Paul Graafland

koddige figuren maakte. Ook Jan en Raquel kregen een zwarte teckel in handen gestopt. Hun teckel Mouche keek er met enige scepsis naar. Het JaKL (geen afkorting van “Jan Klomp”) Shantykoor trad op en de op dat moment aanwezige KNMC Schipperskoorleden werden uitgenodigd om een paar deuntjes mee te zingen. Het JaKL Shantykoor is ontstaan uit schippers van pleziervaartuigen van Jachtklub Leopoldsburg in België. Een soort KNMCclubje dus, maar ook hier indrukwekkende stemmen. 15 augustus is Maria-Hemelvaart en tevens Moederkesdag. Dat levert de Belgen een vrije dag op, zo niet de organisatoren van dit festijn. Wij genieten nog met 12 personen van een ontbijtbuffet en daarna blijven er nog slechts 2 schepen in Turnhout. Met weemoed nemen we afscheid van dit mooie festijn. Het had iets minder warm mogen zijn. Dagenlang temperaturen van boven de 30 graden deed het bezoekersaantal minder goed. De madammen en hun schippers en de maestro en zijn lief hebben voor de volle honderd procent genoten!

Tot slot: het moet nog maar eens gezegd wat een fantastisch koor wij met elkaar vormen. De saamhorigheid is groot en de motivatie om naar Turnhout te varen / rijden, hotelovernachtingen te boeken zijn indrukwekkend. En natuurlijk bedanken wij Ludo en Rita die zoveel tijd in dit evenement staken. Chapeau voor iedereen! Het waren geweldige dagen en voor herhaling vatbaar. Mocht je door dit verslag geïnteresseerd raken in ons koor, neem contact met ons op. We kunnen een uitbreiding van dit super leuke koor nog aan.

Karin Klomp

Boot laten poetsen, erfenis uit mijn slavernijverleden?

Geintje natuurlijk. Ik weet heel goed wat poetsen is. En dat is beslist niet mijn hobby. Als we op de boot zijn dan willen we maar één ding: varen in plaats van een schouderblessure.

Dus komt mijn slavernijverleden (zie plaatje) weer even bovendrijven. Ik schaam mij er niet voor hoor mevrouw, dat mijn overoveroveroverover-grootouders ook iets met de VOC van doen hadden. Zijn er bij de rest van de KNMC – KNVOC – ook nog flarden blijven hangen? Nee! Alleen bij mij! Discriminatie, uitbuiting, menselijk leed. Nee, ik kan bij onze geliefde club geen tekenen vinden van deze erfenissen. Behalve bij mij. Ik zal hier in enkele regels iets opbiechten (discriminatie) over een moment dat ik zelf enige wroeging had vanwege mijn optreden voor en namens deze club. Komt ie! Een aantal jaren geleden was er bij mij een heftig moment tijdens een goedbedoelde actie voor de KNMC. We kwamen er, in die tijd, met z’n allen achter dat het wel erg achteruit kachelde met het ledenaantal door iets te veel opzeggingen en te weinig aanwas. Overlijden speelde natuurlijk ook een wrange rol. We spraken af er voor de volle 20% tegenaan te gaan en allemaal één nieuw lid aan te brengen. Na korte tijd zou het probleem opgelost zijn. Toen leefde de echte ballotagecommissie nog en meningen zoals; wel wat niveau graag en geen sloepen hoor want dan krijgen we alleen maar ‘Yuppen’. Weten jullie wat precies Yuppen zijn? Yup is de Engelse afkorting voor Young Urban Professional. Nu zijn Yuppen misschien wel juist wat we nodig hebben want het gaat om twintigdertigers uit de hogere middenklasse die later, via hun KNMC- sloepenlidmaatschap, kunnen doorstromen naar een wat grotere boot. De toon is nu duidelijk veranderd en als de nood het hoogst is ……….. Maar sorry, het afdwalen zit ook voor eeuwig in mijn VOC-genen. Ik met 10 clubbladen en inschrijfformulieren in een tasje de steigers langs in Doesburg. Stel je even voor; 30 graden, stralende zon en zeker zes prachtige jachten van een meter of 15 blinkend aan de kade met alleen zo’n ordinaire, saaie, simpele driekleur op de scheepsderrière. Dit gebeurde er. Iedereen op zijn achterdek aan de koffie. Bij de eerste boot mag ik onze folder en boekje afgeven maar in mijn ooghoek lijkt de prullenbak dichtbij. Bij de 2e boot van zeker 20 meter raak ik flink aan de praat en voel zomaar weer mijn ‘vertegenwoordigers-succeshormonen’ opkomen, mede omdat de vrouw des botes niet bepaald onaantrekkelijk is. Er komt zelfs koffie langs en ik voel mij super gelukkig in mijn nieuwe rol. Een lid erbij? Geweldig toch! De volgende twee kapiteins nemen het

pakketje aan zonder mij aan te kijken. Er volgt hier en daar nog een korte steek onder water over de bekende ‘kan niet manoeuvreren club’ en vijftig meter verderop zie ik een bootje van zo’n 11 meter, waarvan het lijkt alsof hij zojuist van de bodem van de Atlantic is opgevist. Twee totaal verroeste fietsen achterop, achterdek beplakt met kunstgras uit 1955, gesponsord door 6 kratten Heineken op het dak, overal plantenbakken en kanten gordijntjes. Ik tel 8 stootwillen assorti. Ik kijk heel toevallig bij het langslopen de andere kant op naar een jongedame die zon aanbiddend op het achterdek van een speedboot het moeilijk probeert te maken voor een man. Zij beschikte over een z.g. ‘Riche Nature’. Dan voel ik plots twee priemende ogen in mijn nek en hoor de man vanaf het achterdek van de kantengordijntjesboot schreeuwen: “Hé waarom krijg ik niks?” Ik loop met clubblad in de hand peinzend terug; hoe moet ik me hieruit redden? De oplossing was de dame met de ‘Riche Nature’. Dus met een grote grijns en een knipoog vertel ik hem dat ik …. eeeeven werd afgeleid door haar prachtige, door de schepping geschonken, oren. Een bulderende lach valt mij ten deel. Hij gelooft mij voor de volle 100%, boekje afgegeven, probleem opgelost. Hij roept mij nog na dat ik veel te oud ben voor zulke gedachtes. “Absoluut niet” roep ik terug, omdat ik me door dat laatste toch aangesproken voel. Teruglopend naar ons eigen schip voel ik mij toch behoorlijk ongemakkelijk over dit voorval. Om zomaar een boot over te slaan alleen vanwege het uiterlijk. (ook van de vette tattoo - kapitein.) Trouwens, ik twijfel met wie ik liever een borrel zou drinken; met de laatste kapitein of met de gezagvoerder van een groot duur schip die je geen blik waardig gunt. Vul zelf maar in. Vette discriminatie dus, vooroordelen! Daarover is veel te doen heden ten dage en kan je zonder pardon zomaar voor het gerecht brengen. Tijdens het schrijven zie ik door mijn raam een witte eend met een kale nek steeds luid kwakend onder water verdwijnen. De drie mannetjes in de hoofdrol zouden eigenlijk ook eens voor het hekje moeten staan! Grensoverschrijdend gedrag van de 1e categorie. Daar zijn A.B., M.B. en M.O. niets bij! Wat zegt u? Cryptisch? Misschien, maar leuke puzzel toch? Maar goed, toch weer een nieuw lid voor de Botery. Tijd voor mijn vaste rubriek nu. (Is niet meer weg te denken) Mijn droom van de maand.

Dat blijkt, gezien sommige reacties, een geslaagd middel om deze column interessant te houden. Varend door de Zuid-Hollandse weilanden zie ik nog steeds koeien lopen. Een extra dimensie in het leven om te mogen varen door het mooie complete landschap van dit prachtige land. Er fietst, in razend tempo, een man langs onze boot die mijn woorden bevestigt. “Gaaf land hè Graafland”, roep hij ons toe, en dat valt als een warme deken over ons achterdek. Later bleek hij Mark te heten. Onze kleinkinderen weten in deze droom nog niet dat een uiterst vreemd en dubieus onderdeel van onze medebewoners van zins is om weilanden en koeien af te schaffen en dat we binnenkort aan de 100.000e windmolen moeten. We betalen binnenkort in Roebels en leven onder de grond. Zelfs mijn vrouwtje heeft af en toe vreemde ‘Woke’ ideeën; ze heeft dit tegeltje opgehangen.

Voor de laatst ontdekte virussen, waaronder het ‘Apenpokkenvirus’, is een oplossing gevonden; patiënten worden nu opgevangen in de Apenheul. Een nieuwe versie van de film De Apenplaneet is al in de maak. Het TV-programma ‘Boer zoekt koe’ is nog steeds ongekend populair. Negatief? Hoe bedoelt u! Ik schrijf toch niet over oorlog! Trouwens, op het moment van schrijven heeft ‘mijn droom’ geen idee wat augustus en september ons gaat brengen. De gebeurtenissen volgen elkaar zo snel op, dat wie iets jonger is dan oud, even niet weet hoe nu verder. Watercrisis, energiecrisis, je kan alleen in de laatste week voor publicatie bijsturen om actueel te blijven. Héé, daar loopt Timmermans langs, maar wat………? Voor 2025 alleen nog maar elektromotoren in plezierjachten? Ik ben een emotioneel mens, met name in mijn dromen, dus als u alles een maand vooruit durft te voorspellen, mag u het proberen, leden van de Botery, mij lukt dat niet meer. Mijn vrouwtje wel, die weet alles en ze droomt ook regelmatig over twee mannen.

Paul Graafland

P.S. Tijdens het op papier zetten van deze laatste woordjes klinkt toevallig een liedje van Abba uit mijn oordopjes:

I have a dream, a song to sing To help me cope with anything If you see the wonder of a fairy tale You can take the future even if you fail I believe in angels Something good in everything I see I believe in angels When I know the time is right for me

Oplossing De Tien Verschillen