Kaaitheater seizoensmagazine 2018-19 by Kaaitheater

In loving memory of our colleague MO AMINI 17/04/1955â&#x20AC;&#x201C;31/03/2018

DON’T AGONIZE, ORGANIZE!

— FLORYNCE RAE KENNEDY

1. Eind 1945 schreef de Amerikaanse schrijver, filosoof en politicoloog Dwight Macdonald een reeks essays over de verantwoordelijkheid van burgers als het om oorlogsmisdaden gaat. In hoeverre waren Duitse en Japanse burgers verantwoordelijk voor de verschrikkingen in de kampen, begaan door hun regeringen? En in hoeverre waren Amerikaanse en Britse burgers verantwoordelijk voor de vreselijke bombardementen op Hiroshima en Nagasaki? Macdonald stelde dat je niet zomaar burger van een land bent. Zeker in een democratische staat brengt een dergelijke positie verantwoordelijkheid met zich mee. In 1967 schreef Noam Chomsky n.a.v. de Vietnamoorlog met The Responsibility of Intellectuals een variante op Macdonald. Ook hij deed beroep op de verantwoordelijkheidszin van burgers om in opstand te komen tegen een praktijk die een beschaafd land onwaardig is. Wat te zeggen over de manier waarop Europa vandaag omgaat met vluchtelingen uit Syrië, Afghanistan, Irak en zovele Afrikaanse landen? Steeds meer burgers realiseren zich dat ze hun regeringen niet zomaar kunnen laten begaan en proberen hun verantwoordelijkheid te nemen. Om maar één voorbeeld uit Brussel te noemen: het ‘Burgerplatform voor overnachtingen’ telt al meer dan 30.000 leden die een slaapplaats aanbieden aan de vele dolende migranten in het Maximiliaanpark en het Noordstation. Maar sommige van onze politici hebben het daar niet zo op begrepen. Zij vinden dat daarmee het gezag van de staat wordt ondermijnd. De burgers in kwestie zouden enkel door emotie worden gedreven en hun zicht op het algemeen belang zou er door vertroebeld zijn. 2. Het deel van de georganiseerde civil society dat streeft naar sociale rechtvaardigheid heeft het al enkele decennia niet onder de markt. De aanval werd in de jaren tachtig ingezet door het opkomende neoliberale regime. Zij hadden het in eerste instantie gemunt op het klassieke verzuilde middenveld. Recenter kwam daar een nieuw conservatief-populistisch offensief bij met een almaar ongegeneerder discours over exclusieve zekerheden voor een (wit) deel van de bevolking. Maar niet alleen het verzet van neoliberalen en populisten speelt de sociaal geëngageerde burger parten. De interne complexiteit van de 21e-eeuwse civiele samenleving zelf is minstens even belangrijk. Maatschappelijke bewegingen veranderen razendsnel en zijn minder grijpbaar. Het engagement van burgers is gerichter, tijdelijker, verdeeld over vele kwesties, moeilijk te vatten. De Poolse socioloog Zygmunt Bauman noemde het vloeibaarheid. Dit maakt dat ideeën en idealen gemakkelijk verdampen.

‘THINK WE MUST! LET US NEVER CEASE FROM THINKING – WHAT IS THIS ‘CIVILISATION’ IN WHICH WE FIND OURSELVES?’ — VIRGINIA WOOLF, THREE GUINEAS

3. Hoe kunnen we in een neoliberale en conservatieve omgeving dan toch tot een betekenisvolle, inclusieve en volgehouden civiele actie komen? Met Don’t Agonize, Organize! schreef filosofe en feministe Rosi Braidotti – verwijzend naar de Afro-Amerikaanse burgerrechtenactiviste Florynce Rae Kennedy – een bevlogen essay naar aanleiding van de verkiezing van Donald Trump. Ze stelt dat alleen maar boos terugroepen niet voldoende is. Anger alone is not a project! Ze pleit voor een zorgvuldige hergroepering van emancipatorische krachten rond een positieve en constructieve agenda. Ze laakt ook de verdeeldheid in het rechtvaardigheidskamp. De klassieke sociale strijd moet zich dringend verbinden met die van feministen, lgbtq’s, antiracisten en ecologisten. Geen haastige allianties op basis van een algemeen en oppervlakkig humanisme, maar een effectieve collectieve praktijk gebaseerd op positieve her-radicalisering en op wat ons werkelijk verbindt. Ook Braidotti vindt dat we het aan de democratie verplicht zijn om ons als burgers te engageren, maar dan niet alleen als waakhonden maar met een daadwerkelijke civiele hergroepering. 4. Op negen februari van dit jaar deed de politie en de FOD Financiën een brutale inval bij onze sociaal-artistieke partnerorganisatie Globe Aroma. Zeven mensen die niet de juiste papieren bij zich hadden werden opgepakt, twee van hen zitten nog steeds in het gesloten centrum in Steenokkerzeel. Meteen kwam er een solidariteitsbeweging op gang die resulteerde in de manifestatie One Alarm, Many Voices. Maar er werd de culturele organisaties ook verweten dat ze pas in actie kwamen als ‘één van hen’ getroffen werd. In het kader van het Kanaalplan van Minister Jambon werden in de maanden ervoor ook vele sociale, sociaal-culturele en sportverenigingen gecontroleerd waarbij zich gelijkaardige taferelen afspeelden als bij Globe Aroma. Waar was onze solidariteit toen? Point taken! We realiseerden ons dat de civiele samenleving in de Kanaalzone weliswaar bijzonder actief was maar nauwelijks verbonden over sectorale scheidslijnen heen. Hoog tijd voor een hergroepering! Signal Kanal moet een breed civiel platform worden dat ijvert voor een ander plan voor de Kanaalzone, waarin sociaaleconomische ontwikkeling, constructief samenleven op basis van cultureel verschil, een positief jongerenbeleid en een doordachte urbanistische ontwikkeling een alternatief bieden voor een repressief en ondoordacht veiligheidsbeleid. Don’t agonize, organize! 5. Het seizoen 2018–2019 zit geprangd tussen twee verkiezingen: de gemeenteraadsverkiezingen begin oktober ’18, en de federale, regionale en Europese verkiezingen eind mei ’19. In dat licht komt een breed gedragen platform als Signal Kanal net op tijd. Maar ook in ons programma zal dit verkiezingsjaar op verschillende momenten mee de inhoud bepalen. Dat is zeker het geval voor To Authenticity… and Beyond!, de thematische rode draad door het seizoen, maar ook voor projecten als CITY:LAND, ECOPOLIS en MOUSSEM CITIES: DAMASCUS. Het wordt meer dan ooit te voren een seizoen waarin de vraag wat voor samenleving we willen, centraal staat. Wat kan de rol van kunstenaars en kunstinstellingen zijn in het zoeken naar antwoorden? – Guy Gypens & Katleen Van Langendonck 1

DON’T AGONIZE, ORGANIZE!

— FLORYNCE RAE KENNEDY

1. À la fin de l’année 1945, l’écrivain, philosophe et politologue états-unien Dwight Macdonald a écrit une série de textes sur la responsabilité des citoyens quand il est question de crimes de guerre. Dans quelle mesure, les citoyens allemands et japonais étaient-ils responsables des horreurs que leurs gouvernements ont fait commettre dans les camps ? Dans quelle mesure les citoyens états-uniens et britanniques étaient-ils responsables des épouvantables bombardements de Hiroshima et de Nagasaki ? Macdonald affirmait qu’on n’est pas simplement citoyen d’un pays, sans plus. Certainement dans un État démocratique, ce statut entraîne une responsabilité. En 1967, Noam Chomsky a écrit, en réaction à la guerre du Vietnam, The Responsibility of Intellectuals qui constitue une variante sur les écrits de Macdonald. Lui aussi faisait appel au sens des responsabilités des citoyens pour se révolter contre une pratique indigne d’un pays civilisé. Que dire de la manière dont l’Europe traite aujourd’hui les réfugiés de Syrie, d’Afghanistan, d’Irak et de tant de pays africains ? Toujours plus de citoyens prennent conscience qu’ils ne peuvent pas simplement laisser faire leurs gouvernements et tentent de prendre leurs responsabilités. Pour ne citer qu’un exemple : « la plateforme citoyenne d’hébergement » compte déjà plus de 30 000 membres qui offrent un hébergement au millier de migrants errant dans le parc Maximilien et à la Gare du Nord. Mais certains de nos politiciens ne l’entendent pas de cette oreille et estiment que cela sape l’autorité de l’État. Les citoyens en question ne seraient mus que par leurs émotions, ce qui troublerait leur conception du bien commun. 2. La part organisée de la société civile qui aspire à la justice sociale est bien mise à mal depuis quelques décennies. L’attaque a été lancée dès les années 80 par les régimes néo-libéraux émergents. Ils visaient en premier lieu les piliers classiques de la société civile. Récemment, s’est ajoutée à cela une nouvelle offensive conservative-populiste au discours toujours plus décomplexé, plus ordurier, sur des certitudes exclusives pour une frange bien spécifique (blanche) de la population. Mais il n’y a pas que le coup de force néo-libéral et populiste qui mène la vie dure aux citoyens à la conscience sociale, la complexité interne de la société civile du XXIe siècle elle-même joue un rôle certainement aussi complexifiant. Les mouvements sociaux mutent à une vitesse vertigineuse et sont moins saisissables. L’engagement du citoyen est plus ciblé, plus limité dans le temps, plus partagé sur bon nombre de questions, plus difficile à circonscrire. Le sociologue polonais Zygmunt Bauman qualifiait ce phénomène de « société liquide ». Cela signifie, entre autres, que les idées et les idéaux s’évaporent facilement.

‘THINK WE MUST! LET US NEVER CEASE FROM THINKING – WHAT IS THIS ‘CIVILISATION’ IN WHICH WE FIND OURSELVES?’ — VIRGINIA WOOLF, THREE GUINEAS 2

3. Comment pouvons-nous, malgré le contexte néo-libéral et conservateur, quand même arriver à mener une action civile significative, inclusive et durable ? Avec Don’t Agonize, Organize!, la philosophe et féministe Rosi Braidotti a écrit un texte enflammé – faisant référence à la militante afroaméricaine des droits humains Florynce Rae Kennedy – en réaction à l’élection de Donald Trump. Elle y affirme que répondre par des cris de colère ne suffit pas. « La colère n’est pas un projet en soi ! » Elle plaide pour un regroupement méticuleux des forces émancipatrices autour d’un programme positif et constructif. Elle réprouve la division qui déchire le camp de la justice sociale. La lutte sociale classique doit urgemment rejoindre celle des féministes, du mouvement LGTBQI, des antiracistes et des écologistes. Pas d’alliances hâtives sur base d’un humanisme flou et superficiel, mais une véritable pratique collective qui s’appuie sur une reradicalisation positive et sur ce qui nous relie véritablement. Braidotti pense aussi que cet engagement en tant que citoyens, nous le devons à la démocratie, pas seulement comme chiens de garde, mais comme réel regroupement civil. 4. Le neuf février de cette année, des agents de la police et du Service public fédéral des Finances ont brutalement fait irruption dans les locaux de notre partenaire, l’organisation socio-artistique Globe Aroma. Sept personnes qui n’étaient pas en possession des papiers adéquats ont été arrêtées ; deux d’entre elles sont toujours confinées au centre fermé de Steenokkerzeel. D’emblée, un mouvement de solidarité a émergé qui a donné lieu à la manifestation One Alarm, Many Voices. Mais il a aussi été reproché aux organisations culturelles d’être entré en action qu’à partir du moment où l’un des leurs a été visé. Or, dans le cadre du Plan Canal du ministre Jambon, de très nombreuses associations du secteur social, socio-culturel et sportif ont été contrôlées au cours de mois passés et ont vécu des scénarios analogues à celui de Globe Aroma. Où était notre solidarité ? Concédé ! Nous étions conscients que si la société civile est très active dans la zone du canal, les liens au-delà des lignes de démarcation sectorielle sont quasi inexistants. Temps de se regrouper ! Signal Kanal doit être une large plateforme civile qui œuvre pour un autre plan pour la zone du canal : un plan dans lequel un développement social et économique, un vivre ensemble constructif qui repose sur la différence culturelle, une politique positive de la jeunesse et un développement urbain réfléchi offrent une alternative à la politique sécuritaire répressive et irréfléchie. Don’t agonize, organize! 5. La saison 2018–2019 est coincée entre deux élections : les communales au début du mois d’octobre 2018 et les fédérales, régionales et européennes à la fin du mois de mai 2019. Dans ce contexte, une large plateforme comme Signal Kanal vient à point nommé. Mais cette année d’élections définit aussi à plusieurs moments le contenu de notre programme. C’est certainement le cas du fil rouge de cette saison, À l’Authenticité… et au-delà !, mais aussi des projets CITY:LAND, ECOPOLIS et MOUSSEM CITIES: DAMASCUS. Plus que jamais auparavant, la saison s’articulera autour de la question du type de société que nous souhaitons. Quel peut être le rôle des artistes et des institutions artistiques dans la recherche de réponses ? – Guy Gypens & Katleen Van Langendonck

1. At the end of 1945, the American author, philosopher, and political scientist Dwight Macdonald wrote a series of essays about the responsibility of citizens in cases of war crimes. To what extent were German and Japanese civilians responsible for the horrors of the death camps committed by the governments? And to what extent were American and British civilians responsible for the devastating bombings of Hiroshima and Nagasaki? Macdonald claimed that one is not simply a citizen of a country. In democratic societies, being a citizen implies a certain responsibility. In 1967, during the Vietnam War, Noam Chomsky wrote The Responsibility of Intellectuals, a kind of response to Macdonald. He likewise appealed to the sense of responsibility among citizens to resist practices that were unworthy of civilized societies. What can we say about the way in which Europe currently treats refugees from Syria, Afghanistan, Iraq and so many countries in Africa? Increasing numbers of citizens are realizing that they cannot simply let their governments do as they please and are attempting to take responsibility. To name only one example in Brussels: the ‘Civilian Platform for Accommodation’ has more than 30,000 members who offer homeless migrants in the Maximilian Park and North Station a place to sleep. Some of our politicians are not very supportive of the initiative, to say the least. They think it undermines the authority of the state. They claim that the citizens in question are guided purely by emotion, which clouds their view of the common good. 2. The section of organized civil society that strives for social justice has been under pressure for the past several decades. The attacks were launched in the eighties by the rising neoliberal regime. They were primarily targeted at the classical pillars of civil society. More recently, they were joined by a new conservative-populist offensive and an increasingly unabashed discourse about exclusive certainties for a (white) section of the population. It is not only the resistance of neoliberals and populists that forms an obstacle to socially engaged citizens, however. The internal complexity of 21st-century civil society is at least as important. Social movements are changing at an incredible pace and becoming ever more ungraspable. The commitment of citizens is more targeted, temporary, covers a wider range of issues, and is difficult to measure. The Polish sociologist Zygmunt Bauman called it fluidity. This causes ideas and ideals to evaporate. 3. How might we establish meaningful, inclusive, and persistent civil action despite the neoliberal and conservative context? Philosopher and feminist Rosi Braidotti wrote the passionate essay Don’t Agonize, Organize! – a reference to the African American civil rights activist Florynce Rae Kennedy – about the election of Donald Trump. She states shouting back is not enough. Anger alone is not a project! She advocates a careful regrouping of emancipatory powers based on a positive and constructive agenda. She also castigates the divisions in justice movements. The classic social struggle must urgently ally itself with that of feminists, LGBTQs, anti-racists, and ecologists. These should not be hasty alliances based on a general and superficial humanism, but an effective collective practice rooted in a positive reradicalization and the things that genuinely unite us. Braidotti also claims that we owe it to democracy to be involved and committed citizens, and not only as guard dogs, but through active civil regrouping. ARTICLE REFERENCES:

Don’t Agonize, Organize: Rosie Braidotti, e-flux conversations, November 2016 Gidsen van de Mensheid: Chris van der Heijden, De Groene Amsterdammer, 8 November 2017

DON’T AGONIZE, ORGANIZE!

— FLORYNCE RAE KENNEDY

4. On the ninth of February this year, the police and the Federal Public Service of Finance committed a brutal raid on our social-artistic partner organization Globe Aroma. Seven people who were not carrying the correct papers were arrested, and two of them are still incarcerated in the closed centre in Steenokkerzeel. A solidarity movement was immediately launched, resulting in the demonstration One Alarm, Many Voices. But cultural organizations were also accused of only acting when ‘one of their own’ was affected. As part of Minister Jambon’s ‘Kanal Plan’, many social, socio-cultural and sports associations were raided in the months preceding this, leading to very similar scenes to the ones we saw at Globe Aroma. Where was our solidarity then? Point taken! We knew that civil society in the Kanal Zone was exceptionally active, but barely connected across sectoral lines. Time to regroup! Signal Kanal will be a broad civil platform that strives to establish a different plan for the Kanal Zone in which socio-economic development, constructive co-existence rooted in cultural difference, a positive youth policy, and thoughtful urban planning provide an alternative for a repressive and rash security policy. Don’t agonize, organize! 5. The 2018–2019 season is wedged between two elections: the municipal elections at the beginning of October 2018 and the federal, regional, and European elections at the end of May 2019. A broadly supported platform like Signal Kanal will thus not come a minute too soon. Our programme is also partly determined by this election year. This is certainly the case in To Authenticity… and Beyond, the thematic leitmotif of the season, but also for projects like CITY:LAND, ECOPOLIS and MOUSSEM CITIES: DAMASCUS. More than ever before, this season will focus on the question of the kind of society in which we want to live. What might the role of artists and arts institutions be in looking for answers? – Guy Gypens & Katleen Van Langendonck

‘THINK WE MUST! LET US NEVER CEASE FROM THINKING – WHAT IS THIS ‘CIVILISATION’ IN WHICH WE FIND OURSELVES?’ — VIRGINIA WOOLF, THREE GUINEAS 3

ARTISTS-IN-RESIDENCE 2017–2021

Sinds 2017 verweeft het werk van een tweede lichting artists-in-residence zich doorheen het Kaaitheaterprogramma. Alle zes onderscheiden ze zich door hun onderzoekende houding en drang tot experiment. Door de diversiteit in hun artistieke praktijk verzamelen ze bezorgdheden en vraagstukken van kunstenaars vandaag. Bovenal dwingen ze je in een actieve rol, vanuit ieders scherpe blik op de wereld. Stap mee in hun handelen en denken – niet langer alleen in de theaterzaal, maar ook in de publieke ruimte als verlengde daarvan! Depuis 2017, les œuvres de notre contingent d’artistes en résidence s’entrelacent dans le programme du Kaaitheater. Tous les six se distinguent par leur attitude observatrice, examinatrice et leur penchant pour l’expérimentation. La diversité de leur pratique artistique réunit l’essentiel des préoccupations et des questions des artistes d’aujourd’hui. Ils nous entraînent par-dessus tout dans un rôle actif à partir du regard acéré que chacun d’entre eux porte sur le monde. Entrez dans leur univers d’action et de réflexion – non pas exclusivement dans la salle de théâtre, mais aussi dans l’espace public qui en est le prolongement. Since 2017, the Kaaitheater programme has featured work by our second group of artists-inresidence. All six of them have an exceptional urge for experimentation and curious attitude. Thanks to the diversity of their artistic practice, they bring together many of the concerns and questions of artists today. Above all, each of their incisive views of the world forces you into an active role. Join them to think and act, not only in our theatre but also in the public space and beyond!

KATE MCINTOSH In Many Hands > p. 30 Worktable > p. 31 Dark Matter > p. 31 CHRISTOPHE MEIERHANS RADOUAN MRIZIGA 0.KANAL > p. 94 VERA TUSSING MICHIEL VANDEVELDE Precarious Pavilions #2: The New Local > p. 21 Lamakh > p. 105 BENJAMIN VANDEWALLE Common Ground > p. 32 In the Sky I am Walking > p. 62

KATE MCINTOSH

MICHIEL VANDEVELDE

VERA TUSSING

RADOUAN MRIZIGA

CHRISTOPHE MEIERHANS

BENJAMIN VANDEWALLE

2018–2019 THEATRE 10 11 12 14 16 18 28 31 36 39 47 44 50 52 55 57 65 68 72 74 80 82 88 102 114 115 124

PIETER DE BUYSSER The Tip Of the Tongue NL/FR/ENG JED MARTIN Autoportrait/Zelfportret FR>NL KATJA DREYER Ophelia comes to Brooklyn EN LISABOA HOUBRECHTS/KUIPERSKAAI & TONEELHUIS Hamlet NL>FR LAILA SOLIMAN & STACY HARDY Museum of Lungs EN JAN DECORTE/BLOET Hamlet 0.2 NL TINE VAN AERSCHOT/TREVOR het betreft liefde NL KATE MCINTOSH Dark Matter EN MILO RAU/NTGENT Compassion. The History of the Machine Gun NL/FR>NL/FR/EN KUNO BAKKER/DOOD PAARD & MOKHALLAD RASEM/TONEELHUIS De verse tijd NL TIMEAU DE KEYSER/TIBALDUS & TONEELHUIS Het Huwelijk NL IVANA MÜLLER Conversations out of place EN JULIAN HETZEL All Inclusive EN THOMAS BELLINCK/ROBIN Memento Park NL/EN>NL/FR/EN ROKIA TRAORÉ Dream Mandé Djata FR>NL/EN BOYZIE CEKWANA The Last King of Kakfontein EN>NL/FR LAURA VAN DOLRON & DE KOE Een antwoord op alle vragen NL ROSAS & TG STAN Quartett EN>NL/FR JAN LAUWERS & NEEDCOMPANY Begin the Beguine ES/FR/EN>NL/FR/EN BENJAMIN VERDONCK/TONEELHUIS Aren NL ELS DIETVORST MEMENTO MORI! NL PHILIPPE QUESNE Crash Park. La vie d’une île FAUSTIN LINYEKULA/NTGENT Eternal Laws of African Dance NL/FR TRISTERO & KASSYS The Script NL/FR/EN MAATSCHAPPIJ DISCORDIA L’Amour Duras NL THOMAS BELLINCK/ROBIN It’s Simple as ABC #3: The Wild Hunt EN>NL/FR GUY CASSIERS/TONEELHUIS & ARSENAAL/LAZARUS Bagaar NL>FR

THEATRE THEATRE THEATRE THEATRE THEATRE THEATRE THEATRE THEATRE THEATRE THEATRE THEATRE THEATRE THEATRE THEATRE MUSIC/THEATRE THEATRE/DANCE THEATRE THEATRE/DANCE THEATRE THEATRE THEATRE THEATRE THEATRE/DANCE THEATRE THEATRE THEATRE THEATRE

DANCE 26 32 34 40 48 51 56 57 58 60 62 64 66 68 70 76 78 84 85 88 100 104 108 110 112 118 120 126 6

ESZTER SALAMON MONUMENT 0.5: The Valeska Gert Monument DANCE BENJAMIN VANDEWALLE & PLATFORM-K Common Ground DANCE ANNE TERESA DE KEERSMAEKER/ROSAS Fase DANCE METTE INGVARTSEN to come (extended) DANCE FEMKE & LANDER GYSELINCK FLAMER MUSIC/DANCE ALIX EYNAUDI Chesterfield DANCE/PERFORMANCE PEPE ELMAS NASWA Dans la peau de l’autre DANCE BOYZIE CEKWANA The Last King of Kakfontein EN>NL/FR THEATRE/DANCE JEANNOT KUMBONYEKI + ROCHDI BELGASMI DOUBLE BILL: Le Kombi + Ouled Jellaba DANCE ANNE TERESA DE KEERSMAEKER/ROSAS The Six Brandenburg Concertos DANCE BENJAMIN VANDEWALLE In the Sky I Am Walking MUSIC/DANCE ELEANOR BAUER A lot of moving parts EN DANCE MEG STUART/DAMAGED GOODS & MÜNCHNER KAMMERSPIELE Built to Last EN DANCE ROSAS & TG STAN Quartett EN>NL/FR THEATRE/DANCE LIGIA LEWIS Sorrow Swag DANCE NOÉ SOULIER The Waves DANCE/MUSIC CULLBERG BALLET & DEBORAH HAY Figure a Sea DANCE MARC VANRUNXT / KUNST/WERK & BAHAR TEMIZ White on White DANCE MARC VANRUNXT / KUNST/WERK & JAN MARTENS lostmovements DANCE FAUSTIN LINYEKULA/NTGENT Eternal Laws of African Dance NL/FR THEATRE/DANCE CLAIRE CROIZÉ & MATTEO FARGION Flowers (we are) DANCE/MUSIC MICHIEL VANDEVELDE Lamakh DANCE DANIEL LINEHAN/HIATUS Body of Work DANCE DEUFERT&PLISCHKE Just in Time (Letters to Dance) LANGUAGE NO PROBLEM DANCE PICHET KLUNCHUN & CHEN WU-KANG Behalf EN DANCE ELEANOR BAUER/GOODMOVE, CHRIS PECK & ICTUS New Joy DANCE/MUSIC ANNE TERESA & JOLENTE DE KEERSMAEKER SOMNIA DANCE ANNE TERESA DE KEERSMAEKER/ROSAS Bartók/Beethoven/Schönberg DANCE

PERFORMANCE 13 22 23 25 30 38 45 46 92 94 95 96 98 106

JUAN DOMÍNGUEZ My Only Memory EN ROLAND GUNST & SIBO KANOBANA De heerschappij van het Afropeanisme NL ANT HAMPTON Crazy But True NL/FR>NL/FR/EN ANNE COLLOD/ANNA HALPRIN The Blank Placard Dance, replay KATE MCINTOSH In Many Hands EN IVO DIMCHEV SCULPTURES EN ANNIE DORSEN The Great Outdoors EN BRUNO LATOUR & FRÉDÉRIQUE AÏT TOUATI INSIDE EN LAURE PROUVOST They Are Waiting For You RADOUAN MRIZIGA 0.KANAL GLOBE AROMA & DECORATELIER JOZEF WOUTERS Passage NOÉ SOULIER Performing Art THIRD SPACE/LOTTE VAN DEN BERG Dying Together EN SCHWALBE Werk #8: Nieuw Werk

PERFORMANCE LECTURE PERFORMANCE PERFORMANCE PERFORMANCE PERFORMANCE PERFORMANCE/MUSIC PERFORMANCE LECTURE PERFORMANCE PERFORMANCE PERFORMANCE PERFORMANCE PERFORMANCE PERFORMANCE PERFORMANCE

MUSIC 28 38 42 48 55 62 107 116 118 122

WALTER HUS Supersonic Flora IVO DIMCHEV SCULPTURES EN ICTUS & JULIE PFLEIDERER SAFE EN FEMKE & LANDER GYSELINCK FLAMER ROKIA TRAORÉ Dream Mandé Djata FR>NL/EN BENJAMIN VANDEWALLE In the Sky I am Walking BL!NDMAN 30 years BL!NDMAN METTE EDVARDSEN & MATTEO FARGION Penelope Sleeps ELEANOR BAUER/GOODMOVE, CHRIS PECK & ICTUS New Joy ICTUS, COLLEGIUM VOCALE GENT & SUZANNE VEGA Einstein on the Beach

MUSIC PERFORMANCE/MUSIC MUSIC/PERFORMANCE MUSIC/DANCE MUSIC/THEATRE MUSIC/DANCE MUSIC MUSIC/PERFORMANCE DANCE/MUSIC MUSIC

TALKS & DEBATES 43 44 61 IV IV IV IV VII VII VII VII VII VII VII VIII VIII V

ECOPOLIS Just Transition – Rechtvaardige Transitie NL/FR/EN BRUNO LATOUR & FRÉDÉRIQUE AÏT TOUATI INSIDE EN RITCS Winter School – Colloquium EN DIDIER ERIBON Conversation #1 FR>NL AFUA HIRSCH Conversation #2 EN NINA POWER Conversation #3 EN THIJS LIJSTER Conversation #4 NL ELKE VAN CAMPENHOUT Authenticity and Spirituality EN JAN STEEN Het zijn in het spelen NL PETRA VAN BRABANDT To Heat By Melting EN LAURENCE VAN YPERSELE Authenticiteit en de Groote Oorlog NL JULIAN WARNER On Racial Authenticity EN ROLANDO VÁZQUEZ Authenticity, Decoloniality and the End of the Contemporary EN MAARTEN DOORMAN Over authenticiteit en het ware zelf NL THE POLITICAL PARTY Alternative Election Show NL/FR/EN THE SCHOOL OF SPECULATIVE DOCUMENTARY EN LESLIE THORNTON, MIRIAM RASCH, RUDI LAERMANS Philosophers Walk on the Sublime EN

TALK/DEBATE LECTURE PERFORMANCE TALKS & DEBATES TALK TALK TALK TALK TALK TALK TALK TALK TALK TALK TALK TALK SYMPOSIUM TALK/FILM

EXHIBITIONS & INSTALLATIONS 21 22 23 24 24 31

MICHIEL VANDEVELDE Precarious Pavilions SARAH VANAGT PLAKFILM ARCHITECTURE WORKROOM BRUSSELS & IABR YOU ARE HERE SARAH VAN LAMSWEERDE Instant Fiction KEVIN TRAPPENIERS AntennA KATE MCINTOSH Worktable NL/FR/EN

INSTALLATION, TALK & DEBATE EXHIBITION EXHIBITION INSTALLATION INSTALLATION LIVE INSTALLATION 7

#hashtags

Kies je resoluut voor artiesten van Brusselse bodem of laten de klassiekers je hart sneller slaan? Zoek naar deze #hashtags doorheen het magazine en laat je leiden bij je keuzes. Choisissez résolument des artistes du cru bruxellois ou bien votre coeur bat-il la chamade pour les classiques ? Recherchez ces #hashtags à travers le magazine et laissez-vous guider dans vos choix. Does your heart go out to artists from Brussels, or do the classics make your blood pump faster? Look for these #hashtags throughout the magazine, and let them take you by the hand!

#bignames Zie de kleppers aan het werk Les grandes pointures à l’œuvre See the big names in action

#cometogether De grens tussen toeschouwer en performer vervaagt La frontière entre le spectateur et le performeur s’efface The boundary between spectator and performer fades

#daredevil Durf jij deze compromisloze makers aan? Osez des créateurs sans concessions ! Can you handle these uncompromising creative spirits?

#energizeme Zij tillen je energie naar een hoger niveau Ils hissent l’énergie à un niveau supérieur They’ll lift up your energy to a higher level

#exittheatre We laten de black box achter ons Nous quittons la salle de théâtre We are leaving the black box behind

#challengethesystem Weg met klassieke denkkaders En finir avec les cadres de réflexion classiques Out with the old ways of thinking

#ilovemusic Muziek neemt het voortouw La musique en première ligne Music takes the lead

#madeinbxl From Brussels with love Bons baisers de Bruxelles From Brussels with love

#nxtgen De nieuwe generatie toont de weg La nouvelle génération donne le la The new generation shows the way

#repertoire De klassiekers van toen en nu op je bord Les classiques d’hier et d’aujourd’hui Past and present classics served up for you

#society Armworstelen met de actualiteit L’actualité à bras-le-corps Arm wrestling with current affairs

#visual Straffe beelden op de scène Remplissez-vous les yeux ! Visually stunning performances

September

PIETER DE BUYSSER/ROBINBE The Tip of the Tongue

theatre

Een filantroop met een joekel van een vooruitgangsgeloof en een spraakgebrek bouwt een schip. Er is een fameuze kromming in de ruimtetijd, er is een meisje dat even genoeg heeft van de Messias en er is een in de ruimte verloren detective waar niemand nog naar zoekt. Een draagbare deeltjesversneller, een majestueus zwart gat en een dozijn balkspiraalvormige sterrenstelsels. Een politiek en filosofisch detectiveverhaal. Een fundamentele, kosmologische spraakoefening. The Tip of the Tongue tracht de wereld niet in kaart te brengen: ze tekent een andere kaart. En dat alles in 11 dimensies, met 11 fabels, in zes keer 11 minuten. • Schrijver, filosoof en verhalenverteller Pieter De Buysser ging tijdens het Kunstenfestivaldesarts 2017 in première met The Tip of the Tongue, op locatie in het Planetarium van Brussel. Nu herneemt hij de voorstelling een heel seizoen lang: iedere 11de van de maand, om 11 na 8. Un philanthrope doté d’une immense foi dans le progrès et d’un défaut d’élocution entreprend de construire un vaisseau spatial. Le récit croise une forte courbure dans l’espace-temps, une petite fille lassée du Messie et un détective perdu que plus personne ne recherche. Un accélérateur de particules portatif, une douzaine de nébuleuses spirales et un trou noir majestueux. Aussi féerique que cela puisse aussi paraître, ce spectacle pour planétarium a germé de la réalité politique et scientifique d’aujourd’hui.

Un exercice de diction fondamentale, cosmologique. The Tip of the Tongue ne tente pas de cartographier le monde, mais dessine une autre carte. Et le tout en onze dimensions, avec onze fables, en six fois onze minutes. • Écrivain, philosopheet conteur d’histoires, Pieter De Buysser a présenté la première de The Tip of the Tongue durant le Kunstenfestivaldesarts 2017 au planétarium de Bruxelles. À présent, il reprend le spectacle toute une saison durant : tous les onze du mois à huit heures onze. A philanthropist endowed with immense faith in progress and a speech defect undertakes to build a spacecraft. The story traverses a pronounced curve in space-time, a little girl tired of the Messiah and a lost detective who no one is looking for anymore. A portable particle accelerator, a dozen nebulous spirals and a majestic black hole. A political and philosophical detective story. A fundamental, cosmological speech exercise. The Tip of the Tongue does not attempt to map the world: it draws a different map. And all that in 11 dimensions, with 11 fables, in six times 11 minutes. • During the Kunstenfestivaldesarts 2017, author, philosopher and storyteller Pieter De Buysser premiered The Tip of the Tongue on location at the Planetarium of Brussels. He is now reprising the production for an entire season: on the eleventh day of every month at eleven minutes past eight. #exittheatre #madeinbxl #society

ON THE 11TH DAY OF EVERY MONTH AT 20:11

kaaitheater co-production

ON LOCATION: PLANETARIUM OF BRUSSELS | 1H30 | DUTCH/FRENCH/ENGLISH | € 14/10 > AV. DE BOUCHOUT 10, 1020 LAEKEN TEXT, DIRECTION & PLAY Pieter De Buysser | SCENOGRAPHY Herman Sorgeloos | FULL DOME VIDEO Elias Heuninck | SCIENTIFIC ADVICE Kurt Vanhoutte (Universiteit Antwerpen) | DRAMATURGY Esther Severi | PRODUCTION ROBIN | CO-PRODUCTION Kaaitheater, Kunstenfestivaldesarts, Stiftung Deutsches Technikmuseum, Théâtre les Amandiers, Archa Theatre Prague, House on Fire

JED MARTINFR/BE Autoportrait/Zelfportret

theatre

Jed Martin – hoofdpersonage uit Michel Houellebecqs De kaart en het gebied – werd in 1975 geboren in de buurt van Parijs, als zoon van een architect en een violiste. Aanvankelijk werkte hij als objectfotograaf, later oogstte hij succes binnen de beeldende kunsten met gemanipuleerde fotoreeksen van Michelin-wegenkaarten. Deze omvangrijke serie titelde hij De kaart is interessanter dan het gebied. Martin verhield zich vrijwel uitsluitend via zijn beeldtaal tot de openbaarheid… tot nu. Op zijn veertigste levensjaar schrijft Martin een brief aan zijn dode moeder. Ze was zo oud als hij nu, toen ze besliste uit het leven te stappen. De combinatie van zijn woorden en zijn beeldend werk, vormen een indringend zelfportret van een hedendaags kunstenaar.

+ 7 PM TALK MAARTEN DOORMAN Over authenticiteit en het ware zelf FRI 21/09 > P. VII

Jed Martin – le personnage principal du roman La carte et le territoire de Michel Houellebecq est né en 1975 en région parisienne, fils d’un architecte et d’une violoniste. Au départ, il travaille en tant que photographe d’objets, plus tard il connaîtra du succès dans le monde des arts plastiques avec des séries de photos manipulées de cartes routières Michelin. Il a intitulé cette vaste série : La carte est plus intéressante que le territoire. Martin se rapporte à la vie publique quasi exclusivement par le biais de son langage visuel… Jusqu’à présent. À quarante ans, Martin écrit une lettre à sa mère défunte. Elle avait son âge actuel quand elle s’est suicidée. La combinaison des mots et des œuvres plastiques constitue un autoportrait pénétrant d’un artiste contemporain. Jed Martin – the main character in Michel Houellebecq’s The Map and the Territory – was born near Paris in 1975. When he is forty years old, he writes a letter to his dead mother. She was as old as he was then, when she decided to take her own life. The combination of his words and his visual work results in a compelling self-portrait of a contemporary artist.

#newarrivals #tender #visual

THU 20, FRI 21/09 20:30 KAAISTUDIO’S | FRENCH (SURTITLED DUTCH) | 1H | € 14/10

CONCEPT Ilse Joliet | PERFORMANCE Joseph Drouet | COACHING Christine De Smedt | TEXT Ilse Joliet & Bart Van der Straeten | PRODUCTION Artistes Associés Jed Martin vzw

KATJA DREYERDE/BE Ophelia comes to Brooklyn

theatre

Hoe leer je iemand kennen door wat er achterblijft? Ophelia comes to Brooklyn is een theatertekst die Antje Katcher in 1982 schreef. In 1967 emigreerde ze als 20-jarige van een klein Duits stadje naar New York. Bij haar overlijden in 2014 liet ze een erfenis achter voor haar nicht: Katja Dreyer. Zij stuitte op brieven, gedichten, voorwerpen, een groep vrienden… allemaal fragmenten van een nog ongeschreven biografie. Nu, in de enscenering van Ophelia comes to Brooklyn, proberen drie acteurs het verhaal te ontcijferen – het theaterstuk én het leven van Antje zelf. Samen reis je doorheen plaats en tijd: Duitsland in de jaren 50, Rusland in de jaren 60, New York in de jaren 70. Langs poëzielezingen, feministische protestacties en een herdenkingsceremonie. Hoe vond Antje zichzelf opnieuw uit in The New World? • De Duitse theatermaakster Katja Dreyer woont en werkt in Brussel. Ze maakte voordien Überflieger en Kroniek. Als performer werkte ze o.a. voor Mette Ingvartsen, Mette Edvardsen, Superamas, Ivana Müller, David Weber-Krebs en Miet Warlop.

Ophelia comes to Brooklyn est un texte de théâtre qu’Antje Katcher a écrit en 1982. Quinze ans auparavant, alors âgée de vingt ans, elle avait quitté sa petite ville allemande et émigré à New York. À sa mort, en 2014, elle a laissé un héritage pour sa cousine : Katja Dreyer.

À présent, dans la mise en scène d’Ophelia comes to Brooklyn, trois comédiens tentent de déchiffrer l’histoire – la pièce de théâtre et la vie d’Antje Katcher. How do you get to know somebody through what they have left behind? Ophelia Comes to Brooklyn is a theatre script that Antje Katcher wrote in 1982. In 1967, when she was 20 years old, she emigrated from a small German town to New York City. When she died in 2014, she left an inheritance for her niece, Katja Dreyer, which included letters, poems, objects, a group of friends… all fragments of an unwritten biography. Now, by staging Ophelia Comes to Brooklyn, three actors are attempting to decipher the story – the play and Antje’s life itself. Together, you will travel across time and space: Germany in the fifties, Russia in the sixties, New York in the seventies. You will experience poetry readings, feminist protests, and a commemoration. How did Antje reinvent herself in the New World? • The German theatre director Katja Dreyer lives and works in Brussels. Her previous works include Überflieger and Kroniek. As a performer, she has worked for Mette Ingvartsen, Mette Edvardsen, Superamas, Ivana Müller, David Weber-Krebs, and Miet Warlop, among others. #madeinbxl #newarrivals #tender

JUAN DOMÍNGUEZES My Only Memory

performance

Veranderingen kun je alleen maar waarnemen door terug te blikken. Heden en verleden staan hierdoor tegenover elkaar: we beseffen dat we ergens beland zijn, maar weten niet hoe. Alsof er verschuivingen zijn die zich opstapelen in een constante verandering. Verschuivingen die niet te vatten noch te overzien zijn in het heden, maar des te duidelijker worden wanneer we terugblikken. Dat is wat My Only Memory precies is: een terugblik, wetende dat niets ooit nog hetzelfde zal zijn. • Juan Domínguez noemt zichzelf conceptuele clown, magische cowboy, model-poëet en pleziercurator. In de dansen performancewereld is hij actief als maker en als curator. In 2016 kwam hij op uitnodiging van a.pass naar de Kaaistudio’s met Between what is no longer and what is not yet. On ne peut percevoir le changement qu’après coup. Le présent et le passé se font face : nous prenons conscience que nous avons atterri quelque part, mais ignorons comment on en est arrivé là. Voilà ce qu’est précisément My Only Memory : un regard rétrospectif avec la conscience que rien ne sera plus jamais pareil.

+ 7 PM TALK ELKE VAN CAMPENHOUT Authenticity and Spirituality FRI 28/09 > P. VII

The light crushes me to the ground, I cannot move, I know what’s going to happen, I am going to get euphoric, and later... the fall. I get full of dust, I don’t care at all. There I am, among all the shit. And suddenly I see that multicolored caterpillar, I would like to be its size. How long have we been looking at each other? I turn around and I see the world far from me, I move away more and more. I no longer perceive anything, there is nothing concrete... and now I get close again at great speed, I get too close, boom, I’m already inside.

You can only observe changes with hindsight. Indeed, the present and the past are diametrically opposed: we realize that we have arrived somewhere, but we don’t know how we got there. Life as a series of transitions that culminate in constant change. Transient shifts that are ungraspable and cannot be surveyed in the present become all the clearer when we look at them with hindsight. That is precisely what My Only Memory is: a retrospective, knowing that nothing will ever be the same. • Juan Domínguez calls himself a conceptual clown, magic cowboy, model poet, and curator of pleasure. In the dance and performance world, he is active as a creator and curator. In 2016, a.pass invited him to present Between what is no longer and what is not yet at the Kaaistudios. #daredevil #tender

LISABOA HOUBRECHTS/KUIPERSKAAI & TONEELHUISBE Hamlet

theatre

La jeune metteuse en scène Lisaboa Houbrechts s’attaque à Hamlet. Elle opte pour une perspective féminine et donne une place centrale à la relation destructrice entre Hamlet et sa mère, la reine Gertrude. Houbrechts souhaite surtout démontrer l’innocence de Gertrude et jeter de la sorte un éclairage radicalement différent sur cette pièce iconique du répertoire. Le choix de monter ce drame familial spécifique est parti des comédiens : l’actrice et membre de la Needcompany, Grace Ellen Barkey, incarne Gertrude, son fils Victor Lauwers est Hamlet et sa fille, Romy Louise Lauwers, joue Ophélie. Le parallèle entre le noyau familial de la pièce et la vraie famille sur scène intensifie l’arc de tension.

+ 7 PM TALK JAN STEEN Het zijn in het spelen SAT 29/09 > P. VII

De jonge regisseuse Lisaboa Houbrechts gaat de confrontatie aan met Hamlet. Ze kiest voor het vrouwelijke perspectief: de destructieve relatie tussen Hamlet en zijn moeder koningin Gertrude staat centraal. Houbrechts wil vooral de onschuld van Gertrude aantonen en op deze manier het iconische repertoirestuk radicaal anders belichten. De keuze om net dit familiedrama te ensceneren vertrok bij de spelers: actrice en Needcompany-lid Grace Ellen Barkey speelt Gertrude, Graces zoon Victor Lauwers is Hamlet en haar dochter Romy Louise Lauwers is Ophelia. De parallel tussen de familienucleus uit het stuk en de daadwerkelijke familie op scène zet de spanningsboog van het stuk zonder meer kracht bij. • Lisaboa Houbrechts en Kuiperskaai – een collectief van jonge Brusselse makers – maakten eerder al Shakespeares The Winter’s Tale en 1095, en staan voor de eerste maal in het Kaaitheater. Via het bewerken van historische verhalen en klassiek repertoire onthult Houbrechts steevast de mens als een eindeloze keten van driften.

• Lisaboa Houbrechts et Kuiperskaai – un collectif de jeunes créateurs bruxellois – ont réalisé précédemment The Winter’s Tale d’après Shakespeare et 1095. Ils sont pour la première fois à l’affiche du Kaaitheater. En adaptant des récits historiques ou le répertoire classique, Houbrechts révèle immanquablement l’être humain comme une infinie chaîne de passions. The young director Lisaboa Houbrechts is tackling Hamlet. She has opted for the female perspective, focusing on the destructive relationship between Hamlet and his mother Queen Gertrude. Houbrechts primarily aims to illustrate Gertrude’s innocence and thus to show the iconic play in a radically different light. #newarrivals #nextgen #repertoire

SAT 29/09 20:30 KAAITHEATER | DUTCH (SURTITLED FRENCH) | 2H | € 16/12/10 DIRECTION & TEXT ADAPATION Lisaboa Houbrechts | TEXT AFTER William Shakespeare | TRANSLATION Victor Lauwers I WITH Grace Ellen Barkey, Victor Lauwers, Romy Louise Lauwers, Lobke Leirens, Seppe Decubber, Maxime Rouquart | SCENOGRAPHY Oscar Van Der Put | COSTUME DESIGN Sietske Van Aerde | MUSIC Maxime Rouquart | CELLO (recording) Simon Lenski | PIANO (recording) Claire Chevallier | VOICE COACH Seppe Decubber | PRODUCTION Kuiperskaai, Needcompany, Toneelhuis | Lisaboa Houbrechts maakt deel uit van P.U.L.S., het jonge makers-traject van Toneelhuis

October

LAILA SOLIMANEG & STACY HARDYZA Museum of Lungs

Museum of Lungs van performer en schrijfster Stacy Hardy en regisseuse Laila Soliman verbindt pijn, trauma en ziekte met kapitalisme, kwetsbaarheid, samenleving en geschiedenis. Hardy’s ervaring met tuberculose – de jaren voorafgaand aan de diagnose en de ellenlange en zware behandeling van de ziekte – vormt het vertrekpunt van een voorstelling die historisch archiefmateriaal van over de hele wereld verzamelt. Het is een relaas over de kwetsbaarheid van het individuele lichaam én van collectieve zorg te midden van een politiek systeem dat nog steeds doordrongen is van koloniaal en systemisch raciaal geweld. Maar in Museum of Lungs tonen Hardy en Soliman ook hoe kwetsbaarheid en ziekte het begin kunnen betekenen van verzet tegen gewelddadige en onderdrukkende machtsstructuren. Samen met muzikanten Neo Muyanga en Nancy Mounir creëren ze een muzikale documentaire voorstelling over liefde, eenzaamheid, het fragiele leven en de dood. • Laila Soliman woont en werkt in Caïro en was eerder te gast in het Kaaitheater met Whims of Freedom en Zig Zig. Stacy Hardy woont en werkt in Grahamstown. Ze is schrijver, journalist, multimedia-artiest en theatermaker.

theatre

Museum of Lungs by performer and writer Stacy Hardy and director Laila Soliman is a play about pain, trauma, and illness as they relate to capitalism, vulnerability, sociality and history. Informed by Hardy’s experience of living with tuberculosis – the years before the diagnosis, her isolation and the lengthy and difficult treatment regime – it draws on archive material from around the world. What you discover is a story about the individual body and of collective care in the midst of systems plagued by colonial and systemic racial violence. It questions personal culpability and asks if vulnerability and disease might initiate a resistance to power structures that operate through strength, violence and repression. Along with musicians Neo Muyanga and Nancy Mounir, they create a musical documentary performance about love, loneliness, fragility, and death. • Laila Soliman lives and works in Cairo and previously presented Whims of Freedom and Zig Zig at the Kaaistudios. Stacy Hardy lives and works in Grahamstown. She is an author, journalist, multimedia artist, and theatre director.

Dans Museum of Lungs, l’auteure et performeuse Stacy Hardy raconte sa vie avec la maladie, les années qui ont précédé le diagnostic et le traitement. Elle marie des confidences intimes et des archives historiques. Avec les musiciens Neo Muyanga et Nancy Mounir, la metteuse en scène Laila Soliman et Hardy montrent aussi à quel point la vulnérabilité et la maladie peuvent signifier l’amorce d’une résistance et d’un changement.

#ilovemusic #society #tender

WED 3, THU 4/10 20:30

kaaitheater co-production

belgian premiere

JAN DECORTE/BLOETBE Hamlet 0.2

Jan Decorte neemt opnieuw de draad op van zijn legendarische Hamlet-bewerkingen. In de loop der jaren heeft de eigenzinnige theatermaker en -auteur de Shakespeareklassieker meermaals herschreven, geregisseerd en gespeeld. De wankelmoedigheid van dit iconische theaterpersonage blijft hem en Sigrid Vinks fascineren. Nu is het tijd om de ziel van Hamlet aan te boren… maar niet alleen! Versterkt door de jongste generatie theatermakers – dramastudenten Ellis Meeusen en Lisah Adeaga – benen ze Hamlet uit. Door de verschillende versies te recycleren ontstaat opnieuw een Hamletmachine, maar dan één van de 21e-eeuw. Met brokstukken en flarden van teksten uit het verleden herdefinieert Decorte zo de oerconflicten van de menselijke existentie. • Jan Decorte heeft ondertussen meer dan 50 producties op zijn naam, waarin de lijdende groteske mens steevast centraal staat. Na zijn recentste Stand Down en Ne Swarte – waarin hij op een even ruwe als tedere manier over zijn bewogen leven vertelde – is het nu opnieuw de beurt aan een klassieker uit de theatercanon. Épaulé par la plus jeune génération de gens de théâtre, Jan Decorte et Sigrid Vinks décortiquent littéralement Hamlet. En recyclant les différentes versions, ils créent une nouvelle Hamletmachine du XXIe siècle. À la faveur de bribes et d’extraits de textes du passé, Decorte redéfinit les conflits originels de l’existence humaine. With the help of the youngest generation of theatre performers, Jan Decorte and Sigrid Vinks explore Hamlet in depth. By recycling all the different versions, they create a new Hamletmachine, but this is one for the 21st century. Using fragments and scraps of texts from the past, Decorte redefines the primal conflicts of human existence.

theatre

‘zijn ofniet zijn dat is de kwestie slapen dromen doodgaan’ (uit In het kasteel)

‘tisof tisni daddist slape drome sterreve’ (uit Amlett)

1976 – HAMLET (ONVOLTOOID) 1981 – DE HAMLETMACHINE (NAAR HEINER MÜLLER) 1985 – IN HET KASTEEL 2001 – AMLETT 2018 – HAMLET 0.2

#bignames #madeinbxl #repertoire

FRI 5, SAT 6/10 20:30

kaaitheater co-production

premiere

Â© DANNY WILLEMS

CITY:LAND

RÉVOLUTION PLACE DE LA MONNAIE 1830 (GRAVURE LOUIS TITZ)

9 > 13/10/2018 | MUNTPLEIN – PLACE DE LA MONNAIE

Met CITY:LAND trekken we de stad in, weg van onze zalen. De stad zelf staat centraal, als een gedeelde plek in een verdeelde wereld. Met een reeks artistieke en participatieve projecten onderzoeken we manieren van omgaan met deze gedeelde, publieke ruimte. Hoe kunnen we samenleven op basis van cultureel verschil? Hoe gaan we om met de groeiende informele circuits? Hoe koppelen we een urbaan bestaan aan een duurzame relatie met onze natuurlijke omgeving? En hoe ontwikkelen we lokaal handelingsperspectief in een geglobaliseerde, interdependente wereld? Elk seizoen kiest CITY:LAND een specifieke locatie als tijdelijke uitvalsbasis. De eerste editie speelt zich af op en rond het Muntplein in de week voorafgaand aan de gemeenteraadsverkiezingen. In iedere editie staat ook één van onze artists-in-residence centraal. Dit jaar is dat Michiel Vandevelde met Precarious Pavilions #2.

CO-FUNDED BY THE CREATIVE EUROPE PROGRAMME OF THE EUROPEAN UNION

Avec CITY:LAND, nous allons à la rencontre de la ville, loin de nos salles. La ville en tant que lieu partagé dans un monde polarisé est au cœur de l’initiative. À travers une série de projets artistiques et participatifs, nous examinons les manières d’aborder cet espace public commun. Comment vivre ensemble sur base de différence culturelle ? Comment gérer les circuits informels croissants ? Comment marier une existence urbaine à une relation durable avec notre environnement naturel ? Comment développer des perspectives commerciales locales dans un monde globalisé interdépendant ? Chaque saison, CITY:LAND choisit un lieu spécifique comme base d’opérations temporaire. La première édition se déroule sur et autour de la place de la Monnaie au cours de la semaine qui précède les élections communales. Chaque édition s’articule aussi autour d’un artiste en résidence. Cette année, ce sera Michiel Vandevelde avec Precarious Pavilions #2. In CITY:LAND, we’re leaving our theatre halls and taking to the streets. The focus is on the city itself, as a shared space in a divided world. In a series of artistic and participatory projects, we explore ways of dealing with this shared, public space. How can we live together on the basis of cultural difference? How do we interact with growing informal networks? How do we combine an urban existence with a sustainable relationship with our natural environment? And how do we develop local spheres of influence in a globalized, interdependent world? Every season, CITY:LAND chooses a specific location as a temporary base of operations. The first edition is based on and around the place de la Monnaie during the week leading up to the local elections. Each edition also focuses on one of our artists-in-residence. This year, Michiel Vandevelde is presenting his Precarious Pavilions #2.

DISCOVER THE FULL PROGRAMME, DATES AND LOCATIONS AFTER SUMMER. 20

MICHIEL VANDEVELDEBE Precarious Pavilions #2: The New Local

debate/workshop/performance/film

Avec Precarious Pavilions, Michiel Vandevelde voyage dans quatre villes. Dans chacune, il construit un pavillon avec un autre artiste, chaque fois autour de la question : « Comment abordons-nous l’espace et l’architecture dans ce monde instable ? » L’idée de la précarité peut-elle nous offrir et nous inspirer de nouvelles perspectives sur notre style de vie, afin de nous les remémorer en ce nouveau siècle marqué par les crises climatiques, économiques, culturelles et autres ? Pour le deuxième pavillon de la série, le chorégraphe Michiel Vandevelde et les architectes Wouter De Raeve et Lietje Bauwens atterrissent place de la Monnaie, à Bruxelles, un lieu historique et significatif, mais aujourd’hui surtout le terrain de passants, de consommateurs et de grands événements. Ensemble, ils transforment le pavillon qui s’y trouve en laboratoire. Avec une série de débats, de conférences, d’ateliers, de performances et de films, Precarious Pavilions #2 – The New Local analyse le type de rapports que nous pouvons entretenir sur le plan local et concret avec des phénomènes mondiaux, des questions écologiques et des évolutions technologiques.

Met zijn Precarious Pavilions reist Michiel Vandevelde langs vier steden. In elke stad bouwt hij met een andere artiest aan een paviljoen, telkens rond de vraag: ‘Hoe gaan we om met ruimte en architectuur in deze onstabiele wereld?’. Kan het idee van ‘precarity’ (onzekerheid) nieuwe perspectieven bieden op onze levensstijl en inspireren om die te herdenken in deze eeuw gekenmerkt door klimatologische, economische, culturele en andere crisissen? Voor zijn tweede paviljoen in Brussel landt choreograaf Michiel Vandevelde samen met architecten Wouter De Raeve en Lietje Bauwens op het Muntplein, een historisch significante plek die nu vooral het terrein uitmaakt van passanten, shoppers en grote events. Samen bouwen ze het paviljoen dat er nu al staat uit tot een laboratorium. Met een reeks debatten, lezingen, workshops, performances en films onderzoekt Precarious Pavilions #2 – The New Local hoe we ons op een lokaal én concreet niveau kunnen verhouden tot globale fenomenen, ecologische vraagstukken en technologische evoluties. Michiel Vandevelde is touring four cities with his Precarious Pavilions. In each city, he builds a pavilion with a different artist, each time asking the question: ‘How do we deal with space and architecture in this unstable world?’. Can the idea of ‘precarity’ offer new perspectives on our lifestyles, and inspire us to rethink them in this century marked by climatological, economic, cultural, and other crises? For his second pavilion in Brussels, choreographer Michiel Vandevelde and architects Wouter De Raeve and Lietje Bauwens are coming to the place de la Monnaie, a historically significant place that primarily plays host to passers-by, shoppers, and major events. Together they are rebuilding the pavilion that is already there into a laboratory. With a series of debates, talks, workshops, performances, and films, Precarious Pavilions #2 – The New Local explores how we can relate on a local and concrete level to global phenomena, ecological challenges, and technological evolutions.

#cometogether #challengethesystem #exittheatre

TUE 9 > SAT 13/10

kaaitheater co-production

artist-in-residence

ON LOCATION AT MUNTPLEIN/PLACE DE LA MONNAIE CREATED BY Wouter De Raeve & Lietje Bauwens | CURATED BY Michiel Vandevelde | PRODUCTION Disagree. Vzw | CO-PRODUCTION Kaaitheater, Constant vzw, Imal, Muntpunt, UPV

installation

performance ROLAND GUNSTBE & SIBO KANOBANABE De heerschappij van het Afropeanisme

SARAH VANAGTBE PLAKFILM

Met een rol plakband en een toverlantaarn meten de kinderen in PLAKFILM de turbulenties van deze tijd op. Ze rollen doorzichtige stroken tape uit in de straten waar ze opgroeien. Bij het lostrekken komt een afdruk van de stad mee: stof, zand, snoepwikkels, insecten, glas, een pluisje… De stroken vormen zo een ultra-realistisch dagboek dat via een oude toverlantaarn tot leven komt. Valt de toekomst te voorspellen uit al die vormen en beelden?

Roland Gunst en Sibo Kanobana schetsen een beeld van de Afrikaanse aanwezigheid in Europa en vertellen een alternatieve versie van de geschiedenis en toekomst. Vertrekpunt is het Afropeanisme: een anti-essentialistische houding die het kosmopolitische koestert en via ontmoetingen de kloof tussen Afrika en Europa probeert te overstijgen. Want hebben de zogenaamd ‘zwarte’ en ‘witte’ mensen geen gemeenschappelijk verleden, heden en toekomst?

Avec un rouleau de ruban adhésif et une lanterne magique, les enfants mesurent dans PLAKFILM les turbulences de notre époque. Ils déroulent des bandes de ruban adhésif translucide dans les rues où ils ont grandi. En les décollant, les rubans gardent des empreintes de la ville : de la poussière, du sable, des emballages de bonbons, des insectes, du verre, des peluches… Les bandes forment ainsi un journal ultra-réaliste qu’une vieille lanterne magique anime. Peut-on prédire l’avenir à partir de ces formes et images ?

Roland Gunst et Sibo Kanobana brossent un tableau de la présence africaine en Europe et racontent une version alternative de l’Histoire et du futur. Le point de départ est l’Afropéanisme : une attitude anti-essentialiste qui chérit le cosmopolitisme et tente de combler le fossé entre l’Afrique et l’Europe par le biais de rencontres. Car ceux qu’on dit « noirs » et ceux qu’on dit « blancs » n’ont-ils pas de passé, de présent et de futur communs ?

With a roll of tape and a magic lantern, the children in PLAKFILM gauge the turbulence of our age. They roll out transparent tape in the streets where they grew up. When they strip the tape away, an imprint of the city comes with it: dust, sand, candy wrappers, insects, glass, bits of fluff… The strips of tape thus form an ultra-realistic diary that is brought to life using an old magic lantern. Can all these forms and images help us to predict the future?

Roland Gunst and Sibo Kanobana sketch a picture of the African presence in Europe and present an alternative version both of history and of the future. Their work is based in Afropeanism: an anti-essentialist attitude that cherishes cosmopolitanism and seeks to transcend the divide between African and Europe through encounter and exchange. Do ‘black’ and ‘white’ people not have a common past, present and future?

#newarrivals #society

#madeinbrussels #society #tender

TUE 9 > SAT 13/10

DUTCH | 1H | FREE

FREE AUTEUR Roland Gunst & Sibo Kanobana | GEBASEERD OP LION van John K Cobra | PRODUCTIE John K Cobra Institute of Videoartfacts

ANT HAMPTONUK/BE Crazy But True

ARCHITECTURE WORKROOM BRUSSELSBE & IABRNL YOU ARE HERE

exhibition

WTC 1 BRUSSELS © WIKIMEDIA COMMONS

performance

Kinderen hebben een onstilbare honger naar ongewone weetjes met een hoog ‘crazy but true’-gehalte. In deze performance vormen kinderen tussen acht en elf jaar een panel van ‘experts’. Via een hoofdtelefoon krijgen ze een tekst ingefluisterd. Ze herhalen wat ze horen, en presenteren zo een groeiende lijst buitengewone feiten. Bereid je voor op een tedere, generatie-overschrijdende confrontatie die zigzagt tussen tragische én komische extremen! Les enfants manifestent une insatiable curiosité pour les détails insolites au degré élevé de bizarrerie, mais de véracité aussi. Dans cette performance, des enfants de huit à onze ans constituent « un panel d’experts ». Par le biais d’écouteurs, ils entendent un texte, répètent ce qu’ils entendent et présentent ainsi une liste croissante de faits exceptionnels. Préparez-vous à une production tendre, transgénérationnelle qui navigue entre situations extrêmes parfois comiques, parfois tragiques. Children have an insatiable hunger for unusual facts and trivia of the ‘crazy but true’ type. In the performance, children between the ages of eight and eleven form a panel of experts. A text is whispered to them via headsets. They repeat what they hear, and thus present a growing list of extraordinary facts. It is a tender, intergenerational confrontation involving tragic ánd comic extremes.

#exittheatre #society DUTCH/FRENCH kaaitheater co-production (SURTITLED DUTCH/FRENCH/ ENGLISH) | FREE DURATIONAL, COME AND GO AS YOU PLEASE BY Ant Hampton | CREATIVE PRODUCER Katja Timmerberg, Livia Piazza |

Ons besef over de eindigheid van grondstoffen en ruimte op onze planeet groeit, net zoals de angst voor klimaatverandering. Maar hoe gaan we van kennis vergaren en experimenteren, naar effectieve verandering en ruimtelijke transformatie? Leo van Broeck (Vlaams Bouwmeester) en Joachim Declerck (Architecture Workroom Brussels) presenteren de expo YOU ARE HERE in de nagenoeg leegstaande Toren 1 van het World Trade Center – een iconisch restant van de twintigste eeuwse stadsplanning. Notre conscience de la finitude des matières premières et de l’espace disponible sur notre planète s’accroît, au même titre que la peur des conséquences du changement climatique. Mais comment passe-t-on du rassemblement de connaissances et de l’expérimentation à la transformation réelle de nos modes et espaces de vies ? Leo van Broeck (maître-architecte flamand) et Joachim Declerck (Architecture Workroom Brussels) présentent l’exposition YOU ARE HERE dans la tour 1, quasiment vide, du World Trade Center. There is a growing realization that the natural resources and space on our planet are finite, and a growing fear of climate change. But can we move from the acquisition of knowledge and experimentation to genuine change and spatial transformation? Leo van Broeck (The Flemish Architect General) and Joachim Declerck (Architecture Workroom Brussels) present the exhibition YOU ARE HERE in the almost completely empty Tower 1 of the World Trade Center – an iconic remnant of 20th-century urban planning. #exittheatre

PART 1: SAT 2/06 > SUN 8/07 PART 2: SAT 15/09 > SUN 11/11 WTC 1 > BOULEVARD ROI ALBERT II 28-30, 1000 BXL

CO-PRODUCTION Kaaitheater, Rotterdamse Schouwburg, Artsadmin, Vooruit

installation

SARAH VAN LAMSWEERDEBE/NL Instant Fiction

installation

KEVIN TRAPPENIERSBE AntennA

Nooit gingen er meer boodschappen de wereld in, of waren we bereikbaarder dan nu. Maar spreken we nog echt met elkaar – of eerder alleen met onszelf en ons apparaat? Met AntennA bouwt Kevin Trappeniers een verstilde installatie rond miscommunicatie en verloren communicatie. Een metershoge zendmast blokkeert tijdelijk de signalen uit de nabije omgeving: eromheen ontstaat een nieuwe, stille ruimte. Welke inhoud kan die nieuwe leegte krijgen? À aucun moment, autant de messages n’ont circulé dans le monde et avons-nous été aussi joignables qu’aujourd’hui. Mais parlons-nous encore vraiment les uns avec les autres ? Avec AntennA, Kevin Trappeniers crée une antenne émettrice qui bloque temporairement les signaux de l’environnement immédiat : autour de nous naît un nouvel espace silencieux. Quelle teneur peut accueillir ce nouveau vide ? Never have so many messages been sent into the world or have we ever been as reachable. But do we still really talk to each other – or only to ourselves and our devices? In AntennA, Kevin Trappeniers constructs an antenna that temporarily blocks all the signals from the surrounding area, creating a new, silent space. What might the content of this new void be?

Je kent ze wel, de bewakingsbeelden in supermarkten, hotellobby’s of parkings, waarin je plots jezelf ziet opduiken. Ook de live video-installatie Instant Fiction filmt alledaagse situaties op publieke plekken, volgens de principes van een bewakingssysteem. Je ziet mensen die praten, lachen, drinken of hun krant lezen. Alleen krijgen deze beelden nu real-time ondertiteling, die afkomstig is uit de scripts van een breed scala aan films. De hedendaagse realiteit transformeert zo tot een set met onwetende acteurs. L’installation vidéo en direct Instant Fiction filme des situations quotidiennes dans des lieux publics, selon les principes d’un système de surveillance. On voit des gens qui parlent, rient, boivent ou lisent le journal. Sauf qu’ici, les images sont sous-titrées en temps réel par des phrases extraites d’un vaste éventail de scénarios de films. La réalité actuelle se transforme ainsi en plateau d’acteurs qui l’ignorent. You probably know them, the security cameras in supermarkets, hotel lobbies or car parks, in which you suddenly see yourself on film. The live video installation Instant Fiction films everyday situations in public places, following the principles of security systems. You see people talking, laughing, drinking, or reading the newspaper. The difference is that the footage is supplied with subtitles in real time, taken from the scripts of a wide range of different films. Contemporary reality thus transforms into a set with actors who are completely unaware.

#cometogether #tender

#challengethesystem #exittheatre #newarrivals

TUE 9 > SAT 13/10

DURATIONAL | FREE

CONCEPT Kevin Trappeniers | DESIGN & DEVELOPMENT Maarten Devrieze, Kevin Trappeniers |

CONCEPT, TEXT & LIVE VIDEO Sarah van Lamsweerde | ISADORA PATCH Arie Bults | PRODUCTION

DRAMATURGY Kristof Van Baarle | PRODUCTIE Stray Light vzw | CO-PRODUCTION Vooruit, C-TAKT

Stichting Tre Tigri | COMMISIONED By ANTI Festival

ANNA HALPRINUS/ANNE COLLODFR The Blank Placard Dance, replay

La veille des élections communales, un cortège de gens habillés en blanc accompagné d’une fanfare parcourent Bruxelles. Les manifestants portent des pancartes blanches, sans slogans. En 1967, la chorégraphe états-unienne Anna Halprin a créé Blank Placard Dance pour protester contre la guerre du Vietnam. « Contre quoi manifestez-vous ? », leur demandaient les passants. « Contre quoi voulez-vous manifester ? », leur répondaient les danseurs. Anne Collod recrée cette performance avec des participants bruxellois. Elle met ainsi à l’épreuve du temps présent la pensée utopique de Halprin autour de la contestation et de la collectivité : quelle est l’importance du collectif à une époque où l’individualisme règne en maître ? • En 2008, la chorégraphe française Anne Collod était l’hôte du Kaaitheater avec parades & changes, replays, une adaptation de la pièce légendaire d’Anna Halprin de 1965. En 2015, The Parliament of the Invisibles nous proposait à nouveau une interprétation contemporaine d’une chorégraphie historique : la danse macabre.

Een dag voor de gemeenteraadsverkiezingen loopt een stoet in het wit geklede mensen doorheen Brussel, begeleid door een fanfare. Ze dragen witte borden, zonder slogans. De Amerikaanse choreografe Anna Halprin creëerde Blank Placard Dance in 1967 als protest tegen de Vietnamoorlog. ‘Waar protesteren jullie tegen?’, vroegen passanten aan de dansers. ‘Waar willen jullie tegen protesteren?’ kaatsten ze de vraag terug. Anne Collod recreëert deze performance met Brusselse deelnemers. Zo toetst ze Halprins utopische gedachtegoed rond protest en collectiviteit af aan vandaag: wat is het belang van collectiviteit in een tijd waarin individualisme hoogtij viert? • In 2008 was de Franse choreografe Anne Collod te gast in het Kaaitheater met parades & changes, replays, een herwerking van het legendarische stuk van Anna Halprin uit 1965. Met The Parliament of the Invisibles bracht ze hier in 2015 opnieuw een eigentijdse interpretatie van een historische dans: de ‘danse macabre’ of dodendans.

performance

A day before the municipal elections, a parade of people dressed in white marches through Brussels, accompanied by a brass band. They wear white placards with no slogans. American choreographer Anna Halprin created Blank Placard Dance in 1967 as a protest against the Vietnam War. ‘What are you protesting against?’, passers-by would ask the dancers. ‘What do you want to protest against?’ they would throw the question back at them. Anne Collod recreates this performance with participants from Brussels. She thus explores Halprin’s utopian thought around protest and collectivism in today’s context: what is the importance of collectivism in a radically individualist age? • In 2008, French choreographer Anne Collod came to Kaaitheater with parades & changes, replays, an adaptation of the legendary 1965 piece by Anna Halprin. In 2015, she presented The Parliament of the Invisibles here, another contemporary interpretation of a historical dance, the ‘danse macabre’ or dance of death.

OPEN INVITATION TO PARTICIPATE! workshop + rehearsals (3 days) > extras@kaaitheater.be

#cometogether #exittheatre #challengethesystem

26 © URSULA KAUFMANN/ BOGLÀRKA BÖRCSÖK

ESZTER SALAMONFR/DE MONUMENT 0.5: The Valeska Gert Monument

dance

Als er één danskunstenaar een monument verdient, dan is het wel de Duitse Valeska Gert (1892-1978). Haar nietsvrezende provocatieve performances, haar liefde voor het groteske en burleske, haar voorkeur voor het marginale én haar zoektocht naar een nieuwe representatie van het lichaam, maakten haar zonder twijfel tot één van de belangrijkste kunstenaars van haar tijd. Maar Eszter Salamon legt in haar MONUMENT-serie niet de nadruk op eerbetoon of herdenking. Ze wil ons in de eerste plaats op een andere manier met geschiedenis laten omgaan. Ze beperkt zich in The Valeska Gert Monument dan ook niet tot re-enactments en historische documenten. Samen met Boglàrka Börcsök vertaalt ze vooral een energie uit het verleden naar het heden. Ze geven het kunsthistorische discours een autobiografisch karakter, en vullen historische gaps op met eigen verbeelding. Deze speculatieve benadering van geschiedenis zorgt voor onverwachte betekenissen en referenties aan het heden. • Eszter Salamon is een vaste gast in het Kaaitheater met voorstellingen als Magyar Tàncok, TALES OF THE BODILESS en MONUMENT 0: Haunted by wars (1913-2013).

Mais dans sa série MONUMENT, Eszter Salamon ne met pas l’accent sur l’hommage ou la commémoration. Elle désire avant tout nous faire aborder l’histoire de manière différente. Aussi ne se limite-t-elle pas dans The Valeska Gert Monument à des reconstitutions et des documents historiques. Avec Boglàrka Börcsök, elle transpose surtout une énergie du passé vers le présent. Elles donnent au discours de l’histoire de l’art un caractère autobiographique et comblent les brèches historiques avec leur propre imagination. Cette approche spéculative de l’histoire fait surgir des significations et des références au présent inattendues. • Eszter Salamon est une habituée de la scène du Kaaitheater où elle a présenté des spectacles comme Magyar Tàncok, TALES OF THE BODILESS et MONUMENT 0: Haunted by wars (1913-2013).

S’il y a une artiste de la danse qui mérite un monument, c’est bien l’Allemande Valeska Gert (1892-1978). Ses performances audacieuses et provocantes, son amour du grotesque et du burlesque, sa prédilection pour la marginalité et sa quête d’une nouvelle représentation du corps en font sans aucun doute l’une des artistes les plus importantes de son époque.

If there is one dance artist that deserves a monument, it is certainly the German Valeska Gert (1892-1978). Her fearless, provocative performances, her love of the grotesque and burlesque, her preference for the marginal and her search for a new presentation of the body, undoubtedly make her one of the most important artists of her time. The emphasis of Eszter Salamon’s MONUMENT series is not on tribute or commemoration, however. Her primary aim is to enable us to deal with history in a different way. Consequently, she does not limit The Valeska Gert Monument to re-enactments and historical documents. Along with Boglàrka Börcsök, she translates an energy from the past to the present. They give their art-historical discourse an autobiographic touch and fill historical gaps with their own imagination. This speculative approach to history results in unexpected meanings and references to the present. • Eszter Salamon is a regular guest at Kaaitheater, with performances such as Magyar Tàncok, TALES OF THE BODILESS, and MONUMENT 0: Haunted by wars (1913-2013).

#bignames #repertoire

THU 18, FRI 19/10 20:30

kaaitheater co-production

KAAITHEATER | 1H30 | € 18/14/10 ARTISTIC DIRECTION Eszter Salamon | ARTISTIC COLLABORATION Boglàrka Börcsök | CHOREOGRAPHY & TEXT Boglàrka Börcsök, Valeska Gert, Eszter Salamon | WITH Boglàrka Börcsök, Eszter Salamon | LIGHT DESIGN, SCENOGRAPHY Sylvie Garot | SOUND DESIGN Bart Aga, Marius Kirch | TECHNICAL DIRECTION Matteo Bambi | COSTUME DESIGN Anne-Catherine Kunz | TAILOR Marie Eva Rodriguez, Gisèle Charles | SET CONSTRUCTION Atelier de Nanterre-Amandiers | PRODUCTION & ORGANIZATION Botschaft GbR, Alexandra Wellensiek, Studio E.S, Elodie Perrin | CO-PRODUCTION Kaaitheater, PACT Zollverein, City of Women, Théâtre Nanterre-Amandiers

TINE VAN AERSCHOT/TREVORBE het betreft liefde

theatre

Tine Van Aerschot maakt een voorstelling over de liefde. Het gaat over liefde toen en nu. Liefde van het kind, de volwassene, en de oudere. Het gaat over de geschiedenis en ontwikkeling van liefde. Het gaat over liefde tussen de drie actrices: Lois Brochez, Sara De Roo en Dounia Mahammed. Het gaat over romantische liefde en over volkerenliefde. Het gaat over liefde voor de oneindige schoonheid van de wereld rondom ons. Het tekstmateriaal – steeds zo cruciaal voor haar theaterwerk – vertrekt vanuit gesprekken die Tine Van Aerschot voerde met kinderen en volwassenen, over hun liefdeservaringen. Maar ook merkwaardige liefdesverhalen uit de geschiedenis en de literatuur krijgen een plek in de voorstelling. Zelfs je oren worden gestreeld wanneer de drie vrouwen op scène aan de slag gaan met zelfgebouwde snaarinstrumenten. • Tine Van Aerschot is beeldend kunstenaar en werkte o.a. voor Meg Stuart. Sinds 2006 maakt ze ook voorstellingen, waarvan de meeste in de Kaaistudio’s te zien waren. Precisie, humor en broosheid staan telkens centraal in haar theaterwerk. Dit is haar eerste Nederlandstalige voorstelling.

Tine Van Aerschot crée un spectacle sur l’amour. L’amour chez l’enfant, l’adulte, la personne âgée. L’amour entre les trois actrices : Lois Brochez, Sara De Roo et Dounia Mahammed. L’amour pour la beauté infinie du monde qui nous entoure. Le texte part de conversations que Tine Van Aerschot a menées avec des enfants et avec des adultes. Mais elle laisse aussi la place à des histoires d’amour marquantes de l’Histoire et de la littérature. Tine Van Aerschot is presenting a show about love. The love of the child, the adult, and the old person. The love between the three actresses: Lois Brochez, Sara De Roo, and Dounia Mahammed. The love for the infinite beauty of the world around us. The texts are based on conversations that she had with children and adults. But remarkable love stories from the past and from literature also have their place.

WED 17, THU 18/10 20:30

#ilovemusic #tender

kaaitheater co-production

WALTER HUSBE Supersonic Flora

music

Pour Supersonic Flora, Walter Hus revient à des œuvres clés de sa carrière et les retravaille en toutes nouvelles compositions pour piano solo. Il s’agit de magnifiques compositions radicales et minimalistes des années 80 à des œuvres plus mélodieuses des années 90 et de récents morceaux jazzy pour un ami décédé. Toute cette musique a été composée à l’origine pour des ensembles, des quatuors à cordes, voire des orchestres, mais n’était pas destinée à être jouée par dix doigts sur un piano. Dès lors, Hus n’opte pas pour une simple transcription, mais prend la liberté de réinterpréter ses intentions initiales. • Walter Hus derrière un piano est un événement, en témoignent les concerts mémorables aux Kaaistudio’s entre 2000 et 2005. Cette fois, le piano est installé sur la grande scène du Kaaitheater. Le concert est en outre la présentation du nouveau CD éponyme.

Voor Supersonic Flora keert Walter Hus terug naar een aantal sleutelwerken uit zijn carrière en herwerkt ze tot splinternieuwe composities voor solo piano. Van prachtige radicale en minimalistische composities uit de jaren 80 over meer melodieuze werken uit de jaren 90 tot een recent jazzy stuk voor een overleden vriend. Al deze muziek werd oorspronkelijk gecomponeerd voor ensembles, van strijkkwartet tot orkest. Ze waren nooit bedoeld om door tien vingers op één piano gespeeld te worden. Hus ging dan ook niet voor een gewone transcriptie, maar nam zich de vrijheid om zijn oorspronkelijke intenties te herinterpreteren. • Walter Hus achter de piano is een belevenis, getuige zijn memorabele concerten in de Kaaistudio’s tussen 2000 en 2005. Dit keer staat zijn piano op het toneel van het grote Kaaitheater. Het concert is tevens de voorstelling van de nieuwe, gelijknamige CD.

In Supersonic Flora, Walter Hus is returning to a number of pivotal pieces from his career and adapting them into brand-new compositions for solo piano. The pieces range from beautiful, radical, and minimalist compositions from the 1980s to more melodious works from the 1990s and a recent jazzy piece that he composed in memory of a friend who died. All of this music was originally composed for ensembles, from string quartets to orchestras. They were never intended to be played by ten fingers on one piano. Hus thus did not opt for simple transcriptions, but allowed himself the freedom to reinterpret his original intentions. • Seeing and hearing Walter Hus play the piano is an unforgettable experience, as his memorable concerts at the Kaaistudios between 2000 and 2005 demonstrated. This time, his piano will stand on the main stage of Kaaitheater itself. The concert is also the presentation of his new eponymous CD. #bignames #madeinbxl #repertoire

SAT 20/10 20:30

album presentation

KAAITHEATER | € 18/14/10

3X KATE MCINTOSHNZ/BE

KATE MCINTOSHNZ/BE In Many Hands

performance

Artist-in-residence Kate McIntosh overstijgt met haar werk de grenzen van performance, theater, video en installatie. Wat daarin telkens opvalt is de manier waarop ze de afstand tussen speler en publiek weet te overbruggen, en haar voorliefde voor theatrale beelden. In één week tijd kun je drie van haar producties meemaken, speels balancerend op de lijn tussen wetenschap, entertainment, experiment, variété, filosofie en eclectische verhalen. Welkom in Kates universum! L’œuvre de l’artiste en résidence au Kaaitheater, Kate McIntosh, transcende les limites de la performance, du théâtre, de la vidéo et de l’installation. Ce qui frappe à chaque fois est la manière dont elle parvient à vaincre la distance entre acteur et public et sa prédilection affichée pour les images théâtrales. En une semaine, on peut voir trois de ses productions, qui oscillent de façon ludique entre science, divertissement, expérience, variété, philosophie et récits éclectiques. Bienvenue dans l’univers de Kate ! The work of artist-in-residence Kate McIntosh transcends the boundaries of performance, theatre, video, and installation. The striking thing about her productions is that she always bridges the distance between the performers and the audience, as well as her preference for theatrical images. She is presenting three productions in the space of one week, playfully balancing on the intersection between science, entertainment, experiment, vaudeville, philosophy, and eclectic stories. Welcome to Kate’s universe!

Met In Many Hands zoekt Kate McIntosh het tactiele op. Ze nodigt je uit om te testen en aan te raken, maar ook om te luisteren en te ruiken. Samen met andere bezoekers ga je – zonder te spreken – aan het experimenteren met materialen in een reeks zintuiglijke ‘situaties’. In Many Hands is deels laboratorium, deels expeditie, deels meditatie: volg je neus en je nieuwsgierigheid! Dans In Many Hands, Kate McIntosh explore le tactile. Elle nous invite à tester et toucher, mais aussi à écouter et à sentir. Avec les autres spectateurs, on expérimente – en silence – des matériaux dans une série « d’études » sensorielles. In Many Hands est en partie laboratoire, en partie expédition, en partie méditation : suivez votre flair et votre curiosité ! In In Many Hands, Kate McIntosh explores tactility. She invites you to test and to touch, but also to listen and to smell. Along with other visitors, but without speaking, you will experiment with materials in a series of sensorial ‘situations’. In Many Hands is part laboratory, part expedition, part meditation: follow your nose and your curiosity!

#tender #cometogether #madeinbxl

TUE 23/10 20:30 + WED 24/10 17:00 + 20:30

kaaitheater co-production

artist-in-residence

live installation

KATE MCINTOSHNZ/BE Dark Matter

performance

KATE MCINTOSHNZ/BE Worktable

Worktable is een installatie met verschillende kamers, die je één na één doorloopt. Eens binnen krijg je instructies, uitrusting, veiligheidsbril en materialen waar je mee aan de slag kan. Jij beslist hoe dingen uit elkaar gaan en hoe ze weer samenvallen. Kate McIntosh legt de hamer klaar, jij doet de rest. Worktable est une installation composée de plusieurs pièces qu’on traverse une à une. À l’intérieur, on reçoit des instructions, de l’équipement, des lunettes de sécurité et du matériel avec lequel on peut se mettre à l’œuvre. Chacun décide comment les choses se décomposent et recomposent. Kate McIntosh prépare le marteau, vous faites le reste ! Worktable is an installation with various rooms that you explore one by one. Once inside, you are given instructions, equipment, safety goggles, and materials that you can use. You decide how to take things apart and put them back together. Kate McIntosh gives you a hammer, you do the rest.

WORKTABLE FOR KIDS! (5+) SUN 28/10 12:00 > 18:00 > P. 133

Geflankeerd door twee onhandige assistenten, staat Kate McIntosh als een hogepriesteres in glitterjurk op scène. Gedurende een soort revue werpen ze zich vol overgave op allerlei huis-, tuin- en keukenexperimenten. Met hun pseudowetenschappelijk betoog en filosofische bespiegelingen ontmaskeren ze de dilettanten wiens proefondervindelijke bewijsvoeringen maar blijven mislukken. Flanquée de deux assistants maladroits, Kate McIntosh, telle une grande prêtresse, se tient sur scène en robe à paillettes. Au cours d’une sorte de revue, les trois s’abandonnent à toutes sortes d’expériences domestiques, botaniques et culinaires. Avec leur discours pseudoscientifique et leurs considérations philosophiques, ils démasquent les dilettantes dont les démonstrations empiriques ne cessent d’échouer. Flanked by two clumsy assistants, Kate McIntosh stands on the stage as a high priestess in a glittering gown. During a kind of revue, they passionately devote themselves to a series of household experiments. Through their pseudo-scientific contentions and philosophical reflections, they unmask the dilettantes whose empirical argumentations continue to fail.

PRESENTED BY KAAITHEATER & KANAL – CENTRE POMPIDOU CO-FUNDED BY THE CREATIVE EUROPE PROGRAMME OF THE EUROPEAN UNION

WED 24 > SAT 27/10 14:00 > 20:00

FRI 26/10 20:30

KANAL – CENTRE POMPIDOU > QUAI DES PÉNICHES, 1000 BXL INCLUDED IN YOUR KANAL-TICKET € 14/9

KAAITHEATER | ENGLISH | € 16/12/10

kaaitheater co-production

CONCEPT & DIRECTION Kate McIntosh | TECHNICAL COORDINATION Clare Noonan |

COSTUMES Sofie Durnez | PRODUCTION Margarita Production, SPIN | CO-PRODUCTION Kaaitheater,

PRODUCTION Sarah Parolin & SPIN

CONNECTIONS Network, Les Spectacles vivants – Centre Pompidou

BENJAMIN VANDEWALLE & PLATFORM-KBE Common Ground

Les univers de Benjamin Vandewalle, de Kobe Wyffels et de Hannah Bekmans ne pourraient être plus éloignés les uns des autres. L’un aime le jumpstyle et l’humour salace, l’autre le ballet et les chansons d’amour écrites de sa main et le dernier aime observer le monde à travers l’objectif de sa caméra et est un beatboxer accompli (une boîte à rythmes humaine). Sans ce spectacle, les trois ne se seraient sans doute jamais rencontrés, mais ici, ils se retrouvent autour de leur amour partagé de la danse. Dans Common Ground, ils partent en quête, par le biais du mouvement, de terrains communs et de différences. Ils interprètent par moments des duos fragiles et intimes, à d’autres moments se déploie une épreuve de force compétitive. • Benjamin Vandewalle – artiste en résidence au Kaaitheater – n’est plus monté sur scène depuis 2013. Ce spectacle signifie pour lui le retour à l’œuvre dansante de ses débuts. Kobe Wyffels et Hannah Bekmans sont tous deux reliés à la Platform-K, l’atelier de danse gantois qui offre une formation de danseur professionnel à des personnes avec un handicap.

De leefwerelden van Benjamin Vandewalle, Kobe Wyffels en Hannah Bekmans konden niet verder uit elkaar liggen. De ene houdt van jumpstyle en onderbroekenhumor, de ander van ballet en zelfgemaakte love songs, en de derde observeert de wereld graag door zijn camera en is stiekem een volleerd beatboxer. Buiten deze voorstelling zou dit trio elkaar wellicht nooit ontmoet hebben, maar hier vinden ze elkaar in hun liefde voor dans. In Common Ground gaan ze via beweging op zoek naar raakvlakken én verschillen. De ene keer voeren ze fragiele en intieme duetten op, dan weer ontspint er zich een competitieve krachtmeting. • Het is sinds 2013 geleden dat Benjamin Vandewalle – artist-in-residence in het Kaaitheater – nog eens zelf op scène stond. Deze voorstelling is voor hem een terugkeer naar zijn vroegere, dansante werk. Kobe Wyffels en Hannah Bekmans zijn allebei verbonden aan Platform-K, de Gentse danswerkplaats die mensen met een beperking opleidt tot professionele dansers.

dance

0-12 Y

SUN 28/10 15:00 MATINEE KADEE: WORKSHOP FOR KIDS While you attend the Sunday matinee performance, your children get to enjoy a creative workshop. Meanwhile, the little ones have fun in the playroom. > p. 132

NL FR EN

The worlds of Benjamin Vandewalle, Kobe Wyffels, and Hannah Bekmans couldn’t be more different. One loves jumpstyle and toilet humour, another loves ballet and self-written love songs, while the third loves to observe the world through his camera lens and is secretly an accomplished beatboxer. If it weren’t for this production, the three probably never would have met, but it is their love of dance that has brought them together here. In Common Ground, they search for intersections and differences through movement. One moment they are performing fragile and intimate duets, but the next a competitive test of strength erupts. • Benjamin Vandewalle – artist-in-residence at Kaaitheater – has not performed onstage himself since 2013. This production is a return to his earlier dance work. Kobe Wyffels and Hannah Bekmans are both affiliated with Platform-K, the Ghent-based dance space that trains people with a disability to be professional dancers. #ilovemusic #energizeme

SAT 27/10 20:30 + SUN 28/10 15:00

artist-in-residence

November

34 Â© ANNE VAN AERSCHOT

ANNE TERESA DE KEERSMAEKER/ROSASBE Fase, Four Movements to the Music of Steve Reich Fase (1982) is dé doorbraakvoorstelling van Anne Teresa De Keersmaeker, en wellicht ook haar meest opgevoerde choreografie. Op vier repetitieve composities van de Amerikaanse minimalist Steve Reich, volgen drie duetten en een solo elkaar op. Net zoals de muziek, hanteert de dans het principe van faseverschuiving: minieme variaties laten aanvankelijk perfect synchroon uitgevoerde bewegingen langzamerhand verglijden en verschuiven, zodat een complex spel van wisselende vormen en patronen ontstaat. De bewegingen zijn zo perfect uitgevoerd dat ze bijna mechanisch lijken en je – toch! – op een vreemde manier raken. Voor de eerste keer geeft De Keersmaeker – die Fase steeds zelf heeft gedanst – de voorstelling door aan een nieuwe generatie danseressen.

dance

Fase (1982) is the breakthrough production by Anne Teresa De Keersmaeker and is probably her most frequently performed choreography. Set to four repetitive compositions by the American minimalist Steve Reich, Fase comprises three duets and a solo. Both the music and the dance start from the principle of phase shifting through tiny variations: movements that are initially perfectly synchronous gradually start slipping and sliding, resulting in an ingenious play of continuously changing forms and patterns. The movements are executed so perfectly that they almost appear mechanical, but they are nevertheless strangely moving. Having always danced Fase herself, Anne Teresa De Keersmaeker is passing it on to a new generation of dancers for the first time in the work’s history.

Fase (1982) est le spectacle qui a marqué la percée d’Anne Teresa De Keersmaeker, et sans doute aussi la chorégraphie qu’elle a le plus dansée. Sur quatre compositions répétitives du minimaliste états-unien Steve Reich, trois duos et un solo se succèdent. Danse et musique explorent le même principe structurant : le « décalage de phase » à l’intérieur du jeu des répétitions. Par légers glissements, infimes variations, des mouvements synchrones se mettent doucement à décaler, donnant naissance à un miroitement complexe de formes et de motifs en perpétuelle mutation. Les mouvements sont exécutés avec une telle perfection qu’ils paraissent quasi mécaniques, mais étrangement, ils parviennent néanmoins à nous toucher. Pour la première fois, De Keersmaeker – qui a toujours dansé Fase elle-même – passe le témoin à une nouvelle génération de danseuses.

PRESENTED BY KAAITHEATER, ROSAS & DE MUNT/LA MONNAIE

#bignames #ilovemusic #repertoire

THU 8 > SAT 10/11, THU 15 > SAT 17/11, THU 22 > SAT 24/11 20:30 + SUN 11, SUN 18, SUN 25/11 15:00 ON LOCATION: ROSAS PERFORMANCE SPACE | 1H10 | € 27/22/10 > AVENUE VAN VOLXEMLAAN 164, 1190 BXL CHOREOGRAPHY Anne Teresa De Keersmaeker | DANCED BY Yuika Hashimoto, Laura Maria Poletti/Laura Bachman, Soa Ratsifandrihana (alternating) | CREATED WITH Michèle Anne De Mey, Anne Teresa De Keersmaeker | MUSIC Steve Reich: Piano Phase (1967), Come Out (1966), Violin Phase (1967), Clapping Music (1972) | LIGHT DESIGN Remon Fromont | COSTUMES Martine André/Anne Teresa De Keersmaeker | WORLD PREMIERE 18/03/1982, Beursschouwburg | PRODUCTION 1982 Schaamte vzw, Avila vzw | CO-PRODUCTION 2019 De Munt/La Monnaie, Sadler’s Wells, Les Théâtres de la Ville de Luxembourg

MILO RAU/NTGENTCH/BE Compassion The History of the Machine Gun Het lot van vluchtelingen onthutst ons allen. Ook veel intellectuelen en politici verklaren zich solidair met het leed van drenkelingen op de mediterrane stranden of met slachtoffers van burgeroorlogen en epidemieën in CentraalAfrika. De crisissen en rampen van deze tijd blijven alomtegenwoordig in social media-feeds, op tv, en in de pers. In Compassion. The History of the Machine Gun reizen Milo Rau en zijn team naar de politieke hotspots van deze tijd: de mediterrane vluchtelingenroutes vanuit het MiddenOosten en de gebieden van de Congolese burgeroorlog. Het is een semidocumentaire dubbelmonoloog – gebaseerd op interviews met ngo-werkers, geestelijken en oorlogsslachtoffers in Afrika en Europa – die zich bewust op tegenstrijdig terrein begeeft: hoe kunnen we de ellende van anderen verdragen en waarom kijken we ernaar? Deze voorstelling onderzoekt niet enkel de grenzen van ons medeleven, maar ook de grenzen van het Europees humanisme. • Met zijn International Institute of Political Murder (IIPM) maakt Milo Rau pakkende films en theatervoorstellingen die kunst, geschiedenis en politiek mengen. In het Kaaitheater toonde hij al Hate Radio en Five Easy Pieces. Vanaf het seizoen 2018–2019 is Rau artistiek leider van NTGent. Le sort des réfugiés nous frappe tous de stupeur. Aussi, bon nombre d’intellectuels et de politiciens se déclarent-ils solidaires de la souffrance des naufragés des plages de la Méditerranée ou des victimes des guerres civiles et des épidémies en Afrique Centrale. Les crises et les catastrophes de notre époque restent omniprésentes dans les flux des médias en ligne, de la télévision et de la presse. Dans Compassion. The History of the Machine Gun, Milo Rau et son équipe voyagent vers les points névralgiques de notre époque : les routes méditerranéennes des réfugiés partis du Moyen-Orient et des régions du Congo en guerre civile. Ce double monologue semi-documentaire – qui s’appuie sur des interviews d’employés d’ONG, de religieux et de victimes de guerre en Afrique et en Europe – se rend sciemment sur un terrain paradoxal : comment supporter le malheur des autres et pourquoi le

theatre

regarde-t-on ? Le spectacle n’analyse pas seulement les limites de notre compassion, mais aussi les frontières de l’humanisme européen. • Avec sa maison de production International Institute of Political Murder (IIPM), Milo Rau réalise des films et spectacles de théâtre captivants qui brassent l’art, l’histoire et la politique. Au Kaaitheater, il a présenté Hate Radio et Five Easy Pieces. À partir de la saison 2018-2019, Milo Rau assure la direction artistique du NTGent. The fate of refugees disconcerts us all. Many intellectuals and politicians have declared their solidarity with the suffering of those drowning on Mediterranean beaches or with the victims of civil wars and epidemics in Central Africa. The crises and disasters of our age remain ever-present in social media feeds, on TV, and in the press. In Compassion. The History of the Machine Gun, Milo Rau and his team travel to the political hotspots of the age: the Mediterranean refugee routes from the Middle East and the areas affected by the Congolese Civil War. This is a semi-documentary double monologue – based on interviews with NGO workers, religious, and the victims of war in Africa and Europe – that consciously navigates conflicting terrain: how can we bear the misery of others and why do we look at it? Why does one death on Europe’s doorstep affect us more than a thousand deaths in the Congolese Civil War? This production not only explores the limits of our compassion, but also the limits of European humanism. • With his International Institute of Political Murder (IIPM), Milo Rau makes gripping films and theatre productions that blend art, history, and politics. He has previously presented Hate Radio and Five Easy Pieces at the Kaaitheater. Starting in the 2018-2019 season, Rau will become artistic director of NTGent.

#bignames #challengethesystem #visual

Â© MICHEL DEVIJVER

music/performance IVO DIMCHEVBG SCULPTURES a music album presentation with unpretentious choreography

En 2016, Ivo Dimchev a donné un de ses fameux concerts en public aux Kaaistudio’s : 15 songs from my shows. Son sens de la musicalité et sa voix exceptionnelle ont toujours occupé une place centrale dans ses spectacles, mais ces deux dernières années, il a résolument opté pour la musique. Au Kaaitheater, il présente une version en direct et dansante de son premier album de studio : SCULPTURES. Dimchev considère les sonorités qu’il produit comme des structures tridimensionnelles qu’il peut manipuler de tout son corps. Pour lui, il s’agit de « sculptures ». Sa voix à couper le souffle ajoute une poésie sombre à ses textes et assure une expérience à la fois effrayante et profondément émouvante. • L’œuvre d’Ivo Dimchev est un brassage haut en couleur d’art de la performance, de danse, de théâtre, de musique, de dessin et de photographie. Quasi toutes ses performances ont été à l’affiche du Kaaitheater. De 2013 à 2017, il y était artiste en résidence.

In 2016 gaf Ivo Dimchev één van zijn befaamde live concerten in de Kaaistudio’s: 15 songs from my shows. Zijn gevoel voor muzikaliteit en uitzonderlijke stem stonden altijd al centraal in zijn performances, maar de laatste twee jaar koos hij resoluut het pad van de muziek. In het Kaaitheater presenteert hij een live en dansante versie van zijn eerste studioalbum SCULPTURES. De klanken die Dimchev produceert, beschouwt hij als driedimensionale structuren die hij met zijn hele lichaam kan manipuleren. Voor hem zijn het ‘sculpturen’. Zijn adembenemende stem brengt de donkere poëzie van zijn teksten naar voren en zorgt voor een angstaanjagende en diep ontroerende ervaring. • Ivo Dimchevs werk is een extreme en kleurrijke mix van performancekunst, dans, theater, muziek, tekeningen en fotografie. Bijna al zijn performances stonden in het Kaaitheaterprogramma. Van 2013 tot 2017 was hij hier artist-in-residence.

In 2016, Ivo Dimchev performed one his renowned live concerts at the Kaaistudios: 15 songs from my shows. His sense of musicality and exceptional voice have always been central to his performances, but over the last two years he has definitively chosen the path of music. At the Kaaitheater, he is presenting a live and danced version of his first studio album, SCULPTURES. Dimchev considers the sounds he produces to be three-dimensional structures that he can manipulate with his whole body. He thinks of them as ‘sculptures’. His breath-taking voice brings the dark poetry of his texts to the fore and ensures a terrifying and deeply moving experience. • Ivo Dimchev’s work is an extreme and colourful mix of performance art, dance, theatre, music, drawings, and photography. He presented almost all of his performances in the Kaaitheater programme. From 2013 until 2017, he was one of our artists-in-residence.

‘Animalistic one moment, delicate the next, Ivo Dimchev meshes darkness and lightness ‘with verbal and physical dexterity.’ – THE NEW YORK TIMES #daredevil #ilovemusic #tender

WED 7/11 20:30 KAAITHEATER | ENGLISH | 1H20 | € 18/14/10

TEXT, MUSIC, CHOREOGRAPHY Ivo Dimchev | PERFORMED BY Ivo Dimchev, Jaskaran Singh Anand, Jordan des Champs, Helena Araujo, Pauline Stöhr

album presentation

KUNO BAKKER/DOOD PAARDNL & MOKHALLAD RASEM/TONEELHUISIQ/BE De verse tijd

theatre

Ze praten en zwijgen. Dansen en zitten. Staren en kijken. Vragen en begrijpen. Ze maken ruzie, slijpen messen. Bidden tot Allah, vervloeken God Vragen papieren, zoeken uitvluchten. Verzinnen feiten, liegen de waarheid. Twee theatermakers. De een uit Bagdad, de ander uit Amsterdam. Samen spelen ze negen miniatuurtjes die één theateravond vormen. Het is een zoektocht van twee dolende zielen naar common ground, aan de hand van de Grote Thema’s. Liefde, Angst, Eenzaamheid, Seks, Voetschimmel, Oorlog, Geheimen, Vaders, Kunst, Dood. De verse tijd is een ontmoeting tussen twee mannen die soms diametraal tegenover elkaar staan, maar net zo goed broederlijk tegen elkaar aan leunen. Uitputtende dans, ijzige dialoog, een fragiel beeld. • Kuno Bakker richtte begin jaren 90 mee het Amsterdamse theatercollectief Dood Paard op, waarmee hij meermaals in het Kaaitheater speelde – o.a. met een onvergetelijke reeks Shakespearebewerkingen. Hij deelde hier ook de scène met Maatschappij Discordia (in Mannetje met de lange lul) en tg STAN (in Kunst en Poquelin II). Mokhallad Rasem studeerde theater in Bagdad en maakte daar zijn eerste producties. Sinds 2005 woont en werkt hij in België. Hij maakte o.m. het gevierde Irakese geesten, waarmee hij ook het Kaaitheater aandeed. Sinds 2013 is hij een van de Toneelhuismakers. Deux hommes de théâtre. L’un originaire de Bagdad, l’autre d’Amsterdam. Ensemble, ils jouent neuf miniatures qui composent une soirée théâtrale. Une quête de terrain commun par deux âmes errantes à travers les grands thèmes. De verse tijd est une rencontre entre deux hommes qui sont par moments diamétralement à l’opposé l’un de l’autre, mais peuvent tout aussi bien s’appuyer fraternellement l’un sur l’autre.

Two theatre makers. One from Bagdad, the other from Amsterdam. Together, they perform nine miniatures which together form on theatre evening. It is the search of two wandering souls for common ground, rooted in the Great Themes. De verse tijd is an encounter between two men who are sometimes diametrically opposed, but who can also be fraternally supportive.

#bignames #society

THU 15, FRI 16/11 20:30 KAAISTUDIO’S | DUTCH | € 18/14/10

VAN & MET Kuno Bakker, Mokhallad Rasem | PRODUCTIE Dood Paard | COPRODUCTIE Toneelhuis

40 Â© JENS SETHZMAN

METTE INGVARTSENDK/BE to come (extended)

Reclame, films, tijdschriften, internet: voortdurend zijn we omgeven door beelden van geseksualiseerde lichamen die het intieme en erogene etaleren. Die beelden behoren al lang niet meer tot de privésfeer alleen, maar maken via marketing en mediatisering deel uit van het publieke domein. Ze functioneren er als maatstaf, waartoe we ons zonder nadenken verhouden. Plezier als condition humaine is vandaag een keurslijf geworden, waaruit het nog moeilijk is je te bevrijden. In to come (extended) – een remake van een performance met 5 dansers uit 2005 – zoeken 15 performers naar de verhouding tussen individuele seksuele vrijheid en seksualiteit als collectieve ervaring. De relatie tussen een groep anonieme lichamen en de individualiteit van één naakt lichaam onthult een spannend contrast. Het in vraag stellen van opwinding en climax als theatrale act staat centraal – soms in een bevreemdende slow motion, dan weer in de hoogste versnelling vol energie. • to come (extended) is het nieuwste deel in Mette Ingvartsens reeks over seksualiteit en ervaringseconomie. Het stuk komt na de cyclus The Red Pieces: 69 Positions, 7 Pleasures en 21 Pornographies, alle te zien in het Kaaitheater. Publicités, films, magazines, internet : nous sommes constamment entourés d’images de corps sexués qui étalent l’intime et l’érogène. Par le biais du marketing et de la médiatisation, ces images n’appartiennent depuis longtemps plus à la seule sphère privée, mais au domaine public où elles font en outre office de critères auxquels nous recourrons sans réfléchir. Le plaisir en tant que condition humaine est aujourd’hui un carcan dont il est devenu difficile de se libérer.

+ 7 PM TALK PETRA VAN BRABANDT To Heat By Melting FRI 16/11 > P. VII

dance

Dans to come (extended) – un remake d’une chorégraphie pour cinq danseurs de 2005 – quinze performeurs cherchent le rapport entre la liberté sexuelle individuelle et la sexualité en tant qu’expérience collective. La relation entre une multitude de corps anonymes et l’individualité d’un seul corps nu est exposée en tant que contraste émoustillant. L’objectif central consiste à remettre en question l’excitation et l’orgasme – parfois sous forme de ralenti surprenant, d’autre fois d’accélération hyper dynamique. • to come (extended), le nouveau volet de la série de Mette Ingvartsen sur la sexualité et l’économie de l’expérience, succède au cycle The Red Pieces : 69 Positions, 7 Pleasures et 21 Pornographies qu’on a pu voir dans son ensemble au Kaaitheater. Advertising, film, magazines, the internet: we are constantly surrounded by images of sexualized bodies that display the intimate and the erogenous. These images no longer only belong in our private lives, but have become part of the public domain through marketing and mediatization. They function as a benchmark to which we unthinkingly relate. Pleasure as a condition humaine has become a straightjacket from which it seems almost impossible to free ourselves. In to come (extended) – a remake of a performance for five dancers created in 2005 – 15 performers explore the relationship between individual sexual freedom and sexuality as a collective experience. The relation between a mass of anonymous bodies and the individuality of a single naked body is exposed as a titillating contrast. The central focus is on challenging arousal and climax – by turns in alienating slow motion and then at great speed, bursting with energy. • to come (extended) is the latest instalment in Mette Ingvartsen’s series about sexuality and the experience economy. The piece follows the cycle The Red Pieces: 69 Positions, 7 Pleasures and 21 Pornographies, which were all staged at Kaaitheater.

#bignames #daredevil #energizeme

FRI 16, SAT 17/11 20:30 KAAITHEATER | 1H05 | € 18/14/10 CONCEPT & CHOREOGRAPHY Mette Ingvartsen | PERFORMERS Johanna Chemnitz, Katja Dreyer, Bruno Freire, Bambam Frost, Ghyslaine Gau, Elias Girod, Gemma Higginbotham, Dolores Hulan, Jacob Ingram-Dodd, Anni Koskinen, Olivier Muller, Calixto Neto, Danny Neyman, Norbert Pape, Hagar Tenenbaum (replacements Alberto Franceschini, Manon Santkin) | LIGHT DESIGN Jens Sethzman | MUSICAL-ARRANGEMENTS Adrien Gentizon | SET DESIGN Mette Ingvartsen & Jens Sethzman | BLUE SUITS Jennifer Defays | DRAMATURGY Tom Engels | LINDY HOP TEACHERS Jill De Muelenaere & Clinton Stringer | TECHNICAL DIRECTOR Hans Meijer | SOUND TECHNICIAN Adrien Gentizon | PRODUCTION Mette Ingvartsen/Great Investment, Kerstin Schroth | CO-PRODUCTION Volksbühne Berlin, steirischer herbst, BUDA, Festival d’Automne, Les Spectacles vivants – Centre Pompidou, Dansehallerne, CCN2 – Centre chorégraphique national de Grenoble, Dansens Hus, SPRING Performing Arts Festival, NEXT, Le phénix scène nationale Valenciennes

IVANA MÜLLERHR/FR Conversations out of place

theatre

Dans ce merveilleux conte philosophique et écologique, Ivana Müller propose une réflexion sur un monde dicté par l’être humain et prend notre relation à la nature comme point de départ. Quatre créatures humaines errent ensemble à travers un univers inhabituel, voire absurde. La confiance, la symbiose, les tensions et les ruptures entre les quatre marcheurs et une plante mystérieuse donnent lieu à un écosystème étrange. De leurs manipulations et interventions et des déchets qu’ils laissent derrière eux émerge lentement mais sûrement un tableau romantique.

+ 7 PM TALK MIRIAM RASCH & RUDI LAERMANS WED 21/11 > P. VII

In deze prachtige filosofische en ecologische fabel reflecteert Ivana Müller over een door de mens gedicteerde wereld. Ze neemt daarvoor onze relatie tot de natuur als vertrekpunt. Vier menselijke wezens dwalen samen door een ongewoon en lichtjes absurd universum. Tijd en bewegingen vertragen er in een schijnbaar oneindige, lichte stilte. Hun tocht duurt vier dagen, weken, maanden, jaren… Ze proberen het hoofd koel te houden maar langzaam vervaagt het doel van hun reis. Het vertrouwen, de symbiose, de spanningen en de breuken tussen de vier wandelaars én een mysterieuze plant creëren een intrigerend ecosysteem. Uit hun manipulaties, interventies en het afval dat ze achterlaten ontstaat langzaam maar zeker een Romantisch tableau. Zijn we hier getuige van de sublieme ervaring van ons eigen verdwijnen? • Schrijfster en choreografe Ivana Müller groeide op in Zagreb en Amsterdam. Momenteel woont en werkt ze in Parijs. Ze was eerder te gast in het Kaaitheater met While we were still holding it together, In Common en We are still watching. In this beautiful philosophical and ecological fable, Ivana Müller reflects on a world dictated by humanity. She starts from our relationship with nature. Four human beings wander around an unusual and slightly absurd universe. Time and movement slow down in a seemingly endless, light silence. Their journey takes four days, weeks, months, years… They try to keep a clear head, but gradually lose sight of the goal they set out to achieve. The trust, symbiosis, tensions, and ruptures between the four walkers and one mysterious plant create an intriguing ecosystem. Their manipulations, interventions, and the rubbish they leave behind slowly but surely create a Romantic tableau. Are we witnessing the sublime experience of our own disappearance? • Author and choreographer Ivana Müller grew up in Zagreb and Amsterdam. She currently lives and works in Paris. She has previously presented While we were still holding it together, In Common and We are still watching in the Kaaitheater programme.

#society #tender

WED 21/11 21:00 + THU 22/11 20:30

belgian premiere

KAAITHEATER | ENGLISH | 1H15 | € 14/10 CONCEPT, TEXT & CHOREOGRAPHY Ivana Müller | IN COLLABORATION WITH THE PERFORMERS Hélène Iratchet, Julien Lacroix, Anne Lenglet & Vincent Weber | LIGHT DESIGN Martin Kaffarnik | SOUNDSCAPE Cornelia Friederike Müller | ARTISTIC COLLABORATION Jonas Rutgeerts | ASSISTANCE SET & COSTUMES Alisa Hecke | PRODUCTION I’M’COMPANY (Matthieu Bajolet & Gerco de Vroeg) | CO-PRODUCTION Schauspiel Leipzig/Residenz, Ménagerie de verre, La Villette, BUDA, Le Phare, Centre chorégraphique national du Havre Normandie, SZENE Salzburg

CO-FUNDED BY THE CREATIVE EUROPE PROGRAMME OF THE EUROPEAN UNION

ANNIE DORSENUS The Great Outdoors

theatre

Annie Dorsen neemt je mee op een ‘sublieme’ reis door het digitale oneindige in de donkerte van een opblaasbaar planetarium. Een eenzame performer leest teksten, geplukt uit commentaren op het internet. De teksten, die via een algoritme worden geselecteerd, geven een stem aan de ontelbare gedachten en meningen die anonieme individuen, eenzaam tikkend op hun keyboards, elke dag weer de virtuele ruimte insturen. Stilaan komen stukjes verhaallijn bovendrijven uit het online gekakel. Tegelijkertijd ontvouwt zich boven je een spectaculaire, computergegenereerde sterrenhemel. Je ligt als het ware rond een digitaal kampvuur onder een digitaal hemelgewelf. Het internet wordt zo een oneindig, Romantisch landschap voor de 21e-eeuwse ontdekkingsreiziger op zoek naar een nieuwe bovennatuurlijke autoriteit. • Annie Dorsen is een Amerikaanse schrijfster en theatermaakster. Ze was eerder te gast in het Kaaitheater met Magical (i.s.m. Anne Juren) en het intrigerende Hello Hi There, een dialoog voor twee computers.

Annie Dorsen nous emmène faire un voyage « sublime » à travers l’infini numérique dans l’obscurité d’un planétarium gonflable. Un performeur solitaire lit des textes composés de commentaires glanés sur internet et sélectionnés par le biais d’un algorithme. Lentement, une ligne narrative émerge de ce caquetage en ligne. Annie Dorsen takes you on a sublime journey through the digital infinity in the dark of an inflatable planetarium. A lone performer reads texts culled from comments on the internet. The texts were selected by an algorithm and express the innumerable thoughts and opinions that anonymous individuals, all tapping away at their keyboards, send into virtual space every day. Gradually, fragments of narrative emerge from the online chatter. At the same time, a spectacular, computer-generated starry sky unfolds above you. It is as though you are sitting around a digital campfire under a digital expanse. The internet thus becomes the infinite, Romantic landscape of a 21st-century explorer, searching for a new supernatural authority. • Annie Dorsen is an American author and theatre producer. She has previously presented Magical (a cooperation with Anne Juren) and the intriguing Hello Hi There, a dialogue for two computers, at the Kaaitheater.

PRESENTED BY KAAITHEATER & KANAL – CENTRE POMPIDOU

THU 22 > SUN 25/11

#exittheatre #visual

belgian premiere

KANAL – CENTRE POMPIDOU | 55 MIN. | ENGLISH | € 14/10 | CHECK PERFORMANCE SCHEDULE ONLINE > AKENKAAI/QUAI DES PÉNICHES, 1000 BXL CONCEPT & DIRECTION Annie Dorsen | PERFORMER Kaija Matiss | STARSHOW DESIGN Annie Dorsen & Ryan Holsopple | SOUND & MUSIC DESIGN Sébastien Roux | VIDEO PROGRAMMING Ryan Holsopple | TEXT PROGRAMMING Marcel Schwittlick & Miles Thompson | DRAMATURG Onome Ekeh | CO-PRODUCTION BIT Teatergarasjen & Bergen International Festival, Crossing The Line Festival & Alliance Française, Noorderzon & Grand Theatre Groningen

CO-FUNDED BY THE CREATIVE EUROPE PROGRAMME OF THE EUROPEAN UNION

ICTUSBE & JULIE PFLEIDERERDE SAFE

music/performance

In Todd Haynes’ film Safe (1995) ondergaat een vrouw steeds intensere allergische aanvallen die haar leven quasi onmogelijk maken. Het is onduidelijk of ze een slachtoffer is, of een naar aandacht zoekende manipulator. Tegelijk concert en performance, vertrekt SAFE vanuit de film om een beeld te schetsen van hedendaagse hypersensitiviteit. Stap mee in een immersieve reis die alle zintuigen bespeelt. Wat begint als een optreden, evolueert tot een gesofisticeerd live hoorspel. De hedendaagse westerse wereld wil verklaringen vinden voor alles. Maar wat met de fenomenen, domeinen en blinde vlekken waar we géén sluitende antwoorden op hebben? • Julie Pfleiderer maakt performances, geluidskunst en films op de grens van documentaire en fictie. Het Brusselse hedendaagse muziekensemble Ictus is al jaren vaste gast in het Kaaitheater. Dit seizoen staan ze meermaals op het programma: met een ambitieuze concertante versie van Einstein on the Beach – in samenwerking met Suzanne Vega en Collegium Vocale Gent – en met de nieuwe creaties van Eleanor Bauer en Noé Soulier. À la fois concert et spectacle, SAFE part du film Safe (1995) de Todd Haynes pour brosser le tableau de l’hypersensibilité actuelle : embarquez-vous dans un voyage immersif qui joue sur tous les sens. Ce qui commence par un spectacle évolue en audiodrame sophistiqué. In Todd Haynes’ film Safe (1995), a woman suffers from increasingly intense allergic reactions that ultimately make her life almost unliveable. It is unclear whether she is a victim or an attention-seeking manipulator. As both a concert and a performance, SAFE starts from the film to sketch an image of contemporary hypersensitivity: join an immersive journey that will stimulate all your senses. What starts as a performance gradually evolves into a sophisticated live audio play. The contemporary Western world wants to find explanations for everything. But what can we do about phenomena, fields, and blind spots to which we cannot provided definitive answers?

PRESENTED BY KAAITHEATER & ARS MUSICA

THU 22, FRI 23/11 20:30

• Julie Pfleiderer makes performances, sound art, and film at the intersection of documentary and fiction. The Brussels-based contemporary music ensemble Ictus has been a regular guest at the Kaaitheater for years. They have several performances scheduled this season: an ambitious concertante version of Einstein on the Beach – in collaboration with Suzanne Vega and Collegium Vocale Ghent – and the new creations by Eleanor Bauer and Noé Soulier.

#ilovemusic #madeinbxl

kaaitheater co-production

premiere

BRUNO LATOUR & FRÉDÉRIQUE AÏT-TOUATIFR INSIDE

Lors de cette lecture performance, le philosophe Bruno Latour et la metteuse en scène Frédérique Aït-Touati réfléchissent à la relation entre l’homme et son environnement. Peut‑on modifier notre manière de voir la Terre ? Non plus de loin, comme une bille bleue perdue dans le cosmos, mais de l’intérieur, de la fine pellicule du globe terrestre qui concentre toute vie, toutes les activités humaines et toutes ses ressources ?

In deze lecture performance reflecteren filosoof Bruno Latour en regisseur Frédérique Aït-Touati over de relatie tussen de mens en zijn omgeving. Plato’s grot mag dan geen interessante uitvalsbasis zijn voor wetenschappers, ze symboliseert wel het leven dat we leiden binnen de fragiele stratosfeer van onze aarde. Want de afgelopen jaren hebben geochemisten een heel andere planeet blootgelegd. Ze beschrijven een ‘kritieke zone’: de flinterdunne bovenlaag van de aardbol waarbinnen alle leven, menselijke activiteiten en hulpbronnen zich concentreren. Kunnen we onze manier om naar de aarde te kijken veranderen? Niet meer vanop verre afstand, als een blauwe knikker in de ruimte, maar van binnenuit, als een doorsnede van die kritieke zone? Wat betekent het om niet ‘op’ de aardbol te leven maar ‘erin’? Op zoek naar een antwoord ontwikkelen Bruno Latour en Frédérique Aït-Touati een reeks modellen en visuele simulaties. • De afgelopen tien jaar hebben filosoof Bruno Latour en regisseur/onderzoeker Frédérique Aït-Touati samengewerkt aan projecten op het kruispunt van wetenschap en theater. Een gedeelde interesse in het antropoceen en de heuristische en modellerende capaciteiten van het theater staan hierin telkens centraal.

lecture performance

In this lecture performance, philosopher Bruno Latour and director Frédérique Aït-Touati reflect on the relationship between human beings and their environment. Plato’s cave may not be an interesting base of operations for scientists, but it does symbolize the life that we lead within the fragile stratosphere of our earth. Indeed, over the last few years, geochemists have exposed a very different planet. They describe a ‘critical zone’: the wafer-thin outer layer of the globe on which all life, human activity and resources are concentrated. Can we change our perception of the earth? No longer from a great distance, like a blue marble flying through space, but from the inside out, as a cross-section of that critical zone? What does it mean not to live ‘on’ the earth but ‘in’ the earth? Searching for an answer, Bruno Latour and Frédérique Aït-Touati have developed a series of models and visual simulations. • Over the past decade, philosopher Bruno Latour and director/researcher Frédérique Aït-Touati have collaborated on projects at the intersection of science and theatre. A shared interest in the Anthropocene and the heuristic and modelling capacities of the theatre are always central themes. #bignames

SAT 24/11 20:30

belgian premiere

CO-FUNDED BY THE CREATIVE EUROPE PROGRAMME OF THE EUROPEAN UNION

ECOPOLIS JUST TRANSITION

Het kan lukken: de omslag maken naar een samenleving die de grenzen van de planeet respecteert en iedereen ontplooiingskansen biedt. Maar eenvoudig is het niet. Hoe kunnen we een rechtvaardige transitie ealiseren in de huidige context van toenemende polarisatie en ongelijkheid? Kunnen we de sociale rechtvaardigheid versterken terwijl we werk maken van ecologische duurzaamheid? Dat is de uitdaging waar een rechtvaardige transitie – Just Transition – voor staat. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat iedereen in een superdiverse samenleving gelijke toegang heeft tot een waardige job, betaalbare en duurzame huisvesting, voedsel en energie? • Ecopolis is het jaarlijks rendez-vous voor wie bezig is met een duurzame toekomst. Deze vierde editie brengt opnieuw stemmen bijeen uit academische en artistieke wereld, middenveld en bedrijfsleven. Met aandacht voor verhalen uit de praktijk, de kunsten én academisch onderzoek, wil Ecopolis verbinden over al deze sectoren heen, vanuit gelijkwaardigheid en via open dialoog. Cela relève du possible : la transition vers une société qui respecte les limites de la planète et offre à chacun des chances de s’épanouir. Mais ce n’est pas simple. Comment peut-on réaliser une transition équitable dans le contexte actuel de polarisation et d’inégalités croissantes ? Pouvons-nous renforcer la justice sociale tout en travaillant à la durabilité écologique ? Ceci est le défi que pose une transition équitable – Just Transition. Comment peut-on assurer à chacun dans cette société superdiverse un accès égal à un emploi digne, à un logement, à de la nourriture et à de l’énergie abordables et durables ? • Ecopolis est le rendez-vous annuel de ceux qui se soucient d’un avenir durable. Cette quatrième édition réunit à nouveau des voix du monde universitaire et artistique, de la société civile et de l’entreprise. Avec une attention particulière pour ce qu’on peut voir éclore dans la pratique, les arts et la recherche universitaire, Ecopolis souhaite réunir au-delà de tous ces secteurs, à partir de l’égalité et à travers un dialogue ouvert.

talks & debates

It is not impossible to achieve a transition from a society that respects the limitations of the planet and offers everyone the possibility to develop their talents. But it is not easy. How can we effect a just transition in the current context of increasing polarization and inequality? Can we enhance social justice while also addressing the demands of ecological sustainability? This is the challenge that Just Transition seeks to address. How can we ensure that everybody in hyperdiverse societies has equal access to a dignified job and affordable and sustainable housing, food, and energy? • Ecopolis is the annual meeting for everyone committed to a sustainable future. This fourth edition is again bringing together voices from the academic and artistic world, civil organizations, and business. With input from practitioners, the arts, and academic research, Ecopolis aims to forge connections across these disciplines on the basis of equality and open dialogue.

FIRST NAMES Kate Raworth – economist, author of Doughnut Economics Jean-Pascal Van Ypersele – climatologist Sharan Burrow – General Secretary of the International Trade Union Confederation > www.ecopolis.be

#challengethesystem

SUN 25/11 11:00 > 18:00 KAAITHEATER | DUTCH/FRENCH/ENGLISH (WITH SIMULTANEOUS TRANSLATION) | € 7 (PRESALE)/10 ORGANISATION Het Groene Boek vzw | PARTNERS Kaaitheater, Crosstalks, Denktank Oikos, Kunstenpunt/Flanders Arts Institute, Passa Porta, Broederlijk Delen, Etopia, FMDO, Arbeid & Milieu | IN ASSOCIATION WITH Vormingplus | CO-FUNDED BY the Creative Europe Programme of the European Union, GEF & Triodos | SUPPORT De Standaard

CO-FUNDED BY THE CREATIVE EUROPE PROGRAMME OF THE EUROPEAN UNION

TIMEAU DE KEYSER/TIBALDUS & TONEELHUISBE Het Huwelijk DE PRINS WLADZIO DE PRINS WLADZIO

theatre

Het schijnt dat de oorlog is uitgebroken. Het schijnt zo. Maar je bent er niet zeker van? Ach, waar kun je zeker van zijn? Weet je, Hendrik, het is net of je hier niemand kunt geloven… Alles is in zekere zin verzonnen, vals. © NINA VANDEWEGHE

Vorig seizoen stond Tibaldus in het Kaaitheater met een energieke vertolking van Yvonne, prinses van Bourgondië van Witold Gombrowicz. Nu ensceneren ze voor de tweede keer een stuk van de Poolse auteur. In Yvonne kwam de prins in opstand tegen het hof door te willen trouwen met de afstotelijke Yvonne. Maar het plan liep mis, de bruid overleefde het niet. In Het Huwelijk drijft de prins het nog verder. Hij wil de regerende macht, de heersende ‘Vorm’, onttronen door zelf koning te worden. Terwijl hij via een huwelijk zijn positie in het paleis wil versterken, breekt buiten de paleismuren een oorlog uit waarvan niemand zeker weet of hij wel echt bestaat. Tibaldus versterkt de muzikaliteit van Gombrowicz’ stuk door tekstmotieven te verbinden aan melodieën uit de Vlaamse Polyfonie. Opnieuw leveren ze een verrassende kijk af op eigenzinnig repertoire! La saison passée, Tibaldus a présenté au Kaaitheater le spectacle énergique Yvonne, princesse de Bourgogne d’après Witold Gombrowicz. À présent, le collectif met en scène une deuxième pièce de l’auteur polonais. Tibaldus accentue la musicalité de la pièce de Gombrowicz en reliant les motifs textuels à des mélodies de polyphonies flamandes. Une fois de plus, ils nous livrent un regard surprenant sur un répertoire bien à eux ! Last season, Tibaldus presented an energetic adaptation of Yvonne, Princess of Burgundy by Witold Gombrowicz at Kaaitheater. They are now staging another play by the Polish author. Tibaldus enhances the musicality of Gombrowicz’ play by connecting textual motifs with Flemish polyphonic melodies. They are again presenting a surprising take on an unconventional repertoire!

#energizeme #nxtgen #repertoire

WED 28, THU 29/11 20:30 KAAITHEATER | DUTCH | € 16/12/10 REGIE Timeau De Keyser | TEKST Witold Gombrowicz | VAN EN MET Simon De Winne, Hans Mortelmans, Ferre Marnef, Lieselotte De Keyzer, Katrien Valckenaers, Hendrik Van Doorn, Sander De Winne, Lieven Gouwy | COPRODUCTIE Tibaldus, Toneelhuis | Timeau De Keyser maakt deel uit van P.U.L.S., het jonge makers-traject van Toneelhuis

FEMKE & LANDER GYSELINCKBE Flamer

music/dance

Outre leurs gènes, Lander et Femke – frère et sœur – partagent une grande fascination et passion pour leur profession : il est percussionniste, elle est danseuse. Pour leur première création commune, ils procèdent à un échange de leur métier. Lander danse (musicalement) et Femke fait de la musique (de manière dansante) jusqu’à ce que le tout devienne flou et se fonde. Le point de départ est un numéro de Jennifer Lopez – encore une fascination commune – dont chacun distille une phrase dansée que l’autre rééchantillonne. La musique passe aussi par quatre mains. L’enjeu n’est pas de se dépasser, mais de trouver de la virtuosité dans les imperfections de chacun. Wannes, frère aîné et dramaturge, surveille le tout du coin de l’œil. Une affaire de famille ! • Lander Gyselinck est batteur, entre autres du groupe STUFF. Femke Gyselinck (ex-PARTS) est danseuse et assistante artistique d’Anne Teresa De Keersmaeker.

Behalve hun genen delen Lander en Femke – broer en zus – een grote fascinatie en passie voor elkaars beroep. Hij is drummer, zij danseres. Voor hun eerste gezamenlijke creatie besloten ze tot een beroepsruil. Lander danst (muzikaal), Femke musiceert (dansant), tot het flou wordt en in elkaar overloopt. Vertrekpunt is een nummer van Jennifer Lopez – nog zo’n gemeenschappelijke fascinatie – waaruit ieder een dansfrase destilleert, die de ander ‘resamplet’. Ook de muziek gaat door beide handen. De inzet is niet elkaar overtreffen, maar de virtuositeit vinden in elkaars onvolkomenheden. Oudste broer Wannes, dramaturg, houdt ondertussen een oogje in het zeil. It’s a family affair... • Lander Gyselinck is drummer, o.a. bij STUFF. Femke Gyselinck (ex-PARTS) is danseres en artistiek assistent van Anne Teresa De Keersmaeker.

In addition to their genes, Lander and Femke – brother and sister – share a great fascination and passion for one another’s profession. He is a drummer, she is a dancer. For their first joint creation, they decided to swap roles. Lander dances (musically), Femke plays music (dansant), until both become blurred and blend together. The show is based on a song by Jennifer Lopez – another shared fascination – from which they each distil a dance phrase, which the other resamples. The music likewise passes through both their hands. The goal is not to outclass one another, but to find virtuosity in each other’s imperfections. Their older brother Wannes, a dramaturg, keeps an eye on the whole work. It’s a family affair... • Lander Gyselinck is a drummer who plays in STUFF. and other bands. Femke Gyselinck (ex-PARTS) is a dancer and the artistic assistant of Anne Teresa De Keersmaeker. #energizeme #ilovemusic #newarrivals

December

JULIAN HETZEL/CAMPODE/NL All Inclusive

theatre

Wie herinnert zich niet de foto’s en video’s van beeldenstormers in Irak en Syrië, die iconische monumenten met de grond gelijk maken. Beelden die niet alleen vernietiging tonen maar vooral ook deel zijn van strategische oorlogsvoering. Creatie door de(con)structie! Vanuit dit paradoxale principe zet Julian Hetzel zijn kritische onderzoek naar oorlogsvoering verder, door zowel de esthetisering als de kapitalisering van geweld zichtbaar te maken. All Inclusive plaatst kunst naast oorlog, toeristen naast vluchtelingen, en verbindt realiteit met verbeelding. Laat je tijdens deze voorstelling gidsen doorheen een imaginair museum – een verlengstuk van het slagveld – waar de realiteit terugslaat. • Julian Hetzel studeerde podiumkunsten aan DasArts in Amsterdam. Sindsdien creëert hij provocerende performances met politieke ondertoon, die de codes van het theater uitdagen. Zijn werk is vaak documentair, op het snijvlak van theater, performance, media, muziek en beeldende kunst. In 2015 stond hij in het Kaaitheater met de lecture performance The Benefactor. Qui ne se souvient pas des photos et des vidéos d’iconoclastes en Irak et en Syrie réduisant à néant des monuments du patrimoine de l’humanité. Des images qui ne montrent pas seulement l’annihilation, mais appartiennent à une stratégie de guerre. All Inclusive place en parallèle l’art et la guerre, les touristes et les réfugiés et relie la réalité à l’imagination. Laissez-vous guider pendant ce spectacle à travers un musée imaginaire – le prolongement d’un champ de bataille – où la réalité contre-attaque. Everybody will remember the photos and videos showing iconoclasts in Iraq and Syria destroying iconic monuments. These images do not only show destruction, but especially also an aspect of strategic warfare. Creation through de(con)struction! Based on this paradoxical principle, Julian Hetzel continues his critical research into warfare, by discussing both the aestheticization and capitalization of violence. All Inclusive juxtaposes art and war and tourists and refugees, and connects reality and imagination. This production will guide you through an imagined universe – an extension of the battlefield – where reality hits back.

• Julian Hetzel studied performing arts at DasArts in Amsterdam. Since then, he has created provocative performances with a political message and which challenge theatrical codes. His work is often documentary, at the intersection of theatre, performance, media, music, and visual art. In 2015, he presented the lecture performance The Benefactor at Kaaitheater.

#challengethesystem #nxtgen

SAT 1/12 20:30 KAAITHEATER | ENGLISH | € 16/12/10

CONCEPT & DIRECTION Julian Hetzel | DRAMATURGY Miguel Angel Melgares | CO-PRODUCTION Frascati, Schauspiel Leipzig, CAMPO, Stichting Ism & Heit | EXECUTIVE PRODUCTION CAMPO

ALIX EYNAUDIFR/AT Chesterfield

dance/performance

Pour Chesterfield, Alix Eynaudi et son équipe se sont inspirées de la collection du Volkskundemuseum Wien : ils y ont rencontré des herbiers victoriens, des objets en cuir peints à la flamme, des masques poinçonnés et de délicates gravures sur peaux d’animaux. Avec ces éléments, elle crée une discipline qui souhaite littéralement se faire lire : au début du spectacle, on reçoit un magazine comme fil conducteur de la soirée. Avec la poésie pour instrument chorégraphique se révèle un labyrinthe de signes et de matériaux. Chesterfield est une mosaïque de mouvements, de sons, de corps, de livres, de tissus, tissés avec du fil de cuir… L’ensemble est composé à une cadence sensuelle. • Alix Eynaudi a étudié le ballet à l’Opéra de Paris et la danse à PARTS. Elle a dansé sept ans avec Rosas et a également participé en tant que performeuse à des spectacles de Boris Charmatz et de Kris Verdonck, entre autres. Au Kaaitheater, elle a présenté ses propres productions Edelweiss, Monique et Long Long Short Long Short (avec Agata Maszkiewicz).

Voor Chesterfield lieten Alix Eynaudi en haar team zich inspireren door de collectie van het Oostenrijkse Volkskundemuseum: ze kwamen er Victoriaanse plantenboeken, vuurgeschilderde lederen objecten, geponste maskers en fijne gravures op dierenhuiden tegen. Met deze bouwstenen creëren ze een genre dat zich ook letterlijk wil laten lezen: bij aanvang van de voorstelling krijg je een magazine als leidraad voor de avond. Met poëzie als choreografisch instrument, onthult zich een doolhof aan tekens en materialen. Chesterfield is een patchwork van beweging, geluid, lichamen, boeken, stoffen, licht, geweven met leren draad… en dat alles gecomponeerd op een sensuele cadans. • Alix Eynaudi studeerde ballet aan de Opera van Parijs en dans bij PARTS. Ze danste zeven jaar bij Rosas en was als performer ook te zien bij o.a. Boris Charmatz en Kris Verdonck. In het Kaaitheater stond ze eerder met eigen werk als Edelweiss, Monique en Long Long Short Long Short (samen met Agata Maszkiewicz).

For Chesterfield, Alix Eynaudi and her team were inspired by the collection of the Austrian Museum of Folk Life and Folk Art, where they found Victorian botanical albums, leather objects, tooled masks, and fine engravings on animal skins. Using these building blocks, they create a discipline that literally seeks to be read: at the beginning, you will be given a magazine as a leitmotif for the evening. Using poetry as a choreographic device, Chesterfield presents a maze of signs and materials. It is a patchwork of movement, sound, bodies, books, fabrics, and light, woven with leather thread… and all composed to a sensual cadence. • Alix Eynaudi studied ballet at the Opera of Paris and dance at PARTS. She danced with Rosas for seven years and also performed with Boris Charmatz and Kris Verdonck, among others. She has previously appeared at the Kaaitheater with her own works such as Edelweiss, Monique and Long Long Short Long Short (a collaboration with Agata Maszkiewicz). #tender #visual

FRI 7, SAT 8/12 20:30

belgian premiere

KAAISTUDIO’S | 1H | € 16/12/10 PERFORMANCE Mark Lorimer, Quim Pujol, Cécile Tonizzo, Alix Eynaudi | COSTUME DESIGN An Breugelmans | LEATHER COLLAGES Cécile Tonizzo | LIGHT DESIGN Bruno Pocheron | FANZINE Alix Eynaudi, Quim Pujol, Maria Pita Guerreiro, Deborah Janssen | CO-PRODUCTION Alix Eynaudi with brut Wien, danceWEB through Life Long Burning & BUDA Kunstencentrum | IN COOPERATION WITH Tanzquartier Wien, – La Place de la Danse – CDCN Toulouse/Occitanie, Volkskundemuseum Wien, Österreichisches Kulturforum Brüssel

52 Â© STEF STESSEL

THOMAS BELLINCK/ROBINBE Memento Park

Voor het eeuwfeest van de Groote Oorlog worden kosten noch moeite gespaard. Nochtans heeft ‘de oorlog die een eind zou maken aan alle oorlogen’ zijn belofte niet waargemaakt. Verre van. Het gaat nog steeds van de ene wapenstilstand naar de volgende wereldbrand. Wat valt er dan zo nodig te herdenken – en vooral waarom? Aan de hand van citaten van politici, marketeers en re-enactors legt Thomas Bellinck de mechanismen achter het eeuwfeest bloot. Wat is precies het verband tussen herdenking, politiek, toerisme en big business? • Theatermaker Thomas Bellinck levert keer op keer scherp politiek commentaar, in een veelheid aan vormen. Van musical (Simple as ABC #2: Keep Calm & Validate) over teksttheater (Lethal Inc.) tot expo-op-locatie (Domo de Europa Historio en Ekzilo). In 2017 toonde hij zijn recentste voorstelling Simple as ABC #2 in het Kaaitheater. Nu de herdenkingen van WO I ten einde lopen, herneemt hij hier Memento Park. Pour le centenaire de la Grande Guerre, on ne lésine ni sur les dépenses ni sur les efforts. Pourtant, « cette guerre qui allait mettre fin à toutes les guerres » n’a pas tenu sa promesse. Loin de là. Le monde bascule toujours d’un armistice au prochain embrasement mondial. Que faut-il donc si nécessairement commémorer ? Et surtout pourquoi ? À la faveur de citations de politiciens, marketeurs et reconstituteurs, Thomas Bellinck dévoile les mécanismes derrière le centenaire. Quel est le lien précis entre commémoration, politique, tourisme et big business ? • Avec chacune de ses productions, le metteur en scène de théâtre Thomas Bellinck livre un commentaire politique acerbe sous une multitude de formes : de la comédie musicale (Simple as ABC #2: Keep Calm & Validate) au texte de théâtre (Lethal Inc.) en passant par l’exposition in situ (Domo de Europa Historio et Ekzilo). En 2017, il a présenté son spectacle le plus récent, Simple as ABC #2, au Kaaitheater. À présent que la commémoration de la Première Guerre mondiale tire à sa fin, il reprend Memento Park ici.

CO-PRESENTED BY KVS

theatre

No trouble or expense is being spared during the centenary of the Great War. And yet, ‘the war to end all wars’ did not keep its promise. Far from it. We are still hopping from one armistice to the next Armageddon. So what are we commemorating – and especially, why? Using quotations from politicians, marketeers, and re-enactors, Thomas Bellinck exposes the mechanisms behind the centenary. What exactly is the relationship between commemoration, politics, tourism, and big business? • Theatre producer and director Thomas Bellinck consistently delivers sharp political commentary in a variety of forms. From musical (Simple as ABC #2: Keep Calm & Validate) to text-based theatre (Lethal Inc.) and exhibitions on location (Domo de Europa Historio and Ekzilo). In 2017, he presented his most recent production, Simple as ABC #2 at the Kaaitheater. Now that the commemorations of WWI are coming to an end, he is reprising Memento Park here.

+ 7 PM TALK LAURENCE VAN YPERSELE Authenticiteit en de Groote Oorlog SAT 8/12 > P. VII

0-12 Y

SUN 9/12 15:00 MATINEE KADEE: WORKSHOP FOR KIDS While you attend the Sunday matinee performance, your children get to enjoy a creative workshop. Meanwhile, the little ones have fun in the playroom. > p. 132

NL FR EN

#madeinbxl #society #visual

CONNEXION BXL 14 > 22/12/2018

festival

CONNEXION BXL herdenkt de verbinding tussen Europa en het Zuiden, en de rol die Brussel daarin zou kunnen spelen. Het platform biedt ruimte aan creaties van jong talent en aan werk van gevestigde artiesten die Europa veel meer zouden kunnen bieden dan vandaag het geval is. Ze verrassen, ontroeren, contesteren en presenteren andere verhalen en vormen voor een wereld die lokaal en internationaal steeds sterker verbonden is, en waarin Noord en Zuid steeds inwisselbaarder worden. Met verschillende Brusselse partnerhuizen wil CONNEXION BXL duurzame samenwerkingen ontwikkelen die Brussel versterken als een open en creatieve vrijplaats. CONNEXION BXL commémore le lien entre l’Europe et le Sud, et met en lumière le rôle que Bruxelles devrait y jouer. La plate-forme offre de la latitude aux créations de jeunes talents ainsi qu’à des œuvres d’artistes confirmés qui pourraient bien plus offrir à l’Europe que ce n’est le cas à l’heure actuelle. Ils surprennent, émeuvent, contestent et présentent d’autres histoires et formes à un monde toujours plus imbriqué sur le plan local et international, dans lequel le Nord et le Sud deviennent interchangeables. CONNEXION BXL souhaite développer des liens de collaboration durables avec plusieurs maisons bruxelloises partenaires afin de consolider Bruxelles dans son rôle de sanctuaire ouvert et créatif. CONNEXION BXL is highlighting the connections between Europe and the Global South, and the role that Brussels should be playing. The platform provides space for creations by young talent and for work by established artists who could offer Europe much more than is currently the case. They surprise, move, contest, and present different stories and forms for a world that is increasingly intertwined locally and internationally, and in which North and South are becoming increasingly interchangeable. With a variety of partners in Brussels, CONNEXION BXL aims to develop sustainable partnerships that strengthen Brussels as an open and creative freehaven.

PRESENTED BY CONNEXION BXL, KAAITHEATER, KVS, BEURSSCHOUWBURG & OTHERS 54

ROKIA TRAORÉML Dream Mandé – Djata

music/theatre

CONNEXION BXL

Dans Dream Mandé – Djata, Rokia Traoré raconte l’épopée du roi Soundiata Keita, l’unificateur du royaume du Mandingue au XIIIe siècle. Les Mandingues sont une famille de groupes ethniques de l’Afrique de l’Ouest, dont font partie, entre autres, les Malinkés et les Bambaras. Traore émaille son récit de chansons classiques des griots mandés. Ces poètes et chanteurs ont produit et perpétué une historiographie orale unique. Ce n’est qu’à travers cette tradition que l’histoire de Soundiata Keita a pu être transmise et conservée : le roi qui appuyait son pouvoir sur le respect et non pas sur la cupidité ou la violence. Il a lui-même établi les droits et les libertés de ses sujets et les a consignés dans une véritable charte : la Charte mandée est ainsi l’une des plus anciennes déclarations des droits de l’homme de l’Histoire. • La Malinaise Rokia Traoré est une icône de la musique du monde. Depuis 1998, elle a sorti six albums, dont le plus récent, Né So en 2016, est un témoignage impressionnant de la guerre civile qui ravage son pays.

In Dream Mandé – Djata vertelt Rokia Traoré het epos van Koning Soundiata Keita, éénmaker van het grote 13e-eeuwse Mandé-rijk. De Mandé zijn een familie van etnische groepen in West-Afrika waaronder de Maninka en de Bambara. Traore doorweeft haar vertelling met klassieke liederen van de Mandé-griots. Deze dichters en zangers zorgden voor een unieke vorm van orale geschiedschrijving. Alleen dankzij hen kon het verhaal van Soundiata Keita bewaard blijven, de koning die zijn macht baseerde op respect en niet op hebzucht of geweld. Hij legde de rechten en vrijheden van zijn onderdanen zelfs vast in een heus charter. Het Mandé-charter is daarmee één van de oudste mensenrechten-verklaringen uit de geschiedenis. • De Malinese Rokia Traoré is een icoon van de wereldmuziek. Sinds 1998 bracht ze zes albums uit. Haar meest recente, Né So uit 2016, is een indrukwekkende getuigenis over de burgeroorlog die haar land verwoestte.

In Dream Mandé – Djata, Rokia Traoré narrates the epic of King Soundiata Keita, the unifier of the great 13th-century Mandé Empire. The Mandé are a family of ethnic groups in West Africa that include the Maninka and the Bambara. Traore blends classic songs by the Mandé griots into her narrative. These poets and singers were responsible for a unique form of oral history. It is thanks to them that the story of Soundiata Keita survives. The King based his power on respect and not on greed or violence. He even established the rights and freedoms of his subjects in a charter. The Mandé Charter is thus one of the oldest declarations of human rights in history. • The Malian musician Rokia Traoré is an icon of world music. She has released six albums since 1998. Her most recent Né So, which was released in 2016, is an impressive testimony about the civil war that destroyed her country.

#ilovemusic #newarrivals #society

PEPE ‘ELMAS’ NASWACD Dans la peau de l’autre

dance

CONNEXION BXL

Augustus 2016, een volkskermis ergens in Kinshasa. De jonge choreograaf Pepe ‘Elmas’ Naswa kijkt vol bewondering naar een nieuwe dans. Het is een indrukwekkende en extreem energieke slangendans, gebracht door een groep chègués (straatjongeren) en kuluna (bendejongeren). Na afloop vraagt hij de jongeren naar hun kijk op dans en de betekenis van hun bewegingen. Hij overtuigt ze zelfs om de slangendans tijdens een workshop aan te leren aan een groep hedendaagse dansers. Dat werd het vertrekpunt voor Dans la peau de l’autre. De dans toont de chaos en de radeloosheid van een aan zijn lot overgelaten generatie. De bewegingen zijn doordrongen van hun kwaadheid en frustraties. In de muziek en de opzwepende ritmes van DJ Samantha zitten invloeden van Congolese rumba, hip hop en rap. Août 2016, une kermesse populaire quelque part à Kinshasa. Le jeune chorégraphe Pepe ‘Elmas’ Naswa regarde plein d’admiration une nouvelle danse. Une danse de serpent impressionnante et extrêmement énergique, exécutée par un groupe de chègués (jeunes de la rue) et de kuluna (jeunes de gangs). Ensuite, il demande aux jeunes leur vision de la danse et la signification de leurs

mouvements. Il les convainc même d’apprendre la danse de serpent à un groupe de danseurs contemporains lors d’un atelier. Ce fut le point de départ de Dans la peau de l’autre. La danse montre le chaos et le désespoir d’une génération abandonnée à son sort. Les mouvements sont imprégnés de rage et de frustration. Dans la musique et les rythmes endiablés de DJ Samantha, on perçoit des influences de rumba congolaise, de hip-hop et de rap. August 2016, a spring fair somewhere in Kinshasa. The young choreographer Pepe ‘Elmas’ Naswa is watching a new dance, fascinated and amazed. It is an impressive and extremely energetic snake dance, performed by a group of chègués (street kids) and kuluna (gang members). Afterwards, he asks the kids what they think about dance and the significance of movement. He even convinces them to teach a group of contemporary dancers the snake dance during a workshop. This was when Dans la peau de l’autre was born. The dance expresses the chaos and desperation of an abandoned generation. The movements are pervaded by their anger and frustration. The music and energetic rhythms by DJ Samantha were influenced by Congolese rumba, hip hop and rap. #daredevil #energizeme #newarrivals

SAT 15, SUN 16/12 20:30 KAAISTUDIO’S | € 14/10

CHOREOGRAPHY Pepe Elmas Naswa | MUSIC DJ Samantha | OUTSIDE EYE Ben Fury

premiere

BOYZIE CEKWANAZA The Last King of Kakfontein

theatre/dance

CONNEXION BXL

Bienvenue à Kakfontein, où le royaume est en déliquescence. Le pays aux villes en or et aux montagnes de diamants que beaucoup admiraient et convoitaient autrefois. Aujourd’hui, il ne reste plus qu’une kakistocratie kleptocrate et nauséabonde, dont le dernier roi agite son sceptre poisseux. Avec The Last King of Kakfontein, Boyzie Cekwana réagit à l’avènement de potentats populistes dans son propre pays, l’Afrique du Sud, et dans le reste du monde. Il souhaite démasquer les dirigeants politiques qui voient la politique avant tout comme un moyen de s’enrichir rapidement et considèrent les citoyens comme de purs objets. Il propose une réflexion sur un monde en mutation, qui périclite par manque d’idées. Un monde où non seulement la gauche se droitise, mais où la droite devient toujours plus dangereuse. • Boyzie Cekwana est chorégraphe et metteur en scène. Cekwana envisage l’art comme une forme d’activisme politique et est l’un des pionniers de la danse moderne en Afrique du Sud. Il était précédemment à l’affiche du Kaaitheater avec Influx Controls: I wanna be wanna be.

Welkom in Kakfontein, waar het koninkrijk in duigen ligt. Het land met zijn steden van goud en bergen van diamant werd ooit door velen bewonderd en begeerd. Nu rest er slechts een stinkende kleptocratische kakistocratie, waar de laatste koning zijn plakkerige scepter zwaait. Met The Last King of Kakfontein reageert Boyzie Cekwana op de opkomst van populistische machthebbers in zijn eigen Zuid-Afrika en in de rest van de wereld. Hij wil de politieke leiders ontmaskeren die de democratie vooral zien als een manier om snel rijk te worden, en hun onderdanen beschouwen als louter objecten. Het is een reflectie op een wereld in verandering, die ten onder gaat aan een gebrek aan ideeën. Waar links niet alleen rechts wordt, maar rechts ook alsmaar gevaarlijker. • Boyzie Cekwana is choreograaf en theatermaker. Cekwana ziet kunst als een vorm van politiek activisme en is een van de grondleggers van de moderne dans in Zuid-Afrika. Hij was eerder te gast in het Kaaitheater met Influx Controls: I wanna be wanna be.

Welcome to Kakfontein, where the kingdom lies in ruins. The country with cities of gold and mountains of diamond was once admired and coveted by many. All that is now left is a stinking kleptocratic kakistocracy, where the last king waves his sticky sceptre. In The Last King of Kakfontein, Boyzie Cekwana reacts to the rise of populist rulers in his native South Africa and in the rest of the world. He aims to unmask the political leaders who think of politics as a way to get rich quickly and who think of their subjects as mere objects. This is a reflection on a world in flux, that is being destroyed by a dearth of ideas. Where left is not only becoming right, but right is becoming increasingly dangerous. • Boyzie Cekwana is a choreographer and theatre director. Cekwana sees art as a form of political activism and is one of the founding fathers of modern dance in South Africa. He previously presented Influx Controls: I wanna be wanna be at Kaaitheater. #challengethesystem

TUE 18, WED 19/12 20:30

belgian premiere

KAAITHEATER | ENGLISH (SURTITLED DUTCH/FRENCH) | 1H | € 16/12/10 CHOREOGRAPHY, SCENOGRAPHY, LIGHT DESIGN & COSTUMES Boyzie Cekwana | PERFORMANCE & MUSIC Boyzie Cekwana (bass & noise) | SINGERS Mandisa Nzama, Mzamo Siphika, Sifiso Khumalo MUSIC Ramaisela – Sankomota, live by cast | CO-PRODUCTION Zürcher Theater Spektakel, Festival d’Avignon, Festival de Marseille – danse et arts multiples, SPIELART Festival, HAU Hebbel am Ufer

JEANNOT KUMBONYEKICD Le Kombi

ROCHDI BELGASMITN Ouled Jellaba

dance

CONNEXION BXL

Een kombi is het typische privé-taxibusje dat in Kinshasa en in veel andere Afrikaanse steden het straatbeeld bepaalt. Het is er zowat het enige collectieve vervoersmiddel. De Kinois brengen er ’s ochtends en ‘s avonds uren in door, opeengepakt en bezweet, hun lot in handen van de roekeloze chauffeurs. In zijn eerste solo neemt Jeannot Kumbonyeki deze kombi als vertrekpunt om het te hebben over de dagelijkse realiteit, de publieke voorzieningen én de positie van de kunstenaar in zijn land: de Democratische Republiek Congo.

In deze solovoorstelling brengt Rochdi Belgasmi het swingende Tunis uit de jaren 20 weer tot leven. Wanneer ’s avonds de winkels transformeerden tot cafés chantants, verschenen er mannen als ‘Ouled Jellaba’. Ze schonken thee, jongleerden en zongen – maar vooral dansten ze, als vrouw. Rochdi Belgasmi brengt niet alleen een indrukwekkend eerbetoon aan de kwaliteiten van deze performers, maar bevraagt ook de hedendaagse taboes rond gender en seksualiteit in de Tunesische samenleving.

Un kombi est le minibus-taxi privé typique des rues de Kinshasa et de bien d’autres villes d’Afrique. C’est à peu près le seul moyen de transport collectif. Les Kinois y passent des heures le matin et le soir, entassés, en sueur, abandonnant leur destin aux mains de chauffeur risque-tout. Dans son premier solo, Jeannot Kumbonyeki prend ce kombi comme point de départ pour aborder la réalité quotidienne, les services publics et le statut de l’artiste dans son pays : la RDC.

Dans ce solo, Rochdi Belgasmi ranime la Tunis swinguante des années 20, quand le soir, les magasins se transformaient en cafés chantants et qu’y apparaissaient des hommes en Ouled Jellaba. Ils servaient le thé, jonglaient et chantaient – mais ils dansaient surtout, habillés en femme ! Rochdi Belgasmi ne rend pas seulement un hommage vibrant à la qualité de ces performeurs, mais interroge aussi les tabous actuels autour du genre et de la sexualité dans la société tunisienne.

A kombi is the typical private taxi-van that determines the street scenes of Kinshasa and many other African cities. It is more or less the only collective means of transport. In the morning and the evening, the Kinois spend hours in them, packed together and sweating, their lives in the hands of the reckless drivers. In his first solo, Jeannot Kumbonyeki is using this kombi as a premise to talk about everyday reality, public provisions, and the position of artists in his country, the Democratic Republic of Congo.

In this solo production, Rochdi Belgasmi brings the swinging twenties in Tunis back to life. In the evening, the shops were transformed into café chantants, and men transformed into ‘Ouled Jellaba’. They poured tea, juggled, and sang, but more important than anything else, they danced – as women. Rochdi Belgasmi is not only presenting an impressive tribute to the qualities of these performers, but also questions the contemporary taboos around gender and sexuality in Tunisian society.

#newarrivals #society

#energizeme #newarrivals

DOUBLE BILL SAT 22/12 20:30

belgian premieres

KAAISTUDIO’S | 1H55 INCL. INTERMISSION | € 14/10 CHOREOGRAPHY & PERFORMANCE Rochdi Belgasmi | SCENOGRAPHY Marwen Heni | MUSIC

DIRECTION, PERFORMANCE, VIDEO, LIGHT DESIGN Jeannot Kumbonyeki | PRODUCTION

Oussama Saidi | LIGHT DESIGN Riadh Touti | PERCUSSION Assem May | COSTUME DESIGN Raja

Studios Kabako/Virginie Dupray | CO-PRODUCTION Institut français/Danse l’Afrique danse

Najar | ACCESSORIES Sabeur Ajili, Ahlem Jazzar | VIDEOS Ahmed Thabet | IMAGES Yosri Dahoithi | GRAPHIC CHARTER Imen Mahmoudi

January

dance/music ANNE TERESA DE KEERSMAEKER, AMANDINE BEYER/ROSAS & B’ROCK ORCHESTRABE The Six Brandenburg Concertos

Lorsque Anne Teresa De Keersmaeker travaille à Violin Phase à New York, en 1980, une seule musique autre que celle de Reich est diffusée dans le studio : les Concertos brandebourgeois de Bach. Trente-cinq ans plus tard, elle poursuit son travail avec cette œuvre. Les Concertos brandebourgeois désignent six concerti grossi dans lesquels Bach a employé les instruments de l’orchestre baroque dans différentes constellations, souvent audacieuses. Sur cette trame, De Keersmaeker dispose seize danseurs de Rosas, de différentes générations. Après la création de Mitten wir im Leben sind/ Bach6Cellosuiten et tout comme dans Vortex Temporum en 2013, elle aborde à nouveau la musique comme s’il s’agissait d’une partition pour la danse, donnant corps au sens littéral du terme à la maestria polyphonique de Bach. L’ensemble baroque B’Rock interprète les concertos en direct, sous la direction de la violoniste Amandine Beyer, avec qui De Keersmaeker a déjà réalisé le spectacle Partita 2.

Toen Anne Teresa De Keersmaeker in 1980 in New York aan Violin Phase werkte, speelde er naast de muziek van Steve Reich slechts één andere opname in de studio: de Brandenburgse Concerten van Bach. Na meer dan 35 jaar zet ze het werk met deze muziek voort. De Brandenburgse Concerten bestaan uit zes concerti grossi, waarbij Bach de instrumenten uit het barokorkest in verschillende, vaak gedurfde constellaties gebruikt. Hiertegenover zet De Keersmaeker zestien dansers uit verschillende Rosasgeneraties. Na Mitten wir im Leben sind/Bach6Cellosuiten en Vortex Temporum benadert ze de muziek opnieuw als partituur voor de dans, waardoor Bachs polyfonische meesterschap een werkelijke belichaming op scène krijgt. Het barokensemble B’Rock voert de concerti live uit. Violiste Amandine Beyer, met wie De Keersmaeker eerder Partita 2 maakte, neemt de muzikale leiding op zich. During her 1980 stay in New York, in which Anne Teresa De Keersmaeker first rehearsed her celebrated Violin Phase to the music of Steve Reich, the only other recording playing in her studio was the Brandenburg Concertos by Bach. More than 35 years later, De Keersmaeker continues her work with this music. The Brandenburg Concertos consist of six concerti grossi in which Bach deploys the instruments in the baroque orchestra in varying and often daring constellations. De Keersmaeker immerses sixteen dancers from different Rosas generations in the music. Following Mitten wir im Leben sind/Bach6Cellosuiten, and Vortex Temporum, she again approaches the music as a dance score, resulting in Bach’s polyphonic virtuosity being embodied onstage. The baroque ensemble B’Rock performs the concertos live. Violinist Amandine Beyer, with whom De Keersmaeker previously collaborated on Partita 2, will conduct the orchestra.

‘Like no other, Bach’s music carries within itself movement and dance, managing to combine the greatest abstraction

with a concrete, physical and, subsequently, even transcendental dimension.’ — ANNE TERESA DE KEERSMAEKER PRESENTED BY DE MUNT/LA MONNAIE, ROSAS & KAAITHEATER

SAT 5, MON 7, TUE 8, WED 9/01 20:00 + SUN 6/01 15:00

#bignames #ilovemusic #madeinbxl

belgian premiere

ON LOCATION: DE MUNT/LA MONNAIE | € 42/32/22/10 > PLACE DE LA MONNAIE, 1000 BXL CHOREOGRAPHY Anne Teresa De Keersmaeker | MUSIC DIRECTOR Amandine Beyer | MUSICIANS B’Rock Orchestra | CREATED WITH AND DANCED BY Boštjan Antoncic, Carlos Garbin, Frank Gizycki, Marie Goudot, Robin Haghi, Cynthia Loemij, Mark Lorimer, Michaël Pomero, Jason Respilieux, Igor Shyshko, Luka Švajda, Jakub Truszkowski, Thomas Vantuycom, Samantha van Wissen, Sandy Williams, Sue Yeon Youn | MUSIC Johann Sebastian Bach, the Brandenburg Concertos, BWV 1046–1051 | COSTUMES An D’Huys | SET AND LIGHT DESIGN Jan Versweyveld | DRAMATURGY Jan Vandenhouwe | PRODUCTION Rosas | CO-PRODUCTION B’Rock Orchestra, Volksbühne Berlin, La Monnaie/De Munt, Opéra de Lille, Opéra National de Paris, Sadler’s Wells, Les Théâtres de la Ville de Luxembourg, Concertgebouw Bruges, Hollandfestival, Festival de Marseille | REALIZED WITH THE SUPPORT OF the Tax Shelter of the Belgian Federal Government

RITCS Winter School – Colloquium

Collaborer, manger et discuter : tel est le programme de la RITCS Winter School. La notion concrète de métier artistique et les défis actuels de notre société représentent les lignes directrices de cet entraînement intensif, composé de conférences, de films, de documentaires, d’interventions artistiques et d’ateliers. Ces semaines de recherche

démarrent par un colloque public qui réunit des scientifiques, des artistes et des étudiants en art autour d’un thème central, qui est cette année : « la contestation » sous toutes ses formes et manifestations. Working, eating and discussing together: that is the RITCS Winter School. The concrete notion of artistic craftsmanship and the current challenges of this society are the central themes of this intensive training, packed with lectures, films, documentaries, artistic interventions, and workshops. These weeks of research are off to a flying start with a public colloquium that brings together scientists, artists and arts students from across Europe around a central theme: ‘contestation’ in all its forms and manifestation. Discover the full programme in November.

SPEECH BY MARCEL BROODTHAERS DURING THE ARTISTS’ OCCUPATION OF THE PALAIS DES BEAUX-ARTS IN BRUSSELS, MAY 1968 © ARCHIVES OF THE CENTRE FOR FINE ARTS BRUSSELS

Samen werken, eten en discussiëren: dat is de RITCS Winter School. De concrete notie van artistiek vakmanschap én de actuele uitdagingen van deze maatschappij zijn de krachtlijnen van een intensieve training, vol lezingen, films, documentaires, artistieke interventies en workshops. Deze onderzoeksweken schieten uit de startblokken met een publiek colloquium dat wetenschappers, kunstenaars en kunststudenten van over heel Europa samenbrengt rond een centraal thema: dit jaar ‘contestatie’ in al zijn vormen en manifestaties.

talks & debates

WED 9 > FRI 11/01 KAAISTUDIO’S | ENGLISH | FREE

PRODUCTION Erasmushogeschool Brussel & RITCS – Royal Institute for Theatre, Cinema and Sound | SUPPORT Platform European Theatre Academies

BENJAMIN VANDEWALLE & HYOIDBE In the Sky I Am Walking In the Sky I Am Walking (Am Himmel Wandere Ich). Het zijn de eerste woorden uit de liedcyclus Indianerlieder (1972) van Karlheinz Stockhausen, een van de meest invloedrijke componisten uit de tweede helft van de 20e-eeuw. Vocaal ensemble HYOID en choreograaf Benjamin Vandewalle gaan aan de slag met dit iconische maar zelden uitgevoerde werk. Ze creëren een totaalervaring die de vitaliteit en tijdloosheid van Stockhausens muziek wil openbaren. Ze stappen af van de originele scenografie, en geven het publiek een plek middenin het driedimensionale ritueel. Deze choreografie zonder dansers is een muzikale sensatie en speelt met perceptie. Klank, beweging en ruimte voeren je terug naar de essentie van Stockhausens compositie: een exploratie van klankvibraties. • Benjamin Vandewalle – sinds 2017 artist-in-residence in het Kaaitheater – zoekt telkens nieuwe perspectieven en ervaringen op. O.a. Walking the Line, Birdwatching 4x4 en de installaties Peri-Sphere en Inter-View stonden in het Kaaitheaterprogramma. Vocaal ensemble HYOID specialiseert zich in hedendaagse muziek, en deinst er niet voor terug traditionele concert-formats in vraag te stellen. In the Sky I Am Walking (Am Himmel Wandere Ich). C’est par ces mots que commence le cycle Indianerlieder (1972) de Karlheinz Stockhausen, l’un des compositeurs les plus influents de la seconde moitié du XXe siècle. L’ensemble vocal HYOID et le chorégraphe Benjamin Vandewalle s’attaquent à cette œuvre iconique mais rarement interprétée. Ils créent une expérience totale qui a pour ambition de révéler la vitalité et l’intemporalité de la musique de Stockhausen. Ils se distancient de la scénographie originale et offrent au public un lieu au sein d’un rituel tridimensionnel. Cette chorégraphie sans danseurs est une sensation musicale, un jeu de perception. Le son, le mouvement et l’espace nous ramènent à la quintessence de la composition de Stockhausen : une exploration de vibrations sonores.

music/dance

• Benjamin Vandewalle – artiste en résidence au Kaaitheater depuis 2017 – recherche chaque fois de nouvelles perspectives et expériences. Les productions Walking the Line, Birdwatching 4x4 et les installations Peri-Sphere et Inter-View, entre autres, étaient toutes à l’affiche du Kaaitheater. L’ensemble vocal HYOID, spécialisé en musique contemporaine, ne recule pas devant la remise en question de la formule traditionnelle du concert.

In the Sky I Am Walking (Am Himmel Wandere Ich). These are the first words of the song cycle Indianerlieder (1972) by Karlheinz Stockhausen, one of the most influential composers of the second half of the 20th century. The vocal ensemble HYOID and choreographer Benjamin Vandewalle are adapting this iconic but rarely performed work. They are creating a gesamtkunstwerk that aims to reveal the vitality and timelessness of Stockhausen’s music. They are abandoning the original scenography in order to place the audience at the very centre of the three-dimensional ritual. This choreography without dancers is a musical sensation that plays with perception. Sound, movement, and space take you back to the essence of Stockhausen’s composition: an exploration of sound vibrations. • Benjamin Vandewalle – who has been an artist-inresidence at Kaaitheater since 2017 – constantly explores new perspectives and experiences. Productions such as Walking the Line, Birdwatching 4x4, and the installations Peri-Sphere and Inter-View have appeared on the Kaaitheater programme. Vocal ensemble HYOID specializes in contemporary music and does not shy away from questioning traditional concert formats.

#tender #ilovemusic

TUE 15/01 20:30, WED 16/01 18:00 + 20:30

kaaitheater co-production

artist-in-residence

Â© BENJAMIN VANDEWALLE

ELEANOR BAUER/GOODMOVEUS/BE/SE A lot of moving parts

dance

Comment la danse pense-t-elle à travers Eleanor Bauer et comment Eleanor Bauer pense-t-elle à travers la danse ? Dans ce solo, la chorégraphe et performeuse états-unienne Eleanor Bauer réunit des années de pratique et d’écriture de la danse. Elle se sert de frictions, de collisions, de traductions, de relations amoureuses et de lacunes entre la danse et la langue. Elle revient à la signification étymologique de la chorégraphie et écrit la danse en mouvements et en mots. En Suédois, le même mot désigne « sentir » et « savoir ». Pur hasard ou justice poétique ? • Depuis sa formation à PARTS, Eleanor Bauer a présenté quasi l’ensemble de son œuvre au Kaaitheater. De 2013 à 2016, elle était artiste en résidence au Kaaitheater. Puis, elle est partie à Stockholm préparer un doctorat en chorégraphie. Cette saison, dans la grande salle du Kaaitheater, Bauer nous propose aussi le cyberopéra dataïste a cappella New Joy.

Hoe denkt dans doorheen Eleanor Bauer en hoe denkt Eleanor Bauer doorheen dans? In deze solo brengt de Amerikaanse choreografe en performer Eleanor Bauer jaren van danspraktijk en -schriftuur samen. Ze gaat aan de slag met fricties, botsingen, vertalingen, liefdesverhoudingen en lacunes tussen dans en taal. Ze keert terug naar de etymologische betekenis van choreografie en schrijft dans in bewegingen én in woorden. In het Zweeds zijn ‘voelen’ en ‘weten’ één en hetzelfde woord. Puur toeval, of poëtische gerechtigheid? • Sinds haar opleiding aan PARTS toonde Eleanor Bauer zowat al haar werk in het Kaaitheater. Van 2013 tot 2016 was ze hier artist-in-residence. Daarna trok ze naar Stockholm voor een doctoraat in de choreografie. Dit seizoen toont ze ook de ‘cyber a cappela Dataist opera’ New Joy in de grote zaal.

How does dance think through Eleanor Bauer and how does Eleanor Bauer think through dance? In this solo, the American choreographer and performer Eleanor Bauer embraces the particularity of dance-thought as synthetic, complex, change-oriented, fantastical, and multi-faceted. She works with the frictions, collisions, translations, love affairs and gaps between dance and language, unfolding the notion of choreography as dance-writing, physically and verbally. In Swedish, ‘to feel’ and 'to know‘ are the same verb: coincidence, or poetic justice? • Since completing her training at PARTS, Eleanor Bauer has presented almost all her work at Kaaitheater. Between 2013 and 2016, she was one of our artists-in-residence. She then moved to Stockholm to do a doctorate in choreography. This season, she is also presenting the ‘cyber a cappela Dataist opera’ New Joy on the main stage.

#daredevil

FRI 11/01 20:30

kaaitheater co-production

belgian premiere

KAAITHEATER | ENGLISH | € 16/12/10 CONCEPT, CHOREOGRAPHY, TEXT, PERFORMANCE Eleanor Bauer | COSTUMES Sofie Durnez | LIGHTING Jonatan Winbo | PRODUCTION GoodMove | CO-PRODUCTION Kaaitheater, Danspace Project, SKH Stockholm University of the Arts, DOCH University of Dance and Circus, Lafayette Anticipations — Fondation d’entreprise Galeries Lafayette

AND BEYOND!

TO AUTHENTICITY Het woord authenticiteit duikt vandaag opvallend vaak op. In de krant of andere media, in verschillende vormen van discours, en niet in het minst tijdens gesprekken over kunst en kunstenaars. Wat niet altijd duidelijk is, is wat het begrip precies betekent. ‘Authentiek zijn’ lijkt een nogal veralgemenende waarde of een kwaliteitsoordeel. Wat authentiek is, zo klinkt het, is vooral een stap voor op de rest: origineel, puur, echt. In de 18e eeuw keerde de filosoof Jean-Jacques Rousseau de door de mens gecreëerde samenleving de rug toe en trok de natuur in om zichzelf te vinden. Tegenover de rationeel geordende maatschappij die het individu in een normatief keurslijf stak, idealiseerde hij de sublieme natuur. Het overweldigende en ongerepte dat Rousseau daar aantrof, wees hem de weg naar een ongerepte origine in de mens. Die nieuwe weg van het authentieke zelf werd de leidraad voor de moderne mens in de eeuwen die volgden. Maar terwijl Rousseaus zelfbevrijding voortkwam uit rebellie en emancipatie, heeft de zoektocht naar het ware zelf zich vandaag vastgereden in een obsessie voor het individu. Terwijl Rousseau buiten de samenleving op zoek ging naar innerlijke transformatie, is authenticiteit nu een imperatief van het systeem, gevoed door sociale media en politiek. Authentiek zijn wordt steeds meer een kwestie van uiterlijk vertoon en profilering. Ook de markt speelt hier handig op in: in de neoliberale samenleving is een authentieke levensstijl een kwestie van keuzes die je maakt als consument. En het werkt zeer goed: artisanale producten lijken net iets smakelijker, ongerepte vakantieoorden net iets aanlokkelijker, traditionele gebruiken net iets zingevender, reality-tv net iets spannender, participatieve kunstprojecten net iets waarachtiger. Maar wat betekent zelfbevrijding als we ons zo moeiteloos laten verleiden door wat de markt ons aanprijst? Wat betekent originaliteit als we in bosjes dezelfde authentieke producten kopen en dezelfde authentieke levensstijl najagen? In de drang om onszelf te zijn, riskeren we steeds meer op elkaar te lijken. Als dat het resultaat is, wat denken we dan aan te treffen met dit streven naar ‘echt’ of ‘origineel’? Wanneer slaat het verlangen naar authenticiteit om in collectieve nostalgie, behoudzucht of fundamentalisme? En is dit verlangen sowieso geen gigantische paradox in een digitaal tijdperk waarin we klikken en swipen van de ene naar de andere artificiële, gereproduceerde werkelijkheid? In de groeiende kritiek op het westerse, moderne denken gaan steeds meer stemmen op om historische en filosofische constructies te herbekijken. Ze nodigen uit om denkpatronen en narratieven te ‘ont-leren’ en open te staan voor wat er dan verschijnt. Ook hierin laat zich een verlangen naar ‘echtheid’ ontwaren in een tijd waarin de werkelijkheid vaak niet meer (opr)echt aanvoelt. Samen met kunstenaars en denkers zoomen we in op dit verlangen. Waar kan de zoektocht naar waarheid en oorsprong ons brengen, als we bereid zijn te kijken voorbij authenticiteit?

ET AU-DELÀ !

À L’AUTHENTICITÉ Le mot authenticité fait remarquablement souvent surface de nos jours. Dans les journaux ou autres médias, sous différentes formes de discours, et en particulier lors de discussion sur l’art et les artistes. Ce qui n’est cependant pas si clair, c’est la signification du concept. « Être authentique » paraît une valeur généralisée ou un jugement de qualité. Ce qui est authentique – original, pur, vrai – semble avoir une longueur d’avance sur le reste. Au XVIIIe siècle, le philosophe Jean-Jacques Rousseau a tourné le dos à la société créée par l’homme et s’est retiré dans la nature pour se trouver. Face à la société ordonnée de manière rationnelle qui impose à l’individu un carcan normatif, il a idéalisé la nature sublime dont le caractère éblouissant et inaltéré lui a indiqué la voie vers l’origine sauvage de l’homme. Dans les siècles qui ont suivi, cette nouvelle voie vers le soi authentique est devenue le fil conducteur de l’homme moderne. Mais alors que chez Rousseau la libération de soi découlait d’une rébellion et d’une émancipation, la quête du soi authentique actuelle s’est embourbée dans une obsession de l’individu. Tandis que Rousseau est parti en quête de transformation intérieure en dehors de la société, l’authenticité est aujourd’hui un impératif du système, nourri par les réseaux sociaux et la politique. Être authentique devient toujours davantage une question d’apparence et de profil. Le marché ne se prive pas de tirer habilement parti de ce phénomène : dans la société néo-libérale, un style de vie authentique relève des choix qu’on opère en tant que consommateur. Et les résultats sont au rendez-vous : ainsi, les produits artisanaux semblent un rien plus appétissants ; les destinations de voyage sauvages, un tantinet plus attrayantes ; la télé-réalité, légèrement plus captivante, les projets participatifs, un grain plus vraisemblables et les usages traditionnels semblent faire un peu plus sens. Mais que signifie libération du soi si nous nous laissons séduire, sans opposer de résistance, par ce que le marché préconise ? Que signifie originalité si nous achetons en masse les mêmes produits et poursuivons le même style de vie, tous dits authentiques ? Dans notre aspiration à être nous-mêmes, nous risquons de toujours plus ressembler les uns aux autres. Et si tel est le résultat, qu’espérons-nous trouver au bout de cette quête du « vrai » et de « l’original » ? Quand est-ce que le désir d’authenticité bascule dans la nostalgie collective, le conservatisme, voire le fondamentalisme ? Et cette aspiration, n’est-elle pas de toute façon un gigantesque paradoxe à l’ère du numérique où nous cliquons et glissons d’une réalité artificielle et reproduite à l’autre ? Dans la critique croissante de la pensée occidentale moderne, de plus en plus de voix s’élèvent pour reconsidérer les constructions historiques et philosophiques. Elles nous invitent à désapprendre nos schémas de réflexion et nos récits et à nous ouvrir à ce qui apparaîtra dès lors. Ici aussi, on peut entrevoir un désir d’authenticité à une époque où la réalité est souvent vécue comme n’étant ni vraie ni sincère. C’est précisément sur ce désir que nous nous focalisons avec des artistes et des penseurs : où peut nous mener la quête de vérité et d’origine si nous sommes disposés à regarder au-delà de l’authenticité ? II

AND BEYOND!

TO AUTHENTICITY There has been a striking increase in the use of the word ‘authenticity’ over the past few years: in newspapers and other media, in various forms of discourse, and especially also in discussions of art and artists. The precise definition of the concept is not always clear, however. ‘Being authentic’ appears to be a general value or value judgement. The idea being that whatever is authentic is a cut above the rest: original, pure, real. In the 18th century, philosopher Jean-Jacques Rousseau turned his back on manmade society and withdrew into nature to find himself. In contrast to the rationally organized society that restrained the individual in a normative straightjacket, he idealized sublime nature. In the overwhelming and unspoiled power of nature, Rousseau began to discover the unspoiled origins of humanity. This new path of the authentic self would become a leitmotif of modern self-understanding for centuries. While Rousseau’s self-liberation was driven by rebellion and emancipation, the search for one’s true self has now becoming mired in an obsession with individuality. While Rousseau went in search of inner transformation outside society, authenticity has become an imperative of the system, fed by social media and politics. Being authentic is increasingly becoming a question of outward display and self-marketing. The market is skilfully capitalizing on this development: in neoliberal society, an authentic lifestyle is a question of the choices that you make as a consumer. And it works exceptionally well: artisanal products are just a little tastier, unspoiled travel destinations just a little more attractive, traditional customs just a little more meaningful, reality TV just a little more exciting, and participatory art just a little more real. But what does self-liberation mean when we are so effortlessly led by whatever the market touts to us? What is originality when we buy the same authentic products in droves or strive for the same authentic lifestyle. In the urge to be ourselves, we risk becoming increasingly similar. And if this is the result, what do we think to find in this urge for the ‘real’ or the ‘original’? When does the desire for authenticity become collective nostalgia, conservatism, or fundamentalism? And is this desire not an enormous paradox anyway in a digital age when we simply click and swipe from one artificial, simulated reality to the next? In the growing critique of Western, modern thought, an increasing number of voices are calling for a revision of historical and philosophical constructions. They invite us to ‘un-learn’ patterns of thought and narratives and to be receptive to whatever this exercise produces. What is more, this process reveals a desire for ‘realness’, in an age in which reality often no longer feels real or sincere. Throughout the season, we are bringing artists and intellectuals together to focus on this desire. Where might the search for truth and origins take us, if we are prepared to look beyond authenticity?

III

FOUR

CONVERSATIONS In this series of evening discussions, leading authors, intellectuals and philosophers debate the concept of authenticity.

CONVERSATION #1 DIDIER ERIBON

CONVERSATION #2 AFUA HIRSCH

Dans son livre Retour à Reims, Didier Eribon combine un récit autobiographique avec une analyse sociologique puissante. Après le décès de son père, l’écrivain retourne dans sa ville natale de Reims. Il y redécouvre le monde ouvrier qu’il a quitté trente ans auparavant. En se plongeant dans son histoire familiale, il mesure à quel point le système de classe a déterminé et détermine toujours le cours de leur existence. • Didier Eribon est un sociologue et philosophe français, auteur d’une biographie de Michel Foucault, dont les idées sur le genre, l’enseignement et les questions sociales sont abondamment citées.

Afua Hirsch lives in the United Kingdom and is British, but her skin colour constantly elicits questions about her ethnic background. In her debut Brit(ish): On Race, Identity and Belonging, she has written a subtle personal history that also sketches the history of a country. Who can and may appropriate British identity? The guise of ‘colourblindness’ actually causes more problems than it solves. Hirsch argues for change, and especially: the development of a language to talk about the subject. In her book, she analyses the identity crisis in which European societies now find themselves. • Afua Hirsch is an author, journalist, and human rights activist. She writes for The Guardian, among other publications.

MON 24/09 20:30 KAAITHEATER | FRENCH (WITH DUTCH TRANSLATION) | € 5

MON 21/01 20:30 KAAISTUDIO’S | ENGLISH | € 5

CONVERSATION #3 NINA POWER

CONVERSATION #4 THIJS LIJSTER

In 2009, Nina Power wrote the book One Dimensional Woman about contemporary portrayals of women. She draws a parallel between the emancipation of women and consumerism and critiques the lack of systematic political reflection in contemporary forms of ‘hip’ feminism. She proposes alternative ideas to effect change in areas such as employment, sexuality, and culture. Since she published her book, the #MeToo movement and other pressing feminist questions have emerged. In this changed context, how does Nina Power evaluate her book and the appeals she made then? • Nina Power is cultural critic, philosopher and translator. She teaches at Roehampton University and has translated the work of Alain Badiou.

In onze huidige, complexe wereld zien we de maatschappij steeds meer als een ‘buiten-wereld’, meent de Nederlandse filosoof Thijs Lijster. Omdat het een plek is waarover we geen controle uitoefenen, keren we de blik inwaarts. Het resultaat? Collectief narcisme, de ‘Ikeaficatie’ van de samenleving, en de tendens dat scherpe opinies meer waard zijn dan weloverwogen oordelen. Deze strategie, die Lijster in zijn essaybundel ‘de grote vlucht inwaarts’ noemt, is volgens hem gedoemd te mislukken. Tegenover het idee dat geschiedenis iets is dat ons overkomt, breekt hij een lans voor het collectieve vermogen om geschiedenis te maken. • Thijs Lijster is filosoof en docent. De essaybundel De grote vlucht inwaarts. Essays over cultuur in een onoverzichtelijke wereld verscheen in 2016. Een vervolg op het boek verschijnt in het voorjaar van 2019.

FRI 8/03 20:30 KAAITHEATER | ENGLISH | € 5

MON 1/04 20:30 KAAISTUDIO’S | DUTCH | € 5

WITH DEBUREN

FOCUS

TO BE OR NOT TO BE ME This season opens with the question of how authenticity resonates in our own biotope: the theatre. Where is the border between sincerity and ‘mendacity’ onstage? What is the relationship between embodying a character and the involvement of one’s own self in doing so? How do autobiographical elements contribute to an artwork? And how credible is an actor or director who speaks from their own experience? Jed Martin – the protagonist in a novel by Michel Houellebecq – presents himself as the director and actor in a production about his own life. Using objects, documents and stories, Katja Dreyer attempts to reconstruct the life of her late aunt. For Juan Domínguez, the stage is a place where personal memories can adopt literal forms. And Lisaboa Houbrechts puts a family onstage to tell her own version of Hamlet.

PERFORMANCES

TALKS

20 & 21/09 JED MARTIN > P. 11

21/09 MAARTEN DOORMAN > P. VII

25 > 26/09 KATJA DREYER > P. 12

24/09 DIDIER ERIBON > P. IV

28 > 29/09 JUAN DOMÍNGUEZ > P. 13

28/09 ELKE VAN CAMPENHOUT > P. VII

29/09 LISABOA HOUBRECHTS > P. 14

29/09 JAN STEEN > P. VII

MOSAIC FROM THE BATHS OF DECIUS ON THE AVENTINE HILL, ROME, 2ND CENTURY CE © WIKIMEDIA COMMONS

FOCUS

THE SUBLIME The sublime is a concept with a long philosophical history. It was particularly popular in the 18th century, in the thought of philosophers like Burke, and Kant. It was also central to Romanticism, which was rooted in a fascination for overwhelming, terrifying nature. Rousseau idealized the natural world, where he went in search of his authentic self. But how are we to interpret the concept today? Genuine, unspoiled nature is become ever scarcer. And the terrifying aspect appears to lie more in the destructive human impact on nature. In her performance, Ivana Müller questions whether we are gradually heading for the sublime experience of our own disappearance. Annie Dorsen wonders whether ‘a new sublime’ might be found in the new, manmade, infinite digital space. And Bruno Latour claims that the sublime view of our blue marble from space has lost its initial power and should be replaced by a view from within. The focus opens with a screening of A Philosophers Walk on the Sublime, a short film by American filmmaker Leslie Thornton, and a conversation between philosopher Miriam Rasch (author of Zwemmen in de oceaan: berichten uit een postdigitale wereld) and sociologist Rudi Laermans (KU Leuven).

21/11 LESLIE THORNTON, MIRIAM RASCH, RUDI LAERMANS > P. VI 21 > 22/11 IVANA MÜLLER > P. 44 22 > 25/11 ANNIE DORSEN > P. 45 24/11 BRUNO LATOUR & FRÉDÉRIQUE AÏT-TOUATI > P. 46 VI

CASPAR DAVID FRIEDRICH, DER WANDERER ÜBER DEM NEBELMEER, 1818

PERFORMANCES & TALKS

TALKS AT

7PM

An expert spotlights a theme, connected to the performance that follows. Entrance is free, but please book online.

MAARTEN DOORMAN

Over authenticiteit en het ware zelf

Wie zijn wij werkelijk en kan ik wel zijn wie ik eigenlijk ben? In tijden van sociale media dreigen we te verdwijnen achter het beeld dat anderen van ons hebben. Maar onze hang naar authenticiteit bestaat al langer. Sinds Rousseaus verlangen naar het natuurlijke, blijken we steeds meer vervreemd van onszelf. Door arbeid en kapitaal (Marx) of door de manier waarop we leven (Nietzsche, Heidegger, Sartre, Foucault). Kunnen we onszelf zijn… en moet dat? Filosoof Maarten Doorman zoekt uit of theater en literatuur ons bij die klemmende vraag te hulp kunnen schieten. FRI 21/09 > PRECEDING JED MARTIN P. 11 KAAISTUDIO’S | DUTCH

ELKE VAN CAMPENHOUT Authenticity and Spirituality

Elke Van Campenhout/Elle is one of the founders of the Brussels experimental spiritual community The Monastery. During the 2017-2018 season, The Monastery came to the Kaaistudios four times, each time marking the beginning of a new calendar season with a series of rituals. In this talk, she will speak about authenticity and our constant need to be unique, original, and connected to ourselves. Meandering through spiritual pragmatism, contemporary philosophy, and artistic discourse, she will rethink the boundaries of the authentic. FRI 28/09 > PRECEDING JUAN DOMÍNGUEZ P. 13 KAAISTUDIO’S | ENGLISH

JAN STEEN

Het zijn in het spelen

Jan Steen is theatermaker, dramadocent en opleidingsvoorzitter van KASK DRAMA/School of Arts Gent. In 2014 voltooide hij zijn doctoraat in de kunsten over de dramaturgie van de speler: Being in Playing. Daarin stelt hij o.m. dat de specifieke aanwezigheid van een speler bepalend is voor de specifieke uitkomst van een rol. In deze lezing vertelt hij over de interacties tussen de letterlijke, reële aanwezigheid van de speler en de fictieve, gecreëerde aanwezigheid van de rol. Hoe verhoudt de speler zich tot de rol? Of ruimer gesteld: wat is het spanningsveld tussen ‘het zelf ’ en ‘de ander’?

PETRA VAN BRABANDT To Heat By Melting

What do Cabanel’s Birth of Venus, Klein’s Anthropometry, and Kusama’s Self-Obliteration have in common? What connects Picasso’s Woman Peeing and Marlene Dumas’ watercolours? According to philosopher Petra Van Brabandt, these artworks deploy a wet aesthetic, which is realized through the perceptual interaction with wetness. This produces a strong erotic resonance. Queer pornographic art has radicalized this wet aesthetic by realizing its visceral, motoric, and tactile potential in a liquefying, emancipatory, and sex-positive project. FRI 16/11 > PRECEDING METTE INGVARTSEN P. 40 KAAITHEATER | ENGLISH

LAURENCE VAN YPERSELE

Authenticiteit en de Groote Oorlog

Om de herdenking van de Groote Oorlog te organiseren plaatste de Vlaamse Overheid ‘authentieke’ historische conflictsites centraal. Het klopt dat er hier, en zeker in de Westhoek, talloze indrukwekkende plekken zijn die refereren naar dat verleden. Maar hebben ze ook een betekenis op zichzelf? Welke intenties schuilen er achter die betekenissen, en hoe stellen we ze in vraag? Historicus Laurence Van Ypersele gaat op onderzoek. SAT 8/12 > PRECEDING THOMAS BELLINCK P. 52 KAAITHEATER | DUTCH

JULIAN WARNER

On Racial Authenticity

Racial Authenticity is based upon essentialist notions of race and ethnicity, but it also describes the way in which we claim our subjecthood as identity by merging autobiography, practice, and body. It is a way in which racialized people speak with authority, as a useful tool in progressive struggles against discrimination and exclusion. In this talk, anthropologist/artist Julian Warner will draw from his ethnographic fieldwork on the current state of black cultural workers in Germany. FRI 25/01 > PRECEDING LIGIA LEWIS P. 70 KAAISTUDIO’S | ENGLISH

ROLANDO VÁZQUEZ

Authenticity, Decoloniality, and the End of the Contemporary

Sociologist Rolando Vázquez explores how the contemporary search for authenticity connects to the impoverishment of experience in modernity. Decolonial thought understands modernity as the expression of the western model of civilization. Modernity has led to a separation of the human from its deep temporal relations, reducing the pace of experience to the time of the now.

SAT 29/09 > PRECEDING LISABOA HOUBRECHTS/KUIPERSKAAI P. 14

KAAITHEATER | DUTCH

SAT 2/03 > PRECEDING FAUSTIN LINYEKULA P. 88 KAAITHEATER | ENGLISH VII

STAY IN THE KNOW. KEEP TRACK OF ALL PROGRAMME UPDATES AT > WWW.KAAITHEATER.BE/AUTHENTICITY

THE POLITICAL PARTY ALTERNATIVE ELECTION SHOW

How can we rethink the documentary in art in terms of content, form and method? How can we be inspired by the paradox that as soon as you attempt to approach reality in a documentary way, it immediately evaporates and mutates? How can we wrest the documentary from its disciplinary divisions and develop strategies that escape formatted market thinking? How can we take our responsibility for mechanisms that determine what can or may be observed, seen, heard, said, thought, made, or done? And how do documentary makers themselves deal with their own positions (of power) and blind spots? The School of Speculative Documentary is an interdisciplinary space for encounter that seeks to question the documentary act. Creators take the floor to discuss uncertainty and guesswork, to confront the unfixable holes in their work and the messiness of reality.

On the eve of the European and Federal elections, The Political Party is collaborating with Kaaitheater to organize an alternative election show. This ‘show’ aims to give space to the progressive, heterogenous voices of those who are (not yet) heard. It is a platform for thinkers, writers, artists, and civilians who mostly operate in the margins of mainstream debate. Come and campaign with us on this intense day packed with debates, lectures, workshops, and performances. Don’t just analyse content, but also the way in which that content is communicated or performed in the public sphere. We will focus on shared questions, concerns, and subjects that will come to the fore in mainstream debates, but from a completely new and unexpected perspective.

SYMPOSIUM THE SCHOOL OF SPECULATIVE DOCUMENTARY

BY & WITH An van Dienderen, Max Pinckers, Michiel De Cleene, Thomas Bellinck, Erika Balsom, a.o. | SUPPORT KASK/School of Arts (HoGent)

MON 25/02 10:00 > 21:00 | € 5 KAAISTUDIO’S | ENGLISH VIII

TUE 30/04 20:30 KAAITHEATER | DUTCH/FRENCH/ENGLISH | € 5

LAURA VAN DOLRONNL & DE KOEBE Een antwoord op alle vragen

theatre

Genoeg eenzame avonden op het toneel, Laura van Dolron wil samen met Willem de Wolf van de KOE een antwoord geven op al jouw vragen. Soms hoor je gepaste antwoorden, dan weer passeren ongestelde vragen waar het duo toch een antwoord op formuleert. Voor de moeilijkste kwesties staat een hulplijn van wijze mensen paraat. De spelers zoeken en worstelen, bijgestaan door muzikanten Wilko Sterke en Frank van Kasteren. Zo ontstaat er iedere avond live een filosofisch theaterconcert vol poëzie, denken, doen, hoop en wanhoop… en uiteindelijk is er misschien wel één antwoord dat alle vragen overstijgt. • Als stand-up filosoof analyseert Laura van Dolron zichzelf én het publiek tijdens openhartige voorstellingen vol maatschappelijke betrokkenheid en zelfspot. In de Kaaistudio’s bracht ze al voorstellingen als Mijn naam is Rachel Corrie, Sartre zegt sorry en Liefhebben. • De KOE – het theatergezelschap rond Willem de Wolf, Peter Van den Eede en Natali Broods – speelt al meer dan 25 jaar in de voorhoede van het theater. In het Kaaitheaterprogramma stonden ze met voorstellingen als Beckett Boulevard en HelloGoodbye, en ook – samen met tg STAN – My Dinner with André en The Marx Sisters.

Assez des soirées où elle est seule en scène ! Laura van Dolron souhaite désormais répondre à toutes vos questions en compagnie de Willem de Wolf du collectif de KOE. Les acteurs, accompagnés par deux musiciens, cherchent et se débattent. Ainsi, cela donne lieu chaque soir à un concert théâtral philosophique émaillé de poésie, de réflexion, d’action, d’espoir et de désespoir… et finalement, il y a peut-être une réponse qui transcende toutes les questions. They’ve had enough of lonely nights onstage, so Laura van Dolron and Willem de Wolf from de KOE want to answer all your questions. The actors search and struggle, assisted by two musicians. Every evening, this results in a live philosophical theatre concert full of poetry, thought, action, hope and despair… and ultimately there is perhaps one answer that transcends all questions.

‘Als ik zeg dat ik stand-up filosoof ben, vragen mensen vaak: “Ga je dan ook met het publiek praten?” Nee, zeg ik dan en voel me een beetje betrapt.’ — LAURA VAN DOLRON #ilovemusic #society #tender

THU 17, FRI 18/01 20:30 KAAISTUDIO’S | DUTCH | € 18/14/10 CONCEPT Laura van Dolron | TEKST, SPEL Laura van Dolron, Willem de Wolf (de KOE) | MUZIEK Wilko Sterke (Circus Treurdier, Orkater, Orde van de Dag), Frank van Kasteren (Circus Treurdier, Orde van de Dag, Het Nieuwe Lied) | VORMGEVING Wikke van Houwelingen, Marloes van der Hoek | PRODUCTIE Laura van Dolron i.s.m. de KOE

MEG STUART/DAMAGED GOODSUS/DE/BE & MÜNCHNER KAMMERSPIELEDE Built to Last Vijf performers reizen doorheen de geschiedenis van de dans – en mogelijk ook naar zijn toekomst. Keer op keer kondigt een indrukwekkende, nieuwe wereld zich aan, waarin ze door subtiele variaties in hun bewegingen een nieuw bewustzijn ontdekken. Van de ruimte, over de situatie, tot zichzelf en elkaar. De voortdurende poging om overeind te blijven toont de mens in al zijn kwetsbaarheid. De titel Built to Last lokt argwaan uit: hoe kan je vandaag geloven in eeuwige waarden en universaliteit? Dingen worden gemaakt om weer stuk te gaan, net zoals wij onszelf willen blijven herontdekken. • In Built to Last uit 2012 werkte choreografe Meg Stuart voor het eerst met bestaande, klassieke en hedendaagse muziek, van o.a. Sergei Rachmaninov, Ludwig van Beethoven, Iannis Xenakis, Meredith Monk en Arnold Schönberg. De geluidsopname – een ‘meta-compositie’ van muziekdramaturg Alain Franco – fungeert als een tijdsmachine. Cinq performeurs voyagent à travers l’histoire – et peut-être l’avenir – de la danse. À chaque fois se révèle un nouveau monde impressionnant dans lequel ils découvrent, à l’aide de variations subtiles dans leurs mouvements, une nouvelle conscience de l’espace, de la situation, d’eux-mêmes et des autres performeurs. Leur tentative permanente de maintenir leur position montre l’être humain dans toute sa vulnérabilité. Le titre Built to Last éveille des soupçons. Comment peut-on aujourd’hui croire en des valeurs éternelles et l’universalité ? L’obsolescence programmée des objets vise à réduire leur durée de vie, de même que nous souhaitons sans cesse nous redécouvrir. • Dans Built to Last (2012), chorégraphe Meg Stuart utilisait pour la première fois de la musique classique et contemporaine de, e.o., Sergei Rachmaninov, Ludwig van Beethoven, Iannis Xenakis, Meredith Monk et Arnold Schönberg. La prise de son, une « métacomposition » du dramaturge musical Alain Franco, fait office de machine à remonter le temps.

dance

Five performers travel through the history of dance – and possibly into its future. Time and time again they enter an impressive new world, in which they themselves, through subtle variations in movement, discover a new consciousness. Of the space, the situation, themselves, and each other. The constant effort to stay upright reveals humanty in all its vulnerability. The title Built to Last arouses suspicion. Is it possible, today, to still believe in eternal values and universality? Things are built up only to fall down again, in much the same way that we long to constantly rediscover ourselves. • In Built to Last (2012), choreographer Meg Stuart worked for the first time with classical and contemporary music, from a.o. Serge Rachmaninov, Ludwig van Beethoven, Iannis Xenakis, Meredith Monk, and Arnold Schönberg. The sound recording – a meta-composition by music dramaturge Alain Franco – acts as a time machine.

‘The same music that served evil purposes can be redeemed to serve the Good. Or it can be read in a much more ambiguous way. With music we cannot ever be sure. In so far as it externalizes our inner passion music is potentially always a threat.’ — SLAVOJ ŽIŽEK

0-12 Y

SUN 20/01 15:00 MATINEE KADEE: WORKSHOP FOR KIDS While you attend the Sunday matinee performance, your children get to enjoy a creative workshop. Meanwhile, the little ones have fun in the playroom. > p. 132

NL FR EN

#bignames #energizeme #ilovemusic

68 Â© HERMAN SORGELOOS

ROSAS & TG STANBE Quartett

Een salon voor de Franse Revolutie, een bunker na de Derde Wereldoorlog. Terwijl de wereld op het punt staat in te storten, voeren een man en een vrouw een vlijmscherpe dialoog – gebaseerd op een bijtende tekst van Heiner Müller. De confrontatie tussen de twee is ook een confrontatie tussen de macht van woorden en de dreiging van beweging. Welke verschijningsvormen kan communicatie aannemen? Frank Vercruyssen van tg STAN en Cynthia Loemij van Rosas delen de scène en graven naar de essentie van de relatie tussen woord en beweging. Zij maakten Quartett in 1999 samen met Jolente en Anne Teresa De Keersmaker, op de gelijknamige tekst van Müller uit 1980. De Duitse theatermaker – die zich op zijn beurt liet inspireren door Les liaisons dangereuses (1782) van Choderlos de Laclos – verweefde thema’s als de inherente wreedheid van de mens en de manier waarop relaties doorgaans uitlopen in het verslaan van ‘de ander’, tot een krachtige dialoog. Na 20 jaar opnieuw te zien in het Kaaitheater!

theatre/dance

A salon before the French Revolution, a bunker after the Third World War. As the world stands on the verge of collapse, a man and a woman exchange a razor-sharp dialogue based on a caustic text by Heiner Müller. The confrontation between the two is also a confrontation between the power of words and the threat of movement. What forms might communication take? Frank Vercruyssen from tg STAN and Cynthia Loemij from Rosas share the stage and explore the essence of the relationship between words and movement. They created Quartett in 1999 with Jolente and Anne Teresa De Keersmaker, set to a text of the same name that Müller wrote in 1980. The German playwright, inspired by Les liaisons dangereuses (1782) by Choderlos de Laclos, wrote a powerful dialogue combining themes such as the inherent cruelty of human beings and the ways in which relationships often end in defeating ‘the other’. Again at Kaaitheater after 20 years!

Un salon avant la Révolution française, un bunker après la Troisième guerre mondiale. Dans un monde sur le point de s’effondrer, un homme et une femme mènent un dialogue à bâtons rompus, inspiré d’un texte mordant de Heiner Müller. L’affrontement entre les deux est aussi celui du pouvoir des mots et la menace du mouvement. Quelles apparences peut adopter la communication ? Frank Vercruyssen de tg STAN et Cynthia Loemij de Rosas partagent la scène en quête de la quintessence du rapport entre parole et mouvement. Créé en 1999 avec Jolente et Anne Teresa De Keersmaker, d’après le texte éponyme de Heiner Müller (1980) lui-même inspiré des Liaisons dangereuses (1782) de Choderlos de Laclos, ce dialogue puissant de l’auteur dramatique et metteur en scène allemand entrelace des thèmes comme la cruauté inhérente de l’homme et la manière dont les relations s’achèvent en général par la défaite de « l’autre ». À (re)voir vingt ans plus tard au Kaaitheater !

PRESENTED BY KAAITHEATER, ROSAS & DE MUNT/LA MONNAIE

#bignames #madeinbxl #repertoire

LIGIA LEWISDO/US Sorrow Swag

Sorrow Swag is het eerste deel van Ligia Lewis’ triptiek rond affect en belichaming, rond ras en representatie. Elk deel creëerde ze rond een kleur die een gemoedstoestand representeert. Dit eerste deel, in blauw, staat in het teken van droefheid. Op meticuleuze wijze schept Lewis een hybride lichaam op scène, dat zich in een constante staat van flux bevindt. Ze ontwikkelde een bewegingstaal met als krachtlijnen de acteertechnieken van Stanislavski en aspecten uit Authentic Movement – een improvisatietechniek uit de jaren 50 –, om zo tot een intense belichaming te komen. Samuel Becketts Not I en Jean Anouilhs Antigone zijn belangrijke inspiratiebronnen. Naar het einde toe transformeert het lichaam tot niets meer dan een mond en een onverbiddelijke schreeuw: een letterlijke verwijzing naar Not I. Via dit onstabiele personage onderzoekt Lewis in dit werk kwesties als ras, auteurschap, gender en rouw. • De Dominicaans-Amerikaanse choreografe Ligia Lewis was afgelopen seizoen tijdens WoWmen18 te gast met het tweede deel van deze triptiek, minor matter. Sorrow Swag est le premier volet du triptyque de Ligia Lewis autour de l’affect et de l’incarnation, de la race et de la représentation. Elle a conçu chaque volet autour d’une couleur qui représente un état d’âme. Cette première partie en bleu se développe entièrement par le biais du langage de la tristesse. Sur scène, Lewis crée de façon méticuleuse un corps hybride en état de flux constant. Elle a développé une pratique chorégraphique dont les lignes de force s’appuient sur les techniques de jeu de Stanislavski et des aspects du Mouvement Authentique – une technique d’improvisation développée dans les années 1950 – pour parvenir à une incarnation intense. Not I de Samuel Beckett et Antigone de Jean Anouilh constituent des sources d’inspiration importantes. Vers la fin, ce corps se transforme et se réduit uniquement à une bouche et à un cri implacable : une référence littérale à Not I. Par le biais de ce personnage instable, Lewis analyse des considérations sur la race, la paternité d’une œuvre, le genre et le deuil. • La chorégraphe américano-dominicaine Ligia Lewis était précédemment à l’affiche du Kaaitheater avec le deuxième volet de ce triptyque, minor matter, qu’on a pu voir durant WoWmen18.

dance

Sorrow Swag is the first part of Ligia Lewis’ triptych that deals with affect and embodiment, as well as race and representation. Each part has been created using a colour that represents a mood. This first instalment, in blue, is defined entirely by the language of sadness. Lewis meticulously creates a hybrid body that is in constant flux. She has developed a choreographic practice outlined on the basis of Stanislavski’s acting techniques and aspects of Authentic Movement to attain an intense state of embodiment. Samuel Becketts Not I and Jean Anouilh’s Antigone serve as the backbone to this work. Towards the end, the body transforms into nothing more than a mouth and an unrelenting scream, a literal reference to Not I. Through this unstable figure, Lewis explores questions of race, authorship, gender, and grief. • The Dominican-American choreographer Ligia Lewis previously presented the second part of this triptych, minor matter, at Kaaitheater as part of WoWmen18.

+ 7 PM TALK JULIAN WARNER On Racial Authenticity FRI 25/01 > P. VII

#daredevil #tender #visual

belgian premiere

Â© DIETER HARTWIG

72 Â© MAARTEN VANDEN ABEELE

JAN LAUWERS & NEEDCOMPANYBE Begin the Beguine

theatre

‘If the dark is nothing but the absence of light, love is at least a crack of the door.’ – JOHN CASSAVETES

Een appartement aan het einde van een kustweg, met zicht op zee ondanks de verduisterde ramen. Twee mannen – beiden op één of andere manier gevangen, in hun vriendschap en in hun leven – zijn zonet ingetrokken. Ze willen zich voor een laatste keer goed laten gaan en bestellen prostitués en showgirls in hun donkere slaapkamer. Ze wachten en filosoferen. De ene is uit op seks, de andere zoekt de ongrijpbare liefde. Begin the Beguine is de laatste tekst die de legendarische cineast John Cassavetes (A Woman Under the Influence, Faces, Husbands) schreef. De gitzwarte allegorie over liefde en dood – genoemd naar het gelijknamige nummer van Cole Porter – lag meer dan 25 jaar in een kast bij de erven van Cassavetes. Totdat de Duitse uitgever S. Fischer Verlag aan Jan Lauwers vroeg de enscenering van dit meesterwerk op zich te nemen. Hij creëerde een eerste versie in 2014 in Wenen. Nu volgt een tweede: acteurs Gonzalo Cunill en Juan Navarro gaan de confrontatie aan met Romy Louise Lauwers en Inge Van Bruystegem. Un appartement au bout d’un sentier qui donne sur la mer. La mer qu’on aperçoit à travers les fenêtres pourtant obscurcies. Deux hommes – tous deux en quelque sorte prisonniers de leur amitié et de leur vie – viennent de s’y installer. Ils souhaitent se laisser aller une dernière fois et font venir des femmes dans leur chambre à coucher sombre. Ils attendent et philosophent. L’un aspire à des relations sexuelles, l’autre à l’amour insaisissable. Begin the Beguine est le dernier texte qu’ait écrit le cinéaste culte John Cassavetes (A Woman Under the Influence, Faces, Husbands). Cette allégorie d’une noirceur absolue sur l’amour et la mort – intitulé d’après le morceau éponyme de Cole Porter – est restée plus de 25 ans au fond d’un tiroir des ayants droit de Cassavetes. Jusqu’à ce que la maison d’édition allemande S. Fischer Verlag a invité Jan Lauwers à assurer la mise en scène de ce chef-d’œuvre. Il a créé une première version en 2017 à Vienne. À présent suit une seconde version : les comédiens Gonzalo Cunill et Juan Navarro affrontent Romy Louise Lauwers et Inge Van Bruystegem.

An apartment at the end of a coastal road, with a view of the sea despite the boarded windows. Two men – both imprisoned in one way or another, in their friendship and in their lives – have just moved in. They want to live it up one last time and order women from their dark bedroom. They wait and philosophize. One is out for sex, the other is looking for ever-ungraspable love. Begin the Beguine is the last text that the legendary filmmaker John Cassavetes (A Woman Under the Influence, Faces, Husbands) ever wrote. The jet-black allegory about love and death – named after Cole Porter’s song of the same name – was kept in a cupboard for 25 years by Cassavetes’ heirs. Until the German publisher S. Fischer Verlag asked Jan Lauwers to take on the staging of the masterpiece. He created the first version in 2014 in Vienna. This is the second: actors Gonzalo Cunill and Juan Navarro collide with Romy Louise Lauwers and Inge Van Bruystegem.

#bignames #energizeme #madeinbxl

TUE 29, WED 30/01 20:30

belgian premiere

BENJAMIN VERDONCK/TONEELHUISBE AREN

theatre

‘Kan ik door mijn atelier lopen en dingen plukken? Een stoel die meedeed in mijn eerste voorstelling, een verzameling lekke voetballen, een vos uit karton. Zou ik die dingen zo naast elkaar kunnen leggen dat ze een nieuw verhaal vertellen? stoel voetbal vosje vosje voetbal stoel vosje stoel vosje voetbal vosje vosje’ Een arenlezer loopt achter de maaiers aan en raapt de aren die op het veld zijn gevallen alsnog op. Bij het maken van een werk blijven er veel ideeën liggen in het atelier. In AREN (wat ook ‘oogst’ betekent en ‘opbrengst’) neemt Benjamin Verdonck je mee op tocht langs onuitgevoerde of groeiende werkstukken uit zijn atelier. Het ontwerp voor een tunnel vanuit de Nationale Bank naar de bloemenwinkel aan de overkant, een toverdoos, een verzameling ongebruikte consumptiebonnen, een nieuw ei van Fabergé, een collectie rattenvallen die het niet doen. Verwacht je aan een parcours langs installaties, een wunderkammer en een miniatuurtheater. • Benjamin Verdonck is all round kunstenaar. Hij maakt beeldend werk en theater – poëtisch, lichtvoetig en beklijvend – zowel in de zaal als daarbuiten. In het Kaaitheater speelde hij eerder We don’t speak to be understood (samen met Pieter Ampe) en vorig seizoen ook Het houten ezeltje en Liedje voor Gigi. Un glaneur suit les moissonneurs et ramasse les épis tombés ou restés dans le champ. En réalisant des œuvres, beaucoup d’idées restent traîner à l’atelier. Dans AREN, Benjamin Verdonck nous emmène le long d’œuvres jamais réalisées ou en devenir dans son atelier. Attendez-vous à un parcours le long d’installations, de cabinets de curiosités et d’un théâtre miniature. A gleaner walks behind the harvesters and picks up the ears of grain that were left on the field. In AREN, Benjamin Verdonck takes you on a journey to the unproduced or incomplete works in his studio. You can expect to see installations, a cabinet of curiosities, and a miniature theatre. #tender #visual

THU 31/01, FRI 1, SAT 2/02 20:30 KAAISTUDIO’S | DUTCH | € 16/12/10

VAN & MET Benjamin Verdonck | PRODUCTIE Toneelhuis

February

76 Â© PIERRE RICCI

NOÉ SOULIERFR The Waves

dance/music

« Le geste, l’acte le plus simple reste enfermé comme dans mille vases clos dont chacun serait rempli de choses d’une couleur, d’une odeur, d’une température absolument différentes. » — MARCEL PROUST, Le Temps retrouvé De Franse choreograaf en filosoof Noé Soulier is ervan overtuigd dat kijken naar dans even creatief is als het dansen zelf. Om deze fysieke respons bij de toeschouwer te prikkelen, zet hij praktische handelingen – zoals slaan, gooien, grijpen – om in onafgewerkte, afgebroken bewegingen. Tijdens een voortdurend veranderende bewegingspuzzel componeert Soulier ritme zoals je beweging zou schrijven. In deze nieuwste creatie voert hij naast zeven dansers ook twee percussionisten op: Tom De Cock en Gerrit Nulens van het Ictus-ensemble. De drumgeluiden voegen komma’s en punten toe, punctueren of pauzeren een bewegingsreeks, of laten een actie opnieuw beginnen. Met The Waves waagt hij zich op de grens van een uiterst precies dansschriftuur en pure improvisatie! • Noé Soulier studeerde dans bij PARTS en filosofie aan de Sorbonne in Parijs. De afgelopen seizoenen was hij te gast met de solo Movement on Movement en de groepsstukken Removing en Faits et gestes. Tijdens Performatik19, dit seizoen, confronteert hij de zaal met een reeks kunstwerken van het Centre Pompidou. Le chorégraphe et philosophe français Noé Soulier est convaincu que regarder de la danse est aussi créatif que la danse elle-même. Pour stimuler cette réaction physique chez le spectateur, il transforme des gestes pratiques – comme frapper, jeter, saisir – en mouvements inachevés et interrompus. Au cours d’un puzzle gestuel en mutation permanente, Soulier compose du rythme comme on écrirait un mouvement. Dans cette nouvelle création, il fait partager la scène à sept danseurs et deux percussionniste : Tom De Cock et Gerrit Nulens de l’ensemble Ictus. Les percussions ajoutent des virgules et des points, scandent ou suspendent une séquence de mouvements ou relancent l’action. Avec The Waves, Soulier s’aventure à la frontière de l’écriture millimétrée et l’improvisation.

• Noé Soulier a étudié la danse à PARTS à Bruxelles et la philosophie à la Sorbonne à Paris. Les saisons précédentes, il était l’hôte du Kaaitheater avec son solo Movement on Movement et les spectacles de groupe Removing et Faits et gestes. Lors de Performatik19, cette saison, il confrontera la salle à une série d’œuvres d’art du Centre Pompidou. French choreographer and philosopher Noé Soulier is convinced that watching dance is just as creative as dancing itself. To stimulate this physical response in the audience, he transforms practical gestures – like hitting, throwing, and grasping – into unfinished, interrupted movements. In a constantly changing puzzle of movement, Soulier composes rhythm in the way you would write movement. In this latest creation, he presents seven dancers and two percussionists: Tom De Cock and Gerrit Nulens from the Ictus-ensemble. The drum sounds add commas and full stops, punctuating or pausing a series of movements, or initiate new actions. In The Waves, Soulier explores the intersection of extremely precise dance writing and pure improvisation! • Noé Soulier studied dance at PARTS and philosophy at the Sorbonne in Paris. Over the last few seasons, he has presented the solo Movement on Movement and the group pieces Removing and Faits et gestes. During Performatik19, this season, he is confronting the theatre hall with a series of artworks from the Centre Pompidou.

#ilovemusic #tender #visual

FRI 1, SAT 2/02 20:30

kaaitheater co-production

KAAITHEATER | € 18/14/10

CHOREOGRAPHY Noé Soulier | DANCED BY Lucas Bassereau, Yumiko Funaya, Anna Massoni, Norbert Pape, Nans Pierson, Noé Soulier | MUSIC Tom de Cock (Ictus), Noé Soulier

CULLBERG BALLETSE & DEBORAH HAYUS Figure a Sea Een golvende constellatie van lichamen deint onophoudelijk. De choreografie voor 21 dansers is tegelijk technisch virtuoos en uitgesproken minimalistisch. Laat je meevoeren door Figure a Sea: een zee van mogelijkheden en een meditatie over kijken naar muziek, naar vluchtigheden, naar synchrone en onverwachte momenten. Dansicoon Deborah Hay daagt de intelligentie, schoonheid én humor van de Cullbergdansers uit. Het resultaat is 60 minuten sublieme puurheid, schoonheid en lichamelijkheid. • Figure a Sea is een ontmoeting tussen Cullberg Ballet – het voormalige klassieke ballet van Stockholm en nu het belangrijkste hedendaagse dansgezelschap in Zweden – en twee pioniers uit de kunstwereld. Deborah Hay, die de postmoderne dans van de jaren 60 mee bepaalde, tekent voor de choreografie. Ze heeft haar wortels in het experimentele Judson Dance Theatre en was één van de eersten om alledaagse bewegingen te introduceren in dans. De Amerikaanse componiste en muzikante Laurie Anderson (O Superman) creëert een soundscape. Ze begon haar carrière als beeldhouwer en performancekunstenaar en ontpopte zich tot een grote vernieuwer binnen de elektronische muziek. Cullberg Ballet stond al eerder in het Kaaitheater met Plateau Effect. Une constellation ondoyante de corps remue en permanence. Laissez-vous emporter par Figure a Sea : une mer de possibilités et une méditation sur le fait de regarder de la musique, des moments fugaces, synchrones et inattendus. La chorégraphie pour 21 danseurs est à la fois virtuose sur le plan technique et résolument minimaliste. L’icône de la danse, Deborah Hay, lance un défi à l’intelligence, la beauté et l’humour des danseurs du Cullberg Ballet. Le résultat ? Une heure de sublimes pureté, beauté et corporalité.

dance

• Figure a Sea est une rencontre entre le Cullberg Ballet – l’ancien ballet classique de Stockholm et aujourd’hui la plus éminente compagnie de danse contemporaine du pays – et deux pionnières du monde de l’art. Deborah Hay, qui a contribué à définir la danse post-moderne dans les années 60, assure la chorégraphie. Son travail tire son origine du contexte expérimental du Judson Dance Theatre et elle fut l’une des premières à introduire des gestes du quotidien dans la danse. Laurie Anderson, la musicienne et compositrice états-unienne (O Superman) crée le paysage sonore. Elle a entamé sa carrière en tant que sculptrice et artiste de la performance, pour ensuite se révéler comme grande novatrice de la musique électronique. Le Cullberg Ballet était précédemment au programme du Kaaitheater avec le spectacle Plateau Effect. A fluctuating constellation of bodies heaves incessantly. Be swept away by Figure a Sea: a sea of possibilities and a meditation about looking at music, at volatility, at synchronous and unexpected moments. The choreography for 21 dancers is both technically immaculate and distinctly minimalist. Dance icon DeborahHay challenges the intelligence, beauty, and humour of the Cullberg dancers. The result is 60 minutes of sublime purity, beauty, and physicality. • Figure a Sea is an encounter between Cullberg Ballet – the former classical ballet of Stockholm and now the most important contemporary dance company in Sweden – and two pioneers from the art world. Deborah Hay, who was one of the founders of post-modern dance in the 1960s, provided the choreography. She started out with the experimental Judson Dance Theatre and she was one of the first to introduce everyday movements in dance. The American composer and musician Laurie Anderson (O Superman) has created a soundscape. She started her career as a sculptor and performance artist, and she has been one of the great innovators in electronic music. Cullberg Ballet has performed at Kaaitheater before with Plateau Effect.

#bignames #ilovemusic #visual

‘Impressive is an understatement.’ — EXPRESSEN ‘This sublime new dance work embraces wonder.’ — THE NEW YORK TIMES

‘So young, so fresh, so awake.’

— BERLINER ZEITUNG

80 Â© ELS DIETVORST

ELS DIETVORSTBE/IR MEMENTO MORI! IROM OTNEMEM

Na een reeks ontmoetingen met de Brusselse dakloze ‘ACM’, schreef Els Dietvorst drie jaar geleden de monoloog Ik ga naar mijn kippen. De tekst is een vervolg op de documentaire-trilogie die ze maakte rond het leven van deze filosoof-zwerver en zijn strijd om een waardig bestaan. Toen Dietvorst twee jaar later aan één van haar Skull-sculpturen werkte voor de Biënnale van Moskou, lag haar broer op sterven. Ook deze ervaring bracht haar tot het schrijven van een monoloog: Drijfhout. In MEMENTO MORI! brengt Dietvorst beide teksten samen. De eerste wordt gespeeld door Dirk Roofthooft, één van Vlaanderens meest iconische acteurs, de tweede door de jonge Brusselse actrice Aurelie Di Marino. Verwacht je aan een theateravond over fragiliteit en vergankelijkheid, maar ook over universele thema’s als individualisering, globalisering, de relatie mens-natuur, en migratie. • Documentairemaakster en beeldend kunstenaar Els Dietvorst was de afgelopen jaren te gast tijdens verschillende edities van het Burning Ice-festival. Haar twee recentste films gingen in het Kaaitheater in première: The Rabbit and the Teasel en I watched the white dogs of the dawn: deel 1 en 2 van haar triptiek over de mensnatuur-relatie en onze voedselketen.

theatre

In MEMENTO MORI!, documentary filmmaker and visual artist Els Dietvorst brings two texts together. The first is performed by Dirk Roofthooft, one of Flanders’ most iconic actors, the second is performed by the Brussels-based actress Aurelie Di Marino. You can expect a theatre evening about fragility and transience, but also about universal themes like individualization, globalization, the relationship between humanity and nature, and migration.

Dans MEMENTO MORI!, la documentariste et plasticienne Els Dietvorst réunit deux textes. Le premier est interprété par Dirk Roofthooft, l’un des acteurs flamands les plus iconiques, le second, par la jeune actrice bruxelloise Aurelie Di Marino. Attendez-vous à une soirée sur la vulnérabilité et la fugacité, mais aussi sur des thèmes universels comme l’individualisation, la mondialisation, la relation entre l’homme et la nature et la migration.

#bignames #society #tender

THU 21, FRI 22, SAT 23/02 20:30

kaaitheater co-production

premiere

CO-FUNDED BY THE CREATIVE EUROPE PROGRAMME OF THE EUROPEAN UNION

PHILIPPE QUESNEFR Crash Park La vie d’une île Een lijnvliegtuig boven de oceaan. Wanneer onverwacht storm uitbreekt, ontstaat er al snel paniek. Met een vernuftige scenografie trekt Philippe Quesne je mee het vliegtuig in, waar de inzittenden vrezen voor hun leven. Na de onvermijdelijke crash op een verlaten eiland moet de groep overlevenden contact zien te maken met de buitenwereld. Het idee van het eiland als plek van oneindige mogelijkheden vormt sinds heugenis een bron van inspiratie voor schrijvers en kunstenaars. Het kan een plek van heldendichten zijn, of van beproevingen. Van utopie, distopie, of iets daartussenin. Welke transformaties ondergaan mensen wanneer ze samen in een sociaal isolement terechtkomen? Met Crash Park creëert Philippe Quesne zijn eigen kleurrijke Robinsonade, vol wonderlijke wezens. Hij vindt inspiratie bij talrijke mythes en verhalen, van Homeros’ Odyssee tot de fantasieën van Jules Vernes. Zullen de personages – al zingend en musicerend – het eiland tot hun banningsoord maken, of er de utopie tegenkomen? • Het uitgesproken beeldende werk van theatermaker Philippe Quesne staat wereldwijd geprogrammeerd, van New York tot Hong Kong. Hij is een vaste gast in het Kaaitheater, waar hij o.a. al L’Effet de Serge, La Mélancolie des Dragons, La nuit des taupes en (tijdens Performatik17) Caspar Western Friedrich toonde. Un avion de ligne au-dessus de l’océan. Une tempête imprévue se déclenche, provoquant la panique. La scénographie ingénieuse de Philippe Quesne nous entraîne dans l’avion dont les passagers craignent pour leur vie. Après l’inévitable crash sur une île déserte, le groupe de survivants cherche à établir le contact avec le monde extérieur. L’idée de l’île comme espace de tous les possibles constitue depuis la nuit des temps une source d’inspiration pour les écrivains et les artistes. Elle peut être le théâtre d’épopées ou de mises à l’épreuve. D’utopies ou de dystopies, ou de circonstances intermédiaires. Quelles transformations subissent des personnes qui se retrouvent ensemble en situation d’isolement social ?

theatre

Avec Crash Park, Philippe Quesne crée sa propre robinsonnade haute en couleur, peuplée de créatures surprenantes. Il s’inspire de multiples mythes et légendes, de l’Odyssée d’Homère aux fantasmes de Jules Verne. Les personnages vont-ils faire de leur île – en chantant et jouant de la musique – leur lieu d’exil ou y rencontrer l’utopie ? • L’œuvre résolument visuelle de Philippe Quesne est à l’affiche de théâtres aux quatre coins du monde, de New York à Hong Kong. Hôte régulier du Kaaitheater, il y a présenté, entre autres, L’Effet de Serge, La Mélancolie des Dragons, La nuit des taupes et (lors de Performatik17) Caspar Western Friedrich. An airliner above the ocean. When an unexpected storm breaks out, panic quickly ensues. With ingenious staging, Philippe Quesne takes you onto the plane, on which the passengers fear for their lives. After the inevitable crash on a deserted island, the group of survivors have to try and make contact with the outside world. The idea of an island as a place of infinite possibilities has always been a source of inspiration for writers and artists. It can be a place of heroism or of tribulation; of utopia, dystopia, or something in between. What are the transformations that people undergo when they find themselves in social isolation? In Crash Park, Philippe Quesne has created his own colourful Robinsonade, full of wondrous creatures. He is inspired by numerous myths and stories, from Homer’s Odyssey to the fantasies of Jules Verne. Will the characters – while singing and playing music – turn the island into a place of exile, or will they encounter a utopia? • Philippe Quesne’s distinctly visual work is performed in theatres across the world, from New York to Hong Kong. He is a regular guest at Kaaitheater, where he has presented L’Effet de Serge, La Mélancolie des Dragons, La nuit des taupes, and (during Performatik17) Caspar Western Friedrich.

#bignames #energizeme #visual

FRI 22, SAT 23/02 20:30

belgian premiere

KAAITHEATER | € 22/18/10 CONCEPTION, MISE-EN-SCÈNE & SCENOGRAPHY Philippe Quesne | WITH Gaëtan Vourc’h, Isabelle Angotti, Sébastien Jacobs, Léo Gobin, Thomas Suire, Jean-Charles Dumay | COSTUMES Corine Petitpierre | GENERAL DIRECTION Marc Chevillon | TECHNICAL DIRECTION Joachim Fosset | SOUND DESIGN Samuel Gutman | LIGHT DESIGN Thomas Laigle | STAGE DESIGN & ACCESSORIES Ateliers NanterreAmandiers (Élodie Dauguet, Marie Maresca, Yvan Assael, Jérôme Chrétien) | PRODUCTION Nanterre-Amandiers | CO-PRODUCTION Théâtre National de Bretagne, HAU, Münchner Kammerspiele, Onassis Cultural

Center | SUPPORT the Fondation d’entreprise Hermès, as part of New Settings

Â© DR

MARC VANRUNXT / KUNST/WERKBE & BAHAR TEMIZTR/FR White on White

dance

De quels mouvements ou fragments de mouvement se souvient un danseur après des années d’entraînement et d’expérience scénique ? Dans la première partie de son solo pour la danseuse Bahar Temiz, Vanrunxt étudie la force et la possible signification du mouvement à travers le souvenir. Dans la seconde partie, Temiz se bat contre un « disco-drone » qui fonctionne au ralenti : une scène comme un long éclair qui perdure indéfiniment. Dans un costume monumental du styliste Jean-Paul Lespagnard, elle change en permanence de forme, tandis qu’en toile de fond défilent des images d’archives de Bahar Temiz et de Marc Vanrunxt retravaillées par l’artiste anversoise Anne-Mie Van Kerckhoven. Le résultat est aussi bien une expérience performative totale qu’un exercice de concentration et d’apaisement. • Marc Vanrunxt a réalisé plusieurs solos pour des danseurs exceptionnels, comme Marie De Corte, Rob Fordeyn et Igor Shyshko. Il a rencontré la danseuse et chorégraphe turque Bahar Temiz en 2014 lors d’un atelier de Platform 0090 à Istanbul.

Welke bewegingen of bewegingsfragmenten herinnert een danser zich na jarenlange training en podiumervaring? In het eerste deel van deze solo voor danseres Bahar Temiz onderzoekt Vanrunxt de kracht en de mogelijke betekenis van beweging via de herinnering. In het tweede deel vecht Bahar Temiz tegen een vertraagde ‘disco-drone’: een scène als één lichtflits die duurt en blijft duren. In een monumentaal kostuum van modeontwerper Jean-Paul Lespagnard verandert ze voortdurend van vorm, terwijl op de achtergrond beelden voorbij glijden uit het archief van Bahar Temiz en Vanrunxt, bewerkt door de Antwerpse kunstenares Anne-Mie Van Kerckhoven. Het resultaat is zowel een performatieve totaalervaring als een oefening in concentratie en verstilling. • Marc Vanrunxt maakte al vaker solo’s voor bijzondere dansers, zoals Marie De Corte, Rob Fordeyn en Igor Shyshko. Hij ontmoette de Turkse danseres en choreografe Bahar Temiz in 2014 tijdens een workshop van Platform 0090 in Istanbul.

Which movements or fragments of movements does a dancer remember after years of training and performance experience? In the first part of this solo for dancer Bahar Temiz, Vanrunxt explores the power and the possible significance of movement through memory. In the second part, Bahar Temiz fights a decelerated ‘disco-drone’: a scene in one flash of light that does not stop. In a monumental costume by fashion designer Jean-Paul Lespagnard, her shape constantly shifts, while in the background we see images from Bahar’s and Vanrunxt’s archive that have been adapted by the Antwerp-based artist Anne-Mie Van Kerckhoven. The result is both a performative total experience and an exercise in concentration and serenity. • Marc Vanrunxt has made several solos for exceptional dancers, such as Marie De Corte, Rob Fordeyn and Igor Shyshko. He met the Turkish dancer and choreographer Bahar Temiz in 2014 during a workshop by Platform 0090 in Istanbul.

‘Uit dit werk spreekt een ongenaakbare, onwerkelijke kracht, die soms op de rand van het onverdraaglijke balanceert.’ — DE THEATERKRANT #daredevil #visual

MARC VANRUNXT / KUNST/WERK & JAN MARTENS/GRIPBE lostmovements

dance

Les chemins artistiques de Marc Vanrunxt et de Jan Martens se sont déjà régulièrement croisés et se rencontrent à présent dans un solo pour Jan Martens. Vanrunxt a fait partie de cette vague innovante de la danse au début des années 80 en Flandre. Quelques générations plus tard, Jan Martens assure avec verve la relève et la poursuite de cette vague. Dans lostmovements, ils partent en quête de mouvements perdus et oubliés. Ou s’agit-il plutôt d’archiver des mouvements à venir, de mouvements négligés, de nouvelles intentions et ambitions pour (l’avenir de) la danse ? On aurait tout aussi bien pu y voir un prélude au passé de la danse, de ses mouvements, motifs et motivations. • Au cours des vingt dernières années, Marc Vanrunxt a développé une œuvre intègre. Discografie, ZEIT et Extraction, entre autres, étaient précédemment au programme du Kaaitheater. Jan Martens a réalisé, entre autres, The Dog Days Are Over et Sweat Baby Sweat, tous deux présentés au Theaterfestival.

De artistieke wegen van Marc Vanrunxt en Jan Martens kruisten elkaar al geregeld en komen nu samen in een solo voor Jan Martens. Vanrunxt was erbij in de vroege jaren 80, bij het begin van de vernieuwende dansgolf in Vlaanderen. Jan Martens zorgt, een paar generaties verder, met verve voor de opvolging en verderzetting van deze golf. In lostmovements gaan ze op zoek naar verloren en vergeten bewegingen. Of is het eerder een archivering van toekomstige bewegingen, vergeten bewegingen, nieuwe intenties en ambities voor de (dans)toekomst? Net zo goed kun je er een prelude in zien op het verleden van dans, dansbewegingen, motieven en motivaties. • In de voorbije twintig jaar ontwikkelde Marc Vanrunxt een integer oeuvre. O.a. Discografie, ZEIT en Extraction stonden in het Kaaitheaterprogramma. Jan Martens maakte o.m. The Dog Days Are Over en Sweat Baby Sweat, allebei ooit te zien op Het Theaterfestival.

The artistic paths of Marc Vanrunxt and Jan Martens have crossed several times, and they are now coalescing in a solo for Jan Martens. Vanrunxt was there in the early eighties, at the cradle of the innovative dance wave in Flanders. A few generations later, Jan Martens is adding great verve to the succession and continuation of this wave. In lostmovements, they explore lost and forgotten movements. Or is it rather a compilation of future movements, forgotten movements, new intentions and ambitions for the future (of dance)? You could just as well interpret it as a prelude to dance’s past, dance movements, motifs and motivations. • Over the last twenty years, Marc Vanrunxt has developed an impressive oeuvre. His Discografie, ZEIT and Extraction were performed at Kaaitheater. Jan Martens has presented The Dog Days Are Over and Sweat Baby Sweat, which were both staged during The Theatre Festival.

#newarrivals #nxtgen

MOUSSEM CITIES: DAMASCUS 7 > 16/02/2019

MOUSSEM CITIES 2019 laat de urgente stem horen van kunstenaars uit Damascus, Syrië en de Syrische diaspora – om verhalen en sporen niet verloren te laten gaan in het geweld. De actualiteit geeft een onvermijdelijke lading aan deze editie. Het festival zal dan ook ruimte bieden aan Syrische kunstenaars en curatoren om het programma mee vorm te geven, zodat hun werk en engagement een juiste context krijgt. MOUSSEM CITIES kiest niet voor Damascus vanuit een nostalgisch perspectief. Wel ziet het Damascus als een concept en een mentaal venster dat de artistieke scene van een regio en de makers uit de diaspora onder de aandacht brengt. Want de stad is een plek waar mensen verbindingen leggen met elkaar, en waar artiesten in de eerste plaats burgers zijn die een samenleving mee vormgeven. MOUSSEM CITIES 2019 fait entendre la voix pressante d’artistes de Damas en Syrie et de la diaspora syrienne afin que les récits et traces ne se perdent pas dans la violence. L’actualité confère inévitablement une charge à cette édition. Le festival invitera aussi des artistes plasticiens et des commissaires d’expositions syriens à composer le programme pour que leur travail et leur engagement bénéficient d’un contexte adéquat.

MOUSSEM CITIES ne choisit pas Damas à partir d’une perspective nostalgique, mais voit cette ville comme un concept et une fenêtre mentale qui braquent les projecteurs sur la scène artistique d’une région et sur des créateurs de la diaspora. Car la ville est un lieu où les gens établissent des liens les uns les autres et où les artistes sont en premier lieu des citoyens qui contribuent à donner corps à une société. MOUSSEM CITIES 2019 gives the floor to the exigent voivces of artists from Damascus, Syria and the Syrian diaspora to ensure that stories and traditions are not lost amidst the violence. Current affairs inevitably imbue this edition with a weightiness. The festival is thus also offering Syrian artists and curators the opportunity to shape the programme so that their work and commitment is situated in the correct context. MOUSSEM CITIES has not opted for Damascus out of a sense of nostalgia. It sees Damascus as a concept and a mental window through which to focus attention on the artistic scene of a region and the creators in the diaspora. The city is a place where people make connections with one another, and where artists are first and foremost citizens who contribute to shaping society.

The programme of MOUSSEM CITIES: DAMASCUS will be announced at the beginning of 2019. Every year, MOUSSEM CITIES showcases a different Arabic metropolis. It presents work by artists from the city and region, and offers insight into the local artistic context and fosters dialogue and exchange with Brussels. Kaaitheater is a structural partner of Moussem Nomadic Arts Centre. During MOUSSEM CITIES, we will be presenting the work of young generations of performing artists. 86

March

88 Â© MICHIEL DEVIJVER

FAUSTIN LINYEKULA/NTGENTCD/BE Eternal Laws of African Dance Histoire(s) du Théâtre II Wat is theater? Wat betekenen emoties en geschiedenis op een podium? En kun je er waarheid aantreffen? In de reeks Histoire(s) du Théâtre benaderen regisseurs en choreografen – van de meest diverse achtergronden – deze vragen vanuit een persoonlijke benadering. In deel 1, La Reprise, zoomde theatermaker Milo Rau in op de manieren waarop je geweld en traumatische gebeurtenissen op het podium kunt tonen. Nu is het de beurt aan Faustin Linyekula. Samen met dansers – waaronder Papy Mbwiti uit de eerste generatie van het Nationale Ballet van Congo – en acteur Oscar Van Rompay – die een deel van het jaar leeft en werkt op zijn plantage in Kenia – zet hij dit onderzoek verder en verbeeldt hij zijn persoonlijke kijk op de geschiedenis van dans en theater in Afrika. In welke mate bepaalt het verleden het heden en zelfs de toekomst? Begeleid door muziek van Ray Lema, daagt hij zo de basistechnieken van ‘echt theater’ uit. • Als danser, choreograaf en theaterregisseur behandelt Faustin Linyekula postkoloniale thema’s, geïnspireerd door de wrede erfenis van oorlog, terreur en een ineenstortende economie in zijn vaderland Congo. Sinds de jaren 90 reizen zijn voorstellingen over de hele wereld. Comment définir le théâtre ? Que signifient les émotions et l’Histoire sur une scène. Peut-on y rencontrer la vérité ? Dans la série Histoire(s) du Théâtre, des metteurs en scène et des chorégraphes aux antécédents les plus variés abordent ces questions à partir d’une approche personnelle. Dans le premier volet, La Reprise, le metteur en scène Milo Rau s’est focalisé sur les manières dont on peut porter à la scène des événements violents et traumatisants. À présent, c’est au tour de Faustin Linyekula. Avec des danseurs – dont Papy Mbwiti de la première génération du Ballet national du Congo et l’acteur Oscar Van Rompay qui vit et travaille une partie de l’année sur sa plantation au Kenya –, il poursuit sa recherche et représente sa vision personnelle de l’histoire de la danse et du théâtre en Afrique. Dans quelle mesure le passé détermine-t-il le présent et même l’avenir ? Accompagné par la musique Ray Lema, il défie les techniques de base du « véritable » théâtre.

theatre/dance

• Danseur, chorégraphe et metteur en scène de théâtre, Faustin Linyekula traite de thèmes postcoloniaux inspirés de l’héritage cruel de la guerre, de la terreur et d’une économie en plein effondrement dans son pays natal, la RDC. Depuis les années 90, il présente ses spectacles dans le monde entier. What is theatre? What do emotions and history signify on the stage? And can you discover truth there? In the series Histoire(s) du Théâtre, directors and choreographers from the most diverse backgrounds address these questions from their own, personal perspectives. In part 1, La Reprise, theatre director Milo Rau focused on the ways in which you can show violence and traumatic experiences on the stage. Now, it’s Faustin Linyekula’s turn. Along with dancers – including Papy Mbwiti from the first generation of the National Ballet of Congo – and Oscar Van Rompay – who spends part of the year living and working on his plantation in Kenya – he is pursuing this research further and showing his personal perspective on the history of dance and theatre in Africa. To what extent does the past define the present and even the future? Accompanied by music by Ray Lema, he challenges the basic techniques of ‘real theatre’. • As a dancer, choreographer, and theatre director, Faustin Linyekula treats post-colonialist themes, inspired by the cruel heritage of war, terror, and the collapsing economy in his native country, Congo. Since the nineties, he has toured the world with his productions.

‘Probably the most important artist on the African continent who is active today.’ — FRIEZE MAGAZINE

+ 7 PM TALK ROLANDO VÁZQUEZ Authenticity, Decoloniality, and the End of the Contemporary SAT 2/03 > P. VII

#challengethesystem #newarrivals

FRI 1, SAT 2/03 20:30 KAAITHEATER | MULTILINGUAL (SURTITLED DUTCH & FRENCH) | € 18/14/10

DIRECTION Faustin Linyekula | PERFORMERS Faustin Linyekula, Oscar Van Rompay, Papy Mbwiti/Papy Ebotani | DRAMATURGY Eva-Maria Bertshy | MUSIC & COMPOSITION Ray Lema | PRODUCTION NTGent

A BIENNALE/FESTIVAL BY KAAITHEATER IN ASSOCIATION WITH KANAL – CENTRE POMPIDOU BEURSSCHOUWBURG WIELS ARGOS BOZAR KAOS LA LOGE WORKSPACEBRUSSELS BOGHOSSIAN FOUNDATION – VILLA EMPAIN CC STROMBEEK CENTRALE FOR CONTEMPORARY ART Q-O2 ZSENNE ARTLAB & OTHERS

The complete programme of this sixth edition will be announced in January 2019. 90

Performatik – de Brusselse biënnale van de performance art – zet de hedendaagse performance art of ‘live art’ in de kijker, samen met heel wat Brusselse partners. Zo krijg je niet alleen via theater en dans een blik op deze kunstvorm, maar ook via de beeldende kunst. Performance floreerde daar al in het verleden, en is opnieuw erg actueel. De vorig jaar overleden kunstenaar Vito Acconci – nog te gast op Performatik09 – beweerde dat performance art slechts een tijdelijke kunstvorm kan zijn in het oeuvre van een artiest. Een moment dat alles door elkaar schudt, als aankondiging van een nieuwe periode. Maar nu op de vorige kunstbiënnale van Venetië drie performancekunstenaars een gouden leeuw ontvingen, nu performance art een vast onderdeel is op kunstbiënnales en -triënnales, nu je in het beeldende kunstonderwijs kan afstuderen in de performance art… blijken de ‘immateriële’ kunstvormen ook in de beeldende kunstwereld een vaste plaats verworven te hebben. Is het een teken des tijds dat levende lichamen steeds meer de musea binnensluipen? Spelen musea handig in op de vraag van de consument naar ervaringen? En gaan de kunstenaars hier gretig in mee, door bijvoorbeeld meteen een podiumversie én een museumversie te creëren? Of zoeken ze naar nieuwe vormen en presentatiewijzen die morrelen aan de codes van zowel kunstwerk, publiek als instituut? Performatik kiest al tien jaar lang resoluut voor het laatste. Want performance art is een kunstvorm die in essentie fragiel is – en moet zijn. In deze zesde editie maakt beeldend kunstenaar Laure Prouvost haar eerste performancewerk voor de theaterzaal, en laat choreograaf Noé Soulier een twintigtal kunstwerken uit de collectie van Centre Pompidou de theaterruimte innemen. Historische backdrop van Performatik19 is de Bauhaus-beweging, die 100 jaar geleden ontstond. Een aantal Bauhauskrachtlijnen zijn immers ook nu erg actueel: vakmanschap versus massaproductie, het statuut van de auteur en het collectief, de kunstacademie als een gemeenschap van artiesten, en kunst dichter bij het dagelijks leven brengen. De relatie tussen mens en ruimte werd binnen Bauhaus de basis voor het ontwikkelen van nieuwe leefwereldmodellen. Die relatie vormt ook het vertrekpunt voor Radouan Mriziga in Kanal – Centre Pompidou, voor Jozef Wouters in Decoratelier en voor Lotte van den Bergs Dying Together.

Performatik – la biennale bruxelloise de l’art de la performance – met en lumière l’art contemporain de la performance ou live art, avec bon nombre de partenaires bruxellois. Ainsi, nous scrutons cette expression artistique non seulement à travers la perspective du théâtre et de la danse, mais aussi à partir des arts plastiques, un domaine dans lequel la performance a fait florès dans le passé et qui la réactualise aujourd’hui. L’artiste Vito Acconci, mort l’année passée – et qui était l’hôte de Performatik09 –, affirmait que l’art de la performance ne peut être qu’une forme d’art provisoire dans l’œuvre d’un artiste. Un moment qui secoue tout, comme l’annonce d’une nouvelle période. Mais à présent que la précédente Biennale de Venise a décerné un lion d’or à trois artistes de la performance, que cet art fait partie intégrante de toutes les biennales et triennales d’art, que l’enseignement supérieur des arts propose un diplôme en art de la performance, les expressions artistiques « immatérielles » s’avèrent avoir acquis une place fixe dans le monde des arts plastiques. Est-ce un signe des temps que des corps vivants s’infiltrent toujours plus souvent dans les musées ? Les musées misent-ils habilement sur la demande des consommateurs de vivre des expériences ? Les artistes y participent-il volontiers, en créant par exemple d’emblée une version scénique et une version muséale ? Ou cherchent-ils de nouvelles formes et de nouveaux modes de présentation qui triturent les codes de l’œuvre d’art, du public et de l’institution ? Depuis dix ans déjà, Performatik choisit résolument cette seconde option. Parce que l’art de la performance est par essence une expression artistique fragile – et doit l’être. Pour cette sixième édition, la plasticienne Laure Prouvost crée sa première performance pour une salle de théâtre et le chorégraphe Noé Soulier fait entrer dans l’espace théâtral une vingtaine d’œuvres de la collection du Centre Pompidou. L’ancrage historique de Performatik19 est le mouvement Bauhaus qui a vu le jour il y a cent ans. Certaines lignes directrices sont d’ailleurs très actuelles : l’artisanat par opposition à la production de masse, le statut de l’auteur et du collectif, l’académie des arts comme communauté d’artistes et le rapprochement de l’art de la vie quotidienne. Dans le Bauhaus, la relation entre l’homme et l’espace constituait la base du développement de nouveaux modèles d’environnement de vie. Cette relation forme aussi le point de départ de Radouan Mriziga à Kanal – Centre Pompidou, de Jozef Wouters à Decoratelier et de Lotte van den Berg pour sa production Dying Together.

Performatik – the Brussels biennale of performance art – turns the spotlight on contemporary performance art or live art in cooperation with a great many Brussels partners. In this way we view this art form not only from the angle of theatre and dance, but also that of visual art, where performance art once flourished and is now coming to the fore once again. Vito Acconci, the artist who had presented work at Performatik09 and who passed away last year, once claimed that performance art can only ever be a temporary art form in an artist’s oeuvre; one moment that shakes everything up as announcement of a new period. But now that three performance artists won golden lions at the last Venice Biennale, now that performance art is a fixture at art biennials and triennials, and now that you can graduate from visual arts programmes as a performance art artist, ‘immaterial’ art forms appear to have acquired a permanent place in the world of visual art. Is it a sign of the times that living bodies increasingly occupy museums? Are museums skilfully responding to consumers’ desire for experiences? And do artists avidly adapt, for example by creating a theatre version and a museum version of their work? Or are they searching for new forms and methods of presentation that tamper with the established codes of artworks, audiences, and institutions? Over the past decade, Performatik has decisively opted for the latter. Performance art is an art form that is essentially fragile – and must be. In this sixth edition, visual artist Laure Prouvost is presenting her first performance work for the stage, and choreographer Noé Soulier confronts the theatre with twenty artworks from the collection of the Centre Pompidou. Historical backdrop of Performatik19 is the Bauhaus movement, which emerged 100 years ago. A number of Bauhaus principles have become deeply relevant again: artisanry versus mass production, the status of the author and the collective, the arts academy as a community of artists, and bringing art closer to everyday life. In the Bauhaus movement, the relationship between bodies and space was foundational to the development of new worldviews. This relationship is also the premise of Radouan Mriziga’s work at Kanal – Centre Pompidou, Jozef Wouters’ work at Decoratelier, and Lotte van den Berg’s Dying Together.

‘They Are Waiting For You presented so many different ways of seeing (and, for that matter, hearing). It appeared the whole theatre was activated in order to fracture the distance between language, object, and experience.’ — VICTORIA BROOKS, EMPAC

« Le spectateur doit lui-même trouver du sens à son environnement et utiliser son imagination. Je joue avec l’idée d’être emporté dans des lieux dont on ne pourra peut-être pas revenir. » — LAURE PROUVOST

LAURE PROUVOSTFR/BE They Are Waiting For You

performance

in collaboration with SAM BELINFANTEGB and PIERRE DROULERSBE

Bijzonder in het werk van beeldend kunstenaar Laure Prouvost is de zoektocht naar polymorfe narratieven. Het zijn verhalen vol onverwachte associaties – verteld vanuit steeds een ander perspectief – met veel ruimte voor toeval en dromen, voor vergissingen en vergetelheid. In haar films doorbreekt ze de tegenstelling tussen feit en fictie, beeld en tekst, machine en mens, scherm en ruimte. Ze creëert tactiele omgevingen en spreekt je rechtstreeks aan, waardoor je sensorieel verwikkeld raakt in haar fantasieën. Dat ze de stap zette naar een eerste werk voor de grote zaal was dan ook evident. Vertrekpunt is haar film Dit Learn (2017), waarin een snelle opeenvolging van dagdagelijkse objecten, beelden en tekst, je aanmoedigt om aan alles nieuwe betekenissen te geven. Verwacht je aan een ‘expanded cinema experience’ waarin opgenomen en live beelden de acties in het theater – dans, muziek, geluid, projectie – verdubbelen. ‘You are to become the seat you are sat on’. • De Franse Laure Prouvost woont in Londen en Antwerpen. Recente solotentoonstellingen had ze o.a. in Walker Art Center (Minneapolis, 2017) en Fahrenheit (Los Angeles, 2016). Ook volgen nog solo’s in Palais de Tokyo (Parijs, 2018), en het M HKA (Antwerpen, 2019). Prouvost maakt deel uit van de Baltic Triennial (Vilnius, 2018). In 2013 won ze de prestigieuze Turner Prize. Ze zal Frankrijk vertegenwoordigen op de Biënnale van Venetië in 2019. L’œuvre de la plasticienne Laure Prouvost a pour particularité la recherche de narrations polymorphes ; des récits remplis d’associations inattendues – toujours racontés à partir d’une perspective différente – avec beaucoup de liberté laissée au hasard et aux rêves, aux erreurs et à l’oubli. Dans ses films, elle brise l’opposition entre fait et fiction, image et texte, machine et être humain, écran et espace. Elle crée des environnements tactiles et s’adresse directement à nous, nous associant ainsi de manière sensorielle à ses fantaisies.

8/02 > 19/05/2019 LAURE PROUVOST MID-CAREER OVERVIEW M HKA ANTWERP

Qu’elle franchisse dès lors le pas vers une première œuvre pour grande salle paraît évident. Le point de départ est son film Dit Learn (2017), dans lequel une succession rapide d’objets du quotidien, d’images et de textes nous stimule à donner de nouvelles significations à tout. Il faut s’attendre à une « expérience de cinéma augmenté » dans laquelle des images filmées et des prises de vue en direct au théâtre – danse, musique, son, projection – se dédoublent. You are to become the seat you are sat on. • La Française Laure Prouvost vit à Londres et à Anvers. Elle a récemment présenté des expositions individuelles, entre autres, au Walker Art Center (Minneapolis, 2017) et à Fahrenheit (Los Angeles, 2016). D’autres expositions individuelles suivront : au Palais de Tokyo (Paris, 2018) et au M HKA (Anvers, 2019). Prouvost participe à la Baltic Triennial (Vilnius, 2018). En 2019, elle représentera la France à la Biennale d’art de Venise. The exceptional quality of visual artist Laure Prouvost’s work is her search for polyphonic narratives. They are stories full of unexpected associations – told from a constantly changing perspective – with plenty of space for coincidence and dreams, for mistakes and forgetfulness. In her films, she negates the opposition between fact and fiction, image and text, human and machine, screen and space. She creates tactile environments and speaks to you directly, enveloping all your senses in her fantasies. It is thus no surprise that she has ventured to make her first work for the main stage. Rooted in her film Dit Learn (2017), in which a quick succession of everyday objects, images and texts encourages you to imbue everything with new meaning. You can expect an ‘expanded cinema experience’ in which recorded and live images duplicate the actions in the theatre – dance, music, sound, projection. ‘You are to become the seat you are sat on’. • The Frenchwoman Laure Prouvost lives in London and Antwerp. She recently held solo exhibitions at Walker Art Center (Minneapolis, 2017) and Fahrenheit (Los Angeles, 2016), among others. Solos are also planned at Palais de Tokyo (Paris, 2018) and the M HKA (Antwerp, 2019). Prouvost is part of the Baltic Triennial (Vilnius, 2018). In 2013, she won the prestigious Turner Prize. In 2019, she will represent France at the Venice Biennale. #daredevil #ilovemusic #visual

WED 13, THU 14/03 21:00

kaaitheater co-production

belgian premiere

KAAITHEATER | € 16/12/10

This performance is a re-interpretation of a theatrical performance work co-commissioned by the Walker Art Centre Minneapolis and EMPAC New York.

RADOUAN MRIZIGAMA/BE 0. KANAL

performance

Hoe kunnen dans en architectuur samen een nieuw soort ruimte creëren? Choreograaf Radouan Mriziga installeert tijdens Performatik19 een residentieproject in KANAL – Centre Pompidou. Met Bauhaus als pedagogisch model, wil hij een hedendaagse leerpraktijk tot stand brengen die het modelleren van ruimte herformuleert. Hij nodigt dansen architectuurstudenten uit om hun kennis en praktijk te delen. Door de vragen die hieruit voortkomen op de omringende werkruimte te projecteren, ontstaat een nieuwe manier om ruimte te denken en te voelen. Hiermee bouwt Mriziga verder op de overtuiging dat we alleen kunnen denken en doen via de combinatie van lichaam, geest en intellect. Kom overdag het werkproces bekijken, of houd de aangekondigde performances in het oog die doorheen de residentie plaatsvinden! Comment la danse et l’architecture peuvent-elles créer ensemble un nouveau type d’espace ? Dans le cadre de Performatik19, le chorégraphe Radouan Mriziga installe un projet de résidence à KANAL – Centre Pompidou. Avec le Bauhaus comme modèle pédagogique, il désire mettre sur pied une pratique contemporaine d’apprentissage qui reformule la modélisation de l’espace. Il invite des étudiants en danse et en architecture à partager leur

connaissance et leur pratique. En projetant les questions qui en découlent sur l’espace de travail environnant, une nouvelle manière de penser et de sentir l’espace émerge. Ainsi Mriziga continue à développer sa conviction que nous pouvons uniquement penser et agir à travers la combinaison du corps, de l’esprit et de l’intellect. Venez observer au cours de la journée le processus de travail ou tenez à l’œil les performances annoncées qui ont lieu tout au long de la résidence ! How can dance and architecture create a new kind of space together? During Performatik19, choreographer Radouan Mriziga will install a residency project at KANAL – Centre Pompidou. Using Bauhaus as a pedagogical model, he seeks to establish a contemporary educational practice that reformulates the models of space. He is inviting dance and architecture students to share their knowledge and practice. Projecting the resulting questions onto the surrounding workspace will create a new way of thinking and feeling space. Mriziga is thus building on his conviction that we can only think and act through a combination of body, mind, and intellect. Come and see the working process during the day or keep an eye on the performance schedule!

PRESENTED BY KAAITHEATER & KANAL – CENTRE POMPIDOU

DATES TBA

#nxtgen #madeinbxl #visual

kaaitheater co-production

KANAL – CENTRE POMPIDOU > AKENKAAI/QUAI DES PÉNICHES, 1000 BXL CONCEPT Radouan Mriziga | WITH Radouan Mriziga, Maïté Jeannolin & students of dance and architecture training | DRAMATURGY Esther Severi (Kaaitheater) | CO-PRODUCTION Kaaitheater & KANAL – Centre Pompidou

artist-in-residence

GLOBE AROMA & DECORATELIER JOZEF WOUTERSBE Passage

performance

‘One day there was suddenly a large banner on the façade of Decoratelier, with a virtual image of the future appearance of the neighbourhood. The studio had been replaced with a big park. That same day, I met a group of people from Globe Aroma and we silently built a space in which I talked about that image on the façade. We made a meeting in the future, in that park that has not yet been built, from where we could make our way back to the present.’ — JOZEF WOUTERS

Dit seizoen werkt Decoratelier Jozef Wouters samen met Open Kunstenhuis Globe Aroma aan Passage. Een groep vrouwen en mannen – bouwers, dichters en dromers – komt wekelijks samen in Decoratelier in Molenbeek. In deze ruimte bouwen ze verhalen, een landschap vol wormgaten naar onvermoede werelden. Cette saison, Decoratelier Jozef Wouters collabore avec la maison ouverte des arts Globe Aroma à Passage. Un groupe de femmes et d’hommes – bâtisseurs, poètes et rêveurs – se réunit chaque semaine à Decoratelier, à Molenbeek. Dans cet espace, ils construisent ensemble des histoires et un paysage truffé de trous de vers qui mènent à des mondes insoupçonnés. This season, Decoratelier Jozef Wouters is collaborating with Open Kunstenhuis Globe Aroma to create Passage. A group of women and men – builders, poets, and dreamers – meet every week at Decoratelier in Molenbeek. In this space, they create stories together, a landscape full of wormholes to imaginary worlds.

#visual #society

DATES TBA

kaaitheater co-production

premiere

DECORATELIER > RUE DE LIVERPOOL 24, 1080 MOLENBEEK PRODUCTION Damaged Goods, Globe Aroma | CO-PRODUCTION Kaaitheater, Netwerk Aalst

THIRD SPACE/LOTTE VAN DEN BERGNL Dying Together

Wat gebeurt er in een vol vliegtuig met mensen die elkaar niet kennen, wanneer duidelijk wordt dat ze gaan neerstorten? Keren de inzittenden in zichzelf of klampen ze zich aan elkaar vast? En hoe verhouden de lichamen zich tot elkaar na de crash? Doet het er dan nog toe wie christelijk, islamitisch of atheïstisch was? ‘De dood verdient onze aandacht, niet onze angst,’ aldus Lotte van den Berg. ‘Met dit werk hoop ik een ruimte te creëren waarin we met elkaar kunnen kijken naar situaties waarin mensen samen sterven. Niet om de horror of het sentiment naar boven te halen maar juist om verstilde aandacht te richten op de relatie die deze mensen in het moment van sterven met elkaar aangaan: gewild of ongewild.’ Tijdens Dying Together neem je deel aan een fysiek uitgevoerde gedachteoefening. In een geleidelijk veranderende constellatie van mensen – en de lichamelijke verhouding tussen hen – ontstaat een veelkleurig pallet van mogelijke relaties. • In haar werk onderzoekt theatermaker Lotte van den Berg de manieren waarop we ons tot elkaar verhouden. De grens tussen wie performer is en wie toeschouwer vervaagt, zoals eerder al in Building Conversation, dat je kon meemaken tijdens Performatik17.

performance

What happens on a fully booked airplane of people who do not know each other when it becomes clear that it is going to crash? Do the passengers become isolated within themselves or do they turn to one another for support? And how do the bodies relate to each other after the crash? Does it matter who was a Christian, Muslim, or atheist? ‘Death deserves our attention, not our fear,’ Lotte van den Berg says. ‘In this work, I hope to create a space in which we as a group can explore situations in which people die together. Not in order to evoke horror or sentimentality, but to focus our concerted attention on the relationships that these people enter into with one another at the moment of their death, whether or not they really want to.’ In Dying Together, you will take part in a physically performed thought experiment. A gradually changing constellation of people – and the physical relationships between them – creates a colourful pallet of possible relationships. • The work of theatre director Lotte van den Berg investigates the ways in which we relate to each other. She blurs the boundary between the performers and the audience, such as in her earlier work Building Conversation, which was presented during Performatik17.

Que se passe-t-il quand, dans un avion rempli de passagers qui ne se connaissent pas, il devient évident que l’appareil va s’écraser ? Les passagers se replient-ils sur eux-mêmes ou s’accrochent-ils les uns aux autres ? Lors de Dying Together, nous participons à un exercice de réflexion exécuté de manière physique. Dans une constellation qui change graduellement, de même que les rapports entre les personnes qui la composent, naît une palette multicolore de relations possibles.

#cometogether #society

SAT 16/03 19:00 + SUN 17/03 15:00

belgian premiere

KAAITHEATER | ENGLISH | ± 3H | € 16/12/10 CONCEPT & DIRECTION Lotte van den Berg | TOGETHER WITH Floor van Leeuwen (performer), Gerindo Kamid Kartadinata (performer), Justyna Wielgus (performer), Matteo Bifulco (performer), Lukas von der Lühe (performer), Polly Lapkovskaya (composition), Breg Horemans (scenography), Vinny Jones (light design), Tobias Staab (dramaturgy) & Salomé Mooij (assistant director) | PRODUCTION Third Space | CO-PRODUCTION Rotterdamse Schouwburg, Schauspielhaus Bochum, Festival BLVRD, Vooruit, BUDA, SoAP, BIT Teatergarasjen, Nanterre-Amandiers | MADE POSSIBLE BY Fonds Podiumkunsten, Amsterdams Fonds voor de Kunst, VSBFonds, Ammodo Fonds & Fonds21

Â© AP PHOTO/AMR NABIL

98 © GIULIO PAOLINI – AVEC L’AIMABLE AUTORISATION DE LA FONDAZIONE GIULIO E ANNA PAOLINI, TURIN

NOÉ SOULIERFR Performing Art

Nu lichamen meer en meer de musea innemen, kiest choreograaf en filosoof Noé Soulier voor een omgekeerde beweging: wat als niet de lichamen maar de kunstwerken zich aanpassen aan een nieuwe ruimte? In Performing Art kijk je naar een twintigtal kunstwerken uit de collectie van het Centre Pompidou. Niet al wandelend door een museum, maar vanop je theaterstoel. De acteurs zijn de technici van het museum, die de kunstwerken volgens een vast protocol uitpakken op de scène. Beïnvloedt het kijken naar de installatie van een kunstwerk de perceptie ervan? Verandert de blik van de toeschouwer handelingen van de technici in een choreografie? Heeft de theatercontext effect op het aura van een kunstwerk? Verschillende media komen aan bod: fotografie, schilderkunst, geluid, video en installaties. Bovendien kiest Soulier voor kunstwerken uit zowel de schone als de toegepaste kunsten om vragen over alledaagse vs. kunstcontext op scherp te stellen. In Performing Art tonen de ‘Performing Arts’ zich niet als ‘kunst van de performance’ maar als ‘performance van de kunst’. À présent que les corps entrent toujours davantage dans les musées, le chorégraphe et philosophe Noé Soulier choisit un mouvement inverse : et si c’était les œuvres d’art qui s’adaptaient à un nouvel espace au lieu des corps ? Dans Performing Art, on regarde une vingtaine d’œuvres d’art de la collection du Centre Pompidou. Non pas en se promenant à travers un musée, mais à partir de son fauteuil de théâtre. Les acteurs sont les techniciens du musée qui déballent les œuvres d’art sur scène selon un protocole défini.

performance

Regarder l’installation d’une œuvre d’art influencet-elle la perception qu’on a de cette œuvre ? Le regard du spectateur transforme-t-il en chorégraphie les gestes pratiques qu’accomplissent les techniciens ? Le dispositif théâtral exerce-t-il un effet sur l’aura d’une œuvre d’art ? Différentes disciplines sont ainsi exposées : photographie, peinture, son, vidéo et installations. Soulier sélectionne en outre des pièces qui relèvent aussi bien des beaux-arts que des arts appliqués pour se focaliser sur des questions concernant le contexte quotidien par opposition au cadre artistique. Performing Art ou une « performance de l’art » au lieu d’un « art de la performance ». Now that bodies are occupying more and more museums, choreographer and philosopher Noé Soulier is presenting an opposite movement: what if instead of bodies, the artworks themselves adapted to a new space? Performing Art presents twenty pieces from the collection of the Centre Pompidou. You do not see them as you walk through a museum, but from your seat in the theatre. The actors are members of the technical staff at the museum, and they unpack the artworks onstage following a strict procedure. How does looking at the installation of an artwork influence your perception of it? Do the technicians’ practical actions change the viewers’ perspective, as if they are watching a choreography? Does the theatrical context affect the aura of an artwork? Various media are used in this production: photography, painting, sound, video, and installations. Furthermore, Soulier has selected both fine and applied arts to address questions about the everyday versus art. In Performing Art, the ‘Performing Arts’ are not manifested as the ‘art of performance’ but as the ‘performance of art’.

#daredevil #visual

FRI 22, SAT 23/03 20:30

kaaitheater co-production

belgian premiere

KAAITHEATER | 1H10 | € 16/12/10 CREATED BY Noé Soulier | PRODUCTION ND Productions, Alma Office/Anne-Lise Gobin | CO-PRODUCTION Kaaitheater, Centre Pompidou, Centre de Développement Chorégraphique Toulouse, CND Centre national de la danse, Les Spectacles vivants – Centre Pompidou, Festival d’Automne à Paris

100 Â© MARC WELLENS

CLAIRE CROIZÉ/ECCEFR/BE & MATTEO FARGIONIT/UK Flowers (we are) Het werk van Claire Croizé is dansant, genereus en steeds gedragen door een grote liefde voor muziek. In Flowers (we are) gaat ze aan de slag met twee van haar favoriete inspiratiebronnen: Bach en Rilke. Ze legt beide grootheden in de handen van Matteo Fargion, de Britse componist en performer die je ongetwijfeld kent van zijn geniale duetten met choreograaf Jonathan Burrows. Fargion en Croizé gaan niet voor slaafse vertolkingen van Bach en Rilke, maar kiezen voor een speelse, enigszins tegendraadse hommage. Ze maken een keuze uit de preludes van Bachs Das wohltemperierte Klavier en uit zijn koralen die getranscribeerd worden voor quatre-mains piano. Daarnaast creëert Fargion ook nieuw werk ‘à la Bach’ om zo een nieuw licht te werpen op zijn barokke meesterwerken. De gedichten van Rainer Maria Rilke interpreteert hij dan weer als pop songs. In de oneerbiedigheid toont zich de liefde. • De Frans-Brusselse choreografe Claire Croizé presenteerde al verschillende voorstellingen in het Kaaitheater, waaronder het exuberante EVOL dat werd geselecteerd voor Het TheaterFestival 2017.

dance/music

The work of Claire Croizé is generous, full of dance, and always sustained by her great love of music. In Flowers (we are), she engages with two of her favourite sources of inspiration: Bach and Rilke. She has placed both masters in the hands of Matteo Fargion, the British composer and performer that you undoubtedly know from his brilliant duets with choreographer Jonathan Burrows. Fargion and Croizé have not created slavish interpretations of Bach and Rilke, but have rather opted for a playful, somewhat unruly tribute. They have made a selection from the preludes of Bach’s Das wohltemperierte Klavier and from his choral pieces, which have been transcribed for four-handed piano. In addition, Fargion has created new work ‘à la Bach’ in order to shed new light on his baroque masterpieces. He also interprets the poems of Rainer Maria Rilke as pop songs. He expresses his love through his irreverence. • The French-Brussels choreographer Claire Croizé has presented various productions at Kaaitheater, including the exuberant EVOL, which was selected for Het TheaterFestival 2017.

L’œuvre de Claire Croizé est dansante, généreuse et portée par un grand amour de la musique. Dans Flowers (we are), elle s’attaque à deux de ses sources d’inspiration favorites : Bach et Rilke. Elle confie les deux esprits illustres au compositeur et performeur britannique Matteo Fargion, que vous connaissez sans aucun doute des duos géniaux avec le chorégraphe Jonathan Burrows. Fargion et Croizé ne s’adonnent pas une interprétation servile de Bach et de Rilke, mais optent pour un hommage ludique et quelque peu à rebrousse-poil. Ils opèrent une sélection de préludes du Clavier bien tempéré de Bach et de ses chorals qu’ils transposent pour un piano à quatre mains. Parallèlement, Fargion compose une nouvelle œuvre « à la Bach » afin de jeter un éclairage nouveau sur ses chefs-d’œuvre baroques. Quant aux poèmes de Rainer Maria Rilke, il réserve une interprétation de chansons pop. C’est dans l’irrévérence que s’exprime l’amour. • La chorégraphe française bruxelloise Claire Croizé a présenté plusieurs spectacles au Kaaitheater, dont l’exubérant EVOL, sélectionné pour le TheaterFestival 2017. #ilovemusic #madeinbxl #tender

WED 27, THU 28/03 20:30

kaaitheater co-production

101

TRISTEROBE & KASSYSNL The Script

theatre

Six comédiens sur scène et seulement un solo. Tel est le point de départ on ne peut plus simple de Le Script, la nouvelle collaboration entre la compagnie bruxelloise Tristero et son pendant néerlandais Kassys. Pas de rôle principal, pas de seconds rôles, mais six interprétations simultanées du même scénario. Comment chaque comédien se rapporte-t-il aux didascalies ? Se laissent-ils mutuellement de la place sous les projecteurs ? Jouent-ils de manière égoïste et cabotine ou sont-ils au service les uns des autres ? Le Script se focalise en même temps sur la solitude qu’on ressent dans un groupe. Comment peut-on se ressembler autant et néanmoins vivre à ce point à côté les uns des autres ? • Tristero et Kassys partagent une fascination pour les tentatives douloureuses, charmantes et intelligentes à travers lesquelles l’être humain essaie de tenir le coup en tant qu’individu dans la société. Le caractère délibéré de leurs spectacles réside dans le langage visuel détaillé, le jeu nuancé, l’humour pince-sans-rire et la familiarité des situations que reconnaît inévitablement le spectateur.

Zes acteurs op scène en maar één solo. Zo simpel is het uitgangspunt voor Het Script, de recentste samenwerking tussen het Brusselse gezelschap Tristero en hun Nederlandse zielsverwanten Kassys. Er zijn geen hoofdof bijrollen, maar zes gelijktijdige interpretaties van hetzelfde script. Hoe strikt houdt elke acteur zich aan de regieaanwijzingen? Gunnen ze elkaar een plek in de spotlights? Spelen ze zelfzuchtig schmierend of willen ze elkaar ten dienste staan? Het Script zoomt tegelijkertijd in op de existentiële eenzaamheid die je in een groep kan ervaren. Hoe kan je zo op elkaar lijken en toch zo naast elkaar leven? • Tristero en Kassys delen een fascinatie voor de pijnlijke, charmante en intelligente pogingen waarmee de mens zich als individu staande probeert te houden in de samenleving. Het uitgesproken karakter van hun voorstellingen ligt in de gedetailleerde beeldtaal, het de genuanceerde spel, droge humor en de onvermijdelijke herkenning bij de toeschouwer. Six actors on the stage and only one solo. This is the simple premise of The Script, the recent collaboration between the Brussels-based company Tristero and their Dutch counterparts Kassys. There are no leading or secondary roles, but six simultaneous interpretations of the same script. How strictly will each actor comply with the stage directions? Will they allow one another a place in the spotlight? Will they selfishly ham it up or will they help and support each other? The Script simultaneously focuses on the existential loneliness that you sometimes feel in a group. How is it possible to be so similar and yet live ‘side by side’? • Tristero and Kassys share a fascination for the painful, charming, and intelligent attempts through which people as individuals try to survive in society. Their productions are unique for their detailed visual language, nuanced performances, deadpan humour, and the inevitable identification of the audience.

‘De ultieme voorstelling over depressie. Briljant, bij tijden hilarisch en uiteindelijk flink deprimerend. Zoals het hoort.’ H H H H H — CULTUURPERS

#society

FRI 29, SAT 30/03 20:30 KAAISTUDIO’S | DUTCH/FRENCH/ENGLISH (WITH SURTITLES) | 1H10 | € 18/14/10 TEKST & REGIE Liesbeth Gritter | SPEL Thijs Bloothoofd, Milan Boele van Hensbroek, Ayrton Fraenk, Harm van Geel, Esther Snelder & Peter Vandenbempt | TECHNIEK Ilona Brink | PRODUCTIE Kassys | IN COPRODUCTIE MET Tristero | MEDE MOGELIJK GEMAAKT DOOR Fonds Podiumkunsten, AFK & Prins Bernhard Cultuurfonds

102

April

104 VALERY PAVLOVICH LAMAKH, BOOKS OF SCHEMES, INSTALLATION VIEW Â© MILAN SOREMSKI

MICHIEL VANDEVELDEBE Lamakh

Kan dans een tool zijn om de toekomst te verbeelden? Kun je met choreografie sciencefiction maken? Michiel Vandevelde wil deze vragen beantwoorden aan de hand van de abstracte tekeningen van Valery Pavlovich Lamakh (1925-1978). Deze Oekraïense kunstenaar werkte 30 jaar lang aan een kosmologische mythologie – zijn Boek van Schema’s – waarmee hij onderzoekt welke kennis we uit licht kunnen halen. Volgens Lamakh ‘benaderen de schema’s elkaar oneindig. Ze schijnen en vervagen, terwijl ze de onuitsprekelijkheid van de wereld tot uiting brengen.’ Met Lamakhs beeldmateriaal als startpunt creëert Vandevelde een bevreemdende choreografie die je een glimp van een mogelijke toekomst biedt. Of die toekomst er utopisch of dystopisch uitziet, hangt af van hoe je ernaar kijkt. • Artist-in-residence Michiel Vandevelde – afgestudeerd aan PARTS, actief als choreograaf en curator bij Extra City – liet zich de voorbije jaren opmerken met een vierluik rond re-appropriatie waarin populaire dansmotieven transformeren naar iets nieuws. Drie voorstellingen daaruit stonden in het Kaaitheaterprogramma: Antithesis, Our times en Andrade. La danse peut-elle être un outil pour représenter l’avenir ? Peut-on créer de la science-fiction avec une chorégraphie ? Michiel Vandevelde souhaite répondre à ces questions à la faveur de dessins abstraits de Valery Pavlovich Lamakh (1925-1978). Cet artiste ukrainien a travaillé trente ans à une cosmologie mythologique – son Livre des Schémas – dans laquelle il cherche à savoir quelle connaissance nous pouvons puiser de la lumière. Selon Lamakh, « les schémas s’approchent infiniment. Ils brillent et s’estompent alors qu’ils expriment l’inexprimable de l’univers. » En prenant le matériel visuel de Lamakh comme point de départ, Vandevelde crée une chorégraphie étrange qui nous permet d’entrevoir un avenir possible. Avenir utopique ou dystopique ? Tout dépend de la façon dont on le voit.

dance

• L’artiste en résidence au Kaaitheater, Michiel Vandevelde – diplômé de PARTS, actif en tant que chorégraphe et commissaire d’expositions à Extra City – s’est fait remarquer au cours des dernières années avec un quadriptyque autour de la réappropriation dans lequel il transforme des motifs de danse populaire en quelque chose de nouveau. Trois de ces spectacles ont figuré au programme du Kaaitheater : Antithesis, Our times et Andrade. Can dance be a tool to imagine the future? Can you make science fiction with choreography? Michiel Vandevelde aims to answer these questions with the abstract drawings of Valery Pavlovich Lamakh (1925-1978). This Ukrainian artist spent 30 years constructing a cosmological mythology – his Book of Schemas – in which he explores the knowledge that we can derive from light. According to Lamakh, ‘the schemas approach one another infinitely. They shine and blur, while expressing the ineffability of the world.’ Starting from Lamakh’s visual material, Vandevelde has created an alienating choreography that offers you a glimpse of a possible future. Whether this future looks utopic or dystopic depends on how you look at it. • Artist-in-residence Michiel Vandevelde – a graduate from PARTS who is active as a choreographer and curator at Extra City – has been noted over the past few years for his quadriptych about re-appropriation in which he transforms popular dance motifs into something new. Three productions in this series were staged at Kaaitheater: Antithesis, Our times, and Andrade.

#daredevil #nxtgen #society

THU 4, FRI 5/04 20:30

kaaitheater co-production

artist-in-residence

premiere

105

SCHWALBENL Werk #8: Nieuw Werk

theatre/performance

#daredevil #energizeme

WED 3, THU 4/04 20:30 KAAISTUDIO’S | € 16/12/10

WITH Ariadna Rubio Lleó, Christina Flick, Daan Simons, Floor van Leeuwen, Kimmy Ligtvoet & Marie Groothof

106

belgian premiere

BL!NDMANBE 30 years BL!NDMAN MINIMAL-MAXIMAL & WATER & FIRE / Händel Revisited

music

BL!NDMAN bestaat dertig jaar én is sinds 1991 vaste gast in het Kaaitheater: dat verdient een feestprogramma! Aan de grondslag van Eric Sleichims ensemble ligt Maximalist!, waar ook Thierry De Mey en Peter Vermeersch in zaten. Hun voorkeur voor minimalistische componisten als Steve Reich, Philip Glass of Louis Andriessen, was vooral voelbaar in de beginjaren van BL!NDMAN. MINIMAL-MAXIMAL – deel 1 van de avond – zoekt deze roots opnieuw op. Hierna waagt het voltallige BL!NDMANcollectief ([sax], [drums] én [strings]) zich samen met een DECAP-orgel aan Water Music en Music for the Royal Fireworks van G.F. Händel. Orgelpunt tussen deze twee iconische werken wordt het openingsdeel van Jean-Fery Rebels Les Eléments (1737), een van zijn minder gekende suites. Zonder meer een muzikale mokerslag, zijn tijd ver vooruit. BL!NDMAN, trentenaire cette année, est l’hôte régulier du Kaaitheater depuis 1991. Voilà qui mérite un programme festif ! Né de l’ensemble Maximalist! d’Eric Sleichim, dont faisaient aussi partie Thierry De Mey et Peter Vermeersch, BL!NDMAN a affiché, les premières années surtout, une prédilection pour des compositeurs minimalistes tels que Steve Reich, Philip Glass ou Louis Andriessen. MINIMALMAXIMAL – la première partie de la soirée – revisite ces racines. Ensuite, l’ensemble au grand complet ([sax], [drums] et [strings]) s’essaie à Water Music et Music for the Royal Fireworks de Händel sur un orgue DECAP.

Le point d’orgue de ces deux œuvres iconiques sera l’ouverture Les Éléments de Jean-Fery Rebel (1737), l’une de ses suites moins connues, mais un choc musical en avance sur son temps. BL!NDMAN is celebrating its thirtieth anniversary and since 1991 it has been a regular guest at Kaaitheater. To celebrate, we are organizing a festive programme! Eric Sleichim’s ensemble developed out of Maximalist!, which also included Thierry De Mey and Peter Vermeersch. Their penchant for minimalist composers like Steve Reich, Philip Glass or Louis Andriessen was especially palpable in the early years of BL!NDMAN. MINIMAL-MAXIMAL – part 1 of the evening – is returning to these roots. Afterwards, the complete BL!NDMAN collective ([sax], [drums] and [strings]) along with a DECAP organ will play Water Music and Music for the Royal Fireworks by G.F. Händel. The zenith between these two iconic works will be the opening part of Jean-Fery Rebel’s Les Eléments (1737), one of his lesser-known suites. Without question, far ahead of its time.

#ilovemusic #repertoire

SAT 6/04 20:30 KAAITHEATER | € 18/14/10 ARTISTIC DIRECTION BL!NDMAN, ARRANGEMENTS, ALT SAXOPHONE, TUBAX Eric Sleichim | BL!NDMAN [SAX] – SOPRANO SAXOPHONE Koen Maas, SOPRANO-, ALT- & BARITONE SAXOPHONES Pieter Pellens, TENOR SAXOPHONE Piet Rebel, BARITONE SAXOPHONE Raf Minten | BL!NDMAN [DRUMS] – MARIMBA, PERCUSSION Hannes Nieuwlaet, VIBRAPHONE, PERCUSSION Yves Goemaere, Christiaan Saris, PERCUSSION Wim Pelgrims | BL!NDMAN [STRINGS] – VIOLIN Stefanie Van Backlé, Femke Verstappen, VIOLA Monica Goicea, CELLO Suzanne Vermeyen, PIANO Fabian Coomans

107

DANIEL LINEHAN/HIATUSUS/BE Body of Work

Vaak wordt gezegd dat dans een vluchtige, vergankelijke kunstvorm is, die verdwijnt zodra de voorstelling is afgelopen. Maar vraag het een danser, en die zal je iets helemaal anders vertellen. Dans en choreografie laten sporen na in het lichaam. Vaak fysiek en concreet: de ontwikkeling van spieren, het trauma van een blessure. Maar ook de herhaling van, en de herinnering aan bewegingen laten hun sporen na. Zo blijven choreografieën uit het verleden nazinderen in het lichaam van de danser. In Body of Work gaat Daniel Linehan bij zichzelf op zoek naar die sporen. Hij verdiept zich in het choreografisch materiaal dat hij de afgelopen 13 jaar creëerde en ontdekt fragmenten die na al die tijd nog aanwezig zijn in zijn lichaam. Die remixt hij tot een nieuwe danssolo: een choreografie van het verstrijken van de tijd, die aantoont hoe het verleden altijd in het heden is verankerd. • Van Zombie Aporia tot – vorig seizoen nog – Un Sacre du Printemps: sinds hij afstudeerde aan PARTS toont de New Yorks-Brusselse choreograaf Daniel Linehan zijn werk in het Kaaitheater. Nu staat hij hier voor het eerst alleen op scène. On dit souvent que la danse est une forme d’art éphémère, qui disparaît aussitôt que s’achève le spectacle. Mais parlez-en à un danseur et il vous répondra le contraire. La danse et la chorégraphie laissent des traces dans le corps, fréquemment physiques et concrètes : le développement des muscles ou le traumatisme d’une blessure. Mais la répétition et la mémoire des mouvements laissent aussi longtemps des traces. Ainsi les traces de chorégraphies anciennes s’attardent dans les corps des danseurs. Dans Body of Work, Daniel Linehan explore ces traces dans son propre corps. Il se penche sur l’archéologie chorégraphique de ses créations des treize dernières années et découvre des fragments encore et toujours présents dans son corps. Il les remixe en un nouveau solo : une chorégraphie sur le passage du temps qui démontre à quel point le passé reste inscrit dans le présent.

dance

• De Zombie Aporia à – la saison passée encore – Un Sacre du Printemps : depuis la fin de ses études à PARTS, le chorégraphe new-yorkais bruxellois Daniel Linehan présente ses créations au Kaaitheater. Cette saison, il y sera pour la première fois seul en scène. Dance is often described as a fleeting, ephemeral art form that disappears as soon as the performance ends. But any dancer will tell you that is untrue. Dance and choreography leave traces on your body, and they are often physical and concrete: growing muscles or the trauma of injuries. But the repetition and memory of movements also leave traces. The choreographies of the past continue to dwell in the dancer’s body. In Body of Work, Daniel Linehan explores these traces in his own body. He digs into the choreographic material that he created over the past 13 years and discovers fragments that are still present in his body after all these years. He remixes them into a new dance solo, a choreography about the passing of time, which demonstrates that the past is also rooted in the present. • From Zombie Aporia to last season’s Un Sacre du Printemps: since he graduated from PARTS, the New York/Brussels-based choreographer Daniel Linehan has appeared at Kaaitheater several times. This is his first solo performance on our stage.

#madeinbxl #tender

108

kaaitheater co-production

Â© OLIVIA DROESHOUT

109

DEUFERT&PLISCHKEDE Just in Time (Letters to Dance)

dance

deufert&plischke viennent à Bruxelles pour collectionner trois semaines durant des « Lettres à la danse ». En clôture du projet, ils invitent tout le monde à se joindre à un Bal Populaire. Les mouvements de danse favoris qu’ils auront réunis constituent le point de départ d’une chorégraphie collective. Mais il y aura également de la musique interprétée en direct, des démonstrations de danse inattendues, et des lectures en public de « lettres à la danse ». Over the last three years, Kattrin Deufert and Thomas Plischke have collected thousands of ‘Letters to Dance’. In Berlin, Tel Aviv, New York, Düsseldorf, and Los Angeles, they visited schools, retirement homes, libraries, cafés, universities, community centres, youth movements, and public squares – looking for dialogue partners to talk about… dance. From urban, ballroom, and ballet to folk and contemporary dance. At the end they always asked

De voorbije drie jaar hebben Kattrin Deufert en Thomas Plischke duizenden ‘Letters to Dance’ verzameld. In Berlijn, Tel Aviv, New York, Düsseldorf en Los Angeles bezochten ze scholen, bejaardenhuizen, bibliotheken, cafés, universiteiten, buurthuizen, jeugdbewegingen en publieke pleinen – op zoek naar gesprekspartners om het te hebben over… dans. Van urban over ballroom en ballet, tot volksdans en hedendaagse dans. Op het eind volgde steeds dezelfde twee vragen: “Wil je met de hand een brief aan ‘de dans’ schrijven?” en “Wil je jouw favoriete dansbeweging beschrijven of schetsen?”. Een selectie van die brieven verscheen ondertussen in boekvorm en een volledig online archief is in de maak. Naar aanleiding van Dag van de Dans 2019 komen deufert&plischke naar Brussel om ook hier drie weken lang ‘Letters to Dance’ te verzamelen. Als afsluiter van het project nodigen ze iedereen ten dans op een heus Bal Populaire. De lokaal verzamelde favoriete dansbewegingen vormen de basis voor een gezamenlijke choreografie. Maar er zal ook live muziek zijn, onverwachte dansdemonstraties en live gebrachte ‘Letters to Dance’ van enkele grote namen uit de Brusselse dansscène.

the same two questions: “Would you write a hand-written note to ‘dance’ and would you describe or sketch your favourite dance move?”. A selection of these letters has since been published in book form and they are currently working on a complete online archive. To celebrate the Day of Dance 2019, deufert&plischke are coming to Brussels to collect ‘Letters to Dance’ here for three weeks. To end the project with a bang, they are also inviting everyone to dance at a veritable Bal Populaire. The favourite dance moves that they collected locally will be the basis for a collective choreography. There will also be live music, surprise dance demonstrations, and live readings of ‘Letters to Dance’ by a number of big names in the Brussels dance scene.

#cometogether #energizeme

SAT 27/04 20:30 KAAITHEATER | € 10 CONCEPT deufert&plischke | IN CO-PRODUCTION WITH Goethe-Institut & Kaaitheater | FUNDED BY TANZFONDS ERBE – an initiative by the German Federal Cultural Foundation

110

kaaitheater co-production

May

PICHET KLUNCHUNTH & CHEN WU-KANGTW Behalf

Behalf is een gedanste dialoog tussen de Thaise danser Pichet Klunchun en de Taiwanese danser Chen Wu-kang. Vertrekpunt zijn gesprekken over hun culturele achtergronden en de sociale, patriarchale structuren in zowel Thailand als Taiwan. Over de relatie tussen traditionele en hedendaagse dans en de verhouding tussen meester en leerling. Maar ook over het oosten en het westen, en over hun prille vaderschap. Een reeks danssolo’s – een vorm die in zowat alle traditionele dansen bestaat – mondt uit in een onderlinge dialoog, die vervolgens een lokale muzikant én het publiek betrekt. • De Thaïse danser en choreograaf Pichet Klunchun beoefent sinds zijn zestiende khon, een klassieke Thaise maskerdans. Met deze traditie als backdrop bouwt hij bruggen naar de hedendaagse dans. In Kaaitheater was hij te gast in Pichet Klunchun and myself, met de Franse choreograaf Jérôme Bel. In 2004 richtte hij zijn eigen gezelschap op: Pichet Klunchun Dance Company. In datzelfde jaar richtte de Taiwanese danser en choreograaf Chen Wu-kang Horse Dance Theatre op, het eerste hedendaagse dansgezelschap in Taiwan met enkel mannelijke dansers. Voordien was hij balletdanser, o.a. bij Eliot Feld in New York. Behalf est un dialogue dansé entre le danseur thaï Pichet Klunchun et le danseur taïwanais Chen Wu-kang. À partir de discussions sur leurs origines culturelles et les structures sociales et patriarcales en Thaïlande et à Taïwan. Les deux danseurs et chorégraphes ont créé une série de solos aboutissant à un dialogue auquel ils associent ensuite un musicien local et le public.

dance

Behalf is a danced dialogue between the Thai dancer Pichet Klunchun and the Taiwanese dancer Chen Wu-kang. This creation began as a series of conversations about their cultural backgrounds and the patriarchal social structures in both Thailand and Taiwan. It is about the relationship between traditional and contemporary dance and between students and their teachers. But it is also about East and West and about their recent fatherhood. A series of dance solos – a form that exists in almost all traditional dance – results in a mutual dialogue, which then moves on to involve a local musician and the audience. • Thai dancer and choreographer Pichet Klunchun has been practicing khon – a classical Thai masked dance – since he was sixteen. Against the backdrop of this tradition, he builds bridges to contemporary dance. He has previously presented Pichet Klunchun and myself at Kaaitheater with French choreographer Jérôme Bel. In 2004, he founded his own company: Pichet Klunchun Dance Company. In the same year, Taiwanese dancer and choreographer Chen Wu-kang founded Horse Dance Theatre,the first contemporary dance company in Taiwan with all-male dancers. He had previously been a ballet dancer with Eliot Feld in New York, among others.

From a distance, both look alike. He from Thailand. He from Taiwan. Their bodies move eloquently, splintered between past and present. Their stories speak of being between worlds, before memory, inside politics, beyond expectations. One is lonely, two is better. Half full, half empty. Finding oneself in the other.

#newarrivals #tender

FRI 3, SAT 4/05 20:30

belgian premiere

113

MAATSCHAPPIJ DISCORDIANL L’Amour Duras

theatre

‘De geheimzinnige dood te sterven van minnaars zonder liefde.’ Wat is ongrijpbaarder dan de liefde? Niemand weet precies wat het is en toch bepaalt het in grote mate onze levens. Na de Weiblicher Akt-reeks – waarin vrouwen als Iokaste, Lady Macbeth en Marguerite Gautier een andere afloop van hun levensverhaal werd gegund – begint Maatschappij Discordia aan een serie over De Liefde, zoals beschreven door vrouwen. In dit eerste deel verdiept het gezelschap zich in het werk van Marguerite Duras (1914-1996). Als geen andere schrijfster bracht ze de liefdeservaring in de meest gevarieerde vormen onder woorden. Of het nu over het jonge meisje en de oudere minnaar ging, of over de afwezige geliefde. Over een incestueuze liefde of een driehoeksverhouding… In L’Amour Duras laat Discordia – geflankeerd door Margijn Bosch van ’t Barre Land – fragmenten uit Duras’ romans en toneelwerk resoneren met persoonlijke verhalen, om zo tot een uniek beeld te komen van wat liefde is en kan zijn.

Après la série Weiblicher Akt, Maatschappij Discordia entame une série sur l’amour décrit par des femmes. Dans le premier volet, la compagnie se penche sur l’œuvre de Marguerite Duras (1914-1996). Ils font résonner des passages de romans et de pièces de théâtre de Duras avec des histoires personnelles pour ainsi parvenir à une idée unique de ce qu’est et peut être l’amour. Following the Weiblicher Akt series Maatschappij Discordia is launching a series about Love as it is described by women. In this first part, the company is exploring the work of Marguerite Duras (1914-1996). They let fragments from Duras’ novels resonate with personal stories to create a unique sketch of what love is and can be.

#bignames #repertoire

THU 2, FRI 3/05 20:30 KAAISTUDIO’S | DUTCH | € 18/14/10

VAN & MET Margijn Bosch (’t Barre Land), Annette Kouwenhoven, Miranda Prein, Jan Joris Lamers | GEÏNSPIREERD DOOR Paul Verhaeghe

114

THOMAS BELLINCK/ROBINBE Simple as ABC #3: The Wild Hunt

theatre

Qui mérite d’être traqué ? Qui peut-on tuer impunément ? Et qui est destiné par la nature à être réduit à l’esclavage ? Des siècles durant, de grands penseurs européens – d’Aristote à Voltaire en passant par Hegel – ont tenté de justifier la violence systémique envers « l’autre ». Inspiré par la mythologie occidentale et par des ateliers animés en Europe et au-delà par des personnes expertes pour avoir vécu la situation, Simple as ABC #3: The Wild Hunt examine l’ADN historique d’une chasse à l’homme qui ne cesse de se poursuivre à toute allure. C’est la troisième partie de la série croissante qui passe au crible la machine migratoire occidentale. • Le metteur en scène de théâtre Thomas Bellinck livre de fois en fois un commentaire politique pointu sous une multitude de formes. En 2017, il a présenté son récent spectacle Simple as ABC #2 au Kaaitheater. Cette saison, il reprend aussi Memento Park, à présent que les commémorations de la Première Guerre mondiale touchent à leur fin.

Wie verdient het om te worden opgejaagd? Wie kan je straffeloos doden? Wie is van nature voorbestemd om tot slaaf te worden gemaakt? Eeuwenlang hebben grote Europese denkers – van Aristoteles over Voltaire tot Hegel – geprobeerd om systemisch geweld tegen ‘de ander’ te rechtvaardigen. Geïnspireerd door Westerse mythologie en workshops met ervaringsdeskundigen in en buiten Europa, onderzoekt Simple as ABC #3: The Wild Hunt het historische DNA van een steeds voortrazende mensenjacht. Het is het derde deel in Thomas Bellincks groeiende reeks voorstellingen en installaties die de Westerse migratiemachine onder de loep neemt. • Theatermaker Thomas Bellinck levert keer op keer scherp politiek commentaar, in een veelheid aan vormen. In 2017 toonde hij zijn recentste voorstelling Simple as ABC #2 in het Kaaitheater. Dit seizoen herneemt hij ook Memento Park, nu de herdenkingen van WO I ten einde lopen.

Who deserves to be hunted prey? Who can be killed with impunity? Who was designed by nature to be enslaved? For centuries, revered European thinkers from Aristotle to Voltaire and Hegel have attempted to justify systemic violence against ‘the other’. Inspired by Western mythology and workshops both inside and outside Europe with people who have practical experience, Simple as ABC #3: The Wild Hunt explores the historical DNA of the everintensifying hunt for humans. It’s the third instalment of Thomas Bellinck’s growing series that examines the Western migration machine. • Theatre director Thomas Bellinck’s works always contain pointed political commentary in a variety of forms. In 2017, he presented his most recent production Simple as ABC #2 at Kaaitheater. This season he is also reprising Memento Park, now that the commemorations of WWI are coming to an end.

PRESENTED BY KAAITHEATER & KUNSTENFESTIVALDESARTS

TUE 21, WED 22, FRI 24, SAT 25, MON 27, TUE 28/05 20:30 + SUN 26/05 15:00

#challengethesystem #madeinbxl

kaaitheater co-production

belgian premiere

KAAISTUDIO’S | ENGLISH (SURTITLED DUTCH/FRENCH) | € 18/15/10 BY & WITH Thomas Bellinck, Camille Lemonnier, Esther Severi (Kaaitheater), Jeroen Van der Ven et al | PRODUCTION ROBIN | CO-PRODUCTION Kaaitheater, Onassis Cultural Centre, Kunstenfestivaldesarts

115

METTE EDVARDSENNO/BE & MATTEO FARGIONIT/UK Penelope Sleeps Samen met de Britse componist en performer Matteo Fargion waagt Mette Edvardsen zich aan het opera-genre, een genre dat ze allebei al lang wilden aanpakken. Edvardsen schrijft voor Penelope Sleeps een prachtige tekst in proza, zoals een essay. Essay, van het Franse ‘essai’ of proberen, en opera, dat in het Italiaans ‘werk’ betekent. In dit ‘proberen werken’ opent zich een ruimte die de twee makers naar onbekende landschappen voert én ze hun eigen artistieke parcours laat uitdiepen. De relatie tussen stem en muziek, tussen ruimte en schaal zijn belangrijk, maar het duo kiest ervoor om niet letterlijk te verwijzen naar operabeelden. In plaats daarvan trekken ze lijnen waarmee ze een onbekende horizon traceren. • De Noorse choreografe, danseres en performance artieste Mette Edvardsen creëerde de voorbije tien jaar een coherente reeks performances, die bijna allen in de Kaaistudio’s te zien waren. Eerder werkte ze samen met Matteo Fargion voor Any Table Any Room (van Jonathan Burrows and Matteo Fargion) en voor oslo (te zien tijdens Performatik17). Daarin schreef Fargion muziek voor een koor – een ‘anti-koor’ eigenlijk – dat heimelijk opgesteld zat tussen het publiek. Avec le compositeur et performeur britannique Matteo Fargion, Mette Edvardsen s’attaque au genre de l’opéra auquel tous deux souhaitaient s’essayer depuis longtemps. Edvardsen écrit Penelope Sleeps, un texte en prose, comme un essai. Le terme italien d’opera signifie travail, œuvre. Cet essai de travail, cette tentative d’œuvre ouvre un espace qui mène les deux créateurs vers des paysages inconnus et leur permet de sonder leur propre parcours artistique. La relation entre la voix et la musique, entre l’espace et l’échelle est importante, mais le duo choisit de ne pas faire de référence littérale à des images d’opéra. En lieu et place, ils préfèrent tracer les lignes qui permettent d’esquisser un horizon inconnu.

performance/music

• La chorégraphe, danseuse et performeuse norvégienne, Mette Edvardsen a créé au cours des dix dernières années une série de spectacles cohérents, qu’on a pu voir dans leur quasi-intégralité aux Kaaistudio’s. Elle a travaillé précédemment avec Matteo Fargion (et Jonathan Burrows) pour Any Table Any Room et oslo (à l’affiche de Performatik17) pour lequel Fargion a composé la musique pour un chœur – ou plutôt un anti-chœur – qui était disséminé à travers le public. Along with British composer and performer Matteo Fargion, Mette Edvardsen is venturing into opera, a genre that they have both been wanting to tackle for a long time. For Penelope Sleeps, Edvardsen is writing a beautiful text in prose, like an essay. Essay, from the French ‘essai’, which means to attempt, and opera, which in Italian means ‘work’. In this ‘attempt at work’, a space is created that will take the two creators to unknown landscapes and allow them to deepen their artistic trajectories. The relationship between voice and music and between space and scale are important, but the duo has opted not to refer to images from opera literally. Instead, they are drawing lines with which they can shape an unknown horizon. • Over the past decade, Norwegian choreographer, dancer, and performance artist Mette Edvardsen has created a coherent series of performances, almost all of which were presented at the Kaaistudios. She previously collaborated with Matteo Fargion for Any Table Any Room (created by Jonathan Burrows and Fargion) and for oslo (which was presented during Performatik17). In the latter production, Fargion wrote music for a choir – an ‘antichoir’ in fact – that was hidden among the audience.

PRESENTED BY KAAITHEATER & KUNSTENFESTIVALDESARTS

SAT 11, SUN 12, TUE 14, WED 15/05 20:30

#madeinbxl #ilovemusic #tender

kaaitheater co-production

premiere

KAAITHEATER | ENGLISH | € 18/15/10 MUSIC Matteo Fargion | PERFORMED BY Mette Edvardsen, Matteo Fargion, a.o. | LIGHT & TECHNICAL SUPPORT Bruno Pocheron | PRODUCTION Mette Edvardsen/Athome, Manyone | CO-PRODUCTION Kaaitheater, Kunstenfestivaldesarts, BUDA, Black Box teater, Teaterhuset Avant Garden, BIT – Teatergarasjen

117

ELEANOR BAUER/GOODMOVEUS/BE & CHRIS PECKUS & ICTUSBE New Joy Met blijdschap of optimisme heeft het niets te maken – dat zou onder ‘Old Joy’ vallen. In New Joy gaat Eleanor Bauer de confrontatie aan met de chaos, overdaad en absurditeit van het leven in dit post-truth-informatietijdperk. In welke mate zijn we in staat om echte informatie van ruis te onderscheiden? Kunnen we nieuwe vormen van begrip creëren, door beter samen te werken met elkaar en met apparaten? Om de uitdagingen van deze tijd bij de horens te vatten, concipieert New Joy een 21e-eeuwse versie van het dadaïsme: dataïsme. Verschillende talen en vormen passeren de revue, van lichaamstaal over gesproken taal tot computertaal en weer terug. Van emotionele tot kunstmatige intelligentie. Van beweging tot geluid. Bauer en partner in crime componist Chris Peck mixen esthetische, sociale en informatieve dimensies, met een cyber a cappela Dataist opera als resultaat. Begeef je in het oog van de zintuiglijke informatiestorm, waar zich een trainingsprogramma afspeelt voor iedereen die worstelt met leven in het nu. • Als artist-in-residence in het Kaaitheater (2013-2016) presenteerde Eleanor Bauer (ex-PARTS) o.a. haar triangletent-time-trilogie en de ‘talk show, variety show, shit show’ Bauer Hour. Samen met Chris Peck en Ictus creëerde ze al This is not a Popsong en Meyoucycle. Rien à voir avec de la joie ou de l’optimisme – cela tomberait sous la catégorie Old Joy. Dans New Joy, Eleanor Bauer affronte le chaos, les excès et l’absurdité de la vie à l’ère de l’information post-vérité. Dans quelle mesure sommes-nous en état de discerner l’information vraie de la rumeur ? Pouvons-nous créer de nouveaux concepts en collaborant mieux entre nous et avec des machines ? Pour saisir les défis de ce temps par les cornes, New Joy conçoit une version XXIe siècle du dadaïsme : le dataïsme. Différentes langues et formes passent en revue, du langage corporel au langage parlé en passant par le langage informatique, et on recommence. De l’intelligence émotionnelle à l’intelligence artificielle.

dance/music

Du mouvement au son. Bauer et son complice, le compositeur Chris Peck, mixent des dimensions esthétiques, sociales et informatives dont il résulte un « cyber-opéra datatïste a cappella ». Plongez-vous dans l’œil du cyclone informatif sensoriel où se joue un programme d’entraînement pour chaque personne qui est aux prises avec la vie d’aujourd’hui. • Eleanor Bauer, artiste anciennement en résidence au Kaaitheater (2013-2016), y a présenté, entre autres, sa trilogie triangle-tent-time ainsi que le talk-variety-shit show, Bauer Hour. Avec Chris Peck et Ictus, elle a également créé This is not a Popsong et Meyoucycle. It has nothing to do with happiness or optimism – those would fall under ‘Old Joy’. In New Joy, Eleanor Bauer confronts the chaos, excess, and absurdity of life head-on in this post-truth information age. To what extent are we able to distinguish real information from noise? Can we create new forms of understanding by cooperating better with one another and with machines? To grasp the challenges of our age by the horns, New Joy imagines a 21st-century version of Dadaism: dataism. Jumping registers between different languages and forms, from body language to spoken language to computer language and back again. From emotional to artificial intelligence. From movement to sound. Bauer and her partner in crime, composer Chris Peck, mix aesthetic, social, and informational dimensions, resulting in a cyber a cappela Dataist opera. Be swept into the eye of the sensory information storm, where a training programme takes place for everyone who is grappling with life in the now. • As an artist-in-residence at Kaaitheater (2013-2016), Eleanor Bauer (ex-PARTS) presented productions such as her triangle-tent-time trilogy and the ‘talk show, variety show, shit show’ Bauer Hour. Along with Chris Peck and Ictus, she created This is not a Popsong and Meyoucycle.

PRESENTED BY KAAITHEATER & KUNSTENFESTIVALDESARTS

THU 30, FRI 31/05, SAT 1/06 20:30

#daredevil #ilovemusic

belgian premiere

KAAITHEATER | € 18/15/10 CONCEPT & DIRECTION Eleanor Bauer & Chris Peck | CHOREOGRAPHY Eleanor Bauer | MUSIC Chris Peck | SCENOGRAPHIC DESIGN COLLABORATION Karel Burssens & Jeroen Verrecht/88888 | COSTUME DESIGN COLLABORATION Sofie Durnez | INSTRUMENT DESIGN ASSISTANCE Shane Koss | CREATED WITH & PERFORMED BY William Bartley Cooper, Kevin Fay, Gina Haller, Michael Lippold, Veronika Nickl, Anouk Peeters | CO-PRODUCTION Schauspielhaus Bochum, Dounaufestival, Festival Rencontres Chorégraphiques de Seine Saint Denis

118

THE LAST JUDGEMENT - CONTEMPORARY PERFORMANCE AGAINST THE BACKDROP OF BIG DATA - A COLLABORATION WITH GOOGLE IMAGE SEARCH BY AMELIA BAUER

119

ANNE TERESA & JOLENTE DE KEERSMAEKER/PARTSBE SOMNIA

dance

Anne Teresa en Jolente De Keersmaeker creëren een locatievoorstelling op een plek in het bos. Een groep van meer dan 35 dansers, laatstejaarsstudenten van de opleiding PARTS, gaat de dialoog aan met de natuurlijke omgeving: de zwaartekracht, de muzikale geluiden van de natuur en de verschillende ritmes van het leven buiten de stad. Onderliggende narratieven komen uit Shakespeare en de novelle Somnium (1608) van astronoom Johannes Kepler, een intrigerende mix van wetenschap en fantasy. De voorstelling exploreert dans als een spel met de zwaartekracht, gegidst door fantastische verhalen en in een tijdruimte voorbij de grens van het stedelijke theater. Anne Teresa et Jolente De Keersmaeker créent un spectacle hors les murs, dans un bois. Un groupe de plus de 35 danseurs, des étudiants de dernière année de la formation PARTS, engage le dialogue avec l’environnement naturel : la gravitation, les sons musicaux de la nature et les différents rythmes de la vie en dehors de la ville. Les récits sous-jacents proviennent de Shakespeare et de la nouvelle Le Songe (1608) de l’astronome Johannes Kepler, un étrange mélange d’astronomie et de fiction. Le spectacle explore la danse comme un jeu avec la pesanteur, guidé par la fantaisie dans un espace-temps au-delà de la frontière du théâtre urbain. Anne Teresa and Jolente De Keersmaeker will create a location-based production in a clearing in the woods. A group of more than 35 dancers who are in the final year of their training at PARTS engage in a dialogue with their natural surroundings: gravity, the musical sounds of nature, and the various rhythms of life outside the city. The underlying narratives come from Shakespeare and from the novella Somnium (1608) by the astronomer Johannes Kepler, an intriguing mix of science and fantasy. The production explores dance as a game of gravity, guided by fantastical stories, and in a space-time beyond the boundaries of urban theatre.

#madeinbxl #nxtgen #exittheatre

THU 30/05 > SUN 16/06 ON LOCATION | MORE DETAILED INFO ON DATES & LOCATION FOLLOW IN SPRING 2019

PRESENTED BY PARTS & ROSAS, TOGETHER WITH KAAITHEATER, TG STAN, KUNSTENFESTIVALDESARTS, DE MUNT/LA MONNAIE, AGENTSCHAP NATUUR & BOS, KASTEEL VAN GAASBEEK

120

June

121

ICTUS, COLLEGIUM VOCALE GENTBE & SUZANNE VEGAUS Einstein on the Beach [Musicians at Work] In 1976 ging de legendarische opera Einstein on the Beach van Phillip Glass, Robert Wilson en Lucinda Childs in première op het Festival van Avignon. Een gewone opera was het zeker niet. Hij duurde meer dan vijf uur en het publiek kon naar believen binnen en buiten lopen. Het ging niet om het vertellen van een doorlopend verhaal maar om het ervaren van de tijd zelf. Het Ictus-ensemble slaat voor deze nieuwe concertante versie de handen in elkaar met het Collegium Vocale Gent en met neo-folklegende Suzanne Vega. Geen spectaculaire enscenering à la Robert Wilson dit keer. De muzikale compositie én de muzikaliteit van het libretto staan voorop in een minimalistisch en hypnotiserend klankbad van 200 minuten. De Nederlandse beeldende kunstenaar Germaine Kruip zorgt met haar visuele en ruimtelijke interventies voor een continuüm tussen podium en publiek. • Collegium Vocale Gent is het ensemble van dirigent Phillippe Herreweghe dat sinds de jaren 70 de wereld verovert. Germaine Kruip is scenograaf en beeldend kunstenaar, en stond tweemaal in het Kaaitheater: tijdens Performatik15 en het Kunstenfestivaldesarts 2016. Het Brusselse muziekensemble Ictus is een vaste waarde in het Kaaitheaterprogramma. Dit seizoen maken ze ook creaties met Mette Edvardsen en Matteo Fargion, Eleanor Bauer, en Noé Soulier. En 1976, le Festival d’Avignon a présenté la première de l’opéra légendaire Einstein on the Beach de Phillip Glass, Robert Wilson et Lucinda Childs. Ce n’était certes pas un opéra classique : il durait plus de cinq heures et le public pouvait aller et venir à sa guise, il ne racontait pas une histoire continue, mais parlait de l’expérience du temps luimême. Pour cette nouvelle version concertante, l’ensemble Ictus unit ses forces avec le chœur Collegium Vocale Gent et la légende néo-folk Suzanne Vega. Cette fois, pas de mise en scène spectaculaire à la Robert Wilson, mais priorité à la composition musicale et à la musicalité du livret au cours d’une immersion sonore minimaliste et hypnotique de 200 minutes. Les interventions visuelles et spatiales de la plasticienne néerlandaise Germaine Kruip assurent un continuum entre la scène et le public.

music

• Collegium Vocale Gent est l’ensemble du chef d’orchestre Philippe Herreweghe qui séduit le monde depuis la fin des années 70. Germaine Kruip est scénographe et plasticienne et était déjà à deux reprises à l’affiche du Kaaitheater : durant Performatik15 et lors du Kunstenfestivaldesarts 2016. L’ensemble musical bruxellois Ictus est une valeur sûre au programme du Kaaitheater. Cette saison, il participe aussi aux créations de Mette Edvardsen et Matteo Fargion, d’Eleanor Bauer et de Noé Soulier. The legendary opera Einstein on the Beach by Phillip Glass, Robert Wilson and Lucinda Childs premièred at the Festival of Avignon in 1976. It was certainly not a conventional opera. It lasted for more than five hours and the audience could freely come in and out. It wasn’t about telling a continuous story but about experiencing time itself. For this new concertante version, the Ictus ensemble is joining forces with the Collegium Vocale Ghent and with neo-folk legend Suzanne Vega. There is no spectacular staging in the style of Robert Wilson this time; the musical composition and the musicality of the libretto are the central focus in a minimalist and hypnotizing soundscape that lasts 200 minutes. The visual and spatial interventions by Dutch visual artist Germaine Kruip will ensure a continuum between the stage and the audience. • Collegium Vocale Gent is an ensemble led by conductor Phillippe Herreweghe that has been taking the world by storm since the 1970s. Germaine Kruip is a scenographer and visual artist, and has been featured at Kaaitheater twice before: during Performatik15 and during the Kunstenfestivaldesarts 2016. The Brussels music ensemble Ictus is a fixture of the Kaaitheater programme. This season, they are also presenting creations with Mette Edvardsen and Matteo Fargion, Eleanor Bauer, and Noé Soulier.

#bignames #ilovemusic #repertoire

WED 5/06 19:00 KAAITHEATER | 3H30 | CAT.1 € 30/27, CAT.2 € 27/22/10 MUSIC Philip Glass | TEXTS Christopher Knowles, Samuel M. Johnson, Lucinda Childs | NARRATOR Suzanne Vega | MUSICAL DIRECTOR Georges-Elie Octors | ASSISTED BY Tom De Cock | SCENOGRAPHY Germaine Kruip | DRAMATURGY Maarten Beirens COLLEGIUM VOCALE GENT Joowon Chung, Magdalena Podkościelna, Charlotte Schoeters (sopranos); Sofia Gvirts, Karolina Hartman, Cécile Pilorger (altos); Malcolm Bennett, Peter di Toro, Hitoshi Tamada (tenors); Charles Dekeyser, Julian Millán, Bart Vandewege (basses) ICTUS Igor Semenoff (violin); Michael Schmid, Chryssi Dimitriou (flutes); Jean-Luc Fafchamps, Jean-Luc Plouvier (keyboards); Dirk Descheemaeker (bass clarinet, soprano sax); Asagi Ito (alto and soprano saxophones); Alexandre Fostier (sound) Wilfried Van Dyck (production)

123

GUY CASSIERS/TONEELHUIS & ARSENAAL/LAZARUSBE Bagaar In de film Coup de torchon (1981) schetst Bertrand Tavernier een universum van God los, waarin de concepten van goed en kwaad iedere vaste grond hebben verloren. Het hoofdpersonage is een weinig gerespecteerde politieman in een corrupte stad. Tot er iets in hem kantelt en hij zich begint te ontdoen van iedereen die hem voor de voeten loopt. Gaandeweg ontpopt de zwakkeling zich tot een moordmachine, net omdat hij de psychologie van de mensen rondom hem zo feilloos weet te bespelen. Taverniers inzicht in machtsmechanismen en de menselijke psyche maakt dit verhaal universeel. De personages belichamen het morele bankroet van de westerse samenleving. • Voor deze bewerking gaat Guy Cassiers een verbond aan met theatercollectief LAZARUS. Verwacht je aan een confrontatie tussen scenografische precisie en baldadige speelsheid, tussen literaire ernst en schijnbare lichtvoetigheid. Tegelijkertijd vervolgt Cassiers zijn theatrale zoektocht naar de donkerste krochten van de menselijke ziel, een afdaling die hem eerder bracht tot Atropa, Duister hart, MCBTH, Bloed & rozen en De welwillenden – alle ooit op de Kaaiscène te zien.

theatre

Dans le film Coup de torchon (1981), Bertrand Tavernier brosse un univers en roue libre dans lequel les concepts du bien et du mal ont totalement perdu pied. Le protagoniste est un policier peu respecté dans une ville corrompue. Jusqu’à ce que quelque chose en lui bascule et qu’il commence à se débarrasser de toute personne qui se met en travers de sa route. Chemin faisant, la chiffe molle se transforme en machine à tuer, précisément parce qu’il sait manipuler de manière infaillible la psychologie des personnes de son entourage. Le regard de Tavernier sur les mécanismes du pouvoir et la psyché humaine rend cette histoire universelle. Les personnages incarnent la faillite morale de la société occidentale. • Pour cette adaptation, Guy Cassiers engage une collaboration avec le collectif de théâtre LAZARUS. ttendez-vous à un affrontement entre précision scénographique et ludisme brutal, entre rigueur littéraire et légèreté apparente. Parallèlement, Guy Cassiers poursuit sa recherche théâtrale des tréfonds les plus sombres de l’âme humaine ; une descente qui l’a mené précédemment vers Atropa. La vengeance de la paix, Cœur ténébreux, MCBTH, Sang & roses. Le chant de Jeanne et Gilles et Les Bienveillantes. Des spectacles qui ont tous été à l’affiche du Kaaitheater. In the film Coup de torchon (1981), Bertrand Tavernier sketches a universe without God, in which the concepts of good and evil have no solid foundation. For this adaptation, Guy Cassiers is collaborating with the theatre collective LAZARUS. You can expect a combination between precise staging and rowdy playfulness, between literary seriousness and apparent flightiness.

#bignames #visual

FRI 7, SAT 8/06 20:30 KAAITHEATER | DUTCH (SURTITLED FRENCH) | € 22/18/10 NAAR Coup de torchon van Bertrand Tavernier, Jean Aurenche | BEWERKING & REGIE Guy Cassiers & LAZARUS | DRAMATURGIE Erwin Jans | MET Katelijne Damen, Koen De Graeve, Pieter Genard, Marianne Loots, Günther Lesage, Ryszard Turbiasz, Joris Van Den Brande, Charlotte Vandermeersch | SCENOGRAFIE Tim Van Steenbergen | KOSTUUM Karen De Wolf | LICHT Fabiana Piccioli | COPRODUCTIE Toneelhuis, ARSENAAL/LAZARUS

124

125

ANNE TERESA DE KEERSMAEKER/ROSASBE Bartók/Beethoven/Schönberg Repertory Evening Maak in de loop van één avond een reis doorheen de tijd. Bartók/Beethoven/Schönberg voert je mee langs drie vroege werken uit Anne Teresa De Keersmaekers oeuvre, stuk voor stuk choreografische antwoorden op historische partituren. In Bartóks strijkkwartet Quartet n°4 (1986) waagde De Keersmaeker zich voor de eerste keer aan hedendaagse klassieke muziek. Met speelse en strijdvaardige accenten puurt ze de dansbaarheid uit Bartóks complexe en gelaagde ritmes en harmonieën. In Die Grosse Fuge (1992) gaat ze op zoek naar een mannelijk vocabularium: de groep dansers daagt de zwaartekracht uit, om zo het ingenieuze contrapunt van Beethoven te verbeelden. Het laatste deel, Verklärte Nacht (1995), is een schaamteloos romantisch liefdesverhaal. De contrasterende gevoelens van een man en een vrouw komen tot een clash – ‘Ich trag ein Kind, und nit von Dir’ – tijdens een expressief duet/trio op Schönbergs gelijknamige muziek.

dance

Take a journey through time in one evening. Bartók/ Beethoven/Schönberg will take you on a journey through three of Anne Teresa De Keersmaeker’s early works, which are each the choreographic response to historic compositions. In Bartók’s string quartet Quartet n°4 (1986), De Keersmaeker first ventured into the field of contemporary classical music. With playful and combative accents, she distilled a dance from Bartok’s complex and layered rhythms and harmonies. In Die Grosse Fuge (1992), she set out to find a male vocabulary: the dancers challenge gravity, seeking to depict Beethoven’s ingenious counterpoint physically. The final piece, Verklärte Nacht (1995), presents a shamelessly romantic love story, in which the contrasting feelings of a man and a woman – ‘Ich trag ein Kind, und nit von Dir’ – are dissected and interpreted in an expressive duet/trio based on Schönberg's eponymous musical score.

Un voyage dans le temps en une soirée : Bartók/ Beethoven/Schönberg nous emmène revoir trois œuvres des débuts d’Anne Teresa De Keersmaeker, une à une des réponses chorégraphiques à des partitions historiques. La subtilité rythmique de Bartók lui inspira un quatuor de femmes vigoureux, joueur et insolent. Avec la Grande Fugue de Beethoven, la chorégraphe foulait en 1992 à un nouveau territoire : celui d’une virtuosité à la fois masculine et aérienne, serrant au plus près le contrepoint musical. La soirée se clôture sur un « duo à trois » inspiré par la Nuit Transfigurée de Schœnberg : le tourment amoureux – « Ich trag ein Kind, und nit von Dir » – s’y déploie dans un registre expressif que De Keersmaeker qualifie d’ « effrontément romantique ».

0-12 Y

SUN 23/06 15:00 MATINEE KADEE: WORKSHOP FOR KIDS While you attend the Sunday matinee performance, your children get to enjoy a creative workshop. Meanwhile, the little ones have fun in the playroom. > p. 132

PRESENTED BY KAAITHEATER, ROSAS & DE MUNT/LA MONNAIE

NL FR EN

#bignames #ilovemusic #repertoire

WED 19, THU 20, FRI 21, SAT 22, TUE 25, WED 26, THU 27/06 20:30 + SUN 23/06 15:00 KAAITHEATER | CAT.1 € 27/22, CAT.2 € 22/18/10 QUATUOR N°4 from BARTÓK/AANTEKENINGEN (1986): CHOREOGRAPHY Anne Teresa De Keersmaeker | DANCED BY Rosas | MUSIC Béla Bartók, Quatuor n°4 | LIGHT DESIGN Luc Schaltin, Anne Teresa De Keersmaeker | COSTUMES Rosas | PREMIERE 16/05/1986, Théâtre CBA | PRODUCTION Rosas | CO-PRODUCTION De Munt/La Monnaie DIE GROSSE FUGE from ERTS (1992): CHOREOGRAPHY Anne Teresa De Keersmaeker | DANCED BY Rosas | MUSIC Ludwig van Beethoven, Die Grosse Fuge, op.133 | LIGHT DESIGN Luc Schaltin, Anne Teresa De Keersmaeker | COSTUMES Rosas | PREMIERE 02/02/1992, Halles de Schaerbeek | PRODUCTION Rosas | CO-PRODUCTION De Munt/La Monnaie VERKLÄRTE NACHT (1995, new version 2014): CHOREOGRAPHY Anne Teresa De Keersmaeker | DANCED BY Rosas | MUSIC Arnold Schönberg, Verklärte Nacht, op. 4 | LIGHT DESIGN Luc Schaltin, Anne Teresa De Keersmaeker | COSTUMES Rosas/Rudy Sabounghi | PREMIERE 16/08/2014, Ruhrtriennale | PRODUCTION Rosas | CO-PRODUCTION De Munt/La Monnaie

127

128

129

130

Are you between 16 and 26 years old, studying or living in Brussels, and ready to discover the world of theatre, dance and performance art? Join the K-Team! WIJ ZIJN HET K-TEAM! Een jaar lang krijgen we vrij spel in het Kaaitheater: dat belooft! Duik samen met ons het donker in, en ontdek dat theater en dans alles behalve saai hoeven te zijn.

NOUS SOMMES LA K-TEAM !

Un an durant, nous avons les coudées franches au Kaaitheater : voilà qui promet ! Plongez avec nous dans l’obscurité de la salle de spectacle et découvrez que le théâtre et la danse ne sont pas forcément ennuyeux, bien au contraire !

WE ARE THE K-TEAM

For a whole year, we have been given carte blanche at the Kaaitheater: we can’t wait! Join us, take a dive into the dark, and discover that theatre and dance are anything but boring. > www.kaaitheater.be/kteam > instagram/_official_k_team > hilde.peeters@kaaitheater.be

K-TEAM 2017–2018 Welke voorstelling uit seizoen 2017–2018 is je bijgebleven? THESSA: Samira Elagoz met Cock, Cock... Who’s there? ‘De manier waarop Samira Elagoz haar trauma verwerkte vond ik heel interessant. Ik herinner me dat ik de kracht van de voorstelling beschreef aan verschillende vrienden en het jammer vond dat ze er niet bij waren. Dat voorstellingen me zo konden raken, wist ik nog niet.’ MATHIJS: Gisèle Vienne met CROWD. ‘De voorstelling – volledig in een slo-mo choreografie – nam me mee in een andere tijdsbeleving. Door de vertraagde bewegingen ga je je aanpassen aan dat tempo. Opmerkelijk is dat na de voorstelling het tempo van de realiteit heel bevreemdend en te snel aanvoelt.’ Hoe heeft 1 jaar K-team je kijk op theater en dans veranderd? MARIANA: ‘Ik heb altijd veel van theater gehouden maar hedendaagse dans is nooit mijn ding geweest. Dit is helemaal veranderd, door een voorstelling als Achterland van Rosas bijvoorbeeld. De dansers waren één, de coördinatie was bovennatuurlijk.’

1 SHOW = € 10* * if you’re younger than 26

131

MATINEE KADEE! A workshop for your children, a performance for you.

DANCE, MUSIC, DRAMA, CIRCUS... 0-12 Y

NAMIDDAGEN VOOR HET HELE GEZIN Op vier zondagnamiddagen organiseren we creatieve workshops voor kinderen. De kleinsten kunnen ondertussen spelen in de crèche, terwijl de ouders met gerust gemoed van de voorstelling genieten. APRÈS-MIDI POUR TOUTE LA FAMILLE Pendant quatre dimanches après-midis, nous organisons des atelier créatifs pour les enfants. Les tout petits s’amusent dans une salle de jeu, et leurs parents peuvent assister au spectacle en toute tranquillité. AFTERNOONS FOR THE WHOLE FAMILY On four Sunday afternoons we organise creative workshops for children. The little ones have fun in the playroom, while their parents can enjoy the performance with their minds at rest.

PERFORMANCES FOR YOU SUN 28/10 BENJAMIN VANDEWALLE & PLATFORM-K Common Ground > p. 32 SUN 9/12 THOMAS BELLINCK Memento Park > p. 52 SUN 20/1 MEG STUART/DAMAGED GOODS Built To Last > p. 66 SUN 23/6 ANNE TERESA DE KEERSMAEKER/ROSAS Bartók/Beethoven/Schönberg > p. 126

WORKSHOPS FOR CHILDREN check > kaaitheater.be/kadee

THIS IS HOW IT WORKS > crèche for babies and toddlers up to 4 years old > workshops for children from 4 to 12 years old > free, subject to a paid booking for the matinee performance > register by emailing the names and ages of your children to audience@kaaitheater.be

132

MET JE KINDEREN NAAR HET KAAITHEATER? Wil je met je kinderen naar een voorstelling in het Kaaitheater, check dan telefonisch de aanbevolen minimumleeftijd. Baby’s en kleuters mag je niet meenemen in de zaal. Tijdens Matinee Kadee ga jij naar de voorstelling, je kinderen naar de workshop. ALLER AU KAAITHEATER AVEC VOS ENFANTS ? Si vous souhaitez assister à une représentation au Kaaitheater avec vos enfants, vérifiez quel est l’âge minimum conseillé par téléphone. Les tout petits ne sont pas admis à la salle de spectacle. Pendant les Matinees Kadee, vous venez au spectacle, entretemps vos enfants participent à un atelier créatif. CHILDREN ADMITTED? If you want to bring your children to a show at Kaaitheater, check the recommended minimum age by phone. You are not permitted to take babies and toddlers into the hall. During the Sunday Matinees, you can go to a show while your children attend a workshop.

KATE MCINTOSH Worktable for kids

Worktable for kids is een spannende installatie met verschillende kamers, die je één na één doorloopt. Eerst krijg je instructies, uitrusting, veiligheidsbril en materialen. En dan ga je aan de slag: laat je creativiteit de vrije loop! Kate McIntosh legt de hamer klaar, jij doet de rest. Worktable for kids est une installation exaltante composée de plusieurs pièces qu’on traverse une à une. À l’intérieur, tu recevras des instructions, des outils et des lunettes protectrices afin de te mettre au travail. Laisses libre cours ton créativité ! Kate McIntosh prépare le marteau, tu fais le reste. Worktable for kids is an exciting installation with various rooms that you explore one by one. At the start you are given instructions, equipment, safety goggles, and materials that you can use. And then you get to work: let your creativity run free! Kate McIntosh gives you a hammer, you do the rest.

SUN 28/10 12:00 > 18:00 KANAL – CENTRE POMPIDOU | DUTCH/FRENCH/ENGLISH | ± 45 MIN. | INCLUDED IN YOUR KANAL-TICKET € 14/9 > P. 31 > QUAI DES PÉNICHES, 1000 BXL

ANT HAMPTON Crazy But True

8-11 Y

In de performance Crazy But True vormen kinderen tussen acht en elf jaar een panel van experts. Via een hoofdtelefoon krijgen ze een tekst ingefluisterd. Ze herhalen wat ze horen, en presenteren zo een groeiende lijst buitengewone feiten. Zelf meedoen? Repeteren hoeft niet, kom gewoo langs en geef je op! Dans la performance Crazy But True, des enfants de huit à onze ans constituent un panel d’experts. Par le biais d’écouteurs, ils répètent les textes qui leur sont soufflés dans les oreilles. Ils présentent ainsi une liste croissante de faits exceptionnels. Tu souhaites participer ? Il n’y a pas de répétition, il suffit de venir t’inscrire. In the performance Crazy But True, children between the ages of eight and eleven form a panel of experts. Texts are whispered to them via headphones. They repeat what they hear, and thus present a growing list of extraordinary facts. Would you like to join in? There are no rehearsals, so you just have to drop in and sign up! DURING CITY:LAND > P. 20 | DATE & LOCATION TBC | DUTCH, FRENCH & ENGLISH | FREE 133

RONDLEIDINGEN VISITES GUIDÉES GUIDED TOURS

Wil je graag met je klas of groep naar een voorstelling van het Kaaitheater? Wij helpen je graag met het uitzoeken van een voorstelling op maat, met tips, meer uitleg, een inleiding of een rondleiding.

Benieuwd naar wat er allemaal schuilgaat achter de gevel van het Kaaitheater? Tijdens deze rondleiding nemen we je groep of klas mee achter de schermen. Ervaar hoe het voelt om zelf op het podium te staan!

Désirez-vous vous rendre avec votre classe ou en groupe à un spectacle du Kaaitheater ? Nous vous aidons à choisir un spectacle sur mesure, et vous donnons volontiers des conseils, davantage d’explications, une introduction ou une visite guidée.

Curieux de savoir tout ce qui se déroule derrière la façade du Kaaitheater ? Pour cette visite guidée, nous emmenons votre association ou votre classe en coulisses. Faites donc l’expérience de ce qu’on ressent sur scène !

Would you like your class or group to attend a performance at Kaaitheater? We would be happy to help you select a suitable production, with tips, more explanation, an introduction or a tour.

Are you curious about what is hidden behind the facade of the Kaaitheater? On this tour we take your group or class for a look behind the scenes. Experience how it feels to be on stage yourself!

SCHOLEN & GROEPEN ÉCOLES & GROUPES SCHOOLS & GROUPS

> free > by appointment only > audience@kaaitheater.be 134

LET’S TALK (ABOUT DANCE)

IN DUTCH

FREE

Zin om informeel na te praten over dansvoorstellingen? Ben je nieuwsgierig naar de ervaringen van anderen, of wil je jouw observaties delen? Welkom bij LET’S TALK (ABOUT DANCE)! Een moderator reikt jou en een kleine groep toeschouwers kapstokken aan om je kijk op dans te delen. Wat heb je gezien en wat betekende dat voor jou?

‘Het is wonderlijk hoe je soms de voorstelling achteraf helemaal anders gaat beleven door wat een andere toeschouwer vertelt. Of hoe je elementen gaat zien of appreciëren waar je eerst geen aandacht voor had.’ ‘Ik ben vrij laat naar dans beginnen kijken en denk toch vaak: “Ik weet er niets van af. Andere mensen horen en zien vast zoveel meer.” Maar tijdens het gesprek merk ik dat iedereen gewoon kan vertrekken van wat hij of zij zelf heeft gezien en dat het niet hoeft te gaan om “het begrepen hebben.” Soms hou ik ook gewoon mijn mond en luister ik.’

‘In een dansvoorstelling zit meer dan één persoon eruit kan halen. Samen zie je meer.’

Meedoen? Check de volgende LET’S TALK (ABOUT DANCE)-data op > kaaitheater.be/letstalkaboutdance 135

KAAITHEATER SAINCTELETTESQUARE 20 SQUARE SAINCTELETTE B-1000 BRUSSELS > 20 min. walk from Brussels North Station > Bicycle racks in front of the theatre > Villo city bikes on place Saincteletteplein (across the canal) > Metro lines 2 & 6 to IJzer/Yser station, exit 6 > Tram 51, Bus 47, Noctis N18 (Heizel-De Brouckère), to IJzer/Yser or Sainctelette > De Lijn buses 129, 212, 213, 214, 230, 231, 232, 240, 241, 242, 243, 245, 250, 251, 260, 355, 620 > Parking space at Quai de la Voirie, Rue de la Dyle, Avenue du Port KAAISTUDIO’S ONZE-LIEVE-VROUW VAN VAAKSTRAAT 81 81 RUE NOTRE-DAME DU SOMMEIL B-1000 BRUSSELS > 5 min. walk from rue Dansaertstraat, 10 min. from Beurs/Bourse > Bicycle parking inside the theatre > Villo city bikes at Ninoofsepoort/Porte de Ninove > Metro lines 1 & 5 to Sint-Katelijne/Sainte-Catherine, exits 5 & 6 – Kanaal/Canal > Tram 51, Bus 86 > De Lijn buses 126, 127, 128 > Parking Dansaert (Nieuwe Graanmarkt 2 place Nouveau Marché aux Grains) & Lepage (rue Léon Lepagestraat 23-31)

TICKET SHOP SAINCTELETTESQUARE 20 SQUARE SAINCTELETTE B-1000 BRUSSELS T +32 (0)2 201 59 59 Tue-Fri 11:00-18:00, Sat from 18:00 (performance days only) Limited opening hours during school holidays; closed from 7 to 30 July 2018. TICKETS 24/7: WWW.KAAITHEATER.BE KAAITHEATER VZW OFFICES AKENKAAI 2 QUAI DES PÉNICHES B-1000 BRUSSELS T +32 (0)2 201 58 58 INFO@KAAITHEATER.BE

KAAICAFÉ SAINCTELETTESQUARE 18 SQUARE SAINCTELETTE 1000 BRUSSELS T +32 (0)2 427 87 72 INFO@KAAICAFE.BE WWW.KAAICAFE.BE Bar: Mon-Fri 11:00>20:30 + before & after the performances Kitchen: Mon-Wed 12:00>15:00; Thu-Fri 12:00>20:30 Kitchen on performance days: 12:00>20:30; Sat 18:00>20:30; Sun 13:00>17:00 (matinee performance days only)

136

HOW TO GET HERE

TICKETS/BILLETS 2018–2019

PRIJZEN De prijzen vermeld bij de voorstellingen zijn de basisprijs, de reductieprijs en de prijs voor wie jonger is dan 26. — 65+, werkzoekenden en mensen met een beperking: je betaalt de reductieprijs op vertoon van legitimatie. — oKo-lid of artiest met een kunstenaarskaart? Je betaalt de reductieprijs op vertoon van legitimatie. — Jonger dan 26? Je koopt je tickets aan € 10 per voorstelling, op vertoon van je identiteitskaart en zolang er beschikbare plaatsen zijn.

PRIX Les prix mentionnés à côté des spectacles sont les prix de base, les prix réduits et les prix pour les jeunes de moins de 26 ans. — 65+, demandeurs d’emploi et personnes handicapées : vous obtenez le prix réduit sur présentation d’une légitimation. — Membre d’oKo ou titulaire d’une CarteArtiste ? Vous obtenez un prix réduit sur présentation d’une légitimation. — Moins de 26 ans ? Sur présentation de votre carte d’identité, chaque spectacle est à € 10 (sous réserve de disponibilité).

ABONNEMENTEN — klein abo: kies 4 of meer verschillende voorstellingen en je krijgt 25% reductie op de basisprijs. Boek je later extra voorstellingen, krijg je dezelfde reductie. — groot abo: kies 10 of meer verschillende voorstellingen en je krijgt 50% reductie op de basisprijs. Boek je later extra voorstellingen, krijg je dezelfde reductie. Voor een basisprijs van € 10 of minder bestaat geen reductietarief. Bestel je abonnement op kaaitheater.be/abo

ABONNEMENT — petit abonnement : choisissez 4 spectacles différents ou plus et vous obtenez 25 % de réduction sur le prix de base. Si vous réservez par la suite d’autres spectacles, vous bénéficiez de la même réduction. — grand abonnement : choisissez 10 spectacles différents ou plus et vous obtenez 50 % de réduction sur le prix de base. Si vous réservez par la suite d’autres spectacles, vous bénéficiez de la même réduction. Nous n’octroyons pas de réduction sur les billets de moins de € 10. Réservez votre abonnement sur kaaitheater.be/abo

AVONDKASSA & WACHTLIJST Op de locatie van de voorstelling, vanaf 1 uur voor aanvang van de eerste voorstelling van die avond. Enkel tickets voor de voorstelling van die avond. LAATKOMERS & ANNULERING Na aanvang van de voorstelling worden geen toeschouwers meer toegelaten. Wanneer je de zaal tijdens de voorstelling verlaat, kun je enkel terug naar binnen als er een pauze is. Je krijgt tickets enkel terugbetaald of omgeruild wanneer de voorstelling wordt afgelast. MENSEN MET EEN BEPERKING Meld je komst vooraf (graag 1 week voor datum), dan zorgen wij voor een goede plaats en zo gewenst ook voor begeleiding. Het Kaaitheater en de Kaaistudio’s zijn toegankelijk voor rolstoelgebruikers. ARTICLE 27, PASPARTOE, STUVOCHEQUE, ARSÈNE 50 Het Kaaitheater aanvaardt Paspartoe, Article 27, de STUVOcheque, en verkoopt tickets via Arsène 50.

BILLETTERIE DU SOIR & LISTE D’ATTENTE Sur le lieu de la représentation, 1 heure avant le premier spectacle de la soirée. Uniquement pour les billets du spectacle de la soirée. RETARDATAIRES & ANNULATION Une fois que le spectacle a commencé, les spectateurs ne sont plus admis dans la salle. Si vous quittez la salle pendant le spectacle, vous ne pourrez la réintégrer qu’au moment de la pause s’il y en a une. Sauf annulation du spectacle, les places ne sont ni échangées, ni remboursées. PERSONNES AVEC UN HANDICAP Veuillez annoncer votre venue (de préférence une semaine avant la date) et nous vous assurons une place adéquate et un accompagnement si nécessaire. Le Kaaitheater et les Kaaistudio’s sont accessibles aux usagers de fauteuils roulants.

PRICES The prices shown for each production are the standard price, the price with concessions and the price for under-26s. — Over-65s, jobseekers and people with a disability: the concession will be given on display of proof. — oKo-member or artistcard-holder? You will receive the concession on display of proof. — Under 26? On showing your identity card, you can attend any performance for € 10 (subject to availability). SEASON TICKETS — standard season ticket: choose 4 or more separate performances and get a 25% discount on the standard price. If you book for more performances later, you get the same discount. — super season ticket: choose 10 or more performances and get a 50% discount on the standard price. If you book for more performances later, you get the same discount. Please note that no concessions are given on a standard price of € 10 or less. Order your season ticket on kaaitheater.be/abo EVENING BOX OFFICE & WAITING LISTS Open from 1 hour before the first show of that evening, at the relevant venue, only for tickets for that show. LATECOMERS & CANCELLATION Once the performance has started no one is admitted to the theatre. If you leave the theatre during the show, you will not be able to return unless there is a break. Tickets will not be exchanged or reimbursed unless a performance is cancelled. PEOPLE WITH A DISABILITY Please advise us of your attendance in advance (preferably one week beforehand), and we will provide a good place and assistance if desired. The Kaaitheater and Kaaistudios are accessible to wheelchair-users. ARTICLE 27, PASPARTOE, STUVO-CHEQUE, ARSÈNE 50 The Kaaitheater accepts Article 27, Paspartoe, the STUVO-cheque, and sells tickets through Arsène 50.

ARTICLE 27, PASPARTOE, STUVO-CHEQUE, ARSÈNE 50 Le Kaaitheater accepte Article 27, Paspartoe et STUVO-cheque, et collabore avec Arsène 50.

When you buy a ticket or register for our newsletter, Kaaitheater will process your personal information. We will keep you informed of our activities and send you other relevant information, such as information concerning your ticket bookings. If you do not wish to receive this information, please inform us via privacy@kaaitheater.be. You can also contact via this email address to consult, correct or delete your information. You will find all the information about our policy concerning personal information at www.kaaitheater.be/privacy.

137

KAAITHEATER PARTNERSHIPS

GLOBE AROMA Globe Aroma is an Open Arts Centre that hosts dozens of artists/newcomers who come to create, rehearse and meet one another every day. Kaaitheater coproduces an annual platform in which a professional artist joins a diverse group of participants in a common art project. We also support Globe Aroma with its financial administration.

IMAGINE 2020 (2.0) The Imagine 2020 (2.0) network – of which Kaaitheater is project leader – brings together European performing arts organisations to consider an ecologically sustainable future. The network believes in the power of artistic imagination to come up with new and different future scenarios. The network is recognized by the European Commission for a period of four years (2015–2019). CO-FUNDED BY THE CREATIVE EUROPE PROGRAMME OF THE EUROPEAN UNION

MOUSSEM NOMADIC ARTS CENTRE Kaaitheater became a structural partner of Moussem Nomadic Arts Centre in 2016. Moussem focuses on artists with a link to or an interest in the Arab world. Every year, we collaborate to organize the festival MOUSSEM:CITIES. After Beirut and Casablanca, this season the festival is focusing on Damascus (p. 86). In addition, we are part of Moussem’s International Scène and of the think-tank that reflects on the Arab theatre repertoire.

HET THEATERFESTIVAL Every year, the TheaterFestival kick-starts the new season with a selection of the most surprising and interesting productions from the last season. The festival alternates between Brussels, Antwerp and Ghent. Its structural partners are Kaaitheater, deSingel, and Vooruit. The 2018 edition will take place from 30/08 until 9/09 in Antwerp.

WORKSPACEBRUSSELS Workspacebrussels is a workspace for the performing arts in its most hybrid forms. Young and upcoming talent find support with intensive residency periods, co-productions, and coaching. Kaaitheater provides various kinds of support: rehearsal space, office space, administrative support and co-presentations. Kaaitheater and WSB transformed the former brewery at 83 OLV Van Vaakstraat into a collaborative space.

138

30 aug – 9 sep ‘18 Antwerp

Ku n Va lst

21 pornographies Mette Ingvartsen Amnes(t)ie Action Zoo Humain Ibsen Huis Simon Stone/ Internationaal Theater Amsterdam The Nation Eric De Vroedt/ Het Nationale Theater

Phobiarama Dries Verhoeven Poquelin II STAN Requiem pour L Alain Platel & Fabrizio Cassol/ les ballets C de la B Platina Abke Haring/ Toneelhuis & Zuidpool

Voicing Pieces Begüm Erciyas Common Ground Platform-K & Benjamin Vandewalle CONVERSATIONS (at the end of the world) A Two Dogs Company/ Het Zuidelijk Toneel De onzichtbare man Theater Artemis

Geef mijn hand terug BRONKS Invited Seppe Baeyens/ Ultima Vez & KVS Mitten wir im Leben sind/ Bach6Cellosuiten Rosas & Jean-Guihen Queyras

www.theaterfestival.be

BRUZZ_ADV_black-and-white_230x170.indd 1

26/04/18 10:01

De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens is een belangrijke inspiratiebron voor het vrijzinnig humanisme.

VRIJ

N VAN HET K A ZINNIGE BURE

AITHEATER

w w w.vrijzinnigbrussel.b

Adv Art27.indd 3

04/05/18 09:09

EXPERIMENT/BEELDENDE KUNST/THEATER/JAZZ/ACTU KLASSIEKE MUZIEK/POËZIE/ DESIGN/FOTOGRAFIE/DANS/ OUDE MUZIEK/LITERATUUR/ OPERA/ARCHITECTUUR/A FILOSOFIE/FILMMUZIEK/I GESCHIEDENIS/ERFGOED/GRA HEDENDAAGSE MUZIEK/FESTI POLITIEK/ECONOMIE/WORLD PERFORMANCE/SOCIOLOGIE/ CHANSONS/ SOUNDSCAPE Klara. Blijf verwonderd.

THE FINE ART OF PRINTING Betrouwbare veelzijdigheid Van geboortekaartjes tot hardcover boeken, van visitekaartjes tot tijdschriften: met ons veelzijdige, state of the art productieapparaat kunnen we elke drukopdracht aan. Prijsbewuste kwaliteit met een milieubewuste insteek, dat is waar Graphius voor staat.

Graphius_ft170x110_kunst_NL.indd 1

+32 9 218 08 41

INFO@GRAPHIUS.COM

27/04/18 12:03

CINEMA RESTAURANT EVENTS Cinema Palace / 85 Bd Anspachlaan, B-1000 Bruxelles/Brussel info@cinema-palace.be / www.cinema-palace.be /palace.brussels

KAAI-PUB-PALACE-v1.indd 1

@palace.brussels

6/05/18 11:42

DE WAARHEID IS DAT WIJ U EEN KRANT WILLEN VERKOPEN De waarheid is dat dit een advertentie is voor De Standaard. Dat wij in deze publicatie adverteren omdat we ons willen linken aan onze sponsors en partners, omdat wij denken dat hun profiel bij het onze past. En dat wij op deze manier ook nieuwe lezers kunnen aantrekken. Want de waarheid is ook dat hoe meer kranten we verkopen, hoe beter we u over de waarheid kunnen vertellen. Onze journalisten kunnen dan grondiger uitzoeken hoe de vork precies in de steel zit. Meningen filteren en feiten uitklaren. Want de waarheid is dat u tegenwoordig al genoeg onwaarheden te lezen krijgt. En nog meer halve waarheden die in iemand anders zijn kraam passen. De waarheid is dat u op ons rekent om de waarheid zo goed mogelijk bloot te leggen, en dat wij op u rekenen om uw tijd en geld in ons te investeren. Kortom de waarheid is niet altijd gemakkelijk. De waarheid is bovendien dat uit onderzoek blijkt dat u meer geneigd zal zijn om een krant te kopen wanneer er een stippellijn rond ons aanbod staat. En dan nog meer als er een schaartje bij staat.

Ontdek onze aanbiedingen en kortingen via standaard.be/abonnement

DS partner 170x230.indd 1

2/05/18 14:46

COLOFON/COLOPHON KAAITHEATER VZW RAAD VAN BESTUUR/ CONSEIL D’ADMINISTRATION/ BOARD OF DIRECTORS Bart Claes, Peter De Jonge, Eddy Van Gelder, Sarah Avci, Ton Broeders, Joachim Declerck, Bart Decoster, Bénédicte Lobelle, Mia Vaerman, Dirk Vanoverbeke, Marleen Wynants, leden/ membres/members; Herman Mennekens, Gert Nys, regeringscommissarissen /commissaires du gouvernement/government commissioners ALGEMENE VERGADERING/ ASSEMBLÉE GÉNÉRALE/ GENERAL ASSEMBLY Claude Blondeel, Sigrid Bousset, Herman Croux, Annie Declerck, Guido Fonteyn, Peter Maenhout, Chantal Pattyn, leden/membres/ members ARTISTIEKE WERKING/ ACTIVITÉS ARTISTIQUES/ ARTISTIC ACTIVITIES Guy Gypens, algemene & artistieke leiding/ directeur générale & artistique/general & artistic director; Katleen Van Langendonck, artistieke leiding/directrice artistique/artistic director; Lana Willems, programmering & productie/programmation & production/programming & production; Esther Severi, dramaturgie/dramaturge; Lieselot Vanhoof, planning & productie/planning & production; Lore Claes, administratie & productie/ administration & production ADMINISTRATIE/ ADMINISTRATION Valerie Vernimme, zakelijke leiding/directrice financière et administrative/general manager; Miriam Rottiers, boekhouding/comptabilité/ bookkeeper; Maxim Lenssens, Tanja Wentzel, personeelsadministratie/administration du personnel/personnel administration; Ilse Joliet, coördinator Europese netwerken/coördinatrice résaux européens/coordinator European Networks COMMUNICATIE & PUBLIEKSWERKING/ COMMUNICATION & MEDIATION AVEC LES PUBLICS/ COMMUNICATION & AUDIENCE DEVELOPMENT Katelijne Meeusen, coördinatie & persrelaties/ coordinatrice & attachée de presse/coordinator & press officer; Eva Decaesstecker, pers en communicatie/presse et communication/press and communications; Jonas Maes, marketing en digitale communicatie/marketing et communication numérique/marketing and digital communication; Hilde Peeters, publiekswerking/ médiation avec les publics/audience development; Stan Spijkers, redactie & publicaties/ rédaction & publications/editor & publications TECHNIEK/ TECHNIQUE/ TECHNICAL DEPARTMENT Ruben Pieksma, technische leiding/directeur technique/technical director; Jan-Simon De Lille, Peter Fol, Guy Peeters, Luc Schaltin, Chris Segers, Frank Vandezande, Milan Van Doren, Herman Venderickx, podiumtechniek/ technicien de plateau/stage technician 146

TICKETSHOP/ BILLETTERIE Wanda Horemans, coördinatie/coördinatrice/ coordinator, Mo Franken, Geertje Terlaeken ONTHAAL/ ACCUEIL/ RECEPTION Lus Baleci INFRASTRUCTUUR & COÖRDINATIE/ INFRASTRUCTURE & COORDINATION Ann Bollen, infrastructuurbeheer/gestionnaire des bâtiments/building manager; Wati Koesharto, office management; Patrick Lauwers, medewerker infrastructuurbeheer/ assistant gestion du bâtiment/assistant building management; Lieselot Vanhoof, coördinatie/ coordinatrice/coordinator Kaaistudio’s; Nelson Polfliet, front of house management; Alain Orsin, technisch onderhoud/entretien technique/technical maintenance; Fatima Raklih, verantwoordelijke onderhoud/responsable entretien/maintenance manager; Serpil Akgün, Gus De Winter, onderhoud/entretien/maintenance; Mohamed Abbas, barman/bartender Kaaistudio’s

ORGANISATIES IN HET COMPLEX VAN DE KAAISTUDIO’S/ ORGANISATIONS DANS LE COMPLEXE DES KAAISTUDIO’S/ ORGANISATIONS IN THE KAAISTUDIOS COMPLEX • Onze-Lieve-Vrouw van Vaakstraat 83 rue Notre-Dame du Sommeil: Workspacebrussels werkplaats voor podiumkunsten

MET STEUN VAN/ AVEC LE SOUTIEN DE/ SUPPORTED BY de Vlaamse overheid de Vlaamse Gemeenschapscommissie van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest het Brussels Hoofdstedelijk Gewest Stad Brussel

ORGANISATIES IN HET KAAITHEATERCOMPLEX/ ORGANISATIONS DANS LE COMPLEXE DU KAAITHEATER/ ORGANISATIONS IN THE KAAITHEATERCOMPLEX

MEDIAPARTNERS De Standaard Klara BRUZZ

• Akenkaai 2 Quai des Péniches: A Two Dogs Company/Kris Verdonck dance, theatre & performance company Great Investment/Mette Ingvartsen dance company Damaged Goods/Meg Stuart dance company Het TheaterFestival ROBIN theatre company

MAGAZINE 2018–2019

• Sainctelettesquare 17 square Sainctelette: European House for Culture/European Festivals Association SFP Sociaal Fonds voor de Podiumkunsten STEPP Steunpunt voor productionele, ontwerpende, en technische krachten van de brede culturele sector • Sainctelettesquare 19 square Sainctelette: BKO Brussels Kunstenoverleg BL!NDMAN music ensemble Cultuurloket Zakelijke ondersteuning voor de cultuursector Demos Kenniscentrum voor participatie en democratie FMDO Federatie van Marokkaanse en Mondiale Democratische Organisaties IETM International network for contemporary performing arts Lasso Brussels netwerk voor kunsteducatie en publieksbemiddeling oKo Overleg Kunstenorganisaties Pulse Transitienetwerk Cultuur Jeugd Media Pearle Performing Arts Employers Associations League Europe Socius Steunpunt voor Sociaal-Cultureel Volwassenenwerk Tristero theatre company

REDACTIE/ RÉDACTION/ EDITORS Stan Spijkers, Eva Decaesstecker, Guy Gypens, Katelijne Meeusen, Esther Severi, Katleen Van Langendonck, Lana Willems FRANSE VERTALING/ TRADUCTION FRANÇAISE/ FRENCH TRANSLATION Isabelle Grynberg ENGELSE VERTALING/ TRADUCTION ANGLAISE/ ENGLISH TRANSLATION John Arblaster VORMGEVING/ GRAPHISME/ GRAPHIC DESIGN Paul Boudens DRUK/ IMPRESSION/ PRINTING Graphius

WETTELIJK DEPOT/ DÉPÔT LÉGAL/ LEGAL REGISTRATION D/2018/2871/1

AGENDA SEPTEMBER 2018 20:11 PIETER DE BUYSSER/ROBIN The Tip of the Tongue > P. 10 20:30 JED MARTIN Autoportrait/Zelfportret > P. 11 19:00 MAARTEN DOORMAN Over authenticiteit en het ware zelf > P. VII 20:30 JED MARTIN Autoportrait/Zelfportret > P. 11 20:30 DIDIER ERIBON Conversation #1 > P. IV 20:30 KATJA DREYER Ophelia comes to Brooklyn > P. 12 18:00 + 20:30 KATJA DREYER Ophelia comes to Brooklyn > P. 12 19:00 ELKE VAN CAMPENHOUT Authenticity and Spirituality > P. VII 20:30 JUAN DOMÍNGUEZ My Only Memory > P. 13 19:00 JUAN DOMÍNGUEZ My Only Memory > P. 13 19:00 JAN STEEN Het zijn in het spelen > P. VII 20:30 LISABOA HOUBRECHTS/KUIPERSKAAI & TONEELHUIS Hamlet > P. 14

TUE 11/09 THU 20/09 FRI 21/09 FRI 21/09 MON 24/09 TUE 25/09 WED 26/09 FRI 28/09 FRI 28/09 SAT 29/09 SAT 29/09 SAT 29/09

PLANETARIUM KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S KAAITHEATER KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S KAAITHEATER KAAITHEATER

OCTOBER 2018 WED 3/10 THU 3/10 FRI 5/10 SAT 6/10

20:30 20:30 20:30 20:30

LAILA SOLIMAN & STACY HARDY Museum of Lungs > P. 16 LAILA SOLIMAN & STACY HARDY Museum of Lungs > P. 16 JAN DECORTE/BLOET Hamlet 0.2 > P. 18 JAN DECORTE/BLOET Hamlet 0.2 > P. 18

TUE 9 > SAT 13/10 CITY:LAND TUE 9 > SAT 13/10 TUE 9 > SAT 13/10 TBA TUE 9 > SAT 13/10 TBA TUE 9 > SAT 13/10 TUE 9 > SAT 13/10

MICHIEL VANDEVELDE Precarious Pavilions > P. 21 SARAH VANAGT Plakfilm > P. 22 ROLAND GUNST & SIBO KANOBANA De heerschappij van het Afropeanisme > P. 22 ARCHITECTURE WORKROOM BRUSSELS & IABR YOU ARE HERE > P. 23 ANT HAMPTON Crazy But True (8+) > P. 23 SARAH VAN LAMSWEERDE Instant Fiction > P. 24 KEVIN TRAPPENIERS AntennA > P. 24

TUE 11/10 20:11 THU 13/10 WED 17/10 20:30 THU 18/10 20:30 THU 18/10 20:30 FRI 19/10 20:30 SAT 20/10 20:30

PIETER DE BUYSSER/ROBIN The Tip of the Tongue > P. 10 ANNE COLLOD/ANNA HALPRIN The Blank Placard Dance, replay > P. 25 TINE VAN AERSCHOT/TREVOR Het betreft liefde > P. 28 TINE VAN AERSCHOT/TREVOR Het betreft liefde > P. 28 ESZTER SALAMON MONUMENT 0.5: The Valeska Gert Monument > P. 26 ESZTER SALAMON MONUMENT 0.5: The Valeska Gert Monument > P. 26 WALTER HUS Supersonic Flora > P. 29

TUE 23/10 WED 24 /10 WED 24/10 THU 25/10 FRI 26/10 FRI 26/10 SAT 27/10 SAT 27/10 SUN 28/10 SUN 28/10

KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S KAAITHEATER KAAITHEATER

PLACE DE LA MONNAIE ON LOCATION ON LOCATION WTC 1 ON LOCATION ON LOCATION ON LOCATION PLANETARIUM ON LOCATION KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S KAAITHEATER KAAITHEATER KAAITHEATER

20:30 KATE MCINTOSH In Many Hands > P. 30 KAAITHEATER 14:00>20:00 KATE MCINTOSH Worktable > P. 31 KANAL 17:00 + 20:30 KATE MCINTOSH In Many Hands > P. 30 KAAITHEATER 14:00>20:00 KATE MCINTOSH Worktable > P. 31 KANAL 14:00>20:00 KATE MCINTOSH Worktable > P. 31 KANAL 20:30 KATE MCINTOSH Dark Matter > P. 31 KAAITHEATER 14:00>20:00 KATE MCINTOSH Worktable > P. 31 KANAL 20:30 BENJAMIN VANDEWALLE & PLATFORM-K Common Ground > P. 32 KAAITHEATER 12:00>18:00 KATE MCINTOSH Worktable for kids (5+) > P. 31 KANAL 15:00 BENJAMIN VANDEWALLE & PLATFORM-K Common Ground > P. 32 KAAITHEATER

NOVEMBER 2018 WED 7/11 THU 8/11 FRI 9/11 FRI 9/11 SAT 10/11 SAT 10/11 SUN 11/11 SUN 11/11 THU 15/11 THU 15/11 148

20:30 20:30 20:30 20:30 20:30 20:30 15:00 20:11 20:30 20:30

IVO DIMCHEV SCULPTURES > P. 38 ANNE TERESA DE KEERSMAEKER/ROSAS Fase > P. 34 ANNE TERESA DE KEERSMAEKER/ROSAS Fase > P. 34 MILO RAU/NTGENT Compassion > P. 36 ANNE TERESA DE KEERSMAEKER/ROSAS Fase > P. 34 MILO RAU/NTGENT Compassion > P. 36 ANNE TERESA DE KEERSMAEKER/ROSAS Fase > P. 34 PIETER DE BUYSSER/ROBIN The Tip of the Tongue > P. 10 ANNE TERESA DE KEERSMAEKER/ROSAS Fase > P. 34 KUNO BAKKER & MOKHALLAD RASEM De verse tijd > P. 39

KAAITHEATER ROSAS PERFORMANCE SPACE ROSAS PERFORMANCE SPACE KAAITHEATER ROSAS PERFORMANCE SPACE KAAITHEATER ROSAS PERFORMANCE SPACE PLANETARIUM ROSAS PERFORMANCE SPACE KAAISTUDIO’S

PETRA VAN BRABANDT To Heat By Melting > P. VII ANNE TERESA DE KEERSMAEKER/ROSAS Fase > P. 34 KUNO BAKKER & MOKHALLAD RASEM De verse tijd > P. 39 METTE INGVARTSEN to come (extended) > P. 40 ANNE TERESA DE KEERSMAEKER/ROSAS Fase > P. 34 METTE INGVARTSEN to come (extended) > P. 40 ANNE TERESA DE KEERSMAEKER/ROSAS Fase > P. 34

FRI 16/11 FRI 16/11 FRI 16/11 FRI 16/11 SAT 17/11 SAT 17/11 SUN 18/11

19:00 20:30 20:30 20:30 20:30 20:30 15:00

KAAITHEATER ROSAS PERFORMANCE SPACE KAAISTUDIO’S KAAITHEATER ROSAS PERFORMANCE SPACE KAAITHEATER ROSAS PERFORMANCE SPACE

WED 21/11 WED 21/11 THU 22/11 THU 22/11 THU 22/11 THU 22/11 FRI 23/11 FRI 23/11 FRI 23/11 SAT 24/11 SAT 24/11 SAT 24/11 SUN 25/11 SUN 25/11 SUN 25/11

19:00 L. THORNTON, M. RASCH, R. LAERMANS Philosophers Walk on the Sublime > p.V KAAITHEATER 21:00 IVANA MÜLLER Conversations out of place > P. 46 KAAITHEATER 17:00+19:00 ANNIE DORSEN The Great Outdoors > P. 45 KANAL 20:30 ANNE TERESA DE KEERSMAEKER/ROSAS Fase > P. 34 ROSAS PERFORMANCE SPACE 20:30 ICTUS & JULIE PFLEIDERER SAFE > P. 42 KAAISTUDIO’S 20:30 IVANA MÜLLER Conversations out of place > P. 46 KAAITHEATER 20:30 ANNE TERESA DE KEERSMAEKER/ROSAS Fase > P. 34 ROSAS PERFORMANCE SPACE 19:00 + 20:30 ANNIE DORSEN The Great Outdoors > P. 45 KANAL 20:30 ICTUS & JULIE PFLEIDERER SAFE > P. 42 KAAISTUDIO’S 17:00 + 19:00 ANNIE DORSEN The Great Outdoors > P. 45 KANAL 20:30 ANNE TERESA DE KEERSMAEKER/ROSAS Fase > P. 34 ROSAS PERFORMANCE SPACE 20:30 BRUNO LATOUR & FRÉDÉRIQUE AÏT TOUATI INSIDE > P. 44 KAAITHEATER 11:00 > 18:00 ECOPOLIS Just Transition > P. 43 KAAITHEATER 14:30 + 16:00 ANNIE DORSEN The Great Outdoors > P. 45 KANAL 15:00 ANNE TERESA DE KEERSMAEKER/ROSAS Fase > P. 34 ROSAS PERFORMANCE SPACE

WED 28/11 THU 29/11 THU 29/11 FRI 30/11

20:30 20:30 20:30 20:30

TIMEAU DE KEYSER/TIBALDUS & TONEELHUIS Het Huwelijk > P.47 FEMKE & LANDER GYSELINCK FLAMER > P. 48 TIMEAU DE KEYSER/TIBALDUS & TONEELHUIS Het Huwelijk > P.47 FEMKE & LANDER GYSELINCK FLAMER > P. 48

KAAITHEATER KAAISTUDIO’S KAAITHEATER KAAISTUDIO’S

20:30 20:30 19:00 20:30 20:30 15:00

JULIAN HETZEL All Inclusive > P. 50 ALIX EYNAUDI Chesterfield > P. 51 LAURENCE VAN YPERSELE Authenticiteit en de Groote Oorlog > P. VII ALIX EYNAUDI Chesterfield > P. 51 THOMAS BELLINCK/ROBIN Memento Park > P. 52 THOMAS BELLINCK/ROBIN Memento Park > P. 52

KAAITHEATER KAAISTUDIO’S KAAITHEATER KAAISTUDIO’S KAAITHEATER KAAITHEATER

20:11 20:30 20:30 20:30 20:30 20:30 20:30

PIETER DE BUYSSER/ROBIN The Tip of the Tongue > P. 10 ROKIA TRAORÉ Dream Mandé Djata > P. 55 PEPE ELMAS NASWA Dans la peau de l’autre > P. 56 PEPE ELMAS NASWA Dans la peau de l’autre > P. 56 BOYZIE CEKWANA The Last King of Kakfontein > P. 57 BOYZIE CEKWANA The Last King of Kakfontein > P. 57 JEANNOT KUMBONYEKI + ROCHDI BELGASMI Le Kombi + Ouled Jellaba > P. 58

PLANETARIUM KAAITHEATER KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S KAAITHEATER KAAITHEATER KAAISTUDIO’S

20:00 15:00

ROSAS The Six Brandenburg Concertos > P. 60 ROSAS The Six Brandenburg Concertos > P. 60

DECEMBER 2018 SAT 1/12 FRI 7/12 SAT 8/12 SAT 8/12 SAT 8/12 SUN 9/12

TUE 11/12 FRI 14/12 SAT 15/12 SUN 16/12 TUE 18/12 WED 19/12 SAT 22/12

JANUARY 2019 SAT 5/01 SUN 6/01

MON 7/01 TUE 8/01 WED 9/01 WED 9 > FRI 11/0 FRI 11/01 FRI 11/01 TUE 15/01 WED 16/01 THU 17/01

20:00 ROSAS The Six Brandenburg Concertos > P. 60 20:00 ROSAS The Six Brandenburg Concertos > P. 60 20:00 ROSAS The Six Brandenburg Concertos > P. 60 RITCS Winter School – Colloquium > P. 61 20:30 ELEANOR BAUER A lot of moving parts > P. 64 20:11 PIETER DE BUYSSER/ROBIN The Tip of the Tongue > P. 10 20:30 BENJAMIN VANDEWALLE In the Sky I Am Walking > P. 62 18:00 + 20:30 BENJAMIN VANDEWALLE In the Sky I Am Walking > P. 62 20:30 LAURA VAN DOLRON & DE KOE Een antwoord op alle vragen > P. 65

DE MUNT/LA MONNAIE DE MUNT/LA MONNAIE

DE MUNT/LA MONNAIE DE MUNT/LA MONNAIE DE MUNT/LA MONNAIE KAAISTUDIO’S KAAITHEATER PLANETARIUM KAAITHEATER KAAITHEATER KAAISTUDIO’S 149

20:30

LAURA VAN DOLRON & DE KOE Een antwoord op alle vragen > P. 65

SAT 19/01 SUN 20/01

20:30 15:00

MEG STUART/DAMAGED GOODS Built to Last > P. 66 MEG STUART/DAMAGED GOODS Built to Last > P. 66

MON 21/01 WED 23/01 THU 24/01 FRI 25/01 FRI 25/01 FRI 25/01 SAT 26/01 SAT 26/01

20:30 20:30 20:30 19:00 20:30 20:30 20:30 20:30

AFUA HIRSCH Conversation #2 > P. IV ROSAS & TG STAN Quartett > P. 68 ROSAS & TG STAN Quartett > P. 68 JULIAN WARNER On Racial Authenticity > P. VII LIGIA LEWIS Sorrow Swag > P. 70 ROSAS & TG STAN Quartett > P. 68 LIGIA LEWIS Sorrow Swag > P. 70 ROSAS & TG STAN Quartett > P. 68

FRI 18/01

KAAISTUDIO’S

KAAITHEATER KAAITHEATER KAAISTUDIO’S KAAITHEATER KAAITHEATER KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S KAAITHEATER KAAISTUDIO’S KAAITHEATER

TUE 29/01 20:30 JAN LAUWERS & NEEDCOMPANY Begin the Beguine > P. 72 WED 30/01 20:30 JAN LAUWERS & NEEDCOMPANY Begin the Beguine > P. 72 THU 31/01 20:30 BENJAMIN VERDONCK/TONEELHUIS Aren > P. 74

KAAITHEATER KAAITHEATER KAAISTUDIO’S

FEBRUARY 2019 FRI 1/02 FRI 1/02 SAT 2/02 SAT 2/02

THU 7 > SAT 16/02

20:30 20:30 20:30 20:30

BENJAMIN VERDONCK/TONEELHUIS Aren > P. 74 NOÉ SOULIER The Waves > P. 76 BENJAMIN VERDONCK/TONEELHUIS Aren > P. 74 NOÉ SOULIER The Waves > P. 76

KAAISTUDIO’S KAAITHEATER KAAISTUDIO’S KAAITHEATER

MOUSSEM CITIES: DAMASCUS

20:11 20:30 20:30 20:30 20:30 20:30 20:30 20:30

PIETER DE BUYSSER/ROBIN The Tip of the Tongue > P. 10 CULLBERG BALLET & DEBORAH HAY Figure a Sea > P. 78 CULLBERG BALLET & DEBORAH HAY Figure a Sea > P. 78 ELS DIETVORST MEMENTO MORI! > P. 80 ELS DIETVORST MEMENTO MORI! > P. 80 PHILIPPE QUESNE Crash Park. La vie d’une île > P. 82 ELS DIETVORST MEMENTO MORI! > P. 80 PHILIPPE QUESNE Crash Park. La vie d’une île > P. 82

10:00 20:30 20:30

SYMPOSIUM The School of Speculative Documentary > P. VIII MARC VANRUNXT / KUNST/WERK & BAHAR TEMIZ White on White > P. 84 MARC VANRUNXT / KUNST/WERK & JAN MARTENS lostmovements > P. 85

KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S

20:30 20:30 19:00 20:30

FAUSTIN LINYEKULA/NTGENT Eternal Laws of African Dance > P. 88 MARC VANRUNXT / KUNST/WERK & JAN MARTENS lostmovements > P. 85 ROLANDO VÁZQUEZ Authenticity, Decoloniality & … > P. VII FAUSTIN LINYEKULA/NTGENT Eternal Laws of African Dance > P. 88

KAAITHEATER KAAISTUDIO’S KAAITHEATER KAAITHEATER

FRI 8/03 MON 11/03

20:30 20:11

NINA POWER Conversation #3 > P. IV PIETER DE BUYSSER/ROBIN The Tip of the Tongue > P. 10

KAAITHEATER PLANETARIUM

MON 11/02 FRI 15/02 SAT 16/02 THU 21/02 FRI 22/02 FRI 22/02 SAT 23/02 Sat 23/02

MON 25/02 WED 27/02 THU 28/02

PLANETARIUM KAAITHEATER KAAITHEATER KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S KAAITHEATER KAAISTUDIO’S KAAITHEATER

MARCH 2019 FRI 1/03 FRI 1/03 SAT 2/03 SAT 2/03

PERFORM ATIK1 9

150

WED 13/03 THU 14/03 TBA TBA SAT 16/03 SUN 17/03

21:00 21:00 19:00 15:00

LAURE PROUVOST They Are Waiting For You > P. 92 LAURE PROUVOST They Are Waiting For You > P. 92 RADOUAN MRIZIGA 0.KANAL > P. 93 GLOBE AROMA & JOZEF WOUTERS Passage > P. 94 THIRD SPACE/LOTTE VAN DEN BERG Dying Together > P. 98 THIRD SPACE/LOTTE VAN DEN BERG Dying Together > P. 98

FRI 22/03 SAT 23/03

20:30 20:30

NOÉ SOULIER Performing Art > P. 96 NOÉ SOULIER Performing Art > P. 96

KAAITHEATER KAAITHEATER KANAL DECORATELIER KAAITHEATER KAAITHEATER KAAITHEATER KAAITHEATER

20:30 20:30 20:30 20:30

CLAIRE CROIZÉ & MATTEO FARGION Flowers (we are) > P. 100 CLAIRE CROIZÉ & MATTEO FARGION Flowers (we are) > P. 100 TRISTERO & KASSYS The Script > P. 102 TRISTERO & KASSYS The Script > P. 102

KAAITHEATER KAAITHEATER KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S

MON 1/04 WED 3/04 THU 4/04 THU 4/04 FRI 5/04 SAT 6/04

20:30 20:30 20:30 20:30 20:30 20:30

THIJS LIJSTER Conversation #4 > P. IV SCHWALBE Werk #8: Nieuw Werk > P. 106 MICHIEL VANDEVELDE Lamakh > P. 104 SCHWALBE Werk #8: Nieuw Werk > P. 106 MICHIEL VANDEVELDE Lamakh > P. 104 BL!NDMAN 30 years BL!NDMAN > P. 107

KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S KAAITHEATER KAAISTUDIO’S KAAITHEATER KAAITHEATER

THU 11/04 THU 25/04 FRI 26/04 SAT 27/04 SAT 27/04 TUE 30/04

20:11 20:30 20:30 20:30 20:30 20:30

PIETER DE BUYSSER/ROBIN The Tip of the Tongue > P. 10 DANIEL LINEHAN/HIATUS Body of Work > P. 108 DANIEL LINEHAN/HIATUS Body of Work > P. 108 DANIEL LINEHAN/HIATUS Body of Work > P. 108 DEUFERT&PLISCHKE Just in Time (Letters to Dance) > P. 110 THE POLITICAL PARTY Alternative Election Show > P. VIII

PLANETARIUM KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S KAAITHEATER KAAITHEATER

20:30 20:30 20:30 20:30 20:11 20:30 20:30

MAATSCHAPPIJ DISCORDIA L’Amour Duras > P. 114 MAATSCHAPPIJ DISCORDIA L’Amour Duras > P. 114 PICHET KLUNCHUN & CHEN WU-KANG Behalf > P. 112 PICHET KLUNCHUN & CHEN WU-KANG Behalf > P. 112 PIETER DE BUYSSER/ROBIN The Tip of the Tongue > P. 10 METTE EDVARDSEN & MATTEO FARGION Penelope Sleeps > P. 116 METTE EDVARDSEN & MATTEO FARGION Penelope Sleeps > P. 116

KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S KAAITHEATER KAAITHEATER PLANETARIUM KAAITHEATER KAAITHEATER

20:30 20:30 20:30 20:30 20:30 20:30 15:00

METTE EDVARDSEN & MATTEO FARGION Penelope Sleeps > P. 116 METTE EDVARDSEN & MATTEO FARGION Penelope Sleeps > P. 116 THOMAS BELLINCK It’s Simple as ABC #3: The Wild Hunt > P. 115 THOMAS BELLINCK It’s Simple as ABC #3: The Wild Hunt > P. 115 THOMAS BELLINCK It’s Simple as ABC #3: The Wild Hunt > P. 115 THOMAS BELLINCK It’s Simple as ABC #3: The Wild Hunt > P. 115 THOMAS BELLINCK It’s Simple as ABC #3: The Wild Hunt > P. 115

KAAITHEATER KAAITHEATER KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S

THOMAS BELLINCK It’s Simple as ABC #3: The Wild Hunt > P. 115 THOMAS BELLINCK It’s Simple as ABC #3: The Wild Hunt > P. 115 ELEANOR BAUER/GOODMOVE, CHRIS PECK & ICTUS New Joy > P. 118 ANNE TERESA & JOLENTE DE KEERSMAEKER/PARTS SOMNIA > P. 120 ELEANOR BAUER/GOODMOVE, CHRIS PECK & ICTUS New Joy > P. 118

KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S KAAITHEATER ON LOCATION KAAITHEATER

WED 27/03 THU 28/03 FRI 29/03 SAT 30/03

APRIL 2019

MAY 2019 THU 2/05 FRI 3/05 FRI 3/05 SAT 4/05 SAT 11/05 SAT 11/05 SUN 12/05

TUE 14/05 WED 15/05 TUE 21/05 WED 22/05 FRI 24/05 SAT 25/05 SUN 26/05

MON 27/05 20:30 TUE 28/05 20:30 THU 30/05 20:30 THU 30/05 > SUN 16/06 FRI 31/05 20:30

JUNE 2019 SAT 1/06 WED 5/06 FRI 7/06 SAT 8/06

20:30 19:00 20:30 20:30

ELEANOR BAUER/GOODMOVE, CHRIS PECK & ICTUS New Joy > P. 118 ICTUS, COLLEGIUM VOCALE GENT & SUZANNE VEGA Einstein on the Beach > P. 122 GUY CASSIERS/TONEELHUIS & ARSENAAL/LAZARUS Bagaar > P. 124 GUY CASSIERS/TONEELHUIS & ARSENAAL/LAZARUS Bagaar > P. 124

KAAITHEATER KAAITHEATER KAAITHEATER KAAITHEATER

TUE 11/06 WED 19/06 Thu 20/06 Fri 21/06 Sat 22/06 Sun 23/06

20:11 20:30 20:30 20:30 20:30 15:00

PIETER DE BUYSSER/ROBIN The Tip of the Tongue > P. 10 ROSAS Bartók/Beethoven/Schönberg > P. 126 ROSAS Bartók/Beethoven/Schönberg > P. 126 ROSAS Bartók/Beethoven/Schönberg > P. 126 ROSAS Bartók/Beethoven/Schönberg > P. 126 ROSAS Bartók/Beethoven/Schönberg > P. 126

PLANETARIUM KAAITHEATER KAAITHEATER KAAITHEATER KAAITHEATER KAAITHEATER

20:30 20:30 20:30

ROSAS Bartók/Beethoven/Schönberg > P. 126 ROSAS Bartók/Beethoven/Schönberg > P. 126 ROSAS Bartók/Beethoven/Schönberg > P. 126

KAAITHEATER KAAITHEATER KAAITHEATER

Tue 25/06 Wed 26/06 Thu 27/06

151

MAGAZINE 6 EDITIES PER JAAR VERSCHIJNT IN FEBRUARI, APRIL, JUNI, AUGUSTUS, OKTOBER, DECEMBER P3A9139 | JUNI 2018 D/2018/2871/1