Bianca is mantel- zorger van een persoon met dementie

Bianca Bogaert

“Buitenstaanders beseffen vaak niet wat dementie inhoudt.”

Bianca Bogaert werkt voltijds als geriatrisch verpleegkundige in Jessa. Daarnaast is ze mantel- zorger voor haar vader en schoonmoeder, beiden in een vergevorderd stadium van dementie. Waar loopt ze tegenaan en hoe gaat ze daar mee om? “Ik haal mijn energie uit de fijne momentjes die we nog hebben.”

“Mijn papa is zwaar dement. Sinds een half jaar verblijft hij in een rusthuis. Vóór zijn verhuis deelden mijn mama en ik de zorg voor hem. Nu ben ik mantelzorger in het rusthuis. Als geriatrisch verpleegkundige weet ik veel, maar in de thuissituatie besef je pas ten volle welke impact dementie heeft. Op anderhalf jaar tijd is mijn papa achteruit gegaan van thuis functionerend naar ‘niks meer kunnen’. In het begin ging hij één keer per week naar een dagopvang, daarna twee keer per week. Hij vond het daar fantastisch, voelde zich welkom met zijn naam op zijn stoel en zijn vaste plaats aan tafel. De dag dat dit allemaal écht niet meer haalbaar was en ik mijn papa naar het rusthuis moest brengen, was het meest ingrijpende moment van mijn leven.”

Onwetendheid

Is zoiets gemakkelijk bespreekbaar met je omgeving? “Mijn mama wou in het begin niet dat mensen wisten dat mijn papa dementie had. Buitenstaanders beseffen vaak ook niet wat dat inhoudt. Sommige vrienden schrokken ervan dat we mijn vader naar het rusthuis brachten. Dat doe je toch niet? Intussen begrijpen ze het beter. Het is gewoonweg niet mogelijk om continu zorg te voor- zien voor iemand die de hele nacht ronddoolt, in huis plast, dingen afbreekt, wegloopt...”

Loslaten

Bianca en haar moeder bezochten op voorhand 15 tot 20 rusthuizen. “We keken naar de zorg maar ook of het een warm nest is. Al weet je dat het nooit 100% hetzelfde zal zijn als thuis. Dat moet je proberen los te laten. Het is moeilijk om mijn papa achteruit te zien gaan. Het begon met niet meer veilig kunnen autorijden. Nu herkent hij me zelfs niet meer, denkt soms dat ik mijn mama ben. De harde werker van vroeger kan niets meer. De mama van mijn partner is ook dement. Bij haar is het proces al zo’n 6 jaar aan de gang. Mijn partner

ging daar voorheen regelmatig inslapen en zijn mama kwam meerdere keren per week bij ons eten. Intussen verblijft ook zij in een rusthuis.”

Rots in de branding

Voltijds werken en mantelzorger, dat is toch enorm zwaar? “Je staat voor een berg en je moet erover. Pas op, ik heb ook slechte momenten, hoor. Maar ik leer aanvaarden en los te laten. Ik ben nogal nuchter: ik moet hier door. En stelt er zich een nieuw probleem, dan zoek ik ook daar wel een oplossing voor. Ik woon 80 km van het rusthuis, maar als het moet, rijd ik er elke dag naartoe. Mijn zus en ik hebben ook een goede verstandhouding. Ik ben goed in het zorgende en in de praktische aanpak. Zij is goed in het afhandelen van het papierwerk. We zitten op dezelfde lijn; dat maakt ons sterk. Ik vind het wel moeilijk om me altijd sterk te houden voor mijn mama. Maar iemand moet de rots in de branding zijn.”

De dag dat ik mijn papa naar het rusthuis moest brengen, was het meest ingrijpende moment van mijn leven.

Genieten

Toch is het niet allemaal kommer en kwel. “Weet je wat mij telkens weer moed en energie geeft? Samen genieten van de fijne momentjes die er nog zijn. Zoals met de hele familie in het rusthuis zijn verjaardag vieren. Hij beseft niet dat het zijn verjaardag is, maar zit daar wel met een glimlach te kijken. Of ik ga met hem wandelen tussen de koeien, een ijsje eten of een trappist drinken. Als zijn glas leeg is, staat hij op en is hij weg. Ik reken dus nu meteen al af en laat desnoods mijn halfvolle tas koffie staan. Ik laat hem het tempo bepalen en probeer te genieten van wat er nog is.”

Tips van mantelzorger Bianca

1.Geniet van de kleine, fijne momenten die jullie nog samen hebben!

2.Denk: wat deed de persoon met dementie vroeger graag en probeer die dingen samen te doen.

3.Aanvaard de situatie zoals ze is, probeer los te laten wat je niet kan veranderen.

4.Overleg tijdig welke zorg je ouders wensen en zet dat op papier. Doe dat ook tijdig met je eigen kinderen. Beslissingen nemen wordt daardoor gemakkelijker.

5.Zoek een wettelijke vertegenwoordiger (liefst binnen je familie) en/of bewindvoerder. Laat dit formeel vastleggen bij de vrederechter. De wettelijke vertegenwoordiger kan beslissingen nemen en documenten tekenen voor de persoon met dementie.

Mantelzorg in het ziekenhuis?

Zo doe je dat!

Als mantelzorger ben je een heel belangrijk persoon voor je familielid of naaste. Jouw aanwezigheid en betrokkenheid bij bepaalde zorgaspecten tijdens een ziekenhuisopname maken het verschil. Als mantelzorger ken je immers goed de gewoontes en gebruiken van je naaste. Door je bij de zorg te betrekken, zijn we ervan overtuigd een nóg betere zorg te bieden. Daarom stellen wij de patiënt graag de mogelijkheid voor om zich door mantelzorg te laten omkaderen.

Wat omvat mantelzorg in het ziekenhuis?

> Je kan je naaste helpen bij de maaltijden. > Je kan je naaste ondersteunen bij het bewegen. > Je nabijheid kan helpen om het valrisico te beperken en verwardheid te voorkomen.

Hoe doe je dat?

> Spreek de hoofdverpleegkundige of verpleegkundige aan als je een mantelzorgtaak op je wil nemen. > Volg de met jou gemaakte afspraken over je inzet als mantelzorger. > Ontsmet regelmatig en zeker bij het betreden en verlaten van de kamer je handen met de aanwezige handalcohol. > Heb je dringende hulp nodig? Vraag hulp aan de verpleegkundige. > Heb je andere vragen voor zorgverleners?

Probeer dan je vragen voor hen te bundelen. In samenspraak met de verpleegkundige kan de centrale contactpersoon ook een afspraak maken bij de arts. > Je aanwezigheid heeft ook impact op andere patiënten. Gelieve hier rekening mee te houden.