Robert Smit

Ik ben altijd nieuwsgierig van aard geweest. Geboeid door schoonheid, techniek, de onein- digheid van het heelal en vooral het denken. Altijd wilde ik dieper graven. Ik wilde weten hoe het zat. Zo belandde ik met een goede vriend bij mijn eerste leraar Saswitha (Jan Rijks). Vol bravoure stelden wij onze vragen, die echter nog te pril waren om serieus genomen te worden. En het naadje van de kous dat ik zocht, vond ik daar niet. Na een jaar ging ik naar de School voor Filosofie, een serieus en gedegen instituut gebaseerd op het gedachtegoed van Gurdjieff/Ouspensky en de advai- ta vedanta. Tijdens een van de lesavonden stelde ik een voor mij wezenlijke vraag, waarop de tutor mij duidelijk maakte: “Daar zijn wij nog niet aan toe.” Ongedurig concludeerde ik dat dit voor mij niet de weg was. Ik moest op zoek naar iemand die direct vanuit zijn eigen wijsheid en autoriteit kon spreken en antwoorden. Henk Schonewille, die ik op de school ontmoette, kende een heuse goeroe en het verlangen groeide om met hem naar deze U.G. Krishnamurti in Gstaad te gaan. Ik had in dat voorjaar van twee sloop-Volvo Amazo- nes één prachtige goedwerkende auto geknutseld. Met gereviseerde motor, simons-uitlaat en brede velgen zoefden we met 160 km per uur over de snelweg, richting de man die mijn goeroe werd! Nu na veertig jaar proef ik nog steeds de magie en stille opwinding van die eerste ontmoeting. Die eerste drie dagen in Gstaad werden bepalend voor mijn levenslange relatie met U.G. Vragen stellen, aanwezig zijn en ontdekken dat het hele bouwwerk van denken in die drie dagen tot op de fundamenten gesloopt kon worden. Mijn denkbeel- den gingen failliet en elke heiligheid werd ontze- nuwd. “De wereld is geen illusie, maar de gedachte dat er een ik is dat desondanks een standpunt denkt w

te moeten innemen, is dat wel.” Alles waar ik aan hechtte, smolt en verdampte uiteindelijk compleet. Op de vierde dag werd ik wakker met het besef dat ik nooit meer met waanideeën gevuld zou kunnen worden. Het was leeg, schoon en bodemloos. Verder graven was dus onmogelijk.

GRUZELEMENTEN De confrontaties en heftigheid van U.G.’s reacties werkte als een alles vernietigende atoombom voor mijn spirituele wereldbeeld zoals ik dat had opgebouwd uit opgedane boekenwijsheid en eigen ondervinding. Ik had net een paar weken eerder tijdens een zeer intense werkweek bij de School voor Filosofie een ervaring waarbij ik gloeide van het verstilde inzicht. Deze ervaring werd door U.G. totaal aan gruzelementen geslagen. Niet met grove woorden, maar met vlijmscherpe opmerkingen, waardoor mijn waarheid als vanzelf verdampte. Aan de buitenkant was dat een vreselijke klap in mijn gezicht. Innerlijk veroorzaakte dit echter een immens diepe zijnservaring waardoor ik mij met elke dreun weer meer bevrijd voelde. Eerst was het nog een verzamelen van spirituele ervaringen, maar na verloop van tijd werd het me duidelijk dat het juist het verliezen was van alles wat spiritueel was. Mijn opgeschoonde wezen was zo ontzettend verheugd en stil dat het niet moeilijk was in U.G.’s fall-out te verblijven. De vragen kwamen echter weer bovendrijven en ik bleef U.G. dus bezoeken. De eerste jaren waren moeilijk. Al mijn zorgvuldig voorbereide vragen werden fel en faliekant van tafel geveegd. Vooral als ik te snel genoegen nam met de antwoorden of verdween in de mystificatie die ik er soms weer van maakte. Zonder onderscheid des persoons was hij vaak keihard en direct op de man. “Moet ik nu de politie bellen om je m’n huis uit te gooien?” Zelfs in het heetst van de gesprekken stuurde hij aan op de kern met onbetwistbare logica en kraakheldere wijsheid, die dan plotseling, nadat hij zijn punt gemaakt Robert C. Smit (1952) groeide op in Oud-IJmuiden. Van het hout dat hij vond in de wijken die daar gesloopt werden, bouwde hij hutten en een grote kar met een zelfgetimmerde caravan erachter. Daarmee ging hij naar buiten als het hard regende en waaide en genoot dan in zijn caravan intens van de natuurkrachten. Naast zijn kunstenaarschap creëert Robert al 20 jaar technische illustraties voor bedrijven als Tata Steel en Danieli Corus. In 1983 schreef Robert een boek over U.G. Krishnamurti. Dit is een neerslag van zijn contact met U.G.: www.bijouti-tech.com/SLEUTEL.pdf Website: https://www.bijouti-tech.com

had, plaats maakten voor een uitnodigende ruimte van rust en nabijheid.

VERTROUWEN U.G. was een confronterende autoriteit voor zijn vrienden en bezoekers. Nooit was er echter enige twijfel over de intenties van zijn aanpak. Je kwam voor de waarheid en die kreeg je, onverbloemd! Achter die directheid voelde je zijn oprechtheid en daardoor durfde je zijn confronterende boodschap vol vertrouwen binnen te laten. Valentine, zijn reisgenote, was tot het einde van haar leven zijn metgezel en maakte het voor hem financieel mogelijk - weg uit India - in het Westen te verblijven. Kim was jarenlang hun persoonlijke assistent en reisde altijd met hen mee. Ook voor dit gezelschap was U.G. niet altijd even makkelijk. Ik herinner me een autoritje met U.G. en Valentine waarbij Kim halverwege de rit de auto parkeerde om een wildvreemde vrouw te helpen met het verwisselen van haar wiel. Verbolgen riep U.G. uit: “Kim is onze chauffeur en zou onze tijd niet moeten verdoen door deze vrouw te willen helpen.” Ik zat achter in de auto en verbaasde me toen U.G., direct na deze heftige woordenwisseling met Kim, zich naar mij omdraaide en in volkomen rust zei: “Ja Robert, waarom zou hij die vrouw helpen?” Ik had verwacht dat zijn adem nog gejaagd zou zijn na het schreeuwen en tieren, maar er was volkomen rust.

Niemand hoefde ooit een cent te betalen bij U.G. Ook in die zin was hij integer en oprecht. Je kreeg waarvoor je kwam, je werd door elkaar geschud en er werd je flink de oren gewassen. Ik vroeg U.G. eens of mensen die jarenlang met hem leefden voordeel hadden in hun proces ten opzichte van mensen die nieuw bij hem kwamen. Zijn blik was vaak voldoende, maar hij antwoordde in een paar woorden: “Je kunt niets doen en toch van binnenuit schoongebrand worden. Doorbraak is er niet alleen voor devotees.”

Mij gaat het erom de hele zaak te ontdoen van elk spoortje religiositeit

GENADE Ondanks de kennis en autoriteit die U.G. had, was hij niet een goeroe die jou zo nodig een lesje had te leren. Jij was de initiator van je eigen proces, hij de katalysator. Je was ook altijd welkom, van ’s morgens vroeg tot laat in de avond, werkelijk elke dag van het jaar! Soms, wanneer hij wist dat ik zou komen, belde hij of stuurde een ansichtkaart met het verzoek om een kilo Leonidas-chocolaatjes gevuld met room mee te nemen. Op een keer reed U.G. met mij mee naar Parijs en in een scherpe bocht belandde hij pardoes bij mij op schoot. Ik verbaasde me erover dat hij zo’n licht lichaam had, zeker in contrast met de zwaargewicht die hij was in het hartstochtelijk stellen van ontzenuwende vragen. “Blijf bij de feiten.” Al je ideeën over spiritualiteit ontmaskerde hij en al je illusies werden doorgeprikt. Als ik na drie of vier weken Gstaad afscheid had genomen van U.G. en de gasten, en over bochtige bergwegen naar huis reed, overviel mij altijd een wonderlijke stilte. Door dat constante afbreken en vernietigen van mijn spirituele wereldbeeld en intellectuele wijsheden in combinatie met zijn

© NICOLAS GREY

vaak onthutsende woorden bleef er uiteindelijk een schone vredige leegte over. Ik ben dankbaar voor mijn band met U.G. Als er iemand was die ik kon vertrouwen, dan was hij het. Iets krijgen van iemand die zoveel kapot kan maken en daardoor zoveel genade schenkt… Dankzij al die jaren met U.G. hoef ik niet zo nodig meer verder te graven. Alles is al vol van God. Of vol met de schoonheid van het sublieme, zo je wilt. t