Intermania Maart 2015 (jaargang 21, editie 3)

Intermania Jaargang 21, editie 3, maart 2015

Start-ups 20 years of Intermania Freshmen Committees

Prep Prep Prep

i

Well begun is half done Mary Poppins taught us all: "Well begun is half done." On a literal level, this is most certainly a lie. A very well written report introduction does not mean that 50 percent of the work on a report has been done.

Writing an outstanding summary of the first chapter of a book does not grant you a 5.0 for the exam.

A ‘good start’ is certainly the best kind of start, Mary, and thousands of breakfast cereal commercials are right about that. The very first step of practically everything you do is actually a pretty important step. Are you going to wait for the oil to warm up in the pan, or will you just drop your egg in semi-tepid oil and hope for it to come out fried? Will you download the subtitles of that Irish film beforehand or do you wait for the first couple of scenes to convince yourself once more that their accent is quite fierce?

A large part of your daily pleasure can be determined by how you start doing things. The same can be applied to the entirety of your life, I guess. Your education, your hobbies, your work; it all started at some point and your personal experiences have been influenced a great deal by how you started.

Sometimes, the beginning of something can be even more important than the rest

of the process. A bad first impression may eventually result in never getting to know the love of your life. Or an inappropriate LinkedIn profile may cause potential investors to distrust you.

Secretly, we are all convinced that our appearance is responsible for a large part of our happiness and success. I may even dare to say that “well dressed is half done”, when your final goal is to convince someone to invest in you, emotionally or economically.

The members of the Intermania therefore decided to start this new edition as well as possible, and did their very best in order to convince you to invest your time in reading our beautiful magazine. We all put on our best garbs, matched our socks and perfected our smiling techniques.

Also, a well-constructed social network turned out to be an essential part of this process. The right roommates may be the key to a free, kind of professional, photoshoot.

Did we succeed? Did we capture your curiosity? We hope so, and we hope that you will enjoy reading the third Intermania of this academic year.

Table of contents

Well begun is half done

1*

Grown-up Gido

4*

Interview with the Secretary.

Thomas the Sixth

6*

Interview with the Commissioner of Public Relations.

SExCie: Beyond Borders

8*

Moment van bezinning

10

Brabantse nachten

11

Het leven van de lifter

13

Handige tips en verhalen van de LiftCie.

Lekker lekker in de zon

15

Column: Frank Vendrig

17*

National dish Feijoada

18*

8 15

Meike introduces a piece of Brazilian cuisine.

Sjaars-saamhorigheid

20

Alain zit aan tafel met de drie voorzitters van de eerstejaarscommissies.

Heidi und Franz

18

22

Nieuwe Duitse biertjes op de borrel.

Van vruuger

24

Kijkje in het verleden: Intermania anno 1995.

Oranje is Goud

26

24

* English articles Colofon De Intermania is het blad voor de studenten en het personeel van de opleidingen Psychology & Technology en Sustainable Innovation aan de TU/e. De Intermania heeft een oplage van 600 en verschijnt vier keer per jaar. Leden van Intermate, de studievereniging van de opleiding, krijgen de Intermania automatisch opgestuurd.

Kopij kan worden aangeleverd in overleg met de redactie. De redactie stelt zich niet aansprakelijk voor eventuele gevolgen voortvloeiend uit de inhoud van de Intermania. De redactie behoudt zich het recht voor om zonder opgaaf van reden kopij en foto’s aan te passen of niet te plaatsen. Artikelen mogen alleen worden overgenomen met toestemming van de redactie.

Table of contents

Theme: Start-ups

How to start up a start-up 28* Explaining Silicon Valley 30* Loes describes the developments of the area.

Cartoon: Meike Berkhoff 32* Does location matter?

33*

Alain explains the geography of start-ups.

Onderneem niet!

28

36

Het advies van ondernemers Bas en Joris.

Column: Jan Smits

38

De-escalation of Stratum 39* Intermania introduces IPOrtrait

Huize Kruis

41

33

TIW Cribs deel 2

Students, take note

43*

Zorgeloos leven

45

Awesome eerste baan

47

Column: Lieke van Son

49

Sjansen met sjaarzen

50

Zalig Pasen

53

45

Tutorial: het ideale Paasgeschenk

The Boy Next Door

54

In het midden

56

Studievereniging Intermate Adres: Den Dolech 2, IPO 0.74

Postbus 513, 5600MB Eindhoven Telefoon: (040) 247 44 30 Website: www.intermate.nl E-mail: bestuur@intermate.nl March 2015 Advertenties: Tom Pennings

Hoofdredacteur: Benedetta Malagoni Redactie: Koen de Vreede, Alain Starke, Ileen Smits,

Ashly Berghuizen, Bob Olde Hampsink,

Mats de Ronde, Meike Berkhoff, Frank Vendrig

Suzanne Vugs, Iris Huijben Email: intermania@ieis.tue.nl Drukkerij: Drukkerij Snep

50 3

Interview Header with the Secretary

Grown-up Gido On an early Friday morning, we asked our secretary where we could find the scissors. While we were at it, we decided to ask him some more questions about his life as the secretary of the board of Intermate.

Text: Frank Vendrig & Ileen Smits, editorial staff, Image: Mignon Wuestman

S

o, where are the scissors, Gido? They’re in the board room, in the closet second nearest to the window.

How are you? How do you feel as a board member? Not too energetic at the moment, but I’m doing well. I’ve started to get used to all the responsibilities of being a board member and my duties as a secretary. I’ve noticed that I’ve become more responsible and I’ve even become more of a morning person. I haven’t even been grumpy in the morning lately! Apart from that I think I’ve also become critical, more professional and more mature.

“I haven’t even been grumpy in the morning lately!”

Compared to some other board members you have relatively few fixed appointments, what does a typical day look like for you?

Well, we get mail every day, both digital mail and physical – yes, that still happens.

I also manage the member database and send e-mails to our members. And of course there are meetings and duties for the committees of which I am the board representative, such as the SjaarsCie and the Study Tour.

And how do you bring structure to your day? There is a wide variety of tasks, so I keep a list and set priorities to figure out 4

what to do first. Before, I tended to do my favourite tasks first, but not anymore.

Is it hard to set priorities? Sometimes it means doing work that is less fun, but I find that the appreciation of others for doing important work can be rewarding as well.

As secretary, don’t you think it should always be you sitting behind the new service desk? Haha, no. It’s a very distracting place to do work and I wouldn’t be able to get things done. We have put it there to relieve some of the pressure for the other board members in the boardroom, so they can all focus on their tasks and do their work more efficiently. It is not a work station.

Do you ever lose focus or wander off while making minutes? Occasionally it happens, when meetings drag on or when I’m paying too much attention to the discussion. It usually works out and for the general meetings I always have my recorder as a back-up.

What do you think of the freshmen this year? Are you satisfied with how many of them visit Intermate? At first we were a bit worried. They only showed up for the thursday drink sometimes or when we gave them free food. But the SjaarsCie’s first event was a big success and we’ve managed to create a welcoming atmosphere for them. The group that visits Intermate on a regular basis isn’t large, but they are very active.

Intermania

Interview with the Secretary

Is there something you would like to say to the first year students? Yes, I want to say that I don’t think they realise how much we enjoy it when they do join an activity.

Does being a six-person board mean less pressure? Not so much less pressure, but we can do more. Past boards did well, but sometimes we can push something to the next level. I think that’s important. Obviously one of our main duties is to keep the association going by, for example, handling the finances and maintaining contact with companies, but members having fun and relaxing is also very important. The sixth member gives us room to do more of these fun and relaxing activities.

Can you give an example? Think of the Dies. Thanks to Thomas we were able to celebrate it much more elaborately than we would otherwise have done.

What have you learned so far this year?

As mentioned before, I learned to be more responsible. I used to be more creative with my ideas and didn’t consider limitations as much, but now I sometimes pull the brakes. I’ve also learned a lot about handling communication.

Last year’s SjaarsCie took on a rather ambitious approach. This is not really the case this year. Is that you pulling the brakes?

Well, it’s a different group of people. I’ve also been clear from the start about the SjaarsCie’s goals. Sometimes I still need to slow down their enthusiasm, but I do not often have to.

Do you still have goals on what to learn during the rest of the year? At the moment we are getting together the candidates for the new board and I want to help my successor’s transition into the board smoothly. I’m also still guiding the SjaarsCie and Study Tour.

It’s very rewarding when their activities go smoothly.

And personally? I want to become better at strategically interacting with third parties.

March 2015

When I look at the other board members, they seem to be quite good at that already.

Do you answer your personal phone and emails differently now? No, not really.

Perhaps I’m a little bit more formal now.

Especially with people I don’t know well, because I don’t know how they will react. I also make sure there are no misspellings in my emails.

How do you want people to remember you as a board member? I don’t want the members to remember me for my emails.

I hope they’ll remember me as the host of the Newsflash videos and for activities such as the Dies, SjaarsCie events and the study tour to Brazil. In general I hope people will remember me as a happy and talkative person.

What does Helios stand for to you? Heartwarming,Energetic, Loving, Innovative, Open and Special.

A final one-liner? Be sure to tune in for the next Newsflash!

5

Interview Header with the Commissioner of Public Relations

Thomas the Sixth This edition we conducted the last interviews with our board members. We found Thomas in the neighborhood of his beloved clicker boards. We could barely tear him away from the posters to talk about his experiences as a board member.

Text: Frank Vendrig & Ileen Smits, editorial staff, Image: Mignon Wuestman

H

ow do you do, Thomas?

Good. I’m busy, but good. It’s fun to be in the board.

What do you exactly do in the board?

I’m a Jack-of-all-trades, which means my role is very broad and with a lot of freedom.

Every day I get to choose the most fun one from a bunch of tasks. While other board members have scheduled meetings, I enjoy the freedom of my function.

Is there a danger of neglecting certain, especially less fun, tasks because of this freedom? Certainly, but it is also a way for me to learn how to be more disciplined.

“A lot of committees now also appoint a commissioner of Public Relations.”

Is it a challenge to bring structure to your day without scheduled meetings? Yes, that is a learning point too. There certainly is a need for structure and I try to achieve that.

Your main task is to handle public relations for Intermate. What kind of promotion should we think of? I do my promotion mainly inside the association, because we have the Commissioner of External Affairs for outside contacts. I don’t specifically handle the relations with other associations, but as a board we at 6

least try to visit their parties and remain in contact.

Is Intermate more popular now?

I think you’re looking at it the wrong way, because in my case PR mainly happens within the association. What changed is that a lot of committees now also appoint a commissioner of Public Relations and I think – I don’t want to give myself the credits – that started this year. There is more focus on it now.

What about the non-active members?

It is always easier to focus on the members you know, because you can joke around with them and they will understand. Non-active members are hard to reach, because they’re not around physically. I try to reach out to them, but it’s different and less easy, but we do talk to them while selling books: “Hey, while you’re here…!”

How do you feel as part of Helios? Do you feel different as the sixth member?

In a certain way I do. I actually say myself I’m the sixth member and that I am a bit different than the other members, because I perform a new role. It means I had to think about my own identity as board member and grow into my role during the year.

Is the function different from how you expected and envisioned it to be?

It is obviously different; it’s even broader than I thought. Before we started we decided on what duties I would perform in the board, Intermania

Interview with the Commissioner of Public Relations

but there are a lot of other things that come into play. For example: I now help the other board members in their duties. I support them in their role. Whenever they have less time, they can come to me! I think that’s really enjoyable, because I get to be involved in everything.

Doesn’t it bother you to work in the background? I get a lot of jokes claiming that I do nothing, but I’m okay with doing my job in the background. Perhaps sometimes I should step to the front and say: “look at what I did!” That’s why I have my own point on the agenda of the board meetings: “what did I do?”, so it becomes more apparent to my fellow board members.

What is your advice to a possible next PRman? This year we have a new website, the study tour and some leftover things from last year. Combined, this makes a six-person board work well now. That’s something to consider for any future board. Possible next commissioners of PR will have to think well March 2015

about their role. They will have to shape the role to fit them, just like I’m doing. I would be very honored if future boards would consider a PR role, but it is difficult to fit in every year, which is something they’ll have to consider.

What have you learned so far? Within Helios, at the start of the year, I didn’t take much initiative. I’m really working on that and my role is perfect for that as it forces me to take initiative. I also learned that everything can always be better. I’m very critical, I aim higher, especially during the board year.

Do you feel bad about selling AC tickets on behalf of the board? No, we challenged the AC and I try to get as many people buying tickets from the board as I can. As part of the AC, the policy is that if you sell less than 10 tickets you have to buy a round for the committee. Now I don’t have to do that anymore!

What do you think of the freshmen?

The freshmen are a fun group and we had no problems filling committees. The group that comes to Intermate a lot is not big, but really active and some are already like pieces of furniture, lying on the couch.

What do you want to say to them?

They should definitely have fun: make the most of your time, because before you know it you’re in the last three months of your board year and almost a master student!

What do you want us to remember you for? As a board: really active, open to our members and happy. And me as an example of a sixth man, because it’s not evident what the sixth board member should do. It’s not just me, but the whole board that had to make a plan for my role and I would like people to say: he justified his election as sixth person.

Is there still something you want to say?

Yes. There is no such thing as too much promotion!

7

Seminar Header and Excursion Committee

SExCie: Beyond Borders The SExCie has split up into two new committees; one for the seminars and one for the foreign excursion. Of course, this brings some challenges, but this also creates great opportunities. The new committees tell you about it.

Text: The old SExCie. Image: Helios

T

he ‘old’ SExCie had a lot of tasks: the foreign trip, organizing smaller excursions, organizing workshops and readings and many more.

With our growing number of members and the wish to focus on both majors P&T & SI (and coherent masters), this was a very broad task for only one committee. As a result of that, the SExCIe would split up into two new committees. This gives the new committees the possibility to focus on their core and make the activities even better than they were before. Both committees explain their goals and opportunities.

“The Seminar and Excursion Committee will keep its focus on combining fun and learning.”

NEW SEXCIE - David Hordijk Let us introduce the new Seminar- and excursion committee! The new SExCie (though even the name might not remain the same) is very much a start-up. Being a start-up committee presents many different challenges, but also, and not unimportant, many opportunities. The Seminars and Excisions Committee will keep its focus on combining fun and learning, while also engaging with your possible future professional life.

8

The latter is one of the first opportunities that arise from parting the committee. The new SExCie will primarily concentrate on combining company visits for either P&T and HTI, or SI and IS. A new challenge is making education entertaining. What if a seminar had live music in the breaks, or a company visit would be followed by a workshop or a pub crawl?

Our final ambition is catching ‘bigger fishes’, like Philips or ASML, and putting them in ‘the SExCie-pond’ of seminars and excursions. Using the network of the faculty, we might be able connect with such companies and provide you with a scope into these fascinating companies. Ladies and gentlemen, fasten your seatbelts and get ready for the new SExCie experience!

EUROTRIP - Roxanne Boehlé Another new committee, which rises from SExCie’s ashes, is the yet-to-be-named Eurotrip Committee. There are a few possibilities for the name, such as Eurotrip, BuEx, FoEx or AFExCie and many more.

The committee is formed by 3 old SExCie members: Jonathan, Mahsa and me (Roxanne). Sabine, Frank and Toby are the fresh new committee members. And of course, Gaby will be our board representative.

Together, we will organize the next foreign excursion; we can’t wait!

Intermania

Seminar and Excursion Committee

A lot of P&T is present in this committee, and most of us are second year students.

However, this will not be a problem because of our creativity and motivation. This entire committee is made just for the foreign excursion, which means that we can focus completely on making this excursion even more awesome than before (not an easy task, considering all the great excursions in the past). Finding the perfect city with the best companies to visit is the challenge that this new team will be facing. The best combination of visiting professional companies and enjoying the great city during night and day will be our goal. Where will the next foreign excursion take you to, upcoming November? You will see.

ADVISORS - Suzy Barbat Soskos It feels pretty ridiculous that Kevin and I seem to be the ‘experienced members’ of the SExCie. It suggests that we might have become the seniors and the ‘know it alls’.

But I will let you in on a little secret: it does not really feel that way at all. Organizing seminars, excursions and foreign excursions March 2015

will always remain an exhilarating and surprising experience, even when you think you have seen it all.

Every excursion and seminar, whether it was a foreign excursion to Prague, Berlin or Budapest or a seminar about genetically modified crops, Bitcoins or the rise of China, was a total new enterprise on which you encountered many different views and gathered new wisdom.

“We can focus completely on making this excursion even more awesome.”

However, it must be emphasized that it is the team that gets you through the amazing adventure of organizing such activities, despite all the experience you might have built up in the years. So, even though the SExCie might be splitting up, the spirit will remain the same. It’s all about the journey that gets you there, not the destination itself.

9

Britte Headeris boos

Moment van bezinning

Britte is boos

10

Na zo’n honderd alcoholische consumpties en vettigheid te hebben verorberd tijdens Wintermate en Carnaval vond ik het - wellicht herkenbaar - tijd worden voor een paar dagen van ontgifting. In eerste instantie had ik mij met een superhipppe spinazie/bleekselderij/chiazaad/banaan smoothie op de bank genesteld, maar ik miste nog een essentieel element. Hét zoetsappig en sufkutterig element voor iedere vrouw in smoothie-modus: de Viva! Hoewel de meningen over dit tijdschrift verdeeld zijn, kan ik mij er altijd goed mee vermaken; nog meer bijna-30 vrouwen die al hun frustraties eruit gooien. Niet dat ik mij daar altijd in herken, want laten we eerlijk zijn, hulpkreten zoals ‘vindt hij me nog aantrekkelijk?’ en ‘ik heb wel rammelende eierstokken maar geen man’ zijn gelukkig (nog) niet op mij van toepassing.

Allemaal leuk en aardig dus, totdat mijn oog op een kader viel in het al even sufkutterige artikel ‘Weten is daten’. In dit artikel werden de verschillende stereotypes van vrijgezellen beschreven: de gekwetste, de oversekste, de broedse en de eeuwige single. In het eerder genoemde kader werd de valkuil beschreven die voor iedere single op de loer ligt. We houden het onszelf graag voor, maar in werkelijkheid ligt het nooit aan hem, maar altijd aan JOU! Nouja, als je nog maar een jaartje single bent kun je het nog wel even zo aankijken, maar als je al jaren single bent dan ligt het daadwerkelijk aan jou. Het artikel smijt met termen zoals; selectiecriteria, onwrikbare normen en verlatingsangst. Als laatste tip wordt aangeraden om de hulp in te roepen van een coach of psycholoog om jezelf relatieklaar te stomen. Naar mijn idee is de auteur van dit artikel zelf een gefrustreerde, bijna failliete, 35+ psychologe met rammelende eierstokken.

Het zit mij dwars dat er altijd per definitie van alles mis met je moet zijn als je al ‘langer’ geen relatie hebt. En vooral, waarom moeten mensen daar altijd overschatte psychologische analyses op los laten? Helaas is het een feit dat we toch allemaal, bewust of onbewust, willen voldoen aan die sociale standaard. Tijd dus om de schubben van onze huid te halen, de zelfhulpboeken aan de kant te smijten en een sessie bij een psycholoog te boeken. Wat als dit allemaal niet helpt? Een lokale boer van z’n trekker plukken of simpelweg een oproepje bij de Appie hangen? Misschien kan Intermate binnenkort een workshop, vleesbingo of vrijgezellenveiling organiseren. Ik ben in ieder geval niet van de partij.

Intermania

AC-Team

Brabantse nachten Het is alweer twee jaar geleden dat de AC een legendarische kroegentocht in Amsterdam organiseerde. In dit stuk doen Lisette en Eline mooie herinneringen op over deze avond. Het gebeurde allemaal op 21 maart 2013…

Tekst: Lisette van der Steeg & Eline de Ridder, AC-Team

O

p de borrel verzamelden veertig enthousiaste Intermateleden zich in het Internaat voor de bestelde pizza’s, om een goede bodem te leggen voor de avond die hen te wachten stond. Ook snacks en de gebruikelijke alcoholische versnaperingen werden uitgedeeld aan de deelnemers zodat ze zich onderweg niet dorstig of hongerig hoefden te voelen. Eenmaal in de trein, toen een groep vol uitgelaten Intermate-leden zijn plekje had gevonden, gingen de blikjes bier en zakken chips al snel open onder het genot van verschillende reisspelletjes. Na de gezellige treinreis liepen we in optocht naar de eerste van de vier kroegen. Ons bezoekje werd geopend met een shotje, wat vervolgens gedaan zou worden bij elke kroeg.

Na een polonaise zat de stemming er al goed in. Er werd zelfs een AC-team lid in een kroeg naar voren geroepen om extra drank te krijgen terwijl hij op de bar zat. Later, na een gratis biertje, gingen we weer door naar de volgende kroeg. In de laatste kroeg, Dansen bij Jansen, kon je wel goed merken dat er al wat alcohol doorheen was gegaan en het bijna tijd was om naar huis te gaan.

Het AC-team had ervoor gezorgd dat een bus in Amsterdam klaarstond om ons terug te nemen naar Eindhoven. Lars, een deelnemer, kon zich vooral de busreis herinneren: “Van de avond weet ik niet veel meer, maar ik kan me wel goed het slapen in de bus March 2015

herinneren.” Hij voegde daaraan wel toe dat de avond een nieuwe wereld voor hem had geopend. Dit beaamt Jolijn: “Je gaat naar veel verschillende kroegen en de sfeer van een andere stad is leuk om mee te maken.

Het is gewoon een heel andere beleving.”

Niet alle kroegen waren van hoog aanzien, maar zoals Gaby, een mede feestganger, zei: “Zelfs de slechtste kroeg van Amsterdam was goed genoeg”. Ironisch genoeg was dit dezelfde kroeg die Thomas bestempelde als “écht een Intermate kroeg”. Wat dit over het niveau van deze avond zegt, laten we even in het midden.

“Zelfs de slechtste kroeg van Amsterdam was goed genoeg...”

Omdat de vorige kroegentocht zo geslaagd was heeft de AC besloten om deze succesformule nog een keer te gebruiken, maar dit keer in het mooie West-Brabantse stadje Breda. De keuze voor Breda was snel gemaakt, want iedereen houdt natuurlijk van Brabantse gezelligheid. Daarnaast is het natuurlijk algemeen bekend dat Brabantse nachten lang duren. Ook dit jaar zal de AC ervoor zorgen dat de deelnemers genoeg proviand meekrijgen, de kroegen net zo leuk (of slecht) zijn als de vorige keer en er genoeg drankjes zullen worden uitgedeeld om dit een (on)vergetelijke avond te maken!

11

AC-Team Header

We zullen jullie niet een voorspelling over deze prachtige avond ontzeggen dus we hebben onze glazen bol erbij gepakt om een kijkje in de toekomst te nemen…

De avond van de kroegentocht begon goed: er was een fout gemaakt in de inkopen en er waren pizza’s over. Dit verhoogde de feestvreugde waardoor iedereen in een lange polonaise richting het station ging. Toen in de trein de conducteur onze kaartjes kwam controleren deed hij gezellig een drankje mee voordat hij naar de volgende coupé ging.

In de eerste kroeg van Breda aangekomen, ging het dak er meteen af: Lars gaf als voorzitter op de bar een speech, en daarbij nam hij als startsein 3 shotjes. Iedereen was lekker aan het dansen toen de eerste roddels al begonnen. Het scheen dat twee eerstejaars zichzelf hadden afgezonderd terwijl een tweedejaars wel heel verleidelijk met een ander Intermate-lid aan het dansen was.

12

De precieze namen zijn helaas door ander nieuws vergeten. Het bleek ook dat Thomas in Breda een vrouw uit Nijmegen aan de haak had geslagen. De avond ging verder in een andere kroeg met meer bier en dansmoves van Rutger die als penningmeester een extra rondje kon veroorloven.

Aan het eind van de avond, toen iedereen richting de bus ging, deden Florijne en Pieter voor hoe je letterlijk rollend naar de bus kan gaan. Op deze manier volgde iedereen naar de bus. In de bus dekte Jorine iedereen toe met een warm Intermate-dekentje en deelde Roy, als oude rot, pakjes kaarten en blikken Schultenbrau uit voor diegenen die nog geen zin hadden om te stoppen. In Eindhoven aangekomen ging iedereen naar huis om gauw nog een paar uurtjes slaap te pakken voor ze weer naar college moesten.

Hiermee kwam het einde van een alweer egendarische kroegentocht.

Intermania

Liftwedstrijd

Het leven van de lifter Elk jaar organiseert Intermate een liftwedstrijd. De bestemming, uitsluitend binnen Europa, wordt één week voor vertrek bekendgemaakt. De deelnemers hebben dan de tijd om zich voor te bereiden. Britte en Paul geven advies.

Tekst: Paul de Hooge & Britte Bouchaut, LiftCie.

H

et leven van een lifter gaat niet over rozen. De liftcommissie is opgestart en we hebben ons al een avondje bezig gehouden met het gooien van dartpijltjes op de Europese kaart. Het resultaat is weer een mooie bestemming voor jullie om tijdens het Hemelvaartsweekend naar af te reizen. Natuurlijk staat iedereen te trappelen om die rugzak op zijn of haar rug te gooien en de kartonnen bordjes, die al een jaar in de kast liggen, nu daadwerkelijk te gaan gebruiken. Maar waar dient iedereen rekening mee te houden, wat zijn de valkuilen en wat zijn echt super goede tips?

Nadat de bestemming bekend is gemaakt, worden in een week alle voorbereidingen getroffen. De door de commissie geleverde ANWB kaarten worden bestudeerd en het plan wordt opgesteld: welke route te nemen? De spullen worden bijeen gezocht.

Het eerste struikelpunt voor elke lifter: waar begin je te liften? Volgens de oude tradities (en regels van het Intermate lift weekend) dient iedereen binnen de stadsgrenzen van Eindhoven te beginnen.

Waar sommigen dan kiezen voor het eerste beste tankstation of bushalte aan de rondweg, kruipen anderen door bosjes brandnetels en distels, vervolgens door een sloot en tenslotte over een hek om uiteindelijk bij het, in hun ogen, meest geschikte tankstation te komen. En daar sta je dan, nog steeds in Eindhoven…

March 2015

Je begint met je meest gemaakte glimlach mensen aan te spreken. Waar gaan ze naartoe? Mits ze de goede richting uitgaan, vraag je nog of ze twee plekjes over hebben.

Soms gaat dit goed, maar soms ook niet.

Wanneer je om zeven uur ‘s ochtends bent vertrokken en je om twee uur ’s middags nog steeds op het Floraplein staat, kan de moed je nogal in de schoenen zakken. Na 28 blikjes cola, 17 snickers, een banaan en tien toiletbezoekjes kijkt de pompbediende je triest, of soms ietwat geïrriteerd, aan.

Mocht het zover komen, geef dan vooral de moed niet op, zwaai een keertje naar dat stuk chagrijn en probeer mensen nog steeds vriendelijk en enthousiast te benaderen.

“Zodra je op de camping aankomt, het liefst in één dag, is alle tegenspoed snel vergeten.”

Dan is het ineens zo ver, je hebt een lift geregeld! Spullen pakken en die warme auto in. Wat worden comfortabele stoelen toch ineens gewaardeerd vergeleken met een stoeprand vol met kauwgom. Zelfs een Renault Twizzy delen met een ander koppel is dan een feestje. In het meest gunstige geval kun je in een keer al de helft van je reis afleggen, met wat minder geluk word je al na tien kilometer uit de auto gegooid.

13

Liftwedstrijd

Anyway, je bent on the road again en goin’ up the country. Uiteindelijk zal je je eindbestemming bereiken. Zo niet, dan is een overnachting op een tankstation of onder een brug weer eens iets anders, probeer het in ieder geval altijd van de positieve kant te bekijken. Wanneer krijg je nou ooit nog eens de kans om de Pont de Normandie acht uur lang te bestuderen? Of, mocht je bij een tankstation stranden, dan kun je je altijd nog vermaken door “defect” briefjes op de koffieautomaat of het toilet te hangen en reacties af te wachten, spannend hoor!

Zodra je eenmaal op de snelweg, Autobahn of de Route de Soleil zit is het smooth sailing. Als je écht niet meer weg komt, kun je zelfs nog een lift krijgen van de gendarmerie, echt waar! Je kunt sowieso van iedereen een lift krijgen eigenlijk. Van een konvooi vrachtwagens uit de tweede wereldoorlog door Normandië tot een bus vol hippies met rode ogen.

Maar goed, het liften is niet alleen maar afzien! Zodra je op de camping aankomt, het liefst in één dag, is alle tegenspoed snel 14

vergeten. Het is van het grootste belang dat je op de camping allerlei sterke verhalen vertelt, harder dan de rest en met nog meer vage personen in je verhalen. Zelfs als je in een auto van Eindhoven naar Liechtenstein gekomen bent.

Zo gaat dat het hele weekend een beetje door. Als je een beetje geluk hebt met liften, heb je twee hele dagen de tijd om te genieten van de camping, die goed gevuld kunnen worden met het drinken van pils en het uitwisselen van tips voor de terugreis.

Als je dan nog tijd over hebt, kun je ook nog eens rond gaan kijken op de plaats van bestemming.

Welk tankstation is vorige week gesloopt, welke staan niet op de kaart, welke heeft een brug naar de andere kant en waar staat permanent 50 kilometer file door Baustelle?

Als je je in deze fase goed oriënteert, is de terugweg een fluitje van een cent. Dat kan ook het geval zijn door hulp van de Nederlandse Spoorwegen, helaas wel reden voor een diskwalificatie, maar nog steeds beter dan kamperen in Veldhoven.

Intermania

Wintermate

Lekker lekker in de zon Voor de vijfde keer op rij krijgen Intermate-leden de kans om een weekje hun sneeuwlaarzen en skibroeken te benutten.

Afgelopen februari ging een groep sneeuwliefhebbers naar Le Corbier. Maaike en Ileen vatten deze week voor ons samen.

Tekst: Maaike Kompier & Ileen Smits, giebelende Wintermate-gangers

O

p een vrijdagmiddag in februari verzamelde zich een groep enthousiaste mensen in het internaat, met te veel spullen en te warme kleren aan.

Waarom waren zij zo enthousiast? Zij waren de uitverkorenen die er een weekje tussenuit gingen. Binnenkort zouden zij het grauwe Nederland verlaten voor de zonnige Franse Alpen. Wij mochten ook mee, samen met zestien andere super toffe Intermate-leden.

We stapten allen in de bus, waar de gezelligheid zich voortzette. Na twee erg heftige actiefilms begon iedereen eindelijk een beetje in slaap te vallen, wat een stuk moeilijker werd toen er een dvd van ‘De Toppers Live in Concert’ werd opgezet. Bij het ontwaken werd iedereen gelukkig van het prachtige Franse uitzicht. Terwijl de zon opkwam, slingerden we nog even door tussen de bergen. Het enthousiasme in de bus groeide lineair met de meters die we boven de wolkendeken uitstegen. Eenmaal aangekomen verwelkomde onze reisleider Dave (“zeg maar Harry”) ons. Hij wees ons de bagagerie om onze spullen te dumpen en overhandigde ons skipassen.

Na het huren van het nodige materiaal stonden de meesten al snel op de piste. Een paar slaapkoppen waren de bus nog niet zat en bleven lekker zitten. Toch was vrij snel bijna de hele groep bij elkaar, en zo begon de eerste ontdekkingstocht door het gebied.

Het bleek een flinke te zijn voor een eerste March 2015

dag, maar ook een goed begin van een hele mooie week.

Dit jaar verbleven we in Le Corbier. Dat is een dorpje in Les Sybelles, een skigebied met meer dan 300 kilometer aan pistes. We hadden drie appartementjes: eentje voor de ouwe lullen (het bejaardenhuis), een voor de jongens (daar zat een luchtje aan) en nummer drie was voor de coole mensen.

Voor de komende dagen zou dat ons ‘thuis’ zijn, met twee slaapkamers, badkamer, keukentje, en de welbekende woonkamer; net te klein voor zes mensen en inclusief twee slaapplekken. Om de hoek zat een klein winkeltje, met genoeg pain du stok voor iedereen, en iets verderop bevond zich de skilift die ons iedere ochtend bovenop de berg zou zetten.

“Papa Marti nam de hele kudde onder zijn hoede... ” De rest van de week begonnen de dagen met “Goeiemorgen zonnestraaltjes!”, ontbijt met vers gehaald stokbrood en beleg. Vervolgens smeerden we broodjes en zonnebrand voor verder op de dag, en pakten we onszelf en onze tassen in. Zodra iedereen verzameld was, konden we heerlijk wakker worden in het zonnetje in de skilift.

De stoere boys gingen stunten in het snowpark en een paar skiërs ontdekten het 15

Wintermate

gebied, “lekker lekker in de zon!” Leraar Marti beulde ’s morgens een groepje snowboarders af in de poging om ze iets te leren en stapte ’s middags in zijn papaskischoenen en nam de gehele kudde onder zijn hoede. Na een aantal croque monsieurs of frietjes tijdens de gezamenlijke lunch was iedereen weer klaar om van de mooie pistes te sjezen. Tegen het einde van de dag genoten we nog een keer van de ‘YOLOpiste’, waar je zonder bochten naar beneden kon, en vervolgens gleden we zo naar de appartementjes.

“De stoere boys gingen stunten in het snowpark...”

Natuurlijk gaat het nog wel eens mis, zowel op als naast de piste. Gelukkig was daarvoor het ‘Achtung-hesje’, om de omgeving te waarschuwen voor de betreffende persoon in aantocht. Met de feloranje kleur en reflectie-strepen was het 16

kneusje niet te missen. Daarbij paste het hesje ook nog eens heel goed bij bepaalde gekleurde skibroeken.

Als we terugkwamen van het skiën zaten we aan de soep of bier, en het bejaardenhuis dronk koffie met sterk. Echte après-ski was er in dit gebied niet bij, maar wij ervaren Intermate leden wisten dat bijzonder goed op te vangen. De biertjes vloeiden bij de Yetibar, thuis op de bank, of buiten in de zon.

In de tussentijd was er in elk huisje een duo van koks druk bezig in de keuken om de rest iets lekkers voor te schotelen.

Ieder huisje had een strategie ontwikkeld om de after-dinner dip, die werd versterkt door de zelfbedachte après-ski, tegen te gaan. Zo was er een kampioenschap Thirty Seconds in huisje 104 en liepen er een aantal weerwolven rond in 105. In het bejaardenhuis werd toegegeven aan de dip en deed men wat rustiger aan.

Terugblikkend op deze week kunnen we eigenlijk maar één ding zeggen: Man, man, man, wat was het mooi weer!

Intermania

Column

Frank

P&T woes

March 2015

If you’re looking for a quick laugh, go around and ask a bunch of Psychology & Technology students what their study entails. They will stutter, they will mumble, they will say something incoherent about healthcare robots and they will remind you of a deer caught in the headlights of an autonomous car. Conclusion; I doubt they will give you a satisfying answer. This conversation may give roughly the same joy as watching a video of someone tumbling down a set of stairs or NAC Breda’s season highlights and finally it also raises the same question: will they be alright in the end?

I’m halfway done with my bachelor and I like what we do a lot. However, I will at any cost try to avoid family members asking me about what we do. Now, facing the judging eyes of your aunt as she imagines you partying too hard to even remember some basic explanations of your full-time occupation is not a large problem. However, what if these eyes belong to the companies we’ll eventually be trying to get hired by? It would be great if they already knew what we were about. Unfortunately, walking around this year’s Career Expo really exposed (I’m sorry) that thought as wishful thinking. I did not speak with anyone who knew our bachelor, so how do we save our future?

It is hard to explain our troubles. I have no doubts that our bachelor is useful; after a lengthy and messy explanation most recruiters eventually told me they could see us working for them. Also, in TU/e context we’re social people with an interest in people, we should be able to explain that. What about the name? Sustainable Innovation seems to better bring up the right connotations, but ours sounds really fancy.

It’s funny; we’ve all been hearing about students elsewhere in the country protesting against a lack of say in their education, but while we have more participatory opportunities than our Commissioner of Education even has time for, no one has heard of us. Teaching students how to bridge technology and people isn’t worth anything without a bridge between students and enterprise. So the grown-up working world doesn’t know about our presence and when our worlds do meet we can’t explain who we are. Perhaps there is a solution that might just be crazy enough to work.

Why don’t we schedule meetings where students get to practice explaining it all to companies that don’t know? It’s a certified win-win. Now that’s what I call a Professional Skill.

17

Study HeaderTour ’15

National dish Feijoada This year’s Study Tour is going to Brazil. Will our students survive that far away from mother’s kitchen? Meike already tried a piece of the Brazilian cuisine. After reading this you will be able to prepare this meal as well.

Text: Meike Berkhoff, Study Tour ’15

A

lmost every country has some sort of signature dish; a dish everybody associates with that specific country. If you say Italy, you say pizza or pasta, Greece has its delicious moussaka, Japan is associated with sushi, and in the Netherlands we have our various ‘stamppot’ dishes. You probably don’t have a meal in mind if you think about Brazil, but they certainly have one! If you ask Brazilians about their national dish, they almost always answer with ‘Feijoada’.

Feijoada is derived from ‘Feijão’, which means ‘bean’ in Portuguese, which tells us that the main ingredients of this dish are beans (usually black ones). Meat makes up another large part of the dish. You can put any meat in it you like, very convenient if you have some leftovers, but pork is used most often. The popular story about the origin of Feijoada is that its recipe dates back to the time of slavery. The normal diet of slaves consisted of beans and rice.

When there was a holiday or when there was prosperity, the slaves were sometimes given scraps of pork, which were not used for the landowner’s food. Slaves used these leftovers, such as the snout, ears and feet of the pork, to enrich their usual meal of rice and beans. It is said that from that point, it was gradually adopted by the plantation house cooks (using the more beloved parts of the pork), and was eventually served in 18

the restaurants of Rio de Janeiro and became a national dish. This is a beautiful story, in which slaves are ultimately honored for their contribution to the Brazilian cuisine.

Unfortunately, the duller, and probably truer story is that Feijoada simply originates from the Portuguese kitchen. It was brought to Brazil by its Portuguese emperors, and the kidney beans, white beans and chick peas used in Portugal were replaced by black beans in Brazil.

While reading this, you might have gotten hungry. Didn’t these pork leftovers sound delicious to you?! Time to prepare Feijoada yourself!

Preparation time: 24 hours Cooking time: ± 2 hours Number of persons: 4 Ingredients Feijoada • 400 g. black beans • 250 g. bacon strips • 2 different pieces of dried sausages.In this recipe metworst and chorizo are used.

• 1 smoked sausage • 3 onions • 4 garlic cloves • Salt • Olive oil • Rice for 4 persons • 2 oranges • 2 bananas Intermania

Study Tour ’15

The first thing you need to know about the Brazilian kitchen, is that most recipes are time-consuming. You cannot decide last minute what you want to eat, which is quite common in a student’s life. The same applies for this national dish Feijoada. The black beans used in this recipe need to be treated gently. They first want to swim and swell for 24 hours before you can put them on the stove. And even on the stove the beans honor the Brazilian relaxing way of life. Together with the dried sausages and bacon strips you have to softly cook them for one and a half hours. Make sure that you add plenty of water. By the way, don’t worry if you get some comments from family members, friends or roomies about the nasty look of the dish, in the end they will certainly love it!

In the meantime, cut the onions and the garlic and fry them in olive oil in a casserole (Dutch: braadpan) until they are glazed. If you time it right, the beans, sausages and bacon strips have been cooking for one and a half hours by now. When this is the March 2015

case, you can add a cup of beans from your bean mixture to the onions and garlic in the casserole. Mash the beans with a fork (or any other way you like) and add some salt and some cooking water from the bean mixture.

Use your own intuition and taste for the quantities of these last two ingredients. If you completed these steps, you can add the rest of the bean mixture to your freshly-made onion-bean mixture. Decide if you want to add the smoked sausage to the mixture, or that you want to heat it up in the microwave and add it later on. The Feijoada (bean mixture) has to cook for half an hour more.

“By the way, don’t worry if you get some comments from family ...”

In these 30 minutes you must get your rice on the stove and cut your bananas and oranges. The final step is to get the rice on some plates and put the Feijoada on top of it. The fruit is eaten accompanied with the Feijoda and rice. Bom apetite!

19

Eerstejaarscommissies Header

Sjaars-saamhorigheid Ook al is Intermate dikwijls een klef kliekje, de eerstejaarscommissies zijn altijd erg competitief. Is die rivaliteit nu groter met de SjaarsCie erbij? Alain plaatste de voorzitters op een bank en vroeg het hen.

Tekst: Alain Starke, Intermate-mastodont

D

e Ouderdag of het Smoelenboek: welke Intermatemastodont is er niet groot mee geworden? Tussen deze twee commissies heerst al jaren een vete, een luidruchtige en dikwijls alcoholische strijd om de beste verzameling eerstejaars te zijn.

Borrels en kroegen worden dan ook vaak onveilig gemaakt met originele kreten als: “Ouderdag!” en “Smobo!”

Sinds vorig jaar is er soms ook “SjaarsCie!” te horen. Dit derde wiel organiseert informele gezelligheidsactiviteiten in een poging de eerstejaarscohesie te vergroten. Om te onderzoeken of zij een eerstejaarsoorlog hebben ontketend, heb ik de voorzitters van alle eerstejaarscommissies uitgenodigd voor een gesprek op de Intermatebank: Bas van Rhenen (Smoelenboek), Thijn Kolk (SjaarsCie) en Bert van Gestel (Ouderdag).

“Yoghi met appelsap mengen is geen goed idee.”

Hoe is de competitie tussen jullie?

Bert: “Het valt wel mee. We zijn best gezellig samen. Maar ik win meestal met tafelvoetbal.” Bas: “Da’s tenminste iets waar je goed in bent.”

Ah, dat begint goed. Zijn er ook verbondjes tussen commissies?

20

Bas: “Het is meestal Ouderdag en het SmoBo tegen de Sjaarscie.”

Thijn (tegen Bas): “Nouja, laatst was het Smobo juist de zak.”

Bas: “Oké, het is meestal hoe het net een beetje uitkomt. En ik vind het wel een gezellige uitkomst.” Alle drie knikken instemmend.

Dit klinkt wel erg vriendelijk, heren.

Bert: “Ja, gisteravond was de SjaarsCieactiviteit en die was best leuk.” Bas knikt instemmend. Thijn kijkt tevreden mijn kant uit. Bert vervolgt: “Yoghi met appelsap mengen is geen goed idee.” Alle drie beginnen te lachen.

Jullie delen zelfs inside jokes! Nou heren, hoe zit met jullie commissiekleding; welke is de mooiste?

Bert: “Zoals je kunt zien zijn ze allemaal anders: rood, groen en blauw. Blauw (van de ouderdag, red.) is natuurlijk het mooiste.”

De SjaarsCie is natuurlijk nog relatief nieuw.

Hoe zie jij jullie rol, Thijn?

Thijn: “De SjaarsCie kent twee activiteiten, een kleine en een grote. Bij ons leren de eerstejaars elkaar kennen in gemengde P&Ten SI-teams. Het is moeilijk om iedereen naar Intermate te trekken. Er zijn veel clubjes van eerstejaars. Sommige komen bij Intermate, maar de meesten niet. Wij proberen ze hierheen te lokken.”

Bas: “Jullie lokken inderdaad mensen naar de borrel met borreltegoed voor winnaars.”

Intermania

Eerstejaarscommissies

Jullie helpen elkaar zelfs met antwoord geven. Waar is de strijd?

Bert: “Er is strijd, maar we willen ervoor zorgen dat mensen een leuk eerste jaar hebben. Dat lukt natuurlijk het beste met de Ouderdag.” Hij denkt even na: “We zijn allemaal bevriend, misschien scheelt dat.”

Bas: “Nou, gisteren (25 februari, red.) hadden we wel een competitie om te kijken welke commissie het langste op Stratum bleef. Elke keer als er iemand van de andere commissie naar huis ging werd dat breed uitgemeten!”

Heeft er dan niemand geprobeerd de SjaarsCie-activiteit te kapen?

Bas: “Je grijpt elk moment aan om te promoten. Dat is ook gewoon voordelig: als je posters ophangt naast die van andere commissies profiteer je mee.” Thijn: “Ik vind dat alleen maar fijn en prima.”

Bert: “We proberen niet onze kleding aan te doen op elkaars activiteit, tenzij het juist leuk is. Bij de Ouderdag vinden ouders het vast leuk om te zien wie lid zijn van het Smoelenboek.”

March 2015

Oké, genoeg liefdadigheid. Welke commissie is de beste?

Thijn: “Wij organiseren natuurlijk de leukste activiteit van het eerste jaar; je kunt een boekje maken of iets aan je pa en ma laten zien, maar wij gaan voor de echte gezelligheid.” Bert hoont Thijn weg: “Het leven gaat verder dan het studentenleven.

Het gaat over iets professionelers. Dat is de Ouderdag. Ik kan nu al mededelen dat het een leuke dag gaat worden.”

Bas: “Wij hebben het grootste project, het meest leerzame ook. We maken een boek én organiseren een borrel.” Thijn: “Omdat je tijd over hebt.” Bas: “Wij kunnen er tenminste trots op zijn.”

Thijn: “Wij maken de echte memories.”

Bert grijpt in: “Het Smoelenboek heeft natuurlijk voordeel, vanwege de mooie herinneringen. Er staan namelijk mooie Ouderdag-foto’s in.”

Ook al beginnen de voorzitters te kibbelen, ze zijn al snel weer de beste vrienden. Zelfs deze eerstejaars zijn al zo klef als Intermate zelf. Best volwassen, eigenlijk.

21

Borrel Header

Heidi und Franz Elke donderdag kunnen we op de borrel genieten van een rijk bierassortiment, waar voortdurend aan wordt gesleuteld.

Pakkert en Annabel introduceren ons aan twee Duitse nieuwkomers: Weihenstephaner en Franziskaner.

Tekst: Annabel van Zante & Martijn Pakkert, Borrelcommissie

H

et begon allemaal lang geleden, rond 1040 na Christus, in een Duits dorp genaamd Freising. In het klooster bovenop de berg Weihenstephan kregen de monniken kriebels. Er moest iets veranderen, iets wat de hele wereld op zijn kop zou zetten.

Onderaan diezelfde berg woonde Heidi, een typisch Beierse schöne, met blond haar en ogen zo blauw als de lucht boven Das Schwarzwald. Nadat haar ouders haar op jonge leeftijd aan haar lot over hadden gelaten, bleef ze alleen achter in het dorp.

Ondanks dat ze alleen was, was ze niet erg eenzaam. Twee keer per dag kwam er namelijk een monnik langs, om te zien hoe ze het maakte. Heel gezond was haar levensstijl niet, omdat ze grotendeels zichzelf had moeten opvoeden. Van tijd tot tijd kwamen daarom de monniken langs met vers fruit en vitaminebiertjes om haar aan te laten sterken. Ondanks de moeite van de monniken ging het bergafwaarts met Heidi; ze at steeds minder fruit en werd steeds magerder.

“De ooit zo prachtige Heidi oogde verwaarloosd...”

Eén van de monniken, genaamd Franz, kon het niet meer aanzien. De ooit zo prachtige Heidi oogde verwaarloosd en hij 22

moest en zou ingrijpen. De enige oplossing was dat Heidi mee kwam naar het klooster, en zo geschiedde. Samen wandelden ze de berg op naar het klooster waar, eenmaal aangekomen, Franz zijn mede-monniken overtuigde van de slechte staat waarin Heidi verkeerde. De andere monniken voelden dat ze haar moesten helpen en boden haar onderdak aan. In ruil hiervoor vroegen ze of Heidi hen iedere dag wilde voorzien van een voedzame maaltijd, maar haar ongezonde levensstijl maakte dit moeilijk.

Toch nam Heidi het aanbod aan en besteedde elk vrij uurtje van haar dag aan het bestuderen van recepten. Na een tijd oefenen, schotelde Heidi de monniken iedere dag een voedzame maaltijd voor. Ze bleek een erg goede kok, en niet alleen de monniken profiteerden hiervan; ook Heidi begon steeds meer op te knappen.

Enkele jaren later was Heidi weer helemaal de oude en was ze volledig opgenomen in het gezelschap van de monniken. Ze miste echter de uitdaging in haar werk en kreeg er steeds minder plezier in.

Experimenteren had geen resultaat en daarnaast werd haar voorraad erg schaars.

Het gerst was door de paarden opgegeten, en het enige waar ze mee achterbleef was wat tarwe en hop. Omdat ze niets te verliezen had, probeerde ze nog een laatste experiment. Ze gooide de tarwe en hop samen in een pan en liet het een aantal weken borrelen.

Intermania

Borrel

Wonder boven wonder pakte het experiment goed uit. Ze vroeg Franz of hij nog wat flesjes over had waar ooit zijn vitaminebier in had gezeten en vulde de flesjes met haar brouwsel. Al snel bleek het een succes onder de monniken en van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat was Heidi bezig met het brouwen van haar zogeheten bier. Ondanks het succes, was niet iedereen blij met deze praktijken. Vooral Franz zag concurrentie in haar nieuwe bedrijf; zijn omzet nam snel af en in het dorp was Heidi’s bier het gesprek van de dag.

“Vooral Franz zag concurrentie...”

Van binnen wist Franz dat Heidi hem voorbij was gestreefd en dat haar bier voller van smaak was. Het smaakte als een verzameling van ontelbare tegenstellingen gevangen in één glas. De donkere ondertoon in het witbier, de zoete nasmaak in de bitterheid en de hoeveelheid van een halve liter tegenover de karige flesjes van 0,33 cl.

Of zelfs 0,30 cl. Man, man, man.

Tot op de dag van vandaag zijn beiden doorgegaan met het brouwen van hun bier.

Tegenwoordig vind je Heidi’s bier in de schappen onder de naam Weihenstephaner, afkomstig van de oudste brouwerij ter wereld. Franz is dapper de concurrentiestrijd aangegaan en heeft zijn halve liters een goede naam weten te geven, vernoemd naar hemzelf en met een mooi zelfportret op het etiket: de Franziskaner. Niet alleen in de schappen van de supermarkt zijn deze twee biertjes heden ten dage te vinden. Ook bij studievereniging Intermate staan deze twee gekoelde biertjes iedere donderdag vanaf 16:00 uur klaar om overgeschonken te worden in een pul. Kom langs, proef en bepaal voor jezelf wie de concurrentiestrijd heeft gewonnen!

March 2015

23

20 jaar Intermania

Van vruuger De Intermania bestaat dit jaar 20 jaar. De redactie dook in rijke historie van ons blaadje. Dit is hoe het allemaal begon in 1995. Throwback time!

24

Intermania

20 jaar Intermania

March 2015

25

In Header ’t Audt

Oranje is Goud Waarom lopen er om de twee weken op dinsdag bij Intermate toch zo veel mensen vrijwillig rond in oranje kleren? Moet Nederland alweer spelen of is het voor sommigen elke dag Koningsdag? Britte legt uit.

Tekst: Britte Bouchaut, In ’t Audt

V

ernomen is dat velen van de jongere garde Intermate-leden onze vrolijke oranje vrienden niet kennen, en vooral niet weten waar deze mooie kleur voor staat! Bij dezen, een spoedcursus In ’t Audt!

Maart 1997, de eerste gedachtewisseling over een officieel Intermate dispuut. Het toenmalige bestuur Sexungula kwam met het initiatief om een Intermate-dispuut op te richten, bestaande uit leden met op de eerste plaats natuurlijk een onmeetbare liefde voor Intermate, en met een commissie- of bestuursrijk verleden. Op 3 juni 1998 werd tijdens de AV het toenmalige dispuut–inoprichting omgezet tot het eerste officiële Intermate-dispuut.

“Maar waarom is er eigenlijk voor de kleur oranje gekozen?”

Na goedkeuring op de AV begon het echte werk; naast de naam van het dispuut moest er natuurlijk eerst een dispuutskleur worden gekozen. Dit bracht een aantal heftige discussies teweeg, die bijna het einde van het net ontstane dispuut hadden betekend. Na veel wikken en wegen is uiteindelijk gekozen voor een oranje blouse met een blauwe opdruk. Al snel werden deze, vanwege de felle uitstraling, vervangen door een donkerblauwe blouse met een 26

oranje opdruk. Maar waarom is er eigenlijk voor de kleur oranje gekozen? Omdat oranje simpelweg de mooiste kleur is die er bestaat, omdat wij allemaal dol zijn op sinaasappelen en oranjebitter, of om onze liefde voor het volk en vaderland te uiten? Na het grondig doorspitten van de eerste jaarverslagen en het huishoudelijk regelement is dit mysterie nog steeds niet ontrafeld. Wie het antwoord weet mag deze inzenden en maakt daarmee kans op een glaasje oranjebitter.

Nu de kleur bepaald was, moest er een naam bedacht worden. De naam ‘In ’t Audt’, waar staat het eigenlijk voor? In de kinderschoenentijd van het dispuut stond dit voor ‘In Het Algemeen Uitblinkend Door Talent’, maar naarmate de jaren verstreken zijn de meningen hier verdeeld over geraakt. Hoewel het dispuut in eerste instantie is opgericht voor actieve leden binnen Intermate, is het doel van het dispuut om ouderejaarsstudenten en alumni die tijdens hun studie actief zijn geweest binnen Intermate, betrokken te houden bij de vereniging. In ’t Audt vervult ook een adviserende rol naar Intermate toe. Doordat de leden ervaring hebben met commissies en bestuur van Intermate, kunnen zij op verzoek een adviserende functie uitoefenen met betrekking tot verenigingszaken. Tot slot heeft In ’t Audt als doel het jaarlijkse volleybaltoernooi te winnen, met behulp van een ‘intensieve’ tactische voorbereiding.

Intermania

In ’t Audt

Om het dispuut in leven te houden wordt één keer per jaar een nieuwe groep mensen uitgenodigd om een oranje borrel bij De Baron bij te wonen en op deze manier beter kennis te maken met het dispuut en haar leden. Mits deze borrels wederzijds bevallen, kunnen de genodigden aangeven of zij aspirant lid willen worden. Aspirantleden dienen een tweetal leuke opdrachten te vervullen voordat zij als dispuutslid erkend worden: de aspirantenopdracht en de 12-uurs opdracht. Hoewel er vaak horrorverhalen de ronde doen over deze opdrachten (frikadellenvissen in de Dommel, levend oranjevlasjoelen en een survivaltocht door Noord-Brabant met alleen een voorraad oranjebitter om te nuttigen), zijn deze opdrachten vooral op poten gezet om iedereen beter te leren kennen en een groepsgevoel te creëren. Let wel, naast dat het vooral gezellig moet zijn, moeten de aspirant-leden tijdens deze activiteiten natuurlijk wel hun liefde voor dit ultiem coole dispuut aantonen.

Als dispuut organiseren wij gedurende het jaar een aantal activiteiten, zowel gesloten als open. Naast onze tweewekelijkse borrel, wordt tweemaal per jaar een gesloten March 2015

activiteit georganiseerd die onze reünisten bijwonen: het Nieuwjaarsdiner en het In ’t Audt-weekend. Eenmaal per jaar organiseert In ’t Audt een open activiteit om iedereen kennis te laten maken met het meest oranje dispuut van Intermate. Op 26 mei a.s. organiseren wij de open activiteit, meer informatie hierover zal spoedig volgen, maar legendarisch wordt het sowieso! Graag nodigen wij iedereen uit om hieraan deel te nemen en zo een betere indruk te krijgen van ons dispuut, maar vooral om een gezellige avond met elkaar te hebben. Oranje is goud!

Nog • • •

een aantal leuke feitjes op een rijtje: Onze kleur: oranje Onze drank: oranjebitter Onze beschermvrouwe: Els Wijers, de moeder der TEMA studenten • Onze locatie: De Baron op de Kleine Berg • Onze leus: “Oranje is goud, In ’t Audt!”

• Ons logo: een wandelstok, veer, borrelglas en een perkamentrol. Deze elementen symboliseren onze ‘wijsheid en oudheid’. In andere woorden: ze laten zien dat we allemaal oud zijn en fan zijn van alcoholische consumpties.

27

Start-ups

How to start up a start-up Start-up gurus talk a lot about the start-up pyramid and how to reach the top. The editorial staff added some details to this theorem and shows you the (small en very simplified) road to start-up success. Let’s pedal to the medal!

Text & images: Koen de Vreede & Bob Olde Hampsink

Step 1: the idea.

Every great journey (in our case: a start-up) starts with an idea. One that you’re sure will conquer the world. Got the idea? Let’s move on to the next step.

Step 2: Product/market fit.

This might be the hardest step to realise. As an entrepreneur you have to create a product that resonates with your target market. Do your research.

If your product doesn’t fit the market, make sure to keep your burn low and focus on improving the number of users that would be disappointed without your product.

Step 3: Fundraising.

When you’ve won the lottery or are simply rich, this is relatively easy.

Otherwise you will have to lend money at the bank or start a fundraising campaign, like crowdfunding. More figures on crowdfunding on top of the next page.

Step 4: Promise.

Promote your product by focusing on the benefits for your users. Let everybody know you’re there and convince them they can’t live without your product. After all, it’s all about the user.

Step 5: Economics.

Implement your business model and make sure it’s profitable. If that is not possible, ask an TBK’er (industrial engineer), he’ll know.

28

Intermania

Start-ups

The figure on the left shows the percentage of succesful raises via kickstarter.com, sorted by target. A campaign is successful if it reaches its target.

The majority (53,4 % of all raises) has a target in the category $1K-9.999.

On average 43,4% of the people raises successfully through kickstarter.

Success rates of start-ups?(1) 75% of all start-ups fail.

25 % fails within the first year, of those remaining 36% fails in the second year. Of those who survive the second year, 44% fails in the third year. And from those remaining, 50% fails in year four.

75%

Step 6: Optimize.

Keep testing, criticizing and gathering feedback on your product. It’s an iterative process so stay sharp! In no-time hypes will be over, so keep developing, most people fail to…

Step 7: Scale.

Your product runs on a stable base and is a small success. Hire co-workers and expand production, take it to the next level.

Step 8: Golf.

You’re there, you’re the man. Once your start-up is a succesful company, you’ll need to focus on the other ‘important stuff’, like golf. No, kidding.

Keep working hard, that’s the only way to make it.

A grand total of $2.7 billion has been raised through online crowdfunding in 2012. Of that, $1.4 billion (52%) is a donation or reward. The biggest site, kickstarter.com, raised $320 million in 2012. This was pledged by 2.2 million people. (2) March 2015

Sources: 1) entrepreneur.com 2) mashable.com and Harvard business school.

29

Start-ups Header

Explaining Silicon Valley Silicon Valley is sometimes seen as the embodiment of the American dream. Loes has spent a semester near this inspiring place and explains how it gained, and still maintains, its economic success.

Text: Loes Kengen, student Innovation Sciences

M

y semester abroad last fall has taken place at UC Berkeley, a university in sunny California, both close to San Francisco and Silicon Valley, famous for its huge economic successes. It is an interesting place, mostly because it is the embodiment of the American dream; it is a place where anyone can become a millionaire, as long as you are willing to work hard to achieve your goals. This American mentality of hard work, and the heritage of the hippie movement that took place in San Francisco, are characteristic of the successes that Silicon Valley has experienced during the last decades.

“...Silicon Valley was mainly characterized by agriculture, and produced apples, pears, apricots and cherries.�

Most research underscores this success in Silicon Valley. A recent book by Eva de Valk shows that 12% of all patents is granted to firms in Silicon Valley, even though only 2.5 % of the US population inhabits the region. Almost half of the US venture capital is invested in companies located in Silicon Valley, resulting in 3341$ invested per capita, an amount thirty times as high as in Europe.

30

This business success has led to an average income that is 1.5 times higher than in the rest of the US, and education rates are higher than in the rest of the US as well.

However, the success may be best illustrated by the many successful businesses it has brought forth. For example Intel, Microsoft, and IBM find their origins in Silicon Valley; Google, Facebook, and Twitter are the recent success stories.

Economic success within the Silicon Valley region has convinced many firms to move to the region. It has attracted the brightest scholars from around the world, as well as huge stocks of capital, and has caused a large service sector to settle in Silicon Valley, all in turn contributing to more economic growth.

However, different forces are necessary to start this reinforcing process of economic success. Until far into the sixties, Silicon Valley was mainly characterized by agriculture, and mostly produced apples, pears, apricots and cherries. It was not until the Second World War that Silicon Valley started to develop and evolve into the region we know today.

After the Second World War, the Cold War followed, resulting into large investments made by the American government in military research and design. Since most of this research was outsourced to universities and research facilities, millions of dollars Intermania

Start-ups

flowed into the American universities and high-tech industries. The region had just developed a small high-tech industry, but also managed to receive part of the military budgets. This achivement provided an important impulse to the development of the area that we now call Silicon Valley.

To obtain part of the American military budget, attention had to be drawn to the technological capabilities of Silicon Valley.

Stanford University, and mainly prof.

Frederick Terman, are recognized for having played a huge part in the development of Silicon Valley. When Terman became dean at Stanford University, he aimed to take the west coast high-tech industry to a higher level.

He actively lobbied for Defense research grants at the American government, but he also sought to strengthen the ties between the university and local industry, something that was quite new at that time. He stimulated professors to work closely together with local high-tech firms. He granted firms access to the laboratories at Stanford University, and even started a business park on the grounds of the university. He actively helped students to find jobs at the local high-tech firms, and even stimulated his students to start businesses themselves; Hewlett-Packard and Google being the most famous examples.

“Terman aimed to take the west coast high-tech industry to a higher level.”

Terman is often called one of the two founding fathers of Silicon Valley, next to William Shockley. Shockley was a brilliant researcher, known for inventing the transistor. He set up his own business in Palo Alto, aiming to commercialize his invention.

Being famous as he was, he was able to March 2015

bring together a team of eight brilliant researchers to work for him. However, he soon turned out to be a horrible manager, causing the eight researchers to quit and start their own business called Fairchild semiconductors. This was the first spinoff in Silicon Valley, and it set a standard for the years that followed. After twenty years, Fairchild had spawned 65 spinoffs, or ‘Fairchildren’, the most famous being Intel. The access that firms had to the knowledge created in one of the world’s leading universities, and the start-up stimulating culture, were important drivers of the economic development of the Silicon Valley region.

“He stimulated his students to start businesses themselves.”

Today a lot of cities and regions are trying to recreate the fast economic development that took place in Silicon Valley. Los Angeles, Seattle, Chengdu, Berlin, and Tel Aviv are just a few examples. Here in the Netherlands, Eindhoven is trying to become a worthy competitor for Silicon Valley. Under the term Brainport, the region around Eindhoven is actively trying to stimulate cooperation within the region between the high-tech industry, the local knowledge institutes and the government. Being a relatively young region, it is not constrained by strong interests of previous industries. It is the home to a strong university, one of the best universities in terms of cooperation with industry in research. It is home to Philips, a powerful high-tech firm that has produced many successful start-ups, including ASML and NXP. Although its success is still small compared to the success achieved in the San Francisco area, the region stands a good chance to become a worthy competitor for Silicon Valley.

31

Cartoon Meike Berkhoff

32

Intermania

Start-ups

Does location matter?

The emergence of Silicon Valley has given rise to the notion that clustering companies leads to more innovation. Alain investigates whether this is true, using both local and historical examples.

Text: Alain Starke, editorial staff

W

oenselse Markt is a large, albeit slightly hideous, market square just north of Eindhoven’s city centre. For decades it has been home to a weekly market, which kept attracting the local community to its stalls for, among others, clothing, flowers, and food. The market has proven to be successful for stall owners, as pointed out by its continued existence.

In the past few decades, the rise of large retailers somewhat thwarted the popularity of the weekly market itself. Shops flocked to the square, surrounding Woenselse Markt seven days a week, offering a variety of consumer goods. Consumers adapted their weekly purchasing habits to include more frequent visits, in turn tempting more businesses to open up around the plaza.

As a shop keeper, or any business or startup for that matter, entering a B2C (‘business to consumer’) market alongside numerous competitors can be considered a logical move, as long as there are sufficient buyers.

In this case, consumers continued to flock to the square, other shops were successful, and their presence had beneficial ‘spill-over effects’.

Although the competitive circumstances seemed fine, I have seen many businesses come and go. Some did fail. Why is that?

A popular take on analysing such problems is by adopting an ‘outside view’ using Porter’s Five Forces model. This March 2015

framework considers external forces: competitors, substitute products, supplier relations, etc. These do not tell us anything about the supermarkets themselves. Some of them may have simply outperformed their competitors using intrinsic capabilities such as strategic pricing, hard-working employees, or organizational skills.

“Tech bubble or not, Silicon Valley seems to cater to those chasing the American Dream.”

Instead of adopting an ‘outside’ view to analyse a firm’s performance, we must operate from an ‘inside view’, considering a firm’s qualities. Rather than location-specific effects, can a firm’s capabilities explain its performance? To answer this question, I will discuss seemingly successful cluster examples and contrast those with research on firm capabilities.

Spill-over campuses Local shops depend on customers visiting their shops, a location-specific characteristic.

Retailers therefore undoubtedly regard their location as a crucial ‘selling point’, attracting customers not only because of their shops, but also because of venues ‘next door’.

Still, does this location rationale also 33

Start-ups apply to, for instance, B2B R&D-oriented businesses, which never come close to a regular consumer? Should such firms also cluster with their competitors?

“Do such clusters actually live up to their promises?”

High-tech clusters like Silicon Valley certainly point out the advantages of doing so. In ‘the valley’, start-ups take advantage of positive spill-over effects by sharing expertise and technology with neighbouring businesses. Call it a tech bubble or not, but Silicon Valley’s combination of fresh entrepreneurs and established tech firms like Apple and Google seems to cater to those chasing the ‘American Dream’.

This Californian cluster is not unique. In fact, various cities and campuses market themselves as entrepreneurial safe havens, where firms allegedly flourish using

34

knowledge, skills, and expertise spilling over from neighbours.

A local example is the High-Tech Campus Eindhoven (HTCE). This proclaimed innovation breeding ground, referring to itself as the smartest km2 in the Netherlands, used to be the heart of the R&D department of Philips. Today, it houses over 125 companies and institutes. Their promise is to offer easy access to high-tech facilities, international networks, and open innovation, the latter referring to a multi-actor exchange of ideas, skills, and patents.

This all sounds promising, but do such clusters actually live up to their promises and indeed boost start-up or firm performance?

A story on ‘inherited capabilities’ in Detroit downplays the strength of firm clustering.

Capabilities over clustering In contrast with the HTCE but much like Woenselse Markt, most clusters of firms emerge as one successful firm in a particular industry attracts same-industry competitors.

These rivals expect the firm’s success to translate to their own performance.

A prominent example of such a cluster is in Detroit. Even before Henry Ford unleashed his T’s upon the Michigan metropolis using his conveyor belts, competitors figured that there must be something to Detroit. It didn’t take awfully long before automobile competitors flocked to the area. This resulted in a massive shakeout a few decades later, ostracizing numerous unsuccessful firms.

The late Carnegie Mellon University professor Steven Klepper stumbled upon something peculiar while inspecting the surviving firms. In his 2007 work titled ‘Disagreements, Spinoffs, and the Evolution of Detroit as the Capital of the U.S. Automobile Industry‘, he compared firm performance with a number of characteristics. Besides observing that experience helps, Klepper found that firm Intermania

Start-ups Header

DNA, i.e. having ‘good genes’, was the most important factor.

Hang on, firm DNA? Yes, evolutionary economics prescribe that firms inherit traits from their ancestors, just like you and me. Obviously, fresh start-ups only inherit capabilities from their founders. A spinoff is a different story though; such firms emerge from an incumbent firm and bring experience from another industry.

The Detroit spin-offs that performed best were those that had successful ancestors, such as Olds, Cadillac and General Motors.

Their inherited capabilities outperformed mere entrepreneurial experience. In contrast, Klepper hardly found evidence for locationrelated effects. This goes against the HTCE rationale, that ‘mere clustering’ actually helps. All inexperienced Detroit spin-offs went bankrupt within 30 years, while others still exist today. Indeed, a firm’s legacy is invaluable: a good neighbour is worth less than a distant parent.

March 2015

Location, location, location?

Does location matter? I think it does, but only up to a certain point. Obviously, the story of the supermarkets that survived around Woenselse Markt differs from the story on Detroit. Clustering around a market square can help, as it affects buying behaviour. Translating this idea to a suburban campus without B2C interaction is a different story though. Collaborative schemes like open innovation may help in taking advantage of campus neighbours, but only if you’re actively internalizing surrounding capabilities.

Think twice when you’re about to found a start-up from scratch (‘without DNA’). It may help to start with a job at a (successful) firm before embarking on a long and inexperienced entrepreneurial journey full of hard work. First acquiring experience and snapping up some ‘firm DNA’ will increase your chances of survival significantly.

35

Start-ups Header

Onderneem niet!

Het zijn langzame leerlingen, maar na enkele jaren ondernemen en slapeloosheid zijn ze er eindelijk achter.

Bas en Joris geven vijf redenen waarom je niet zou moeten ondernemen als student.

Tekst: Bas Schleijpen & Joris van Rijn, studentondernemers

E

r lopen hier op de campus wel eens een paar ondernemende studenten rond. Studentondernemers heten ze. Je kunt ze herkennen aan een enorme cafeïnebehoefte, een agenda volgepland met afspraken waarvan de gaten volgestopt zijn met werk en altijd maar dat gezeur over zeurende klanten. Nee, het leven van een studentondernemer is verre van ideaal. Niet aan beginnen dus. Nog niet overtuigd? Hier zijn 5 korte, maar krachtige, redenen om vooral niet te ondernemen als student.

“Het is veel veiliger om bij de Albert Heijn of Jumbo te blijven werken.”

1) Het kost ontzettend veel tijd Je hebt het al druk genoeg! Al die colleges waar je braaf heen gaat, al die huiswerkopdrachten die je compleet afmaakt, je drinkt al nooit bier en kan nooit series kijken want alle tijd gaat op aan school en het huishouden. In de pauze heb je meetings en dan weer een Intermate-activiteit in de avond.

Totaal geen mogelijkheden om tussendoor een overleg te plannen, een uurtje te werken of om stappen te maken voor je bedrijf. Nee, dat komt later allemaal wel. Dan heb je vast wel tijd.

36

2) Het financiële risico is erg groot Je zou maar blut gaan en bij moeten lenen! Het is veel veiliger om bij de Albert Heijn of Jumbo te blijven werken - die betalen tenminste regelmatig en daar loop je geen risico om failliet te gaan. €5,20 per uur is toch best prima? Zo weet je in ieder geval zeker dat je nooit van de magere (gratis!) stufi + maximale (voordelige) lening hoeft te leven. Kom op zeg, je bent toch geen pauper?

3) Je bent nog veel te jong Daar zit je dan, als creatieve, energieke jongeling. Je hebt nog veel te weinig ervaring. Omdat je zo een jonge ondernemer - met ontzettend veel potentie - bent, neemt niemand je serieus. Iedereen helpt veel liever oudere mensen ten opzichte van jonge mensen met veel potentie. Dat is toch logisch?

4) Je wil niet rijk en succesvol worden Het liefst blijf je natuurlijk zo lang mogelijk in die kleine studentenkamer zitten.

Als je je studie eenmaal hebt afgerond, ga je aan de slag bij een 9-5 bedrijf. Huisje, boompje, beestje, kinderen, hypotheek en laat het afbetalen maar beginnen. Dat is natuurlijk een veel leukere weg dan zelf je eigen uren indelen, op bezoek gaan bij grote bedrijven, evenementen neerzetten, in hoogstaande adviesgroepen plaatsnemen, netwerkborrels bijwonen en ook nog eens aan al het bovenstaand verdienen.

Intermania

Start-ups

5) Je bent totaal niet flexibel Nu is er zo veel waar je rekening mee moet houden: je hebt je studie, je sociale leven en dat soort dingen. Als je even wacht tot later heb je dit probleem niet meer! Je echtgenoot, kinderen, nieuwe werkgever en iedereen die dan deel van jouw leven uit maakt snapt dan zeker dat je elke dag hard aan het werk bent en nooit tijd voor hen hebt. Je kunt dus veel beter wachten tot straks. Vreemd eigenlijk, dat mensen op hun studententijd terugkijken als een tijd waarin ze veel vrijheid hadden.

Afijn, je snapt ons punt. Als je nog niet snapt dat er eigenlijk geen goede reden is om niet te gaan ondernemen tijdens je studententijd, stop dan met lezen. Zou je ondernemen willen overwegen? Lees dan nog even verder.

De definitie van het woord ‘ondernemer’ is eigenlijk vrij simpel: “Een ondernemer ziet kansen, benut kansen en creëert vervolgens waarde” - een ‘studentondernemer’ doet dit terwijl hij/zij student is. Een student leeft op een paar vierkante meter en kan - door stufi en eventueel een klein beetje bij te lenen altijd gemakkelijk rondkomen. Zo’n student March 2015

kan zijn eigen tijd indelen, heeft geen gezin en hoeft geen hypotheek af te betalen.

Het ‘risico’ om een bedrijf te beginnen is minimaal. Voor dat risico krijg je een hoop terug: ondernemen verbreedt je horizon en het verdient natuurlijk een stuk beter dan vakken vullen.

Bovendien heeft een studentondernemer een hele andere kijk op business dan oudere ondernemers en grote bedrijven.

Deze eigenwijze kijk wordt vaak vertaald in de vorm van een onderneming met innovatieve visie. Doordat studenten elke dag in aanraking komen met wetenschap hebben ze het voordeel snel kansen te zien waar anderen nog niet mee in aanraking zijn gekomen. Dat geldt al helemaal voor onze studies P&T en SI. De raakvlakken tussen de techniek en de mens zijn bij lange na niet uitontwikkeld. Een ideale wereld maakt gebruik van groene energie en gaat er vervolgens zuinig mee om. Ideale techniek is puur gemaakt voor mensen; zij zijn de doelgroep. Pak de kansen die je ziet en ga hier gewoon eens een projectje mee doen.

De goede kennis heb je al en het is allemaal makkelijker dan je denkt.

37

Column Header

Ik heb niets te verbergen

Jan

38

Ik heb niets te verbergen dus… Medische dossiers gaan over jou maar zijn niet van jou. Onderwijsdossiers, hier op de TU/e gaan over jou, maar zijn niet van jou. Marketingdata, zoals verzameld door de zoekmachine van Google, gaan over jou maar zijn niet van jou. Via Nest en Toon geven we onze huisinstallatiedata af, opnieuw ze gaan over ons maar ze zijn niet van ons. Zo meteen gaat de zelfrijdende auto ons laatste min of meer onbespiede bastion qua data in bezit nemen (tenminste, als je de smartphone normaal uit hebt staan in de auto). Denkend vanuit het gemak, het is toch handig als je autodate (op grond van alle auto data) al voor je deur staat als je hem nodig hebt, immers zelfrijdend. Het internet weet precies wanneer je van plan was weg te gaan en is zelfs al op de ‘hoogte’ van je bestemming. Stel nou dat je als MENS op het allerlaatst besluit niet te gaan. Wat dan? Een hele hoge boete? Een hele boze zelfrijdende auto (sic!) die je de volgende keer wel een lesje zal leren?

Maar toch, ik heb niets te verbergen, dus….

De wetgever zegt dat wij natuurlijke personen zijn maar in termen van de wet zijn we ‘datasubjecten’. Onze persoonlijke data, zegt opnieuw de wetgever, worden beheerd door ‘de verantwoordelijke’ en eventueel verwerkt onder zijn verantwoordelijkheid door ‘de verwerker’. Als datasubject hebben we een inzage-, correctie- en soms een verwijderingsrecht. Vraag aan de lezer: ‘Wanneer heb je voor het laatst van dit recht gebruik gemaakt?’ Wedden? Nooit!

Ons constitutionele recht (brief)correspondentiegeheim is ontstaan in de tijd dat post door Koninklijke postkoetsen werd vervoerd. De Koning kon lang niet altijd de luxe weerstaan om de brieven tussen zijn adellijke onderdanen te openen en te lezen. Zo kwam ie ook nog wel eens een staatsgreep op het spoor. Door de Franse revolutie kwam aan dit soort Koninklijke privileges een einde. Gaan we nu met zijn allen toestaan dat de koningen van het internet, zoals google, apple en nsa, gaan bepalen wat onze mensenrechten en verplichtingen zijn?

Maar ja, ik heb niets te verbergen, dus….

Juist, jullie ingenieurs in opleiding kunnen op zijn minst mee nadenken over, en ontwerpen maken, voor inherent privacy veilige oplossingen. Maar als jullie ook allemaal denken “ik heb niets te verbergen, dus…”

Intermania

IPOrtrait

De-escalation of Stratum In the section IPOrtrait we focus on researchers, teachers or other staff in the IPO-building. In this edition we interview Anne and Indre, PhD-students working on de-escalation project, where they focus on how light influences aggression.

Text: Bob Olde Hampsink, editorial staff

A

small walk across the ground floor of the IPO brings me to room 0.22, office of two PhD-candidates working on a project investigating the de-escalating effect light could have on aggression. The first thing that is noticeable is that the wall is completely filled with post-its, sorted by time and grouped in other categories. “The data gathered through the observations done during the field study,” is the explanation we hear later on. Behind this wall of paper, and even more papers on a desk, I find the two researchers.

Indre Kalinauskaite comes from Lithuania. After finishing her bachelor in Applied Mathematics there, she came to the TU/e for a master in the same field.

During her master she was missing the link with human, design and technology, so she decided to switch to the master HumanTechnology Interaction at our faculty. After finishing she was offered a post-master position in user experience design and currently she’s working on her PhD. Across from her sits Anne Schietecat, also a PhDcandidate. After finishing her bachelor in Psychology in Tilburg, she studied in Copenhagen for a while before graduating from her master in Social Psychology at Tilburg University. She’s been at the TU/e for over a year now.

March 2015

Both researchers are working on the Deescalate project. This project focuses on possible aggression reduction by influencing underlying psychological mechanisms with light. “Theory-informed ‘Light principles’ will first be tested in controlled laboratory settings. Light designers will then translate and integrate them in two escalation-prone locations designated as Living Labs,” is how it is described on the website of the project (www.de-escalate.nl). One of these locations is our very own Stratumseind. Since Stratumseind is a central location in the city with a high concentration of people and had an increasing number of incidents, this seemed the right location for this project.

“We want to find out which are the most important factors and if we can affect them with light.”

“Aggression is a behavior,” explains Indre: “This behavior can be affected by a number of psychological, environmental and social factors. We want to find out which are the most important factors and if we can affect them with light.” Anne works on the related principles regarding light. She clarifies that aggression has different components, such as arousal, negative valence and narrow focus of attention. Her job is to examine the 39

IPOrtrait

this street. Collaboration in this project is one of the most important things. At the end this is also a user centered design project, in a sense.

Anne and Indre frequently discuss their findings and their work. This works as a very good peer review. “We do not only share the office, we share the project and we share the knowledge,” says Indre. You can easily conclude that the two complement each other very well. While Anne performs her research on a fundamental level, Indre examines it in practice. And the other way around; when Indre notices something strange, she discusses the fundamentals with Anne. A very strong combination; no wonder the two get on very well.

psychological mechanisms through which light can affect components of aggressive behavior, such as arousal or negative affect.

She performs most of her experiments in the labs in the IPO building.

Indre works on the implementation of the project at Stratumseind. She works in the field to observe what effects new technology is bringing to the environment and people’s behavior, but also on development of methods to do field research. Living lab is a very new concept and field research still requires a lot of work to be able to collect reliable data. “I observe people, talk to people and meet people. I focus on social and physical environment and atmosphere),” she explains. She is in contact with representative of all groups of ‘users’ of Stratumseind; people who work, who go out, who manage the bars and the police.

Everyone at Stratumseind is involved and everyone together is working on improving 40

The project has recently gained a lot of publicity. When I ask them how they feel about the attention, Anne reacts modestly: “It’s cool, but it won’t change the work in the labsetting.” Indre: “I don’t like it very much. But I think people have the right to be enlightened about the project.” The attention does raise the question on whether their results could be used in other cities or in collaboration with companies. What is the future of this project? The ladies don’t know the answer: “The results we find are specific to this situation, for this place. We can’t just implement it elsewhere. However they teach us a lot about how to use light to prevent negative emotional states, behaviors. And if it really works in the future we hope that what we’ve learned here could be used in the other settings, of course, with some extra research and explorations.” Indre: “One thing is sure; there are many things left to challenge us, so we are keen to keep working on.” This attitude and the interest the topic has generated provides a good prospect for the future. I’m sure we’ll hear a lot more from these researchers in the future.

Intermania

Intermania duikt onder

Huize Kruis Tijd voor de tweede editie van onze eigen versie van MTV’s Cribs. Ashly en Bob gingen een avondje dineren bij Huize Kruis, waar onder andere de Intermate-leden René, Stan, Jaiyi en Jenna wonen.

Tekst: Ashly Berghuizen & Bob Olde Hampsink, redactie

A

lleen de fietstocht naar Huize Kruis toe is al een uitje an sich.

Dit studentenhuis bevindt zich, zoals de naam al enigszins doet vermoeden, in het midden van de Kruisstraat; midden in het kloppend hart van het levendige Woensel.

En dat kun je met recht genieten noemen; ontelbaar veel verschillende culturen, met nog meer verschillende eetgelegenheden.

Hierdoor valt er altijd wel wat te beleven en komen de verschillende aroma’s je al op straat tegemoet. Toegegeven, het ziet er soms misschien een beetje louche uit, maar dat maakt het fietsen door deze straat wel altijd spannend.

frustraties bij de bewoners van Huize Kruis.

Meteen volgt dan ook een discussie over de afwaskwaliteiten van de huisgenoten.

Jenna en Jiayi kunnen het maar niet eens worden wie er nou beter kan afwassen en proberen de schuld van de soms nog beetje vieze borden (in menig studentenhuis zou men dit brandschoon noemen overigens) in elkaars schoenen te schuiven.

Het pas gerenoveerde Huize Kruis heeft dit louche karakter juist helemaal niet.

We bellen aan naast een leegstaand winkelpand, boven een exotische gordijnenzaak.

Hier kunnen we de trap op om meteen de trots van het huis te zien; de felbegeerde Intermate-sjaal. Dit relikwie van het zesde lustrum van deze vereniging is de trots van Stan en Jiayi, die hier met bloed, zweet en tranen aan meegewerkt hebben. Eenmaal boven worden we meteen welkom geheten door Jenna en chef-du-jour Stan. Een kijkje in de keuken laat ons zien dat dit geen terrein is voor een beginnend kok. Een klein gasfornuis staat vol met pannen en een nog veel kleiner aanrecht zorgt voor de nodige

In de keuken maken we ook kennis met Joline; de enige bewoonster die geen affiniteit heeft met TeMA. Zij is dan ook niet belast met een sociale achtergrond binnen de studievereniging en durft ons dus alle ins en outs (en roddels!) over het huis te vertellen. Zo krijgen we uitgebreid te horen dat er laatst overduidelijk een vrouwenstem uit René’s kamer te horen was. René, de vierde TIWhuisgenoot, schitterde deze avond door zijn absentie en heeft deze geruchten helaas niet kunnen bevestigen. Uit professionele overwegingen zullen we over deze vrouwenstemmen dan ook niet verder uitweiden. Ook krijgen we te weten dat Stan een groot liefhebber is van

March 2015

“De verschillende aroma’s komen je op straat al tegemoet...”

41

Intermania Header duikt onder

speciaalbieren en hij tovert meteen een aantal unieke exemplaren tevoorschijn.

Onze borrelcommissie zou trots zijn op deze jongen.

“Die taart wandelt ondertussen zelf al de keuken uit, heb je die kleur gezien?”

Wanneer we door blijven vragen naar meer roddels of verhalen, komt er helaas weinig boven water. Te weinig zelfs, waardoor de redactie begint te twijfelen. Want ondanks dat dit huis netjes en onschuldig doet voorkomen, zit het nog steeds midden op de Kruisstraat. Het kan niet anders dan dat er nog meer spannende verhalen en roddels schuil gaan achter deze muren van huize Kruis. Dit blijft voor de redactie echter maar gissen, want de bewoners zwijgen trouw.

Terug naar de orde van de dag; het eten wordt 42

opgeschept. Onze chef de cuisine vertelt ons het geheim van een perfecte gnocchi (was het nou knokkie of gnodzjie?): gewoon genoeg lekkere dingen erbij gooien. Wij krijgen de variant met ricotta, spekjes en een vleugje citroen voorgeschoteld. Eerlijk is eerlijk: waar de Kruisstraat er vaak sketchy uit ziet, zijn de inwoners meestal wel gastvrij. En zo is het ook hier; we worden erg gastvrij ontvangen en behandeld. Stan vertelt ons hoe het gerecht bereid wordt en tegelijkertijd krijgen we van Jenna haar manier van koken te horen. “Dat laat ik gewoon doen. Ik pak mijn vriend in en dan kan hij mooi koken. En hij kan ook lekker koken, hoor!” Een etentje zou niet compleet zijn zonder toetje. Gelukkig is Jiayi het weekend van tevoren druk bezig geweest met een lekkere taart. Joline vlucht voor het serveren van deze Chinese delicatesse het huis uit, lachend: “Die taart wandelt ondertussen zelf al de keuken uit, heb je die kleur gezien?” Wij vonden hem in elk geval lekker!

Intermania

Graduate

Students, take note To take notes or not to take notes: that is the question. Renée is graduating on this subject and would like to tell you about her experience as a graduation student and her thesis.

Luckily she’s noted this information for you already!

Text & image: Renée Jansen, student Innovation Sciences

D

eciding your own hours, having an office space in the IPO building; being a graduation student definitely has its perks. Unfortunately, there is also one big, hidden downside: finding a project is hard! The only list that exists for graduation projects is the long list of requirements your topic has to check. It took me a few months (yes, seriously; months) of reading stacks of papers (yes, seriously; stacks of papers) to get to a research topic that met all these requirements. Finding a topic may seem like the easiest step, with the hard work to come, but for some students, including me, it is the biggest struggle. And I made it: note-taking in lectures was going to be my research topic.

Talking to your neighbours, Facebook, 9gag and reading e-mails are all very popular lecture activities, but they are not exactly helpful in achieving a better grade. Notetaking is the most common study-related activity. Most of you will have developed your own note-taking style over time. But how come these styles differ so vastly? Methods range from mind mapping to laptop note-taking, and from writing down almost everything to only a few key words on printed slides.

And have you ever had to adapt another style, such as switching from paper and pen to laptop? How come what works for others does not work for you and the other way around?

March 2015

Benefits of note-taking have been split into two categories. The ‘external storage effect’ entails the benefit of having notes for review. The immediate benefits of notetaking are explained with the ‘encoding effect’, which is the focus of my thesis.

When you take notes you are more engaged; thinking about what is important and what is not. Key points need to be selected and paraphrased, as writing down everything is simply not possible. Together with the physical act of writing or typing, this leads to deeper processing. Thereby allowing you to better remember the information presented. These activities are, however, not without effort; note-taking leads to increased workload over simply listening to a lecture.

“I have my own model, which my office-mate has generously labeled as ‘Renée’s model’ ” Literature is full of assumptions and suggestions on why note-taking is helpful for some and not for others, but there is no coherent theoretical model. Empirical studies have not been able to shed light on the topic, as they have also found mixed results and did not formulate specific hypotheses to test when and why notetaking is helpful. I have therefore started to 43

Graduate Header

build my own model, which my office-mate has generously labeled as ‘Renée’s model’.

This is one of the fun things of writing a master thesis, especially when you decide to pick something your faculty is not normally interested in: you become the specialist. You can and have to completely dive into a topic and that is exactly what I did. Here it goes.

The basic premise of the model is that note-taking is helpful for your memory as long as you are not overwhelmed. The height of your limit depends on three factors. First, there is the workload caused by the lecture itself. Lecture organization plays an important role in this. We all know a few lecturers who possess ‘the gift of teaching’ and can make the most complex information understandable. But, unfortunately, there are also those teachers that can even make you question if 2 + 2 is still 4 with all their chaos. Note-taking increases your experienced workload, since it requires you to perform multiple tasks simultaneously. Automation of a note-taking style and being able to write or type fast both 44

make note-taking less effortful and thus cause a smaller increase compared to when you have to adapt a completely new notetaking style. But when is a lot of workload too much? That depends on your maximally acceptable workload. Information overload hits you faster when your working memory capacity is lower, since it is then harder for you to multitask listening to the lecture and taking notes.

Lab experiments followed to test my model and now the always fun phase of data analysis has started. I do not have any concrete results to share with you yet, so I cannot give you advice on what note-taking strategy you should adopt. But I can give you advice on finding a graduation project when you have reached the blessing of finishing all your courses. Do not hurry yourself into finding a project ‘just to get it over with’.

The struggle is real, I know, but take your time and find a topic that you really enjoy.

With the right topic you can make the most out of your final months of studying.

It is worth it.

Intermania

Buitenlander

Zorgeloos leven Bas Kil, masterstudent IS en SET, verblijft voor een aantal maanden in Singapore om daar te werken aan een stage bij de Nederlandse ambassade. Even ontbijten in de metro zit er helaas niet in daar. Bas vertelt waarom.

Tekst en beeld: Bas Kil, student Innovation Sciences en Sustainable Energy Technology

S

ingapore, the lion city.

De affiniteit met de leeuw, in Singapore terug te vinden in de enigszins bizarre merlion en in Nederland in het wapen. Dit is ook waar de vergelijking tussen Nederland en Singapore op het eerste gezicht ophoudt.

Als je denkt dat het leven in Nederland comfortabel en gemakkelijk is, dan nodig ik je graag eens hier uit.

Van elke straathoek vertrekken om de twee minuten drie metro’s en zestien bussen. Meer dan een eitje heb ik nog niet gebakken, omdat er overal foodcourts zijn met oneindig veel keuze. Als ik thuis kom neem ik een duik in het zwembad om af te koelen, en toen mijn schoen stuk was, zat er heel convenient een schoenmaker tegenover mijn kantoor die binnen een half uur nieuwe zolen plaatste. Hij had zelfs slippertjes zodat ik niet op blote voeten hoefde te wachten!

Kortom, het is niet moeilijk om aan het leven hier te wennen. Behalve het eten en de mensen lijkt het ook vrij weinig op beelden die je ziet uit andere Aziatische steden, zoals Beijing, Jakarta of Tokyo. Tegenover deze leefbaarheid staat wel dat Singapore een land is van ontzettend veel regels. Sinds de onafhankelijkheid in 1965 is nog steeds dezelfde partij aan de macht die het hele land top-down bestuurt.

We kennen natuurlijk allemaal het kauwgomverbod, maar dat is slechts één van de voorbeelden. Eten en drinken in de metro March 2015

is bijvoorbeeld ten strengste verboden en er staat een boete van $500 (€340) op. Het oversteken bij een rood licht kan je tot wel $1000 kosten, en als je een peuk op straat gooit kost het je $300. Waar ik me echter veel meer aan stoor is de manier waarop de Singaporezen betutteld worden door de overheid.

“Hij had zelfs slippertjes zodat ik niet op blote voeten hoefde te wachten!”

Zoals ik al zei wordt het land nogal top-down bestuurd, dus als de overheid iets bedenkt dan gebeurt het ook. Als de regels er eenmaal doorheen geramd zijn, is het natuurlijk nog zaak dat iedereen zich daaraan houdt. Dat gebeurt (naast torenhoge boetes) door middel van eindeloze outreach programma’s in de vorm van allerlei reclame uitingen, tentoonstellingen, schoolbezoekjes en ga zo maar door. Het meest tenenkrommende voorbeeld hiervan is wel de thoughtfulness campagne in de metro met figuren als bag down Benny en stand up Stacey*. Maar het werkt wel, want ondanks dat klagen over de overheid volkssport nummer één is, luistert iedereen braaf en dit maakt Singapore juist een ontzettend fijne plek om te leven.

45

Header Buitenlander

Voor mijn stage op de Nederlandse ambassade ben ik vier maanden bezig met het onderzoeken van de kansen voor Nederland in Singapore op het gebied van duurzaamheid en klimaatverandering om geld te verdienen voor de BV Nederland.

Naast deskresearch ben ik een flink deel van mijn tijd bezig met het aflopen van allerlei seminars, workshops en andere praatjes. Ik heb dan ook al een aardige stapel kaartjes op mijn bureau liggen. Op deze manier probeer ik zoveel mogelijk te weten te komen over onderwerpen zoals solid waste management, smart grid onderzoek en klimaatadaptatieplannen. Tegelijkertijd leer ik de mensen kennen die daarmee bezig zijn. Door middel van de stukken die ik schrijf probeer ik partijen in Nederland op de hoogte te brengen van de kansen die hier liggen en ze hopelijk zelfs hierheen te halen.

ik werk ook veel samen met het Innovatie Attaché Netwerk, dat deelnemers van de SExCie excursie naar Berlijn of de studiereis naar Zuid-Korea misschien nog wel kennen.

Buiten mijn stage om heb ik het ook erg getroffen met mijn appartement. Ik vond het lastig om vanuit Nederland woonruimte te regelen omdat je alleen op foto’s en facebookgesprekken af kunt gaan.

Gelukkig heb ik twee hele gezellige (Franse) huisgenoten waarmee ik bijna elke avond samen eet en met wie ik er ook regelmatig in het weekend op uit trek. Ondanks het kleine oppervlak is er in Singapore ontzettend veel te zien en te doen. Het is ook heel makkelijk om de omgeving te verkennen. Ik ben hier dan ook nog lang niet uitgekeken. Helaas ben ik al bijna halverwege en zie ik jullie op het volgende AC-feest weer!

“Ik ben hier dan ook nog lang niet uitgekeken” Binnen de ambassade heerst er een hele open sfeer en er wordt veel samengewerkt tussen de verschillende afdelingen. Zelf werk ik bij de economische afdeling, maar 46

*Een leuk filmpje zien van ‘bag down Benny’ of ‘stay-up Stacey’? Scan de QR-code!

Intermania

Werkende

Awesome eerste baan Van bachelor Industrial Design, tot master Human-Technology Interaction tot baan in de zorg. Alumni Sandra heeft al flink wat wegen bewandeld. Ze vertelt je hoe haar technische achtergrond terugkomt in haar baan in de zorg.

Tekst: Sandra Suijkerbuijk, alumnus Human Technology Interaction

O

ndersteunende technologie goed toepassen in de zorg is een grote uitdaging. Maar wel noodzakelijk, als we de zorg kwalitatief goed en betaalbaar willen houden. Om dat voor elkaar te krijgen, is het belangrijk om met multidisciplinaire teams om de tafel te gaan. De brug tussen techneuten en zorgmedewerkers is vaak nog ver te zoeken. De ideale plek dus voor mij als (oud) HTI-er. Bij Vilans, het kenniscentrum voor de langdurige zorg, heb ik de ruimte om kritische vragen te stellen en zo de ontwikkeling van eHealth en technologie in de zorg scherp te houden.

Bij mijn bachelor opleiding Industrial Design had ik al een paar Health-projecten gedaan; zoals het ontwerpen van producten om ouderen te stimuleren meer te bewegen en een nieuw hulpmiddel voor mensen met dementie. Toen ik tijdens mijn stage een project lang heel intensief met mensen met dementie had gewerkt, vond ik het erg fascinerend om te ervaren hoe vaag en onduidelijk de wereld voor hen is. Ook was ik verrast dat techneuten/designers eigenlijk een beetje bang leken te zijn voor dit soort doelgroepen. Daarnaast was ik blij om iets te maken waarbij ik niet continu een uitleg bij moest geven: “Waarom doe je dit eigenlijk?”.

Dat je iets maakt waar mensen met dementie zich lekker bij voelen, daar ziet iedereen het nut van in. Ik denk dat het feit dat beide mijn moeder en zus in de zorg werken, en March 2015

ze zo vaak over onlogische, onnodige dingen praatten, bijgedragen heeft aan mijn passie voor de zorg. Er is zoveel te innoveren en het is heel dankbaar en uitdagend!

“Ik was verrast dat techneuten een beetje bang leken te zijn voor dit soort doelgroepen” Tijdens mijn masteropleiding HTI heb ik steeds gekozen voor projecten in de care of cure: jongeren met autisme, een project op een NICU en mijn afstuderen weer over mensen met dementie. Tijdens die projecten ontdekte ik ook mijn kracht: het feit dat ik juist geen zorgachtergrond heb. Zo kunnen mensen met dementie en hun mantelzorgers echt vertellen hoe zij de ziekte ervaren, zonder dat ik als zorgexpert overkom. Die houding heeft mij sindsdien in staat gesteld om over moeilijke onderwerpen met mensen te kunnen praten. In een Europees project waar ik aan meewerk binnen Vilans zijn we bijvoorbeeld aan het kijken naar een lokalisatiesysteem voor ‘wegloopdementerenden’. Best een gevoelig onderwerp om met mensen die ermee betrokken zijn over te praten.

Het vinden van een baan in de zorg ging niet heel gemakkelijk. Ik heb toch redelijk wat afwijzingen gehad voor banen waar ik 47

Werkende

(althans volgens mijzelf) heel geschikt voor was. Een TU-papiertje leek soms wat eng voor de organisaties waar ik solliciteerde.

Uiteindelijk mijn laatste hoop op Vilans gezet, vorig jaar maart 2014. 120 brieven en mij kozen ze uit! Te gek! Het werk is eigenlijk precies wat ik leuk vind. Heel vrij, heel afwisselend en dichtbij mensen en techniek.

“Ik dacht altijd dat alle zorg vanzelfsprekend persoonsgericht was” Een grappige ontwikkeling; toen ik vorig jaar binnen kwam bij Vilans waren ze bezig met het opzetten van een soort masterclass Design Thinking. Ik heb daar flink mijn stempel op kunnen zetten en ook weer veel dingen van ID terug gehaald. Dingen die je bij ID vanzelfsprekend vindt: visueel werken, iteratieve processen en creativiteit bleken voor veel collega’s helemaal niet zo vanzelfsprekend. Het grappige is wel 48

dat Design Thinking helemaal hot is geworden, omdat het zo mooi aansluit bij de trends in zorg: co-creatie (participatie, eigen regie), cliëntenperspectief, bottomup implementatie etc. Ik was erg verbaasd over de term ‘persoonsgerichte’ zorg. Ik dacht altijd dat alle zorg vanzelfsprekend persoonsgericht was. In de loop van de jaren met protocollen en efficiëntie slagen en bezuinigingen lijkt de ‘eindgebruiker’ wat uit het oog verloren. Mijn collega, ook uit het Design Thinking kernteam, die 40 jaar arts is geweest, vertelde dat als hij in zijn huisartscarrière had geweten wat hij het afgelopen jaar bij Design Thinking had geleerd, dat hij alles anders had gedaan. Dat vond ik nogal indrukwekkend om te horen!

Veel collega’s hebben meer een alfaachtergrond. Ik merk dat mijn andere manier van denken inspirerend kan zijn en daarnaast kan ik ook weer heel veel van hun leren. Het echt luisteren naar mensen en niet bang zijn om dingen uit te proberen of om me kwetsbaar op te stellen, zijn denk ik allemaal wel eigenschappen die ik tijdens mijn opleidingen heb ontwikkeld.

Intermania

Column

Lieke

Subsidies en DoMiBo’s

March 2015

Tussen twee werelden in treint deze ‘ouwe lul’ van het vertrouwde thuishonk Intermate naar de ambtenaren in Den Haag en weer terug. Je weet dat het moment komt.

Eerstejaars kennen je niet meer, je bestuurslijstje aan de muur schuift steeds verder op naar links en de stapavonden sla je maar over. Je gaat nu met je toekomst aan de slag, precies waarvoor je gestudeerd hebt. Dus zo ga ik op pad met mijn thermoskan, mantelpakje, hakschoentjes en uiteraard intellectuele literatuur voor in de trein.

Tijdens de lunch bij de Adviesraad voor Wetenschap, Techniek en Innovatie gaat het toch vooral over subsidies. “Ieder jaar gaat er 60 miljoen euro naar de opera, dat is toch belachelijk en wie profiteert daarvan?” Een discussie die altijd als volgt gaat: 1) een van de aanwezigen klaagt over de zin van een bepaalde subsidie 2) een andere aanwezige is het er niet mee eens, veelal vanuit persoonlijke overwegingen en belangen 3) de oplossing voor het probleem wordt gevonden in alles laten zoals het is. Als alle topics van het tv-programma Buitenhof dan weer voorbij gekomen zijn, schuiven wij, ambtenaren, weer achter ons decadente bureau en knallen we weer een paar heerlijke volzinnen in een beleidsdocumentje. Wanneer je benieuwd bent of een nader te identificeren rapport van de overheid afkomstig is, ik ontwierp na het lezen van 20 overheidsrapporten de ‘overheidsrapporten bingo’. Voor de gelegenheid heb ik een aantal woorden van de bingokaart in een zin bijeengebracht.

‘In het kader van de generieke bezuinigingen krijgt de topsector energie de facto 60 miljoen euro wat, ondanks dat het gekorte bedrag tot uitdagingen leidt, ook een verscheidenheid aan integrale kansen tot groei en werkgelegenheid met zich meebrengt’. Komen alle woorden in het document voor?

BINGO! Je hebt een overheidsrapport in handen.

Als je denkt dat er geen Intermate-leven is zonder Intermate, kan deze ouwe lul je geruststellen. Er is gewoon een borrel op donderdag, alleen heet hij dan DoMiBo (donderdagmiddag borrel) en er wordt gewoon gepraat over Tinder, Grinder, lesbische moeders, donorzaad en het scheren van benen, wat ‘per ongeluk’ verstaan wordt als ‘penis scheren’. En wanneer ik op mijn lange weg naar huis vanuit de cabine van de trammachinist de pianoman hoor, lopen de kriebels echt over mijn rug.

49

TU/e Header voor dummies

Sjansen met sjaarzen Roddels genoeg binnen Intermate. De mooiste van die roddels komen vaak van de avances op sjaars. Onze Cupido’s Alain en Benedetta interviewden ervaringsdeskundigen Thomas en René. Twee eerstejaars gaven ook hun mening.

Tekst: Alain Starke & Benedetta Malagoni, relatie-adviseurs

I

n de zoektocht naar liefde heeft de gemiddelde TU/e-heer niet erg veel keuze. Het aantal dames neemt de laatste tijd wel toe bij Intermate, toch blijven de kerels in de meerderheid. Niet zo gek dus, dat er studenten zijn die elk jaar verwachtingsvol uitkijken naar de komst van nieuwe eerstejaarsstudenten: die zijn vast nog single, toch?

Stel dat je er eentje vindt die er echt wel goed uit ziet, en ook nog eens aardig klinkt, hoe zet je de eerste stap? Hoe versier je een sjaars? En vooral, hoe zet je jezelf niet compleet voor schut?

We stelden deze vragen, en nog veel meer, aan twee ervaringsdeskundigen, Thomas (vierdejaars) en René (zevendejaars).

Vervolgens ging het onderzoek verder aan de andere kant van het veld. Evelien en Mieke (eerstejaars) werden geïnterviewd over hun versiertactieken en gevoelige snaren.

“Het woord ‘geil’ hoor je bijvoorbeeld niet te gebruiken.”

Een goed begin…

Meisjes plagen is kusjes vragen. Dat weet Thomas ook: “Mijn ijsbreker is meestal een grappige ‘plaag-opmerking’. Iets als ‘zo, die schoenen kunnen echt niet’. Dit noem ik de ‘omgekeerde sandwich zonder onderkant’ tactiek.” “Humor is heel belangrijk als 50

het gaat om versieren. Zo vermijd je het ongemak van de eerste ontmoeting. Je moet ook casual zijn in je taalgebruik. Het woord ‘geil’ hoor je bijvoorbeeld niet te gebruiken.”

De dames bevestigen dat spontaniteit en gezelligheid een belangrijke rol spelen in de eerste fase van het proces. “Een clichématige openingszin mag wel, zolang het maar een beetje grappig, een beetje nonchalant, en een beetje gezellig is.”

De jarenlange ervaring van René heeft hem geleerd dat woorden niet altijd voor de beste opening zorgen. “Eerst dansen, dan pas praten. Soms kun je praten zelfs overslaan. Goede moves zijn dan wel heel belangrijk.”

De ideale locatie De voorkeur van de geïnterviewden gaat toch naar alcoholrijke gelegenheden: de borrel op donderdag of ’s avonds in de kroeg.

Het AC-feest, de natuurlijke mengvorm van deze twee omgevingen, lijkt dan ook unieke kansen te bieden.

De meningen verschillen wel over welke van de twee het meest ideaal is. Thomas is liever bij de borrel actief. “Op de intro na, is de borrel zeker de makkelijkste plek om een meisje aan te spreken: het is goedkoop, muziek staat niet te hard dus je kunt lekker kletsen, en het is er elke week weer.” “Ik let op donderdagochtend ook wel extra goed op wat ik aantrek”. Terwijl René meer van de kroeg houdt. En meer specifiek: “De rij Intermania

TU/e voor dummies

voor de wc is wel handig. Dan sta je toch al naast elkaar. Zo kun je makkelijk een praatje maken. Je kletst bijvoorbeeld over de rij. (…)

Ik begin niet zo origineel dan. Het maakt eigenlijk ook helemaal niet uit wat je zegt, het gaat erom dat je in gesprek raakt.”

Evelien stelt iedereen gerust: “De borrel is wel leuk, maar iets minder ‘Intermate’ mag ook wel. Hoewel harde boom-boom-muziek nooit fijn is om een gesprekje bij te voeren.”

Conclusie: AC-feesten zijn eigenlijk de slechtst mogelijke momenten om iemand te versieren: veel Intermate (dus veel roddels) én harde muziek. Toch blijkt men dit advies vaak niet te volgen.

Een biertje aanbieden, mag dat?

Volgens de heren is dit wel een goede zet, maar wel op een toepasselijk moment.

Thomas: “Een biertje aanbieden is zeker een goede zet, maar niet als opening.”

René bevestigt: “Bier aanbieden kan en is ook wel leuk, maar je moet eerst wel even gepraat hebben. Ook is even dronken zijn belangrijk”. De dames: “Zomaar een biertje March 2015

aanbieden is meestal vreemd. Na een gesprekje is het natuurlijk wel leuk, zolang het geen gladjanus is.” Evelien: “Ik hoef al helemaal geen halfleeg, lauw biertje van een jongen.”

De outfit René: “Netjes aankleden werkt over het algemeen wel goed. Toen ik een keer naar Stratumseind ging in een overhemd, nette broek en jasje kwamen er alle vrouwen op me af. Zoals Barney Stinson in How I Met Your Mother zegt: ‘Suit Up’.”

Dezelfde mening wordt ook door Mieke gedeeld. “De kleding moet wel een beetje verzorgd zijn, tenzij het carnaval is.” Dus, geen trainingsbroeken of lompe truien aantrekken als je indruk wil maken.

Thomas realiseert zich tijdens het interview dat hij misschien nog niet echt zijn best doet voor zijn uiterlijk. “Om te beginnen, moet ik misschien maar wel eens mijn haar gaan doen op donderdag voor de borrel. Ik ben daar tegenwoordig nogal laks in.”

51

TU/e Header voor dummies

Eerstejaars versieren is een vak apart Thomas: “Als je een sjaars wil versieren (als ouderejaars), doe het vooral tijdens de Intro! De jonge en enthousiaste kinderen krijgen dan een eerste indruk van je, wat natuurlijk heel belangrijk is in het versierproces. Wil je nog meer kans maken?

Ga dan bij de introcommissie! Altijd heel zichtbaar en autoritair: zo kun je zeker de juiste eerste indruk geven. En wil je dan nog meer kans maken? Word dan bestuur!”

René is het er mee eens: “Bestuur worden is zeker de beste manier om de aandacht van leuke eerstejaars te trekken. Macht werkt erotiserend. Eerstejaars kijken tegen het bestuur op. Het voelt voor hen denk ik ook een beetje als succes als ze met een bestuurslid gaan.”

“Macht werkt erotiserend. ” Thomas: “Daarnaast, je komt ze heel vaak tegen, dus meer mogelijkheden om ze aan te spreken. Dat ‘bestuurs-aura’ zal je wel voor altijd blijven behouden bij de sjaarzen 52

van je bestuursjaar. De nieuwelingen moeten maar eens goed op de muur kijken.”

Hier zijn helaas de dames het niet mee eens.

Ouder zijn erotiseert niet volgens hen.

Macht ook niet.

In de jaren heeft Thomas zich nog verder gespecialiseerd. “Ik heb meestal een 3-stappenplan: eerst aanspreken op de borrel (of de Intro), vervolgens contact houden via social media (Facebook en WhatsApp zijn de makkelijkste middelen, maar binnenkort wil ik ook wel op LinkedIn beginnen), om als laatste je ultieme doel te bereiken op een AC-feest: zoenen. Het proces begint met een grote sample, welke steeds kleiner wordt naarmate je dichter bij je doel komt. Ideaal zou zijn om elke AC-feest te beginnen met 2 á 3 potentiele doelen, niet meer. Specialisatie is wel nodig: het is net als de lancering van een nieuw product: als het al 3 keer is gefaald, dan hoef je het geen 4e keer te proberen. Sowieso nooit dubbele nummers op een avond. Als je al eenmaal gescoord hebt, dan kun je beter gaan settelen.”

En hoe doe je het als eerstejaars?

Mieke: “Mede-eerstejaars zie je vaker. De drempel is daarom een stuk lager. Je deelt veel. Trek je medestudenten naar de borrel.

Dan wordt alles een stuk eenvoudiger. Je moet wel ook overwegen dat het ongemakkelijk kan worden als het misgaat.”

Laatste tips voor eerstejaars René: “Zoek je heil eens buiten Eindhoven.”

Thomas: “Wacht niet te lang met duidelijk maken wat je intentie is: vrees de friendzone!”

En “Vrouwen geven altijd goed advies. Vraag dus vooral meisjes om tips.”

Mieke: “Bied oude tentamens aan, met uitwerkingen! Nee grapje, wees vooral spontaan. Forceer het niet” seks-gerelateerde Evelien: “Vermijd opmerkingen. Iemand vroeg een keer: ‘Wil je morgen een gebakken eitje als ontbijt?’

Dan hap ik niet hoor.”

Intermania

Intermania zaagt door

Zalig Pasen Deze editie brengen we de rubriek ‘Intermania zaagt door’ naar een nieuw niveau. Wij bieden u namelijk een complete instructie voor een prachtig paaspresentje. Ideaal voor bij het ontbijt met schoonmoeder bijvoorbeeld.

Tekst en beeld: Koen de Vreede, Maurice Spiegels & Bob Olde Hampsink, buurmannen

Het idee voor dit presentje is even simpel als briljant: een gevulde paashaas. Origineel, spannend en gegarandeerd succes.

De paashaas is verkrijgbaar bij iedere winkel. Deze is het haasje.

Voor de vulling verwijzen wij u naar de lokale slijter. Voor deze versie is bourbon gebruikt, maar dit kan natuurlijk naar eigen inzicht en smaak aangepast worden. (tip voor meer succes: kies drank waar je schoonmoeder van houdt.)

De eerste stap is meteen cruciaal. Gebruik een verwarmd mes om een oor van de paashaas af te snijden. Je kunt het mes verwarmen door bijvoorbeeld het mes op een kookplaatje te leggen of in warm water.

Snijd vervolgens voorzichtig een oor van de haas af met het mes.

Deze moet je goed bewaren, want je zult het later nog nodig hebben!

Giet vervolgens de drank met een trechter in de paashaas. Een slokje tussendoor mag, maar denk ook aan je haas. Let ook op wanneer je de haas vastpakt, deze is dan een stuk zwaarder en minder stevig dan voorheen.

Smelt vervolgens au-bain-marie­ wat chocolade. Heb hiermee geduld en wacht tot de chocolade mooi stroperig is om hem vervolgens te gebruiken. Met de gesmolten chocolade kun je de haas dadelijk een oor aan naaien.

Pak het oor van de haas en neem met een lepeltje een klein beetje van de gesmolten chocolade. Probeer vervolgens het oor weer aan de haas te hechten met de chocolade. Wacht tot de chocolade volledig gestold is en herhaal dit nog eens voor de stevigheid van de hechting.

Zorg voor mooie versiering bij het cadeau en een gezellige pasen met schoonmoeder kan je niet meer ontgaan. Zo toch dan is onze naam haas.

March 2015

53

Sneak HeaderReview

The Boy Next Door Deze editie is er weer een bezoekje gebracht aan de Sneak Preview. Onze kritische kijkers Mieke en Evelien vatten de belangrijke levenslessen die ze hebben geleerd uit deze film samen voor ons.

Tekst: Evelien Schumacher en Mieke van de Veerdonk, eerstejaars P&T, Beeld: IMDb

V

ol spanning rolden we de bioscoopzaal van de sneak peek binnen. Vooral Evelien kon haar zenuwen niet bedwingen en besloot onze popcorn (zoet natuurlijk) over de stoelen van onze (nog niet aanwezige) buren te gooien.

Dit stel heeft zonder twijfel een heel zoet avondje gehad. Wij nu helaas iets minder…

Na dit ongelukje begonnen de trailers.

We werden vooral enthousiast toen er een reclame met gele minions in beeld kwam, die film willen we wel bezoeken bij de sneak peek! Ons enthousiasme daalde echter snel toen onze film in beeld kwam: “The Boy Next Door”.Het begin van de film wekte de indruk dat we bij een heftige horrorfilm waren beland, maar het tegenovergestelde bleek waar…

“...de seksuele spanning tussen de twee is dan ook snel om te snijden.”

“The Boy Next Door” gaat over Claire Peterson (Jennifer Lopez). Ze is een vrouw van middelbare leeftijd, heeft een strak figuur en een zoon van 16 die zij zeer lief heeft ook al is hij wat sociaal ongemakkelijk (broekplassen). Claire staat op het punt de ex-vrouw te worden van Garrett Peterson (John Corbett), die een affaire heeft met 54

zijn secretaresse (lekker cliché). Terwijl de scheiding nog gaande is, trekt bij de hoogbejaarde buurman van Claire zijn neefje (of achterneefje?) Noah Sandborn (Ryan Guzman) in om hem te verzorgen.

Claire is meteen onder de indruk van de veel jongere Noah, en niet alleen vanwege zijn opvallend aanwezige biceps. Noah kan erg goed omgaan met haar zoon Kevin (Ian Nelson) en toont grote interesse in de literaire klassiekers. Toevallig ook het gebied waarin onze Claire lesgeeft. Als hij dan ook nog eens haar garagedeur kan repareren is de seksuele spanning tussen de twee dan ook snel om te snijden.

Deze seksuele spanning bereikt zijn hoogtepunt als Noah op een avond Claire om hulp vraagt voor het bakken van een kip. Nadat de kip veilig in de oven is gestopt komt van het een natuurlijk het ander. Na een vermoeiend stukje softporn heeft Claire onmiddellijk spijt en zij wil het contact volledig verbreken. Noah is het hier echter niet helemaal mee eens. En even eerlijk, hoe ontwijk je een obsessieve tiener die uitzicht heeft op je slaapkamerraam en blijkbaar graag zijn seksuele avontuurtjes filmt? Wat volgt is een poging tot een thriller met een vurige ontknoping.

Als deze beschrijving je niet zo enthousiast maakt over de film als Noah over Claire is, dan hebben wij in ieder geval wat mooie leerpunten voor je (spoiler-alert): Intermania

Sneak Review

1.

2.

3.

4.

5.

Zorg er ten allen tijde voor dat je garagedeur tip-top werkt. Zo voorkom je handige jonge mannetjes die later je broekje inspecteren.

Als je buurman zegt dat het bereiden van de kip moeilijk is, trap hier niet in!

Stel, je eindigt toevallig in bed met een leerling van de school waarop jij les geeft, zorg dan dat er vooral geen klokken met verborgen camera’s aanwezig zijn.

De foto’s die op deze manier worden gemaakt, zouden zomaar eens in je klaslokaal kunnen belanden.

Ontdek je dat je stalkende buurjongen je dagelijks opwacht na school en achtervolgt? Dan is het een goed idee om je beste vriendin je plaats in te laten nemen achter het stuur: zo wordt zij vermoord in plaats van jij (woepie!).

Bevind je je in de brandende schuur van je dode, beste vriendin met je stalker, je vreemdgaande ex-man en zoontje? Help dan vooral je vastgebonden zoon niet! Hij redt zichzelf wel.

March 2015

Zoals uit het bovenstaande blijkt is deze film erg leerzaam. Toch kunnen we hem je niet bepaald aanbevelen. Naast de opbouw van het verhaal, die niet erg goed en enigszins cliché is, zijn de acteerprestaties niet al te overtuigend. Ook zouden wij deze film niet aanraden voor een eerste date aangezien sommige scènes wellicht wat ongemakkelijk kunnen zijn. Maar lachen om deze film is in ieder geval wel goed mogelijk!

Titel: The Boy Next Door Regisseur: Rob Cohen Acteurs: Jennifer Lopez, Ryan

Guzman en Kristin Chenoweth Duur: 91 min.

Genre: Wanna-be thriller Eindoordeel: Een kritische 3,2

55

Header Puzzel

In het midden Verveeld in de trein of behoefte aan een pauze? Stuur een foto van je ingevulde puzzel naar intermania@ieis.tue.nl en maak kans op een gratis borrelkaart! Let op: IJ heeft twee hokjes dit keer.

Tekst: Iris Huijben & Frank Vendrig, redactie

Horizontaal

Verticaal

1. Metropoolmist 4. Olieland 9. Dans move 11. Sommige

1. Dorp in BelgiĂŤ waar de rode en blauwe vandaan

colleges duren zo lang 13. Commissie met zwart-groene

komt. 2. Voormalig Portugese kolonie in China 3. Een

kleding 14. Een broodje 16. Doktersserie 17. Zoekt

gecastreerde stier

jouw zangtalent 22. Delen stokslagen uit 23. IJzer 24.

Deze leg je af 7. Niet dadelijk 8. Staat cirkel omheen om

Persoonlijk voornaamwoord 26. Japanse uit de Bond-

eigendom aan te duiden 10. Heeft Cristiano Ronaldo voor

5. De mensen in het algemeen 6.

film You Only Live Twice 28. Uitbrander 30. Vlag van

zijn benen 12. Pagina die iedereen kan aanpassen 14.

dit land heeft twee driehoeken 31. Past voor zin 32.

Duitser 15. Disney sneeuwpop 18. Nieuwe technologie 19.

Krant 33. Ons regelcentrum 35. Treinbedrijf 37. Metalen blad

38. Grieks figuur

42. Vrouwelijk lid van een

Zes keer twee 20. Het ‌ tussen de tanden 21. Happening 25. Boom 27. Afkorting van de Engelse benaming van de

studentenvereniging 43. Komen de IKEA-gehaktballen

Commissie voor Internationaal Recht 29. Meisjesnaam

vandaan 45. Titel na technische studie 46. Lekkerste

33. Aan de welwillende lezer (Latijn) 34. Dun 36. Duitse

popcorn

rivier 39. Digitaal nummer 40. Examenreglement op de TU/e 41. Dat wil zeggen 43. Muzieknoot 44. Rood met buiktelevisie

56

Intermania

Prep

it ’s

time

Prep

time Prep time

Prep time

it ’s

Preptime Preptime

Getting used to authority...

INTERVIEWING DAYS April 28 - May 1 2015

GESPREKKEN

DAGEN Subscribe before April 5th

www.wervingsdagen.nl