Patricia Masters

Patricia Masters, geboren in Kansas, VS, studeerde vergelijkende godsdienstwetenschap, reisde voor haar spirituele zoektocht de hele wereld rond en belandde uiteindelijk in Californië. Ze leefde tien jaar in de spirituele gemeenschap van AdiDa Samraj. Ze werd beïnvloed door Carl Jung, die schreef dat je vrede moet sluiten met de christelijke archetypes die als westerling huizen in je onbewuste. Ze verliet de AdiD- groep en wendde zich tot een eerder beoefende boeddhistische praktijk waar ze Jack Kornfield ontmoette. Door Vader Thomas Keating maakte ze kennis met de boeken van Bernadette Roberts en begon haar retraites te bezoeken. Tot Bernadettes dood, 30 jaar later, waren ze vrienden. Patricia schreef haar eigen memoir Buddhist to Catholic: Zafu to Kneeler, en beheert The Contemplative Day Book, een blogsite die dagelijks een citaat biedt aan mensen met een contemplatieve aard.

Weet het voor jezelf!Patricia Masters

Alles is onze leermeester als we ervoor openstaan; God gebruikt alles ten gunste van ons omdat alles God is.

Niemand die ik ooit ontmoet heb heeft zo’n diepe invloed op me gehad als Bernadette Roberts. Haar authentieke ervaring van God en haar gave om erover te schrijven communiceerden de Waarheid. Toen ik haar ontmoette verdiepte ik me al in het christendom, alhoewel voornamelijk om het archetypische christelijke innerlijke stemmetje te begrijpen en te stillen; een zacht stemmetje, idealen en een kosmologie die onbewust doorwerken voor de meesten van ons die geboren zijn in het Westen. In de dertig jaar dat ik Bernadette heb gekend, heb ik haar vaak mensen helpen herinneren dat ze geen leermeesteres was, en dat ze haar niet konden ‘volgen’. Ik borduurde een spreuk voor aan de wand die deze waarheid uitdrukte, een paar zinnen van de dichter Basho: “Volg niet in de voetstappen van de wijzen. Zoek wat zij zochten.”

In Bernadettes eigen woorden: “Gelukkig heb je in het christendom geen goeroes of meesters zoals je die aantreft bij het hindoeïsme en het boeddhisme. De reden daarvan is dat niemand iemand anders de liefde voor God kan aanleren – wat het enige is wat de tocht gaande houdt. Zonder deze liefde maken we slechts een psychologische tocht. Iedereen die zijn leven aan God geeft, zal als door een magneet aangetrokken worden, waarbij God hem/haar alles leert wat hij/zij op zijn/ haar tocht nodig heeft, zo gaat dat in zijn werk. Over de christelijke tocht bestaan er massa’s boeken - verslagen die van eeuw tot eeuw doorgegeven werden - maar voor iedereen is er slechts hijzelf/zijzelf en God… God leidt de mensen op een verschillende manier, en we dienen slechts trouw te zijn aan God die ons leidt, en niet aan wat iemand anders zegt. Hoewel we allemaal dezelfde richting uit gaan naar hetzelfde doel, is alles wat we onderweg delen hetzelfde Geloof (Faith) en de gemeenschappelijke beoefening van dit Geloof (Faith). We worden zeker aangemoedigd en geïnspireerd door anderen, maar we gaan de weg alleen, alleen met God. De minste afhankelijkheid van iemand of iets anders betekent dat we nergens heen gaan. Het enige wat de mens kan doen is in alle oprechtheid God constant voor ogen houden.”

Bernadettes leven met God was een voorbeeld van wat hierboven wordt gezegd. En wat betreft zoiets als een ‘gevolg’ hebben, was ze een ‘antigoeroe’, de antithese van het spirituele leraarmodel. Ze was vastbesloten alleen haar ervaring, en wat God aan haar geopenbaard had door die ervaring, te beschrijven. In haar boeken en retraites wees ze voortdurend op de absolute noodzaak van ieders oprechtheid en authenticiteit – er was simpelweg geen andere weg naar de Waarheid. Ik worstelde jarenlang met een ingebakken maar verkeerde denkwijze om vrij te blijven van de tendens om iemand te willen volgen. Ik moest anderen corrigeren en erop aandringen dat ze inzagen dat Bernadette niet echt mijn leermeesteres was. Alles is onze leermeester als we ervoor openstaan; God gebruikt alles ten gunste van ons omdat alles God is. Ik kan me alleen maar indenken hoe frustrerend het moet zijn om naar de maan te wijzen en iedereen naar je vinger te zien staren.

Bernadette benadrukte voortdurend dat ze niets wilde wat zelfs maar riekte naar leerlingen, of God verhoede, discipelen! In de eertse jaren scheen zich een groep rondom haar gevormd te hebben die elke retraite bezocht en al haar boeken en audio’s kocht en bestudeerde. Zodra ze dit zag gebeuren, noemde ze de groep een ‘gang’ en ontbond deze onmiddellijk. Ze gaf niemand van deze lieden meer toestemming om nieuwe retraites te bezoeken en beantwoordde geen van hun brieven. De velen van ons die gebaat bleven bij haar geschriften waren bezorgd of deze nog wel beschikbaar zouden zijn in de toekomst. Waarop ze zou zeggen: “Wat er met deze boeken gebeurt is aan God. Maak je geen zorgen – ik doe dat niet. En prijs me nooit ofte nimmer aan.”

Bernadette was een vrouw van vertrouwen in de diepste zin van het woord. Destijds, en tot op de dag van vandaag, heb ik nooit gevoeld dat wie dan ook meer wist dan zij over dit soort grote zaken. En zo leefden diegenen van ons die het geluk hadden om in contact te zijn met deze puurhartige persoon met een enkelvoudige gerichtheid gewoon hun leven verder. We onthielden alles wat we leerden, pasten het toe en realiseerden ons dat als we de dood in de ogen zouden kijken het geen bal verschil zou maken wat Bernadette wist. Het gaat om het zélf weten! t

Wat zijn gedachten en gevoelens?

Om dit te begrijpen, moeten we eerst vaststellen wat de mind is. De mind is niet een materiële, stoffelijke substantie. Het is niets anders dan een naam voor een functie. De mind is dus het denken of voelen zelf. Als die afwezig zijn, kan niet gezegd worden dat de mind bestaat. Uitstijgend boven de mind is er alleen Bewustzijn of het ‘IK’-beginsel.

Als een gedachte ontstaat, bij wie ontstaat die dan? Is het het lichaam? Nee. Want lichaam als zodanig is dode en onbeweeglijke materie. Bij de mind dan? Nee. Omdat de mind zelf een gedachte is en de ene gedachte niet kan ontstaan in een andere gedachte. Daarom moeten al die gedachten ontstaan in ‘Mij’, wat ik ben als Bewustzijn dat de mind overstijgt.

De gedachte komt op in Bewustzijn, bestaat in bewustzijn en verdwijnt in Bewustzijn. Dus uit wat anders kan de gedachte ooit bestaan? Alleen uit zuiver Bewustzijn, zoals golven uit water bestaan. Als Bewustzijn beperkt of zogezegd geobjectiveerd wordt, noemen we het een gedachte. Dus de inhoud van de gedachte is enkel Bewustzijn.

Net zo merken we dat als we onderzoeken waaruit alle gevoelens – zoals woede, angst, lust etc. – bestaan, dat alle zich manifesteren in een gemeenschappelijke achtergrond of omstandigheid die we aanduiden met voelen, dat ontdaan is van elk onderscheid. Dit voelen op zich is zuivere Vrede of Gelukzaligheid. Dus al deze zogenaamd verschillende vormen komen op in Vrede, bestaan in Vrede en verdwijnen in Vrede, die mijn ware aard is.

Uit ‘Notes on Spiritual Discourses of Shri Atmanada’ taken by Nitya Tripta. Vertaling: JKS

© 2021 PETER VAN MIERLO