ನರಹತ್ರಿಯ ವುಭಹವಯಗಳು ನಮ್ಮ ಹೆಮ್ಮಮಯ ನಹಡಸಬ್ಬ ದಷರ. ರಹಜ ೆೈಭದಿಂದ ನೆಡೆಯು ದಷರದ ಅಿಂಬಹರಿ ಮ್ಮರಣಿಗೆಗೆ ಜಗತ್ ಪ್ಿಸಿದಧಹದದು. ಮ್ುಕ್ಹಾಲು ಟನ್ ತೂಕದ ಚಿನನದ ಅಿಂಬಹರಿಯನುನ ಹೊತುು ಸಹಗು ಆನೆಯನುನ ನಹು ಭಕ್ತು ಗೌರದಿಂದ ಕ್ಹಣುತೆುೇೆ. ಆದರೆ ನಹಡಿನ ಅಳಿದುಳಿದ ಕ್ಹಡುಗಳಲ್ಲಿ ಇರು ಕ್ಹಡು ಆನೆಗಳು ಕಶಟಪ್ಟುಟ ಬ್ದುಕು ಸಹಗಿಷುತ್ರುೆ. ಬ್ರಿದಹಗುತ್ರುರು ನೇರಿನ ಒರತೆಗಳು, ಖಹಲ್ಲಯಹಗುತ್ರುರು ಕ್ಹಡು, ಕ್ಹಳಿಿಚಿಿನಿಂದಹಗಿ, ಮ್ಮೇವಿಲಿದೆ, ನೇರಿಲಿದೆ, ಕ್ಹಡಹನೆಗಳ ಸಿಿತ್ರ ವೆೃೇಚನೇಯಹಗಿದೆ. ಇನೂನ ಮ್ಮೇನುನ ಸರಸಿ ಮಹನರ ಹಷಷಿಳಕ್ೆಾ ಅಪ್ಪ ತಪ್ಪ ಬ್ಿಂದರೆ ಬ್ಿಂದೂಕುಗಳಿಿಂದ ಗುರಿಯಿಟುಟ ಕ್ಹಡಿಗೆ ಅಟುಟತೆುೇೆ. ಇನುನ ದಷರದ ಆನೆಯ ಮ್ಮೇಲ್ಲನ ಅಿಂಬಹರಿಯನುನ ನಮ್ಮ ಸಹವಿರಹರು ಮೊಬೆೈಲ್ ಕ್ಹಾಮ್ರಹಗಳಲ್ಲಿ ಸೆರೆಹಿಡಿದು ವಿಜೃಿಂಭಣೆಯಿಿಂದ ಆಚರಿಷುತೆುೇೆ. ನಾ ೀೇವಿಗಳನೂನ ಪ್ೂೀಷು ಷಿಂಷೃತ್ರ ನಮ್ಮದು. ಆದರೆ ಇಿಂದು ಅಭಿೃದಿಯ ಹೆಷರಿನಲ್ಲಿ ಗಣಿಗಹರಿಕ್ೆಗೆ, ಕೃಷಿಗೆ, ರಸೆು ನಮಹಾಣಕ್ೆಾ, ಕ್ೆೈಗಹರಿಕ್ೆಗೆ ಹಿೇಗೆ ಸಲು ಉದೆಿೇವಕ್ೆಾ ಕ್ಹಡಿನ ವಿಸಿುೇಣಾ ಕಡಿಮ್ಮಯಹಗುತ್ರುದೆ. ಕ್ಹಡಿನ ೀೇವಿಗಳ ಬ್ದುಕು ಸಕಾನುನ ನಹು ಕಸಿದುಕ್ೊಳುುತ್ರುದೆಿೇೆ. ಅುಗಳ ರಕ್ಷಣೆಗೆ ನಮ್ಮ ನಹಡಿನ ಯುಜನತೆ ಕ್ಹಳೀಹಿಷಲು ಇದು ಷಕ್ಹಲ. ನಹು ಆನೆಗಳನುನ ವಿದುಾತ್ ಸರಿಸಿ ಕ್ೊಿಂದದೆಿೇೆ. ಗುಿಂಡಿಕ್ತಾ ಸಹಯಿಸಿದೆಿೇೆ. ಬೆಿಂಕ್ತಯಿಟುಟ ಅುಗಳ ಆಹಷನುನ ಷುಟ್ಟಟದೆಿೇೆ. ಗಣಿಗಹರಿಕ್ೆ ಮಹಡಿ, ರಸೆುಗಳನುನ ನರ್ಮಾಸಿ, ಕ್ಹಡಿನ ರಹಜನಿಂತೆ ಮ್ಮರೆಯು ಆನೆಯ ನೆಮ್ಮದ ಹಹಳುಮಹಡಿದೆಿೇೆ. ಈ ಷೂಕ್ಷಮಷಿಂಸನೆಯ ಭೂರ್ಮಯ ಮ್ಮೇಲ್ಲನ ಈ ಬ್ೃಸತ್ ೀೇವಿಯು ಅನುಭವಿಷುತ್ರುರು ನೊೇವಿಗೆ ಷಿಂದಸಿ ಅುಗಳ ರಕ್ಷಣೆಗೆ ಮ್ುಿಂದಹಗೊೇಣ.
ಈ-ಅಿಂಚೆ : kaanana.mag@gmail.com
ಭಗವಂತನು ತನನ ಮಯಶಕ್ತಿಯಂದ ಈ ಜಗತಿನುನ ಸೃಷ್ಟಿಸಿ ಎಲ್ಲರನುನ ಅದರಲ್ಲಲ ಬಂಧಿಸಿ, ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಲ ಆಟಡುತಿಿದ್ಾನೆ. ನಮ್ಮೆಲ್ಲರನನನ ಸಹ ಯಂತರಗಳಂತೆ ಆಡಿಸುತಿಿದ್ಾನೆಂದು ವಸರಗಳು ಸೆೀಳುತಿೆ. ಭಗವಂತನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಮಯೆಯಲ್ಲಲ ಅವನೆೀ ಕೆಲ್ವೊಮ್ಮೆ ಸಿಕ್ತಿಕೆನಂಡು ಬಹಳ ಕಷಿಡುತಿನೆ. ಇನುನ ಮನವರ ಕತೆಯೆೀನು? ಅದಕೆಿ ಶ್ರೀರಮಕೃಷಣರು ಈ ಕತೆ ಸೆೀಳುತಿಿದಾರು.
ಹಿರಣ್ಯಕಶುು
ಮತುಿ
ಹಿರಣ್ಯರೆಂಬ ರಕ್ಷಸರು ಜನಿಸಿ ಭನಮಿಯಲ್ಲಲ ಎಲ್ಲರನುನ ಹಿಂಸಿಸುತಿಿದಾರು. ಹಿರಣ್ಯಕ್ಷನನುನ ಕೆನಲ್ಲಲ್ು ವಿಷುಣವು ವರಹ (ಹಂದಿ) ರನತಳಿ ಬಂದ್ಯತು. ಕೆನಂದ ಮ್ಮೀಲೆ ಮಕಿಳು ಮರಗಳನುನ ಮಡಿಕೆನಂಡು, ಹಂದಿ ತನನ ನಿಜರನವನುನ ಷಕುವುದರಲ್ಲಲ
ಮರೆತು
ಮರಗಳನುನ ನಿರತಯತು,
ೆೈಕುಂಠದಲ್ಲಲರುವ ದ್ೆೀವತೆಗಳು ನಿೀನು ಹಂದಿ ಜನೆವನುನ ಬಿಟುಿ ನಿನನ ರಂಧಮಕೆಿ ಬ" ಎಂದು ಎಷುಿ ಕೆೀಳಿದರು ವಿಷುಣ ಕೆೀಳಲ್ಲಲ್ಲ. ತನನ ಹಂದಿಯ ಅವಷೆೆಯಲ್ಲಲಯೆೀ ಆನಂದದಿಂದ ಇದಾ. ದ್ೆೀವತೆಗಳು ತಮೆಲ್ಲಲ ಮತನಡಿಕೆನಂಡು ಶ್ವನನುನ ಹಂದಿಯ ಬಳಿ ಕಳುಹಿಸಿದರು. ಶ್ವನು ವಿಷುಣವಿಗೆ
"ನಿೀನು ಸೆೀಗೆ ನಿನನ ನಿಜದ ಅವಷೆೆಯನುನ
ಮರೆತುಬಿಟ್ೆಿ?” ಎಂದು ಕೆೀಳಿದನು. ವಿಷುಣ ಹಂದಿಯ ಮನಲ್ಕ "ಸಗೆೀನಿಲ್ಲ ನನು ಇಲ್ಲಲ ಚೆನನಗಿಯೆೀ ಇದ್ೆಾೀನೆ" ಎಂದು ಉತಿರಸಿದನು, ವಿಷುಣ ಅಂತಹ ವನಯಜೀವಿಯದ ಹಂದಿಯ ರನದಲ್ಲಲಯೆೀ ಸಂತೆನೀಷದಿಂದ ಆನಂದದಿಂದ ಇದಾ ಎಂಬುದನುನ ಇಲ್ಲಲ ಗಮನಿಸಬಹುದು. ವಿಷುಣವಿನ ಹಂದಿರನವನುನ ಶ್ವ ತನನ ತಿರಶೃಲ್ದಿಂದ ದ್ೆೀಹವನುನ ಸಿೀಳಿದನು, ಆಗ ವಿಷುಣ ೆೈಕುಂಠಕೆಿ ಸೆನೀದನು". ಇದನುನ ಸೆೀಳಿ ಶ್ರೀರಮಕೃಷಣರು ಸೆೀಳುತಿರೆ, ರತಿಯೊಬಬರು ಮಯೆಯ ಅಧಿೀನದಲ್ಲಲರುತಿರೆ, ದ್ೆೀವರು ಅವತರಗಳೄ ಕನಡ ತಮೆ ಆಶರಯವನುನ ತಮೆ ಲ್ಲನ ಕೆಲ್ಸವನುನ ಮಡುತಿರೆ, ಅದಕಿಗಿಯೆೀ ಮಯೆಯನುನ ಕೆನಂಡಡುವುದು.
ಜೆನೀರಗಿ ಸುರದ ಮಳೆ. ಮನರು ಹಗಲ್ು ಮನರು ರತಿರ ಬಿಟಿರನ ಬಿಡದಂತೆ ತೆನಟಕ ತೆನಟಕ ತನಗಡಿಸುತಿ ಬಿದಾ ಆ ಜಡಿಮಳೆಯ ಹನಿಗಳ ಸದಿಾಗೆ ಗರೆ ನೆಲ್ದ ಮ್ಮೀಲೆ ಮಲ್ಗಿದಾ ನನಗೆ ನಿದ್ೆಾ ಬರದ್ೆ ಎದುಾ ಕುಳಿತೆ. ಸನರನಲ್ಲಲ ನಿೀರು ತೆನಟ್ಟಿಕುಿತಿಿತುಿ. ದ್ೆನೀ..... ಎಂದು ಸುರಯುವ ಮಳೆ, ಸುತಿಲ್ನ ಕತಿಲ್ು, ಬೆಳಕ್ತಲಲ, ಕರಂಟ್ಟಲಲ!, ರತಿರ ಬಿೀಸಿದ ಬಿರುಗಳಿಗೆ ಎಲೆನಲ ಲೆೈನುಗಳು ಜಕಮ್ ಆಗಿರಬೆೀಕು ಎಂದು ಯೊೀಚಿಸಿದ್ೆ. ಕ್ತಟಕ್ತ ತೆಗೆದು ಆಚೆ ನೆನೀಡಬೆೀಕೆನಿಸಿತು, ಕತಿಲ್ು! ಸೆಂಚಿನ ಸಂದುಗೆನಂದುಗಳಲ್ಲಲ ನಿೀರನ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಹನಿಗಳು ಅಲ್ಲಲ್ಲಲ ಬಿೀಳುವ ಸದ್ಾಗುತಿಿತುಿ, ದನರದಲೆಲಲೆನಲೀ ಮಿಂಚಿತು. ಗುಡುಗು ಕೆೀಳುವುದ್ೆಂದು ಕ್ತವಿಯರಳಿಸಿ ಕೆೀಳಿಸುಕೆನಂಡರನ ಗುಡುಗು ಕೆೀಳಿಸಲ್ಲಲ್ಲ. ಭಯಂಕರ ನಿದ್ೆಾ ಮಡಿ ಎದಾಮ್ಮೀಲೆ ಎಲ್ಲಲ ಗೆನತಿಗುತಿದ್ೆ ಟ್ೆೈಮು? ತಲೆಯಲ್ಲಲ ಯವ ಯೊೀಚನೆಯನ ಬರದ ಶೃನಯ ಸಿೆತಿ. ತಲೆ ಖಲ್ಲ ಕೆನಡದಂತಗಿತುಿ, ಕಿಕೆಿ ಸೆನರಳಿ ಮಲ್ಗಿದ್ೆ, ಬೆಳಗಯತು. ಗನಂಯ್ ಗುಡುತಿ ಸನರನ ದುಂಬಿ ಮನೆಯೆಲಲ ಸುತಿಿಕ್ತಿ ಗನಂಯ್ ಗುಡುತಿಿತುಿ. ಸೆನಂಬಿಸಿಲ್ಲನಲ್ಲಲ ಕುಳಿತು ಕಫಿ ಕುಡಿಗ ಆ ಎಳೆಬಿಸಿಲ್ಲನ ಫೀಟ್ನುಗಳು ಮ್ಮೈಯ ತಕ್ತ ಬಿಸಿಯಗುತಿಿದಾರೆ, ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಕಫಿ ಮ್ಮದುಳನುನ ತಟ್ಟಿ ತಟ್ಟಿ ಎಚಚರಸುತಿಿತುಿ. ಮನೆಯ ಮುಂದಿನ ತಡಿಕೆ ಬಗಿಲ್ನುನ ಸರಸಿ ನಮೆ ತೆನೀಟದ ಆಳು, ಕರಯನ ಸೆಂಡತಿ ಲ್ಚಿೆ ದಡ ದಡ ಎಂದು
ಮನೆಯ ಕಡೆ
ಬರುತಿಿದುಾದು ಕಣಿಸಿತು. ಅವಳ ಹಿಂದ್ೆಯೆೀ ಅವಳ ಆರೆೀಳು ವರುಷದ ಸೆಣ್ುಣ ಕನಸು ರೆೀರ, ಅವವನ ಷೆರಗಿಡಿದು ಬರುತಿಿತುಿ. ದುಡುದುಡುನೆ ಬಂದ ಲ್ಚಿೆ ”ಷವಮ್ಮ, ಒಂದು ಮ್ಮಣ್ಸಿನಕಯ ಇದ್ೆರೀ ಕೆನಡಿ” ಎಂದಳು. ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲಲ ಗಬರ ಇತುಿ,
ಆತಂಕವಿತುಿ!. ಅವಳ
ಷೆರಗಿಡಿದು ನಿಂತಿದಾ ರೆೇರಿಯು ಮ್ಮೀಲೆ ಕೆಳಗೆ ನೆನೀಡುತಿ, ಅಂಗಳದಲ್ಲಲ ಮರಗಳಿಗೆ ಸಲ್ು ಕುಡಿಸುತಿಿದಾ ನಮೆ ನಯ ರಣಿಯನೆನೀ ಬೆರಗಿನಿಂದ ನೆನೀಡುತಿಿತುಿ. ನನಗೆ ಷವಿಲ್ಲದ ಮನೆಯ ಷಸಿೆಯ ಕ್ತಷಗೌತಮಿ ಜ್ಞಕಕೆಿ ಬ೦ದಳು. ಷಸಿೆಯನುನ ಕೆೀಳುವುದನುನ ಬಿಟುಿ ಒ೦ದ್ೆೀ ಒ೦ದು ಮ್ಮಣಿಸಿನಕಯ! ಷರಗೆ ಷಕಗುತಿದ್ೆಯೆೀ? ಎಂದು ಒ೦ದ್ೆೀ ಒ೦ದು ಮ್ಮಣಿಸಿನಕಯ ಷಕ? ಎ೦ದ್ೆ. "ಅಯೊಯೀ!...... ನನನ ಗಚರ ಸರಯಲಲ, ದ್ರಲ್ಲ ಬರಬೆೀಕದ್ೆರ ಆ ತರೆಮರತಿವು. ಅದರ ಮನೆ ಸಳಗ ದ್ರಲೆೀ ಮಲ್ುಗಿ ಬಿಟ್ಟಿತುಿ ಸವು. ನನು ನೆನೀಡೆಾ ತುಳಿದ್ೆೀ ಬಿಟ್ೆಿ, ಕಲ್ಲಗೆ ಸವರಕೆನ೦ಡೆೀ ಓಯುಿ" ಎ೦ದು ತನನ ಬಲ್ಗಲ್ ಸೆಬಬರಳನುನ ತೆನೀರಸಿ ಮೊದಲ್ು ಮ್ಮಣಿಸಿನಕಯ ಕೆನಡಿ ಎ೦ದಳು.
ಸವು ಕಚಿಚದಾಕೆಿ ಮ್ಮಣಿಸಿನಕಯ ಸೆೀಗೆ ಔಷಧಿ ಎ೦ದು ನನಗೆ ತಕ್ಷಣ್ ಸೆನಳೆಯಲ್ಲಲ್ಲಲ. ಹಸಿ ಮ್ಮಣಿಸಿನಕಯ ಬೆೀಕೆನೀ? ಒಣ್ ಮ್ಮಣ್ಸಿನಕಯ ಬೆೀಕೆನೀ? ಎಂದು ಕೆೀಳೆೄ ೀಣ್ೆ ಎನಿಸಿತು. ಆದರನ ಏನೆನೀ ಕಲ್ಲಗೆ ತಿಕ್ತಿಕೆನಳುುತಿಳ ೆೀನೆನೀ ಎಂದು ಅಡುಗೆ ಮನೆಯಂದ ಒಂದ್ೆರಡು ಕೆಂು ಮ್ಮಣ್ಸಿನ ಕಯ ತಂದು ಕೆನಟ್ೆಿ. ಆ ಭಯನಕ ಖರದ ಕೆಂು ಮ್ಮಣ್ಸಿನ ಕಯಯನುನ ಆಕೆ ಚಕುಿಲ್ಲಯಂತೆ ಖರುಮ್ . . ಖರುಮ್ . . .ಎಂದು ತಿನನಲ್ು ಶುರು ಮಡಿದಳು. ತಕ್ಷಣ್ೆೀ ನಲ್ಲಗೆಗೆ ತಿೀಕ್ಷ್ಣ ಖರವು ಕಂಡು ಬಂದು, ಮನೆಯ ಮುಂದಲ್ ಸೆಬಬಲ್ಲಸಿನ ಮರದ ಬುಡಕೆಿ ಥನ ಎಂದು ಉಗಿದಳು. ಖರ . . . ಕರ ,. . . ನಿೀರನ. . . ನಿೀರನ. . . . ಎಂದು ಬೆನಬೆಬಯಟಿಳು . ನಿೀರು ತಂದು ಕೆನಟ್ೆಿ. ಒಂದು ಲ್ಲೀಟರ್ ನಿೀರನುನ ಗಟಗಟನೆ ಕುಡಿದು ಉಸ್ ಎಂದು ಸುಧರಸಿಕೆನಂಡಳು. ಖರದ ತಿೀಕ್ಷ್ಣಕೆಿ ಆಕೆಯ ಕಣ್ಣಲ್ಲಲ ನಿೀರು ಬಳ-ಬಳ ಎಂದು ಧರಕರಗಿ ಹರಯುತಿಿತುಿ. ಕಣಿಣೀರನುನ ತನನ ಷೆರಗಿನಿಂದ ಒರಸಿಕೆನಂಡು, “ಸದಯ ಬದುಕ್ತದ್ೆ !. ಸವು ಕಚಿಚಲಲ.!
“ಸೆೀನದನರ ಕಚಿಚದ್ೆರ ಅದು ಕಚಿಚದ್ೆಯೊೀ? ಇಲ್ಲವೊೀ? ! ಎಂದು ಗೆನತಿಗಬೆೀಕದರೆ ಮ್ಮಣ್ಷೆೀಕಯ ತಿನನಬೆೀಕು ಅದ್ೆೀನದುರ ಕರ ಕಂಡುಬಂದರೆ ಕಚಿಚಲಲ ಎಂದು ಅಥಥ. ಸೆೀನದನರ ನಿಜಗನಲ ಕಚಿಚದ್ೆರ ಮ್ಮಣ್ಸಿನಕಯಯನ ತಿಂದರನ ಸಗಣಿ ತಿಂದಂಗೆ ಇಥಥದ್ೆ. ರೆನವಷನಿ ಖರ ಆಗಲ್ಲ”. ಎಂದು ನಮೆಜಿ ಮುನಿೀರ ಸೆೀಳಿದಾಳು. ಎಂದು ಮುಗಾಗಿ ಸೆೀಳಿದಳು. ಅದಕೆಿ ಮ್ಮಣ್ಸಿನ ಕಯ ತಿಂದು ತನಗೆ ಸವು ಕಚಿಚದ್ೆಯೊೀ? ಇಲ್ಲವೊೀ? ಎಂದು ಟ್ೆಸ್ಿ ಮಡಿಕೆನಂಡಿದಾಳು! ಟ್ೆಸ್ಿ ನಲ್ಲಲ ಷಗಿದಾಳು !.
ನನನ ಅವಳ ಕಲ್ನುನ ರೀಕ್ಷಿಸಿದ್ೆ. ಕಲ್ಲ್ಲಲ ಸವು ಕಚಿಚದ ಯವುದ್ೆೀ ಕುರುಹು ಕಣ್ಲ್ಲಲ್ಲ. ಆ ಸವು ಸುಮೆನೆ ಕಲ್ಲಗೆ ಸವರಕೆನಂಡು ಸೆನೀಗಿತುಿ ಅಶೆಿ. ನಮೆ ವಿವಲ್ ಭರತದ ಭನ ರದ್ೆೀಶದಲ್ಲಲ ಕೆೀವಲ್ ನಲೆಿೀ ನಲ್ುಿ ಸವುಗಳೄ ಮತರ ಮರಣ್ಂತಿಕದವು. ಉಳಿದ ಸವುಗಳು ಕಚಿಚದರನ ಷಯೊೀದನ ತಿೀರ ಅರನ. ನಿೀನು ತುಳಿದ ಸವು ಸೆೀಗಿತುಿ ಸೆೀಳು ಮೊದಲ್ು? ಎಂದು ಸಣ್ಣ ಲ್ಕಚರ್ ಕೆನಟ್ೆಿ. ರವೆನಯನನನ ಕೆೀಳಿದ್ೆ. ಬಿಸಿಬಿಸಿ ಕಫಿಯನುನ ಕೆನಟ್ೆಿ. ಕಫಿ ಕುಡಿದು ಸವಲ್ ಸವಿನ ಭಯದಿಂದ ಚೆೀತರಸಿಕೆನಂಡು "ಏ ಷವಮ್ಮ ಅದು ಒಂದು ಮೊಳ ಉದಾ ಹಸುರಗಿತುಿ. ಅಲೆಲೀ ಎಲೆನಲೀ ಇರತದ್ೆ ಬರರ ತೆನೀರಸಿಿೀನಿ" ಎಂದು ನನನನುನ ಕರೆದು ಕೆನಂಡು ತೆನೀಟದ ಕೆರೆದ್ರಯಲ್ಲಲರುವ ಸೆಬಿಬದಿರು ಮ್ಮಳೆಯ ಬಳಿ ಒಂದು ಕಡಿಿಯ ಮ್ಮೀಲೆ ಆರಮಗಿ ನೆಲ್ಮಟಿದಲೆಲೀ ಮಲ್ಗಿದಾ Bamboo pit viper ವಿಷಕರ ಸವನುನ ತೆನೀರಸಿದಳು.
ನನು
ಈ
ಜತಿ
ಸವನೆನೀ
ಬಹು
ದಿನದಿಂದಲೆೀ ಫೀಟ್ೆನ ತೆಗೆಯಲ್ು ಹುಡುಕುತಿದ್ೆಾ. ನನಗೆನೀ ಈ ಅರನದ ವಿಷಕರ ಸವನುನ ಕಂಡು
ಖುಷ್ಟಯದರೆ,
ಅವಳಿಗೆನೀ
ಷವು
ಕಲ್ಬಳಿಯೆೀ ಬಂದು ಸವಲ್ದರಲೆಲೀ ಬದುಕ್ತದಕೆಿ. ಮನಸುು ತನನ ಗಂಡನನುನ, ತನನ ಮಕಿಳನುನ ನೆನೆದು ಮನೆ ಷೆೀರತುಿ. ಏನೆೀನೆನೀ ಒಂದ್ೆೀ ಸಮನೆ ತಡವರಸುತಿಿದಾಳು. ಯವುದ್ೆನೀ ೂವಥ ಜನೆದ ುಣ್ಯ. ಬೆಳಿಗೆೆ ಯರ ಮಕ ನೆನೀಡಿದ್ೆಾನೆನೀ? ಈವತುಿ!. ಬೆಳಿುಗೆೆ ಬಲ್ ಮಗುೆಲ್ಲನಲ್ಲಲ ಎದಿಾದ್ೆಾ.
ಆ
ಷವಮಿ
ನಗನೆೀ
ನನನನುನ
ಕಡಿರಬೆೀಕು ಎಂದು ಏನೆೀನೆನೀ ವದರುತಿ ಷವಿನಿಂದ
ಬದುಕ್ತದ
ಖಷ್ಟಯಲ್ಲಲ
ನಿಬಿಡ
ಕಡುದ್ರಯಲ್ಲಲ ಷಗಿ ಆ ಕನನದಲ್ಲಲ ಕರಗಿ ಮಯದಳು.
- ಮುಂದುವರಯುವುದು
- ಶಂಕರ ಕೆ.ಪಿ
ವಿದಹಾರ್ಥಾಗಹಗಿ ವಿಜ್ಞಹನ ಗಭಾದಲ್ಲಿರುಹಗಲೆೇ ಕಲ್ಲಯು ಕೂಷು.
ಮಗು
ಗಭಥದಲ್ಲಲರುಗಲೆೀ
ಶಬಧಗಳನುನ ಕೆೀಳಿಸಿಕೆನಳುುತಿದ್ೆ. ಅಶೆಿೀ ಅಲ್ಲ ಕೆೀಳಿಸಿಕೆನಂಡ ಗುರುತಿಸಬಲ್ಲವು. ಯನನಿೆಸಿಥಟ್ಟಯ
ದಗಳನುನ ಎಂದು
ಮತೆಿ
ಎಲ್ಸು
ಈನೆನೀ
ಲ್ಲಂಕ್
ಎಂಬ
ವಿಜ್ಞನಿಯ ತಂಡವು ಕಂಡುಹಿಡಿದಿದ್ಾರೆ. ಆರು ಗರ್ಭಥಣಿಯರಗೆ
ತಿಂಗಳ ರತಿೀ
ತುಂಬಿದ ದಿನ
ನಲ್ುಿ
ನಿಮಿಷಗಳ ಕಲ್ "ತ, ತ, ತ,” ಎಂಬ ಸಡನುನ ಜೆನೀರಗಿ ಕೆೀಳಿಸಿದ್ಾರೆ. ಆ ಗರ್ಭಥಣಿಯರಗೆ ಮಗು ಹುಟ್ಟಿದ ನಂತರ ಮಗುವಿನ ಮ್ಮದುಳಿನಲ್ಲಲ ನಡೆಯುವ ವಿದಯಮನಗಳನುನ ಗರಹಿಸುವ ಎಲೆಕೆನರೀಡ್ ಗಳನುನ ಮಗುವಿನ ತಲೆಗೆ ಮ್ಮತಿಿ "ತ, ತ, ತ,” ಸಡನುನ ಮತೆಿ ಕೆೀಳಿಸಿದ್ಾರೆ. " ತ, ತ, ತ,” ಸಡನೆನೀ ಸವಲ್ ಧವನಿ ಬದಲವಣ್ೆ ಮಡಿ ಕೆೀಳಿಸಿದ್ಗ, ಸಡಿನಲಲದ ಬದಲವಣ್ೆಯನುನ ಗರಹಿಸಿದ ಮಗುವಿನ ಮ್ಮದುಳು ಸೆಚುಚ ಕ್ತರಯ ಶ್ೀಲ್ದದುಾ ಕಂಡು ಬಂದಿದ್ೆ. ಇದ್ೆೀ ರಯೊೀಗವನುನ ಗಭಥದಲ್ಲಲದ್ಾಗ "ತ, ತ, ತ,” ಸಡನುನ ಕೆೀಳದ ಇತರೆ ಮಕಿಳಿಗೆ ನೆಡೆಸಿದ್ಗ ಆ ಮಕಿಳ ಮ್ಮದುಳು ಯವುದ್ೆೀ ರತಿಕ್ತರಯೆ ನಿೀಡಿಲ್ಲ. ಈ ರಯೊೀಗದಿಂದ ವಿಜ್ಞನಿಗಳು ಮಕಿಳು ಗಭಥದಲ್ಲಲ ಇರುಗಲೆೀ ದಗಳನುನ ಕಲ್ಲಯಲ್ು ರರಂರ್ಭಸಿರುತಿೆ. ಸಗು ಭನರಣ್ಗಳೄ ಆಲ್ಲಸುತಿೆ ಎಂದಿದ್ಾರೆ.
- ಶಂಕರ ಕೆ.ಪಿ
ಒಮ್ಮೆ ಸೆನಲ್ದ ಕಡೆ ನಡೆದು ಸೆನೀಗುತಿದ್ೆಾ. ಸೆನಲ್ವು ಸುಮರು ಒಂದು ಕ್ತಲೆನೀ ಮಿೀಟರ್ ದನರದಲ್ಲಲ ಕಡಿನ ಮಗುೆಲ್ಲಲೆಲೀ ಇದುಾದರಂದ ಇದನುನ 'ಕಡುಸೆನಲ್' ಎಂದ್ೆ ಕರೆಯುತೆಿೀೆ. ಸೆನೀಗುವ ದ್ರಯ ಎರಡನ ಕಡೆ ಊರಗೆ ಸೆನಂದಿಕೆನಂಡಂತೆಯೆೀ ಆಕಶಕೆಿ ಬೆಳೆದು ನಿಂತಿರುವ ದ್ೆನಡಾದ್ೆನಡಾ ಲ್ಂಟ್ನ ಪೊದ್ೆಗಳು ಕೆಂು, ಅರಶ್ಣ್, ಗುಲಬಿ ಬಣ್ಣದ ಹನಗಳು ಬಿಟ್ಟಿರುವ ಲ್ಂಟ್ನ ಬೆೀಲ್ಲಯು ಕಂಗೆನಳಿಸುತಿತುಿ. ಷವಿರರು ಬಣ್ಣದ ಚಿಟ್ೆಿಗಳು ಹನವಿಂದ ಹನವಿಗೆ ಸರಡುತಿ ರಷೆಿಯನುನ ದ್ಟುತಿದಾವು, ಬೆೀಲ್ಲಗಳ ಮ್ಮೀಲೆಲ್ಲ ಮೊೀಡಗಳ ನೆರಳುಗಳು ಮ್ಮಲ್ಲನೆೀ ಹರದು ಸೆನೀಗುತಿಿದಾವು. ಕೆೀಳಲ್ು ಹಕ್ತಿಗಳ ಕಲ್ರವ, ದುಂಬಿಗಳು ಹನಗಳ ನಡುೆ ಗುಂಯ್ ಗುಡುತಿದಾವು, ಕದಿರು ಗಿಣಿ ಸನರಕ್ತಿಗಳೆಲ್ಲ ಹನವುಗಳ ಮ್ಮೀಲೆಲ್ಲ ಸರಡುತಿ ಮಕರಂದ ಹಿೀರುತಿದಾವು. ಏನೆನೀ ತಿಳಿಯದ ಖುಷ್ಟ ಒಮ್ಮೆ ಸೆನಮಿೆ! ಮತೆಿ ಸೆನಲ್ದ ನೆನಗಿ ಸೆಜೆಿಯನುನ ಜೆನೀರುಮಡಿದ್ೆ. ಈರಯ ಮನೆಮುಂದ್ೆ ಸೆನೀಗಬೆೀಕದರೆ ಈರಯು ಮಂಕರಯ ತುಂಬ ಸಗಣಿಯ ಕಸವನುನ ತುಂಬಿ ತಲೆಯ ಮ್ಮೀಲೆ ಎತಿಿಕೆನಳುಲ್ು ಕುಕುಿರು ಗಲ್ಲನಲ್ಲಲ ಕುಳಿತುಕೆನಂಡು ತನನ ಎರಡು ಕೆೈಗಳಲ್ಲಲ ಕಸದ ಮಂಕರಯನುನ ತಬಿಬ ಹಿಡಿದು ಮ್ಮೀಲ್ಕೆಿ ಎತಿಲ್ು ರಯತಿನಸುತಿಿದಾಳು. ಆಗದ್ೆ ಮಂಕರಯನುನ ದುಪ್ ಎಂದು ಕೆಳಗೆ ಬಿೀಳಿಸಿ ತುತ್ ಎನುನತಿ ಕೆಳಗೆ ಬಿದಿಾರುವ ಸಗಣಿಯನುನ ಮತೆಿ ಮಂಕರಗೆ
ತುಂಬಿಸುತಿ
ದ್ರಯಲ್ಲಲ
ಯರದರು
ಬರುತಿರ
ಎಂದು ದ್ರಯನುನ ಎದುರು ನೆನೀಡುತಿಿದಾಳು. ಸಗೆ ಯವುದ್ೆನೀ ಗುಂಗಿನಲ್ಲಲ ಬರಬರನೆ ನಡೆದು ಸೆನೀಗುತಿಿದಾ ನನನನುನ ಕಂಡ ಈರಯು "ಏ
ಬಪೊೀ, ಸವಲ್
ಕಸದ
ಮಂಕರ
ಎತಿಿ
ತಲೆಮ್ಮೀಲೆ
ಇಟುಿಬಿಡಿಯಂತೆ ಎಂದು ಕನಗಿಕೆನಂಡಳು. ಬೆೀಗ ಎತಿಿಟುಿ ಸೆನೀಗೆನೀಣ್ ಎಂದು ಸೆನೀದ್ೆ. ಈರಯು ಇಶೆನಿತುಿ ಕದು ಯರು ಸಿಗಲ್ಲಲ್ಲ ಎತಿಿಸಿಕೆನಂಡು ಕಳಿಸಿಬಿಡೆನೀಣ್ ಎನನದ್ೆ, ಯವುದ್ೆನೀ ಕತೆ ುರಣ್ ಸೆೀಳಲ್ು ಶುರುಮಡಿದಳು. "ಅಸ ಅವುನ ಅವನಲ್ಲ ಅವುನ. ಷಬಿ ಸುಬನ್! ಅವನಕ ಯವುಾ ಹಸುಗುು ಸಿಕ್ತಿಲಲ. ನಮ್ಮಾ ಹಸು ಬೆೀಕ್ತತಿ. ಬಲ್ದ್ಗ ಇರೆನೀ ಕುದ್ೆಲಲ್ಲ ಕ್ತತೆನಿಂಡನ ಸೆನೀಗಿಬಟಿೆನ" ಅವನೆೀನು ನಮೆ ಹಸುವಿನ ಬಲ್ದ ಕನದಲಗ ಮಿೀಷೆಗೆ ಅಂಟ್ಕೆನೀತನ! ಅವುನ! ಎಂದು ಅವಳ
ಹಸುವಿನ
ಬೆೈಯುತಿಿದಾಳು.
ಬಲ್ವನುನ
ಹಿಡಿದು
ತೆನೀರಸುತಿ
"ನಂಗೆ ಇಗ ನಿನನ ುರಣ್ ಕೆೀಳಕೆ ಟ್ೆೈಮ್ ಇಲ್ಲ ನನು ಬೆೀಗಸೆನೀಗಬೆೀಕು. ಮಂಕರ ಎತಿಲೆನೀ, ಇಲ್ಲ
ಸೆನೀಗೆನಲೀ!”
ಎಂದ್ೆ "ಏ ಅಂಗೆೀನರು ಮಡಿಬಟ್ಟಿಯ ಎತುಬಡು" ಎಂದಳು ಮಂಕರಗೆ ಕೆೈಸಕ್ತ ಎತಿಲ್ು ರಯತಿನಸಿದ್ೆ. ಈರ ಯಕೆ ಮಂಕರಯನುನ ಎತಿಿಕೆನಳುಲಗದ್ೆ ಕೆಳಗೆ ದಬಿಬದುಾ ಎಂದು ಈಗ ತಿಳಿಯತು ನನಗೆ, ಬರ ಹಸಿಸಗಣಿ ಯಮಬರವಿತುಿ. ಇಬಬರು ಷೆೀರ ಎತಿಲ್ು ತಿಣ್ುಕಡಬೆೀಕಯತು ಸೆೀಗೆನೀ ಕಷಿಟುಿ ಎತಿಿ ಕಸವನುನ ತಿೆಗೆ ಷೆೀರಸಿ ಆಯತು. ಯವುದ್ೆನೀ ಖುಷ್ಟಯ ಮನಡೆನಲ್ಲ ಸಳು ಮಡಿದಳು ಎಂದು ಮನಸಿನಲ್ಲಲಯೆೀ ಬೆೈಯುತಿ ಮುಂದ್ೆಷಗಿದ್ೆ. ದನರದ ಲ್ಂಟ್ನ ಪೊದ್ೆಯೊಂದು ಅಲ್ುಗಡ ತೆನಡಗಿತುಿ. ಏನು? ಪೊದ್ೆ ಇಷುಿ ಅಲ್ುಗಡುತಿಿದ್ೆ. ಯವುದ್ೆನೀ ಹಂದಿಯೆೀನೆನೀ ಪೊದ್ೆಯಲ್ಲಲ ಷೆೀರಕೆನಂಡಿರಬೆೀಕು ಎಂದು ಹತಿಿರ ಸೆನೀಗಿ ನೆನೀಡಿದ್ೆ. ಸುಬಬನ್ ಷಬಿಯು ರಷೆಿಯ ಬದಿಯಲ್ಲಲ ಎತಿರಕೆಿ ಬೆಳೆದಿದಾ ಲ್ಂಟ್ನ ಪೊದ್ೆಯ ಕೆಳಗೆ ನಿಂತು, ಎತಿರದ ಕೆನಂಬೆಯನುನ ಎಡಕೆೈಯಂದ ಎಟುಕ್ತಸಿ ರೆಂಬೆಯನುನ ನೆಗೆದು ಜಗುೆತಿದಾನು. ಒಮ್ಮೆ ಸುಮೆನೆ ಕೆಮಿೆದ್ೆ. ನನನತಿ ನೆನೀಡಲ್ಲಲ್ಲ ಸುಬಬನ್ ಷಬಿ, ಮತೆನಿಮ್ಮೆ ಜೆನೀರಗಿ
ಕೆಮಿೆ ಕಯಕರಸಿದ್ೆ. ಒಮ್ಮೆ
ಬೆಚಿಚಬಿದುಾ ಹಿಂದಕೆಿ ತಿರುಗಿ ಗಕಿನೆ ತಲೆಯನುನ ಮ್ಮೀಲ್ಕೆಿ ಎತಿಿ ನೆನೀಡಿದ “ಸೆನ ನಿೀ. . .!” ಎಂದು ತಲೆಯನುನ ಕೆರೆದುಕೆನಂಡು "ನಮ್ ಬಬಿ ಬೆೀಬಿಗೆ ಹಕ್ತಿ ಬೆೀಕಂತೆ ಆಟ ಆಡೆನೀಕೆ, ಉಳುು ಕಡಿ ಇದಿಾನಿ" ಎಂದು ತನನ ಹಲ್ುಲಗಳನುನ ಕ್ತಸಿದ. “ಏನ್ ಹಕ್ತಿ ಅದು?” ಎಂದ್ೆ. "ಏ. . . ನುಗೆೆ ಮರಕೆಿ ಬತಥವಲ್ಲ ಅವು, ಗನಡಗ ಎರಡು, ಬನದು-ಬಿಳಿ ಚುಕೆಿ ಇರೆನೀ ಮೊಟ್ೆಿಗಳೆ" ಎಂದು ಗನಡನುನ ಕೆಳಕೆಿ ಎಳೆದು ತೆನೀರಸಿದ. ನಮ್ ನುಗೆೆ ಮರಕೆಿ ಬಥಥವಲ್ಲ ಅಂದ್ಗೆ ತಿಳಿಯತು. ಇವು ಸನರಕ್ತಿ ಅಥ ಕದಿರುಗಿಳಿ ಇಬೆೀಥಕು ಅಂಥ. ಗನಡನುನ ನೆನೀಡಿದ್ಗ ಖಚಿತಯತು ಇದು "ಥಲ್ಸ-ರಂಪ್ಿ ಸನಬಡ್ಥ" (ಕದಿರುಗಿಳಿ)ಹಕ್ತಿ ಎಂದು. ಈ ಕದಿರುಗಿಳಿ ಹಕ್ತಿಗಳು ನೆನೀಡುವುದಕೆಿ ಗುಬಬಚಿಚಗಿಂತ ಸವಲ್ ಚಿಕಿದ್ದ ಮಿರುಗುವ ನೆೀರಳೆ ಹಕ್ತಿ. ಎದ್ೆಯ ಭಗದಲ್ಲಲ ಹಳದಿ ಬಣ್ಣದಿಂದ ಕನಡಿದ್ೆ. ಸನಜಯಂತಹ ಮೊನಚದ ಕೆನಕುಿ. ಸೆಣ್ುಣ ಹಕ್ತಿಯ ದ್ೆೀಹದ ಮ್ಮೀಲಬಗ ಬನದ್ಗಿರುತಿದ್ೆ. ನೆೀತಡುವ ಗನಡನುನ ಕಟುಿತಿೆ. ಜೆೀಡರ ಬಲೆ, ನರು, ಹತಿಿಯಂತಹ ಮೃದುದ ವಸುಿಗಳಿಂದ ಒಳಭಗ ತುಂಬ ಬೆಚಚಗೆ ಇರುವಂತೆ ಕಟ್ಟಿಕೆನಂಡಿರುತಿೆ. “ರಳ ಏನದನರ ಷಕ್ತದ್ೆರ ಮಕಿಳಿಗೆ ಖುಷ್ಟಯಗುತೆಿ ಈ ಕಡಗಿರೆನೀ ಸಣ್ಣ ಹಕ್ತಿ ಇಡೆನಿಂಡೆನೀಗಿ ಅದುರ ಗೆನೀಳು ಉಯೊಿತಿೀಯ ಅಂತ ಬೆೈಯೆಾ" ಇಲ್ಲ ಅದು...!” ಎಂದು ಮ್ಮೀಲ್ಕೆಿ ಬರುವಂತೆ ನಟ್ಟಸುತಿದಾ. ಸಳಗಿ ಸೆನೀಗಿಲ ಎನುನತಿ ನನು ದ್ರಹಿಡಿದ್ೆ .
ದ್ರಯಲ್ಲಲ ನಡೆಯಬೆೀಕದರೆ ಈರ ಸುಬಬನ್ ಷಬಿಯನುನ ಬೆೈಯುತಿದದುಾ ನೆನಪಿಗೆ ಬಂದು ಸುಬಬನ್ ಷಬಿ ಹಕ್ತಿಗೆ ಉಳುು (ಉರುಳು) ಸಕುತಿಿದದುಾ ಈರಯ ಹಸುವಿನ ಬಲ್ದ ಕನದಲ್ಲನಿಂದ, ಅದಕೆಿ ಈರಯಂದ ಬೆೈಸಿಕೆನಳುುತಿದಾದುಾ ನಿಜ. ಎಂದು ಮುಂದುವರದ್ೆ. ಸೆನಲ್ದಿಂದ ಬರಬೆೀಕದರೆ ಸುಬಬನ್ ಷಬಿಯ ಅತಿಿಗೆಯ ಮಗುವಿನ ಕೆೈಯಲ್ಲಲ ದ್ರದಿಂದ ಕಟ್ಟಿದ ಹಕ್ತಿ ುರ್. . . ುರ್. . . ಎಂದು ಸರಲ್ು ರಯತಿನಸುತಿಿತುಿ. ಆ ಮಗು ಮತೆಿ ಕೆಳಕೆಿ ದ್ರವನುನ ಜಗಿಯುತಿಿತುಿ. ಸುಬಬನ್ ಷಬಿಗೆ ಮಗುವಿನ ಈ ಆಟವನುನ ನೆನೀಡಿ ಖುಷ್ಟಯಗಿತುಿ. ಒಳಒಳಗೆಯೆೀ ಮುಗುಳನಗುತಿಿದಾ. ದನರದಲ್ಲಲ ಈರಯು ಸುಬಬನ್ ಷಬಿಯ ಅನಿಗೆ ದನರು ಸೆೀಳುತಿ ಜಗಳಡುತಿಿದಾಳು. ನನಗೆ ಈ ಹಕ್ತಿ ಲೆನೀಕದ
ದೃಶಯವನುನ
ನೆನೀಡಿ, ಈ
ಜಗದ
ಕನನದಲ್ಲಲ
ಷಬಿಯಂತಹ ರ, ಷೆನೀಜಗ ಎನಿಸಿ ಮನೆಯ ಕಡೆ ನಡೆದ್ೆ!
- ಅವವಥ ಕ್ೆ.ಎನ್
ಈರ, ಸುಬಬನ್
ಜೆೇಡರ ಬ್ಲೆ ಬ್ಣಣದ ಚಿಟ್ೆಟ ಕ್ೊೇಗಿಲೆಯ ಹಹಡು ಕ್ೆರೆಯ ನೇರು ಕ್ೊೇಳಿ ಮ್ರೆಯಹದೆೇನೊೇ? ಈಗ ಅಿಂಗಳದ ಗುಬ್ಬಬ ಗಿೇಜಗನ ಗೂಡು ಹಹರು ರ್ಮಡತೆ ಕತುಲ ರಹತ್ರಿಯ ರ್ಮಿಂಚುಸುಳು ಮ್ರೆಯಹದೆೇನೊೇ? ಈಗ ಬೆೇಲ್ಲಯ ಸೂು ದುಿಂಬ್ಬಯ ನಹದ ಗಿಳಿ ಗೊರ ಮ್ರಕುಟ್ಟಗ ಕಿಂಬ್ಳಿ, ಸಸಿರು ಸುಳು ಮ್ರೆಯಹದೆೇನೊೇ? ಈಗ ಕ್ಹರೆ ನೆರಳೆ ಸಣುಣ ಸುಣಸೆ, ಬೆೇಲದ ಕ್ಹಯಿ ತುಡುೆ, ಕಡಿಿ ಜೆೇನು ಝರಿ ನೇರಿನ ಷವಿಯು ಮ್ರೆಯಹದೆೇನೊೇ? ಈಗ
-
ಕೃಶಣನಹಯಕ್