Aanlooptocht Harderwijk

Aanlooptocht De Braassem - Harderwijk

DE EEMHOF

Deelnemers:

Dagmar - Lisa en Jack van Gent Diamond - Martha en Jacques van Ruiten Elisabeth - Beppie en Leo Vergeer Filou - Jenneke en Paul Graafland Gouden Leeuw - Gerda en Oeds Gesman (Toertochtleider) Happy Dreams - Ron van Breemen (vanaf Almere Haven) La Qrooze - Marjo en Aart Haitjema Rio Grande - Adriana en Eddie Dücker Vrouwe Janny - Janny en Eddy van Bergen XQ’s ME - Dolly en Henk Hylckama Vlieg

Programma:

21 juni 17.00 uur, toost op de komende tocht + diner bij restaurant Aqua aan de Braassem 22 juni 08.45 uur, vertrek naar Amsterdam 23 juni 09.30 uur, vertrek naar Almere Haven, kadeborrel 24 juni 10.30 uur, vertrek naar De Eemhof, handboogschieten, borrel en barbecue 25 juni 09.30 uur, vertrek naar Harderwijk voor het Midzomer Event

Het is inmiddels woensdagavond, zo’n beetje halverwege de aanlooptocht naar Harderwijk, en we bevinden ons op dat moment op de kade van Almere Haven waar we onder het genot van een bitterbal en de zelf meegebrachte hapjes en drankjes genieten! De enigen die we nog missen op dat moment zijn Jack en Aart die letterlijk op de kop in ons schip sleutelen aan de ketting van de boegschroef die vóór de Oranjesluizen is gebroken. De havenmeester is net langs geweest om te vertellen dat hij een klacht heeft. Verschrikt kijken wij hem aan want als KNMC behoor je geen overlast te bezorgen, maar hij blijkt een grapje te maken want het enige verwijt is dat het té gezel-lig is… Nu iedereen, na deze interventie, even stil is, maakt Oeds van de gelegenheid gebruik om mee te delen dat er nog geen vrijwilliger is aangewezen om het verslag te maken van deze mooie tocht. Dus zijn vraag is wie dat zou dat willen oppakken. Belangstellend kijk ik om mij heen om te kijken wie zich opwerpt voor deze nobele klus maar ik blijk de enige te zijn die rondkijkt, alle ande-ren kijken maar één kant op, namelijk de mijne en ja, durf dan nog maar eens te zeggen “geef mijn portie maar aan dat bekende hondje”.

En zo kan het dus verkeren dat ik op deze prachtige zaterdagochtend, liggend aan de kade van Harderwijk waar het Midzomer Event inmiddels van start is gegaan, nadenk over de hoogte- en dieptepunten van de afgelopen week. De eerste woorden die in mij opkomen zijn ‘hartverwar-mend’, ‘vriendschap’ en ‘bloedstollend’. AMSTERDAMNED

LUISTEREN NAAR TTL OEDS GESMAN

spookt ook steeds door mijn hoofd. U weet wel, die thriller van Dick Maas uit 1988 waarin Huub Stapel en een speedboot de hoofd rollen spelen. Maar daarover later meer.

Wat indruk heeft gemaakt op deze, voor ons eerste toertocht varend met ons schip, is toch wel het in praktijk brengen van ‘Varen doe je samen’ binnen de KNMC. Zo hebben we de TTL die zoveel mogelijk rekening houdt met ieders wensen en beperkingen. Flexibel, doch met vaste hand, dirigeert hij iedere ochtend alle boten op tijd de goede kant op. Ook wijst hij een bezemboot aan die ervoor moet zorgen dat alle schepen, bemanningsleden en in het water gevallen voorwerpen de overtocht halen. En passant regelt hij onderweg ook nog even een mooie kopsteiger voor een medevaarder wiens adrenaline nog niet helemaal de gewenste waarden heeft bereikt. Dat noem ik nog eens meedenken. En naast de TTL hebben we ook nog de voorzitter van de Toertochtencommissie die stilletjes, op zijn eigen wijze, overal de vinger aan de pols houdt. Niet alleen met woorden, want hij repareert, schuurt, plamuurt en schildert onderweg ook waar nodig, zodat iedereen de tocht zo comfortabel mogelijk en ogenschijnlijk ongeschonden tot een goed einde kan brengen. En last but not least hebben we alle deelnemers die er samen voor zorgen dat de tocht een on-vergetelijke belevenis wordt door elkaar te verwennen met kopjes koffie, glaasjes wijn, gezellige etentjes en goede gesprekken. Een nieuw lid vertelde ons dat hij het welkom bij de KNMC als een warm bad heeft ervaren en een ander lid merkte bij het afscheid op, als je een mooie boot hebt maar je hebt geen vrienden, dan heb je niets. En zo is het maar net.

De aanlooptocht naar Amsterdam start op maandag bij jachthaven De Brasem met een gezellige borrel en aansluitend etentje. Op dinsdagochtend gooien we de trossen los. Het weer is gelukkig, na een dag regen, helemaal opgeklaard en we verwachten een mooie, rustige tocht met als eind-bestemming van deze dag de Marina Amsterdam. Alles loopt voorspoedig en rond 11.45 uur zijn we de Nieuwe Meersluis gepasseerd. Er ligt al een scheepje te wachten voor de eerste brug door Amsterdam, maar de brugwachter verwacht bij de volgende schut nog een vrachtvaarder, dus hij vindt het een goed idee dat we daar nog maar een uurtje op blijven wachten. Omdat aan-leggen, gezien de diepte van ons schip niet lukt, laten we ons afglijden naar het einde van het KNMC konvooi, zodat we wat manoeuvreerruimte hebben. Na een uur dobberen verschijnt dan eindelijk het verwachte vrachtschip met nog twee scheepjes en gaan de bruggen draaien voor de lange sliert van inmiddels 13 schepen. Ik ga lekker op het voordek zitten in de verwachting dat we met een sukkelgangetje door Amsterdam zullen trekken en ik van het doorgebroken zonnetje en het mooie uitzicht kan genieten. Het konvooi komt, achter het vrachtschip, op gang en wordt al door de eerste brugwachter op-gejaagd om toch vooral snelheid te maken. In de verte zien we ook de tweede brug op groen staan en op dat moment denk ik nog, nou dat gaat lekker. We hebben dan wel een uur moeten wachten, maar nu schiet het lekker op. Ook op de tweede brug staat een brugwachter bewegingen te maken dat we vooral op moeten schieten. Inmiddels begin ik me een beetje zorgen te ma-ken want door de snelheid waarmee wordt gevaren en het grote aantal schepen dat ons inmid-dels is voorgegaan, klotst het water op tot ruim boven de kademuren. De golfslag in de gracht lijkt wel te zijn toegenomen tot die bij windkracht 6 op het IJsselmeer. Dat is het moment waarop ik bezorgd tegen Aart zeg, dit is niet leuk meer, het lijkt verdorie de speedboot scène uit de film AMSTERDAMNED wel. Na de derde brug, die ook al voor ons is gedraaid, moeten we gas terugnemen omdat het kon-vooi is afgestopt en dan gaat het helemaal mis. Van het ene op het andere moment raakt het schip enorm aan de slinger en moet Aart alle zeilen bijzetten om een scheepje van de handhaving dat aan de kant heen en weer slingert te ontwijken en vervolgens

DE BRAASEM

EERSTE SLUIS AMSTERDAM

met een scherpe bocht naar stuurboord en een nog scherpere bocht naar bakboord ons schip brullend stil te leggen, door beide motoren van ieder 200 pk vol in de achteruit te zetten. Alles in de boot wat niet (voldoende) vaststaat of ligt, is onder oorverdovend lawaai door de boot geslingerd en ons mooie bronzen beeld, waarvan wij dachten dat ze bij windkracht 6 nog fier overeind zou blijven staan, ligt ont-daan van haar sokkel, in het water van de omgevallen vaas, op de vloer. We staan te trillen op onze benen, de adrenaline spuit uit onze oren en vol ongeloof kijken we elkaar aan, WAT IS HIER GEBEURD. Veel tijd om ons te herpakken is er niet, want brug nummer 4 wordt voor ons gedraaid en het konvooi komt weer in beweging. Het patroon van het draaien van bruggen en de toenemende snelheid herhaalt zich, maar dit keer laten we ons niet opjagen door de brugwachters en uiteinde-lijk leggen we begin van de middag aan in de Marina, waar we worden opgevangen door de Filou met een flinke borrel en een luisterend oor. Daardoor kunnen we een beetje op verhaal komen en concluderen dat dit allemaal heel anders af had kunnen lopen. Want behalve een flinke deuk in ons zelfvertrouwen, schade aan het interieur en een besmeurde machinekamer door een omge-rold olievat, hebben wij en anderen gelukkig geen averij opgelopen.

In het begin van onze vaarcarrière hebben we heel wat gepraat en geanalyseerd tijdens en na een vaartocht over wat net wel, of net niet helemaal goed was gegaan. Op een gegeven moment denk je dat je het wel weet, maar zoals blijkt, kom je iedere keer toch weer voor verrassingen te staan. Terugkijkend op ons avontuur door Amsterdam zijn we tot de volgende analyse gekomen.

Feiten: • De gemiddelde diepte van de grachten is 2.40 meter, ons schip steekt 1.85 meter. • De gemiddelde breedte van de grachten is 27 meter, ons schip is 18 meter (dus dwars in de gracht, zonder obstakels, hebben we 9 meter anoeuvreerruimte over).

Conclusie: • Door de lengte van het konvooi en de

snelheid waarmee werd gevaren, in de achterhoede oplopend tot 16 km/ uur, is een zuigkracht ontstaan waardoor wij op een gegeven moment nog maar weinig water onder de kiel hadden. Varend was dat geen probleem maar op het mo-ment dat gas teruggenomen moest worden, vond het roer onvoldoende water, waardoor het moest zoeken en het schip plotsklaps begon te slingeren. • Als schipper ben je zelf verantwoordelijk voor de snelheid waarmee je vaart en de gevolgen daarvan. Het voelde niet goed, dus we hadden ons nooit moeten laten opjagen.

In 2000 huurden we ons eerste bootje met de belofte dat we voor aanvang van de vakantie een uitgebreide vaarinstructie zouden ontvangen. In die tijd was er nog nauwelijks internet, dus we hadden geen idee waar we de komende 14 dagen mee op pad zouden gaan. Het bleek een Aquanaut van 9.5 meter zonder al te veel toeters en bellen en de ‘uitgebreide’ instructie die we kregen nadat de eigenaar het schip tot aan de uitgang van de haven had gevaren, bedroeg twee zinnen:

DONKERE WOLKEN ORANJE SLUIS

TOP RESTAURANT BRAASEM GEZELLIG ONDERONSJE

ATLETEN

1.Hier zijn de sleutels en dit is de vooruit en dat de achteruit. 2.Meneer, u hebt vakantie dus doe alles rustig aan en dan zie ik u over twee weken weer terug.

Het lijkt karig maar het bleek het beste vaaradvies dat hij had kunnen geven. Wij hebben dit ad-vies dan ook met veel opstappers gedeeld. Van een dankbare ‘leerling’ kregen we aan het einde van zijn vaarvakantie een Makkumer tegeltje met de wijsheid die we zeker weer vaak zullen delen want……

EEN SCHIPPER DIE DE TIJD NEEMT HEEFT ALTIJD GOEDE WIND!

Nu weer terug naar de Aanlooptocht… De volgende ochtend vertrekken we van Amsterdam naar Almere Haven. Het weer is dreigend en de wind wat aangetrokken, maar het blijft droog en de tocht verloopt voorspoedig, waardoor we rond de middag kunnen afmeren in Almere. Na de té gezellige kadeborrel volgt nog een spontaan georganiseerde, net zo gezellige antipasti maaltijd bij de Italiaan op de hoek van de haven. Een culinaire belevenis en een echte aanrader voor liefheb-bers van de Italiaanse keuken.

Donderdagmorgen nemen we al op tijd afscheid van Jack en Lisa, die alvast vooruit varen naar Harderwijk, waar ze de verdere voorbereidingen zullen treffen voor de ontvangst van de schepen voor het Midzomer event. Ron van Breemen sluit zich met zijn schip de Happy Dreams aan bij de groep en zo arriveert het iets gewijzigde gezelschap voor de middag in de haven van de Eemhof. Die middag vermaken wij ons, na een uitgebreide veiligheidsinstructie, uitstekend met handboog-schieten. Een aantal van ons laat een onuitwisbare indruk achter door de prestaties die worden geleverd. Zo weet de éen steevast zijn pijlen als voetzoekers de ruimte in te schieten en weer een ander doeltreffend het bord te omzeilen. Echter, er zijn ook professionals die meer dan eens niet alleen het doel, maar ook de roos weten te raken en dan kan je toch niet meer spreken van geluk, dan heb je het over talent. De dag en de tocht worden officieel afgesloten met een drankje en een bbq bij het strandcafé. Een gezellig afscheid van een mooie tocht die wij, om meerdere redenen, nooit zullen vergeten!

OLYMPISCH NIVEAU

Marjo Haitjema

DOEL IS DUIDELIJK