ΠΡΑΞΗ # 9 by kitchen was

ΠΡΑΞΗ ΕΝΑΤΗ ΧΕΙΜΩΝΑΣ 2021 ΑΝΟΙΞΗ 2022 ΜΟΥΣΙΚΗ Bands in town ΠΡΟΣΩΠΑ Τάκης Χρυσικάκος Κώστας Σαντάς Θέμης Πάνου TEAMS Η ισχύς εν τη (γυναικεία) ενώσει ΕΡΕΥΝΑ Η Θεσσαλονίκη σε συνεργασία ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ Ό,τι παίζει στο ΚΘΒΕ είναι εδώ! ΠΟΛΗ Εύοσμος–Καλαμαριά: Στιγμιότυπα

EDITORIAL

Στην ΠΡΑΞΗ είναι πιο καλά

ΜΑΖI!

Ας δώσουμε χώρο στο «μαζί» γιατί μας έλειψε. Ας βάλουμε στο κέντρο την ομάδα και ας γίνουμε όλοι μέρος της. Ας γεμίσουμε τις σελίδες μας με ομάδες που ξεχώρισαν ή έχουν κάτι επίκαιρο να πούνε. Ας γνωρίσουμε ανθρώπους που έκαναν αξιοθαύμαστα πράγματα επειδή ένωσαν τις δυνάμεις τους και ιστορίες που χρειάστηκαν συνεργασίες για να πετύχουν. Ας σταθούμε στη σημασία του teamwork, σε μια εποχή που οι συνθήκες της διαρκώς μας απομονώνουν.

Γιατί κάπου πίσω από το tablet μας και μέσα από την οθόνη μας, εκτιμήσαμε λίγο περισσότερο τη βοήθεια, τη δύναμη και την αποτελεσματικότητα που κλείνει μέσα του στην ΠΡΑΞΗ το ΜΑΖΙ! Μαζί και πάλι λοιπόν, δυο-δυο ή περισσότεροι, ομαδούλες, ΟΜΑΔΕΣ! Όπως μπορούμε, αλλά ξανά ΜΑΖΙ. Γιατί το χώρια το ζήσαμε και τώρα ξέρουμε: στην ΠΡΑΞΗ είναι πιο καλά ΜΑΖΙ!

«ΠΡΆΞΗ»

ΧΑΙ

ΡΕΤΙ ΣΜΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΔΣ ΚΘΒΕ

Ενωμένη η ομάδα του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος κατάφερε να κρατήσει ζωντανή τη σχέση του κοινού με τη θεατρική πράξη και στις δύσκολες συγκυρίες της πανδημίας που βιώνουμε, αναπτύσσοντας εναλλακτικούς τρόπους καλλιτεχνικών δράσεων από απόσταση και προετοιμάζοντας συγχρόνως, υπό αντίξοες συνθήκες, τις παραγωγές επί σκηνής. «Όρνιθες», «Βαβυλωνία», «Ελένη», «Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα», «Ανδρέας Κάλβος: Αγέλαστο Τέκνο Πολυτέκνου Θεάς», «Πουπουλένιος», «Η Δολοφονία του Μαρά», «Η Δεύτερη Έκπληξη του Έρωτα» δίνουν μια γεύση από τις πολλές και σπουδαίες καλλιτεχνικές δημιουργίες που στήθηκαν και στήνονται με πολλή αγάπη και συνεργατικό πνεύμα στην οικογένεια του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, που είναι, και πάλι, έτοιμο να υποδεχτεί το κοινό του.

«Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί και όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας» έγραψε το 1987 ο Μεγάλος Κάρολος Κουν στο βιβλίο του «Κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας». «Όλοι μαζί» είπε ο Κουν, προβάλλοντας τη διαδραστική σχέση θεατρανθρώπων και κοινού. Όλοι μαζί, λέμε και εμείς στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος για να δηλώσουμε, επιπλέον, το ομαδικό πνεύμα στις δραστηριότητες εντός του Οργανισμού· ένα πνεύμα που προϋποθέτει ισότιμες σχέσεις, ανταλλαγή γνώσεων και απόψεων και σύζευξη διαφορετικών προσεγγίσεων για την επίτευξη κοινών στόχων.

Γιάννα Καρύμπαλη-Τσίπτσιου Πρόεδρος ΔΣ Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος

Όλοι μαζί: δύο απλές λέξεις που ως σύνθεση ανάγονται σε θεμελιώδη αρχή, με προσήλωση στην οποία πορεύτηκε το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος από την ίδρυσή του και συνεχίζει να πορεύεται μέχρι σήμερα.

Περιεχόμενα 08Τομοναχικότητας teamwork στην εποχή της ΠΡΟΣΩΠΑ

30 Κώστας Σαντάς ΠΡΟΣΩΠΑ

Καταξιωμένα πρόσωπα, που δραστηριοποιούνται σε διαφορετικούς χώρους, μας θυμίζουν τη σημαντικότητα της Ομάδας.

Με αφορμή τον ρόλο-πρόκληση του Μαρκήσιου ντε Σαντ στη νέα παραγωγή του ΚΘΒΕ «Η δολοφονία του Μαρά», συνομιλήσαμε με τον καταξιωμένο ηθοποιό για την παράσταση αλλά και για το τι κάνει ένα έργο διαχρονικό.

34Η ισχύς εν τη (γυναικεία) ενώσει TEAMS

Πέντε από τις πιο δραστήριες και δυναμικές γυναικείες ομάδες, μας μιλούν για το χθες, το σήμερα και το αύριο.

Εύοσμος-Καλαμαριά: Στιγμιότυπα

Tourist for a day με τον Κωστή Ζαφειράκη! TASTE

14Τάκης Χρυσικάκος

Με αφορμή τη συμμετοχή του στην παραγωγή του ΚΘΒΕ «Βαβυλωνία», συζητήσαμε με τον κορυφαίο ηθοποιό για την παράσταση, και την πρωτόγνωρη πραγματικότητα των δύο τελευταίων χρόνων.

18 Bands in town ΜΟΥΣΙΚΗ

Το ΠΡΑΞΗ συναντά τους My Excuse, τις Stingless και τους Tuflon!

24Η Θεσσαλονίκη σε συνεργασία ΕΡΕΥΝΑ

Θεσσαλονικείς και κοινωνικά ζητήματα της πόλης. Το περιοδικό ΠΡΑΞΗ ρωτά και καταγράφει ποσοστά.

28Πνεύμα ομαδικό κι άλλες ιστορίες LIFE

«Το να προσπαθείς να είσαι ομαδικός ή συνεργατικός μοιάζει λιγάκι με το να προσπαθείς να είσαι ευτυχισμένος.»

Creative Director: Βαγγέλης Ευαγγελόπουλος Υπεύθυνη Έκδοσης: Ελένη Ομήρου Επιμέλεια: Γιώργος Μαντζουρανίδης Συντάκτες: Γιάννης Γκροσδάνης, Εύη

ΠΟΛΗ

74Τοκαιφαγητό της παρηγοριάς της νοσταλγίας.

ΠΡΟΣΩΠΑ

ΠΡΑΞΗ - ΕΞΑΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΚΘΒΕ ΤΕΥΧΟΣ #9 ΧΕΙΜΩΝΑΣ 2021 - ΑΝΟΙΞΗ 2022 ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ Έκδοση - Διεύθυνση:

78Οη καλύτερη καλύτερος σκύλος, ομάδα! PET STORIES

Θέμης Πάνου 40 ΠΡΟΣΩΠΑ

Συμμετέχει στη «Δεύτερη Έκπληξη του Έρωτα» από το ΚΘΒΕ και μιλάει στο ΠΡΑΞΗ για τον Μαριβώ, τον Βασίλη Παπαβασιλείου, αλλά και την κινούμενη άμμο της νέας εποχής που βιώνουμε.

48Σελίδες του facebook που κέρδισαν το like μας (και την ψυχή μας). INTERNET

52Επί σκηνής, ανά σκηνή ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

Όλες οι παραστάσεις και οι δράσεις του ΚΘΒΕ

Καλλίνη, Κώστας Καντόγλου, Λία Κατσανά, Γιώργος Μαντζουρανίδης, Μαρία Ζαμπέτη, Κωστής Ζαφειράκης, Μαρία Παντελίδου Ύλη ΚΘΒΕ: Τμήμα Εκδόσεων & Δημοσίων Σχέσεων ΚΘΒΕ, Τμήμα Καλλιτεχνικου Εργου-Δραματολογιου ΚΘΒΕ Φωτογραφίες ΚΘΒΕ: Τάσος Θώμογλου, Αρχείο ΚΘΒΕ Ατελιέ: Πασχάλης Κατσές, Ηρακλής Μπακούρας

80Health yeah! LIFE

Τα μυστικά για υγιέστερη ζωή.

82Τα how-to της ομάδας ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

στη νέα φάση της επανένταξης και επανεκκίνησης

84Ηαπόανάδειξη της μοναδικότητας μέσα την ομαδικότητα! ΠΑΙΔΙ

868 παρεάκια καλύτερα από το δικό σου! ΚΟΣΜΟΣ

Υπεύθυνοι Διαφήμισης: Αλέξης Ξανθόπουλος, Νάντια Κουλούρη, Αλεξάνδρα Κωστάρα Social Media: Δέσποινα Πλωμαρίτου Γραμματεία – Υποδοχή Διαφήμισης: Βασιλική Κουφού Εκτύπωση: ThessPrint S.A. Μια έκδοση της kitchen.was Βηλαρά 7, Θεσσαλονίκη. Τ: 2310 555335, E: info@kitchenwas.gr, www.kitchenwas.gr

Ξεφυλλίστε το περιοδικό: www.ntng.gr | www.praximag.gr Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή ολική, μερική ή περιληπτική, η κατά παράφραση ή διασκευή απόδοση του περιεχομένου του περιοδικού με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογραφήσεως ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.

ΠΡΟΣΩΠΑ

ΤΟ TE A M WOR K στην εποχή της Καταξιωμένα πρόσωπα, που δραστηριοποιούνται σε σπουδαίες ομάδες από διαφορετικούς χώρους, μας μιλούν για τη δική τους εμπειρία και μας θυμίζουν τη σημαντικότητα της Ομάδας και του Teamwork, σε μια εποχή που μας έχει κάνει μάλλον πιο μοναχικούς... Συνεντεύξεις στην Ελένη Ομήρου

Τα δύο χρόνια της πανδημίας αναμφισβήτητα άλλαξαν όλα όσα ξέραμε. Καθημερινότητα, συνήθειες, δουλειές, στόχοι -όλα επηρεάστηκαν, προσαρμόστηκαν, περιορίστηκαν. Και κάπου εκεί, ανάμεσα στην τηλεργασία, τις τηλεδιασκέψεις, τα videocalls, τα τηλεραντεβού και την κάθε είδους απομακρυσμένη επικοινωνία, μας έγινε ίσως λίγο πιο ξεκάθαρο: υπέροχα πράγματα συμβαίνουν όταν είμαστε μαζί, όταν από μονάδες γινόμαστε ομάδα.

Ελευθερία Θανούλη Πρόεδρος Τμήματος Κινηματογράφου, Καθηγήτρια Θεωρίας Κινηματογράφου, ΑΠΘ & Πρόεδρος ΔΣ του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσ/νικης Ως Πρόεδρος στο Τμήμα Κινηματογράφου σε μια χρονιά που η πανδημία ανέτρεψε άρδην την καθημερινότητά μας, κατάλαβα ότι η σημασία της ομάδας είναι ακόμη μεγαλύτερη παρά την απουσία της φυσικής επαφής. Η ανάγκη για συνεργασία, συνεννόηση, ενσυναίσθηση και

ΠΡΟΣΩΠΑ

μοναχικότητας Στέλιος Τζολόπουλος Προϊστάμενος Εργαστηρίων και Σκηνών ΚΘΒΕ Κάπου στην αρχή του 2020, ακούγαμε ότι στην μακρινή Κίνα οι άνθρωποι αρρώστησαν, οι άνθρωποι κρύβονταν φοβισμένοι στα σπίτια τους. Κανείς μας, εδώ, τότε δεν φανταζόταν ότι σε λίγο καιρό θα κρυβόμασταν και εμείς φοβισμένοι στα σπίτια μας και ότι το εργασιακό μας σπίτι θα ήταν κλειστό, χωρίς προβολείς και με κλειστές αυλαίες. Κι όλοι εμείς οι άνθρωποι του Θεάτρου, που είχαμε μάθει να παίρνουμε την ιδέα και να την κάνουμε φωνή, εικόνα, έναν κόσμο ολόκληρο, τι θα κάναμε; Πώς θα ξορκίσουμε το κακό, τον φόβο μας, την ανασφάλεια που γεννήθηκε από αυτόν… Είχαμε μάθει να τον ξορκίζουμε με τη δύναμη που μας έδιναν τα κείμενα, οι ρόλοι, το σανίδι!

αλληλοστήριξη βοήθησε εμένα και τους συνεργάτες μου στο Τμήμα να συσφίξουμε ακόμα περισσότερο τις σχέσεις μας και να φέρουμε εις πέρας όλες τις επαγγελματικές υποχρεώσεις χωρίς εκπτώσεις. Νομίζω ότι θα πρέπει να βρούμε από εδώ και πέρα μία ισορροπία ανάμεσα στην εξ αποστάσεως επικοινωνία και τη φυσική παρουσία στον χώρο εργασίας, κρατώντας τα πλεονεκτήματα της κάθε δυνατότητας. Η ευελιξία και η προσαρμοστικότητα είναι για μένα το κλειδί της επιτυχίας.

Μια μέρα, πηγαίνοντας στα άδεια γραφεία μας στην ΕΜΣ, χωρίς πια να χρειάζεται να καρδιοχτυπούμε αν μας φτάνει ο χρόνος για την επόμενη πρεμιέρα, χωρίς να χρειάζεται καν να ανέβουν οι σφυγμοί από την ένταση για κάτι που πήγαινε στραβά, για κάτι που θα διακινδύνευε την πολύτιμη στιγμή που θ’ άνοιγε η αυλαία, ήρθε στο κεφάλι μου μια ιδέα που θα μας έκανε για μια ακόμα φορά ομάδα. Να κάνουμε κάτι, ρε αδερφέ, για αυτό τον διάολο που προσγειώθηκε από την μακρινή Κίνα και στην πατρίδα μας και μας έκλεισε και το εργασιακό μας σπίτι!

ΠΡΟΣΩΠΑ

Δεν χρειάστηκαν πολλά! Μερικά τηλέφωνα, ένα μεγάλο ΝΑΙ από τη Διοίκηση και πολλά μέτρα ύφασμα, που από τα «χρυσά» χέρια των γυναικών που κάνουν θαύματα στο Τμήμα των Ραπτριών του ΚΘΒΕ φτιάχτηκαν ειδικές ιατρικές στολές για το νοσηλευτικό προσωπικό που έδινε καθημερινά την φοβερή του μάχη.

Άρης Χατζηνικολάου Υπεύθυνος του Γραφείου Περιβάλλοντος ΠΑ.ΜΑΚ.

Το χειροκρότημα, η ικανοποίησή μας, η νίκη πάνω στον φόβο μας αυτή την φορά, είχε τη μορφή του χαμόγελου των ανθρώπων στα νοσοκομεία που παρέλαβαν την προσφορά μας, ένα μικρό τόξο στη φαρέτρα τους…

Thessaloniki Area Manager / ActionAid

Λίγα πράγματα μου ήταν διδακτικότερα από τη συμμετοχή μου τα τελευταία χρόνια στις εθελοντικές δράσεις της Περιβαλλοντικής Ομάδας του ΠΑ.ΜΑΚ., αλλά και του μη κερδοσκοπικού συνεταιρισμού Βίος Coop. Το βασικό όφελος που έχω και στις δύο περιπτώσεις, από την πρώτη κιόλας μέρα, είναι η ευκαιρία να συνεργαστώ με ανθρώπους από διαφορετικές γεωγραφικές, κοινωνικές, πολιτικές και ηλικιακές αφετηρίες. Η σύνθεση που προκύπτει από τη συνεργασία αυτή και το πέρασμα από την θεωρία στην πράξη, είναι το ζητούμενο, είτε κάνουμε μια δράση ακτιβισμού για την προστασία του περιβάλλοντος, είτε δουλεύουμε για την καλλιέργεια κουλτούρας βιώσιμης κατανάλωσης στην πόλη.

Η COVID συνθήκη, μας έκανε πιο μοναχικούς, ενίσχυσε την απομόνωση, την εσωστρέφεια, ενώ ταυτόχρονα μας ώθησε στην αναζήτηση του άλλου, στην αρμονική συνύπαρξη με αυτόν, στη δημιουργική συνεργασία μαζί του. Πλέον, οι ανάγκες αναδύονται όλο και πιο αστραπιαία, οι ομάδες συγκροτούνται τάχιστα και ο χρόνος πιέζει για άμεσα αποτελέσματα. Εν μέσω πανδημίας, η ActionAid απέκτησε παρουσία στη Θεσσαλονίκη. Η ομάδα συστάθηκε μέσα στον ψηφιακό κόσμο. Μόλις το επέτρεψαν οι συνθήκες, τα μέλη της ανταμώθηκαν στο φυσικό περιβάλλον εργασίας. Οι πολλές και ετερόκλητες προκλήσεις αντιμετωπίζονται με ευελιξία, προσαρμοστικότητα, διατμηματική συνεργασία, διαμοιρασμό της πληροφορίας, αξιοποίηση της εξειδίκευσης του καθενός και αναγνώριση της συνεισφοράς του στο τελικό αποτέλεσμα, με διαρκή επαναξιολόγηση του πλαισίου λειτουργίας.

Ο πλούτος που προκύπτει από τη δια ζώσης ομαδική δράση δέχτηκε πλήγμα τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, λόγω του κορονοϊού. Όμως, έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να ανακαλύψουμε καινούριους τρόπους επικοινωνίας και δημοκρατίας, με κάποια απρόσμενα οφέλη: για κάποιο λόγο η συνέπεια και η τήρηση χρόνων ήταν πολύ πιο εύκολη στην ηλεκτρονική επικοινωνία, όλες/οι κάναμε ένα update στις e-γνώσεις μας, ενώ αρκετές φορές η φυσική απομόνωση έδωσε την θέση της στην ηλεκτρονική συμμετοχή, περιορίζοντας κάπως την απώλεια της προσωπικής επαφής.

Στέλλα Τσιαρβούλα

ΠΡΟΣΩΠΑ

Αν όντως θέλουμε να αφήσουμε την κοινωνία μας λίγο καλύτερη απ’ ό,τι τη βρήκαμε, θα πρέπει καταρχάς να εκπαιδεύσουμε, τόσο τον εαυτό μας όσο και τους γύρω μας, στο να μπορούμε να μετακινούμαστε από το «εγώ» στο «εμείς», είτε στο δια ζώσης, είτε στο εξ αποστάσεως σενάριο.

τα οποία αποδεικνύονται πιο ισχυρά απ’ όσα διαχωρίζουν τα μέλη της. Γιατί είναι σημαντική μια ομάδα και το teamwork? - Γιατί ανακαλύπτουμε, μαθαίνουμε και εξελίσσουμε τον εαυτό μας. - Γιατί «Μόνος πας γρήγορα, μαζί πάμε πιο μακριά». - Γιατί μια ομάδα είναι η ίδια η ζωή. - Γιατί όπως είπε και η Μητέρα Τερέζα: «I can do things you cannot, you can do things I cannot; together we can do great things.»

Έλενα Παπαδοπούλου TEDx Ambassador

Βασίλης Ιωάννου Γενικός Διευθυντής Χ.Α.Ν.Θ.

Συζητήσεις, διαφωνίες, ενθουσιασμός, γέλια, δημιουργικότητα, συνεργασία, αγωνία, επιτυχίες, απογοητεύσεις, συμπαράσταση, ικανοποίηση, οικογένεια, Η σημερινή εποχή με τις ιδιαίτερες συνθήκες που έχει φίλοι, μαθήματα ζωής… είναι μόνο κάποιες από τις συνθήκες και τα συναισθήματα που περιγράφουν μια ομάδα. δημιουργήσει η πανδημία, έχει κάνει τους περισσότερους ανθρώπους μοναχικούς και η έννοια της ομάδας και Ως ΤΕDx Αmbassador, μέλος και curator του της συλλογικότητας φαίνεται να περνά σε δεύτερη TEDxThessaloniki, εξακριβώνω ότι η δυναμική ομάδων με μοίρα. Ένα από τα ζητούμενα της εποχής είναι να κοινό όραμα και αξίες αναδεικνύεται πιο ισχυρή από την επαναπροσδιορίσουμε τα σημαντικά και να μεταφέρουμε γεωγραφική απόσταση, τα διαφορετικά σημεία στη ζωή και στους νεότερους ιδανικά και αξίες που κάνουν μια τις προκλήσεις. κοινωνία καλύτερη. Στη Χ.Α.Ν.Θ. συμπληρώνουμε φέτος 100 H ατομική οδός διαθέτει άλλα οφέλη, ναι. Όμως, μια ομάδα χρόνια ζωής, 100 χρόνια προσφοράς στον άνθρωπο, την προσφέρει ισχυρό πλαίσιο προσφοράς, διάκρισης και πόλη, την κοινωνία. Το τεράστιο πολυεπίπεδο έργο που έχει εξέλιξης εντός ενός συνόλου υψηλών απαιτήσεων. Πιστεύω συντελεστεί δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς στην ομάδα και τη δυναμική ενός ηγέτη που εμπνέει με συλλογική συνείδηση, εργασία και αλληλοβοήθεια πολλών το προσωπικό παράδειγμα. Η δύναμη μιας ομάδας είναι ο και διαφορετικών ανθρώπων που συντάχθηκαν σε ένα κοινό πλούτος της συνύπαρξης των στοιχείων που την συνθέτουν, όραμα που ξεπερνά τα στενά όρια της ατομικότητας.

ΠΡΟΣΩΠΑ

Άννα Μαχαιριανάκη

Αμαλία Κοντογιάννη

Σκηνογράφος Ενδυματολόγος

Προϊσταμένη Τμήματος Καλλιτεχνικού Έργου και Δραματολογίου ΚΘΒΕ

Η δημιουργία είναι μοναχική απασχόληση. Απαιτεί την ατομική εγρήγορση, ευαισθησία και ικανότητα να μετασχηματίσεις τη λογική και το συναίσθημα σε υλικά που αποτελούν πολιτιστικό προϊόν.

Αν θες να προχωρήσεις γρήγορα, προχώρα μόνος σου. Αν θες να φτάσεις μακριά, προχώρα μαζί με άλλους.

Το θέατρο εξ ορισμού προϋποθέτει επί του πεδίου τη συνεργασία της ομάδας για την παραγωγή της θεατρικής παράστασης. Μπαίνει λοιπόν κάθε συντελεστής με την προίκα του και συμβάλει στο πλάσιμο του τελικού αποτελέσματος. Ο δημιουργικός διάλογος, μεταξύ της κατά συνθήκη θεατρικής οικογένειας, μπορεί να επιφέρει αποτελέσματα αρμονικής και γόνιμης συνύπαρξης ή το αντίθετο -και αυτή η ενέργεια είναι πάντα εμφανής στη σκηνή. Το σίγουρο είναι ότι ο θεατής το εισπράττει σε κάθε περίσταση.

Αφρικανική παροιμία Το θέατρο, που είναι τέχνη κατ’ εξοχήν ομαδική, με μύησε στη συνεργασία. Στο Τμήμα Καλλιτεχνικού Έργου και Δραματολογίου του ΚΘΒΕ έμαθα στην πράξη ότι η ομαδικότητα δεν είναι χάσιμο χρόνου αλλά κέρδος κόπου. Η ομάδα με βοηθά, όπως και όλες/ους μας, να κατακτούμε την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό για τον εαυτό μας και τους άλλους· ν’ αντιλαμβανόμαστε ότι ο σεβασμός στον συνεργάτη, δεν καταργεί την ιεραρχία αλλά ανοίγει δρόμους συνύπαρξης, ουσιαστικής συνεργασίας και εξέλιξης. Και, βέβαια, ότι το να δέχεσαι τη λειτουργία της ομάδας είναι πάντοτε επιλογή, καθώς η όποια δυσκολία να λειτουργήσουμε στο πλαίσιο μιας ομάδας πηγάζει κατά βάση από τον εγωισμό, την έλλειψη αφοσίωσης και συνεργατικού πνεύματος. Επιλέγοντας, λοιπόν, την ομαδικότητα ως μέθοδο δουλειάς, έμαθα να αντιμετωπίζω τις δυσκολίες μαζί με τους άλλους, να στηρίζουμε την καλλιτεχνική δημιουργία και να ανταποκρινόμαστε στις απαιτήσεις μεγάλων τοπικών και διεθνών διοργανώσεων του θεάτρου.

Προσωπικά ωριμάζω περισσότερο και γίνομαι σοφότερη κάθε φορά μετά τη διαδικασία της συν-ύπαρξης και της συνπράξης. Η επίδραση του άλλου, επίσης, με ενεργοποιεί γιατί μου θέτει όρια και φραγμούς που πρέπει να υπολογίζω σε κάθε έκφανση του βίου μου.

ΤΑΚΗΣ ΧΡΥΣΙΚΑΚΟΣ ©Photo: Αποστόλης Αναστασόπουλος

ΠΡΟΣΩΠΑ

Στη ζωή μου είχα την ευκαιρία να ακούσω και να γευτώ το διαφορετικό Συνέντευξη στη Λία Κατσανά

Ακόμη και μετά από μισό αιώνα στον χώρο της υποκριτικής, κάθε νέα παράσταση του Τάκη Χρυσικάκου δεν παύει να αποτελεί ένα γοητευτικό ταξίδι. Αυτή τη φορά, ο κορυφαίος ηθοποιός δίνει ραντεβού με το κοινό της πόλης στη «Βαβυλωνία» του Δημήτριου Βυζάντιου, η οποία ανεβαίνει στη σκηνή «Σωκράτης Καραντινός» της Μονής Λαζαριστών.

και κοινωνικές συμπεριφορές από όλη την Ελλάδα. Το έργο συνιστά ένα παζλ που δείχνει ότι, στις πιο μεγάλες στιγμές του ελληνισμού, εμφανίζεται η αποδοχή της διαφορετικότητας, ένα θέμα που μας ταλανίζει πολύ τα τελευταία χρόνια. Και αυτά τα στοιχεία είναι που μετατρέπουν την κωμωδία της «Βαβυλωνίας» σε ένα γνήσιο λαϊκό έργο, όπως είναι ο Αριστοφάνης, το δημοτικό τραγούδι ή το ρεμπέτικο.

Μετά από σχεδόν έναν χρόνο μακριά από το θεατρικό σανίδι, ο φετινός χειμώνας σάς βρίσκει να σκηνοθετείτε και να πρωταγωνιστείτε στη «Βαβυλωνία». Πώς βιώσατε τη δραματουργική επεξεργασία του έργου, την επαφή με το κείμενο και τον ρόλο σας, και τι προσμένετε από την παρουσίαση της παράστασης στο κοινό; Η σχέση μου με τη «Βαβυλωνία» ξεκίνησε από το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν, συνεχίστηκε μέσα από τη συνεργασία μου με τον Σταύρο Αβδούλο, και τώρα είναι η τρίτη φορά που καταπιάνομαι μαζί της. Κάθε φορά, εστιάζω στον τρόπο με τον οποίο θα χειριστώ το κείμενο και θα το διαβάσω με τα μάτια της εποχής μας. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να έρθουν οι θεατές στην παράσταση για να εισπράξουν τα πολύτιμα λιθαράκια αυτού του τόπου μέσα από την επαφή με τις ντοπιολαλιές.

Έχοντας καταγωγή από τη Μάνη, πώς θεωρείτε ότι οι ρίζες σας έχουν ασκήσει επίδραση στην καλλιτεχνική σας δραστηριότητα; Τόσο η Μάνη από την οποία κατάγομαι, όσο και η Νίκαια στην οποία γεννήθηκα και μεγάλωσα, αποτελούν τις στέρεες βάσεις της συμπεριφοράς μου. Με γείωναν πάντα η μανιάτικη περηφάνια μου, η λαϊκή καταγωγή μου και η επαφή με τους ανθρώπους της γειτονιάς μου. Χάρη σε αυτούς τους μετανάστες από τη Μικρά Ασία και την υπόλοιπη Ελλάδα, είχα την ευκαιρία να ακούσω και να γευτώ το διαφορετικό.

Περίπου 200 χρόνια μετά τη δημιουργία της, πόσο αγγίζει τον σύγχρονο Έλληνα η κωμωδία της «Βαβυλωνίας»; Η σπουδαία γραφή του Βυζάντιου κλείνει μέσα της έθιμα

Η πρωτόγνωρη κατάσταση που επέφερε η πανδημία ανέτρεψε πολλά που θεωρούσαμε όλοι ως δεδομένα στην επαγγελματική και την προσωπική μας ζωή. Εσείς τι εμπειρίες έχετε αποκομίσει από τη νέα πραγματικότητα των δύο τελευταίων ετών; Πίστευα ότι η πανδημία θα μας έκανε πιο στοχαστικούς, αλλά δυστυχώς διαψεύστηκα. Έβγαλε στην επιφάνεια επιθετικά ένστικτα, και συγχρόνως ένα τεράστιο ποσοστό ανθρώπων άρχισε να αμφισβητεί την επιστήμη λόγω της κακής χρήσης της τεχνολογίας. Προσωπικά, παρόλο που είμαι εμβολιασμένος, νόσησα βαριά εξαιτίας ενός χρόνιου θέματος υγείας, και ενώ βρισκόμουν στο νοσοκομείο, ξαφνικά άρχισαν διάφοροι να μου επιτίθενται λεκτικά στο διαδίκτυο. Όλο αυτό με έκανε να αναρωτηθώ για το επίπεδο του πολιτισμού μας, και να αισθανθώ όχι οργή, αλλά μεγάλη θλίψη. Λειτουργείτε καλύτερα ως μονάδα ή ως μέλος μιας ομάδας; Από τη φύση μου θα έλεγα ότι ανήκω στη μέση. Έχω ανάγκη να μένω μόνος μου για να τα βρίσκω με τον εαυτό μου. Συγχρόνως, όμως, είμαι ένα κοινωνικό ον που χρειάζεται επαφή με όσους ανήκουν στον μικρόκοσμό του. Με εξαίρεση τις θεατρικές μου παραστάσεις, θέλω να έχω γύρω μου λίγα άτομα για να μοιράζομαι μαζί τους τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου. Έχετε εργαστεί με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής υποκριτικής. Ποιες είναι οι πιο έντονες αναμνήσεις σας από τις συνεργασίες του παρελθόντος; Είχα την τύχη να έχω δάσκαλο τον Κουν και να συναντήσω τεράστιους σκηνοθέτες, ηθοποιούς, ζωγράφους

και άλλους καλλιτέχνες. Συνεργάστηκα με τον Βολανάκη, τον Τσαρούχη, τον Διαμαντόπουλο, τον Παπαμιχαήλ, τον Καρακατσάνη και πολλά άλλα μεγάλα ονόματα. Το σημαντικό ήταν ότι, καθώς δούλευα μαζί τους, ένιωθα ότι σπούδαζα σε βάθος την τέχνη μου. Πώς βλέπετε να έχει αλλάξει το ελληνικό θέατρο από τότε που ξεκινήσατε μέχρι σήμερα; Επειδή δυστυχώς ζούμε σε μία αντιπνευματική εποχή, διαπιστώνω ότι πολλοί νέοι ηθοποιοί αναζητούν απλώς μία καλή ευκαιρία για να αναδειχθούν. Έπειτα, θεωρώ ότι επειδή σήμερα δεν γράφονται μεγάλα έργα, οι σκηνοθέτες καταφεύγουν ορισμένες φορές στη διαστρέβλωση παλαιότερων κειμένων. Τέλος, πιστεύω ότι απαιτείται περισσότερη συνεργασία ανάμεσα στους τεχνίτες του θεάτρου, δηλαδή τους ηθοποιούς και τους σκηνοθέτες, και τους δραματολόγους. Στο παρελθόν είχατε συμμετάσχει σε αγαπημένες τηλεοπτικές σειρές και σπουδαία κινηματογραφικά έργα. Τι είναι αυτό που σας έκανε να αφοσιωθείτε πλέον στο θέατρο; Η επιμονή που πρέπει να έχει ένας ηθοποιός στην τέχνη βγαίνει μόνο

μέσα από την εξαντλητική άσκηση στο θέατρο. Εκεί, έχει τον χρόνο να ανακαλύψει πλευρές τις υποκριτικής που δεν είχε καν φανταστεί. Ο κινηματογράφος, παρόλο που μου αρέσει πολύ, είναι περισσότερο υπόθεση του σκηνοθέτη. Όσον αφορά την τηλεόραση, δεν την αφορίζω γιατί κατανοώ τη δύναμή της, και θεωρώ ότι αργά ή γρήγορα, θα ξανασυμμετάσχω σε κάποια τηλεοπτική δουλειά. Η Θεσσαλονίκη πώς συνδέεται με την επαγγελματική σας πορεία; Στη Θεσσαλονίκη έρχομαι από τη δεκαετία του ’80, διότι έχω τέσσερις φίλους με τους οποίους είμαστε δεμένοι σαν αδέρφια. Επιπλέον, σε όσες παραστάσεις συμμετέχω, πάντα λαμβάνω μία πολύ θερμή υποδοχή από το κοινό. Αισθάνομαι ότι η πόλη με τιμά και με τη σειρά μου την αγαπώ και εγώ. Τέλος, με τρεις λέξεις, τι θα ευχόσασταν για την επόμενη ημέρα της πανδημίας; Συνειδητότητα, υγεία, αφύπνιση.

ΜΟΥΣΙΚΗ

Bands

in town

Θεσσαλονίκη μου, μεγάλη «μπαντομάνα». Ο στίχος δεν γράφτηκε ποτέ, αλλά η παράφρασή του είναι πέρα για πέρα αληθινή. Η πόλη, που κουβαλά μία σημαντική μουσική ιστορία, αποτελεί εδώ και χρόνια «φυτώριο» συγκροτημάτων. Ο λόγος; Ίσως το ότι εδώ, ευδοκιμούν περισσότερο οι παρέες.

Συνεντεύξεις στη Μαρία Ζαμπέτη

My Excuse Είστε στην πρώτη γραμμή της μουσικής σκηνής της Θεσσαλονίκης εδώ και 20 χρόνια. Τι διαφορά έχουν οι My Excuse του 2001 και του 2021; Όπως επιτάσσουν τα νιάτα, οι My Excuse του 2001 ήταν πεινασμένοι να τα ζήσουν όλα και να κατακτήσουν στόχους. Παρασυρθήκαμε μέσα σε όλο αυτό που λέγεται rock n’ roll για 15 χρόνια με μια ανεξέλεγκτη αφοσίωση, η οποία μας οδήγησε να κατακτήσουμε πολλούς από αυτούς. Το πρώτο ελληνικό γκρουπ που έφτασε στις Η.Π.Α., την περιοδεύσαμε τρεις φορές με βαν με πάνω από 250 εμφανίσεις και ηχογραφήσαμε έναν δίσκο με τον παραγωγό πολλών από τα είδωλά μας (TOOL, RHCP, SOUNDGARDEN, MUSE). Παράλληλα, κάναμε και αρκετά από τα λάθη που κάνουν το 99.9% των γκρουπ που βιώνουν κάποιου είδους

αναγνώριση. Μας πρόλαβε η ηλικία και η κούραση του να ζεις στους δρόμους. Το 2021 αποδεσμευμένοι από την πίεση της επιτυχίας και με την αίσθηση ότι το ζήσαμε στο έπακρο και γράψαμε μια αξιοπρεπή ιστορία, μπορούμε και απολαμβάνουμε ξανά το συναίσθημα που σου δίνει το να παίζεις μουσική για τον εαυτό σου με τρεις φίλους. Αυτό κάνουμε τα Σάββατα στο Malt & Jazz. Δεν είχαμε προλάβει να το κάνουμε ποτέ αυτό, οπότε το ζούμε τώρα. Back to the roots… και είναι άκρως ικανοποιητικό. Είστε μία αγγλόφωνη μπάντα στην Ελλάδα. Αυτό ήταν κάτι που σας δυσκόλεψε ή τελικά ήταν εκείνο που σας βοήθησε να δραστηριοποιηθείτε εκτός συνόρων; Εάν δεν ήμασταν αγγλόφωνη μπάντα, δεν θα συζητούσαμε για πορεία στην

Αμερική. Εάν δεν ήταν Αμερικανός ο τραγουδιστής μας δεν θα «έπειθε» ο ήχος μας στην Αμερική και ούτε θα είχαμε πετύχει κάτι ουσιαστικό. Από εκεί και πέρα, ούτε εμπόδισε, ούτε βοήθησε η Ελλάδα. Απλώς έτυχε να γεννηθούμε εδώ και περάσαμε πάρα πολλά χρόνια δουλεύοντας ως «διασκευομπάντα» ώστε να εξοικονομήσουμε τα χρήματα για να βρεθούμε την πρώτη φορά στην Αμερική, στο κέντρο των εξελίξεων. Σίγουρα είναι διαφορετικό να ξεκινάς στα 18 σου στη Νέα Υόρκη και όχι στη Θεσσαλονίκη. Δεν φταίει, όμως, η Ελλάδα που δεν παίζουμε τη μουσική που αγαπάει. Εμείς το επιλέξαμε. Αν μη τι άλλο, το μικρό κοινό που μας αγάπησε μας έδωσε φτερά και μας στήριξε και οικονομικά για να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας.

ΜΟΥΣΙΚΗ

ναι, η ομάδα έχει άλλη δυναμική, το συνιστώ ανεπιφύλακτα και θα σου αλλάξει τη ζωή. Δεν υπάρχει η αίσθηση του να δημιουργείς μουσική από το μηδέν μαζί με άλλους, σε πραγματικό χρόνο... αλλά θα τη βγάζετε στο προβάδικο να κάνετε χάι φάιβς για το πόσο καλοί είστε. Και είναι δύσκολο. Θέλει χρόνια, μελέτη, απογοήτευση και ιδρώτα μέχρι να αρχίσετε να ακούγεστε κάπως καλοί. Οπότε, το λάπτοπ είναι πολύ πιο δελεαστικό. Άμα θέλεις, λοιπόν, να δουλεύεις συχνά, πάρε ένα μικρόφωνο κι ένα tablet ή μάθε να πατάς το «play» και να δουλεύεις τα fader.

Η Θεσσαλονίκη είναι «φυτώριο» συγκροτημάτων. Πιστεύετε ότι μία ομάδα έχει περισσότερη δυναμική από έναν σόλο καλλιτέχνη; Σήμερα, το δεύτερο. Υπήρχε, λένε, ένας σημαντικός δάσκαλος στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης που όταν δεν έπαιζες καλά το μάθημά σου, σου έλεγε: «Έχεις σκεφτεί ότι ίσως θα ήταν καλύτερο να γίνεις Dj;». Και είχε απόλυτο δίκιο... τουλάχιστον εμπορικά. Η Θεσσαλονίκη... ήταν φυτώριο συγκροτημάτων. Σήμερα, δεν υπάρχουν τα studio της Ναυαρίνου και δεν βλέπουμε πολλούς πιτσιρικάδες να κουβαλάνε κιθάρες στον δρόμο. Εάν θέλεις ως γκρουπ να παίξεις live, έμειναν μόνο τρεις χώροι, το Malt, το Καφωδείο και το Rover. Η ευκολία του να δημιουργείς με ένα λάπτοπ που τα κάνει όλα σχεδόν μόνο του χωρίς να θέλει ιδιαίτερο μουσικό ταλέντο και η βεβαιότητα με την οποία οι επιχειρηματίες θα επιλέγουν πάντοτε τον πιο οικονομικό Dj ή τον σόλο τραγουδιστή με το λάπτοπ που τα παίζει όλα, δεν αφήνει χώρο για ομάδες. Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει πλέον τη διαφορά, ή δεν ενδιαφέρεται. Οπότε καλλιτεχνικά,

Ποια είναι τα στοιχεία ενός επιτυχημένου live; Η ανταλλαγή συναισθημάτων και η επικοινωνία με το κοινό, μπλα, μπλα μπλα... αλλά για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα να ξέρεις τι κάνεις πάνω στο stage, να έχεις βρει ποιος είσαι και να νιώθεις άνετα με αυτό. Πρέπει να πείθεις ότι αυτό που παίζεις, αυτά που τραγουδάς, τα καταλαβαίνεις, τα έχεις βιώσει και τα νιώθεις στο πετσί σου. Πρέπει να είσαι τόσο βέβαιος γι’ αυτό που κάνεις, που να έχεις φτάσει στο σημείο να μη σε ενδιαφέρει καν ποιος είναι από κάτω, πώς φαίνεσαι και αν τους αρέσει. Τότε το live πετυχαίνει μόνο του... είτε σε ξέρουν, είτε δεν σε ξέρουν, είτε ξέρουν τα τραγούδια, είτε ακούνε ξένα ή ελληνικά. Αυτό. Και καλό φωτιστή!

ΜΟΥΣΙΚΗ

Stringless Πώς προέκυψε το όνομα του συγκροτήματος; Αναζητώντας ανάμεσα από Γαλιάνδρες, Μέδουσες, Λερναίες Ύδρες και άλλα μυθικά γυναικεία ονόματα, μεταξύ αστείου και σοβαρού, πετάγεται μία και λέει: «Φανταστείτε 6 Στρίγγλες πάνω σε μια σκηνή…». Αυτό ήταν. Μας ταίριαζε και το κρατήσαμε. Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία στο να κάνεις μία live εμφάνιση χωρίς μουσικά όργανα; Υπάρχουν πολλές δυσκολίες για τη φωνή. Το πιο σημαντικό είναι να μπορούμε να ακούμε καλά, να επικοινωνούμε και να μοιραζόμαστε τα συναισθήματά μας με τους ανθρώπους που έχουν έρθει να μας ακούσουν. Όταν αυτά λείπουν, δυσκολευόμαστε. Ως Stringless όμως, βρίσκουμε τρόπο να γκρεμίζουμε κάθε εμπόδιο! Είστε έξι γυναίκες που τραγουδάτε σαν ένα σύνολο. Ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της κάθε μίας που βοηθά στην επιτυχία του συγκροτήματος;

Μέσα στο συγκρότημα η κάθε μία έχει συμβάλει στη διαμόρφωση τόσο του μουσικού ύφους όσο και του γενικότερου στιλ των Στριγγλών. Είναι σαν ένας καμβάς που η κάθε μία έχει στολίσει με το χρώμα και την ιδιαίτερη προσωπικότητά της. Η Αλμπένα με τις τρελές και πρωτότυπες ιδέες της, η Έλσα με τη δυναμικότητα και τη σταθερότητα που έχει, η Βασιλική με την πηγαία μουσικότητα σε συνδυασμό με τις γνώσεις και την αμεσότητά της, η Κατερίνα με τη θεατρική άνεση και την πιστή προσήλωση σε αυτό που αγαπά, η Στέλλα με το πείσμα της και τη γνησιότητα στην έκφρασή της και η Δωροθέα με την ευαισθησία και τη ρομαντική χροιά της. Μέσα από όλες αυτές τις αντιθέσεις ή και τα σημεία ταύτισης στην ψυχοσύνθεση του σχήματος, η έκφραση έρχεται και ωριμάζει και η δημιουργικότητα ανατροφοδοτείται κυκλικά. Ίσως αυτό είναι η ουσία, αλλά και η επιτυχία. Πείτε μας μία ιστορία πίσω από ένα τραγούδι σας «Το τανγκό της Στρίγγλας» είναι ένα τραγούδι που γράφτηκε ομαδικά, βασισμένο σε μια αρχική ιδέα της Βασιλικής. Ήταν μια πρόβα από αυτές που θεωρούσαμε ότι δεν πρόκειται να βγει δουλειά, γιατί ήμασταν κουρασμένες. Όταν, όμως, ακούσαμε την ιδέα, να περιγράψουμε δηλαδή έξι τύπους γυναικών, έξι στρίγγλες, τα στιχάκια ξεπηδούσαν το ένα μετά το άλλο αβίαστα! Περιττό να ειπωθεί ότι το γέλιο που ρίχναμε καθώς συμπληρώναμε η μία την άλλη ήταν ατελείωτο. Η ταύτιση των στίχων με χαρακτηριστικά της καθεμίας, ήταν σχεδόν αυτόματη. Προφανώς με μεγάλη δόση υπερβολής… Με τούτα και με κείνα, μια πρόβα που ήταν προδιαγεγραμμένη να διαλυθεί με κακή διάθεση από όλες, κατέληξε να γεννήσει το πιο χαρακτηριστικό κομμάτι για το σχήμα. Στιχουργικά αλλά και μουσικά, αφού γίνονται αναφορές και σε είδη μουσικής που αποτελούν βίωμά μας, έστω και διακωμωδώντας τα.

Παιδιατρικό Τµήµα • • • •

Όλες οι ειδικότητες Εφημερεύων ειδικός παιδίατρος Εξειδικευμένη φροντίδα ∆υνατότητα μονόκλινου δωματίου • Παιδότοπος δημιουργικής απασχόλησης

Τ: 2310 380.000 552 36 Πανόραμα Θεσσαλονίκη info@klinikiagiosloukas.gr www.klinikiagiosloukas.gr

ΜΟΥΣΙΚΗ

Πώς καταφέρνετε να διατηρείτε τη δυναμική της ομάδας μετά από 14 χρόνια παρουσίας και με αλλαγές στα μέλη; Μας αρέσει πολύ αυτό που κάνουμε. Είμαστε παράλληλα και φίλοι πέρα από band members και αυτό κάνει το πράγμα διαχρονικό. Οι εμφανίσεις που έχουμε κάνει τα 14 χρόνια ύπαρξής μας μπορεί να μην είναι πάρα πολλές, αλλά αρκούν για να μας κάνουν να θέλουμε να συνεχίζουμε να παίζουμε για άλλα τόσα χρόνια. Ειδικά τώρα που κυκλοφορήσαμε το πρώτο μας βινύλιο, η όρεξή μας είναι ακόμη μεγαλύτερη και συνάμα λόγος για να έχουμε πολύ σύντομα και το επόμενο.

Tuflon Πώς θα εξηγούσατε σε κάποιον τι είδος μουσικής παίζετε; Εξηγώντας το είδος της μουσικής μας σίγουρα μιλάμε για ένα συνονθύλευμα, μία μείξη από διάφορα είδη μουσικής, κυρίως σύγχρονα όπως Nu-Funk, Jazztronica, Post-Rock, Ambient-Ρsychedelic Pop και φυσικά μιλάμε για μία, επί το πλείστον, instrumental μπάντα.

Πείτε μας το πιο διασκεδαστικό απρόοπτο που σας έχει συμβεί πάνω στη σκηνή. Έχει κάποια χρόνια που παίζαμε σε ένα μαγαζί ενός φίλου στα Γρεβενά. Ήταν περίοδος καρναβαλιών και στις περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας συνηθίζεται να κυκλοφορούν ορχήστρες του δρόμου με χάλκινα πνευστά που μπαίνουν μέσα στα μαγαζιά και παίζουν. Περίπου στα μέσα του live και ενώ παίζαμε, πέρασε έξω από το μαγαζί μία τέτοια παρέα με χάλκινα. Για να μας κάνει πλάκα ο φίλος ιδιοκτήτης του μαγαζιού, τους φώναξε να μπουν μέσα και φυσικά έπιασαν κι αυτοί τα όργανά τους και καταλήξαμε να παίζουμε μαζί μέχρι το πρωί!

Πείτε μας λίγα λόγια για τον πρώτο σας δίσκο και γιατί έχει εξώφυλλο ένα ζελεδάκι αρκουδάκι; Μαζέψαμε τις πιο ενδιαφέρουσες ηχογραφήσεις και στην ουσία κάναμε μία επιλογή των δυνατών στιγμών της μπάντας στα τελευταία χρόνια της. Έτσι, καταλήξαμε στην επιλογή τεσσάρων κομματιών, δύο παλαιότερα και δύο πιο πρόσφατα, τα πιο αντιπροσωπευτικά μας μέχρι στιγμής. Γιατί ζελεδάκι; Γιατί όχι;! Η ιδέα ήταν του φίλου μας και συνεργάτη Βασίλη Μητσιόπουλου (Replica), ο οποίος μας πρότεινε να βάλει στο εξώφυλλο μία ρέπλικα από το συγκεκριμένο αρκουδάκι, βλέποντας, μέσα από τη δική του οπτική, ότι κατά κάποιο τρόπο ταιριάζει με τα κομμάτια του δίσκου και την αισθητική μας γενικότερα. Μας άρεσε και εμάς πολύ η ιδέα, οπότε το ζελέ έδεσε!

ΕΡΕΥΝΑ

Η Θεσσαλονίκη σε συνεργασία Τι πιστεύουν οι Θεσσαλονικείς για τα κοινωνικά ζητήματα της πόλης; Ποια και κατά πόσο τους απασχολούν; Είναι ενεργοί σε εθελοντικές ομάδες; Το περιοδικό ΠΡΑΞΗ σε συνεργασία με την Ierax Analytix ρωτά και πάλι την πόλη. Αφουγκράζεται τις απαντήσεις και καταγράφει ποσοστά. Τα αποτελέσματα -όπως πάντα- ενδιαφέροντα και χρήσιμα...

88%

Γράφει η Ελένη Ομήρου

Οι Θεσσαλονικείς είναι team players. Δηλώνουν υπέρ της ομάδας και της συνεργασίας και τα κοινωνικά θέματα της πόλης είναι στη ατζέντα τους, ακόμη κι όταν δεν ασχολούνται ενεργά με αυτά. Αυτό προκύπτει από τη νέα έρευνα, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των Θεσσαλονικέων (88%) δηλώνει πως τους απασχολούν αρκετά έως και πολύ τα κοινωνικά ζητήματα της Θεσσαλονίκης ενώ μόλις το 2% δηλώνει αδιάφορο. Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι οι γυναίκες εκδηλώνουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τα κοινωνικά ζητήματα σε σχέση με τους άνδρες. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της πανδημίας το 47% δηλώνει ότι αυξήθηκε το ενδιαφέρον του και η ενασχόλησή του για κοινωνικά θέματα, και ειδικότερα στην ηλικιακή ομάδα 17-39 ετών, ενώ μόλις το 11% σημειώνει ότι μειώθηκε. ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΊΗΣΗ ΣΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΆ ΖΗΤΉΜΑΤΑ Όπως προκύπτει από την έρευνα, τα κυριότερα κοινωνικά ζητήματα που απασχολούν τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης

δήλωσαν πως τους απασχολούν αρκετά έως και πολύ τα κοινωνικά ζητήματα της Θεσσαλονίκης

την εποχή αυτή είναι η φτώχεια (73%) και η ανεργία (65%) ενώ ακολουθούν η κλιματική αλλαγή (54%), ο ρατσισμός (49%) και οι φυλετικές διαφορές (29%), με τις γυναίκες να ενδιαφέρονται περισσότερο για τα κοινωνικά ζητήματα της Θεσσαλονίκης από τους άνδρες και με τις ηλικίες 17-29 να ενδιαφέρονται περισσότερο για την ανεργία και τον ρατσισμό.

Συνεργασία Αλληλεγγύη Χαρά Δύναμη Αποτέλεσμα ΜΑΖΙ ΕΡΕΥΝΑ

Ωστόσο, παρόλο το υψηλό ενδιαφέρον σε κοινωνικά θέματα, το 60% των πολιτών δεν συμμετέχει συντονισμένα σε κάποια εθελοντική ομάδα, με τις γυναίκες να δραστηριοποιούνται ελαφρώς περισσότερο σε σύγκριση με τους άνδρες. Ως αιτιολογία για τη μη ενασχόληση προβάλλεται κυρίως η έλλειψη χρόνου και το γεγονός ότι δεν το έχουν ψάξει ποτέ. ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΌΣ ΣΤΗΝ ΠΡΆΞΗ

Οι τομείς της ενεργής ενασχόλησης μέσα από ομάδες της πόλης αφορούν τα κοινωνικά ζητήματα στα οποία εκφράζεται εν γένει το ενδιαφέρον

ερ Κλ γία ιμ αλ ατ λα ική γ Φυ ή λ δι ε αφ τι ορ κές ές

Αν

μό ς ισ

τσ

Ρα

Φτ

ώχ ει α

44 % % 36 % 33 % 29 %

Σε ποια ζητήματα ασχοληθήκαν οι θεσσαλονικείς ως ομάδα;

των Θεσσαλονικέων. Τα ποσοστά των πολιτών που ασχολούνται στην πράξη αφορούν κατά προτεραιότητα δράσεις για την αντιμετώπιση της φτώχειας (55%) και του ρατσισμού (44%), ενώ ακολουθούν η ανεργία (36%), η κλιματική αλλαγή (33%) και

οι φυλετικές διαφορές (29%). Έχει ενδιαφέρον μάλιστα ότι η κλιματική αλλαγή φαίνεται να απασχολεί περισσότερο άτομα ηλικίας 60+ σε σχέση με τις νεότερες ηλικίες.

Είναι σημαντικό και αισιόδοξο ότι η πλειοψηφία των εθελοντών απαντά πως μάλλον κατάφερε κάτι μέσω της ομάδας που συμμετείχε. Πιο απαισιόδοξοι ωστόσο εμφανίζονται οι μεγαλύτεροι σε ηλικία εθελοντές, ηλικίας 60+, οι οποίοι απαντούν ότι μάλλον δεν έχουν καταφέρει κάτι μέσα από τη δραστηριότητά τους σε κάποια ομάδα. ΟΜΑΔΙΚΌΤΗΤΑ ΘΑ ΠΕΙ...

Η συνεργασία και η ομαδικότητα είναι πολύ σημαντική στην πλειονότητα των δράσεων ώστε να επιφέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Αυτό πιστεύουν οι ερωτώμενοι, οι οποίοι σε ποσοστά μεγαλύτερα του 50% αναγνωρίζουν πόσο σημαντική θεωρούν την ομάδα σε δράσεις που αφορούν τη διαφορετικότητα, την καθαριότητα, την κοινωνική αλλαγή, την υποστήριξη των ανθρώπων και τον πολιτισμό.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο επικεφαλής της έρευνας κοινής γνώμης και Market Analyst της Ierax Analytix, Χάρης Λαλάτσης, «στο πλαίσιο του ερωτηματολογίου ζητήθηκε να αναφέρουν αυθόρμητα ποιο συναίσθημα τους έρχεται στο μυαλό όταν ακούν τη λέξη ομαδικότητα. Οι περισσότεροι ανέφεραν τη λέξη ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, ενώ

ακολουθούν η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, η ΧΑΡΑ, η ΔΥΝΑΜΗ, το ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ και το ΜΑΖΙ. Αυτές οι 6 λέξεις είναι οι πιο σημαντικές λέξεις που ειπώθηκαν.» ΠΌΡΟΙ ΚΑΙ ΟΡΓΆΝΩΣΗ

Παρόλο που το 40% των πολιτών δηλώνουν ενεργοί στο κομμάτι του εθελοντισμού, 3 στους 5 πολίτες δηλώνουν ότι η Θεσσαλονίκη ως πόλη δεν είναι της ομαδικότητας και της συνεργατικότητας. Μάλιστα, τα ποσοστά αυτά αυξάνονται στους άνω των 50 ετών. Παράλληλα, η πλειοψηφία των ερωτηθέντων αναφέρει ότι για να επιτύχει μια ομάδα χρειάζεται -πέρα από κοινούς στόχους- οικονομικούς πόρους, υποστήριξη από δημόσιους φορείς και οργάνωση. Μάλιστα οι γυναίκες θεωρούν πιο σημαντική την οργάνωση και λιγότερο σημαντικά τα χρήματα, ενώ οι άνδρες θεωρούν λιγότερο σημαντική την υποστήριξη από δημόσιους φορείς.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΕΡΕΥΝΑΣ Το ερωτηματολόγιο, τη συλλογή, την ανάλυση και την παρουσίαση δεδομένων ανέλαβε η Ierax Analytix για το περιοδικό ΠΡΑΞΗ του ΚΘΒΕ. Τα 553 ερωτηματολόγια συμπληρώθηκαν διαδικτυακά από τις 13 μέχρι και τις 19 Οκτωβρίου 2021, από κατοίκους Θεσσαλονίκης, άνω των 17 ετών.

Για την καλή υγεία συνιστάται μια ποικίλη, ισορροπημένη διατροφή και ένας υγιεινός τρόπος ζωής

Η ευλογημένη μέρα από το πρωινό της φαίνεται! Συνεχίζει με ευλογημένο δεκατιανό, μεσημεριανό, απογευματινό και βραδινό! Τα προϊόντα ΕβΛΟΓΗΜΕΝΟ νηστίσιμο είναι εξαιρετικά για κάθε ώρα της ημέρας! Κάνουν τα τοστ, σάντουιτς, σαλάτες, πίτσες & μαγειρευτά πεντανόστιμα! Classic, λευκό σε άλμη, 3 mix τριμμένο και γεύση cheddar είναι εμπλουτισμένα με βιταμίνη Β12, φυτική πρωτεΐνη, φυσικό εκχύλισμα ελιάς, χωρίς λακτόζη και γλουτένη. Τα προϊόντα ΕβΛΟΓΗΜΕΝΟ νηστίσιμο είναι ιδανικά για όσους αποκλείουν τα γαλακτοκομικά από τη διατροφή τους! Σ’ έπιασε λιγούρα; Πιάσε ένα ΕβΛΟΓΗΜΕΝΟ! Αφού, κάθε ώρα, είναι ώρα ΕβΛΟΓΗΜΕΝΟ!

LIFE

Πνεύμα ομαδικό κι άλλες ιστορίες Αν καθίσει κανείς να το καλοσκεφτεί, ελάχιστα πράγματα στο πρότζεκτ που λέγεται ζωή μπορούν να λειτουργήσουν εκτός ομάδας. Η συσχέτιση είναι κάτι βαθύ όσο κι ο κόσμος, στην πραγματικότητα αυτή την έφτιαξε, αυτή σημάδεψε τους μεγάλους του σταθμούς.

Θεωρούμε πως είναι πλεονέκτημα να διαθέτει κανείς ομαδικό πνεύμα. Στα βιογραφικά που στέλνονται σε μεγάλες και μικρότερες εταιρείες αποτελεί πάντα μια κρίσιμη επισήμανση.

προκαλώ αναστάτωση στην ομάδα, τις κρίσεις που μπορεί να προκύψουν».

«Eίμαι εξαιρετικός στη διαχείριση κρίσεων επιδεικνύοντας ομαδικό πνεύμα» φροντίζει να το τονίζει ο υποψήφιος για κάθε θέση -και δίκαια.

Στον κόσμο μας -και ίσως και σε κάθε κόσμο- καμιά μοναχική λειτουργία ή διαδικασία δεν μπορεί να έχει το κύρος μιας ομάδας. Υπάρχει μια κρίσιμη συνδήλωση στο «μαζί» μέσα από την οποία απορρέει μια αίσθηση δικαίου και μια αίσθηση του υψηλού.

Το να είσαι ομαδικός είναι πολύ καλύτερο από το να είσαι μοναχικός και λίγο απόμακρος, ακόμη κι αν θεωρείσαι και είσαι αποτελεσματικός. Μπορεί όμως ένας μοναχικός να είναι αποτελεσματικός στ’ αλήθεια; Ίσως και ναι, αυτό ως ένα βαθμό το καθορίζει και το αντικείμενο. Ωστόσο, κανείς ποτέ δεν έγραψε σε βιογραφικό: «Είμαι εξαιρετικά αποτελεσματικός στο να αντιμετωπίζω μόνος, χωρίς να

Πάρα το γεγονός πως γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε σε μια χώρα χωρίς καμιά αξιοκρατία, χωρίς ποτέ να έχει στ’ αλήθεια γίνει μια προσπάθεια για τη δημιουργία μιας στιβαρής συνεργατικής κουλτούρας, το να συμμετέχει κανείς σε μια ομάδα, να έχει να επιδείξει μέσω αυτής αποτελέσματα αφήνοντας χώρο στον άλλο, επιτρέποντάς του να διαφωνεί, ν’ ανατρέπει, να επανοηματοδοτεί,

Γράφει η Εύη Καρκίτη

θεωρείται κάτι σημαντικό. Στην πραγματικότητα όμως είναι δύσκολο να δώσει κανείς τον ορισμό αυτού του ομαδικού πνεύματος, να προσδιορίσει αυτό που είναι η ομάδα. Είναι κάτι τόσο ρευστό και νευρικό, που στην πραγματικότητα είναι δύσκολο να το κατακτήσεις και αυτό να είναι κάτι το οριστικό. Μιλώντας πρόσφατα με επαγγελματία από τον πλέον ευαίσθητο και πολύπαθο χώρο, όπως είναι αυτός της υγείας, που λόγω θέσης αλλά και συνθήκης δουλεύει εδώ και χρόνια ομαδικά, μου είπε: «Το να προσπαθείς να είσαι ομαδικός ή συνεργατικός μοιάζει λιγάκι με το να προσπαθείς να είσαι ευτυχισμένος. Περισσότερο κυνηγάς ένα ιδεώδες μέσα από το οποίο όμως θεωρείς πως

Στην πραγματικότητα όμως η λαχτάρα για τον άλλον υπάρχει και πάντα είναι εκεί. Δεν γίνεται χωρίς τους άλλους ανθρώπους Δεν έχει νόημα δίχως αυτούς; Δεν είναι πάντα εύκολη η υποχώρηση στον άλλον για το καλό της ομάδας αλλά είναι απαραίτητη και κυρίως είναι διδακτική. Να υποχωρείς, ν’ αναγνωρίζεις, να δίνεις χώρο, να επιδοκιμάζεις και τελικά ν’ ακούς, είναι ίσως το πιο σπουδαίο δώρο που μπορεί να προσφέρει η ζωή.

θα γίνεις καλύτερος επαγγελματίας, αλλά και καλύτερος άνθρωπος για μια ζωή πιο πλούσια και πιο ικανοποιητική. Όμως η προσπάθεια ποτέ δεν σταματά, ποτέ δεν υπάρχει κεκτημένο, είναι ένας αγώνας αέναος, οραματικός και σύνθετος, αλλά ποτέ δεν καταλήγει σε κάτι συγκεκριμένο.»

Κι αυτό ισχύει σε κάθε εκδοχή του δημόσιου και ιδιωτικού βίου. Είναι στην πραγματικότητα η συναρπαστική επιβεβαίωση των πολλών εκδοχών του κόσμου και της απεραντοσύνης του, η καθησυχαστική διαβεβαίωση ότι υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί τρόποι να ζήσουμε τη ζωή μας, ν’ αλλάξουμε οπτική, να μετακινηθούμε, να εισχωρήσουμε βαθύτερα.

Όσοι εργαστήκαμε ή συνυπήρξαμε σε ομάδες κατανοούμε βεβαίως την άβολη πραγματικότητα αυτής της άποψης. Η ανθρώπινη συνθήκη δεν τακτοποιείται εύκολα μέσα στο ομαδικό πνεύμα. Η σαρωτική επίδραση της πανδημίας έχει κάνει τα πράγματα ίσως πιο περίπλοκα, κυρίως για εκείνους που την πέρασαν μόνοι ή σε πολύ κλειστό κύκλο, που ίσως να έκαναν ήδη μια στροφή προς τη σκέψη μιας ας πούμε μοναχικής επιβίωσης.

Πράγματι το να προσπαθεί να είναι κανείς ομαδικός είναι σαν να κυνηγά την ευτυχία. Αν το καλοσκεφτεί, είναι το ίδιο πράγμα. Αν και έχουν κάτι άπιαστο, την ίδια ώρα χαρίζουν εκείνο το κάτι που σε κάνει να νιώθεις πιο πλήρης, πιο γεμάτος. Αξίζει να προσπαθήσουμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Αξίζει να προσπαθήσουμε να είμαστε μαζί.

ΚΩΣ

ΤΑΣ ΣΑΝ ΤΑΣ

ΠΡΟΣΩΠΑ

Βλέποντας μια παράσταση μπαίνουμε και μέσα στο μυαλό του συγγραφέα

Συνέντευξη στην Εύη Καλλίνη

Πώς είναι να «βουτάς» στην τρέλα, την ηδονή, την απόγνωση και την ευφυΐα μίας από τις πλέον αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της ιστορίας; Η απάντηση δίνεται επί σκηνής από τον Κώστα Σαντά, ο οποίος υποδύεται τον Μαρκήσιο ντε Σαντ στη νέα παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος «Η δολοφονία του Μαρά», στο Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών. Με αφορμή έναν ακόμη ρόλο πρόκληση στη μακρόχρονη πορεία του καταξιωμένου ηθοποιού, συνομιλήσαμε μαζί του για την παράσταση αλλά και για το τι κάνει ένα έργο διαχρονικό.

Στη ζωή τους συναντήθηκαν μόνο, όταν ο Μαρκήσιος ντε Σαντ εκφώνησε τον επικήδειο του Ζαν Πωλ Μαρά -κι αυτό για να πάρει πιστοποιητικό καλής διαγωγής για να σώσει το κεφάλι του από την γκιλοτίνα.

συγγραφέας του έργου εμπνέεται και γράφει τη «Δολοφονία του Μαρά». Δεν αναπαριστά τα γεγονότα, τα παρουσιάζει σαν παράσταση έργου γραμμένη και σκηνοθετημένη από τον ντε Σαντ, οι ασθενείς ηθοποιοί με ψυχικές νόσους, παρανοϊκοί, ερωτομανείς, καταθλιπτικοί, μανιακοί, ερμηνεύουν τα υπαρκτά πρόσωπα της Γαλλικής Επανάστασης του 1789. Καταλαβαίνετε, τι τεράστιο ενδιαφέρον έχει αυτό «το Θέατρο μέσα στο Θέατρο». Βλέποντας, λοιπόν, την παράσταση θα μπούμε και μέσα στο μυαλό του συγγραφέα.

Ο ντε Σαντ, τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν κλεισμένος στο Σαραντόν, ένα άσυλο φρενοβλαβών. Σ' αυτό οργάνωνε παραστάσεις με τους τρόφιμους του ασύλου. Αυτές τις παραστάσεις τις παρακολουθούσε η καλή κοινωνία του Παρισιού. Από αυτό το γεγονός, ο Πέτερ Βάις, ο

Υποδύεστε τον Μαρκήσιο ντε Σαντ, ο οποίος στην παράσταση σκηνοθετεί ένα έργο με τη δολοφονία του Μαρά. Όπως αναφέρατε, κάτι σαν θέατρο, μέσα στο θέατρο. Πείτε μας, δυο λόγια για τον ρόλο σας, με ποια οπτική προσεγγίσατε την αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του ντε Σαντ και τι

Κε Σαντά, πού και πώς συναντήθηκαν ο Ζαν Πωλ Μαρά και ο Μαρκήσιος ντε Σαντ στο θεατρικό έργο του Πέτερ Βάις; Βάλτε μας λίγο στο μυαλό του συγγραφέα και εξηγήστε μας το παρασκήνιο της συγγραφής του συγκεκριμένου θεατρικού έργου.

σας δυσκόλεψε περισσότερο στην ενσάρκωσή του επάνω στο θεατρικό σανίδι. Ο ντε Σαντ με τον ηδονιστικό εγωκεντρισμό που έχει γίνεται κυνικός, απαισιόδοξος, άπιστος, μηδενιστής, επαναστάτης, σε κάθε περιορισμό της ελευθερίας περιφρονεί κάθε ιδέα και τον λαό, πιστεύει μόνο στον εαυτό του. Τον προσεγγίζω από την ανθρώπινη πλευρά του, «βουτάω» στην τρέλα, την ηδονή, την απόγνωση και την ευφυΐα του.

περιουσία. Ο ντε Σαντ 29 χρόνια σε φυλακές και σωφρονιστικά ιδρύματα, γράφει συνέχεια και αφήνει ένα έργο που επηρέασε συγγραφείς, λογοτέχνες και ψυχολόγους και αυτή την στιγμή μιλάμε για τον Μαρκήσιο ντε Σαντ. Οι δυσκολίες ενός ρόλου βοηθάνε τον ηθοποιό να γίνεται καλύτερος, όπως συμβαίνει και στη ζωή. Το κοινό σημείο ανάμεσα στα τρία βασικά πρόσωπα του έργου, τον ντε Σαντ, τον Μαρά και την Κορντέ (η δολοφόνος του Μαρά), είναι ότι μάχονται όλοι τους για την ελευθερία, από διαφορετική οπτική γωνία ο καθένας. Αν η αλήθεια έχει πολλά, διαφορετικά μεταξύ τους πρόσωπα, πώς καταλήγει κανείς να επιλέξει τελικά το σωστό; Ο Ζαν Πωλ Μαρά ήθελε την κοινωνική επανάσταση με εκτελέσεις των εκμεταλλευτών του λαού. Ο ντε Σαντ ήθελε την ατομική ελευθερία, την απόλυτη σεξουαλική ελευθερία. Λέει στο έργο «και τι θε να'ταν τούτη η ανταρσία χωρίς μια γενική τεράστια συνουσία. Τούτα τα κάτεργα που κρύβουμε όλοι μέσα μας είναι χειρότερα και από τα πιο ανήλιαγα πέτρινα μπουντρούμια κι όσο μένουνε κλειδαμπαρωμένα, ολόκληρη η επανάστασή σας δεν θα είναι παρά ένας ξεσηκωμός φυλακισμένων που θα τον πνίξουν οι πουλημένοι σύντροφοι». Η Σαρλότ Κορντέ παραδέχτηκε στο δικαστήριο, ότι διέπραξε μόνη της την δολοφονία του Μαρά για να σώσει 100 χιλιάδες ανθρώπους (πέθανε στην λαιμητόμο). Ο καθένας έχει το δικό του σωστό.

Ήταν ένας ευγενής, διανοούμενος, φιλόσοφος, λογοτέχνης, που πέρασε τα πάνδεινα για τα γραπτά του. Η πεθερά του έβαλε τον βασιλιά Λουδοβίκο να τον φυλακίσει, τα παιδιά του έβαλαν τον Ναπολέοντα να τον κλείσει σε άσυλο για να του πάρουν την

Είναι άξιο αναφοράς αυτό που επισημαίνει στο σημείωμά του για την παράσταση ο σκηνοθέτης της, Κοραής Δαμάτης: «… αυτό το σύγχρονο και επίκαιρο δεν οφείλεται σε κάποιο χάρισμα του καλού συγγραφέα να προβλέπει το μέλλον, όσο στην εξαιρετική αντίληψή του να παρατηρεί ανθρώπους και γεγονότα της εποχής του. Ως εκ τούτου, δεν είναι το έργο επίκαιρο, αλλά το ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα, επί της ουσίας, στις πράξεις και στην πολυπλοκότητα

του σοφού εξολοθρευτή homo sapiens.» Συμφωνείτε; Και τι κάνει ένα έργο διαχρονικό κατά τη δική σας άποψη; Συμφωνώ και ναι, είναι άξιο αναφοράς, και δεν έχει αλλάξει τίποτα επί της ουσίας. Ένα έργο το κάνει διαχρονικό ο άνθρωπος που έχει τις ίδιες αγωνίες, χαρά, γέλιο, πόθους, κλάμα, πόνο, οδύνη, ερωτήματα, πάντα από την ύπαρξή του έως τώρα. Με τη νέα χειμερινή σεζόν, στην ουσία το ελληνικό θέατρο κάνει μία επανεκκίνηση στους κλειστούς χώρους. Ήταν δύσκολο για εσάς, να πιάσετε το νήμα από την αρχή; Ο Νίκος Κολοβός κράτησε ζωντανό το ΚΘΒΕ με τα διαδικτυακά έργα και την καλοκαιρινή περίοδο με εξαιρετικές παραστάσεις υπό την σκιά του κορονοϊού. Τώρα όλες οι δυνάμεις του θεάτρου θα ανταμώσουν με το κοινό τον χειμώνα. Καλούμε τον κόσμο να έρθει στο θέατρο για ένα ταξίδι στην ψυχή μας και στο πνεύμα, εκεί που υπάρχει όλη η ομορφιά και η δύναμη, εκεί που δεν μπορεί να μας νικήσει ούτε ο φόβος, ούτε ο ιός. Υπηρετείτε το θέατρο πάνω από 40 χρόνια και έχετε ερμηνεύσει πάνω από 50 μεγάλους ρόλους. Ήθελα να σας ρωτήσω, σήμερα εδώ που βρίσκεστε, μετά από αυτή την πολύχρονη, πολυεπίπεδη και σημαντική διαδρομή, αν έχετε ακόμη κάποιο απραγματοποίητο όνειρο. «Μετά από αυτή την πολύχρονη, πολυεπίπεδη και σημαντική διαδρομή». Αυτό που είπατε, ήταν το όνειρό μου.

Η νέα παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος «Η δολοφονία του Μαρά» του Πέτερ Βάις, έρχεται στο Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη. Πρεμιέρα: 19 Νοεμβρίου 2021

TEAMS

Ισχύς εν τη ενώσει

Γ Υ Ν Α Ι Αντιλαμβανόμαστε πως ο τίτλος μπορεί να μην είναι απόλυτα σωστός. Η ουσία του όμως, είναι. Γιατί οι γυναικείες ομάδες μεγαλώνουν, δυναμώνουν, και μαζί τους δυναμώνουν και όσες γυναίκες ή κορίτσια αναζητούν βοήθεια ή υποστήριξη σ’ αυτές. Πέντε από αυτές τις ομάδες, μας μίλησαν για το χθες, το σήμερα και το αύριο. Το ξεκίνημά τους, την πορεία τους, καθώς και το τι προσδοκούν μέσα από τη δράση τους για τη συνέχεια. Γράφει ο Γιώργος Μαντζουρανίδης

WOMEN ON TOP Το Women On Top ξεκίνησε τη δράση του το 2012, ως ένα δίκτυο mentoring, με στόχο να αποτελέσει έναν χώρο, φυσικό και ψηφιακό, όπου κάθε γυναίκα, από οποιονδήποτε επαγγελματικό χώρο κι αν προέρχεται, οποιαδήποτε κι αν είναι η ηλικία της ή η οικογενειακή της κατάσταση, θα μπορεί να βρει την κατάλληλη μέντορα για να την υποστηρίξει στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει στη δουλειά: την ανεργία, την αλλαγή επαγγελματικής κατεύθυνσης, τη συμφιλίωση επαγγελματικής-ιδιωτικής ζωής, την εργασία σε ανδροκρατούμενο περιβάλλον, τη σεξουαλική

TEAMS

Κ Ε Ί Α παρενόχληση και τόσα άλλα ζητήματα που αναχαιτίζουν την επαγγελματική ανάπτυξη εκατομμυρίων γυναικών. Στην πορεία, με την προσθήκη και άλλων δράσεων για την επαγγελματική ενδυνάμωση των γυναικών (επιμόρφωση και δικτύωση), τα προγράμματα Equity, Diversity & Inclusion για επιχειρήσεις και οργανισμούς και τις έρευνες και εκστρατείες κοινωνικής ευαισθητοποίησης, εξελίχθηκε σε έναν ολοκληρωμένο μη κερδοσκοπικό οργανισμό για την επαγγελματική ενδυνάμωση των γυναικών και την ισότητα στη δημόσια ζωή.

Περισσότερες πληροφορίες: www.womenontop.gr @wotgreece | @WoTgroup

TEAMS

ΥΠΈΡΟΧΕΣ ΓΥΝΑΊΚΕΣ

WOMEN ACT Η Women Act δημιουργήθηκε το 2017 και αντιπροσωπεύει το όραμα μιας ομάδας οκτώ γυναικών για μια πραγματικά ισότιμη κοινωνία. Η Women Act δεν είναι απλώς μια συνηθισμένη οργάνωση πολιτών. Είναι κάτι περισσότερο. Βασίζεται σε δεσμούς φιλίας που συνδέουν διαφορετικές γυναίκες οι οποίες μοιράζονται κοινές εμπειρίες και εμπνέονται από κοινές αξίες.

Οι Υπέροχες Γυναίκες είναι «παιδί» της Μαρίας-Νεφέλης Χατζηιωαννίδου. Ξεκίνησαν το 2019, ως η πρώτη ηλεκτρονική πλατφόρμα διάδρασης γυναικών στην Ελλάδα και σήμερα είναι μία αστική μη κερδοσκοπική επιχείρηση, στόχος της οποίας είναι η ενδυνάμωση των γυναικών και η δημιουργία δράσεων που έχουν θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία. Μέσα σε δύο χρόνια η κοινότητα των Υπέροχων Γυναικών αριθμεί περισσότερες από 120.000 γυναίκες ως μέλη. Οι σκοποί των Υπέροχων Γυναικών είναι κοινωνικοί, επιστημονικοί, ερευνητικοί, εκπαιδευτικοί, κοινωφελείς, πνευματικοί και πολιτιστικοί. Περιλαμβάνουν την ενίσχυση και προώθηση της ενδυνάμωσης των γυναικών, της ένταξής τους στην οικονομική και κοινωνική ζωή και την ανάδειξή τους σε θέσεις εξουσίας και ευθύνης, καθώς και την ενίσχυση της αρχής της ισότητας των φύλων και της άρσης των εις βάρος τους στερεοτύπων.

Περισσότερες πληροφορίες: www.yperoxesgynaikes.com @yperoxes.gynaikes

Σκοπός της οργάνωσης είναι να ενδυναμώσει τις γυναίκες και να τις ωθήσει να διεκδικήσουν θέσεις ηγεσίας και ευθύνης στη δημόσια σφαίρα και να συμμετέχουν ενεργά στο δημόσιο διάλογο και στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Με την πιο πρόσφατη πρωτοβουλία μας, το W-action, δημιουργήσαμε την πρώτη πλατφόρμα στην Ελλάδα για την δικτύωση γυναικών όλων των επαγγελματικών κλάδων. Όπως το έθεσε ορθά η Mary Wollstonecraft: «η αρετή μπορεί να ανθίσει μόνο μεταξύ ίσων». Πιστεύουμε στην ισότητα. Αγωνιζόμαστε για την ισότητα.

Περισσότερες πληροφορίες: www.women-act.org www.w-action.com @WomenActGreece

@neogalgr

www.neogal.gr

Όπου “φρέσκο”, βάλε

TEAMS

ΚΈΝΤΡΟ ΔΙΟΤΊΜΑ Το Κέντρο Διοτίμα είναι μία γυναικεία μη κερδοσκοπική οργάνωση. Ιδρύθηκε το 1989 με πρωτοβουλία μιας διεπιστημονικής ομάδας γυναικών που οραματίζονταν την καταπολέμηση των έμφυλων διακρίσεων. Με όχημα την πολυετή εμπειρία μας έχουμε ως αποστολή την υπεράσπιση των έμφυλων δικαιωμάτων και την ενδυνάμωση ευάλωτων και αποκλεισμένων γυναικών. Πυρήνας της δράσης μας είναι η παροχή υποστήριξης (νομική και ψυχοκοινωνική βοήθεια) σε επιζώσες έμφυλης βίας. Παράλληλα πραγματοποιούμε έρευνες, μελέτες και επιμορφώσεις σε θέματα φύλου, ισότητας και βίας, διεξάγουμε εκστρατείες ενημέρωσης, παρεμβαίνουμε με δράσεις συνηγορίας για θέματα έμφυλων ανισοτήτων. Από το 2016 η δράση μας έχει επεκταθεί στην παροχή υποστήριξης και ενδυνάμωσης και σε επιζώσες/ ντες έμφυλης βίας από τον προσφυγικό πληθυσμό. Επιδίωξή μας είναι η οικοδόμηση ενός κόσμου έμφυλης δικαιοσύνης και ισότητας.

Περισσότερες πληροφορίες: www.diotima.org.gr @NGOdiotima | @CentreDiotima @diotima_center | @crwidiotima @diotimacentre

MEXOXO H Mexoxo είναι ένας Μη Κερδοσκοπικός Οργανισμός που δημιουργήθηκε το 2013 στο Μεξικό με σκοπό την κοινωνικό-οικονομική ανάπτυξη και την δωρεάν εκπαίδευση των γυναικών. Από την ίδρυσή της μέχρι και σήμερα έχει βοηθήσει έμπρακτα 6.500 γυναίκες σε 16 χώρες. Προσφέροντας γνώσεις μεταπτυχιακού επιπέδου σε γυναίκες που δεν είχαν την ευκαιρία, ο Οργανισμός ενισχύει την αυτοεκτίμησή τους, ενώ μετά την εκπαίδευσή τους παρακολουθεί την πρόοδό τους και τις οδηγεί «στο σωστό σημείο τη σωστή στιγμή», για να μπορέσουν να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. Επόμενος στόχος της Mexoxo μέσω του ψηφιακού μετασχηματισμού της είναι να στηρίξει παγκοσμίως 5 εκατομμύρια γυναίκες μέχρι το 2030, σε ευθυγράμμιση με τους βιώσιμους στόχους ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών.

Περισσότερες πληροφορίες: @Mexoxoorg | @mexoxo

Τόση απόλαυση σε μια σαλάτα! Σε ν έες συσκευασίες!

Αλεξάνδρεια Ημαθίας | T. 23330 26690

ς ς με baby φύλλα τη Οι φρέσκες σαλάτε μια ν ου βρ θα , ου γλ οικογένειας Βεζύρο έζι ο καθημερινό τραπ ξεχωριστή θέση στ να μέ γη ιερ λλ Κα ιά σας! αλλά και στην καρδ άλλον ριβ πε το για ό σμ βα με φροντίδα και σε αυτά τα τρυφερά, και τον άνθρωπο, τους κρ άκια ύβουν μέσα ολόφρεσκα φυλλαρ είας. υγ ς λή ευεξίας και κα ιμα! αμέτρητα μυστικά στ νό σο τό αι Και είν ς της οικογένειας Γι’ αυτό οι σαλάτε υν τη διαφορά! νο Βεζύρογλου, κά

www.vezyrogloufarm.com

@VezyroglouFarm

ΘΕΜΗΣ ΠΑΝΟΥ 40

ΠΡΟΣΩΠΑ

Οφείλουμε ως κοινωνία να έχουμε σύμπνοια στα δύσκολα Ο ηθοποιός Θέμης Πάνου είναι ένας από τους εξαιρετικά δημιουργικούς ηθοποιούς της γενιάς του, με μια πλούσια διαδρομή σε θέατρο, κινηματογράφο και τηλεόραση. Αυτή την εποχή συμμετέχει στο ανέβασμα της «Δεύτερης Έκπληξης του Έρωτα» του Μαριβώ στη νέα συνεργασία του με τον Βασίλη Παπαβασιλείου και το ΚΘΒΕ – μετά το καλοκαιρινό ανέβασμα της «Ελένης» του Ευριπίδη.

Συνέντευξη στον Γιάννη Γκροσδάνη

Ο Θέμης Πάνου μιλάει στο περιοδικό ΠΡΑΞΗ για τον Μαριβώ, τον Βασίλη Παπαβασιλείου αλλά και την κινούμενη άμμο της νέας εποχής που βιώνουμε. Συμμετέχετε σε μια περίεργη πρεμιέρα παράστασης, που είναι σαν να παρουσιάζεται για δεύτερη φορά, καθώς, λόγω της περσινής δύσκολης κατάστασης με την πανδημία που έκλεισε τα θέατρα, οι δοκιμές σταμάτησαν λίγο πριν την πρεμιέρα. Αν το σκεφτείτε, για ‘μας αυτό είναι μια σπάνια πολυτέλεια. Μας δίνει την δυνατότητα να μελετήσουμε όσα

δουλέψαμε πέρυσι και επιπλέον να δοκιμάσουμε νέες ιδέες σε ό,τι αφορά το ανέβασμα του έργου. Πάντοτε η έννοια της κατανόησης στο θέατρο για τον ηθοποιό θέλει χρόνο επώασης. Συμβαίνει όπως ίσως γίνεται και στη ζωή, π.χ. σε μια σχέση. Δώστε μου κάποια στοιχεία για το έργο του Μαριβώ και για τον ρόλο του Ορτένσιου που παίζετε. Το έργο κάνει το πρώτο του ανέβασμα εδώ. Η ιστορία μιλάει για μια μαρκησία που έχει χάσει τον σύζυγό της και έναν ιππότη που βρίσκεται σε μια αντίστοιχη

δυσάρεστη κατάσταση, αφού μόλις έχει χωρίσει. Υπάρχει μεταξύ τους ένα ενδιαφέρον, αλλά το ονομάζουν φιλία γιατί είναι πιο ασφαλές. Στο πλευρό των δύο πρωταγωνιστών υπάρχουν οι δύο υπηρέτες τους, η Λιζέτ και ο Λουμπέν και υπάρχει και ένας αντίζηλος κόμης, ο Ορτένσιος, που είναι ένας λογιότατος —ένας ντοτόρε, που έλκει την καταγωγή του από την κομέντια ντελ άρτε— ο οποίος καλείται να διαβάζει ιστορίες στη μαρκησία για να περνάει ευχάριστα την ώρα της. Αυτοί οι υπηρέτες είναι οι βραχίονες που κινητοποιούν τις καταστάσεις μέσα στο έργο.

Τι υπάρχει στο μέλλον ως συνέχεια για τον Θέμη Πάνου; Για την ώρα υπάρχει αυτή η παράσταση, που θα είναι σαν καινούρια γιατί θα ξαναφτιαχτεί κατά κάποιο τρόπο. Η προσωπική επιθυμία μου είναι να συνεχιστεί η συνεργασία μου με το ΚΘΒΕ. Σε μια εποχή ανακατατάξεων στο θέατρο —θα έλεγα και γενικότερα— πιστεύω ότι το ΚΘΒΕ έχει και την παράδοση και την τεχνογνωσία να είναι παρόν σε αυτές τις νέες συνθήκες. Με την ελπίδα ότι δεν θα ανατραπεί πάλι κάτι σε σχέση με την πανδημία. Λίγο-λίγο βέβαια συνηθίζουμε σε αυτό το ολισθηρό έδαφος μιας νέας πραγματικότητας. Δεν είναι κάπως τρομακτικό αυτό; Το να συνηθίζεις σε μια αβέβαιη κατάσταση που ανά πάσα στιγμή μπορεί να ανατρέψει τα πάντα;

Ο Βασίλης Παπαβασιλείου είναι ένας διανοούμενος του θεάτρου. Έχετε φυσικά ξανασυνεργαστεί μαζί του. Ο Παπαβασιλείου είναι ένας βαθύς γνώστης της τέχνης μας, όντας και ο ίδιος ηθοποιός. Αυτό έχει άλλη βαρύτητα. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που κατέχει βαθύτατα το θέατρο και άρα ξέρει πώς να σε καθοδηγήσει. Ποιο ήταν το δικό σας κίνητρο για να ασχοληθείτε με το θέατρο; Δεν ήταν πολύ σαφές για να πω την αλήθεια. Η πιο σωστή απάντηση θα ήταν ότι υπήρχε άγνοια κινδύνου. Με τα χρόνια κάποιες βεβαιότητες άλλαξαν. Σήμερα κίνητρο είναι η δημιουργία ενός χώρου όπου κάποιος μπορεί να είναι ελεύθερος και να βιώνει σπάνιες στιγμές ζωής, χαράς και ευχαρίστησης με τη συνείδηση ενός ώριμου ανθρώπου. Δεν είναι πάντα εφικτό, ούτε κατορθωτό. Επομένως νιώθω ότι θέλω να περπατάω σε έναν δρόμο που θα έχω την τύχη να συναντάω σπουδαίους ανθρώπους του θεάτρου, να παίζω σε σπουδαία έργα και να βάζω τον εαυτό μου διαρκώς σε αυτή την περιπέτεια της ανθρώπινης ύπαρξης επί σκηνής. Γιατί αυτό κάνει ο κάθε ηθοποιός, ζει διαφορετικές ζωές επί σκηνής.

Είμαστε όμως σίγουροι τι θα προκύψει σε ένα χρόνο από τώρα; Έβλεπα πριν από λίγο στις ειδήσεις για την ενεργειακή κρίση που έρχεται. Αυτό θα μπορούσε να είναι μια αλυσίδα εξελίξεων. Εμένα δεν με τρομάζουν τόσο οι κρίσεις όσο η ύπαρξη κόσμου που βρίσκεται σε μια κατάσταση δύσκολη και στρέφεται σε σκοτεινά πράματα που καλύπτουν ένα κενό. Τα γεγονότα που ζήσαμε εδώ στην Σταυρούπολη (στο ΕΠΑΛ) είναι που με τρομάζουν. Εμείς που το αντιλαμβανόμαστε το πρόβλημα θα πρέπει να βγούμε μπροστά και να πάρουμε θέση. Να δείξουμε ότι το σκοτεινό δεν είναι γοητευτικό. Οι φούρνοι δεν προάγουν τον ανθρώπινο πολιτισμό. Γιατί ο ελληνικός πολιτισμός, που επικαλούνται αυτοί οι άνθρωποι, δεν χτίστηκε σε φούρνους. Τι θα μπορούσε να γίνει άμεσα και θα μπορούσε να βοηθήσει αυτά τα παιδιά να εγκαταλείψουν τα άκρα; Να κλείσετε την τηλεόραση εδώ και τώρα. Αφήστε το κινητό σας στην άκρη. Πάρτε ένα βιβλίο και διαβάστε. Μιλήστε και ακούστε. Να επαναφέρουν οι άνθρωποι τις διαδικασίες μέσα από τις οποίες ο άνθρωπος γίνεται άνθρωπος. Αυτό μπορεί να επαναφέρει την απαίτηση για καλύτερη παιδεία, καλύτερη τέχνη, καλύτερη κοινωνία. Δεν έρχονται αυτά από μόνα τους. Το θέμα είναι πως η ίδια η κοινωνία οφείλει να έχει μια σύμπνοια απέναντι σε τέτοια ζητήματα. Γιατί αν μέσα από την Σταυρούπολη φτάσουμε σε μια κοινωνία που ψάχνει για αποδιοπομπαίους τράγους, θα βρεθούμε σε αδιέξοδο.

Νιώσε γεύση! Ξύδι από σταφύλι ή από μήλα, ξύδι βαλσάμικο με ιδιαίτερη επίγευση και έντονα αρωματικά χαρακτηριστικά, κρέμα βαλσάμικου σε διάφορες γεύσεις, χυμός λεμονιού από συμπυκνωμένο χυμό λεμονιού, μουστάρδες με μοναδική, βελούδινη υφή. Ό,τι κι αν επιλέξεις, ξέρεις ότι θα απογειώσει κάθε γεύση της παραδοσιακής αλλά και της σύγχρονης κουζίνας. Γιατί είναι galaxy!

www.galaxygr.com Galaxy - Σ. Μαβίδου & Υιοι Ο.Ε. Βασιλικά, 57006, Θεσσαλονίκη, Τηλ: 2396022571 @galaxymavidou @galaxy_mavidou

C U LT U R E

City

Vibes

ΒΛΈΠΟΝΤΑΣ Πολλά και ενδιαφέροντα είναι αυτά που θα δούμε, θα ακούσουμε και θα κάνουμε τους επόμενους μήνες στην πόλη. Ας ανταμώσουμε λοιπόν εκεί!

Γράφει η Μαρία Παντελίδου

ΚΑΙ

πρώτης του παρουσίασης, διατηρώντας αναλλοίωτα όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν τα παιδικά όνειρα να φαίνονται πραγματοποιήσιμα, παρασύροντας το κοινό σ’ έναν κόσμο μαγικό και παραμυθένιο! THESSALONIKI PHOTOBIENNALE Σε 13 χώρους στην πόλη Μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου 2022 Last call για όσους δεν είχαν μέχρι σήμερα την ευκαιρία να επισκεφτούν τη Thessaloniki Photobiennale, που διοργανώνεται από το MOMus Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης και φιλοξενεί ένα πλούσιο πρόγραμμα 19 εκθέσεων ελληνικής και διεθνούς φωτογραφίας, με τη συμμετοχή 94

καλλιτεχνών από 18 χώρες, σε 13 χώρους στην πόλη. Τοποθετώντας ξανά τη φωτογραφία στο επίκεντρο, θέτοντας ερωτήματα και προκαλώντας προβληματισμούς, η Photobiennale συνεχίζει το θαυμαστό ταξίδι της στον κόσμο των εικόνων, μέχρι την ολοκλήρωσή της στις 20 Φεβρουαρίου. Όσοι πιστοί… ΘΑΛΑΣΣΟΓΡΑΦΊΕΣ Online Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης

ΚΑΡΥΟΘΡΑΎΣΤΗΣ Μέγαρο Μουσικής 12 Δεκεμβρίου 2021 Στα 122 χρόνια ζωής του, ο «Καρυοθραύστης» δεν παύει ποτέ να μας συγκινεί, να μας μαγεύει και να μας ταξιδεύει στον ονειρικό κόσμο του. Η εντυπωσιακή χορογραφία του Μαριούς Πετιπά και η ανεπανάληπτη μουσική του Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι τον έχουν καθιερώσει ως μία από τις πιο δημοφιλείς παραστάσεις. Έτσι, όσα χρόνια και αν περάσουν δεν χάνει ποτέ τη ζωντάνια και τον ενθουσιασμό της

ΚΆΝΟΝΤΑΣ!

Σε εξέλιξη βρίσκεται η πρωτότυπη ψηφιακή δράση του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, το οποίο προσκαλεί τους διαδικτυακούς επισκέπτες κάθε ηλικίας να δημιουργήσουν ένα κολάζ, εμπνευσμένοι από τη σκηνή θαλάσσιου κόσμου της διακόσμησης μαρμάρινης σαρκοφάγου που εκτίθεται στην είσοδο του μουσείου.

Έκθεση «Chrysalis» Όλγα Στεφάτου, Elahe, 61, Ιράν από τη σειρά Chrysalis, 2018-2021 44

Τα έργα των συμμετεχόντων θα εκτεθούν σε ψηφιακή έκθεση του μουσείου το καλοκαίρι του 2022.

C U LT U R E

Άλλωστε, η γενικότερη φιλοσοφία της Τέχνης της Σκιάς αφορά το ότι μπορούμε να εξετάσουμε μία κατάσταση, ένα αντικείμενο από πολλές πλευρές και να βγάλουμε διαφορετικά -έως και αντίθετασυμπεράσματα κάθε φορά, ή να δούμε διαφορετικές εικόνες, η σύγκριση των οποίων μπορεί να καθορίσει την τελική μας άποψη. TRICKY Fix Factory of Sound 13 Μαΐου 2022 «ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΣΜΟΊ, 1780-1860» Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Μέχρι τις 27 Νοεμβρίου 2022 Μέσα από λογοτεχνικά και ιστορικά κείμενα, σχεδιαστικές αποδόσεις τόπων και ανθρώπων, μουσικά κομμάτια και αντικείμενα εφαρμοσμένης τέχνης που προέρχονται από ιδιωτικές συλλογές, η έκθεση αυτή, που πραγματοποιείται στην πτέρυγα περιοδικών εκθέσεων «Κυριάκος Κρόκος» φωτίζει πτυχές του φιλελληνικού κινήματος στα χρόνια πριν από την Επανάσταση του 1821, αλλά και τις πρώτες δεκαετίες του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Φιλελληνικά βιβλία και συγγράμματα εκτίθενται μέσα από μία κεντρική ψηφιακή εγκατάσταση: τα αποσπάσματα διαβάζονται από ηθοποιούς του ΚΘΒΕ και πλαισιώνονται από χαρακτικά των εκδόσεων που ζωντανεύουν μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας, ενώ τα μουσικά κομμάτια ερμηνεύονται από τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης. GENESIS – ΠΟΡΕΊΑ ΣΤΟ ΆΠΕΙΡΟ, ΈΚΘΕΣΗ ΤΈΧΝΗΣ ΤΗΣ ΣΚΙΆΣ (SHADOW ART) Noesis Μέχρι 30 Ιουνίου 2022 Μια διαφορετική έκθεση βασισμένη στην τέχνη της σκιάς (shadow art) φιλοξενείται στο Noesis. Αποτελείται από γλυπτά σκιάς, τα οποία ακολουθούν χρονικά τη δημιουργία και εξέλιξη της γης, καθώς και την πορεία του ανθρώπου πάνω σ’ αυτή. Φτιαγμένα από διάφορα υλικά, μεγάλο μέρος των οποίων είναι ανακυκλώσιμα, τα γλυπτά ακολουθούν κατά σειρά τις χρονικές περιόδους από την Προϊστορία μέχρι τον 21ο αιώνα. Μέσα από τα γλυπτά σκιάς ο επισκέπτης κατανοεί την «οπτική γωνία», όχι μόνο ως φυσική παράμετρο, αλλά και ως φιλοσοφική.

Ο Tricky επιστρέφει στην πόλη για μια πολυαναμενόμενη συναυλία που θα μας ταξιδέψει στο σκοτεινό και ατμοσφαιρικό μουσικό σύμπαν του. Γεννημένος στο Bristol, ο Adrian Thaws, ξεκίνησε τη μουσική του καριέρα στα τέλη της δεκαετίας του '80, μέσα από την κολεκτίβα The Wild Bunch που θεμελίωσε την trip-hop και οδήγησε στη δημιουργία των Massive Attack. Ο 14ος δίσκος του «Fall to Pieces» ηχογραφήθηκε πριν δύο χρόνια στο Βερολίνο, εν μέσω μιας ζοφερής περιόδου στη ζωή του σπουδαίου καλλιτέχνη, κατά την οποία εκείνος μετέτρεψε τον πόνο της απώλειας σε δημιουργία, με μια σειρά από ιδιαίτερα και απολύτως εσωτερικά τραγούδια. DEAD CAN DANCE Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης 21 Μαΐου 2022 Οι πολυαγαπημένοι Lisa Gerrard και Brendan Perry δίνουν ξανά το «παρών» στη Θεσσαλονίκη για μια μαγική βραδιά γεμάτη ταξιδιάρικους ήχους και αιθέριες μελωδίες, που «παντρεύουν» new age και ethnic στοιχεία με dark wave και gothic επιρροές. Στα πλαίσια της νέας τους περιοδείας, οι Αυστραλοί Dead Can Dance παρουσιάζουν ένα best-of από το σύνολο του πλούσιου ρεπερτορίου τους, ερμηνεύοντας μεγάλες επιτυχίες από τη μακρά και θρυλική πορεία τους, που ξεπερνά τα 40 χρόνια.

INTERNET

Σελίδες του Facebook Γράφει ο Γιώργος Μαντζουρανίδης

Όταν στο πέρασμά τους από το timeline μας βλέπουμε κομμάτια του εαυτού μας Αλληλέγγυες μαμάδες που ανταλλάσουν tips και στήριξη. Σινεφίλ που αποχωρίστηκαν άδοξα -έστω και για λίγο- τη μεγάλη οθόνη. Νέοι και νέες που ζουν και μοιράζονται το προσωπικό εργασιακό τους δράμα. Η σύγχρονη, ψηφιακή εκδοχή των ομάδων -ειδικά στα social media- τις βρίσκει με σημείο συγκέντρωσης το κινητό, το tablet ή τον υπολογιστή. Τις βρίσκει όμως και συσπειρωμένες, κάνοντας τα κοινά τους ενδιαφέροντα δυνατότερα από την απόσταση. Κάποιες από αυτές -ως Facebook pages- γίνονται καθημερινά κομμάτι της ζωής -αλλά και του timeline- των χιλιάδων ακολούθων τους.

THANK YOU NEXT Είστε μαζί μόλις πέντε μέρες και προσπαθεί να σε γράψει σε νεολαία κόμματος; Ψήνεσαι στον πυρετό και αντί να πάει στο φαρμακείο να σου πάρει εκείνα τα Depon που ζητάς, προτιμά να δει Champions League; Βγαίνετε ραντεβού και πριν φύγετε “τσιμπάει” το πουρμπουάρ που άφησες για τον σερβιτόρο; Ιστορίες βγαλμένες από την άγρια ζούγκλα των ραντεβού και των σχέσεων, με πρωταγωνιστές που

INTERNET

που κέρδισαν το like μας (ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΉ ΜΑΣ) σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν τους σκηνοθετεί ο Μπουνιουέλ ενώ τραγουδάς «πιο καλή η μοναξιά», συνθέτουν μία από τις πιο viral σελίδες του Facebook. Thank You Next λοιπόν, γιατί η ζωή είναι μικρή και αν περιμένεις από το σύμπαν να σε σώσει, σου έχω νέα… Η ΓΕΩΓΡΑΦΊΑ ΕΊΝΑΙ ΠΟΛΎ ΚΟΥΛ Η σελίδα που με τις έξυπνες δημοσιεύσεις της κατάφερε να κάνει και τους πιο αγεωγράφητους να αγαπήσουν την γεωγραφία είναι γεγονός. Σαρώνοντας δύο χρόνια με τα ευφάνταστα posts της αποδεικνύει πως όντως «η Γεωγραφία είναι πολύ κουλ» παρουσιάζοντας πληροφορίες για αξιοπερίεργα μέρη του κόσμου, αλλά και ιστορίες που θα ήθελες να έχεις μάθει στο σχολείο -αντί να προσπαθείς να αποστηθίσεις τα κράτη της Αφρικής.

ΚΑΛΈΣ ΑΠΌΨΕΙΣ «Καλό είναι να μην σκοτώνουμε ανθρώπους με τόξο και βέλη». «Οι ομοφοβικές επιθέσεις είναι κάτι πολύ κακό». «Όταν δεν ξέρουμε πώς να πάμε κάπου, η φράση "κατευθυνθείτε βορειοδυτικά" ίσως να μη βοηθάει και τόσο». «Γνώμη μου», θα συμπληρώσω εγώ σε αυτά τα κατά τα άλλα εξαιρετικά ποστάκια —λουτρά αλήθειας- που θα βρεις σε αυτή τη σελίδα. Για όποιον πει ότι οι αναρτήσεις είναι απλοϊκές και αυτονόητες, προτείνω μία γρήγορη ματιά στην επικαιρότητα και επανεξέταση του θέματος μετά από μία σκληρή τζούρα πραγματικότητας. #Αυτά_καλό_είναι _να_γίνονται

CULT BATTLES Όταν πριν από δέκα χρόνια μία ομάδα από τη Θεσσαλονίκη νοστάλγησε τα παιδικά της χρόνια και έφτιαξε μία σελίδα στο Facebook για να τα τιμήσει, κανείς δεν περίμενε αυτό που θα ακολουθούσε. Αυτό που ξεκίνησε ως αστείο για όλα τα περίεργης αισθητικής αντικείμενα (όπως οι ευχούληδες ή τα Furby), τις cult ταινίες, τα παιχνίδια και τις μουσικές που έντυσαν την παιδική μας ηλικία τα 80s και τα 90s, εξελίχθηκε σε μάχη με πάνω από 100 χιλιάδες πολεμιστές που τροφοδοτούν τη σελίδα με πλούσιο υλικό. Μάλιστα, μία φορά το χρόνο, οι διαχειριστές διοργανώνουν ένα από τα μεγαλύτερα πάρτι στην Ευρώπη, εμπνευσμένο από τις αντίστοιχες χρυσές εποχές! ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΈΣ ΠΙΝΑΚΊΔΕΣ Αν το brand ή η περιγραφή της επιχείρησής σου είναι ικανά να στείλουν τον πελάτη ή τον περαστικό σπίτι με υπαρξιακά προβλήματα, τότε σίγουρα θα έχεις δει την πινακίδα του καταστήματός σου κάπου ανάμεσα στις δημοσιεύσεις αυτής της σελίδας. Επιγραφές με λογοπαίγνια που απέτυχαν, ταμπέλες με τόσο επιθετικό μάρκετινγκ που σκοτώνει και ανακοινώσεις στις εισόδους πολυκατοικιών που δείχνουν πως οι ένοικοι έχουν εγκαταλείψει κάθε θέληση για κοινωνική ζωή, είναι μερικά από όσα θα συναντήσεις κάνοντας ένα γρήγορο scroll down σε αυτό το βγαλμένο από τη ζωή timeline!

ΤΜΉΜΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΎ ΔΡΆΜΑΤΟΣ Και τώρα η σελίδα που όλους μας ενώνει. Το Τμήμα μετράει πλέον πάνω από 120 χιλιάδες μέλη και κάθε δημοσίευση είναι και μία κατάθεση ψυχής με ιστορίες αγνής καθημερινής παράνοιας από τον επαγγελματικό κόσμο. Ευτράπελα με πελάτες και αξιομνημόνευτες εμπειρίες με αφεντικά και συναδέλφους σε κάνουν να σκέφτεσαι «δεν είμαι μόνος», ενώ παράλληλα «αγκαλιάζεις» όλο και περισσότερο το σενάριο της παραίτησης.

Π Α ΡΑ Σ ΤΑ Σ Ε Ι Σ

Επί σκηνής ανά σκηνή. Ό,τι παίζει στο ΚΘΒΕ είναι εδώ! ΜΟΝΗ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ - ΣΚΗΝΗ ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΟΣ

«ΒΑΒΥΛΩΝΊΑ» του Δημητρίου Βυζάντιου Δραματουργική επεξεργασία-Σκηνοθεσία: Τάκης Χρυσικάκος Πρεμιέρα: 23 Οκτωβρίου 2021 * Μπορεί το γλωσσικό χάος να καταδείξει την εθνική μας ασυνεννοησία; Σε μια Ελλάδα ανομοιογένειας που πασχίζει να αναστηθεί σε κράτος, κουβαλώντας κατάλοιπα του οθωμανικού ζυγού, αρχαιοελληνικές περγαμηνές, ιταλικές επιδράσεις αλλά και τις ιδιαίτερες κουλτούρες που ανέπτυξε ο κόσμος της σε απομονωμένες περιοχές, όπου η αμάθεια, η γραφειοκρατία της διοίκησης, ο λογιοτατισμός και η έλλειψη συνοχής την ταλανίζουν, οι Έλληνες θα βρουν μετά από ανατροπές και παρεξηγήσεις που το «γλωσσικό ζήτημα» δημιουργεί, τον δρόμο της εθνικής ταυτότητας. Το κείμενο προέρχεται από το δελτίο Τύπου της παράστασης.

Το έργο Η Βαβυλωνία ή Η κατά τόπους διαφθορά της Ελληνικής Γλώσσης εκδόθηκε πρώτη φορά το 1836 και ακολούθησε η δεύτερη έκδοσή της το 1840. Θεωρείται το πιο δημοφιλές έργο της εποχής του και συνεχίζει να προκαλεί μέχρι και σήμερα το ενδιαφέρον. Πρόκειται για μια γλωσσική σάτιρα που χρησιμοποιώντας την κωμική τεχνική της παρεξήγησης, σχολιάζει το τότε επίκαιρο ζήτημα της γλωσσικής διαμάχης αλλά και στηλιτεύει στο σήμερα τη γενικότερη ασυνεννοησία που ενυπάρχει στη σύγχρονη (ελληνική) πραγματικότητα. […]

Το έργο πέρα από την ιστορική του σημασία, μας φέρνει στο σήμερα, διακόσια χρόνια μετά την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, μπροστά στο ερώτημα του τι έχει αλλάξει και του τι συνεχίζει να επιμένει ως σταθερή συνθήκη, στην ελληνική πραγματικότητα. Το κείμενο αναδεικνύει ένα μοτίβο που συναντάμε πολύ συχνά στη σύγχρονη ιστορία της χώρας· στην κορυφή της εθνικής υπερηφάνειας, συνήθως μετά από μια σημαντική νίκη, ξεσπά η εμφύλια διαμάχη. Με την έννοια αυτή, είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε στην πλοκή του έργου ένα παρόμοιο σχήμα: ανακοίνωση της νίκης, ασυνεννοησίασυμπλοκή, λύση. […] Το βασικότερο χαρακτηριστικό της Βαβυλωνίας στις σκηνικές της μεταφορές, είναι οι πολλαπλές διασκευές και αλλαγές με τις οποίες παρουσιαζόταν το κείμενο. Αρχικά ο ίδιος ο Βυζάντιος έγραψε δύο φορές το έργο. Η δεύτερη έκδοσή του είχε σοβαρές διαφοροποιήσεις από την πρώτη. Πολύ συχνά παρουσιάζεται μια μεικτή εκδοχή των δύο εκδόσεων και άλλες φορές απουσιάζουν τελείως οι σκηνές που αφορούν τα δύο γυναικεία πρόσωπα μαζί με τον κομπογιαννίτη γιατρό. Συνήθως, επίσης, οι αλλαγές αφορούν «προσθαφαιρέσεις στα λόγια ή στους στίχους των τραγουδιών» και εναλλαγές στη σειρά των σκηνών. Απόσπασμα από το κείμενο της Στέλλας Παπαδημητρίου (Γραφείο Δραματολογίου ΚΘΒΕ) με τίτλο: «Χτίζοντας πάνω στην ασυνεννοησία: μια αντίστροφη Βαβέλ», που αναδημοσιεύεται από το πρόγραμμα της παράστασης.

Π Α ΡΑ Σ ΤΑ Σ Ε Ι Σ

λαϊκό εξπρεσιονισμό, αυτόν που μας δίδαξαν οι δάσκαλοί μας και που η πλούσια παράδοση του τόπου μας εκφράζει σε όλες τις μορφές τέχνης. Είναι ένα «λαϊκό πανηγύρι» — τονίζω το «λαϊκό» γιατί, στις μέρες μας τις σακάτικες, το λαϊκό θέαμα είναι ταυτισμένο με το φτηνό, το χυδαίο, το ευτελές. Φιλοδοξία μου είναι να παρακολουθήσουν την παράσταση με την ίδια ευχαρίστηση και χαρά ένα παιδί κι ένας διανοούμενος. Το απόσπασμα του σκηνοθετικού σημειώματος αναδημοσιεύεται από το πρόγραμμα της παράστασης. ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Απόσπασμα από το σκηνοθετικό σημείωμα Η ενασχόληση στο θέατρο είναι ένα ταξίδι. Όσο πιο πολλά και διαφορετικά —ως προς την αισθητική και το περιεχόμενο— είδη θεάτρου γνωρίζεις και υπηρετείς, τόσο μεγαλύτερο, ουσιαστικότερο και πρωτόγνωρο είναι το ταξίδι. […] Η Βαβυλωνία θέτει ακριβώς το γλωσσικό ζήτημα. Ο συγγραφέας προτείνει στο καινούριο έθνος μετά την απελευθέρωση να ομιλεί μία διάλεκτο-γλώσσα. Ο Σπύρος Ευαγγελάτος λέει για τη Βαβυλωνία ότι «είναι για το θέατρο ό,τι τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη για την πεζογραφία μας». Πρόκειται για

ένα γνήσιο λαϊκό έργο που, όσο περνάει ο χρόνος, όχι μόνο δεν παλιώνει αλλά φαντάζει νέο και σύγχρονο. Καταπιάστηκα για πρώτη φορά με τη Βαβυλωνία το 1990 μαζί με τον φίλο μου —και συν-σκηνοθέτη της παράστασης— Σταύρο Αβδούλο, στον οποίο οφείλω πολλά. Έκτοτε, δούλεψα και σχεδίασα το έργο αρκετές φορές, γιατί ανήκω στη σχολή που η σκηνοθεσία αρχίζει πρώτα από το κείμενο, διαμορφώνεις το κείμενο σε σχέση με την παράσταση που θέλεις να κάνεις, χωρίς να αλλοιώνεις τον συγγραφέα, και μετά ζωντανεύεις επί σκηνής αυτό που σχεδίασες στο κείμενο. Η παράσταση υφολογικά ανήκει στον

Δραματουργική επεξεργασία-Σκηνοθεσία: Τάκης Χρυσικάκος, Σκηνικά-Κοστούμια: Σάββας Πασχαλίδης, Μουσική: Δημήτρης Λάγιος, Χορογραφία: Γιώργος Σοφιανίδης, Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος, Μουσική διδασκαλία: Παναγιώτης Μπάρλας, Βοηθός σκηνοθέτη-σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Τατιάνα Νικολαΐδου, Β’ βοηθός σκηνογράφουενδυματολόγου: Χαρά Αργυρούδη, Βοηθός φωτιστή: Στάθης Φρούσσος, Φωτογράφιση παράστασης: Τάσος Θώμογλου, Σχεδιασμός δημιουργικού: Σιμώνη Γρηγορούδη, Οργάνωση παραγωγής: Μαριλύ Βεντούρη. Διανομή: Τάκης Χρυσικάκος (Ανατολίτης), Κοσμάς Ζαχάρωφ (Αστυνόμος), Νικόλας Μαραγκόπουλος (Λογιότατος), Κώστας Ίτσιος (Πελοποννήσιος), Ηλίας Μπερμπέρης (Χιώτης), Δημήτρης Παλαιοχωρίτης (Λοκαντιέρης), Αλέξανδρος Μούκανος (Αρβανίτης), Κωνσταντίνος Χατζησάββας (Κρητικός), Βασίλης Παπαδόπουλος (Κύπριος), Λευτέρης Λιθαρής (Γραμματέας αστυνόμου), Γιώργος Σφυρίδης (Στρατιώτης). *Η παράσταση πρωτοπαρουσιάστηκε στη Μονή Λαζαριστών-Σκηνή Σωκράτης Καραντινός στις 23 Οκτωβρίου 2020, και έπειτα από επτά παραστάσεις διακόπηκε εξαιτίας των περιοριστικών μέτρων που επιβλήθηκαν από την πολιτεία.

Π Α ΡΑ Σ ΤΑ Σ Ε Ι Σ

«Η ΔΕΎΤΕΡΗ ΈΚΠΛΗΞΗ ΤΟΥ ΈΡΩΤΑ» του Μαριβώ Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Βασίλης Παπαβασιλείου Πρεμιέρα: 26 Νοεμβρίου 2021

Συμπαραγωγή: ΚΘΒΕ, Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν Σκηνοθετικό σημείωμα Η Μαρκησία και ο Ιππότης πενθούν. Η πρώτη κυριολεκτικά, ο δεύτερος μεταφορικά. Δεν έχει σημασία. Το πένθος, κυριολεκτικό ή μεταφορικό, έχει το ίδιο αποτέλεσμα: ανατροπή της τάξης του κόσμου, διασάλευση της εύθραυστης σχέσης τού μέσα με το έξω. Όπως λέει κάποιος καθ' ύλην αρμόδιος «στην περίπτωση του πένθους απορρυθμίζεται η σχέση με τον κόσμο, ενώ στην περίπτωση της μελαγχολίας η σχέση με τον εαυτό». Ο σύζυγος της Μαρκησίας πέθανε. Η αγαπημένη του Ιππότη, υποκύπτοντας στις πιέσεις του πατέρα της, παντρεύτηκε άλλον, αλλά γι' αυτόν είναι, όπως λέει, «σαν να πέθανε». Η αμοιβαιότητα της απώλειας και η απόφασή τους να μην ξαναερωτευτούν,

οδηγεί τους δύο ήρωες στη σύναψη ενός «συμβολαίου λύπης», μιας συμφωνίας, θα λέγαμε, «ψυχολογικής αλληλοϋποστήριξης» και όλα αυτά τίθενται στον αστερισμό της φιλίας. Το αντικείμενο συμμερισμού (η λύπη) θα γίνει το θεμέλιο της σχέσης τους. Μπορούμε να μιλήσουμε εδώ για ναρκισσισμό του πένθους, γιατί όχι; Η πρώτη ένδειξη είναι η επιστολή που απευθύνει ο Ιππότης στην πρώην αγαπημένη του και αναθέτει στη Μαρκησία να τη διαβιβάσει. Η επιστολή αυτή είναι (κατά λάθος;) ανοιχτή. Ο φάκελος στον οποίο περιέχεται δεν είναι βουλωμένος. Τυχαίο; Μπορούμε να έχουμε τις αμφιβολίες μας. Όμως, είναι και το άλλο. Τα πρόσωπα αυτά δεν ζουν στο κενό. Υπάρχουν και οι άλλοι, μια μικρογραφία του κοινωνικού κόσμου. Η Μαρκησία είναι δεμένη με την ακόλουθό της (Λιζέτ) και αναγνωρίζει ότι η τελευταία «έχει επιρροή επάνω της». Επιτελεστικός βραχίονας του Ιππότη είναι ο δικός του πολύ λιγότερο «προηγμένος» υπηρέτης (Λουμπέν). Οι δύο υπηρέτες συγκροτούν μια μικρή κοινότητα συμφέροντος, το οποίο συνίσταται στη διατήρηση της θέσης

Βασιλικό Θέατρο

ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

τους. Κάτι τέτοιο θα κινδύνευε, αν τα αφεντικά τους έπαιρναν τον δρόμο της απόσυρσης, είτε από τον κόσμο, είτε και από την ίδια τη ζωή. Αντίθετα, η ένωσή τους θα κατοχύρωνε οριστικά τη δική τους θέση και θα δικαίωνε την ακαριαία έλξη που αισθάνονται ο ένας για τον άλλον — γιατί αυτοί (οι υπηρέτες) δεν χρειάζονται τη διαμεσολάβηση των λέξεων, όπως τα αφεντικά τους, για την εγκαθίδρυση του ερωτικού δεσμού. Γι’ αυτό αποφασίζουν τα σώματά τους. Έτσι, στο τέλος, ενώ τυπικά ο γάμος των αφεντικών οδηγεί στον γάμο των υπηρετών, στην ουσία έπεται. Είναι το προϊόν των ιδιοτελών ενίοτε αφελών και συνάμα θεραπευτικών τεχνασμάτων τους. Οι υπηρέτες, από μιαν άποψη, «γιατρεύουν» τα αφεντικά τους, που τελικά σμίγουν, θα 'λεγες, για χάρη τους. Την ένωση αυτή απεύχεται ο σοφολογιότατος Ορτένσιος και απειλεί να την κλονίσει ως «ο τρίτος άνθρωπος» ανάμεσα στους δυο πρωταγωνιστές, ο Κόμης. Ο πρώτος, τρέμοντας για το δικό του συμφέρον, μηχανεύεται «μια θύελλα», χάριν της διατήρησης του τρέχοντος status quo (Μαρκησία και Ιππότης χώρια), που σφραγίζει σχεδόν όλη τη δεύτερη πράξη του έργου. Ο Κόμης, από τη μεριά του δυναμιτίζει τα πράγματα στην τρίτη πράξη με «ένα κόλπο που πιάνει εκατό τοις εκατό». Τελικά, τίποτα απ’ όλ’ αυτά δεν τελεσφορεί. Η Μαρκησία και ο Ιππότης, αν κινδυνεύουν τελικά από κάτι, είναι τα ίδια τους τα λόγια. Εκπρόσωποι ενός κόσμου που είναι σε αποδρομή (το έργο γράφεται εξήντα δύο χρόνια πριν από τη Γαλλική Επανάσταση), του κόσμου του «αδρανούς συμφέροντος», όπως θα μπορούσαμε να ονομάσουμε την αριστοκρατία, στέκουν μπροστά

Π Α ΡΑ Σ ΤΑ Σ Ε Ι Σ

στα αισθήματά τους σαν μπροστά σε ένα κενό. Έχοντας όλο τον χρόνο στη διάθεσή τους να μιλούν, μη «ξέροντας κάποιες φορές τι λένε», όπως ομολογεί η Μαρκησία. Ή, όπως θα ‘λεγε ο Σαίξπηρ (που είναι η κρυφή μεγάλη αγάπη του Μαριβώ), «λόγια, λόγια, λόγια...». Η ρητορική του αισθήματος υποκαθιστά το αίσθημα και στο φινάλε του έργου οι δυο ήρωες απομένουν σαν άδεια σακιά, στήλες άλατος, μέσα σε ένα μπουρίνι, που κυοφορείτο σε όλη τη διάρκεια του έργου και τώρα ξεσπά (ω, της ειρωνείας!) τη στιγμή που επισφραγίζεται η ένωσή τους. Κι αυτοί, όπως όλοι, πρέπει να τρέξουν να σωθούν. Το μπουρίνι αφενός δεν είναι παρά η εκδήλωση του βραχυκυκλώματος της γλώσσας, που είναι κεντρικό δραματουργικό στοιχείο όχι μόνο της Δεύτερης έκπληξης του έρωτα, αλλά του σύνολου έργου του μεγάλου συγγραφέα που λέγεται Μαριβώ. Το σκηνοθετικό σημείωμα αναδημοσιεύεται από το πρόγραμμα της παράστασης.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Βασίλης Παπαβασιλείου, Σκηνικά-Κοστούμια: Άγγελος Μέντης, Δραματουργία-Μουσική επιμέλεια-Συνεργάτης σκηνοθέτης: Νικολέτα Φιλόσογλου, Επιμέλεια κίνησης: Δημήτρης Σωτηρίου, Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ, Βοηθός σκηνοθέτη: Άννα-Μαρία Ιακώβου, Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Έλλη Ναλμπάντη, Βοηθός φωτιστή: Αθηνά Μπανάβα, Φωτογράφιση παράστασης: Τάσος Θώμογλου, Σχεδιασμός δημιουργικού: Σιμώνη Γρηγορούδη, Οργάνωση παραγωγής: Αθανασία Ανδρώνη, Μαρίνα Χατζηϊωάννου. Διανομή: Σταυρούλα Αραμπατζόγλου (Μαρκησία), Γιώργος Καύκας (Ιππότης), Θέμης Πάνου (Ορτένσιος), Ταξιάρχης Χάνος (Κόμης), Zωή Μυλωνά (Λιζέτ), Γιώργος Κολοβός (Λουμπέν).

ΠΡΟΣΕΧΩΣ «ΜΠΊΛΛΥ Ο ΨΕΎΤΗΣ» των Κηθ Γουότερχαους — Γουίλλις Χολ Ο δεκαεννιάχρονος Μπίλλυ Φίσερ δυσκολεύεται να ενταχθεί σε οποιοδήποτε πλαίσιο. Χρησιμοποιεί το ψέμα ως μέσο διαφυγής αλλά και χειραγώγησης των άλλων. Όνειρό του είναι να φύγει από τη μικρή μίζερη πόλη που ζει, να πάει στο Λονδίνο και να βρει ένα επάγγελμα για να αξιοποιήσει τη φαντασία του. Το μυθιστόρημα του Κηθ Γουότερχαους, γραμμένο το 1959, υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλές στην εποχή του. Ο Μπίλλυ ο ψεύτης ανεβαίνει για το εφηβικό κοινό στο ΚΘΒΕ, σε διασκευή-σκηνοθεσία Νανάς Νικολάου. «ΠΡΟΣΤΆΤΕΣ» του Μήτσου Ευθυμιάδη Ο Μήτσος Ευθυμιάδης με ένα σκαμπρόζικο έργο-κλοουνερί, αναδεικνύει την κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα του απελευθερωτικού αγώνα. Αποκαθηλώνει, όχι μόνο τα αμφιλεγόμενα ονόματα της ιστορίας, όπως ο Μαυροκορδάτος, αλλά και πολλές από τις εμβληματικές προσωπικότητες, που θεωρείται ότι συνέβαλαν στην επιτυχία της επανάστασης. Ποιοι ήταν αυτοί, που κρυμμένοι πίσω από το επίθετο «προστάτες», προστάτευσαν τελικά τα δικά τους προνόμια; Σαράντα πέντε χρόνια μετά από την πρώτη παράσταση, οι Προστάτες επιστρέφουν στη σκηνή της Μονής Λαζαριστών, σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη. «ΕΛΕΎΘΕΡΟ ΖΕΥΓΆΡΙ» των Ντάριο Φο — Φράνκα Ράμε Γραμμένο από ένα άλλο ζευγάρι, τον νομπελίστα Ντάριο Φο και τη σύζυγό του Φράνκα Ράμε, το Ελεύθερο ζευγάρι, μπαίνει κυριολεκτικά στα σπίτια μας και μας ρωτά: «Πόσο ανοιχτή μπορεί να είναι μια σχέση;», «Γιατί ένας άνδρας δεν μπορεί να έχει και γυναίκα και ερωμένη;», «Τι γίνεται όταν τελικά οι όροι αντιστρέφονται;» Η ξεκαρδιστική και συνάμα δηκτική κωμωδία για ένα ζευγάρι που πειραματίζεται με τα όρια της σχέσης του, θα παρουσιαστεί στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών, σε σκηνοθεσία Μιχάλη Σιώνα. «Ο ΕΦΙΆΛΤΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΊΟΥ ΚΆΚΟΥ» του Γρηγόρη Μήτα Mια σύγχρονη ιστορία σεξουαλικής κακοποίησης οδυνηρά επίκαιρης στις μέρες μας. Ο κεντρικός ήρωας είναι ένας επηρμένος, σνομπ που έχει αδυναμία στα ακριβά ρούχα και τα ακριβά αρώματα. Πιστεύει ότι έχει το δικαίωμα να παίρνει ό,τι θέλει και ως άλλος «σκορπιός» επιτίθεται, ξεκλειδώνει τις δαγκάνες του και μπήγει το κεντρί του στα θύματά του. Είναι δυνητικά επιτακτική η ανάγκη για άμεση και δίκαιη λύση. Υπάρχει, όμως;... Στην ιστορία, αυτή, τη λύση θα δώσει ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ.

Π Α ΡΑ Σ ΤΑ Σ Ε Ι Σ

Ο Κοραής Δαμάτης επιστρέφει με την σκηνοθεσία του στο ίδιο έργο, σχεδόν τριάντα χρόνια μετά το ανέβασμα της Δολοφονίας του Μαρά στο Εθνικό Θέατρο (1989), επιχειρώντας μια νέα προσέγγιση, εμπλουτισμένη με τη γνώση και την εμπειρία των χρόνων αυτών αλλά και μια ανάγνωση υπό το πρίσμα των σημερινών πολιτικών και κοινωνικών συνθηκών. Το κείμενο προέρχεται από το δελτίο Τύπου της παράστασης.

ΘΕΑΤΡΟ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ (ΕΜΣ) Σκηνοθετικό σημείωμα «Η ΔΟΛΟΦΟΝΊΑ ΤΟΥ ΜΑΡΆ» του Πέτερ Βάις Σκηνοθεσία: Κοραής Δαμάτης Πρεμιέρα: 19 Νοεμβρίου 2021 Δύο μεγάλες προσωπικότητες της Γαλλίας του 18ου αιώνα, ο Ζαν Πωλ Μαρά και ο Μαρκήσιος ντε Σαντ «συναντώνται» σκηνικά στο θεατρικό έργο του Πέτερ Βάις Η καταδίωξη και η δολοφονία του Ζαν-Πωλ Μαρά όπως παίχτηκε απ’ το θεατρικό όμιλο του Ασύλου του Σαραντόν, με τη διεύθυνση του Κυρίου Ντε Σαντ, σε μια παράδοξη συνθήκη «θεάτρου μέσα στο θέατρο». Ο Πέτερ Βάις, αντλώντας τα υλικά του από πραγματικά ιστορικά γεγονότα, δημιουργεί ένα πολυδιάστατο έργο που δρα ταυτόχρονα σε πολλαπλά επίπεδα, αξιοποιώντας τα εργαλεία του πολιτικού θεάτρου με τον δικό του μοναδικό και ευρηματικό τρόπο.

Είναι αργά ή προλαβαίνουμε; «… ακόμα κι οι λιγοστοί που ξεσηκώθηκαν να φέρουν την παγκόσμια αρμονία μαλλιοτραβιούνται και για μικροπράματα γίνονται εχθροί θανάσιμοι…» Λόγια και σκέψεις του συγγραφέα Πέτερ Βάις, διά στόματος Μαρκήσιου Ντε Σαντ, στο έργο του Η δολοφονία του Μαρά. Πολλές φορές ακούω —και έχω χρησιμοποιήσει και εγώ ο ίδιος την έκφραση— σύγχρονο έργο, επίκαιρο, είναι σαν να μιλάει για το σήμερα ενώ έχει γραφτεί κατά το παρελθόν. Τα τελευταία χρόνια συμπέρανα πως αυτό το σύγχρονο και επίκαιρο δεν οφείλεται σε κάποιο χάρισμα του καλού συγγραφέα να προβλέπει το μέλλον, όσο στην εξαιρετική αντίληψή του να παρατηρεί ανθρώπους και γεγονότα της εποχής του. Ως εκ τούτου, δεν είναι το έργο επίκαιρο, αλλά το ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα, επί της ουσίας, στις πράξεις και στην πολυπλοκότητα του σοφού εξολοθρευτή homo sapiens.

Τώρα, λοιπόν, που προκύπτει για ακόμα μια φορά η επιβολή μιας παγκόσμιας εξουσίας —από δρόμο φαινομενικά ειρηνικό— και οι «δυνατοί» του κόσμου μάς εξαναγκάζουν να πάρουμε τη μεγάλη απόφαση —Αναρχία και διάλυση, κυρίες και κύριοι, ή Ασφάλεια και το αναγκαίο στρατοκρατούμενο κράτος που θα τη διαφυλάττει;— το έργο Η δολοφονία του Μαρά του Πέτερ Βάις συνεχίζει να δείχνει τον φαύλο κύκλο των προβλημάτων του κόσμου.

για όποιο συμφέρον και καθησυχασμό του συνόλου. Συνύπαρξη και διασφάλιση για όλους. Και να θυμόμαστε, η ελευθερία και η διαχείριση του εαυτού μας είναι δικαίωμα και ύψιστο αγαθό που κατακτήθηκε με σκληρούς αγώνες και πολλούς θανάτους. Η ελευθερία είναι μια δύναμη που ανήκει στον άνθρωπο, και που του επιτρέπει να ενεργεί χωρίς να βλάπτει τα δικαιώματα του άλλου. Για πηγή της έχει τη φύση, για κανόνα της τη δικαιοσύνη και για προστασία της τον νόμο.

Ένας φαύλος κύκλος που επαναλαμβάνεται αέναος, σκοτεινιάζοντας τον ορίζοντα κι οδηγώντας σε αληθινά ίσως, αλλά ακόμα περισσότερο, σε κατασκευασμένα αδιέξοδα.

Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών

Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη του 1793.

Το σκηνοθετικό σημείωμα αναδημοσιεύεται από το πρόγραμμα της παράστασης.

Σήμερα, λοιπόν, τώρα, που σε όλον τον πλανήτη συνηθίσαμε τα σιδερένια χέρια του κράτους, τη βία και τις φονικές πρωτοβουλίες της αστυνομίας —και όχι μόνο— αποδεχτήκαμε την καταπάτηση των δικαιωμάτων μας, αποκοιμιόμαστε παρέα με την ευτέλεια μιας εκπομπής στην τηλεόραση και βουλιάζουμε στον συνεχή εκφοβισμό για πολέμους, πείνα και καινούργιους ιούς και πανδημίες, το έργο Η δολοφονία του Μαρά μας «προειδοποιεί» να μην υποχωρήσουμε στο Α π ό λ υ τ ο —κάθε είδους— που ακούγεται, λέγεται και θέλει να επιβληθεί άνευ όρων.

Η παράσταση είναι κατάλληλη για ανήλικους άνω των 16 ετών. ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης, Σκηνοθεσία-Κίνηση: Κοραής Δαμάτης, Σκηνικά: Ανδρέας Βαρώτσος, Κοστούμια: Άννα Μαχαιριανάκη, Μουσική: Δήμητρα Γαλάνη, Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος, Μουσική διδασκαλία: Χρύσα Τουμανίδου, Α΄ Βοηθός σκηνοθέτη: Αντρέας Κουτσουρέλης, Β΄ Βοηθός σκηνοθέτη: Χριστόφορος Μαριάδης, Βοηθός ενδυματολόγου: Δανάη Πανά, Βοηθός κινησιολόγου: Ευανθία Σωφρονίδου, Υπεύθυνη φροντιστηριακού υλικού: Χαρά Αργυρούδη, Βοηθός φωτιστή: Στάθης Φρούσσος, Φωτογράφιση παράστασης: Τάσος Θώμογλου, Σχεδιασμός δημιουργικού: Σιμώνη Γρηγορούδη, Οργάνωση παραγωγής: Εύα Κουμανδράκη.

Διανομή: Κώστας Σαντάς (Μαρκήσιος Ντε Σαντ), Δημήτρης Σιακάρας (Ζαν Πωλ Μαρά), Άννη Τσολακίδου (Σιμόνη Εβράρ), Μαριάννα Πουρέγκα (Σαρλόττα Κορνταί), Ορέστης Παλιαδέλης (Ντυπερρέ), Δημήτρης Μορφακίδης (Ζακ Ρου), Θάνος Φερετζέλης (Τελάλης), Δημήτρης Τσιλινίκος (Κουλμιέ), Γιολάντα Μπαλαούρα (Κυρία Κουλμιέ).

Κι αν ο συγγραφέας της Δολοφονίας πιστεύει πως «… όσο και να πασχίζουμε να οραματιστούμε τους νέους καιρούς, αυτοί θα ξεπηδάνε μέσα από τις αδέξιες πράξεις μας», παρόλα αυτά, μας παροτρύνει πως είναι ζωτική ανάγκη να ξαναδούμε τον κόσμο απ’ την αρχή, να ιεραρχήσουμε αλλαγές που επείγουν, αλλαγές που δεν θα περιφρονούν, δεν θα καταδικάζουν το σύνολο για την ευζωία των ολίγων, όπως και δεν θα περιφρονούν τους ολίγους

Τραγουδιστές: Αριστοτέλης Ζαχαράκης, Σοφία Καλεμκερίδου, Νίκος Καπέλιος, Νίκος Κουσούλης.

Σπουδών

Ασθενείς: Λευτέρης Αγγελάκης, Λουκία Βασιλείου, Μάνος Γαλανής, Ελένη Γιαννούση, Γιάννης Γκρέζιος, Λευτέρης Δημηρόπουλος, Στέλιος Καλαϊτζής, Γιάννης Καραμφίλης, Αναστασία Ραφαέλα Κονίδη, Χρήστος Μαστρογιαννίδης, Μαρία Μπενάκη, Χρίστος Νταρακτσής, Σταυριάνα Παπαδάκη, Παναγιώτης Παπαϊωάννου, Κατερίνα Σισίννι, Ευανθία Σωφρονίδου, Φωτεινή Τιμοθέου, Νίκος Τσολερίδης.

Π Α ΡΑ Σ ΤΑ Σ Ε Ι Σ

ΦΟΥΑΓΙΕ ΘΕΑΤΡΟΥ ΕΜΣ

«Ο ΠΟΥΠΟΥΛΈΝΙΟΣ» του Μάρτιν ΜακΝτόνα Martin McDonagh, The Pillowman

Μετάφραση: Χριστίνα Μπάμπου-Παγκουρέλη Σκηνοθεσία: Μαίρη Ανδρέου Πρεμιέρα: 22 Οκτωβρίου 2021 * Το έργο Γραμμένος το 2003 απ’ το «ατίθασο παιδί» του βρετανικού θεάτρου, ο «Πουπουλένιος» είναι μια καθηλωτική μαύρη κωμωδία. Σε ένα απροσδιόριστο ολοκληρωτικό κράτος, ένας συγγραφέας κι ο νοητικά στερημένος αδερφός του, ανακρίνονται από δύο αστυνομικούς, καθώς οι σκοτεινές ιστορίες που γράφει ο πρώτος, παρουσιάζουν ομοιότητες με μια σειρά φόνων παιδιών. Ένας λαβύρινθος αφηγήσεων, όπου πραγματικότητα και ψευδαίσθηση, παρόν και παρελθόν συγχέονται σ΄ ένα περίπλοκο, συναρπαστικό και τρομακτικό παραμύθι για τη ζωή, την τέχνη, την πολιτική, την κοινωνία, τη βία και τη δημιουργικότητα. Το έργο που έχει μεταφραστεί σε πάνω από δέκα γλώσσες, κέρδισε το βραβείο Olivier το 2004, ως το καλύτερο θεατρικό έργο της χρονιάς, το βραβείο Drama Desk Award, απέσπασε το βραβείο Κριτικών Θεάτρου της Νέας Υόρκης και βραβεία Tony. Το κείμενο προέρχεται από το δελτίο Τύπου της παράστασης.

Απόσπασμα από το σκηνοθετικό σημείωμα Γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε, ζούμε, γελάμε, αλλάζουμε, αγαπάμε,

ελπίζουμε. Ελπίζουμε να μεγαλώσουμε, να ζήσουμε, να γελάσουμε, να αλλάξουμε, να φύγουμε, να ξεχάσουμε… Πόσο εύκολο είναι όμως να ξεχάσεις; Να ξεχάσεις πόσο μεγάλωσες, πόσο πόνεσες, πόσο φοβήθηκες, πόσο πληγώθηκες; Πόσο εύκολο είναι να ξεριζώσεις μέσα από την παιδική ψυχή τραύματα καταραμένα και καθοριστικά για το υπόλοιπο της ζωής σου; Πόσο εύκολο είναι να επιστρέψεις εκεί που αρχίζουν όλα: στο «Μια φορά κι έναν καιρό…» […] Ένα σπουδαίο έργο που πραγματεύεται την παιδική βία, μέσα από την οποία ο Κατούριαν πλάστηκε κι έγραψε κάποιες ιστορίες… Με παιδιά… Όχι για παιδιά. Κάποιες αστείες και τρυφερές και κάποιες σκληρές, όπως οι ήχοι που άκουγε από το διπλανό κλειδωμένο δωμάτιο κάθε βράδυ. Έτσι προκύπτει και η προσέγγιση της παράστασής μας. Πού σταματάει το πραγματικό και πού αρχίζουν οι ιστορίες – ή και αντίστροφα. Το απόσπασμα του σκηνοθετικού σημειώματος αναδημοσιεύεται από το πρόγραμμα της παράστασης. Η παράσταση είναι κατάλληλη για ανήλικους άνω των 16 ετών. ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Μετάφραση: Χριστίνα Μπάμπου-Παγκουρέλη, Σκηνοθεσία: Μαίρη Ανδρέου, Μουσική: Γιάννης Τσεμπερλίδης, Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος, Βίντεο: Αθηνά Σωτήρογλου, Ευαγγελίνα Καρυοφύλλη, Βοηθός σκηνοθέτη-Επιμέλεια κίνησης: Ευανθία Σωφρονίδου, Β΄ Βοηθός σκηνοθέτη: Νίκος Τσολερίδης, Φωτογράφιση παράστασης: Τάσος Θώμογλου, Σχεδιασμός δημιουργικού: Σιμώνη Γρηγορούδη, Οργάνωση παραγωγής: Μαριλύ Βεντούρη. Διανομή: Γρηγόρης Παπαδόπουλος (Άριελ), Σπύρος Σαραφιανός (Τουπόλσκι), Χρίστος Στυλιανού (Μίσαλ), Γιάννης Τσεμπερλίδης (Κατούριαν). Συμμετέχει επίσης η Ευαγγελίνα Καρυοφύλλη (Πράσινο κοριτσάκι).

*Η παράσταση προβλήθηκε ΔΩΡΕΑΝ από το κανάλι του ΚΘΒΕ στο vimeo κατά τη θεατρική περίοδο 2020-2021 (ημερομηνία διαδικτυακής πρεμιέρας: 8/5/2021).

Π Α ΡΑ Σ ΤΑ Σ Ε Ι Σ

«ΤΟ ΣΠΊΤΙ ΤΗΣ ΜΠΕΡΝΆΡΝΤΑ ΆΛΜΠΑ» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα Μετάφραση: Νίκος Γκάτσος Σκηνοθεσία-Προσαρμογή κειμένου: Εύη Σαρμή Πρεμιέρα: 20 Νοεμβρίου 2021 *

κοινωνικής τάξης και των κοινωνικών προτύπων. Όλα στερημένα, μετέωρα, έρμαια. Μια προσέγγιση άχρονη, που προσπαθεί να υπενθυμίσει ότι η οικογενειακή βία, και πόσο μάλλον με θύματα γυναικείου φύλου, δεν αποτελούν δυστυχώς παρελθόν.

Η παράσταση είναι κατάλληλη για ανήλικους άνω των 16 ετών.

Σκηνοθετικό σημείωμα

Η παράσταση Ένα περιβάλλον κεκλεισμένων των θυρών, όπου κυριαρχεί το πένθος, η αυστηρότητα, η πειθαρχία, η έλλειψη πρωτοβουλίας. Γυναίκες που αντιμετωπίζονται και περιορίζονται σαν έφηβα κορίτσια. Σώματα καταπιεσμένα, ακροβατούν ανάμεσα σε όρια. Όρια φυσικά, αυτά του σπιτιού τους, και όρια νοητά, αυτά της αδυναμίας τους να αντιδράσουν, της απραγίας τους. Νεότητα που έχει αποστραγγιστεί. Κορμιά και συμπεριφορές ακολουθούν τη φόρμα, το πρέπει, και όχι το βαθύτερο ένστικτό τους. Από τη μικρότερη έως τη μεγαλύτερη ηλικία, παρατηρούμε συμπεριφορές επιβεβλημένες, κατάλοιπο της ανατροφής, των βιωμάτων, της

Ένα «γιατί», ένα «me too», ένας κόμπος στον λαιμό, μια γροθιά στο στομάχι, δέκα ανάσες που δεν παίρνονται! Ψάχνω να βρω τον τρόπο να τους πω να φύγουν από κει, τον τρόπο να τους δείξω πώς να φύγουν. Όμως εκείνες μένουν. Δεμένες η μία με την άλλη και την άλλη και την άλλη… Με ένα νήμα αιμάτινο, αγκαθωτό, συρμάτινο, δαντελένιο, γεμάτο καρφιά – άλλοτε μεταξωτό και μαλακό, άλλοτε εφιαλτικό και σιχαμένο νήμα. Τα σπίτια μας είναι φτιαγμένα από τέτοια νήματα. Καμιά φορά τα βλέπουμε και προσπαθούμε να τα σπάσουμε, όμως υπάρχουν και τα άλλα, τα κρυφά. Αυτά τα επικίνδυνα, τα μουλωχτά. Που θεριεύουν στη σιωπή. Και οι άνθρωποι

είμαστε φτιαγμένοι από νήματα. Μπερδεμένοι και εξαρτημένοι μέχρι τη μέρα που… ένα «me too» θα μας ξυπνήσει, ένα «γιατί» θα προσπαθήσει να απαντηθεί, η γροθιά στο στομάχι θα γίνει ανάσα καθαρή κι ο κόμπος στον λαιμό θα γίνει λέξεις και οι δέκα ανάσες θα πουν με μια φωνή: - Γιατί τώρα; - Γιατί… έτσι! Η παράσταση αυτή είναι αφιερωμένη στις γυναίκες. Τα κείμενα αναδημοσιεύονται από το πρόγραμμα της παράστασης

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Μετάφραση: Νίκος Γκάτσος, ΣκηνοθεσίαΠροσαρμογή κειμένου-Μουσική επιμέλεια: Εύη Σαρμή, Σκηνικά-Κοστούμια: Αλέξανδρος Πιεχόβιακ, Μουσική: Κωστίκα Τσολάκου (Kostika Collaku), Επιμέλεια κίνησηςΧορογραφία: Ιωάννα Δεμερτζίδου, Φωτισμοί: Άρης Βακός, Μουσική διδασκαλία: Χρύσα Τουμανίδου, Επιμέλεια σκηνικού & φροντιστηριακού υλικού: Άννα-Μαρία Βάσιακ, Βοηθός σκηνοθέτη-κινησιολόγου: Μάρα Μαλγαρινού, Φωτογράφιση παράστασης: Τάσος Θώμογλου, Σχεδιασμός δημιουργικού: Σιμώνη Γρηγορούδη, Οργάνωση παραγωγής: Αθανασία Ανδρώνη. Διανομή: Μαρία Χατζηιωαννίδου (Μπερνάρντα Άλμπα), Λίλιαν Παλάντζα (Μαρία Χοσέφα), Χρύσα Ζαφειριάδου (Ανγκούστιας), Μομώ Βλάχου (Μαγδαλένα), Ελένη Θυμιοπούλου (Αμέλια), Ιωάννα Δεμερτζίδου (Μαρτίριο), Χρυσή Μπαχτσεβάνη (Αδέλα), Ιωάννα Παγιατάκη (Πόνθια), Ελευθερία Αγγελίτσα (Υπηρέτρια), Μάρα Μαλγαρινού (Κορίτσι). *Η παράσταση προβλήθηκε ΔΩΡΕΑΝ από το κανάλι του ΚΘΒΕ στο vimeo κατά τη θεατρική περίοδο 2020-2021 (ημερομηνία διαδικτυακής πρεμιέρας: 1/5/2021).

Π Α ΡΑ Σ ΤΑ Σ Ε Ι Σ

«Άφησέ με να έρθω μαζί σου... βαθύ βαθύ το πέσιμο, βαθύ βαθύ το ανέβασμα… ένα μαρμάρινο πηγάδι το φεγγάρι…»

ΜΙΚΡΌ ΘΈΑΤΡΟ ΜΟΝΉΣ ΛΑΖΑΡΙΣΤΏΝ

«ΤΈΤΑΡΤΗ ΔΙΆΣΤΑΣΗ» του Γιάννη Ρίτσου Σκηνοθεσία-Δραματουργική επεξεργασία: Πολυξένη Σπυροπούλου Πρεμιέρα: 29 Οκτωβρίου 2021 *

Η κάθε μορφή, στο φως της πανσελήνου, αποζητά την κάθαρση όχι μέσα από τον από μηχανής θεό, αλλά μέσα από την βαθιά ανθρώπινη φύση, μέσα από την ένωση με τον Άνθρωπο, μέσα από την πληγή του. Το απόλυτα προσωπικό γίνεται οικουμενικό. Σας παραδινόμαστε με όλα μας τα τραύματα, όλα μας τα όνειρα, ανοιχτά.

Απόσπασμα από το σκηνοθετικό σημείωμα Η συγκεκριμένη σύνθεση-συνομιλία των δραματικών μονολόγων του Γιάννη Ρίτσου φέρνει όλες τις μορφές από τον κόσμο των Ψυχών, από τον κόσμο του Μύθου στο παρόν μέσα από ένα Όνειρο. Οι μορφές του Ρίτσου στοιχειώνουν τα όνειρά μας για να λυτρωθούν. Ο χώρος όπου τα όνειρα αποκτούν υπόσταση είναι το θέατρο. Η σκηνή γίνεται η σχεδία που θα φέρει όλη τη διαδικασία στο τώρα. Οι ήρωες του μύθου έρχονται διψασμένες-οι. Διψούν για έρωτα, σάρκα, αγκαλιά, ελευθερία. Το τελετουργικό μας προκαλεί το φαντασιακό του θεατή-ονειρευτή να συντονιστεί και να έρθει μαζί μας ή να μας πάρει μαζί του. Είναι ένας αγώνας αέναος, με όλους τους μόχθους και τα βάσανα.

Το απόσπασμα του σκηνοθετικού σημειώματος αναδημοσιεύεται από το πρόγραμμα της παράστασης. ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Σκηνοθεσία-Δραματουργική επεξεργασίαΚίνηση: Πολυξένη Σπυροπούλου, Πρωτότυπη μουσική-Ενορχήστρωση-Εκτέλεση: Στέλιος Ντάρας, Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος, Εικαστική επιμέλεια: Μαρία Ξυνοπούλου, Μυθολογική έρευνα: Μάριος Μεβουλιώτης, Βοηθός σκηνοθέτη: Ιορδάνης Αϊβάζογλου, Φωτογράφιση παράστασης: Τάσος Θώμογλου, Σχεδιασμός δημιουργικού: Σιμώνη Γρηγορούδη, Οργάνωση παραγωγής: Εύα Κουμανδράκη. Διανομή: Στέργιος Τζαφέρης (Αγαμέμνων), Δημήτρης Καρτόκης (Ορέστης), Αίγλη Κατσίκη (Ιφιγένεια), Μάρα Τσικάρα (Χρυσόθεμις), Πολυξένη Σπυροπούλου (Περσεφόνη), Ιορδάνης Αϊβάζογλου (Αίας), Μάριος Μεβουλιώτης (Νεοπτόλεμος), Μελίνα Αποστολίδου (Ελένη), Ρούλα Παντελίδου (Φαίδρα). *Η παράσταση προβλήθηκε ΔΩΡΕΑΝ από το κανάλι του ΚΘΒΕ στο vimeo κατά τη θεατρική περίοδο 2020-2021 (ημερομηνία διαδικτυακής πρεμιέρας: 12/5/2021). Τα στοιχεία που δίνονται βασίζονται στον τρέχοντα προγραμματισμό του ΚΘΒΕ (Νοέμβριος 2021). Για επικαιροποίηση στοιχείων συμβουλευτείτε την ιστοσελίδα μας www.ntng.gr

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Αριστοτέλους 7, T.K. 546 24, τηλ.: 2310 277 004 ΑΘΗΝΑ Σταδίου 24, T.K. 105 64, τηλ.: 210 32 17 917 WWW.IAN OS.G R e-mail: publications@ianos.gr

Θα τα βρείτε σε όλα τα καλά βιβλιοπωλεία! ΒΡΕΊΤΕ ΜΑΣ ΣΤΑ SOCIAL MEDIA

ΜΊΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΆΚΗΣ Β Ι ΒΛ Ι Α Τ ΟΥ Μ Ι Κ Η Θ ΕΟ Δ Ω ΡΑ Κ Η

Mια πρόταση του Μίκη Θεοδωράκη για την δημιουργική εργασία και τον ελεύθερο χρόνο

ΤΡΙΛΟΓΙΑ - Γ‹ τόμος Πού να βρω την ψυχή μου... ΙΔΈΈΣ

Nα μαγευτώ και να μεθύσω

Διάλογοι στο λυκόφως. 90 συνεντεύξεις

Μονόλογοι στο λυκαυγές

ΣΕΙΡΑ ΜΙΚΡΟΣ IANOS

Σπίθα: Για μια Ελλάδα ανεξάρτητη και δυνατή

ΤΡΙΛΟΓΙΑ - B‹ τόμος Πού να βρω την ψυχή μου... ΤΈΧΝΗ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΒΙΒΛΙΟ-CD

ΤΡΙΛΟΓΙΑ - Α‹ τόμος Πού να βρω την ψυχή μου... ΜΟΥΣΙΚΗ

ΠΟΙΗΣΗ

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΒΟΥΛΓΑΡΗ ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ Ταξίδι στον ωκεανό της Μουσικής και της Ίστορίας - Υπό έκδοση

ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ Επιτάφιος ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΔΗΜΗΤΡΗΣ (ερμ.), ΜΙΧΑΗΛΑΓΓΕΛΟΣ ΤΟΥΜΑΝΙΔΗΣ (κλασ. κιθάρα)

Μάνου Χατζιδάκι εγκώμιον

ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΗΣ Ελληνικότητα και Διανόηση

ΙΑΝΟS ART

Β Ι ΒΛ Ι Α Γ Ι Α Τ Ο Ν Μ Ι Κ Η Θ ΕΟ Δ Ω ΡΑ Κ Η

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ-ΑΣΠΑΣΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ Άναμνήσεις ενός κοριτσιού

ΓΙΑΝΝΗΣ Γ. ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ ÇΚόμμα αλλάζουμε, ομάδα ποτέÈ ή όταν ο Μίκης Θεοδωράκης συνάντησε το ποδόσφαιρο

ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΑΡΑΤΟΣ Ουτοπία κρυμμένη στο σώμα της πόλης. Ο μουσικός κόσμος του Μίκη Θεοδωράκη και η εποχή του

ARJA SAIJONMAA Μια νέα γυναίκα αποκαλύπτεται. Η συνάντηση με τον Μίκη

Σημειωματάριο IANOS ART

Σελιδοδείκτης IANOS ART

ΦΕΣΤΙΒΑΛ

3 Διεθνές Φεστιβάλ Δάσους ΚΘΒΕ ο

Το 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Δάσους δημιουργήθηκε μέσα στις αντίξοες συνθήκες της πανδημίας, φέροντας όλη την ανησυχία για το πώς προχωράμε καλλιτεχνικά, με προτεραιότητα την ασφάλεια, και παίρνοντας το μικρότερο δυνατό ρίσκο σε έναν χώρο που η έννοια του ρίσκου είναι ζωτικής σημασίας -πώς κάνεις, άλλωστε, τέχνη χωρίς ρίσκο; Η επιλογή της online παρουσίασης μεγάλου μέρους του φεστιβάλ, δεν ήταν μια εύκολη απόφαση. Ωστόσο, η ανάγκη για συνέχεια, μέσα από τη συμφιλίωση και την αποδοχή των δεδομένων δημιούργησε τη θέληση για εύρεση ενός τρόπου και ενός χώρου δράσης και έκφρασης. Το ερώτημα, «προχωράμε με αυτά που έχουμε ή σταματάμε μπροστά σε αυτά που δεν έχουμε;», έδωσε την ώθηση αλλά και την πίστη για την πραγματοποίηση ενός εγχειρήματος που επέτυχε σε μεγάλο βαθμό τους στόχους του. Με την πλατφόρμα του on.ntng.gr στοχεύσαμε στη δημιουργία ενός ιστοχώρου που παρείχε δωρεάν πρόσβαση του κοινού σε 20 παραστάσεις. Τέσσερις ενότητες αποτέλεσαν τον βασικό κορμό του προγράμματος: Οι «Σύγχρονοι προβληματισμοί στη διεθνή σκηνή» περιλάμβαναν 6 παραστάσεις από διαφορετικές χώρες. Το αφιέρωμα «Η γυναικεία ματιά στο θέατρο» παρουσίασε το έργο τριών εμβληματικών σκηνοθέτιδων (Lola Arias, Susanne Kennedy και Yael Ronen) και παράλληλα συμπεριέλαβε μια σειρά διαδικτυακών συζητήσεων όπου τέθηκε το ζήτημα της γυναικείας οπτικής στη σκηνοθεσία. Ένα δεύτερο αφιέρωμα αφορούσε την εργασία των σύγχρονων θεατρικών κολεκτίβων (Zoukak Theatre Company, La Tristura, Rimini Protokoll). Παράλληλα με τις παραστάσεις, εκπρόσωποι των ομάδων συνομίλησαν με Έλληνες καλλιτέχνες, που εργάζονται στη λογική των κολεκτίβων, για ζητήματα που αφορούν τα προβλήματα αλλά και τις δυνατότητες του συγκεκριμένου τρόπου εργασίας. Ταυτόχρονα, στο πρόγραμμα ενσωματώθηκε και το 19ο ετήσιο Φεστιβάλ της Ένωσης των Θεάτρων της Ευρώπης, μέλος της οποίας είναι και το ΚΘΒΕ από το 1996, με τη συμμετοχή οκτώ παραστάσεων μεγάλων θεάτρων της Ευρώπης που έκαναν την παγκόσμια πρεμιέρα τους διαδικτυακά στην πλατφόρμα του on.ntng.gr. Ωστόσο, μέσα από την πλατφόρμα αυτή, θελήσαμε να δημιουργήσουμε κάτι περισσότερο από ένα κανάλι προβολής online θεατρικών παραστάσεων. Οι συζητήσεις που πραγματοποιήθηκαν μέσω zoom έδωσαν τη δυνατότητα στο κοινό να μιλήσει, να θέσει ερωτήματα ή και να διατυπώσει τις απόψεις του.

Παράλληλα, μια κοινότητα στο fb επιχείρησε να ενώσει τους ανθρώπους του φεστιβάλ, κοινό και καλλιτέχνες, και να εστιάσει σε αυτό το «μαζί» του θεάτρου που οι συνθήκες της πανδημίας έθεσαν για καιρό υπό αμφισβήτηση. Η πρωτοβουλία ήταν του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, η εφαρμογή ωστόσο της δυνατότητας του χτισίματος ενός διαλόγου έγινε ευθύνη όλων μας. Μια κοινή επιθυμία, άρχισε να δημιουργεί διστακτικά το πλαίσιο επίτευξης μιας περισσότερο ενεργητικής και συμμετοχικής εμπειρίας στην καλλιτεχνική δραστηριότητα της πόλης.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Ερωτήματα για τη γυναικεία ματιά στο θέατρο Εναλλακτικές οπτικές και προτάσεις δημιουργίας. Μια ξεχωριστή ενότητα του Διεθνούς Φεστιβάλ Δάσους αφορούσε τις σκηνοθέτιδες. Με αφορμή το έργο τριών διεθνώς διακεκριμένων καλλιτέχνιδων, της Lola Arias, της Susanne Kennedy και της Yael Ronen, το αφιέρωμα «Η γυναικεία ματιά στο θέατρο»* έθεσε ως ερώτημα την ύπαρξη εναλλακτικών οπτικών στη σύλληψη αλλά και στην απεικόνιση/δημιουργία της πραγματικότητας. Ο κύκλος τριών συζητήσεων/συνεντεύξεων έθεσε ερωτήματα που αφορούσαν καίριους προβληματισμούς της επικαιρότητας: θέματα διακρίσεων, οπτικών αλλά και ζητήματα για την τέχνη και τους καλλιτέχνες του θεάτρου, πριν και μετά την πανδημία. Η Susanne Kennedy με τη Δανάη Θεοδωρίδου, η Yael Ronen με την Ιώ Βουλγαράκη και η Lola Arias με την Ελένη Ευθυμίου, αντάλλαξαν σκέψεις, απόψεις και οπτικές, δείχνοντας, τελικά, πόσα είναι αυτά που μας ενώνουν ως ανθρώπους και ως καλλιτέχνες απέναντι σε ακραία γεγονότα, όπως αυτό της πανδημίας. Ο τίτλος του αφιερώματος έθεσε ταυτόχρονα και το ερώτημα του αν υπάρχει γυναικεία ματιά στο θέατρο και αν μπορούμε να της αποδώσουμε ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά. Οι περισσότερες καλλιτέχνιδες στάθηκαν αρκετά επιφυλακτικές απέναντι σε

©Photo: Ute Langkafel

μια τέτοια τοποθέτηση, υιοθετώντας την άποψη πως είναι πιο χρήσιμο να συζητάμε για προσωπικές οπτικές που διαμορφώνονται από τα βιώματα και τις εμπειρίες του καθενός -ανεξάρτητα από το φύλο. Ωστόσο, αναφέρθηκαν σε εκείνες τις πλευρές των ανθρώπων, τις γυναικείες, που είναι και οι περισσότερο καταπιεσμένες και οι λιγότερο αποδεκτές σε έναν κόσμο διαμορφωμένο μέσα από το βλέμμα των αντρών. Οι πλευρές αυτές περιεγράφηκαν ως πιο ανοιχτές, πιο συμφιλιωμένες με το χάος, λιγότερο αυταρχικές. Πλευρές του ανθρώπου λιγότερο κυριαρχικές και περισσότερο υποστηρικτικές. Η γυναικεία ποιότητα για την Ιώ Βουλγαράκη είναι εκείνη που της επιτρέπει περισσότερο να ακολουθεί το υλικό της, παρά να κυριαρχεί πάνω σε αυτό. Κάπως αντίστοιχα και για τη Yael

Ronen, η διαδικασία της δουλειάς της ξεκινάει από το χάος για να ανακαλύψει η ίδια στην πορεία, αυτό που ήδη υπάρχει. Είναι μια εργασία περισσότερο αποκαλυπτική παρά δημιουργική. Το ζήτημα των ιεραρχιών και των διαχωρισμών, είτε πρόκειται για διακρίσεις φύλου, έθνους, δεξιοτήτων, ιδιοτήτων, τίθεται μέσα στα διαφορετικά του πλαίσια από όλες τις καλλιτέχνιδες. Από την ιεραρχική σχέση που διαμορφώνεται μεταξύ σκηνής και πλατείας, όπως μας την αναφέρει η Kennedy, στις διακρίσεις καλλιτεχνών και μη, όπως σχολιάζει τόσο η Θεοδωρίδου όσο η Arias και η Ευθυμίου, μέχρι την καταπιεσμένη γυναικεία πλευρά που όλες οι καλλιτέχνιδες έθιξαν, γίνεται καθαρό ένα στοιχείο που φαίνεται κοινό και ενδεχομένως να δίνει το στίγμα της γυναικείας ματιάς:

* Η ενότητα των τριών συζητήσεων που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του 3ου Διεθνούς Φεστιβάλ Δάσους υπάρχει διαθέσιμη στην ιστοσελίδα του on.ntng.gr, στο πεδίο «Ζωντανές Συνδέσεις — Συζητήσεις».

ΦΕΣΤΙΒΑΛ

αυτό της άρσης των διαχωρισμών παντός είδους, αυτό της αναζήτησης ενός περισσότερο φροντιστικού και λιγότερο ηγεμονικού τρόπου εργασίας στη διαδικασία της παράστασης. Η πανδημία ανέδειξε ένα ακόμα ζήτημα: την αδυναμία ελέγχου της ζωής, την αποδοχή της ύπαρξης πάνω σε μια γραμμή ευθραυστότητας. Η πεποίθηση ότι στον δυτικό κόσμο ζούμε με το μικρότερο δυνατό ρίσκο επιβίωσης, ξαφνικά κλονίστηκε. Η ανασφάλεια μοιάζει να χτύπησε την καρδιά της πατριαρχίας: του ελέγχου, του προγραμματισμού, των βεβαιοτήτων, των ορθολογικών λύσεων. Οι αποφάσεις, όπως μας λέει και η Ronen, περνάνε πλέον από το στομάχι. Αυτή η ιστορική στιγμή δημιούργησε μια παύση αναστοχασμού, επανατοποθέτησης, επαναπροσδιορισμού του καλλιτέχνη. Το υπαρξιακό ζήτημα του θανάτου έγινε αντικείμενο του δημόσιου διαλόγου, και αποτέλεσε μια ταυτόχρονη συλλογική αγωνία για τις δυτικές κοινωνίες. Και ενώ ο θάνατος και ο φόβος εισχώρησαν άμεσα στις καλλιτεχνικές δημιουργίες τόσο της Ronen όσο και της Βουλγαράκη, για την Kennedy αυτή η ίδια αγωνία, ήταν πάντοτε εκεί, πριν και μετά την πανδημία, και αποτελούσε το βασικό υλικό της δημιουργίας της. Η αμηχανία των καλλιτέχνιδων απέναντι στις υπαρξιακές αυτές αναζητήσεις που προκλήθηκαν αυτή τη φορά υπό καθεστώς «εκτάκτου ανάγκης», τις οδήγησαν είτε σε προσωρινή παύση της δημιουργικότητας, είτε σε άμεση αντίδραση και αναζήτηση αποτύπωσης της ιστορικής αυτής στιγμής. Από την άλλη, η ίδια η πανδημία έθεσε ζητήματα δημοκρατίας, πολιτικής διαχείρισης της κρίσης και ανάγκης όχι μόνο για καλλιτεχνική δημιουργία αλλά και για πολιτική δράση.

Remote Thessaloniki Μια περιπατητική περφόρμανς στους δρόμους της Θεσσαλονίκης.

Η διεθνής και πολυβραβευμένη καλλιτεχνική ομάδα των Rimini Protokoll φιλοξενήθηκε στο 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Δάσους με την περιπατητική περφόρμανς Remote Thessaloniki. Πρόκειται για τη μοναδική ζωντανή παράσταση που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ και σημείωσε ιδιαίτερη επιτυχία. Τριάντα συμμετέχοντες, φορώντας ακουστικά, με αφετηρία τα Κοιμητήρια της Ευαγγελίστριας και με την καθοδήγηση μιας τεχνητής φωνής που τους κατηύθυνε στους δρόμους της πόλης, περπάτησαν συγκεκριμένες διαδρομές, έγιναν παρατηρητές της ίδιας τους της ζωής και έζησαν μια διαφορετική εμπειρία που τους έφερε αντιμέτωπους με ερωτήματα σχετικά με τις συλλογικότητες και με την εξουσία της τεχνολογίας. Το Remote X είναι ένα πρότζεκτ που οι Rimini Protokoll επανασχεδιάζουν κάθε φορά σε διαφορετική πόλη, δίνοντας την ευκαιρία στο κοινό να ξανακοιτάξει την πόλη του, τις διαδρομές της, τους ρυθμούς της και τους ανθρώπους της.

Ομάδα διοργάνωσης 3ου Διεθνούς Φεστιβάλ Δάσους

PODCAST

Ένα αλλιώτικο βιβλιοπωλείο ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΌ ΠΑΡΑΜΎΘΙ 24 ΕΠΕΙΣΟΔΊΩΝ «Η ιδέα γεννήθηκε πριν χρόνια. Από αυτά τα ωραία που σκέφτεσαι ένα βράδυ κι έπειτα, μένουν στο συρτάρι. Ξαναβγαίνουν όταν οι συνθήκες το ευνοούν. Ή όταν σου φωνάζουν από κει μέσα: “Άντε, πότε θα μας ελευθερώσεις;”

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Κείμενο, Στίχοι: Μάρα Τσικάρα, Μουσική: Ευγένιος Δερμιτάσογλου, Ηχοληψία/Τεχνική επεξεργασία: Διονύσης Κωνσταντινίδης, Αργύρης Παπαγεωργίου, Σχεδιασμός Αφίσας: Σιμώνη Γρηγορούδη

Ναι, υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι που προσπαθούν να σου φτιάξουν τη μέρα. Που μοιράζονται μια καλημέρα, έναν καλό λόγο, ένα χαμόγελο, μια σοφία πολύτιμη. Αυτός είναι ο ΜαστροΜέρας και έχει σύμμαχούς του τα βιβλία, τους φίλους του, ακόμη και τους εχθρούς του. Με το ένα πόδι στην πραγματικότητα και το άλλο στο παραμύθι. Μιλάει με τους περαστικούς, τα δέντρα, τον ήλιο, τους γάτους, ήρωες παραμυθιών. Δεν έχει απαντήσεις για όλα. Ψάχνει όμως. Τρόπους για να ζει μια πιο όμορφη ζωή, με τα μέσα που διαθέτει.

Η μουσική και τα τραγούδια (ως το επεισόδιο Ζήτα) ηχογραφήθηκαν στο dB Die Studio, από τον Θανάση Καρυπίδη που ανέλαβε και τη μουσική παραγωγή.

Το δικό μας μέσο είναι ο ήχος κι όλες αυτές οι εικόνες που μπορεί να γεννήσει. Με πολλή χαρά λαμβάνουμε ζωγραφιές και την αγάπη των παιδιών που μας δίνουν δύναμη να συνεχίσουμε. Ως το Ωμέγα».

Από 15 Οκτωβρίου ξεκίνησαν τα νέα επεισόδια της φετινής σεζόν. Συντονιστείτε στην επίσημη ιστοσελίδα του ΚΘΒΕ www.ntng.gr και στα podcast, στο Sound Cloud (https://soundcloud.com/ ntngreece) και στο Spotify του ΚΘΒΕ.

ΔΙΑΝΟΜΗ: Δημήτρης Κολοβός (Μαστρο-Μέρας), Ελένη Γιαννούση (Περσεφόνη), Ρέα (Ευανθία Σωφρονίδου), Γιάννης Τσεμπερλίδης (Τίκι), Φωτεινή Τιμοθέου (Μέλπω Στρίντζω), Γιώργος Κολοβός (Προκόπης), Μάρα Τσικάρα (Τούλα Ταραντούλα). Συμμετέχουν οι Μουσικοί: Θανάσης Καρυπίδης, Μάριος Τσομπανίδης, Ευγένιος Δερμιτάσογλου.

Μάρα Τσικάρα Στο βιβλιοπωλείο του Μαστρο-Μέρα συμβαίνουν παράξενα πράγματα -σχεδόν μαγικά. Εκεί, η Τούλα Ταραντούλα, η αράχνη, υφαίνει τον ιστό της αφήγησης και μας διηγείται ιστορίες. Κάθε επεισόδιο έχει ως αφορμή ένα γράμμα της αλφαβήτου. Δίπλα στους βασικούς χαρακτήρες, εμφανίζεται και ένας καλεσμένος: ένας ήρωας από τον κόσμο της πραγματικότητας. Και έτσι, η ίδια η ζωή εισβάλλει στη μαγεία και το αντίστροφο… Κάπου εκεί τα όρια μεταξύ τους χάνονται. Στο πρώτο επεισόδιο, το γράμμα «Α» με τη λέξη «Αγαπώ» δίνει το στίγμα μιας σειράς ιστοριών που δημιουργήθηκαν ακριβώς από αυτή την αγάπη για τη ζωή, για την ομορφιά που κρύβεται σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Το «Αλλιώτικο βιβλιοπωλείο» μας θυμίζει πόση δύναμη διαθέτουμε να δημιουργήσουμε νέους χώρους δράσης -ακόμα και όταν το πλαίσιο δεν είναι ευνοϊκό- και να φανταστούμε καινούριους τρόπους να υπάρχουμε μέσα σ’ αυτό.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΚΘΒΕ

Το ΚΘΒΕ στην ΕΜΣ Το εμβληματικό κτίριο του Θεάτρου της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή του Λευκού Πύργου μαζί με δυο από τα πιο σημαντικά μουσεία της Θεσσαλονίκης, το Αρχαιολογικό Μουσείο και το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, το κτίριο της ΧΑΝΘ με το ομώνυμο πάρκο και τη Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Θεσσαλονίκης. Η Λέσχη Αξιωματικών όπως και το κτίριο της ΕΜΣ κτίζονται μετά το 1950, σηματοδοτώντας τον κτιριακό εκσυγχρονισμό της Θεσσαλονίκης στη δεύτερη πεντηκονταετία του 20ού αι. όπου η πόλη γιγαντώνεται πολεοδομικά και τριπλασιάζεται σε πληθυσμό. Την ίδια περίοδο συντελείται η μεγαλύτερη πολεοδομική μεταμόρφωση στην πόλη με την επέκταση και διαμόρφωση της νέας παραλίας (1957). Στις σημαντικές αλλαγές στην τοπιογραφία της πόλης θα συμβάλλει με τις καθαρές γεωμετρικές μορφές υψηλής αισθητικής, το κεντρικό κτιριακό συγκρότημα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, το οποίο υπήρξε η πρώτη μοντέρνα αστική σύνθεση της μεταπολεμικής Ελλάδας. Εκφράζοντας μια διαφορετική αρχιτεκτονική τάση της εποχής, το

κτίριο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών θεμελιώνεται το 1951 και στεγάζει ως σήμερα μια από τις κεντρικές σκηνές του ΚΘΒΕ. Είναι έργο του αρχιτέκτονα Βασίλειου Κασσάνδρα (1904-1973), απόφοιτου της École des Beaux Arts, ο οποίος αφού εργάστηκε σε διάφορα αρχιτεκτονικά γραφεία στο Παρίσι επέστρεψε στη Αθήνα και συνεργάστηκε με τον Λεωνίδα Μπόνη, επίσης απόφοιτο της ίδιας σχολής. Ο Μπόνης και ο Κασσάνδρας βραβεύτηκαν σε πολλούς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς του μεσοπολέμου, από τους οποίους ο σημαντικότερος ήταν εκείνος για την ανέγερση του μεγάρου του Μετοχικού Ταμείου Στρατού. Μαζί θα σχεδιάσουν το αθηναϊκό κινηματοθέατρο Παλλάς (1931-35), το οποίο ανήκε στο Μέγαρο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού, και θεωρείται από τα αξιολογότερα κτίρια θεάτρου του μεσοπολέμου. Το Παλλάς, το θέατρο Κοτοπούλη στο Μέγαρο Θεαμάτων Ρεξ και το κτίριο της ΕΜΣ θα συμπεριληφθούν στη διδακτορική διατριβή του Κασσάνδρα με τίτλο «Επάλληλοι Αίθουσαι Θεαμάτων» και θα του εξασφαλίσουν τις τυπικές προϋποθέσεις για την εκλογή του ως καθηγητή κτιριολογίας στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.

Ο Κασσάνδρας, στη βραβευμένη σε πανελλήνιο αρχιτεκτονικό διαγωνισμό μελέτη του για το μέγαρο της ΕΜΣ, θα εφαρμόσει τις αρχές της ακαδημαϊκής École des Beaux Arts με φανερή, κυρίως στην όψη, την επίδραση του Θεάτρου των Ηλυσίων Πεδίων (Théâtre des Champs Elysées) του A. Perret, ενώ στο εσωτερικό του θεάτρου θα κυριαρχήσει το ρεύμα μιας ύστερης Art Déco. Η κατασκευή του κτιρίου αρχίζει το 1952 και ολοκληρώνεται το 1962. Από την πρώτη παράσταση του ΚΘΒΕ, την πρεμιέρα της «Σίβυλλας» του Άγγελου Σικελιανού στις 26 Οκτωβρίου 1962, ως σήμερα το θέατρο της ΕΜΣ αποτελεί τη βασική σκηνή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος ενώ παράλληλα έχει φιλοξενήσει εκδηλώσεις των Δημητρίων, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου και άλλες σημαντικές εκδηλώσεις της πόλης. Στο κτίριο της ΕΜΣ, εκτός από την αίθουσα του θεάτρου, στεγάζονται τα καμαρίνια των ηθοποιών, τα γραφεία διοίκησης, η πλάγια κινητή σκηνή και οι χώροι παρασκευής σκηνικών. Ο «Οργανισμός Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης - Θεσσαλονίκη 1997» ανέλαβε την ανακαίνιση του κτιριακού συγκροτήματος και ιδιαίτερα την ανακατασκευή του θεάτρου διατηρώντας

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΚΘΒΕ

60 χρόνια παραστάσεις (1962-2022)

τον αρχιτεκτονικό χαρακτήρα του κτιρίου. Χωρίς να αλλοιωθεί ούτε το ύφος αλλά ούτε η χωρητικότητα (810 θέσεις) της αίθουσας του θεάτρου, βελτιώθηκε η ορατότητα και η ακουστική με τη χάραξη μιας νέας έντονης κλίσης. Έγινε ριζικός εκσυγχρονισμός της σκηνικής τεχνολογίας, προστέθηκαν βυθιζόμενο pit ορχήστρας, βαγονέτα κίνησης και γερανοί ανέλκυσης σκηνικών όπως και γέφυρες φωτισμού, ώστε πέρα από θέατρο πρόζας να λειτουργεί και ως λυρικό θέατρο. Ανασχεδιάσθηκαν οι δημόσιοι χώροι του κτιρίου, η είσοδος, τα κλιμακοστάσια, το λόμπι και το

φουαγιέ. Σήμερα, στους ανακαινισμένους χώρους υποδοχής του θεάτρου της ΕΜΣ, διοργανώνονται εκθέσεις με θεατρικά κοστούμια από το ιστορικό βεστιάριο του ΚΘΒΕ, ενώ στο φουαγιέ δίνονται θεατρικές παραστάσεις.

Πηγές: Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, ΧΡΟΝΙΚΟ 1939-2007, ΕΜΣ, 2007. Κασσάνδρας, Β., «Επάλληλοι Αίθουσαι Θεαμάτων», στο Τεχνικά Χρονικά, Τεύχος 381-382, 1956.

Το κτίριο της ΕΜΣ, με εξαιρετική πολεοδομική και συμβολική λειτουργικότητα στον ιστό της πόλης, στηρίζει εδώ και 60 χρόνια τη μακρόχρονη θεατρική παράδοση της Θεσσαλονίκης.

Γιακουμακάτος, Α., «Το Θεατρικό Δίκτυο της Θεσσαλονίκης και η Διεθνής Εμπειρία» στο Μετασχηματισμοί του Αστικού Τοπίου. Αρχιτεκτονικές μελέτες και έργα του ΟΠΠΕ Θεσσαλονίκη 1997, Λιβάνης, 2001.

Βίκυ Κερτεμελίδου δρ. αρχιτέκτων μουσειολόγος

Φιλιππίδης, Δ., Νεοελληνική Αρχιτεκτονική, Μέλισσα, 1984.

Φεσσά Εμμανουήλ, Ε., Η Αρχιτεκτονική του Νεοελληνικού Θεάτρου 1720-1940, Αθήνα, 1994.

ΒΙΒΛΙΟ

Τι διαβάζεις; 4+1 τίτλοι που δεν πρέπει να χάσεις! ΠΈΤΡΙΝΑ ΠΛΟΊΑ Μαρία Ξυλούρη Εκδόσεις Μεταίχμιο

Δεκαπέντε διηγήματα για νησιά, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Αφηγήσεις για ανθρώπους και τόπους που χάνονται, που τα ίχνη τους κάποτε σβήνουν, αλλά και για εκείνους που μένουν πίσω να θυμούνται. Μια εξαίσια συλλογή διηγημάτων από τη Μαρία Ξυλούρη. ΜΕΣΆΝΥΧΤΑ ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΉΚΗ Ματ Χέιγκ Εκδόσεις Ψυχογιός

«Ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο υπάρχει μια βιβλιοθήκη», είπε. «Και μέσα σ’ αυτή τη βιβλιοθήκη, τα ράφια συνεχίζονται επ’ άπειρον. Κάθε βιβλίο σού δίνει μια ευκαιρία να δοκιμάσεις μιαν άλλη ζωή που θα μπορούσες να έχεις ζήσει. Θα είχες κάνει κάτι διαφορετικό, αν είχες την ευκαιρία να αναιρέσεις αυτά για τα οποία μετάνιωσες;» Η ζωή της Νόρα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Τότε, την τελευταία μέρα της στη Γη, όταν σημαίνουν μεσάνυχτα, μεταφέρεται σε μια βιβλιοθήκη. Εκεί της δίνεται η δυνατότητα να αναιρέσει επιλογές

και να απαλλαγεί από τις τύψεις της, δοκιμάζοντας όλες τις διαφορετικές ζωές που θα μπορούσε να είχε ζήσει. Αν έχεις άπειρες εναλλακτικές, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να ζήσεις; ΑΝΘΟΛΌΓΙΟ – ΗΜΕΡΟΛΌΓΙΟ 2022 ΎΜΝΟΣ ΓΥΝΑΙΚΏΝ Εκδόσεις Ιανός

Ένα ημερολόγιο γένους θηλυκού, όπου υμνείται η γυναικεία προσωπικότητα σε όλες τις εκφάνσεις της. Μέσα από κείμενα βιογραφικά, αυτοβιογραφικά και λογοτεχνικά, Ελλήνων και ξένων συγγραφέων, που αναφέρονται σε χαρακτηριστικές γυναικείες προσωπικότητες της ιστορίας, της πολιτικής και του μύθου, σε γυναίκες της διπλανής πόρτας ή και του περιθωρίου, επιχειρείται να σκιαγραφηθεί η σαγηνευτική ιδιοσυγκρασία τους ανά τους αιώνες αλλά και να αποκρυπτογραφηθεί η απρόβλεπτη και δυναμική γυναικεία φύση. Ο ΤΖΊΜΗΣ ΣΤΗΝ ΚΥΨΈΛΗ Χ.Α. Χωμενίδης Εκδόσεις Πατάκη

Εμπνεόμενος ευθέως από το σήμερα, ο Χ.Α. Χωμενίδης γράφει ένα –σχεδόν– ρεαλιστικό μυθιστόρημα, το οποίο διαδραματίζεται στην Αθήνα του 2021 και διαλαμβάνει ό,τι μας

αγγίζει, μας συγκινεί, μας τρομάζει. Ο κεντρικός του ήρωας, ο Τζίμης Παπιδάκης, υιοθετημένος από έναν παλιό πρωταγωνιστή του Εθνικού Θεάτρου, βρίσκεται ένα βήμα πριν από την εκπλήρωση του μεγάλου του ονείρου: να αναδειχθεί στον πρώτο και καλύτερο θεατρικό επιχειρηματία στην Ελλάδα. Το θέατρο που έχει κληρονομήσει στη Φωκίωνος Νέγρη και που ανέβαζε παραστάσεις τρίτης κατηγορίας, να γίνει ο ομφαλός της θεατρικής Αθήνας. Ο Τζίμης στην Κυψέλη είναι το ρέκβιεμ όσων ανεπαισθήτως μένουν πίσω, σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται ραγδαία. Η επί του φοβερού βήματος απολογία ενός καλού ανθρώπου που απλώς τον ξεπερνάει η εποχή. Ο ΆΡΧΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΖΉΛΙΑΣ Τζο Νέσμπο Εκδόσεις Μεταίχμιο

Ιστορίες γεμάτες απληστία, αδίστακτους έρωτες και σκοτεινά μυστικά. Ο Νέσμπο έχει ένα μοναδικό χάρισμα να δημιουργεί ατμόσφαιρα και να δίνει απρόβλεπτη τροπή στις ιστορίες και αυτή η συλλογή δεν αποτελεί εξαίρεση, προσφέροντας μια απολαυστική αναγνωστική εμπειρία στους λάτρεις του αστυνομικού είδους.

Κ Ι Ν Η Μ ΑΤΟ Γ ΡΑΦ ΟΣ

Υπάρχει σινεμά μετά την καραντίνα

Γράφει ο Κώστας Καντόγλου

Η χειμερινή κινηματογραφική σεζόν προμηνύεται συναρπαστική με μια πλειάδα από πολλές και διαφορετικές προτάσεις.

Mona Lisa and the Blood Moon

Μερικές από τις πιο αναμενόμενες ταινίες της νέας σεζόν, απο υπερ-φιλόδοξα ιστορικά έπη, μέχρι πολύ προσωπικές ιστορίες, από σπουδαίους δημιουργούς, αλλά και από άλλους που εμφανίστηκαν σχετικά πρόσφατα στον κινηματογραφικό κόσμο. Ταινίες που έρχονται στις αίθουσες με πολλές φεστιβαλικές διακρίσεις, και άλλες που ίσως να μην έχουν λάβει μέχρι στιγμής την προσοχή που τους άξιζε, αλλά αναμένουν να τους δοθεί μια την ευκαιρία από το σινεφίλ κοινό. MONA LISA AND THE BLOOD MOON Υποψήφιο για τον Χρυσό Λέοντα στο φεστιβάλ της Βενετίας, το «Mona Lisa and the Blood Moon» σηματοδότησε την επιστροφή της Ana Lily Amirpour στα φεστιβαλικά μονοπάτια. Μια δημιουργός με καριέρα άνιση, αλλά σίγουρα συγκλονιστική, που δεν σταματά να πειραματίζεται, ελισσόμενη με χαρακτηριστική άνεση ανάμεσα στα κινηματογραφικά είδη. Η τελευταία ταινία της πραγματεύεται την προσπάθεια μιας κοπέλας, που διαθέτει υπερφυσικές ικανότητες και μόλις έχει αποδράσει από ένα άσυλο, να επιβιώσει στους εχθρικούς δρόμους της Νέας Ορλεάνης. LICORICE PIZZA Κάθε νέα ταινία του Paul Thomas Anderson, ενός εκ των σπουδαιότερων εν ζωή Αμερικανών σκηνοθετών, δεν μπορεί

Κ Ι Ν Η Μ ΑΤΟ Γ ΡΑΦ ΟΣ

ψηφιακή διανομή της ταινίας, μετά την κυκλοφορία της στους κινηματογράφους. Από τις σημαντικότερες κυκλοφορίες της νέας σεζόν. THE NORTHMAN Ελάχιστα γνωρίζουμε μέχρι στιγμής για τη νέα ταινία του Robert Eggers, αλλά κάθε νέα δημιουργία ενός εκ των πλέον ανερχόμενων Αμερικανών σκηνοθετών, δεν μπορεί παρά να συγκαταλέγεται στις πιο αναμενόμενες της νέας σεζόν. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο Alexander Skarsgard, υποδύεται έναν Βίκινγκ πρίγκιπα, που ξεκινάει ένα φαινομενικά καταδικασμένο ταξίδι, προκειμένου να πάρει εκδίκηση για τη δολοφονία του πατέρα του. Anna Taylor Joy, Ethan Hawke, Nicole Kidman, Willem Dafoe, Kate Dickie, αλλά και η Bjork, συνθέτουν το, με μεγάλη διαφορά, πιο λαμπερό καστ της φετινής σεζόν.

Licorice Pizza

παρά να αποτελεί ένα μοναδικό κινηματογραφικό γεγονός. Ο σπουδαίος δημιουργός, επιστρέφει με μια ιστορία για τον νεανικό έρωτα, την απογοήτευση, την ενηλικίωση, και τον αδηφάγο μικρόκοσμο του Χόλυγουντ. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, η Alana Haim, του ομώνυμου συγκροτήματος, αλλά και ο Cooper Hoffman, γιος του αδικοχαμένου Philip Seymour Hoffman, αγαπημένου πρωταγωνιστή του Anderson, μέχρι τον πρόωρο θάνατό του.

The card counter

A HERO Ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες από το Ιράν των τελευταίων χρόνων, ο Asghar Farhadi επιστρέφει στις αρχές του 2022 με το «A Hero». Πρωταγωνιστής του αυτή τη φορά ειναι ο Rahim, ένας φυλακισμένος άνδρας που παίρνει 2 μέρες άδεια από τη φυλακή —στην οποία βρίσκεται για χρέη— και προσπαθεί να πείσει τον άνθρωπο που τον έστειλε εκεί ν’ αποσύρει τις κατηγορίες. Συνεπής σε ένα σινεμά ευαίσθητο και σκληρό συνάμα, αλλά και πάντα βαθιά ανθρωποκεντρικό, ο Farhadi φτιάχνει με τα πιο απλά υλικά ένα σινεμά αυθεντικής συναισθηματικής έντασης, και μια κοινωνική ματιά που κόβει σαν μαχαίρι. Η ταινία αυτή, σηματοδοτεί και την πρώτη συνεργασία του σκηνοθέτη του «Τι απέγινε η Έλι» και του «Ένας χωρισμός» με το studio της Amazon, που θα αναλάβει και τη

THE CARD COUNTER Ο Paul Schreader έχει πίσω του μια τεράστια καριέρα, που τον καθιστά έναν από τους πιο ενδιαφέροντες Αμερικανούς δημιουργούς σήμερα. Ο συγγραφέας του «Ταξιτζή» επιστρέφει φέτος με την ιστορία ενός πρώην στρατιωτικού, που ξεκινά μια καινούρια καριέρα ως επαγγελματίας χαρτοπαίκτης, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ξορκίσει τα φαντάσματα του παρελθόντος του. Ένας κατάμαυρος τόνος στην αφήγηση, αλλά και μια μικρή χαραμάδα τρυφερότητας και τελικής λύτρωσης, διέπει το πνεύμα των τελευταίων ταινιών του Schrader, με αποκορύφωμα το αριστουργηματικό «First Reformed» και αυτό ακριβώς περιμένουμε και από την τελευταία ταινία του, που έχει στον πρωταγωνιστικό ρόλο τον εξαιρετικό Oscar Isaac.

ΠΟΛΗ

Εύοσμος-Καλαμαριά: Στιγμιότυπα

Γράφει ο Κωστής Ζαφειράκης

Η πλατεία του Ευόσμου είναι ένα 24ωρο φιλμ. Ήρεμοι πρωινοί καφέδες, νοσταλγίες και σχέδια κι επαγγελματικές συναντήσεις, σουλάτσο και κουβεντολόι, μεσημεριάτικη ραστώνη, τα απογεύματα παιδιά με ποδήλατα ή skate κάνουν τις φιγούρες τους, παίζουν και ξεσηκώνουν τον κόσμο και μετά βγαίνουν οι ωραίοι ξενύχτες. Ένας 24ωρος ασταμάτητος ρυθμός με όλα τα στοιχεία της ήρεμης, αλλά και της άγριας Δύσης. Στην Πλατεία Μετεώρων, ανταμώνουν όλοι. Πιτσιρίκια στην τρέλα τους, ρομαντικοί στην βόλτα τους, νοικοκυρές και νοικοκύρηδες στα ψώνια της ημέρας. Κι αν πάρεις την ανηφόρα που σε βγάζει στα σύνορα με την Πολίχνη, στο μικρό δασάκι της περιοχής, ο χρόνος είναι δικός σου, για ασκήσεις ηρεμίας μέσα στα έλατα. Αν αγαπάς την πεζοπορία και την εξερεύνηση, πάρε την Αγνώστου Στρατιώτη, κι ο δρόμος θα σε βγάλει στο Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο Πολίχνης, ένας βιότοπος με γήπεδα ποδοσφαίρου, μπάσκετ, τένις και beach volley. Μπορείς να γυμναστείς, να

χαθείς στις σκέψεις σου, να αλλάξεις βιορυθμούς και να ονειρευτείς χαζεύοντας το ηλιοβασίλεμα. Κέντρο Θεσσαλονίκης, τώρα. Η αίγλη της Παύλου Μελά δεν σβήνει ποτέ. Μια διαγώνιος που ενώνει την εκκλησία της Αγίας Σοφίας με τον Λευκό Πύργο, όπως την είχε σχεδιάσει κάποτε ο Ερνέστ Εμπράρ. Μέσα στον αστικό θόρυβο, η Παύλου Μελά διατηρεί ατόφια την αρχιτεκτονική της υπεροχή στα νεοκλασικά που υψώνονται ανάμεσα στις αδιάφορες πολυκατοικίες. Οι ιστορίες πολλές, από το ουζερί του Τσιτσάνη ως το Ριβολί, τον παλιό κινηματογράφο, με το «Μεγάλο φαγοπότι» να συνεχίζεται στο «Έργον Aγορά» και λίγο πιο πάνω το «Estrella», δυο ισχυρά labels της γαστρονομικής

κουλτούρας. Στο «De Facto» ο χρόνος μοιάζει να διαστέλλεται, αφού όσο κι αν έχουμε ενηλικιωθεί, υπάρχει πάντα αυτή η αίσθηση της «τσακαλοπαρέας» που δεν μεγαλώνει ποτέ, γνήσια παιδιά της Θεσσαλονίκης, οπαδοί μιας ιδέας που δεν παλιώνει ποτέ. Σαν πρωταγωνιστές σε μυθιστόρημα, πότε κοινωνικό, πότε ερωτικό, πότε αστυνομικό ή επιστημονικής φαντασίας. Κατηφορίζοντας, το εμβληματικό «Ηλύσια» παραμένει ένα αισθητικό-ιστορικό αποτύπωμα μιας άλλης εποχής, κι ας έχει αλλάξει πολλαπλές χρήσεις τα τελευταία πόσα χρόνια: σινεμά, ηλεκτρονικά παιχνίδια, ρούχα και τώρα σούπερ μάρκετ. Από το 170 της Παπάφη στο «2917», μια κλεφτή ματιά στον Όλυμπο, με τον Αγάπιο. Για ατελείωτες συζητήσεις γύρω από τα βουνά, την αναρρίχηση, τις ορεινές διαδρομές, τη ζωή έξω από την πόλη. Από το 1998, εδώ είναι το στέκι του ορειβάτη, του κατασκηνωτή, της περιπέτειας. Στην κάτω Τούμπα, στην οδό Ναυπλίου 24, το «Γλυκοπλαστείο της φύσης» είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη πως η «γλυκιά ζωή» δεν είναι φτιαγμένη από ζάχαρη, αλλά από σιρόπι αγαύης, βασιλικούς χουρμάδες και αποξηραμένα φρούτα. Δεν είναι απλώς ένα εναλλακτικό ζαχαροπλαστείο, είναι μια άλλη άποψη πάνω στη γεύση, είναι η vegan συνταγή για να φτιάξεις

ο αλμυρός αέρας κι όλη η μνήμη της πόλης μπροστά σου, σ’ έναν τόπο όμως παρατημένο και γκρεμισμένο. Εκεί που κάποτε οι παλιοί Θεσσαλονικείς κολυμπούσαν ή γλεντούσαν στις παραλιακές ταβέρνες και τα κοσμικά κέντρα, τώρα μια σκουριασμένη εικόνα, που δεν είναι ούτε πάρκινγκ αυτοκινήτων, ούτε σκουπιδότοπος, ούτε σκηνικό για ταινία καταστροφής. Είναι όλα αυτά μαζί. Η παραλιακή ζώνη που ξεκινάει από τα 2 Μέγαρα Μουσικής και φτάνει ως το Παλατάκι, παραμένει ένας αφρόντιστος κι απεριποίητος τόπος. Κι ένα αισθητικό αίνιγμα, για όλους όσοι δεν σταματούν να έρχονται εδώ αναζητώντας την γαλήνη της θάλασσας, μέρα και νύχτα.

cheesecake, παγωτό, σοκολάτες, κέικ και πολλές ακόμα λιχουδιές χωρίς γαλακτοκομικά και χωρίς ζάχαρη. Στην ίδια φιλοσοφία και το «Merry Berry», στο 5 της Δημητρίου Γούναρη, όπου μπορείς ν’ απολαύσεις χυμούς, σάντουιτς και γλυκά, όλα ιδανικά για τους χορτοφάγους. «La vie en rose» κι ο χρόνος βάφεται στα ροζ, στο «Pink Dot café», μέσα στην Apollonia

Politia. Η σκηνογραφία της ατελείωτης άνοιξης, με τον Θερμαϊκό δίπλα σου. Η λουλουδένια πύλη κι όλα τα τεχνητά δέντρα είναι χειροποίητα. Μπαίνεις στα χρώματα και στο παραμύθι. Καφέδες, smoothies, γλυκές και αλμυρές νοστιμιές και πάνω απ’ όλα, αυτό το τρυφερό ροζ, σε όλες του τις κλίμακες. Στο πολυθρύλητο Καραμπουρνάκι,

Στην οδό Γεωργίου Βαφόπουλου, η μνήμη του ποιητή αποτυπώνεται και στο τοπίο, με το Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο, ένα ολοζώντανο κύτταρο πολιτισμού. Στον ίδιο δρόμο, η «Μυθιστορία» δεν είναι απλώς ένα βιβλιοπωλείο, είναι το «σπίτι» της Στέλλας και της Τζίνα, που έχουν πάντα κάτι να σε κεράσουν, μια τσαχπινιά ή ένα χειροποίητο γλυκό, καθώς και να σου προτείνουν βιβλία κόντρα στον «χαμένο χρόνο» της πραγματικότητας. Δυο βήματα πιο πάνω, το «Ωραίον Ντεπώ», τσιπουράδικο και μπαρ και παντοπωλείο μαζί, ένα στέκισυνεταιρισμός μιας οικονομίας αλληλέγγυας, όπου μπορείς όχι απλώς να πιεις και να φας, αλλά και να γνωρίσεις προϊόντα μικρών παραγωγών, ν’ ανοίξεις κουβέντες για θέματα φιλοσοφικά και υπαρξιακά και ν’ ανακαλύψεις μικρούς αλλιώτικους κόσμους ευζωίας, με αφορμή ένα βιβλίο ή μια έκθεση φωτογραφίας. Στο τέλος της μέρας, Εύοσμο είσαι ή Καλαμαριά, το ρεζουμέ είναι πάντα γραμμένο από τον Μανόλη Ρασούλη, «Όλοι δικοί μας είμαστε...».

TA ST E

Το φαγητό της νοσταλγίας Στον καιρό της πανδημίας που διανύουμε, ο όρος comfort food εισέβαλε στη ζωή μας μέσα από κάθε μέσο επικοινωνίας, το διαδίκτυο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και σε αναρίθμητες συνταγές διάσημων και μη μαγείρων ανά την υφήλιο. Γράφει η Σμαράγδα Μακρή CULINARY EXPERT, ΕΡΓΑΣΤΉΡΙ ΜΑΓΕΙΡΙΚΉΣ, ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΟΊ ΠΕΡΊΠΑΤΟΙ

Τι είναι όμως το πολυσυζητημένο comfort food; Με μια πρώτη ματιά αναγνωρίζουμε τη λέξη άνεση στην ελληνική μετάφραση, δηλαδή θα μπορούσαμε να περιγράψουμε εκείνο το φαγητό που μας κάνει να νιώθουμε άνετα αλλά και μας ανακουφίζει και μας παρηγορεί, ίσως με μία νοσταλγική διάθεση. Εκείνη τη γεύση που μας παρασύρει στον μαγικό τόπο της παιδικής ηλικίας, της ζεστής αγκαλιάς της μάνας, στο τρυφερό χάδι της γιαγιάς, και τότε όλα γύρω μας παίρνουν τις αποχρώσεις της γλυκιάς χαράς που αισθανόμασταν τότε. Για την ιστορία, ο όρος comfort food πρωτοεμφανίζεται στο λεξικό Oxford English Dictionary το 1977, το οποίο αναφέρεται σε ένα άρθρο της Washington Post για την κουζίνα του αμερικάνικου Νότου -και συγκεκριμένα για ένα πιάτο που περιλαμβάνει γαρίδες σερβιρισμένες σε ένα

στρώμα κρεμώδους καλαμποκάλευρου. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως αυτό το είδος του φαγητού έχει συνδεθεί με πρόσληψη υδατανθράκων, λιπαρών γευμάτων και άμυλου. Όμως ο ιστορικός Lynne Olver μετά από ενδελεχή έρευνα ανακαλύπτει πως το πρώτο άρθρο που αναφέρει τον όρο χρονολογείται πίσω στο 1966. Το άρθρο αυτό αφορά την άποψη ενός ψυχιάτρου, πως κάποιος μπορεί να χάσει ευκολότερα βάρος τρώγοντας περισσότερο comfort food γιατί φέρνει πιο γρήγορα το αίσθημα της συναισθηματικής πλήρωσης -άρα καταναλώνει και λιγότερη ποσότητα φαγητού. Το είδος του φαγητού αυτού γίνεται τάση τη δεκαετία του ‘80 και περιλαμβάνει όχι μόνο φαγητά αλλά και γλυκά. Άλλωστε όλοι θυμόμαστε την εκτενή αναφορά του Γάλλου συγγραφέα Μαρσέλ Προυστ στις Madeleines της παιδικής του ηλικίας. Το φαγητό της παρηγοριάς και της νοσταλγίας μπορεί να το αναγνωρίσει κανείς σε κάθε χώρα, σε κάθε μικρή πόλη και χωριό, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Είναι εκείνο που παρασκευάζεται με παραδοσιακό και απλό τρόπο και έχει συναισθηματική επίδραση πάνω μας

δημιουργώντας αναμνήσεις από τα παιδικά μας χρόνια, από την οικογένειά μας ή και τους φίλους μας, δεν είναι δηλαδή ένα συγκεκριμένο αλλά διαφορετικά φαγητά που ενεργοποιούν μέσα μας αυτήν την συναισθηματική κατάσταση. Στην ελληνική κουζίνα τα πιάτα που μας χαρίζουν αυτή τη συναισθηματική ευεξία είναι πολλά και διαφορετικά για κάθε εποχή του χρόνου, και φυσικά διαφορετικά για τον καθένα μας. ΟΙ ΓΕΎΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΕΙΜΏΝΑ Καθώς οι θερμοκρασίες πέφτουν, αναζητούμε εκτός από ένα ζεστό σάλι και ένα μαλακό πουλόβερ, και γεύσεις που θα μας κάνουν να νιώσουμε θαλπωρή.

λίγο κατσικίσιο βούτυρο και τριμμένη κεφαλογραβιέρα αλλά και σκέτο με ζωμό λαχανικών και χοντροτριμμένη φέτα.

Τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο φτιάχνουμε κολοκυθόσουπες, τις αρωματίζουμε με τζίντζερ, μπούκουβο και σκόρδο και τις σερβίρουμε με καβουρδισμένους κολοκυθόσπορους.

Η κλασική κοτόσουπα με ρυζάκι της μαμάς, εκείνη τη μέρα που νιώθουμε εξαντλημένοι και έτοιμοι να αρρωστήσουμε, μας αγκαλιάζει ζεστά σε κάθε γουλιά και μας δίνει τη δύναμη να συνεχίσουμε.

Φτιάχνουμε τραχανά με αποξηραμένα ελληνικά μανιτάρια, μορχέλες, τρομπέτες και κανθαρέλλες, τον σερβίρουμε με

Ένα αρωματικό αφέψημα με φλαμούρι και ένα κομμάτι κέικ βανίλιας ή

TA ST E

πορτοκαλιού, μας ταξιδεύουν στα απογεύματα εκείνα που τα ξαδέρφια μας και η θεία ερχόντουσαν επίσκεψη σπίτι μας για παιχνίδι και κουβεντούλα. Την Κυριακή το παστίτσιο, το κοκκινιστό με τα χοντρά μακαρόνια, η κιμαδόπιτα και οι λαχανοντολμάδες αυγολέμονο φωνάζουν «ευτυχία» σε κάθε τσούγκρισμα των ξέχειλων ποτηριών με τανικό ξινόμαυρο. Τον Δεκέμβριο δεν ξεσκονίζουμε μόνο

φέτες μανταρινιών και πορτοκαλιών. Αρώματα και υφές που κεντρίζουν το ενδιαφέρον της γευστικής παλέτας και συμπληρώνουν την ευχάριστη γιορτινή διάθεση. Φτιάχνουμε vinaigrette με εκλεκτό θυμαρίσιο μέλι, πετιμέζι, χυμούς εσπεριδοειδών και έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Η παντζαρόσουπα κόκκινη και γιορτινή συνοδεύεται άριστα από μια κουταλιά κατσικίσιο γιαούρτι και τραγανές φέτες ψωμιού από δίκκοκο σιτάρι.

ΑΠΌ ΕΠΟΧΉ ΣΕ ΕΠΟΧΉ Τα χελιδόνια θα φέρουν την άνοιξη, τα μοσχομυριστά τσουρέκια, τις φράουλες μαρμελάδα, τις χορτόπιτες, τις αγκινάρες αλά πολίτα, το αξεπέραστο αρνάκι φρικασέ, αλλά και τα λαδερά φασολάκια με φέτα και φρεσκοζυμωμένο ψωμί. Πώς να μην κλείσεις τα μάτια και να μην θυμηθείς τα καλοκαίρια της νιότης σου δαγκώνοντας έναν ζουμερό γιαρμά ή μια δροσερή φέτα καρπούζι. Τα τηγανητά κεφτεδάκια μυρίζουν Ελλάδα και η γλυκιά ντομάτα δροσίζει τον ουρανίσκο.

τα χριστουγεννιάτικα στολίδια μας για να στολίσουμε γιορτινά το σπιτικό μας αλλά και τις συνταγές για τα ζουμερά μελομακάρονα της γιαγιάς και τους χιονάτους κουραμπιέδες της θείας Μαίρης. Πάμε στο χασάπη με τις συνταγές για τη γεμιστή γαλοπούλα και το χοιρινό με τα δαμάσκηνα παραμάσχαλα. Φροντίζουμε οι σαλάτες στο γιορτινό τραπέζι να περιέχουν ρόδια, ξηρούς καρπούς, μήλα, αχλάδια, ή ακόμα και

Μια «τηγανιά» με πατατούλες ραγού, που προηγουμένως θα έχουμε βράσει, μανιτάρια, κάστανα, σκόρδο και δεντρολίβανο θα απογειώσει τις γαστριμαργικές αισθήσεις μας. Το απόλυτο comfort χριστουγεννιάτικο γλυκό, ένα κρεμώδες γαλακτομπούρεκο ή ένα ελληνικό cheesecake με βάση από μελομακάρονα, γέμιση λευκή από ανθότυρο χτυπημένο στο χέρι με μέλι και καφέ, γαρνιρισμένο με σιροπιασμένα κάστανα και καραμελωμένα φουντούκια.

Η λίστα ατελείωτη, με τα φαγητά της γλυκιάς θύμησης ενός τόπου που ο χρόνος σταματά και τη θέση του παίρνει η γλυκιά θαλπωρή μιας αγκαλιάς, ενός γλυκόλογου, μιας μυρωδιάς που κατευνάζει κάθε κακιά σκέψη και κάθε αγωνία. Η μεγάλη επιστροφή στην ελληνική κουζίνα της νοσταλγίας έχει ήδη ξεκινήσει εδώ και μερικά χρόνια από τους πολυτάλαντους σεφ και μαγείρους σε κάθε άκρη του τόπου μας. Ας θυμηθούμε ξανά τις συνταγές των μανάδων μας, ας μαγειρέψουμε με τα ντόπια προϊόντα μας, σήμερα περισσότερο από ποτέ έχουμε ανάγκη να στραφούμε στην τρυφερή αγκαλιά της γαστρονομικής μας παράδοσης και του ελληνικού comfort food.

WELCOM E TO

PUBLI

the pink side of life!

Ταξιδεύεις στις πιο θελκτικές μητροπόλεις του κόσμου, ξαποσταίνεις σε πανέμορφους, ευωδιαστούς και ολάνθιστους κήπους, απολαμβάνεις θεϊκές γεύσεις, βλέπεις τη ζωή μέσα από ένα μαγικό ροζ φίλτρο. Είναι μια τυπική μέρα στο Pink Dot. Το ροζ φαινόμενο που άλλαξε για πάντα την έννοια του café στη Θεσσαλονίκη. Και που απλά δεν γίνεται να (ξε)χάσεις.

Λεωφόρος Γεωργικής Σχολής 84 (Απολλώνια Πολιτεία) τ. 2310 806053 | www.pinkdot.gr @pinkdotcafe @pinkdot.gr

PET STORIES

Ο καλύτερος φίλος, η καλύτερη ομάδα! Δημιουργώντας μια σχέση ουσίας με τον σκύλο σου

Γράφει η Λενιώ Πατιερίδη

Όταν αποκτάς σκύλο, η θεωρητική έννοια του να «έχεις» ένα κατοικίδιο αλλάζει ολοκληρωτικά. Ο σκύλος δεν είναι απλά ένα ζώο που σου ανήκει. Γίνεται ο σύντροφος που συμμετέχει στις δραστηριότητές σου και έχει ενεργό ρόλο στην ζωή σου, δημιουργώντας έναν δεσμό που μπορεί να περιγραφεί ως ομάδα, φιλία, ή ακόμα και οικογένεια!

σωστά ο ένας τον άλλο. Όπως όμως με κάθε επιτυχημένη ομάδα, έτσι και εδώ τα αποτελέσματα είναι αξιοθαύμαστα -και πολλές φορές σπουδαιότερα απ’ όσο θα περιμέναμε, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση όπου σκύλοι ανιχνεύουν ασθένειες με μεγαλύτερη ακρίβεια από ένα μηχάνημα τελευταίας τεχνολογίας.

Χαρακτηριστικά ζευγάρια ανθρώπων και σκύλων είναι οι ομάδες διάσωσης με τους σκύλους-ανιχνευτές, οι τυφλοί με τους σκύλους-οδηγούς, οι βοσκοί με τα τσομπανόσκυλά τους, οι αστυνομικοί με τα λαγωνικά τους, κ.ά. Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, είναι απαραίτητη η εναρμονισμένη συνεργασία και των δύο πλευρών, προκειμένου να υπάρξει το επιθυμητό αποτέλεσμα (διάσωση, κίνηση, καθοδήγηση, κ.λπ.). Είναι επίσης κατανοητό πως ο συντονισμός μεταξύ τους περνάει από διάφορα στάδια βελτίωσης, μιας και επικοινωνούν με διαφορετικό τρόπο και πρέπει να μάθουν να «μεταφράζουν»

ΚΥΝΑΓΩΓΌΣ, ΟΛΙΣΤΙΚΉ ΔΙΑΧΕΊΡΙΣΗ ΣΚΎΛΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΙΆΣ

Τι θα πει όμως σε προσωπικό επίπεδο, γίνομαι ομάδα με τον σκύλο μου; Σημαίνει ότι έχω ενεργό ρόλο στη ζωή του, και αυτός στη δική μου. Τον παίρνω στα περισσότερα μέρη που έχω τη δυνατότητα και επιτρέπεται, ενώ συνεργάζομαι μαζί του έτσι ώστε να τον βοηθήσω να λειτουργήσει όσο καλύτερα γίνεται, ανεξάρτητα από τα γύρω ερεθίσματα. Συμμετέχω ενεργά στην κυναγωγή του και αντί να απαιτώ την υπακοή του, επιδιώκω τη σωστή επικοινωνία μαζί του. Αποδέχομαι την οποιαδήποτε ιδιαιτερότητά του αντί να προσπαθώ να τον διορθώσω και μαθαίνω να λειτουργώ με αυτήν, όπως άλλωστε κάνει και εκείνος με εμένα. Κατανοώ τις ανάγκες του και

φροντίζω να τον βοηθήσω και αυτόν να κατανοήσει τις δικές μου, για να συνυπάρχουμε αρμονικά και να ωφελούμε ο ένας τον άλλο. Δεν χρειάζεται ν’ απαιτείται μια συγκεκριμένη ανάγκη ή συνθήκη για να δημιουργήσεις έναν τέτοιο δεσμό με τον σκύλο σου. Μπορεί αυτό το δέσιμο να εκφράζεται σε καταστάσεις που συμβαίνουν σε καθημερινή βάση -όπως ή βόλτα- ή σε οτιδήποτε νέο προκύπτει -όπως μια μετακόμιση, ένας δεύτερος σκύλος ή ένα μωρό. Η ουσία είναι όμως πως μέσα από κάθε τέτοια κατάσταση, καταφέρνεις το πιο σπουδαίο: να συνυπάρξεις, λειτουργήσεις και επικοινωνήσεις αρμονικά με ένα άλλο είδος, εντελώς διαφορετικό από εσένα στις συνήθειες, τον τρόπο αντίληψης, ή τις ανάγκες. Είναι αυτό το ουσιαστικό «μαζί» που μας κάνει όχι μόνο ν’ ανακαλύπτουμε νέες πτυχές του εαυτού μας, αλλά και των σχέσεών μας συνολικά σε κάθε ομάδα που ανήκουμε.

Health yeah! Μυστικά για μια υγιέστερη ζωή. Γράφει η Μαρία Παντελίδου

Η τελευταία διετία μάς δίδαξε πολλά -ανάμεσά τους, και το ότι κάποια κλισέ κρύβουν μεγάλες αλήθειες. Η υγεία είναι πράγματι το πολυτιμότερο αγαθό. Μόνο που σπανίως το συνειδητοποιούμε εγκαίρως, δηλαδή στο στάδιο της πρόληψης και όχι της θεραπείας. Βλέπεις, εμείς οι άνθρωποι παραμένουμε στην πλειονότητά μας αθεράπευτα αφελείς και αισιόδοξοι. Πιστεύουμε ότι είμαστε αλώβητοι, ότι οι ασθένειες αφορούν πάντα τους άλλους και ποτέ εμάς. Μέχρι που τα φέρνει κάπως η ζωή και τυχαίνει να βιώσουμε μια κοσμοϊστορική συγκυρία. Μια πανδημία ας πούμε. Που, όσο να πεις, μας κάνει να νιώθουμε κάπως διαφορετικά. Ίσως λίγο πιο τρωτοί, λίγο πιο ευάλωτοι. Σίγουρα πολύ πιο αφυπνισμένοι και συνετοί. Βγαίνοντας από την πρωτοφανή υγειονομική κρίση των τελευταίων χρόνων, διαθέτουμε καλύτερη κρίση. Έχουμε πια κατανοήσει πόσο σημαντικό είναι να υγιαίνουμε, να είμαστε καλά, να ζούμε καλύτερα.

Πράγματι, εμείς ορίζουμε τη γεύση της ζωής μας. Και αν μας δελεάζει η ιδέα μιας λαχταριστής σοκολατίνας ή ενός ζουμερού μπέργκερ, είναι βέβαιο πως ο οργανισμός μας θα μας ευγνωμονεί πολύ περισσότερο αν προτιμήσουμε κάτι σε χυμό ρόδι ή σαλάτα μπρόκολο.

Η ΖΩΉ ΈΧΕΙ ΤΗ ΓΕΎΣΗ ΠΟΥ ΤΗΣ ΔΊΝΕΙΣ.

«Καταναλώνετε άφθονα φρούτα και λαχανικά» είναι ίσως η πιο χιλιοειπωμένη διατροφική συμβουλή, το tip που δεν λείπει ποτέ από κανέναν οδηγό υγιεινής διατροφής. Πόσοι όμως από εμάς το εφαρμόζουμε τελικά; Πόσοι από εμάς, όταν έρθει η ώρα του πρωινού ή του ημερήσιου σνακ, μπαίνουμε στον κόπο να ετοιμάσουμε μια κρέμα βρώμης με ξηρούς καρπούς και αποξηραμένα φρούτα, να καθαρίσουμε ένα μήλο και ένα αχλάδι, να στύψουμε δύο πορτοκάλια, ή ακόμη καλύτερα να φτιάξουμε ένα περιποιημένο smoothie με όλα τα καλά;

Μεγάλες αλήθειες μπορεί να κρύβει και ένα διαφημιστικό σλόγκαν.

Και πόσοι υιοθετούμε ένα πρόγραμμα ισορροπημένης διατροφής που δεν εξαντλεί τη δυναμική του στο μενού μιας Δευτέρας, άντε και μιας Τρίτης, για

H E A LT H Y L I V I N G

μπισκότο, μια τυρόπιτα, ένα σοκολατάκι. Αλλά δίνοντας στα φρούτα και τα λαχανικά την ευκαιρία, θα μας αποδείξουν ότι αξίζουν τα λίγα λεπτά που χρειάζονται για να πλυθούν, να καθαριστούν, να βουτήξουν σε ένα blender και να γεμίσουν ένα ποτήρι ως επάνω με μυστικά καλής υγείας. Και όταν αυτό γίνει ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, είναι βέβαιο ότι μέρα με τη μέρα θα αρχίσουμε να νιώθουμε καλύτερα, πιο δυνατοί, πιο υγιείς και -ω του θαύματος!- τελικά πιο ευτυχείς. «ΑΓΆΠΑ ΣΕ» ΑΝ ΤΟΛΜΆΣ Αν εσύ ο ίδιος δεν φροντίσεις τον εαυτό σου, τότε ποιος αλήθεια περιμένεις να το κάνει για λογαριασμό σου; Η αυτοφροντίδα είναι προσωπική υπόθεση και έχει μια ολιστική διάσταση. Δεν αρκεί μόνο να τρως καλά. Δεν αρκεί μόνο να κοιμάσαι επαρκώς. Πρέπει να πετύχεις τη χρυσή ισορροπία ανάμεσα σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητάς σου. Μπορεί να λες ότι τρέχεις όλη μέρα και να είναι αλήθεια, όμως πότε ήταν η τελευταία φορά που έβαλες τα αθλητικά σου και πήγες για τρέξιμο; Τι κάνεις για εκείνο το αυχενικό που σε ταλαιπωρεί από την κακή στάση σώματος; Ξεκίνησες τελικά γιόγκα όπως σχεδίαζες ή έμεινες πάλι στα σχέδια; Προνόησες να ενισχύσεις φέτος τον οργανισμό σου με μερικά βιταμινούχα συμπληρώματα; Πώς αντιμετωπίζεις το άγχος που σε ξυπνά στη μέση της νύχτας και δεν σε αφήνει να ξανακοιμηθείς; Ποια ήταν η τελευταία φορά που ξέκλεψες χρόνο για τον εαυτό σου και τον αφιέρωσες σε κάτι που σε κάνει αληθινά ευτυχή; Και τελικά, ξέρεις τι σε κάνει αληθινά ευτυχή;

ν’ αρχίσει να μαραίνεται μαζί με τα μαρούλια στο ψυγείο από τα μέσα της εβδομάδας και να ξεχαστεί εντελώς μέχρι το απόλυτο cheat zone, το σχεδόν πάντα διατροφικά… αμαρτωλό Σαββατοκύριακο;

Ακούγονται τετριμμένα, μα αν τα απευθύνουμε στον εαυτό μας, πολλοί από εμάς θα καταλήξουμε σε άβολες διαπιστώσεις. Σε συμπεράσματα, που θα μας κάνουν να αισθανθούμε από αμήχανα έως ενοχικά απέναντι στον εαυτό μας και τις αιωνίως παραμελημένες του ανάγκες.

Ας μη γελιόμαστε. Θέλει επιμονή και τόλμη η σωστή διατροφή. Θέλει οργάνωση και αποφασιστικότητα. Θέλει λιγάκι από τον χρόνο μας. Και τον κόπο μας. Ναι είναι πιο γρήγορο και απείρως ευκολότερο να τσιμπολογήσουμε βιαστικά ένα

Όμως τώρα πια, και ειδικά μετά το μάθημα της πανδημίας, δεν έχουμε ελαφρυντικά. Είναι καιρός να μας αγαπήσουμε ειλικρινά, ν’ αφουγκραστούμε τις ανάγκες του οργανισμού μας, να θέσουμε τις βάσεις μιας καλύτερης ζωής. Να κατακτήσουμε μια υγιέστερη καθημερινότητα, με μέθοδο και συνέπεια· ένα μήλο την ημέρα, ένα βήμα τη φορά.

PSYCHOLOGY

Τα how to της ομάδας Ένα σημαντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει πολύς κόσμος σε αυτή τη δύσκολη παγκόσμια συγκυρία της πανδημίας είναι η κοινωνική απομόνωση -και κατ’ επέκταση η μοναξιά. Από τη στιγμή που δόθηκε η δυνατότητα στον κόσμο να εμβολιαστεί και χαλάρωσαν τα μέτρα, η κοινωνία μπήκε σε μια νέα φάση επανένταξης-επανεκκίνησης. Γράφει η Άλκηστις Κεπαπτσόγλου ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ

Το στοίχημα για πολλούς είναι πώς θα κατορθώσουν να μπουν και πάλι στο παιχνίδι -είτε αυτό συνεπάγεται αλλαγή πλεύσης στα εργασιακά είτε στο κοινωνικό κομμάτι. Πρόκειται για ένα μεγάλο στοίχημα, ακόμη και για ολόκληρες κοινωνικές ομάδες. Όπως παραδείγματος χάριν αυτή των φοιτητών, που βρέθηκαν στο τρίτο έτος ν’ αντιμετωπίζουν το άγχος της κοινωνικής και ακαδημαϊκής ένταξης ενός πρωτοετή, κουβαλώντας ήδη στις πλάτες τους τη φθορά των τελευταίων δύο ετών. Το ίδιο ισχύει και για πάρα πολλούς επαγγελματίες, γονείς, μαθητές, εργένηδες, κλπ. Η λίστα δεν έχει τελειωμό! Πώς λοιπόν ξεσκουριάζει κανείς και κάνει καινούρια ανοίγματα; Καταρχάς, όταν ξεκινάμε κάτι καινούριο που έχει ως βάση το πώς λειτουργούμε μέσα σε ομάδα, αποφεύγουμε δύο διαμετρικά αντίθετες συμπεριφορές. Η πρώτη αφορά τους ανθρώπους που νιώθουν πολύ οικεία σε σύντομο χρονικό διάστημα με τους γύρω τους και ανυπομονούν να πάρουν τα πράγματα μία σειρά. Τέτοιου είδους προσωπικότητες

βγαίνουν πολύ μπροστά, μιλάνε υπερβολικά και γενικώς κάνουν παραπάνω «θόρυβο», καταλαμβάνοντας περισσότερο χώρο από αυτόν που τους αναλογεί. Δεν αναφερόμαστε σε ανθρώπους με χάρισμα στην επικοινωνία, αλλά για υπερβολικά αγχώδεις, σε υπερδιέγερση χαρακτήρες, που είτε πρόκειται να προσεγγίσουν συνεργάτες, είτε φίλους, υποψήφιους συντρόφους κ.λπ., το αποτέλεσμα είναι αποκαρδιωτικό. Αυτό οφείλεται στο ότι οι γύρω τους νιώθουν άβολα και βιώνουν αυτή τη συμπεριφορά ως απειλητική, αδιάκριτη, κουραστική, επίθεση φιλίας/ ασφυκτικής συνεργασίας κ.λπ., ανάλογα με το πλαίσιο στο οποίο εμφανίζεται. Και έτσι χάνεται η ευκαιρία. Η ακριβώς αντίθετη μορφή υπερπροσπάθειας δεν σχετίζεται με την υπερδιέγερση, αλλά με ένα άλλο «παιδί» του άγχους, τον φόβο για το άγνωστο. Εδώ, το άτομο ψάχνει απεγνωσμένα να πει κάτι έξυπνο, να βρει τρόπο να πιάσει κουβέντα, ν’ αποκτήσει οπτική επαφή με τους γύρω του και τελικά τα χάνει και συμπεριφέρεται άγαρμπα, μη βρίσκοντας τι πρέπει να πει ή να κάνει. Πολύ γρήγορα χάνει την πίστη του, απογοητεύεται, τα παρατάει και δεν βλέπει την ώρα να αποχωρήσει από την ομάδα -δυστυχώς πριν καν του δοθεί η ευκαιρία να ενταχθεί. Εδώ πρέπει να γίνει κατανοητό ότι δεν έχει καμία απολύτως σημασία τι θα πει ή δεν θα πει ένας άνθρωπος, αλλά το πώς θα νιώθει όταν θα

σε αυτό. Το ίδιο μπορεί να συμβεί με ένα λογοτεχνικό βιβλίο ή μια θεατρική παράσταση, όπου μας παίρνει κάποιο χρόνο για να μπούμε στο νόημα και να το απολαύσουμε -εν ολίγοις, να μας κερδίσει. Θυμόμαστε πως και εμείς αλλά και οι άλλοι έχουμε ανάγκη να δώσουμε λίγο χρόνο για να μπούμε στο νόημα μιας νέας κατάστασης και βέβαια φροντίζουμε να μην χάνονται συναντήσεις. Τ’ άτομα που περνούν πολύ χρόνο μαζί, είναι πιο πιθανό να δεθούν περισσότερο μεταξύ τους.

το πει. Όταν ανησυχούμε υπερβολικά για την αποδοχή των άλλων, πετυχαίνουμε το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό στο οποίο προσβλέπουμε. Υπάρχει και η πιθανότητα να έχουμε «τσιμπήσει» συμπεριφορές και από το πρώτο και από το δεύτερο άκρο και σε διαφορετική… δοσολογία, ανάλογα με την κοινωνική περίσταση, εμφανίζοντας ασυνέχεις και αστάθεια στην κοινωνική μας παρουσία. Άλλοτε εμφανίζεται ο πιο κοινωνικός και άλλοτε ο ανασφαλής εαυτός μας. Αν τον παρατηρήσουμε, μπορούμε να διακρίνουμε σε ποιες περιπτώσεις τα πήγαμε καλά και για ποιο λόγο, ούτως ώστε να προσδιορίσουμε τα χρήσιμα

«εργαλεία» για μελλοντική χρήση. Το άτομο που θα κατορθώσει να κάνει ένα επιτυχημένο βήμα προς το νέο, είναι αυτό που έχει συναίσθηση ότι πρέπει να δώσει χρόνο στον εαυτό του και τους γύρω του και ν’ αφήσει τα πράγματα να λειτουργήσουν φυσικά, χωρίς πίεση. Όταν βλέπουμε ένα φρέσκο πρόσωπο σε μία σειρά, μία καινούρια εκπομπή, όταν ακούμε ένα τραγούδι για πρώτη φορά, συνήθως κάτι μας ξενίζει σαν πρώτη εντύπωση γιατί δεν το έχουμε συνηθίσει. Όσες περισσότερες φορές ερχόμαστε σε επαφή με αυτό το καινούριο μουσικό κομμάτι, τον νέο ρόλο ηθοποιού κ.λπ., τόσο πιο φιλικά προσκείμενοι είμαστε

Τελικά, οι άνθρωποι επωφελούνται σημαντικά αν δώσουν βάρος και στα δύο σκέλη της ανθρώπινης συνύπαρξης: αν μου κάνει αυτό που έχω μπροστά μου, αλλά και αν κάνω εγώ για τους άλλους. Θέλει τρόπο, αλλά όχι και τόσο κόπο. Δεν χρειάζεται να κάνω ή να μην κάνω κάτι για να λειτουργήσουν τα πράγματα. Αρκεί να ξεκινήσω με σιγουριά, με δυνατή ψυχολογία, που στηρίζεται στην ορθή σκέψη. Ως ορθή σκέψη ορίζεται στην προκειμένη περίπτωση η ωφέλιμη σκέψη, δηλαδή αυτή που θα μου κάνει καλό, που θα μου δώσει το απαραίτητο κουράγιο για να προσπαθήσω ν’ απολαύσω την ανθρώπινη επαφή. Αν ξεκινήσω με αυθεντική σιγουριά χωρίς υπερβολές, η συμπεριφορά μου θα είναι θελκτική προς τους άλλους και το αποτέλεσμα θα με βοηθήσει να λυθώ περισσότερο. Δεν ξεχνώ ν’ ανοίγω τον κύκλο μου με κάθε ευκαιρία, να γνωρίζω νέους ανθρώπους και νέες καταστάσεις, εφόσον αυτό με ευχαριστεί. Αν πάλι είμαι πιο εσωστρεφής και δεν επιθυμώ ιδιαίτερα να συγχρωτίζομαι με πολύ κόσμο, είναι δικαίωμά μου και το απολαμβάνω, κάνοντας αυτό που θέλω στο βαθμό που το επιζητώ.

ΠΑΙΔΙ

Πετάει... η ομάδα! Η ανάδειξη της μοναδικότητας μέσα από την ομαδικότητα! Γράφει η Φούλη Σγούρου ΘΕΑΤΡΟΠΑΙΔΑΓΩΓΌΣ

Υπάρχει μια φυλή στην Αφρική, με ένα ιδιαίτερο έθιμο που μπορεί να αποτελέσει υπέροχη έμπνευση για όλους μας. Όταν κάποιο άτομο από τη φυλή κάνει κάτι άσχημο, μαζεύονται όλοι γύρω του, σχηματίζοντας έναν μεγάλο κύκλο. Τότε αρχίζουν και μιλούν με όμορφα λόγια. Θυμούνται όλα τα καλά που έχει κάνει ως εκείνη τη στιγμή, τιμούν την προσφορά του και υμνούν την ύπαρξή του. Σ’ αυτήν την φυλή οι άνθρωποι πιστεύουν πως όλοι κάνουμε λάθη, αλλά όλοι χρειαζόμαστε κατανόηση, ασφάλεια και αγάπη. Γι’ αυτό υπενθυμίζουν ο ένας στον άλλον την αυθεντική τους φύση. Όταν βρισκόμαστε μέσα σε μια ομάδα, εμπνεόμαστε, γνωρίζουμε νέες πτυχές μας, ενδυναμώνουμε τον εαυτό μας. Είμαστε ισχυροί όταν είμαστε ενωμένοι («η ισχύς εν τη ενώσει», όπως είπε

και ο αγαπημένος μας Αίσωπος στον μύθο με τις ράβδους, τις οποίες δεν μπορούσε κανείς να σπάσει με τα χέρια του, όταν ήταν ενωμένες). Τα μέλη μιας ομάδας, όσο διαφορετικά κι αν είναι, δρουν στον τόπο και το χρόνο που ανταμώνουν και έχουν μια ευκαιρία για ατομική εξέλιξη μέσα από μια κοινωνική συνθήκη. Το αίσθημα του ανήκειν σε μια ομάδα, είναι τόσο δυνατό που είναι ικανό να αλλάξει συμπεριφορές και να πλάσει προσωπικότητες. Και όλα αυτά τα καταλαβαίνουμε πολύ καλύτερα έμπρακτα, βιωματικά, μέσα από το παιχνίδι φυσικά! Γιατί με αυτόν τον τρόπο νιώθουμε στην ψυχή μας μια ώθηση, μια ανάταση, σαν πέταγμα. Πετάει η ομάδα; Πετάει! Ας πετάξουμε και ας παίξουμε λοιπόν! Ελάτε να γίνουμε μια ομάδα! ΟΜΑΔΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ (ΓΙΑ ΗΛΙΚΊΕΣ 5+ΆΝΩ) ΌΛΟΙ ΌΣΟΙ Αυτή η δραστηριότητα αποτελεί αφορμή ν’ ανακαλύψουμε τα κοινά σημεία της ομάδας. Kαθόμαστε σε μαξιλάρια κυκλικά στο πάτωμα. Αφαιρούμε ένα μαξιλάρι, ώστε πάντα ένα παιδί να μένει

όρθιο στην μέση του κύκλου. Όποιος είναι στην μέση του κύκλου λέει τη φράση «να σηκωθούν όλοι όσοι» και συμπληρώνει την πρόταση με κάτι που του αρέσει προσωπικά πολύ π.χ: «όλοι όσοι έχουν σκύλο, όλοι όσοι αγαπούν το καλοκαίρι κλπ». Τα παιδιά που συμφωνούν με την πρόταση που ειπώθηκε σηκώνονται γρήγορα και αλλάζουν θέση μεταξύ τους. Ταυτόχρονα το παιδί που μόλις μίλησε, τρέχει να καθίσει σε κάποιο μαξιλάρι. Έτσι μένει όρθιο ένα άλλο παιδί, που λέει μια καινούρια πρόταση. Ο εμψυχωτής/τρια μπορεί να στρέψει τις προτάσεις αργότερα και σε κάτι που αφορά τα συναισθήματα των παιδιών, π.χ: όλοι όσοι έχουν νιώσει κάποια στιγμή μόνοι ή στενοχωρημένοι. Εδώ είναι η ευκαιρία, μέσα από το άνετο κλίμα που δημιουργεί το παιχνίδι, να κάνουμε μια μικρή συζήτηση, ώστε να ενισχύσουμε την ενσυναίσθηση. ΤΟ ΜΑΝΤΉΛΙ ΤΗΣ ΟΜΆΔΑΣ Αυτό το παιχνίδι θυμίζει τα αγαλματάκια, αλλά έχει ομαδοσυνεργατική προσέγγιση. Τα παιδιά λειτουργούν έχοντας ως κίνητρο έναν κοινό στόχο: το μαντήλι της ομάδας! Ο εμψυχωτής/τρια στέκεται σε μια πλευρά του τοίχου και τα «φυλάει». Ακριβώς πίσω του/ της στο πάτωμα είναι τοποθετημένο ένα μαντήλι. Η ομάδα βρίσκεται λίγα μέτρα μακριά παραταγμένη σε μια ευθεία γραμμή. Ο εμψυχωτής/τρια με πλάτη προς τα παιδιά λέει «1,2,3… στοπ!». Στο διάστημα 1,2,3 τα παιδιά περπατούν γρήγορα, στο «στοπ» μένουν ακίνητα και ο εμψυχωτής/ τρια γυρνά και τα κοιτάζει. Στόχος είναι τα παιδιά να πάρουν σιγάσιγά το μαντήλι που βρίσκεται στο πάτωμα και έπειτα να επιστρέψουν με

ΠΑΙΔΙ

τον ίδιο τρόπο στην αφετηρία, χωρίς ο εμψυχωτής/τρια να καταλάβει ποιος έχει πάρει το μαντήλι. Ταυτόχρονα επιτρέπεται το μαντήλι να αλλάζει χέρια, τα παιδιά να πλησιάζουν το ένα το άλλο ώστε να κρύψουν αυτόν που κρατάει το μαντήλι και να παίρνουν διάφορες πόζες. Ο εμψυχωτής/τρια ωστόσο δεν μπορεί να μετακινηθεί πέρα από την αρχική του/της θέση. Όταν όλη η ομάδα φτάσει μαζί με το μαντήλι στην γραμμή αφετηρίας, κερδίζει! (εκτός και αν ο εμψυχωτής/τρια καταφέρει σε κάποιον γύρο να εντοπίσει ποιο παιδί έχει το μαντήλι). Φυσικά μπορεί να «τα φυλάει» και κάποιο παιδί. ΤΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΊΟ ΜΑΣ Μια διαδικασία που η νέα γενιά δεν έχει συνηθίσει τόσο, αλλά σίγουρα θα λατρέψει! Παίρνουμε φακέλους ταχυδρομείου. Το κάθε παιδί διακοσμεί τον προσωπικό του φάκελο όπως θέλει και γράφει απ’ έξω το όνομά του. Βάζουμε όλους τους φακέλους σε ένα σημείο που θα ονομάσουμε: «ταχυδρομείο της ομάδας». Μετά από κάθε συνάντηση αφήνει ο καθένας

σε κάποιον ένα μήνυμα φιλίας. Μπορεί να είναι κάτι που του αρέσει στον χαρακτήρα του ή απλά όμορφες λέξεις, όμορφα λόγια, μια καλημέρα, μια ζωγραφιά. Η συμφωνία είναι κάθε φορά ο καθένας να γράφει σε διαφορετικό άτομο, ώστε να παίρνουν μηνύματα όλοι από όλους. ΤΟ «ΠΛΈΞΙΜΟ» ΤΗΣ ΟΜΆΔΑΣ Καθόμαστε κυκλικά στο πάτωμα. Ένα μεγάλο κουβάρι κόκκινης κλωστής περνά από παιδί σε παιδί. Με το ένα χέρι το παιδί κρατάει ένα κομμάτι της κλωστής και με το άλλο προσφέρει στον απέναντι το υπόλοιπο κουβάρι, λέγοντάς του κάτι θετικό (π.χ μου αρέσουν οι ζωγραφιές σου, χαίρομαι που σε έχω στην ομάδα μου κ.λπ.). Στο τέλος δημιουργείται το πλέξιμο της ομάδας, η σύνδεσή μας. Ας φτιάξουμε λοιπόν έναν κύκλο, μια ομάδα. Ας αναδείξουμε την υπέροχη μοναδικότητά μας, μέσα από την ομαδικότητα. Ας καθρεφτίσουμε στα μάτια των άλλων την καλύτερη εκδοχή μας και τότε ο κόσμος μας θ’ αρχίσει ν’ αλλάζει προς το καλύτερο.

ΚΟΣΜΟΣ

8 παρεάκια καλύτερα από το δικό σου Oι παρέες που έγραψαν την ιστορία της… παρέας και που όλοι θέλαμε να έχουμε. Γράφει ο Γιώργος Μαντζουρανίδης

Μεγάλωσες μαζί τους, ήταν «δίπλα» σου ακόμα και αν βρίσκονταν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά σου και, παραδέξου το, δεν ήταν λίγες οι φορές που ευχήθηκες να γίνεις ένας από αυτούς. Από τους «Απαράδεκτους» μέχρι το Big Bang Theory και από την Apple μέχρι τα «Φιλαράκια» το κοινό στοιχείο τους είναι ένα: αποτελούν θρυλικές παρέες που έγραψαν ιστορία και… τις έγραψε η ιστορία! Άνθρωποι που ενώθηκαν σχεδόν νομοτελειακά, έκαναν σημαία τους το «όλοι για έναν και ένας για όλους» και τελικά άλλαξαν -με τον τρόπο τους- τον κόσμο.

HERE COME THE BEATLES Τα κουστουμαρισμένα «σκαθάρια» με το ομοιόμορφο κούρεμα που προκαλούσαν φρενίτιδα στους θαυμαστές και έκαναν τα ασθενοφόρα να είναι stand by έξω από τις συναυλίες τους ξεκίνησαν ως τρία σχολιαρόπαιδα που έκαναν την εφηβική τρέλα τους πραγματικότητα. Ο John, ο Paul και ο George, υποδέχθηκαν το 1962 -και μετά από δύο αποχωρήσεις

από το αρχικό σχήμα- τον Ringo. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους ηχογραφούν το πρώτο τους επίσημο κομμάτι με τίτλο «Love Me Do» και τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία... BITE AND BYTES Για πρώτη φορά στην ιστορία ένα δαγκωμένο μήλο κάνει την ανατροπή και ενώνει μία παρέα αντί να τη

ΚΟΣΜΟΣ

χημεία και η θέληση αποτελούν πάντα τις καλύτερες πρώτες ύλες για τη συνταγή της επιτυχίας! #friendsgoals UNAGI! Από το «Stand By Me» ως το «The Big Bang Theory», οι παρέες της μικρής και μεγάλης οθόνης είναι αμέτρητες. Μια όμως από αυτές «χώρεσε» μέσα της όλες τις γενιές (ακόμα και αυτές που δεν έχουν δημιουργηθεί ακόμα).

χωρίζει. Παράλληλα, αποτελεί το εισιτήριο για εκατομμύρια κόσμου για έναν νέο τεχνολογικό παράδεισο. H Apple ιδρύθηκε από τους Στιβ Τζομπς, Στιβ Βόζνιακ και Ρόναλντ Γουέιν την 1η Απριλίου του 1976. Η κυκλοφορία του Αpple I σηματοδότησε την αρχή μίας νέας εποχής, ενώ το Apple II έκανε πραγματικότητα το όνειρο του μέσου χρήστη για άμεση πρόσβαση σε ηλεκτρονικό υπολογιστή. Παρά τις αποχωρήσεις και τους εκθρονισμούς που ακολούθησαν, το σίγουρο είναι πως τα «μήλα» που αρκετοί κρατάμε σήμερα στα χέρια μας δεν θα υπήρχαν, αν αυτή η παρέα δεν βρισκόταν σ’ ένα γκαράζ μία Πρωταπριλιά των 70s.

Ήταν 22 Σεπτεμβρίου του 1994 όταν ο Ρος είπε ότι θα ήθελε να είναι παντρεμένος και η Ρέιτσελ όρμησε ντυμένη νύφη- στο Central Perk. Κάπως έτσι μπήκαν και τα «Φιλαράκια» στη ζωή μας, για τα οποία θα μπορούσε να γραφτεί ξεχωριστό κείμενο (τουλάχιστον 18 σελίδων, Front and Back). Παρόλο που έχουν περάσει 17 χρόνια από το τελευταίο επεισόδιό τους, συνεχίζουμε να επιστρέφουμε

JUST SETTING UP MY TWTTR Αυτό ήταν το πρώτο tweet που γράφτηκε στην ιστορία της πλατφόρμας. Το επιτυχημένο διαδικτυακό εγχείρημα του Twitter οφείλεται στην ομαδική δουλειά των Jack Dorsey (στον οποίο ανήκει και το πρώτο tweet), Biz Stone και Evan Williams. Οι τρεις τους ξεκίνησαν να το σχεδιάζουν όσο δούλευαν στην εταιρία Odeo, ενώ λέγεται πως οι δύο πρώτοι έστησαν το «Twitter prototype» μέσα σε μόλις λίγες ώρες. Ακόμα μια απόδειξη πως η ομαδική δουλειά, η

ΚΟΣΜΟΣ

ΠΑΡΈΑ Α ΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΆ Την αρχή επί της εγχώριας τηλεοπτικής οθόνης (στην εποχή τουλάχιστον που σηματοδότησε η λειτουργία των ιδιωτικών σταθμών) έκαναν οι «Απαράδεκτοι» στα 90s. Η Αδάμαντος 4 στον Λυκαβηττό ζει μεγάλες στιγμές, και τα όσα έχουν γίνει εκεί -πολλές φορές μπροστά από την εποχή τουςακόμα μας κάνουν ν’ αναρωτιόμαστε «τι έγινε ρε παιδιά;».

στη Μόνικα, τη Ρέιτσελ, τη Φοίβη, τον Τσάντλερ, τον Τζόι και τον Ρος, γιατί ξέρουμε πως θα είναι εκεί για εμάς. Εξάλλου, μας το υπόσχονται στο intro κάθε επεισοδίου...

Στη συνέχεια, τα 2000s μας έφεραν τους «Singles». Μπορεί η σύνθεσή τους ν’ άλλαζε σε κάθε κύκλο, αλλά κάπως έτσι δεν συμβαίνει και στη ζωή; Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν, αλλά το αποτύπωμά τους μένει σταθερό και το κουβαλάμε μέσα μας (σαν τις θεωρίες της Ράνιας). Και φυσικά, για το ιδανικό κλείσιμο, η παρέα του ασανσέρ. Το «Παρά Πέντε» συνδύαζε χιούμορ, περιπέτεια και αγωνία, κάνοντάς μας όλους και όλες Άγγελους του Τσάρλι έστω και για λίγο. Σήμερα, 14 (ναι, τόσα!) χρόνια μετά το τελευταίο (σπαρακτικό) επεισόδιο, οι απανταχού fans αναρωτιόμαστε ακόμα: «κόβεται το Παρά Πέντε»;

AND NOW, FOR SOMETHING COMPLETELY DIFFERENT... Καταφύγιο για το μυαλό και την ψυχή μας ήταν, είναι και θα είναι ο σουρεαλιστικός κόσμος των Monty Python. The Ministry Of Silly Walks, ο νεκρός παπαγάλος, η Ισπανική Ιερά Εξέταση, οι Ιππότες που λένε Νι. Το θρυλικό βρετανικό κωμικό σχήμα που με τα σκετς του ξάπλωνε το κατεστημένο στο ντιβάνι του ψυχολόγου, δεν γράφτηκε μόνο στην ιστορία, αλλά και στο λεξικό της Οξφόρδης. Ως «Pythonesque» (μια ελεύθερη απόδοσή του στα Ελληνικά θα ήταν «παϊθονικό») ορίζεται «κάθε τι που υποδηλώνει ή θυμίζει τον παραλογισμό ή το σουρεαλιστικό χιούμορ του Monty Python’s Flying Circus».

www.ierax.gr

L A ST PAG E

Ομάδα αίματος γεννιέσαι, δεν γίνεσαι «Γεννηθήκαμε την ίδια μέρα, την ίδια ώρα, στο ίδιο μαιευτήριο, διπλανά κρεβατάκια. Εγώ (η Α), δεξιά μου η Β, αριστερά η ΑΒ, απέναντι η Ο. Η καθεμία κληρονόμησε την ομάδα της από τους γονείς της. Κάπως έτσι ξεκινάει η ιστορία της δικής μας ομάδας…» Εσύ πάλι, μπορείς να κάνεις κάτι μικρό, για κάτι μεγάλο. Γίνε μέλος της δικής μας ομάδας, όποια και αν είναι η δική σου. Δώσε αίμα, σώσε μια ζωή.

Από ένα τεύχος γεμάτο ομάδες, δεν θα μπορούσαν να λείπουν αυτές που έχουν σχέση με τη ζωή μας. Αυτές που δεν απαιτούν μετακινήσεις σε γήπεδα και 90λεπτα γεμάτα συνθήματα, αλλά 10’ από μια μέρα μας. Ο επίλογός μας λοιπόν, είναι αφιερωμένος σε 4 ομάδες, που ζητάνε το ελάχιστο από εμάς, προσφέροντάς μας όμως τα πάντα...

Στην Ελλάδα οι ετήσιες ανάγκες σε αίμα είναι 600.000 φιάλες, από τις οποίες καλύπτεται μόλις το 40%. Η αιμοδοσία είναι μια απόλυτα ασφαλής, γρήγορη και ανώδυνη διαδικασία. Αίμα μπορείς να δώσεις σε οποιοδήποτε Νοσοκομείο του Ε.Σ.Υ. που διαθέτει αντίστοιχο Τμήμα. Επιπλέον, μπορείς να βρεις όποια άλλη πληροφορία χρειάζεσαι στο ekea.gr, το website του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας. Md, Msc, Phd Όλγα (Όλια) Βασιλάκη-Καρόζη Ιατρός Βιοπαθολόγος-Μικροβιολόγος Επιμελήτρια Α΄ ΕΣΥ Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ Msc, Διοίκηση Μονάδων Υγείας & Πρόνοιας Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Α.Π.Θ. Μέλος του συνδέσμου Πηγή Ζωής, του Συλλόγου προώθησης της Εθελοντικής Αιμοδοσίας και φίλων των ατόμων με Μεσογειακή Αναιμία