Intermania juni 2014 (jaargang 20, editie 5)

Intermania Jaargang 20, editie 5, juni 2014

Helios - The New Board 30-day Challenges Puzzles!

Summer Another academic year has gone by and summer is upon us. It is now time to be lazy and unproductive, time to eat ice-cream, and time to wear shorts. Most of us still have exams and deadlines to deal with, but at the same time we are planning last-minute holidays and engage in suitcase shopping.

Where to go, what to do, who to go with: the possibilities are endless.

Some of us are looking for crowded beaches and big parties. From super fashionable Mallorca to low-budget Renesse, the European coast line offers plenty opportunities to enjoy your hangovers from an air-conditioned hotel room. If you are lucky enough, you will get yourself sunburn worthy of an interview on “Party Paramedics�.

Others prefer physical challenges and adventures. What better way to experience the beauty of the Swiss mountains than riding the hell out of it on a mountain bike?

Waking up at six every morning, no alcohol in sight and the mark of your biking suit printed on your skin until January: a dream holiday for many.

For the numerous international students, summer will probably be the time to go back

home, to meet up with old friends and family that they have had to miss since winter.

The overwhelming feeling of hugging your mother after all those months of long Skype conversations is great, right before she asks you to do the dishes and to mow the lawn.

Another option, which has become increasingly popular the past few years, is the cultural city trip. Europe offers dozens of fascinating capitals and romantic small towns where you can spend a couple of days with some friends or your lover.

Unfortunately, it will take you almost twice as long to plan the entire trip. Ploughing through the entire internet looking for the cheapest hostel, reading truckloads of Lonely Travels to find a decent coffee place, it’s all part of the deal.

Whatever ramshackle hotel you end up in and drunken escapades you end up regretting, we sincerely hope that you will take our new Intermania with you. As it is full of interesting articles and puzzles, we think it will be a good summer companion.

Table of contents

Summer

1*

The board

4*

The new board tells us about their plans for the upcoming year

Column: Lieke van Son Shape it your way

7 8*

8

The SExCie visited 3D-printing company Shapeways.

Trio-Triatlon

10

InterT.E.A.M. heeft iets nieuws in petto.

Puzzle: Picross

11*

In verbinding

12

Alain verslaat de Tempo Team College Tour, met onder andere Lodewijk Asscher.

12

Borrelwijsheden 14 Costa del Intermate

15

Het einde van CafĂŠ Costa in zicht?

Back to University

16

SjaarsCie Holydays

18

Eigen Energie Eerst

20

16

Alleen maar Nederlandse energie!

Column: Frank Vendrig

21

Challenge accepted

22

De redactie reviewt en masse: iedereen ging 15 of 30 dagen een challenge aan!

18

* English articles Colofon De Intermania is het blad voor de studenten en het personeel van de opleiding Technische Innovatiewetenschappen aan de Technische Universiteit Eindhoven. De Intermania heeft een oplage van 400 en verschijnt vijf keer per jaar. Leden van Intermate, de studievereniging van de opleiding, krijgen de Intermania automatisch opgestuurd.

2

Kopij kan worden aangeleverd in overleg met de redactie. De redactie stelt zich niet aansprakelijk voor eventuele gevolgen voortvloeiend uit de inhoud van de Intermania. De redactie behoudt zich het recht voor om zonder opgaaf van reden kopij en foto’s aan te passen of niet te plaatsen. Artikelen mogen alleen worden overgenomen met Intermania toestemming van de redactie.

Table of contents

Baronesk Bierproeven

26

Bier proeven, dat kan in ’t Audt wel!

Puzzle: Bimary

27*

Vijf redenen om te liften 28 Ervaren lifters, sterke verhalen en Salzburg.

Kleurplaat Ashly

30

Column: Jan Smits

31

Old Zealand

32*

28

Johanna tells about her experiences in NL.

High Risk, High Reward 34* Vincent enjoys his international semester in New Zealand. There is more to it than kiwis.

Zo kom je bij ARCADIS

32

36

Wouter is net afgestudeerd en werkt bij ARCADIS. Hij deelt zijn ervaringen.

Recommending Energy

38*

Alain is working on his master’s thesis. We ‘recommend’ you to read this article!

Cartoon Tanja Manders

40

Rebus Tanja Manders

41*

Game Over

42

34

Koen en Bob gaan next level en ontmantelen een speelkast.

In het Midden

43

Gedicht: De verpleegrobot 44

Studievereniging Intermate Adres: Den Dolech 2, IPO 0.74

Postbus 513, 5600MB Eindhoven Telefoon: (040) 247 44 30 Website: www.intermate.nl E-mail: bestuur@intermate.nl June 2014 Advertenties: Tom Pennings

42

Hoofdredacteur: Benedetta Malagoni Redactie: Koen de Vreede, Alain Starke, Gido van Rooijen,

Bob Olde Hampsink, Sebastiaan Nijland,

Mats de Ronde, Vincent Joanknecht, Ileen Smits,

Frank Vendrig, Suzanne Vugs, Meike Berkhoff,

Ellen Kooiman en Axel Zeijen.

E-mail: intermania@ieis.tue.nl

3

New Header board

A Sun Sets, Another Rises A new board has managed to coup Derivicus out of the Intermate board room. With six students occupying the board positions, expectations have skyrocketed. Luckily, they are happy to explain their plans and to unveil some mysteries: Why are they called Helios and what does this symbolise?

Text: Helios, the 31st board of Study Association Intermate, Images: Mignon Wuestman

B

een there, done that. Some months ago we started the preparations for a board year; forming a strong group, dividing functions and even creating a new one. We have embarked on a mythical quest that has led us past other associations, we have literally been among the members and we have travelled from the long, sandy beaches of Scheveningen to the exciting inner city of Utrecht. We have conquered a massive party (read: mess) in the Internaat after the changing of the board and we have all survived the constitution drink. This all has brought us to where we are right now: Helios, the 31st board of study association Intermate.

“We would like to emit energy and openness this upcoming year...”

What’s in a name? Helios was the Greek god of the Sun and the word is therefore often considered as the Latin word for Sun. We feel that this symbolises us pretty well.

The Sun is a symbol of energy, light, and a source accessible to everyone. We would like to emit this energy and openness during the upcoming year; open as a board and association, and energetic in organising activities and a pro-active attitude. Besides that, Helios is a six-letter word, a seamless fit with a six-person board.

4

This symbolism is in agreement with our plans for next year. We want to focus on the accessibility of Intermate and the involvement of our members. We will continuously look for opportunities to involve members with Intermate. For instance, think of sending birthday cards to give everybody a sense of appreciation. But we will also try to give everyone who wants to contribute the chance to do so. With this openness, accessibility is an important point for us. We want to be an association where everybody can find a place and feel welcome. For example; we want to put signs in the Internaat to increase the accessibility for members. So when you are lost and looking for the Intermarché (the candy sale), the signs will guide you there. Wow, that’s human-technology interaction in practice!

Concerning the openness, this is mostly a mindset we want to have within the association and one that we will promote actively. Intermate has always been wellknown for the diversity among its members and with the growing number of members (both domestic and foreign) we want to see this openness even more. Also, the proportion of international students is growing. We would also like these students to feel welcome at Intermate. You can then think about a share-your-culture- night, where both domestic and foreign students participate.

Intermania

New board

Another connotation of the Sun is energy.

This energy is also in line with our plans for next year. We as a board wish to have an active attitude. We will put some extra effort into organising board activities to give them an extra touch. An extra big board activity is an example of this. Content of this is still a secret, so prepare to be surprised!

We will also try to promote this attitude within committees. In a committee context, this implies guiding and challenging its members to think beyond the standards of the current activities. With a six-person board we have extra manpower to allow us to have a pro-active spirit in this process. We think we can use these extra hands optimally.

Especially with a man specifically focusing on Public Relations you can expect a lot of promotion and information provision next year.

June 2014

We think that communication is key to an association in order to function properly.

Therefore the provision of information is something that caught our eye. Video content, social media and, of course, the good old person-to-person promotion will be provided extensively by this man.

Do not be surprised if you see him dressed up as a cowboy riding on a wooden pony to promote an event. He will do everything to convince you to join. Actually, this is something he is really going to do somewhere during the coming weeks, mark our words!

“Openness and accessibility...”

“A lot of wonderful activities? That means less time for studying!”, we can hear the 5

New board Bachelor College students think. Well, do not worry, our beloved (second and third) sjaars, we will keep the peak moments of the BC in mind when planning the activities. This means no special activities for these students during the fourth and fifth week of a quartile, when the study pressure reaches its limits.

“We are ready for the real work...�

Of course, this provides an opportunity to organise more master- and career oriented activities during these weeks. Focusing on different target audiences and spreading the activities will provide a good way of dealing with the growing number of

6

members and will also make people more involved; win-win situation. Now that these plans are on the table, it’s time for us to put them in practice. We have been on the board for several weeks now and we are getting used to the feeling. Living, working, sleeping, eating breakfast and hanging out in the Internaat; it all feels a lot more familiar to us already. We are done starting up and are now ready for the real work.

Ready to give colour to all our plans and ready to throw one hell of a party here.

Most of you have already met us, but if you are still curious who we are, just pass by. We are really looking forward to next year and we hope you see the sunny side too.

Intermania

Column

Brighton side of life

Lieke

Always look on the bright sight of life. De meest irritante uitspraak van de twintigste eeuw. Daar zal Jezus Christus het mee eens zijn wanneer hij de film Life of Brian zou zien. Nee, ik ben meer van de instelling “Ik heb een heel zwaar leven” (Brigitte Kaandorp).

Zolang je dat als referentie neemt kun je altijd iets positief vinden in je leven. Toch? Gezien mijn budget is leven in een garagebox het komende half jaar in Brighton – waar ik half jaar zal studeren – mijn enige optie.

Tenzij je op de bank slapen bij Johan Schot ook als een optie ziet. Bovendien, het strand mag dan wel spreekwoordelijk in mijn achtertuin zijn, echt ontspannen wordt het niet als ik de lijst ‘required preliminary readings’ nog moet doornemen voor de start van het academic year.

June 2014

Maar goed, je hebt een doel en daar wil je dan naar toe. Hoewel doelen bij mij vrij vluchtig zijn.

Dus wie weet wat er over een half jaar weer op mijn Bucket List staat en hoeveel dromen er weer tevreden weggestreept zijn, uitgevoerd of onuitgevoerd. Mijn eerste spreekbeurt, in groep 8, ging over ‘Nederlandse Politiek’. Ik droeg toen overigens dezelfde aftandse, grijze Eastpak die ik nog steeds op mijn rug draag iedere dag. Veel vragenuurtjes vanachter de buis en twee bezoekjes aan de Tweede Kamer verder, is het dan eindelijk zo ver dat ik een minister een vraag mag stellen. Daar droomde ik niet van. Het stond ook nooit op mijn Bucket List. Maar soms denk je, wanneer je terugkijkt, dat je eigenlijk altijd al wist wat je wilde.

Misschien in groep 8 nog wel beter dan nu.

De meest inspirerende ervaringen komen niet op je Bucket List. Die schrijf je naderhand pas op en streept ze dan meteen door.

Nu ga ik verder met het volgende punt op mijn Bucket List: ‘tentamen Novel Technologies halen’.

Die staat er nog niet zo lang op en hopelijk is hij er ook snel weer af. En hoewel Brighton nooit mijn droom was, ik ga ernaar toe. Op zoek naar mijn Brighton side of life.

Nog meer leren over innovatiebeleid. Want mijn vragen voor de regering, die zijn nog lang niet op.

7

Seminar Header and Excursion Committee

Shape it your way 3D-printing is hot and upcoming. You can basically design (or download) anything you and and make it with a printer. The seminar and excursion committee was curious about this new technique and decided to make a visit.

Text and imagery: Tim Mutsaers, SExCie

O

rdering “earl grey tea, hot!” from the replicator like Captain Jean Luc Picard does in ‘Star Trek The Next Generation’ is still hard to imagine for most people. However, the futuristic idea of the replicator has become reality for the thirty Intermate-members who joined the SExCie-excursion to Shapeways. Companies such as Shapeways are taking 3D-printing products and technology to a global scale, delivering you your own custom-designed 3D-printed product. You can imagine that a machine that is able to produce any object of any shape as wished on the spot as, forces our society to re-evaluate our beliefs of production and design. That was reason enough for the SExCie to visit one of the major 3D-printing companies to see what kind of innovations are taking place in the field of production via 3D-printing.

“That was reason enough for the SExCie to visit one of the major 3D-printing companies” Let me begin by introducing 3D-printing technology. 3D-printing technology is a term commonly used for technology that is additive in nature, which means that it makes objects by adding new materials in layers (other examples are extraction or 8

reduced-based processes). So what is the role of Shapeways in all of this? Shapeways uses these 3D-printers to produce objects for their customers. The innovation aspect can be found in the services they provide.

This service innovation consists of a designer’s community which is creating new designs that can be made with Shapeways’ 3D-printers. But the most important aspect is that a designer can also sell its design to other people on the website of Shapeways.

So in essence, Shapeways is a company that facilitates a 3D-designer community by offering them a platform to sell their designs.

This platform is being used by 40.000 community members who offer their designs on the Shapeways webshop. These designs are then produced by Shapeways. The company has two manufacturing locations, one in Eindhoven and one in New York. The location in New York provides for the US customers, and the location in Eindhoven supplies the rest of the world. Staff from Shapeways places as many designs of objects in a single printing session as possible to make the printing of the objects more efficient and productive. Then the printing order is sent to the printing machine. Here we saw how the objects were constructed layer by layer by solidifying powder with UVrays. After completion you have a big block of powder, partly solidified. It is then an extensive job to clean the objects from the Intermania

Seminar and Excursion Committee

remaining unsolidified powder. I was very surprised to see that after so much hightech machinery, the cleaning is still done all by hand. For this process toothbrushes and dishwashing tools are the most hightech equipment in use. First by blowing air along the block to get most of the powder off of the objects, then by gently brushing them clean. This is a delicate work, to illustrate: one out of four objects needed to be reprinted because they were damaged during the cleaning process. Fortunately, the entire object can just be recycled as raw material for the next printing session.

As a student of Innovation Sciences, I say there is an opportunity for improvement!

You should be able to automate the process of cleaning, this way 3D-printed products would become much cheaper and thus also more suitable for large-scale production.

Finally, we ended our tour by visiting the shipping department; from here all the orders are sent around the globe to their new owners. After this interesting tour June 2014

around the Shapeways building, having seen all facilities and working methods, some interesting discussions took place between the management and our students with a soft drink and some fruits.

Although some of the 3D printing stages are surprisingly much depending on human hands to complete (think about the cleaning stage), there is a huge potential for designers, healthcare, and industry. Some might even say that ‘our mind is the limit’: everything is producible, if only we can design it. Will this then be the future of production? And if so, will it change our society in the way we design, produce, and consume? I have no answers to these questions, but as students of Innovation Sciences we should be thinking about this future and shape it in our way. After all, managing transitions, this new production paradigm, is (y)our job. So use that multi-disciplinary mind of yours and start designing our society, it may not be as printable as you would like, it may not even be realistic, but that’s the challenge!

9

Header InterT.E.A.M.

Trio-Triatlon Het InterT.E.A.M. zal in september voor een spetterend begin van het academisch jaar zorgen voor alle Intermate-leden. De allereerste Trio-Triatlon zal georganiseerd worden, de ultieme kans om te “shinen” voor alle sportievelingen onder ons.

Tekst: Martijn Claessens, InterT.E.A.M.

D

oor één of andere commissie werd gesuggereerd dat ze de beste sportactiviteit van het jaar hebben georganiseerd in de eerste week van Juni.

Gezien deze commissie niet InterT.E.A.M. is, walsen we graag over deze uitspraak heen door iets groots, spectaculairs en bovenal sportiefs neer te zetten. In de derde week van het eerste kwartiel komt InterT.E.A.M. met een grandioze nieuwe activiteit, de Trio-Triatlon. Water, asfalt en zand zullen getrotseerd worden door een team van drie personen (no shit, Sherlock) voor de titel ‘het meest sportieve trio van Intermate’.

“Wie wordt het meest sportieve trio van Intermate?”

Voor de sportgerelateerde onwetenden onder ons even een korte uitleg over wat een triatlon is. 3800 meter zwemmen, 180 kilometer fietsen en een marathon lopen. Bij een trio-triatlon zal elk teamlid een van deze drie disciplines uitvoeren. Nu zul je denken: “Wie zijn er zo gek om zulke onnozel lange afstanden te overbruggen?” Niemand, dus daar hebben we rekening mee gehouden.

Omdat we verwachten dat er geen ‘Iron Men’ rondlopen bij Intermate, zullen de afstanden in de buurt komen van een achtste triatlon.

Dit komt neer op 500 meter zwemmen, 25 kilometer fietsen en 5 kilometer hardlopen.

10

Dit zijn voorstellen en misschien niet de exacte afstanden die gehanteerd zullen worden. Startend in Eindhovens water zal de strijd der titanen beginnen met het eerste lid van ieders team. Na deze sprint in heerlijk warm water mag het tweede teamlid zijn of haar stalen ros (carbon voor de fancy people) betreden om op het buitenblad te racen door de prachtige natuur rondom Eindhoven. Als laatste mag de loper van start om uiteindelijk te finishen voor het Internaat onder luid gejoel van de vele toeschouwers. Hier zal het allereerste officiële InterTEAM-Trio-Triatlonrecord gevestigd worden. Er zal onderscheid worden gemaakt tussen mannen, vrouwen en eventueel gemengde teams. Dit doen we om de uitslagen natuurlijk zo eerlijk mogelijk te houden.

Voel jij je nu al geroepen om te laten zien hoe sportief jij bent? Tover dan je zwemspullen te voorschijn, haal de racefiets van je pa onder het stof vandaan of zoek de hardloopschoenen die je sinds de Batavierenrace niet meer hebt aangehad.

Trommel twee andere sportievelingen op en ga in de zomervakantie hard trainen om jezelf en je teamgenoten de historieboeken in te schrijven. Houd de Intermate-website en InterTEAM-Facebookpagina goed in de gaten voor alle updates en informatie die je nodig hebt. Zo kun je je zo spoedig mogelijk inschrijven voor deze nu al legendarische activiteit.

Intermania

Puzzle: Thomas Ofman

Picross Puzzle OUR NEW PUZZLE: Each number indicates that there is group of consecutive black squares somewhere in that row or column. For example, a 5 above a column indicates that there is a group of five black squares with no spaces between them in that column. If there are multiple numbers sidelining a row or column, they signal multiple groups of black squares, separated by at least one white square between each of them. An X indicates that there should not be a black square in that cell.

June 2014

11

College Header Tour

In verbinding Een dag vol mini-colleges over innovatie, een zaal vol studenten en mensen uit het bedrijfsleven en een minister als keynote speaker: 12 juni jl. organiseerde Intermate samen met Tempo Team de ‘Tempo Team College Tour’.

Tekst: Alain Starke, redactie; Beeld: Axel Zeijen, redactie

D

e samenwerking bleek succesvol gezien het programma.

Onder de noemer ‘Innovatie in Verbinding’ deelden meerdere sprekers in de Blauwe Zaal hun ideeën: Minister van sociale zaken en vicepremier Lodewijk Asscher, ‘onze’ Yvonne de Kort van HTI, directeur ‘Social Innovation’ bij Philips Yvonne van den Berg, Technology & Policy-alumnus Mathijs Verheijen-Klaver, en Futurist of the Year 2013 Yori Kamphuis.

“Volgens Yvonne moeten we Sonja Bakkeren met onze mail, willen we productief blijven” De nadruk van de keynotes en ‘T-talks’ lag op het verbindende element van technologie.

Technologie kan middels innovatie mensen mobiliseren, verbinden en inspireren.

De impact op ons allemaal stond centraal.

De notoir onrustige dagvoorzitter Rens de Jong (bekend van radiozender BNR) illustreerde dit dan ook fijntjes door te vragen wie er ooit een Nokia heeft gehad (heel de zaal) en wie er nu nog één heeft (een stuk of vijf personen), maar ook door te laten zien dat we richting een trust economy gaan en ons bezit bescheidener zal gaan zijn.

12

Asscher: “Stress is economische bedreiging” De Publiekstrekker vandaag was Vicepremier Lodewijk Asscher. Een aantal mensen om mij heen (met name medestudenten) was echter enigszins sceptisch in hun verwachtingen. Zo oreerde iemand voor mij: “De minister leest straks piekfijn van een blaadje de mening van zijn speechschrijver.”

Gelukkig was deze student te pessimistisch: Asscher begon zijn authentieke verhaal over het ontstaan van het briefgeheim, zonder dat hij iets vasthield behalve onze aandacht.

Asscher blijkt kundig in het vertalen van een moeilijk verhaal naar een behapbare boodschap. De minister trekt de analogie met de TU/e door te praten “over zijn lab in Den Haag”, waar hij trots kijkt naar zijn “eigen knutselwerkjes”. In zijn lab wil hij “software-code van werkend Nederland herprogrammeren”.

Werkgelegenheid is een belangrijk thema en hij bediscussieert samen met het publiek welke rol technologie speelt in arbeidsmarkttransities. Volgens Asscher zijn “robots geen banenkillers”, zolang we slim inspelen op de veranderingen. Hij wil niet dat we zulke ontwikkelingen als bedreigingen zien: “Bij verandering is het klassieke patroon om te denken in bedreigingen. Denk aan de eerste treinen die melk van de koe zouden verzuren.”

Asscher wil dat we personeel gaan opleiden om technologie te ontwikkelen.

Intermania

College Tour

ook depressiviteit (mede) kan verhelpen. Ten slotte ging De Kort in op het lichtproject op Stratumseind, waarbij ze met dynamische straatverlichting agressie onder controle trachten te houden. De effecten zijn nog niet helemaal bekend, maar de betekenis van ‘ff dimmen’ zal nooit meer hetzelfde zijn.

Yvonne van den Berg ging na een korte pauze in op “technostress” die volgens haar veroorzaakt wordt door onze 24/7-bereikbaarheid: “We zijn 2 uur en 15 minuten per dag bezig met mail.” Volgens haar moeten we Sonja Bakkeren met onze mail, willen we productief blijven.

Futurist Yori Kamphuis nam een andere insteek en gaf ons doembeelden over hoe technologie ons kan beïnvloeden in de toekomst: “Slecht nieuws blijft namelijk beter hangen”, verklaart hij. Toch was de zaal vooral onder de indruk van de toekomst en vreesde zij na zijn praatje minder voor bijvoorbeeld zelfrijdende auto’s.

Ook ziet hij de montage als een ambacht.

Het verdwijnen van arbeidsintensieve banen, zoals “het met de hand sorteren van paprika’s”, vindt de minister positief. Hij ziet namelijk andere beren op de weg: “Stress is een economische bedreiging. […] Innovatie kan verzuim voorkomen.”

‘FF dimmen’ met licht De andere sprekers hadden het lastig om Asscher te doen vergeten. Desalniettemin wist Yvonne de Kort de aandacht van het publiek ook vast te houden. Ze verraste de zaal met onderzoek over allerlei effecten van licht op ons welzijn en gedrag. Zo is onze persoonlijke afstand veel kleiner in het donker en maakt de kleur rood ook echt wat in ons los (de lippenstift mag dus blijven, dames). De zaal reageerde ook enigszins geschrokken toen De Kort uitlegde dat er meer mensen overlijden in schaduwrijke kamers in ziekenhuizen, maar luchtte enigszins op toen ze hoorde dat lichttherapie June 2014

Verbinden Het verbindende element ging verder dan de praatjes in de Blauwe Zaal. De hele insteek van deze ‘College Tour’ was om de zaal met elkaar te verbinden. Studenten, voornamelijk van Intermate, kwamen in contact met (kopstukken uit) het bedrijfsleven. Zij hadden dan ook vooraf een netwerktraining gevolgd om dit goed te laten verlopen. Focus van deze training was om op een eigen en originele manier in contact te komen (en blijven) met nieuwe mensen. Bij aanvang van de sessie werden de studenten uitgedaagd door dagvoorzitter De Jong om hun ‘Eureka-moment’ te pitchen voor een bedrijfsleven-buurman in het publiek. Tijdens de netwerklunch en diner werden nieuwe lijntjes uitgerold om de verzameling strategic weak ties te vergroten.

Zo werd tijdens deze informatieve dag ook het nuttige met het aangename ‘verbonden’.

13

Borrelcommissie Header

Borrelwijsheden Na lange tijd lid van de borrelcommissie geweest te zijn, bezit Tanja Manders alle wijsheden voor een legendarische borrel; van de perfecte meezingnummers tot de mooiste bieren.

Deze editie is ze bereid om haar wijsheden met ons te delen.

Tekst: Tanja Manders, borrelcommissie

H

oewel de borrelcommissie een doorlopende commissie is, kun je helaas niet eeuwig lid blijven.

Gelukkig blijven er altijd enthousiaste nieuwelingen binnenstromen. Al snel weten ze zich wegwijs te maken tussen de verschillende speciaalbieren. Echter, de oude borrelrot heeft heel wat meer bagage dan deze jonge honden op dit moment. Hier volgt een kijkje op in de borrelwijsheden die zij gedurende jaren van trouwe dienst op zullen doen.

“Hierbij gaat het maar om een bepaald fingerspitzengefühl.”

Achter de bar staan houdt namelijk meer in dan het opnemen van bestellingen, het bedienen van de kassa en het serveren van de biertjes. De gezelligheid op een borrel wordt voor een groot deel bepaald door de gasten, maar als barpersoneel speel je ook een belangrijke rol. Het draait namelijk allemaal om het op de juiste manier doseren van de alcohol. Hierbij gaat het niet om harde promillages, maar om een bepaald fingerspitzengefühl. Inderdaad, iedere klant bestelt zijn of haar eigen drank naar keuze aan de bar, maar toch kun je daar de zekere ‘persuasion’ op uitoefenen.

Zo kunnen aan de bar mooie deals gesloten worden. Zorg voor een speciaalbiertje in de 14

aanbieding of een mooie mix die je voor een aantrekkelijk prijsje aanbiedt. Bovendien kan de grabbelbak altijd nog voor de dag gehaald worden. Uiteraard kun je ook de ‘leukere’ biertjes aanbieden wanneer mensen vragen om “doe maar iets lekkers”. Een Triple is dan snel gepakt.

Op deze manier kun je als borrellid de borrel een beetje opzwepen. Een aangeschoten sfeertje is leuk, maar zorg dat dit niet omslaat in een te dronken borrel waarbij veel glazen zullen sneuvelen.

Probeer de sfeer van de bar aan te voelen aan de bar en zorg op het juiste moment voor wat afleiding van het publiek. Je machtigste middel hierbij is de muziekinstallatie.

Immers, wanneer er meer gedanst wordt, zal er minder gedronken worden. Laat je gasten losgaan op Disco Pogo of waag je aan de Homo Top 100-lijst. Je weet pas dat je afleidingsmanoeuvres succesvol waren wanneer je gasten verschillende Internaatmeubels tot podia bombarderen.

Je mag de Spice Girls aanzetten, de lampen aanduwen, iedere brave borrelganger belonen met een eigen rietje en daarna hoef je alleen maar te genieten!

Mocht je het fingerspitzengefühl echter nog niet helemaal bezitten en het feest niet meer in de hand kunnen houden, schuif dan snel de Piano Man naar voren in de playlist.

Pavlov zou trots op de borrelcommissie zijn om dit succesvolle laatste redmiddel.

Intermania

AC-Team

Costa del Intermate Menig lid van Intermate is bekend met de AC-feesten in de Costa, een combinatie die al jaren een succesvolle is gebleken. Nu het tijdperk afgelopen lijkt te zijn, is het een goed moment om terug te blikken.

Tekst: Ellen Kooiman, AC-Team

C

afé Costa en Intermate zijn al jaren een gouden combinatie. Al vijf jaar heb ik deze succesformule mogen meemaken, waarvan de laatste vier jaar als lid van het ‘AC-Team’. We zijn de Costa momenteel echter aan het ontgroeien als vereniging. Niet dat er iets mis is met het café, maar het aantal leden stijgt en de capaciteit van de kroeg helaas niet. Het gemiddelde Intermate-lid vindt het waarschijnlijk niet erg om wat dichter bij elkaar te staan, maar dat je precies kunt voelen wat de ander in zijn broekzak heeft gaat velen toch te ver.

Mijn allereerste AC-feest vond plaats in de Costa. Op deze avond kon ik de sterke verhalen voor het eerst proeven en dat smaakte goed. Het bier stroomde en DJ Jordy stelde intrigerende vragen, zoals “Wie gaat er dronken worden?”, “Wie gaat morgen zijn colleges missen?”, “Zijn er nog vrijgezelle mensen vanavond?”, waarna hij ons doof probeerde te krijgen met zijn brandweersirene. Eén medestudent vermaakte zich zo goed dat hij/zij besloot om zelfs nog na sluitingstijd op de wc te blijven hangen. Dat de jaren erna een survivalgids werd gemaakt voor de eerstejaars, is dan ook geen toeval.

Even memorabel was mijn tweede feest.

Een paar jongens besloten toen om tijdens het feest ‘Vroeger’ helemaal terug naar de oertijd te gaan, wat resulteerde in compleet naakt op de bar staan. Na dit jaar mocht ik June 2014

mij bij het AC-team voegen en kon de jaren erna meewerken om nieuwe roddels aan te wakkeren. Zelf heb ik er nog één mogen toevoegen, mijn vriend heb ik namelijk binnen het team van toen gevonden.

Zoals vele succesduo’s, bijvoorbeeld Suske & Wiske of Ilse & Waylon kunnen beamen, zijn er ook tegenslagen te verwerken. Bijvoorbeeld het invoeren van een minimumprijs van €1,30 voor bier in 2013. Rest In Peace, biertje voor een euro, we zullen nog vaak aan je denken. De minimale leeftijd om alcohol te mogen drinken werd toen ook verhoogd naar 18 jaar, waardoor een aantal Intermate-leden aan de cola moesten.

De angst was toen groot dat de populariteit van de Costa-AC-avonden zou dalen. Na empirisch onderzoek bleek dit echter niet van kracht te zijn. De succesformule bleef gegrond.

“Ondertussen is de bierlucht niet meer uit mijn AC-vest te wassen..”

Ondertussen is de bierlucht niet meer uit mijn AC-vest te wassen en passen mijn verkleedkleren niet meer in de kast. Tijd om het AC-team te verlaten. De afgelopen vijf jaar zou ik mijn ‘Gouden feestperiode’ kunnen noemen. Ooit heb ik gezegd dat mijn vriend en ik zelfs ons trouwfeest in de Costa zouden plannen.

15

Header Ouderdag

Back to University Nieuwsgierige ouders, wie kent ze niet? Gelukkig organiseert Intermate daarvoor de Ouderdag, om de ouders van eerstejaars te laten zien waar hun kinderen terecht gekomen zijn. Patrick, voorzitter van de commissie, vertelt over de dag.

Tekst: Patrick Janssen, ouderdagcommissie

“M

et een boekje vol aantekeningen en een hoofd vol mooie verhalen kwamen wij terug van de Parents day 2014 op de TU/e. Intermate had een gezellige en heel interessante dag georganiseerd, voor ons als ouders van een P&T-studente.”

Oké, misschien hebben we niet zo onnodig veel moeite in onze activiteit gestoken als de SjaarsCie. Dat wil echter niet zeggen dat we niet ons uiterste best hebben gedaan om deze Ouderdag te laten slagen.

En geslaagd was het zeker!

Moeder van eerstejaars: “We borrelden supergezellig met de intro-‘ouders’ van onze dochter!”

Hoewel de dag om tien uur officieel begon, stonden de eerste ouders al om half tien paraat in de Zwarte Doos, waar zij ontvangen werden met een kopje koffie. Daarna gaf Monique JansenVullers (adjunct opleidingsdirecteur voor P&T en SI, red.) de ruim 120 aanwezige ouders, broers, zussen, tantes en natuurlijk studenten een korte uitleg over het Bachelor College en de inhoud van de majors Sustainable Innovation en Psychology & Technology. Hierop volgde een korte rondleiding over de campus, waarbij 16

de studenten zelf hun ouders konden begeleiden. Eenmaal aangekomen bij het IPO stond de lunch al klaar voor de SI-studenten en hun ouders, terwijl het P&T-deel een college van Daniël Lakens over het geheugen kreeg. Dit werd zeer goed ontvangen en de enthousiaste ouders stelden dan ook tal van vragen. Hierna werden de rollen omgekeerd: De P&T-ouders en studenten konden genieten van de lunch en SI van het enthousiasme van Johanna Höffken.

Zij vertelde over zowel de studie als duurzaamheid Ook betrok zij de ouders in haar college door hen te vragen wat zij persoonlijk deden om duurzaam te leven.

Toen de lunch was afgelopen voor de P&T-ouders, was het tijd voor een bezoekje aan de verschillende laboratoria die het IPO huisvest. Ze bezochten het VirTU/e reality lab, het 3D lab en het Game Experience lab. Hier konden de ouders onder andere rondlopen op een virtuele versie van de TU/e campus en de ideale conference call meemaken. Uiteraard waren zij hier razend enthousiast over. Tegelijkertijd kregen de SI-ouders een aangepaste versie van de World Climate Exercise voorgeschoteld.

Hierbij werden zij ingedeeld in groepen (ontwikkelde, ontwikkelende en onderontwikkelde landen) en moest er binnen en tussen groepen onderhandeld worden over zaken als wanneer de groei Intermania

Ouderdag

van CO2-uitstoot moet stoppen en de mate van ontbossing. Aan de hand van deze variabelen werd bepaald of de ouders de opwarming van de aarde hadden tegengehouden. Dit was uiteraard niet het geval, maar zorgde wel voor het besef dat het bestrijden van de opwarming van de aarde zeer complex is.

Bij beide activiteiten kwam toenmalig Commissaris Onderwijs Wouter even een praatje houden over de rol van Intermate.

Daarna kwamen alle ouders bijeen in het Paviljoen, om onder begeleiding van quizmaster Floyd deel te nemen aan een pubquiz (zonder het pub-gedeelte).

Hierbij werden onderwerpen als de stad Eindhoven en de inhoud van de studie aangesneden, maar ook popcultuur uit de tijd waarin de (meeste) ouders jong waren. Ook mocht Intermate natuurlijk niet missen in de lijst van onderwerpen.

Het feit dat er enkele technische en verbale mankementen waren, mocht de pret niet drukken; de quiz werd door veel June 2014

ouders gezien als het hoogtepunt van de dag.

Na een dergelijke lange en zware dag kon een borrel natuurlijk niet uitblijven.

“Het feit dat er enkele technische en verbale mankementen waren, mocht de pret niet drukken.”

Om vier uur propten we alle 120 ouders en studenten in het Internaat, waar zij pas echt meemaakten hoe het studentenleven voelt. In de woorden van de moeder van Ileen: “De mooiste verhalen hoorden we tijdens de afsluitende borrel bij Intermate. Super gezellig hebben we geborreld met de ‘papa en mama’ van onze dochter en we zagen de al vaak gehoorde namen nu ook in levende lijve. We zouden zo weer student willen zijn!” Nadat zelfs de tantes van Bo weg waren om zes uur was de dag afgelopen en konden we gerust terugkijken op een geslaagde dag.

17

SjaarsCie Header

SjaarsCie Holidays De veelbesproken SjaarsCie beleefde 21 en 22 mei hun heuse vuurdoop. Na een lange en moeilijke voorbereiding stelden ze à la Wie Is de Mol de eerstejaars op de proef. Joris blikt uitgebreid terug op deze ‘vakantieperiode’.

Tekst: Joris van Rijn, SjaarsCie

D

ankjewel, lief Intermate!

Bedankt dat jullie ons op de AV, met tegenzin, een kans gaven. Niet iedereen was voorstander van nòg een eerstejaarscommissie. Vooral niet een SjaarsCie met puberale sjaarzen met een een grote waffel als commissieleden die veel te veel hooi op hun vork zouden nemen.

Nou, ik moet zeggen dat er momenten waren waarop ik dacht dat jullie gelijk hadden.

Een enkele keer heb ik zelfs gedacht dat het nooit ging lukken. Gelukkig heeft de SjaarsCie mij, en daarbij jullie, het tegendeel kunnen bewijzen.

18

Een internationaal – dus volledig in het Engels (behalve deze tekst) – evenement van twee dagen, twee lunches, één avondmaaltijd en een kroegentocht. Ik ben trots op de SjaarsCie dat we dit van de grond hebben kunnen krijgen. Het was veel werk – we lieten onze frustraties regelmatig op elkaar los – maar we hebben het gedaan. Niet alleen hebben we de activiteit succesvol laten verlopen, het doel van de activiteit is ook behaald. We hebben de deelnemers een pauze gegeven tijdens het drukke vierde kwartiel. Daarbij hebben we ook nog eens de studenten van de twee richtingen, P&T en SI, beter laten mengen.

“De naam Holidays is goed gekozen.

Die twee dagen heb ik echt even helemaal niets aan huiswerk gedaan en vergat ik colleges helemaal.” Aldus Bas Merkens.

Twee dagen vol met fysieke, uitdagende, en grappige spellen – dat was het SjaarsCie evenement. Dag één ging gepaard met het thema nationale feestdagen en dag twee met Expedition Freshmen.

Het startschot van dag één was een quiz waarmee gekeken werd hoe goed onze geheimzinnige promo in het geheugen van de sjaarzen lag, volledig in Wie is de Mol-stijl, gevolgd door een – net iets te lange – lunchpauze. Na lunchtijd konden de sjaarzen, die verdeeld waren in groepen, met behulp van een schatkaart verspreid over de campus spellen vinden. Ieder spel, Intermania

SjaarsCie

met elk een feestdag als thema, dichtte een gat in een raadsel die ze later zouden krijgen. Geblinddoekte mensen happend naar een koek op twee meter hoogte, gezichten vol met poedersuiker of monden vol pepernoten; de spellen liepen uiteen.

De groep die het antwoord als eerste wist te vertellen had een voordeel op dag twee. Hierna volgde het kerstgourmetten onder een dak van fietsenhokplaten en een geïmproviseerd vastgeknoopte introbanner.

Het avondprogramma bestond verder uit een paashazenjacht waarbij we verschillende kroegen afgingen. Met trots keken wij naar de sjaarzen die biertje na biertje achterover gooiden. 350 euro aan bier voor gemiddeld 25 bier drinkers per ronde, en dan nog twee gratis rondjes erbij: het was een goede avond.

Dag twee begon voor ons vroeg. Vijf uur na het opstaan van de commissieleden, verschenen om elf uur de eerste mensen die verwelkomd werden met een picknick op het TEMA-veld. Terwijl er nog houten toestellen voor Expeditie Freshmen in elkaar gezet werden, begon de dag met een stemspel.

Groepen moesten op elkaar stemmen zonder te weten wat de consequenties waren. Hierna volgde een serie van fysiek en/of mentaal uitdagende opdrachten.

Sjaarzen die als klauterende kinderen de oever van de Dommel trotseerden, al tijgerend emmers water incasseerden en als aapjes zolang mogelijk aan een paal probeerden te hangen. De afwisseling van bewolking en felle zon maakte de onderdelen niet makkelijker. Uiteindelijk was het tijd voor de afsluiting van de activiteit: de finaleproef. De deelnemers waagden zich aan de welbekende tasjesproef, het doorbranden van een dik touw, en het oplossen van een TU/e-waardige rekensom om uiteindelijk een schuifpuzzel op te kunnen lossen. Alle punten van de spellen van dag één en twee zorgden June 2014

hier direct en indirect voor een tijdbonus.

Het team met de snelste tijd was de winnaar van het evenement. En bij een winnaar hoort natuurlijk een prijs: een aantal paintballrondes tegen de commissieleden van de SjaarsCie. De voorbereiding voor deze activiteit was een stuk zwaarder dan verwacht.

Op het moment van het uitdenken van alle spellen/deel-activiteiten kun je niet bevatten hoeveel kleine dingen geregeld moeten worden. Daardoor kwamen er steeds meer ideeën bij, zoals zonnebrillen en promovideo’s. We hebben ons allemaal kapot gewerkt, maar gelukkig is alles goed gekomen.

Yes. We hebben een geslaagde activiteit neergezet. En ook niet geheel onbelangrijk: we hebben er ontzettend veel van geleerd.

Niet alleen dingen zoals wat er nou bij de organisatie van een groot evenement komt kijken, maar ook kleinere dingen die alleen ervaring kan leren. Intermate, namens de SjaarsCie zeg ik: bedankt.

19

Satire

Eigen Energie Eerst Er is afgelopen week ophef ontstaan over een nieuw programma gepresenteerd door de PVV, ‘Eigen Energie Eerst’.

Het zet zich af tegen de toename van duurzame energie en opwekkingsmethoden die veelal uit het buitenland komen.

Tekst: Axel Zeijen, Geopolitiek correspondent

D

e PVV vindt dat het maar eens afgelopen moet zijn met de massa-import van duurzame energie uit andere Europese landen. Wilders: “Dat zij onder voet worden gelopen door consumentzoekende energie betekent niet dat dat voor ons ook geldt. We moeten de grenzen sluiten voor deze tsunami van vreemde kilowatts.”

Vooral het plan van een zonnecentrale in de Sahara valt slecht bij de Limburgse leider: “Eerst onze pensioenen, toen onze banen, en nu onze stopcontacten? Ze zijn helemaal knettergek!”

“Die liggen alleen maar een beetje lui in de zon.”

De rechtse stroming in het energieimportbeleid leidde tot een golf van Nederlandse waterkrachtcentrales en een grote campagne ter promotie van de ‘Nederlandse wind’. Wilders licht dit verder toe: “De linkse, groene kerk moet haar geitenwollen sokken maar van Nederlandse wol gaan maken. Nederlandse fotonen moeten onze apparaten aandrijven, maar helaas, dat miezerige mannetje Pechthold waait met de buitenlandse wind mee.”

PVV-aanhangers richten hun pijlen op de intimiderende verschijning van windmolens: “Je ziet ze tegenwoordig overal, en we dachten nog wel dat we daar in nette wijken 20

geen last van zouden hebben!”, is al te lezen op nujij.nl.

Voorstanders van een vrije markt en dus tegenstanders van ‘eigen energie eerst’ snappen niks van de kritiek: “Nederland gaat slechts door een drie-fase project heen, het plan zal uiteindelijk wel aarden nadat de open grenzen-transformator gemaakt is.”

Ook Neelie Kroes van de Europese Commissie gaat er hard tegenin. “Jullie werken hier met een dubbele standaard”, zegt ze. “Als je de wind binnenlaat, dan moet je ook accepteren dat windmolens meekomen. Dat is een logisch gevolg van een Europa met open grenzen. Hoge bomen vangen nu eenmaal veel wind.”

De Groningse GroenLinks-fractie is wel blij met deze trend: “Ons landelijke partijbestuur zoekt de oplossing voor energieproblemen in het eruit trekken van stekkers, maar dit werkt net zo goed. En het is lekker rustig zo in de grond.”

De PVV zal het er niet hier bij laten. Ook de PV-cellen moeten het ontgelden. “Die liggen alleen maar een beetje lui in de zon.

Als ze alleen maar zijn gemaakt voor siëstalanden en hier toch verder niks nuttigs doen, laat ze daar dan lekker naar teruggaan!”

Daarom hebben ze de PVV-cel aangekondigd: “Die kunnen alle Nederlanders op hun dak leggen. Het levert je niks op, maar er past dan in ieder geval geen zonnecel meer bij en het is een mooi statement naar de buren.”

Intermania

Column

Frank

Vol is vol

June 2014

Vol is vol. Er is simpelweg geen plek meer. En als ik moest kiezen, dan koos ik toch echt voor wit. En waarom ook niet?

Wit was er toch ook eerder? Nu staat mijn agenda echter vol met blauw, rood, groen en ga zo maar door. Kwartiel vier: wat een gekkenhuis. Dacht ik even rustig het jaar uit te kunnen cruisen, met drie vakken en wellicht een leuke borrel hier en daar, maar wat krijg ik? Dagelijks zes Facebook-invites voor wéér nieuwe activiteiten!

Het begon met de Batavierenrace. “Dat is super gezellig!” werd me verteld, dus zo kwam het dat ik een potentieel hartstikke relaxed weekend besteedde door me het schompes te rennen om vervolgens een halve week te verrekken van de spierpijn.

Daarna volgden de SjaarsCie Holidays, waar ik, zo werd me verteld, als volbloed sjaars toch wel bij zou moeten zijn.

Maar wat blijkt? Word je zomaar twee dagen uit de veilige omgeving van colleges getrokken om je gezellig het schompes te gaan tijgeren en jezelf door de Dommel te sleuren om vervolgens een halve week te verrekken van de spierpijn!

Er bestaan meer van deze horrorverhalen en ze staan allemaal gewoon open en bloot op de Intermate-kalender. Het Volleybaltoernooi, de Holi Moli-borrel (ook wel: bel-je-moedervoor-was-instructies-borrel), de Ouderdag, Shapewaysexcursie, Dommel Shore en een AC-feest, om nog maar niet te spreken over dat nieuwe bestuur dat maar niet genoeg van ons kan krijgen met wissel-AV’s en constitutieborrels.

Behalve al deze ongewenste gezelligheid heerst hier echter ook een groter probleem: wanneer gaan we studeren?

Ik voel de behoefte op te staan als ombudsman voor mijn medesjaarzen en ook mijzelf. Wij zijn hier ook maar nieuw en daardoor naïef en beïnvloedbaar. Weerloos en fragiel als we zijn, is het nogal wat om onszelf tegen onszelf te moeten beschermen. Zeker wanneer er voor elke nieuwe activiteit heuse predators rondlopen om ons voor hun verre van onschuldige praktijken te ronselen. Er stinkt hier iets.

Daarbij komt dat de schuldige ouderejaars hun vakken volgens de oude school nog kunnen halen door een weekje voor het tentamen een keer een boek te kopen. Heerlijk lijkt me dat. Wij zijn echter slachtoffer van het Bachelor College en hebben altijd deadlines en zo. Ik pleit daarom voor, naast de gespreide studielast, een gespreide gezelligheidslast. Het bestuur kan ook best in kwartiel twee met oud en nieuw wisselen. Dan heb je nog echt wat om naar af te tellen.

21

De Header redactie reviewt

Challenge accepted De Intermania-redactie heeft zich de laatste tijd een beetje laten gaan in het schrijven van kwaliteitsartikelen. In een vlaag van overcompensatie hebben we daarom besloten om de weerbaarheid van onze redactie te testen via een kleurrijke verzameling ‘15-day challenges’.

Tekst: De Intermania-redactie

D

e afgelopen jaren heeft de Intermania-redactie vele reviews de revue laten passeren. Van verschillende diëten tot de beste frieten in Eindhoven. Deze editie gingen we een stapje verder: Iedereen ging een challenge aan voor vijftien of meer dagen. Lees hieronder hoe het de redactieleden is vergaan; misschien kun je zelf ook iets proberen!

Fysieke uitdagingen (Alain, Koen & Sebas) Een paar jaar geleden organiseerde InterT.E.A.M. de ‘100 push-up challenge’.

Alain pakte het nu wat bescheidener aan: gedurende dertig dagen zou hij elke dag één push-up meer doen dan de dag ervoor, waarbij hij op dag 1 met twintig push-ups begon. Die twintig gingen hem vrij gemakkelijk af, al was zijn techniek enigszins roestig geworden (de grond heeft zich op dag 1 wellicht een beetje aangerand gevoeld). De toename van één push-up per dag is niet spectaculair, maar het had toch wel impact op Alains motivatie en prestatie, zeker in combinatie met het moment van de dag, de locatie en zijn alcoholische footprint.

Op dag 23 kwam helaas een abrupt einde aan zijn challenge, toen hij viel met zijn mountainbike en twee ribben kneusde.

Push-ups waren niet meer te doen en zijn biceps en triceps gingen weer in siësta.

“Sporten is niet leuk; sporten is functioneel.” Althans, dat is wat Koen 22

zichzelf jaren geleden heeft aangeleerd.

Daar moest volgens hem verandering in komen: “In de praktijk komt het er op neer dat ik de afgelopen dertig dagen ongeveer anderhalf uur per dag getraind heb.

Afwisselend zwemmen, fietsen, hardlopen en krachttraining om elke spiergroep zo lang mogelijk de tijd te geven om te herstellen en zo blessures te voorkomen. Met succes, want in plaats van spierpijn bleek de grote behoefte aan extra slaap en een nieuw dieet de grootste tegenslag te zijn. Na een maand mag het resultaat er zijn. Ik heb leren zwemmen, de blokjes beginnen terug te komen op plekken waar ze lang afwezig waren en mijn conditie is sterk verbeterd.

Mijn challenge is echter pas afgelopen wanneer er in oktober een halve marathon medaille om mijn nek hangt.”

Intermate heeft ontzettend veel sportieve leden, maar Sebastiaan vindt zichzelf dat niet.

Hij greep daarom deze uitdaging aan: “Een maand iedere dag twee kilometer hardlopen!

Dit klinkt natuurlijk niet indrukwekkend. maar om dag in, dag uit de tijd vinden om mijn twee jaar oude, splinternieuw ogende loopschoenen aan te trekken vereist soms creativiteit. Deze nieuwe routine inslijpen is lastiger dan je denkt. Nu het gelukt is, is het bijna lastig om weer te stoppen; ik ren nog steeds! Mijn challenge heeft dus zeker haar vruchten afgeworpen, want dertig dagen geleden had ik het niet kunnen navertellen.

Intermania

De redactie reviewt

Muzikaal afzien (Bob) Je kent het gevoel vast wel; er zit een ontzettend irritant liedje in je hoofd en je krijgt het er maar niet uit. Bob ging op zoek naar de effecten van deze kleine irritatie.

De regels waren simpel: je mag alleen het nummer van de dag luisteren, dit minstens tien keer per dag en de nummers worden uitgezocht door de redactie.

Wat opvalt is dat na een flink aantal keer luisteren je bijna gewend raakt aan het nummer en je er niet meer aan stoort. Dit is enorm handig als je jezelf wilt concentreren.

Wel word je een beetje meegenomen door het nummer; van vrolijke, uptempo nummers als ‘Eastbound and Down’ kreeg hij energie en van de langzame zeurnummers van James Blunt werd hij bijna depressief. Ieder nummer had zijn eigen invloed.

Au naturel (Suzanne) Suzannes vriend wist precies wat een goede challenge voor haar zou zijn: twee weken lang geen make-up dragen. Zelf was ze niet

meteen enthousiast, aangezien haar mascara en zij een zeer goede verstandshouding hebben, maar ze wilde niet in het hokje ‘oppervlakkig’ geplaatst worden. De eerste dag van haar challenge moest ze een presentatie geven. Dat beviel nog wel: “Ik had verwacht dat mensen me aan zouden

Tussen afkicken en aanleren: Frank en Mats wisselen van koffie-routine Mats drinkt vier koppen koffie per dag, terwijl Frank er geen drinkt. Dit besloten ze twee weken lang om te wisselen. De gevolgen waren niet mals voor beiden...

Mats drinkt koffie “voor de smaak”, maar hij ondervond de afgelopen weken ook de fysieke en sociale toegevoegde waarde van cafeïne: “Richting het einde van de dag voelden mijn oogleden een stuk zwaarder. Het lastigste aan deze challenge was niet het gebrek aan cafeïne, maar de gewoonte en het sociale aspect van koffie. Koffie halen is namelijk altijd een goed excuus voor een pauze, en vaak loopt deze pauze flink uit omdat men zich en masse verzamelt rond de koffieautomaat.” Mats was blij toen de challenge voorbij was: “Ik had gehoopt dat de negatieve gevolgen van gewend zijn aan koffieconsumptie op korte termijn af zouden nemen, maar helaas bleek dit voor een periode van veertien dagen niet het geval.”

Frank ging twee weken lang aan de slag met het zwarte goud: “Tweeëntwintig ‘roerige’ jaren heb ik mijzelf al door het leven weten te sleuren, zonder ook maar één bakkie pleur.

(Ik voel jullie vragende en afkeurende blikken.) Zodoende dat ik me na jaren verzet nu toch aan de koffie heb gewaagd. De bedoeling was om een twee weken lange solide influx van vier koppen derrie per dag tot mij te nemen. Ik werd echter na drie dagen koffiepret twee weken ziek (coindidence? I think not!). Duivels spul. Na één dag voerde ik rapbattles in plaats van gesprekken. Toch is de bittere smaak snel gaan wennen en betrap ik me er op ’s ochtends te verlangen naar die eerste kop. Wellicht doe ik een volgende keer de challenge van Mats.”

June 2014

23

De redactie reviewt

je ook het idee hebt dat je iets bereikt. Dit maakt het makkelijk vol te houden.” Het jammere is dat het niet zichtbaar is en het dan ook geen gevolgen heeft om een dagje over te slaan. Maar mocht je het leuk vinden om een nieuwe taal te leren, dan is het een aanrader!

staren, maar iedereen ging gewoon door met hun bezigheden.” De volgende dag bleven collega’s vragen of ze zich wel lekker voelde. “Ik kon wel door de grond zakken!”

Ondertussen heeft ze haar oppervlakkige kant omarmd. “Het is net als yin en yang: aan de ene kant ben ik een oppervlakkige doos en aan de andere kant een technische nerd. Op deze manier ben ik perfect in balans.”

“Benedetta worstelde 15 dagen met heimwee naar roddelen...”

Italiaans leren (Axel) Axel ging aan de slag met een challenge waar je een blijvend resultaat aan overhoudt, zonder overbelaste spieren op te lopen of een reputatie voor altijd te vergooien. Omdat hij er sinds zijn buitenlandsemester er ‘meer’ internationale contacten op na houdt, besloot hij Italiaans te leren: “Ciao! Come stai? Parlo italiano! Fijne punten aan deze challenge waren dat je duidelijk resultaat boekt en daar ook feedback over krijgt: “ik kon elke dag een paar blokjes van een online cursus doen, compleet met zonnetjes en punten als ik de woorden goed invulde, waardoor 24

No-gossip girl (Benedetta) “Je mist pas iets als het er niet meer is, zeggen ze. Ze hebben gelijk.” Benedetta worstelde vijftien dagen lang met hartverscheurende heimwee naar roddelen: “Schaam ik me hiervoor? Enorm.” Benedetta had zichzelf hoger ingeschat dan de werkelijkheid: “Mijn verwachtingen zijn één ding, maar de feiten zijn iets heel anders. En feit is: ik ben een kletskous.” Benedetta zag de wereld vijftien dagen door een andere bril: ze zag de wereld bewegen, mensen (domme) dingen doen en zeggen en ze mocht deze bijzonder interessante ervaringen met niemand delen, hoe pijnlijk dan ook. “Erg frustrerend.”

Gelukkig is Benedetta wel wijzer geworden van deze periode van afzien: “Ik besef me nu wel hoe gehecht ik ben aan het verzamelen en delen van informatie over andere mensenlevens, en daar wil ik aan werken. Of me dat ook werkelijk gaat lukken is natuurlijk een heel ander verhaal.”

Een leven zonder Cola (Gido) Naast Frank en Mats was er nog een derde drinkverslaving. Gido moest twee weken afzien, omdat hij geen cola mocht drinken: “Als er een cola-equivalent voor het woord alcoholist was geweest dan zou dat zeker worden gebruikt om mij te omschrijven.

Twee weken zonder cola zal voor velen niet als uitdaging gezien worden, maar het gaat mij niet alleen om de verslavende suikeren cafeïne-inname, maar zeker ook het testen van mijn bereidheid om iets anders te drinken.” Gido is zich bewust van zijn ongezonde levensstijl, maar vindt dat het Intermania

De redactie reviewt

Een foto zegt meer dan duizend woorden: De fotodagboeken van Ellen en Ileen Ellen wilde haar activiteiten beter bijhouden en hield vijftien dagen lang een fotodagboek bij. Ileen was enigszins jaloers en deed dit ook: maar dan over Ellen!

“Weer een week vervlogen. Wat heb ik toch met mijn tijd gedaan?” Ellens gedachten beginnen dikwijls te dwalen zodra de tentamens naderen. In haar fotodagboek plaatste ze daarom elke dag een karakteristieke foto. Het woord challenge is dan ook niet echt toepasselijk want ze hoefde alleen zichzelf eraan te herinneren dat ze een foto moest maken: “Zelf is mij het fotodagboek erg goed bevallen en ben ik nog een aantal dagen doorgegaan. De foto’s zorgen voor een bewustwording van alle hoogte- en dieptepunten van je week, waarvan je er geheid een aantal vergeten was. Daarnaast creëert het fotodagboek een ideaal moment om jezelf wekelijks een schouderklopje te geven: Dat heb ik toch mooi allemaal geflikt in één week!”

Alleen het fotodagboek van Ellen vond Ileen nog niet genoeg. Ze offerde zichzelf op om naast haar eigen foto’s, ook nog eens (natuurlijk veel meer representatieve) foto’s van Ellen te maken.” Ileen nam haar taak erg serieus: “Het leek meer op Ellen stalken, maar het was wel heel grappig.” Om een duidelijk beeld te krijgen van haar dag, en dus van hoe de foto moest worden, vertelde ze haar over wat ze gedaan had. “Zo’n gesprek is altijd gezellig, een leuke afleiding.” Dat Ellen een pareltje is onderschrijft Ileen ook. Ze vindt de foto’s hartstikke mooi geworden, er zitten echt pareltjes tussen. “Ellen en ik vinden het veel te zonde om hiermee te stoppen, dus ik denk dat ook ik mijn challenge blijf doorzetten!” wel meevalt: “Het is niet alsof ik nooit iets anders drink. Eigenlijk heb ik gemerkt dat ik vooral ook meer water ben gaan drinken.

Een gezonde verandering zou ik zo zeggen, en een trend die ik zeker door wil trekken in de toekomst.”

Inner peace challenges (Meike & Ashly) Meike heeft een drukke periode en besloot een meditatie-challenge aan te gaan: “Dit zou hét middel zijn tegen alle stress en ervoor zorgen dat ik compleet zen al mijn deadlines in de ogen zou kunnen kijken en zeggen: I’m gonna beat you all.” Hoopvol begon Meike met tien minuten mediteren per dag. Allereerst een bodyscan: je aandacht langs al je lichaamsdelen laten gaan. “Als je het goed doet ervaar je een soort tinteling in de delen waar je je focus op richt. Een belangrijk pluspunt van deze techniek was dat ik meteen in slaap viel.” Helaas bleken de effecten vrij eenmalig en heeft ze haar meditatie-challenge niet afgemaakt: “Vaak leverde het me alleen nog maar meer stress June 2014

op omdat ik tijd vrij moest gaan maken om te kunnen mediteren. Daarbij kun je nergens op de TU/e eens lekker in kleermakerszit zitten en ‘ooooommmm’ hummen.”

Ashly sloeg de meditatie over en begon aan yoga: “Minder stress, flexibeler, levendiger, gezonder. Allemaal termen die mensen die veel aan yoga doen beweren te ervaren na volharding en doorzettingsvermogen op het gebied van de kunst van het doen van yoga. De meeste leken kunnen het zich niet echt voorstellen dat terwijl je met je ene been in je nek en je andere been ergens in de lucht daadwerkelijk kunt ontspannen.

En uit ervaring blijkt: dat lukt meestal ook niet. Middels een boekje met uitleg en niet al te soepele gewrichten ziet het er nogal amateuristisch uit. Maar als je sommige oefeningen eindelijk door hebt, en niet meer helemaal verkrampt probeert vol te houden, lukt het soms zelfs om alles een beetje te ontspannen en te ontstressen. Eigenlijk is het best fijn. Al laten we de moeilijke toestanden maar over aan de echte goeroes...”

25

Dispuut Header In ’t Audt

Baronesk bierproeven Het intermate-dispuut In ’t Algemeen Uitblinkend Door Talent organiseerde een bierproefavond voor hun leden in de Baron. Lieke en Alain waren nog in staat om zich de avond te herinneren en delen dit graag.

Tekst: Lieke van Son & Alain Starke, Dispuut In ’t Audt.

N

aast het nuttigen van het nodige aantal goudgele rakkers iedere twee weken op dinsdagavond, organiseert dispuut In ’t A.U.D.T. ook een scala aan andere interessante, doch nietculturele activiteiten. Het verslag van onze bierproefavond is daar echter geen bewijs van. Hoewel, uitprobeerlid Gaby vond diverse smaakjes terug in de vloeistof: “Het smaakt naar wijn.”

Deze bierproefavond moest de In ’t A.U.D.T. dinsdagavond een inventieve boost geven.

Lieke: “Het was een verrassende avond.

We kregen vijf in plaats van vier bier.

Dat was leuk.” De leden en uitprobeer-leden van de avond namen plaats aan een gezellige, lange tafel in de Baron. De speeches van Dirk, onze vaste barman van de Baron, over het speciaalbier gleden even gemakkelijk uit zijn mond, als de bieren in de monden van de aanwezigen.

“We kregen vijf in plaats van vier bier. Dat was leuk.”

De doorgewinterde In ’t A.U.D.T.leden vonden het genuttigde bier minder verrassend dan de aspirant-In-’t A.U.D.T.leden. Stan, één van de kandi-aspirantleden, had namelijk ook een zeer opmerkelijke opmerking over het geconsumeerde bier: “Bier is nat”. Ook vond hij de ambiance 26

erg speciaal: “Speciaalbier is gewoon heel speciaal”. Voor de ervaren In ’t A.U.D.T.leden was het gewoon ‘business as usual’.

Tanja en Alain: “De gedachten verslappen.

Smaakpapillen verstijven. Het standaardwerk.”

Nadat Ellen haar voorkeur voor normale verdelingen uitgebreid kon toelichten, leerde zij ook dat je wax op de verwarming moet leggen. Kennis die een Ultimate-lid nooit zal vergaren. Ook vertelde een anoniem In ’t A.U.D.T.-lid dat het mogelijk is om te plassen, vervolgens de plas te onderbreken en de wc te verlaten, zo bleek uit een experimentele aanpak tijdens het In ’t A.U.D.T.-weekend.

Terwijl iedereen aan intensieve kennisdeling deed, lukte het uitprobeerlid Britte toch om bier tot zich te nemen: “Bierproeven is leuk. Ik heb de hele tijd gepraat en de hele tijd bier gedronken.”

Uitprobeerlid Maaike was trots op haar prestatie: “Ik ben niet zo goed in bierproeven, maar heb wel alle vijf de bieren op *hik*”.

Mignon vulde haar avond opnieuw door het aan de kaak stellen van een eeuwenoud dilemma: Rick of Alex? Aan de discussie die ze hier met Jaara over voerde, kan menig ISdocent een puntje zuigen.

Ten slotte velden Alex en Marti nog het eindoordeel over de avond. Alex: “Ik vond het ontzettend gezellig. Echt buitengewoon.

De gezelligheid is van extraordinair niveau”, Martijn: “De afsluiter [bier] vond ik lekker, de rest weet ik niet meer”.

Intermania

Puzzle

Binary Puzzle To solve binary puzzles, one has to follow a couple of rules. Firstly, each box should contain a zero or a one. No more than two similar numbers next to or below each other are allowed. Each row and each column should contain an equal number of zeros and ones. Each row is unique and each column is unique. Each binary puzzle only has one solution. You can always find this solution without guessing.

June 2014

27

Liftcommissie Header

Vijf redenen om te lifen Elk jaar organiseert Intermate een liftwedstrijd naar een bestemming in het buitenland. Waar sommigen bevreesd zijn, gaan anderen het avontuur aan. Lees hier vijf redenen waarom iedereen eigenlijk eens zou moeten liften.

Tekst: Axel Zeijen, Redactie

G

oedkoop op vakantie is het voordeel, onzekerheid en angst om bij onbekende mensen in de auto te stappen is het nadeel. Dat is voor de meeste mensen hun kennis over liften – en dat onze ouders het vaker deden dan wij. Maar in tijden van crisis en het ondergesneeuwd raken van onze avontuurlijke identiteit is het misschien júist de tijd om de duim op te steken en liften als serieuze optie te zien om afstanden af te leggen.

Heb je nog geen tickets geboekt voor deze zomer? Lees hier waarom je zou moeten gaan liften! De verhalen zijn verzameld uit de liftwedstrijd van Intermate naar Salzburg afgelopen Hemelvaartsweekend.

Liftanekdotes: De helikopter – deel 1 Je hebt dat wel eens: mensen willen je niet meenemen, maar durven dat niet zo direct te zeggen (Ik heb het hier dus niet over Nederlanders). Wouter en Axel spraken ongeveer 50 kilometer voor München Salzburgers aan, maar die konden hen niet meenemen omdat er een helikopter op de weg stond tussen München en de Oostenrijkse grens. Wat doe je dan? Een gesprek op het tankstation en een stuk of 5 sms’jes later waren alle teams gestresst en pas die avond op de camping bleek dat we een van de betere smoesjes van de afgelopen jaren hadden meegemaakt.

28

Nr. 1: je leert nog eens wat bij Liftwedstrijden zijn bijzonder leerzaam.

De liftwedstrijd heeft elk jaar een andere bestemming in het buitenland, waardoor je vanzelf leert hoe je in elk land onderweg het beste een lift kan regelen in de lokale taal.

Deze leerervaring zet zich voort tijdens de reis; waar tijdens de eerste buitenlandse lifts de handen en voeten nog regelmatig gebruikt moeten worden in het communicatieproces, gaat dit steeds soepeler naarmate de reis voortduurt. Verder zijn mensen vaak trots op hun land en woonplaats, waardoor ze vaak (ongevraagd) bereid zijn complete rondleidingen te geven en uitleg te geven over alle relevante trekpleisters. Ook buiten het liften zelf om valt er natuurlijk voldoende te leren, waarbij vooral nieuwe spelletjes de meeste mensen nog lang zullen heugen.

Nr. 2: je ontmoet diverse mensen Bas en Rutger hebben in een dag een mooi assortiment van hulpvaardige automobilisten en auto’s verzameld. Dat ging van een professor bedrijfsethiek en de achterbak van zijn bestelbusje via een semi-profvoetballer naar een bejaarde medewerkster van een Zwitserse kerk op missie met een hippiebusje. De lessen die je hiervan kunt leren? Oordeel nooit voordat mensen je hebben afgewezen en verwacht van een ethicus geen comfortabele rit.

Intermania

Liftcommissie

Nr. 3: je komt op plekken waar je nooit bent geweest Afgelopen Hemelvaart zat Intermate dus in Salzburg. Een prachtige stad met een oude veste boven de stad, het geboortehuis van Mozart midden in het UNESCO werelderfgoedgebied (inclusief vergulde Spar-winkel helaas) en adembenemende natuur. Maar vind je Salzburg niet de moeite waard of ben je er al een keer geweest, dan gooi je toch gewoon met een dartpijltje naar de kaart en pak je je liftbordje weer op? Nog een voordeel trouwens: tijdens het liften sta je af en toe stil, en dat je dat tussen prachtige bergen doet maakt het stiekem toch wel jammer als je weer wordt meegenomen…

Nr. 4: je oefent je overtuigingskracht Met de haven in zicht is overtuigingskracht belangrijker. Met de haven nog lang niet in zicht soms nog veel meer, zo merkten Martijn en Anne. Zij stonden net voor Munchen (nog ruim 700km te gaan dus) en zagen een Nederlands nummerbord! Anne, groot fan van de Nederlandse taal, wilde graag mee met deze lift en stuurde Martijn er op af. Eenmaal in gesprek werd eerst het geldende motto verteld “Wij nemen geen lifters mee” en een boos wijzend vingertje naar Anne opgestoken (“Dat jij dit mag van je moeder!”). Geduld is een schone zaak, want nadat ze even met rust waren gelaten, had de man zijn vrouw overtuigd en mochten Martijn en Anne mee van München tot de eindstreep.

Nr. 5: wat je ook voor tegenslag meemaakt, het kan altijd erger. Gido en Corné vertellen: “Halverwege” de rit naar Salzburg hadden wij besloten om het filegevoelige München te ontwijken en via een omweg naar onze eindbestemming te reizen. Achteraf bleek München helemaal niet zo’n fileknelpunt te zijn, en het tankstation bij Passau waarbij wij veel hoop hadden op verkeer naar Salzburg June 2014

bleek de verwachtingen ook niet waar te kunnen maken. Zul je net zien. Met een Duitse twintiger reden we verder naar Linz.

Ze vertelde ons dat ze een enorme pechdag had gehad en dat haar auto kapot was gegaan. Ze was wel blij met de vervangende huurauto omdat die zo lekker hard kon. Dat is gebleken, want niet veel later werden we door een flits verblind. Scheldend sloeg ze een paar keer op het stuur omdat haar dag zojuist nog erger was geworden, en diezelfde avond bereikten wij nog acceptabel na 13 uur de finish. Zo erg is ons dipje vergeleken met die van haar dus ook weer niet geweest.

Liftanekdotes: De helikopter – deel 2 Op de terugweg kwam de inmiddels befaamde helikopter terug op het speelveld.

Inmiddels aangekomen in midden-Duitsland kregen Wouter en Axel een berichtje van Bob en Mats dat ze op de weg waren tussen Salzburg en München en dat ze de helikopter hadden gezien op de weg. Na veel gelach en geforward met andere deelnemers sloeg de stemming een beetje om, toen hun Slowaakse automobilist de file-informatie aanzette op de radio en bleek dat er een zwaar motorongeluk had plaatsgevonden op de A8 ten oosten van München. Met reddingshelikopter dus.

29

Kleurplaat: Ashly Berghuizen

30

Intermania

Column

Jan

Rechtstaat

June 2014

Artikel 17 van onze Grondwet zegt: “Niemand kan tegen zijn wil worden afgehouden van de rechter die de wet hem toekent.” Dit kabinet besloot de toegang tot de rechter veel moeilijker te maken door de griffierechten sterk te verhogen.

Volgens het hof is toegang tot de rechter een “algemeen rechtsbeginsel, ook als het gaat om gedwongen bijdragen aan de overheid”. Bovendien vormt het heffen van griffierechten “per definitie een vorm van beperking voor de vrijheid van toegang tot de rechter”, aldus het arrest, zie Volkskrant 2 september 2013, p8.

Artikel 12 van onze Grondwet zegt: “Het binnentreden in een woning zonder toestemming van de bewoner is alleen geoorloofd in de gevallen bij of krachtens de wet bepaald, door hen die daartoe bij of krachtens de wet zijn aangewezen.” Zorgcontroleurs komen straks ongevraagd zomaar binnenvallen (Trouw 17 september 2013, De verdieping). De Raad van State, die toeziet op de kwaliteit van wetgeving, boog zich over de vraag (of de bepaling) dat gemeenten straks ongevraagd bij inwoners kunnen binnenvallen. Dat is nodig, zo staat in de nieuwe WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning), omdat gemeenten moeten kunnen controleren of de zorg aan inwoners goed geleverd wordt. “Het uitoefenen van toezicht zou vaak niet goed mogelijk zijn indien de toezichthouder uitsluitend met toestemming [...] toegang zou hebben”, staat in de toelichting op de WMO. De Raad van State zegt dan: “De Raad begrijpt dat ongevraagd bezoek te rechtvaardigen valt als er bijvoorbeeld een vermoeden bestaat van bijstandsfraude.” Maar in dít geval noemt de Raad het zomaar binnendringen in strijd met de Grondwet en het Europese verdrag voor de rechten van de mens (EVRM).

Burgers hebben recht op een schadevergoeding van de overheid wanneer ze ten onrechte in de gevangenis hebben gezeten of worden vrijgesproken. In 2012 dienden 11.248 ex-verdachten een schadeclaim in wegens onterechte inhechtenisneming. Ruim 14% meer dan 2011, en drie keer meer dan 10 jaar geleden. Het uitgekeerde schadebedrag bedroeg 23,1 miljoen euro.

De kwaliteit van de rechtstaat en hen die daar gevolg aan moeten geven, kan niet hoog genoeg zijn. Daar lijkt in Nederland langzamerhand geen sprake meer van te zijn.

31

Life Header in the Netherlands

Old Zealand When it comes to international students, a large variety of nationalities inhabit our campus. While some of them had to cross oceans to reach Eindhoven, some came from a closer ‘heimat’. Johanna shares her experiences.

Text: Johanna Spies, Student Sustainable Innovation

H

ey! This might actually be my favorite word. Why? Because everyone understands it and nobody knows if you actually said hi, hey, or hoi.

So far so good... but you might need to say more. What language am I going to use?

Can I construct this sentence in Dutch, am I making life easy and speak English, or do I just start in German?

For those who don’t know me: I am originally from some village north of Hamburg, Germany, and after having spent a great year in New Zealand, I came to what I always call ‘Old Zealand’ (not quite Zeeland, but on a world scale). Nowadays, I am a second year student in the major Sustainable Innovation.

“I decided to apply for different studies in Sweden, Denmark and accidentally in the Netherlands.”

How did I end up over here? I’ll give you a short version of this confusing story. Being in New Zealand, I wanted to come back to Europe to study somewhere relatively close to home. In my mind, this meant something like Northern/Western/Middle Europe. Then, I guess, a main requirement to study somewhere is to understand the language more or less as well, which brings 32

it down to German or English (forget about my French... ). Eventually, I decided to apply for different studies in Sweden, Denmark and accidentally in the Netherlands.

Why accidentally? I have to admit, I had no clue you take an English bachelor’s program in the Netherlands as well. Luckily, my sister was actually having a look into master’s programs over here (she ended up studying in Düsseldorf, but that is a different story). So what did I do? I found a list of all universities in the Netherlands on Wikipedia and checked their websites for English-spoken bachelor programs.

There was one I liked. I applied. And moved to Eindhoven.

When I came here I had a goal: to become fluent in Dutch in half a year. Why would I try to do so this freaking fast? Because I found out that not everything in my study was going to be in English. I somehow found this out by reading the TU/e website in Dutch, while my only proficiency in Dutch was being a native German. Sadly, the English version was (and still is!) lacking a lot of information.

Anyway, I did not manage to accomplish this within half a year, but somehow I still got through our first Bouwkunde course! Several more followed and by now I also don’t get a headache from over-concentrating in double, triple and quadruple lectures anymore.

When I am asked in what way Germans are different from the Dutch and vice versa, Intermania

Life in the Netherlands

I am always unsure what to answer. Surely, there are differences, but I wouldn’t say that I got a huge culture shock moving into the Netherlands. Even the landscape is the same!

Just a few more people on a smaller area and I am twice as far away from the sea than I’d be at home.

I have to admit that I have rarely cycled at home, because the distances were either short enough to walk, or long enough to take the car or train. Here, I could not do without my omafiets with an amazing hotelfietsbel! I guess my bicycle has been around longer than myself, but I had to buy it after I managed to get my fancy Peugeot bicycle stolen around midnight at the Catharinaplein.

When I came here, there was no need to adapt much of my driving style, as I was already cycling wherever there was enough room, preferably on the left side. But, relatively quickly, I went Dutch in terms of biking without lights past the police and not caring, because they do not seem to care either. Not that I always had two functioning June 2014

lights before, but at least I was a little scared that someone would mind. The same actually goes for someone sitting on the back of my bike, or the 100 different ways Dutch parents transport their kids without using any of the safety possibilities that are widely known (read: obligatory) in Germany.

Some things that are typically Dutch: - Everyone is cycling. This also provides you with a kind of right-of-way license.

- Having a 25th-hand bike that is older than you are. In case you have a second more expensive bike, you keep it inside your own room 99% of the time.

- There is no food that cannot be fried.

- Coffee. Kaffee. Koffie.

- You speak Dutch. Mostly English. And partly German.

At this point I want to say thank you to my internationals for the warm welcome at the beginning of my studies and sharing common grounds since then, and to my Dutchies for helping me finding a new home over here. I am glad to have come here. And you may speak Dutch.

33

Foreign Header Affairs

High risk, high reward Every HTI- and IS-student has to choose a destination for their international semester, but what do you do if you can not choose from the list available at the international office?

You pick your own country and start organising.

Text and image: Vincent Joankencht, Student IS

A

fter months of thinking, browsing university websites and dreaming of distant places, I still had not decided where to go to. My preferences were the dilemma: an interesting country and good (or at least decent) quality of education.

With Europe too close and familiar, the US unappealing and a questionable education quality in more ‘exotic’ countries, indecision lingered on, until Fellow IS-student Rhesa told me that programme coordinator dr.

Bert Sadowski had contacts at the Victoria University of Wellington... in New Zealand!

“More brilliant parties and magnificent trips followed...”

This got me so excited, that I did not even think about it. Filled with enthusiasm I ran straight to his office. Despite the fact that I was not dressed for the occasion (shorts and flip flops) and despite the lack of cohesion in my story (I had not even introduced myself) Bert agreed to give it a shot. There was just one minor problem: without an exchange contract, I would have to pay tuition fees.

That would have made it too expensive for me, so we embarked on the adventure of trying to establish a new contract.

Setting up a new exchange contract basically comes down to doing a lot of paperwork and being very patient.

34

a complicating factor was the time difference: a twelve hour difference makes communication rather time consuming.

The process started with filling out a very extensive form which later turned out to be unnecessary... great. The problem with such set-backs is that you want to be enthusiastic in order to be persistent, but not too much so you won’t be disappointed if it does not work out. Another difficulty is that you have to arrange a back-up option, meaning that you’re basically planning two international semesters simultaneously. Even though it was ‘simply one from the list’ for me, it still takes time and effort.

The biggest problem however, was not really the actual practical stuff such as forms and formalities. Focussing on two options and not knowing which one it will be costs a lot of energy. I did not even know when the uncertainty would end, since nobody could tell me when the decision would be made.

Therefore I had to come up with a deadline myself in order to make the necessary preparations (for example accommodation) for Gothenburg. Just three days before this deadline, I received seemingly great news: there was a contract between the design departments of both universities (which STU had not told me about after asking specifically for it, twice…). I did not want to get too excited though, because if this meant that I could only take design courses, it would Intermania

Foreign Affairs

be useless. Furthermore, the international office of the department of Industrial Design had to approve that I could go on their contract. Finally, a day before my deadline: was it true? Could I believe what I had just read? I could go to New Zealand! There was still a lot of work to be done, the usual stuff: official enrolment, a ticket, accommodation, but this did not matter anymore: I was going to the other side of the world!

One very long flight later, I arrived in the land of the Kiwis. One of my new flatmates took me out for dinner and we stumbled upon the opening night of a festival. What a great welcome party! Every day that followed, I started to like this city more and more. I found out that Kiwis are extremely friendly.

Everywhere you go people are genuinely interested in you when they ask: “how’s it going?” Even though you do not know each other, the conversations that follow this question are like the ones you have with friends.

Since the courses would not start for another week, I had the opportunity to discover Wellington’s nightlife. And what a nightlife it is! Extremely diverse in every aspect: music, crowd, atmosphere, interior.

There is a place for all tastes and preferences.

Moreover, every bar, pub or club offers craft beers at the same price as normal beer. The June 2014

downside is the high price. It was interesting to notice how quickly I had accepted that it would be a very expensive semester.

There was another awesome side of this country that I would soon discover. After just a week of studying, the first road trip was a fact. The destination was a national park in the centre of the North Island. This park is known for one of the best one day hikes in the world. After eight hours of hiking, we had passed ‘Mt. Doom’ (locally known as Mt. Ngauruhoe), the Red Crater, the Emerald Lakes and the Blue Lagoon, which all lived up to their name. On the way down we also got to enjoy superb views over New Zealand’s largest lake. This truly was an amazing tramp (Kiwi English for ‘hike’).

More brilliant parties and magnificent trips followed as the semester progressed (and some studying of course). It took a long time to fully grasp the idea that I had done it, that I was actually in New Zealand.

Now, nearing the end of the semester, I have started to realise that I have fallen in love with this city and that I will miss ‘the coolest little capital in the world’ (according to the Lonely Planet, but definitely something I can agree with). Luckily, I will see the people again, since the first reunion has already been planned. Looking back at the process, it was worth every single minute I put into it.

35

Werkende Header

Zo kom je bij ARCADIS Wouter, oud student TIW, keerde na zijn master in Engeland terug naar Nederland op zoek naar een baan. Uiteindelijk belandde hij in Den Bosch bij de advies- en ingenieursbureau ARCADIS. Hij vertelt ons over zijn ervaring.

Tekst: Wouter Pustjens, ARCADIS

T

ijdschrijven, doorpakken, sparren en billability: naast een verzameling, overwegend drieletterige, afkortingen is dit kantoorjargon ook mij niet ontgaan. En geloof me, ik heb echt mijn best gedaan om het burgerlijke leven te ontwijken! Maar sinds kort betaal ook ik belastingen, sta ik voor 7 uur op en kies ik een net overhemd uit mijn kledingkast.

Erg? Absoluut niet! Sinds februari van dit jaar werk ik in Den Bosch bij ARCADIS, een Nederlands advies- en ingenieursbureau met vestigingen binnen en buiten Europa. Na een paar maanden naarstig te hebben gezocht naar werk, ben ik zomaar zonder enige vorm van sollicitatie binnengekomen. De ingrediënten voor deze gelukkige samenloop van omstandigheden zijn een seminar, TIWalumnus Yoush en zijn smartphone. Hierop verscheen een mail van mede-alumnus Cindy Goorts, die op zoek was naar pas afgestudeerde TIW’ers voor een project bij ARCADIS. Lang verhaal kort, de gelukkige profiteur van dit alles is yours truly.

“Ga eens een pretentieus partijtje netwerken.”

Ik val nu onder de paraplu van de adviesgroep Milieuadvies en Duurzaamheid, die zich voornamelijk bezighoudt met milieuvergunningen, compliance (het 36

handelen in overeenstemming met de bestaande wetgeving) en duurzaamheid.

Sinds februari help ik overheden, bedrijven en andere instanties meer inzicht te geven in en beperken/verduurzamen van hun energiegebruik. Dit gebeurt in eenmalige of jaarlijks terugkerende projecten. Doordat ik pas bij ARCADIS werk, kan ik een mooi overzicht geven van de enkele projecten waarbij ik tot nu toe betrokken ben (geweest).

De MJA-Monitoring is het eerste project waarbij ik betrokken ben geraakt. MJA staat voor Meerjarenafspraken, die tussen bedrijven en RVO (zo heet Agentschap NL tegenwoordig) zijn gemaakt. Meer dan 1200 instellingen uit sectoren als de zuivelindustrie, koel- en vrieshuizen en het hoger onderwijs hebben zich gecommitteerd aan bedrijfsspecifieke energie-efficiëntiedoelen.

Mijn taak hierbij was om voor 86 bedrijven gegevens te verzamelen, opdat deze bedrijven inzicht krijgen in hun energiegebruik. De monitoring geldt voor de instellingen gelijk als stok achter de deur om energiebesparende maatregelen door te voeren.

Op het moment houd ik me bezig met de Klimaatmonitor, het verlengde van de MJA-Monitoring voor de waterschappen. Hierin wordt de voortgang van de klimaatambities in de waterzuivering en waterhuishouding gevolgd. Naast het energiegebruik controleer ik onder andere hoe de gebruikte metaalzouten, afgevoerd Intermania

Werkende

slib en zelfgeproduceerd biogas veranderen ten opzichte van het jaar 2011.

Naast het verzamelen van data mag ik ook het veld in. Gewapend met een warmtecamera en stalen neuzen kon ik meehelpen het energie- en watergebruik van een verffabriek door te lichten en duurzame besparingen voor te stellen, zoals het isoleren van warmwaterleidingen of het aansluiten van stadswarmte.

De afwisseling tussen theoretische en praktische analyse maakt het werk bij ARCADIS interessant. Ook Cindy beaamt dit: “Ik kan niet concreet benoemen wat voor TIW-kennis ik kan toepassen, maar ik merk wel dat ik me eenvoudiger kan verdiepen in onderwerpen. Hierdoor ben ik breed inzetbaar.” Daarnaast valt het me op dat de grote hoeveelheid tabellen en grafieken mij in staat stellen om data vlug te doorgronden.

Tegelijkertijd wil ik ook opmerken dat het leven binnen de academische TIW-muren me slechts in beperkte mate heeft voorbereid op de zakelijke buitenwereld. Terugkijkend op mijn studie had ik graag de technische kennis en vaardigheden op praktijkvoorbeelden June 2014

willen toepassen om de implicaties van de behandelde stof te kunnen beoordelen.

Gelukkig is zowel WO- als HBO-uitstroom bij ARCADIS vertegenwoordigd, waardoor ik af en toe uit mijn macroscopische, holistische comfortzone moet stappen om zo tastbare effecten op detailniveau te kunnen waarnemen.

Toen ik bij ARCADIS begon, dacht ik enkel werkervaring opdoen zodat mijn CV kon worden gespekt voordat ik op zoek zou gaan naar een baan die uitzicht gaf op een langere termijn. Ik was daarom ook uitermate blij dat ik niet verder hoefde te solliciteren toen bleek dat ARCADIS mij een jaarcontract wilde aanbieden. Het is een bedrijfskundig cliché, maar ik heb zelf ondervonden hoe handig je eigen (Intermate-)netwerk kan zijn. Ga gewoon eens op bezoek bij een organisatie van mensen die zich in het werkveld van jouw dromen bevinden. Mocht je op dezelfde manier gebruik willen maken van mijn LinkedIn-vriendjes, stel ik voor om eens een pretentieus partijtje te netwerken.

Op een Intermate-borrel ben ik immers altijd omkoopbaar.

37

Graduate Header

Recommending energy General advice about energy conservation measures often doesn’t work. In his master thesis, Alain has focused on recommender systems that should be able to provide more tailored and effective advice.

Text: Alain Starke, Graduation student Innovation Sciences

“R

ead our top 25 tips to save energy”, “Find out what your carbon footprint is”, “All you need to know about insulation!” Nowadays, there’s no escaping from energy conservation initiatives. A large group of folks out there attempt to educate us on this. These are not only environmentalists indulging us with energy-saving encouragement; energy suppliers, policy makers, and other actors provide us with tips, tricks, and tools to alter our energy consumption.

“Put bluntly, a smart meter sparks an inner sense of competition to slash down the peaks...”

Regrettably, most of these pieces of advice do not work out. This is indeed bad news for ‘Postbus 51’ fanatics: mass-media information barely contributes to energysaving behaviours. It appears that raising awareness has little merit, while providing personalised feedback and suggesting tailored manners on how to conserve energy does have effect.

Unfortunately, it is hard for both firms and policy makers to personalize their energy-saving content. Therefore, some actors have abandoned informational efforts and now focus on energy monitoring.

38

‘Smart meters’ are a great example, as they allow the monitoring of household energy consumption in small time intervals. This is called comparative feedback.

Monitoring one’s energy usage does actually motivate to act and conserve, but does not appeal to one’s knowledge level.

To put it bluntly, when a person observes a graph of his kWh usage, it sparks an inner sense of competition to slash down the peaks, similar to interpersonal competition.

In contrast to the huge collection of energy conservation tips, this only requires basic understanding about which household devices actually use electricity.

While this trend of monitoring one’s energy use has resulted in several consumerfriendly products, think of ‘Toon’ by Eneco and ‘InControl’ by Oxxio, the monitoring mechanism has some serious limitations.

Firstly, it does not suggest users how to conserve energy, likely resulting in very trivial energy-savings. Secondly, it does not always consider the environmental attitude of the user: A careless consumer might not be interested in an interface full of graphs.

Moreover, the consumer’s understanding of energy conservation might be too low to actually result in eco-friendly behaviours using such a one-size-fits-all application.

In order to enable consumers to exploit the entire spectrum of energy conservation possibilities compatible with their level Intermania

Graduate

of information, personalisation of energysaving advices is a perquisite. It’s exactly this point that is explored in my graduation thesis.

My thesis concerns ‘social energy-saving recommender systems’. Forget ‘social’ for now, and first focus on ‘recommender systems’ (RecSys’s). Nowadays, RecSys’s are virtually anywhere when there is data available to draw upon. Your shopping spree on Amazon.com, your TV series addiction on Netflix.com. Numerous service and product providers use RecSys algorithms to both calculate and provide product suggestions.

These algorithms draw upon your personal information, preferences, product content, and peer user preferences. Imagine that you watch lots of comedy series on Netflix: you’ll probably get recommended lots of those. Or imagine that you’ve provided high rating for ‘Gravity’ and ‘Titanic’, and another user did as well. In addition, he/she also praised ‘Frozen’. Chances are high that you will be recommended to watch ‘Frozen’ as well.

I use the same RecSys principles for my graduation research. But instead of recommending films to watch or books to read, I have co-developed an online application that utilises a recommender algorithm to recommend energy-saving measures, using two main user characteristics: the user’s energy-saving attitude and the user’s social peers.

Firstly, my research’s recommender system tailors to a user’s energy-saving attitude. In my research, an attitude reflects two things: A user’s general appraisal of an energy-saving stimulus and one’s ability to conserve energy. The rationale is that someone with an eco-friendly energy-saving attitude has probably already adopted several simple energy-saving measures and should not be recommended those. Instead, we hypothesise that such users benefit from advanced energy-saving measures, like June 2014

installing solar PV. In a similar fashion, users with a low attitude might already benefit from simpler conservation measures, like simply turning off the lights after leaving a room.

Secondly, I will explore the (interaction) effects of integrating friends, or weak ties, from somebody’s online social network into a recommendation. For example, are you more likely to appreciate a recommendation to install solar PV from a complete, knowledgeable stranger, or are you more susceptible to listen to your neighbour, who actually lacks energy-saving knowledge but is a good friend?

Just like you (hopefully), I’m very curious about what the outcomes of my recommender research will be. Luckily, you can also contribute to my research by participating in one of my experiments using the online recommender system that I will launch this month. Contact me if you are interested!

39

Cartoon Tanja Manders

40

Intermania

Rebus

June 2014

41

Header De Intermania zaagt door

Game over Een speelkast wordt vaak gebruikt om computerspelletjes mee te spelen. Koen en Bob zagen echter een ander spel in deze overleden kast. Gewapend met veiligheidsbrillen en zagen gingen ze los op dit mooie constitutiecadeau.

Tekst, beeld en sloophanden: Koen de Vreede en Bob Olde Hampsink, buurmannen

Een slotje aan de buitenkant moet voorkomen dat de speler bij de binnenkant van de machine komt.

Dit slotje bleek echter opvallend weinig weerstand te bieden voor deze ervaren slopers; een tik met een schroevendraaier in het slot was genoeg om bij de buit te komen. Game over voor deze kast.

Iedere zichzelf respecterende crimineel zou eenvoudig binnen kunnen. Helaas lag er alleen geen stoffige stuiver meer in.

Als de kast eromheen eraf is gehaald zien we een hoop elektronica; een berg kabels, de centrale computer, een aansturing voor de beeldbuis en natuurlijk de beeldbuis zelf. Leuk detail; een mooie game-counter vertelt ons dat deze oude reus er al 22.573 spellen op heeft zitten.

Onder de beeldbuis vinden we een mooi stukje speelgoed. Een aantal knoppen laten ons zien hoe we het apparaat kunnen afstellen. Deze zijn goed te zien op de vergroting hiernaast. Achter de knoppen vinder we onder andere transformatoren en nog meer kabels. Ook kunnen we aan de achterkant naar het elektronenkanon van het beeldscherm kijken.

Helemaal onderin zit de centrale computer van deze speelkast. Een aanzienlijk deel hiervan is het spelonderdeel. Dit is een losse schijf die je makkelijk kunt loshalen en dus vervangen. Dit stukje antiek bevat 10,2 MB aan spellen en vindt zijn oorsprong in 2001. Bovendien een stevige harde schijf. Nader onderzoek heeft uitgewezen dat deze lastig te slopen is. Leuk speelgoed zo'n kast!

42

Intermania

In het Midden

In het Midden Bij een nieuwe editie hoort natuurlijk een nieuwe puzzel.

Met de zomer in aantocht is een ideale buitenactiviteit. Wil je kans maken op een borrelkaart? Stuur je ingevulde puzzel voor 1 oktober naar intermania@ieis.tue.nl Tekst: Gido van Rooijen, redactie

Horizontaal 1. Persoon met spierkrampen 6. Hierop vindt men 2 verticaal meestal 12. Vervoert het grootste debiet aan rode vloeistof 13. Wordt gesteld door de Officier van Justitie 14. Promovendus 15. Past na Kerst of Paas 16. Kaukasisch of Negroïde, bijvoorbeeld 17. Society of Gynecologic Oncologists 18. __ __ __ __ __ __ __, Bananaphone! 20. Is Loeki de Leeuw hierin 24. Je __ het niet van mij! 25. Online marktplaats 26. Microgram per liter 27. Win je zelden de jackpot mee 29. Speler van het Franse elftal 31. Van dit soort steen worden goede dakjes vaak gemaakt. 32. Schuimloos bier 33. Bekende merken hiervan zijn G-Star en Levi’s 35.

Doet de advocaat 36. Van Tielen of Eleniak June 2014

Verticaal 1. Zonder jaartal (Lat.) 2. Heeft een filatelist er veel van 3. Past voor deco of nouveau 4. ’t Dondert en ’t bliksemt 5. Takel 6. Alpen of Pyreneeën, bijvoorbeeld 7. Past na ma of pa 8. Is André Kuipers weer van teruggekeerd 9. Past voor lijn of lasten 10. Ego van een basketballer 11. Past voor wegen of mannen 19. Één, twee of drie, bijvoorbeeld 20. Om het werk van een krultang ongedaan te maken 21. IJswafeltje 22. 30-day __-challenge 23. Kleine inspringing 24. Wordt geboden na het bellen van 112 27. Ligt dit jaar op het WK erg hoog voor Nederland 28. Riepen de Spanjaarden waarschijnlijk niet na de 1 – 5 nederlaag 30. Enterprise Application Integration 34. Zuid-Australië 43

De verpleegrobot

De zieke, door het mensenras vergeten, lag in de ziekenzaal. De instrumenten bewogen zacht. De hartslag werd gemeten.

Hier was het stil, maar buiten werd het lente.

Luchtvochtigheid werd nauwgezet geregeld, exact gecorrigeerd door thermostaten.

De vloer was schoon, de muur steriel betegeld.

De zieke werd geheel alleen gelaten.

Computers waakten over basiswaarden.

De zieke zou waarschijnlijk nooit genezen.

Hij werd gevrijwaard van besmettingshaarden.

Men zocht hier tevergeefs een mensenwezen.

Een hondje, dat met software was geladen, bracht af en toe een bosje plastic bloemen.

Verpleegrobots verrichtten grootste daden.

Men hoorde hier en daar machines zoemen.

De zieke man lag in zijn bed te kwijnen, doch niemand hoorde meer zijn zachte grienen.

Hij zou zo graag uit dit bestaan verdwijnen, verlost van deze zaal en die machine.

Hoe gaarne zou hij alles willen geven om onder groene, schaduwrijke bomen de laatste ogenblikken van zijn leven in stille vreugde, langzaam weg te dromen.

Fred Lambert

Zoek de tien verschillen, har har!