Looking back How did it get this far? How did this Intermania end up in your hands? Let’s take a look back. The last thing that happened: you found this Intermania on your doorstep when you came home, after riding your bike on Eindhoven’s dangerous roads. Do you remember? Before that, it was delivered to your home by a mailman, a proces which also involved numerous means of transportation. However, this is not the case if you came all the way to Intermate to pick it up yourself. To have all 625 copies delivered at Intermate, the printing company took a pallet and travelled from the south of Eindhoven to our campus in their truck. The materials they used to print had to be delivered to their office too, and so on and on. The point is, there is a lot of transport and mobility involved in the Intermania you are holding right now. And there’s more: we rode our bikes to ‘Huize LoCo’ (p. 12), flew to Scotland (p. 16), walked up two stairs in the IPO-building (p. 26) or all the way across campus (p. 46), and even surfed the internet (p. 44). Finally, we all travelled to Intermate to complete the edition and make a real, physical magazine out of all the written articles: if humanity was not mobile, this Intermania wouldn’t exist.
By now it is probably clear to you that the theme we chose for this edition is mobility. Mobility is a very broad concept: as you may have realized, you encounter it everywhere. Therefore, you can’t ignore or deny that there is innovation (needed) in this sector. As highways are getting fuller congested, cars are getting smarter. To me it is becoming more interesting since I got my driver’s license recently. I am now more aware of mobility and traffic when cycling through Eindhoven. Also, as a student I can travel through the Netherlands for free, but only if I, sadly enough, go by some sort of public transport, which often ends in chaos. It makes you think about other mobility solutions as well. Mobility is interesting from different perspectives: how does society react to it, how does it improve infrastructure? But also important: what does it do to the person, to the user, to you? In this Intermania you will find a wide range of mobility subjects. We’ve gone to great lengths to deliver you this edition: it has driven us crazy! I hope you are looking forward to read more.
Table of contents Business Bas
4*
The power of uncertainty
Relaxed Rutger
6*
Puzzles 33
Career Disinterest
8*
Smart mobility: three ways
34*
Cartoon: Meike Berkhoff
9*
Paper in the sky Fold your own fast paper airplane!
36*
Een Brabander in Den Haag 10 Lieke werkt in Den Haag en vertelt hoe dit verschilt van studeren. Huize LoCo & Villa Jettine
12
Bier verbroedert
14
Column: Hub Coumans
15*
Curly Coos and mighty Munros 16* Stan tells us about his foreign semester in Scotland. Posters en Plottwists
18
Maan in brand
20
Surviving in the Netherlands
21*
Column: Britte Bouchaut
23
Fact or fiction: Warsaw
24*
Theme: mobility A historian in IPO Mobility in the IPO-building
26*
Column: Jan Smits
27
Puzzel: In het midden
28
TU/eBike 38 De perfecte borrelruimte
39
De mobiele keuken
41
Tu/e racing teams
42*
Online shopping 44* What is the influence of online shopping? Mobiliteit op de campus 46 Is onze TU/e echt zo smart wat betreft verkeer op de campus? Gas geven 48 Paolo vraagt zich af of mensen eigenlijk wel autonome auto's willen. Sharing is caring
49*
Puzzle: Connect the dots
51*
Dagelijkse avonturen
52
Snowbility 54 Intermate's symposium
Sunshine and Rainbows 29* Do electric cars influence the world?
2
31*
56*
* English Articles
Intermania
Table of contents
“Research is needed to make really ‘smart’ decisions for mobility challenges.” - Tanja Manders, p. 34
54.
56.
12.
Colophon Intermania is the magazine of Study Association Intermate, home to the bachelor’s and master’s programs of the Department Innovation Sciences at Eindhoven University of Technology. The Intermania is released four times a year, with a total of 625 prints. Members of Intermate automatically receive the Intermania at home.
Content for the Intermania may be submitted in consultation with the editors. The editorial staff shall not be liable for any consequences arising from its content and reserves the right to, without notice, amend or not publish any submitted content. Articles may only be redistributed with permission of the editorial staff.
Study Association Intermate Address: Den Dolech 2, IPO 0.74 Postbus 513, 5600MB Eindhoven Phone: (040) 247 44 30 Website: www.intermate.nl E-mail: bestuur@intermate.nl Advertisements: extern@intermate.nl
Intermania Chief Editor: Editorial Staff: E-mail: Printer:
January 2016
Ileen Smits Ashly Berghuizen, Meike Berkhoff, Britte Bouchaut, Iris Huijben, Benedetta Malagoni, Bob Olde Hampsink, Anke van Rietschoten, Mats de Ronde, Alain Starke, Frank Vendrig, Colin de Bruin intermania@ieis.tue.nl Drukkerij Snep
3
en
Interview with the Commisioner of External Affairs
Business Bas
This edition we introduce Bas, one of the Commisioners of External Affairs. Ashly and Colin sat down with him and wanted to know if Bas is always a diehard negotiator or has a softer side as well. Text: Ashly Berghuizen & Colin de Bruin, redactie
Some people do not exactly know what a commissioner of external affairs (CEA) actually does. Can you explain what keeps you occupied every day? Essentially a CEA makes sure that sponsorships are acquired, meaning that he manages the contacts with companies. Often this is done in combination with career related activities. Many companies are looking for smart people, who can be found at study associations. What does that mean for daily business? What does a day at the office look like? There is no such thing for me, really. In general I’m able to plan my own day. I must say I really like that, because it allows me to decide on my own when to make contact with companies. As a CEA you’re mostly chasing recruiters and making contacts. The road from the initial to obtaining the sponsor money is quite a lengthy process. For our students it is all about becoming aware of your own career. Is that difficult? Yes, especially because it is hard to obtain attendees for lunch lectures and opinions about companies are difficult to change despite rarely being well grounded. I presume that now you are talking to companies a lot, where you have to explain what Psychology and Technology (P&T) students learn exactly. Most people find that difficult, but how do you deal with that? It is mostly difficult because Intermate covers very broadly educated students. Therefore I have to dig deep into company profiles and link that to the students they could be interested in, 4
while getting in touch with those students at our association. I emphasize to the companies that our students have both technical and societal expertise, while combining that with open and social personalities. That is useful to those companies. You now have a partner in dealing with companies. What do you believe to be the difference between the ways you both operate? Well, we both have different personalities, so it is safe to assume there is a difference. But honestly, I wouldn’t know how to answer this question. Our tactics aren’t really that different.
“Companies are not that scary in reality...” And who brings in the most money? In terms of the contracts signed right now, that would be Rutger. In January that would be me. I think overall it will be quite even. For SI it sometimes seems easier though, as sustainable and innovation are buzzwords for some companies. What are the most prominent obstacles for you as a P&T CEA? What do you find most difficult? The most difficult thing for me is that I often hear that companies need only so many interaction-designers. Therefore they don’t need to recruit more. I do try to explain that the students are more broadly educated and can easily engage with new material. The Intermania
Interview with the Commisioner of External Affairs ratio of our students to students from other faculties tends to be small in most companies. What do you learn by having talks with possible sponsors? For me personally, I learned that companies are not that scary in reality. I used to underappreciate the bigger companies in particular, but those don’t seem to be as bad as I previously thought. These are the companies that do the truly big projects, which I really like, while also having a nice working environment. How do you combine your own company with your position in the board? I started as a freelancer in high school at first, which became more and more serious over time. Since about a year before the start of my board year I started cooperating with Joris van Rijn. Because we are working together now, Joris is able to compensate for me at the moment, so we can balance each other out. On some rare occasions I have to leave the board room for an hour or so. But Intermate always has my priority! You appear to be busy with the SympoCie. What is it like to set up something like that? A lot of fun, but also a lot of research. Normally you would be able to look at what previous installments of a committee did, but that isn’t the case here. We did ask around
January 2016
“I try to show that I do what is asked of me and work hard.” at other associations, however. I believe the committee has some very capable members. The 22nd of March is the day it will take place, so mark your agendas! There will be nice speeches, wrapped into an original and interesting overarching theme. And what about your role in the board outside of the CEA role? I am seen as a person with a lot of ideas, sometimes weird and not always feasible. However, often it does lead to fun discussions. There are also some frustrations, which I am luckily less bothered by since my tasks as a CEA are fairly straightforward and standalone. I try to show that I do what is asked of me and work hard. Do you have any ideas about innovating the CEA function? Can we expect any cool ideas from you? I plan to set up a lighting case with Philips Hue Lights. It will be about lighting situations in the Internaat, run with help from Yvonne de Kort. It is very interesting because it is such a versatile room. How do you hope to be remembered in 5 to 10 years? As someone who has achieved some ambitious targets, such as the symposium or the professionalization of the way sponsorships are acquired through the information pack. Aside from that I would like to change the C(ustomer)R(elations)M(anagement)-system, so that it truly becomes a system where progress can be tracked easily. I hope that Intermate will be able to structurally bring in more sponsor money, for which we have hopefully laid the foundation. 5
en
en
Interview with the Commisioner of External Affairs
Relaxed Rutger
Bas is not the only Commisioner of External Affairs: Rutger is the one who is responsible for the sponsors of Sustainable Innovation. Colin and Ashly asked him about his experiences and responsibilities. Text: Ashly Berghuizen & Colin de Bruin, redactie, Images: Mignon Wuestman
Some people do not exactly know what a commissioner of external affairs (CEA) actually does. Can you explain what keeps you occupied every day? The most important task is the contact with companies. Going after companies, trying to plan meetings and then gaining something from this. At first I try to make contact with companies that are related to our study programmes. I may do this via people that studied here, or I’ll try to contact companies that have shown interest in our studies during the Wervingsdagen. Then I try to plan a meeting, and we look at how our students would fit that company. We may also negotiate to receive something like a sponsorship or career-related activities. And how does approaching a company work? Do you do this differently than Bas? How is your collaboration with Bas? We approach companies in more or less the same manner, Of course we’ve made a division in the companies we keep in touch with, but the manner in which we make contact is very similar. I think my collaboration with Bas is going very well. We use a handy CRM document (Customer Relations Management) in which we update what is going on with each company. Once every few weeks we discuss where we are, what still needs to happen, how we are going to tackle each task, and who is doing what. You’ve been busy for quite some time now. What do you take away from the meetings with companies? Of course it is always very informative to 6
be in contact with companies and to see how things work in such companies, but the most important lesson is probably that one does not have to be afraid, and that communication with these companies often happens in an open and spontaneous way. Also, it is very important to show some initiative, because companies will not approach you by themselves. How often do you have these talks? It depends. On average, once every few weeks. Of course we approach a lot of companies, but not all of them want to have a meeting with you. Sometimes we just have email correspondence or we’ll talk on the phone. In those cases we don’t have to visit them, but when we do, we have a great time, because it doesn’t happen all that often and we really get a good view of what these companies are doing and how they do it. What is difficult about being a CEA? In the contact with companies the initial contact is the most difficult, because the companies need to be convinced that we are interesting enough to deal with. As CEA I need to be able to explain why they need to be our sponsor and how they fit our studies, and why we are better than other studies and associations that also contact these companies. The initial contact is very important. It is a little frustrating sometimes that companies have difficulty understanding what our study programmes encompass and what they might gain from a contract with us. How good have you become in explaining Sustainable Innovation (SI) to companies? Pretty good. After a talk, it usually is Intermania
Interview with the Commisioner of External Affairs pretty clear what we do. What we often see beforehand is that companies do not have a good idea of what SI is. I am also part of the SI promotion team for potential future students. Of course this is a different talk than I would have with a company, but I think that I have become pretty good at explaining what SI is and what a company might gain from us. The more I do it, the better it goes. I also adjust the talk to what company I am talking to. For example, when talking to an energy company I won’t highlight the architectural specialisation of our study. Of course you are more than just a CEA. What kind of person are you outside of your function? I think I am a little more calm than average, but I do think I do a good job and can explain myself clearly. Lately I have been taking more initiative than before. This in particular is one of the things I have learned. As part of the board I learned quickly that things are expected of me. To put it simply, things need to get done. Should Intermate stick with two CEA’s? Yes, it is really useful to have a CEA for both SI and P&T, as it helps to make our explanations of what we do within SI and P&T more specific. We really want to put ourselves on the map for companies. For example, a while ago we visited Witteveen+Bos with a group of people and gave a presentation. A kind of reverse lunch lecture really. Bas and I have laid a foundation for the coming years that would in principle allow the function of CEA to be fulfilled by a single person. So I don’t know if there will be two CEA’s next year. That is up to the next board. Can you talk about the symposium? How is it to set up something like this? Yes. This is the first year it is being organised. I really enjoy setting it up. It is one of the nicest things I keep myself busy with. Being the chairman of the SympoCie is very rewarding. A symposium like this has never been done before, so it is really interesting to January 2016
sort out how to do everything. I trust that it will go smoothly. Do you have any ideas or plans to innovate the function of CEA? Well, we already have changed it quite a bit this year. What we would still like to do is transition to a new CRM system that is much more user friendly than the excel sheet we are currently using. How do you hope to be remembered in 5 to 10 years? That we laid a good foundation for the function of CEA for the coming years, that we brought in more sponsorship money than ever, and that we organised some great activities.
7
en
en
SExCie
Career disinterest Being a student is often referred to as the most interesting and important part of one’s life. Some students also seem to use this time also to prepare themselves for the time ahead. The SExCie investigates why. Text: David Hordijk & Bas Merkens, Seminar and Excursion Comittee
“I will get a job anyway”. This reasoning the other hand, are likely to be interesting for illustrates a form of indifference towards only a few students, because of varying career in our association. Members are personal interests among different persons. not concerned about their future career Moreover, some activities are not considered possibilities. This seems to be the dominant as really study related. Gido van Rooijen attitude at Intermate. It makes you wonder: (master student IS) noted: “I haven’t really are students actually orientating themselves? seen any explicit application of our programs The Seminar and Excursion Committee in activities organized with a company”. looked into Intermate’s apparent disinterest One of the board members concerned with in careers, and also what role career related external affairs, Bas Schleijpen, acknowledges activities currently play in this matter. the culture that most students do not orientate While interviewing a few themselves towards their Intermate members, we put careers. “Students would “You'd better make this image to the test. Eline rather go to a party, than Hooijman (3rd year P&T) a career activity.” Besides, sure it's the most tells: “I’m more focused everyone should consider on what kind of master I’m what kind of contribution fun job you can get!” going to follow, but not our academic background so much on what happens could give when working after my master. However, in a company. that might be wise as well”. Similarly, Bas In order to make career-related van Rhenen (2nd year P&T) explains: “I am activities more standard, a new TU/e looking for a fun and interesting master, not career program is being established by the for one that will get me a job easily. I believe Federation of Study Associations and the that with a degree from a technical university, Graduate School. This includes a platform I will get a job anyway.” In their choice, most where all career activities are listed. The bachelor students focus entirely on the idea behind this platform is to provide master’s program itself, without considering career activities for every student, especially career possibilities. Bluntly put, a career for less or non-active members. seems to be some far away entity with which To conclude, Bas Schleijpen gives his students don’t have not much to do. advice: ”Think about your career and make This phenomenon might be the reason a sort of a list of requirements for the why some students rarely take part in career company or situation where you would like activities. On the one hand, some activities to work. Even though you will probably get are too broad for students that already have a job anyway, you’d better make sure a concrete idea of what they are looking for it’s the most interesting and fun job you in their future. More specific activities on can get!” 8
Intermania
Cartoon Meike Berkhoff
nl
Werkende
Een Brabander in Den Haag Lieke, bekend van haar columns, studeerde vorig jaar af bij Innovation Sciences. Inmiddels is er heel wat veranderd in haar leven. Ze is verhuisd naar Den Haag en daar volgt ze nu een traineeship bij de overheid. Tekst: Lieke van Son, trainee Rijksoverheid
“You can hear it in my accent, when I talk. I’m an Englishman in New York.” Een Brabander in Den Haag. Een student met een baan. Een fles speciaalbier tussen de wekelijkse boodschappen in de koelkast. Een tweedehandse Ikea-kast in een chique appartement. Een mix van student zijn en het burgerleven, de vastgeketende loonslaaf. Het klinkt erger dan het is.
“Ik fiets op dezelfde uit elkaar gevallen fiets naar mijn werk...” Op 24 augustus 2015 hing ik vers afgestudeerd aan de bar met iedereen die me lief is, zong ik karaoke en ging ik de bekende route, via de Happy Italy en de Baron, naar de Santé om te drinken op de mooiste dag van mijn leven. Op 1 september 2015 woonde ik in Den Haag en zat ik om 11.00 uur met mijn 30 traineekompanen voor de Minister van Economische Zaken (en viel ik bijna in slaap). Toch zijn er een aantal dingen niet veranderd. We borrelen hier ook op donderdag en hangen overdag in de koffiecorner. Bovendien fiets ik iedere dag een kwartier naar mijn werk, op dezelfde uit elkaar gevallen fiets en nog steeds met dezelfde rugzak om. Ik studeer nog tijdens de opleidingsdagen, alleen nu over alle ins en outs van de rijksoverheid. En ik werk ook nog steeds in projecten met groepen, alleen nu van 9u tot 6u in plaats van 10
11u tot 6u en in de weekenden. Met als groot verschil dat ik er nu voor betaald krijg. Wennen was het wel. Met 30 nieuwe trainees zijn we begonnen bij het Ministerie van Economische Zaken als Rijkstrainee. We volgen een tweejarig programma, waarvan gemiddeld 1 dag per week opleiding is. De opleiding gaat in op onderwerpen over de Rijksoverheid zoals: Wat is de rol van de ambtenaar in een steeds actiever wordende samenleving? Wat doen de uitvoerende en toezichthoudende afdelingen van de Rijksoverheid en hoe is de verhouding met beleid? Hoe ziet de begroting er eigenlijk uit? De opleiding volgen we met trainees van alle Ministeries (121 mensen). Daarnaast werk je tijdens de twee jaar van het programma op minimaal drie plekken, waarvan één verplicht buiten je ‘thuis’-ministerie is. Mijn thuisministerie is het Ministerie van Economische Zaken. Ook wel het ministerie van energie, van natuur, agro -en handelsverdragen, van innovatie en kennis, en van de ondernemer. Ik houd me bezig met dat laatste onderwerp, de ondernemer. Binnen de directie Ondernemerschap val ik onder het Programma Ambitieus Ondernemerschap, dat zich bezig houdt met startups, kleine innovatieve bedrijven met een business model dat internationaal impact kan hebben. Omdat ze radicaal andere oplossingen hebben of andere manieren om geld te verdienen is het een spannend onderwerp voor een Innovation Sciences student. Hoewel dit onderwerp nieuw is, kan ik het mezelf wel langzaam eigen maken. De uitdaging zit hem in iets wat ik van te voren niet had voorspeld. Intermania
Werkende Even een spoedcursus in afkortingen; EZ staat voor Economische Zaken, die had je vast voorzien. Minez staat dan voor de Minister van Economische Zaken, dat is ook nog wel te doen. Dan heb je de Stas, de staatssecretaris. De stas heeft een tas, net als de minez overigens. Die sluit op een bepaald moment (de actuele tastijden staan netjes online). Voordat de tas sluit, moet je nota in de tas zitten. Niet moeilijk, zou je zeggen.
“Ik heb Tweede Kamer vragen beantwoord...” Maar, je moet voor je nota ‘even schakelen met I&K (directie Innovatie en Kennis)’ en is WJZ (directie wetgeving en juridische zaken) wel aangehaakt? Dan kan je nota ‘de lijn in’. Die lijn gaat via mijn afdelingsdirecteur, via de directeur-generaal en als je pech hebt nog via anderen, naar de minister. Iedereen moet er een handtekening opzetten. Doet iemand dat niet, dan moet hij dus aangepast worden en weer ‘de lijn’ in. Ja de sluiting van de tas is best een dingetje. Een grote uitdaging is leren werken in een
January 2016
grote organisatie. Het weten wie wat doet is al een uitdaging. Het aanhaken (hoor mij ambtenaren-taal praten) van de relevante andere afdelingen en mensen is een nog grotere uitdaging. Dit proces strategisch inrichten om een bepaald doel te bereiken, is voor mij nog toekomstmuziek. Maar in drie maanden heb ik veel andere dingen wel geleerd en kunnen doen. Ik heb meegewerkt aan het maken van de startupbox, een online tool dat het voor startups makkelijker maakt om een passende regeling van de overheid te vinden. Ik heb een tekst voorbereid voor een interview van de minister. Ik ben naar Helsinki geweest voor het startupevent Slush en ik heb Tweede Kamer vragen beantwoord. Maar het belangrijkste wat ik geleerd heb in de Rijkstrainee-opleiding, en van de velen trainees die ons voor gingen, is om te proberen je authenticiteit en je eigen verhaal mee te nemen in wat je doet. De master Innovation Sciences en mijn ervaringen bij Intermate hebben ontzettend geholpen in het schrijven van mijn verhaal. Hoewel ik Eindhoven achter me heb gelaten, neem ik mijn verhaal met me mee. “Be yourself, no matter what they say. I’m an alien. I’m a legal alien. I’m an Englishman in New York.”
11
nl
nl
Intermania duikt onder
Huize LoCo & Villa Jettine In de serie TIW Cribs zijn we al heel wat tegengekomen, maar het waren allemaal studentenhuizen. Wat nou als je daar genoeg van hebt? Iris en Ileen zochten uit of samenwonen een geschikt alternatief is! Tekst: Iris Huijben & Ileen Smits, redactie
Wat doe je als je genoeg hebt van vervelende huisgenoten, stinkende badkamers en stapels met afwas op het aanrecht? Juist ja, dan ga je samenwonen! Wat, samenwonen? Toch niet nu al? Wil je wel zo burgerlijk zijn als student? Nou, je kunt ook samenwonen met een platonische vriend of vriendin. Je zou zeggen dat dit alleen maar voordelen heeft. Geen vervelende huisgenoten meer, geen rotzooi van mensen waar je niet eens mee omgaat, en dat de hele badkamer volstaat met shampooflessen die niet van jou zijn, lijkt ineens ook niet meer zo’n groot probleem. Is het samenwonen met zo’n een vriend of vriendin ook echt de hemel in het studententijdperk, of pakt dit toch anders uit? We vroegen dit aan Jette en Eline, die samen zijn gaan wonen in Villa Jettine, en Naud en Hub, die Huize LoCo bewonen. Om meteen te kunnen zien waar het over ging planden we een gezamenlijk diner bij Huize LoCo.
kerstboom, gemaakt van karton en wat groene takjes, is het pronkstuk. Daarnaast is het zelfgeschilderde schaakbord op de salontafel een troef waarmee Hub Naud kan inmaken. Als de jongens aan een spel beginnen, duurt dit soms dagen en worden er per dag maar enkele zetten gespeeld. “Wij hebben dan wel weer twee banken,” zo gaat Eline er tegenin. Of dit opweegt tegen de megagrote hangmat in de huiskamer van Huize LoCo blijft nog onbesloten. Ook het TV-meubel in Huize LoCo is alles behalve een Ikea bouwpakket. De grote breedbeeld-tv wordt ondersteund door enkele bierkratten met een doek erover. Ze zijn niet eens allemaal leeg, dus als je lekker een biertje wil tijdens het TV kijken of schaken, open je gewoon even het TV-meubel. Praktischer kan bijna niet! Over praktisch gesproken, daar kunnen de dames soms
De jongens tegen de meisjes Toen we binnenkwamen werd nog gauw de tafel leeggeruimd. “Hee, dit was ik al een hele tijd kwijt!” klinkt; dit geeft meteen weer hoe de eettafel er bij lag. Bij Jette en Eline gebeurt het ook wel eens dat er dingen kwijtraken. Voornamelijk sleutels en Eline’s studentenkaart, vlak voordat het tentamen begint, staan hoog op de lijst. Jette is een stuk geordender en zorgt er voor dat de tafel netjes blijft in hun villa. Bij de meiden is het dus wat opgeruimder, maar de jongens winnen het op creativiteit. Hun ruime woonkamer staat vol met van alles en nog wat. De geïmproviseerde 12
Intermania
Intermania duikt onder
nog wel wat van leren. Dat een ouderwetse handradio niet op een oven gezet kan worden in verband met smeltgevaar is ze inmiddels ook wel duidelijk geworden. De radio is een paar centimeter lager geworden, “Maar hij doet het nog steeds hoor!” Aldus de dames. Rol- en kamerverdeling Zo komen we er achter dat het samenwonen tussen mannen en vrouwen enkele overeenkomsten kent, maar ook veel verschillen. Zo heeft Hub wel eens ontbijt op bed gebracht voor Naud, die de vorige avond wat te hard was gegaan. Daarentegen spreken Jette en Eline nauwelijks met elkaar in de ochtend. Op deze manier hebben ze geen last van elkaar en elkaars ochtendrituelen en/of humeuren. Toen kwam natuurlijk de vraag hoe het zit met rotzooi en de schoonmaak. Het voordeel van met een vriend(in) samenwonen is dat, als je rotzooi tegenkomt, je weet van wie het is. Je weet dan tegen wie je boos moet worden of voor wie je het opruimt en dat maakt het een stuk minder vies. De welbekende poetsroosters die in menig studentenhuis voorkomen blijken hier niet aan de orde. Hoe het dan schoon blijft? “Wij zijn gewoon van nature twee hele nette jongens,” zegt Naud. De dames kunnen zich hier ook in vinden en kunnen zeker goed schoonmaken, zeggen ze. En de kamerkeuze, leverde dat geen problemen op? Nee hoor! Omdat Jette op January 2016
haar vorige kamer wel eens een muis tegenkwam, vond ze (vooral zelf) dat zij dit keer de kamer mocht kiezen. Eline vond alles best en tot haar verbazing koos Jette de kamer die zij zelf toch niet wilde. Bij Huize LoCo wging het ook prima. Hub heeft een grotere kamer dan Naud, maar beide heren lijken hier niet wakker van te liggen. Of deze onevenredige verdeling de macht in huis vertegenwoordigt, weten we tot op de dag van vandaag niet. Wat Naud wel heel terecht opmerkt is dat Hub natuurlijk wel zijn twee saxofoons kwijt moet kunnen. Deze zijn al vaak essentieel gebleken bij feestjes. Burgerlijkheid Zijn er dan geen nadelen aan samenwonen met een goede vriend of vriendin? Helaas blijken die er ook, in geringe mate, aanwezig te zijn. Eline merkt regelmatig dat het in het weekend stil is in huis, omdat Jette dan vaak weg is. Dan vindt ze het wel jammer dat er niet nog andere huisgenootjes zijn om gezellig iets mee te doen. Meer nadelen kwamen er niet naar boven, dus al met al kunnen we wel concluderen dat samenwonen met een vriend of vriendin voornamelijk voordelen kent. Toch zijn ze alle vier gewoon ontzettend burgerlijk geworden: Jette stuurde laatst naar Eline dat ze niet zonder haar kan en Naud wilde graag knuffelen en film kijken met Hub. 13
nl
nl
In 't Audt
Bier verbroedert Er zijn genoeg pennen, inkt en speeksel versleten aan schrijven waarom In ’t Audt meer doet dan alleen maar bier drinken. Jiayi vertelt jullie waarom In ’t Audt juist wél is gebaseerd op het consumeren van dit genotsmiddel. Tekst: Jiayi Zeng, In ’t Audt-lid
Je zult vast denken dat ik om de dinsdag in mijn oranje shirt loop (wat mij overigens wel staat vergeleken met de rest van het dispuut), omdat ik alleen maar kan denken aan welke biertjes Dirk voor ons op de tap heeft gekozen. Maar nee, ik draag dat shirt met volle trots omdat ik veel liefde heb voor mijn dispuut en mijn dispuutsgenoten, die ik zonder hulp van bier nooit zo goed zou hebben leren kennen. Daarom is dit stukje een ode aan het bier en in ons geval, speciaalbier.
“We zitten ook vaak met z’n allen aan één glas te lurken.” Als je wel eens in de Baron komt, onze kroeg op de Grote Berg, moet je maar eens omhoog kijken om ons logo te bewonderen. Je kunt natuurlijk ook gewoon in het Internaat rondkijken hiervoor. Het dispuut bestaat uit een stel ambitieuze en actieve Intermateleden, die al van bier hielden of tijdens hun dispuutstijd ervan zijn gaan houden. Elke keer als we in de Baron komen, heeft Dirk (de eindbaas van de Baron) twee of drie nieuwe speciaalbieren voor ons op de tap. Naast het tapbier, wordt er ook regelmatig naar de koelkast gelopen om een bijzondere fles tevoorschijn te toveren. De leden concurreren ook onderling met elkaar door de gedronken bieren bij te houden via social media, namelijk via de app Untappd. Vaak wordt er een mooi 14
verhaal verteld bij ieder bier door onze bierkenner Paul, of anders wel Dirk. Het blijkt nu inderdaad dat we flink wat biertjes consumeren en dat is ook goed aan ons te zien. Gelukkig geeft het ons weer hoop als we twee maal per jaar onze reünisten zien – met het nieuwjaarsdiner en het dispuutsweekend. Bijna alle reünisten hebben weer een mooi, slank lichaam doordat ze niet meer iedere twee weken aan het speciaalbier zitten. Precies deze twee-wekelijkse traditie geeft een verklaring voor het feit dat In ’t Audt-leden vaak zijn voorzien van wat overtollig vet. Maar dit overtollige vet is alle moeite waard. Niet alleen genieten we met z’n allen regelmatig van heerlijke speciaalbiertjes. Het schept vooral een bijzondere band, een band die je alleen maar hebt met je dispuut. Want ja, als iemand een bier bestelt, wil er altijd wel iemand proeven om te checken of hij/zij het ook wilt bestellen. En als iemand een bijzonder biertje bestelt, wil iedereen het proeven. We zitten dan dus ook vaak met z’n allen aan één glas te lurken. Dankzij het bier wordt de sfeer nog beter naarmate de avond vordert. Dankzij het bier worden diepste geheimen en roddels gedeeld. Dankzij het bier wordt ieders seksleven regelmatig ondervraagd. Dankzij het bier worden de beste, verlichtende gesprekken gevoerd tot diep in de nacht. Dankzij het bier is er broederschap. Ja, bier verbroedert! Dat is de wijze les die wij, als In ’t Audt, aan jullie mee willen geven. En ja, In ’t Audt is meer dan alleen bier drinken. Maar uiteindelijk bouwen we de bijzondere vriendschappen op bier. En wel speciaalbier voor een speciaal dispuut. Intermania
To Fixie or not to Fixie Although ‘transportation’ sounds mainly as a mere functional activity, it can also contribute to your appearance and looks. Everyone understands the difference between driving a big Rolls Royce and a rusty granny bike. It might seem that, for hipsters and alternative folks, growing a beard and wearing alternative tripping flower-printed clothes would be enough to get that cool appearance. But it’s not. The ultimate mean of transportation that properly fits their looks and lifestyle is the fixed gear bike; a.k.a. the Fixie. Mind you, I’m not talking about the racing bicycles most of the (wannabe) hipsters travel by. Although it seems cool, it’s not the real deal if the pedals are not directly linked to the chain (hence, the key property of a Fixie). Fixies are beloved for their simplicity, natural mechanics and authenticity. Before they became popular, they were used by urban postmen in America. The advantage of the direct link of the pedals to the chain is that you don’t need brakes. With some skills, you don’t even need to dismount for traffic lights because you just wait in a sur place (keeping your balance). An important drawback of these brakeless bikes is that they aren’t particularly safe, especially if you use them like the American messengers did: crisscrossing through the crowded traffic to deliver mail and packages as fast as possible. But to be honest, neither is speeding with 260 km/h in your Ferrari. So, when it comes to transportation it is not surprising that safety is being traded against appearance, not to mention swag. The ultimate hipster mean of transportation has another requirement. Even if one owns a fixed gear bike, it is still not socially accepted by the Fixiecommunity if the bike is some ready-to-use bike shipped from China. A genuine fixie should be built and tweaked by the owner himself. I made one myself too. Not to become a real hipster, but I thought the simplest type of bike was the most convenient to use (to be honest, also because my dad is a huge fan). Anyway, since I know what a Fixie is supposed to be like, I somewhat despise the wannabees on the road with their geared or single-speed racing bikes. Maybe just because I’m jealous of the fact they can shift gears and don’t have to pedal all the time. I must admit I don’t use my Fixie that often. In this country, without mudguards, kickstand and a regular ring lock, it turned out to be not that convenient. Not to mention the continuous fear that the precious rims might get damaged or stolen. So, besides safety and swag, there is another trade-off factor: convenience. And most of the time I take my slackened image for granted, leaving my Fixie at home to just ride my dull rickety grandpa bike. January 2016
Column Hub
“When it comes to transportation, safety is being traded off against appearance.” –Hub
15
en
en
Foreign Affairs
Curly Coos and mighty Munros A semester abroad includes far more than just following some subjects at a foreign university. It is a journey that you'll remember the rest of your life. Stan shares his experiences of charming Stirling. Text: Stan van den Broek, student Innovation Sciences
Welcome in Scotland, the land where dads put on their fanciest kilts for their child’s graduation ceremony, having a pint of lager to go with your dram of whisky makes perfect sense, and the cows have hairs so long and curly they would not be out of place in an Andrélon commercial. Not a bad place to spend your international semester, I can tell you. Before embarking on your exciting journey abroad, you never really know what to expect. Is this semester really going to be about studying? Am I going to be able to make some new friends? How will I be spending
within easy reach, as well as the rugged and mighty landscapes of the Highlands. Stirling itself has plenty to offer as well, providing a nice balance of pubs, shops and historic attractions. Located on a beautifully green campus that would make the mouths of the creators of ‘De Groene Loper’ water, the university itself is worth a visit as well. However, an international semester is about much more than just studying in a place different than you’re used to. For me, it is most importantly about exploring a new country with new people. From the malt whisky bar “the Curly Coo” in Stirling to the
my free time? In my case, these thoughts have barely crossed my mind since I arrived in picturesque Stirling. As I settled in this rather small but at the same time very lovable city, I knew I had made the right decision. Situated in the heart of Scotland, both the engaging cities of Glasgow and Edinburgh are
beautiful valley of Faerie Glen on Isle of Skye, Scotland is truly a feast to explore. While public transport is rather expensive and rental cars are difficult to come by if you’re younger than 23 – yes, I am that young – I grasped every opportunity I could to make trips and go on hikes. Hence, I quickly decided to join
16
Intermania
Foreign Affairs
the Mountaineering Society, allowing me give you the impression of approaching the more than once to view Scotland’s curves end of the world. from new vantage points. Still, when reaching a local hospitable In that respect, my semester highlight was pub for a dram of Scotch after a long walk, the weekend in Glencoe, claimed by many to you will be warmed up in no-time. While I be the finest Glen (i.e. valley) in the Highlands. am used to a better and cheaper range of Simply driving there was already amazing, beers in the Netherlands, Scotland’s whiskies as the autumn colours of the orange-brown have provided me with a fine alternative. moorlands made me feel I was driving on From the smoky Laphroaig’s to the sweeter Mars – albeit with a few Deanston’s, I learned that more sheep. Up in the hills, there is quite some variety the weather is incredibly “The autumn colours in the Scottish water of life. unpredictable. While you Stirling’s very own whisky made me feel I was might be hit in the face by bar has left me coming back gusts of wind and rain one for more in and of itself, with moment, it is not unlikely to driving on Mars.” over 120 different single be sunny with opened up malts to choose from and skies the next. When you’re a knowledgeable barkeeper lucky enough to have a clear view on top, you that is as warmheartedly welcoming as she will be able to see Scotland’s true beauty at is small. its most exposed. Though the hikes were a With my semester abroad drawing to a pain at times, the feeling of accomplishment close, I am very glad to have been able to and the views along the way have made it come to Stirling. It’s a city of manageable worth it for me every single time. Although size with plenty of opportunities to have its Munros – mountains over 3000 feet high a drink or explore historic places, situated – can’t quite match the peaks of the Alps in in a gorgeous and easily accessible country. terms of altitude, Scotland’s landscapes are Relatively close to home, but amazingly so vast and rugged that they can definitely different at the same time. January 2016
17
en
nl
Sneak Review
Posters en Plottwists Elke editie sturen we twee sjaarzen naar een onbekende (een misschien wel spannende) film. Sanne en Sietske waren dit keer aan de beurt. Laten we kijken of ze deze spanning wel aan konden. Tekst: Sanne van der Laan en Sietske Wijffels
Een berichtje van papa Koos in de WhatsAppgroep van Introweek-familie appeltjes groen: “Hoi! Zijn er hier mensen die het leuk vinden om naar de bioscoop te gaan?” Naar de bioscoop gaan is altijd leuk, maar dan moet er wel een goede film draaien natuurlijk. Sietske roept dat het haar wel tof lijkt, maar dat ze zich niet bepaald een kritische filmkijker kan noemen. Oké, eigenlijk is dat gewoon een slap excuus. Ze is namelijk een verschrikkelijk mietje als het gaat om ook maar enig schrikmoment in een film. De allerkleinste schrikmomenten, hoe voorspelbaar ze ook zijn: Sietske schrikt. Hoe groot is de kans dat je in een Sneak Preview een horrorfilm of thriller te zien krijgt? Ze wil het risico eigenlijk niet lopen. Sanne daarentegen is gelijk super enthousiast. “Sanne, zeg even tegen je zus dat ze niet moet miepen en gewoon mee moet
18
gaan.” is de reactie van Koos op Sietske haar pogingen om er onderuit te komen.“Siets, niet zo miepen.” zegt Sanne waarop ze vervolgt: “Ohnee wacht!” Dat kon wel wat subtieler: “Siets, date?”. Is er een betere tijdsbesteding op een regenachtige dinsdagavond dan naar de bioscoop gaan? Nee, precies. Dit is voor ons de eerste keer dat we een Sneak Preview bezoeken. We lopen daarom dan ook vol spanning de bioscoop binnen. Omdat Sietske het al Spaans benauwd krijgt bij het idee alleen al van een horrorfilm of een film waar bloed in voorkomt, is er bij haar een vleugje angst te bespeuren. De angst is reëel. Zo vertelde Sanne namelijk dat ze de bekende Kijkwijzer-symbolen bij de Sneak Preview van die dag al had gespot op de site. Geen goed teken. Geweld en angst zijn in de film aanwezig en daarom worden kinderen onder
Intermania
Sneak Review de 16 jaar niet toegelaten. We nemen allebei een flesje cola om de spanning te bedaren; een two-pack waarbij we een gratis Hunger Games poster krijgen, want wie wil dat nou niet? Het geluk staat aan onze zijde deze avond: we krijgen zelfs twee posters mee! We lopen de bioscoopzaal binnen en zoeken onze stoelen op. De welbekende reclame van een half uur begint en we wachten het rustig af, speculerend over welke film we te zien gaan krijgen. Stiekem hopen we op de nieuwe Star Wars om de nerds onder jullie goed jaloers te kunnen maken. Dan start eindelijk de film... Na de eerste scène kijkt Sanne even naar rechts, trekt Sietske dit? We zien hoe een jongvolwassen man zichzelf voor een bus gooit, geen fijn beeld om mee te beginnen. Met de titel, Criminal Activities, kan het echter nog veel kanten op. Het begin van de film is chaotisch. Het gaat erg snel van hot naar her en het is niet helemaal duidelijk wat nou het idee van de film is. De introductie naar de rest van het plot lijkt wat afgeraffeld en is eigenlijk te kort. De drie beste vrienden van de overleden man treffen elkaar aan op de begrafenis. Om hun rouw met elkaar te delen gaan ze achteraf nog samen in een café wat drinken. Hier komt Noah in beeld, het sulletje uit de middelbareschooltijd van de jongens. Hij schuift aan, en interessante gesprekken volgen. Onder het genot van een joint komen de vier mannen op een idee. Ze willen geld gaan investeren in aandelen die erg goed lijken te lopen. Noah beweert dat hij wel snel aan twee ton kan komen om deze aandelen te kopen. De andere drie geloven hem op zijn woord, gezien Noah een rijke vader heeft. De zaken lopen echter anders dan gepland en er volgen een hoop problemen omdat Noah het geld geleend heeft van een maffiabaas (niemand minder dan John Travolta). In plaats van dat John eist om een terugbetaling, geeft hij een opdracht waarmee ze het verloren geld terug kunnen verdienen. Het komt erop neer dat de jongens gedurende 24 uur één van de gevaarlijkste gangleden moeten kidnappen. Dit brengt veel January 2016
stress bij de mannen, maar vooral komische situaties voor ons met zich mee. Achteraf viel het voor Sietske allemaal reuze mee. Het was gelukkig geen horrorfilm of thriller, en schrikmomenten kwamen er niet in voor. Er is maar één moment geweest dat Sanne haar mede-recensent mocht uitlachen, dit was omdat ze schrok van iemand die de deur van een wc open deed. We hebben gelachen om de film. De humor lag ons niet altijd even goed, vaak net iets te flauw of te grof, maar de onwerkelijkheid en absurditeit van de situaties waar de hoofdrolspelers zichzelf in weten te wringen is op zichzelf al erg vermakelijk. Richting het einde van de film zijn we al meerdere plottwists verder en wordt het verhaal alleen maar verwarrender. Van ons hadden de wendingen wel wat minder gemogen, alhoewel het verrassende effect ervan wel positief is. Door de veranderingen in het plot niet zo snel op elkaar te laten volgen en ze niet allemaal in de laatste paar scènes te plaatsen, had de warrigheid vermeden kunnen worden. Al met al hebben we een leuk avondje in de bioscoop gehad, hebben we kunnen genieten van een komische maar grimmige film en heeft Sietske een aantal persoonlijke stappen gezet. We zouden Criminial Activities niet zelf hebben uitgekozen om te gaan kijken maar voor de misdaadkomedieliefhebbers is het zeker de moeite waard. Nu gaan we onze posters opplakken.
• • •
• • •
Titel: Criminal Activities Regisseur: Jackie Earle Haley Acteurs: Michael Pitt, Dan Stevens, Christopher Abbott, Edi Gathegi, Jackie Earle Haley (regisseur) en John Travolta Duur: 94 min Genre: Misdaad, Komedie, Thriller, Drama IMDb Rating: 5.8
19
nl
nl
Borrellegende
Maan in brand De borrel heeft vele mooie biertjes in de koelkasten staan. Achter die mooie biertjes schuilt vaak een nog mooier verhaal. Deze editie vertellen Jolijn en Martijn de legende van de Maneblusser. Tekst: Jolijn van de Laar & Martijn Pakkert, borrelcommissie
Henk werd op een nacht wakker na een vreselijke nachtmerrie. Bezweet kroop hij uit zijn bed omdat hij had gedroomd dat hij ontslagen zou worden. Hij werkte nu al dertig jaar en dacht dat hij wel carrière zou kunnen maken, maar in die dertig jaar had hij nog nooit iets gepresteerd. Diezelfde nacht schrok hij wakker. Had hij nou wéér een nachtmerrie gehad? Het was erg licht in zijn kamer. Maar geen gewoon licht, het was overal helemaal geel-rood. Was er misschien brand?! Yes! Dit was zijn kans. Hij sprong op en vloog de trap af. Schoot in zijn zelf-gefabriceerde brandweermannetjespak en pakte zo snel mogelijk de auto met zelfbouw-watertank op het dak. Ook zat er een ladder op het dak van de auto, zodat hij niet alleen een brand kon blussen maar ook mensen kon redden. Hiermee zou hij gegarandeerd de held van het dorp worden. Hij racete weg met de auto maar zag nergens rook. Na drie rondjes rondrijden in het dorp realiseerde hij zich dat er helemaal geen brand was. Hij stapte verbaasd de auto uit en keek recht naar boven. De maan was vuurrood en verlichtte het hele dorp in verband met dichte mist. Maar dit was de ultieme kans voor Henk. Hij reed naar de dichtstbijzijnde berg en parkeerde zijn auto op de top, schoof zijn ladder uit en probeerde zo dicht mogelijk bij de maan te komen. Hij verhoogde de druk in de watertank zodat de waterstraal zo ver mogelijk kwam. Hij wist zeker dat hij hiermee de maan wel uit zou krijgen. Boven op de ladder, met de waterslang in zijn handen, zette hij de slang open. Met een 20
klap schoot hij naar achter en het water naar voren. Henk kwam hard op de grond terecht en raakte buiten westen. Toen hij eenmaal bij kwam zag hij even niets, alles was zwart. Hij begon steeds wakkerder te worden en toen besefte hij zich had hij geen rode gloed meer zag. Alle bewoners kwamen hun huis uit en zagen Henk van vreugde op de berg springen en juichen. Hij had de maan geblust. De 56 -jarige werkloze Henk, de niksnut van het dorp, had het gewoon gedaan. De volgende dag stond Henk met zijn glunderende gezicht op de voorpagina in de krant. Heel het dorp wist het en was verbaasd maar trots. De donkere nachten van het dorp waren nu écht donker. De zee was een golfloos poedelbadje geworden en iedereen was blij. Henk staat sindsdien bekend als de Maneblusser. Als ode aan Henk hebben de Mechelaars van brouwerij Het Anker een biertje gebrouwen met dezelfde naam. Maar of het verhaal nu echt gebeurd is, of dat het allemaal dronkenpraat is, is aan jou om te ontdekken. Drink dit biertje en kijk of de maan er nog staat! Intermania
Life in the Netherlands
Surviving in the Netherlands Moving to another country where you have to get used to a new culture is sometimes difficult. Mijael tells us about his experiences in Eindhoven, which appears to be a bit different than in Mexico. Text: Mijael Bueno, student Human Technology Interaction
I have been studying Human-Technology Interaction at TU/e for three months now and I can say that despite the ups and downs of living in a totally different country, it has been an enriching experience. Of course there are things that I miss of Mexico, but there are a lot of things that I really like about this country. I might even be thinking about living here for the long term. With uncertainty and excitement I took this life changing opportunity to take a dive into the Dutch culture. This is how I managed to survive my first months in The Netherlands. At the beginning, I thought I knew some important and basic things. Starting from day one, I noticed my lack of knowledge of how things work here was worse than I had imagined. I found out that you cannot compare the information you find on the internet with the actual experience of living here. I remember it was the evening of July 9th when I arrived for the first time at Schiphol Airport. I had way too many bags with me; three suitcases, one backpack and one guitar, and I had no idea of how to travel to Eindhoven. Of course, I did the same thing that I would do when buying bus tickets in Mexico. No card or automatic machine, I just went to the ticket office and I asked for a ticket for the next train to Eindhoven. I was really confused because my ticket didn’t say anything about which train to take or at which platform. l asked for help and a Dutch guy guided me and explained me how to travel by train. He also explained the check-in and check-out process to me, something that I had almost missed. One of the things that I love of the January 2016
Netherlands is that the friendliness of people: as an international I always felt very welcome in this country. I’m very grateful that there are always people willing to help others. During my first days in Eindhoven I stayed in the Blue Collar Hotel. I bought a bike to move around the city and to look for a place to live. The weather was nice and warm; it was nice to feel the kind of weather we have in Mexico. I noticed right away the intricate and complex system of bicycle paths, cyclists, traffic lights for pedestrians and bicycles, and so many other signs. I was not used to that at all.
“I have learned a lot like how to avoid bicycle accidents” The beauty and charm of these first days did not last long unfortunately. The next few days, I had no success finding an affordable place to live and I was spending all my days outside with weather that was not so nice anymore. It was slippery, wet and windy. I usually enjoy cloudy days, but the combination of bicycle accidents, being homeless and under the rain, made these days quite unforgettable. Days later I finally found a place to rent, but I could only get in from August 1st. I decided to wait and in the meanwhile I went to Nijmegen to spend my time with a Mexican friend that was living there. I took one of his bicycles and I went to different parts of 21
en
en
Life in the Netherlands the city every day: the city center, the river and the countryside. I was amazed by the possibility to travel safely to another city by bike, or even to Germany. I happened to be in Nijmegen during the ‘Vierdaagse’, an important event for the city. It is sort of a festival combined with a walkingmarathon-thing. At night there are numerous stages on many squares and parks with different kinds of music. Obviously, I spent
friends. In order to be able to drive around here, I had to learn the Dutch rules. Some of the street signs are similar to the Mexican ones, but others are totally different. Besides, some rules I was used to in Mexico don’t apply here. I struggled a bit, but in the end it was not that hard to adapt. Trying to combine other activities with the university is hard, especially because in my country I was used to semesters, not quartiles.
my nights at the Latin stage, maybe to avoid the upcoming cultural shock. In Mexico I was an active dancer, especially Cuban Salsa. I would go to congresses, competitions and perform. When I came here I was not sure whether I was going to have the opportunity to continue practicing. Dancing at the Latin stage, I met a lot of people from the Dutch dancing community and outside. When I finally returned to Eindhoven, I started to go out with some people that I met from this dancing community. Now, every weekend I go to Belgium, Germany and some cities of The Netherlands to some of the best Latin dancing events. Sometimes I go by train, but most times I go by car, renting (which is still cheaper than the train) or taking advantage of available seats in the cars of
But even if I have to dedicate a lot of time to the school, I’m managing very well by doing sports and go dancing in the weekends. I even officially started giving Cuban Salsa lessons at the TU/e sports center. I can say that each day living here has been an adventure. I have learned a lot in a short period of time, like how to avoid bicycle accidents, or to go to campus even when the weather is not so nice. I have a lot of friends, including internationals and Dutchmen. Still, I would like to improve my relationship with Dutch students more in the next quartile, something that I have found very hard here in Eindhoven. Nevertheless, I know that I still have to learn a lot of things, and I am sure that the next months will only get better and better.
22
Intermania
Meneer Zeiksnor Er was eens een oude meneer die het alleen maar kon hebben over irrelevante onderwerpen, puur om anderen te irriteren. En dat is gelukt! Wat een hel tijdens de training van de Wervingsdagen onlangs. Probeer je te luisteren naar de training, wordt de cursus omgetoverd tot een discussiecollege. Als ik dat zou willen, zou ik wel naar mijn gewone colleges zijn gegaan. Ik weet niet wat er aan de hand was, of waarom hij überhaupt een Wervingsdagen-training bijwoonde. Misschien had deze man last van een identiteitscrisis, waar hij zich wilde omringen door jonge bloempjes, om een poging te doen zijn eigen sporen van rimpels uit te wissen. Misschien was hij aan het dementeren en per ongeluk in Traverse beland. Ik weet het niet. Het enige dat ik weet is dat het niet erg fijn was om in de nabijheid te verkeren van deze betreffende persoon. Wat is er sowieso de laatste tijd met die bejaarden aan de hand? Hebben ze ineens allemaal het licht gezien door de feestdagen? ‘Vrede op aarde’, zou het toch moeten zijn? Waarom word ik dan iedere ochtend bijna omver gereden op mijn fiets door geradicaliseerde scootmobiel-terroristen? Waarom dringen deze oude besjes voor bij de kassa in de supermarkt met 20 pakken koekjes en snoepjes? Naast dat het ontzettend irritant is, is het ook onnodig. Realiseren deze mensen zich wel dat waarschijnlijk de helft van al die ingekochte zoete rommel toch niet wordt opgegeten? Want, laten we even eerlijk zijn, iedereen heeft het tegenwoordig toch veel te druk om nog bij zijn oude opa/oma of ouders langs te gaan met de feestdagen. Misschien is nog wel het allerergste, dat sommige Intermateleden ook een beetje op bejaarden gaan lijken. Onlangs zag ik iemand op de bank die nare gewoontes qua gadgets ook had overgenomen. Naar mijn idee lopen alleen ‘oudere’ mensen met een seniorentelefoon, maar bij Intermate zijn ze dus ook gewoon op de bank te vinden. Mocht deze persoon waar het om gaat zich nu toch ietwat beledigd voelen, dan nodig ik deze graag uit bij mijn oma om het goed te maken. Ook zij heeft nog 15 pakken koekjes in de kast liggen. Als die dan eindelijk een keertje opgegeten kunnen worden, houden we toch de kerstgedachte nog een beetje aan. Daarnaast hoop ik dat meneer zeiksnor volgend jaar zelf wordt verblijd met een bezoekje van zijn kinderen, hoef ik hem in ieder geval niet meer tegen te komen bij de Trainingsdagen. January 2016
Britte is Boos
“Naar mijn idee lopen alleen ouderen met een seniorentelefoon” –Britte
23
nl
en
Fact or Fiction
Fact or Fiction: Warsaw Last November thirty students and two supervisors went on the AFExCie trip to Warsaw, Poland. Some strange stories were brought home. Can you tell which stories h-AFExCie-ally happened? Text: Mahsa Nejatinamin, Toby Serier & Frank Vendrig, Images: Bram Verhees
To give you a summary of the visit to Warsaw: we visited some interesting companies, immersed ourselves in the culture, pursued other respectable activities and spent many zlotys. Besides, we did lots of other things, but some things did not actually, how you say, happen. And now the question to you is, which stories are true and which aren’t? Hostel, the thriller… Don’t you just hate it when the creepiest thing that could possibly happen, happens to you? It all began when Bart returned to the hostel one night. Two scary-looking Polish guys entered the building right after him and followed him right up to the third floor where the hostel was positioned! He entered the hostel and Bart, followed by the guys, went to the end of the corridor. This is a good moment to inform you that there were no locks on or in the rooms. Bart tried to ask the receptionist about the two guys, but was quickly reminded of the language barrier. We think the men had rooms there, but we’re still not sure!
rest was still decadently enjoying their lunch. Luckily, we still had some time to have a nice view of Warsaw, but we are wondering what is more strange: Toby arriving on time or a whole committee arriving half an hour late at their own activity? Teun got seriously hurt On a trip to a foreign city with a large group of students and cheap alcohol present, one must prepare for accidents. You’d expect someone to get robbed or punched. Luckily, none of this happened. However, Teun managed the unimagineable when he injured himself. He cut his finger walking down the stairs in the hostel, before going out to party. The whole group had to wait outside for thirty minutes as Teun was getting bandaged. He asked everyone to not let him drink afterwards, but we all know how well he tends to listen…
Toby was the responsible one Maybe it is hard to believe that at a certain moment Toby was the only one of the committee to be on time. We wanted to have a nice view of Warsaw with the whole group and the best place to get it appeared to be on top of the Palace of Culture and Science. Toby showed his enthusiasm when he was the first one there. However, after a little while he and some fellow participants started to wonder where everyone was. As it turned out, the 24
Intermania
Colin faced himself The Copernicus Science Center, a kind of Nemo, had a lot of crazy mirrors. It might have been an accident, but it could also be that we proved a long existing myth. One of the mirrors broke exactly when Colin looked at it. The look on his face was priceless, but perhaps also the reason. Everyone forgot about Sabine After visiting the Copernicus Science Center it was time for food scavenging. We split up into team sushi, team MEAT and team whatever. All teams found a nice place, but after about half an hour, the committee members started to receive angry calls and messages. “What the hell?! Where are you?” It turns out we completely forgot about Sabine. When we all split up, she was still on the toilet. Whoops! Relaxing at DELab On Friday, DELab put in a lot of effort to make us feel very welcome and to provide some comfort. After a somewhat uninteresting visit to the university library, they provided us some warm drinks and very cushy seats. Maybe DELab put in a little too much effort, because Wil’s eyelids fell down and he almost started snoring. But just before a picture could be taken, he opened up his eyes. January 2016
Teun broke karaoke Close to our hostel we found Pub Student, a nice place to drink cheap beer and sing karaoke. Karaoke addict Teun was overjoyed with this opportunity. He requested Don’t Stop Believin’ and belted his heart out. However, when passion and talent do not align, moments of sadness are likely to happen. And so it occurred when Teun was only halfway through the song, the DJ decided people’s ears had bled enough. The song was stopped and a sad, confused and angry Teun was asked to pass on the microphone. Where is Barry? We were in a hurry on Thursday evening. We were on our way to the hostel and didn’t have much time before going to dinner with the whole group. Then someone asked: “Where is Barry?” Good question indeed. Nevertheless, we decided to go on, since we were almost at the hostel and we figured Barry would find us there. Then when we were in the hostel we received the pictures from the ‘Where is Barry’-drink at Intermate in Eindhoven. How likely is that?! After a few minutes Barry showed up, he had just bought some water and breakfast in the supermarket. 25
en
IPOrtrait
A historian in the IPO Since he took his first step in Eindhoven as a PhD student in 2003, Frank Schipper has been studying the relation between society and technology. In this article you can read shortly how he ended up here. Text: Benedetta Malagoni, editorial staff
Born in Delft 35 years ago, Frank started his academic career studying Latin American studies and Politics in Leiden. He finished both majors in seven and a half years and then started looking for a way to make a living. He had always been a working man, though. During his years as a student, he guided hundreds of tourists around Dutch eldest listed company, ‘De Porceleyne Fles’, a Delft-earthenware factory founded in 1653. In 2003, he was chosen for a PhD position at the department Innovation Sciences, at the TU/e. As attached as he was to his native city, the first months he tried to juggle this new exciting job with a life as commuter. Soon enough this turned out to be a living hell, having to deal with delayed or canceled trains every day, and hours of standing in way too crowded railcars. The only solution was to find a place to stay in Eindhoven. In this process, he received one important advice from his colleagues: avoid the ‘Kruidenbuurt’, a somehow questionable and kind-of-unsafe old neighborhood in the south. Ghetto as he was, Frank ended up exactly in the middle of it. He found a great apartment where two philosophers lived. Between nice Italian meals, deep philosophical chats and some excellent spots for jogging, the 26
recommendations of his coworkers turned out to be unnecessary. The project he worked on during his PhD was called ‘Transnational Infrastructures and the Rise of Contemporary Europe’. The goal was to define the role of technical innovations in the development of European infrastructures. Frank had always had a ‘secret’ enthusiasm for engineering and technologies. During the four and a half years that followed, he had the possibility to combine this interest with his knowledge in the fields of international politics and history. He had the time of his life. In 2008 he graduated and continued on the academic path as a teacher and researcher at our department. Frank’s dream was actually to become a diplomat: travel the world and get in touch with many different cultures. His life took a different path, but he was still able to travel a lot and see the world. As a student, he travelled to Chile and other countries in Latin America several times. His control of the Spanish language was so good that, once, he was able to ‘convince’ a border security guard to turn a blind eye to some missing documents. After writing a whole book for his PhD, Frank continued directing his researches towards the evolution of technologies throughout time. Nowadays, he can safely call himself a historian of technology. Beside all these great academic goals, Frank is also a proud member of the ‘Lentil cooking club’, a group of PhD-students and post-docs working in the IPO-building, who enjoy cooking and spending time together. Intermania
Voertuigverliesuren Wat zich maar weinig mensen realiseren is dat het recht op mobiliteit (freedom of movement) een mensenrecht is. In artikel 13 van de Universele Verklaring van de rechten van de mens staat: 1. Een ieder heeft het recht zich vrijelijk te verplaatsen en te vertoeven binnen de grenzen van elke Staat. 2. Een ieder heeft het recht welk land ook, met inbegrip van het zijne, te verlaten en naar zijn land terug te keren. Het leek me in deze tijd, waar veel mensen vluchten voor oorlogsgeweld, wel weer eens goed om hierop te wijzen. Nu staat er in de tekst ook: ‘zich vrijelijk te verplaatsen’ en dat gebruik ik dan om het hier te gaan hebben over een heel klein detail: of het staan in de file in de weg staat aan het zich vrijelijk kunnen verplaatsen? Of eigenlijk nog kleiner: kun je iets zeggen over hoe lang het duurt voordat het ‘zich vrijelijk verplaatsen’ weer lukt? Dus: kun je iets algemeens zeggen over de duur van een file op het moment dat je het file-wegvak in rijdt? • Op de horizontale as is de tijd (t) weergegeven en op de verticale as het gesommeerde aantal voertuigen (Ncum). • De lijn met een helling I vanuit de oorsprong geeft het vraagpatroon weer (de voertuigen die een wegvak binnenrijden). • De lijn parallel aan deze lijn, maar verschoven langs de t-as geeft de uitstroom van het wegvak weer. • Als gevolg van een ongeval daalt de uitstroom tot nul. • Na een bepaalde periode t1 is de ongevallocatie vrij gemaakt voor het verkeer en de uitstroom herstelt zich met een waarde C, de capaciteit van het wegvak, totdat (na een periode T) de file is opgelost. • Vanaf dat moment zal de uitstroom weer de waarde I aannemen. • Het gearceerde oppervlak A geeft aan hoeveel voertuig verliesuren door dit ongeval zijn veroorzaakt: De formule geeft aan dat de gevolgen van een incident proportioneel zijn met het kwadraat van de ongevalsduur. En het leert ons ook dat hoe sneller (vooral in het begin) wordt gezorgd dat de doorstroming weer op gang komt hoe korter de tijd dat je in de file staat. En dus ook dat het ‘vrijelijk zich kunnen verplaatsen’ weer snel hersteld is. January 2016
Column Jan
“Kun je iets algemeens zeggen over de duur van een file?” –Jan
©BvOF
27
nl
nl
Puzzel
In het midden Midden in deze editie van de Intermania zit een In het Midden. En in het midden daarvan zit het middenwoord verborgen. Los de puzzel op en vind hem! Stuur de ingevulde puzzel op en maak kans op een borrelkaart! Tekst: Meike Berkhoff & Bob Olde Hampsink, redactie
mobility
HORIZONTAAL 1. Deze koers daalde in september flink 4. Campus in Helmond 12. Ontwikkelaar van Fireworks, Muse en Soundbooth 14. Vaker voorkomend rond de kerst 15. Examenbijbel 16. Term die zowel bij motoren als mails gebruikt wordt 17. Is nè in het Grieks 18. Je in Belgie 19. Producent van zowel keukenapparatuur als autoradio's 21. Dierentuin die pas gesloten is 25. Vaak de laatste slide in een presentatie 27. _ mente repostum 28. 17 Horizontaal 29. Slaper 30. Drager van chemische energie 31. Dat is een mandje 33. Aarzeling 35. Sloper van de Sovjet-Unie 38. Er zit niets in deze drank in Brabant 39. Met de vlam in de pijp scheur je door deze pas
28
VERTICAAL 1. Roofvogel 2. Overdosis (afk) 3. Woonplek voor kampers 4.Gedragen door lucht 5. Zij brachten specerijen mee 6. Mangaan 7. Item 8. Hier wacht men op gestroomlijnd vervoer 9. Zegt de ezel 10. Deze omschrijving is onduidelijk 11. Van eikenschors gemaakt 13. Mobiel zijn 16. Canada op auto's 20. Sukkel 22. Afkorting voor berg 23. In het oor van een zwakkeling 24. Hoogtepunten van Europa 25. Was Japie in Bassie en Adriaan 26. Roemeen op internet 28. Daarop raakt men al snel in een diep dal 32. _Theta 34. Heeft Intermate er nu twee van 36. Natuurlijk logaritme 37. Is altijd commentaar op
Intermania
Sunshine and rainbows
Mobility
Electric vehicles have been promoted for several years now as the sustainable equivalent of petrol and diesel cars. But are electric vehicles as sustainable as we think they are? Mats reflects on the topic. Text: Mats de Ronde, electrifying editor
When contemplating the future of mobility, the first thing that tends to come to mind is the electric vehicle, also known as EV. This makes sense; these vehicles are in an advanced stage of development and both hybrid electric and fully electric vehicles from several manufacturers can already be seen on the road. The often quoted downsides, limited range and relatively slow charging, appear to be nothing but minor inconveniences in a future where sustainability is king. Besides, based on the latest Climate Change Conference in Paris the coronation of sustainability will happen sooner than expected. However, there are a few issues concerning EV that are often left out during public debate that will have to receive some additional attention if we are to have a sustainable future with nothing but sunshine and rainbows.
“Politicians and policy makers have a choice to make now” The first issue is that electric vehicles aren’t as sustainable as they might appear. Despite being labeled as ‘zero-emission vehicles’ and being exempt from having to meet any standard for emissions, they most definitely produce emissions. Electric vehicles are only as sustainable as the electricity that drives them, and electricity in the Netherlands is January 2016
among the least sustainable in Europe. With a power supply that is mainly based on burning coal, and with only about 6% of our power being supplied by truly renewable sources, electric vehicles in the Netherlands actually produce more emissions than traditional cars in most cases. And while the government has laid out goals for increasing the share of renewable energy supply, a large portion of this growth is expected to come from increases in sustainable heat, rather than electricity. Not to mention the fact that the goals keep getting adjusted downward, the original goal of 20% renewable energy (not electricity) in 2020 is now set to 14%, which we’re also not expecting to meet. The second major issue arises when we actually try to charge our electric vehicles on a large scale. Traditionally, electricity grids are installed for a period of at least 30 to 40 years, and often more. This means that large parts of our national grid were installed decades ago, and were sized based on outdated expectations of growth in electricity demand. A sudden surge in electricity demand, such as the one that will take place as a result of the electrification of mobility, will leave our grids with a severe lack of capacity in large areas of the country. Worse yet, if we want to power our electric vehicles using sustainable resources such as wind and solar, these issues will only increase. hese sources are highly unpredictable, intermittent, and often installed in lower voltage grids that weren’t designed to handle this kind of load. If we support the large scale diffusion of electric vehicles, politicians and policy 29
en
en
Mobility makers have a choice to make now: either we take this second issue as a given and accept a future where large scale blackouts take place more often, or we start investing in circumventing this issue as quickly as possible. One way of tackling this problem is by investing in the development of additional
solution would be if the electric vehicles in an area acted as a single, massive battery instead. The issue with this is that under regular circumstances this would be less profitable for an individual owner, as this aggregated battery wouldn’t necessarily charge when the price is at its lowest point.
intelligence in our electricity grid, as well as providing economic incentives for utilizing the possibilities this offers. By charging electric vehicles in a smart and optimized manner, spread out over a longer period of time instead of directly when the vehicle gets plugged in to the grid, large peaks in demand that exceed the grid capacity can be avoided. This will also allow the vehicles to be charged based on peaks in supply; the vehicles can delay the charging process if a large peak in, for example, solar production is expected later in the day. However, charging single vehicles won’t negate a peak in supply, as a single vehicle’s storage capacity is obviously much smaller than the production of a wind turbine for example. A much more effective
Therefore, an additional incentive or financial compensation would be required. Providing such incentives would actually create a situation that is an improvement on our current situation, and would turn the vice of electric vehicles into a virtue. Charging these vehicles during a peak in supply, and discharging them during a peak in demand, would decrease the strain on the electricity grid. This would reduce losses and costs, and would allow us to continue using our grid for a longer period of time. Once we’re adequately prepared for the diffusion of electric vehicles we can further increase our focus on creating a more renewable supply of electricity. So electric vehicles become the sustainable mobility solution they can be.
30
Intermania
Graduate
The power of uncertainty
After some joyful years as an active member of Intermate, Alex has entered the final phase of studying; doing a graduation project. He tells you more about his subject and what he is investigating about it. Text: Alex van Ginkel, master's student Sustainable Energy Technology
Electricity generating solar panels belong to the renewable energy technologies which have been rapidly growing in recent years and are expected to grow even more in the future. In 2014 the cumulative solar capacity in the Netherlands expanded to over 1 GWp (Giga Watt Peak, red.) and for 2020 8 GWp of solar capacity is forecasted. Nowadays most solar panels are mounted on rooftops of residents and commercial buildings. However if all the usable roof space is used for solar panels only 16 percent of the Dutch electricity demand is provided for. Therefore new locations for solar panels are being explored. In the upcoming years we will see large fields of ground mounted solar panels pop up in our landscape and experiments are started on the integration of solar panels in several constructions like noise barriers and building facades.
New projects New technologies are often not yet capable of competing with the current standard. It has not yet developed financial benefits from scale advantages and development costs are usually high. Furthermore, teething problems (kinderziektes, red.) are frequently occurring as part of the learning process. The same holds for the solar road which still has too high development costs, too little yield and uncertainties to already be the new standard. Currently there is one pilot project, a 70 meter stretch of bicycle lane in the province of Noord-Holland. Due to the experiences from this project and overall knowledge of the companies and institutions involved, expectations on future costs and yield can be formed.New pilots and experimental projects are necessary to reach these expectations and to make them more soundly.
“If all the usable roof space is used for solar panels, only 16% of the Dutch electricity demand is provided for.� My graduation project is on the concept of the integration of PV (photovoltaics, the most common form of solar cells,red.) in the road, in other words as a replacement of asphalt. This technology is a Dutch innovation born in the laboratories of TNO and has been nurturing as a pilot project in Krommenie since a year. January 2016
My research In my project I identify which variables are most important to develop in order to make a financial feasible business case. In other words, of the expected end view of all the parameters like cost of materials, yield of the solar panels, construction costs, maintenance costs, and so on, I identify which are most 31
en
en
Graduate important to develop. This gives a clear direction for the development in future projects. I investigate this by first creating a business case based on the expectations of the companies involved in the pilot project.
“Through this method we made use of uncertainties and ambiguity.�
Tackle the uncertainties Luckily these programs exist and they can even tell us which variable has the largest effect on the outcome of the financial parameters. Hence this tells us whether emphasize should be put on decreasing the material costs, increasing the yield of the panels, or lowering the maintenance costs. Through this method we made use of uncertainties and ambiguity rather than to address them as unusual or problem creators. In this way it should become clearer which parameters are most important in the development of the solar road and we are one step closer in making the future look like Tron (The movie Tron: Legacy (2010), red.).
Mobility
This business case then gives us the opportunity to evaluate the technology, based on for instance: the Net Present Value, its Return on Investment, Internal Rate of Return, or on its Levelized cost of Electricity. While this is valuable, it is also rather ambiguous because it is a business case based on unclear expectations obtained from experience of a single project. We would rather create a business case where its input parameters are not single values but a range of values based on the expectations combined with the certainty of these
expectations. Luckily we can model this by replacing each parameter by a statistical parameter with a mean (expectation) and a standard deviation (uncertainty of the expectation). Now we only need a program which can randomly choose thousands of values within this statistical range. Then it can clearly depict the range of financial outcomes and we will have something more reliable to evaluate.
32
Intermania
Mobility: Puzzles
Trein-bingo Vouwfiets
Huilende baby
Beller in stilte coupĂŠ
Kauwgum op stoel
Schetende reiziger
Middelbare scholieren
Rolstoeler
Zwartrijder betrapt
Veel te vrolijke conducteur
Surinaamse omroeper
>30 minuten vertraging
Eetlucht
Bedelaar
Smerige WC
Praatgage buurman
Alcoholist
Plug in the car
January 2016
33
en
Mobility
Smart mobility: three ways Mobility is one of the strategic areas of the TU/e. This has led to several research projects around this subject. Tanja, Darja and Edgar are three new PhD’s working on smart mobility. Tanja tells you more about their research. Text: Tanja Manders, PhD-student
Mobility
The era of ‘smartness’ and ‘the internet of things’ has influenced the domain of mobility. Smart mobility is currently emerging as the big promise to tackle many transport problems. Smart mobility is about ‘intelligence’: intelligence in vehicles, in infrastructure and in new provided mobility services through the use of data. This kind of technological solution has encountered a large consensus, worldwide. It is therefore not surprising that Smart Mobility is one of the three Strategic Areas of the TU/e. Nevertheless, although it is a University of Technology and many engineers work on very interesting projects (you should check it out once!), a large part of the questions related to smart mobility remains unanswered and in some cases even unasked. Smart mobility is increasingly applied in our current mobility system and things are starting to change. What this change will look like, what technologies will break through, whose interests are included, and how robust and sustainable these technological solutions will tourn out to be, is still uncertain. This is the field where our three PhD-projects make their contribution, as a part of the research group Technology, Innovation and Society. We work together (also with a fourth PhD on Data) in the program ‘from automobility to smart mobility’, in collaboration with Rijkswaterstaat and the Ministry of Infrastructure and Environment. Why (auto)mobility? The current (auto)mobility system faces multiple challenges. These challenges range from environmental concerns regarding fossil fuels, 34
greenhouse emissions, and infrastructure utilization, to economic and social concerns such as congestion, social exclusion, GDP losses related to inefficient mobility, and broader societal impacts of the system. Most of these challenges are closely interrelated. Several ongoing developments in the broader (auto)mobility system add even more complexity and render future evolvement of smart mobility ambiguous, such as changes in demographics like the ageing population and increasing urbanization. The focus is on (auto)mobility, since there is a strong need to
change it drastically. Additionally, automobiles are often mentioned as the dominant means of transportation in the current transport regime and therefore it forms a good point of focus. However, we choose to use brackets to acknowledge the interrelatedness with other modes of mobility. Intermania
Mobility Why smart mobility? Smart mobility currently receives a lot of attention. It is often seen as more pragmatic and profitable than sustainable mobility in the world of the initiators of smart mobility activities. However, these activities are happening in parallel. For example, American electric car magnate Tesla focuses on self-driving cars, privately owned, for people with high social status. At the same time, San Francisco -based Uber offers access to mobility as a service and thereby challenges current taxi companies. Google works on completely autonomous cars, while Dutch companies pay specific attention to connected driving and Intelligent Transport Systems. Smart mobility activities are being set-up, but where they lead to and what the societal impact will be, is not clear. Specifically, we believe that smart mobility should be explored from three different perspectives (in our three projects): users, governance, and experiments.
Emerging trends in user mobility behaviour imply that prospective smart mobility users could have different mobility needs which smart mobility could facilitate in different ways. The PhD-project on prospective users explores these complexities and how users are represented. From the perspective of January 2016
“Smart mobility is currently emerging as the big promise to tackle many transport problems.” governance, smart mobility may require new institutional arrangements to deal with emerging innovations. This especially holds if these innovations are disruptive to the current mobility organizational and legal frameworks. The PhD project explores four areas in which current governance of mobility is challenged by the introduction of smart mobility. From the perspective of experiments, smart mobility experiments are currently initiated by enthusiastic practitioners. Experiments provide space to learn about the smart initiatives and prepare for further implementation. By focusing on experiments this PhD aims to give insight in their potential to address the (auto)mobility challenges and explain the role of the state transport manager herein. When speaking about the transition from automobility to smart mobility we should add a big question mark. Due to many complexities and an often strong technological short-term focus it is uncertain if and how this transition will take place. For the coming four years we will be working on the mentioned topics. If any students are interested to unravel the concept of smart mobility and its relation with users, governance, or experiments, please do not hesitate to come talk to us! Even at the start we already noticed that there is still a lot research to be done in order to be able to make really ‘smart’ decisions for mobility challenges. 35
en
en
Mobility
Paper in the sky The Intermania dove into mobility, and not only down the road. Using these pages, we can also go into the air! Nick will explain you how to fold the best and easiest paper airplane ever. Text & images: Nick Bijlsma, student Sustainable Innovations
A long time ago, when I was in my last grade of secondary school, I had to come up with a subject for my end project (‘profielwerkstuk’). After some research, an interesting, fun and practical idea came to my mind: why can’t I just throw paper airplanes for this project? I never had a specific interest in airplanes, nor did I enjoy wasting paper throwing paper planes all the time. I was just interested in the technics: why do some paper airplanes fly better than others? You are now probably thinking about those boring times at school where you teased your friends by throwing paper airplanes at their heads. Well, after my ‘profielwerkstuk’, hitting targets with paper planes was easier than ever.
airplane which can fly quite far. It is called the “Nakamura Lock” and is easy to fold. I have never tested any planes in buildings of the TU/e, so let that be a task for you. Folding paper airplanes is timeless. Once a year, students from all over the world come together for ‘Paper Wings’, a paper plane building contest organised by Red Bull. You might think that people who spend so much time on folding paper are probably wasting their time, and I agree. BUT, if you want to see the current world record flight, you will be amazed (see the link below). Good luck folding!
“Hitting targets with paper airplanes was easier than ever...”
• • • •
Mobility
I did not expect so much science behind the aerodynamics of just ordinary paper airplanes. Of course, the aerodynamics of an airplane are applicable to a paper version, but I never expected that the lift force and the use of, for example, winglets and wing tips made such an impact on the flight of a paper plane. Moreover, I learned that the high precision of folding, next to symmetry, is very important. For now, I am not going to give a crash course in aerodynamics, but I would like to show you my self-made instructions of a paper
36
• •
Tips for folding any paper airplane: Place an A4 paper on a flat surface Fold as precisely as possible and make sharp creases Symmetry is the key factor For a stabilized flight, the wings should be in a dihedral angle Long wings let the airplane glide Short wings make the airplane fast
World Record Paper Airplane Distance: http://tinyurl.com/paperplanerecord Red Bull Paper Wings: http://tinyurl.com/redbullpaperwings Intermania
Mobility
Dihedral angle
January 2016
37
en
nl
Satire
TU/eBike De meeste mobiliteitsprojecten op de TU/e zijn gericht op het duurzamer maken van technologiën als auto’s en motoren. Echter kan duurzame technologie soms ook een update gebruiken. Bob, Frank en Alain doen verslag. Tekst: Bob Olde Hampsink, Frank Vendrig & Alain Starke, razende reporters
Mobility
Een gezamenlijk project tussen de faculteiten Electrical Engineering en Mechanical Engineering heeft haar autonome fiets aan het TU/e-publiek gepresenteerd. Met deze zelfrijdende tweewieler hoopt het studententeam BIKE (Bicycle Integrated Kinematic Electronics) de jaarlijkse Woensel West-rijd te winnen. BIKE-woordvoerder Peter Edaal verwacht dat zijn fiets als eerste over de eindstreep komt in de klasse ‘tweewielers met vermogen onder de 120W’: “We hangen al jaren in het wiel van onze concurrenten uit Delft en Amsterdam. Nu gaan wíj aanfietsen om te laten zien dat het geen chasse patate was.” Edaal kijkt minzaam naar zijn fiets, die hij nog hoopt verder te verbeteren: “Het huidige prototype heeft nog een stuur en trappers, maar waarom? Ik droom van een fiets waarop iedereen als bijrijder de krant kan lezen op de bagagedrager. Daarom was dat liedje ‘Bagagedrager’ van Sef en Gers Pardoel ook zo populair.” Met het oog op Smart Mobility, één van de Strategic Area’s van de TU/e, wordt BIKE met hoge verwachtingen opgezadeld. Met name CvB-lid Jo van Ham is enthousiast over de BIKE-presentatie: “Wat fantastisch dat er eindelijk een studententeam voor mobiliteit is, deze niche-markt wordt niet voldoende gediend. Met dit moderne doch oer-Hollandse product zullen we in de kopgroep zitten op het gebied van Smart Mobility!” Op de presentatie van BIKE waren ook tegenstanders afgekomen. Zo kijkt UREvoorzitter Vincent Olgas afkeurend toe: “Wat een slecht excuus, ze gebruiken het geld 38
van echte sportteams om de aanhoudende parkeerproblemen op de TU/e op te lossen.” Ook de mobiliteitsexperts binnen de subfaculteit Innovation Sciences waarschuwen voor een rebound-effect, de zogenaamde boemerang-techniek van fietsdieven om verkochte fietsen weer naar hen te laten terug keren na de verkoop. Daarnaast zijn er ook nog vele morele bezwaren die het succes aan banden kunnen leggen. Assistant Professor Andreas Spahn legt uit: “Es gibt überhaupt nog kein morele code bei potentïele ungefallen. Muss die fiets immer de eigen passagier beschermen of de Mutter mit kind achterop op de andere fiets? En muss ich naar de passagier of de fiets schreeuwen?” Echter, een probleem van de-skilling zien de ethici niet. “Es ist net als fietsen, dat verleer je nimmer.”
“Ik droom van een fiets waarop de bijrijder de krant kan lezen op de bagaedrager.” Ondanks alle kritiek heeft de TU/e groen licht gegeven voor het project en schakelt team BIKE door. “Laat de zijwieltjes voortaan maar thuis,” lacht Edaal. “En bekijk het van de zonnige kant: misschien mogen we zo ooit nog op de Groene Loper fietsen!” Jo van Ham weerhield zich van enig commentaar naar aanleiding van deze laatste opmerking. Intermania
De perfecte borrelruimte
HousCie
De meeste intermate-leden zijn inmiddels goed bekend met de befaamde sfeer op borrels. Zij verwachten sociale mobiliteit van de sfeer naar de nieuwe ruimte in Atlas. De HousCie zoekt uit waar de ruimte aan moet voldoen. Tekst: Teun Timmermans, Housing Committee
Intermate is sinds kort weer een commissie rijker! In verband met de aankomende verhuizing is de HousCie opgericht. Wij gaan ervoor zorgen dat de leden het op de volgende locatie ook goed naar hun zin zullen hebben. Op dit moment zijn we druk bezig met de eerste plannen. We houden ons onder andere bezig met brainstormen over de plannen die we vanuit de universiteit en de faculteit krijgen aangeleverd. Daarbij helpen we ons bestuur na te denken over wat we als vereniging willen, waarna zij dit weer verder communiceren. Ook houden wij contact met Industria, ons nichtje dat het gebouw en enkele faciliteiten met ons zal gaan delen. Naast het overleggen met Industria en de faculteit hebben we ook andere bezigheden. Één daarvan is misschien nog wel de belangrijkste: het ontwerpen van een nieuwe bar. En hiervoor was onderzoek nodig, grondig onderzoek. De beste plaats hiervoor was natuurlijk bij Intermate zelf, maar het onderzoek moest ook op bredere schaal worden uitgevoerd, dus hebben we onze zoektocht uitgebreid naar andere studieverenigingen op de campus. Een aantal van hen heeft al ervaring met verhuizen en zou ons hier dus mee kunnen helpen. Hieronder ons verslag van enkele andere borrelruimtes.
Voordelen: • • • •
Bar is leuk bekleed met hout Tijdens borrels kun je tosti’s bestellen Het licht kan van kleur veranderen Dakterras
Nadelen: • •
Rest van de borrelruimte is erg kaal Statafels die heel veel ruimte innemen
Eindoordeel: 6.8 Ondanks dat het vrij rustig was maakten de statafels het moeilijk om fijn rond te lopen. De erg korte speciaalbierlijst is helaas ook een afknappertje. Quotes: “Het is hier wel een beetje een worstenfeest”
Studievereniging: Van Der Waals Locatie: Naast Thor Bier dat geschonken wordt: Jupiler (flesjes) Speciaalbieren: Heel veel Voordelen:
Studievereniging Thor Locatie: Flux, zevende verdieping Bier dat geschonken wordt: Grolsch Speciaalbieren: 5
• • • • •
January 2016
De ruimte is vrij groot Veel speciaalbieren De ruimte wordt goed benut Displays aan de muur zorgen voor een gezellig sfeer Net als Thor een dakterras 39
nl
nl
HouseCie Nadelen: • •
Het licht staat heel fel ingesteld De bar staat op een aparte plek in de ruimte
gediend! We delen kritiek uit, maar hoeven niets te ontvangen. Hierdoor moest het cijfer verlaagd worden naar een 6,0 Quotes: “Lampen doen denken aan zwembad”
Eindoordeel: 7,2 De invulling van muur maakte het wel gezellig en een grote keuze aan speciaalbieren is altijd goed. Het grootste probleem was de verlichting. Deze stond erg fel, wat een ongezellige sfeer creëerde. Toen Fenna (“per ongeluk”) de verlichting doofde ontstond tijdelijk enige paniek op de borrel. Quotes: “In de ramen kun je wel goed je haar doen!”
Studievereniging: Simon Stevin Locatie: In de kelder van Gemini Bier dat geschonken wordt: Bavaria Speciaalbieren: een redelijke hoeveelheid Voordelen: • •
Typische bruine kroeg Ze hebben speciaalbiermenu’s samengesteld
Studievereniging: Lucid
Nadelen:
Locatie: LaPlace Bier dat geschonken wordt: Grolsch Speciaalbieren: weinig
• •
Oubollige lampen Vanwege de locatie is het erg lastig om de ruimte te luchten, daarom is het daar meestal te warm
Voordelen: Eindoordeel: 7,7 • • • •
Podium met opslagruimte Zitzakken!! Hele fijne banken tegen de muur De ruimte wordt goed benut
Nadelen:
Mobility
• •
De lampen zijn wat minder De bierglazen zijn erg klein
Eindoordeel: 6.0
We zaten eerst aan een 7,3 te denken. Maar we moeten helaas punten aftrek geven voor de verontwaardigde reacties van Lucid leden. Toen zij onze puntjes van kritiek lazen hadden ze ook een paar aanmerkingen voor Intermate. Hier zijn wij absoluut niet van
40
Ook al waren er niet veel mensen, en mochten we geen intermate-stickers plakken, was de sfeer hier erg goed. We kregen zelfs een rondleiding over de uitgebreide collectie van bijzondere en ongewone gebruiken en tradities die de vereniging heeft opgebouwd. Hier moet wel aan worden toegevoegd dat de commissie op dit moment al 7 bier per persoon heeft moeten verwerken, het beeld dat wij schetsen kan dus enigszins vertekend zijn. Deze borreltocht heeft ons veel geleerd over wat wel en niet fijn en handig is in een borrelruimte. De HuisCie kan nu verder werken aan een spiksplinternieuwe borrelruimte! Intermania
De mobiele keuken
KookCie
Voor sommige studenten is het koken in studentenhuizen al primitief, maar het kan altijd nog een tandje erger. De KookCie deelt enkele ervaringen en geeft wat tips voor als je honger hebt onderweg. Tekst: Mats de Ronde, KookCie-lid
Met de ontwikkelingen die plaatsgevonden hebben op het gebied van persoonlijke mobiliteit is de afstand die mensen jaarlijks afleggen sterk verhoogd. Vooral voor vakanties trekken miljoenen mensen er met de auto op uit, wanhopig op zoek naar betere oorden. Vol goede moed verlaat men de heimat, dromend van idyllische bestemmingen vol zonneschijn en rust. Voordat men echter aankomt op een teleurstellende camping in de Dordogne, waar regen en schreeuwende kinderen de dienst uitmaken, wacht er nog een lange reis, waar files vol met gelijkgestemde schapen het straatbeeld bepalen. Gedurende deze periode van ergernis dient ook gegeten te worden. Hoewel de mogelijkheid bestaat om in het levensonderhoud te voorzien door middel van lauwe sandwiches van tankstations of kleffe schnitzels in het nabijgelegen wegrestaurant, zijn deze nog schadelijker voor de sfeer in de auto dan het nog één keer luisteren naar die CD van Marco Borsato. Zoals het KookCieleden betaamt, hebben we voor jullie enkele tips opgesteld over voedsel voor onderweg. De eerste, en meest eenvoudige, optie is om zelf eten mee te nemen. Verschillende etensvormen zijn hiervoor geschikt, maar het meest traditioneel zijn broodproducten en verscheidene snacks. Brood beleggen met zoetwaren is hierbij de meest logische keuze om de structurele integriteit van brood en beleg in stand te houden. Kaas en vleeswaren dienen binnen een kort tijdsbestek geconsumeerd te worden om te voorkomen dat de zwoele zomerzon het belegen beleg transformeert tot een lauwe, zwetende January 2016
massa. De luxepaarden onder ons kunnen beleg natuurlijk ook apart meenemen in een koelbox; een Beaufort d’été en wat Beluga zijn de favorieten van de commissie. Voor de gevorderde reizigers, of voor degenen die warm eten prefereren, is er altijd de mogelijkheid om een gasstel mee te nemen op reis. Gecombineerd met een enkele pan en wat creativiteit kan er een wereld van mogelijkheden open gaan. Koffie zetten, maaltijden met pasta en risotto: alles kan voor een man met een pan. Alledaagse attributen kunnen bijdragen aan het proces, zoals de multifunctionele vuilniszak. Deze kan gebruikt worden voor tijdelijke opslag, het mengen van de ingrediënten van een pastasalade, of, met een aantal tactische gaatjes, als een vergiet. Het gasstel neemt weinig ruimte in beslag en kan voor maximale efficiëntie ontplooid worden op de auto. Voor beunhazen zonder goede voorbereiding kan de auto ook dienen als middel tot het bereiden van warm voedsel. Het bakken van eieren op een gloeiend hete motorkap is een alom bekend voorbeeld, maar ook zonder brandende zon kan de auto een bijdrage leveren. De warmte die van de motor af komt is namelijk uitermate geschikt voor het langzaam opwarmen van menig maaltijd. De ruimtes die beschikbaar zijn tussen motoronderdelen kunnen gevuld worden met verscheidene soorten containers: van flesjes gevuld met oploskoffie en blikken soep, tot glazen potten met Duitse worst. Motorruimte afvullen, kap dicht en rijden maar tot de gewenste temperatuur bereikt is, en smullen maar! 41
nl
en
Mobility
TU/e racing teams One of the Strategic Areas of the TU/e focuses on Smart Mobility. Different automotive student teams have emerged within this area and they all have their own visions and projects. Let us introduce them to you. Text: Jette Kruijtzer & Britte Bouchaut, freelancers
We already knew that the TU/e housed a lot of smart, high potential students. However, we were positively surprised finding out that there were this much strong initiatives in the area of smart mobility. All of the teams are unique in its kind, but all have the same goal: making the mobile world better! We will discuss five of these initiatives. Eindhoven houses a wide range of cars: from formic acid driven busses, to F1-styled racers to electric family cars.
University Racing Eindhoven Another team present on our campus that develops cars is the University Racing Eindhoven (URE). They focus on building a Formula 1-style racecar that is fueled by electricity. In 2015, they introduced their 10th URE car. This car differed from their previous cars in the implementation of four-wheel drive. Last summer, they participated in an event called Class 2 and received prizes for best design and for best overall concept.
Mobility
Solar Team Eindhoven First up is Solar Team Eindhoven (STE). In their vision, they state that “electrical mobility is the future”. Their goal is to develop solar mobility and to improve the way we drive. For this, they introduced Stella: the world’s first solar powered family car. By creating Stella, they showed the world that an energy efficient family car is possible. Stella was STE’s first car and it ranked first in the Cruiser Class of the World Solar C h a l l e ng e
in 2013. Subsequently, Stella was improved to Stella Lux and they again excelled at the Cruiser Class in 2015. Their next goal is to make solar cars “sexy and user friendly”.
42
Intermania
Mobility TU/ecomotive TU/ecomotive believes that the future lies in modular cars. They identified the problem of purpose-built cars: these cars are only built for a specific purpose, and when they are used in another situation, they are less efficient. Furthermore, the short life span of cars is not conducive to a society trying to be more sustainable. Their envisioned modular cars would solve these issues: this car can be changed and modified according to every purpose. April 2015, TU/ecomotive introduced Nova: an electrical car with modular features. STORM A relatively new automotive team is STORM Eindhoven. The founders of STORM completed the TU/ecomotive project and wanted more. Their goal: circumnavigating the world in 80 days on a self-developed electric vehicle. STORM differs from the other teams in their vehicle: they
January 2016
developed a motorcycle instead of a car. Starting the team was inspired by the 80 Day Race, a race around the world in 80 days without using internal combustion engines. FAST A new one is Team FAST, and although the name sounds somewhat ‘speedy’, they still have to prove that their idea is exactly that. Team Formic Acid Sustainable Transport is aiming for a completely emission neutral car. And, while hydrogen is difficult to store, liquid formic acid is easy to convert into hydrogen and carbon dioxide, and makes the whole process a lot more convenient and safe. InMotion Last up, but surely not the least, is InMotion. With their hybrid race car IM01, this team aims to break the all-time record on the Nürburgring circuit. However, this is only a sub goal. Their main goal is to complete the 24 hours of Le Means, an endurance racing event. During this race, they want to drive faster than a Formula 1 car, while only using half of the fuel.
43
en
en
Mobility
Online shopping Frank is an eager online shopper. He shops for shoes by ordering seven pairs from Zalando and returning six. When you say ‘track’ he says ‘trace’. Inspired by the busy December period, he dug a little deeper in the service that allows him to be so lazy. This is what he found. Text & images: Frank Vendrig, editorial staff
Package delivery vs. going shopping
SHOP
:
Currently, the items you order online cost roughly three times as much in environmental impact per kg compared to the items you buy in stores. So, is online shopping inherently unsustainable? Not necessarily. This number is based on current habits and practices, which means it depends on the type and amount of purchases made online, mode of transport to store and many other factors. It turns out about 40% of deliveries fail because customers aren’t home to receive them. Why not have these packages sent to your work place? And why do some delivery companies still think that ‘somewhere between 10 am and 4 pm’ is an acceptable delivery window?
44
H
ist or
y
M o ich a nlin ael p mo e s A te roce dif hop lde le s ie p r ic fo si d in h ph ng T V g in on co t by ve e m o a co nt c a pu t n s bl te ra ne e. r ns c t (1 via ac in 97 tio g 9) n In v W en eb ti . ( on 19 o 90 f t ) he W or ld W id Ne e Ne t s th t s cap c (1 e la ap e 1 99 rg e .0 4) es wi is t i ll q re nt u le er ic as ne kly ed tb b . ro ec w om se e r.
Mobility
SHOP
F Hu irst t, on A lin m e a z se on r v an ice d sb eB y ay Pi . ( zz 19 a 95 )
SHOP
The average Dutch person ordered eleven packages in 2015, a number that grows with 8% each year. The €14 billion turnover accounts for 19% of all retail in the Netherlands.
Intermania
Mobility
Emission factors Quantifying emissions of shopping online proves to be very difficult. This is mostly the case because of the many factors that influence the ecological costs of a purchase. However, here are some factors to consider for both you and suppliers to reduce your footprint. Shopping cart size Reduce the amount of delivery trips per item and you reduce the amount of homes a delivery van has to visit to deliver all of its packages. Packaging We all know the Kinder Bueno in the Intermarché has too much plastic wrapping for a candy bar. However, in package delivery the size of the package is also important. Smaller boxes enable delivery vans to drive more efficient routes. Sender location Sometimes ordering from China is cheaper than shopping in Eindhoven, but can you really justify this purchase to drowning polar bears?
Future of delivery?
iD p ea (2 urch l si 00 a mp 5) ses lif in ies th on e Ne line th er la n
en iT di une gi s t a St l m or us e s ic. t a (2 r t s 00 se 3) llin g
pa ym
0)
e lin P ea ayP sy al .( m 20 a k 02 e s ) on
00 (2 bb le. bu m oo -c ot D
M a lib rkt p ab la a at ar s.n e la l, B un o ch l.co ed m .( , 19 99 ) A
January 2016
ds .
One-hour delivery Some companies now offer a one-hour delivery service. This is an absolute necessity for when you screw up badly with your partner a need a good make-up gift ASAP. However, giving delivery companies a day’s , or a week’s time allows them to set up more efficient and eco-friendly delivery routes.
ts
Amazon Prime Air Online retail giant Amazon.com is currently testing drones for use as delivery vehicles. If legal difficulties are worked out, Amazon is seeking to use these for deliveries under 5 pounds and within 10-mile radius within 30 minutes. Considering the high population density in the Netherlands, it is not unlikely that we’ll see drones delivering Intermanias in the future.
45
en
nl
Mobility
Mobiliteit op de campus Hoe komt dat toch, dat fietsen op de campus niet altijd makkelijk gaat? Is iedereen zo snel afgeleid door de mooie dames of is er iets mis met de infrastructuur? Tom en Gido negeerden de afleiding en onderzochten het verkeer. Tekst: Gido van Rooijen & Tom Pennings, freelancers
Slimme mobiliteitsoplossingen worden steeds meer toegepast op verschillende plekken. Op onze campus zijn vele studententeams en professoren bezig met het ontwikkelen van diverse briljante ideeën. Echter, volgens ons blijft één onderdeel van de mobiliteit op de campus een beetje achter: het verkeersaspect lijkt af en toe vergeten te worden in het innovatieproces. Aanleiding genoeg om verschillende bijzondere verkeerssituaties eens onder de loep te nemen.
blijkbaar niet in het verkeer. Maar ach, daar maalt niemand om op de campus. De regel dat we de rotonde in Nederland tegen de klok in rijden, wordt door menig links afslaand student voor het gemak maar even vergeten.
Mobility
Situatie bij het sportcentrum Voorrangswegen kennen we allemaal, voorrangsrotondes nu ook. Maar voorrangsfietspaden zijn iets zeldzamer. Toch hebben we er ook daar een van op de campus. Als je bij het sportcentrum de campus op komt, Rotonde Laplace en meteen rechtsaf het fietspad wilt volgen, Op de kruising bij de Laplace parkeerplaats, heb je in principe voorrang. Dit geven de waar je vanaf het Auditorium gezien rechts haaientanden op de weg heel duidelijk aan. naar Flux kunt en links naar het IPO, ligt een Heel intuïtief is het echter niet, om afslaande rotonde. Of althans, iets wat erop lijkt. Want fietsers voorrang te geven. Nu moet er ook een rotonde zoals wij die kennen in Nederland gezegd worden dat er op dit punt slechts is het zeker niet. Is het wel een rotonde? TU/e beveiliging met de auto rondrijdt, en Of wordt dit verkeersgedrocht foutief zo misschien een bierleverancier of verdwaalde genoemd? Het antwoord: het is inderdaad een tuinman. De meesten van hen zullen de rotonde, en wel een traditionele rotonde. Op situatie ook wel kennen. Dat kan echter dergelijke rotondes heeft verkeer van rechts niet altijd gezegd worden van de fanatieke voorrang, dus ook voor degenen die zich al sporters die met frisse moed op weg zijn op de rotonde bevinden. om aan wat gewichten De eerste rotondes die te gaan hangen of zich “Is het wel een werden aangelegd werkten helemaal de vernieling in allemaal volgens deze regels. te spinnen. Op de heenweg rotonde? Of wordt Echter worden mensen hebben ze vaak nog genoeg slimmer, en was een latere energie om scherp op de dit gedrocht foutief conclusie dat dergelijke omgeving te letten, maar rotondes niet overal even op de terugweg is het zo genoemd?” handig zijn. Zo werden de scherpe er meestal vanaf. meesten veranderd in de Uiteindelijk zal het er niet voorrangsrotondes zoals veel logischer op worden, wij die nu kennen. Maar niet overal! De TU/e maar met een beetje bewustwording is vooruitstrevend in veel dingen, echter misschienwel veiliger.
46
Intermania
Mobility Kruising Limbopad en fietspad Een derde vreemde verkeerssituatie doet zich voor bij een toegangsweg tot de campus aan de andere kant van het terrein: het Limbopad. Iedere ochtend wordt de stenen, golvende route platgewalst door de honderden studenten die van heinde en verre met de trein naar Eindhoven zijn komen reizen. Nadat je de Kennispoort bent gepasseerd, wordt het pad vlak voor de Zwarte Doos doorkruist door een fietspad (waar dan weer menig in Eindhoven wonend student overheen rijdt nadat ze vanuit het Dommeltunneltje zijn verschenen). Of is het andersom? Bij nadere inspectie blijkt het rode wegdek op te houden zodra het Limbopad wordt bereikt, en gaat het rode wegdek aan de overkant gewoon weer verder. Als dit al niet voldoende insinueert dat voetgangers op deze kruising gewoon voorrang hebben, doen de haaientanden en voorrangsborden daar nog eens een schepje bovenop. Toch blijken voetgangers in de praktijk massaal voorrang te geven aan de gehaaste fietsers, vermoedelijk uit angst om van hun sokken te worden gereden. Officieel
voor Campus 2020 in werking zijn gesteld ligt het Limbopad in het verlengde van de Groene Loper, en mag je daar dus niet fietsen. Wellicht doen veel studenten dit momenteel noodgedwongen wegens de afsluiting van de John F. Kennedylaan, maar ons vermoeden was dat veel studenten nog steeds denken dat fietsen via het Limbopad de snelste route is. Daarom zijn we dat gaan testen. Uiterst representatief is één proefpersoon (lees: Tom) tweemaal van het begin van het Limbopad naar het Koeveld gefietst: éénmaal over het Limbopad, en éénmaal via het fietspad dat
“Het Limbopad is 15 seconden sneller...” gezien betekent dit inderdaad dat je lang kunt wachten voordat je een keer het Limbopad kunt oversteken met je fietsje. Gelukkig kun je vlak na Dommeltunneltje ook direct rechtsaf slaan, en meteen daarna de campus betreden bij Vertigo of Helix. Dat betekent wel dat je de Groene Loper betreedt, en ja, daar mag je dan net weer niet fietsen...! Limbopad challenge Behalve de aanvoer van fietsers via het Dommeltunneltje, blijken ook nog steeds veel fietsers via het Limbopad zelf te fietsen. Vroeger mocht dat, maar sinds de plannen January 2016
achter de Kennispoort langs loopt. Conclusie: de route via het Limbopad is slechts 15 seconden sneller. Maar er is meer: deze test is uitgevoerd toen de ochtendspits alweer aan zijn einde was gekomen. Ten tijde dat het Limbopad echt bezaaid is met treinreizigers, zou je dus zomaar tijdwinst kunnen boeken door even een blokje om te fietsen! Als ons onderzoekje je niet heeft overtuigd, willen we je maar al te graag aanraden om zelf eens een stopwatch mee te nemen. Misschien is het zelfs wel de beste manier om alvast in de stemming te komen voor dat Physics college. 47
nl
nl
Mobility
Gas geven De technologie is nu zo ver is dat we ook echt over zelfrijdende auto's na moeten gaan denken, meent Paolo Franken. Hij vraagt zich af of mensen eigenlijk wel in autonome auto’s willen rijden. Tekst: Paolo Franken, fervent Autobahn gebruiker
Mobility
Het lijkt nog de dag van gister dat ik het Jeugdjournaalfragment keek over zelfrijdende auto’s. Een auto die, volgeladen met technologie, autonoom een beetje rondjes kon rijden op een leeg circuit. Het ging toen alles behalve soepel en er was nog geen plek voor personen in de auto. Nu, zoveel jaar later, kijk ik het grote-mensenjournaal, waar laatst ook een fragment over zelfrijdende auto’s te zien was. Nederland wil de koppositie innemen met tests op de openbare weg. De stappen die zijn gemaakt in het afgelopen decennium zijn ontzettend groot, dus de discussies over de toekomst met zelfrijdende auto’s worden steeds relevanter. Wat betreft autonome auto’s zijn er oneindig veel ethische discussies, tot vervelends aan toe. Elke keer maar weer debatteren over hoe de samenleving dan zou moeten omgaan met ongelukken. Het blijft zeker een lastige kwestie, waar niet zomaar een consensus in wordt gevonden. Helaas staat deze discussie vaak een andere, belangrijkere en essentiëlere vraagstuk in de weg. Willen wij zelf namelijk wel volledig zelfrijdende auto’s? Afgelopen kerstvakantie ben ik op wintersport geweest. De auto waarmee we gingen had geen cruise-control of navigatie, volledig old-school dus. De hele heenweg van een ruime 700 km heb ik zelf gereden, heerlijk uurtjes rijden over Duitse snelwegen. Ik houd wel van doorrijden, mensen inhalen en op tijd op mijn bestemming aankomen. Eenmaal daar voelde ik me natuurlijk vrij moe, maar niets wat een biertje en een goed avondmaal niet oplossen. Waarom zou ik dit op willen geven en mijn auto alles laten doen?
48
Nee, ik wil zelf gas geven. Even net wat harder wegrijden bij het stoplicht dan degene naast mij. Even mijn voet plat op het gaspedaal als er wat leeg asfalt voor me ligt. Ik wil zelf de controle hebben... Met goede moed begon ik aan de terugreis. Toch mocht het niet baten. Na een uur al vol op de rem; op minder dan een meter van de voorligger stond ik stil. Binnen enkele meters rijd het verkeer weer en het is niet duidelijk waarom we nou zo hard op de rem moesten. Verder typeren drukke wegen en files de terugweg. Zo druk dat ik zelf ook maar verstandig rijbeurten ben gaan afwisselen met mijn moeder. Eenmaal thuis gekomen plofte ik gesloopt neer. Nergens meer zin in. Het enige dat ik nog wilde, was naar bed. Dit deed me toch wel nadenken. Wat is dat zelf op een gaspedaal trappen mij nou waard? Het geeft je zeker een gevoel van veiligheid en stiekem voel ik me ook wel machtig achter het stuur. Toch zou het ook weer niet zo vervelend zijn onderweg een leuke serie te kijken in plaats van op het verkeer te moeten letten. Geen zorgen hoeven maken om files of ongelukken. Eigenlijk klinken zelfrijdende auto’s op deze manier best aantrekkelijk. Het enige wat ik moet opgeven is dat gaspedaal. Als ik dan toch wil gas geven, kan ik op het circuit laten zien dat ik eigenlijk F1-coureur had moeten worden. Zelf ben ik tot deze conclusie gekomen, maar het gaat natuurlijk nog veel langer duren voordat alle carjunkies tot dit inzicht komen. En juist daarom is het belangrijk dat deze discussie wordt aangewakkerd. Intermania
Mobility
Sharing is caring
Other articles in this edition focus on the technical challenges regarding mobility. Britte and Mats consider a social innovation regarding mobility: car sharing. Travel along with others. Not only cosy, but also sustainable! Text: Mats de Ronde & Britte Bouchaut, editorial staff
Imagine a city skyline, a beautiful sunny afternoon, birds chirping, and a huge cloud of smog that is disrupting your pretty picture. Not something that would make you happy, as this smog is mostly due to polluting traffic. In addition, besides it not really healthy for the city’s inhabitants, it also creates a bunch of negative side-effects e.g. noise disturbances and high levels of traffic density, creating unsafe and annoying situations. The problem of increasing traffic density is especially apparent in larger cities, where rising population levels and increasing private car ownership are causing massive congestion problems. These problems are only exacerbated by the fact that these cities are often unsuitable for a large number of cars and lack infrastructure and parking facilities. This often results in increasing transport inefficiency, which in turn has a negative impact on emission levels. While a switch to a more sustainable mode of transport could solve (part) of the sustainability issue, it will do nothing to reduce the mobility issue. Therefore, a shift in the mobility regime seems unavoidable. This could take many shapes, such as stimulating additional use of bicycles and public transport. Another way of solving the issue would be to change the way we think about mobility in general. One of the most promising examples is the phenomenon of ‘car sharing’, which, as the name already implies, concerns the division of one car over a group of people, who are all entitled to the use of the car. This implies a transfer from the private ownership of a car, as is traditionally the case, to a more public January 2016
form of ownership. Many companies have already invested in a fleet of vehicles, which people can make a reservation for via an app or online via their computers. As pick-up points are clear, people choose the location which is the nearest from them, walk to the car, make use of it, and leave it again at a prespecified point where it is ready to be used by another person. Instead of investing in owning their own car, consumers pay per trip and/or a fixed subscription fee. This changes the way consumers look at mobility, as it adds the notion of transport as a service to the regime.
“A shift in the mobility regime seems unavoidable.” The concept of car sharing has been on the rise for a number of years, both in terms of users and revenue. As of 2012 there were an estimated 1.7 million users of car sharing, with the largest companies having over half a million users and over 10.000 vehicles in their fleets, and the total amount of revenue was estimated at around $1 billion. The expectation is that car sharing will grow to a $6.2 billion industry with 12 million members by 2020. This significant influx of users has a large number of potential benefits: the average yearly driving distance per person will decrease, leading to reduced traffic 49
en
en
Mobility
Image by Hyperakt Design (http://visual.ly/users/hyperakt)
Mobility
density and lower emissions. Furthermore, car sharing reduces the barrier for car usage as private ownership isn’t required. Finally, it creates a more flexible, sustainable mobility system. As this sounds very promising, the carsharing initiative started in Switzerland for economic reasons. A variety of countries were already working on this initiative, but Switzerland was the first one that led to a stable innovation. The first car sharingfirms, ShareCom and ATG were initially based on voluntary engagement by its members. Later, and after a merger, these companies formed ‘Mobility Car Sharing’, which is now the largest car sharing provider in Europe with a fleet of 2350 vehicles and 93,700 users. When the success of this company got more known around Europe, more firms got engaged in the car sharing-concept. Especially Germany is doing well in terms of this concept. Germany has the largest market currently, with more than 110 car sharing companies and 158,000 active users of these shared vehicles. In 2012, one of the largest German car manufacturers launched their own car sharing programme, Car2Go, which is now one of the largest providers of shared cars in our own capital city of Amsterdam. The 50
“Unfortunately, it doesn’t solve either issue completely.” concept of car sharing mainly deals with issues concerning mobility, and has the added benefit of reducing emissions. Unfortunately, it doesn’t solve either issue completely. For this to happen, additional changes need to be made to both regimes. Emissions from transport take up about a third of all emissions, so increasing the sustainability of transport by using different types of fuel such as electricity or hydrogen can have a significant impact. Reducing traffic density further can be done by making more efficient use of other existing forms of mobility, like public transport, or by completely altering mobility in general through innovations such as selfdriving cars. Developments are currently taking place in all of these dimensions, and even though it is uncertain how the regime will develop, it is certain that further changes will take place. But for now, remember: sharing is caring! Intermania
Mobility: Puzzle
Connect the dots
.1
.53
.2 .52 .3 .48
.4 .49
.5 .50
.6 .51
.47
.7
.46
.13 .14
.45 .12
.8
.44 .43 .10
.11
.15
.42 .9 .41
.17 .33 .32
.40
.16
.34 .31
.18
.39
.35 .30
.36 .38
.19
.37 .29
.20
.22
.26
.28 e Mak
.24
.21
dot
.27
.23
.25
January 2016
s
zle
51
to
puz dot
nl
TU/e voor dummies
Dagelijkse avonturen De Intermania probeert haar lezers wat wijze lessen bij te brengen over overleven in de ingewikkelde wereld van het studentenleven op de TU/e. Deze editie gaat het over de dagelijkse strijd tegen de tijd en het verkeer. Tekst: Iris Huijben, redactie
Het heeft twee wielen, een zadel en licht, wat is het? Een fiets! Behalve in de gemiddelde studentenstad. Bijna elke TU slimmerik krijgt wel eens te maken met enkele kleine mankementjes aan zijn of haar fiets. Nu moet er gezegd worden dat dit vaak wel onderdeel is van de innerlijke luiheid van een student. Geen licht op de fiets? ‘Och niet nodig want de politie rijdt me toch wel voorbij.’ Een lekke band? ‘Och ik leen wel even de huisfiets tot ik zin heb om mijn band te plakken.’ Zo klinkt het uit de meeste monden, waar overigens nog een alcohollucht van gisteravond uit wasemt. Toch heb je niet alles zelf in de hand. Je dacht een mooie racefiets te hebben aangeschaft, waar de wielen en het zadel
even lekker door te trappen. Maar daar is de eerste hindernis al. Een moeder die haar vier kinderen in haar bakfiets mét aanhangertje naar school brengt. Soepel probeer je langs dit gevaarte te fietsen maar plots wijkt ze om onbekende reden uit naar links. Gelukkig had je de slaap vanmorgen uit je ogen gewassen want een ongeluk met deze bakfiets heb je niet op je bucketlist staan. Een essentieel onderdeel om dit soort situaties veilig door te komen is dus zo’n hippe roze fietsbel met gele stippeltjes. Aangekomen bij het tweede stoplicht komt een auto hard aanrijden waardoor hij plots op de rem moet als zijn licht van oranje naar rood springt. De plas water die onder zijn wielen lag, en inmiddels
“Donderdagnacht: met je kont op de zadelpaal naar huis fietsen.”
Mobility
eenvoudig van te verwisselen zijn, maar dan kom je toch bedrogen thuis. Helaas had het fietsenstelersvolk uit Eindhoven dat ook al ontdekt. Zo kan het zomaar gebeuren dat je op donderdagnacht met je kont op de zadelpaal naar huis kunt fietsen. Stel je eens zo’n zeldzame dag voor dat je fiets helemaal in orde is. Snelbinders, een fietsbel en trappers, alles erop en eraan. Dan nog steeds is je dagelijkse, of voor sommigen, wekelijkse ritje naar de uni geen eenvoudige kwestie. Na de eerste stop bij het rode stoplicht, tien meter van je huis vandaan, zonder auto´s in zicht denk je toch 52
over jouw hele jas is verspreid, heeft de chauffeur waarschijnlijk niet eens opgemerkt. Alleen op dit soort dagen ben je ineens super tevreden met de gulheid van de TU. Die zwarte plastic badmuts voor over je tas heeft nu in ieder geval weten te voorkomen dat je laptop waterschade opliep. In je nopjes, met wellicht een wat natte jas, zet je weer de vaart erin. Op tijd komen gaat waarschijnlijk al niet meer lukken, maar minder erg te laat komen is wel nog een optie. Je bent er bijna en dan nog die laatste scherpe bocht. Jouw tactiek is om deze goed in te zetten en als een ware Max Verstappen erdoorheen te vliegen. Maar dan Intermania
TU/e voor dummies blijkt dat de, iets minder kaaskoppige, persoon voor je hier heel andere ideeën over heeft. De bocht nadert en je voorganger besluit spontaan te stoppen met trappen omdat de bocht wel erg scherp lijkt. Dat deze persoon inmiddels bijna omvalt van traagheid heeft hij niet door. Evenmin dringt tot hem door dat jij vol moest uitwijken of remmen. Remmen bleek niet echt een optie met die afgesleten remblokjes dus na je uitwijkmanoeuvre ben je blij dat je binnen de rode arcering van het
eenvoudiger. Dus, wees aardig voor je fiets, verzorg hem (oké poetsen is misschien wat overdreven), maar zorg dat alles functioneert. Ga nadat je dit gelezen hebt eens even je band oppompen zodat je weer als een echte professional de groene loper op kunt. Durf je eigenlijk niet toe te geven dat je niet zo’n held bent met het plakken van een band? Ga dan eens naar www.fietsbandplakken.com of pas onderstaande stappenplan toe en wees een voorbeeld voor al je vrienden.
fietspad bent gebleven. Je kunt weer een zucht van verlichting slaan alvorens je onder het Dommeltunneltje fietst om de veiligheid van het TU-terrein binnen te dringen. Kortom, het leven als fietsende student is niet gemakkelijk. Als je je bedenkt dat je pas hooguit een kwartier wakker bent terwijl je dit hele proces elke morgen moet doorstaan, moet je ook niet te streng voor jezelf zijn. Maak het jezelf makkelijker door te zorgen voor goede remmen, een fietsbel en harde banden. Stel het plakken van je band niet uit zodat je een week op een onbekende fiets moet fietsen. Dit maakt het geheel zeker niet
•
January 2016
• •
•
•
Pak een koud biertje uit de koelkast voor wat extra moed. Open dit biertje met de bandenlichter uit je fietsenbandenplakset. Roep een, met voorkeur werktuigbouwkunde studerende huisgenoot, om hulp. Laat hem of haar je band plakken en bied in ruil daarvoor aan dat je die avond kookt. Als je huisgenoot net zo onhandig is als jij, vraag dan een vriend(in) om de huisfiets van hun huis. Als die niet aanwezig is, koop dan een nieuwe fiets of pluk er een uit de sloot. 53
nl
nl
Mobility
Snowbility Een aantal edities terug daagden we jullie uit om te upcyclen met een pallet. Mieke en Bas van de Wintermate commissie gingen de uitdaging aan, en bouwden van een oude pallet een mooie slee. Tekst en beeld: Mieke van de Veerdonk & Bas van Rhenen, Wintermate
Het was een niet zo koude regenachtige winterdag in december, de perfecte dag om de mobiliteit van een zelfgebouwde slee te testen. Wij, Bas en Mieke, van de Wintermate commissie namen deze zware taak op ons. Op een brakke vrijdagmiddag vonden we een prachtig pallet om een slee van te bouwen.
begin je dan in godsnaam? Er staat een pallet voor je waar een slee op de een of andere manier uit moet komen. Het enige idee wat uitvoerbaar leek was gewoon beginnen met breken en vanuit daar weer iets opbouwen. Dus gingen we met een hamer aan de slag In het begin werkte deze strategie, maar
Mobility
Aan de start leek het een onmogelijke opdracht. Maar na 15 zorgvuldig uitgewerkte schetsen, 5 mock-ups en een retourtje paviljoen, zagen we dan eindelijk het licht. Met veiligheid voorop en vol zelfvertrouwen begonnen we aan deze klus. Maar waar
54
op een gegeven moment liepen we toch een beetje vast. En wat dan? We zouden het SnowBo kunnen vragen ons te helpen. We waren een beetje bang dat het bestuur hierdoor onder gesneeuwd zou worden. Echter waren ze maar wat blij om te helpen, participatie is het sleutelwoord hierin. Intermania
Mobility Het harde werken werd beloond. Onder luid gejuich van de aanwezige Intermateleden werden de eerste testjes gedaan in het Internaat om te kijken of de slee het gewicht wel zou houden. De eerste meters waren echter zo makkelijk te overbruggen dat we het niveau wel wat konden opkrikken.
Het bouwen van de slee heeft ons veel bloed, zweet en tranen gekost. Een paar uur intensief springen, zagen en timmeren later was de slee eindelijk af! Een wijze les hier: grof geweld werkt het beste bij een pallet.
January 2016
Tijd om de pallet te testen in het ruige gebied van het IPO-gebouw. Het manoeuvreren door het trappenhuis bleek wel een roekeloze missie. Eenmaal beneden gekomen wilden we natuurlijk graag nog een keer proberen. Gelukkig is de slee lekker compact en kun je dus ook gewoon de lift in. Wat natuurlijk ook zeer handig zou kunnen zijn voor de skiliften in Le Grand Domaine.
55
nl
en
Mobility
Intermate’s symposium
Text: Tom Pennings, Symposium Committee
Mobility
March 22, 2016: Intermate’s very first a distance of only centimeters. At the same symposium. Without a doubt an event that time, they acknowledged the worrisome will be remembered for a long time. And you current state of the world, with the fossil have the possibility to be at the writing of this fuel supply declining, and the ozone layer piece of history! Not quite convinced yet? shrinking. The question is not when, but how Then you should certainly read on to discover this problem will be solved. the background for this symposium. As good Innovation Science students The Symposium Committee has already behoove, we broke the problem down in been active on the realization of the various dimensions, and searched for experts symposium for quite some months. First we in those fields. After speaking a lot of people, chose a theme that speaks to the imagination and listening even more, we picked some of every student of the faculty extremely motivated speakers of IE&IS: mobility. Mobility to enlighten us about the future is a very broad concept, “Cars keeping a of mobility. Since we deal with which is why we narrowed an audience of very different it down to the automobile of distance of only backgrounds, we made sure the future. We think this is to incorporate both a speaker a very big theme in the current centimeters...” who works as a policy maker, and future vision on mobility. as well as an expert in the field The framework for the of human computer interaction. future has largely been set: on public roads, This last person will mainly look at the ethical electrically driven cars and autonomous and security issues that come with all the new vehicles are already driving together. Still, it technologies. Finally, as we are on a technical is unclear which technologies will survive university, a technical lecture will be included during the next few years. Therefore, we as well. want to provide insight on how the world is Some of the speakers may already be moving down the road. announced by the time you read this article, Thus, we dug into the world of personal so we are sure you have a pretty complete transport by car, and came across many very picture of how awesome this event is going to interesting and passionate people. It really be! Otherwise, the committee is more than surprised us how enthusiastic these people happy to answer all your questions. were about a future with zero emission and cars driving incredibly efficient by keeping 56
symposium.intermate.nl Intermania
CARS OF THE FUTURE: PUBLIC OR PRIVATE GOOD?
INTERMATE SYMPOSIUM: MARCH 22ND