Μια αληθινή ιστορία, γραμμένη σαν παραμύθι
Η καλλονή
KATEΡΙΝΑ ΜΠΕΗ
2 Ταξίδι στο άγνωστο
ΣΤΗ ΜΑΜΆ ΜΟΥ ΕΊΧΕ ΚΑΡΦΩΘΕΊ Η ΙΔΈΑ να πάμε στην
Ελλάδα. Η αδελφή μιας φίλης της ζούσε εκεί κι έστελνε, με ψυχαναγκαστική συχνότητα, καρτ ποστάλ με τιρκουάζ ακρογιαλιές, απλωμένα χταπόδια στο σκοινί, ηλιοκαμένους ανθρώπους με μαγιό, κι ένα φως χρυσό και λαμπερό. Η μαμά μου συχνά μου μιλούσε γι’ αυτήν τη χώρα σαν να ήταν ένας μυθικός τόπος, όπου όλοι θέλουν να βρίσκονται, σαν να ήταν πανάκεια σε κάθε δυστυχία. Ήταν ένας εύκολος τρόπος να μεταθέτει την ευθύνη της ανεπάρκειάς της στον τόπο που έπνιγε τα όνειρά της και να πιστεύει πως μια φωτεινή παραμυθένια χώρα θα ήταν πανάκεια για όλες τις ματαιωμένες προσδοκίες της. Με το τρένο φτάσαμε στα σύνορα της Ουκρανίας. Εκεί συναντήσαμε κάποιον φίλο της που μας έδωσε χαρτιά κι έτσι καταφέραμε να ταξιδέψουμε ως τα σύνορα της Βουλγαρίας. 24
��21_1_288_Kalloni.indd 24
6/4/21 4:39 PM
H KAΛΛΟΝΗ
Όμως, εκείνος που της έδωσε τα χαρτιά παρέλειψε τη βίζα για την Ελλάδα κι η μάνα μου, με τη γνωστή άγνοια κινδύνου και βέβαια την αφέλεια της νιότης της, ήταν σκάρτα είκοσι, θεωρούσε ότι θα περνούσαμε τα σύνορα με ουκρανικά διαβατήρια χωρίς βίζα. Το επιχείρημά της ήταν πως ήταν νέα κι όμορφη και ο κόσμος τής ανήκε. Τα εμπόδια δεν υπήρχαν, δεν τα έβλεπε, προκειμένου να κάνει αυτό που ήθελε, αλλά αυτή τη φορά αναγκάστηκε να τα δει. Ούτε η ομορφιά της ούτε το ρεπερτόριό της από κλάψαγλύκα-θυματοποίηση δεν έπεισαν, όπως ήταν αναμενόμενο, τις Αρχές που, βέβαια, δεν μας άφησαν να περάσουμε. Έτσι, μπήκαμε σ’ ένα λεωφορείο για να επιστρέψουμε. Η μάνα μου, απτόητη, ξεπέρασε πολύ γρήγορα την απογοήτευσή της κι έπιασε κουβέντα με μια Βουλγάρα σε μια αυτοσχέδια γλώσσα μεταξύ σλάβικων και αγγλικών. Της χαμογελούσε στην αρχή, μετά άρχισε την κλάψα και στο τέλος μου χάιδευε επιδεικτικά τα μαλλιά και με φιλούσε με μια επαναληπτική μανία χωρίς να έχω κάνει κάτι καλό. Η συνέχεια όμως μας αποζημίωσε. Η κυρία Γιορντάνκα – έτσι λέγανε την καινούρια μας φίλη – δεν μπόρεσε να αντισταθεί στη γοητεία της μαμάς μου και στην εικόνα του ανυπεράσπιστου αγγελουδιού της και προσφέρθηκε να μας φιλοξενήσει λίγες μέρες στο σπίτι της στην Κούλατα, ένα χωριό εκεί κοντά. Στην ουσία, σ’ ένα δωμάτιο όλο κι όλο μ’ ένα κουζινάκι κι ένα μπάνιο, μας παραχώρησε μια θέση σ’ ένα ράντζο όπου θα κοιμόμασταν μαζί κι οι δυο μέχρι η μάνα μου να έρθει σε επαφή με τους κατάλληλους ανθρώπους και να βρει τρόπο να φτιάξει τα χαρτιά της. Στην πορεία δεν χρειάστηκε αυτό. Η Γιορντάνκα, που είχε γκόμενο Έλληνα φορτηγατζή και τον περίμενε να την περάσει 25
��21_1_288_Kalloni.indd 25
6/4/21 4:39 PM
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΠΕΗ
παράνομα στην Ελλάδα, προσφέρθηκε για άλλη μια φορά να μας βοηθήσει: όπως θα περνούσε εκείνη, θα περνούσαμε κι εμείς. Ο λόγος μάλιστα που βρέθηκε στα σύνορα, τη μέρα που ήμασταν κι εμείς, ήταν επειδή εκείνος της έστελνε, με έναν συνάδελφό του, ένα πεσκέσι από την Ελλάδα: ένα νυχτικό, ένα ζευγάρι σανδάλια, μια νταμιτζάνα λάδι, μια φωτογραφική μηχανή και μια φωτογραφία του σε μια ταβέρνα να ορθώνει το ποτήρι το κρασί του και να γελάει στην κάμερα. Ήταν χοντρός, σκουρόχρωμος και φαινόταν καλοσυνάτος. Δεν ξέρω για ποιον λόγο, όλη την περίοδο εκείνη τη θυμάμαι σαν να ’ταν χτες: τα βράδια που στριμωχνόμουν με τη μαμά μου αγκαλιά και κοιμόμουν γραπωμένη επάνω της, για να μην πέσω από το στενό ράντζο, την καθησυχαστική μυρωδιά της, το καθημερινό θέατρό της, που άλλοτε έκανε το θύμα, άλλοτε τη γλυκιά κι άλλοτε τη νοικοκυρά που συγύριζε όσο η Γιορντάνκα δούλευε στην ταβέρνα τα μεσημέρια. Και το βουβό κλάμα της, βέβαια, τα βράδια, τις στιγμές που ήμασταν αναγκαστικά αγκαλιασμένες και νόμιζε ότι με είχε πάρει ο ύπνος. Η Γιορντάνκα, αντίθετα, έμοιαζε πολύ χαρούμενη που μέναμε εκεί μαζί της, καθώς μας φερόταν σαν μητέρα. Μας έφερνε φαΐ από την ταβέρνα, μας φρόντιζε όπως μπορούσε και μας έβγαζε συνέχεια φωτογραφίες με τη μηχανή που της είχε στείλει ο φίλος της. Οι μέρες τότε περνούσαν αργά, η μάνα μου δεν με άφηνε να κυκλοφορώ έξω, κι εγώ, για να μη βαριέμαι, έβαζα σε δυο καρέκλες μέσα στο δωμάτιο το λάστιχό μου και προπονούμουν στο αγαπημένο μου παιχνίδι. Εκείνη δεν τη χωρούσε ο τόπος, κάπνιζε νευρικά και μουρμούριζε σαν θηρίο στο κλουβί. Μέχρι που, δυο βδομάδες μετά, η Γιορντάνκα ήρθε χαρούμενη από τη δουλειά της και μας ανακοίνωσε πως μίλησε με 26
��21_1_288_Kalloni.indd 26
6/4/21 4:39 PM
H KAΛΛΟΝΗ
τον φίλο της, τον Λευτέρη, στο τηλέφωνο και της είπε πως σε δυο μέρες θα ήταν στα σύνορα να μας πάρει στην Ελλάδα. Το σχέδιο ήταν απλό: στις νταλίκες είναι πάντα δύο οδηγοί, που κάνουν τράμπα στο ταξίδι. Ο Λευτέρης είχε συνεννοηθεί με τον συνάδελφό του να μείνει στη Βουλγαρία για μια βδομάδα και να του δανείσει το διαβατήριό του. Όταν περνούσαμε τα σύνορα, θα έδειχνε το διαβατήριο του συναδέλφου του και θα ’λεγε πως εκείνος κοιμάται πίσω, εκεί όπου εμείς θα ήμασταν κουκουλωμένες ελπίζοντας να μην κάνουν έλεγχο… Αν όλα πήγαιναν καλά, την επόμενη βδομάδα που θα ξανανέβαινε ο Λευτέρης θα του έδινε το διαβατήριο και θα συνέχιζαν το ταξίδι τους μαζί. Κι ενώ φαινόταν ακατανόητο γιατί να μπουν δυο ξένοι άνθρωποι σε τέτοιο ρίσκο, η συνέχεια μας έλυσε τις απορίες.
27
��21_1_288_Kalloni.indd 27
6/4/21 4:39 PM
Είναι γυναίκα. Είναι ξένη. Είναι ανυπεράσπιστη. Είναι καλλονή. Ο κόσμος έχει κάθε λόγο να τη λατρεύει αλλά και να τη μισεί. Η Ντάσα είναι αφοπλιστικά όμορφη και ξεχωριστή. Παιδί ακόμη, φτάνει παράνομα στην Ελλάδα με τη μητέρα της και διανύοντας μια δαιδαλώδη διαδρομή καταφέρνει να λάμψει. Με φόντο τον υπόκοσμο, τα ναρκωτικά, τα βρόμικα υπόγεια, την πορνεία και την εκμετάλλευση, και αφετηρία την παρακμιακή εγχώρια show biz του modelling, διαγράφει μια απρόβλεπτη τροχιά στον χώρο της μόδας, σε καλλιστεία και διεθνείς πασαρέλες. Μια ιστορία για τις ταμπέλες και τα στερεότυπα, τον ρατσισμό, την εκμετάλλευση, τη βία, την πατριαρχία και την κατάχρηση: μια σπουδή στην ανθρώπινη φύση.
ISBN 978-618-5265-44-1
9 786185 265441