reflections 2022#3 LABnotes • The Beehive • We denken de wereld • Egmont I SOLISTI BELGIAN WIND ENSEMBLE ANTWERP
ISOLISTI BELGIANWINDENSEMBLEANTWERP
Openen doen we met onze nieuwste muziektheaterproductie ‘Egmont’. Met ‘The Duke Story’ en ‘Serenades for Winds’ krijgt u kamermuziek van de bovenste plank. We vieren 100 jaar Karel Goeyvaerts en ook Györgi Ligeti bezorgt onze musici de nodige uitdaging. Met ‘We denken de wereld’ (12+) creëren we een turbulent stuk dat triggert, trekt en troost in deze woelige tijden.
In juni kwam het verlossende nieuws dat we voor de komende beleidsperiode 2023 – 2027 kunnen rekenen op de gevraagde financiële ondersteuning van de Vlaamse Overheid. Dit betekent dat we onze artistieke dromen kunnen realiseren en onze ambities verder kunnen uitwerken. De commissie onderstreept “het enthousiasme, onze uniciteit, authenticiteit en de oprechtheid van onze plannen”
BELGIAN WIND ENSEMBLE ANTWERP
Het hertekende team, onze artiesten en jongeren staan te popelen om hun kunde en enthousiasme met jullie te delen de komende maanden. Het wordt ongetwijfeld een seizoen vol nieuwe uitdagingen, grootse projecten en met veel kansen voor de talenten binnen onze I SOLISTI ACADEMY.
Beste cultuurminnaar, geacht publiek
Francis en alle I SOLISTI ambassadeurs
I SOLISTI
Tous Ensemble! Zonder publiek geen echte concerten, toch? Hunkeren we niet met z’n allen naar het live gebeuren? (ik verwijs naar de openingszin in Reflections 2021#2). Wij kijken er alvast enorm naar uit om jullie te verwelkomen op onze activiteiten.
The (MakerSpace)Beehive
Onze YoungStars zijn alweer uit de startblokken geschoten en met ontwikkelingsprojecten als ‘Metamorfosen’, ‘Pinokkio’, ‘Zin’ ‘The Beehive’ en ‘Wind’ zetten we volop in op de artiest van de toekomst.
Francis Pollet
De succesvolle muziektheaterproducties ‘WILD’ en ‘Landru’ staan een laatste maal op onze jaarkalender.
Frederik: LABnotes is ontstaan als een project binnen het nieuwe beleidsplan. I SOLISTI heeft, zeker de laatste jaren, al veel rond muziektheater gewerkt. Het was voor ons dan ook evident om, naast de voorstellingen die we als ensemble maken, ook een ontwikkelingstraject uit te denken rond muziektheater. Op die manier breiden we onze ACADEMY-werking nog verder Vooruit.
Kato, kende jij Jasper al?
ISOLISTI BELGIANWINDENSEMBLEANTWERP
Jasper en Kato bijten de spits af. Hoe kwamen jullie bij hen terecht?
Kato: Nee, helemaal niet. In die zin heeft het concept van LABnotes als een ‘blind date’ ook echt gewerkt. Je wordt gekoppeld met iemand wiens werk en karakter je totaal niet kent. Onze eerste gesprekken waren dan ook echt aftastend: wie ben je, wat maak je, wat zijn je doelen? Dat je die persoon nog moet leren kennen is op zich al erg boeiend. Aanvankelijk wist ik totaal niet wat ik me moest voorstellen van deze samenwerking. Ik had wel al ervaring in muziektheater met jazzmuzikanten, maar dit is de eerste keer dat ik samenwerk met een klassiek componist. Jasper kwam me meteen voor als iemand die zelf zin heeft in experimenten en met een frisse geest op zoek gaat naar nieuwe ideeën. Hij is ook heel erg begaan met het verhaal dat hij wil vertellen via de muziek.
Jasper: Ik wist ook helemaal niet wat ik moest verwachten. Ik kende Kato ergens wel vanuit de wandelgangen, maar had niet echt e3en idee waar ze mee bezig was. Ik had wel meteen het gevoel dat er een zekere klik was. We hebben vaak dezelfde manier van denken en we delen vooral een erg
Wat is LABnotes en hoe past dit nieuwe project binnen de I SOLISTI ACADEMY?
LABnotes werken we samen met Muziektheater De Kolonie, waar Mieke Laureys binnenkort artistiek leidster wordt. Binnen De Kolonie leefde er een gelijkaardig idee om iets te doen voor jonge mensen tussen pakweg 22 en 27 jaar. Zij zijn vaak pas afgestudeerd en op zoek naar hun plek in het werkveld. Hoe kan je voor hen mogelijkheden creëren en hen ondersteunen vanuit de ervaring van het ensemble?
het potentieel van de jonge mensen die zij begeleiden.
Frederik: Jasper is ondertussen zowat kind aan huis bij I SOLISTI. Hij legde een traject af binnen MakerSpace en nam meerdere keren deel aan het Composers Lab. We kennen hem en zijn mogelijkheden door en door en hij leek ons de geknipte componist voor LABnotes. De keuze voor Kato kwam dan weer via De Kolonie, waar Mieke Laureys een heel goed zicht heeft op
Frederik NeyriNck, kato VaNackere & Jasper charlet
Hoe heb jij je Blind Date ervaren Jasper?
Ik had meteen het gevoel dat er een zekere klik was
Kato: Ik kan wel al iets vertellen over het verhaal. Het muziektheaterstuk volgt een vrouw die wakker wordt in de ruïnes van haar eigen huis zonder te weten wat er gebeurd is. Wanneer ze uit haar raam kijkt, merkt ze dat ook de hele stad in puin ligt. Het publiek ontdekt gaandeweg wat er aan de hand is.
Kato:resultaat.Hetgeschenk van de ‘carte blanche’ stellen we heel erg op prijs. Het zal vooral geslaagd zijn als Jasper en ik iets hebben kunnen onderzoeken waar we later in onze carrière nog iets mee kunnen doen. En natuurlijk hopen we ook dat het publiek zal kunnen genieten.
Frederik: Voor ons is het net zoals in de andere onderdelen van de ACADEMYwerking belangrijk om jonge mensen te kunnen samenbrengen en te zien wat er kan ontstaan. Voor dit soort projecten geldt het adagium “Der Weg ist das Ziel”, zoals ze zo mooi in het Duits zeggen. Het proces is het doel, en het is altijd fijn als de mensen daar later ook nog iets mee kunnen doen. Daarnaast blijft het voor ons belangrijk om die groep mensen die tussen het afstuderen en het professionele kunstenveld staan te ondersteunen, ook in de niet-artistieke domeinen. Op termijn kan LABnotes natuurlijk ook makkelijk doorkruist worden met de I SOLISTI YoungStars of NextGeneration Artists bijvoorbeeld.
Kato: Bij mij ligt dat nog heel open. Toen ik afstudeerde had ik een heel duidelijk en strikt plan, maar dat werd volledig gedwarsboomd door de coronacrisis. Uit noodzaak ben ik daar dus wat
relaxter in geworden. Theater maken is wat ik doe en wil doen, en dit soort trajecten en opleidingen zijn de manier waarop ik dat momenteel het beste kan Jasper:realiseren.Iklaat het momenteel ook nog open. Ik doe heel veel dingen heel graag en kan nu nog niet zeggen wat ik binnen zoveel jaar wil doen. Daarom zijn dit soort projecten zo boeiend om te ontdekken wat ik wel en niet interessant vind.
Jasper: Qua muziek is het idee om te werken met fagot en contrafagot –wat ik zelf zal spelen – uitgebreid met electronics. Kato zal zelf optreden als verteller, dus we staan ook echt met ons twee op het podium.
Jasper: Ik heb het gevoel dat er door de opgelegde beperkingen veel ruimte is om te proberen en te experimenteren. Bij grotere producties kan je minder risico’s nemen, maar hier kan je echt van nul iets opbouwen zonder rekening te houden met bestaande conventies. Het kunnen experimenteren en achteraf kunnen kijken wat dat gebracht heeft, is waardevoller dan het effectieve
I SOLISTI
Jasper: We zijn eind juni gestart met de eerste gesprekken. We hebben dan tijdens de zomermaanden wat geknutseld aan een hele lijst met ideeën en concepten voor de uitwerking. Die willen we nu eerst ook nog eens pitchen voor we er echt mee naar buiten komen. We worden in onze experimenten gevolgd en gecoacht door verschillende specialisten. Jesse Broekman heeft veel ervaring met electronics en zal me hierbij zeker kunnen helpen.
Kato: Naast de expertise van Mieke Laureys kan ik ook rekenen op Peter De Graef voor alles wat met de teksten te maken heeft. Die begeleiding is enorm
Kato: Dat is zeker ook de verdienste van de casting denk ik. Er wordt echt gekeken naar de profielen en hoe die gematcht kunnen worden. Hoever staan jullie nu in het traject? En wat mogen we verwachten?
LABnotes is een ontwikkeltraject van I SOLISTI en muziektheater De Kolonie om nieuw, jong talent te ontdekken en te laten groeien in een professionele context. Een componist en auteur worden aan elkaar gekoppeld en werken toe naar een toonmoment van ongeveer 30 minuten. Het duo werkt in nauw overleg met elkaar, om tekst en muziek onder intensieve coaching tot een totaalvoorstelling te laten versmelten.
in haar vrije tijd zelf ook mee bezig te zijn.
BELGIAN WIND ENSEMBLE ANTWERP
Frederik: Het is de bedoeling dat de voorstelling echt in de laatste weken voor het presentatiemoment definitief in elkaar wordt gestoken, zodat het proces en het onderzoek voldoende ruimte krijgen. We houden het geheel ook bewust eenvoudig qua decors en zo, omdat we de focus echt willen leggen op de tekst en de muziek.
Wanneer is een LABnotes-project geslaagd?
LABnotes
Het is duidelijk dat LABnotes een belangrijk deel kan zijn van de weg naar een carrière in de kunsten. Wat zijn jullie ambities?
waardevol binnen LABnotes.
brede doen,electronicsomideebijvoorbeeldwerk.metterwijlmuziekookBovendieninteresse.iszijergveelmetbezig,ikgraagtekstenToenikhetopperdeietsmettebleekzijdaar
Om het verhaal van The Beehive te realiseren werkte ik samen met mijn broer Frederik Daelemans als componist (onder begeleiding van Frederik Neyrinck), en met cineasten Kenneth Michiels en Robert Monchen. De eerste elementen van The Beehive die tot stand kwamen, waren de composities en film. Daarna begon ik aan de creatie van de choreografie met behulp van dramaturge Greet van Poeck, en even later stapte ook Jordy Goussey in het project als kostuumontwerper. Na een kleine maand met de dansers en muzikanten in de studio kwamen alle elementen voor het eerst samen. The Beehive begon eindelijk vorm te krijgen tijdens het eerste toonmoment op 20 augustus 2022 in Internationaal Kunstencentrum DE HetSINGEL.was bijzonder om de visie die ik voor The Beehive had tot leven te zien komen, niet alleen in de choreografie maar ook in de muziek, de film en de kostuums. Ik vond het geweldig om waar te nemen hoe alles wat ik van tevoren in mijn hoofd had bedacht zich met behulp van een prachtig artistiek team heeft kunnen vertalen naar de realiteit, van een vervreemdende videoclip tot een absurde climax waarin één danser al het podium af is, de tweede hopeloos contact zoekt, en de derde door alle chaos heen tapdanst met een klankbord van electronics, fagot, trompet en zang.
Na afloop van de voorstelling kwam vooral vaak terug hoe de menselijkheid van de voorstelling de mensen had geraakt. Daar werd ik gelukkig van, want dat is wat ik zo graag wilde bereiken met The Beehive.
Het was niet evident om de artistieke leiding van dit project volledig op mij te nemen, omdat ik er zelf ook in meespeel, maar tegelijkertijd was het een droom die uitkwam. Als maker doorloop je een heel proces, van het bedenken van het idee tot het uitschrijven van het concept, het bepalen van de thematiek en de atmosfeer, tot het vormgeven van het verhaal en het vastleggen van de artistieke elementen om dit verhaal mee waar te maken.
ISOLISTI BELGIANWINDENSEMBLEANTWERP
The Beehive is mijn eerste project binnen I SOLISTI MakerSpace. Het is meteen ook de eerste keer dat ik de kans krijg met een complete crew aan dansers, muzikanten, cineasten, een componist, een dramaturg en een kostuumontwerper te werken. Het was heel bijzonder om vlak na mijn afstuderen meteen een eigen productie op poten te mogen zetten en om daarbij samen te kunnen werken met een prachtig team. Hier ben ik Francis Pollet en I SOLISTI zeer dankbaar voor.
The Beehive gaat over drie mensen die verloren zijn en elkaar daarin tevergeefs proberen vast te houden. De thematiek die hier aan bod komt is de kwetsbaarheid van de mens, een regelmatig terugkerend element in mijn werk. Menselijke kwetsbaarheid fascineert me. Voor mij betekent kwetsbaarheid een eerlijkheid in jezelf uitdrukken waarvoor je moet kunnen loslaten en vertrouwen op jezelf en op de anderen. Ik geloof dat dat vertrouwen mensen weer kan verbinden met elkaar, en dat vind ik het mooiste wat er is. Wat ik wil bereiken met mijn werk is mensen hun angst om kwetsbaar te zijn weg te nemen en te laten zien hoe mooi menselijkheid is.
the Beehive
LAurA DAeLemAns
BELGIAN WIND ENSEMBLE ANTWERP
Om de muzikanten bij mijn eigen (elektronische) composities te betrekken, schreef ik extra lijnen, waarbij de muzikanten afwisselend een functionele of solistische rol op zich nemen. In die vertaling van idee naar partituur was de feedback van Frederik Neyrinck als coach zeer handig. Na het regelmatig over-en-weer sturen van de werken is het resultaat een muzikaal programma dat mij als componist tevreden stelt, én de waarden en identiteit van I SOLISTI vertegenwoordigt. De try-out was een succes, maar voor mij betekende het ook het blootleggen van veel onontgonnen potentieel, waardoor ik nadien terug huiswaarts keerde met een grote honger om The Beehive muzikaal verder uit te werken tot een volwaardig professioneel en aantrekkelijk stuk.
I SOLISTI
FreDerik DAeLemAns
Voor mij als componist bood Laura’s insteek en thematiek een erg rijk pallet aan inspiratie. De ongebruikelijke samenstelling van het podiumgezelschap voegde daar zeker een extra dimensie aan toe en vormde tegelijk een spannende uitdaging. De combinatie van de hedendaagse klanken waar ik regelmatig mee werk (synthesizers, sample-drums, tal van effecten, ...) en de organische, vaste waarden in muziek zoals fagot en trompet, was niet vanzelfsprekend. Ook het combineren van het repertoire voor deze instrumenten (van Luciano Berio en Wim Henderickx) met mijn eigen muziek was niet evident. We zochten zoveel mogelijk naar overlapping. Zo loopt een Berio-sequenza in het begin van de voorstelling geleidelijk aan over in de dynamische opening van de synthesizer-wereld.
Makerspace
ISOLISTI BELGIANWINDENSEMBLEANTWERP
Met die vraag in het achterhoofd ging theatermaakster Mieke Laureys op zoek naar makers om samen een muziektheaterstuk voor jong en oud op poten te zetten. ‘We denken de wereld’ is het kind dat uit de gesprekken van Mieke, danser Romeo Lothy en dichteres Amina Belôrf voortkwam. Mathias Coppens componeert de muziek voor hobo, fagot, percussie en electronics. Het stuk gaat in het voorjaar van 2023 in première.
Welke meerwaarde heeft muziek in combinatie met theater?
Mieke: Als je muziek hoort tegenover tekst, dan denk ik dat de muziek altijd de bovenhand zal hebben in de hersenen. Muziek en beeld zijn heel sterke media. In de beste gevallen moet je bij muziek niets meer
mieke LAureys & mAthiAs Coppens
Mieke: Toen we startten met ‘We denken de wereld’, was het meteen duidelijk dat we niet enkel witte mensen konden betrekken. De wereld is zo divers en dat willen we laten zien. Die diversiteit zit zowel in de identiteiten van de makers als in de verschillende disciplines die aan bod komen in het stuk. Amina is dichteres en heeft Marokkaanse roots en danser Romeo Lothy heeft Congolese roots. Het resultaat van onze gesprekken creëert een nieuw wereldbeeld op scene.
Mieke: Ik denk dat we kozen voor de letterlijke ontmoeting van de mensen op scène, in plaats van te gaan voor een letterlijk verhaal. We kozen voor mensen en vanuit de mensen ontstonden de verhalen.
Mathias: Als muziek in samenwerking met visuele kunst één kwaliteit heeft, dan is het dat ze emotionele diepgang of uitdieping van bepaalde karaktersferen kan meegeven. Soms kan muziek zelfs dingen uitdrukken die je niet in woorden kan omzetten.
Mathias:vertellen.Dat gezegd kan een dialoog ook veel sterker zijn zonder muziek, wanneer er een breekbare stilte is.
Mathias: Het stuk bestaat dankzij de dialoog tussen de makers. Aan de hand van hun gesprekken kon de puzzel zich leggen. Zo’n puzzel probeer ik ook te maken voor de muziek. Er zullen veel diverse klanken zijn omdat ik me laat beïnvloeden door de vele conversaties en opvattingen. Op dat vlak zijn die verschillende culturen een grote meerwaarde, maar ik neem ook mijn eigen achtergrond mee. Aan de ene kant komt de compositie voort van klassieke muziek, maar aan de andere kant heb ik ook heel veel affiniteit met modernere jazz- en popmuziek. Er zullen dus ook soundscapes met filmische electronics in het stuk verwerkt worden. Het is een amalgaam van verschillende sferen en stemmen.
Hoe kijken mensen van verschillende achtergronden naar het alledaagse leven en de wereld waarin ze leven?
Welke boodschap proberen jullie als makers te brengen met ‘We denken de wereld’?
dikwijls niet in entertainment aan bod komt. Daarom is muziektheater, theater en opera belangrijk voor de Mieke:maatschappij.Binnencultuur
I SOLISTI
‘We denken de wereld’ zal dus confronterend zijn?
Wat willen jullie laten zien met ‘We denken de wereld’?
Mieke: Aangezien het stuk zowel voor een avondpubliek als voor jongeren is (12+), is het eens zo belangrijk om een wereld op scène te brengen die niet altijd netjes, maar wel realistisch is. Ik hoop dat
We kozen voor mensen en vanuit de mensen ontstonden de verhalen.
Mathias: De voorstelling heet ‘We denken de wereld’ en in de wereld van vandaag heb je toegang tot alles. Alles bestaat naast elkaar. Met dit muziektheaterstuk proberen we een doorsnede te geven van wat ons beïnvloedt in het moment dat we het stuk aan het maken zijn. Op die manier is het bijna een dagboek van hoe wij, makers, tijdens het maakproces denken over de wereld. We willen die diverse puzzel aan wereldbeelden tonen aan het publiek.
We
Mieke: We werken met een heel universeel en breed thema dat we compacter proberen te maken. De vraag die we ons steeds stellen tijdens het maakproces en op het podium is ‘hoe zou de wereld eruit zien als wij ze samen zouden bekijken?’. Door onze verschillende achtergronden kom je direct bij maatschappelijke vraagstukken. Romeo en Amina vinden het soms grappig hoe voorzichtig ik wil zijn naar hen toe, maar we beseffen dat we die voorzichtigheid achter ons moeten laten om op het podium een realiteit te scheppen en zo het publiek een spiegel voor te houden.
Mathias: Het stuk biedt geen escapisme, dat is voor mij verbonden aan entertainment. Je kijkt naar een film om je leven even te vergeten, maar het is de taak van de podiumkunsten om een spiegel te zijn en mensen te laten nadenken. Natuurlijk mag kunst ook entertainen of grappig zijn, maar daarnaast is er een heel ander spectrum binnen podiumkunst dat
neem je altijd iemand mee in een andere wereld. Het mooie aan theater is dat je tijdelijk samen met anderen iets beleeft dat nooit nog terugkeert. Een film kan je blijven afspelen en zal altijd hetzelfde blijven, maar theater is elke keer anders.
het publiek zijn wereldbeeld zal herbekijken door onze voorstelling. Wij als makers zijn verplicht om, via kunst, met jongeren een conversatie aan te gaan over de wereld waarin we leven. Jongeren worden vaak onderschat bij zo’n thematiek, terwijl ze best wel over die materie nadenken.
Zijn er bepaalde filosofische of maatschappelijke vragen die centraal staan in het stuk?
BELGIAN WIND ENSEMBLE ANTWERP Denken De WereLD
Het is de taak van de podiumkunsten om een spiegel te zijn en mensen te laten nadenken
Jan en Brechtje, jullie werkten samen aan ‘Egmont’, maar zijn ook getrouwd. Hoe is het om samen te werken met iemand die je zo goed kent?
Brechtje Louwaard & jan decLeir
ISOLISTI BELGIANWINDENSEMBLEANTWERP
Vanaf september kan je gaan kijken naar ‘Egmont’, een samenwerking tussen Het Banket, I SOLISTI en Vlaams Radiokoor. Alain Craens componeerde en bewerkte hiervoor muziek van Beethoven. In de vorige editie van Reflections kon je het gesprek lezen tussen hem en Tristan Versteven, die de tekst schreef samen met Brechtje Louwaard. Nu horen we een andere kant: de samenwerking tussen de schrijvers en acteurs. In aanloop naar de première van ‘Egmont’, ging jonge maker Michèle Delagrange (I SOLISTI MakerSpace) in gesprek met schrijfster Brechtje Louwaard en acteur Jan Decleir.
Jan: Het is leuk voor ons. Er zijn bepaalde onderwerpen die voor ons beiden interessant zijn. Er is ook een reden dat we getrouwd zijn. Misschien heeft dat er mee te maken. Dat we dezelfde dingen leuk vinden. Spannend is het huwelijk dan weer niet. (Jan en Brechtje lachen beiden) Enorme tegenstellingen, die spelen we dan om het spannend te maken. Brechtje: Verder is het van een saaie harmonie. (Lacht) Nee nee, dat klopt wel. We hebben het er heel veel over, en grenzen van wanneer je werkt en niet werkt bestaan niet echt. Je kan ineens op een idee komen terwijl je iets anders aan het doen bent. Tijdens een wandeling of
egmont
aan tafel bijvoorbeeld. Maar dat vinden we leuk. (Jan beaamt) Het is waarschijnlijk ook andersom: het is niet zo dat het werk de relatie binnenwandelt, maar meer dat die gedeelde interesses sowieso al deel zijn van de relatie.
Dat lijkt wel een pleidooi om niet de gemakkelijkste weg te kiezen als je samenwerkt met iemand? Maar echt alles aan te gaan.
Jan: Ja, dat is ook een sport, nog los van inhoud. Ik heb mij laten vertellen dat er veel componisten waren die dingen schreven voor zangeressen met het idee ‘dit zal ze niet lukken.’ En de zangeressen dachten dan: ‘Nu zal ik ze eens een poepje laten ruiken.’ Dat heeft dan muziek geprovoceerd waar heel de wereld van is gaan houden.
BELGIAN WIND ENSEMBLE ANTWERP
Jan: Daar probeer ik wel van uit te gaan. Omdat we in een echt familietje zitten, kunnen we elkaar al eens iets toestaan en dingen wijzigen. Maar ik ga er als acteur niet van uit dat dat de opdracht is. Ik ga de teksten zo lang mogelijk onderzoeken, om te achterhalen waarom er staat wat er staat. En niet meteen zeggen: ‘Dat krijg ik niet Brechtje:gebekt.’Als zwaktebod bedoel je? Dat snap ik. Dat is jouw perspectief als acteur. Dat vind ik ook goed. Maar ik vind het andersom van mij uit fijn als de acteurs vragen stellen en suggesties doen. Ik heb niet zo’n heel groot zelfvertrouwen en dan vind ik het fijn als er betere suggesties komen. Vaak heb ik voor mezelf een goede reden om het zo te zeggen. Als er een vraag of suggestie komt van een acteur, is de eerste stap voor mij altijd om uit te leggen waarom ik het zo wou. Maar de uitkomst kan alsnog zijn dat we het anders doen.
Brechtje: Ik denk het wel. Onbewust. Voor alles wat ik geschreven heb, wist ik al wie het ging spelen. Dus jazeker, dan hoor ik ook de stem van wie het gaat spelen in mijn hoofd. Ik schrijf het ook zoals ik het zelf leuk zou vinden om te zeggen. Deels hoor ik de mensen die het gaan spelen, maar deels ben ik het zelf ook en heb ik al wendingen in mijn hoofd van hoe ik het zou spelen. Maar als degene die het moet spelen daar vragen over stelt, wil ik daar niet te sturend in zijn. Ik wil geen deuren dichtdoen, die nieuwe vergezichten bieden die ik nog niet gezien heb.
Maar dan is het waardevol dat je nadenkt over waarom je een keuze hebt gemaakt en is de keuze nog sterker, lijkt me? Brechtje: Zeker, en vaak helpt het dan iedereen die eraan meewerkt. Zelfs al blijft er staan wat er stond, dan weten we beter waarom. Ook als je het zelf bedacht hebt, denk je dan: ‘Ah ja, daarom.’ Dat leidt er soms toe dat je verderop nog iets verandert, omdat je denkt ‘ja, dat is eigenlijk een goed punt’ en dat nog wat extra in de verf wil zetten. Zo kan het soms zijn dat een zin die er aanvankelijk uitgehaald zou worden, integendeel nog eens herhaald wordt. Iets wijzigen alleen omdat je het niet gezegd krijgt, gebeurt bij ons niet echt, denk ik.
Jan, als jij aan de slag gaat met de tekst, pas je die dan nog aan of is de tekst heilig?
Brechtje, jij hebt de tekst van ‘Egmont’ geschreven. In hoeverre hou je rekening met wie het gaat spelen tijdens het schrijven? Heb je Jan dan al in je hoofd?
I SOLISTI
Brechtje: Ja, dat klopt. Dat zit ook in het onderwerp van dit stuk. Het is een heel moeilijk onderwerp, wat het voor ons aantrekkelijk maakt. Er is een plezier aan iets aangaan wat moeilijk is. Dat bindt ons wel. Die aanloop naar de Tachtigjarige Oorlog is zeer complex. We hadden het er gisteren in de repetitie nog over: wanneer begint iets? Wanneer is de oorlog in Oekraïne begonnen bijvoorbeeld? Ik denk dat er geen antwoord is op die vraag. Wanneer is het moment? Ik stel me altijd zo’n Matterhorn voor, zo’n scherpe berg met een muntje op. Wat is het moment dat het muntje de ene of de andere kant op is gevallen? We willen graag een moment hebben waarvan we kunnen zeggen dat het toen was, zoals ‘40-‘45. Maar dat is onzin natuurlijk. Er is altijd nog een eerder begin en het houdt nooit op, niet echt. We verdiepen ons dus graag in de momenten waarop die Tachtigjarige Oorlog begonnen zou kunnen zijn en dan merk je dat er veel momenten zijn waarop het anders had kunnen lopen. Het stuk zit op het scherp van de snee van een paar fatale beslissingen op het einde: de onthoofding van Egmont en Hoorne bijvoorbeeld. Dat heeft het muntje de verkeerde kant op doen vallen. Dan komen de mensen op straat, omdat het water al aan de lippen stond, zoals bij George Floyd het geval was. Dat was natuurlijk dé druppel, maar het gaat niet om maar een enkel incident.
jan decLeir & Brechtje Louwaard
ISOLISTI BELGIANWINDENSEMBLEANTWERP
Is er dan ook een zeker auteurschap bij jou, Jan?
Wat kunnen jullie nog kwijt in een figuur als Egmont?
Jan: Ja, ik ben van de oude school, van Teirlinck. Een acteur is een kunstenaar. Hij is geen uitvoerend persoon. Ik volg die school. De schriftuur van Brechtje geeft een richting aan, maar je moet als acteur kiezen wat je wanneer toont, en hoe. Het kan ook allemaal tegelijk. Je kan kiezen welke snaar je op welk moment gaat raken.
Jan: Voor mij is het een volledige transformatie. Er is een periode geweest dat ik alles in een zwart pak speelde, maar in mijn verbeelding liep ik rond in harnassen, door modder en bloed, en lag ik in een koningsbed. Zo is het altijd, als een klein jongetje dat
Al vertellend worden jullie verschillende personages tijdens ‘Egmont’. Jan, hoeveel van jezelf is er nog als je een personage speelt of is het een volledige transformatie?
Brechtje: Het is een groot voordeel dat Egmont al een lange tijd geleden overleden is, wat veel vrijheid geeft om hem veel in de mond te leggen. Want we weten niet exact hoe hij was. We kunnen hiermee ook de veelkantigheid van de mens tonen. We zijn geen Teletubbies. We zijn niet alleen blauw of groen. Mensen hebben heel tegenstrijdige eigenschappen. Dat had Egmont ook, wat hem een heel interessant personage maakt voor mij. Ik kan het daarnaast ook over het tijdsgewricht hebben via dit personage, bijvoorbeeld omdat hij van boegbeeld tot slachtoffer van dezelfde organisatie is gemaakt. Dan gaat het ook over trouw. Wat is dan de grote trouw van zijn grote bazen aan hem?
Jan: Je kan er ongelofelijk veel in kwijt, zoals in de meeste personages. Egmont is niet één ding. Hij was een held voor zijn tijd, maar die ridders en edelmannen waren soms ook als kleine kinderen die zeer dure feestjes gaven terwijl de schatkist leeg was. Ze hadden macht, dus ze hadden ook twijfels. Ik denk wel dat hij van de mensen hield. Het is een man met veel twijfels, amoureuze toestanden en een schatkist. Er zijn veel aspecten in zijn leven waar je iets van jezelf in kwijt kan, of van onze tijd. Bravoure, eenzaamheid, dienstbaarheid uit overtuiging, maar ook uit ijdelheid; dat zit er allemaal in.
Wat kan jij in Egmont kwijt, Brechtje?
Er is veel vastgelegd over hoe je het moet spelen. Er is een bepaald moment waarop je samen moet beginnen en eindigen. Dat staat allemaal niet vast bij theater. Daardoor moet je zelf ook anders werken, want de muzikanten zijn de grootse groep en je moet Brechtje:mee.
Ja, wij passen ons aan. Maar ik denk dat zij zouden zeggen dat ze zich heel erg aanpassen aan ons. Zeker bij I SOLISTI is er een actie-reactie. Dat merkte ik bij ‘Landru’. Dat ze ook jouw ritme overnemen als je speelt.
Ten slotte: Wat zouden jullie als tip meegeven aan jonge makers?
Brechtje: Wat ik altijd zou zeggen tegen jonge mensen is: ‘doen doen doen.’ Doen als tegengestelde aan je vastzetten met al te veel meningen. Ik denk dat meningen een rem zijn voor veel. Ga alles doen en zien. Vooral niet denken dat er genres zijn die ‘je ding’ niet zijn, noch in de literatuur, noch in de muziek. ‘Mijn ding’ moet helemaal geschrapt worden uit het woordenboek. ‘Je ding’ zal je pas kunnen zeggen als je heel oud wordt en op je doodsbed ligt. Anders gooi je deuren voor jezelf dicht en dat is zo jammer.
Jan: Ja, in de school van Teirlinck heb je als acteur alle touwtjes in handen. Je bent volledig vrij. Bij muziektheater is dat niet altijd zo. Bepaalde dingen liggen echt vast. Maar ook muzikanten zijn niet enkel uitvoerders, vermoed ik. Als er een muzikant vervangen wordt, klinkt het toch anders. Er gebeurt iets op het moment, iets dat uniek is. Maar het is een heel andere manier van werken.
Als je aan een tekst voor muziektheater begint, is dat dan anders dan bij een gewoon toneelstuk?
BELGIAN WIND ENSEMBLE ANTWERP
egmont
Jan: Je kan er ook veel van leren. Een beetje orde in het leven, kan voor enorme schoonheid zorgen. Ik ben soms tot tranen
aan het dagdromen is. Maar natuurlijk ben ik het altijd die het doet. Ik sta daar altijd met mijn eigen lichaam. Het plezier is toch dat je vorm geeft aan iets anders dan je zelf bent.
Jan: Wat zei Oscar Wilde weer? ‘Youth is wasted on the young.’ Daar zit iets in. Maar tegelijkertijd ben ik er diep van overtuigd dat de jeugd niet te veel gepamperd moet worden. Het is nu eenmaal de conditie van de jeugd om jeugdig te zijn, overmoedig, alles beter te weten… Het gaat niet anders. Dat moet je dan ook maar doen.
I SOLISTI
toe ontroerd. Als ze voor het eerst samenkomen en iets spelen van het blad, gebeurt er iets heel bijzonders. Ik denk dan soms: een beetje meer orde, discipline en ernst zoals bij muzikanten mag wel.
Brechtje: Er is soms wel het moment dat het heel dicht komt. Want je bent het niet, maar je speelt het wel.
Ovidius schreef teksten vol humor, dubbelzinnigheid en muzikaliteit die eerder al vele kunstenaars inspireerden, waaronder ook componist Benjamin Britten (1913 – 1976).
Tekst en regie: Tristan Versteven, Brechtje Louwaard
Scènebeeld: Tom Liekens
Muziek: Ludwig van Beethoven en Alain Craens
Concept: Balder Dendievel (I SOLISTI NextGeneration Artist)
BELGIANWINDENSEMBLEANTWERP SpeeLt
OVIDIUS REVISITED - 5 JONGE TOONDICHTERS IN DIALOOG
Zijn meesterlijke karakterschetsen in Six Metamorphoses after Ovid voor hobo solo vormen de ruggengraat van dit Dezeprogramma.solo’sworden afgewisseld met korte tekstfragmenten uit Ovidius, herschreven door Michèle Delagrange en tot leven gebracht door Simone Milsdochter alsook met nieuw compositorisch werk. Vijf jonge toondichters geven hun visie op dit thema. Muziek en tekst worden grafisch ondersteund door live tekeningen van zandkunstenaar Immanuel Boie (‘De Zanderling’), een kunstvorm die naadloos aansluit bij het onderwerp.
Recitant: Simone Milsdochter
Twee eeuwen later eerden Goethe en Beethoven de opstandige graaf. In het historische muziektheater Egmont, onderzoeken Het Banket, I SOLISTI en Vlaams Radiokoor hoe Egmont uitgroeide tot een symbool van redelijkheid en tolerantie en wat zijn voorbeeld ons nog te zeggen heeft.
Zandkunstenaar: Immanuel Boie
Ondersteuning door I SOLISTI en Muziektheater De Kolonie Coaches: Peter De Graef, Mieke Laureys, Jesse Broekman
METAMORFOSEN
Spel: Jan Decleir en Roy Aernouts
i SoLiSti
Heuvelafwaarts ligt de hulp van de stad - maar scheefhangende torens en ontruimde straten leggen daar een nog veel grotere schade bloot.
vanaf 24 september 2022 op diverse locaties
ISOLISTI
Muziek: Benjamin Britten en creatieopdrachten aan Emile Daems, Julia Emmery, Noah Senden, Siebe Thijs, Benjamin Windelinckx
I SOLISTI NextGeneration Artist Balder Dendievel onderzoekt in deze voorstelling de filosofische kernidee van Ovidius’ Metamorfosen samen met schrijfster Michèle Delagrange.
Egmont
Tekst: Michèle Delagrange (I SOLISTI MakerSpace)
9 november
Concept: Het Banket i.s.m. Francis Pollet
Techniek: Victor Hidalgo en Tristan Versteven
Tekst en spel: Kato Vanackere
Mijn huis liep scheuren en gaten op terwijl ik lag te slapen. Het kraakt en brokkelt bij elke pas.
Coaches: Francis Pollet, Frederik Neyrinck, Simone Milsdochter
31 januari 2023 Diest
een LABnotes productie
In 1568 werd Graaf van Egmont onthoofd op de Grote Markt van Brussel. De grondvesten van de Lage Landen daverden onder het bewind van Filips II. De terechtstelling van de populaire Egmont maakte grote onvrede los bij de bevolking en luidde de bloedige Tachtigjarige Oorlog in.
Sinds zijn dood symboliseert Egmont gematigdheid en tolerantie in woelige en polariserende tijden. Zijn levensverhaal inspireerde vele volgende generaties en zindert ook vandaag nog door.
Live muziek: I SOLISTI en Vlaams Radiokoor Muzikale leiding: Francis Pollet
MET BENJAMIN BRITTEN
dag stad
c o r
Hobo: Balder Dendievel (I SOLISTI NextGeneration Artist)
‘dag stad’ is een muziektheaterstuk dat onderzoekt wat een mens nodig heeft om thuis te zijn, en wat er met mens en thuis gebeurt als die twee uit elkaar worden gerukt. 2022 s o Berchem
25 november 2022 Brugge
Ensemble: I SOLISTI met Lieve Goossens (fluit), Balder Dendievel (hobo), Tomonori Takeda (klarinet), Francis Pollet (fagot) en Mathijs Everts (percussie)
Tekst en muziek vertellen in deze nieuwe ‘Egmont’ een boeiend en onpartijdig relaas van de historische feiten, knipogend naar het werk van Goethe en Beethoven en vanuit een hedendaags bewustzijn. Met felle spots op de geschiedenis werpt ‘Egmont’ immers ook een kritisch licht op onze eigen tijd – net zoals Beethoven en Goethe dat meer dan 200 jaar geleden deden vanuit de woelige tijd waarin zij leefden.
Een productie van I SOLISTI ACADEMY
Compositie, sounddesign en uitvoering: Jasper Charlet
I SOLISTI BELGIAN WIND ENSEMBLE ANTWERP VooruitBLiK refLectionS 2023#1 Mysteries of the Macabre GoeyvaertsKarel volledige kalender op onze website schrijf in op onze nieuwsbrief ZIN herlees de vorige edities van Reflections
I SOLISTI Jan Van Rijswijcklaan 155 2018 Antwerpen 03 800 01 info@isolisti.be20 Artistiek en algemeen directeur Francis Pollet Artist in Residence Frederik Neyrinck Zakelijk directeur Ann Andries Artistieke planning en coördinatie ACADEMY Cindy Ysewyn Productie Rani Smet, Pauline Jocqué (Bureau Onstage), Cindy Ysewyn Administratief medewerker Leen Bastiaens Medewerker communicatie Jens Roothoofd Klanktechnicus Victor Hidalgo Artistieke Adviesraad Bob MartijnMaartenPermentierQuantenDendievel Raad van Bestuur Walter Cromheeke, voorzitter Katelijne Boon Jef StevenCox Defoor Katja Geerts www.isolisti.be isolisti i_solisti Antwerpen2018155,RijswijcklaanVanJanPollet,Francisv.u. ISOLISTI BELGIANWINDENSEMBLEANTWERP I SOLISTI Reflections2022#3 concept: I SOLISTI samenstelling & redactie: Francis Pollet, Cindy Ysewyn, Klaas Coulembier interviews: Klaas Coulembier, Michèle Delagrange, Jens Roothoofd eindredactie & vormgeving: Klaas Coulembier foto’s: Björn Comhaire (cover); Anna Kayla Van Durme (p. 2, 7); David Legrève (p. 3); Cindy Ysewyn (p. 4); Frank Emmers (p. 6, 10); Jens Roothoofd (p. 8); Tina Herbots (p. 9); Koen Broos (p. 10, 16); Tristan Versteven (p. 12, 13)
