THEODOSIUS LİMANI ARKEOLOJİK ALANI MİMARİ PROJE YARIŞMASI
372 5 9
mevcut kazı alanı izleri
tasarlanan duvarlar
Kazı alanının yanında olan tasarım alanında, kazı alanındaki kalıntılara benzer nitelikte mimari elemanlar kullanılarak, alanın tarihi dokusunun vurgulanması hedeflenmiştir. Tasarımda, tarihi kalıntılara gönderme yaparken çizgisel elamanlarla kullanıcılar için çeşitli amaçlarda mekanlar oluşturulmuştur. Bu mekanları tanımlayan duvarlar bir kalıntıdan çıkmışçasına farklı yüksekliklere ulaşmaktadır.
Antropolog Marc Auge’nin belirttiği gibi metro istasyonları kullanıcıların birbirleriyle; bağlamın tarihi, kimliği ve dokusuyla etkileşimlerinin önemsenmediği, teşvik edilmediği yerlerdir. “Yok-yer” olarak adlandırılan bu yerlerde aslında kişiler de “yok”. Yok-yerlerde bireyler yerle hiç etkileşim kurmadan, ezberlenmiş adımlarla hiç durmadan, düşünmeden, dönüp bakmadan hatta kendi benliklerini ve zaman algılarını bile hiçe sayarak yollarına devam ederler. Yok-yerlerde bireyler kendilerini bir topluluğun parçası olarak hissetmemekte ve aidiyet geliştirememektedirler. Ne yazık ki mevcut düzende Theodosius Limanı’nın bin yıllardır, yüz yıllardır toprağın altında, kentliyle tanışmayı bekleyen durağan tarihi ve kentlilerin hareketliliği arasındaki potansiyel tansiyon değerlendirilememiş ve burası yok-yer olmaya teslim edilmiştir. Alanda farklı mekanlar üretebilen sosyal çerçevelerin farklı açılarla bir araya gelmesiyle geçmişin izlerini barındıran “tarihi hacim” kurgulanmıştır. Tarihi hacim sayesinde kentin farklı bölgelerinde kente ait farklı perspektifler veren yarı açık mekanlar planlanmıştır. Yükselen duvarların oluşturduğu kule sayesinde, bölgenin kent hafızasındaki yerinin artırılması hedeflenmiştir. Kule sayesinde kullanıcılar, hem kazı alanlarıyla hem de içinde konumlandığı bağlam, Tarihi Yarımada ile farklı perspektiflerden görsel bir ilişki kurabilecektir. Bu ilişkilenme sayesinde kentliler, kendilerinden binlerce yıl önce orada duran hemşerileri gibi “İstanbullu” hissetmenin keyfine varıp; günlük hayatın kaçınılmaz koşturmacasında bir topluluğa, bir yere ait hissetmenin tadını çıkarabilirler. Bir araya gelen farklı yükseklikteki duvarlar ve kule sayesinde bölgenin şehir siluetiyle bütünleşmesi de yaratılmak istenen hissiyatı desteklemektedir.
Kazı alanında yürütülen çalışmaların zamanla ilerlemesi sonucu, ziyaretçilere farklı perspektifler sunabilecek şekilde değişebilen teras kotları önerilmiştir. Kazı alanın mevcut dolgu kotu düştükçe terasların kotlarının da değişmesi tasarlanmıştır. Böylece değişen kazı alanını farklı açılardan izleme imkanı sağlanmaktadır. Ortaya çıkacak yeni eserler tarihi değiştirebileceği gibi, mimari tasarımı da değiştirebilecektir.