Bulletin Kaaitheater jan-feb 2015

JANUARI>FEBRUARI 2015 JANVIER>FÉVRIER

DE IDEOLOGIE VAN HET GEBREK AAN ALTERNATIEF BESPAREN OMDAT HET NIET ANDERS KAN? De Vlaamse en de federale regering hebben beide gekozen om in het kader van een algemeen besparingsplan hun steun aan kunst en cultuur gevoelig terug te schroeven. Op de vraag naar het waarom van de drastische besparingen komt steevast hetzelfde antwoord: ‘We kunnen niet anders. Er is geen alternatief.’ De economie moet weer op koers en eenmaal dat het geval is volgt de rest, bijvoorbeeld cultuur, automatisch. Minister-president Bourgeois formuleerde het in zijn Septemberverklaring als volgt: ‘Een bloeiende economie is de basis voor bloei van kunst en cultuur.’ Eerst de koopkracht, dan komen denkkracht en verbeelding wel vanzelf.

Thatcher zei het al in de jaren tachtig: ‘There is no alternative.’

Dertig jaar later, ondanks het falen van het systeem van het mondiale kapitalisme, kiest deze regering opnieuw voor de remedie van toen en is het geloof in het gebrek aan alternatieven alomtegenwoordig.

Nadenken over fundamenteel andere oplossingen voor de reusachtige en urgente problemen van onze tijd lijkt niet gewenst. De weinige geledingen van onze maatschappij waar het zoeken naar alternatieven wel gebeurde, met name in bepaalde delen van het maatschappelijk middenveld, worden door deze besparingen zwaar aangepakt. Politici lijken zich neer te leggen bij een zogenaamde post-burgerlijke samenleving met een steeds groter neofeodaal karakter met CEO’s en grootaandeelhouders 2

als nieuwe adel, en flexwerkende consumenten als nieuwe horigen.

In zijn boek De Duizelingwekkende Jaren, Europa 1900–1914 wijst de Duitse historicus Philipp Blom op een opvallende parallel tussen de jaren voorafgaand aan WO I en onze huidige tijd. Beide worden gekenmerkt door uitzonderlijk snelle maatschappelijke veranderingen. Aan het begin van de 20ste eeuw is het de pompende kracht van de moderniteit die de duizelingwekkende veranderingen initieert en de oude waarden omkegelt. Vandaag voelen we vooral de gevolgen van een uit zijn voegen barstend kapitalisme na het einde van de Koude Oorlog. Blom stelt dat Europa zich in 1914 niet massaal in de grote oorlog stortte omwille van alomtegenwoordige nationalistische en dus pro-oorlogsgevoelens maar veeleer omwille van een gevoel van onontkoombaarheid, van fatalisme, dat voortvloeide uit een gebrek aan houvast en een grote toekomstonzekerheid. Waar tot dan verleden en toekomst verknoopt waren door traditie, religie en autoriteit, zorgde de moderniteit voor een bres tussen het ‘niet langer’ en het ‘nog niet’. De catastrofe van 1914 was dus veeleer te wijten aan een gebrek aan verbeelding of, volgens Hannah Arendt, een gebrek aan denkend vermogen, of nog, zoals Robert Musil het noemde, een gebrek aan mogelijkheidszin. Dit ‘vermogen om andere mogelijkheden te denken’ is ook vandaag ons meest dierbare goed.

De ‘ideologie van het gebrek aan alternatief’ moet dus dringend plaats maken voor een herpolitisering waarbij de kracht om andere mogelijkheden te denken centraal staat, waarbij organisaties die actieve burgers verenigen ondersteund worden en waarbij er voldoende publieke ruimten ontstaan waar minderheidsstandpunten een stem krijgen, waar plaats is voor experiment en waar niet alles moet toegeven aan de vervlakkende logica van het profijtbeginsel. Met hun besparingen in de cultuursector doen onze regeringen alvast het omgekeerde. De kans dat deze besparingen onze sector net het hardst zullen raken daar waar het cultureel-maatschappelijk experiment zich het sterkst ontwikkelt, is reëel. De reacties op de besparingen uit onze sector wijzen op een groeiend inzicht dat het hier niet alleen gaat om het veilig stellen van de eigen centen maar dat een solidaire stellingname schouder aan schouder met andere middenveldspelers hoogstnoodzakelijk is. ‘Hart boven Hard’ is in dat opzicht een essentieel initiatief.

Wat is nu de directe impact van de besparingen op het Kaaitheater? Wij behoren niet tot de zeven zogenaamde instellingen van de Vlaamse Gemeenschap die 2,5% moeten inleveren maar we zijn één van de 107 organisaties die binnen het Kunstendecreet worden gesubsidieerd en waarbij 7,5% wordt weggesneden. Deze 7,5% komt bovenop de twee kaasschaafoperaties van telkens 3% van de voorbije jaren. Daarnaast

wordt er nog eens 5,4% gekort op onze infrastructuurtoelage. In totaal betekent dat € 200.000 op het budget van 2015. De mogelijkheden om dat bedrag te besparen zijn beperkt.

Op het ogenblik dat de Vlaamse regering haar besparingsmaatregelen bekend maakte, lag 75% van onze activiteiten in 2015 contractueel vast.

De activiteiten van het Kaaitheater zijn gebouwd op een precair evenwicht van samenwerking tussen heel veel artistieke actoren: kleine en grote theater- en dansgezelschappen, individuele artiesten, producenten, managementbureaus, andere huizen, festivals, enz. De relatieve kwetsbaarheid van onze sector wordt sinds lang gecompenseerd door een sterke cultuur van samenwerking en coproductie. Al deze partners in dat netwerk worden door de besparingen geraakt. Het precaire evenwicht wordt hierdoor fundamenteel verstoord en de gevolgen voor het geheel zijn dan ook veel groter dan die 7,5% doet vermoeden. Voor de kleinere gezelschappen met een minimale subsidie en voor individuele kunstenaars zijn de gevolgen het grootst. Wij hebben er voor gekozen om de ons opgelegde besparingen niet te gaan verhalen op de kunstenaars en gezelschappen met wie we sinds jaren een vaste relatie hebben opgebouwd.

Wij willen niet ook nog eens contractbreuk plegen. De coproducties die werden beloofd zullen ook worden uitbetaald.

We zullen dan onvermijdelijk wel moeten besparen op de

receptieve programmering en op de vaste personeelskosten.

Dat laatste doen we niet door naakte ontslagen maar door het niet of slechts gedeeltelijk vervangen van mensen die op een natuurlijke wijze afvloeien.

Kunst gaat over weerstand en discontinuïteit én over het besef van andere mogelijkheden. Dat betekent sowieso een regelrecht gevecht met de ‘ideologie van het gebrek aan alternatief’.

Dát gevecht is de uitdaging voor de volgende jaren.

Guy Gypens Algemeen directeur

ÉPARGNER PARCE QU’IL N’Y A PAS D’AUTRE CHOIX ?

Dans le cadre du programme de restrictions budgétaires générales, les gouvernements flamand et fédéral ont tous deux opté pour une réduction considérable de leur soutien à l’art et la culture. À la question du pourquoi de ces épargnes drastiques, la réponse est invariablement : « Nous n’avons pas d’autre choix.

Il n’y a pas d’alternative. » Est-ce vraiment le cas ? Et que signifient ces restrictions pour le Kaaitheater ?

Pour la traduction française de notre éditorial, visitez www.kaaitheater.be.

AVEC NOS MEILLEURS VŒUX POUR UNE ANNÉE DÉBORDANT D’ALTERNATIVES.

MET ONZE BESTE WENSEN VOOR EEN JAAR VOL ALTERNATIEVEN.

CUTS: BECAUSE THERE IS NO OTHER CHOICE? As part of their overall savings plan, both the Flemish and federal governments have opted to seriously reduce their support for art and culture.

When questioned as to why such drastic cuts are being made, the answer is invariably: ‘We have no choice. There is no alternative’. Is this correct? And what do these savings mean for the Kaaitheater?

Read our editorial in English on www.kaaitheater.be.

WITH OUR BEST WISHES FOR A YEAR FULL OF ALTERNATIVES. 3

AGENDA 01/2015 >10/01

12/01>14/03

Expo Hussein Atshan Hellmet Expo Vlatka Horvat Up in Arms

FR 9

SA 10

19:00 20:30 19:00 20:30

Alain Franco On the soundtrack in Meg Stuart’s ‘Built to Last’ Meg Stuart Built to Last

Alain Franco On the soundtrack in Meg Stuart’s ‘Built to Last’ Meg Stuart Built to Last

KAAITHEATER KAAITHEATER KAAITHEATER KAAITHEATER

TU 13 WE 14 FR 16 SA 17

20:30 20:30 20:30 16:00>20:00 20:30

andcompany&Co. + Davis Freeman

andcompany&Co. + Davis Freeman

Laila Soliman Hawa Elhorreya (Whims of Freedom) Vlatka Horvat 15th Extraordinary Congress Laila Soliman Hawa Elhorreya (Whims of Freedom)

KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S

FR 23

SA 24

SU 25

20:30 20:30 20:30 20:30 15:00!!

15:00

Rosas Golden Hours

Toneelhuis/Bart Meuleman Sirene Rosas Golden Hours

Toneelhuis/Bart Meuleman Sirene Rosas Golden Hours

Matinee Kadee

KAAITHEATER KAAISTUDIO’S KAAITHEATER KAAISTUDIO’S KAAITHEATER KAAITHEATER

TU 27 WE 28 TH 29

FR 30

SA 31

20:30 20:30 20:30 20:30 20:30 20:30 20:30

Eleanor Bauer BAUER HOUR #11

Rosas Golden Hours

Rosas Golden Hours

Matijević & Chico I’ve never done this before Rosas Golden Hours

Matijević & Chico I’ve never done this before Rosas Golden Hours

KAAISTUDIO’S KAAITHEATER KAAITHEATER KAAISTUDIO’S KAAITHEATER KAAISTUDIO’S KAAITHEATER

KAAITHEATER KAAITHEATER

WIJ AANVAARDEN PASPARTOE! BIJ ONS KAN JE PUNTEN SPAREN EN OMRUILEN.

THEATRE 4

DANCE

PERFORMANCE

MUSIC

SPECIALS

AGENDA 02/2015 WE 4 TH 5 FR 6

19:00!!

19:00!!

20:30

Toneelgroep Amsterdam & Toneelhuis Maria Stuart Toneelgroep Amsterdam & Toneelhuis Maria Stuart BL!NDMAN WINGS/The Drama of the Skies

KAAITHEATER KAAITHEATER KAAITHEATER

BURNING ICE #8 9>15 24/7 10>14 18:00 TU 10 19:00

20:30 WE 11 19:00

20:30 TH 12 10:00>18:00

19:00

20:30 FR 13 10:00>18:00

19:00

19:00

21:00 SA 14 10:00>24:00

Heike Langsdorf Sitting With The Body MUNTCENTRUM/CENTRE MONNAIE Karl Van Welden A Fall

KAAISTUDIO’S Nada Gambier Monstrous encounters of clowns

KAAISTUDIO’S David Weber-Krebs Into The Big World

KAAISTUDIO’S David Weber-Krebs Into The Big World

KAAISTUDIO’S Rachid Ouramdane Sfumato

KAAITHEATER Labofii The Art of Creative Resistance – Workshop

KAAISTUDIO’S Nada Gambier Monstrous encounters of clowns

KAAISTUDIO’S Myriam Van Imschoot What Nature Says

KAAISTUDIO’S Labofii The Art of Creative Resistance – Workshop

KAAISTUDIO’S Nada Gambier Monstrous encounters of clowns

KAAISTUDIO’S Chantal Mouffe, Jan Vranken & Philippe Van Parijs

KAAITHEATER Labofii We Have Never Been Here Before

KAAISTUDIO’S Labofii Info-action day for the climate + CLOSING PARTY KAAITHEATER

TU 24

WE 25 TH 26 FR 27

SA 28

20:00!!

20:30 20:30 20:30 20:30 20:30 19:00!!

20:30

UCL NightShop #02 – During the War

Eleanor Bauer BAUER HOUR #12

Liesa Van der Aa WOTH (Weighing of the Heart) Christine De Smedt & Eszter Salamon Dance #2 Christine De Smedt & Eszter Salamon Dance #2 Philippe Quesne/CAMPO Next Day

Alain Franco Das Wohltemperierte Klavier Philippe Quesne/CAMPO Next Day

KAAITHEATER KAAISTUDIO’S KAAITHEATER KAAISTUDIO’S KAAISTUDIO’S KAAITHEATER KAAISTUDIO’S KAAITHEATER

15:00 15:00 20:30

Philippe Quesne/CAMPO Next Day Matinee Kadee

Philipp Blom & Geert Buelens

KAAITHEATER KAAITHEATER KAAITHEATER

03/2015 SU 1/03

WE 4/03

ABO = –25% > –50%!

–26 = € 8!

CHOOSE 4 OR 10 PERFORMANCES (OR MORE)

FOR ANY SHOW YOU’D LIKE TO SEE 5

‘De frictie tussen de sérieux van wat we horen en de lichtvoetigheid van wat we zien is pretentieloos ontwapenend. […] Zelden iemand zo schitterend en onderhoudend zien slagen in het falen als Meg Stuart in Built to Last.’ HHHH — DE STANDAARD

‘De enorme drive van de performers brengt je gaandeweg in een bevrijdende stemming. […]

Je valt van de ene verbazing in de andere.’ HHHH — DE MORGEN

‘La nouvelle création de Meg Stuart est drôle, ironique, épatante.’

— LA LIBRE BELGIQUE

6

Meg Stuart/Damaged Goods & Münchner Kammerspiele[US/BE/DE] Built to Last FR 9 & SA 10/01 20:30 KAAITHEATER DANCE | RERUN | 120 MIN. | € 16/12/8 © EVA WÜRDINGER

GEMAAKT OM STUK TE GAAN Vijf performers reizen doorheen de geschiedenis en de toekomst van de dans. Keer op keer kondigt een indrukwekkende, nieuwe wereld zich aan, waarin zij met de hulp van subtiele variaties in hun bewegingen een nieuw bewustzijn ontdekken: van de ruimte, de situatie, zichzelf en elkaar. Die voortdurende poging om overeind te blijven toont de mens in al zijn kwetsbaarheid.

••• In Built to Last werkt Meg Stuart voor het eerst met bestaande, klassieke muziek. De geluidsopname, een ‘metacompositie’ van muziekdramaturg Alain Franco, fungeert als een tijdsmachine. Elk van de muziekstukken, van o.a.

Beethoven, Xenakis en Schönberg, getuigt van een monumentaal karakter.

OBSOLESCENCE PROGRAMMÉE Cinq performeurs voyagent à travers l’histoire et l’avenir de la danse. À chaque fois se révèle un nouveau monde impressionnant dans lequel ils découvrent, à l’aide de variations subtiles dans leurs mouvements, une nouvelle conscience de l’espace, de la situation, d’eux-mêmes et des autres performeurs.

Leur tentative permanente de maintenir leur position montre l’être humain dans toute sa vulnérabilité.

••• Dans Built to Last, Meg Stuart utilise pour la première fois de la musique classique existante. La prise de son, une « métacomposition » du dramaturge musical Alain Franco, fait office de machine à remonter le temps. Chacune des compositions, entre autres de Beethoven, Xenakis et Schoenberg, témoigne d’un caractère monumental.

BUILT TO FALL DOWN Five performers travel through the history and the future of the dance. Time and time again they enter an impressive new world, in which they themselves, through subtle variations in movement, discover a new consciousness: of the space, the situation, themselves and each other. The constant effort to stay upright reveals inherent vulnerability.

••• In Built to Last Meg Stuart works for the first time with existing classical music. The sound recording, a meta-composition by music dramaturge Alain Franco, acts as a time machine. Each of the tracks,

by Beethoven, Xenakis and Schönberg amongst others, reflects an overwhelming sense of monumentality.

Alain Franco A History of Editing: Editing History on the soundtrack in Built to Last FR 9, SA 10/01 19:00 | EN | FREE BUT PLEASE BOOK

Music dramaturge Alain Franco explains his nonchronological selection and juxtaposition of music in Built to Last.

A HOUSE ON FIRE CO-PRODUCTION; WITH THE SUPPORT OF THE CULTURE PROGRAMME OF THE EUROPEAN UNION CHOREOGRAPHY MEG STUART | CREATED WITH AND PERFORMED BY DRAGANA BULUT, DAVIS FREEMAN, ANJA MÜLLER, MARIA F. SCARONI, KRISTOF VAN BOVEN | PRODUCTION DAMAGED GOODS (BRUSSELS) AND MÜNCHNER KAMMERSPIELE (MUNICH) 7

andcompany&Co.[DE] Sounds Like War: Kriegserklärung (Declaration of War)

A KAAITHEATER CO-PRODUCTION BELGIAN PREMIERE

DOUBLE BILL

NEW DATES!!! TU 13 & WE 14/01 20:30 KAAISTUDIO’S LECTURE CONCERT & PERFORMANCE | EN | 45 MIN. + INTERMISSION + 25 MIN. | € 12/10/8 © ANDREAS ETTER

room.

NL De Eerste Wereldoorlog was de laatste oorlog die begon met een formele oorlogsverklaring. De dramaturgie van het aanvatten van militaire vijandelijkheden door een performatieve act is vandaag anachronistisch geworden. Maar hoe kan men een oorlog die nooit verklaard werd beëindigen?

De Berlijnse performancegroep andcompany&Co. onderzoekt de verwantschap tussen performancekunst en de kunst van het oorlogvoeren en bouwt een toneel dat een hommage is aan e.e. cummings’ the enormous

FR La Première Guerre mondiale est la dernière à avoir commencé par une déclaration de guerre formelle. La dramaturgie du déclenchement des hostilités par un acte performatif est devenue anachronique.

Mais comment mettre fin à une guerre qui n’a jamais été déclarée ? Le collectif berlinois de performance andcompany&Co. examine l’analogie entre l’art de la performance et celui de la guerre et construit un théâtre en hommage à l’ouvrage the enormous room de e.e. cummings.

EN In retrospect World War One was the last war that began with a formal declaration of war. Today the dramaturgy of starting military hostilities by a performative act has become anachronistic. How to end a war which has never been declared? The Berlin-based performance group andcompany&Co. look for the relationship between performance art and the art of warfare and build a stage as homage to e.e. cummings’ the enormous room.

A HOUSE ON FIRE CO-PRODUCTION; WITH THE SUPPORT OF THE CULTURE PROGRAMME OF THE EUROPEAN UNION CONCEIVED & PERFORMED BY ALEXANDER KARSCHNIA, NICOLA NORD, SASCHA SULIMMA, VINCENT VAN DER VALK&CO | PRODUCTION ANDCOMPANY&CO., THEATERFORMEN, LIFT FESTIVAL LONDON | CO-COMMISSIONED BY LIFT, 14–18 NOW, WW1 CENTENARY ART COMMISSIONS, FESTIVAL THEATERFORMEN & KAAITHEATER 8

Davis Freeman[US/BE] What You Need To Know

A KAAITHEATER CO-PRODUCTION BELGIAN PREMIERE

DOUBLE BILL

NEW DATES!!! TU 13 & WE 14/01 20:30 KAAISTUDIO’S LECTURE CONCERT & PERFORMANCE | EN | 45 MIN. + INTERMISSION + 25 MIN. | € 12/10/8 © LAURENT PHILIPPE

et en tant que danseur/performeur dans les spectacles de Meg Stuart, sa sœur, et des collectifs Forced Entertainment et Superamas.

What You Need to Know a remporté le deuxième prix du concours Danse Élargie 2014 du Théâtre de la Ville à Paris.

NL In deze onzekere tijden weet je nooit wat je te wachten staat als je de deur uit gaat. What You Need To Know probeert je te wapenen voor die heikele momenten dat je jezelf of je beminden zou moeten verdedigen. De voorstelling is zeker geen pleidooi voor geweld, maar als er klappen vallen, kunnen die maar beter de andere raken dan jezelf. Of niet?

••• Davis Freeman kent u als theatermaker bij zijn eigen gezelschap Random Scream en als performer bij zijn zus Meg Stuart, bij Forced Entertainment en Superamas.

What You Need To Know won de tweede prijs op de Danse

Elargie 2014-wedstrijd van het Théâtre de la Ville in Parijs.

FR En ces temps incertains, on ne sait jamais ce qui nous attend lorsqu’on franchit le seuil de la porte. What You Need To Know tente de vous prémunir contre ces moments malencontreux lors desquels il faut se défendre, soi-même ou ses proches. Le spectacle n’est pas un plaidoyer pour la violence, mais s’il fallait choisir entre soi-même ou les autres, mieux vaut opter pour soi-même. Peut-être…

••• On connaît Davis Freeman en sa qualité d’homme de théâtre avec sa compagnie Random Scream,

MET DE STEUN VAN VISITBRUSSELS EN HET BRUSSELS HOOFDSTEDELIJK GEWEST

www.be14-18.be

EN In today’s unpredictable world, you truly don’t know what might be waiting for you outside your door.

What You Need To Know is an attempt to prepare people for those unfortunate circumstances where you might have to defend and protect yourself or the ones you love. The piece in no way promotes violence, but simply supposes that if it has to be you or them, it’s better that it’s them. Probably...

••• You will know Davis Freeman as a theatre-maker with his own company, Random Scream, and also as a dancer and performer with his sister Meg Stuart, as well as with Forced Entertainment and Superamas.

What You Need To Know won the 2nd prize at the Danse Elargie 2014 competition at Théâtre de la Ville (Paris).

DIRECTED BY DAVIS FREEMAN | PERFORMED & CHOREOGRAPHED BY DAVIS FREEMAN AND THREE SURPRISE DANCERS

9

A HOUSE ON FIRE CO-PRODUCTION; WITH THE SUPPORT OF THE CULTURE PROGRAMME OF THE EUROPEAN UNION MET DE STEUN VAN VISITBRUSSELS EN HET BRUSSELS HOOFDSTEDELIJK GEWEST 10

www.be14-18.be

Laila Soliman[EG] Hawa Elhorreya (Whims of Freedom)

A KAAITHEATER CO-PRODUCTION BELGIAN PREMIERE

FR 16 & SA 17/01 20:30 KAAISTUDIO’S MUSIC THEATRE | ARABIC, EN – SURTITLED IN EN | 60 MIN. | € 12/10/8 + EXTRA: POST-PERFORMANCE TALK ON 16/01 © RUUD GIELENS

EGYPTISCHE DIVA’S WOI laat Egypte, op dat moment Brits protectoraat, uitgeput en opstandig achter. De revolutie van 1919 kondigt zich aan. Bijna 100 jaar na datum brengt de Egyptische theatermaakster Laila Soliman dat verleden tot leven. Ze gaat in songs; theaterteksten en archieven op zoek naar parallellen met de revolutie die zich vandaag in Egypte voltrekt. En ze doet dat aan de hand van foto’s en fragmenten uit het leven van twee theaterdiva’s uit die tijd — de eerste moslimvrouwen die ooit een podium betraden en die een revolutie ontketenden in het theater en in de levens van talloze moslimvrouwen.

••• Voor Hawa Elhorreya (De grillen van de vrijheid) werkt Laila Soliman samen met een cultuurhistoricus, een regisseur, een muzikant, een politiek gevangene en een actrice. Soliman studeerde in Caïro en aan DasArts in Amsterdam. Ze maakte de voorstelling samen met haar partner, de Vlaamse regisseur Ruud Gielens.

VEDETTES ÉGYPTIENNES La Première Guerre mondiale laisse l’Égypte — à l’époque sous protectorat britannique — exsangue et séditieuse. La révolution de 1919 se profile à l’horizon.

Près de 100 ans plus tard, la créatrice égyptienne de théâtre, Laila Soliman, ranime ce passé. Dans des chansons, des textes de théâtre et des archives d’époque, elle part en quête de parallèles avec la révolution qui se déroule aujourd’hui en Égypte. Récit qu’elle mêle, au moyen de photos et de bribes de vie, à celui de deux vedettes de théâtre de cette période – les premières femmes musulmanes à être montées sur les planches, déclenchant une révolution à la fois au théâtre et dans les vies d’innombrables coreligionnaires.

••• Pour le spectacle Hawa Elhorreya (caprices de liberté), Laila Soliman a travaillé avec un historien des cultures, un metteur en scène, un musicien, un prisonnier politique et une actrice. Soliman a étudié au Caire et à DasArts à Amsterdam. Elle crée le spectacle avec son compagnon de vie, le metteur en scène flamand Ruud Gielens.

EGYPTIAN DIVAS WWI left Egypt, at the time a British protectorate, drained and defiant. The revolution of 1919 then presented itself. Almost 100 years later the Egyptian theatre-maker Laila Soliman brings this past to life. She examines the songs and plays and archives of the era, looking for parallels with the revolution that is taking place in Egypt today. And to this end uses photos and excerpts from the lives of two theatre divas of the time — the first Muslim women ever to perform on stage and so unleash a revolution in the theatre and in the lives of many Muslim women.

••• For Hawa Elhorreya (Whims of freedom), Laila Soliman cooperated with a cultural historian, a director, a musician, a political prisoner and an actress. Soliman studied in Cairo and at DasArts in Amsterdam. She created the performance with her partner, the Flemish director Ruud Gielens.

WITH & BY RUUD GIELENS, LAILA SOLIMAN, NANDA MOHAMED, ALIA MOSSALLAM, MUSTAFA SAID, JULIA SCHULZ AND OTHERS | PRODUCTION SHISH (BELGIUM) | CO-PRODUCTION KAAITHEATER, LIFT FESTIVAL (UK), MAXIM GORKI THEATER (GERMANY) 11

A KAAITHEATER CO-PRODUCTION

Vlatka Horvat[HR/GB] 15th Extraordinary Congress SA 17/01 16:00>20:00 KAAISTUDIO’S PERFORMANCE | FREE | YOU CAN WALK IN AND OUT AS YOU PLEASE © TIM ETCHELLS

NL Zeven vrouwen, alle als kunstenaar werkzaam in Brussel en geboren in verschillende republieken van het voormalige Joegoslavië.

Ze vertellen kleine en grote verhalen en anekdotes over het land waarin ze opgroeiden maar dat niet langer bestaat. Ze delen herinneringen en proberen te begrijpen wat daar is gebeurd. Het persoonlijke en het politieke komen samen in een geïmproviseerd en spannend spel dat zo een vijf uur duurt.

U komt en gaat zoals u dat best uitkomt.

WITH THE SUPPORT OF VISITBRUSSELS AND THE BRUSSELS-CAPITAL REGION 12

FR Sept femmes, toutes artistes, actives à Bruxelles et nées dans différentes républiques de l’ex-Yougoslavie.

Elles relatent de petites et de grandes histoires ainsi que des anecdotes sur le pays où elles ont grandi, mais qui n’existe plus.

Elles partagent des souvenirs, s’avèrent comprendre certaines choses différemment et tentent ainsi de raconter l’histoire de la Yougoslavie : que s’y est-il donc passé ? Le personnel et le politique convergent dans un jeu improvisé et captivant d’une durée de cinq heures. Le public entre et sort à sa guise.

www.be14-18.be

EN Seven Brussels-based artists born in different republics of the former Yugoslavia sit at a table, exchanging stories and anecdotes, facts and rumours, reflections and thoughts about a country in which all of us grew up, but which no longer exists. They try to unpack the story of Yugoslavia — approaching the question of “what happened there” from a range of different perspectives.

The piece unfolds a complex narrative in which contradictions and inconsistencies sit side by side – decidedly unresolved and open – in a state of tension, dialogue and play. The performance will last 5 hours. You can walk in and out as you please.

Vlatka Horvat[HR/GB] Up in Arms 12/01>14/03 11:00>20:30 KAAITHEATER + BEFORE & AFTER THE PERFORMANCES EXPO | FREE © VLATKA HORVAT, UP IN ARMS (22) 2013, IMAGE COURTESY THE ARTIST AND ZAK | BRANICKA, BERLIN

NL In haar reeks collages Up in Arms bewerkt de Kroatische kunstenares en performer Vlatka Horvat familiefoto’s uit de jaren 1960 en 1970 in het socialistische Joegoslavië. Ze focust op wapens maar koppelt die los van de personen die ze ooit droegen, alsof die voor altijd verdwenen zijn, verloren in de tijd.

WITH THE SUPPORT OF VISITBRUSSELS AND THE BRUSSELS-CAPITAL REGION

FR Dans sa série de collages Up in Arms, l’artiste et performeuse croate Vlatka Horvat retravaille des photographies de famille dans la Yougoslavie socialiste des années 1960 et 1970. Elle se focalise sur les armes, mais les dissocie des personnes qui les ont un jour portées, comme si elles avaient disparu à tout jamais, perdues dans le temps.

EN In her latest series of collages, Up in Arms, the Croatian visual artist and performer Vlatka Horvat reworks family photos shot in socialist Yugoslavia in the 1960s and 1970s, when ideals of solidarity and progress were still strong.

The work continues on from the previous series With the Sky on Their Shoulders, in which the artist worked on the photos in such a way as to try to show a void and a sense of disillusion by means of cut-outs and folds in the silhouettes of the subjects. In Up in Arms, Horvat concentrates on the symbolic element of arms, detached from the subjects, which are cancelled out as if they were lost. The image becomes the echo of a bygone time and what remains is just the tension between surfaces, between two-dimensionality and three-dimensionality.

www.be14-18.be 13

MATINEE KADEE An afternoon for the whole family SU 25/01 15:00 KAAITHEATER > FOR PARENTS: ROSAS GOLDEN HOURS > FOR KIDS (4-12): DANCE WORKSHOP BY MUS-E BELGIUM. CREATE YOUR OWN DANCE SCORE! > CRÈCHE FOR YOUNGER BROTHERS AND SISTERS (YOUNGER THAN 4) > ADVANCE BOOKING IS REQUIRED; THERE ARE A LIMITED NUMBER OF PLACES AVAILABLE FOR THE WORKSHOP > PARTICIPATION IS FREE, PROVIDED THERE IS A PAID BOOKING FOR THE MATINEE PERFORMANCE.

CHOREOGRAPHY ANNE TERESA DE KEERSMAEKER | CREATED WITH AND DANCED BY ARON BLOM, LINDA BLOMQVIST, TALE DOLVEN, CARLOS GARBIN, TAREK HALABY, MIKKO HYVÖNEN, VELI LEHTOVAARA, SANDRA ORTEGA BEJARANO, ELIZAVETA PENKOVA, GEORGIA VARDAROU, SUE-YEON YOUN | PRODUCTION ROSAS | CO-PRODUCTION DE MUNT/LA MONNAIE (BRUSSELS), KAAITHEATER (BRUSSELS), LES THÉÂTRES DE LA VILLE DE LUXEMBOURG, THÉÂTRE DE LA VILLE (PARIS), SADLER’S WELLS (LONDON), STEIRISCHER HERBST (GRAZ), RUHRTRIENNALE 2015, CONCERTGEBOUW BRUGGE, FESTIVAL MONTPELLIER DANSE 2015 14

KAAITHEATER, DE MUNT/LA MONNAIE & ROSAS PRESENT

A KAAITHEATER CO-PRODUCTION PREMIERE

Rosas[BE] Golden Hours FR 23, SA 24, WE 28, TH 29, FR 30 & SA 31/01 20:30 + SU 25/01 15:00 KAAITHEATER DANCE | € 25/20 (CAT. 1), € 20/16/8 (CAT. 2) + EXTRA: MATINEE KADEE SU 25/01 15:00 KAAITHEATER © ANNE VAN AERSCHOT

SPREKEN WORDT DANSEN Na Vortex Temporum — een verfijnde alliantie tussen de complexe structuren van hedendaagse muziek en de gelaagde textuur van dans — verkent Anne Teresa De Keersmaeker verder de perceptie van tijd in een choreografie. Ditmaal richt ze zich op popmuziek, een aparte lijn in het oeuvre van Rosas.

Volgens de choreografe ‘belichaamt popmuziek onze dagelijkse relatie tot muziek’, omdat ze ‘deel uitmaakt van ons collectief geheugen’ en ‘dans, theater, literatuur en muziek met elkaar verbindt’.

Het vertrekpunt is Brian Eno’s nummer Golden Hours uit Another Green World, het laatste songalbum voor zijn ambient-periode. De Keersmaeker benadert in Golden Hours een groep jonge dansers in hun individuele bewegingstaal. In navolging van haar recente choreografische principe wordt hun spreken hun dansen, wat potentiële karakterisering en dramatisering herbergt.

PAROLE DEVIENT DANSE Après Vortex Temporum — où la complexité structurelle de la musique contemporaine se conjuguait à de riches textures dansées — Anne Teresa de Keersmaeker poursuit son travail sur la perception du temps chorégraphique. Sa recherche porte cette fois sur la musique pop, une piste un peu particulière dans le parcours de Rosas.

Selon la chorégraphe, le pop « représente notre relation quotidienne à la musique » dans la mesure où « elle fait partie de notre mémoire collective, là où se mêlent en musique des éléments de danse, de théâtralité et de littérature ». Le point de départ est ici Golden Hours de Brian Eno, extrait de Another Green World, le dernier album de chansons que l’artiste a composées avant de se tourner vers la musique ambient. De Keersmaeker travaille ici avec un groupe de jeunes danseurs.

Elle exalte la singularité gestuelle de chacun d’eux en suivant l’un de ses récents principes chorégraphiques : leur parole devient danse — ce qui autorise une approche décalée de la « théâtralité ».

SPEAKING BECOMES DANCING After Vortex Temporum — a refined alliance between complex structures of contemporary music and intricate textures of dance movement — Anne Teresa De Keersmaeker continues to explore the perception of time in choreography.

Now her quest turns to pop music, a distinct strand in the oeuvre of Rosas, which, according to the choreographer, “represents our daily relation to music” because “it is part of our collective memory, involving dance, theater and literature with music.” This time, the point of departure is Brian Eno’s song Golden Hours on Another Green World, the last album of songs that Eno made before he turned to ambient music.

De Keersmaeker here approaches a cast of young dancers in their idiosyncratic movement expressions, and, following one of her recent choreographic principles, their speaking becomes their dancing, which serves to hide potential characterizations and drama.

15

Toneelhuis/Bart Meuleman[BE] Sirene FR 23 & SA 24/01 20:30 KAAISTUDIO’S THEATER | NL | € 16/12/8 © PAUL VERREPT

••• Le metteur en scène Bart Meuleman crée un spectacle qui sonde les tréfonds du fantasme érotique. Un petit voyage philosophique dans lequel la voix occupe le rôle principal.

EROTISCHE FANTASIE Een meisje leest, van op haar hoge stoel, hardop de gedachten en de verlangens van de man die haar bespiedt. Ze praat, ze lokt, ze verleidt, ze bezweert, ze troost. Zal hij weggaan, of komt hij toch bij haar binnen?

••• Zes jaar na The Bult and the Beautiful maakt regisseur Bart Meuleman met Sirene opnieuw een voorstelling die de diepte peilt van de erotische fantasie.

Een kleine filosofische reis waarin de stem de hoofdrol speelt, een stem die beurtelings spreekt en zingt, maar altijd vervoert.

EROTIC FANTASY Seated in her high chair, a girl reads aloud the thoughts and desires of the man who is spying on her. She talks, provokes, entices, wards off and consoles. Will he go away or come to her after all?

••• Director Bart Meuleman once again creates a performance that probes the depths of erotic fantasy. A short philosophical journey in which the voice plays the leading part.

FANTASME ÉROTIQUE Une fille, perchée sur haut tabouret, lit à voix haute les pensées et les désirs de l’homme qui l’épie. Elle parle, elle appâte, elle séduit, elle envoûte, elle console. Partira-t-il ou entrera-t-il quand même chez elle ?

REGIE & TEKSTBEWERKING BART MEULEMAN | SPEL & ZANG FIEN MARIS | GELUIDSONTWERP SENJAN JANSEN | LICHTONTWERP MARK VAN DENESSE | PERCUSSIE MATTIJS VANDERLEEN | PRODUCTIE TONEELHUIS (ANTWERPEN) 16

ARTIST IN RESIDENCE

Eleanor Bauer[US] BAUER HOUR #11 – with a Surprise Guest TU 27/01 20:30 KAAISTUDIO’S

BAUER HOUR #12 – with Chrysa Parkinson TU 24/02 20:30 KAAISTUDIO’S

VARIETY SHOW | EN | € 5, ONE DRINK INCLUDED © ILARA SCARPA

NL Twee nieuwe edities van BAUER HOUR. De exuberante Eleanor Bauer is de gastvrouw van deze ‘talk show, variety show & shit show’, maar de shows gaan niet om haar, maar wel om de gasten. Voor januari kondigt zij een verrassingsgast aan. Voor februari geeft Chrysa Parkinson haar weerwoord en -dans. U kent haar als danseres bij Rosas, Meg Stuart, Jonathan Burrows e.v.a. In november j.l. kon u haar nog aan het werk zien in The Lac of Signs van Andros Zins-Browne.

FR Deux nouvelles éditions de BAUER HOUR. L’exubérante Eleanor Bauer est l’hôtesse de ce talk-show, variety show & shit show, mais qui n’est pas axé sur elle, uniquement sur ses invités.

Pour le mois de janvier, elle annonce un invité-surprise.

En février, Chrysa Parkinson, lui donne la réplique en paroles et en mouvement.

Parkinson a dansé avec Rosas, Meg Stuart, Jonathan Burrows et bien d’autres. En novembre dernier, on a pu la voir à l’œuvre dans The Lac of Signs d’Andros ZinsBrowne.

EN Two new sessions of the BAUER HOUR. The exuberant Eleanor Bauer is the hostess on this ‘talk show, variety show & shit show’, but the shows are about the guests, not her. For January she has announced a surprise guest. For February Chrysa Parkinson will be responding in word and dance. She will be familiar to you as a dancer with Rosas, Meg Stuart, Jonathan Burrows and many others.

Last November she appeared in Andros Zins-Browne’s The Lac of Signs.

17

STELARC © NINA SELLARS

PERFORMANCE ART COURSE #3 PERFORMANCE ART AND TECHNOLOGY WITH TIMMY DE LAET (UA) & KATLEEN VAN LANGENDONCK, PROGRAMMER KAAITHEATER The third part of our performance course will explore the relationship between performance and technology.

Afterwards you can test your new knowledge against the new performance by Barbara Matijević & Giuseppe Chico.

FR 30/01 18:00>20:00 KAAISTUDIO’S | EN € 5, INCLUDING FOOD (SOUP & BREAD)

18

A KAAITHEATER CO-PRODUCTION

Barbara Matijević & Giuseppe Chico[HR/IT/FR] I’ve never done this before

PREMIERE

TH 29 & FR 30/01 20:30 KAAISTUDIO’S PERFORMANCE | EN | € 12/10/8 + EXTRA: PERFORMANCE ART COURSE: FR 30/01 18:00>20:00 KAAISTUDIO’S © CAITLINSDAD

CAMERA IN DE HAND Het internet is een bron van inspiratie voor Barbara Matijević & Giuseppe Chico.

In hun recentste productie Forecasting liepen theater en YouTube naadloos in elkaar over. YouTube is ook het onderwerp van hun volgende voorstelling. Het amateurvideokanaal is wellicht zo populair door de eeuwenoude drang om ongecensureerd je eigen verhaal te kunnen vertellen.

De performer transformeert de scène tot een intieme kamer waar zij haar video’s opneemt. Een wandeling doorheen de onwezenlijke grootsheid van de kosmos, in kamerjas.

••• Het Kaaitheater coproduceert en toont het werk van Barbara Matijević & Giuseppe Chico al sinds 2009. Forecasting stond ondermeer op het festival van Avignon en het Festival d’Automne in Parijs. In hun slimme en speelse performances gaan ze telkens weer aan de haal met de architectuur van ons denken.

LA CAMÉRA À LA MAIN L’Internet est une source d’inspiration pour Barbara Matijević & Giuseppe Chico.

Dans Forecasting, leur production la plus récente, le théâtre et YouTube se fondaient harmonieusement.

YouTube est le sujet de leur prochain spectacle. La popularité du site d’hébergement de vidéos amateurs s’explique sans doute par le désir immémorial de pouvoir raconter librement sa propre histoire, sans aucune censure. La performeuse en personne transforme ellemême la scène en espace intime où elle fait tourner la caméra. Une promenade à travers l’immensité irréelle du cosmos, en peignoir.

••• Le Kaaitheater coproduit et présente l’œuvre de Barbara Matijević & Giuseppe Chico depuis 2009. Forecasting était, entre autres, à l’affiche du festival d’Avignon du Festival d’Automne à Paris.

Leurs spectacles drôles et intelligents célèbrent toujours l’architecture de notre pensée.

CAMERA IN HAND The internet is a source of inspiration for Barbara Matijević & Giuseppe Chico.

In Forecasting, theatre and YouTube merged seamlessly.

YouTube is also the subject of their next performance.

This amateur video channel has a tsunami effect on the global production of images and is probably so popular because of our age-old need to tell our own story uncensored. This time there is no montage of YouTube videos, but the performer herself who transforms the stage into an intimate room where she records his videos. A walk through the ethereal grandeur of the cosmos, in dressing gown.

••• Kaaitheater has been coproducing and staging the work of Barbara Matijević & Giuseppe Chico since 2009. Forecasting was also presented at the Avignon Festival and the Festival d’Automne in Paris, among other places. In their clever and playful performances they always live it up with the architecture of our thinking.

AUTHORS GIUSEPPE CHICO & BARBARA MATIJEVIC | PRODUCTION 1ER STRATAGEME | CO-PRODUCTION KAAITHEATER,MENAGERIE DE VERRE (PARIS) 19

NIEUW AANVANGSUUR: 19:00!!!

Toneelgroep Amsterdam & Toneelhuis/ Ivo Van Hove[NL/BE] Maria Stuart WE 4 & TH 5/02 19:00!!! KAAITHEATER THEATER | NL, SURTITRÉ EN FR | 180 MIN. INCL. INTERMISSION | € 20/16/8 © JAN VERSWEYVELDT

Amsterdam, Toneelhuis (Anvers) et FC Bergman.

Le spectacle est surtitré en français.

NL Maria Stuart is een majestueus drama waarin twee legendarische vorstinnen uit de Europese geschiedenis elkaar naar het leven staan: Elizabeth I van Engeland (Chris Nietvelt) en de katholieke Maria Stuart van Schotland (Halina Reijn). Schiller schreef een bloedstollende reconstructie van de laatste dagen van Maria Stuart, veroordeeld wegens het beramen van een aanslag op Elizabeths leven en wachtend op haar executie. Een hoogtepunt in het oeuvre van Friedrich Schiller (1759–1805) en het Duitse classicisme.

••• In Maria Stuart ziet u een topcast aan het werk, een unieke mix van ervaren acteurs en beeldenstormers van Toneelgroep Amsterdam, het Toneelhuis en FC Bergman.

EN In Schiller’s drama Maria Stuart, two legendary queens from European history are at each other’s throats: Elizabeth I of England and Mary Stuart of Scotland. Behind the masks of political power stand two women of flesh and blood. Ivo Van Hove directs a ten-member cast, drawn from the companies of Toneelgroep Amsterdam, Toneelhuis and FC Bergman.

FR Dans Maria Stuart, le drame de Schiller, deux souveraines légendaires de l’histoire européenne cherchent à s’éliminer : Élisabeth Ire d’Angleterre, et Marie Stuart, reine d’Écosse.

Derrière les masques du pouvoir politique se cachent chez Schiller deux femmes de chair et de sang. Ivo Van Hove dirige une distribution de dix comédiens venant des ensembles Toneelgroep

VAN FRIEDRICH SCHILLER | REGIE IVO VAN HOVE | MET KATELIJNE DAMEN, JIP VAN DEN DOOL, MARC VAN EEGHEM, ROBERT DE HOOG, MAARTEN HEIJMANS, HANS KESTING, CHRIS NIETVELT, HALINA REIJN, MATTEO SIMONI, EELCO SMITS | PRODUCTIE TONEELGROEP AMSTERDAM/TONEELHUIS 20

Eric Sleichim & BL!NDMAN [drums][BE] WINGS/The Drama of the Skies FR 6/02 20:30 KAAITHEATER MUSIC & FILM | € 16/12/8 © ALIDOOR DELAFAILLE

XXIe siècle, de platines et de musique électronique en direct.

NL Twee jongemannen zijn verliefd op dezelfde vrouw.

Al snel hebben ze echter andere prioriteiten: de Eerste Wereldoorlog breekt uit en ze worden gevechtspiloten — en vrienden — in de prille US Airforce.

Wings (1927) combineert een romantisch verhaal met indrukwekkende beelden van luchtgevechten uit WO I. De film van William A. Wellman won de allereerste Academy Award voor Beste Film én voor Beste Special Effects.

Eric Sleichim & BL!NDMAN [drums] begeleiden deze spectaculaire stille film met op maat geselecteerde percussiestukken uit de 20ste en 21ste eeuw, turntables en live electronics.

FR Deux jeunes gens sont amoureux de la même femme. Toutefois, avec l’entrée en guerre des États-Unis dans le premier conflit mondial, leurs priorités changent aussitôt : tous deux décident de rejoindre l’US Airforce.

Wings (1927) combine une histoire romantique aux images impressionnantes de combats aériens de la Première Guerre mondiale. Le film (de William A. Wellman) a remporté le tout premier Academy Award (Oscar) du meilleur film et celui des meilleurs effets spéciaux.

Eric Sleichim & BL!NDMAN [drums] accompagnent ce film muet spectaculaire d’une sélection de musique pour percussion du XXe et

WITH THE SUPPORT OF VISITBRUSSELS AND THE BRUSSELS-CAPITAL REGION

www.be14-18.be

EN Two young men are in love with the same woman.

However, their priorities change soon enough: with the outbreak of the First World War, they both decide to sign up with the US Airforce.

Wings (1927) combines a romantic plot with impressive images of air battles from WWI. The movie (by William A. Wellman) won the very first Academy Award for Best Picture and Best Special Effects! Eric Sleichim and BL!NDMAN [drums] present this spectacular silent movie with a selection of percussion music from the 20th and 21st centuries, with turntables and live electronics.

beurssc50uwburg BL!NDMAN FOR 50TH ANNIVERSARY OF THE BEURSSCHOUWBURG In 2015 the Beursschouwburg is celebrating its 50th anniversary. As part of the Mallemunt 88 festival this theatre organised the very first concert by BL!NDMAN. This new BL!NDMAN project enables the Kaaitheater to take part in the festivities.

ARTISTIC DIRECTION, ELECTRONICS ERIC SLEICHIM | PERCUSSION, TURNTABLES TOM DE COCK, RUBEN COOMAN, YVES GOEMAERE, HANNES NIEUWLAET | FILM DISTRIBUTION PARK CIRCUS FILMS | PRODUCTION BL!NDMAN (BRUSSELS) 21

22

BURNING ICE #8 9>15/02 KAAITHEATER & KAAISTUDIO’S © VLATKA HORVAT

OP ZOEK NAAR… EEN POLITIEKE ECOLOGIE Toen we in 2008 de eerste editie van Burning Ice op poten zetten, was dat in de nasleep van het vorige IPCC-rapport. Ook toen al was de verbazing groot over het ontbreken van een betekenisvolle maatschappelijke reactie, o.a. vanuit de kunstensector. Burning Ice wil sindsdien een transdisciplinair platform zijn voor kunstenaars, wetenschappers, theoretici, enz. dat op zoek gaat naar inspirerende, motiverende en verbeeldingrijke verhalen die een basis kunnen vormen voor een politieke ecologie en voor een daadwerkelijke transitie naar een duurzaam samenleven tussen de mens en zijn omgeving.

Burning Ice #8 heeft als perspectief de VN-klimaattop in Parijs in november 2015, ook wel de top van de laatste kans genoemd.

Nog maar eens! Wat is er nodig om deze top anders te maken dan al de voorgaande en om dit keer wél tot akkoorden te komen die een verschil maken?

EN QUÊTE D’UNE… ÉCOLOGIE POLITIQUE Lorsque nous avons mis sur pied la première édition de Burning Ice, en 2008, l’initiative s’inscrivait dans le sillage du précédent rapport du GIEC. À l’époque déjà, l’absence de réaction significative de la part de la société — du secteur des arts, entre autres — a stupéfié. Depuis, Burning Ice a l’ambition d’être une plateforme transdisciplinaire pour artistes, scientifiques, théoriciens, etc., en quête de récits inspirants, motivants et imaginatifs, susceptibles de constituer un fondement pour une politique écologique et une véritable transition vers une coexistence durable entre l’homme et son environnement.

Burning Ice #8 prend pour perspective la Conférence Paris Climat 2015 (COP21), aussi nommé le sommet de la dernière chance. Une fois de plus ! Que faut-il pour que ce sommet soit différent des éditions précédentes et pour enfin arriver cette fois à un accord qui fasse la différence ?

IN SEARCH OF …

A POLITICAL ECOLOGY We first set up Burning Ice in 2008, in the aftermath of the previous IPCC report.

Even then, the big surprise was the lack of meaningful reaction in society, including the arts sector. Since then, Burning Ice has attempted to be a trans-disciplinary platform for artists, scientists, theorists, etc., that is looking for inspiring, motivating and imaginative stories to form the basis of a political ecology and of an effective transition to a sustainable coexistence between man and his environment.

Burning Ice #8 is looking ahead to the UN climate summit in Paris in November 2015, also referred to as the last-chance summit.

Yet again! What is needed to make this summit different from all of the above and, this time round, to reach agreements that will make a difference?

23

Karl Van Welden[BE] A Fall

BURNING ICE #8

INSTALLATION 10>14/02 BEFORE & AFTER THE PERFORMANCES KAAISTUDIO’S ACTIVATED INSTALLATION TU 10, TH 12, FR 13/02 20:00 + WE 11/02 18:30 | 30 MIN. | FREE © KARL VAN WELDEN

FR Sur un tourne-disque, dans un espace clos, tourne un vinyle. Une pluie de cendres tombe doucement. Progressivement, l’image devient gris foncé jusqu’à ce que la musique et le mouvement s’essoufflent. Il ne subsiste qu’un objet fragile, sans fonction, dans un paysage monochrome.

A Fall interroge notre rapport ambigu à une catastrophe imminente : notre (in) croyance dans les calamités, notre fascination pour le déclin. Un memento mori.

••• Saturn II – City Scape, une performance urbaine de l’artiste gantois Karl Van Welden, que l’on pouvait observer au télescope à partir du toit d’un immeuble de bureaux, s’est révélée l’un des sommets du Festival Kanal 2014.

NL Op een platenspeler in een afgesloten ruimte draait een vinylplaat. Langzaam daalt een asregen neer. Geleidelijk wordt het beeld donkergrijs, tot muziek en beweging stokken. Wat rest is een broos, functieloos object in een monochroom landschap.

A Fall bevraagt onze ambigue verhouding tegenover dreigende rampspoed: ons (on) geloof in catastrofes, onze fascinatie voor verval. Een memento mori.

••• Met Saturn II – City Scape, een performance in de stad die men via telescopen kon bekijken van op het dak van een kantoorgebouw, zorgde de Gentse kunstenaar Karl Van Welden voor een van de hoogtepunten van Festival Kanal 2014.

EN A vinyl record is turning on a turntable in a closed room. A rain of ash slowly descends. The whole scene gradually turns dark grey, until the music and movement come to a halt. What remains is a fragile, purposeless object in a monochrome landscape.

A Fall examines our ambiguous attitude towards imminent calamity: our belief or disbelief concerning catastrophes, our fascination with decay. A reminder of death.

••• With his Saturn II – City Scape, a street performance that one could view through telescopes from the roof of an office building, the Ghent artist Karl van Welden provided one of the highlights of the 2014 Festival Kanal.

PRODUCTION WP ZIMMER (ANTWERP) | CO-PRODUCTION KAAITHEATER, VOORUIT, WORKSPACE BRUSSELS | RESIDENCY HOTEL PRO FORMA (DK) 24

Heike Langsdorf/radical_hope[BE/DE] Sitting With The Body 24/7

BURNING ICE #8 A KAAITHEATER CO-PRODUCTION PREMIERE

9>15/02 DAY AND NIGHT, CONTINUOUSLY MUNTCENTRUM/CENTRE MONNAIE WOLVENGRACHT 5 RUE DU FOSSÉ AUX LOUPS 1000 BRUSSELS PERFORMANCE | FREE © QUENTIN DE WISPELAERE

FR Un petit groupe de gens se retire une semaine durant dans une vitrine du centreville et y pratique des activités quotidiennes : s’asseoir, s’allonger, marcher, rester debout, faire, regarder, danser et parler. L’horaire fixe et la concentration sur une seule activité à la fois constituent les conditions qui permettent une introspection physique.

Le passant est invité à participer à cette retraite paradoxale dans l’espace public en regardant les actions ou en entrant dans l’espace pour se joindre à la pratique.

NL Een groepje mensen trekt zich een week lang terug in een etalageruimte in het centrum van de stad. Zij praktiseren er alledaagse activiteiten: zitten, liggen, wandelen, staan, maken, zien, dansen en spreken. Het vaste tijdschema en de concentratie op telkens één bezigheid vormen de mogelijkheidsvoorwaarden voor lichamelijke introspectie. De voorbijganger wordt uitgenodigd om deel te nemen aan deze paradoxale retraite in de publieke ruimte door te kijken naar de acties of door de ruimte binnen te stappen en zelf te praktiseren.

EN A small group of people retreats into a shop window in the city centre for a week.

They perform ordinary activities there: sitting, lying, walking, standing, making things, seeing, dancing and speaking. The fixed timetable and the concentration on one activity at a time are the conditions that provide the opportunity for physical introspection. The passer-by is invited to participate in this paradoxical retreat in public space by watching the actions or by entering the space and carrying them out themselves.

CONCEPT & REALIZATION HEIKE LANGSDORF | WITH PHILIPPE CHATELAIN, HELENA DIETRICH, HEIKE LANGSDORF, LILIA MESTRE, ELKE VAN CAMPENHOUT, ISABEL BURR-RATY, KATJA DREYER, DOLORES HULAN, FLEUR KHANI, JO MASSIN, CHRISTOPH RAGG, ISABELLE WAHEDOVA, DIEUDONNÉ ZOKO | PRODUCTION HIROS (BRUSSELS), RADICAL_HOPE, ZSENNE ARTLAB | CO-PRODUCTION KAAITHEATER, VRIJSTAAT O | THANKS TO AG REAL ESTATE 25

Nada Gambier/Action Scénique[FI/BE] Monstrous encounters of clowns – An attempt to swallow the world

BURNING ICE #8 A KAAITHEATER CO-PRODUCTION PREMIERE

TU 10, TH 12 & FR 13/02 19:00 KAAISTUDIO’S PERFORMANCE | EN | € 5 © SARA MANENTE

FR Dans la vie actuelle, idiotie et brutalité s’entremêlent étroitement. Quelles en sont les conséquences ? Voilà ce dont traite Monstrous encounters of clowns, un projet à long terme de Nadia Gambier. En octobre, elle a travaillé un mois durant à une première présentation, à Buda (Courtrai).

Au cours de Burning Ice, elle travaille avec Marcos Simoes, au deuxième volet pour lequel ils transformeront des faits en fiction et joueront avec l’incertitude et la confusion de notre monde en mutation constante.

Après un troisième volet, tout le groupe se réunira en 2016 pour la seconde phase du projet, à savoir monter ensemble une grande production.

NL In het leven vandaag de dag zijn idiotie en brutaliteit nauw verweven. Wat zijn de gevolgen daarvan? Daarover gaat Monstrous encounters of clowns, een langlopend project van Nadia Gambier. In oktober werkte zij een maandlang aan een eerste presentatie in Buda (Kortrijk). Tijdens Burning Ice werkt zij met Marcos Simoes aan een tweede blok.

Daarbij zullen zij feiten omzetten in fictie en spelen met de onzekerheid en de verwarring van onze constant wijzigende wereld. Na een derde blok volgt in 2016 de tweede fase van het project, waarbij de hele groep zal samenwerken aan een grote productie.

EN Monstrous encounters of clowns aims to look at the proximity between ridiculousness and brutality in contemporary life and the implications of such a close co-existence of two extremes. The project is divided into two phases. The first (2014–2015) consists of 3 one-month periods of work that each end in a public presentation. The second (2016) will bring the whole team together to create a larger work. The first period was presented in Buda (Kortrijk) in October 2014.

The second will be presented during Burning Ice #8. Nada Gambier and Marcos Simoes will transform facts into fictional stories and fiddle with the uncertainty of a constantly changing world and the confusion that this brings.

DIRECTION NADA GAMBIER | PERFORMANCE NADA GAMBIER & MARCOS SIMOES| PRODUCTION ACTION SCÉNIQUE | CO-PRODUCTION KAAITHEATER (BRUSSELS) 26

David Weber-Krebs[BE] Into The Big World

BURNING ICE #8 A KAAITHEATER CO-PRODUCTION

TU 10/02 20:30 + WE 11/02 19:00!!! KAAISTUDIO’S THEATRE | EN | 60 MIN. | € 12/10/8 + EXTRA: POST-PERFORMANCE TALK ON 10/02 © DERK ALBERTS

NL De achttiende eeuw is de tijd van Vooruitgang en Verlichting. Over die mythische tijd gaat Into the Big World. Kunnen we de wereld, nu er zoveel kennis voorhanden is, nog vatten in een encyclopedische blik? Het wereldbeeld dat de twee performers op de scène zetten, wordt almaar complexer. Dan verandert het toneel in een forum voor de eenentwintigste eeuw…

‘Weber-Krebs is een genre op zichzelf, ergens tussen podiumkunsten, filosofie en antropologie in.’

– PIETER T’JONCK IN DE MORGEN

FR Le XVIIIe siècle est celui du Progrès et des Lumières. C’est de cette époque mythique que traite Into the Big World. Pouvons-nous, à présent que nous disposons de tant de connaissance, encore capter le monde dans une vision encyclopédique ? La conception du monde que les deux performeurs développent sur scène devient toujours plus complexe. C’est alors que le théâtre se transforme en forum pour le XXIe siècle…

« Weber-Krebs est un genre en soi, à la croisée des arts de la scène, de la philosophie et de l’anthropologie. » – PIETER T’JONCK DANS DE MORGEN EN The eighteenth century was a time of Progress and Enlightenment. Into the Big World is about this mythical time. Now that there is so much knowledge available, can we still capture the world in a single encyclopaedic overview? The view of the world these two performers present on stage becomes increasingly complex. Then the stage turns into a forum for the twenty-first century.

‘Weber-Krebs is a genre in his own right, somewhere between the performing arts, philosophy and anthropology.’ – PIETER T’JONCK IN DE MORGEN

CONCEPT, DIRECTION DAVID WEBER-KREBS | PERFORMANCE KATJA DREYER, ANNA MENDELSSOHN | SOUND PETER LENAERTS | PRODUCTION INFINITE ENDINGS | CO-PRODUCTION KAAITHEATER, STUK (LEUVEN) WP ZIMMER (ANTWERPEN) 27

28

Rachid Ouramdane[FR] Sfumato

BURNING ICE #8 A KAAITHEATER CO-PRODUCTION

WE 11/02 20:30 KAAITHEATER DANCE | 75 MIN. | € 16/12/8 © JACQUES HOEPFFNER

WAZIGE CONTOUREN Een schilderij waarvan de contouren een beetje vaag of wazig zijn, is ‘sfumato’ geschilderd. Rachid Ouramdane heeft een sfumato choreografie gemaakt: de scènes vloeien in elkaar, de grenzen van de lichamen lijken op te lossen. De dansers evolueren in een landschap van mist en regen. De choreografie is een metafoor voor een aantal ecologische thema’s: het verdwijnen van territoria, de exil naar onbekende plekken, de herinnering die blijft… Het past in Ouramdanes poëtica van de getuigenis, die hij in eerdere producties ook al vorm gaf, samen met schrijfster Sonia Chiambretto en componist Jean-Baptiste Julien.

••• De Franse choreograaf Rachid Ouramdane danste o.a. bij Meg Stuart voor hij in 1997 zijn eigen gezelschap oprichtte, L’A. In zijn werk gebruikt hij video als een instrument om het geheugen van het lichaam te visualiseren. Zijn werk is vaak documentair en politiek geladen, gebaseerd op het nauwgezet verzamelen van getuigenissen.

CONTOURS VAGUES Une peinture aux contours quelque peu vagues ou flous est réalisée selon la technique du sfumato. Rachid Ouramdane a créé une chorégraphie sfumato : les scènes se fondent les unes dans les autres, les frontières des corps semblent se diluer. Les danseurs évoluent dans un paysage de brume et de pluie. La chorégraphie est une métaphore de certains thèmes écologiques : la disparition des territoires, l’exil dans des lieux inconnus, et le souvenir qui persiste… Des thèmes qui cadrent avec la poétique du témoignage à laquelle Ouramdane a déjà donné corps dans des productions précédentes, réalisées en collaboration avec l’auteure Sonia Chiambretto et le compositeur Jean-Baptiste Julien.

••• Le chorégraphe français Rachid Ouramdane a dansé avec Meg Stuart/ Damaged Goods, entre autres, avant de fonder sa propre compagnie, L’A, en 1997. Ouramdane se sert de la vidéo comme d’un outil permettant de visualiser la mémoire corporelle dans son œuvre, souvent documentaire et à forte

teneur politique, qui s’appuie sur le recueil minutieux de témoignages.

SLIGHTLY BLURRED The term sfumato is applied to a painting in which the contours are slightly blurred or hazy. Rachid Ouramdane has created a sfumato choreography in which the scenes flow into one another and the boundaries of the bodies appear to dissolve.

The choreography is a metaphor for several ecological themes: the loss of habitats, the exile to unknown places, the memory that remains, and so on. It fits in with Ouramdane’s poetics of the testimony, to which he also gave shape in earlier productions together with the writer Sonia Chiambretto and composer Jean-Baptiste Julien.

••• The French choreographer Rachid Ouramdane also danced for Meg Stuart and others before founding his own company, called L’A, in 1997. In his work he uses video as a tool to visualise the memory of the body.

His work is often documentary and politically charged, based on the meticulous gathering of testimonies.

CONCEPT, CHOREOGRAPHY RACHID OURAMDANE | WITH JEAN-BAPTISTE ANDRÉ, BRICE BERNIER, JEAN-BAPTISTE JULIEN, LORA JUODKAITE, DEBORAH LENNIEBISSON, MILLE LUNDT, RUBEN SANCHEZ | PRODUCTION L’A. | CO-PRODUCTION BIENNALE DE LA DANSE DE LYON, BONLIEU SCÈNE NATIONALE ANNECY, LE QUAI – ANGERS, KAAITHEATER 29

CHRIST ON THE MOUNT OF OLIVES, DETAIL – VYŠŠÍ BROD ALTERPIECE, PRAGUE, AROUND 1350

CONCEPT & DIRECTION MYRIAM VAN IMSCHOOT | SOUND INSTALLATION FABRICE MOINET & MYRIAM VAN IMSCHOOT | PERFORMANCE & CO-CREATION JEAN-BAPTISTE VEYRET-LOGERIAS, CAROLINE DAISH, ANNE LAURE PIGACHE, JAKOB AMPE, MAT POGO | PRODUCTION HIROS | CO-PRODUCTION KUNSTENCENTRUM BUDA, KAAITHEATER, KUNSTENWERKPLAATS PIANOFABRIEK 30

BURNING ICE #8

Myriam Van Imschoot[BE] What Nature Says

A KAAITHEATER CO-PRODUCTION PREMIERE

TH 12/02 20:30 KAAISTUDIO’S PERFORMANCE | € 12/10/8 + EXTRA: POST-PERFORMANCE TALK ON 12/02 EEN STEMVORK OP DE SNELWEG Wat zegt de natuur ons?

Myriam Van Imschoot bezocht een zoo, ging luisteren met een stemvork op de snelweg, ontdekte tijdens boswandelingen vogels die klonken als kettingzagen en ringtones imiteerden, zag krokodillen in Australië maar hoorde ze niet,... Op basis van field recordings spelen vijf performers – afkomstig uit o.a. de noise underground en de popmuziek – de klanken na met enkel hun stem als medium. Ze brengen een soort a capella van de soundscapes van de wereld en het gemurmel daarin.

What Nature Says is een radiofone performance, een luister- en kijkspel, tegelijk herkenbaar en abstract, waar de noties rond het menselijke, natuur en machine op de helling komen te staan. Wie goed luistert, ontdekt dat er hier en daar ook wat hapert.

••• Myriam Van Imschoot maakt performance- en installatiewerk op basis van sonore relicten en mondelinge overlevering. Na haar solo Living Archive (2011) en The Search Project dat ze co-regisseerde voor Tristero, keert ze naar het Kaaitheater terug met haar eerste groepsvoorstelling.

UN DIAPASON SUR L’AUTOROUTE Que nous dit la nature ?

Myriam Van Imschoot a visité un zoo, écouté l’autoroute munie d’un diapason, découvert lors de promenades en forêt des oiseaux dont les chants sonnent comme des tronçonneuses ou imitent des sonneries de téléphone mobile, vu des crocodiles en Australie, mais ne les a pas entendus… Sur base d’enregistrements de terrain, cinq performeurs — originaires de la scène indépendante « bruitiste » jusqu’à la pop — reproduisent ces sons uniquement à l’aide de leur voix. Ils créent une sorte de chant a capella à partir de paysages sonores du monde et de leur bruissement. What Nature Says est une performance radiophonique, un spectacle visuel et sonore, à la fois reconnaissable et abstrait, qui remet en question les notions d’humain, de nature et de machine. Qui écoute attentivement découvrira que par-ci, par-là, ça ne tourne pas tout à fait rond.

••• Myriam Van Imschoot crée des performances et des installations qui s’inspirent de traces sonores et de transmission orale.

A TUNING FORK ON THE MOTORWAY What does nature mean to us? Myriam Van Imschoot visited a zoo, went to a motorway to listen with a tuning fork, during walks in the woods discovered birds that sounded like chainsaws and imitated ringtones, saw but did not hear crocodiles in Australia, and so on. On the basis of field recordings, five performers — with backgrounds ranging from the noise underground scene to pop — will imitate these sounds using only their voices. They will present a sort of a capella version of the soundscapes of the world and the murmuring that goes on there. What Nature Says is a radiophonic performance, a piece to watch and listen to, both recognisable and abstract, which undermines the notions of human, nature and machine. Those who listen attentively will notice that things occasionally falter too.

••• Myriam Van Imschoot makes performance and installation works based on sound relics and oral tradition.

31

LOUIS PAUL BOONKRING & KAAITHEATER PRESENT

Chantal Mouffe, Jan Vranken & Philippe Van Parijs Mind the gap! Attention à l’écart! Let op de kloof!

BURNING ICE #8

FR 13/02 19:00 KAAITHEATER LECTURE & DEBATE | EN | € 5 OVER ONGELIJKHEID EN DEMOCRATIE Er gapen deze dagen nogal wat kloven: die tussen vermogenden en nietvermogenden, tussen ‘de politiek’ en de burger, tussen de stembiljetdemocratie en de burgerparticipatie… Om deze kloven te dempen is een rechtvaardige transitie noodzakelijk.

Burning Ice en de Louis Paul Boonkring werken deze thematiek uit in een debat met specialisten: Chantal Mouffe, prof aan de University of Westminster, bekend van haar pleidooi voor een ‘agonistische’ politiek, Jan Vranken, professor emeritus aan de Universiteit Antwerpen, initiatiefnemer van de Jaarboeken sociale uitsluiting, van het Belgisch Armoederapport, en expert inzake armoedeproblematiek, en Philippe Van Parijs, filosoof (doceert aan UCL, KUL en Oxford) en Brusselaar en stichter van het Basic Income Earth Network (BIEN).

De sprekers komen eerst apart aan het woord en gaan nadien, onder leiding van Gie Goris, een gesprek aan over mogelijke remedies.

IN ASSOCIATION WITH OIKOS 32

À PROPOS D’INÉGALITÉ ET DE DÉMOCRATIE Bien des fossés se creusent ces temps-ci : entre riches et pauvres, entre « la politique » et le citoyen, entre la démocratie du bulletin de vote et la participation citoyenne… Pour combler ces fossés, une transition équitable est indispensable.

Burning Ice et le cercle Louis Paul Boon développent cette thématique dans un débat qui réunit des spécialistes : Chantal Mouffe, professeure à l’Université de Westminster, réputée pour son plaidoyer pour une politique « agonistique », Jan Vranken, professeur émérite de l’Université d’Anvers, initiateur de l’Annuaire de la pauvreté et des inégalités sociales en Belgique, expert en matière de problématique sur la pauvreté, et Philippe Van Parijs, philosophe, professeur à l’UCL, la KUL et Oxford, Bruxelllois, et fondateur du réseau Basic Income Earth Network/ Réseau mondial pour le Revenu de base (BIEN).

Les intervenants prendront d’abord la parole individuellement.

ON EQUALITY AND DEMOCRACY There are quite a few yawning gaps these days: that between those with wealth and those without, the gap between ‘politics’ and the citizen, between ballot democracy and citizens’ participation, etc. A just transition is needed to close these gaps.

Burning Ice and the Louis Paul Boon Circle will be developing this topic in a debate involving several specialists: Chantal Mouffe, a professor at the University of Westminster, known for her advocacy of an ‘agonistic’ politics, Jan Vranken, professor emeritus at the University of Antwerp, initiator of the social exclusion yearbooks and the Belgian Poverty Report, an expert in poverty issues and Philippe Van Parijs, philosopher (teaches at UCL, KUL and Oxford), native of Brussels and founder of the Basic Income Earth Network (BIEN).

The speakers will first give their arguments individually and will then talk about possible remedies, with Gie Goris in the chair.

The Laboratory of Insurrectionary Imagination (Labofii)[GB/FR] We Have Never Been Here Before

BURNING ICE #8

FR 13/02 21:00 KAAISTUDIO’S PERFORMANCE | € 12/10/8 © PLATFORM

NL Een undercover agent vermomd als clown, een travestie die tijdens rellen zijn hoge hakken verliest, mensen die het podium bestormen om samen hun angsten te overwinnen… We Have Never Been Here Before maakt van het theater een hoopvolle bijeenkomst en stelt de vraag: hoe kunnen wij, burgers, onze stem laten horen en druk uitoefenen wanneer de wereld uiteenvalt en het leven zelf bedreigd wordt?

••• Het Laboratory of Insurrectionary Imagination brengt artiesten en activisten samen in theatrale acties die zij uitvoeren in de publieke ruimte in heel Europa.

FR Un agent secret déguisé en clown, un travesti qui perd ses talons aiguilles pendant une émeute, un public qui prend la scène d’assaut pour surmonter collectivement ses peurs… We Have Never Been Here Before transforme le théâtre en une réunion porteuse d’espoir et pose la question : comment pouvons-nous, citoyens, faire entendre notre voix et exercer une pression quand le monde part à vau-l’eau et que la vie elle-même est menacée ?

••• Le Laboratory of Insurrectionary Imagination réunit artistes et militants pour mener des actions théâtrales dans l’espace public à travers toute l’Europe.

EN An undercover police officer disguised as a clown, a man in drag losing his high heels in a riot, the audience invading the stage and collectively killing their fear... We Have Never Been Here Before turns the theatre into an assembly of hope in the dark and asks how we can remain empowered when our worlds are being ripped apart and life itself is threatened with extinction.

••• Laboratory of Insurrectionary Imagination (Labofii) brings artists and activists together to carry out theatrical direct actions across Europe.

EXTRA MUROS>>>BURNING ICE #8 @ CC STROMBEEK-BEVER

DRIE ACTIVITEITEN VAN HET CC STROMBEEK-BEVER SLUITEN AAN BIJ BURNING ICE: > ART ECO, EEN TENTOONSTELLING MET WERK VAN JOSEPH BEUYS, LEO COPERS, PANAMARENKO, MICHELANGEL PISTOLETTO, ROGER RAVEEL, LAWRENCE WEINER E.A. VAN 9/01>12/02. > ESSAYIST, DRAMATURG EN PERFORMER JEROEN PEETERS GEEFT EEN LEZING EN RONDLEIDING IN DE EXPO ART ECO OP MA 9/02 OM 20:00 IN HET CC. TOEGANG GRATIS. > IN HET CC EN IN HET KAAITHEATER INSTALLEERT LAWRENCE WEINER[US] ZIJN WERK WATER SPILLED FROM SOURCE TO USE

CONCEPT LABORATORY OF INSURRECTIONARY IMAGINATION (LABOFII) | PERFORMANCE JOHN JORDAN | SOUNDTRACK JACK JORDAN | FILM KYP KYPRIANOU | CHOREOGRAPHY FLORENCE LOISON 33

The Laboratory of Insurrectionary Imagination (Labofii)[GB/FR] The Art of Creative Resistance

BURNING ICE #8

TH 12 & FR 13/02 10:00>18:00 KAAISTUDIO’S + SA 14/02 10:00>24:00 KAAITHEATER 3 DAY WORKSHOP | EN FREE BUT PLEASE BOOK BEFORE MO 19/01 AT WWW.KAAITHEATER.BE © LABOFII

NL Labofii organiseert een driedaagse workshop ‘creatief verzet’ in de Kaaistudio’s.

De derde dag dag (zie ook p. 34–35) verhuist de workshop naar het Kaaitheater en wordt ie opengesteld voor iedereen. Een en ander wordt dan in de praktijk omgezet met acties in de stad waaraan iedereen kan deelnemen.

De dag (en Burning Ice) eindigt met een feest in het Kaaitheater. Iedereen welkom. Breng wat eten mee om te delen.

EN Faced with the urgency of the social and ecological crises it is clear that everything has to be transformed. This includes the definitions of art and the way we struggle for a better world. For Burning Ice the Labofii will facilitate an intense three day workshop which will co-create actions to take place with the general public on Saturday the 14th of February (see p. 34–35).

Open to artists and activists interested in the boundaries between politics and performance, art and activism, the workshop will explore how we can escape the old rituals of protest to find a space where the poetic and the pragmatic fuse into successful and efficient moments of disobedience.

FR Labofii organise trois jours d’atelier de « résistance créative » aux Kaaistudio’s. Le troisième jour (voir aussi p. 34–35) l’atelier déménage au Kaaitheater et s’ouvre à tout un chacun. Diverses choses sont alors mises en pratique à travers des actions dans la ville, auxquelles tout le monde peut prendre part. La journée (et Burning Ice) s’achève par une fête au Kaaitheater. Tout le monde est bienvenu. Veuillez apporter de la nourriture à partager.

SUPPORTED BY THE CLIMATE COALITION, CLIMATE EXPRESS, THE LABORATORY OF INSURRECTIONARY IMAGINATION, 350.ORG, VREDESACTIE/AGIR POUR LA PAIX & PLATFORM 34

Love Life: Hate Fossil Fuels An info-action day for the climate

BURNING ICE #8

SA 14/02 10:00>18:00 KAAITHEATER | OPEN TO THE PUBLIC | FREE DESINVESTEREN! 14 februari is door het platform 350.org uitgeroepen tot ‘Global Divestment Day’, een wereldwijde actiedag waarop instellingen worden opgeroepen om hun investeringen in de fossiele brandstoffenindustrie terug te trekken. Love Life: Hate Fossil Fuels is een avontuurlijke dag van creatief verzet, in het gezelschap van een internationale groep artiesten en klimaatactivisten.

Er wordt samen gegeten en informatie uitgewisseld, je hoort meer over de plannen om actie te voeren tijdens de VN-klimaattop in Parijs, en je krijgt een proefopleiding in burgerlijke ongehoorzaamheid om je op te warmen voor het ‘action speed dating’ event: in kleinere groepjes voeren we ‘geheime missies’ uit op verschillende plekken in de stad. Wanneer de avond valt, keren we terug naar het Kaaitheater en vieren we samen met onze nieuwe rebelse vrienden dat het leven het wint van de winst.

Zeker meebrengen: eten om te delen en felle liefde om weg te geven.

DÉSINVESTISSEMENT !

Coïncidant avec la journée mondiale d’action de 350.org, (journée mondiale du désinvestissement) qui appelle les institutions à retirer leurs investissements des grandes entreprises du secteur des énergies fossiles, Love Life: Hate Fossil Fuels nous offre une journée d’aventure et de résistance créative avec un éventail d’artistes internationaux et de militants pour l’environnement.

La nourriture et l’information seront partagées, vous entendrez parler de projets pour les mobilisations autour du sommet de l’ONU Paris Climat 2015 et recevrez un avant-goût de formation en désobéissance civile qui vous mettra en appétit pour l’événement action speed dating. Le tout s’achève par des « groupes d’affinités » entreprenant des « actions secrètes » à travers la ville. À la tombée de la nuit, nous reviendrons au Kaaitheater pour célébrer la primauté de la vie sur le bénéfice et faire la fête avec nos nouveaux amis rebelles.

Veuillez apporter de la nourriture à partager et de l’amour féroce à distribuer sans compter.

DIVESTMENT! Coinciding with the 350.org global day of action (Global Divestment Day), calling on institutions to take their investments out of the fossil fuels corporations, Love Life: Hate Fossil Fuels will take us on a day long adventure of creative resistance together with an international array of artists and climate activists.

Food and information will be shared, you will hear about plans for the Paris UN climate summit mobilisations and a taster training in civil disobedience will warm you up for the ‘action speed dating’ event. This will culminate in affinity groups taking on ‘secret missions’ to be performed across the city. As darkness falls we will return to the Kaaitheater to party and celebrate life over profit with our new found rebel friends.

Please bring food to share and ferocious love to give away.

SUPPORTED BY THE CLIMATE COALITION, CLIMATE EXPRESS, THE LABORATORY OF INSURRECTIONARY IMAGINATION, 350.ORG, VREDESACTIE/AGIR POUR LA PAIX & PLATFORM 35

UCL & KAAITHEATER PRESENT

N I G H T S H O P

NightShop #02 – During the War

LES RENDEZ-VOUS DE L’UCL À BRUXELLES

TU 24/02 20:00 KAAITHEATER LECTURES & DEBATES | FR/NL/EN | €8, STUDENTS € 5 NightShop #3 – thème « après le conflit » — aura lieu au mois de mai.

36

NL Dit seizoen zet de UCL drie NightShops op in het Kaaitheater: debatten rond het thema ‘conflict’.

De eerste NightShop (in oktober) was een boeiende ontmoeting tussen de Libanees-Canadese schrijver en regisseur Wajdi Mouawad en Yvan Mayeur, burgemeester van Brussel. De tweede NightShop heeft als titel During the War en gaat over menselijk gedrag in conflictsituaties: van verzet en medemenselijkheid tot extreem geweld en barbarij.

De UCL kondigt twee ‘surprise guests’ aan. Moderator is Béatrice Delvaux, hoofdredacteur van Le Soir.

NightShop #3 – thema ‘na het conflict’ – heeft plaats in mei.

FR Cette saison, l’UCL organise trois NightShops au Kaaitheater : des débats autour du thème du « conflit ». Le premier NightShop (au mois d’octobre) était une rencontre intéressante entre l’auteur et metteur en scène libano-canadien Wajdi Mouawad et le bourgmestre de Bruxelles, Yvan Mayeur.

Le deuxième NightShop, qui porte le titre During the War, aborde le comportement humain dans des situations de conflit : de la résistance et de l’humanité à la violence et la barbarie extrême. L’UCL annonce deux « invités surprises ».

La modératrice sera Béatrice Delvaux, rédactrice en chef du Soir.

WITH THE SUPPORT OF VISITBRUSSELS AND THE BRUSSELS-CAPITAL REGION

www.be14-18.be

EN This season the UCL has set up three NightShops at the Kaaitheater: these are debates on the topic of conflict. The first, in October, was an exciting encounter between the Lebanese-Canadian writer and director Wajdi Mouawad and Yvan Mayeur, the mayor of Brussels. The title of the second NightShop is During the War and is about human behaviour in conflict situations: from resistance and human solidarity to extreme violence and barbarism.

The UCL has promised two surprise guests. The moderator is Béatrice Delvaux, the editor of Le Soir.

NightShop 3 – after the conflict – will take place in May.

Liesa Van der Aa/Louisa’s Daughter Company[BE] WOTH (Weighing of the Heart) WE 25/02 20:30 KAAITHEATER MUSIC | € 16/12/8 © CHARLOTTE BOEYDEN

NL Met WOTH zet Liesa Van der Aa, actrice bij o.m. het Toneelhuis en muzikante, haar eerste eigen creatie neer. Zij zocht en vond inspiratie in een oud Egyptisch ritueel: na de dood wordt het hart van de overledene gewogen in een weegschaal, met als tegengewicht de veer van de waarheid.

WOTH is een overdonderende muziekperformance voor negen muzikanten, versterkt door video en animatie op de scène.

FR Avec le spectacle WOTH, Liesa Van der Aa, actrice (e.a.) à la Toneelhuis et musicienne, réalise sa première création. Elle a cherché et trouvé l’inspiration dans un ancien rite égyptien : après la mort, le cœur du défunt était pesé sur une balance avec pour contrepoids la plume de la vérité. WOTH est une performance musicale stupéfiante pour neuf musiciens, soutenue par des vidéos et des animations.

EN WOTH is the first creation

by Liesa Van der Aa, actress with a.o. Toneelhuis and musician. She sought and found inspiration in an ancient Egyptian ritual: after death the heart of the deceased is weighed on scales counterbalanced by the feather of truth. WOTH is an overwhelming musical performance for nine musicians, enhanced by video and animation on stage.

LIESA VAN DER AA IS LOOKING FOR EXTRAS MEN & WOMEN, YOUNG & OLD YOU NEED TO BE AT THE KAAITHEATER AT 7 PM ON 24/2/2015 FOR A REHEARSAL AND COSTUME FITTING AND AT 5 PM ON 25/2 FOR THE SOUND CHECK AND PERFORMANCE. TO SIGN UP OR FOR MORE INFO MAIL TO EXTRAS@KAAITHEATER.BE.

MUSIC LIESA VAN DER AA | WITH LIESA VAN DER AA, SJOERD BRUIL, EPHRAIM CIELEN, NATHAN WOUTERS, HANNES D’HOINE, ARNE LEURENTOP, JON BIRDSONG, LAMBERT COLSON, KATRIN LOHMANN | PRODUCTION LOUISA’S DAUGHTER COMPANY | CO-PRODUCTION DESINGEL, MUZIEKTHEATER TRANSPARANT, TONEELHUIS, HANDELSBEURS CONCERTZAAL | COLLABORATION KAAITHEATER A.O. 37

MATINEE KADEE An afternoon for the whole family SU 1/03 15:00 KAAITHEATER > FOR PARENTS AND CHILDREN 8+: PHILIPPE QUESNE NEXT DAY > FOR KIDS (4-12): WORKSHOP CIRCUS TECHNIQUES BY CIRCUSATELIER ZONDER HANDEN > CRÈCHE FOR YOUNGER BROTHERS AND SISTERS (YOUNGER THAN 4) > ADVANCE BOOKING IS REQUIRED; THERE ARE A LIMITED NUMBER OF PLACES AVAILABLE FOR THE WORKSHOP > PARTICIPATION IS FREE, PROVIDED THERE IS A PAID BOOKING FOR THE MATINEE PERFORMANCE.

38

Philippe Quesne/CAMPO[FR/BE] Next Day FR 27 & SA 28/02 20:30 + SU 1/03 15:00 KAAITHEATER THEATRE | NL, EN | € 16/12/8 + EXTRA: MATINEE KADEE SU 1/03 15:00 KAAITHEATER © PHILIPPE DIGNIEFFE

DERTIEN KINDEREN Van de Franse regisseur Philippe Quesne toonden we in de voorbije jaren l’Effet de Serge, La Mélancolie des Dragons, Big Bang en Swamp Club, magische voorstellingen waarin hij het menselijk handelen onder de microscoop legde.

In Next Day voert Quesne ons opnieuw mee naar een microkosmos waar droom en realiteit, muziek en taal, eenzaamheid en groepsgevoel met elkaar verweven zijn, maar deze keer is die wereld bevolkt door dertien kinderen tussen 8 en 11.

••• Het werk van Philippe Quesne is geënt op kleine rituelen uit het dagelijkse leven. Hij transformeert ze tot kleine ceremonies, soms melancholiek, soms grappig, maar altijd relevant.

Next Day past in een reeks CAMPO-producties, gemaakt met kinderen, voor een volwassen publiek, zoals Moeder & Kind, Bernadetje en Allemaal Indiaan van Alain Platel & Arne Sierens, üBUNG van Josse De Pauw, That Night Follows Day van Tim Etchells e.a.

TREIZE ENFANTS Au cours des dernières années, nous avons présenté l’Effet de Serge, La Mélancolie des Dragons, Big Bang et Swamp Club du metteur en scène français Philippe Quesne, quatre spectacles magiques dans lesquels il passe au crible le comportement humain.

Dans Next Day, Quesne nous emmène à nouveau dans un microcosme où rêve et réalité, musique et langage, solitude et instinct grégaire s’imbriquent, mais cette fois dans un monde peuplé de treize enfants entre 8 et 11 ans.

••• L’œuvre de Philippe Quesne se greffe sur de petits rituels de la vie quotidienne qu’il transforme en petites cérémonies, parfois mélancoliques, quelques fois drôles, mais toujours pertinentes. Next Day s’inscrit dans la série des productions CAMPO créées avec des enfants pour un public adulte tels que, entre autres, Moeder & Kind, Bernadetje et Allemaal Indiaan d’Alain Platel & Arne Sierens, üBUNG de Josse De Pauw, That Night Follows Day de Tim Etchells, etc.

THIRTEEN CHILDREN Over the last few years we have presented French director Philippe Quesne’s l’Effet de Serge, La Mélancolie des Dragons, Big Bang and Swamp Club, magical performances in which he examines human actions under the microscope. In Next Day, Quesne once again takes us to a microcosm where dream and reality, music and language, loneliness and group spirit are intertwined, but this time this world is populated by thirteen children between the ages of 8 and 11.

••• Philippe Quesne’s work is grafted onto the little rituals of everyday life. He transforms them into small ceremonies, sometimes melancholy, sometimes funny, but always relevant.

Next Day is part of a series of CAMPO productions made with children for an adult audience, such as Moeder & Kind, Bernadetje and Allemaal Indiaan by Alain Platel & Arne Sierens, üBUNG by Josse De Pauw, That Night Follows Day by Tim Etchells and others.

BY PHILIPPE QUESNE | WITH MARTHE BOLLAERT, TIJL DE BLEECKER, MONA DE BROE, SVEN DELBAER, FONS DHAENENS, LISA GYTHIEL, LARS NEVEJANS, FLO PAUWELS, SIEN TILLMANS, CAMIEL VANDEN EYNDE, LIZZI VAN DE VYVER, ONA-LISA VAN HAVER, JACO WIN MEI VAN ROBAYS | PRODUCTION CAMPO (GHENT) | CO-PRODUCTION THEATER DER WELT 2014 (MANNHEIM), FESTIVAL D’AUTOMNE À PARIS, THÉÂTRE NANTERRE-AMANDIERS, LIFT (LONDON), LA BÂTIE – FESTIVAL DE GENÈVE 39

BELGIAN PREMIERE

Christine De Smedt & Eszter Salamon[BE/HU-DE] Dance #2 TH 26 & FR 27/02 20:30 KAAISTUDIO’S DANCE | € 16/12/8 + EXTRA: POST-PERFORMANCE TALK ON 27/02 © CHRISTINE DE SMEDT & ESZTER SALAMON

NL Twee danseressen op de scène. Ze maken geluiden, raken elkaar aan, bewegen, verkennen elkaars lichaam en vinden zo, in een pingpongspel van vraag en antwoord, een taal uit — taal als het ‘bijproduct’ van elke relatie, artistiek of amoureus. De toeschouwers delen de ruimte met de performers en vormen een ‘horizontaal landschap van lichamen’.

••• Van Eszter Salamon en Christine De Smedt presenteerden we in 2008, samen met het Kunstenfestivaldesarts, Dance #1/Driftworks, een uitbundig en frivool spel met de perceptie van de toeschouwer. Met Dance #2 bouwen ze verder op deze voorstelling. Christine De Smedt bereidt samen met

Bojana Cvejic een werk voor dat zal getoond worden in de grote hal van Tate Modern.

FR Deux danseuses sur scène : elles émettent des bruits, se touchent, se meuvent, explorent leurs corps respectifs et inventent ce faisant, dans un jeu de ping-pong de questionsréponses, un langage — une sorte de « produit dérivé » de chaque relation, artistique ou amoureuse. Le public partage le même espace que les performeuses et forme un « paysage horizontal de corps ».

••• D’Eszter Salamon et Christine De Smedt nous avons présenté en 2008, en partenariat avec le Kunstenfestivaldesarts, Dance #1/

Driftworks, un spectacle qui jouait de manière exubérante et frivole avec la perception des spectateurs. Dance #2 s’inscrit dans le prolongement de ce spectacle.

Christine De Smedt prépare actuellement avec Bojana Cvejic une œuvre qu’elle va présenter dans le grand hall de la Tate Modern.

EN Two dancers do on stage.

They make noises, touch one another, move, explore each other’s bodies and so, in a ping-pong game of question and answer, invent a language — language as a ‘by-product’ of any artistic or love relationship. The audience occupies the same space as the performers, thus forming a ‘horizontal landscape of bodies’.

••• In 2008, together with the Kunstenfestivaldesarts, we presented Eszter Salamon and Christine De Smedt’s Dance #1/Driftworks, an exuberant and frivolous work that plays with the audience’s perceptions. In Dance #2 they develop this further.

Christine De Smedt is currently preparing together with Bojana Cvejic a work that will be presented in the turbine hall at Tate Modern.

CHOREOGRAPHY & PERFORMANCE CHRISTINE DE SMEDT & ESZTER SALAMON | PRODUCTION LE KWATT, ESZTER SALAMON & CHRISTINE DE SMEDT 40

Alain Franco[BE] Das Wohltemperierte Klavier SA 28/02 19:00!!! KAAISTUDIO’S MUSIC | 4 À 4.30 H | SNACKS AVAILABLE | € 16/12/8 © THOMAS PLISCHKE

NL De 96 korte werken van Bachs Das Wohltemperierte Klavier hebben elk een profiel, een eigen karakter, een eigen dynamiek en een eigen tijdsverloop. Alain Franco beschouwt ze als evenveel ‘novellen’ die hij door middel van montageprincipes met elkaar verbindt om zo uit te komen op ‘een vorm die ergens tussen opera en roman zweeft’.

••• Alain Franco is pianist en dirigent. Als muziekdramaturg werkte hij samen met o.a. Anne Teresa De Keersmaeker en Meg Stuart.

FR Les 96 œuvres brèves du Wohltemperierte Klavier de Bach ont chacune leurs propres profil, caractère, dynamique et durée. Alain Franco les considère comme autant de « nouvelles » qu’il relie les unes aux autres par le biais de principes de montage pour ainsi parvenir à « une forme qui oscille entre l’opéra et le roman ».

••• Alain Franco est pianiste et chef d’orchestre. Il a travaillé comme dramaturge musical avec, entre autres, Anne Teresa De Keersmaeker et Meg Stuart.

EN The 96 short works in Bach’s Das Wohltemperierte Klavier each have a profile, an individual character, their own dynamics and an individual time sequence.

Alain Franco sees them as a series of ‘novellas’ which he connects to each other by applying editing principles and so arrives at ‘a form that hovers somewhere between opera and novel’.

••• Alain Franco is a pianist and conductor. He has worked as a musical dramaturge with Anne Teresa De Keersmaeker, Meg Stuart and others.

41

42

DEBUREN & KAAITHEATER PRESENT

Grote Woorden #2 – Philipp Blom & Geert Buelens, with Abke Haring, Thomas Dieltjens, Martijn Vink WE 4/03 20:30 KAAITHEATER LEZING & CONCERT | NL, EN & DE | € 8 © GEERT BUELENS

NL ‘Laat ons het leven prijzen en geen grote woorden schuwen.’ Zo begint Europa Europa!, de magistrale cultuurgeschiedenis van professor, poëet en presentator Geert Buelens over de Grote Oorlog. Dit boek vormt de leidraad voor een nieuwe reeks van deBuren. Tijdens een avondvullend programma rond de Eerste Wereldoorlog wisselen lezingen en debatten af met literaire voordrachten en klassieke muziek. Na de eerste editie in het Rijksmuseum te Amsterdam, is nu Brussel aan de beurt.

Geert Buelens spreekt met de Duitse historicus Philipp Blom (auteur van De duizelingwekkende jaren: Europa 1900–1914 en Alleen de wolken: cultuur en crisis in het Westen 1918–1938) en geeft minicolleges over dichters in de Eerste Wereldoorlog. Actrice Abke Haring (Toneelgroep Amsterdam & Toneelhuis) draagt oorlogsgedichten voor uit de bundel Het lijf in slijk geplant. Het muzikale luik is in handen van pianist Thomas Dieltjens en cellist Martijn Vink. Zij brengen twee composities van Frank Bridge: Lament voor Catherine (een pianowerk geschreven voor een negenjarig meisje dat stierf op de in 1915 getorpedeerde passagiersboot Lusitiana) en het eerste deel van zijn

Sonato voor Cello en Piano waarin Bridge zijn wanhoop over de oorlog uitdrukt.

FR Deuxième édition d’un programme de pleine soirée autour de la Première Guerre mondiale. Des conférences et des débats alterneront avec des présentations littéraires et de la musique classique.

Le professeur, poète et présentateur Geert Buelens s’entretiendra avec l’historien allemand Philipp Blom (The Vertigo Years, Europe 1900–1914 et Die Zerrissenen Jahre 1918– 1938) et donnera de brèves conférences sur les poètes de la Première Guerre mondiale. L’actrice Abke Haring (Toneelgroep Amsterdam & Toneelhuis) déclamera des poèmes de guerre. Le volet musical sera assuré par le pianiste Thomas Dieltjens et le violoncelliste Martijn Vink.

Ils interpréteront deux compositions de Frank Bridge : Lament voor Catherine (une pièce pour piano écrite pour une fillette de neuf ans, morte en 1915 dans le naufrage du paquebot torpillé, le Lusitiana) et la première partie de la Sonate pour violoncelle et piano dans laquelle Bridge exprime son désespoir de la guerre.

EN Second session of an international series of several years on the First World War, organised by deBuren and the writer Geert Buelens.

Talks and debates alternate with literary readings and classical music. Geert Buelens speaks to the German historian Philipp Blom (The Vertigo Years, Europe 1900–1914 and Die Zerrissenen Jahre 1918–1938) and gives brief lectures on First World War poets. The actress Abke Haring (Toneelgroep Amsterdam and Toneelhuis) recites war poems from the collection Het lijf in slijk geplant. The musical element is provided by the pianist Thomas Dieltjens and cellist Martijn Vink. They will perform two compositions

by Frank Bridge: Lament for Catherine (a piano piece written for a nine-year-old girl who died on the passenger liner Lusitania that was torpedoed in 1915) and the first part of his Sonato for Cello and Piano, in which he expressed his despair concerning the war.

43

K-NOTES

© JONAS MAES

© HILDE PEETERS

NL Het K-Team probeert andere jongeren warm te maken voor de podiumkunsten.

Zo zijn ze regelmatig te gast op XL-air, de Brusselse radiozender gemaakt door en voor studenten. Wil je graag kennismaken met deze enthousiaste bende? Kom dan gerust een praatje slaan met het K-Team na de voorstellingen Golden Hours van Rosas (30/01) of Next Day van Philippe Quesne (27/02)!

KINDEREN AAN DE MACHT! Ter gelegenheid van de Kunstendag voor kinderen kon het jonge geweld op zondag 16 november in zowel het Kaaitheater als de Kaaistudio’s terecht. Kinderen lieten het beest in zich los in een wondere dierenstudio, dansten vrolijk Rosas danst Rosas, luisterden naar verhalen, ontdekten hoe een theatervoorstelling tot stand komt en... aten daarbij met smaak Brusselse wafels!

FR Le K-Team tente d’intéresser d’autres jeunes aux arts de la scène. Ainsi, ils sont régulièrement invités à XL-air, la radio bruxelloise faite par et pour des étudiants.

Désirez-vous faire connaissance avec cette bande enthousiaste ? Venez donc faire un brin de causette avec le K-Team après les spectacles Golden Hours de Rosas (30/01) ou Next Day de Philippe Quesne (27/02) !

LES ENFANTS AU POUVOIR !

Le dimanche 16 novembre, à l’occasion de la Journée des Arts pour les Enfants, la jeune génération a pu se retrouver au Kaaitheater ainsi qu’aux Kaaistudio’s, où les gamins ont pu donner libre cours à l’animal qui sommeille en eux dans un fabuleux studio d’animaux, danser joyeusement Rosas danst Rosas, écouter des histoires, découvrir comment se réalise une pièce de théâtre et… se régaler de gaufres de Bruxelles !

EN The K-Team tries to get other youngsters interested in theatre. One way they do this is by regularly guesting on XL-air, the Brussels radio station created by and for students.

Would you like to get to know this enthusiastic bunch? If so, come and have a chat with them after the performances of Golden Hours by Rosas (30/1/2015) or Next Day by Philippe Quesne (27/2/2015).

44

POWER TO THE CHILDREN! On the occasion of the Arts Day for Children on Sunday 16 November, the young and lively found a haven in both the Kaaitheater and the Kaaistudios. Children let loose their inner beast in a wondrous animal studio, merrily danced Rosas danst Rosas, listened to stories, discovered how a stage play takes shape and… enjoyed platefuls of Brussels wafels!

THE BRUSSELS PERFORMANCE ART BIENNALE 18>29/03/2015 A KAAITHEATER FESTIVAL IN ASSOCIATION WITH ARGOS CENTRE FOR ART AND MEDIA BEURSSCHOUWBURG BOZAR CENTRALE FOR CONTEMPORARY ART DON VERBOVEN EXQUISITE OBJECTS PASSA PORTA WIELS CONTEMPORARY ART CENTRE Q-O2 ULB-ARTS DU SPECTACLE VIVANT

© BENOÎT FÉLIX, VIDEOSTILL DESSINE CE PAR QUOI TU PASSES/PASSE PAR CE QUE TU DESSINES, 2010

PERFORMATIK 2015

ONLINE: PIETER T’JONCK LOOKS BACK AT THE LAST EDITION OF PERFORMATIK.

45

46

Tim Etchells[GB] & Vlatka Horvat[HR/GB]

OF WAR (IN WORDS) #3 VLATKA HORVAT, UP IN ARMS (11) 2013, PHOTO COLLAGE MOUNTED ON ARCHIVAL BOARD, IMAGE COURTESY THE ARTIST AND ZAK|BRANICKA, BERLIN

NL De herdenking van 100 jaar Eerste Wereldoorlog is, onder de noemer Up in Arms, de rode draad in ons seizoen 2014–2015.

Tim Etchells, auteur, beeldend kunstenaar, theatermaker en aanvoerder van Forced Entertainment, zal een seizoen lang corresponderen met andere kunstenaars uit de reeks Up in Arms over het denken achter hun voorstellingen.

Zijn derde correspondentie voert hij met de Kroatische kunstenares en performer Vlatka Horvat.

FR La commémoration des 100 ans de la Première Guerre mondiale est, sous le dénominateur Up in Arms, le fil rouge qui parcourt toute la saison 2014–2015.

Tim Etchells, auteur, plasticien, homme de théâtre et chef de file de Forced Entertainment va correspondre toute la saison durant avec d’autres artistes de la série Up in Arms à propos de la réflexion qui sous-tend leurs spectacles respectifs.

Il mène son troisième échange épistolaire avec l’artiste et performeuse croate Vlatka Horvat.

EN Under the heading Up in Arms, the commemoration of the centenary of the First World War is the thread that runs through the 2014–2015 Kaaitheater season.

Tim Etchells, author, artist, theatre-maker and leader of Forced Entertainment, will throughout the season correspond with other artists in the Up in Arms series about the thinking behind their productions.

His third correspondence is with the Croatian visual artist and performer Vlatka Horvat.

>>> VLATKA HORVAT, 15TH EXTRAORDINARY CONGRESS, P. 12; UP IN ARMS, P. 13 47

Tim Etchells: The performance project you made recently drew on historical events surrounding the dissolution of Yugoslavia. What do you remember about the 14th Extraordinary Congress that your work refers to and why did you want to think back to it?

Vladka Horvat: The 14th Extraordinary Congress of the League of Communists of Yugoslavia, held in Belgrade in January 1990, was the last congress of the delegations of the Communist parties of all the Yugoslav republics. It was called ‘extraordinary’ because it was held outside the regular schedule, and on the agenda were questions of the country’s organization, structure, and decision-making procedures. The 14th Congress is significant because the Slovenian and Croatian delegations walked out after 2 days of meetings, after all the proposals of the Slovenian party — one of which was to restructure the country as a confederation — had been systematically voted down by the Milosevic-led voting majority. I was a teenager then, but I remember vividly being glued to the TV with my family watching the proceedings unfold in real time. There was a huge sense of uncertainty and trepidation in the room, a hovering question of ‘What does this mean?’ and ‘What’s going to happen?’

TE: Did it seem like war was inevitable after that?

VH: No, I don’t think so, not then. I left the country a year and a half later, in the summer of 1991, to go on a student exchange programme in the US, and at that point the wars hadn’t started. I think there was still some sense — or hope perhaps — that things could be worked out somehow, though I remember this line that was repeated often: “This isn’t good”. For months and months it’s all anyone talked out. But somehow every time there was any kind of escalation, people still held onto this belief that peace would hold. At least people I knew! Even when, for example, the war was in full swing in Croatia, people in Bosnia were still saying, “It couldn’t happen here”.

TE: That claim also came up in my dialogue with Lara Pawson, who underlined that in England there’s a common idea that we have some supposed intrinsic stability, the identity narrative that we’re ‘civilized’. The possibility of anarchy or breakdown far away is explained implicitly in the media here by the fact that other cultures supposedly lack the qualities that hold our society together. It’s a racist myth basically through which the former colonial powers look upon other countries as somehow being predisposed to chaos and violence.

VH: Well the Balkans certainly share that kind of reputation! “The region”- as it’s now referred to — is often painted as the epitome of lawlessness and unruly instability in Europe. In response to what you were saying though I think one of the things my project is interested in is the strange set of shifts in perception caused by time. Looking back on that period now, certain escalations seem like they were inevitable because of the particular combination of circumstances and forces that were in operation at that time. But back in the 1990s, I don’t think it seemed like that — at least not to my teenage self trying to 48

make sense of the situation… It’s as if the narratives of looking back have a tendency to solidify things in some way — perhaps because there are vested interests at play in that process. Of course in other ways the passage of time can make things seem looser or more uncertain, as events are processed through different kinds of distorting lenses — lens of forgetting and misremembering, for example. They are as well as always contingent on the context of ‘now’ and — to a degree at least — affected by the various ‘official’ manipulations of information and of history.

TE: So that Congress is a trembling of the structure that is Yugoslavia and it’s the last time that the Communist Parties of the different republics meet. Can you talk about your 15th Extraordinary Congress project — about how it looks back at the end of Yugoslavia and at the war?

VH: 15th Extraordinary Congress was first presented during LIFT Festival in London in 2014 and this year I’m making new versions for Brussels, Berlin, and Bergen. The project assembles a group of six or seven women, all of them artists of one kind of another, all born some time in the 1970s in different parts of what was then Yugoslavia and all now based in the cities or regions where the piece is being presented. In the piece, the participants spend 4 hours — working in a game-like structure of questions and time limits — reflecting on, or trying to answer the question, ‘What happened there?’ I like this question because of the different possible approaches and readings it opens up. It refers to specific instances of ‘what happened’ in terms of the break up of the country, but also ‘what happened there’ in other micro and macro arenas of life – in everyday life, in political life, in the media sphere, and so on. So the piece is a gathering that puts on the table a set of fragmentary answers, accounts, theories and positions, all of which sit side by side, decidedly unresolved, with all their inconsistencies and contradictions.

TE: Your 15th Congress is all women, and it’s an act of looking back — after something.

VH: Yes, women don’t often tend to be the ones in charge of the “official” historiographies!

All the participants I invite are also artists, who, like me, at some point and for a variety of reasons, left the country — a place in which we all shared some part of our lives, and this shared experience ended in 1991. In one sense, the piece looks back at this place — ‘after EVERYTHING’ — which of course is a paradoxical thing to say, as ‘after’ is never definitive and never finished. There are always multiple ‘afters’ that follow. The piece deals with a lot of ‘after’ — after the First World War, after the Second World War, after Yugoslavia, after socialism, after that chunk of history we all shared, after the wars in the 1990s, after the political upheavals that followed — which defined, in a lot of problematic ways, the relationships between the new countries there, and which are still, continually, being worked out and re-defined. And at the same time it’s after personal moments in the performers’ lives — it’s after we all left the place and are looking at it now not only from a temporal, but also a geographical distance. There is of course also a different kind of distance that accompanies those experiences and narratives of displacement and repositioning…

49

I’m thinking of yet another ‘after’ too – it’s almost as though 15th Extraordinary Congress takes place after you’ve stopped looking at ‘that place’, after it’s all ‘over’ and you’re ‘done with all that’. I’m interested in that question of how do you look at a thing or at a place or at a period of time, after you’ve stopped looking at it, and also after it’s ceased to be the focus or the drama of the various ‘big eyes’ looking at it from the outside.

TE: It’s interesting to think about the rhythm of the international, geopolitical gaze, because there was that moment when the former Yugoslavia was high on a lot of people’s radar.

VH: Yes, it was the flavour of the month for a while there! Then attention moved elsewhere — to the Middle East, to the former Russian republics, to China…

TE: The gaze follows unrest and volatile political situations, I suppose. It follows violence. It follows war. But what’s interesting of course is that after that particular media-led gaze it has moved on; the people of any particular region, in this case former Yugoslavia, are still there, still dealing with their questions and their lives.

VH: Certainly. I’m very aware that anything I say is coming from a perspective of distance, perspective of ‘not being there’, and not having to deal with a lot of things – on the level of everyday life at least. The process of ‘looking back’ is always contingent on your current situation, and it’s very different if you are living the consequences and the aftermaths of all these things in tangible ways — on the ground, as it were. There’s also I think a difference in one’s willingness to look back when you are not there — there are different consequences to those processes; the ‘looking back’ affects your life differently perhaps.

I’m also aware that my own removal, and my, now more-than-twenty-year-long, absence means there are also gaps in my understanding of ‘what happened’ and what is happening now. And I’m interested in those gaps — in what you fill them with.

TE: One of the things that struck me in your project is that it’s hard to list all the wars that it’s after — do you feel as though you’re dealing specifically with the 1990s and after or does your conversation include that bigger sweep of history?

VH: My initial thinking about the project was framed as a response to the centenary of the outbreak of WWI. It was in the aftermath of the First World War that Yugoslavia was created, at least one of its versions (Yugoslavia had a lot of versions in its relatively short existence as a country). It was of course redefined very radically in the aftermath of the Second World War, when the version of the country that I grew up in was created. And then that version was dismantled in the wars in the 1990s. I became interested in the idea of looking at a country as an object; this ‘thing’ that was Yugoslavia, which had a lifespan of some 70 years… You can pinpoint to the moment it starts and to the moment it ends — it’s a geopolitical object framed on both ends of its objecthood with wars. And – as in a lot of my work with objects, images and spaces — I’m always particularly interested in the dissolution of objects, the gestures and processes of their being taken apart, or their 50

falling apart. And, in case of a country-as-object, I wanted to ask how might you read that particular dissolution? How can you try to understand it?

TE: How much is this a project in which you’re making a space for yourself and other people to encounter different sides of what happened? Were there things that challenged your assumptions about what happened in the build up to the wars and their aftermath?

VH: For each version I try to find participants born in different parts of Yugoslavia, but I don’t want to follow a ‘one person from each republic’ formula because I don’t think any of us is really keen to be framed in those terms, or to ‘represent’ a place in that way – I certainly wouldn’t want to. Plus, in Yugoslavia there were so many interweavings of social and cultural and national identities and sense of belonging that you can’t really do that kind of representation without perpetrating another violence.

While the piece is certainly interested in the inconsistencies and complexities of stories you might tell about a place, I was quite conscious that the participants in London were not so far away from each other in terms of our political leanings (and I’m probably making a lot of assumptions when I say this!). But I think it stands that people further away on the spectrum might well have thrown up more radical clashes of positions and interpretations of history… Nonetheless, I was struck and surprised by the different frames of reading and understanding we each had.

As I said earlier, I think our understandings of what happened is to some degree affected by the rhetoric and discourse of the dominant powers in which each of us grew up.

Even if you put yourself in opposition to those frameworks, people’s narratives still bear traces of, or clearly position themselves in relation to, whatever the official historiography or version or analysis of the situation is. So you are inevitably dealing with that picture, or those versions of the story also. And of course different people’s personal experiences — what specifically happened to them, what happened to their families, what happened to friends or people around them — is very particular.

TE: What is it about this project and its desire to look back, your desire to look back — what’s in that excavation in relation to Yugoslavia and the wars?

VH: In a way it’s an attempt to understand the now, or to understand the possibilities of the future in some way. I should say that for me this ‘looking back’ often has troubling aspects.

It is often used to glorify a particular version of history, to construct the kinds of narratives that will serve those in power at any particular moment. There have been so many revisions of history in “the region” and how you understand or frame ‘what happened there’ is still very much up for grabs. Throughout history of this ‘thing that was Yugoslavia’ and throughout history of the countries that are there now, there have been several extensive rewritings, as though with every change of government, history is always being reframed, re-imagined, or re-invented. So I think the acts of looking back always beg the question, “What is the agenda of the looking back?”

But with all that looking back, there’s been a huge emphasis in the discourse of the 51

dominant power structures on the opposite discourse too — that of going forwards. And in that rhetoric of ‘moving on’ and ‘going forwards’ there’s a real pull towards forgetting, towards erasure. So there have been endless revisions of the past through state interventions in public space and social space (enacted through the gestures of renaming, for example, of streets and institutions), through changes to which figures are supposed to be considered heroic, or changes to what ideas and principles should be regarded as ‘worthy’ and which ‘problematic’. Everything can get rewritten and rewritten again.

TE: I’m thinking about this crude narrative that goes from the war, and the nationalism that goes with the war, to the rise of the right in so many of those countries postwar, and the dissolution of socialism and the arrival of the rather brutal version of capitalism you have there now. Through that process, a whole culture gets swept out — Yugoslavia, the culture your parents invested their lives in as working people, the culture you grew up in. I’m wondering if for you the war, which is the way that Yugoslavia dissolves, is linked inextricably to the movements that follow it — the move to the right, and then into this very brutal free market — is that a single story for you?

VH: I tend to think of socialism and Yugoslavia as one period and from the 1990s on as a kind of more chopped up period! There’s been a succession of governments since then, with a pendulum swing from the right to the former Communists to right again, ending up with some form of Neoliberalism — or whatever this is that’s in place now. I think the most dangerous, devastating thing happened in the 1990s, with HDZ in Croatia and Milosevic in Serbia. Those ultra-nationalist governments thrived on a very restricted sense of national identity, subsuming culture for their political ends. With nationalist governments of course everything becomes a mechanism for creating sentiment and a sense of belonging, and anything that doesn’t conform to that gets framed as anti-nation. There is a way of conflating the perception of the government with the broader construct of the nation – this is not unique or unusual of course. In relation to that discourse, it becomes ‘problematic’ to be critical of the government because doing that frames you as being against the nation. I’m talking about the 1990s mainly — which were bad times! But it’s worse now in many different ways. There is a version of capitalism there that’s unencumbered by any morality, marked with a complete erosion of workers’ rights, huge corruption, complete demise of the law and the justice system, and ‘each man for himself’ mentality. And all coupled with the extremely invasive and pervasive dominance and meddling of the church, in all aspects of public life. You put all those things together and it’s a very bleak story.

52

Joost Zwagerman Catherine Vuylsteke Stephan Vanfleteren Luc Tuymans Anna Tilroe Guy Cassiers Amin Maalouf Ivo Van Hove Véronique Rubens Wim Opbrouck Jan Decorte Herman Koch Frank Westerman Reinbert de Leeuw Mireille Capelle Eric De Kuyper Daniel Demoustier Xaveer De Geyter Sarah Vanagt Wim Vandekeybus

Tom Lanoye Philip Boesmans Michaël Borremans Alain Platel Hans Achterhuis Christianne Stotijn Sophie De Schaepdrijver Peter Verhelst Dirk De Wachter David Van Reybrouck Erwin Mortier Liesa van der Aa Frank Vercruyssen Jan Lauwers Marc Didden Bart Meuleman Philippe Boesmans Christophe Vekeman Jan Michiels Julie Libeer

Chantal Pattyn brengt vier keer per week de boeiendste gasten samen.

Pompidou van maandag tot donderdag, van 17 tot 18 uur.

Klara. Blijf ver wonderd.

Brussel vandaag

MAANDAG - VRIJDAG VANAF LUNDI - VENDREDI À PARTIR DE MONDAY - FRIDAY FROM

18:00 tvbrussel.be

tvbrussel

@tvbrussel

53

IN DISPLAYS AROUND BRUSSELS OR VIA AGENDAMAGAZINE.BE

kaai_pick-up_105-80.indd 1

08-01-14 15:54

Voel de verwondering.

Cultuur maakt heel wat los. Tranen van ontroering, rillingen over de rug. Het doet je uit volle borst schreeuwen of maakt je net muisstil. Vol verwondering en hongerig naar meer.

Trotse sponsor van het Kaaitheater

V e rwac h t h e t on V e rwac h t e De Standaard brengt u de kunst bij van de onverwachte vondst. Duik in exclusief nieuws, wijk af naar een onmisbaar interview, blijf hangen bij beelden van de beste fotografen, rol om uw as bij een vurige opinie.

Wat een glijbaan is voor het lichaam, is De Standaard voor de geest.

Verwacht het onVerwachte

BELGIË – BELGIQUE P.B.–P.P. BRUSSEL X BC 6407

MAGAZINE | 6 EDITIES PER JAAR | VERSCHIJNT IN FEBRUARI, APRIL, JUNI, AUGUSTUS, OKTOBER & DECEMBER AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X | P3A9139 | DECEMBER 2014

KAAITHEATER SAINCTELETTESQUARE 20 20 SQUARE SAINCTELETTE B-1000 BRUSSELS

KAAISTUDIO’S ONZE-LIEVE-VROUW VAN VAAKSTRAAT 81 81 RUE NOTRE-DAME DU SOMMEIL B-1000 BRUSSELS

TICKETSHOP T 02 201 59 59 TICKETS@KAAITHEATER.BE

INFO & TICKETS 24/24H: WWW.KAAITHEATER.BE

V.U.: BART CLAES, C/O AKENKAAI 2, 1000 BRUSSEL | WETTELIJK DEPOT D/2010/2871/5 BEELD COVER: VLATKA HORVAT, UP IN ARMS (23), 2013 | IMAGE COURTESY THE ARTIST, ANNEX14 ZURICH, AND ZAK|BRANICKA, BERLIN | ONTWERP: PAUL BOUDENS