In de maak | Anneleen Hendrickx

In de maak

ANNELEEN HENDRICKX

Er zijn kunstenaars die er niet voor terugdeinzen om zichzelf (en het publiek) te verrassen met bijzondere materiaalkeuzes en zo tot een oeuvre te komen dat voortdurend ‘in de maak’ is. Anneleen Hendrickx zet met vergankelijke en eenvoudige materialen herinneringen om naar beelden. Haar werk zit boordevol gevoelige esthetiek, mét stekels.

Voor het raam van Anneleens huis maakt een affiche van het project ‘Atelier in beeld’ duidelijk dat hier een kunstenares woont en werkt. ‘Kunst is me met de paplepel ingegeven. Mijn grootouders waren kleermaker’, vertelt ze. ‘Mijn moeder was gepassioneerd door keramiek. Ik ben zelf meer dan twintig jaar artistiek bezig. Pas de laatste jaren durf ik met mijn kunst naar buiten te komen. Ik begon met schilderkunst. Maar mijn zoektocht naar manieren om mezelf uit te drukken slingerde langs verschillende paden. Verf op doek ervoer ik plots als een beperking. Een nieuwe dimensie drong zich op.’

Tedere arte povera

‘Mijn werk vertrekt vaak vanuit een natuurlijk objet trouvé, een herinnering vervat in materiaal. Op reis verzamel ik voorwerpen zoals stenen, gedroogde bloemen, schelpen, boleten, wespennesten… Kortom, alles wat me boeit qua vorm en kleur.’ Een vluchtige blik in het atelier kan deze opmerking alleen maar bevestigen. Tientallen natuurlijke materialen liggen te wachten op inspiratie om in een kunstwerk te veranderen. Vergankelijke en eenvoudige materialen, de vraag naar arte povera brandt op mijn lippen, maar ik spreek ze niet uit. Creaties met materialen uit de vrije natuur wil je niet opsluiten in een kunsthistorische periode.

Anneleens ateliermuur vormt een wunderwall met haar werk. Textiel en natuur in synergie laten zich omschrijven met zachte woorden als kwetsbaarheid, vergankelijkheid, tederheid en tijdelijkheid. In het begin van haar artistieke carrière kreeg ze soms te horen dat haar oeuvre te teder, te vrouwelijk was. Doorheen de jaren is haar beeldtaal krachtiger geworden zonder aan tederheid in te boeten. Anneleen omschrijft haar werk als ‘esthetisch, met stekels’. ‘Herinneringen zijn niet statisch, ze worden gevormd en vervormd door het heden’, vertelt ze. ‘In mijn werk vervorm ik materiaal en object tot een nieuw geheel. Herinneringen worden beelden die de toeschouwer op zijn beurt opnieuw tot herinneringen kan omvormen.’

Denken met mijn handen

Anneleen is geen artistieke ambtenaar die van negen tot vijf in haar atelier terug te vinden is. Ze heeft er geen last mee om de deur van haar atelier een tijd achter zich dicht te trekken. ‘Ik werk dan in mijn hoofd’, lacht ze. ‘Tijdens die momenten lees ik veel, bezoek galeries en musea. Dat is ook creatief bezig zijn. Ik zoek en vind inspiratie ook bij andere kunstenaars. De muze heeft geen uren om aan te kloppen, maar ze zal ook niet altijd in mijn atelier terug te vinden zijn.’

Ze werkt heel associatief. Ze omschrijft het zelf als ‘denken met mijn handen’. Wanneer is een werk af? ‘Ik kan objecten in functie van de ruimte waarin ik ze presenteer tot een nieuw werk omvormen. De verschillende onderdelen van mijn werken zijn bouwstenen die in een nieuwe dialoog kunnen treden met de naaste omgeving.’ Louise Bourgeois, Berlinde de Bruyckere, Femmie Otten, Sofie Muller: het rijtje namen van kunstenaars die ze bewondert of waar ze inspiratie bij vindt, is lang en vrouwelijk. Ze beseft het zelf ook en voegt dan - bijna verontschuldigend - de naam van Ronny Delrue toe. De invloeden zijn duidelijk terug te vinden in haar werk. Soberheid, subtiliteit, tederheid, vergankelijkheid en kwetsbaarheid zijn woorden die ook toepasbaar zijn op het werk van de kunstenaars die ze waardeert. Inhoud en techniek zijn ook bij hen met elkaar verbonden.

‘Mijn werk vertrekt vaak vanuit een natuurlijk objet trouvé, een herinnering vervat in materiaal.’

‘Materialen die bijna te fragiel zijn om aan te raken, vormen een perfecte dialoog met elkaar.’

Survivalkit voor kunstenaars

Zoals vele kunstenaars combineert Anneleen haar kunstenaarschap met een vaste baan. Je sluit nu eenmaal compromissen om de rekeningen te betalen en brood op de plank te krijgen. Maar dat weerhoudt haar er niet van om verdere stappen in haar kunstenaarschap te ondernemen. Zo volgde ze recent de cursus ‘Survivalkit voor kunstenaars’ bij Geoffrey de Beer. Als kunstenaar is hij perfect geplaatst om tips en tricks te kunnen aanreiken aan collegakunstenaars. ‘Neem deel aan open calls, gebruik sociale media, zorg voor je storytelling en artist statement.’ Anneleen toont me haar ‘boîte-envalise’, net zoals Marcel Duchamp bijna honderd jaar eerder maakte, waarin ze haar artist statement bekrachtigt. Ik zie enkele teksten waarin ze haar kunstvisie uit de doeken doet. Materialen die bijna te fragiel zijn om aan te raken, vormen een perfecte dialoog met elkaar. In de buurt steken enkele jonge galeries de kop op. Wanneer ik er voorbij wandel, vraag ik me af waar haar werk het best tot uiting zou komen.

Tekst: Yves Joris Foto’s: Evenbeeld

ANNELEEN HENDRICKX

° 1977 Woont en werkt in Borgerhout. Volgde schilderkunst (Gent) en projectatelier (Antwerpen).

Henrique Oliveira (°1973) maakt monumentale in-situinstallaties. Hij gebruikt afvalmateriaal, gerecupereerd uit Braziliaanse bouwterreinen en puzzelt ze samen tot eigenzinnige sculpturen die de vorm aannemen van grote takken, wortels of boomstammen. Zoals de indrukwekkende installatie voor Triënnale Brugge, vakkundig ingewerkt rond de archeologische restanten van de eerste middeleeuwse stadsomwalling. Bekijk deze en 12 andere projecten nog tot 34 24 oktober 2021 in de Brugse binnenstad.