Herfsttocht 2021 van Mook naar Dinant

Deelnemers: Águila - Wim en José Arend Rio Grande - Eddie en Adriana Dücker Dutch Flower - Matthieu en Coby Endhoven Slane (verslag en foto’s) - Rob en Ineke Hessing Blauwe Zwaan (t/m Luik) - Gideon en Karen Huijsse Per Sempre - Meine en Jeanette van der

Knaap (TTL, bezemboot en foto’s) ClienMarieLouise - Chris en Ineke Schoffelmeer Lady Ann - Hans en Marthie Oosterman

(TTL en penningmeester) Diamond Mirror

- Jacques en Martha van Ruiten - Theo en Ria Spiegeler Elisabeth - Leo en Beppie Vergeer Ludique (t/m Luik) - Ronald en Yvonne Verkaik

Totaal gevaren: 247 km. Sluizen: 15 Hoogte overbrugging: 68,78 m.

Na in februari te hebben ingeschreven voor deze tocht bleef het een tijdje spannend; zou corona roet in het eten gooien of zou de tocht door kunnen gaan?! Wij hadden voor deze tocht gekozen omdat het ons leuk leek om met (voor ons) onbekende toertochtleiders op pad te gaan en wat later in het seizoen, zodat de kans op doorgaan van de tocht groter zou zijn. Daarnaast kenden we het vaargebied wel, maar is het altijd leuk om samen met anderen activiteiten te doen en tips te krijgen in- en over de omgeving. Begin juli begon de voorpret; Meine had een appgroep aangemaakt! Dit gaf goede hoop over het doorgaan van de tocht. Maar toen 14 juli: hoog water! En niet een beetje hoog, nee, echt heel hoog. De Maas was een kolkende rivier geworden en alle plaatsen langs de Maas hadden hier behoorlijk last van. Toen het water 16 juli weer begon te zakken was er nog lang een vaarverbod voor de recreatievaart op de Maas in Nederland, in verband met al het afval dat met het water meekwam. In Nederland werd het rustiger, maar 25 juli was het in Dinant (de eindbestemming van de tocht) weer goed mis; de auto’s dreven door de straten en de filmpjes waren zeer indrukwekkend. Maar we bleven goede hoop houden. Op 13 augustus via de app weer een berichtje van Meine. We mochten voor twee restaurants onderweg alvast de menukeuze doorgeven. Dit is natuurlijk ook een vorm van voorpret! Zo kwam de tocht steeds dichterbij, we kregen de definitieve haven-informatie voor de eerste dag en de kosten voor de toertocht dienden te worden voldaan. Op 8 september was het dan zover, tussen 12.00 en 13.00 uur werden we verwacht bij De Driesen aan de Mookerplas. Wij kwamen om 10 over 12 aan en waren de laatsten!!!! Iedereen had er verschrikkelijk veel zin in, bleek hier maar uit. ’s Avonds was de opening in Restaurant De Loopplank. Tevens kregen we daar het toertochtboekje en werd de nieuwsgierigheid bevredigd; nu wisten we de havens en de activiteiten. Hans gaf een korte toelichting en vroeg iedereen zich even voor te stellen. Het was een zeer divers gezelschap. Leden die al meer dan 25 jaar lid waren en al minstens zo lang motorboot voeren, tot leden die 1 week lid waren en na lang zeilen sinds 6 weken een motorboot hadden. Ook de schepen waren zeer divers, hoog en laag en tussen de 10 en 20 meter, een mooie groep die een goede afspiegeling gaf van de KNMC. De eerste dag vertrokken we met stralend weer (zo mooi was het de laatste maanden niet geweest) vanuit de haven van Mook de Maas op naar WSV de Maas bij Venlo. Mooi varen en alles ging voorspoedig. Sluis Sambeek werkte ook mee en we konden met z’n allen in een kolk, gelijk geschut worden. Ruim een uur vroeger dan gepland lagen we afgemeerd bij de altijd gastvrije haven van WSV de Maas. Op alle vrije steigers stonden leden om te helpen met afmeren. Daarna had iedereen de tijd aan zichzelf. De eerste 55 km van de tocht zat erop! Op vrijdag begon het palaver goed;

verzamelen bovenaan de trap bij de havenmeester en iedere boot moest een bord mee nemen voor de Limburgse vlaai. ‘Palavervlaai’ Aansluitend, trossen los en weer de Maas op. Bij Venlo kwam ons een containerschip opvaren. Hierop een kennis van Meine (die zelf binnenschipper is). Het was echt Varen doe je samen! Daarna weer 2 sluizen, Belfeld en Schutsluis Roermond, beide rond de 2,5 meter omhoog. In Roermond kregen we, met passen en meten, allemaal een plek, vlak bij elkaar bij Nautulis, altijd een fijne haven om te liggen. De meesten gingen Roermond in voor de noodzakelijke boodschappen en gezellige terrasjes. ’s Avond hadden we een uitstekend (‘sharing’) diner in restaurant NU bij de haven. Zaterdagochtend bij het palaver werd gemeld dat de plannen wat aangepast werden; 4 boten wilden tanken bij Maasbracht dus die zouden eerder vertrekken zodat, na het tanken, het konvooi weer compleet zou zijn bij de sluis van Maasbracht. De timing was uitstekend want we konden met z’n allen zo de sluis invaren. Omdat we niet de enige waren, was de sluis helemaal vol, met wat schuiven konden we allemaal in één keer mee; 11,45 m omhoog. Ook sluis Born werkte mee en stond open toen we aan kwamen varen; 11,35 m omhoog. Van tevoren stond in het toertochtboekje een planning van iedere vaardag en ondanks ons wat verlate vertrek, kwamen we voor de geplande tijd in de jachthaven WSC Treech ’42 bij Maastricht aan. Er stonden vele vrijwilligers voor ons klaar om een handje te helpen; zeer gastvrij. ’s Avonds hebben we daar ook de maaltijd gebruikt. Op zondag was het vroeg opstaan want om 8.15 uur was het palaver over de marifoon, om half 9 alle trossen los en richting België. Vlak na de haven was al de grens en direct daarna de grote sluis van Lanaye. Na even wachten konden we daar met het konvooi met gemak in. 12,45 Meter omhoog aan drijvende bolders, een makkie. Hans had alle schepen van tevoren aangemeld en de ICP-bewijzen overlegd. Door een sluiswachter was gemeld dat iedereen nu in het systeem zat en dat we zo door konden varen…..echter, deze sluiswachter had geen dienst en zijn collega wist van niets. Hans spreekt gelukkig goed Frans en kon wel 10 mails laten zien die alles bevestigden. We konden doorvaren, maar welkom in Wallonië? Na het Albertkanaal weer de Maas op en bij Luik zagen we al zo’n 2 km voor de jachthaven (Port de Plaissance) de beroemde markt. Na het afmeren konden de liefhebbers nog van de markt genieten en hadden we verder de tijd aan onszelf. Maandag 13 september was een ligdag in Luik, maar wel om kwart voor 10 palaver bij de Lady Ann want er ging gezongen worden voor de jarige Hans. Aansluitend een wandeling naar de St. Paulus kathedraal, de Gotische dom van het bisdom Luik. De prachtige kathedraal is tussen de 13e en 15e eeuw gebouwd. Helaas, het toeristenbureau wist niets van een Nederlandtalige rondleiding; terwijl ook dit schriftelijk bevestigd, en betaald, was. Gelukkig konden we wel op eigen gelegenheid de kerk bekijken. Daarna werd koffie en Belgische wafels aangeboden door de jarige, met het mooie weer kon dit op een terrasje genuttigd worden. Daarna nog door Luik gewandeld (Rue du Pot d’ Or) en de middag had iedereen weer de tijd aan zichzelf. ’s Avonds een goed verzorgd diner bij Van der Valk, vlak bij de haven waar we het eerste drankje kregen aangeboden van Leo en Beppie, die hun trouwdag vierden. Opnieuw werd er gezongen! Naast alle feestelijkheden ook een minder leuk bericht. Gideon en Karen hadden aangegeven vanwege gezondheidsproblemen helaas te moeten afhaken en weer richting hun thuishaven te gaan. Ronald en Yvonne zouden hun vergezellen. Helaas, maar we hopen ze bij een andere gelegenheid weer te treffen. Dinsdag werden we na het palaver uitgezwaaid door de bemanning van de Blauwe Zwaan en de Ludique. Het konvooi, met 10 boten, voer met prachtig weer, verder de Maas op naar Huy, een traject van 33 km en 2 sluizen. De eerste sluis ging zeer voorspoedig; mee met 2 vrachtschepen en een snelle schutting. De 2e sluis (Ampsin Neuville) is al jaren ‘onder constructie’ en dit zal nog wel enige tijd duren voordat deze klaar is. Met zeer goede stuurmanskunsten pasten we allemaal in de sluis, bij een werkschip. Maar deze sluis vroeg wel geduld. Volgens planning lagen we rond 15 uur in de haven van Huy. Voor ons was het 2 jaar geleden dat we daar geweest waren,

intussen waren er drijvende steigers bij gemaakt waardoor er meer ligplaatsen werden gecreëerd. Meine riep de schepen één voor één naar binnen en iedereen had een prima plek. De rest van de dag was voor eigen besteding. Woensdag de 15e september, een ligdag in Huy. Jammer genoeg ook de eerste (en enige) echt herfstige dag; heel veel regen. Om 10 uur stonden we klaar om met de fiets of te voet naar Huy te gaan waar we een (Nederlandstalige) gids hadden die ons alles kon vertellen over de Kathedraal en het Ford. Helaas was de bekende kabelbaan in restauratie zodat we naar het Ford boven moesten lopen; een aantal haakten af en gaven de voorkeur aan koffie met wat lekkers. Bovenin het Ford was het uitzicht, door de bewolking niet stralend, maar wel bijzonder om te zien. ’s Avonds Tapas eten bij het restaurant aan de haven, nu bleek dat men in Wallonië een andere invulling aan Tapas gaf (of in ieder geval in dit restaurant); het viel enigszins tegen. Maar we hadden een bijzonder samenzijn. Hans bracht het trieste nieuws dat Siem van Ruiten was overleden. Siem en Toos hadden ook ingeschreven op deze tocht maar hadden ze door de gezondheid van Siem, besloten om niet deel te nemen; het is zo snel gegaan. Uit respect en als eerbetoon aan Siem is besloten om de tocht naar Namen allen met de vlag halfstok te varen. Donderdag met droog weer uit Huy weggevaren, zowel het landschap als het weer werd als maar mooier. Beide sluizen gingen zeer voorspoedig en waren heel ruim. Om half 2 lagen alle schepen aan de kade en kon Namen verkend worden. Om 17 uur werden we met een bootje van de haven opgehaald om bij het restaurant aan de overkant een BBQ te gebruiken. Dit was geweldig; met z’n allen buiten aan 2 tafels met uitzicht over de Maas en de schepen aan de kade. Het eten was bijzonder goed verzorgd, voor ieder wat wils en heerlijk van smaak. Na afloop werden diegene die dit wensten weer met een bootje van de captainarie naar de eigen schepen gebracht. De rest ging voor een avondwandelingetje. Vrijdag was alweer de laatste vaardag, nog 27 km en 6 sluizen te gaan. Om 10 uur allemaal de trossen los en na 100 meter al de eerste sluis. Meine gaf aan dat iedereen wel goed moest aansluiten dan zou het passen. En ja hoor, met passen en meten pasten de 10 schepen in de kolk van 100 x 12 meter. De vaarvolgorde werd aangepast en de volgende sluizen zo aangehouden. Iedere keer stond de sluis al open en konden we zo invaren, óók het weer zat mee, het was prachtig, net als het landschap. Dit is toch wel één van de mooiste stukjes van de Maas. Op de verschillende sluizen lagen bergen houtresten; restanten van het hoge water in juli. Om half 3 de laatste sluis van deze toertocht; Dinant. Zowel aan stuurboord als aan bakboord waren steigers gereserveerd, iedereen kon een plek innemen naar keuze. Onderweg gaf de penningmeester (Marthie) aan dat er nog voldoende geld in de pot zat zodat er nog een extra etentje kon worden ingelast; een meevaller! De middag was voor iedereen ter vrije besteding. ’s Avonds een onverwachts etentje bij een plaatselijk Marokkaans restaurant. Buiten in de tuin was een tafel voor 20 gedekt; het werd wel wat fris dus met jassen en bodywarmers aan, maar heel gezellig. Zaterdagochtend om half 11 verzamelen voor de liefhebbers om de grotten van Dinant te bezoeken. Vooraf kregen we duidelijke (Nederlandstalige) uitleg en daarna afdalen de grotten in; zeer de moeite waard. En dan de middag; met het grootste gedeelte van de groep de kabelbaan in om de citadel te bezoeken. De (opnieuw Nederlandstalige) gids gaf aan dat deze benaming eigenlijk niet klopte omdat het een Ford was. Maar het staat bekend als de Citadel, dus dat doen wij ook maar. We kregen een hele goede uitleg van de geschiedenis. Meine had zijn drone meegenomen en heeft boven foto’s gemaakt. Die avond het laatste gezamenlijke diner. Hans en Meine (en Marthie en Jeanette) werden uitgebreid bedankt voor de fijne toertocht die we met z’n allen gevaren hadden. Ter waardering kregen ze beide een mooi pakket met versnaperingen zodat ze nog lang zouden kunnen nagenieten. Voor beide toertochtleiders was het de eerste toertocht die ze hadden georganiseerd en dan gelijk naar het buitenland; je moet maar durven! Maar de combinatie van Hans die heel goed Frans spreekt en Meine met zijn binnenvaart ervaring was perfect. Hans gaf wel aan dat het voor hem de laatste keer was, maar Meine stond wel open voor volgende keren. Na afloop van het diner nam iedereen afscheid; het was leuk om weer nieuwe KNMC-ers ontmoet te hebben. De planning om terug te varen was voor iedereen verschillend. Drie boten voeren zondag alweer uit; anderen maandag of dinsdag. En de route… de één dezelfde weg terug, de ander via een stuk Vlaanderen. We hebben genoten van deze ‘zomerse’ Herfsttocht.

Ineke Hessing Schindeler

KNMC zeilmidweek op de Kaag

21 t/m 23 september

Deelnemers: Eureka - Aad en Ida Beemster Linde - Peter en Trudy van Beek Summer Breeze - Adrie en Diana Engelvaart Dagmar - Jack en Lisa van Gent La Qrooze - Aart en Marjo Haitjema (foto) Impala - Peter en Nicole Holleman Mooie Nel - Jan en Elly van Kampen Dippy Maid - Hans en Grada van der Meer Ceemare - Cees en Marian Mooij Botkil - Jan en Mariëtte Nagtegaal Bontekoe - Dick en José van der Pol (verslag) Akershorn - Herbert en Petra Schoenmakers

(organisatie en start/finish commissie) Jacob - Carel en Josette Schut Grand Cru - John (penningmeester) en Jeannette (foto) Waleveld My Way - Kees en Ans van der Werf De Liefde - Dirk Jan en Anneke Zwart

Zoals gebruikelijk bij de KNMC is het merendeel van de deelnemers een dag te vroeg op de Kaag. Mooie gelegenheid om vast een oefenrondje met de BM te varen. Aanleggen blijkt nog een hele kunst! Mede omdat de Sociëteit voor ons kookt, hebben we een gezellige avond.

Dinsdag: voordat de cracks arriveren wordt er vast met 4 boten getraind. Er is weinig wind, perfect om het juiste zeilgevoel weer (terug) te krijgen. De midweek begint (officieel) met een borrel op het terras, na twee jaar een warm weerzien voor de meesten. Eenmaal binnen heet Herbert iedereen van harte welkom op het zeilevenement, vooral de twee nieuwe leden en hun vrouwen: Jan en Elly van Kampen en Cees en Marian Mooij. Zij hebben al aan de Mosseltocht meegedaan, maar dit is de eerste kennismaking met het KNMCzeilgebeuren. Wij genieten van een heerlijke andijviestamppot met bal gehakt, gevolgd door de traditionele koffie met door Hans en Grada meegebrachte Bossche bollen, maar dan niet uit Den Bosch. Herbert legt aan de hand van lichtbeelden de gang van zaken uit rond de wedstrijd. Om één en ander zo eerlijk mogelijk te laten verlopen mogen er geen mechanische toevoegingen worden gebruikt. Valt daar een ratelblok onder? Een technische commissie bekijkt de boten en komt tot de conclusie dat er geen eigen meegebrachte ratelblokken mogen worden gebruikt! Wel pikhaken en tell tales . We gaan het morgen zien, de messen zijn geslepen!

Woensdagochtend: windje 2 tot 3. Om 9.00 uur heerst er al een gezellige drukte op de steiger. Er worden tell tales geplakt, boten van onder geschrobd, vingers ingetaped, met kussentjes gesjouwd (het valt niet mee als je altijd op het pluche hebt gezeten om uren op een kale houten vloer te moeten zitten). Een ‘voor de windse’ start, het veld ligt mooi bij elkaar. Na twee uur racen gaat team Carel Schut als eerste over de lijn, binnen 1 minuut gevolgd door Aad Beemster en als derde Adrie Engelvaart op 1 uur18 minuten.

Middag: windkracht 3, een snellere ronde. Dit keer blijft Adrie Carel voor en eindigt Aad op plek 3. Omdat Grada twee maal heeft gezorgd dat de boot waar zij in zat 1e werd , staat zij voorlopig op plaats 1. De voorspelling voor morgen is windkracht 6, dus worden de zeilen door de verhuurder gereefd en de boten van een stormfok voorzien. Ondertussen genieten wij van een heerlijk driegangendiner. Herbert moet afzien van zijn ‘historische praatje’, omdat zijn stem het heeft begeven. Jammer, maar de rest doet zijn best om geen stilte te laten vallen!

Donderdag: de weersvoorspelling klopt, want het waait windkracht 6! Gewapend met reddingsvesten, zeilbroeken en handschoenen zoekt iedereen zijn boot op. De rugpijntjes zijn even vergeten! Eén van de deelnemers is erg gretig om te gaan zeilen en kort de vlag van Ceemare iets in. Nog voor de start neemt de wind nog iets toe en als Herbert de boten laat weten dat het misschien wordt afgelast gaat de startboei ervandoor. Dus uitstel van de start en iedereen van het water. Om 11.00 uur palaver bij de Akershorn. De wedstrijdcommissie besluit om maar met 4 boten te starten, omdat er maar 2 boten zijn die als ‘rescue’ kunnen fungeren. Start 13.30 uur met een ingekorte baan, met als stuurlui Carel, Adrie, Aad en Dick. Wie is de gelukkige die Grada aan boord krijgt? Dat is Aad. De start is ‘bloedstollend’. Adrie is te vroeg over de lijn en moet een extra rondje draaien, achteraf een cruciaal rondje!

De midweek wordt afgesloten met een champagnebrunch en prijsuitreiking. Herbert voert de spanning nog wat op door eerst iedereen te bedanken die heeft bijgedragen aan welslagen van de midweek. Zeer terecht wordt de bediening en de keukenstaf ook even uit hun werk gehaald. In plaats van het ‘obligate’ toertochtplaatje krijgt iedereen een kopie van de starttoren in glas. En dan is het zover: de prijsuitreiking. Op de 3e plaats eindigt Adrie, op plaats 2 Grada en de winnaar is wederom Carel. Ook zonder ratelblok lukt het hem! Een rondje van de winnaar is ons deel. Peter schetst op de hem bekende geestige manier het ontstaan van het KNMC-zeilweekend. Herbert grijpt dit aan om toch nog zijn verhaal over de historie van de Koninklijke Watersportvereniging De Kaag te houden, omdat die historie parallellen vertoont met de KNMC. Hij pleit voor behoud van ons ‘clubhuis’ in Leerdam. (Ik hoop eerlijk gezegd dat wij volgend jaar op de Kaag zeilen en niet op de Linge!) Herbert sluit deze supermidweek af. Deze week had alles wat je graag wilt: zachte en harde wind, competitie, vriendschap, spanning, gezelligheid, heerlijk eten en drinken en natuurlijk een geweldige organisatie. HULDE!

José van der Pol