ΠΡΑΞΗ #11

ξανά

Το ΚΘΒΕ μπαίνει σε μια νέα εποχή. Μια εποχή παραγωγική, πολυσυλλεκτική, ανοιχτή στη δημιουργία, στην αναζήτηση, στη διερεύνηση και χαράσσει νέους δρόμους απέναντι στις σύγχρονες προκλήσεις. Ενέργεια είναι η θεματική του συγκεκριμένου τεύχους που κρατάτε στα χέρια σας. Είναι η λέξη που βρίσκεται στα χείλη όλων καθώς και μόνο η σκέψη μιας επαπειλούμενης έλλειψής της φοβίζει αλλά και σφραγίζει τον φετινό χειμώνα. Ενέργεια στο Θέατρο είναι ρυθμός, δύναμη, σώματα και βλέμματα που επικοινωνούν, αισθήματα που εκφράζονται, χαρακτήρες που αποκτούν σκηνική υπόσταση, ηθοποιοί που αλληλεπιδρούν με το κοινό. Αυτή είναι η «άλλη» ενέργεια, η εσωτερική, που λάμπει μέσα μας, «τροφοδοτεί», «τροφοδοτείται» και μεταδίδεται μέσω της

«Η παράσταση δεν είναι τα φώτα / δεν είναι το σκηνικό / είναι οι άνθρωποι / εσείς κι εγώ», έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκις στον Πρόλογο του έργου του Λουίτζι Πιραντέλλο «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε». Ας θυμηθούμε ξανά πώς μια σημαντική παράσταση μπορεί να καταργήσει τον χώρο και τον χρόνο, να αλλάξει για πάντα τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα. Πώς ένα σπουδαίο έργο έχει τη δύναμη να κάνει τους θεατές να κρατήσουν ακόμα και την ανάσα τους, να νιώσουν ότι τους διαπερνά ένα ηλεκτρικό ρεύμα που όσο μεγαλύτερη είναι η τάση του τόσο εντονότερη είναι η σπίθα που προκαλεί. Ας εστιάσουμε σε αυτή την ενέργεια, ας κρατήσουμε ζωντανή τη σπίθα της δημιουργίας. Σε έναν κόσμο που διαρκώς κινείται και αλλάζει, το θέατρο είναι και παραμένει μια σταθερή αξία που πάντα θα μας ενώνει, θα μας κινητοποιεί, θα μας εμπνέει, θα «ζεσταίνει» τις ψυχές και τις καρδιές μας. Ας αφήσουμε το «εμείς» να μετρήσει περισσότερο από το «εγώ».

Αστέριος Πελτέκης Καλλιτεχνικός Διευθυντής ΚΘΒΕ

Ζαφειράκης, Κώστας Καντόγλου, Λία Κατσανά, Γιώργος Μαντζουρανίδης, Μαρία Παντελίδου, Δάφνη Τσάρτσαρου, Βιολέτα Φωτιάδη Ύλη ΚΘΒΕ: Τμήμα Εκδόσεων & Δημοσίων Σχέσεων ΚΘΒΕ Φωτογράφος: Κώστας Αμοιρίδης

Φωτογραφίες

Ατελιέ: Ηρακλής Μπακούρας, Άρης Χατζηαντωνίου

ή άλλο,

χωρίς προηγούμενη

Μάρα Τσικάρα

Ηθοποιός, απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του ΚΘΒΕ, με το οποίο συνεργάζεται από το 2013 ως ηθοποιός, στιχουργός, βοηθός σκηνοθέτη και ραδιοφωνική παραγωγός, παρουσιάζοντας την εκπομπή «Φώτα Σανίδι Χαρτί» στον Ραδιοφωνικό Σταθμό Μακεδονίας της ΕΡΤ3. Αρθρογραφεί, σκηνοθετεί θεατροπαιδαγωγικά προγράμματα και διδάσκει σε θεατρικά εργαστήρια παιδιών και ενηλίκων. Ήμουνα λέει μπροστά σ’ έναν υπολογιστή. Πυροβολούσα πλήκτρα μήπως και καταλάβω τι είναι ενέργεια κι από πού την αντλώ. Έβλεπα γράμματα να πέφτουν ένδοξα νεκρά, λέξεις να διαλαλούν μια απαστράπτουσα ζωή γεμάτη έμπνευση. Έσβησα την οθόνη να μη βλέπω αυτό το μακελειό. Βγήκα στην πόλη, είπα κι άκουσα μια καλημέρα. Έψαξα μια εικόνα, μια μυρωδιά,

αρχαιολογικό

Ξάπλωσα στην ορχήστρα του θεάτρου

κάτι μεγαλύτερο από μένα, δεν μπορούσα να το εξηγήσω ακριβώς. Τώρα ξέρω. Ήταν η ιστορία του, η ενέργεια του χώρου. Ο παλμός του κόσμου είναι η βασικότερη πηγή της δικής μου ενέργειας. Η πιο συγκλονιστική εμπειρία μου ήταν η παράστασή μου στο Θέατρο Βράχων. Το να νιώθεις την αγάπη και τα γέλια 2.500 ανθρώπων που συγχρονίζονται με τον ρυθμό σου είναι κάτι που δεν ξεχνάς ποτέ.

projectφεστιβάλ: το 1ο Thessaloniki Performance Art Festival και το Platformance. Οποιοσδήποτε ζωντανός οργανισμός αντλεί και συνάμα παράγει ενέργεια. Περισσότερη δράση

Βανέσα Αρχοντίδου

Αλπινίστρια, μια από τις λίγες γυναίκες που έχει κατακτήσει τα 7 Summits, την ανάβαση δηλαδή στις υψηλότερες κορυφές καθεμιάς από τις επτά ηπείρους. Το 2021 έγινε Πρέσβειρα του Ευρωπαϊκού Συμφώνου για το Κλίμα, ενώ είναι ιδρύτρια του AWomanCanBe.org, ενός οργανισμού που στοχεύει στην ενίσχυση της γυναικείας ενδυνάμωσης και πρωτοβουλίας. Για εμένα, η ενέργεια ισούται με τη δράση, δηλώνει εξέλιξη, κίνηση σωματική και πνευματική. Διοχετεύω την ενέργειά μου σε πρωτοβουλίες με στόχο την περιβαλλοντική αειφορία και τη γυναικεία ενδυνάμωση. Ανέβηκα στο Έβερεστ, συμμετείχα σε αποστολή του ΑWomanCanBe.org στην

ο ίδιος πηγή ενέργειας όταν ζεις έντονα, ξεπερνώντας συχνά τα όριά σου. Αντλώ την ενέργειά μου μέσα από έντονα κίνητρα. Αυτά με βοήθησαν να παραμείνω δυνατός σωματικά και ψυχικά κατά τη διάρκεια του εγχειρήματός μου. Οι υπερ-αποστάσεις χρειάζονται ανεξάντλητη ενέργεια που μόνο με τη δύναμη του μυαλού μπορώ να τη διατηρώ για πολλές ώρες.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Κωστής Ζαφειράκης

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Αμοιρίδης

Ο Γιώργος της διπλανής πόρτας. Ο Γιώργος της Αίγινας και των ταξιδιών. Πέρα από την επαγγελματική του επιτυχία, αυτό που του δίνει οξυγόνο είναι η αλήθεια του, όπως εκφράζεται μέσα από τα έργα του, αλλά κυρίως μέσα από τη ζωή του. Ή πρώτη του ύλη είναι δυο λέξεις, μυθικές μα και τόσο καθημερινές, «αγάπη και ελευθερία». Τέτοια είναι και η μαγιά στο «Όποιος θέλει να χωρίσει... να σηκώσει το χέρι του» που ανεβαίνει φέτος στο Κρατικό Θέατρο.

Φαντάζομαι ότι και ως παιδί δεν το έβαζες κάτω εύκολα. Αυτόν τον ευγενικό τσαμπουκά δηλαδή, τον έχεις από μικρός; Τσαμπουκάς όχι, πάντως είχα κότσια. Μου το θυμίζει συχνά η μαμά μου μέσα από διάφορα περιστατικά. Το κέρδισα αυτό μέσα στην οικογένεια. Και η μαμά μου και ο μπαμπάς μου είναι ισχυρές προσωπικότητες. Το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς τη λέξη «μαμά»; Οι κανόνες της. Ποτέ δεν μπόρεσα να τους τηρήσω όλους... Η μαμά μου θα μπορούσε να ήταν πρόεδρος,

πρωθυπουργός, υπουργός Οικονομικών. Της λέω καμιά φορά «άμα ήσουν εσύ πρωθυπουργός δεν θα είχαμε μνημόνια». Είναι πολύ μαθηματικό μυαλό, δασκάλα ήταν, τώρα στη σύνταξη, πολύ οργανωτικός χαρακτήρας.

Ο μπαμπάς; Όχι τόσο οργανωτικός σαν την μαμά. Πιο μποέμ τύπος. Με τις βόλτες του, την κοινωνική του ζωή... Χωρίς πρόγραμμα πολύ συχνά. Πολύ δημοφιλής επίσης, τον ξέρουν όλοι στις Σέρρες και τον αγαπούν. Νομίζω ότι είμαι περισσότερο ο μπαμπάς

μου... Το 2012 έκανα ένα ταξίδι ζωής, ξεκίνησα από την Θεσσαλονίκη, πήρα το αυτοκίνητο και πήγα στο Ελσίνκι, χωρίς να το πολυσκεφτώ… Κάτι τέτοιο ο μπαμπάς μου θα το έκανε. Ήταν ένα σπουδαίο ταξίδι. Αναμετρήθηκα με τον εαυτό μου, με την αυτοπεποίθησή μου. Είδα πώς ζούνε οι Βόρειοι, πόσο ωραία έχουν οργανώσει τη ζωή τους, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Βεβαίως, τη φυσική ομορφιά της Ελλάδας δεν τη βρήκα πουθενά. Ίσως μόνο στην Ελβετία. Στην Ελλάδα και την Ελβετία η φύση έχει κέφια. Εκεί όμως έχουν ένα μικρό πάρκο, μια λίμνη μέσα στην πόλη και τα φροντίζουν σαν

την Ακρόπολη. Εμείς δεν είμαστε έτσι, κι αυτό είναι κάπως στενάχωρο. Μια καταλυτική αλλαγή που συνέβη μέσα σου όταν από τις Σέρρες μετακομίζεις φοιτητής στη Θεσσαλονίκη; Στο σχολείο ήμουν πολύ κλειστό παιδί. Όταν όμως πέρασα πια στο πανεπιστήμιο, άλλαξα εντελώς. Ήμουν ο τύπος που έκανε πλάκες, που μάζευε κόσμο στο σπίτι. Στις Σέρρες, μπορεί να παρουσίαζα γιορτές στο σχολείο, αλλά μετά γυρνούσα σπίτι μου... Δηλαδή όλοι νόμιζαν ότι ήμουν μια χαρά, αλλά ήμουν μοναχικό παιδί. Στην Θεσσαλονίκη, όταν ήρθα ως φοιτητής, ήμουν ο τύπος που έκανε show, η ψυχή της παρέας. Νομίζω ότι κι αυτό το κάνεις ως προσπάθεια αποδοχής. Σήμερα έχω ηρεμήσει στο θέμα αυτό, είπα μέσα μου «όσοι με αποδέχτηκαν, με αποδέχτηκαν» κι έχω ησυχάσει. Μπορώ να είμαι πιο σιωπηλός, δεν το έχω πολλή ανάγκη, γενικότερα δεν έχω πολλή ανάγκη να κερδίζω τις εντυπώσεις, την ηρεμία μου θέλω να κερδίζω και να διατηρώ. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, ποιο θεωρείς το πιο σημαντικό πράγμα που έχεις κατακτήσει; Η ανεξαρτησία μου. Δεν εξαρτώμαι από πράγματα, νιώθω ελεύθερος. Η λαχτάρα μου είναι να ταξιδεύω. Όταν γράφεις, μόνος με τον υπολογιστή σου, ενθουσιάζεσαι, ξεκαρδίζεσαι, κλαις; Υπάρχουν φορές που έχω σταματήσει από τα γέλια. Από κάτι που έρχεται ξαφνικά... Αυτό το παθαίνω σε ατάκες, εκεί που σε πηγαίνει ο διάλογος, σα να μου μιλάει ο ίδιος ο ήρωας... Στο ψιθυρίζει και πας να το πληκτρολογήσεις και βάζεις τα γέλια. Και συγκίνηση και δάκρυα πολλά, στις «Σέρρες». Στο τελευταίο επεισόδιο του «Παρά Πέντε» δεν έβλεπα μπροστά μου τον υπολογιστή από το κλάμα.

Στην Αίγινα έχει «πάντα ήλιο»; Ξέρεις ότι αυτό το παρατηρούσα

πάντα τις πρώτες φορές που πήγαινα; Έφευγα από την Αθήνα με συννεφιά και στην Αίγινα, ήλιος. Το σπίτι το έχω από το 2009, μέσα στην πανδημία όμως συνδέθηκα πολύ με το νησί. Συνειδητοποίησα ότι είχα το 24ωρό μου για μένα, μόνο για μένα, χωρίς τηλεφωνήματα, ούτε υποχρεώσεις κι αυτό ήταν αποκαλυπτικό. Μόνο διάβασμα, γυμναστική, περπάτημα, μαγείρεμα. Έμαθα να μαγειρεύω, ξεκίνησα με πρασόρυζο και τώρα είμαι νομίζω ένας καλός μάγειρας. Αγαπώ πολύ τη θάλασσα, θέλω να γίνω και χειμερινός κολυμβητής. Από τις γάτες σου τι έχεις μάθει; Ηρεμία μού χαρίζουνε, με κάνουν να γελάω πάρα πολύ, οι γάτες σε βοηθάνε να χαλαρώνεις. Σα να σου λένε «δεν τρέχει τίποτα, ηρέμησε»... Πόσες ώρες ή μέρες μπορείς να μείνεις εκτός... Χωρίς κινητό ας πούμε; Μπορώ και μια μέρα ολόκληρη να το κλείσω και να δω αργά το βράδυ τις κλήσεις ή τα μηνύματα. Είναι λίγο

δύσκολο, έχω και γονείς και οικογένεια και φίλους. Αν είχα ένα τηλέφωνο μόνο για τις δουλειές, θα μπορούσα ώρεςώρες να το πετάξω στην θάλασσα, αλλά τους γονείς και τους φίλους... Πάντα έχω την έννοια τους. Σε κάθε σενάριο ή θεατρικό, υπάρχει πίσω από την αφήγηση κι ένας υπόγειος άξονας. Ποιος είναι στο «Όποιος θέλει να χωρίσει... να σηκώσει το χέρι του», που εξηγεί σαφώς και την επιτυχία του; Νομίζω ότι αυτό που θέλω να φέρω είναι μια ισότητα στους ήρωες, gay, straight, άνδρες και γυναίκες. Να εκτιμηθούν το ίδιο, να αγαπηθούν μεταξύ τους και από τον κόσμο, πέρα από τις σεξουαλικές τους επιλογές. Να

GRUPPE. We are different.

κόσμος, είδε στη σκηνή τον εαυτό του και τους φίλους του... Παρακολουθείς σε βάθος τι γίνεται γύρω σου, ώστε να μεταβολίζεις μετά τις ανθρώπινες συμπεριφορές και να τις κάνεις λέξεις και διαλόγους; Φυσικά. Τα παρακολουθώ όλα. Γιατί και η βλακεία και η κακία μπορούν να σου δώσουν έμπνευση. Έχω γίνει 50 πλέον, έχω όμως φίλους νεότερους και μοιράζομαι μαζί τους πολλά... Το «42497» που παίζεται φέτος στην Αθήνα, γιατί το έγραψες; Για την αγάπη. Η μοναδική απάντηση που μπορείς να έχεις, μέσα στην σκοτεινιά και το μίσος και την καταστροφή της γης, το μόνο όπλο μας είναι η αγάπη. Το έργο διαδραματίζεται κάτω από τη γη, πάνω δεν υπάρχει ζωή και ζούνε μέσα σε μια μεγάλη σπηλιά. Δεν είναι κωμωδία. Είναι η αγωνία μου μπροστά σε τέτοια θέματα. Γιατί πάντα μπορούμε να επιλέξουμε με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε. Ό,τι κι αν μας έχουν γράψει στο DNA μας, όπως κι αν έχουμε εκπαιδευτεί, πάντα μπορούμε να πάμε κόντρα στην τοξικότητα. Αυτό φυσικά θέλει πολλή δουλειά με το μέσα σου. Να επιτρέπεις στον εαυτό σου να νιώθει και να επεξεργάζεσαι τα συναισθήματά σου. Και τα αρνητικά συναισθήματα, το μίσος για παράδειγμα, μπορεί να είναι χρήσιμα κάποιες φορές, αν τα αναλύσεις μέσα σου, αν τα επεξεργαστείς. Είχες πολύ θυμό μέσα σου όταν έγραφες την «Εθνική Ελλάδος»; Είχε πολλή ένταση ναι, ήταν μια περίοδος που δεν υπήρχε ψυχραιμία πουθενά. Με θύμωνε πάρα πολύ η αντιμετώπιση της «Χρυσής Αυγής» ως κάτι lifestyle, δεν το χωρούσε το μυαλό μου. Γι’ αυτό και ήμουν κάπως υπερβολικός στην «Εθνική Ελλάδος». Ήθελα να καυτηριάσω την ανθρώπινη βλακεία. Τώρα πια την έχω αποδεχτεί, όπως και την αμορφωσιά και την αδιακρισία. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει τρόπος να τα αντιμετωπίσω όλα αυτά ή να τα νικήσω. Αφού όμως ξέρω πού κατοικοεδρεύουν, ακολουθώ άλλη διαδρομή. Η αγωνία σου, όπως εκφράζεται μέσα από τα έργα σου και την κοινωνική σου δράση, να αλλάξουν οι συχνότητες μέσα στην οικογένεια, πιστεύεις ότι καρπίζει; Η επόμενη μέρα είναι καλή;

Η επόμενη μέρα είναι καλή. Είναι αισιόδοξο που έχει ανοίξει αυτή η συζήτηση για τις ισορροπίες μέσα στην οικογένεια, να μετακινήσουμε λίγο το κέντρο βάρους, να ξεκολλήσει η βελόνα. Υπάρχει πολύς κουρνιαχτός τριγύρω ναι, με φωνές και δηλώσεις και όλα αυτά. Δεν με απασχολεί όμως να τα βρω με αυτούς ή εκείνους, δεν απευθύνομαι σ’ αυτούς. Απευθύνομαι στις οικογένειες, τους γονείς και τα παιδιά. Θέλω μέσα στις οικογένειες να κουβεντιάζονται τα θέματα, να ζούμε ευτυχισμένοι, να μην μας παίρνουν από κάτω στεναχώριες, ντροπές, ενοχές. Το μόνο που μ’ ενδιαφέρει είναι να εστιάζουμε όλοι στην πρόοδο και την ευτυχία μας. Και στη δική μου οικογένεια αυτό κάναμε. Αυτή η «υγεία» υπήρχε στην οικογένειά σου εξαρχής; Όχι. Θεωρώ ότι εγώ το δούλεψα και το πέτυχα. Βέβαια έχω δυο γονείς βαθιά καλοσυνάτους, οπότε δεν ήταν δύσκολο το έργο μου. Δεν μου ανοίξανε αυτοί το δρόμο. Εγώ τον άνοιξα. Δεν μου έβαλαν όμως εμπόδια. Αυτοί έμαθαν από μένα. Με ακούσανε, αφήσανε στην άκρη τις προκαταλήψεις, αδιαφορώντας για το τι θα πει ο κόσμος. Είπανε «έχω το παιδί μου απέναντι, θα ακούσω το παιδί μου». Αυτό λοιπόν θέλω να περάσει και σε άλλες οικογένειες. Αυτό που κάνω τώρα έχει μεγαλύτερη αξία από οποιοδήποτε καλλιτεχνικό έργο... Ναι, είμαι χαρούμενος για όλα όσα έχω πετύχει, αλλά πέρα από τις ιστορίες που έχω φανταστεί κι έχω γράψει, έχω πει κι αυτή την ωραία προσωπική ιστορία μιλώντας στον κόσμο -κι αυτό μετράει πιο πολύ. Δεν θα ήμουν ευτυχισμένος αν είχα μόνο το ένα, αν είχα μόνο επιτυχίες επαγγελματικές, χωρίς να μπορώ να πω ποιος είμαι. Αν δεν είμαι ο εαυτός μου 24 ώρες το 24ωρο, τότε ποιος είμαι; Και δεν θα μου κάλυπτε αυτό το κενό, καμία επιτυχία, καμία τηλεθέαση, κανένα sold out θέατρο. Η χαρά που μου δίνει η αλήθεια μου είναι ασύγκριτη. Με κάνει να νιώθω ελεύθερος.

του πλανήτη. ΓΡΑΦΕΙ: Βιολέτα Φωτιάδη αναθεώρηση της νομοθεσίας όσον αφορά το κλίμα, την ενέργεια και τις μεταφορές, καθώς και την ανάληψη νέων νομοθετικών πρωτοβουλιών. Ακόμα ένα μονοπάτι προς την πράσινη «ΑΠΕλευθέρωση» αποτελούν οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Μάλιστα, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και η ενεργειακή κρίση που δημιουργήθηκε λόγω του πολέμου αναδεικνύουν ακόμα περισσότερο την ανάγκη εύρεσης αξιόπιστων πηγών, οι οποίες με ασφάλεια θα παράγουν οικονομική και φιλική προς το περιβάλλον ενέργεια. Για το λόγο αυτό, τον Μάιο του 2022 «γεννήθηκε» το πρόγραμμα “REPowerEU”. Όπως εξηγεί ο κ. Γεώργιος Ανδρέου, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο ΑΠΘ με γνωστικό αντικείμενο τις πολιτικές της ΕΕ, «το “REPowerEU” είναι μία δέσμη πρωτοβουλιών η οποία προσπαθεί να συνδυάσει βραχυπρόθεσμα

αέριο και το να δώσουμε μεγαλύτερη έμφαση στην παραγωγή ανανεώσιμης ενέργειας χρησιμοποιώντας εναλλακτικές πηγές όπως τα φωτοβολταϊκά». Σύμφωνα με τον ίδιο, «υπάρχουν τρεις διαφορετικές προτεραιότητες που προσπαθεί να συγκεράσει η Ένωση αναφορικά με την ενέργεια. Η πρώτη είναι η απελευθέρωση των αγορών, όπου υπάρχει μία βούληση να ανοίξει η αγορά ενέργειας και να γίνει πιο ανταγωνιστική, πιο φτηνή και να μειωθούν τα κρατικά μονοπώλια. Η δεύτερη είναι αυτή της ενεργειακής μετάβασης και της πράσινης ενέργειας. Αυτός ο στόχος εμφανίζεται πιο έντονα την τελευταία δεκαετία και αποκτά κεντρική θέση κυρίως κατά το 2019 με σημείο-κλειδί την εκλογή της νέας Κομισιόν η οποία έκανε σημαία της την πράσινη

μετάβαση. Μάλιστα η Επιτροπή φον ντερ Λάιεν εξελέγη από το Κοινοβούλιο δεσμευόμενη ότι θα θέσει ως πρώτο στόχο της την πράσινη μετάβαση. Τρίτη προτεραιότητα είναι η ενεργειακή ασφάλεια. Να αποφύγει δηλαδή η Ένωση την εξάρτησή της από παρόχους πηγών ενέργειας, με τη Ρωσία ως σημείο αναφοράς». Η ευρωπαϊκή κινητοποίηση για την πράσινη μετάβαση αποτυπώνεται και στις οικονομικές πρωτοβουλίες της Ένωσης, με το 30% των ευρωπαϊκών πόρων να προορίζεται για τη στήριξη φιλικών προς το περιβάλλον επενδύσεων. «Για να στραφούμε στις ΑΠΕ χρειάζονται επενδύσεις και η Ένωση δεσμεύτηκε ότι θα συμβάλει στην χρηματοδότηση αυτών των επενδύσεων, με επιχορηγήσεις και δάνεια μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης αλλά κι άλλων ταμείων όπως το ΕΣΠΑ και των ταμείων για τη συνοχή της Ένωσης», συμπληρώνει ο κ. Ανδρέου. Ο δρόμος προς την πράσινη μετάβαση δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα Για να «ανθίσουν» και να αποδώσουν καρπούς οι ιδέες της ΕΕ για την πράσινη μετάβαση απαιτούνται… ριζικές αλλαγές στην ευρωπαϊκή νομοθεσία σε διάφορους τομείς που αφορούν το κλίμα, τη βιομηχανία κ.λπ. και πάνω σε αυτές τις μεταρρυθμίσεις εργάζονται τα αρμόδια όργανα της Ένωσης. Ακόμα ένα στοίχημα στην απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα είναι η αποτελεσματική αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης μέχρι το 2026. Ένα μέρος των κεφαλαίων για την υποστήριξη των επενδύσεων διοχετεύεται σε επιχορηγήσεις και ένα άλλο σε δάνεια, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει καθυστερήσεις των δράσεων καθώς τα κράτη θα επιδιώξουν να εξαντλήσουν την προθεσμία για την αποπληρωμή των δανείων. Η ενεργειακή κρίση φέρνει στο προσκήνιο και το ζήτημα της ατομικής ενέργειας, το οποίο σύμφωνα με

«Η μόνη δέσμευση που επιβάλλεται από την Ένωση είναι ότι θα πρέπει να αυξηθεί η πράσινη ενέργεια και να μειωθούν οι υπόλοιπες, αλλά το αν θα χρησιμοποιηθεί για παράδειγμα ατομική ενέργεια εξακολουθεί να παραμένει εθνική επιλογή. Αυτό ίσως να τεθεί υπό διαπραγμάτευση στο μέλλον και ίσως η κρίση να μπορεί να λειτουργήσει όντως ως μία ευκαιρία για περαιτέρω ενοποίηση και συνεργασία στο πεδίο της ενέργειας». Μέχρι την πολυπόθητη μεταστροφή στις ΑΠΕ ο μακρύς και δύσβατος δρόμος φαίνεται να περνά και από την κοινή αγορά φυσικού αερίου, η οποία όμως βρίσκεται ακόμη σε θεωρητικό στάδιο. Σε αυτό το πλαίσιο η Κομισιόν προτείνει το 15% των αποθεμάτων των κρατών σε φυσικό αέριο και υγροποιημένο φυσικό αέριο να προέρχεται από κοινές προμήθειες ώστε να μην ανταγωνίζονται οι χώρες μεταξύ τους για το ποια θα πετύχει την πιο δελεαστική προσφορά. Βασιζόμενα στο κλίμα αλληλεγγύης που θεωρητικά διαπνέει τις ευρωπαϊκές σχέσεις, τα κράτη–μέλη θα πρέπει να αλληλοϋποστηρίζονται για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών τους σε περίπτωση που υπάρξει πρόβλημα στην προμήθεια ενός «Ευρωπαίου αδελφού». Αν η πρόταση της Κομισιόν υιοθετηθεί θα είναι ένα καλό crash test για τις περίφημες ενωτικές αξίες του ευρωπαϊκού χωριού. Ωστόσο, πέρα από τις γενικότερες επιταγές της Ένωσης με θετικό πρόσημο για το κλίμα, η ευθύνη για την πράσινη στροφή βαραίνει και τις εθνικές κυβερνήσεις, τις περιφέρειες και τις διοικήσεις των κρατών-μελών, οι οποίες θα πρέπει να καταβάλλουν ένα μεγάλο μέρος των κεφαλαίων που θα απαιτηθούν για να υλοποιηθούν έργα που θα εξυπηρετούν τους κλιματικούς στόχους της ΕΕ. «Πολιτικά αλλά

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Μαρία Παντελίδου

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Αμοιρίδης

Ο Θέμης Θεοχάρογλου, η Holly Grace. Ο ηθοποιός, ο σκηνοθέτης, η drag artista. Στοιχεία μιας πολυσχιδούς καλλιτεχνικής οντότητας, που λειτουργεί σαν ένα καλειδοσκοπικό όλον, δίνοντας κάθε φορά βήμα έκφρασης σε ένα διαφορετικό κομμάτι του συνόλου. Στην ουσία

όμως δεν πρόκειται παρά για τον ίδιο άνθρωπο.

Με αφορμή τη σκηνοθεσία της

παράστασης «Πράγα» του Χαβιέρ

δε Διός, ο Θέμης Θεοχάρογλου

μας μίλησε για το έργο, τη σημασία

της διαφορετικότητας, την ανάγκη προσέγγισης της οικογένειας μέσα από

Σε μια εποχή που η ρευστότητα του φύλου συζητιέται ολοένα και πιο πολύ, είναι ανάγκη να μπορέσουμε να δούμε ότι ανάμεσα στο δίπολο του ροζ και του μπλε, υπάρχουν δεκάδες άλλες αποχρώσεις. Άνθρωποι σαν τον Θέμη μάς το υπενθυμίζουν με τον καλύτερο τρόπο.

μία πιο συμπεριληπτική ματιά, αλλά και

τα πράγματα που τον γεμίζουν ενέργεια. Η «Πράγα» στη Θεσσαλονίκη. Στο βάθος του φουαγιέ της ΕΜΣ. ο Λευκός Πύργος. Στη σκηνή, ποιος και τι; Μίλησέ μας για την παράσταση. Ένα ζευγάρι, ο Χάρης και ο Μπένι, ετοιμάζονται να υποδεχτούν τη φίλη τους, Σουζάνα, η οποία βρίσκεται στην πόλη μετά από αρκετό καιρό. Το δείπνο που οργανώνεται για το βράδυ της επανένωσής τους θα αποδειχθεί ένα roller coaster αποκαλύψεων μυστικών. Αλήθειες βγαίνουν στο φως και οι φόβοι τριών ανθρώπων, που κάνουν

αγώνα να απεμπλακούν από τη μοναξιά τους, βγαίνουν στην επιφάνεια.  Ποια ζητήματα θίγει η παράσταση και ποιο μήνυμα επιχειρεί να περάσει; Το έργο αγγίζει διάφορα ζητήματα στο φάσμα της ανθρώπινης ύπαρξης, τη σπουδαιότητα του «τώρα» και τη νοσταλγία του «τότε». Η ομόφυλη καθώς και η μονογονεϊκή  τεκνοθεσία/ τεκνοποίηση είναι σίγουρα ένα από τα κεντρικά θέματα που θίγονται, όμως η δυναμική του έργου δεν εξαντλείται εκεί. Αυτό γίνεται αφετηρία για περαιτέρω προβληματισμούς γύρω από το βίωμα της μοναξιάς, τη

δυσκολία στην ανθρώπινη επικοινωνία, την πολυπλοκότητα των σχέσεων των ανθρώπων. Επίσης, αναδεικνύεται η σπουδαιότητα του να έχεις κάτι σημαντικό να αναπολείς, όπως ακριβώς οι ήρωές μας αναπολούν την επίσκεψή τους στην πρωτεύουσα της Τσεχίας, διερωτώμενοι ξανά και ξανά, με έντονα νοσταλγική διάθεση: «Πότε πήγαμε στην Πράγα».

Ηθοποιός, drag artista, σκηνοθέτης. Σε ποιον «ρόλο» νιώθεις περισσότερο ο εαυτός σου; Και στους τρεις. Θα το περιέγραφα ως μια ζυγαριά στην οποία με κάποιο τρόπο και οι τρεις ιδιότητες ισορροπούν και όμως πάντα, ανάλογα με την περίσταση και το project με το οποίο καταπιάνομαι, κάποια υπερισχύει. Παρόλα αυτά, με έναν μαγικό τρόπο όλα τελικά συνδέονται και η δυναμική της χημείας που αναπτύσσεται μεταξύ αυτών των διαφορετικών «ρόλων», συχνά με ξαφνιάζει και εμένα τον ίδιο.  Δανείζεσαι στοιχεία από τη θηλυκή οπτική της Holly Grace στον τρόπο που σκηνοθετείς; Σίγουρα ναι. Σε κάθε δουλειά που εμπλέκομαι, επιθυμία μου είναι να εμπνέομαι από όλες τις οπτικές που διαθέτω –και όχι μόνο. Μπορεί να εμπνευστώ ακόμα και

από οπτικές που δεν διαθέτω, αλλά με ενδιαφέρει να αποκτήσω. Είναι βέβαιο πάντως πως η φωνή της Holly υπάρχει παντού. Και ίσως κάπου, κάπως, να έχει τρυπώσει και στην ιστορία της «Πράγας»… Πόσο έτοιμη είναι η θρυλική «ελληνική οικογένεια» να εντάξει διαφορετικότητες στο αφήγημά της; Αν ανοίξουμε τα μάτια μας και κοιτάξουμε προσεκτικά γύρω μας, δίχως απλώς να βλέπουμε… Αν κοιτάξουμε πιο ουσιαστικά, πιο διεισδυτικά, ίσως καταφέρουμε να διακρίνουμε πως ο όρος «ελληνική οικογένεια» ήδη εμπεριέχει οικογένειες διαφορετικές… Υπάρχουν εκεί έξω οικογένειες με δυο μπαμπάδες, με δυο μαμάδες, οικογένειες μονογονεϊκές, ενώ πλέον έχει αρχίσει και ένας διάλογος γύρω από την τρανς γονεϊκότητα. Είναι πολύ σημαντικό να δούμε, να εντοπίσουμε τις ιστορίες αυτές, που φωτίζουν το ζήτημα της γονεϊκότητας και το προσεγγίζουν εκ νέου, μέσα από μια πιο συμπεριληπτική ματιά.  Το κοινό της Θεσσαλονίκης θα το χαρακτήριζες προοδευτικό ή συντηρητικό; Το κοινό της Θεσσαλονίκης, όπως άλλωστε και κάθε κοινό, μπορεί να βρει ή να μη βρει «γοητευτική» μια ιστορία που του προτείνεις και αυτό είναι απολύτως αποδεκτό. Προσωπικά πάντως κρίνω ότι πρόκειται για ένα κοινό σε γενικές γραμμές ανοιχτό σε νέες προτάσεις, που αποδέχεται τις προκλήσεις. Ποια είναι η δική σου προσέγγιση στη γονεϊκότητα; Θα ήθελες κάποτε να αποκτήσεις παιδί;  Θα ήθελα κάποια στιγμή να δημιουργήσω κι εγώ «οικογένεια». Αλλά δεν βιάζομαι. Κάθε πράγμα στην ώρα του. Η υγεία προέχει! Το τεύχος μας είναι αφιερωμένο στην πιο επίκαιρη από ποτέ έννοια της ενέργειας. Εσένα τι σου κλέβει την ενέργεια; Και τι γεμίζει τα αποθέματά σου;  Θα έλεγα πως οτιδήποτε μπορεί να μου ξυπνήσει όμορφα συναισθήματα με γεμίζει ενέργεια. Ξεκινώντας από τη μουσική, συνεχίζοντας με το αναγκαίο χιούμορ στην αντιμετώπιση της καθημερινότητας, τα χαμόγελα που εισπράττω και προσφέρω γύρω μου, τη θετικότητα στον τρόπο που βλέπω τη ζωή. Από την άλλη, αισθάνομαι πως ο αρνητισμός και η τοξικότητα μου στερούν ενέργεια, για αυτό όσο περνάει από το χέρι μου, τα αποφεύγω!

ενδυνάμωσή τους επιστρέφουν στον κακοποιητή τους ή σε νέο κακοποιητικό περιβάλλον. Στο #kamiamoni δουλεύουμε ακριβώς σε αυτό το σημείο, να βοηθήσουμε τα θύματα να σταθούν στα πόδια τους. Επιπλέον, ερχόμαστε να καλύψουμε τα κενά που δημιουργούνται στη διαδικασία φιλοξενίας. Για παράδειγμα, από τη στιγμή που θα πιστοποιηθεί μια γυναίκα ως θύμα ενδοοικογενειακής βίας και παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες του προσωπικού των ξενώνων, μεσολαβούν 7-10 μέρες μέχρι να φτάσουμε στη φιλοξενία. Το #kamiamoni έρχεται να καλύψει αυτό το κενό με φιλοξενία σε ασφαλή περιβάλλοντα και κάλυψη όλων των υλικών αναγκών. Όσο για το πού

βρίσκουμε την ενέργεια;

και των νέων και την προάσπιση των

την υποστήριξη των

των παιδιών και των νέων μέσα από την ενεργή συμμετοχή τους και η

με το ζωάκι για το οποίο προορίζεται και σε συνεννόηση με τον κηδεμόνα του, καταγράψει ένα πλήρες ιστορικό, τις διαστάσεις και τις ανάγκες του. Κατόπιν, η παράδοση και η δοκιμή του αμαξιδίου γίνεται αυτοπροσώπως από τον υπεύθυνο κτηνίατρο (για προορισμούς εντός Αττικής) και παρέχονται οι κατάλληλες οδηγίες για την εξοικείωση του ζώου με αυτό.

Ο άλλος άνθρωπος Kωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος Ιδρυτής Αυτό που με ώθησε να το ξεκινήσω (την κοινωνική κουζίνα) ήταν η αδιαφορία που έβλεπα γύρω μου, ακόμα και στον ίδιο μου τον εαυτό. Το ότι δεν ενδιαφερόμαστε ο ένας για τον άλλον. Όταν μαγειρεύεις όλοι οι άνθρωποι ενώνονται. Αυτό κάνει το φαΐ, ενώνει ανθρώπους. Αυτό που μας κινητοποιεί τώρα είναι η βοήθεια που προσφέρουν οι άλλοι άνθρωποι για να γίνει πραγματικότητα. Η συμμετοχή του κόσμου μάς κάνει να συνεχίζουμε. Όταν βγάζεις ανακοίνωση ότι έχεις αδειάσει από πράγματα και μέσα σε δύο μέρες γεμίζεις, πάει να πει ότι ο κόσμος αγαπάει και στηρίζει αυτό το πράγμα, αρκεί να είμαστε όλοι μαζί. Μετράμε 11 χρόνια που μαγειρεύουμε στους δρόμους. Σε αυτά τα χρόνια όλο και περισσότεροι άνθρωποι έρχονται να βοηθήσουν, αλλά αυξάνονται και όσοι αντιμετωπίζουν προβλήματα -γιατί δεν αφορά πλέον μόνο τους άστεγους, αλλά και τους άπορους. Μέσα σε αυτούς είναι και συνταξιούχοι, φοιτητές, άνθρωποι που έχασαν τη δουλειά τους, καθώς και όσοι μπορεί να μη δικαιούνται πράγματα από το Κοινωνικό Παντοπωλείο -γιατί έχουν ένα σπίτι ή ένα αυτοκίνητο στην ιδιοκτησία τους, παρόλο που μπορεί να έχουν να δουλέψουν δύο χρόνια. Βοηθάμε 2.500 με 3.000 άτομα την ημέρα

το περιοδικό ΠΡΑΞΉ σε συνεργασία με την Ierax Analytix.

Πού «ξοδεύουν» οι πολίτες την ενέργειά τους; Η εργασία βρίσκεται αναμενόμενα στην κορυφή, με ποσοστό 61%, ακολουθούμενη από τα κοινωνικά δίκτυα, που αγγίζουν το εντυπωσιακό ποσοστό του 38%, σκοράροντας έτσι ψηλότερα από το μαγείρεμα και τη φροντίδα σπιτιού (34%), τους συγγενείς (31%), τα χόμπι (19%), τον πολιτισμό (17%) και το τελευταίο στη λίστα, πολύπαθο περιβάλλον, με μόλις 13%.

Δέλτα

τελετή βράβευσης

Δευτέρα

Οκτωβρίου στην αίθουσα του Μεγάρου Μουσικής, σε ένα συγκινητικό κλίμα. Η HELLENiQ ENERGY επιφύλαξε και δύο εκπλήξεις στους αποφοίτους. Ένα ξεχωριστό μήνυμα από τους παίκτες της Εθνικής μας Basket και μία ομιλία του αγαπημένου όλων Παραολυμπιονίκη Αντώνη Τσαπατάκη. Στην εκδήλωση, μεταξύ άλλων, παρευρέθηκαν ο Υφυπουργός Εσωτερικών αρμόδιος για θέματα Μακεδονίας-Θράκης Σταύρος Καλαφάτης, ο Αντιπεριφερειάρχης Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος Κωνσταντίνος Γιουτίκας ως εκπρόσωπος του Περιφερειάρχη κ. Τζιτζικώστα, η Αντιπεριφερειάρχης

Θεσσαλονίκης Βούλα Πατουλίδου, ο Μητροπολίτης

Σταυρουπόλεως

Βαρνάβας, οι Δήμαρχοι των Δήμων Αμπελοκήπων-Μενεμένης και Δέλτα, μέλη της Ακαδημαϊκής κοινότητας και στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης. Από την HELLENiQ ENERGY παρέστησαν ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου Γιάννης Παπαθανασίου, ο Γενικός Διευθυντής Διυλιστηρίων της ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΔΕ.Π.Π.Π. Α.Ε. Γιώργος Δημόγιωργας, ο Διευθυντής Νέων Τεχνολογιών και Εναλλακτικών Πηγών Ενέργειας και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΛΠΕ Ανανεώσιμες Σπύρος Κιαρτζής, ο Διευθυντής Εταιρικών Σχέσεων Σωτήρης Αναστασιάδης και στελέχη της Διοίκησης του Ομίλου. Στην ομιλία του ο Υφυπουργός Μακεδονίας-Θράκης κ. Καλαφάτης εξέφρασε τη χαρά του για την παρουσία του στην εκδήλωση και συνεχάρη τους αποφοίτους για τις επιδόσεις τους,

αθλητισμός (13%), τα βιβλία και οι ταινίες (10%), η τέχνη και το θέατρο (9%), η δουλειά (8%), η ψυχολογική υποστήριξη (6%) και ο εθελοντισμός (3%). Σημαντικό στοιχείο, το 48% των ερωτώμενων άνω των 50 ετών στρέφονται στην οικογένειά τους για να φορτίσουν μπαταρίες. Κεφάλαιο «έξοδος»

Το 71% βγαίνει μέχρι και 5 φορές τον μήνα. Ιδιαίτερα μικρό, μόλις στο 4%, το ποσοστό των party animals, που παίρνει τους δρόμους πάνω από 10 φορές μηνιαία, με ίσο το ποσοστό των σπιτόγατων, που δεν βγαίνουν καθόλου. Στον ελεύθερο χρόνο Τι άλλο όμως γεμίζει τις μπαταρίες των Θεσσαλονικέων; Το 68% των ερωτηθέντων δηλώνει πως έχει κάποιο χόμπι. Παρόλα αυτά, φαίνεται πως ο ελεύθερος χρόνος δεν είναι αρκετός για τους περισσότερους, καθώς ένα 38% θα ήθελε περισσότερο χρόνο για ταξίδια, ακολουθούμενο από άλλες δραστηριότητες, όπως η γυμναστική (17%),

σπίτι περιλαμβάνει λύσεις που δίνουν τη δυνατότητα στον χρήστη να βελτιώσει την καθημερινότητά του, να του εξοικονομήσει ενέργεια και χρόνο και να του δώσει ξεγνοιασιά. Έτσι, ο χρήστης θα μπορεί να χρονοπρογραμματίσει τον θερμοσίφωνά του να έχει ζεστό νερό το πρωί που θα ξυπνήσει αλλά να μη τον ξεχάσει μετά ανοιχτό, να ενεργοποιήσει το κλιματιστικό του για να βρει το σπίτι του ζεστό/κρύο όταν φτάσει αλλά να το ορίσει να κλείσει όταν θα ανοίξει το παράθυρο για πάνω από 5 λεπτά. Αυτή είναι η φιλοσοφία της εταιρείας μας, η οποία σχεδιάζει λύσεις που δίνουν λύση στα άμεσα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πελάτες μας. Οι λύσεις μας περιλαμβάνουν τόσο συσκευές όσο και την αντίστοιχη πλατφόρμα απομακρυσμένου ελέγχου για χρήση από smartphone ή υπολογιστή. Με τις λύσεις μας μπορεί κάποιος να δει άμεσα

σκηνοθεσία Τάσου

ευαίσθητος δεν είναι ο αδύναμος αλλά ο δυνατός. Ο Νίκος Καζαντζάκης λέει πως «όταν ό άνθρωπος φτάσει στο γκρεμό, βγάζει φτερά». Το στοιχείο που και με προκαλεί αλλά κι εμπεριέχεται στη σύνθεση της μουσικής μου στο έργο είναι η «έκπληξη» που προκαλεί κάθε φορά κάποιο συμβάν ή η είσοδος ενός νέου χαρακτήρα-ζώου. Πώς είναι να γράφεις μουσική για ένα μιούζικαλ και μάλιστα για παιδιά; Μιας και ο Γκάρης αποτελεί ένα ζωάκι της ελληνικής υπαίθρου, να αναμένουμε κάτι σχετικό (ελληνικό) και στη μουσική της παράστασης; Όχι, δεν με απασχόλησε καθόλου η ελληνική παραδοσιακή μουσική της υπαίθρου ή κάτι το ποιμενικό. Η μουσική έχει στοιχεία της ελληνικής οπερέτας, καθώς πίσω από όλους τους χαρακτήρες των ζώων κρύβονται οι χαρακτήρες των ανθρώπων. Εξάλλου οι στίχοι των τραγουδιών του ποιητή Σωτήρη Τριβιζά, διαποτίζονται από έναν αυτοσαρκασμό για τα ελαττώματα των ανθρώπων αλλά και τις συμπεριφορές τους προς τα ζώα.

Με δεδομένη την εμπειρία σας από προηγούμενες δουλειές σας σε ό,τι αφορά το μουσικό θέατρο και την όπερα, ποιες είναι οι ειδικές απαιτήσεις ενός τέτοιου εγχειρήματος; Μία απαίτηση υπάρχει, να είναι το αποτέλεσμα συναρπαστικό! Οι ρίζες του μουσικού θεάτρου και της φόρμας του ανάγονται στην αρχαία τραγωδία. Μη ξεχνάμε πως ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής, ο Ευριπίδης και όλοι οι άλλοι αρχαίοι ποιητές των οποίων δεν μας έχουν σωθεί τα έργα ήταν ταυτόχρονα και συνθέτες της μουσικής των χορικών. Η φόρμα λοιπόν, η δομή και η οικονομία είναι εξαιρετικά σημαντικά για να είναι το μουσικό-θεατρικό έργο αβίαστα γοητευτικό. Συναρπαστικό! Ο Γκάρης είναι ένα ζωάκι που επιστρατεύει την ενσυναίσθηση για να λειτουργήσει. Πιστεύετε στην λειτουργία της ενσυναίσθησης στη ζωή μας ή προτιμάτε να στηρίζεστε στην ορθή λογική; Ναι, πιστεύω στην ενσυναίσθηση, εγώ προσωπικά έτσι λειτουργώ. Η ενσυναίσθηση είναι καλό να προηγείται της λογικής κι έπειτα να φιλτράρεται ή να μπαίνει στην πράξη με τη λογική. Τα τελευταία χρόνια είστε αρκετά δραστήριος παρουσιάζοντας μια σειρά από νέες συνθέσεις, συνεργασίες με γνωστούς τραγουδιστές και παρουσιάσεις νέων έργων στην Θεσσαλονίκη, τη Λάρισα, τη Στερεά Ελλάδα και την Κρήτη, που αντλούν στοιχεία τους από την ελληνική παράδοση, τα γράμματα, την ιστορία και την κουλτούρα, ενώ διευθύνετε και ένα Φεστιβάλ Πολιτισμού (Το Λάλον

Ύδωρ) στους Δελφούς. Τι σημαίνει πολιτισμός για εσάς; Καταρχάς θα πω τι δεν είναι πολιτισμός για εμένα: δεν είναι το να χρησιμοποιείται ο «πολιτισμός» ως πρόσχημα ή όχημα για ιδιοτελείς, εγωιστικούς, ναρκισσιστικούς και ψηφοθηρικούς σκοπούς αυτοπροβολής διάφορων ανθρώπων, φορέων ή θεσμών. Γιατί αυτό τον κάνει κατώτερο του σκοπού του. Αυτό δυστυχώς συμβαίνει πολύ στη χώρα μας. Ο Πολιτισμός ως έννοια είναι πολυδιάστατη και δεν είναι εύκολο να δοθεί με λίγες λέξεις. Όμως για εμένα σημαίνει συνεχής αναζήτηση, δημιουργία, έρευνα, πρόκληση, ανατροπή, έκφραση της πιο απόκρυφης αλήθειας μας ώστε να μας οδηγεί

πάντα σε μία ανώτερη υπόσταση πέραν

της βιολογικής μας υπόστασης.

Μια και τα πάντα είναι θέμα

ενέργειας, από πού αντλείτε την ενέργεια για όλα όσα κάνετε; Από την προσωπική μου ανάγκη για έκφραση και δημιουργία, από την ανθρώπινη ανάγκη μου να αντισταθώ στο σκοταδισμό, την παρακμή, την επιφανειακότητα, το ανούσιο και τη σαθρότητα.

Η μουσική είναι ενέργεια; Πώς λειτουργεί στον Άνθρωπο; Τι πιστεύετε ότι του προσφέρει; Η μουσική είναι το θείο δώρο που υπάρχει μέσα στη φύση και που ο συνθέτης έρχεται να το αποκωδικοποιήσει και να το φέρει ως δημιούργημα -μέσα στους αιώνες εξέλιξής του- στον Άνθρωπο. Η μουσική είναι η θεραπευτική μας αγωγή, το φάρμακό μας για να μας εμψυχώνει και να μας εξυψώνει σε ανώτερες σφαίρες. Η μουσική είναι το ύδωρ της ψυχής μας, ο οίνος του πνεύματός μας. Η μουσική είναι έρωτας. Ποια είναι τα επόμενά σας βήματα; Μετά το ανέβασμα του Γκάρη, θα αφοσιωθώ στην ολοκλήρωση της πρώτης μου αμιγούς όπερας, η οποία αποτελεί ανάθεση του Πολιτιστικού Κέντρου Ηρακλείου Κρήτης, θα ανέβει στις 3 Φεβρουαρίου του 2023 σε σκηνοθεσία του Ελβετού Guy Montavon και μουσική διεύθυνση του Μύρωνα Μιχαηλίδη κι έχει τίτλο: «Ελευθέριος Βενιζέλος».

will tear us LOVE

ΓΡΑΦΕΙ: Ελένη Ομήρου

Κύκλος μέσα στη ζωή και αντίδοτο σε όσα έμαθες να φοβάσαι. Έρωτας και αγάπη, συναίσθημα και απώλεια. Καρδιά της ενέργειας και δύναμη ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο. Βήματα φορτισμένα, δρομολόγια από τον φόβο στην τόλμη, από τη γέννηση στον θάνατο και ξανά πίσω... Ενέργεια παντού... Δεν ξέρω πόσες φορές μπορείς να περάσεις μέσα από τούτο τον κύκλο. Ίσως πολλές. Ίσως μόνο μια να φτάνει για πάντα. Να σε φτιάξει ή να σε διαλύσει...

Ο

έρωτας

Χωρίς αλεξίπτωτο, χωρίς μυαλό, χωρίς «μη» -σκέτη ενέργεια, ξέφρενη. Όποιος και όποια δεν το έζησε έτσι, απλά δεν το έζησε. Status: μπορώ. Μπορώ να κάνω τα πάντα. Μπορώ να αλλάξω, να μεταμορφωθώ, να μετακομίσω, να φροντίσω, να υπερβώ, να χτίσω, να καταστρέψω, να πετάξω, να με πετάξω και (να σε

Θα μπεις μέσα στον κύκλο; Θα ξαναγεννηθείς και θα καταστραφείς, αλλά θα είναι ό,τι πιο υπέροχο σου συνέβη ποτέ...

αφήσω) να με ξαναφτιάξεις. Παγίδες παντού, red flags και τα συναφή, τα προσπερνάς όλα με μανία σχεδόν αυτοκαταστροφική. Λογική μηδέν

εδώ. Κανένας έρωτας δεν επιβίωσε με πραξούλες και προσθαφαιρέσεις.

Η αγάπη

Ίσως η πιο δύσκολη πίστα... Πίσω σου

η φωτιά (του έρωτα) και μπροστά όλα να αλλάζουν. Βρίσκεσαι πλέον ανάμεσα. Μετά τις στροφές και πριν το ισιάδι. Αχαρτογράφητο εντελώς

το τοπίο, αλλά το βλέπεις διαρκώς να μεγαλώνει, να αυξάνεται. Ο δρόμος απλώνεται μπροστά σου και αποκτά διαφορετικά χρώματα και

σχήματα, και πλέον δεν είναι μόνο δικά σου. Τα όνειρα ξεμπλέκονται και ξαναμπλέκονται, οι επιθυμίες διαρκώς μεταβάλλονται. Εδώ τα πράγματα αποκτούν αξία και διάρκεια. Τώρα πλέον σε νοιάζει και σε πονά. Έχεις πράγματα να χάσεις. Η ενέργειά σου επενδύεται στο μέλλον, στον άλλο άνθρωπο, η ευτυχία σου εξαρτάται από κάποιον άλλο. Όμως η ισχύς είναι τεράστια και σε παρασέρνει. Αρκεί να αφεθείς...

apart again

Η απουσία Είτε το επέλεξες είτε σ' το επέβαλαν, το κενό πλέον είναι υπαρκτό και με έναν σχεδόν σουρεαλιστικό τρόπο βιώνεις… αυτό που δεν υπάρχει. Όταν λείπει η ανάσα τα βήματα μοιραία γίνονται βαριά. Energy off. Κανείς δεν γλίτωσε από το τίποτα, που σε κάνει να εκτιμάς τα πάντα. Οι σκέψεις αδειάζουν και όλα τετραγωνίζονται. Εδώ η λογική καταλαμβάνει τον χώρο. Ασφάλεια παντού.

Ξέπνοα και βαρετά όλα γύρω, η σιωπή ξέρει καλά να κάνει κάθε σου προσπάθεια να ξεφύγεις αφόρητη. Η απουσία έντασης στο συναίσθημα από εχθρός ντύνεται φίλος, σου προσφέρει ηρεμία -επιφανειακή... Πάνω ήσυχα και κάτω το τίποτα. Μόνο ένα βάρος που ξεκινάς να το νιώθεις αργά, σχεδόν αναρωτιέσαι αν ήταν πάντα εκεί. Φωλιάζεις στις γωνιές που θέλεις να κρύβεσαι όταν τίποτα δεν πρέπει να σε ταρακουνά. Αφήνεσαι στην ησυχία κι εκείνη σε χαϊδεύει και σε ξεγελά. Φιλιά αδελφικά, χάδια ανάγκης, επιστροφή στη βάση νομίζεις, μα είσαι τόσο άδειος, βαρετός. Πόσο κρατά; Μέχρι να ξυπνήσεις, να ξαναξεκινήσεις. Μια σπίθα είναι αν το αφήσεις. Κύκλος είναι, ώρα σου είναι. Να διεκδικήσεις ξανά τη χαμένη σου ενέργεια, εκείνον τον έρωτα...

#recharge #cycle

σπουδαίου Sam Mendes υπόσχεται μια συγκινητική, ανθρώπινη, ταυτόχρονα σκληρή μα και τρυφερή ιστορία, φωτογραφημένη υπέροχα από τον μόνιμο συνεργάτη του, τον εξίσου σπουδαίο Roger Deakins.

Knock at the Cabin Σίγουρα

όνομα M. Night Shyamalan δεν προκαλεί

Babylon Η απαρχή του Hollywood όπως το ξέρουμε σήμερα, μιας βιομηχανίας ονείρων της οποίας η απαστράπτουσα λάμψη, όσο δυνατή και να είναι, δεν μπορεί να κρύψει το σκοτάδι της διαφθοράς, της κακοποίησης και της απατηλής ματαιοδοξίας που ελοχεύει ελάχιστα κάτω από την επιφάνειά της, δεν είναι ένα θέμα ακριβώς ανεξερεύνητο. Ωστόσο, κάθε νέα δημιουργία του Damian Chazelle αποτελεί ένα αξιομνημόνευτο κινηματογραφικό γεγονός. Ειδικά όταν έχει επιστρατεύσει ένα εντυπωσιακό καστ που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τους Brad Pitt, Margot Robbie και Tobey Maguire. Η ικανότητα του Chazelle να στήνει σεκάνς εντυπωσιακής δημιουργικής έντασης και ταυτόχρονα εκθαμβωτικής (αν και παντελώς κενής,σύμφωνα με επικριτές του) ομορφιάς, δεν μπορεί παρά να δημιουργεί αδημονία για το τελικό αποτέλεσμα.

of Light Στη Μεγάλη

Avatar: The Way of Water Πρωτοποριακό τεχνολογικά σινεμά, αποθέωση του ψυχαγωγικού

δέος που προκαλούσε στα 90s, όταν παρέδιδε μερικά από τα κορυφαία δείγματα του κινηματογράφου τρόμου και μυστηρίου εκείνης της δεκαετίας. Ωστόσο, παρά την καθοδική του πορεία έκτοτε, και παρά το ότι το δημιουργικό του γίνεται όλο και πιο αποξενωτικά αλλόκοτο, κάθε νέα του δημιουργία προκαλεί αναμφίβολα ενδιαφέρον. Στο “Knock at the Cabin” μια οικογένεια βλέπει τις διακοπές της να στοιχειώνονται από την εισβολή μιας ομάδας ανθρώπων που φέρνουν μαζί τους ένα ζοφερό μήνυμα: Ο κόσμος βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής και μόνο αυτοί μπορούν να την αποτρέψουν. Βασισμένο σε μια νουβέλα του Paul G. Tremblay το “Knock at the Cabin” υπόσχεται μια πιθανή επιστροφή του Shyamalan στην χαμένη κινηματογραφική του φόρμα. Ίδωμεν.

Avatar: The Way of Water

Babylon

5 τίτλοι για την αναγνωστική σου λίστα.

Χωράει όλη η αρχαιότητα

στο ασανσέρ; Δρ. Θεόδωρος Παπακώστας Δύο άγνωστοι συναντιούνται σε ένα ασανσέρ, το οποίο σταματά μεταξύ ορόφων. Ο ένας είναι αρχαιολόγος, ο άλλος όχι. Με αφορμή την ερώτηση «με τι ασχολείσαι» ξεκινάει ένας συναρπαστικός διάλογος και ένα ταξίδι στον χώρο και τον χρόνο. Μια απολαυστική διαδρομή στις πιο μεγάλες στιγμές, αλλά και στις πιο μικρές ιστορίες ανθρώπων της ελληνικής αρχαιότητας, η οποία, ακόμα κι αν δεν χωράει στο ασανσέρ, χωράει σίγουρα στη φαντασία μας. Δεν ήμουν πια άνθρωπος Οσάμου Νταζάι «Μπροστά στους ανθρώπους έτρεμα πάντα από φόβο. Επειδή δεν είχα την παραμικρή αυτοπεποίθηση στα λόγια μου και τη συμπεριφορά μου κρατούσα μυστική, μόνο για τον εαυτό μου, την αγωνία και το άγχος μου, βαθιά σ' ένα μικρό κουτί μέσα στο στήθος. Κι έτσι, κρύβοντας καλά καλά όλη τη μελαγχολία και τη νευρικότητά μου, για να μη φανούν, προσποιούμενος

στο Moonlight Books, ένα πολύ ιδιαίτερο βιβλιοπωλείο. Ο ιδιοκτήτης ψάχνει υπάλληλο· η Άγκνες γοητεύεται από την ιδιαίτερη προσωπικότητά του και αποφασίζει να δεχτεί τη θέση. Ώσπου μια μέρα, ένα πολύτιμο βιβλίο εξαφανίζεται. Ο επιθεωρητής Τζον Λόκγουντ αναλαμβάνει να ερευνήσει την υπόθεση, διαταράσσοντας την ηρεμία και τη γαλήνη της Άγκνες. Μια ιστορία για όσους έχουν νιώσει ότι η λογοτεχνία τούς έσωσε.

Οι μεταλλάξεις Φράνσις Κιρπς Η μύγα Λέων Ζούμζα ξυπνάει ένα πρωί και βρίσκει τον εαυτό της μεταμορφωμένο σε… άνθρωπο. Το λιοντάρι της σάτιρας του Κουρτ Τουχόλσκι μεταλλάσσεται σε πολική αρκούδα που ανακαλύπτει το μοδάτο Βερολίνο. Το μοντέλο του αγάλματος της Αφροδίτης από το διήγημα του Προσπέρ Μεριμέ εργάζεται ως νεαρή δούλα σε μια «επιχείρηση» που παρουσιάζει αιφνιδιαστικές αναλογίες προς τον σημερινό εργασιακό κόσμο. «Οι μεταλλάξεις» είναι επτά ιστορίες και ένα ποίημα, με αντίστοιχο πρότυπο και σημείο αναφοράς ένα κλασικό κείμενο – από την Κοκκινοσκουφίτσα μέχρι τη Βιρτζίνια Γουλφ.

που αλίμονο αν τα θάψει κι αυτά ο νους, δεν πρόκειται για φανταχτερά ενσταντανέ και σκατοπασαλειμμένες αναμνήσεις, πρόκειται για άυλα τιμαλφή. Ευτυχώς ο εγκέφαλος του Μιχάλη Τσιούλη τα είχε κλειδώσει και ασφαλίσει.

δημιουργός, η Μελοντί Μουρέ με sold οut παραστάσεις έργων της στο Παρίσι και με υποψηφιότητες και διακρίσεις στα Βραβεία Molière, σκηνοθετεί για το ΚΘΒΕ το έργο της «Τα τρελά βατράχια», που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Στη Νέα Υόρκη του 1990, μία φοιτήτρια ψυχολογίας επισκέπτεται τον Στανισλάβ, έναν ηλικιωμένο γιατρό, για να της δώσει πληροφορίες σχετικά με τη δράση του παππού της, του Ευγένιου Λαζόφσκι, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μέσα από τις μνήμες του Στανισλάβ παρακολουθούμε μια περιπετειώδη και συναρπαστική ιστορία που περιγράφει

ιδιοφυές σχέδιο που

γιατροί και κατάφεραν, ξεγελώντας τους Ναζί, να σώσουν τις ζωές χιλιάδων Εβραίων κατοίκων του χωριού Rozwadów της Πολωνίας. Το έργο βασίζεται στην αληθινή ιστορία των δύο γιατρών Eugene Lazowski και Stanislaw Matulewicz, που έκαναν τη δική τους αντίσταση, χρησιμοποιώντας το εμβόλιο του τύφου, ως αποδεικτικό μόλυνσης της περιοχής από τη θανατηφόρα ασθένεια. «Τα τρελά βατράχια» είναι μια περιπετειώδης κωμωδία που συνδυάζει το χιούμορ και την ευαισθησία, αναδεικνύοντας τη δύναμη των ανθρώπων εκείνων που τολμάνε να πάρουν το ρίσκο της αντίστασης, υπερασπιζόμενοι την ανθρωπιά και τη δικαιοσύνη.

Η συγγραφέας, αν και παρουσιάζει τα τραγικά γεγονότα εκείνης της εποχής με έναν ανάλαφρο τρόπο, ωστόσο δημιουργεί ένα πρωτότυπο και τολμηρό έργο, που θέτει το ερώτημα: ποιο είναι το όριο της ανθρώπινης υπακοής στον παραλογισμό μιας εξουσίας και πόση ανάγκη έχει η κάθε εποχή από τα «τρελά βατράχια» της; ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Μετάφραση: Γιώργος Βουδικλάρης, Σκηνοθεσία: Μελοντί Μουρέ (Mélody Mourey), Σκηνογραφία: Ελί Σομιάκ (Hélie Chomiac), Eπιμέλεια σκηνικών - κοστουμιών: Δανάη Πανά, Μουσική: Σιμόν Μερέ (Simon Meuret), Καλλιτεχνική βοηθός - Xoρογράφος: Νίνα Δίπλα, Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος, Βοηθός σκηνοθέτη: Αλέξης Τζίμας, Οργάνωση παραγωγής: Εύα Κουμανδράκη Παίζουν: Αντώνης Αντωνάκος, Σταυρούλα Αραμπατζόγλου, Κορίνα Βασιλοπούλου, Αλέξανδρος Ζουριδάκης, Στέλιος Καλαϊτζής, Θάνος Κοντογιώργης, Εύη Κουταλιανού, Χριστίνα Κωνσταντινίδου, Βασίλης Παπαδόπουλος, Βιργινία Ταμπαροπούλου, Θάνος Φερετζέλης, Γιάννης Χαρίσης

«ΤΙΤΑΝΕΣ» του Ευριπίδη Λασκαρίδη Σκηνοθεσία: Ευριπίδης Λασκαρίδης Παραστάσεις: Παρασκευή 16 έως Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2022

Πριν να δημιουργηθεί ο κόσμος, δύο μοναχικά πλάσματα ζουν ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Οι «Τιτάνες» είναι η παράστασηφόρος τιμής του Ευριπίδη Λασκαρίδη σε κάθε αποτυχημένη προσπάθεια να καταλάβουμε. Υπάρχει ένα σημείο όπου το φως και το σκοτάδι συναντιούνται. Το αστείο και το σοβαρό εναλλάσσονται διαρκώς και οι ιδέες για το πώς πρέπει να είναι τα πράγματα έχουν ήδη χαθεί. Ο Ευριπίδης Λασκαρίδης οραματίζεται ένα σύμπαν παλιότερο από τον κόσμο, μια εποχή του νου που ακόμα και οι σκιές είναι ζωντανές και τα πράγματα δεν έχουν σταθερά μεγέθη. Τα ελάχιστα γίνονται πελώρια. Στη σκηνή χωρά όλος ο χώρος και ο χρόνος και από τις λεπτομέρειες ξεχειλίζει χωρίς προειδοποίηση η έκπληξη, ο ενθουσιασμός και ο τρόμος. Όσο πιο πίσω πάμε τόσο βλέπουμε να εναλλάσσεται το φως με το σκοτάδι, το σημαντικό και το ασήμαντο. Υπάρχει κάτι που κάνει αυτή

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Σκηνοθεσία - Xορογραφία - Σκηνογραφία: Ευριπίδης Λασκαρίδης, Σχεδιασμός κοστουμιών: Άγγελος Μέντης, Μουσική σύνθεση - Hχητικός σχεδιασμός: Γιώργος Πούλιος, Σχεδιασμός φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου, Σύμβουλος δραματουργίας: Αλέξανδρος Μιστριώτης, Καλλιτεχνικοί συνεργάτες: Δρόσος Σκώτης, Διογένης Σκαλτσάς, Σίμος Πατιερίδης, Νίκος Δραγώνας, Θάνος Λέκκας, Σχεδιασμός και προγραμματισμός ήχου: Θεμιστοκλής Παντελόπουλος, Ηχητική εγκατάστασηXειρισμός μουσικής: Γιώργος Χανός, Φωτιστική εγκατάσταση - Χειρισμός φώτων: Κωνσταντίνος Μαργκάς, Βαγγέλης Μούντριχας, Βοηθός σκηνογράφου - Βοηθός ενδυματολόγου: Ιωάννα Πλέσσα, Βοηθοί σκηνογράφου στην περιοδεία: Ντίνος Νικολάου, Κωνσταντίνος Χαλδαίος, Τζέλα Χριστοπούλου, Συντονισμός περιοδείας: Simona Fremder (EdM Productions), Νίκος Μαυράκης (TooFarEast), Τεχνικός διευθυντής: Κωνσταντίνος Μαργκάς, Φωτογράφοι: Ελίνα Γιουνανλή, Julian Mommert, Επεξεργασία video trailer: Ευριπίδης Λασκαρίδης

Ερμηνεύουν: Ευριπίδης Λασκαρίδης, Δημήτρης Ματσούκας Η παράσταση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Fondation d’ entreprise Hermès, στο πλαίσιο του προγράμματος New Settings #7 Συμπαραγωγοί: Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου (2017), Théâtre de la Ville (Γαλλία), Ελευσίνα 2021 Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, Festival TransAmériques (Καναδάς), Julidans (Ολλανδία), Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, CCVF Guimarães (Πορτογαλία), OSMOSIS performing arts co Με την υποστήριξη των: O Espaço do Tempo (Πορτογαλία), Οργανισμός Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ, Centre Culturel Hellénique (Γαλλία), Κέντρο Μελέτης Χορού Ισιδώρας & Ραϋμόνδου Ντάνκαν, Aegean Airlines

«ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ» του Βιτσέντζου Κορνάρου Σκηνοθεσία: Αργυρώ Χιώτη Πρεμιέρα: Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2023 Η Αργυρώ Χιώτη διασκευάζει και σκηνοθετεί το έμμετρο μυθιστόρημα της κρητικής Αναγέννησης «Ερωτόκριτος», ένα από τα κορυφαία έργα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Ο «Ερωτόκριτος» αποτελεί ένα αυτόνομο ποιητικό σύμπαν απίστευτου πλούτου και αφηγηματικής δύναμης. Η παράσταση βουτά σ’ αυτό με ελευθερία, φωτίζοντας κομμάτια που εκφράζουν καίρια ζητήματα σε σχέση με τα όρια της ανθρώπινης θέλησης απέναντι στις εκάστοτε κοινωνικές νόρμες και την υπέρβασή τους. Ακολουθώντας τη συναρπαστική ιστορία του Κορνάρου, η παράσταση επικεντρώνεται

Η παράσταση ακολουθεί έναν οικείο για το σύγχρονο θέατρο κώδικα που δίνει έμφαση στη δύναμη της αφήγησης και, κυρίως, της μουσικής: όλα γεννιούνται και εξελίσσονται μέσα στη μουσική, αυτή που αντηχεί συνεχώς από τις λέξεις και που αποτελεί, ταυτόχρονα, και ουσιαστικό μέσο της ίδιας της πλοκής του έργου. Η μουσική είναι η πρώτη ύλη της παράστασης, η οποία αντλεί από τη μουσικότητα του λόγου και των σωμάτων και συνθέτει μια συνολική εμπειρία που στοχεύει καταρχάς στις αισθήσεις. ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Σύλληψη - Σκηνοθεσία: Αργυρώ Χιώτη, Δραματουργία - Διασκευή: Ευθύμης Θέου, Σκηνικός χώρος: Εύα Μανιδάκη, Κοστούμια: Άγγελος Μέντης, Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας, Βοηθός σκηνοθέτιδος: Βίκη Κίτσιου, Οργάνωση παραγωγής: Μαριλύ Βεντούρη Παίζουν: Χαρά Γιώτα, Ιωάννα Δεμερτζίδου, Κωνσταντίνος Καπελλίδης, Αίγλη Κατσίκη, Άννα Κόπακα, Θεοδώρα Λούκας, Ιωάννης Μπάστας, Παναγιώτης Παπαϊωάννου, Γιάννης Χαρίσης, Κωνσταντίνος Χειλάς

«ΕΧΘΡΟΙ» του Ισαάκ Μπάσεβις Σίνγκερ Σκηνοθεσία: Στάθης Λιβαθινός Πρεμιέρα: Παρασκευή 10 Μαρτίου 2023

Στους «Εχθρούς», μια αναπάντεχη και συγκινητική ιστορία που εκτυλίσσεται στη Νέα Υόρκη λίγα χρόνια μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ένας άντρας προσπαθεί να ξεπεράσει τον εφιάλτη των στρατοπέδων συγκέντρωσης

από όπου επέζησε, αναζητώντας τον έρωτα.

Πικρό χιούμορ και τρυφερή ειρωνεία χαρακτηρίζουν αυτήν τη γεμάτη ευρήματα και συνεχείς ανατροπές ιστορία του βραβευμένου με Νόμπελ λογοτεχνίας Αμερικανοεβραίου συγγραφέα. Ο Ισαάκ Μπάσεβις Σίνγκερ (1903-1991) γεννήθηκε στην Πολωνία και τo 1935 μετανάστευσε στην Αμερική, όπου και έζησε μέχρι τον θάνατό του. Έγραψε μυθιστορήματα, διηγήματα και παιδικά βιβλία. Όλα τα έργα του τα έγραψε πρώτα στα Γίντις και στη συνέχεια τα μετέφρασε στα Αγγλικά ο ίδιος, με τη βοήθεια των εκδοτών και των συνεργατών του. Στην εισαγωγή του στους «Εχθρούς», ο Σίνγκερ γράφει: «Μολονότι δεν είχα το προνόμιο να υποστώ το χιτλερικό Ολοκαύτωμα, έζησα στη Νέα Υόρκη μαζί με πρόσφυγες της μεγάλης δοκιμασίας. Έτσι, σπεύδω να πω ότι σ’ αυτό το μυθιστόρημα σε καμία περίπτωση δεν είναι η αντιπροσωπευτική ιστορία ενός πρόσφυγα, της

ναζισμού αλλά και θύματα της ίδιας της προσωπικότητας και της μοίρας τους. Αν ταιριάζουν στη γενική εικόνα, είναι γιατί η εξαίρεση έχει τις ρίζες της στον κανόνα. Στην ουσία, στη λογοτεχνία η εξαίρεση είναι ο κανόνας».

τον Mάρτιν ΜακΝτόνα, το ατίθασο παιδί του βρετανικού θεάτρου. Με ήρωες έναν συγγραφέα και τον νοητικά στερημένο αδερφό του, οι οποίοι ανακρίνονται από δύο αστυνομικούς, για μια σειρά φόνων παιδιών, ξετυλίγεται ένας λαβύρινθος αφηγήσεων, όπου πραγματικότητα και ψευδαίσθηση, παρόν και παρελθόν συγχέονται σ’ ένα περίπλοκο, συναρπαστικό και τρομακτικό παραμύθι για τη ζωή, την τέχνη, την πολιτική, την κοινωνία, τη βία και τη δημιουργικότητα. ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

καθηλωτική

Επιμέλεια κίνησης: Ευανθία Σωφρονίδου, Βοηθοί σκηνοθέτη: Ευανθία Σωφρονίδου, Ευαγγελίνα Καρυοφύλλη, Β΄ Βοηθός σκηνοθέτη: Νίκος Τσολερίδης, Οργάνωση παραγωγής: Μαριλύ Βεντούρη Παίζουν: Γρηγόρης Παπαδόπουλος, Σπύρος Σαραφιανός, Χρίστος Στυλιανού, Γιάννης Τσεμπερλίδης

Χαβιέρ δε Διός (Javier de Dios), ένα τολμηρό έργο, που εστιάζει στην κρυστάλλινη ευθραυστότητα αλλά και ανθεκτικότητα των ανθρώπινων σχέσεων, ανέβηκε για πρώτη φορά το 2013 στη Μαδρίτη. Με αφορμή τη διαφωνία γύρω από το θέμα της υιοθεσίας ενός παιδιού που κλονίζει τις σχέσεις τριών φίλων, ο συγγραφέας αναδεικνύει σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα. Οι ήρωες αναμετρώνται με τον εαυτό τους, με τον χρόνο, με τις σταθερές της ζωής τους, δοκιμάζουν τα όρια της σχέσης τους και της αγάπης τους, προσπαθούν να κατανοήσουν τους άλλους, να ρίξουν τις άμυνές τους και να υπερασπιστούν τις επιλογές που θα διαμορφώσουν το μέλλον τους. Η γλώσσα τους κουβαλάει αλήθειες, πληγώνει, τραυματίζει. Πώς αντιδρούν οι

Φωτισμοί: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη, Βοηθός σκηνοθέτη: Σίσσυ Θεοφίλου, Βοηθός σκηνογράφου - ενδυματολόγου: Σόνια Μαρία Καϊτατζή, Οργάνωση παραγωγής: Φιλοθέη Ελευθεριάδου Παίζουν: Λουκία Βασιλείου, Χρήστος Μαστρογιαννίδης, Γιάννης Τομάζος

καταστροφών και των εμφύλιων συρράξεων που πέρασε η ανθρωπότητα τον τελευταίο αιώνα. Η παράσταση καλεί τον θεατή να στοχαστεί πάνω στη λειτουργία της μνήμης και της λήθης μέσα από μια αναπάντεχη σουρεαλιστική περιπλάνηση. Με οδηγούς δυο γυναίκες που βρίσκονται παγιδευμένες σε μια εγκαταλελειμμένη παιχνιδούπολη, μετά από μια μεγάλη καταστροφή, παρακολουθούμε μια ιστορία κατάβασης στο ασυνείδητο του συλλογικού τραύματος του Πολέμου, μια αναπάντεχα τρυφερή και συνάμα χιουμοριστική προσέγγιση του πώς λειτουργούν τα συγκοινωνούντα δοχεία της μνήμης και της λήθης.

ακόμα και στα πιο έξυπνα κεφάλια», γίνεται η αφορμή ενός μεγάλου έρωτα. Η Αλίντα και ο Αντρέας, δύο φτωχοί νέοι, είναι οι κληρονόμοι ενός μακρινού θείου που δεν γνώριζαν καν την ύπαρξή του. Στο ταξίδι τους για την αποδοχή της μεγάλης κληρονομιάς, συναντιούνται και ερωτεύονται. Ωστόσο, ο νεκρός θείος φαίνεται πως έχει διαφορετικά σχέδια για αυτούς τους δύο. Θα καταφέρει να αποδείξει ότι το συμφέρον είναι η μοναδική κινητήρια δύναμη των ανθρώπων; Και αν «η ανθρώπινη ηλιθιότης έχει τέτοιον όγκο που μόλις και μετά βίας χωράει μέσα στο άπειρο», τι ρόλο παίζει ο έρωτας και τα συναισθήματα σε όλο αυτό; Και πόση αλήθεια μπορεί να χωρέσει στις καρδιές των δύο «ηλίθιων» νέων; Ο Νίκος Τσιφόρος έγραψε την «Πινακοθήκη των ηλιθίων» το 1944. Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε από τον θίασο του Δημήτρη

«Η νύχτα της ιγκουάνα», ένα από τα τρία κορυφαία έργα του Τενεσί Ουίλιαμς, γραμμένο το 1961, σχεδόν τριάντα χρόνια μετά το πρώτο της ανέβασμα στη Θεσσαλονίκη από τον Ανδρέα Βουτσινά, επιστρέφει στη σκηνή του ΚΘΒΕ, στην εξαιρετική μετάφραση του Δημήτρη Δημητριάδη. Στο έργο συναντάμε τα αγαπημένα μοτίβα του συγγραφέα· εύθραυστοι χαρακτήρες απελπίζονται και ταλαντεύονται μεταξύ ενοχής και απόλαυσης. Βυθισμένοι στη μοναξιά τους, αναζητούν παρηγοριά και κατανόηση, στην προσπάθειά τους να συνδεθούν με τους άλλους. Πρόσωπα που δοκιμάζονται σε έναν αγώνα αντοχής, παλεύοντας για την αποδοχή και τη συμφιλίωση με τις σκοτεινές τους πλευρές και με τους δαίμονές τους. ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Μετάφραση: Δημήτρης Δημητριάδης, Σκηνοθεσία: Ελένη Γκασούκα, Σκηνικά - Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης, Μουσική - Ηχητικός σχεδιασμός: Θοδωρής Οικονόμου, Φωτισμοί: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη, Α΄ Βοηθός σκηνοθέτη: Άγγελος Κάλφας, Β΄ Βοηθός σκηνοθέτη: Χρίστος Νταρακτσής, Βοηθός σκηνογράφου - ενδυματολόγου: Δανάη Πανά, Οργάνωση παραγωγής: Mαρλέν Βερσιούρεν (Marleen Verschuuren) Παίζουν: Κλειώ Δανάη Οθωναίου, Γιώργος Κολοβός, Άννη Τσολακίδου, Κώστας Σαντάς, Γιολάντα Μπαλαούρα, Ιώβη Φραγκάτου, Χρίστος Νταρακτσής, Μανώλης Φουντούλης, Λευτέρης Δημηρόπουλος, Νίκος Τσολερίδης

Σκηνοθεσία: Γιώργος Καπουτζίδης Πρεμιέρα: Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2022 Το πρώτο θεατρικό έργο του Γιώργου Καπουτζίδη, που απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και κέρδισε την αγάπη του κόσμου από την πρώτη κιόλας παράσταση, συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία του, αναδεικνύοντας μοναδικά τους προβληματισμούς και τα κοινωνικά ζητήματα, που ο Γιώργος Καπουτζίδης ξέρει να θίγει τόσο εύστοχα. Όποιος θέλει να χωρίσει… να σηκώσει το χέρι του! Ένας ανομολόγητος έρωτας που κρατάει είκοσι χρόνια. Ένας γάμος που διαλύεται από μία απιστία. Κι ένας άλλος που αναβάλλεται επ’ αόριστον, αλλά κανείς δεν τολμά να το πει στον γαμπρό.

Ένας πρώην, ένας νυν, αναρίθμητα ραντεβού μέσω ίντερνετ κι ένα σπίτι που όσο περνά η ώρα… πλημμυρίζει. Κυριολεκτικά. Και πριν βουλιάξουν οριστικά, θα πρέπει να πούνε την αλήθεια. Όλοι σε όλους. Η συνέχεια επί σκηνής… ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Σκηνοθεσία: Γιώργος Καπουτζίδης, Βοηθός σκηνοθέτης: Γιάννης Παρασκευόπουλος, Οργάνωση παραγωγής: Εύα Κουμανδράκη Παίζουν: Ελευθερία Αγγελίτσα, Χρύσα Τουμανίδου, Μαριάννα Πουρέγκα, Νίκος Κουσούλης, Γιώργος Παπαδάκος, Γιάννης Γκρέζιος, Έφη Σταμούλη, Γιάννης Τσεμπερλίδης

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας, Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης Παίζουν: Λουκία Βασιλείου, Σοφία Καλεμκερίδου, Δημήτρης Καρτόκης, Γιώργος Καύκας, Δημήτρης Κολοβός, Άννα Κυριακίδου, Φαμπρίτσιο Μούτσο, Βασίλης Μπεσίρης, Χρίστος Νταρακτσής, Κλειώ Δανάη Οθωναίου, Κώστας Σαντάς, Δημήτρης Σιακάρας, Χρίστος Στυλιανού, Θεοφανώ Τζαλαβρά, Κωνσταντίνος Τσονόπουλος, Εύα Φρακτοπούλου

«Ο ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ» του Νικολάι Γκόγκολ Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας Πρεμιέρα: Παρασκευή 24 Μαρτίου 2023

Στην αναμονή για την άφιξη ενός ανώτατου δημοσίου υπαλλήλου που έρχεται με σκοπό να επιθεωρήσει τη λειτουργία της κρατικής μηχανής σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Ρωσίας, ο Χλεστακόφ, ένας ασυνείδητος, αφελής και χαραμοφάης νεαρός, παριστάνει τον επιθεωρητή και επωφελείται από τη «μικρή» αυτή παρεξήγηση. Οι υπάλληλοι της πόλης στην προσπάθειά τους να κερδίσουν την εύνοιά του, επιδίδονται σε κολακείες, ικανοποιούν τις ανάγκες του και πέφτουν θύματα της μεγαλύτερης απάτης. «Ο επιθεωρητής» ανέβηκε για πρώτη φορά το 1836. Ο Νικολάι Γκόγκολ γράφει μια κοινωνική σάτιρα, στην οποία στηλιτεύει τις σχέσεις υποταγής και εξουσίας, τη διαφθορά και τον δεσποτισμό, που χαρακτηρίζουν την προεπαναστατική Ρωσία. Επικεντρώνεται για άλλη μια φορά στους δημοσίους υπαλλήλους, τους ανθρώπους που μαραζώνουν ανάμεσα στον φόβο της ιεραρχίας και στις

γνήσιος ρεαλιστής, το έργο του δεν εξαντλείται στην ηθογραφία αλλά μέσα από τους κωμικά αξιολύπητους χαρακτήρες του, καταφέρνει να μιλήσει για τους ανθρώπους, τις ανάγκες τους και τις μικρότητές τους. Και με την απόσταση που του διασφαλίζει η κωμωδία, το επιτυγχάνει με ακρίβεια και νηφαλιότητα. ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Μετάφραση: Λεωνίδας Καρατζάς, Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας Παίζουν: Νεφέλη Ανθοπούλου, Μομώ Βλάχου, Δημήτριος Δανάμπασης, Λευτέρης Δημηρόπουλος, Έφη Δρόσου, Μαρία Ελευθεριάδου, Στέλιος Καλαϊτζής, Μαρία Καραμήτρη, Γιάννης Καραμφίλης, Γιώργος Καύκας, Φαίη Κοκκινοπούλου, Λευτέρης Λιθαρής, Νικόλας Μαραγκόπουλος, Δημήτρης Μορφακίδης, Αλέξανδρος Μούκανος, Νίκος Νικολάου, Παναγιώτης Παπαϊωάννου, Σπύρος Σιδέρης, Γιάννης Σύριος, Χρήστος Τσάβος, Γιάννης Τσιακμάκης, Άννη Τσολακίδου, Γιάννης Χαρίσης, Μαρία Χατζηιωαννίδου

γνωστή τόσο με τη δημοσιογραφική της ιδιότητα αλλά και από την επιμέλεια και παρουσίαση της επιτυχημένης τηλεοπτικής εκπομπής της ΕΡΤ2 για τη φιλοζωία «Πλάνα με ουρά», θα μας μυήσει στον υπέροχο κόσμο της φαντασίας, μέσα από τη ζωή του δικού της τετράποδου σούπερ ήρωα. Ο «Γκάρης, το μιούζικαλ» είναι η ιστορία ενός γαϊδάρου, που με την ανέλπιστη ικανότητά του να πετάει θα παρασύρει τα παιδιά σε συναρπαστικές περιπέτειες και θα ανατρέψει την αναμενόμενη απάντηση του λαϊκού παιχνιδιού (αλλά και του ρητορικού ερωτήματος) «πετάει ο γάιδαρος;». Ο Γκάρης είναι ένας γάιδαρος που κάποια στιγμή συνειδητοποιεί ότι μπορεί να πετάξει. Η υπερδύναμή του ενεργοποιείται

Χορογραφίες: Κώστας Γεράρδος, Μουσική διδασκαλία: Παναγιώτης Μπάρλας, Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος, Βοηθός σκηνοθέτη: Χριστόφορος Μαριάδης, Β΄ βοηθός σκηνοθέτη: Θανάσης Δισλής, Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Μανώλης Ψωματάκης, Ειδικές κατασκευές: Χριστίνα Θαλασσά, Οργάνωση παραγωγής: Μαρίνα Χατζηιωάννου Παίζουν: Μαριάννα Αβραμάκη, Λευτέρης Αγγελάκης, Πελαγία Αγγελίδου, Μομώ Βλάχου, Μάνος Γαλανής, Ελένη Γιαννούση, Ηλέκτρα Γωνιάδου, Μάρα Μαλγαρινού, Χρήστος Παπαδημητρίου, Μαρία Νεφέλη Παρασκευοπούλου, Δημήτρης Σακατζής, Εύη Σαρμή, Εύα Σωφρονίδου, Ελευθερία Τέτουλα, Γιάννης Τσάτσαρης

«Ο ΜΠΑΜΠΑΣ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ»

του Ιάκωβου Καμπανέλλη

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Ασπιώτης Πρεμιέρα: Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2022 Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος τιμά το «Έτος Ιάκωβου Καμπανέλλη» ανεβάζοντας το εμβληματικό αντιπολεμικό

έργο του μεγάλου μας δραματουργού. Τη σκηνοθεσία της παράστασης υπογράφει ο Θεσσαλονικιός και απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του ΚΘΒΕ Κωνσταντίνος Ασπιώτης, ο οποίος επιστρέφει, μετά από 17 χρόνια, στη γενέτειρά του και στο Θέατρο από το οποίο ξεκίνησε. Η Ρόδος του 305 π.Χ. έχει μετατραπεί σε έναν τουριστικό παράδεισο. Οι υπηρεσίες που παρέχονται στους τουρίστες βελτιώνονται συνεχώς και οι κάτοικοι παλεύουν να διατηρήσουν τον πλούτο και την ιδιοκτησία τους, μέσα σε ένα καθεστώς πολιτικής ουδετερότητας. Τα σχέδιά τους, όμως, ανατρέπονται όταν το νησί τους αποκτά στρατηγική σημασία για τα σχέδια των κατακτητών. Θα καταφέρουν οι πολίτες της Ρόδου να γλιτώσουν από την πολεμική μανία του Δημήτριου του Πολιορκητή; Και ποια είναι τα μέσα και τα όπλα για την επιβίωσή τους; Με αφορμή το ιστορικό γεγονός της πολιορκίας της Ρόδου από τον Δημήτριο τον Πολιορκητή, το 305 π.Χ., ο Ιάκωβος Καμπανέλλης με τη χαρακτηριστική του οξύνοια και την πολιτική του διορατικότητα, δημιουργεί μια ευφάνταστη

Σατιρίζοντας

πολιτικής συνείδησης

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία: Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Σκηνικά - Φωτισμοί: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη, Κοστούμια: Σοφία Τσιριγώτη, Μουσική: Γιώργος Χριστιανάκης, Κίνηση: Αναστασία Κελέση, Βοηθός σκηνοθέτη: Νατάσα Πετροπούλου, Βοηθός σκηνοθέτης - εκμάθηση tae kwon do: Γιάννης Τσεμπερλίδης, Βοηθός σκηνογράφου και ενδυματολόγου: Μαρία Όσσα, Βοηθός σκηνογράφου: Κατερίνα Μπούσια Αλεξάκη, Οργάνωση παραγωγής: Αθανασία Ανδρώνη Παίζουν: Πάρης Αλεξανδρόπουλος, Δημήτρης Διακοσάββας, Παναγιώτης Παπαϊωάννου, Νίκος Καπέλιος, Χρυσή Μπαχτσεβάνη, Στέφανος Πίττας, Δημήτρης Καρτόκης, Χαρά Γιώτα, Πάνος Καμμένος, Θανάσης Ρέστας, Δημήτρης Μορφακίδης, Άννα Ευθυμίου, Ορέστης Παλιαδέλης, Νίκος Μήλιας, Αλέξανδρος Ζαφειριάδης, Σπύρος Σιδέρης, Άννα Λουϊζίδη, Γλυκερία Ψαρρού, Κωστής Καπελλίδης, Κωνσταντίνος Χειλάς Συμμετέχουν: Χρήστος Γκρόζος, Ηλέκτρα Καζάκου, Νίκος Μανωλάς, Βασίλης Μπόγδανος, Στέλλα Παπανικολάου, Ελίζα Χαραλαμπογιάννη, Δέσποινα Ντικούλη

σχολιάζει τον άρρηκτο δεσμό της ιδιοκτησίας και της οικονομικής ανάπτυξης με την πολεμική δραστηριότητα. Άλλωστε, όπως φαίνεται και από τον τίτλο, ο πόλεμος είναι ο μπαμπάς… του κέρδους, της μεγαλομανίας, της απληστίας.

κατοίκων

«Ο ΚΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΝ

ΑΣΘΕΝΗΣ» του Μολιέρου

Σκηνοθεσία: Θοδωρής Αμπαζής Πρεμιέρα: Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2023

Ο Αργκάν υποφέρει. Η υγεία του έχει κλονιστεί και οι γιατροί δοκιμάζουν πάνω του όλες τις θεραπείες της επιστήμης τους με σκοπό να τον απαλλάξουν από τις ασθένειές του. Είναι όμως ο ασθενής πράγματι ασθενής; Είναι οι γιατροί αληθινοί γιατροί και, άραγε, είναι η ιατρική επιστήμη, πραγματική επιστήμη; Ο Μολιέρος μέσα από τη διάσημη αυτή κωμωδία, θέτει σε αμφιβολία τα κίνητρα και τις προθέσεις τόσο του ασθενή όσο και των γιατρών και σχολιάζει τα βαθύτερα ψυχολογικά αίτια, όπως αυτά ανιχνεύονται πίσω από τους χαρακτηριστικούς κωμικούς τύπους. Έτσι, οι ήρωές του αποκαλύπτονται μέσα στην πεζή ανθρώπινή τους διάσταση: μικροί, φοβισμένοι, εγωιστές, αδύναμοι. Βαθύτερα κίνητρα και επιδιώξεις θα ξεσκεπαστούν και οι ανθρώπινες σχέσεις θα αποκαλυφθούν μέσα στην αλήθεια τους αλλά και μέσα στη φαυλότητά τους. «Ο κατά

ΜΟΝΗ

καμία αυθεντία δεν μπορεί να της διασφαλίσει το αύριο.

Ιωάννης Πολέμης, Σκηνοθεσία: Θοδωρής Αμπαζής Στον πρωταγωνιστικό ρόλο: Αστέριος Πελτέκης Παίζουν: Αντώνης Αντωνάκος, Σταυρούλα Αραμπατζόγλου, Αναστασία Δαλιάκα, Τζωρτζίνα Δαλιάνη, Δημήτρης Διακοσάββας, Ζωή Ευθυμίου, Νίκος Καπέλιος, Ηλέκτρα Καρτάνου, Θάνος Κοντογιώργης, Εύη Κουταλιανού, Χριστίνα Κωνσταντινίδου, Βιβή Μιτσίσκα, Πέρης Μιχαηλίδης, Βασίλης Παπαδόπουλος, Γρηγόρης Παπαδόπουλος, Πολυξένη Σπυροπούλου, Ιώβη Φραγκάτου, Γλυκερία Ψαρρού

Δραματουργία: Αγγελική Παπούλια Σκηνοθεσία: Χρήστος Πασσαλής Πρεμιέρα: Παρασκευή 12 Μαΐου 2023 Σ’ αυτή την πόλη τα πράγματα εξαφανίζονται το ένα μετά το άλλο. Θα δεις. Σύντομα θα εξαφανιστεί κάτι από τη ζωή σου. Αλλά μην ανησυχείς, δεν προκαλεί πόνο αυτή η εξαφάνιση, δεν θα σου φέρει καν λύπη. Ένα πρωί απλώς θα ξυπνήσεις και θα έχει τελειώσει, πριν καν το καταλάβεις. Θα είσαι ακόμα ξαπλωμένη στο κρεβάτι με κλειστά τα μάτια και θα νιώσεις ότι κάτι έχει αλλάξει σε σχέση με χθες το βράδυ και τότε θα καταλάβεις ότι έχασες κάτι, ότι κάτι εξαφανίστηκε από την πόλη. Μετά από κάθε εξαφάνιση, η πόλη είναι σε αναστάτωση. Οι άνθρωποι μαζεύονται

χάθηκε είναι αντικείμενο, μαζεύουμε τα αντικείμενα και τα καίμε ή τα θάβουμε ή τα ρίχνουμε στη θάλασσα. Αλλά κανείς δεν το κάνει θέμα, σε μερικές μέρες έχει τελειώσει. Σύντομα, όλα είναι όπως παλιά, σαν να μην συνέβη τίποτα, και κανείς δεν μπορεί καν να θυμηθεί τι ήταν αυτό που εξαφανίστηκε. Από το μυθιστόρημα της Yoko Ogawa, «H αστυνομία της μνήμης» «Ο ήχος που κάνουν τα πράγματα όταν πέφτουν»

μέσα στα μυαλά

τα τριαντάφυλλα εξαφανίζονται, η λέξη ελευθερία και η λέξη αγκώνας, ο πόλεμος στη Συρία και οι Δίδυμοι Πύργοι, οι γενοκτονίες εξαφανίζονται, τα δώρα, η μουσική, το 1974 και το 2004, τα playmobil και ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών και η Rihanna και το σινεμά εξαφανίζονται. Ο μόνος τρόπος αντίδρασης

ΜΙΚΡΟ ΘΕΑΤΡΟ ΜΟΝΉΣ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ

«ΑΛΕΠΟΥΔΕΣ» της Ντων Κινγκ Σκηνοθεσία: Χριστίνα Χατζηβασιλείου Πρεμιέρα: Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2022 *Κατάλληλο για ηλικίες άνω των 16 ετών Σε έναν κόσμο που βρίσκεται σε κρίση, υπό τον κίνδυνο λιμού και με τις καλλιέργειες να καταστρέφονται από ακραίες βροχοπτώσεις, εντεταλμένοι της εξουσίας αποφασίζουν να στείλουν σε ένα ζευγάρι αγροτών, έναν Επίλεκτο Ανιχνευτή Αλεπούδων για να εντοπίσει τις αιτίες της χαμηλής παραγωγικότητας. Όσο προχωράει η έρευνα, μύχιες αλήθειες αποσιωπημένες για καιρό αρχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια και να ανατρέπουν μια πολύ ευαίσθητη ισορροπία. Οι «Αλεπούδες» της Ντων Κινγκ, έργο βραβευμένο στον διαγωνισμό θεατρικής γραφής Papatango New Writing, έκαναν πρεμιέρα το 2011 στο Λονδίνο. Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό κείμενο, με στοιχεία βρετανικού χιούμορ όπου η αναμέτρηση με τον φόβο οδηγεί σε ένα ανελέητο κυνηγητό με τον εαυτό και με τον άλλον. Ένα σύγχρονο υπαρξιακό νουάρ για το άλογο της εξουσίας και της πίστης, σκηνοθετημένο με κινηματογραφική ροή, γρήγορο ρυθμό και ποιητική ατμόσφαιρα από τη Χριστίνα Χατζηβασιλείου. ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Μετάφραση: Γιώργος Χατζηνικολάου, ΣκηνοθεσίαΔραματουργική Επεξεργασία: Χριστίνα Χατζηβασιλείου, Σκηνικά - Κοστούμια - Βίντεο: Ελένη Στρούλια, Μουσική: Μπάμπης Παπαδόπουλος, Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου, Βοηθός σκηνοθέτη: Κική Καραΐσκου, Βοηθοί σκηνογράφουενδυματολόγου - βίντεο: Τατιάνα Νικολαΐδου, Τζάνος Μάζης, Οργάνωση παραγωγής: Φιλοθέη Ελευθεριάδου Παίζουν: Γιάννης Καραμφίλης, Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου, Νικόλας Μαραγκόπουλος, Λίλα Βλαχοπούλου

«ΑΓΓΕΛΑ» του Γιώργου Σεβαστίκογλου

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μπίτος Πρεμιέρα: Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2022 Η «Αγγέλα» του Γιώργου Σεβαστίκογλου, έργο γραμμένο το 1957 στη Μόσχα, παρουσιάζει με ρεαλισμό τη μετεμφυλιακή Ελλάδα, που μαστίζεται από την ανεργία και τη διαφθορά, μέσα από την πιο ευάλωτη κοινωνική ομάδα: αυτή των γυναικών της επαρχίας που εργάζονται στα αστικά σπίτια, σε συνθήκες απόλυτης εκμετάλλευσης, χωρίς κανένα απολύτως δικαίωμα. Η καταπίεσή τους, με τη συνενοχή των αρχών, δημιουργεί ένα σκηνικό συγκάλυψης και τρόμου. Στις ταράτσες των πλούσιων σπιτιών, η φωνή των γυναικών αρθρώνεται μέσα από ενοχές, ελπίδες και απωθημένα. Μια φωνή υποταγής, μια φωνή αντίστασης ή μια κραυγή απελπισίας; ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία: Δημήτρης Μπίτος, ΣκηνικάΚοστούμια: Νέλλη Σφακιανάκη, Φωτισμοί: Νύσος Βασιλόπουλος, Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Μεντεκίδου, Βοηθός σκηνογράφου - ενδυματολόγου: Χριστίνα Θαλασσά, Οργάνωση παραγωγής: Μαριλύ Βεντούρη Παίζουν: Θεοδώρα Έλλη Αθανασοπούλου, Ιορδάνης Αϊβάζογλου, Μελίνα Αποστολίδου, Νικόλαος Δροσόπουλος, Ζωή Ευθυμίου, Γιάννης Καραμφίλης, Ελένη Μιχαηλίδου, Ιωάννα Παγιατάκη, Θοδωρής Πολυζώνης Μουσικός επί σκηνής: Νάντια Παυλίδου

αφιλόξενος και επισφαλής. Προβάροντας τα λόγια τους για μια ειρηνική συγκέντρωση, οι χαρακτήρες αποκαλύπτουν, μέσα από τις προσωπικές τους ιστορίες, τα πολιτικά και κοινωνικά αδιέξοδα που καλούνται να αντιμετωπίσουν. Το δημόσιο εισβάλει ηχητικά στον ιδιωτικό χώρο, την ώρα που το προσωπικό γίνεται πολιτικό σε μια κοινωνία που αναζητά τα νέα ιδεολογικά της στηρίγματα. Η Λούλα Αναγνωστάκη έγραψε το «Σ’ εσάς που με ακούτε» το 2003. Πρόκειται για ένα κείμενο που, από τον τίτλο ακόμα, επιχειρεί να εμπλέξει τον θεατή στα σύγχρονα πολιτικά ζητήματα και να τον καλέσει να πάρει θέση απέναντι σε όσα συμβαίνουν. Στην διαδήλωση «όλοι πρέπει να μιλήσουν», όλοι οφείλουν να συναποφασίσουν για την αυριανή κοινωνία. ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Σκηνοθεσία: Χρήστος Θεοδωρίδης Παίζουν: Πάρης Αλεξανδρόπουλος, Σεμίραμις Αμπατζόγλου, Νίκος Δροσόπουλος, Ελένη Θυμιοπούλου, Γιώργος Κολοβός, Νίκος Μήλιας, Χρυσή Μπαχτσεβάνη, Μπέτυ Νικολέση

Απριλίου 2023 Το «Big in Japan» είναι ένα σπονδυλωτό έργο που αποτελείται από πέντε ιστορίες. Το κυρίαρχο ερώτημα που θέτει είναι «αξίζει να ζω έτσι όπως ζω, κι αν όχι, η λύση είναι η παραίτηση ή η μάχη να αλλάξω τη ζωή μου;». Το έργο εμπνέεται από ακραία κοινωνικά φαινόμενα της σημερινής Ιαπωνίας. Τα φαινόμενα αυτά μπορεί να μοιάζουν μακρινά και ακραία, όμως οι αιτίες που τα γεννούν μαστίζουν όλες τις σύγχρονες κοινωνίες που διέρχονται μια χαοτική και αδιέξοδη χρονική περίοδο. Τα πρόσωπα του έργου, αν και εκ πρώτης όψεως φαίνονται ιδιαίτερες προσωπικότητες, είναι πρόσωπα που ζουν γύρω μας, κοντά μας, μέσα μας. Εκφράζουν το κομμάτι του εαυτού μας που βρίσκεται συχνά σε απελπισία και αδιέξοδο, που νιώθει κούραση από την προσπάθεια να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις, που έχει ανάγκη την πλήρη παραίτηση.

Σάββατο

Αριστοφάνη σε μια αρχαιολαϊκή κωμωδία - συνδυασμό θεάτρου σκιών και ζωντανής δράσης. Φιγούρες, κούκλες, ηθοποιοί και μουσικοί συνθέτουν ένα μουσικοθεατρικό θέαμα για όλη την οικογένεια.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Ελεύθερη διασκευή - Σκηνοθεσία - Σκηνικά - ΚοστούμιαΜουσική επιμέλεια - Καραγκιοζοπαίχτης: Χρήστος Στανίσης, Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος, Τραγούδι - Βοηθός σκηνοθέτη - σκηνογράφου-ενδυματολόγου - Σκιοπαίχτης: Γωγώ Μαντουβάλου, Οργάνωση παραγωγής: Ειρήνη Χατζηκυριακίδου Παίζουν: Μαίρη Ανδρέου, Άγγελος Καρανικόλας, Βιβή Μιτσίσκα, Γιάννης Τσιακμάκης Μουσικοί επί σκηνής: Ανδριάννα Πεταλά, Πανορμίτης Μπούμπας, Στέλιος Στεργιόπουλος

Χειμερινά Καλλιτεχνικά Εργαστήρια ΚΘΒΕ

Εξερευνώ, Μαθαίνω, Εκπαιδεύομαι, Διασκεδάζω! Φέτος, θα λειτουργήσουν και πάλι, μετά από τρία χρόνια απουσίας, τα Χειμερινά Καλλιτεχνικά Εργαστήρια για όλες τις ηλικίες, με σχεδιασμό εστιασμένο στη βιωματική εμπειρία της θεατρικής διαδικασίας και στόχο την καλλιέργεια της ομαδικής διαδικασίας. Εκπαιδευτικά Εργαστήρια ΚΘΒΕ Για πρώτη φορά φέτος θα λειτουργήσουν Εργαστήρια και για ηθοποιούς και εκπαιδευτικούς. Επίσης, θα διοργανωθούν πλήθος παράλληλων εκπαιδευτικών δράσεων και επιμορφώσεων για εμψυχωτές/ηθοποιούς, και για εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων. Καλλιτεχνικά εργαστήρια με τις μεθοδολογίες της μεικτής ομάδας «Εν δυνάμει» Τα εργαστήρια απευθύνονται σε εφήβους και νέους, ανάπηρους και μη, που ενδιαφέρονται να γνωρίσουν την μεθοδολογία της ομάδας «Εν δυνάμει».

φεστιβάλ υλοποιείται στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας 2014-2020», με χρηματοδότηση από ευρωπαϊκούς και εθνικούς πόρους.

CATASTROPHE project

στην παράσταση “Decalogue”, μια συμπαραγωγή του ΚΘΒΕ, του Εθνικού Θεάτρου του Λουξεμβούργου και του Θεατρικού Εργαστηρίου Sfumato της Βουλγαρίας. Τα στοιχεία που δίνονται βασίζονται στον τρέχοντα προγραμματισμό του ΚΘΒΕ (Οκτώβριος 2022). Για ενδεχόμενες αλλαγές – επικαιροποίηση πληροφοριών, σας παρακαλούμε να συμβουλεύεστε την ιστοσελίδα μας ntng.gr

Χριστίνα Χατζηβασιλείου Πρεμιέρα: 30 Σεπτεμβρίου 2022 «ΑΓΓΕΛΑ» του Γιώργου Σεβαστίκογλου Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μπίτος Πρεμιέρα: 17 Δεκεμβρίου 2022 «Σ’ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΜΕ ΑΚΟΥΤΕ» της Λούλας Αναγνωστάκη Σκηνοθεσία: Χρήστος Θεοδωρίδης Πρεμιέρα: 10 Φεβρουαρίου 2023

«BIG IN JAPAN» της Κατερίνας Λούβαρη-Φασόη Σκηνοθεσία: Παντελής Δεντάκης Πρεμιέρα:

αρχίσει να μας εξασθενεί! Ο λόγος; Η προσωπική μας ζωή έπαψε να είναι πια τόσο… προσωπική. Βαλλόμαστε συνεχώς από εξωραϊσμένα πρότυπα και καθημερινότητες ανθρώπων πασπαλισμένες με χρυσόσκονη, που δεν μπορούμε πλέον να ξεχωρίσουμε πού σταματά το όνειρο και πού αρχίζει η αλήθεια! Βρεθήκαμε, λοιπόν, θεατές σε δύο διαφορετικές πραγματικότητες: αυτή των φιλτραρισμένων εικόνων και αυτή της γκρίζας, καταθλιπτικής καθημερινότητας. Καμία από τις δύο, όμως, δεν μας ανήκει. Εύλογα, άρα, αναρωτιόμαστε: Ποιος έχει την ευθύνη για όλο αυτό; Δεν είναι λίγοι αυτοί που σε αυτό το ερώτημα δηλώνουν κατηγορηματικά ότι το πρόβλημα ξεκινάει και επιστρέφει στα social media. Η 24ωρη πρόσβαση και ο καταιγισμός με πληροφορία δεν είναι ακριβώς αυτό που έχει ανάγκη η φύση μας. Ο εγκέφαλός μας δεν είναι έτοιμος να δεχτεί τόσα δεδομένα, πόσο μάλλον με τόσο συνεχή ροή. Τι μπορούμε όμως να κάνουμε γι’ αυτό;

απεξάρτησης. Υπάρχουν άνθρωποι που «απελευθερώθηκαν» και άλλοι που δεν «πιάστηκαν» ποτέ. Το θέμα είναι ένα. Είναι όλο αυτό για εσένα μια παρενέργεια της σύγχρονης πραγματικότητας που σε «φορτώνει» με επιπλέον βάρος στις πλάτες σου; Εάν η απάντηση είναι ναι, τότε δεν έχεις παρά να πατήσεις log out, μια για πάντα!

Quiet quitting: Φούσκα; Μια ακόμα προσπάθεια διεκδίκησης των εργατικών δικαιωμάτων για το ανθρώπινο ειδος, με λίγο πιο μοντέρνο τρόπο για να μη βαριόμαστε και γράφουμε τα ίδια στα βιβλία. TikTok trend λοιπόν, το quiet quitting, ή αλλιώς, «σιωπηλή παραίτηση» όπως λέγεται στα Ελληνικά, έγινε viral μέσα σε μερικές ημέρες με τη… μαγική δύναμη του αλγόριθμου. Η ιδέα είναι η εξής: κάνεις μια ανάλυση της δουλειάς σου και αυτών που έχεις συμφωνήσει εξαρχής και συνειδητοποιείς ότι όχι μόνο δεν πληρώνεσαι αρκετά γι’ αυτά που κάνεις, αλλά φτάνεις σε σημείο να κάνεις τη δουλειά που θα έπρεπε να κάνουν άλλοι. Σύμφωνα με τους quiet quitters, ήρθε η ώρα να αρχίσεις να αφαιρείς από πάνω σου τις επιπλέον αρμοδιότητες, χωρίς τύψεις. Είναι όλο αυτό ακόμα μια κραυγή βοήθειας από ανθρώπους που εργάζονται υπερβολικά; Παρόλο που εμείς οι ίδιοι υποβάλλουμε τους εαυτούς μας σε αυτή τη διαδικασία, μάλλον ναι. Σιωπηρή παραίτηση λοιπόν, για να ανακτήσουμε δυνάμεις ή θα συνεχίσουμε να… «δουλευόμαστε»; Κι όπως κάθε δράση, επέρχεται και η αντίδραση! Quiet firing: η απάντηση των εργοδοτών, χωρίς περαιτέρω σχόλια.

“The world is a vampire” Από την εξίσωση των παρενεργειών, δεν θα μπορούσαν να λείψουν και οι σχέσεις. Φιλικές, οικογενειακές, ερωτικές, όλες μπαίνουν στη ζωή μας για να δημιουργήσουμε δεσμούς, που όμως έχουν αρχίσει κι αυτοί να γίνονται ασφυκτικοί. Τόσο ασφυκτικοί που οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν, έχουν αρχίσει πλέον και θυμίζουν βαμπίρ. Συναισθηματικά βαμπίρ. Από αυτά που σου ρουφούν την ενέργεια σε σημείο να σε εξαντλούν εντελώς. Εκούσια ή ακούσια, οι άνθρωποι αυτοί χρησιμοποιούν χειριστικές

τακτικές με ποικιλία και μαεστρία, δημιουργώντας τοξικές σχέσεις για να επουλώσουν δικές τους πληγές και να καλύψουν δικές τους ανασφάλειες. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα σταματήσουμε να πιστεύουμε στους ανθρώπους. Θέλουν σύνεση και θάρρος οι ανθρώπινες σχέσεις. Και προσοχή… στις παρενέργειες.

παγκόσμιας

η οποία παραμένει ιδιαίτερα επιφυλακτική, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι ο ερευνητής ακροβατούσε στα όρια μεταξύ επιστημονικής και παραφυσικής εξήγησης του υπό μελέτη φαινομένου του. Στον αντίποδα αυτών των επικρίσεων, υπάρχει μια μερίδα ερευνητών διαφόρων επιστημονικών πεδίων, οι οποίοι έχουν αξιοποιήσει τα αποτελέσματα του Kirlian προκειμένου να μελετήσουν εκ νέου τα ενεργειακά πεδία των τροφίμων, λαμβάνοντας υπόψη συγκεκριμένα κριτήρια όπως:

i) Υφιστάμενη

κατάσταση των τροφίμων (ωμά/ μαγειρεμένα

επεξεργασμένα)

δύσκολα

αντισταθεί κάποιος

–βιοφωτόνια–

που καταγράφονται μέσω της τεχνικής Kirlian, συνεισφέροντας στην ιδέα της ζωντανής τροφής. Από την άλλη πλευρά, αποτελέσματα ερευνών στο Πανεπιστήμιο Harvard έχουν δείξει ότι ο άνθρωπος κατάφερε να διαφοροποιηθεί εξελικτικά, αναπτύσσοντας περισσότερους εγκεφαλικούς νευρώνες σε σχέση με άλλα πρωτεύοντα θηλαστικά, χάρη στη μαγειρεμένη τροφή του. Γιατί, μπορεί ο Homo sapiens να επιδιώκει να συμβαδίσει με τη ραγδαία κοινωνική εξέλιξη, ωστόσο παραμένει ο άνθρωπος των σπηλαίων σε βιολογικό επίπεδο. Από τα παραπάνω γίνεται εμφανές ότι η επίσημη επιστημονική έρευνα δεν συσχετίζει άμεσα τα εντονότερα και συμμετρικά ενεργειακά πεδία της ωμής τροφής με την ανθρώπινη υγεία. Πέραν όμως των στενών ορίων της επιστήμης, η δημοφιλής «Πυραμίδα των Υπερτροφών» τοποθετεί τις ενεργειακές συχνότητες των τροφίμων σε τρεις κατηγορίες (υψηλή, μέση, χαμηλή), τονίζοντας ότι ένα υγιές σώμα δονείται σε συχνότητες 62-70 Hz. ii) Τρόπος παραγωγής των τροφίμων (συμβατικός/ βιολογικός) Τα τρόφιμα βιολογικής παραγωγής υπερισχύουν

Αυτό ακριβώς είχε κατά νου, έναν αιώνα πριν, ο πολυπράγμων Rudolf Steiner, ιδρυτής του πνευματικού κινήματος Ανθρωποσοφία, όταν έθεσε τις βάσεις για μια αειφορική –κατ’ ουσίαν– προσέγγιση της γεωργίας, η οποία φέρει το όνομα Βιοδυναμική Γεωργία. Με αυστηρότερες προδιαγραφές από τις βιολογικές καλλιεργητικές πρακτικές (βάσει του προτύπου πιστοποίησης Demeter), η βιοδυναμική γεωργία αξιοποιεί ζωντανές δυνάμεις της φύσης για να παράγει τρόφιμα υψηλής θρεπτικής αξίας, που θρέφουν σώμα, ψυχή και πνεύμα. Βάσει του Βιοδυναμικού Καλλιεργητικού Ημερολογίου κάθε έτους, οι φάσεις της Σελήνης και οι πλανητικοί ρυθμοί αποτελούν σημεία-κλειδιά για τον προγραμματισμό των γεωργικών εργασιών κάθε καλλιεργητικής περιόδου. Στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί 45 βιοδυναμικά αγροκτήματα, τα οποία παράγουν ελαιόλαδο, επιτραπέζιες ελιές, οίνο και ορισμένα κηπευτικά (στοιχεία έτους 2020). Πού καταλήγει τελικά αυτή η ιστορία; Με δύο λέξεις, λευκή ισοπαλία. Καμιά πλευρά της δημόσιας συζήτησης παγκοσμίως δεν έχει επικυρώσει επιστημονικά την επίσημη

με τη βρωμιά. Η υγεία του εδάφους είναι ο πλέον καθοριστικός μεν, περιορισμένος δε, φυσικός πόρος για την εξασφάλιση θρεπτικών τροφίμων, καθαρού νερού και μιας ακμαίας φυτικής βιοποικιλότητας παγκοσμίως.

ALTENERGY

ψάχνεις

νεφρίτη

Για κάποιους, είναι ένα καλό conversation starter. Για κάποιους άλλους, ένα ακόμα hoax. Φυσικά, υπάρχουν και αυτοί που ορκίζονται στη δύναμη και αποτελεσματικότητά τους. Αποκαλούνται « εναλλακτικές», « fringe» ή « αυταπάτες». Κρύσταλλοι Τους χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, Κινέζοι -και φυσικά, οι πρόγονοί μας. Η πίστη πίσω από την κρυσταλλοθεραπεία είναι ότι συγκεκριμένα

έχουν την ικανότητα να επικοινωνούν με την ενεργειακή ροή του ανθρώπινου σώματος και βοηθούν στο να ευθυγραμμιστούν τα ενεργειακά κανάλια μας. Οι κρύσταλλοι αντιμετωπίζονται ως πηγές φωτός, ενέργειας και δονήσεων. Όσο για τις εφαρμογές τους; Θέλεις έναν master healer, ένα «μπαλαντέρ» για να καθαρίζει την αρνητική ενέργεια από όλο το σώμα και την αύρα; Διάφανος χαλαζίας. Ψάχνεις τον κρύσταλλο που

που μπορεί να την μάθει ο καθένας. Σε τι μας βοηθάει;

και αυτοπεποίθηση,

ερεθίσματα. Ένα αποτέλεσμα, που ελάχιστοι εκεί έξω δεν θεωρούν ελκυστικό ή ευεργετικό…

Feng Shui

Σύμφωνα με τους ειδικούς του Feng Shui, το κάθε σπίτι διακατέχεται από μια ενέργεια, το λεγόμενο «τσι», η οποία μπορεί να πάρει τις μορφές πέντε στοιχείων: του νερού, της φωτιάς, του ξύλου, του μετάλλου και της γης. Αυτά τα πέντε στοιχεία αλληλοσυσχετίζονται κι επηρεάζουν το ένα το άλλο από τη θέση που βρίσκονται. Το Feng Shui προτείνει την τοποθέτηση αντικειμένων και επίπλων με τέτοιο τρόπο ώστε να ευνοούν την καλύτερη ροή θετικής ενέργειας -και κατ’ επέκταση την απόκτηση ευτυχίας, υγείας, πλούτου και αρμονίας- για όσους κατοικούν μέσα στο σπίτι. Ακόμα και η μικρότερη λεπτομέρεια μετράει: από το πώς διαμορφώνεις την είσοδο του σπιτιού ή την κρεβατοκάμαρά σου μέχρι οι επιλογές για τα φυτά εσωτερικού χώρου και τη μουσική που ακούς σε κάθε δωμάτιο.

Κάθε πόλη «υποφέρει» από τουλάχιστον μία στερεοτυπική εντύπωση που διαιωνίζεται στην πεποίθηση όσων ζουν έξω από αυτήν. Για τη Θεσσαλονίκη, αυτός ο μύθος είναι οι χαλαροί ρυθμοί της. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι μία πόλη που το ζει «στα κόκκινα», ένα μέρος που φαινομενικά αρέσκεται στο αραλίκι, αλλά τελικά είναι διαρκώς κινούμενη χάρη σε μια ανεξάντλητη πηγή ενέργειας: τους ανθρώπους της. Ένα υπερδραστήριο ανθρώπινο δυναμικό που αποτελεί το απόλυτο περιουσιακό της στοιχείο, τον «ήλιο» που την τροφοδοτεί με συναρπαστικές εμπειρίες και «στεγνώνει» τα υγρά πεζοδρόμια. Τα χιλιάδες μιλιαμπερώρια της μπαταρίας της Θεσσαλονίκης αντέχουν διεθνή φεστιβάλ, πολιτιστικά event, εξαιρετικές γεύσεις και αξημέρωτες νύχτες. Η

78

εκεί που ξεπροβάλλει δειλά η Αγία Σοφία, δεσπόζει το νεοκλασικό κτίριο που στεγάζει το Cin Cin, το all day café bar resto που «παντρεύει» τις σύγχρονες τάσεις με την ιστορία της πόλης, σε γεύσεις, αλλά και αισθητική. Η γαστρονομική πλευρά της Θεσσαλονίκης, άλλωστε, έχει ηθική υποχρέωση να διατηρείται φρέσκια και να κινείται πάντα σε υψηλό επίπεδο, αφού η τροφή είναι εν πολλοίς υπεύθυνη για τις ποσότητες ενέργειας στον ανθρώπινο οργανισμό. Το συνειρμικό αποτέλεσμα στο άκουσμα της λέξης «φρέσκο» μάς οδηγεί στον «Πσαρά» στην καρδιά της Πλατείας Άθωνος, το ιστορικό ιχθυοπωλείο που ψήνει τα πελαγίσια ψάρια του κατά παραγγελία και σερβίρει τη νοστιμότερη ψαρόσουπα κακαβιά με βιολογικά λαχανικά. Φρέσκο, όμως, είναι και το ολοκαίνουριο κατάστημα των αρτοζαχαροπλαστείων Γαβανάς στην Κηφισιά -για την ακρίβεια είναι τόσο φρέσκο όσο και τα προϊόντα του, από το αφράτο ψωμί του μέχρι τα λαχταριστά γλυκά του. Όσο, όμως, τα επίπεδα ενέργειας αυξάνονται, τόσο πιο επιτακτική γίνεται η ανάγκη απελευθέρωσής της στην ατμόσφαιρα. Η Θεσσαλονίκη ξέρει από σωστή εκτόνωση και το Romantzo «ακτινοβολεί» σαν πινακίδα νέον στην οδό Βεροίας, σηματοδοτώντας το must-visit μαγαζί στο κέντρο της πόλης όπου ένα ετερόκλητο κοινό «αποδεσμεύει» καθημερινά συσσωρευμένες τάσεις και βρίσκει τη νέα θέση του στις νύχτες της συμπρωτεύουσας.

Ενέργεια και ανθρώπινο σώμα

Ενέργεια βρίσκεται παντού και στα πάντα γύρω μας και σε πολλές μορφές. Στον πλανήτη, το χώμα, τη θάλασσα, τα φυτά -και φυσικά, στο ανθρώπινο σώμα.

ΓΡΑΦΕΙ: Ελπίδα Τσίντσιφα PhD, ACSM

Εκατομμύρια χημικές αντιδράσεις δεσμεύουν και απελευθερώνουν ενέργεια κάθε λεπτό στο σώμα μας, διατηρούν τις φυσιολογικές λειτουργίες μας και μας κρατάνε σε ζωή. Το ανθρώπινο σώμα διαχειρίζεται την ενέργεια με έναν τρόπο μαγικό -και μιας και το κεφάλαιο ενέργεια μας απασχολεί όλους, ας δούμε τι μαθήματα μπορούμε να πάρουμε από το ίδιο μας το σώμα. Το ξέρατε ότι όσο ξοδεύουμε ενέργεια, τόσο το σώμα μας βελτιώνεται μέσα απ’ τη διαδικασία και κάνει οικονομικότερες καύσεις; Όσο τρέχουμε, περπατάμε, κολυμπάμε, κάνουμε ποδήλατο -όσο δηλαδή κάνουμε μια αερόβια δραστηριότητατόσο το σώμα γίνεται καλύτερο σε αυτό το είδος μεταβολισμού, αυξάνοντας τα αντίστοιχα ένζυμα και επίπεδα μυοσφαιρίνης, βελτιώνοντας τις κυτταρικές λειτουργίες, κ.ά. Επίσης, ο οργανισμός μας δημιουργεί αποθέματα για όση

ενέργεια ξοδεύουμε -και μάλιστα στην ίδια μορφή. Κατά την άσκηση χρησιμοποιούμε χημικές ενώσεις -φωσφοκρεατίνη, γλυκογόνο, λίπος, κ.ά.- οι οποίες με τη διάσπασή τους μας δίνουν ενέργεια. Διαφορετικά είδη άσκησης απαιτούν διαφορετική πηγή ενέργειας. Όσο λοιπόν ασκούμαστε, τόσο καλύτεροι γινόμαστε στην αναπλήρωση και αποθήκευση ενέργειας. Ειδικά για το γλυκογόνο και το λίπος, όσο τα χρησιμοποιούμε, τόσο λιγότερα αποθηκεύουμε. Σε κάθε άλλη

Δεν είναι τυχαίο που η νηστεία αποτελεί κομμάτι όλων σχεδόν των πολιτισμών και θρησκειών -με τις μεγάλες μορφές τους (Ιησούς, Μωάμεθ, Βούδας κ.ά.) ν’ αναφέρεται ότι έχουν περάσει διαστήματα αφαγίας, συνδυασμένα με προσευχή και διαλογισμό. Και αν για τον πρωτόγονο άνθρωπο υπήρχαν διαστήματα κατ’ ανάγκην νηστείας -μιας και δεν ήταν εφικτό να βρει τροφή- στη σημερινή εποχή όλα είναι διαφορετικά. Γι’ αυτό, πρακτικές όπως το intermittent fasting (αφαγία για 16 ώρες, κατανάλωση τροφής για 8 ώρες) που συχνά οδηγούν σε ακραίες συμπεριφορές βουλιμίας, πρέπει να εφαρμόζονται με τη συμβουλή ενός ειδικού γιατρού και διαιτολόγου. Μια άλλη πτυχή της ενέργειας για την οποία μιλάνε οι επιστήμονες, ξεκινάει από μέσα μας. Τα βακτήρια μέσα στο έντερο παράγουν, σύμφωνα με τους ερευνητές, περίπου τόσο ηλεκτρισμό όσο και τα γνωστά ηλεκτρογόνα βακτήρια που βρίσκονται στα πετρώματα (περίπου 100.000 ηλεκτρόνια ανά δευτερόλεπτο)! Στόχος λοιπόν, είναι η ανάπτυξη ζωντανών μπαταριών από βακτήρια (π.χ. για βηματοδότες), ενώ σε μεγαλύτερη κλίμακα, αντίστοιχες καινοτόμες τεχνολογίες «πράσινης» βιοενέργειας μπορεί στο μέλλον να παράγουν ηλεκτρισμό σε μεγαλύτερη κλίμακα, όπως π.χ. μέσα σε μονάδες διαχείρισης αποβλήτων. Τέλος, υπάρχει και μια άλλη διάσταση ενέργειας στο ανθρώπινο σώμα, που αναγνωρίζεται από την παραδοσιακή κινέζικη ιατρική: το λεγόμενο «Qi». Η επιστημονική μελέτη για την ενέργεια του σώματος ως ηλεκτρομαγνητικό πεδίο και η καταγραφή της μέσα από μηχανήματα -που ξεκίνησε από τον Semyon Kirlian- αναμένεται να αναπτυχθεί τα επόμενα χρόνια και να μας δώσει περισσότερες πληροφορίες. Έως τότε, φροντίστε την ενέργειά σας!

μεγαλώνει μέσα του ένας άνθρωπος και ωριμάζει, η λογική επικρατεί των συναισθημάτων. Αυτό στην ουσία σημαίνει ότι οι σκέψεις μεστώνουν και η συμπεριφορά μας αλλάζει. Από τον πιο ουσιαστικό και θετικό τρόπο αντίληψης των πραγμάτων αντλούμε θάρρος, δύναμη και κουράγιο και αντιμετωπίζουμε καλύτερα τις δυσκολίες της ζωής. Αυτά ισχύουν όσον αφορά το μέσα μας, το πιο εσωτερικό κριτήριο. Όσον αφορά τους εξωγενείς παράγοντες, το Άλφα και το Ωμέγα για τη δημιουργία θετικής ενέργειας είναι οι ποιοτικές διαπροσωπικές σχέσεις. Δημιουργούμε

να το δούμε και να το αναγνωρίσουμε είναι ανεξάντλητη πηγή θετικότητας. Την πίστη τη χτίζουμε, τη δημιουργούμε θέτοντας μικρούς στόχους στην καθημερινότητα, δοκιμάζοντας νέα πράγματα, δίνοντας χρόνο και σε φιλίες, σε επαγγελματικές σχέσεις, σε δεσμούς που έχουμε συνειδητά επιλέξει να βάλουμε στη ζωή μας γιατί μας τροφοδοτούν με ποιοτικό και θετικό φορτίο. Να επισημάνω πως για να αποκτήσει κανείς θετική συνείδηση χρειάζεται χρόνο και επιμονή. Είναι κάτι που χτίζεται σταδιακά. Γνωρίζουμε πως βρισκόμαστε σε ανοδική πορεία όταν βλέπουμε πως η ένταση αλλά και η διάρκεια των θετικών μας συναισθημάτων αυξάνεται σταδιακά. Ή αντιστρόφως, η ένταση και η διάρκεια της πεσιμιστικής μας διάθεσης αρχίζει να εξασθενεί. Όταν μιλάμε για θετική ενέργεια σίγουρα δεν αναφερόμαστε στην τοξική θετικότητα, δηλαδή στην άρνηση ή την ωραιοποίηση της πραγματικότητας. Μία τέτοια άρνηση δεν μας επιτρέπει να δουλέψουμε στα προβλήματά μας και να προοδεύσουμε ως άνθρωποι. Επιπλέον, όταν βάζουμε θέματα κάτω από το χαλί, αυτό λειτουργεί συσσωρευτικά και κάποια στιγμή έρχεται στην επιφάνεια με απρόβλεπτες συνέπειες.

να του

μπαλάκια διαρκώς!

για παράδειγμα το πόσο γρήγορα κινείται, πόσο συχνά γαβγίζει ή χοροπηδάει όταν χαίρεται, κ.ά. Παρόλα αυτά καθορίζεται από αρκετούς παράγοντες, όπως η ηλικία του, η φυλή

πού τη βρίσκει όλη αυτήν την ενέργεια; και η γενετική του δομή, δηλαδή τα συμπεριφοριστικά χαρακτηριστικά που κληρονομεί από τους γονείς του. Κάθε τι από τα παραπάνω παίζει τον δικό του ρόλο και όλα μαζί θα λέγαμε ότι σχηματίζουν το «προφίλ» του σκύλου. Έτσι για παράδειγμα, ένα αρσενικό κουτάβι 7 μηνών, άγνωστης προέλευσης, ράτσας τύπου τεριέ, που θρέφεται με μια φτωχής ποιότητας ξηρά τροφή και βγαίνει 2 φορές την ημέρα από 20 λεπτά, είναι απόλυτα φυσιολογικό να γαβγίζει όλη την ώρα, να χοροπηδάει σε ανθρώπους και καναπέδες, να φέρνει συνέχεια το μπαλάκι κ.ο.κ. Κατ’ επέκταση, και όπως θα μας δήλωνε και ένας σκύλος εάν τον ρωτούσαμε, αυτά που χρειάζεται προκειμένου να είναι ευχαριστημένος και «συνεργάσιμος» είναι τα εξής:

Πρώτον, γνώθι σαυτόν! Δηλαδή, ποιος είναι! Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του, σε ποια φάση της ζωής του βρίσκεται, τι δείχνει να του αρέσει ως μονάδα και τι ανάγκες έχει το σώμα του. Δεύτερον, σωστή, ποικιλόμορφη και επαρκή διατροφή, ώστε να μην του προκαλεί νευρικότητα και υπερκινητικότητα η έλλειψη θρεπτικών συστατικών. Τρίτον, σωστή και επαρκή εκτόνωση, τακτικά, αλλά και έκτακτα, σε διαφορετικά μέρη με πληθώρα ερεθισμάτων, ώστε σταδιακά, να μην τρελαίνεται από τον ενθουσιασμό του με κάθε τι καινούριο που βιώνει. Τέταρτον, σωστό τρόπο εκμάθησης επικοινωνίας με τους ανθρώπους, μέσω της θετικής προσέγγισης, της υπομονής και

της επανάληψης, ώστε να ξέρει πώς να δείξει την χαρά του χωρίς απαραίτητα να χοροπηδάει κάθε φορά. Σημαντικό είναι να μην ξεχνάμε ότι οι κατοικίδιοι τετράποδοί μας φίλοι είναι ζώα, τα οποία πάραυτα εναρμονίζονται αλλά και περιορίζονται σε έναν κατά βάση ανθρώπινο κόσμο. Οι σκύλοι λοιπόν αρέσκονται στο να σκάβουν, να τρέχουν, να παίζουν, να χοροπηδάνε, να μυρίζουν όλη την ώρα -ορισμένες φορές και αηδίες για εμάς- να τρώνε ό,τι βρεθεί μπροστά τους, να βρίσκονται όσο συχνά γίνεται στην φύση και όλα αυτά πάντα στο εδώ και το τώρα. Ας τους δώσουμε λοιπόν αυτά που έχουν ανάγκη στον μεγαλύτερο βαθμό που μπορούμε - και όπως λέει και μία αγαπητή συνάδελφος, ας αφήσουμε τους σκύλους να είναι σκύλοι! Απολαύστε τον σκύλο σας υπεύθυνα…

έρχονται από την Ολλανδία και τις ΗΠΑ. Στην πρώτη, είναι το Club Watt στο Ρότερνταμ. Μια πίστα χoρού 24 τ.μ. που μπορεί να θυμίζει ρετρό και «Πυρετό το Σαββατόβραδο» αλλά έρχεται από το μέλλον: κάθε τετράγωνό της παράγει μέχρι και 25 watt, που χρησιμοποιούνται για τον φωτισμό και την τροφοδοσία του DJ booth. Στην

Θαλασσοπρωτοπόροι Το 71% του πλανήτη καλύπτεται από νερό. Λογικό και επόμενο κάποιες από τις ενεργειακές λύσεις να στηρίζονται σ’ αυτό. Δεν μιλάμε όμως ούτε για τα υδροηλεκτρικά φράγματα, ούτε για την αξιοποίηση των κυμάτων. Το κλειδί για το ενεργειακό αύριο μπορεί να βρίσκεται στην πανίδα και χλωρίδα των ωκεανών. Από τη μία, οι μέδουσες. Όχι όλες, αλλά εκείνες που φωσφορίζουν στο σκοτάδι. Η λάμψη τους παράγεται από μία πρωτεΐνη (green fluorescent protein, ή για πιο σύντομα, GFP). Μια ομάδα επιστημόνων στο Chalmers University of Technology του Γκέτεμποργκ τοποθέτησε μία σταγόνα GFP σε ηλεκτρόδια αλουμινίου που εξέθεσε σε υπεριώδη ακτινοβολία. Η πρωτεΐνη απελευθέρωσε ηλεκτρόνια, και το αποτέλεσμα… άναψε το φως για μία ελπιδοφόρα συνέχεια. Η άλλη λύση, είναι τα φύκη (algae). Πέρα από τα τοιχώματα του ενυδρείου σας, τα φύκη είναι πανταχού παρόντα. Δεν χρειάζονται λίπασμα, αναπτύσσονται πολύ γρήγορα, και η υψηλή θερμιδική αξία τους τα καθιστά μία εξαιρετική εναλλακτική πηγή πράσινης -κυριολεκτικά και μεταφορικάενέργειας. Αν και η χρήση τους ως ιδέα υπάρχει από τις αρχές της δεκαετίας του ‘40, οι μελέτες συνεχίζονται για την αξιοποίησή τους ως βιοκαύσιμο. Ποιος ξέρει, ίσως το επόμενο κύμα καινοτομίας στην ενέργεια να είναι… κυριολεκτικό!

Όσο για το παλιότερο υδροηλεκτρικό φράγμα σε λειτουργία είναι το Quatinah Barrage. Κατασκευάστηκε τα χρόνια του φαραώ

ήταν ο