rubriek MAARTEN DENKT DOOR
WE ARE THE BORG (PART II)
ONTKOPPELD EN ALLEEN Ik schrijf mijn rubriek dit keer op twee kotszakjes. Het is het enige schrijfoppervlak voorhanden, en ik wil NU mijn verhaal kwijt. Het is namelijk zo dat ik... al een tijdje vreemdga. Ben natuurlijk niet de enige, maar het voelt toch rot.
dere vragen gesteld om de AI goed te conmet je moeder?’ De AI van de hoofdpersoon wordt uiteindelijk een vrouwelijke variant met een sexy vrouwenstem, die na rebooten zegt: “Hi.” Al snel ontwikkelt zij zich zo snel dat ze hem overstijgt, zodat eenzaamheid hem uiteindelijk weer ten
D
at zit zo... Onderweg van Amster-
-
het moment waarop hij op straat loopt – waar inmiddels iedereen alleen nog maar met zijn device c.q. AI communiceert – en hij hoort dat zijn soulmate annex AI weliswaar smoorverliefd op hem is, maar tegelijk ook op een paar honderd anderen.
zo’n lullig algoritmetje dat wij vandaag de dag AI noemen. Nee, een echte persoonlijkheid die zich blijft ontwikkelen. Tijdens het installeren worden er bijzon-
In Bangkok aangekomen zie ik een beeld soonlijke hoogbouw en massa's mensen
Her. Geweldig verhaal over (spoiler alert!) een eenzame man die besluit een bijzonder innovatief operatingsysteem aan
120
die alleen maar in hun smartphone kijken. In de skytrain staat een complete klas kinderen met elkaar – en anderen – te communiceren via de smartphone. Geen moment kijken ze elkaar aan. Hoe moet dat straks gaan met Google Glass? Dan sta je dus met iemand te praten, denk je, en zie je aan haar oogbewegingen dat ze waarschijnlijk haar Whatsapp-berichten aan het checken is. Ik moet denken aan Kurzweil die al een tijdje zijn singularity-theorie verkondigt – het samengaan van mens en machine. en aan Asimov. Als jong ventje las ik de boeken van Asimov, die al in de jaren vijftig boeken schreef over een toekomst met intelligente robots, een waar waarin de mensheid uiteindelijk zo geïntegreerd is met technologie dat ze het lastige en ster-
C I O M AGA Z I N E