάρους. Στη συνέχεια αποσύρονται από το αλάτι και κρεμιούνται σε ειδικά σκοτεινά κελάρια, που χρησιμεύουν ως φυσικά αποξηραντήρια. Εκεί το προϊόν θα παραμείνει καθ’ όλη τη διαδικασία ωρίμανσης, που συνήθως είναι 2-4 χρόνια. Τα υπολείμματα του αλατιού θα ζυμωθούν με την εξωτερική μούχλα που αναπτύσσεται σταδιακά στο δέρμα, το λίπος θα «ιδρώσει» κατά τους θερμούς μήνες του καλοκαιριού, το κρέας θα συσταλεί και πάλι με τα χειμερινά ψύχη και αυτό θα ξανασυμβεί αρκετές φορές μέχρι να ολοκληρωθεί η ωρίμανση. Στη συνέχεια το jamon θα ελεγχθεί και θα παραδοθεί προς κατανάλωση.

της ποιότητας. Στη συνέχεια το lomo θα κρεμαστεί στα φυσικά στεγνωτήρια, όπου θα παραμείνει για μερικούς μήνες, ωσότου το λίπος φιλτραριστεί με τρόπο φίνο μέσα στο κρέας και στεγνώσει το μεγαλύτερο μέρος των υγρών. Προκειμένου να αποφευχθεί η συγκέντρωση υγρασίας, το στεγνωτήριο αερίζεται διαρκώς και κατά τις ιδιαίτερα υγρές μέρες χρησιμοποιούνται ειδικά μαγκάλια που τοποθετούνται ακριβώς κάτω από τα προϊόντα. Ίδια ακριβώς διαδικασία ακολουθείται και για την παρασκευή του chorizo, με τη διαφορά ότι το κρέας τοποθετείται στο έντερο αλεσμένο, ενώ προστίθεται και σκόρδο.

Το lomo και το chorizo… …ακολουθούν πιο σύντομη διαδικασία. Στην περίπτωση του lomo, το ψαρονέφρι τοποθετείται στο σχολαστικά καθαρισμένο παχύ έντερο του χοίρου, αφού εμποτιστεί με αλάτι, την αυτόχθονα γλυκιά ισπανική πάπρικα που ονομάζεται pimenton (πιμεντόν) και αρωματικά βότανα. Στη συνέχεια θα στεγνώσει για λίγες μέρες μπροστά στο μεγάλο τζάκι. Στην περίπτωση που χρησιμοποιηθεί ο παραδοσιακός τρόπος του τζακιού, το lomo θα αποκτήσει την πρόσθετη καπνιστή του γεύση - πολλές σύγχρονες βιοτεχνίες και βιομηχανίες έχουν αντικαταστήσει τη μέθοδο με τεχνητά θερμαινόμενα στεγνωτήρια, εις όφελος του ελέγχου της διαδικασίας, αλλά εις βάρος

Κομμάτι της ισπανικής κουλτούρας Τα emboutidos στην Ισπανία είναι κάτι περισσότερο από εδέσματα: αποτελούν μια ολόκληρη κουλτούρα. Σπιτικά ή αγορασμένα, τεμαχισμένα ή ολόκληρα, διατρέχουν όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής: από τα κάθε λογής σπιτικά ως τα τάπας μπαρ και τα γκουρμέ εστιατόρια, από εκλεκτά ορεκτικά μέχρι ένα πρόχειρο δείπνο με κόκκινο κρασί, από κατά μόνας μεζέδες ως τις μεγαλύτερες δημόσιες γιορτές, σκέτα ή μαγειρεμένα στους πιο απίθανους συνδυασμούς. Απολύτως βιολογικά στη μορφή iberico bellota, καταναλώνονται σε τεράστιες ποσότητες και αποτελούν στις μέρες μας έναν από τους πιο ανθηρούς κλάδους της ισπανικής βιομηχανίας τροφίμων.

38

ΑΝΤΡΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ (

) ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΑΛΛΙΕΡΟΣ (

) CORBIS

Έχεις λίγο αφρό στο μουστάκι σου…

…και δεν εννοώ αφρό ξυρίσματος. Εννοώ τον άλλον τον αφρό, που έχει γεύση λυκίσκου. Καλά το κατάλαβες, θα μιλήσουμε για ένα από τα πιο μπρουτάλ αντρικά ποτά, την μπίρα. Αγαπάω πάρα πολύ ένα ανέκδοτο που πάει κάπως έτσι: Είναι ένας τύπος που κάθεται στο σαλόνι του και κάνει ζάπινγκ ανάμεσα σε δύο κανάλια. Το ένα παίζει ένα ντοκιμαντέρ για την μπίρα και το άλλο παίζει τσόντα. Το γυρνάει λοιπόν μια στην τσόντα και μια στην μπίρα, μια στην τσόντα και μια στην μπίρα. Μπαίνει η γυναίκα του στο σπίτι, τον βλέπει και τον ρωτάει «Τι κάνεις εκεί, αγάπη μου;». «Προσπαθώ να αποφασίσω, μωρό μου, τι να δω», της λέει αυτός, «Το ντοκιμαντέρ για την μπίρα ή την τσόντα;» Κι αυτή του λέει: «Την τσόντα δες! Από μπίρα ξέρεις»… Η αλήθεια είναι αυτή. Από μπίρα λίγοπολύ ξέρουμε. Μας έχει συντροφεύσει σε ερωτικές απογοητεύσεις, μας έχει σβήσει την τρελή καούρα μετά τη φαεινή μας ιδέα να φάμε ένα ολόκληρο jalapeno, την έχουμε τρυπώσει στα κλεφτά στο στρατό, μας έχει κάνει παρέα όταν νομίζαμε ότι ήμασταν μόνοι. Όποιο είδος άντρα κι αν εκπροσωπείς, από το αμαρτωλό σκληρό αγόρι που ανοίγει μπουκάλια με τα δόντια μέχρι τον μοναχό (έχεις δοκιμάσει μοναστηριακή μπίρα;), η μπίρα ήταν πάντα εκεί για σένα. Οι παρακάτω τύποι την ξέρουν καλά - εσύ; O Iron-Man. Οι ερευνητές μίλησαν! Η μπίρα διαθέτει βιοενεργά συστατικά που την κάνουν ασπίδα απέναντι σε πολλά από αυτά που απειλούν την υγεία σου. Μια συνετή κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να προλάβει θρόμβους ή να σε χαλαρώσει από το στρες. Με τη μπίρα όμως συγκεκριμένα τι ακριβώς συμβαίνει; Ο λυκίσκος δεν είναι μόνο για να κόβει τη γλυκύτητά της και να δίνει τη γεύση που όλοι ξέρουμε. Συμβάλλει επίσης στη μείωση της χοληστερόλης, στην αντιμετώπιση ιών, προστατεύει από τις πέτρες στα νεφρά (καθώς ο λυκίσκος εμποδίζει τη συσσώρευση ασβεστίου εκεί) και μερικές έρευνες έχουν δείξει ότι μπορεί να τα βάλει και με τον καρκίνο. Πριν αρχίσεις να ανοίγεις κουτάκια με λύσσα, να επαναλάβω: μιλάμε για συ-νετή κατανάλωση. Ο μάγκας κηπουρός. Αν έχεις κήπο και τα σαλιγκάρια σού έχουν ρημάξει τη δουλειά,

χώσε στο χώμα ένα κεσεδάκι που μέσα θα έχεις ρίξει λίγη μπίρα. Θα μαζεύεις σαλιγκάρια με τη σέσουλα. Ακόμα, αν το γκαζόν σου κιτρινίζει, βάλε λίγη μπίρα σε ένα ψεκαστήρι και ρίξε. Τα σακχαρώδη ένζυμα της μπίρας προστατεύουν το γρασίδι από τους μύκητες. Αχ και να ήταν από μια πλευρά η Τίνα Μπιρμπίλη να σε καμαρώσει… Ο κούκλος, ο Τζον-Τζον. Τα συστατικά της μπίρας έχουν χρησιμοποιηθεί και από την κοσμετολογία, ήτοι την επιστήμη της ομορφιάς. Πολλοί είναι αυτοί που φτιάχνουν φυσικές μάσκες μαλλιών από μπίρα, εκμεταλλευόμενοι τα μέταλλα και τα ιχνοστοιχεία της. Κάποιοι, πιο ψαγμένοι, τη βράζουν σε μέτρια φωτιά για να απαλλαγεί από το αλκοόλ της -που μπορεί να κάνει τα μαλλιά πιο ξηρά- και την προσθέτουν στο αγαπημένο τους σαμπουάν. Άλλοι, πάλι, γεμίζουν την μπανιέρα με νερό και προσθέτουν μαύρη μπίρα. Αν και φοβόμουν ότι θα μυρίζω σαν πάτωμα πανεπιστημιακής εστίας μετά από μια νύχτα ακολασίας, το δοκίμασα. Σε πληροφορώ ότι μύριζα σαν φρεσκοφουρνισμένο ψωμάκι.

χαμηλής ζύμωσης) και σε Ale (η ζύμωση γίνεται σε θερμοκρασία δωματίου με μαγιά υψηλής ζύμωσης). Οι Ale συνήθως έχουν μεγαλύτερο ποσοστό αλκοόλ και πιο γεμάτη γεύση, ενώ οι Lager είναι πιο ανοιχτόχρωμες και λιγότερο σύνθετες. Και αυτά είναι μόνο τα βασικά. Μετά ξεκινάει ένας κυκεώνας μπιρο-αποφάσεων ανάμεσα σε ξανθιές, καπνιστές, weiss, pilsner, μαύρες, μοναστηριακές και δε συμμαζεύεται. Ο μπάρμαν. Θες να τη σερβίρεις σωστά; Μάθε τότε ότι ένας γενικός κανόνας λέει πως όσο πιο σκουρόχρωμη είναι η μπίρα, τόσο λιγότερο κρύα πρέπει να σερβίρεται. Που σημαίνει ότι μια ελαφριά ξανθιά πίνεται στους 4-7 °C, ενώ μια Stout (που είναι σκούρα σαν του ωκεανού το στρείδι) στους 14-15 °C. Οι γνώστες δε, θα σε κοιτάξουν με μισό μάτι αν την πιεις από το μπουκάλι (για να μη μιλήσω για το κουτάκι). Η μπίρα θέλει ποτήρι, θέλει αφρό. Ο αφρός την προστατεύει από την επαφή της με το οξυγόνο, τη βοηθάει να κρατήσει το άρωμα και τη γεύση της και

δεν την αφήνει να οξειδωθεί. Ταυτόχρονα, απελευθερώνει το διοξείδιο του άνθρακα, για να μην καταλήξει όλο μέσα μας. Ο μάγειρας, ο σωστός. Φτιάξε κουρκούτι με μπίρα (1 φλιτζάνι), αλεύρι (2 φλιτζάνια) και μαγειρική σόδα (μισό κουταλάκι) και «βάπτισε» εκεί το μπακαλιάρο σου για να την 25η Μαρτίου. Άλλα θαύματα που μπορείς να κάνεις με την μπίρα; Να μαρινάρεις χοιρινό ή μοσχαράκι - η μπίρα μαλακώνει το κρέας και αναδεικνύει τη γεύση του. Αν χρησιμοποιήσεις τη μαρινάτα για σάλτσα μπίρας, φρόντισε να μην τη βράσεις πολύ για να μη χάσεις τα αρώματά της. Άχνισε ακόμα μύδια ή βράσε γαρίδες - τα θαλασσινά δεν αντιστέκονται στις δυνάμεις της. Φτιάξε «μεθυστικά» μπιφτέκια με ψωμί που έχεις πρώτα μουσκέψει μέσα της. Όταν θα διακρίνεις το πρώτο λάγνο βλέμμα επιδοκιμασίας για το πιάτο που ετοίμασες, θα ξέρεις τι ποτό να ανοίξεις για να το γιορτάσεις. Μείνε ήσυχος: η ξανθιά ύπαρξη που σε κοιτάει, δεν πρόκειται ποτέ να ζηλέψει την άλλη ξανθιά στο ποτήρι σου…

Ο διαιτώμενος. Ακούς όλους αυτούς που λένε για μπιροκοιλιές και έχεις τρομάξει. Είναι λογικό. Αν μάθεις όμως ότι ένα ποτήρι μπίρας 250 ml περιέχει περίπου 107 θερμίδες, ενώ ένα ποτήρι κρασί των 150 ml έχει 115 θερμίδες; Δεν είναι η μπίρα που μας φουσκώνει, κύριοι, οι αηδίες που κατεβάζουμε μαζί της φταίνε. Επίσης, τα αντιοξειδωτικά που βρίσκουμε στην μπίρα (λόγω του κριθαριού και του λυκίσκου) είναι περισσότερα από αυτά που έχει ένα ποτήρι λευκό κρασί - και όλοι ξέρουμε ότι τα αντιοξειδωτικά είναι αυτά που μας κάνουν στα 50 να μοιάζουμε με τον Κλούνεϊ και όχι με τον Ρουρκ. Ο αναποφάσιστος. Το ερώτημα «από την Κική και την Κοκό ποια να διαλέξω», όταν αντικατοπτρίζεται στις ποικιλίες μπίρας, παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Έχουμε και λέμε: ανάλογα με το είδος της ζύμωσης οι μπίρες χωρίζονται σε Lager (η ζύμωση γίνεται σε χαμηλή θερμοκρασία με μαγιά

39

PLANET FOOD... (

) ΒΑΣΩ ΠΑΠΠΗ (

) IML

Οι στρατιές των πεινασμένων

Οι τιμές των τροφίμων αυξάνονται, και μαζί τους οι πεινασμένοι του κόσμου. Τα αποτελέσματα τα είδαμε πρόσφατα σε Τυνησία και Αίγυπτο. Αρκεί η “διατροφική ανασφάλεια” για να περιγράψει ένα καζάνι που -αν και δεν έχει φαγητό- ξεχειλίζει από απελπισμένους ανθρώπους; Οι εξεγέρσεις που ξέσπασαν το 2008 στον αναπτυσσόμενο κόσμο για τις τιμές των βασικών ειδών διατροφής είναι πρόσφατες στη μνήμη μας. Από την Καραϊβική ως την Άπω Ανατολή, εκατομμύρια άνθρωποι τότε είχαν βγει στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για τα δυσθεώρητα ύψη των τιμών στις οποίες είχε φτάσει το ψωμί και το ρύζι. Η κρίση είχε απειλήσει με αστάθεια 36 χώρες, μεταξύ των οποίων το Μεξικό, την Ινδονησία, το Πακιστάν και την Αίγυπτο. Τρία χρόνια αργότερα, οι τιμές των γεωργικών προϊόντων έχουν ξεπεράσει τα επίπεδα της κρίσης του 20072008, η Τυνησία παίρνει φωτιά μετά την αυτοπυρπόληση ενός νεαρού μανάβη και η λαϊκή οργή στη Μέση Ανατολή σαρώνει διεφθαρμένα και ανάλγητα καθεστώτα πολλών δεκαετιών. Ιλιγγιώδεις αυξήσεις Τον Ιανουάριο της φετινής χρονιάς ο Δείκτης Τιμών των Τροφίμων του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) των Ηνωμένων Εθνών, που παρακολουθεί τις μηνιαίες μεταβολές των τιμών 55 προϊόντων διατροφής, εκτινάχθηκε στο επίπεδο ρεκόρ των 231 μονάδων, καταγράφοντας αύξηση 3,4% σε σύγκριση με το Δεκέμβριο του 2010. Αυτό που θορύβησε πλέον τη διεθνή κοινότητα είναι ότι κατέρριψε το προηγούμενο ρεκόρ των 213,5 μονάδων που είχε σημειωθεί τον Ιούνιο του 2008 και που είχε πυροδοτήσει πολυάριθμες αιματηρές διαδηλώσεις. Ο Αμπντολρεζά Αμπασιάν, οικονομολόγος του FAO, προειδοποίησε ότι οι τιμές αναμένεται να διατηρηθούν σε αυτά τα υψηλά επίπεδα και τους επόμενους μήνες. Ήδη από το 2008, έκθεση του ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) και του FAO είχε προβλέψει αυξήσεις από 20 έως 80% στις τιμές των τροφίμων στη δεκαετία που θα ακολουθούσε. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία του ΔΝΤ, μόνο το 2010 η τιμή του σιταριού αυξήθηκε κατά 60%, του φοινικέλαιου κατά 63% και της ζάχαρης κατά 100%.

40

Το τζίνι στο μπουκάλι Ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Robert Zoellick προέβλεπε ξέσπασμα κοινωνικών αναταραχών σε τουλάχιστον τριάντα τρεις χώρες. Οι εξεγέρσεις από την Αϊτή μέχρι το Καμερούν σήμαναν την αρχή του τέλους του δυτικού κυνισμού σχετικά με τη δυνατότητα των λαών των αναπτυσσόμενων και αναδυόμενων χωρών να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους. Τον Απρίλιο του 2008 το περιοδικό Time ανησυχούσε μήπως η εκτόξευση των τιμών των τροφίμων απειλούσε τη σταθερότητα πολλών κυβερνήσεων. Ο αρθρογράφος του, Tony Karon, ισχυριζόταν ότι η ιδέα της ανατροπής του ancien regime από τις

πεινασμένες μάζες, όσο κι αν φαινόταν «ανυπόφορα γραφική» μετά το θρίαμβο του καπιταλισμού στον Ψυχρό Πόλεμο, μπορούσε πλέον να θεωρηθεί πιθανή εξέλιξη. Ωστόσο, όπως έγραφε τότε ο Karon, αν και η πείνα έχει ιστορικά συνδεθεί με επαναστάσεις, για να μετατραπεί ένα μαζικό ξέσπασμα οργής σε υπολογίσιμη απειλή για την καθεστηκυία τάξη απαιτείται μια οργανωμένη πολιτική ηγεσία ικανή να στρέψει την οργή αυτή εναντίον του κράτους. Όμως αυτό που το 2008 φάνταζε ακραίο σενάριο, σήμερα αποτελεί πραγματικότητα. Όσα συνέβησαν στην Τυνησία, «η πρώτη αραβική επανάσταση» όπως τη χαρακτήρισε η Αιγύπτια πολιτική αναλύτρια Mona

Στους δρόμους του Καΐρου. Καίνε οι πλατιές άζυμες πίτες μόλις τις βγάζεις απ' το φούρνο. Αυτό το ξέρει καλά η Αιγύπτια φουρνάρισσα, μα αντέχει. Όπως ξέρει καλά και το άλλο: στην Αίγυπτο δε λείπει το ψωμί, τα λεφτά για να τοαγοράσεις λείπουν. Κι αυτό, πια, δεν το αντέχει.

...PLANET FOOD

Eltahawy, και στην Αίγυπτο δείχνουν ότι μια πραγματικά αυθόρμητη λαϊκή εξέγερση –όχι ένα πραξικόπημα της αντιπολίτευσης– ανθρώπων που ζητούν το αυτονόητο, να μπορούν να αγοράσουν το αλεύρι, τη ζάχαρη και το λάδι που βλέπουν στα ράφια των καταστημάτων και να έχουν δουλειά και βασικές ελευθερίες, μπορεί να ανατρέψει ένα αυταρχικό καθεστώς. Τόσο στην Τυνησία όσο και στην Αίγυπτο, ακόμα κι αν τελικά το παλαιό καθεστώς επιβιώσει με ένα φιλελεύθερο διακοσμητικό λίφτινγκ, το τζίνι της αυθόρμητης μαζικής κινητοποίησης δεν ξαναμπαίνει εύκολα στο μπουκάλι. Η πείνα και η“καλοσύνη” των ξένων Σε ακόμα δεινότερη θέση βρίσκονται οι φτωχές χώρες που παράγουν ελάχιστο φαγητό σε σχέση με αυτό που καταναλώνουν. Πριν ξεσπάσει η κρίση της αύξησης στις τιμές των ειδών διατροφής, η πείνα ήταν ήδη η σκληρή πραγματικότητα που αντιμετώπιζαν 850 εκατομμύρια άνθρωποι στις φτωχότερες χώρες της Αφρικής, της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής. Από το 2000, οι ηγέτες των πλουσιότερων χωρών του κόσμου δεσμεύτηκαν να καταπολεμήσουν τη φτώχεια και να μειώσουν στο μισό το ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού που υποφέρει από πείνα μέχρι το 2015. Η υπόσχεση όμως έμεινε στα χαρτιά, εφόσον ο αριθμός των ανθρώπων χωρίς επαρκή πρόσβαση σε τροφή αυξήθηκε κατά 40 εκατομμύρια το 2008, ποσοστό αύξησης που υπερδιπλασιάστηκε πριν ακόμη συμπληρωθεί το πρώτο εξάμηνο του 2009. Σήμερα, 1,02 δισεκατομμύριο άνθρωποι στον κόσμο υποφέρουν από πείνα. Σε έκθεση με τίτλο «Προδίδοντας τους φτωχούς αγροτικούς πληθυσμούς», η ActionAid επισημαίνει ότι την τελευταία εικοσαετία οι πολιτικές παροχής αναπτυξιακής βοήθειας των πλούσιων χωρών προς τις αναπτυσσόμενες έχει εντείνει το πρόβλημα της πείνας. Τα κονδύλια της οικονομικής βοήθειας που προορίζονται για την αγροτική ανάπτυξη, κυρίως για την παραγωγή ρυζιού και καλαμποκιού, έχουν μειωθεί. Όσα απομένουν, αντί να στηρίζουν άμεσα τους μικροκαλλιεργητές με επιδοτήσεις σπόρων και λιπασμάτων, απορροφούνται από τον τομέα της αγροτικής διοίκησης, όπου προωθείται η μείωση της κρατικής παρέμβασης στη γεωργία συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας του κράτους να ρυθμίζει τις αγορές. Τη δεκαετία του ’60 και του ’70 σ τις περισσότερες αναπτυσσόμενες χώρες το κράτος είχε σημαντικό ρόλο στη διαχείριση της γεωργίας, εφόσον είχε λόγο στον καθορισμό σταθερών τιμών για την αγορά και την πώληση αγροτικών προϊόντων. Οι

νέες πολιτικές αναπτυξιακής βοήθειας επέβαλαν στα αναπτυσσόμενα κράτη να αποσυρθούν από το ρόλο αυτό και να επιτρέψουν στην ελεύθερη αγορά να ρυθμίσει τον αγροτικό τομέα. Οι μεταρρυθμίσεις στη γεωργία προς την κατεύθυνση της αγοράς έδωσαν έμφαση στις εξαγωγές σε βάρος της διατροφικής αυτάρκειας των φτωχών χωρών. Αυτό, σε συνδυασμό με την ολοένα αυξανόμενη συγκέντρωση των γεωργικών αγορών στα χέρια ελάχιστων πολυεθνικών γιγάντων, συρρίκνωσε τις τοπικές και τις εθνικές οικονομίες των χωρών αυτών σε βαθμό …στραγγαλισμού. Το πρόβλημα γίνεται πλέον ανεξέλεγκτο, εξαιτίας της ραγδαίας αύξησης στις τιμές των βασικών ειδών διατροφής. Όταν η τιμή του καλαμποκιού εκτοξεύεται στα ύψη, οι φτωχοί αγρότες στο Μαλάουι δεν μπορούν να αγοράσουν τους σπόρους που θα εξασφαλίσουν τη σοδειά του επόμενου χρόνου. Εξασθενημένοι όμως από την πείνα και τις ασθένειες και ανίσχυροι λόγω της έλλειψης βασικής εκπαίδευσης, οι φτωχότεροι της Γης δεν έχουν τη δυνατότητα να αντιδράσουν. Γιατί αυξάνονται οι τιμές των τροφίμων Το Διεθνές Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης (IFAD) των Ηνωμένων Εθνών θεωρεί ότι για την αύξηση των τιμών των τροφίμων ευθύνονται οι ακραίες καιρικές συνθήκες και η παγκόσμια κλιματική αλ λαγή, η άνοδος της τιμής του πετρελαίου, η αύξηση της ζήτησης βιοκαυσίμων (100 εκ. τόνοι σιτηρών χρησιμοποιήθηκαν για την παραγωγή βιοκαυσίμων το 2007-8), η αυξανόμενη ζήτηση ορισμένων προϊόντων διατροφής σε ταχύτατα αναπτυσσόμενες χώρες (2 δισεκατομμύρια Κινέζοι και Ινδοί εκτός από το ρύζι στρέφονται πλέον και στα σιτηρά)… Ωστόσο, οι αναλυτές ξεκαθαρίζουν ότι οι παραπάνω παράγοντες δεν δικαιολογούν διπλασιασμό των τιμών. Γιατί η σημερινή κρίση δεν προκλήθηκε από την έλλειψη τροφίμων. Ακόμα και μετά τις πυρκαγιές στη Ρωσία το καλοκαίρι του 2010, που προκάλεσαν ανησυχία για τα παγκόσμια αποθέματα σιτηρών, ο Hafez Ghanem δήλωνε εκ μέρους του FAO: «Παρά το έλλειμμα στην παραγωγή σιταριού στη Ρωσία, η συγκομιδή δημητριακών τη φετινή χρονιά ήταν η τρίτη υψηλότερη που έχει ποτέ καταγραφεί και υπάρχουν υψηλά αποθέματα». Ο Ρόμπερτ Φοξ, διευθυντής της Oxfam στον Καναδά –οργάνωση που αγωνίζεται για την καταπολέμηση της πείνας στον πλανήτη– δήλωσε: «Δεν υπάρχει έλλειψη τροφίμων στον κόσμο. Απλώς τα τρόφιμα πωλούνται σε τιμές απρόσιτες για τους φτωχότερους ανθρώπους του πλανήτη». Και μάλλον έχει δίκιο, αν σκεφτεί κανείς ότι

«Tίποτε άλλο εκτός από την κερδοσκοπία στις τιμές δεν μπορεί να εξηγήσει τη ραγδαία αύξηση κατά 70% στην τιμή του σιταριού από τον Ιούνιο μέχρι το Δεκέμβριο του περασμένου χρόνου, όταν τα παγκόσμια αποθέματα σε σιτάρι ήταν σταθερά».

Καληνύχτα, Μπεν Άλι. Δεκαετίες τώρα, κάθε που νύχτωνε, ο Τυνήσιος μανάβης μάζευε την πραμάτεια του, κλείδωνε το μαγαζί του και γύριζε σπίτι του. Σκυφτός μάζευε, σκυφτός κλείδωνε, σκυφτός γύριζε. Και μέχρι πρότινος όλοι οι διεθνείς αναλυτές, μαζί τους κι οι κερδοσκόποι της παγκόσμιας πείνας, της ανελευθερίας και της εξαθλίωσης, σκυφτός θεωρούσαν πως θα παραμείνει για όλο το υπόλοιπο της ζωής του.

41

...PLANET FOOD

το αλεύρι, η ζάχαρη και το λάδι υπάρχουν σε επάρκεια στα ράφια, λόγου χάρη, της Αιγύπτου. Όμως οι Αιγύπτιοι πρέπει να ξοδεύουν το 40% του μηνιαίου εισοδήματός τους για τη διατροφή τους (σε φτωχότερες χώρες, έως και το 70% του οικογενειακού εισοδήματος ξοδεύεται σε τρόφιμα). Πλουτίζοντας από την πείνα των άλλων Η αύξηση στις τιμές των τροφίμων την τελευταία τριετία είναι πράγματι «απίστευτα μεγάλη» (FAO) και «απότομη» (σύμφωνα με το νομπελίστα οικονομολόγο Νουριέλ Ρουμπινί), τόσο που η προσοχή όλο και περισσότερων αναλυτών στρέφεται στα διεθνή κερδοσκοπικά συμφέροντα. Ούτε οι φυσικές καταστροφές ούτε η ζήτηση από τις αναπτυσσόμενες οικονομίες αυξήθηκαν ξαφνικά. Σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Inter Press Service, «τίποτε

42

άλλο εκτός από την κερδοσκοπία στις τιμές δεν μπορεί να εξηγήσει τη ραγδαία αύξηση κατά 70% στην τιμή του σιταριού από τον Ιούνιο μέχρι το Δεκέμβριο του περασμένου χρόνου, όταν τα παγκόσμια αποθέματα σε σιτάρι ήταν σταθερά». Οι επενδυτικές εταιρείες και οι τράπεζες της Γουόλ Στριτ καθώς και εκείνες στο Λονδίνο και στην ηπειρωτική Ευρώπη, που ήταν υπεύθυνες για τη χρηματιστηριακή και την κτηματομεσιτική φούσκα, στρέφονται σήμερα στα χρηματιστήρια τροφίμων. Τα hedge funds εισέβαλαν στις αγορές των βασικών διατροφικών προϊόντων τζογάροντας με αγοραπωλησίες που δεν έχουν ακόμα πραγματοποιηθεί και αγοράζοντας εταιρείες που διαθέτουν αποθέματα τροφίμων. Η κερδοσκοπία στις τιμές των διατροφικών προϊόντων που είχε αρχίσει να διαφαίνεται από το 2006 εντάθηκε το 2008, ενώ από τότε μέχρι σήμερα οι επενδύσεις σε συμβόλαια

μελ λον τικής εκπλήρωσης, ένα είδος παραγώγων που στρέφονται κυρίως στα αγροτικά προϊόντα, έχει αυξηθεί έως και 80%. Ακόμα και ιδιώτες μπορούν πλέον να παίξουν με τις τιμές των τροφίμων (και στην ελληνική αγορά το 2008 μια τράπεζα λάνσαρε νέο επενδυτικό προϊόν βασισμένο στις τιμές του σιταριού, του καλαμποκιού, της σόγιας και της ζάχαρης). Όσο οι αγορές «εμφανίζουν στρεβλώσεις» και οι επενδυτές «εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες», οι... στρατιές των πεινασμένων θα αυξάνονται –το 1/6 πλέον του παγκόσμιου πληθυσμού– από μιν τιακό κλισέ που χρησιμοποιείται για λόγους εντυπωσιασμού, θα γίνεται η αδυσώπητη πραγματικότητα που εγκυμονεί σοβαρό «κίνδυνο για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια». Κατά ένα περίεργο τρόπο, αυτό που εμφανίζεται ως «απειλή» είναι ίσως η μόνη ελπίδα να αλλάξει κάτι σ’ αυτό το φαύλο παιχνίδι.

Μεγαλώνοντας στο Πακιστάν. Ο μικρούλης πλανόδιος πωλητής ζαχαρωτών έχει δύο επιλογές μεγαλώνοντας: η μία είναι να περάσει μέσα από δάση, βουνά, ερήμους, ναρκοπέδια και απ' τα σαράντα κύματα για να γίνει -αν ζήσει- ένας δακτυλοδεικτούμενος "λαθρομετανάστης" της Δύσης. Η άλλη;

Συνταγές μεσογειακής και ελληνικής κουζίνας που αξίζει να μαγειρέψετε!

www.icookgreek.com

COOK N ROLL (

) ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΟΥΝΗΣ

Σειρές οικογενειακής

και πανεπιστημιακής τρέλας Πλακώνονται οι οπαδοί του Modern Family και του Community. Γίνονται από δύο (αμερικανικά) χωριά χωριάτες, για το ποια είναι η καλύτερη κωμική σειρά νέας γενιάς. Εμείς θα μέναμε εκτός μάχης; Modern Family: σεζόν 1-2 (2009-σήμερα) Creators: Steven Levitan, Christopher Lloyd Cast: Ed O'Neill, Sofia Vergara, Julie Bowen, Ty Burrell Διάρκεια: 34 επεισόδια (περίπου 25 λεπτά το καθένα) Συστατικά Η οικογένεια του Jay Prichett: O 60χρονος Jay μετά από χρόνια έγγαμου βίου χώρισε τη γυναίκα με την οποία έκανε δύο παιδιά, ξαναπαντρεύτηκε την Gloria, μια πανέμορφη Κολομβιανή που πέρα από τα μισά του χρόνια έχει και έναν δεκάχρονο γιο, και ξεκίνησε από την αρχή την εύπορη ζωή του. Η οικογένεια της Cler και του Phil: Η Cler είναι κόρη του Jay, ασχολείται με τα οικιακά και έχει ως κύριο μέλημά της τη σωστή ανατροφή των παιδιών, σε αντίθεση με τον άντρα της Phil, που δεν τον ενδιαφέρει τίποτα περισσότερο από το να χτίσει την εικόνα του «cool μπαμπά» και να την προβάλει (με γελοίους τρόπους) στον περίγυρό του. Η οικογένεια του Mitchell και του Cameron: Ο Mitchell, γιος του Jay και αδερφός της Cler, συγκατοικεί χρόνια με τον σύντροφό του Cameron, ενώ πρόσφατα οι δυο τους υιοθέτησαν ένα μικρό κοριτσάκι από το Βιετνάμ. Εκτέλεση Και εκεί που νομίζεις πως δεν μπορείς να φας άλλο πιάτο «οικογενειακής κωμωδίας», σου σερβίρουν το «Modern family», και όχι μόνο το τρως αλλά περιμένεις με ανυπομονησία για το επόμενο. Γιατί στο «Modern Family» δεν είναι μόνο τα συστατικά (και ο τρόπος μαγειρέματός τους) που το κάνουν τόσο ευχάριστο. Είναι κυρίως ο τρόπος που σ’ το σερβίρουν. Όχι πως το αντισυμβατικό χιούμορ, οι πρωτότυποι χαρακτήρες και η ευαισθησία με την οποία είναι γραμμένοι δεν δίνουν αρκετή γεύση, απλά το σερβίρισμα με τη μέθοδο του mockumentary (ψευδοντοκιμαντέρ) δίνουν μια ανανεωτική πνοή στην έννοια του παραδοσιακού sitcom. Έτσι, ενώ παρακολουθείς τις καθημερινές ιστορίες των τριών οικογενειών με όλα τα ευτράπελα

44

που αυτές περιέχουν, ταυτόχρονα βλέπεις και τους ήρωες να τα σχολιάζουν με το δικό τους μοναδικό, πολλές φορές πικρόχολο, μα πάνω από όλα απολαυστικό τρόπο, σατιρίζοντας τη μόδα των οικογενειακών ριάλιτι που προσφάτως ήρθε και στη χώρα μας. Αυτό όμως που αποτελεί το αλατοπίπερο του πιάτου είναι η μεγάλη επιστροφή του Ed O Neill στα κωμικά τηλεοπτικά δρώμενα, του περίφημου «Al Buddy» από το Married With Children, σειρά με την οποία όλοι μας έχουμε μεγαλώσει. Βαθμολογία 9 στα 10 reality Info H πρώτη σεζόν κυκλοφορεί σε dvd στο εξωτερικό, ενώ η δεύτερη προβάλλεται ακόμα στην Αμερική με μεγάλη επιτυχία. Βραβευμένο με βραβείo SAG και υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Κωμικής Σειράς.

Community: σεζόν 1-2 (2009-σήμερα) Creators: Dan Harmon Cast: Joel McHale, Gillian Jacobs, Danny Pudi, Yvette Nicole Brown, Alison Brie, Donald Glover Διάρκεια: 35 επεισόδια (περίπου 25 λεπτά το καθένα) Συστατικά 6 διαφορετικοί άνθρωποι σχηματίζουν μια

ομάδα μελέτης σε ένα community college (το οποίο θα μπορούσε να μεταφραστεί ελεύθερα ως «ανοιχτό πανεπιστήμιο»).

Jeff Winger: O Jeff μπήκε στο community college για να πάρει πτυχίο Νομικής, καθώς μέχρι τώρα ήταν δικηγόρος μόνο στα λόγια. Είναι ο αρχηγός της ομάδας μελέτης όχι μόνο γιατί έπαιξε βασικό ρόλο στο σχηματισμό της, αλλά επειδή στη ζωή του έχει συνηθίσει να είναι αρχηγός σε όλα.

Britta: Η Britta είναι ιδεαλίστρια, ρομαντική και όχι ακριβώς σίγουρη για το τι θέλει να κάνει στη ζωή της. Πέρα από αυτά όμως, αποτελεί το βασικό λόγο ύπαρξης της ομάδας, αφού ο Jeff προχώρησε στο σχηματισμό της με απώτερο σκοπό να πλησιάσει την Britta.

Pierce Hawthorne: Ο Pierce είναι αισθητά μεγαλύτερος από όλους της μαθητές της ομάδας και γι’ αυτό το λόγο προσπαθεί περισσότερο από τον καθένα να γίνει αποδεκτός, καταφεύγοντας πολλές φορές σε απελπισμένες και πραγματικά αστείες προσπάθειες. Αbed: O Abed έχει γραφτεί στο κολέγιο με σκοπό να αναλάβει κάποια στιγμή τη διεύθυνση του «φαλαφελάδικου» του πατέρα του. Οι περισσότεροι πιστεύουν πως πάσχει από σύνδρομο Asprenger, εξαιτίας της ανικανότητάς του να επικοινωνεί συναισθηματικά με τον περίγυρό του. Λατρεύει την τηλεόραση και το σινεμά ενώ τις περισσότερες φορές προσπαθεί να εφαρμόσει τηλεοπτικές και κινηματογραφικές αρχές στην πραγματική ζωή. Τroy Barnes: Έχον τας αποφοιτήσει πρόσφατα από το λύκειο, στο οποίο ήταν δημοφιλής ως αθλητής, ο Troy γράφτηκε στο Community College όταν έχασε την υποτροφία του εξαιτίας ενός ατυχήματος.

Shirley Bennet: Η Shirley γράφτηκε στο κολέγιο αφού πήρε διαζύγιο από τον άντρα της, με σκοπό να μάθει διοίκηση επιχειρήσεων ώστε να μπορεί να βγάζει κάποια λεφτά, χρησιμοποιώντας το ταλέντο της στη μαγειρική. Είναι ευδιάθετη και θετική με τους ανθρώπους, αλλά παράλληλα δεν μασάει τα λόγια της αν βλέπει κάτι που την ενοχλεί.

Annie Edison: H Annie, προτού γραφτεί

στο Community College ήταν η καλύτερη μαθήτρια του λυκείου, αλλά το υπερβολικό της άγχος την οδήγησε στη χρήση χαπιών, στα οποία εθίστηκε με αποτέλεσμα να τη διώξουν από το σχολείο. Είναι τελειομανής, φιλόδοξη και δεν είναι διατεθειμένη να αφήσει τίποτα να μπει εμπόδιο στο δρόμο της. Εκτέλεση Άλλη μια συνταγή της οποίας η επιτυχία βασίζεται κυρίως στη φρεσκάδα και τη μοναδική γεύση των συστατικών. Το μόνο που έχετε να κάνετε, είναι να τα τοποθετήσετε στο sitcom σκεύος σας, να προσθέσετε ένα πανέξυπνο κλείσιμο ματιού στον μεγάλο του αμερικανικού κινηματογράφου John Hughes και να τα αφήσετε να τσιγαριστούν σε ένα ενιαίο μείγμα pop κουλτούρας. Με το που ζεσταθούν οι σεναριακές ιδέες, το σκεύος θα αρχίσει να εκσφενδονίζει αμέτρητες ξεκαρδιστικές ατάκες, που δεν θα σταματήσουν να σας χτυπάνε μέχρι να πέσετε στο πάτωμα εξουθενωμένοι από τα γέλια. Βαθμολογία 8 στις 10 κοπάνες Info H πρώτη σεζόν κυκλοφορεί σε dvd στο εξωτερικό ενώ η δεύτερη ολοκληρώνεται σε λίγους μήνες στην Αμερική. Η σειρά ήταν υποψήφια για καλύτερη νέα τηλεοπτική κωμωδία στα 36α και 37α People Choice Awards.

ΜΑΪΝΤΑΝΟΙ (

) ΤΩΝ ΜΑΪΝΤΑΝΩΝ

ω!... μαϊντανοί Μιλούν ακατάπαυστα κι έχουν άποψη για όλα. Κάποιος πρέπει να τους ξανακλείσει στην κουζίνα τους.

Ο «Κόκκινος Θησαυρός»» To TABASCO® είναι ένα προϊόν με παράδοση από το 1868, μετράει δηλαδή πάνω από 140 χρόνια ιστορίας! Είναι 100% φυσικό, φτιάχνεται από διαλεχτές κόκκινες πιπεριές, αλάτι και ξίδι. Οι πιπεριές μετά τη συγκομιδή τους αναμειγνύονται με το αλάτι και τοποθετούνται για 3 χρόνια σε δρύινα βαρέλια, ώστε να ολοκληρωθεί η φυσική ζύμωση και η παλαίωση του προϊόντος κι να αποκτήσει την ασυναγώνιστη γεύση του και το λαμπερό κόκκινο χρώμα του. Χρησιμοποιήστε το TABASCO® για να δώσετε πικάντικη γεύση στα αλμυρά πιάτα με κρέατα, θαλασσινά και λαχανικά και φυσικά στις κόκκινες σάλτσες σας.

Ντοματόπιτα νηστίσιμη με Tabasco®

- Καλημέρα, αγαπημένη μου, γιατί τέτοιο ύφος; - Με προβληματίζει η κατάσταση. Βροχή οι απολύσεις…

- Έμαθες για τους 120 της Cosmote; - Ποια Cosmote, καλέ, και ποιοι 120, εδώ –σου λέει– απόλυσε ο οίκος Dior τον Galliano. Από 1η Μαρτίου ο John συγκαταλέγεται πλέον στις στρατιές των ανέργων που δημιουργεί η οικονομική κρίση.

- Τα έχεις μπλέξει εντελώς, χρυσό μου. Ο Gαlliano συγκαταλέγεται στη μονοπρόσωπη στρατιά ανέργων που δημιουργεί η ατομική συνθήκη «Μέθυσα σε παριζιάνικο μπαρ, τσαμπουκαλεύτηκα με τους διπλανούς μου, με έπιασε και μια ακατάσχετη αντισημιτική πολυλογία, που ακόμη και οι Γάλ λοι θίχτηκαν, και τελικά ξενέρωσα στο Τμήμα».

- Τι, τον συνέλαβαν κιόλας; - Ναι. Όπως μου είπε μια φίλη μου που η ξαδέρφη της σπουδάζει γαστρονομία και μόντελινγκ στο Παρίσι, καθώς έβγαινε από την τουαλέτα του μπαρ, είδε με τα μάτια της να του περνάνε χειροπέδες.

- Δικαίως τότε τον απέλυσε ο Dior.

- Ναι, το τόνισε και ο διευθύνων σύμβουλος: «Όσα είπε ο Galliano έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις αξίες που υπερασπιζόταν πάντα ο Christian Dior».

- Ποιες αξίες εννοεί δηλαδή; - Ξέρω κι εγώ; Τι να σου πω; Ίσως εννοεί το «σημασία έχει να πουλάμε, δε μας νοιάζει σε ποιον, δε μας νοιάζει τι»…

- Η ανεργία πάντως καλπάζει διεθνώς, γιατί εκτός από τον μεγάλο μόδιστρο, δουλειά ψάχνει από την 1η Μάρτη και ο Γερμανός υπουργός Άμυνας και αγαπημένος της Μέρκελ Καρλ Τέοντορ τσου Γκούτενμπεργκ. Αυτός βέβαια δεν απολύθηκε, παραιτήθηκε.

- Πώς κι έτσι; - Άσ’ τα. Αποκαλύφτηκε ότι η πολυσέλιδη διδακτορική διατριβή του ήταν copy-paste ενός άλ λου, που ξέχασε όμως να τον αναφέρει. Και επιπλέον, ενώ ήταν πάτος στη βαθμολογία, παρ’ όλ’ αυτά έκανε διδακτορικό το Πανεπιστήμιο του Μπαϊρόιτ χάρη στον ομοϊδεάτη πρύτανη που ανήκε πολιτικά στο CSU. - Μάλιστα. Εγώ πάντως ένα έχω να πω: it sounds so Greek to me, dear Germans…

Υλικά για 4 άτομα: Για τη ζύμη 2 ½ φλιτζάνια του τσαγιού αλεύρι, 1/2 κουταλιά της σούπας μαγιά, 2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο, 1 φλιτζάνι του τσαγιού νερό, αλάτι Για τη γέμιση 2 φλιτζάνια ντοματάκια φρέσκα ψιλοκομμένα (χωρίς υγρά και σπόρους), 1/2 πιπεριά κόκκινη, κομμένη σε λεπτά φετάκια, 1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο, 2 κουταλιές ελαιόλαδο λίγη ρίγανη και λίγη φρυγανιά, 6 ελιές κομμένες σε φετάκια, 1 φλιτζάνι του τσαγιού σάλτσα ντομάτας έτοιμη ή σπιτική, 1/2 κουταλάκι Tabasco® Εκτέλεση: Σε ένα μπολ βάζετε τη μαγιά και ρίχνετε λίγο χλιαρό νερό μέχρι να διαλυθεί. Προσθέτετε λίγο αλεύρι να γίνει κουρκούτι. Βάζετε τη ζύμη να φουσκώσει σε ζεστό μέρος για 30΄. Ανακατεύετε στο μίξερ το λάδι, το υπόλοιπο νερό, τη φουσκωμένη μαγιά και το υπόλοιπο αλεύρι. Τα ζυμώνετε όλα καλά μέχρι η ζύμη να μην κολλάει στα χέρια. Την αφήνετε να ξεκουραστεί για ½ ώρα. Ανοίγετε τη ζύμη σε φύλλο χοντρό με τα χέρια. Αλείφετε με λάδι ένα ταψί διαμέτρου 26 εκ. και τοποθετείτε τη ζύμη. Απλώνετε τα ντοματάκια, τις ελιές, την πιπεριά και λίγη φρυγανιά και τέλος περιχύνετε με τη σάλτσα ντομάτας ανακατεμένη με το Tabasco®, το ελαιόλαδο και λίγη ρίγανη. Αφήνετε την ντοματόπιτα να σταθεί για 20΄και την ψήνετε στους 200 °C για 35΄. Σερβίρετε την πίτα ζεστή.

®

Το κόκκινο και το πράσινο TABASCO παράγονται και συσκευάζονται στις ΗΠΑ απο την McILLHENY Co., Avery Island, Louisiana Αντ/ποι:Χατζηπανάγος ΑΕΕ, προέκταση οδού Μάνης, Κάντζα Αττικής, 15 351, τηλ.: 210 6040650 ® TABASCO is a registered trademark and servicemark exclusively of McILLHENY Co., Avery Island, LA 70513

45

PANTOPOLION...

Βύσσινο - παραδοσιακό λικέρ της «Συλλογής Πολυκαλά 1897» Ανοίξαμε το ντουλαπάκι του χρόνου… και βρήκαμε μέσα γεύσεις και αρώματα που λείπουν από την εποχή μας. Κλείσαμε τη γνώση 4 γενεών σε ένα μπουκάλι, και σας προσφέρουμε ακόμα μια συνταγή της οικογένειας Πολυκαλά. Διαλεγμένα ελληνικά βύσσινα, δουλεμένα με αγνά υλικά και μεράκι, σας προσφέρονται μέσα σε αυτή την πολυτελή φιάλη και σας περιμένουν να τα απολαύσετε σαν απεριτίφ ή σαν χωνευτικό. «Λικέρ Βύσσινο, Συλλογή 1897»… και αφήστε το γλυκό άρωμα και το ζωηρό χρώμα του να σας ταξιδέψει! Ποτοποιϊα Πολυκαλά Μελενίκου 35, Βοτανικός, Αθήνα Τηλ: 210-3452750, ΦΑΞ: 210-3452709, www.polykalas.com

46

Τώρα ακόμη πιο ecoνομικά πλυντήρια ρούχων από τη Whirlpool Η Whirlpool, η Νο 1 εταιρεία ηλεκτρικών σ υσκευών σ τον κόσ μο, σεβόμεν η το περιβάλλον αλλά και τους πελάτες της, εντυπωσιάζει ακόμη μια φορά με τη νέα σειρά πλυντηρίων ρούχων. Εξοπλισμένα με την τεχνολογία της 6ης ΑΙΣΘΗΣΗΣ, εξοικονομούν έως και 50% ενέργεια, νερό και χρόνο. Κι όχι μόνο αυτό. Τα ειδικά σχεδιασμένα για να προστατεύουν το περιβάλλον προγράμματα SuperEco, AquaEco και Speed ‘15 προσθέτουν επιπλέον 40% εξοικονόμησης στους ίδιους τομείς. Άλλωστε, τα νέα πλυντήρια ρούχων της Whirlpool ανήκουν στην ενεργειακή κλάση Α+++ κι έτσι προσφέρουν έως και 30% περισσότερη οικονομία σε σχέση με τα υπόλοιπα πλυντήρια ενεργειακής κλάσης Α. Επιπλέον, με τα νέα, μοναδικά προγράμματα, όπως η «Πρόταση δοσολογίας απορρυπαντικού» και με ολοκαίνουργιο σχεδιασμό στον πίνακα εφαρμογών με επιλογές όπως «Λευκά, ελαφρώς χρωματιστά, μαύρα & σκούρα, μεικτά», προσφέρουν αξιοπιστία στη διατήρηση των χρωμάτων, ενώ παράλληλα τα αποτελέσματα καθαριότητας παραμένουν τέλεια. Τέλος, με το νέο υψηλής απόδοσης μοτέρ μειώνουν ακόμη περισσότερο το θόρυβο και υπόσχονται ακόμη μεγαλύτερη διάρκεια ζωής.

Whirpool. Η εξέλιξη στη... ζωή σας.

MAILLE: Μαγεύει τη γεύση από το 1747! Έχετε δει τη νέα ολοκληρωμένη σειρά MAILLE; Με τις προτάσεις της σε Μουστάρδα, Μαγιονέζα και Sauce για κρέας και ψάρι, υπόσχεται να μας χαρίσει πολλές και δυνατές γευστικές απολαύσεις σε κάθε γεύμα! Χάρη στη γαστρονομική ιστορία 264 χρόνων στη Γαλλία, η MAILLE διαθέτει εξαιρετική γνώση και εμπειρία, που μεταφέρει στα μοναδικά προϊόντα της. Δοκιμάστε τις μουστάρδες Dijon Originale, τη MAILLE au Miel (με το μέλι της προσθέτει μια υπέροχη ανάλαφρη γλυκιά γεύση) και την πιο κρεμώδη, MAILLE Dijonnaise. Αν αγαπάτε τη μαγιονέζα, η MAILLE σας προτείνει τη βελούδινη Mayonnaise fine και τη Mayonnaise Fins Gourmet με ολόκληρους σπόρους μουστάρδας. Οι MAILLE Sauces για κρέας & ψάρι περιλαμβάνουν: • Την παραδοσιακή MAILLE Béarnaise, που παντρεύει μοναδικά το κρεμμύδι με το εστραγκόν και ένα ελαφρύ άρωμα από μαύρο πιπέρι. Ταιριάζει μοναδικά με μοσχαρίσια φιλέτα, θαλασσινά και βραστά λαχανικά.

• Την πικάντικη MAILLE Tartare, που ενώνει το αγγουράκι τουρσί, την κάππαρη και το κόκκινο κρεμμυδάκι και συνδυάζεται ιδανικά με κοτόπουλο, ψητές γαρίδες και όστρακα. Αναζητήστε την πλούσια συλλογή MAILLE στα καταστήματα λιανικής πώλησης, και δώστε στο καθημερινό σας τραπέζι αυθεντική μαγεία γεύσης!

Νέες τραγανές μπουκιές από την Quaker Η οικογένεια Quaker -με εμπειρία 100 και πλέον ετών- μεγαλώνει και παρουσιάζει ένα νέο σύμμαχο για την υγεία, τις νέες τραγανές μπουκιές δημητριακών σε δύο απολαυστικές γεύσεις: • Βρώμη και ξηρούς καρπούς (καρύδια Βραζιλίας, φουντούκια, αμύγδαλα και καρύδια πεκάν) • Πραγματική σοκολάτα υγείας Οι Τραγανές Μπουκιές βρώμης Quaker είναι πλούσιες σε φυτικές ίνες (μια μερίδα 45 γρ. περιέχει το 13% της ημερήσιας συνιστώμενης ποσότητας) και γεμάτες θρεπτικά συστατικά, όπως υδατάνθρακες, βιταμίνες, φωσφόρο και σίδηρο. Ξεκινήστε τη μέρα σας με Quaker! Ξεκινήστε τη μέρα σας σωστά, υγιεινά και νόστιμα, απολαμβάνοντας τη δύναμη της βρώμης στις Τραγανές μπουκιές Quaker! Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις ιδιότητες της βρώμης, καθώς και για διατροφικές συμβουλές και συνταγές, επισκεφτείτε το www.quakeroats.gr.

...PANTOPOLION

Η Creta Farms μαζί με την Grandi Salumifici Italiani! Σε 14 συνολικά αγορές και ένα κοινό 473 εκατ. καταναλωτών θα διατίθενται πλέον τα προϊόντα Creta Farms Εν Ελλάδι, μετά τη συνεργασία της με την ιταλική Grandi Salumifici Italiani S.P.A. (GSI), τη μεγαλύτερη αλλαντοβιομηχανία της Ευρώπης. Μέσα από αυτή τη συνεργασία, η Creta Farms αποκτά πρόσβαση σε πέντε νέες αγορές και συγκεκριμένα της Ιταλίας (μέσα στο 2011) και της Ελβετίας, της Αυστρίας, της Σλοβενίας και της Κροατίας (μέσα στο 2012). Η Creta Farms με την Grandi Salumifici Italiani θα διαθέσουν τα προϊόντα της Creta Farms μέσω της νέας εταιρείας, συμμετέχοντας με 50% καθεμιά. Ο πρόεδρος της Creta Farms, κ. Εμμανουήλ Δομαζάκης, ανέφερε σχετικά με τη συνεργασία αυτή: «Θα μεταφέρει σε εκατομμύρια καταναλωτές την πλούσια και μοναδική γεύση που χαρίζει στα αλλαντικά «Εν Ελλάδι» το ελαιόλαδο, μια γεύση που θα προβάλει σε ολόκληρο τον κόσμο την ελληνική γαστρονομία διαφημίζοντας με τον καλύτερο τρόπο την Ελλάδα στο εξωτερικό».

«Creta Farms Eν Eλλάδι νοστιμιές» με ανανεωμένες συσκευασίες Η Creta Farms επαναλανσάρει την αγαπημένη σειρά των προϊόντων κατάψυξης, δίνοντάς της νέα εικόνα. Υιοθετώντας τα πρότυπα και τις αξίες της κρητικής διατροφής, η σειρά Εν Ελλάδι Νοστιμιές της Creta Farms προσθέτει ποιότητα και νοστιμιά και στην κατάψυξη. Η σειρά αποτελεί γευστική και υγιεινή λύση για ισορροπημένη διατροφή, έτοιμη μέσα σε μόλις λίγα λεπτά, βασισμένη σε σπιτικές συνταγές και οικείες λατρεμένες γεύσεις. Τα προϊόντα αυτά παρασκευάζονται χωρίς συντηρητικά, από εκλεκτά κομμάτια κρέατος ανώτερης ποιότητας και εξαιρετικό παρθένο κρητικό ελαιόλαδο. Αν ψάχνετε λύσεις γρήγορες και οικονομικές, αλλά και με τη γεύση του σπιτικού φαγητού, θα τις βρείτε στα σούπερ μάρκετ στις νέες συσκευασίες της γκάμας Creta Farm: μπιφτέκια, κεφτεδάκια, κεφτεδάκια με φέτα, κοτομπουκιές, μπιφτέκια γαλοπούλας, σνίτσελ από φιλέτο κοτόπουλου και σουτζουκάκια. Οι συσκευασίες διαθέτουν καινούριο εικαστικό και «φρέσκο» λογότυπο, με την προσθήκη των ελαιόφυλλων που τονίζουν την «κληρονομιά» του ελαιόλαδου - τι άλλο θα μπορούσε να έχει ένα προϊόν τόσο φυσικό, φτιαγμένο με φροντίδα και αγνά υλικά;

Βρώμη Fytro: για πιάτα γεμάτα ενέργεια & δύναμη! Οι Νιφάδες Βρώμης Fytro έχουν ξεχωριστή θέση στην ποικιλία δημητριακών που προσφέρουν τα Fytro, καθώς είναι ένα εξαιρετικά ευεργετικό δημητριακό που δίνει αμέτρητες επιλογές τόσο για το πρωινό όσο και για διάφορες μαγειρικές χρήσεις. Η βρώμη περιέχει πρωτεΐνες, αντιοξειδωτικά, βιταμίνες του συμπλέγματος Β και είναι πλούσια σε φυτικές ίνες. Μάλιστα μία μερίδα Νιφάδες Βρώμης Fytro (40 γρ.) καλύπτει το 15% των ημερήσιων αναγκών σε φυτικές ίνες, οι οποίες βοηθούν στην καλύτερη λειτουργία του πεπτικού συστήματος, ενώ δημιουργούν και αίσθημα κορεσμού που συμβάλλει στην απώλεια βάρους. Βάλτε τις Νιφάδες Βρώμης Fytro καθημερινά στο πρωινό σας, ανακατεύοντάς τες στο γάλα ή στο γιαούρτι σας με ξηρούς καρπούς, αποξηραμένα φρούτα ή μέλι. Επιπλέον, μπορείτε να τις χρησιμοποιήσετε αντί για ψωμί ή φρυγανιά για μαλακά και αφράτα μπιφτέκια, για να δέσετε τις σούπες σας, αλλά και για τραγανά και υγιεινά μπισκότα και κέικ. Αναζητήστε τις Νιφάδες Βρώμης Fytro σε τιμές που ανοίγουν την όρεξη! Επισκεφτείτε το www.fytro.com.gr για πολλές υγιεινές συνταγές, χρήσιμες πληροφορίες και άρθρα για έναν υγιεινό τρόπο ζωής.

MISKO και Barilla: μια ιστορία πρωτιάς! Η οικονομική κρίση δεν φαίνεται να έχει σοβαρό αντίκτυπο στην αγορά ζυμαρικών στη χώρα μας. Είναι φυσικό! Τα ζυμαρικά αποτελούν βασικό στοιχείο της ελληνικής διατροφής και κουζίνας. Ο εύκολος και γρήγορος τρόπος παρασκευής τους, η υψηλή διατροφική αξία τους, τα θρεπτικά τους στοιχεία, συνιστούν την καλύτερη λύση για το γεύμα όλης της οικογένειας. Στην πρώτη θέση στις προτιμήσεις των Ελλήνων καταναλωτών είναι τα προϊόντα MISKO και Barilla, αφού σύμφωνα με την πιο πρόσφατη έρευνα της Nielsen Market track έχουν το 42% σε μερίδιο όγκου και το 47% σε μερίδιο αξίας. Η πρωτιά αυτή της Barilla Eλλάδος οφείλεται στο ότι πρόκειται για δύο μεγάλες μάρκες ζυμαρικών που έχουν κερδίσει με το σπαθί τους την εμπιστοσύνη του καταναλωτικού κοινού. Τα ζυμαρικά MISKO, με ιστορία 84 ετών, αποτελούν σταθερό σημείο αναφοράς για κάθε ελληνική οικογένεια, ενώ την ίδια στιγμή η Barilla αντιπροσωπεύει την αυθεντική ιταλική μάρκα ζυμαρικών που ενώνει γενιές ανθρώπων γύρω από το ίδιο τραπέζι. Στην κατάκτηση της πρωτιάς έχει συμβάλει και η μεγάλη γκάμα, με ζυμαρικά για παραδοσιακά πιάτα αλλά και πιο μοντέρνες συνταγές, όπως η φούξια σειρά της MISKO, τα ζυμαρικά Ολικής Αλέσεως, αλλά και τα πρωτοποριακά Barilla PICCOLINI για τους μικρούς και μεγάλους λάτρεις των ζυμαρικών.

47