Herfsttocht

14 t/m 21 september

Deelnemers

Lady Ann - Hans Oosterman (TTL/penningmeester) Maarten en Janneke van Geelen (opstappers) Dutch Flower - Matthieu en Coby Endhoven Mirror - Theo en Ria Spiegeler Vrouwe Janny - Eddy en Janny van Bergen (Janny verslag) Rio Grande - Eddie en Adriana Dücker Balena - Theo en Marieke Schoenmakers Najade - Karel Ton en Herma van der Riet Aquila - Wim en José van der Arend Nuance - Louis en Alberta Wurkum Proud Mary II - Jan en Corrie van der Meer (bezemboot)

Het zal je maar gebeuren. Je hebt net met veel energie en enthousiasme een tocht voorbereid, een voorbeeldig toerboek gemaakt, havens en restaurants besproken en twee hele leuke dagexcursies georganiseerd. Bovendien had Jeanette van der Knaap hele originele sleutelhangers gemaakt voor iedere boot. Rood, wit en blauwe koordjes met daarin de naam van het schip en de naam van onze vereniging KNMC bevestigd. Alles helemaal picobello! En dan opeens, krijg je zulke zware zakelijke beslommeringen die prioriteit vragen, waardoor je de tocht niet kan leiden. Dit overkwam Meine en Jeanette van der Knaap vlak voor de toertocht begon. Meine heeft met iedereen persoonlijk contact gehad en de situatie uitgelegd. Gelukkig was er een tweede TTL en medeorganisator Hans Oosterman, maar zijn vrouw kon niet mee. Daarom had hij een bevriend echtpaar meegenomen, die uitstekend waren in het verrichten van hand en spandiensten voor Hans.

De tocht startte op woensdag 14 september in het clubgebouw van W.S.V. IJsselmonde, aan de Nieuwe Maas. Daar vond ook het openingsdiner plaats. Meine en Jeanette waren daar naartoe gekomen om de situatie nog een keer uit te leggen. Begrijpelijk, dat ze geëmotioneerd waren. Ze hebben toch nog gezellig met ons mee gegeten. De dames van de vereniging verzorgden de maaltijd heel goed. Ze waren totaal niet gestrest en hadden zelfs nog tijd voor grapjes.

Van IJsselmonde voeren we naar Vlaardingen, Hellevoetsluis aan het Haringvliet, staken over naar Middelharnis, Numansdorp en Dordrecht. Meerdere bemanningen hadden Vlaardingen nog nooit aangedaan. Misschien komt dat omdat je eerst door een sluis moet, waarachter 2 bruggen achterelkaar geopend moeten worden, waaronder een spoorbrug die ook niet op ieder moment bediend kan worden. Hans leidt de tocht duidelijk: houdt goed stuurboordwal, want overal is het diep genoeg. Het was er heel druk. Er

was van alles te zien. We zagen bijv. hoe een filmploeg opnames maakte van het koninklijke jacht de Piet Hein van onze voormalige koningin Juliana.

De huizen aan de kade waar we kwamen te liggen, maakten een enigszins verpauperde indruk. Ze waren niet bewoond en enkele zelfs dichtgetimmerd. Een uitzondering was het Museum Vlaardingen. Een schitterend gebouw. Daarin ging het vooral over de grote rol die Vlaardingen als vissershaven in het verleden heeft gespeeld. Zoals in bijna alle musea waren er een goed café en museumwinkel. Enorm veel particulieren en bedrijven hebben dit museum gesponsord. ’s Avonds liepen wij de wijk in. Buiten eten ging niet meer, want het regende. En waar gingen we eten? In een cafetaria met aan de muur een TV-toestel, waarop een voetbalwedstrijd met Feyenoord te zien was (gelukkig zonder geluid). Eigenlijk verwachtte ik hier niets van. Maar iedereen was verbaasd over de geweldige Italiaanse maaltijd, die daar geserveerd werd! De schotels bleven maar komen! Restaurant Farinella, een adres om te onthouden. Op het einde van de avond zongen we het lied van de Italiaanse uitbater uitbundig mee!

Van Vlaardingen zijn we via de Oude Maas en Spui nog naar de oude marinehaven Hellevoetsluis gevaren, waarna we overstaken naar Middelharnis. Langs Tiengemeten zijn we naar Numansdorp, met als eindbestemming Dordrecht, gevaren. Wat een mooie Zuid-Hollandse steden en havens zijn dat. Ook voor diegenen, die graag winkelen, valt hier veel te beleven.

In deze tocht waren 2 excursiedagen gepland: Toen we in Vlaardingen lagen, zijn we met een busje op excursie naar de Blankenburgtunnel gegaan. Dit wordt een oeververbinding tussen Rozenburg en Vlaardingen. In het informatiecentrum werd uitleg over de bouw van de tunnel en de daarnaartoe leidende wegen gegeven door Onur Durgensu van Rijkswaterstaat. Deze is een bijzonder ontwikkelde man en cabaretier ineen. Je bleef daardoor bij de les. Na de pauze kon je kiezen: of je ging mee wandelen naar de uitkijkpost, waar je de bouwvorderingen kon bekijken, of je bleef in het informatiecentrum en ging met Onur nog wat filmpjes bekijken over de bouw. Opvallend was, dat de mannen naar de uitkijkpost gingen en de vrouwen filmpjes gingen kijken. Tussen de middag was er een uitgebreide broodmaaltijd.

De andere dagvullende excursie was met de klipperaak “Hollandsch Diep”. Meine en Jeanette waren er op deze dag ook bij. Wij hebben gezeild (met Meine aan het stuurrad) op het Haringvliet, een rondje Tiengemeten met windkracht Bft 5 á 6 en ’s middags zeer veel regen. Daarom gingen velen gauw naar binnen. Het schip heeft een enorme salon met schitterende houten betimmeringen. Het kan wel 50 mensen herbergen. Ruimte te over voor onze groep van 20 personen. Behalve dat het binnen droog en warm was, zal ook de aanwezige drank er voor gezorgd hebben dat weinig mensen buiten bleven. Naast de lunch werd er ook nog ’s avonds een barbecue georganiseerd op het schip.

De tocht eindigde in Dordrecht bij K.D.R.Z.V. In het clubhuis van de jachthaven dronken we een drankje en stond er een heerlijk captain’s dinner voor ons klaar. Na het eten bogen wij ons over de vraag, die wel meer KNMC-ers zich afvragen: is het wel goed Nederlands als je zegt: we vaarden naar huis? Nee het is: we voeren naar huis. En waaide het of woei het? Dat kan allebei. Maar klinkt we voeren naar huis en de wind woei om onze oren niet spannender? Tenslotte plaatste Jan van der Meer de opmerking dat het wel een leuk verslag moet worden, omdat het een leuke tocht was. En daar was iedereen het mee eens!!

Janny van Bergen