Intermania February 2017 by Intermania

To Mars for the Kids Kids are tiny, and therefore have a tendency to look up to people. They look up to their parents, who seem like the tallest people on Earth. Some look up to biologist and TVhunk Freek Vonk, as he chases dangerous animals around, and that’s cool. Some look up to football players, because they are fierce and strong, and get paid infinite money to chase each other around on a field. Yet others look up to YouTube celebrities playing video games or calling out police officers. Many have been raised on the life lessons provided by Sesame Street. Myself, I looked up to Ash Ketchum and his Pokémon catching gang, skateboarding legend Tony Hawk, my older brother Wes, and astronauts. When I look at the models kids are presented nowadays, I get a little sad. Sesame Street is not available on public broadcasting anymore, Tony Hawk has gotten older and less flexible and not everyone is blessed with a brother like mine. Moreover, football players besides Roda JC cult legend Nathan Rutjes are often not great examples, Freek Vonk probably inspires more animal cruelty than he prevents and Pokémon is actually more like a dog fighting show when you

think about it. Let’s not get started on vlogs. Really, only astronauts are left. Their job is the most awe-inspiring of all, and contrary to playing football or catching Pokémon, having astronaut as idols actually encourages working hard in school. However, have astronauts done anything really cool to inspire kids lately? When are we finally going to send someone to Mars? In a time when kids lack proper, encouraging idols and, to be honest, we all miss something to collectively rally stand behind, it’s about time our leaders copy Kennedy’s ambition of visiting the Moon. I plead for them to declare a new, proper space goal for the next ten years! While we wait for them, please enjoy this space-themed new issue of the Intermania. Speaking for the Intermania staff, our new heroes are the people working at Snep, the company that presses this magazine. They recently showed us around in the world of putting ink on paper, and it turned out to be a way more advanced and cool process than we had thought. Thanks, Snep!

Table of contents

Theme: space

Laura’s Space Struggles

Roxanne’s Year in Numbers

Short Story: A Billion First Steps

Behind the Teams

A Night to Never Forget(?) Freshman Senna compares the TU/e Lustrumgala to the galas she had in high school.

One Giant Lie for Mankind 24 Were the Moon landings a hoax? A curious collection of arguments.

Column Britte Bouchaut

Start Je Eigen Vereniging!

Moving to Mars

Who Owns the Moon?

Column Jan Smits

29*

Mechanische Marsmaatjes Sci-fi robots gereviewd.

30*

Voorwaarts, Mars!

32*

10*

A Populist Tragedy 11 In light of current affairs, Hugo looks at populism in the Roman Empire. Orkestmama van het NSO 15* Anoek vertelt over haar bestuursjaar bij het Nederlands Studenten Orkest. Dies- vs AC-feesten

16*

Student vs Sports

Brussel: Stad van Wafels en Bier 18* De SExCie legt in klare taal uit waarom je mee moet met de tweedaagse excursie.

Ruimtetoerisme 34* Thank You, NASA! 37 Everyday items originally invented for space travel. Space Travel in Noordwijk?! 39 Forget NASA, let’s talk about the European Space Agency.

*Article in Dutch Een Winter Zonder Jas

20*

Nepnieuws 42* Column Hub Coumans

Norway vs Sweden 44 International semester: Scandinavian utopias compared. Pakkerts Stage Tips

46*

Puzzel: In het Midden

48*

February 2017

Table of contents

“Populism is not as black or white as one may think.” - Hugo Bezombes, p. 14

15.

39.

30.

Colophon Intermania is the magazine of study association Intermate, home to the bachelor’s and master’s programs of the department Innovation Sciences at Eindhoven University of Technology. The Intermania is released four times a year, with a total of 650 prints. Members of Intermate automatically receive the Intermania at home.

Content for the Intermania may be submitted in consultation with the editors. The editorial staff shall not be liable for any consequences arising from its content and reserves the right to, without notice, amend or not publish any submitted content. Articles may only be redistributed with permission of the editorial staff.

Study Association Intermate Address: Den Dolech 2, IPO 0.74 Postbus 513, 5600MB Eindhoven Phone: (040) 247 44 30 Website: www.intermate.nl E-mail: board@intermate.nl Advertisements: external@intermate.nl

Intermania Chief Editor: Editorial Staff: E-mail: Printer:

February 2017

Frank Vendrig Anke van Rietschoten, Ashly Berghuizen, Benedetta Malagoni, Britte Bouchaut, Colin de Bruin, Hugo Bezombes, Iris Huijben, Ileen Smits, Manon van Hastenberg, Marit Loonen, Pam Philippens intermania@ieis.tue.nl Drukkerij Snep

By the Secretary

Laura’s Space Struggles Laura has sacrificed a year of her life to be secretary of Intermate. She gives insight into her weekly Friday adventures with Wervingsdagen while commenting on the lack of space in her life. Text: Laura Nijenhuis, secretary of the 33rd board of sv Intermate. Images: Ashly Berghuizen

Space. Don’t get me started on space. When I’m not lost in cyber space, together with the CIE++ creating awesome new ICT related stuff for Intermate, or reading fashion blogs, space finds other ways to creep into my life. Or rather, the lack of it. Hi, I’m Laura and since I made the choice to leave my comfort zone and become a board member, you can find me every day in the inspiring, but not very nicely air-conditioned board room. Since I have more stuff (mostly clothing) than room to store it, I recently got an extra shelving unit for my student room. Of course I bought it at the IKEA so that I could show off my engineering skills by putting it together. Unfortunately, no one was home to impress when I assembled it. As soon as I filled the shelves, it became clear I needed another, or let’s say five. This would not fit my room. That’s when having a key to the board room comes in handy: extra room to store your stuff! Super handy, until the moment of cleaning the board room arrives. The moment when you find your squash racket again, under a thick layer of dust. Hmm. New year, new resolutions… If it’s Friday and I’m not in the board room, I’m probably taking a break from my beloved fellow board members. Not on the squash court, but at a meeting with the equally pleasant and enjoyable Wervingsdagen committee. That is, the committee of all TU/e’s study associations - except for Cheops - that organizes the career events of the TU/e. These consist of the skill sessions of past November, the career expo (March 14 and 15), and the 4

interviewing days (May 1-4). This year, they also organize a low threshold event called the ‘Career Street’. This will take place on February 22nd in our own spacious Internaat.

“That’s when having a key to the board room comes in handy...” Together with the representatives of the other associations (called the ‘Raad van Toezicht’), my role is to check what the committee is planning and doing, while looking after Intermate’s interests. We want to make the most of these events for all of our students, and hope they realize how important it is to think about their career. Do this at an early stage already, don’t wait until the master! Next to this, we also help during the events, which is fun to do. There will be plenty of space at these events, so I hope to see you there as well! February 2017

By the Treasurer

Roxanne’s Year in Numbers Treasurers are a strange breed. While chairmen tend to communicate by talking and secretaries via minutes, treasures only deal in cold hard numbers. Frank has tried to quanitify Roxanne’s board year.

According to her fellow board members

€121

,42

co Ac

g to rdin

Roxanne’s stress level

Text and Images: Frank Vendrig, editorial staff

Roxanne

time

Roxanne & Stress Roxanne and stress go together like Gido and cola. That’s why Roxanne has attempted to tackle her stress levels during her board year. While she foresees stress peaks around the biannual and annual budget realizations, she claims to be doing much better than before her board year. Her fellow board members have a slightly different view on this.

Internaat costs Where does all the money go? Roxanne kindly requests members to please stop breaking stuff in the Internaat. Stuff that has broken down this year includes: 2 coffee pots, a table, a couch, a bike pump (2 weeks after buying it!), many fish, a printer. 5. 4. 3.

Coffee Intermate drinks a lot of coffee, we know that. However, the actual amounts were even scarier than Roxanne had held imaginable. Since the start of her board year Intermate has finished 55 kg of ground coffee beans. This translates to roughly 1.8 tonnes of coffee, which could be served in 225 beer cases.

February 2017

6. 1.

1.8 ton

What does Roxanne spend her time on? 1. Penno stuff (50%) 2. Study Tour (20%) 3. Other board stuff (10%) 4. Other Committees (10%) 5. Drinking (9%) 6. Rolling in all the cash (1%) 5

Opinion

Behind the Teams Student teams are more popular than ever on the TU/e campus and outside. Iris, Blue Jay member, shares her thoughts on this. Is there something more behind it than curiosity and the desire to solve world problems? Text: Iris Huijben, software architect team Blue Jay

Five years ago, in 2012, an important step was taken of which the effects are still visible in the TU/e culture. Driven by ambition, the interest in exploring and developing upcoming technologies and the will to apply talent and knowledge, three student teams were created almost simultaneously. The common goal of these teams was to build an electric car. Today we still know these teams as TU/ecomotive, Solar Team Eindhoven and InMotion. Their ambitions were respectively to build a city car, a family car and an autonomous racecar.

“Why are student teams more popular than ever?” Keeping in mind the successes of already existing teams such as Tech United and Nuon Solar Team, they found inspiration to start their innovative projects. However, setting up these new teams turned out to be quite a challenge. There was limited experience TU/e-wise in starting teams like these and there was no central designated location for these kinds of interdisciplinary projects. The need for economic support from and outside campus in addition to raising awareness about the existence and goals of the teams were additional difficulties that had to be overcome. The strategy ended up working and the university warmly welcomed the teams. The teams also offered the university the unique opportunity to show the rest of the world that students and researchers are really 6

solving world problems here in Eindhoven. At the same time, they made research and its applications more tangible for the students. Not only did TU/e staff appear to be enthusiastic, an increasing number of students fell for the concept throughout the years, joining the existing teams or starting new ones to develop their own innovative ideas, which brings us to where we are now. Currently, the TU/e has more than ten student teams and hundreds of passionate students working hard to reach the teams’ goals. The question raised is: what’s all the fuss about? Why are student teams more popular than ever? And what about the costs of being part of a student team as you pause your academic studies for a period of time, while still paying the tuition fees? In my opinion, the popularity of student teams fits in with the development of our society as a whole. Our generation is always searching for new possibilities to explore the world and ourselves, afraid of becoming boring and things slowing down. Think about relationships, for example. Long-term relationships are definitely not the standard among students nowadays. A relationship might last a few months, before diving into routine and insipidity. Then the quest for excitement and novelty begins anew. It should not be too serious, not too many strings attached. Besides, the idea of being with someone for the rest of your life sounds crazy and terrifying. This constant search for things you have not experienced before, while avoiding ties and definitive commitment also shows in our desire to February 2017

Opinion travel around the world or to study abroad for a while. That’s the feeling of ultimate freedom: your overprotective parents, your student loan and responsibilities are miles and miles away, while everything you do is new and exciting. However this freedom is merely an illusion. As soon as you’re back in the Netherlands, life hits you in the face with responsibilities and obligations and all of a sudden those days of freedom feel like a million years ago.

trying to postpone the next phase in our lives? The phase where the government is not sponsoring us anymore, as are your parents, and you have a job that you (hopefully) love and do that until the government starts sponsoring you again. Isn’t it as scary as telling someone you’ll love them for the rest of your life? Aren’t we all searching for extreme freedom, like a gap year, after which we have to go back to real (student) life, just as if we were

“Isn’t it as scary as telling someone you’ll love them and will stay with them for the rest of your life?” Could it be that, besides the pursuit of innovation and the desire to employ your knowledge and talent for something you believe in, students in students teams are also

travelling. For now, we enjoy our freedom and innocence as students with the hope that one day we’ll offer others the opportunities that we’ve been given.

Try the new CIEplusplus Photo Booth @Internaat!

February 2017

en TU/e for Dummies

A Night to Never Forget(?) “Unlimited drinks & a night to never forget” were the things

promised for the TU/e Lustrumgala. Since everybody knows that those two things cannot occur together, Senna attended to observe and compare it to her high school gala experiences. Text: Senna Baijens, freshman SI

From what I’ve heard, high schools use very different approaches to their galas than universities. In my case – about two years ago – you were supposed to fix appropriate transport to the red carpet. Whether you appeared on a horse, in a limousine, on a tractor or in a boat, you had to take this moment of fame since hundreds of people were looking at you; for some people the first and last time in their lives. The red carpet moment caused sleepless nights, because every year there was that one loser that tripped over the carpet. And no way you’d be that imbecile, would you? Therefore, this happening needed to be practised properly. You’d say that the entrance was more important than the party itself. After surviving all the obstacles – including the transport, the carpet and the uncomfortable posing for the photographer (see picture) – you could imagine that everybody had lost both their temper and their lust for life in general. This feeling was enforced by the fact that teachers were everywhere amongst your classmates during the party to observe you and make sure they’d ruin your day for one last time. Similar to the high school gala, the Lustrumgala kicked off… Well, somewhat awkward. The music program started with a classic ensemble, followed by a more uptempo act every hour. The white tie dress 8

code of the evening made it a pleasure to look around. The classy entourage caused a very unique ambiance. Full-length dresses and gloves were no exception. No stress about

“This night was basically about losing your dignity in style.” appropriate transportation, red carpets or teachers this time. Fortunately, the alcohol hit in around ten o’clock. The men were soaked in beer and the ladies got rid of their heels. Corsages got thrown on the floor. The later it got, the more worried the bar staff looked. The barkeepers were dominated by demanding drunk people who were determined to get maximum profit out of their €40,- tickets. Of course, we’re poor students after all. This night was basically about losing your dignity in style. I only have a few memories of the night and a memory of the massive hangover on the day after, but thinking about the Lustrumgala makes me smile. It was an amazing experience to attend this gala as a freshman. It sure was “a night to never forget”, even though I forgot most of it. I wouldn’t have missed it! February 2017

Oscars Groene Missie Sesamstraat slaat een nieuwe weg in. 2017 wordt het jaar van ‘aardig zijn’, aldus een boze Oscar tijdens de Ellen Degeneresshow. Alhoewel Oscar nog een beetje moest oefenen op een glimlach was de strekking duidelijk. Onze maatschappij toont teveel gelijkenis met een vuilnisbelt, waar harige, groene mopperkonten de dienst uitmaken. En hoewel mij dat natuurlijk bijna als muziek in de oren klinkt moet ik toch toegeven dat groen niet echt mijn kleur is, noch raden de bekende modehuizen deze kleur aan voor het komende seizoen. Het moet, en zal, niemand zijn streven zijn om op een vuilnisbelt te wonen. Nee, liever geven we toch de voorkeur aan een fijne, vriendelijke omgeving waar iedereen in zijn of haar waarde gelaten wordt. Maar is onze hedendaagse maatschappij dan totaal wat anders? Kijk, hoewel al het leed op de wereld continu wordt uitvergroot en we alles behalve onze ogen hiervoor moeten sluiten, kunnen we de boel natuurlijk wel wat relativeren. Het is hier nog nooit zo vreedzaam geweest, nog nooit zijn er zo weinig conflicten geweest en nog nooit zijn er zo weinig mensen aan gestorven. Precies een eeuw geleden zaten we rond deze tijd bijvoorbeeld al flink in de penarie. Niet dat dat ook maar enigszins een correcte voorspelling voor deze eeuw is, maar toch, da ge ’t moar ff’kes wit. En hoewel we nu weer aan de andere kant van de wereld te maken hebben gekregen met een boos, gefrustreerd mannetje moeten we ons niet gek laten maken. Daarom, laten we allemaal de ontzettende nerd binnenin onszelf omarmen, en ons vooral laten leiden door feiten en cijfers. Laat die tv-spotjes vanuit Den Haag maar komen, geen Venlo’se peroxide-aap of oud-Vindicat’er kan ons bang maken. Laten we onszelf vooral inprenten, hoeveel muren er ook gebouwd zullen gaan worden, of hoeveel E(U)xits er ook nog zullen volgen, alles kan weer afgebroken worden, of juist weer worden opgebouwd. Volg Oscar in zijn missie! Laat je niet verblinden door oranje! Samen zullen we al het vuilnis opruimen en voor groen gaan. Let’s make the world great again! February 2017

Column Britte

“Onze maatschappij toont teveel gelijkenis met een vuilnisbelt” –Britte

Intermania Duikt Onder

Start Je Eigen Vereniging! Altijd al die ene perfecte studentenvereniging gemist? Bijvoorbeeld een clubje om onderbroeken mee te breien? Waarom begin je er niet zelf een? Jurjen deelt zijn ervaringen met het opstarten van een eigen vereniging. Tekst: Jurjen Faber, student P&T

Op een dag besloot ik met twee vrienden dat het tijd was voor een toernooi voor het computerspel League of Legends. Toen we begonnen met plannen kwamen we er al snel achter dat er in Eindhoven erg weinig te doen was op eSports gebied. Omdat twee van de drie al bij een vereniging zaten kwamen we vrij snel met het idee om een eigen eSportsvereniging op te richten in Eindhoven. Na dit besluit zijn we meteen aan de slag gegaan. We hebben om te beginnen onze doelen opgesteld en een duidelijk target gevormd voor wat we wilden bereiken aan het eind van het jaar. We wisten dat het handig was om ons aan te sluiten bij een koepel en besloten daarom om eerst contact te zoeken met Scala, de koepel voor cultuurverenigingen. Omdat zij echter vonden dat we niet in hun visie pasten kozen we er voor om contact te zoeken met de sportkoepel.

Tot onze verbazing werden we begroet met groot enthousiasme van de voorzitter van het sportcentrum, Wim Koch.

â&#x20AC;&#x153;Tot onze verbazing werden we begroet met groot enthousiasme...â&#x20AC;? Nadat we toegetreden waren tot het sportcentrum was het tijd om onszelf te promoten en bekendheid op te doen. Om dit te doen is het handig om te kijken wat voor activiteiten er in Eindhoven zijn. Zo hebben we op een paar eSports-gerelateerde activiteiten gestaan in de bioscoop en ook hebben we natuurlijk een standje gehad tijdens de intro. Toen we eenmaal wat naamsbekendheid hadden, kwamen er meerdere mensen op ons af die ook graag wat wilden doen voor de vereniging. Zo eindigden we in september met een bestuur van 6 mensen. In het nieuwe jaar zijn we begonnen met structuur opzetten binnen de vereniging. Zo hadden we twee keer per week trainingen en elke week een vergadering met het bestuur. Iets wat wij verder heel handig hebben bevonden is het contact zoeken met andere eSports-verenigingen in Nederland. Zo kan je ervaringen uitwisselen en elkaar tips geven. Dus mocht je nog twijfelen of je een vereniging wilt oprichten, maak de stap en doe het, je kunt er alleen maar van leren! February 2017

A Populist Tragedy

Society

While some may scratch their heads reading about current political affairs, and yet others cheer on populists, Hugo takes a look at the Roman Empire and recalls the events surrounding the brothers Gracchi. Text: Hugo Bezombes, editorial staff

Populism. A word uttered in many conversations and countries to refer to the rise of nontraditional parties who set themselves against the establishment. Trump, Wilders and Le Pen are but a few names that have the populist stamp attributed to them.

Populism: â&#x20AC;&#x153;Supporting the rights and powers of the common people over the privileged elite.â&#x20AC;? They are the first people that come to mind when the discussion begins about populism, however, they offer a narrow view on the matter since all three of them are right wing politicians, promoting the same nationalistic agenda. We tend to forget that the likes of Bernie Sanders, who is very popular amongst Europeans, also is a populist. So what exactly is populism? Well, the direct answer; it is a political doctrine that supports the rights and powers of the common people in their struggle with the privileged elite. A simple and noble goal most would agree, so it is strange that it mostly manifests itself in such a strange form February 2017

and presents so many dangers. This is a small tale both praising the virtues and criticizing its dangers. Rome in the second century BC was on the rise, its expansionism and conquests turned it from a republic on a peninsula into the framework of an Empire. In this century it crushed its age old enemy of Carthage, gained a foothold in North Africa, conquered the whole of Iberia, the Balkans and Greece, effectively tripling in size. However, this came at the cost of the Roman social order: the long campaigns out of Rome put stress on the concept of the citizen army. Indeed the Roman army was composed of citizens who purchased their own equipment and for whom it was a great pride to serve their country. As a result the army was mostly composed of farmers and, as the campaign grew longer and took place further away, they stayed away from their homes and fields for

Society extended periods of time. This meant their fields remained uncultivated and lead to them slowly going bankrupt as time went on. All the while their conquests lead to the capture of many slaves who were then sent back home to be purchased by the aristocracy. These slaves were subsequently concentrated into large and profitable plantations with which the returning veteranâ&#x20AC;&#x2122;s small farms could not compete. Thus the rich grew richer with every war driving the veteran soldiers off of their lands which allowed the aristocrats to consolidate their estates and replace the soldiers with the very slaves that the veterans were providing. These now landless farmers wandered the cities in search of work that did not exist, becoming increasingly frustrated and angry at their current situation. In this time of social discontent and upheaval the brothers Tiberius and Gaius Gracchus were born, 10 years apart, into a prominent yet plebeian (Roman word for plebs) family and following the footsteps of their forefathers, they joined the military and started a political career.

Roman Peasants circa 200BC

Tiberius was first, serving in Iberia under an incompetent General who led his army to defeat after defeat. Tiberius managed, partly thanks to his family name but also thanks to his oratory skills, to save the army of 20,000 from slaughter or slavery by securing terms of safe passage back to Rome. But when he returned, he was accused of being a coward who had made Rome look weak and was soon put on trial by the Roman Senate. It was 12

the people who saved him out of gratitude thus giving him his first taste of populism, which he would later put to use. Once these accusations were put aside, he started looking

This could be a bust of anyone , but its probably Tiberus and Gaius Grachus

at the state of his home in Italy where he saw the consequences of the conquests that he had contributed to: not a single free man tending his own farm. On one hand, he found this unacceptable from an ethical perspective, but from a utilitarian perspective it was also impractical: the citizen army of Rome relied on the citizen farmers and any decrease in their number lead to decreases in manpower for the army. He thus made it his cause to redistribute the land amongst the common people. In this, he found widespread support amongst the plebeians and was soon elected tribune of the plebeians, an elected office which provided total immunity and whose

â&#x20AC;&#x153;He thus made it his cause to redistribute the land amongst the common people.â&#x20AC;? February 2017

Society role was to protect the plebeians through an absolute veto over the Senate as well as giving them a political voice. However, his reform was overturned by one other tribune who was supported by the very people who had gathered expansive swathes of land. Tiberius soon demanded a popular vote to cancel the election of his rival and won through the support of the people. His reform subsequently passed and he began to realize his vision. However it was widely unpopular amongst the Senators and its implementation alienated much of his initial supporters. Fearing imprisonment after the end of his

their equipment, to non-Roman Italians by giving them citizenship, to the middle class by giving them the right to be judges (a right previously reserved to senators) and to the poor by putting a cap on the price of grain. However he too would fall to his political opponents after they took away the public support from which he drew his power through populism of their own: they mongered fear amongst the population on the consequences of welcoming non-Roman Italians as citizens. As they moved to undo his reforms, just as they had done with his brother, Gaius gathered his remaining supporters in an

“The rupture of tradition and taboos which hold the fabric of society together....” mandate, he decided to run again for an unprecedented second term as tribune, not seeing the implications it would have. This led to his political opponents setting up a mob to stop the election, which also killed him in the process. His reforms were subsequently disbanded. His Brother Gaius, who was also elected tribune, later reintroduced Tiberius’ agenda of redistribution and was successful to an extent thanks to the widespread support he garnished in the people. He appealed to farmers by bringing back his brother’s land reforms, to the soldiers by paying for

illegal counterdemonstration to protest. The protest turned violent and was massacred by an armed force led by his opponents. Gaius would commit suicide soon after. However unlike his brother, his political views and projects would come to influence Roman politics for much of the coming century. The reforms of the brothers Gracchi can be seen as righteous and also outright necessary, but the significant aspect of them is the way by which they were achieved: through the support of the people and mob rule. Through this they introduced a new element into Roman society: the rupture of tradition

Has limited relevance to the story I’m trying to tell but I need to fill up the page. February 2017

Society and taboos which hold the fabric of society together (the establishment in this sense may not be such a bad thing). This later led to political instability and the establishment of Rome as an Empire later down the line. But what is noteworthy is that many of the problems that the Roman Republic faced then (when populism began), such as the problems of land/wealth distribution, integration/fear of foreigners and societal transformation are similar to the ones we face in our Western societies. The discontent of the population was, in the same fashion as it is now, catalyzed into support for a voice that need not solve the problems, but merely denounce them. In current affairs; the election of Donald Trump, which has been one of the greatest political upsets in modern history, mimics this story very closely (it is as of yet unknown whether he will suffer the same fate as the heroes of this tale). If one looks at the situation in the United States, we find an equivalent to all of the aspects to the situation that lead to populism. The GINI coefficient, which measures inequality in wealth distribution, is at a 50 year high. The USA has been involved in multiple military campaigns around the globe for the past 30 years to the profit of the military-industrial complex. These military expeditions are used to secure a vital

which threatens the established labor market. These similarities are too big to be ignored and have some equivalent in most countries where populism is on the rise.

“Discontent is catalyzed into support for a voice that need not solve the problems, but merely denounce them.” In itself, this tale shows that populism is not as black or white as one would think; it gives the majority of people a voice and the ability to change a system. However the danger is that within populism, the voices of minorities whether cultural, religious or political are not heard/repressed and in fact creating a dictatorship of the masses. One could say that populism’s main benefit lies in its potential to serve as a Damocles’ sword over politicians and making them pay attention to the needs of the people.

“Populism is not as black or white as one would think.” resource that fuels the American industry and brings back more wealth to the already wealthy. These campaigns are paid for by American taxpayers who subsequently have public services of a lesser qualities. There is an influx of cheap labor from Latin America 14

This piece wouldn’t be complete without a picture of the Donald, but it will lack the usual dismissal. For all his flaws, Trump surfed the populist wave and won. February 2017

Cultureel

Orkestmama van het NSO

“Wat gebeurt er als je 100 van de beste studentmusici van Nederland in tien dagen een programma laat instuderen en hen dat vervolgens tien dagen achtereen laat uitvoeren in alle grote concertzalen van Nederland?” Tekst: Anoek de Jonge, orkestchef Nederlands Studenten Orkest en student SI

Zo begint het persbericht dat verspreid wordt door heel Nederland om mensen aan te sporen kaartjes te kopen voor onze concerten in februari. Mijn bestuursgenoot Jeanette, persvoorlichter, heeft haar handen vol aan social media, kranten, tijdschriften, website en TV. Het doel: tien uitverkochte zalen en zo de boodschap van het Nederlands Studenten Orkest doorgeven: klassieke muziek leeft!

“Het doel: tien uitverkochte zalen...” Mijn functie is orkestchef, ook wel orkestmama genoemd. Samen met mijn zevenkoppig bestuur organiseren wij in februari 2017 een fantastische maand voor amateurmusici vol klassieke muziek, feestjes, elf prachtige concerten in Nederland en als kers op de taart een tournee naar Londen. Tijdens het schrijven van dit stukje merk ik hoe moeilijk het is om te beschrijven waar ik sinds september mee bezig ben, dus zal ik voor jullie maar een typische dag uit het leven van de orkestchef van het NSO beschrijven. Om 7:15 gaat de wekker, snel opstaan en hup in de trein naar Utrecht. Hier zit ons kantoor, waar we twee keer per week vergaderen. Dit keer staat op de agenda ‘status aanmeldingen auditieronde III’, Bijzonder Concert Rotterdam (voor kinderen uit probleem- en achterstandswijken – goed nieuws! Jet Bussemaker komt langs!), February 2017

Financiële Update Acquisiteur en nog wat kleine dingen. Na de vergadering moet ik meteen door naar Amsterdam waar ik een afspraak heb met het Nationaal Muziekinstrumentenfonds. Zij willen een aantal van hun hele mooie (alt)violen uitlenen aan onze strijkers. Fantastisch! Ze laat me de collectie zien. Als een kind in een snoepwinkel loop ik rond. In de trein terug naar Utrecht kan ik gelukkig rustig zitten en snel mijn mails bijwerken die gedurende de dag zijn binnengekomen. Op kantoor verstuur ik nog wat bladmuziek, overleg ik met mijn bestuursgenootjes over de Mahler-dag die we voor onze leden organiseren, en bel ik de dirigent of hij nog ideeën heeft voor de toegift die we laten arrangeren. De dag is voorbij gevlogen! Gelukkig begint zo de repetitie van het Utrecht studentenorkest, waar ik even mijn hoofd leeg kan maken van alle orkeststress en zelf lekker muziek kan maken!

Op 15 februari spelen we met het NSO in Muziekgebouw Eindhoven! Koop je tickets via www.nso.nl. 15

AC-Team

Dies- vs AC-feesten De eerste twee Intermate feesten van het jaar zijn alweer verstreken: 5 oktober het eerste AC-feest en 30 november het Diesfeest. Voor de mensen die te dronken waren om zich te herinneren op welk feest ze zich bevonden, leggen wij, als AC-Team, graag het verschil uit.

Ten eerste valt de verjaardag van Intermate op 16 november, wat betekent dat het feest ook in november wordt gegeven. Een verjaardag is natuurlijk één keer per jaar, dus een Diesfeest ook. AC-feesten daarentegen komen wel drie keer per jaar voor, een minder zeldzaam verschijnsel. En iedereen weet: meer feest, is meer beter.

Je zou zeggen dat er veel mensen naar een verjaardagsfeestje komen (is ook zo), maar de feesten van het AC-Team blijken toch populairder bij de Intermate feestgangers. Uit grondig onderzoek in het Internaat (AC-Team, 2016, N=5) is gebleken dat dit vooral komt door de thema’s die het AC-team aanbiedt voor hun feesten. Dankzij een thema kunnen mensen zich helemaal uitleven op hun outfits en versiertrucs. Want wie wil er nou niet een dalmatiër uitlaten om een partijtje te zoenen en door zijn/haar vlekken versierd te worden? Dit thema komt natuurlijk niet alleen terug in de outfits van de gasten van een AC-feest, ook de AC-leden doen het hele jaar hun uiterste best om de hele boel volgens thema te versieren. Van gadgets bij binnenkomst en versiering in de kroeg (ook wat betreft decoratie) tot de geschikte kleur nagellak; echt alles wordt in thema aangekleed! Dit uitbundige verkleedpartijtje lokt natuurlijk ook studenten van andere faculteiten, die graag eens komen verkennen hoe echte Intermaten een feestje vieren. Bij Diesfeesten bestaan de gasten echter vooral uit Intermate-leden. 16

Dat creëert de sfeer van een knus Intermate partijtje, net zoals een vrijdagmiddag bankhang sessie in het Internaat. Qua drank wint het Diesfeest het van de AC-feesten, moeten we eerlijk bekennen. Een AC-feest biedt vaak een welkomstshotje en de eerste 200 bier gratis, maar bij een Diesfeest is nog meer gratis drank te bekennen, stelletje zuipschuiten! Toch, aangezien op een ACfeest het totaal aantal gasten groter is, zijn er absoluut gezien meer dronkaards, wat op zijn beurt weer resulteert in meer roddels. We weten allemaal dat feesten geen feesten zouden zijn als er geen roddels waren, dus dit is nog een pluspuntje voor het AC-feest! Het Diesfeest heeft dan weer als pluspunt dat entree gratis en voor die ene euro verschil kun je toch weer een extra biertje drinken... nou bijna dan. Al met al kunnen wij, geheel objectief natuurlijk, concluderen dat AC-feesten over het algemeen als leuker worden ervaren, mede dankzij die ontzettend originele en altijd inspirerende thema’s. Wie weet wat het volgende feest op 14 februari te bieden heeft… Tot dan!

Tekst: Nienke Buikstra en Evelien Schumacher, AC-Team February 2017

Student vs Sports

InterT.E.A.M.

Students and athletes share many parallels: both try to perfect their art in a rather time-consuming way, and both are prone to trial-and-error. Facing temptations, at least athletes are reminded of sportsmanship, but students? Text: Jeroen Behrens, InterT.E.A.M.

Wikipedia defines sportsmanship (or sportspersonship, in case you are, in fact, a woman) as “the aspiration or ethos that a sport will be enjoyed for its own sake, with proper consideration for fairness” As much as I hate to start an article with explaining a definition – a Wikipedia definition even –, it seems to be a rather refreshing and appropriate take on the defining factor sports are supposed to be about. However, through the chance of appraisal and riches in the elite, the appeal to the cheating side of a sportslife seems all the more promising nowadays, which challenges everything the term sportspersonship stands for.

bodied best friend seems rather ludicrous. In order to examine this effect, some of Intermate’s teams performing in this year’s van Lint unknowingly participated in a little experiment.After conducting some ‘studies’, it seemed likely that alcohol could improve one’s performance in some cases. Take water polo for example, a sport known for its way to encourage aggressive, exhaustive floundering. A sport which, in no way, would be associated to be improved from the absorption of an alcoholic beverage. However, the opposite turned out to be true: in the first and second game, no beer was flowing, and no considerable achievement was made.

“To think that these sports would benefit from the intake of a student’s yellow-bodied best friend seems rather ludicrous.” Since the similarities between a student and an athlete are apparent, I wonder if cheating is also a possibility for the student to adapt to? With cheating I mean the consumption of illegal substances while engaging in typical student activities. If only there was some sort of sports week which combines sports with students, in which we can see if there is a benefit to cheating. There was. During last December’s Van Lint Week, students from varying backgrounds attempted to participate in a grand assortment of sports. To think that these sports would benefit from the intake of a student’s yellowFebruary 2017

The third match Intermate played however, tended to be in their favor. Although their victory can also be explained by the even higher alcohol consumption of the components, I am quite certain, based on extensive introspection, that alcohol is good. With all this explained, I would like to propose a new term to describe this occurrence, called studentship: “the aspiration or ethos that higher education will be enjoyed for its own sake, and that this enjoyment can sometimes be improved by ‘cheating’ in the form of drinking alcohol, then go nuts.” 17

SExCie

Brussel: Stad van Wafels en Bier Brussel, de stad van chocolade, bier en wafels. Toch? Lindy, commissielid van de Seminar and Excursion Commissie, bracht een bezoek aan de grootste kerstmarkt van onze zuiderburen om te kijken of dit echt waar is. Tekst: Lindy Heerschop, SExCie

In Brussel is elk jaar een kerstmarkt die vele mensen lokt met een goede sfeer. Meer dan 240 kraampjes kleuren de oude straten en gezellige pleinen van het historische centrum in sfeervolle rode en groene tinten. Kraampjes gevuld met leuke kerstaccessoires, sieraden, bakvormpjes, drank, eten, eten en nog meer eten. Naast de kerstkraampjes zijn er nog meer leuke dingen te ontdekken. Zo kun je een bezoekje wagen aan The Funny Christmas Ice Monster om uit te zoeken wie er dit jaar zo stout geweest was om Kerst te stelen. Ook heb je een groot reuzenrad, gave slalom, draaimolen, schaatsbaan en GLOW achtige taferelen op de Sint-Katelijnkerk. Net had ik het even over het eten en daar wil ik natuurlijk graag op terug komen, want eten is lekker. Gelukkig maar, want als je goed eten zoekt dan ben je in Brussel op de juiste plek. Het staat namelijk bekend om verfijnde chocolade, lekkere wafels en heerlijke biertjes (dit kan ook niet anders nu hun bier op de erfgoedlijst van UNESCO geplaatst is). Zo zie je in elk straatje vaak wel een van deze lekkernijen in de etalages voorbij komen. De Brusselse wafel is de meest gegeten

wafelsoort ter wereld. Variatie op de standaard wafel wordt gecreëerd door het beleg. Een veel voorkomend beleg is slagroom, Nutella en warme kersen. Niet te weerstaan dus! Qua bier heeft iedere horeca-eigenaar met een beetje zelfrespect tenminste voldoende biertjes voor de gemiddelde klant in het assortiment, waarvan een deel tapbier. De typische Brusselse biertjes Geuze (bekend om zijn zure smaak) en Kriek (fruitig bier) zijn dan ook veel in de caféetjes en restaurants te vinden. Mocht je niet genoeg krijgen van al die speciaal biertjes, bezoek dan de Biertempel waar minstens 100 Belgische bieren paraat staan, eventueel met glas. Overigens voor de mensen die niet zo’n grote fan van bier zijn,

“Wafels belegd met slagroom, Nutella en warme kersen. Niet te weerstaan dus!” 18

February 2017

SExCie is er voor de theeliefhebbers ook een thee paleis. Oh ja, de Belgische chocolade moeten we natuurlijk niet vergeten! De bonbon is uitgevonden in Brussel. In Jean Neuhaus’ winkeltje aan de Koninginnegalerij werd deze heerlijkheid voor het eerst gemaakt en hij is sindsdien niet meer weggegaan uit de maatschappij, net als de reputatie van Neuhaus. Dit winkeltje zit overigens nog steeds in deze straat. Afgezien van het eten zijn er natuurlijk ook andere mooie dingen in Brussel. Hierbij kun je denken aan de Grote Markt, de bekendheid Manneke pis, Koninklijk Paleis, Jubelpark en het Atomium. Wist je trouwens dat het spruitje haar oorsprong vindt in de omgeving van Brussel? Klinkt vies, hè, spruitensoep en spruitenstamppot (Brusselse stoemp)? Toch wordt dit tegenwoordig nog steeds best vaak in restaurants daar geserveerd. Vaak zelfs nog onder de originele naam: Choux de Bruxelles. In het buitenland staat deze wintergroente nog steeds bekend als Brussels Sprouts.

February 2017

“Mocht je niet genoeg krijgen van al die speciaal biertjes, bezoek dan de Biertempel waar minstens 100 Belgische bieren paraat staan.” Voor de echte avonturiers bestaat er dan ook nog zoiets als Bloempanch. Dit is iets wat je in Nederland kunt vergelijken met een bloedworst. Bij de ambachtelijke bereiding van deze pens worden varkensbloed, gestoofde ui, boekweitbloem en spekvetteerlingen gebruikt. Als je klaar bent om verrast te worden kun je een recept voor hutspot met pensen, Mechelse koekoek (oftewel gewoon kip) en Oost-Vlaams kerstbier uitproberen! Okee dan, ik geef het toe… Ik heb het eigenlijk alleen maar over eten en drinken gehad en maar hééééél kort over de prachtige bezienswaardigheden die Brussel zo mooi maken. Moet je nagaan hoe lang ik daarover zou kunnen schrijven. Brussel biedt eigenlijk alles wat je verwacht en nog veel meer! Mocht het qua financiering rondkomen, dan organiseert onze SExCie een tripje naar Brussel waarin je wel kan genieten van de mooie bezienswaardigheden in deze oude stad en ook nog van al het lekkers waar ik het net over heb gehad! Een snufje kennis vergaren van de bedrijven in deze stad maakt deze trip nog specialer. Dus kom gezellig mee met de SExCie naar de meerdaagse excursie in Brussel op 24 en 25 maart en geniet van al deze nieuwe ervaringen en heerlijkheden, nomnomnom! 19

Mens versus Natuur

Een Winter Zonder Jas Afgelopen tijd wel eens geklaagd over hoe koud het buiten was? Stel je nu voor hoe dit zou zijn zonder jas, sjaal en handschoenen. David ging een periode jas-loos door het leven en vertelt over zijn beweegreden en ervaringen. Tekst: David Hordijk, student SI

“Maar waarom dan?” is de vraag die elke keer vol verbazing aan me werd gesteld. En dat vind ik mooi, hè! Het begon eigenlijk allemaal als een experiment om te zien hoe ver ik mezelf kon pushen, maar vooral om constant buiten mijn comfortzone te stappen. Heb jij wel eens koud gedoucht? Vast wel. Het is beter voor het milieu,je bent gelijk fris en vol energie om aan de slag te gaan en je hebt het de rest van de dag warmer omdat het je doorbloeding helpt. Eigenlijk alleen maar voordelen. Maar, nondeknetter wat oncomfortabel. Elke keer weer als ik voor die douche sta voel ik het. Die drempel. Je weet dat, op het moment dat je die kraan open draait, er zo’n ijzingwekkende kou over je heen gaat stromen, dat het warme gevoel dat je mee hebt genomen, uit bed of gewoon uit je kleren, verleden tijd is. Het is de drempel om uit je comfortzone stappen, van doen wat goed is, niet wat makkelijk is. En die ga je vaker zien in je leven. Het begint al bij je studie. Hoe makkelijk is het om ‘lekker’ op facebook te zitten of ‘lekker’ een serie te kijken? En hoe moeilijk is het wel niet om te beginnen met ploeteren op een opgave van calculus of je vast te bijten in een artikel dat je moet lezen? Welke van de twee geeft je nu uiteindelijk een beter gevoel? Dat weten we allemaal. Maar toch doen we zo vaak wat makkelijk is en niet waarvan we wéten dat het goed is. Daarom ben ik begonnen met geen jas dragen. Elke dag weer die challenge aangaan, die drempel over. In oktober gaat dat best prima: op de fiets fiets je jezelf wel warm. 20

Vanaf halverwege november is het elke dag bikkelen. Met focus op je ademhaling houd je jezelf warm, ook je handen. Is die focus weg, dan ben je nat. Inmiddels heb ik het experiment stopgezet, iets wat mijn ego wel moeilijk vond. Het slurpt fysieke en mentale energie om elke dag de kou te trotseren, maar het was het waard. Koud douchen is nu in vergelijking een koud kunstje (Ha!). De drempel is niet zozeer kleiner geworden, ik ben zelf gewoon groter geworden.

February 2017

A Billion First Steps

Short Story

Story: Auke Pols, staff Philosophy and Ethics. Drawings: Meike Berkhoff

History was being written. I did not care about it at all, for I was sixteen and in love. That hot summer night Umberto and I lay in the grass at the lakeshore. Crickets chirped. The air smelled of honeysuckle, with the bitter tang from the smoke of a campfire farther away. The sky was clear. Mars was a flickering red dot just above the horizon. “Mission control confirms they’ve landed,” Umberto said. His smartphone screen was a bright rectangle against the stars. “Mm. What did they say?” I wasn’t really interested in the first words spoken on Mars, as much as I wanted to hear Umberto’s dark, melodious voice. “To the god of war, in peace,” Umberto declared. “That’s nice.” I rolled over to kiss him, but he jerked away. “Something wrong?” Umberto looked at me with his intense brown eyes. He was close to tears. “Don’t you know what that means, Rachelle?” he cried. “We have set foot everywhere! There is nowhere left to go!” I stroked Umberto’s dark hair. Contrary the Dutch boys I’d dated, he actually showed his emotions. Sometimes, however, he was just too dramatic. “C’mon. There’s lots of space left.” “I always wanted to take that first step! To be the explorer, the hero. But they already took the whole Earth, the Moon, and now Mars!” I shrugged. “How about Jupiter?” “You can’t set foot on a gas giant!” Umberto moaned. “Venus? The goddess of love,” I suggested, trying to get Umberto back to more present matters. He would have none of it. “A sulfur-choked hell! Do you want to kill me?” He had certainly killed my mood. “We’re eight billion and counting. We can’t all be the first somewhere.” “They don’t dare! But I’ll figure something out!” “You can take a first step on your bike and bring me home,” I grumbled. “It’s getting late.”

February 2017

Short Story I was thirty-five and my old world had ended. I had put on a brave face until after my mother’s cremation. Then I had left my husband to console our little girl and gone to France. For our science magazine I had to report on the ITER fusion reactor being decommissioned in a festive ceremony. I made it all the way to a quiet spot in the Thalys before crashing. Your mind becomes a strange place when old certainties break up and crash down like so many Greenland glaciers. You walk through the rubble and somehow it is more real than the massive steel and concrete structures around you. As in a dream I took interviews and recorded my observations, feeling like an actor in a movie rather than a reporter – until I ran into Umberto. “Rachelle!” Umberto had lines in his face and greying hair, but his Italian charm was still there. “How have you been? You look as if you’re running from something.” “Don’t we all,” I deflected his question: I really didn’t want to talk about myself right now. “What are you doing here?” “Attending a conference on radiation shielding.” Umberto looked around as if he noticed the massive tokamak reactor for the first time. “Any major breakthroughs?” That could make an interesting article... “Yes, but not the ones I need!” Umberto blurted out, “for Mercury!” “Mercury?” Then it dawned on me. “The only planet on which humans can properly set foot yet! But... isn’t that suicide?” Umberto sighed. “At the poles, in the shadow, it might be survivable. But the radiation and heat protection I need to get there, and the energy... It’s just so hard!” I smiled. “Yeah, if only you could skip the space travel part.” Umberto gave me a funny look. “If only... You’re a genius, Rachelle! I’ve been looking into travel through space where I should have looked for a workaround! I shall set foot on another world yet!” I blinked at his sudden energy. “Okay,” I said, “so, about those radiation shielding breakthroughs...” But Umberto had already gone. I wondered if my boss would be interested in an article on ‘Where after Mars?’, but I was too tired for science fiction right now. I’d better ask the conference organisers instead. History was being written. I did not care about it at all, for I was seventy-three and in love. I sat in a stuffy blue-carpeted room in Stockholm, presided over by a massive organ that dwarfed even the queen of Sweden. Yet they faded in the background next to Livia, my eight-year-old granddaughter. “Is he up yet?” Livia shifted in the chair next to me, barely able to contain herself. “Ssh. Here he comes.” Umberto shuffled forward as if the carpet was covered in glue. He looked much older than his seventy-odd years, and blinked against the light as if just emerging from a dark cave. 22

February 2017

Short Story The room erupted in applause. Even the queen curtsied to this wasted man: it was not every day that someone received the Nobel Prize for physics and the Peace Prize. Umberto’s n-brane origami equations had laid the basis for a technology that could connect any point in space with any other. It had only been a matter of time before coordinates had been found for a habitable planet. Rumour had it, though, that Umberto had used drugs and medical experiments to break his imagination free from the four dimensions evolution had confined it too. It had helped him to devise the necessary theories, but supposedly driven him mad in the process. “Professor Castelli,” the queen spoke. “You have provided us with uncountable new frontiers to explore and expand into. Before I hand you the medals, though, please tell us: what words did you speak as you first stepped on the soil of Terra Beta?” “I am the last,” rasped Umberto. The queen chuckled. “I’m afraid I do not understand.” “Because you don’t dare.” The queen frowned, then continued her speech, probably ascribing the harsh words to Umberto’s origami-folded mind. “Grandma?” Livia tugged at my sleeve. “Can we discover a new world too someday?” I smiled. “I don’t see why not, darling. There must be billions of worlds out there.” Then it hit me. Billions of worlds. Billions of first steps. Humanity had always been fascinated by the horizon, by the brave explorers who risked all to look beyond. Leif Erikson in an open boat. Neil Armstrong in the Apollo 11 cone. But Umberto had conquered space itself. Now even Livia could take a first step – which meant that no first step would ever be special again. Umberto had been the last to be the first. The fire in Umberto’s eyes had gone, but I saw its ashes flicker as he bowed to accept the medals. He must have realised that, by attaining his dream, he had destroyed the very stuff his dream had been made out of. I felt sorry for him. However, when I saw the delight in Livia’s smile, her eyes bright with the promise of exploring new worlds, I realised that I couldn’t share his sadness. Because for once Umberto had given me exactly what I wanted.

February 2017

en Theme

One Small Step for a Man,

Many books, documentaries and websites have attempted to disprove the Moon landings. The one that is said to have started the discussion is the book We Never Went to the Moon: America’s Thirty Billion Dollar Swindle (1976) by Bill Kaysing, who worked for the company that built rocket engines for the Apollo program. Why are people so convinced? Intermania went to the dark side of the internet and investigated.

“Wind does not exist on the Moon, so why is the United States flag waving?”

“The quality of pictures from the missions is too high for astronauts to make them, given that the cameras didn’t have auto settings and the circumstances were very difficult to make pictures in.”

Space

“The 15.3 metric ton heavy Lunar Module made no noticeable marks in the Moon dust, but the astronauts left footprints. Clearly, something is off here.”

“If Neil Armstrong is supposed to have been the first man on the Moon, then who was filming him?” Intermania

Theme

One Giant Lie for Mankind

The book came out not long after Watergate, when United States citizens were more likely to distrust government officials. This might have been the ideal foundation for the idea to gain traction. Before the Moon landings, the Russians were ahead in the Space Race. Faking the landings offered a convenient way to keep Kennedy’s promise, beat the Russians and boost national morale.

“One would expect stars to be visible from the Moon, but none showed up in the pictures or videos from the mission.”

“The shadows on pictures seem to be inconsistent in color and angle. This can be explained by the presence of studio lighting.”

February 2017

en Theme

Moving to Mars Did you ever want to be an astronaut when you were young, but missed your chance? Don’t lose hope. In the near future, people will be able to book a ticket into space. To Mars, to be precise. Text: Marit Loonen, editorial staff

The plan In short, it will work with a spaceship, that sits atop a so-called booster. This booster will launch the spaceship into Earth orbit and then return to its launch site, where it will make a soft landing, ready to be used again. The spaceship, with a few small boosters of its own, will continue on to Mars. Returning to Earth won’t require a big rocket, as Mars has a much weaker gravitational pull than Earth. Additionally, since the spaceship has to return to Earth anyways, prospective colonists will not have to stay on Mars: it is not necessarily a one way trip. A key component of SpaceX’s plan is reusability. Each spaceship should be able to make the trip to Mars and back around a dozen times, with each booster being used up

Space

“Humanity is facing two fundamental paths. One is that we stay on Earth forever and then there will be an inevitable extinction event. The alternative is to become a spacefaring civilization, and a multi-planetary species”, so said Elon Musk, founder of SpaceX, an innovative aerospace manufacturer on the 26th of September 2016. In order to achieve this, the most powerful rocket ever built will be combined with a spaceship that can carry at least 100 people to the Red Planet per flight. This system should help humanity establish a selfsustaining colony on Mars within the next 50 to 100 years . All very nice and exciting, but is it technically achievable and what happens when we actually get to Mars?

February 2017

Theme

to 1000 times. This is also why making the trip would cost a ‘reasonable’ $200,000, give or take – instead of the roughly $10 billion, as it would cost using current technology. The trip itself will not be like the one of the Apollo astronauts to the moon. Instead of being crammed into a capsule, SpaceX spaceships will likely feature a restaurant, lecture halls and even movie theaters. “It’ll be, like, really fun to go,” Musk said. “You’ll have a great time.” Living on Mars Everything about the plan is very ambitious. The technology, the planning, the funding… But let’s assume everything succeeds and the first humans set foot on Mars. Then what? First of all, they want to build a solarpowered factory on Mars that will use the February 2017

carbon dioxide and ice in the planet’s air and soil to generate methane and oxygen: the fuel for the spaceship’s engine. However, Musk’s long-term goal is for humans to actually make Mars hospitable to life. Although this is a major part of the Mars vision, there is no detailed plan yet. Supporting such a massive influx of people will require food and energy supplies, as well as an economic system able to operate without Earth, but Musk did not explain any of this. Achievable or not, one thing is certain: Musk has managed to inspire a lot of people – in the industry and general public. And although it is all still quite far away, it is possible we will be around to see the first manned flight to Mars. This might just be the next ‘giant leap for mankind’.

en Theme

Who Owns the Moon? When the Americans made their first trip to the moon back in 1969, Neil Armstrong planted an American flag on the moon. This may suggest a claim has been made, and raises the question: Who owns the moon? Text: Hugo Bezombes, Moon expert

Dennis Hope has made $11 million by selling pieces of the moon. He established his own Galactic Government which gives the right to vote to all people owning stakes of the moon, as well as a special currency and patent office. The basis for his claim is that he can do whatever he wants. His claim is one of many made by charlatans; ridiculous and not based on anything concrete. So, is the moon his? Well, no. The moon is everyone’s and no one’s. It has the same status as international waters on earth or that the ‘commons’ had, being land available for use by anyone.

“States Parties shall retain jurisdiction and control over their personnel, vehicles, equipment, facilities, stations and installations on the moon. The ownership of space vehicles, equipment, facilities, stations and installations shall not be affected by their presence on the moon.” – UN Outer Space Treaty

“Outer space, including the moon and other celestial bodies, is not subject to national appropriation by claim of sovereignty, by means of use or occupation, or by any other means.” – UN Outer Space Treaty

Space

This treaty, which was signed by all the space faring nations, does leave a loophole in the ownership of celestial bodies: although it is not subject to national appropriation, it is open to the appropriation by private citizens. Thus, Dennis Hope’s claim contains some validity, but since it is not supported by a higher authority (nation states), it is a loophole that (while legally valid) is not enforceable. Nonetheless, the bases that various nations may have established on the moon and their content’s still belong to the countries that had established them. So there are small spots of American freedom all across the moon, spread by the Apollo missions. 28

While the UN has so far ignored Mr. Hope’s claim, the renewed interest in establishing permanent bases on the moon may mean that it may no longer continue to stall on the question. With many companies starting to look at the moon for commercial purposes (mostly for mining and tourism), there is need of a new treaty to regulate it. However, there has not been a ratified treaty in terms of space law since the 1967 Outerspace Treaty and the current diplomatic situation does not seem right to think about these issues with much more pressing matters at hand. It may very well be that the moon and space will become a New Far West, a Final Frontier ruled by outlaws. February 2017

Column Jan Smits

Outer Space: Common Heritage of Mankind In december 1990 verdedigde ik aan de Utrechtse Universiteit mijn proefschrift. Daarin maakte ik een technische en juridische vergelijking tussen zeekabel- en satellietsystemen. De verdragen (INTELSAT en EUTELSAT) die ervoor zorgden dat Europa en de VS trans-Atlantische en trans-Pacifische telecommunicatiesystemen kregen, bleken gemodelleerd naar de manier waarop vooral de Denen (tussen 1850-1880) zeekabelsystemen aanlegden in de wereld. Aanvankelijk alleen om het Sont of brede riviermondingen dan wel Het Kanaal te overbruggen. Maar al snel (in 1886) durfde de mensheid het aan de Atlantische Oceaan te overbruggen met een trans-Atlantische telegraafkabel. Qua innovatie en het opzoeken van de uiterste grenzen van de voorhanden zijnde technologie is dit vergelijkbaar met het reiken naar Mars op dit ogenblik. En dan heb ik een mooi bruggetje, om met Jeroen Pauw te spreken, naar het thema van deze Intermania: Space. Diep in de Koude Oorlog, in een tijd dat de politieke en strategische verschillen tussen de wereldmachten tenminste net zo groot waren als nu, kwamen bijzondere multilaterale verdragen tot stand. Het meest belangwekkende lijkt mij het Burgerlijke en Politieke rechten verdrag uit 1966 (afgekort BUPO). Maar om binnen het kader van de kop boven deze bijdrage te blijven: in VN verband werden belangrijke gebieden aangewezen die niet door individuele staten dan wel bedrijven toegeëigend mochten worden. Deze gebieden moesten behouden blijven voor elke wereldburger als common heritage of mankind. In 1967 voor het eerst vastgelegd in Treaty on Principles Governing the Activities of States in the Exploration and Use of Outer Space, including the Moon and Other Celestial Bodies.[1] In 1982 gevolgd door Montego Bay United Nations Convention on the Law of the Sea (UNCLOS). Hoewel er niet expliciet aan het Common Heritage of Mankind wordt gerefereerd rekent men het Antarctische Verdrag uit 1961 ook tot het systeem. In recentere jaren is er meer aandacht gekomen voor een welhaast op het individu gerichte erkenning van dit internationaalrechtelijke principe. Naast het geografische element zoals de ruimte, de diepe zee en Antarctica zie je dit in een United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO) verklaring uit 1997 ten aanzien van het overeind houden van ‘menselijkheid’ (denk aan het menselijke genoom en culturaliteit) dat we als wereldbevolking een verantwoordelijkheid hebben en dragen voor toekomstige generaties en dat deze ‘menselijkheden’ beschermd moeten worden tegen exploitatie door individuele staten en bedrijven. Bovenstaande verdagen hebben in hoge mate fatsoen in internationale verhoudingen gepropageerd. In de toekomst is het aan jullie om hetzelfde (opnieuw) te doen. February 2017

“...deze ‘menselijkheden’ moeten tegen exploitatie worden

[1] Article II of the Treaty states that “outer space, including the Moon and other celestial bodies, is not subject to national appropriation by claim of sovereignty, by means of use or occupation, or by any other means”.

beschermd...”

–Jan Smits

©BvOF

Thema

Mechanische Marsmaatjes Sci-fi films zijn de minst arbeidsintensieve blik op de toekomst. Deze keer de vraag: welke robot zou het meest nuttig zijn op een Marsmissie? Frank en Colin trokken de popcorn open. Tekst: Frank & Colin, redactie

“Robots?” Ja, robots. Net als op aarde, kunnen robots in de ruimte ook vele saaie doch nuttige taken van de mens overnemen. Robots houden onze vloeren gestofzuigd, onze oudjes gezelschap en een deel van de HTI-staff van de straat. “Maar daar hebben we op Mars toch helemaal niks aan? Mars is een grote woestijn. Die robot blijft maar aan het stofzuigen.” Even niet zo klein denken graag. Voor elk taakje valt wel wat te bedenken, en bovendien heb je met zo’n robot iets om een beetje tegenaan te praten. Mars klinkt natuurlijk heel spannend, maar eenmaal aangekomen blijkt er al snel geen klap te beleven. Vooralsnog is er geen bioscoop, midgetgolfbaan of Café Costa op de rode planeet te vinden. Voor je het weet zit je als Tom Hanks in Castaway te ruziën met een met bloed besmeurde volleybal en dan is een robotmaatje toch echt een niveau minder triest. Kortom, robots zijn gaaf, en de echte vraag is: welke blikken metgezel kunnen we nou het beste inpakken?

Space

The Martian “Waarom hebben we dit nou nodig?” Altijd maar die vragen! Vooruit, we leggen het uit. Al decennia dicteert science fiction de toekomst. 1984 voorspelde Skype, en hoewel we nog steeds zitten te wachten op vliegende auto’s en echte hoverboards voorspelde Back to the Future wel mooi de opkomst van tablets en virtual reality. Dus welke betere manier om ons de kolonisatie van Mars voor te stellen dan The Martian, het boek uit 2011 van Andy Weir? De verfilming van 30

Ridley Scott, met held Matt Damon natuurlijk. Wie heeft er nou tijd om boeken te lezen? Matt is hier amper van zijn jetlag genezen voordat hij in een zandstorm alleen op de planeet wordt achtergelaten door zijn – inmiddels – ex-crewgenoten. Vanaf dit moment zal hij het zelf moeten rooien. (Die grap werkt op twee manieren, want Matt is in de film botanist en probeert als eerste man op Mars Marsappels aardappels te verbouwen.) Verdere details zijn spoilers, maar de problematiek is hopelijk geschetst. Je zou maar in je eentje op die kutplaneet achterblijven, en dan nog slopend tuinwerk moeten verrichten ook. Hoe lossen we dit op? Duuh, robots! We zetten de volgende film aan. Hitchhiker’s Guide to the Galaxy [Insert complex achtergrondverhaal] De helden van dit verhaal bevinden zich op het modernste ruimteschip van het heelal. Zo’n hypermodern schip kan niet zonder hypermoderne robotvriend, dus is er Marvin, the Paranoid Android. Deze robot is überslim, wat ook wordt geïllustreerd door Marvins buitenproportioneel grote hoofd. Verder is de robot geprogrammeerd met GPP (genuine people personality). Helaas is Marvin een prototype en is hij een immer superdepressieve robot die nergens het nut van inziet. Marvin zou een interessante reisvriend zijn. Jammer genoeg heeft hij eigenlijk te korte armen voor het echte tuinierswerk, en zou hij er ook niet zo’n zin in hebben. Wel is hij slim genoeg om Matt Damon precies te vertellen wat hij verkeerd doet. Pluspunt: Marvin is een enorme meerwaarde voor de February 2017

Thema geestelijke gezondheid. In zijn gezelschap ben je namelijk zo druk bezig hem op te beuren dat je niet eens tijd hebt voor je eigen sores. Robot & Frank â&#x20AC;&#x153;Robotâ&#x20AC;? is de naamloze zorgrobot belast met het zorgen voor de dementerende Frank. Robot kan echter goed niet van kwaad onderscheiden en helpt je zo dure juwelen te stelen. Door zijn programmering kan hij uitstekend tuinieren, eigenlijk bedoeld om het met ouderen te doen. Dus als Matt Damon maar zo acteert alsof hij er niets van snapt, kan hij lui op zijn reet zitten terwijl Robot het hem opnieuw en opnieuw voordoet. Robot heeft geen eigen persoonlijkheid, hopen of dromen, en heeft als enige ideaal de gezondheid van de eigenaar. Dit maakt Robot soms wel enorm hinderlijk en betuttelend, wanneer hij niet toelaat dat je van een borreltje geniet of na bedtijd nog een aflevering Netflixt. Star Wars Need we say more? Ja. Star Wars bevat het zeldzaam iconische duo C-3PO en R2D2. Over C-3P0 kunnen we kort zijn. Hij beheerst 6 miljoen vormen van communicatie en heeft

February 2017

een fraai vergulden exterieur, maar presteert het ook gedurende de gehele filmreeks alleen maar irritant in de weg te lopen. Nee, neem R2D2, die regelt de shit. Hackt en bestuurt ruimteschepen, zet vijandige robots in brand en is de postbode van de belangrijkste informatie in the galaxy. Ben je in nood? R2D2 redt de dag. Saillant detail: in deel 4 werd het duo ingelijfd voor een boerderij op een woestijnplaneet! Dus, jij bent de nieuwe Martian maar welke robot is je beste buddy op Mars? Wij neigen richting de fantastische butlerrobot uit Robot & Frank. Marvin is zo extreem depressief is dat hij ook niks uit zichzelf zou ondernemen en uiteindelijk wil jij niet de babysitter van je robot zijn. R2D2 zou misschien wel handig zijn, maar zal alleen in actie komen als hij op een coole manier de held kan zijn, de egotripper. Bovendien is zijn wijsneuzerige gouden vriend altijd in de buurt. Robot is de enige juiste keuze. Hij kan tuinieren als een baas en zal je akkertje in tiptop conditie houden terwijl jij op je luie reet zit en toffe sci-fi films kijkt, en er ondertussen misschien wel achter komt dat er nog veel coolere robots bestaan.

Thema

Voorwaarts, Mars! Er is niet veel fantasie voor nodig om te weten dat wij de aarde grondig verkloot hebben: Het klimaat is naar de knoppen, voedsel is schaars, we hebben last van overpopulatie en de hele maatschappij breekt af. Tekst: Arjan Derks, tweedejaars student SI & wandelende encyclopedie

Nu kunnen we kiezen of we die enkelingen met goede intenties laten verzuipen in een maatschappelijk moeras of niet. Maar ik geloof niet dat er maar twee opties zijn. Dus zeg ik bij deze: Voorwaarts, Mars! Obama heeft in oktober 2016 aangekondigd wat zijn visie is. Volgens deze visie lopen er in 2030 mensen op Mars. Dit soort uitdagingen aan Amerika worden misschien in de ijskast geschoven, maar Kennedy zei in de jaren zestig ook dat er voor 1970 iemand op de Maan zou staan en Neil Armstrong is daardoor een begrip geworden. Verder zijn er ook vanuit andere supermachten en vanuit private partijen geluiden te horen dat er missies naar Mars moeten. Hiervoor worden zelfs experimenten gedaan. En nu denk ik een stap verder, een grote… Laat de boel de boel op aarde en pak een nieuwe kans, waarbij we van de oude lessen kunnen leren, door op Mars te gaan wonen.

“Mars is de planeet die, in ons zonnestelsel, het meest op de aarde lijkt”

Space

Ik weet het, ik klink knettergestoord nu, maar denk er eens wat meer over na: Mars is de planeet die, in ons zonnestelsel, het meest op de aarde lijkt; er is volgens NASA stromend water aanwezig en leven is er (in theorie) mogelijk. Het is nu nog zo dor en dood als de Sahara, en dan nog wat gradaties erger,

maar we ‘weten’ al een beetje hoe we dit moeten aanpakken. Die aanpak staat bekend als terraforming, aardevorming. Men probeert een atmosfeer en vloeibaar water te creëren zodat er planten kunnen groeien. Zodra er planten en een atmosfeer zijn, kun je dieren gaan brengen en dan komt het verhaal van de bloemetjes en de bijtjes. Deze methode komt grofweg overeen met seks dus. Je schiet een raket vol zaad en voedingsmiddel op een te bevruchten doelwit af en hoopt dat het de eerste keer raak is, anders herhaal je stap één tot het raak is. Zo’n proces heeft al ooit eerder plaatsgevonden, op een vulkanisch eiland in de zuidelijke Atlantische oceaan, genaamd Ascension. Hier groeide niks tot de Engelsen kwamen, die er graszaad plantten. Een goede tien jaar later was het complete eiland van grijs naar groen gegaan en nu, zo’n tweehonderd jaar later, is het goed geschikt voor bewoning van 900 mensen (op 88 vierkante kilometer) leven er tientallen diersoorten en heet de grootste berg de Green Mountain. Een heel verschil met de barre zooi die er door Darwin werd aangetroffen in 1836. Eenzelfde truc zou je op Mars kunnen proberen. Er is daar geen atmosfeer en de bodem is bijzonder onbegroeid (zeg maar gerust: morsdood). We hebben hier een overschot aan koolstofdioxide in de atmosfeer, dus een aantal raketten vullen met die troep (en een variëteit aan andere gassen) en ze op Mars dumpen is ook een oplossing voor problemen hier. Verder is het zo, dat we op Mars enkele kleine experimentele bases kunnen opzetten om het proces in de February 2017

Thema gaten te houden. Dat kan samenvallen met de plannen voor de Marsmissies, aangezien die astronauten voor een enkele reis gaan. Tegelijkertijd kunnen we die bases gebruiken als begin voor enkele kleine dorpen en steden, waarbij we met speciale gewassen proberen de Marsgrond te verrijken en microatmosferen te creëren in plantenkassen. De dorpen zijn in wezen grotere varianten

“Je schiet een raket vol zaad en voedingsmiddel op een te bevruchten doelwit af en hoopt dat het de eerste keer raak is”

February 2017

van deze plantenkassen, maar dit is allemaal toekomstmuziek. Het wordt een zware klus voor de astronauten, een zekere dood op vreemde grond, maar Amerika is ook niet in een keer gekoloniseerd. De VS is ook ontstaan door bloed, zweet en tranen van de kolonisten, de ondernemingszin van weinigen, doorzettingsvermogen van velen, geluk, verdriet en veel samenwerking. En nu kunnen we dat doen met een hele planeet! Binnen Intermate zie ik dus voldoende geschikte kandidaten. Ook een kans om te leren van zo’n tienduizend jaar aardse geschiedenis, en de colleges van Henny Romijn over Sustainable Development. Vermijd de fouten van vroeger en bouw een mooie nieuwe samenleving op. We kunnen van Mars maken wat we van de aarde hadden moeten maken dus roep ik jullie op: Voorwaarts, Mars! Voorwaarts Mars, naar een betere toekomst!

Thema

Ruimtetoerisme Uitgekeken op wéér een zonvakantie naar de stranden van de Canarische Eilanden of nóg een stedentrip naar Parijs met haar boulevards, onaardige obers en Eiffeltoren? Je kunt ook de ruimte eens verkennen! Tekst: Frank Schipper, Universitair Docent TIS

Volg in de voetstappen van Dennis Tito. Hij was op 28 april 2001 de eerste ruimtetoerist en begon aan een achtdaagse trip aan boord van een Russische Soyuz. Of er goede champagne of cocktails werden geserveerd bij zijn bestemming, het internationale ruimtestation ISS, is mij niet bekend. Maar eerlijk gezegd zou ik dat wel verwachten voor de grofweg 20 miljoen dollar die hij voor zijn reisje neertelde.

“...er is nog geen ruimtetoerist met Virgin Galactic naar boven geweest.”

Space

Hoe zou het zitten met de prijskwaliteitverhouding van zo’n trip? Het zal Dennis waarschijnlijk een worst zijn geweest. Als oprichter van Wilshire Associates had hij goud geld verdiend met het beheren van een geschat vermogen van 71 miljard dollar van zijn welvarende cliënten. Ik vermoed dat je dan niet op een miljoentje meer of minder kijkt. Overigens bleek die 20 miljoen achteraf nog een schijntje: in 2009 moest Guy Laliberté, medeoprichter van het welbekende Cirque du Soleil, een geschatte 40 miljoen betalen voor zijn reis in de ruimte. Mocht ie dan wel weer elf dagen blijven, in plaats van acht. 34

Het schijnt dat het IPO gebouw vol zit met multimiljonairs die zich zulke reisjes met gemak kunnen veroorloven, maar voor de arme sloebers die niet tot die gelukkige categorie behoren: vrees niet! Er is hoop. Er wordt volop gewerkt aan een betaalbaar alternatief. Met speciale vliegtuigen vlieg je naar een hoogte van 100 à 160 km om daar drie tot zes minuten lekker gewichtsloos te zijn. Sir Richard Branson, CEO van de Virgin Group, heeft er een bedrijfje voor opgericht - Virgin Galactic. De ambitie spat van de website van het bedrijf af. Er zijn tot nu toe slechts 558 mensen in de ruimte geweest. Da’s niet veel op een totaal van 7 miljard wereldburgers. Virgin Galactic gaat daar gelukkig verandering in brengen: “Our purpose is to become the spaceline for Earth; democratizing access to space for the benefit of life on Earth.” Het democratiseren van het ruimtereizen, wat klinkt dat mooi en nobel. Ik betwijfel echter of dat met een prijskaartje van $250.000 gaat lukken. Met mijn UD (red: Universitair Docent) salarisje heb ik toch maar besloten nog even te wachten voordat ik me ga inschrijven. Trouwens, er is nog geen ruimtetoerist met Virgin Galactic naar boven geweest. Bij een test op 31 oktober 2014 crashte het testtoestel in de Californische Mojave woestijn. De co-piloot kwam daarbij om, de piloot raakte zwaargewond. Tja, daar zit je dan met je democratiseringsambities. Trouwens, even doordenkend: hoe zou het zitten met de emissies van zulke vliegtuigen? Ik heb de cijfers even niet paraat, maar mij dunkt: niet best. De luchtvaartsector groeit February 2017

Thema uit de klauwen en ondermijnt daarmee de klimaatdoelstellingen van Parijs flink. De vliegtuigen zijn nog wat lastig zuinig te krijgen. Bovendien is daar ook geen enkele aanleiding toe, want kerosine is tot op heden onbelast. De dames en heren diplomaten en experts hebben er nooit fatsoenlijke internationale afspraken over weten te maken. Dat belasting op brandstof een goed idee is blijkt wel uit het feit dat Europese auto’s mede met dank aan de accijnzen een relatief beperkte uitstoot kennen. Voor CO2 dan, want met dieselgate weten we dat het voor de stikstofoxides net iets anders zat. Iets soortgelijks is in de burgerluchtvaart nog niet vertoond. Ryanair en Eindhoven profiteren er maar mooi van. Ik denk dat de ruimtereisjes qua uitstoot niet onder zullen doen voor

De SpaceLiner is een voorbeeld van zo’n supersonisch suborbitaal ruimtevliegtuig dat de reis van Europa naar Australië in 90 minuten zou kunnen afleggen, of in een uurtje naar Californië. De vijftig passagiers stijgen daartoe verticaal op. Het lijkt me niet per se comfortabel. Verwachte start: in de jaren 2040. Innovatie gaat steeds sneller, beweren sommigen. Over ruimtetoerisme fantaseren we echter pak ‘m beet al twee eeuwen. Echt schot lijkt er nog niet in te zitten. Misschien is het met het oog op de duurzaamheidskwesties niet eens zo slecht dat het ruimtetoerisme nog niet mainstream is geworden. In mijn kindertijd had je gewoon Pigs in Space als vast onderdeel van de Muppet Show en dat was het dan. Wat als je dan tóch heel graag zou willen? Word onderzoeker! Ze zijn niet altijd suborbitaal, maar paraboolvluchten laten je in ieder geval gewichtsloosheid ervaren en worden door wetenschappers gemaakt. Toch een beetje ruimte. Je moet in de korte tijd dat het duurt wel al je experimenten uit zien te voeren, dus veel tijd om er gewoon domweg van te genieten heb je niet.

de lijndiensten en chartervluchten. Een van de mogelijke voordelen is dat vliegreizen op de hele lange afstand, zeg van Amsterdam naar Sydney, sneller en op termijn potentieel zuiniger kunnen. Maar of dat dan de toenemende hoeveelheid reizigers op dat soort trajecten zal kunnen compenseren waag ik te betwijfelen. February 2017

Thema veel gevallen waar. Maar die zaten daarbij dan weer niet opgesloten in een ruimtestation. Zit je daar met je claustrofobie.

“De ‘happy few’ bleken er geen bezwaar tegen te hebben dat hun avontuur mogelijkerwijs eenrichtingsverkeer zou blijven. ” Tja, mensen als Musk en de drijvende krachten achter Mars One mogen uitgekeken zijn op het aardse en hunkeren naar het multiplanetaire leven. Ikzelf heb op planeet aarde nog wel een bucket list om af te werken. Sommige plekken liggen bijna in mijn achtertuin. Gouda? Wereldberoemd, heel pittoresk, half uurtje met de trein vanuit mijn woonplaats Delft, nooit geweest. Ik laat Mars en de ruimte nog lekker even zitten.

space

Suborbitale vluchten, ruimtestationnetje bezoeken: voor wie dat dan nog allemaal wat saai lijkt, zijn er nog heftiger opties die aan de horizon verschijnen. Space Exploration Technologies Corporation, beter bekend als SpaceX is een Amerikaans bedrijf dat mikt op een flinke stap verder. Elon Musk richtte het bedrijf op in 2002 om een bijdrage te gaan leveren aan onze kolonisering van Mars. Daar is een heus Interplanetair Transportsysteem voor nodig, dat SpaceX dan ook aan het ontwikkelen is. Als techniekenthousiasteling verwacht Musk dat zo rond 2035 ongeveer duizend raketten al één miljoen aardbewoners naar Mars hebben overgezet. Net als bij de suborbitale vluchten is SpaceX niet de enige kaper op de kust. Mars One heeft zelfs al astronauten geselecteerd. De ‘happy few’ bleken er geen bezwaar tegen te hebben dat hun avontuur mogelijkerwijs eenrichtingsverkeer zou blijven. Een enkele reis Mars is de enige voorwaarde waaronder reizen naar Mars op relatief korte termijn mogelijk is, aldus Mars One in een verklaring. Mars One schuwt misplaatste historische parallellen niet bij het werven van vrijwilligers: migranten die in de 19e eeuw richting de Verenigde Staten trokken keerden immers ook niet naar Europa terug. Dat is inderdaad voor

Dennis Tito, de eerste ruimtetoerist (links)

February 2017

Thank You, NASA!

Theme

Why should Jimmy Fallon dedicate a series of “Thank You Notes” to NASA you might wonder? Pam dove into the wondrous world of space inventions and learned that there are multiple reasons to thank NASA. Text: Pam Philippens, editorial staff

Whenever you think of inventions made for space, rockets and satellites will most likely pop up in your head. However, a lot of different objects or methods exist that were initially invented for space travel, but have now been transformed to material used on a daily basis, on Earth. Spoiler alert: NASA basically invented all of them.

“Spoiler alert: NASA basically invented all of them.” Imagine: It has been a week since you were standing at the gate on Schiphol, waving your best friend goodbye. Why on Earth (pun intended) did he have to go to Beijing for the next semester?! You are always in desperate need of his advice, jokes and stories. Luckily, thanks to NASA, you have no fear of missing out on all of those. You can simply make a phone call to the other side of the world and chat for hours, if you like. There had not been a man on the moon yet, but NASA had already invented satellites which enabled communication with people on our planet. This, of course, required long distance telecommunication technologies. Currently, about 200 satellites that make use of these technologies orbit around the Earth. This invention allows us to call either our neighbors or our best friends in China, by handling an February 2017

enormous amount of messages each day. Well done, NASA. If you only see the inside of a gym on snowy July afternoons, this invention may not be for you. However, if you belong to the Usain Bolts of this planet, you may be using this innovation every day or week! Every athlete is aware of the importance of high quality sports shoes. For the Apollo mission, NASA created special boots that made use of a spring technology resulting in less impact on the astronaut’s feet while, at the same time, having more ventilation. Companies copied and adjusted this technology in order to provide better athletic shoes for less injuries and greater performances. Maybe Usain should write NASA a thank you note…

Here is something they don’t tell you in the Building Physics courses, but would have made the lectures a lot more interesting: we thank insulation in our buildings to space travel! Since the temperatures tend to get somewhat extreme in space, NASA was forced to invent a way of making the spacecraft for the Apollo mission resistant to these temperature 37

en Theme

Urban Legend: NASA spent millions on a space pen while the Russians used a pencil.

differences. The radiant heat shield was one of the most important inventions that resulted from this situation. Where NASA started with the creation of insulation, construction companies elaborated this design further which has led to our homes being nice and cool in summer and comfortably warm in winter.

“Write NASA a thank you note” It is the nightmare of every teenager. The biting in pink blubber for a print of your teeth, not being able to eat due to the pain, those horrible elastics that always snapped and, of course, the endless storage of food scraps that always got stuck between the brackets. Braces. Since Doutzen Kroes would probably be the only one still looking stunning with braces, nobody’s face improved with those shiny metal objects in their mouths. Luckily, for brace-wearing teens, there is a different 38

option available: invisible braces. In order to protect some crucial parts of heatseeking missile trackers, NASA invented a material called translucent polycrystalline alumina (TPA). A different company, Unitek, discovered that TPA was strong enough to use in braces. This invention became an enormous success in the orthodontic world and many nervous 13 year olds nowadays choose this more aesthetically satisfying option. Goodbye shiny metal! Without NASA, your life on our beautiful planet would not be the same. So, whenever you are calling your friends on the other side of the world, comfortably jogging around the park, not freezing to death in your house during winter, or still looking fabulous even with your braces on, take a moment to thank world’s most inventive space agency for making all that happen.

A few more inventions by NASA and their engineers: • Smoke Detectors • Artificial Limbs • Solar Panels • Land Mine Removal • Cochlear Implants • Aircraft Anti-Icing Machine • Infrared Ear Thermometers • The Super Soaker (A water gun

Editorial Note: It's funny that the Super Soaker is the most succesful of all.

February 2017

Theme

Space Travel in Noordwijk?! Space travel has always been a hot topic. We all know about the big countries and organizations that are sending men to the moon. Now, what if I told you the Netherlands actually holds a prime position in space travel industry? Allow me to share the fruits of my extensive research. Text: Manon van Hastenberg, editorial staff. Image: ESA

European Space Travel Let’s start at European level. The ESA – European Space Agency – is the intergovernmental organization responsible for the development and exploration of space travel, with facilities located in the Netherlands, France, Germany, Italy and Spain. Additionally, the ESA provides new products and services for the European citizens through its space discoveries. By combining the budgets of all 22 member countries, Europe is able to have space programs that individual European countries could never afford. ESA’s satellites are meant to teach us more about the Earth, the space around it, the solar system and our galaxy. ESA also develops technologies that use satellites to improve Europe’s position in the space industry. Not all members of the European Union are associated with ESA. At the same time, not all members of the ESA are part of the European Union. ESA is an independent organization, but it does maintain close relations with the EU through several agreements. Both organizations follow a shared European strategy for space travel and research and work together on the development of a common European space travel policy.

“The incubator of the European space effort.” February 2017

ESTEC The headquarters of the ESA is based in Paris, which is where the decisions are made regarding policy. The largest department in Europe is ESTEC – European Space Research and Technology Centre – and it is situated in Noordwijk! This is the technological research center and the place where the ESA’s satellites are being designed and developed. Employees describe it as “the incubator of the European space effort”. Satellites made in Holland? Who knew… So what does this ESTEC department exactly do in Noordwijk? On their own website (www.esa.nl) they mention four pointers on which all their work is based. These are: developing and managing all types of ESA missions (science, exploration, telecommunications, human spaceflight, satellite navigation, and Earth observation); providing all the managerial and technical competences and facilities needed to initiate and manage the development of space systems and technologies; operating an environmental test center for spacecraft, with supporting engineering laboratories specialized in systems engineering, components and materials, and working within a network of other facilities and laboratories; supporting European space industry and working closely together with other organizations, such as universities, research institutes and national agencies from ESA Member States, and cooperating with space agencies all over the world. Buzzy as a bee, I would say. 39

en Theme Space Expo in 1990. The Space Expo is the first permanent space exhibition, its main purpose being educating Europe on the tasks of the ESA and the progress of Europe in space travel. In short, the Netherlands is a way more crucial player in space travel industry and research than one might think. Our own Noordwijk is the base for Europe’s biggest space travel projects and developments of space technologies. Looks like we Dutchies finally found another way to get high.

Rosetta was a space probe built by ESA. It was launched on March 2nd 2004 and was meant principally to performe a detailled study of a comet. Thanks to an extended family network, the Intermania came in contact with one of the members of the team that lead the probe until its very last day. Gabriele Bellei, Italian flight dynamics engineer, describes the last operation of the probe.

The Last Night of Rosetta Through the eye of a flight dynamics engineer Darmstadt, Germany, 3 AM. The entire city is silent, but there is a place where frenetic activity is taking place. It is called ESOC, the European Space Operations Center. In a large room full of computers, four big screens are illuminated with the pictures of a strange, duck-shaped piece of rock. “These are the last images we’ll ever get from the comet 67P”

space

Noordwijk is the Place to Be Seems to me that basically everything the ESA does happens in Noordwijk. Not only are satellites and other space technologies (more on p. 37-38 ) designed and developed here, this is also the base for open communication with other space organizations and educational facilities in Europe. It allows the ESA to function smoothly and it is really the heart of the organization, as the ESA visitors’ center is also located in Noordwijk. Since ESTEC is really keen on education, they founded the

February 2017

Theme says Gabriele, Flight Dynamics consultant. “They are fundamental to navigate Rosetta down to the surface”. They call it controlled impact, that means the satellite will finish its mission landing on the comet. “Here in the Flight Dynamics team, we have a big responsibility. We need to tell the satellite exactly where to go and where to point the

tasks and to keep a very positive mood, even when situations become troublesome. That sometimes just happens, a comet is not always friendly. It throws dust and gas at you without notice, and we need to react quickly to keep the satellite and its delicate scientific instruments safe. However, there is also time to sit together and joke over our cultural

“...a comet is not always friendly.” instruments, with the uttermost precision. And we have very little time. To do this we use really sophisticated software that we develop ourselves”. The team members look very focused on their activity. They come from England, Belgium, Spain, Germany, Italy and many other countries. “The cooperation within the team is very important. We need to take quick decisions, to coordinate our

February 2017

differences, like a few hours ago while eating a pizza before the shift”. Now that the last commands to the satellite are sent, the atmosphere is more relaxed. “There’s a bit of sadness, this mission was an exciting and unique experience. Whatever is going to happen up there, it was a great example of where international cooperation in Europe can bring us.”

Nepnieuws

Delphi Vol op Carrière Activiteiten Soms passeren berichten de nepnieuwsdetectoren op de Intermania-redactie. Onze excuses voor eventuele effecten die dit bericht op de uitslag van de aankomende Tweede Kamerverkiezingen zou kunnen hebben. Tekst: Bas van Rhenen, derdejaars student P&T

Pieter Loonen heeft in AV#153 en #154 zijn punt duidelijk gemaakt. Er komen te weinig Intermate leden naar de belangrijkste activiteiten van Intermate: de carrière evenementen! Want ja, het is wel je toekomst waar we hier over praten hè. Zo had de time management cursus van YSE maar een schraal aantal inschrijvingen. Wat is hier nu allemaal aan de hand en hoe heeft het ooit zover kunnen komen? Als we omstanders vragen waarom ze niet een middagje vrij kunnen houden voor zoiets belangrijks, wordt het al snel duidelijk wie de boosdoener is. Een random sjaars reageert boos: “Dan sta ik in de rij voor tosti’s!”. Maar niet alleen eerstejaars blijven weg bij de lunch lectures en andere carrière-gerelateerde activiteiten. Ook bacheloren zelfs master studenten lijken niet meer veel waarde hieraan te hechten. Joost Sanderink vertelt: “In de pauzes heb ik belangrijke vergaderingen van InterT.E.A.M. en daarna heb ik mijn favoriete bouwkunde college dat ik absoluut niet wil missen.” Het blijkt: misschien zijn studenten wel geïnteresseerd in hun toekomst, maar willen ze zich er pas in de toekomst mee bezig houden.

proberen leden naar carrière-activiteiten te krijgen! Tja, dat Intermate op maat, het kende gewoon geen maat meer. Daarom treffen we rigoureuze maatregelen: we gaan aan promotie doen! Daarnaast zullen er alleen nog maar carrièregerichte activiteiten georganiseerd worden, niks anders. Dan móeten ze wel komen haha!” Naar verluidt zullen commissies niet gaan verdwijnen, maar zullen deze geïntegreerd worden met de PRV’s.

“We treffen rigoureuze maatregelen: we gaan aan promotie doen!” De prognose is dat lunch lectures weer druk bezocht zullen gaan worden, bij iedere carrière-activiteit zal een loting moeten plaatsvinden. Leden zullen inzien dat deze events niet alleen voor henzelf goed zijn, maar ook nog eens voor de vereniging! Bedrijven zullen weer inzien dat Intermate meer kan dan ‘Godverdomme’ schreeuwen.

“Dan sta ik in de rij voor tosti's!” – random sjaars Dit was dé eye-opener voor Delphi, het 33e bestuur der sv Intermate. Joris van Rijn, voorzitter, legt uit: “Afgelopen BV hebben we besloten om nu eens wel te gaan 42

Misschien komen we zelfs van ons hippie-imago af en zien andere technische majors ons voortaan ook als volwaardige studies... February 2017

Column Hub

Personal Space & the Big Slang Theory In outer space we all seem to be related to a pattern of stars. Due to our birthday we get a certain constellation sign. Mine is Cancer, which is symbolized by a crab and is called Kreeft (Lobster) in Dutch. I prefer either crab or lobster, since Cancer obviously sounds more like a bad sign than a constellation sign. One characterization of the Crablobster which I can personally affirm, is best described by the very official saying: “there’s no place like home sweet home”. It will take something before I voluntarily leave the house. Loyal Intermania readers will remember my preference for studying at home over attending lectures. However, I must also take the role modeling of my dad into account. He loves reading and listening to music in his chillaxing classy replica fauteuil, hanging on the couch or sitting next to the fireplace. Although it is hard to determine the specific effect of his behavior, since we, in addition to half of our genes, also have our constellation sign in common. Besides, Crablobsters tend to be dreamy. I don’t necessarily need a galaxy to get inspired or wondered. Within the worldly limits there is plenty to discover and think of. In fact, I don’t necessarily need the complete world to get inspired or surprised. Taking language as an example, there is already so much diversity in the little Netherlands. There are so many parts in which people have specified the Dutch language in such a deviated way it becomes incomprehensible to others. Each county has its own extreme dialect. Imagine this 150 kilometer wide language barrier over the complete world. There appear to be so many languages in India that they talk English with each other, while I will only hear the same Indian accents as an ignorant outsider. Moreover, with personal influences, language becomes even more interesting. It goes beyond formal linguistic restraints. It becomes a dynamic concept that is open to anything and can be shared with everyone without being possessed. It no longer consists of specific languages, dialects or accents, but it becomes a connection between persons. I think that’s why we adjust our speaking language while talking to people we know well. In order to make us feel bonded and a little at home; regardless of location or constellation. February 2017

“I don’t necessarily need a galaxy to get inspired” –Hub

Foreign Affairs

Norway vs Sweden Ashly and Bas spent the past semester in Norway, while Tom and Thomas enjoyed their stay in Sweden. Specially for us, they compared these two beautiful Scandinavian countries. Text: Bås Kil, Töm Pennings, Thömås Ofman and Æshly Berghuizen, Master students

Prices and going out First Scandinavian prejudice: everything is extremely expensive. Unfortunately, this is partly true, although there is quite a big difference between Sweden and Norway. Going out and life in general in Sweden can be a little expensive. Thankfully for us, the Göteborgare invented something called ‘After Work’. When getting back from work on a Friday afternoon, a lot of pubs and cafés have a cheap deal for beer and food or just have discount on drinks. Our favourite After Work was at King’s Head, where you would get a free buffet if you would order at least one 33SEK (3.50 euro) beer. To put the difference in price level of Norway and Sweden in perspective: from Trondheim there are free busses across the Swedish border to do your groceries. So to keep life in Norway affordable it’s important to be careful with what you’re eating (drinking is never affordable). Luckily, there are plenty of tools to help you with this, like the Mattilbud app (literal translation: food discount app). This app keeps track of all discounts in the supermarkets and sorts them into helpful categories. So if you really do need that cucumber, you know where you have to go to be able to afford it! As already mentioned, drinking is never affordable, so going to a bar/pub will always be a very costly occasion. Luckily, Trondheim has a lively student community with flat parties where a drink will not cost a thing. Also, a lot of the wine is homemade and, therefore, quite cheap. 44

Food Foodwise Norway is mostly known for its salmon and Sweden is almost a synonym for meatballs. However, next to these, Swedes have some other very interesting foodrelated traditions. Every year in august, some – often called crazy - fish-lovers feast on surströmming (fermented herring). Furthermore, every Thursday for the last 800 years, the seemingly strange combination of pea soup and pancakes has been on the menu. Does this sound a little too adventurous for you? Don’t worry, just make sure to grab a “Fika” (typically a coffee and cinnamon roll) when you’re there! What about Norway? First and foremost, Norway’s salmon is great and something we have enjoyed a lot. When it comes to the rest of Norway’s cuisine, a Norwegian friend explained it like this: “Our food is really bad, so we just take the best from every other country”. This is really true, because we ate much more burgers, pizzas and especially tacos than anything that could be called Norwegian. But so did the Norwegians themselves, so can we really

February 2017

be blamed? The last Norwegian favorite is the ‘pepperkaker’ (gingerbread/speculaas) of which, for unknown reasons, the prices kept dropping throughout November and December. Coincidentally, this matched up perfectly with our upcoming exams

“When drunk, they open up like a tulip in the spring.” and therefore increasing consumption of pepperkaker while studying. Unfortunately, this is also how we regained all the weight we lost hiking through the Norwegian wilderness. The People Many say the greatest challenge for foreigners in Sweden is getting invited into a Swedish home. As they only talk while having fika or being drunk, this is indeed not an easy task. It has to be said though that when you get to know them a little better, they are actually great company! And oh, Swedish homes are amazing. Mission accomplished! When it comes to Norwegians, social interaction can too sometimes be quite a challenge. Not without reason the book “Social guidebook to Norway” is quite a popular read amongst internationals. It explains that Norwegians don’t do small talk (except about the weather), don’t speak to strangers, don’t sit next to someone they don’t know in the bus (they’d rather stand for half an hour) and don’t say goodbye when February 2017

they leave a party. These rules, and in general all other social rules, only apply when they are not drunk, however. When drunk, they open up like a tulip in the spring. The Country(side) So most things are unaffordable, people only talk to you when drunk and the food tradition involves fermented herring. We hear you thinking, why would you go there? There is one thing that is particularly attractive about all of the Scandinavian countries. Although Sweden consists mainly of pine trees and lakes, the abundance of nature never gets boring. Just on the outskirts of town, you can already find plenty of great walking trails. The north of Sweden can be quite cold sometimes, but the south is the Netherlands’ -5 degrees. Most importantly, Stockholm is so much better than Oslo. The capital, built on more than 20 islands, is a very special place and should definitely be on your to do-list. Indeed the capital Oslo might not be as good as its neighbours, but Norway is not a place you go to for a city trip (although Trondheim is quite a cosy place). It is rather the divers and absolutely stunning nature that will keep on amazing you. As a student in Trondheim, nature is always close. From hiking through mountains and forest areas in order to reach one of the university’s cabins nearby, to visiting the impressive peaks and idyllic beaches at the Lofoten islands in the north. About those cabins, Norwegians tend to spend a lot of time in those, with no running water and no electricity. So, as an international student, Norway gives you the perfect opportunity to find the real Bear Grylls inside you. 45

Afstudeerproject

Pakkerts Stage Tips Stagestress? Geen idee wat je wilt doen tijdens jouw afstuderen? Hoe vindt men überhaupt een stage? Afstudeerder Martijn Pakkert deelt zijn gouden tips voor het vinden van een stage én deelt zijn eigen ervaringen. Tekst: Martijn Pakkert, student Building Physics and Services

Als afstudeerder krijg je geregeld de vraag wat je nou eigenlijk aan het doen bent. Het grootste deel van de week zit ik op de High Tech Campus voor een afstudeerstage bij Philips Lighting. Het onderzoek dat ik daar schrijf is direct ook mijn afstudeerthesis. Ik onderzoek of verblinding door kunstverlichting tijdens het sporten je sportprestatie beïnvloedt. Dit is erg leuk omdat ik met professionele sporters mag werken en erg praktisch bezig ben. Maar ondanks dat ik daar in november mee ben begonnen, ben ik ongeveer een jaar geleden al begonnen met zoeken naar een stage. Waarom? Dat lees je hieronder.

“Afstuderen bij een bedrijf, lekker burgerlijk wel, maar erg goed voor je CV.” “Waarom zou je voor een afstudeerstage kiezen?” Ik ben een langstudeerder. Daar moet je zo af en toe eens voor uitkomen. Een propedeuse bij Industrial Design op zak is wel leuk. Twee jaartjes langer borrelen bij Intermate, ook leuk. Nadelige kanten heeft het ook wel, zoals een gebrek aan geld bijvoorbeeld. Een tweede nadeel, dat ik pas het laatste jaar heb ondervonden, is het constante gevoel van nuttige dingen moeten doen. “Als ik nú uitloop, escaleert het écht de pan uit”. Voor mij was 46

de meest nuttige optie een afstudeerstage. Hiermee zorg ik dat ik werkervaring heb voordat ik ga werken én zit er net wat meer druk op de deadlines. Een tweede reden is dat ‘we’ hier op de universiteit per definitie worden opgeleid als onderzoeker. Maar als ik zo om me heen kijk, denk ik dat de TU/e blij moet zijn als één op de tien studenten uiteindelijk onderzoeker wordt. Het bedrijfsleven vraagt andere skills van een sollicitant dan een onderzoeksinstelling zou doen, maar waar leer je die skills? Afstuderen bij een bedrijf, lekker burgerlijk wel, maar erg goed voor je CV. “Oké, ik wil een stage doen. Waar vind ik die?” Kansen pakken! Deuren openen! En andere inhoudsloze quotes! Ik ga proberen lessen te extraheren uit de manier waarop ik een stage heb gevonden. Laat ik voorop stellen dat dé perfecte stage niet iets is om je op vast te binden, dan valt het uiteindelijk tegen. Stel dus eerst voor jezelf op wat je leuk vindt, belangrijk vindt om te leren, en wat je eisen zijn. Binnen dat kader is er genoeg te vinden, geloof me. Je moet ook beseffen dat de geschikte stage voor jou al lang bestaat, je hoeft deze niet te creëren. Het enige wat je moet doen is hem ontdekken, en zorgen dat het bedrijf jou ontdekt. En aangezien we broekies zijn in het bedrijfsleven, kun je beter ervaren mensen om je heen inschakelen om die deuren voor je te openen. Dan hoef jij er alleen maar doorheen te lopen. De volgende tips zullen je daar (hopelijk) bij helpen. February 2017

Afstudeerproject TIP 1 Volg je op dit moment een interessant vak? Blijf dan na het college eens wat langer hangen om te kletsen met de docent. Laat de docent weten dat je naar een stage op zoek bent en dat je je in zijn of haar vakgebied interesseert. Dit werkt als een gulle oma op een goed rapport. TIP 2 Ken je burgers, bijvoorbeeld ouders van vrienden, die werken in een interessante sector? Ga daar eens mee om de tafel. Laat je omgeving weten dat je een passie hebt voor wat je wil. TIP 3 Wees niet bang om ambitieuze stappen te zetten. Ondanks dat die perfecte stage waarschijnlijk buiten handbereik lijkt, het is het sowieso waard het te proberen. Klussen aan een ASML machine of onderzoek doen binnen TNO? Het zal je verbazen op hoe veel verschillende manieren je bij de juiste persoon terecht kan komen. TIP 4 Zorg dat je รกltijd wordt doorverwezen richting je doel. Het staat een stuk beter om te mailen of bellen met een doorverwijzing, dan om uit het niets te mailen. Voorbeeldje. In het begin van mijn master heb ik het voor elkaar gekregen om wat lichtmetingen te doen op het voetbalveld in het Philips stadion en om daar een projectpresentatie te geven. Dit kwam doordat de vader van mijn vriendin in de gemeenteraad had gezeten met iemand die nu bij een sportinnovatie bedrijf werkt in Den Haag. Logisch? Nee. En juist omdat je dit soort dingen niet kunt voorspellen is het belangrijk om je omgeving te laten weten wat je wil en wat je leuk vindt. Dat waren ze al weer, de vier gouden stage tips van Pakkert. Hopelijk heb je er wat aan en vind je een leuke stage! February 2017

Puzzel

In het Midden Tekst: Colin de Bruin & Frank Vendrig, redactie

Horizontaal 1. Past na schiet of in 5. Zout gewas 11. Frans eiland 12. Plat midden-Nederlands 14. Met dit heeft men op 15 maart iets te doen 17. Lidwoord 18. Een luchtige oefening 19. Oude Japanse krijgsheer 22. Voertuig met vrijgevig laadruim 23. Per seconde 25. Internationale kamer van koophandel 31. Huiselijk ritueel 33. Fabrikant van audioapparatuur 34. Hier leert men over in 35 horizontaal 35. Na een blokuur WI en voor de grote pauze 36. Trademark 37. Uitroep 38. Dit dier staat weer in deze puzzel 39. Dichtgesmolten flesje 42. Kledingstuk dat kouder wordt 44. Koude gekruide saus 47. ”Noordwijk, we have a problem” 48. Hangt bij de Chinees aan de muur 49. Militaire rang 50. Sexy lengte

Verticaal 2. Ieders beste vriend 3. Rode Sesamstraatbewoner 4. Is FC Eindhoven – Helmond Sport er een van 5. Dit Engelse gewas zoek je niet 6. Vind je op een Ethiopische auto 7. Rauwe bouwstof 8. Saamhorige kledingwinkel 9. Coolere versie van 20 verticaal 10. Vormt samen met 45 verticaal een bos 13. Oude en wijze gelaatstrek 14. Zweeds automerk 15. Zullen Mars-gangers voorlopig niet ondernemen 16. “Pannenkoek!” 17. Oud betaalmiddel 20. Simpel bouwwerk 21. Krijgen landrotten tegen het hoofd 24. Zoektocht gestrand, toch een acroniem moeten tevoorschijntoveren 26. Groot en nat 27. Betalingsmethode 28. Belasting op de dommen 29. Engelse man 30. Roze goedje 32. Limburgse printerkoning 35. Begeerd door materialisten 37. Budget huismerk 40. “… Money, … Problems” 41. Elk carnavalsrefrein 43. Noot 45. Vormt een bos met 10 verticaal 46. Niet zomaar eentje February 2017