Korte lontjes of helemaal geen lontje?

Hebben jullie als partners wel eens woorden tijdens het passeren van een sluis of aanleggen bij windje 7? Nee, jullie niet natuurlijk, maar voor de “enkelingen” die dit wel regelmatig ervaren, heb ik de oplossing om dit vooraan te voorkomen. Ik heb namelijk een boek gelezen. Doe ik anders nooit hoor, want ik kijk alleen plaatjes, maar dit keer kwam het toevallig op mijn pad. Nooit woorden met je partner op je bootje? Lees dan vooral niet verder. Boek heet: De psyche van de vrouw. Alles is mij nu duidelijk na 55 jaar huwelijk en 55 jaar varen. Beter laat dan nooit. Lang verhaal met een heel korte oplossing: Gewoon alles, maar dan ook alles, als man goed vinden, wat je vrouw doet en zegt. Heeft ze geen gelijk? Gewoon gelijk geven! Simpel toch? Die ene schamp op je boot? Geen probleem hoor Toos! Ik kwam inderdaad niet helemaal goed aanvaren meid, en …. wat zie je er vandaag toch weer stralend uit met die werkhandschoenen.

Dat klinkt heel anders dan: “Tjonge, jonge, jonge; moet ik dan alles zelf doen!! En weer die fender op de verkeerde plek.” Leer je het dan nooit? Antwoord: hou je mond zak, denk je dat ik armen van 5 meter heb, idioot! En dan maak je de fatale opmerking: “je lijkt je moeder wel” en het feest is compleet.

Wij mannen hebben een gebrek aan inlevingsvermogen. Een gebrek waarmee wij zullen moeten leren leven, mee opgezadeld door onze verre voorouders, de Neanderthalers. Maar nooit te oud om te leren, toch? Overigens moet ik eigenlijk de woorden “niet man of niet vrouw” gebruiken maar – excuus - daar ben ik nog niet aan toe. Sommige wateraars hebben tegenwoordig zo’n microfoon met oortjes, zodat de buitenwereld niet mee hoeft te genieten. Vrouwen vergeten snel maar bij de meeste mannen; oh excuus; “waterdieren” duurt dit langer, tenminste bij mij wel. Kijk uit!!! Komt een vrachtschip aan! “Had ik wel gezien hoor schat maar toch bedankt, want samen staan we sterk hè lieverd?” De intuïtie van een vrouw is vaak nuttiger gebleken dan de arrogante aanmatiging van de man, die beweert te weten. (Hahatma Gandhi) Na mijn boektherapie zie ik de vrouw als bovenmenselijk, als een wonder boven wonder en in staat om het aardse verschijnsel “man” te betoveren – uitgezonderd logica - en geloof me, daar vaar je wel bij. Ben je iets te dik en stuurt ze je door naar de dokterspost? Geen boodschap aan? Gewoon doen, weet je nog, alles is prima en ze heeft altijd gelijk. Liefde is een “werkwoord.” Maar als ze naar de supermarkt gaat voor een pakkie boter komt ze meestal terug met extra zakken zoutjes, appeltaartje, kletskoppen, (alsof ze aan mij nog niet genoeg heeft), een kilo kersenbonbons, Tonic voor bij de Gin en de restanten van de slager omdat dat nu eenmaal in de aanbieding was. Ach, denk ik dan, de vissen varen er wel bij. Trouwens ook “groen” ben ik inmiddels goed bezig. Ik heb mijn huis, sorry mijn lichaam, tijdens de Mosseltocht geïsoleerd met een laagje KNMC-vet, want ze hadden dat potje weer op tafel gezet. In de kast hangen fraaie overhemden die plots net iets te klein zijn. Broeken waarvan het haakje niet meer dicht kan, tenzij ik de hele dag mijn adem inhoud. In gedachten ben ik na een week alweer kilo’s kwijt die in werkelijkheid nog in de fase “goede voornemens” zijn blijven steken.

Na enkele dagen volgt dan ongetwijfeld het moment aan boord dat er een opmerking volgt in de trant van: “Je moet nu echt wat aan die pens van je gaan doen hoor.” En dan werd ik vroeger kwaad omdat ik de bijzonder ingewikkelde bijsluiter van vrouwlief even was vergeten. Ik zeg speciaal niet word want dat is verleden tijd. Ik geef haar gelijk en voeg er beschaamd aan toe, dat ik er weer op ga letten. Ik beloof ‘s nachts te gaan waken en heb een spuitbus gekocht voor die caloriebeestjes die stiekem je kleding kleiner maken. Deze gedienstige houding zorgt meestal voor een ongelofelijk zalige toenadering van haar kant. Geloof me, je krijgt het dubbel en dwars terug. Ik zal hier verder niet in details treden maar ze wordt zo lief dat ik haar het liefst over de keukentafel zou willen vouwen. Een kinderhand is gauw gevuld zullen we maar zeggen.

Dan volgt dus preventief onderzoek bij de dokterspost. Heerlijk, kan geen kwaad natuurlijk. Alweer doorverwijzing naar diëtiste alwaar ik ons cluppie lekker de schuld kan geven van mijn corpulente uiterlijk. Niet mijn schuld, maar van de Mosseltocht. Maar ik word door en tanige kenau, zonder verstand, …. van Mosselen, terecht gewezen. Waar ik nou eigenlijk mee bezig ben. Ben je levensmoe of zo. Ze presenteert een plaatje van een bord met absoluut gemengde ondefi nieerbare horror. Volgens haar valt het wel mee, maar na mijn gezicht gezien te hebben zit ze al een verwijzing uit te schrijven naar de volgende, hopelijk mildere, diëtiste.

Een week later. Leuk mens die nieuwe diëtiste en woest aantrekkelijk. Niet verder vertellen hoor, maar onder ons gezegd zou ik samen met haar behoorlijk kunnen afvallen. Mijn buik in ruil voor levenslang zicht op haar prachtige oren. Leuk gesprek ook over boten en na

een half uur zei ze, “Waar kwam je ook alweer voor”? Ze begint opeens serieus te kijken en ik krijg zo maar een kaart mee met daarop een groene afdeling, een gele en een rode. Het blijkt dat 95% van de rode, dus de gevaarlijke zone, mijn dagelijkse kostje behelst. De gele zone is nog wel te pruimen maar het groene deel ………… is in mijn ogen een zachte vorm van euthanasie. Wat zeg ik; “een harde vorm”. Kom op, snel naar Restaurant, “het Uitgelikte Bord” of naar sterren restaurant “De Gouden Kassa” …… of gewoon lid blijven van de KNMC. Toch heeft het hier en daar geholpen. Kon tenminste vorige week voor het eerst mijn sokken weer aantrekken zonder tussenkomst van de thuiszorg.

Maar nu lees ik weer in mijn boek dat vrouwen een betere intuïtie hebben dan mannen. Een fabeltje, lijkt mij. Wel kan worden gezegd, dat een vrouw haar intuïtief vermogen vaker gebruikt. Haar radar staat altijd aan, zelfs als ze slaapt. Zo kan mijn vrouw gelijk uit bed wanneer zij voelt dat er iets niet in de haak is, of een vreemd geluid hoort in het onderschip. Ik snurk lekker door en weet pas dat er wat loos is als ze mij wakker slaat. Vrouwen hebben een zesde zintuig voor onheil, dreiging en onregelmatigheden; een door evolutie sterk ontwikkeld vermogen om beschermend te kunnen optreden. Nooit geweten allemaal, alleen wel dat vrouwen geheimen kunnen bewaren, tenminste, over hun leeftijd.

Omdat één op de drie brugwachters niet of niet netjes reageert op mijn marifoonoproep laat ik dit tegenwoordig maar aan mijn vrouwtje over. Prompt komt meestal bij haar wel direct antwoord en volgt er wel snel actie. Volgens mijn boek komt dat ook omdat vrouwen met de jaren steeds beter worden; het is net als met wijn. Ik denk er dan ook over om haar op te sluiten in de kelder.

Wat zegt u? Ik heb een reputatie betreffende dromen hoog te houden? Klopt want dromen zijn de vrijetijdsbesteding van mijn schaarse hersens. U wilt mijn droom van de maand weten? OK, de droom die op de 1e plaats staat kan en ga ik u hier niet vertellen maar een goede 2e was dat ik droomde dat de afvoeren van mijn onderwaterlijntoiletten persoonlijk door Jesse Klaver werden dichtgelast. Een week later werd dat weer ongedaan gemaakt door Esther Ouwehand persoonlijk omdat, na een vervolgstudie, duidelijk werd dat de onderwatervleermuizen hierdoor zouden uitsterven. Pffff ……. gered door de bel. Bijna had ik onze roestvrijstalen zwartwater tank in gebruik moeten nemen voor duistere zaken. Ja klopt, hij is nu nog gevuld met 200 liter droge witte. Medisch noodzakelijk.

Paul Graafl and

P.S. 1: Fotowedstrijd; graag insturen: Winterse (Watersport)-taferelen.

Zorgeloos genieten De kortste weg naar de beste polis! van uw boot Ontvang 8 offertes met 1 aanvraag!

Assurantiebedrijf Klomp BV Dorpstraat 2, 5293 AM Gemonde

T. +31 (0)73 55 123 67

T. +32 (0)499 70 47 10

www.luxejachtverzekering.com Onafhankelijk vergelijk & advies bootverzekering