Een dag uit het leven | Sam Scarpulla

Een dag uit het leven

SAM SCARPULLA

Een doorsneedag in het bestaan van een kunstenaar, hoe ziet die eruit? Wat doet, denkt, ziet hij of zij? We vangen een glimp op aan de hand van enkele welgemikte vragen. Deze keer: Sam Scarpulla, een kunstenaarglobetrotter die volop experimenteert met tekeningen, druktechnieken en muurschilderingen.

De zon komt op. Hoe start je het liefst de dag?

Sam: ‘Ik sta het liefst alleen op. Ik staar een tijd naar buiten, spring in een sportbroek en ga bij zonsopgang aan de slag. Mijn metier betekent: elke dag oefenen.’

De zogenaamde werkdag start. Kan je je droomatelier in kleuren, geuren en parafernalia beschrijven?

Ooit vroeg ik aan een docent wat ik moest doen om op verschillende plekken te werken en ook te kunnen reizen. Zijn antwoord was: het gewoon doen. En dat doe ik dan ook. Ik heb een klein atelier in het idyllische dorp Bolsena, waar ik ben opgegroeid en de Italiaanse clichés helemaal kloppen. Ik drink een cappuccino tot 11u, niet later. (lacht) Ik ga wandelen in de bossen en zwemmen in het meer. Er is de geur van grootmoeders keuken, pappardelle met everzwijnragout bijvoorbeeld. Er is geen internet. Het actiefste wat ik doe, is een misdaadroman lezen. Tegelijk ben ik er heel productief. Daarnaast heb ik een mooi atelier met ruimte tot uitbreiding in Gent. De lichtinval is er goud waard, heel mooi om mijn schilderijen te presenteren. Mijn derde atelier is de valies: rondreizen is mijn dada. Binnenkort ga ik een paar maanden schilderen in New York.

Om 11u krijg je een bericht met de vraag: oude meesters of moderne kunst?

In de context van een expo: moderne kunst. Dat is voor mij de pure vrijheid, de emancipatie in de kunst. Maar er kan geen moderne kunst zijn zonder oude meesters. Dus zeker respect voor hoe zij subtiel onder het gezag van kerk en staat rebelleerden.

Het is middag. Tijd voor een pauze en een moment om te contempleren: wat is kunst?

Ik denk er zelf nooit aan om ‘kunst’ te maken. Ik voel ook de nood niet meer om sociale thema’s in mijn werk te stoppen. Als ik nu een mooi abstract werk maak dat bij de toeschouwer iets kan opwekken, dan is dat voor mij kunst.

Vieruurtje met tussendoortje: wie is de meest onderschatte hedendaagse kunstenaar?

Ikzelf. (lacht) Maar hou je ogen open voor jong talent en steun de beginnende kunstenaar. Zelf heb ik ook tien jaar gezwoegd en op financieel vlak zwarte sneeuw gezien.

Stilaan schemering. Een gedachte borrelt op: wat als ik geen kunstenaar was?

Op mijn zevende wist ik toen ik met mijn pa (schilder-kunstenaar Russell Scarpulla) Hogeschool Sint-Lucas bezocht: hier wil ik naar school gaan. Ik wil de ultieme vrijheid als kunstenaar, geen baas hebben en altijd kunnen reizen. Om even zwaar uit te pakken: ik sterf nog liever dan een andere job te zoeken.

Sprong in het duister: welk kunstwerk mag men je als laatste avondmaal serveren?

Ik zit in een ligzetel en staar vanop 6 meter naar Picasso’s ‘Guernica’. Echt crazy in het echt. De grootte is indrukwekkend en het werk is ongelofelijk gelaagd.

Sam Scarpulla exposeert van 3 tot en met 19 september 2021 in Galerie Rufus in Gent.

Tekst: Filip Vandewiele Foto: Lucia Beligoy