Die leser se ligstraal
Saterdag, 12 Augustus 2006
Spesiale Uitgawe
R3,75 BTW ingesluit
Man met hart van goud word 50
o
Ons almal ken ʼn paar van hulle. Mense wat nie noodwendig beroemd, berug of bemagtig is nie, maar sonder wie die lewe ʼn saaier plek sou gewees het. Een so persoon is Gert Abraham Ebersohn, ook bekend as neef Gert, of in sy heel privaatkringe as pa. Ebersohn vier vandag, op die twaalfde dag van hierdie winderige maand sy vyftigste verjaarsdag. Ebersohn is nie net bekend vir sy uitstekende huisverkoop talente nie, hy is ook die gebiedsleier van die Voortrekkers in Natal, die kommandoleier van Schuinshoogte en het al verskeie toekennings ontvang vir die besonderse bydrae wat hy aan dié organisasie lewer. Verder het hy hierdie jaar ʼn skubaduik kursus agter die blad, het hy al ge-bunjee jump en brugsprong gedoen, behartig hy sy eie
besigheid en neem hy ook aktief deel aan gemeente aksies en kerksake. Ebersohn beskik nie net oor leierskapvaardighede nie, hy word bestempel as een van die aantreklikste mans van sy ouderdom in die gemeenskap. Ebersohn is op Sondag 12 Augustus 1956 in Pretoria gebore, en dra trots die name van sy ma se pa, sy oupa Coetsee. Me Alida Ebersohn, sy ma vertel dat hy reeds van kleins af net ʼn vreugde was om te hê. Sy pa, Gys Ebersohn beaam alles. “ Gert is ʼn geweldige goeie seun, en ons wil hom ʼn verskriklike gelukkige verjaarsdag toewens. Sy ouers sê hulle hoop dat dit ʼn jaar vol vreugde, geluk en vrede sal wees. Ebersohn is verder nog die vader van vier kinders wat hom baie naby aan die hart lê. Hy het ʼn geweldige passie vir die natuur
Gert Ebersohn vier vandag sy vyftigste verjaarsdag.
en is alewig besig om iets “daar buite” te doen. In sy vrye tyd geniet hy dit om
te lees, in sy motorhuis te werk en tyd saam met sy familie te spandeer.
Teen druktyd wat Ebersohn nie beskikbaar vir kommentaar nie.
Daar word gesê dat die lewe maar net ʼn asem lank is en dat dit nie saak maak hoe lank jy lewe nie, maar hoe jy lewe. Dit is woorde wat baie mense sal beaam. Maar een ding is seker, om vyftig te word is gewis ʼn groot mylpaal in enige persoon se lewe. Een persoon wat dit verstaan is Gert Ebersohn wat vandag vyftig word. Die Sohn het by sy vier
kinders en hulle spesiale vriende gaan uitvind wat hulle graag vir hom op hierdie groot dag wil sê. Gerhard Ebersohn, die oudste van die vier kinders en die enigste seun wil sy pa van harte gelukwens. “Ek is baie jammer dat ek nie by pa kan wees op hierdie groot dag nie, maar my gedagtes is met pa.” Hy sê ook verder dat hy nog baie graag sy pa een keer sal wil saamvat op ʼn toer
deur Afrika. Erika Ebersohn is die oudste dogter. “My pa is ʼn ongelooflike mens, en ek wens dat hy homself deur sy kinders se oë kan sien.” Sy sê verder dat sy hom die mooiste jare toewens waarin hy voluit sal lewe en elke minuut sal geniet. “My wens is dat my pa die Here se besonderse liefde en bystand vir die res van sy lewe sal geniet,” is wat Karen Ebersohn, sy
middelste dogter vir hom gun. En sy voeg by dat sy hoop dat hy weet wat hy vir haar beteken. Vir Ingrid Ebersohn, sy jongste dogter is dit ʼn maklike vraag om te antwoord. “Ek wens hom toe alles wat sy hart begeer.” Sy voeg by dat die beste pa in die wêreld dit alles verdien. Eddie van Dijkhorst, die maat aan Erika se sy sê ,“Vyftig, nie sleg nie, veral nie met drie sulke wilde
Pieter Jordaan
Eddie van Dijkhorst
Ingrid Ebersohn
Karen Ebersohn
Erika Ebersohn
Gerhard Ebersohn
Net die beste! Is hulle wense aan hom
dogters en een bedrywige seun .” Verder wil hy Ebersohn gelukwens met so besonderse mylpaal in sy lewe, en hoop dat die naweek aangenaam is en besonderse herinneringe sal meebring. “Happy happy, ek hoop die volgende vyftig jaar is die lekkerste vyftig jaar van oom se lewe,” is Pieter Jordaan wat getrou aan Karen se sy bly, se boodskap.
Elke dierjie het sy plesiertjie
H
Hulle sê ʼn hond is ʼn man se beste vriend. Mens kan maar net wonder of die stelling waar is in Gert Ebersohn se geval nie, want as hy kon sou hy sekerlik ʼn kameelperd in sy tuin aangehou het. (Daar is juis so sappige apiesdoring……) Ebersohn is uit en uit ʼn diereliefhebber. Dit sluit alle diere in. Geen dier (uitsluitend kokkerotte en miere) word in sy huis
dood gemaak nie. Toe sy dogters klein was, moes hulle maar leer om saam met die spinnekoppe te leef, want dit is sy “maatjies”. Wanneer hy en sy gesin met vakansie gaan, kan jy maar seker wees dat dit êrens heen sal wees waar daar ʼn verskeidenheid diere is, indien dit nie die geval is nie, sal daar een dag opsy gesit word om ʼn wildtuinjie te gaan besoek.
Daar was nog altyd diere in sy huis, meestal honde, maar deesdae is dit ʼn perd van ʼn ander kleur. Behalwe vir Lara, die hond, is daar twee nuwe toevoegings tot sy “diere versameling. ʼn Baie oulike “African Grey” wat se eerste woorde “Hallo Gert” sal wees en dan Chris. Chris is ʼn verkleurmannetjie wat op die oomblik nog hiberneer. Gert het spesiaal vir hom ʼn viooltjie in die sonnige sitkamer gesit, sodat hy onversteurd die winter kan deur slaap. Chris verg nie veel aandag nie, maar het so stadig-stadig diep in Ebersohn se hart gekruip. Die African Grey, Kerneels, verg heelwat meer aandag, maar verskaf soveel meer plesier.
Ebersohn was baie opgewonde toe hy die voëltjie huis toe gebring het. Kerneels is kompleet soos ʼn kind in die huis. Hy kry alles wat sy hart begeer en het vreeslik baie speelgoed. Darem kan hy met Ebersohn terugpraat. Soms gebeur dit selfs dat Kerneels meer as Ebersohn praat (en Kerneels praat nog nie baie nie). Maar Ebersohn se gunsteling diere is werklik ʼn vreemde keuse. Hulle
vreet sy geld, bemors sy huis, eet sy kos en ry soms selfs met sy kar. Hulle het verkies om anoniem te bly, maar het wel aan my gesê: “Gert kyk so goed na ons, soms dink ons hy is ons biologiese pa.”
Lara die hond (links) en Chris, die verkleurmannetjie (onder).
Abraham, vader van Vele Familieman Toe hulle hom die naam Abraham gegee het, het Gert Abraham Ebersohn se ouers sekerlik nie geweet hoe profeties die naam nog sou wees nie. Vandag, vyftig jaar na die naamgee, staan hy pa vir vier opgeskote kinders. Anders as sy Bybelse naamgenoot, het Gert Abraham al op ʼn vroeë ouderdom begin bou aan die nasie. Gert was maar ʼn skamele 22 jaar oud toe Gerhard gebore is. En het die klein seuntjie met sy krulhaartjies en blou ogies nie sy pa se hart gesteel nie! Sommer gou het Gert vir klein Gerhard al die karre op die pad se name geleer, hom (te goed) geleer hoe om sy speelgoed uitmekaar te haal en saamsaam het hulle krieket op die gras gespeel. Maar, word daar gesê, elke Pa moet ʼn dogter hê en net om seker te maak het Gert sommer drie gehad. Eers is Erika gebore, Karen nie te lank daarna nie en Ingrid nog ʼn paar jaar later. Die dogters het ook sommer gou geleer
dat die pad deur hul pa se hart, so saam om hul pinkies ʼn draai maak. Sou ʼn mens vra wat Gert dan so besonderse pa maak, sou die lys lank en die spasie heeltemal te min wees. Ek dink graag dat indien alle kinders ʼn pa soos Gert sou kon hê sou die wêreld ʼn veel beter plek kon wees. Die ding is, Gert is ʼn pa wat omgee, wat werklik daar is vir sy kinders, ʼn pa wat alles gegee het, sonder om te veel te gee. Sy opvoeding het begin met huisgodsdiens, sy kinders is Godvresend opgevoed – ʼn opvoeding wat begin het voor die doopvont en ʼn sirkel wat voltooi is met elk se Belydenisaflegging. Meer as dit, is hy ʼn pa wat teenwoordig was en steeds is, in sy kinders se lewens. Hy was tuis in die aande om saam met sy gesin aandete te eet, daar wanneer hulle gaan slaap, daar om nag te sê en nagmerries te besweer. Geen sportwedstryd was te onbelangrik om by te woon nie. As daar doele
geoefen moes word vir Netbalwedstryde het pa Gert saamgeoefen. En dan was daar natuurlik die Voortrekker betrokkenheid. Elke kamp is saam bygewoon, van elke kind is ʼn PV gemaak en die oorhandigings is met trots bygewoon. Menigte skoolkonserte is bygewoon, prysuitdelings deurgesit en onlangs ook ʼn gradeplegtigheid of twee. Kortom, versinnebeeld Gert die “model pa”, in woord en in daad. Hopelik sal hierdie Vader Abraham ook nog die vader van vele kleinkinders word en so sy naam gestand doen.
Duimpie, Duimpie se maatjie, Langeraad, Fielafooi en Piepie-in-diekooi. Ons kom almal uit ʼn familie en weet dat jy ʼn besondere plek in jou familie inneem. Net soos Gert in sy familie Langeraad se plek volstaan. Nie net is hy letterlik die langste nie, maar is hy ook volwaardige middelkind in ʼn gesin van vyf kinders. Almal wat vir Gert ken weet hy is ʼn familiemens. Soveel so, dat dit selfs nog in sy getroude lewe sou gebeur, dat hy
skielik ʼn maagkiem sou ontwikkel as hy sy ma te lanklaas gesien het. Dit is nou die einste ma wat hom op ʼn keer aan etenstafel gebyt het! Om deel te wees van ʼn groot gesin en later groot familie was nog altyd vir hom ʼn vreugde. Al het Jana sy sjokolade gesteel, of klein Gysie soms nie die gras gesny soos hy moes nie sal Gert homself altyd sien as een van die Ebersohn-sewe, ʼn familie by wie hy tuis voel.
Gert Ebersohn (middel agter) as een van die Ebersohnsewe. 2
(Links) Trotse pa. (Regs) Niks so lekker soos ’n see vakansie saam met sy kinders en hul vriende.
(Bo) Net een van die vele gesigte van Gert.
(Bo) Familie is een van Gert se vele passies. (Regs) As’n uiltjie geknip moet word, dan moet dit gedoen word.
(Onder) Hy kyk graag na die berge...vir hulp.
(Bo) Gert mis nie graag uit op aksie nie.
Man van vele dimensies 3
Ekstraordinêr
D
Die ‘land’ van sy liefde is Natal, Afrikaans is die bloed wat deur sy are vloei, sy kinders is sy passie, die Sharks is sy rugbyspan, Sondae ondersteun hy Michael Schumacher in sy Ferarri, en sy Vader in die Hemel is sy anker.“Dit is ek in ʼn neutedop.” Maar daar skuil baie meer agter Gert Ebersohn as net dit. Ek kan hier skryf oor sy leierskapvaardighede en sy bydrae tot die Voortrekkers, of die feit dat hy sy eie suksesvolle besigheid op die been gebring het, of dat hy lid is van Newcastle se Sakekamer en Rapportryers, en dat hy gehelp grootmaak het aan vier kinders. Maar dit is die deernis in sy oë, die grootte van sy hart, die manier hoe hy al soveel jongmense se lewens geraak het wat hom laat uitstaan. Die manier waarop hy met sy skynbaar onkeerbare gravitasie na goedhartigheid in ʼn ekstraordinêre mens
verander het. Dié man is merkwaardig. Tydens ʼn onlangse besoek aan Newcastle kon hy in sy besige skedule ʼn uurtjie afknyp om te gesels oor die dinge waaroor hy ʼn passie het, “die polsslag van sy lewe”, soos hy daarna verwys. “Ek moet jou sê dat ek net ʼn gewone man is wat ʼn lewensdroom koester om aan Afrikaans jeugdiges geleenthede te gee om hul potensiaal te bereik, dis al”, begin Ebersohn die gesprek oor die jeug en die Voortrekkers. En in die gees van die jeug self en deernis in sy oë praat hy onophoudelik oor hulle. Hy verstaan die jeug en praat oor die feit dat hul minder krampagtig is, ʼn groter tuiswees ken in ʼn wye wêreld, tradisionele waardes en gebruike bevraagteken en herwaardeer, dat hul ʼn groter neiging het tot die informele en tog ook ʼn affiniteit het vir simboliese
betekenisse en sentiment. Dit is vir my duidelik waarom sy kommando se ledetal onder leiding van dié man die afgelope paar jaar gegroei het. Toe ek hom uitvra oor ander dinge wat hom maak wie hy is bly hy eers ʼn rukkie stil. ʼn Denker wat oor elke woord besin. Definitief ʼn man van min woorde, maar wanneer hy sê is dit die moeite werd om daarna te luister. “Ek hou van die natuur, en het onlangs begin duik.” Sy liggaamshouding is nou gemaklik en sy woorde vloei meer spontaan. “ Dit is ʼn ander wêreld daaronder. Dit is prentjiemooi.” En dan onthou hy skielik iets anders, en val homself amper in die rede. “So van die natuur gepraat, ek wil graag begin om met verkleurmannetjies te boer, ek is bang hulle sterf uit.” En dan vertel hy van Chris, sy eie verkleurmannetjie wat hy so drie maande gelede
Gert Ebersohn, ’n merkwaardige man.
in die pad opgetel het. Sy beskeie handgebare verander in wilde armswaaie en ek lag hardop vir die beelde wat hy optower. ʼn Ernstige man wat met ʼn klein verkleurmannetjie sit en gesels. Maar die natuur is net een van sy vele passies. “Ek het vier kinders,” begin hy, en nou is daar werklik sterre in sy donkerbruin oë, “en ek sal enigiets vir hulle doen. Hulle is die rede vir die glimlag op my gesig en die grys in my hare.” En as hy sy kinders ʼn lewensles sou kon leer? Hy tuur lank vooruit en die fronse op sy voorkop maak hulle verskyning. “Dan sal dit dieselfde wees as wat my ouers my geleer het: Om op God te vertrou, om in hulleself te glo, om voluit te leef en om nooit toe te laat dat iemand hul identiteit beroof nie.” “Op hierdie punt wil ek ook net graag bysit, dat my kinders ʼn
wonderlike ma het.” ’n Ma wat volgens hom haar stempel op elkeen afgedruk het en iets is waarop hulle albei trots voel. Sy konsekwentheid is opvallend. Dit is duidelik dat hy weet wie hy is waarin hy glo. Hy neem die laaste paar slukke van sy koeldrank, betaal ons rekening. Hy is reeds laat vir ʼn volgende afspraak en sy selfoon wys hy het vier oproepe gemis. Joernaliste en fotograwe: •Gerhard Ebersohn •Erika Ebersohn •Karen Ebersohn •Ingrid Ebersohn •Eddie van Dijkhorst •Pieter Jordaan Bladuitleg en grafiese kuns: •Elrie Visser
4