16
17
RASHIF EL KAOUI MAAKT DEEL UIT VAN HET NIEUWE OPEN ENSEMBLE VAN KVS. HIJ SPEELT MEE IN MALCOLM X EN ODYSSEUS, EEN ZWERVER KOMT THUIS. DEZE BIJLAGE BIJ DE STANDAARD VAN 12 MEI 2016 VALT NIET ONDER DE VERANTWOORDELIJKHEID VAN DE REDACTIE VAN DE STANDAARD.
#HETGEBEURTINBRUSSEL Het is mei 2016. De lente hangt in de lucht. De tragische feiten van maart liggen enkele weken achter ons. Brussel likt nog steeds haar wonden, maar veert langzaam maar zeker weer op. Brussel is een bijzondere stad. Er zijn vele soorten Brussel. Misschien is het niet toevallig dat deze stad in het Frans en in het Engels in het meervoud wordt benoemd. Nergens komen zoveel werelden samen als hier. Meer nog, hier is de stad de wereld. De sociologische en demografische realiteit van Brussel ziet KVS als een belangrijke motor voor artistieke ontwikkeling. Onze ambitie? De veelkleurige, gelaagde en meertalige stad stem geven in de kunsten. Vanuit Brussel een positief en wervend verhaal de wereld insturen. Met een intercultureel, intergenerationeel en genderdivers ensemble gaan wij de dialoog met stad en wereld aan. Een grote familie van makers, spelers, choreografen en andere podiumkunstenaars... Een open ensemble dat organisch evolueert, mensen niet vasthoudt maar ze door de wereld laat zwerven om hen daarna terug thuis te verwelkomen, rijker en gretiger, met andere verhalen en verrassende gezichtspunten. Wij stellen een aantal van die KVS-gezichten in deze krant graag aan u voor.
Wij doen er in KVS alles aan om al onze voorstellingen meertalig aan te bieden of te boventitelen. Op die manier leren wij duizenden anderstaligen het Vlaamse theater kennen, en kan u in KVS geweldig (internationaal en anderstalig) werk ontdekken dat u anders niet te zien zou krijgen. Dat is onze kracht, in het hart van het meertalige universum dat Brussel is. Op het snijvlak van stad en wereld. Het seizoen openen doen we met Jaco Van Dormael, één van die nieuwe KVS-gezichten. Vorig jaar creëerde hij samen met choreografe Michèle Anne De Mey de voorstelling Cold Blood. Een totaalervaring die het midden houdt tussen dans, theater en cinema. Cold Blood is intussen een wereldhit. In Vlaanderen is dit theaterwerk tot dusver minder bekend. Omdat wij ons niet graag uitputten in superlatieven, hou ik het op een citaat uit een Canadese recensie. Daar schreef men: “Run, don’t walk, and buy tickets for your whole familiy”. KVS toont u in september graag de Nederlandstalige première van Cold Blood. Nog dit: toen we al die dromen van artiesten, auteurs en podiumkunstenaars bij elkaar puzzelden, viel ons op dat het begrip heldendom als een rode draad doorheen het seizoen loopt. Van de controversiële Malcolm X, over Vandekeybus’ hedendaagse verlosser, tot de 24 acteurs die oerheld Odysseus
een gezicht en een stem zullen geven in nieuwe vertaling van Patrick Lateur. Als klap op de vuurpijl vraagt Josse De Pauw zich in De Helden af wat heldendom nog kan betekenen in de 21e eeuw. Het was geen vooropgezet plan, dat van die helden, en toch is het allicht ook geen toeval. Misschien komt de vraag naar heldendom met de tijdgeest aangewaaid? Misschien heeft deze tijd, meer dan ooit, weer helden nodig? Of misschien zijn helden vandaag meer dan ooit zoek? Deze krant wil in de eerste plaats een uitnodiging zijn. Een uitgestoken hand. Une invitation au voyage, om het met Baudelaire te zeggen. Blader er doorheen en laat u verleiden. We geven u ook graag een aantal suggesties mee om uit het komende KVS-seizoen zes voorstellingen te kiezen. Want als u uw abonnement boekt voor 31 mei, geniet u van maar liefst 40% korting. Welkom in Brussel. Welkom in KVS.
Michael De Cock ARTISTIEK DIRECTEUR KVS
KVS
HEEFT JE NODIG
Doe jij de openingsverzen van de Odyssee? KVS zoekt jong talent om de voorstelling Odysseus. Een zwerver komt thuis te openen. Je gaat zo bovenstaande acteurs vooraf. WWW.KVS.BE / ODYSSEUS
ODYSSEUS. EEN ZWERVER KOMT THUIS MICHAEL DE COCK PATRICK LATEUR PROD. KVS COPROD. NTGENT 02.02.2017
20:00
DEEL 1
03.02.2017
16:00
DEEL 2
04.02.2017
11:00
DEEL 3
04.02.2017
19:00
DEEL 4
24.03.2017
19:00
MARATHON
KVS BOL
© Gaëtan Chekaiban
24 acteurs vertellen de Odyssee, één na één, van jong naar minder jong. De klassieker van Homeros in een nieuwe vertaling van Patrick Lateur, geregisseerd door Michael De Cock. Met een dansant antwoord van Lisbeth Gruwez.
Sachli Gholamalizad en Valentijn Dhaenens onderhouden een LAT-relatie met hun collegaacteurs. Enerzijds werken ze gretig samen binnen theatergezelschappen, op filmsets en in televisieseries. Anderzijds ontwikkelen ze ook een persoonlijk oeuvre, waarin ze vaak alleen op de scène staan. Ze kijken ernaar uit elkaar in de nabije toekomst wat vaker te treffen in Brussel, want vanaf volgend seizoen maken ze allebei deel uit van het open ensemble van KVS. Sachli – die u kunt kennen van de tv-serie De Bunker – creÍert (Not) my paradise, en maakt voor KVS een Franstalige versie van haar gelauwerde voorstelling A reason to talk. Valentijn - stichtend lid van SKaGen en bekend van zijn solovoorstellingen DegrotemonD en DeKleineOorlog, - is ook niet weg te slaan uit het komend KVS-seizoen. Hij maakt er zijn nieuwe voorstelling Domestica, speelt mee in Odysseus. Een zwerver komt thuis, is te gast met Ontroerend Goed en leent zijn stem aan Jaco Van Dormaels openingsvoorstelling Cold Blood. Journalist MichaÍl Bellon (MB) ging met hen in gesprek.
(NOT) MY PARADISE SACHLI GHOLAMALIZAD PREMIĂˆRE 20.09.2016 20:30 22>24.09.2016
20:30
22.09.2016
12:30
KVS BOX
DOMESTICA VALENTIJN DHAENENS PREMIĂˆRE 22.12.2016 20:00 22 & 23.12.2016
20:00
19 & 20.01.2017
20:00
19.01.2017
12:30
KVS BOL
LIVING APART TOGETHER Sachli Gholamalizad (SG) & Valentijn Dhaenens (VD)
COLD BLOOD Michèle Anne De Mey, Jaco Van Dormael & Collectief Kiss&Cry (NOT) MY PARADISE Sachli Gholamalizad DOMESTICA Valentijn Dhaenens ODYSSEUS. EEN ZWERVER KOMT THUIS Michael De Cock & Patrick Lateur WORLD WITHOUT US (MAN) Ontroerend Goed
ACTIE
+ 1 ANDERE VOORSTELLING NAAR KEUZE 0
EK
Cock in KVS voorstaat voor jullie een goede formule. VD: Ik volg hem helemaal in het idee dat een vast ensemble niet meer echt van deze tijd is. Je moet dan zien dat iedereen op tijd zijn rolletje heeft, waardoor je Ă la tĂŞte du client gaat werken in plaats van uit te gaan van het verhaal dat je wil vertellen. Het lijkt me dus gezond dat wanneer je dit huis opnieuw wil vormgeven, je dat doet met mensen die van tijd tot tijd ook weer even de deur uitgaan om met nieuwe energie terug binnen te komen.
ga je ook de relatie met de Franstalige gemeenschap aanhalen. SG: Ik heb er al nachtmerries over, want ik heb mijn Frans slecht onderhouden (lacht). Maar ik wil het wel heel graag doen. Ik vind de Franse taal en cultuur prachtig en vind het jammer dat we daar in ons land niet meer mee doen, dat de zaken vaak zo gescheiden verlopen. Dus hoop ik dat dit huis die scheiding kan helpen overbruggen. We mogen elkaars werelden niet blijven mijden. Dat is ook een essentieel gegeven in mijn werk.
%
LEES MEER OP WWW.KVS.BE
O
MB: In die zin is het open ensemble dat Michael De
MB: Door A reason to talk via KVS in het Frans te spelen
-4
Sachli, heb jij lang getwijfeld toen je in A Reason to Talk je relatie met je moeder gebruikte? SG: Ik heb tot de dag van de première gedacht: dit is een grote fout, ik mag het echt niet doen. En ik heb achteraf ook commentaren gekregen van mensen die de hardheid van mijn stuk niet konden appreciÍren. Maar uiteindelijk voelde het als een overwinning die me veel heeft geleerd. Voordien had ik me in het theater nooit echt begrepen gevoeld, omdat ik mijn positie nooit echt opeiste of wist te verwoorden. Nu ik dat wel heb gedaan, heb ik de smaak te pakken. (Not) my paradise wordt opnieuw een familieverhaal. Dit keer over broers en zussen die al vijfentwintig jaar lang een erfeniskwestie proberen op te lossen. Dat verhaal toont automatisch ook de posities van de personages, daar in Iran en hier in Europa. Dus gaat het ook over grenzen, hoe families erdoor verdeeld en getekend worden. VD: Wat Sachli maakt, doet mij nadenken over mijn eigen werk. A Reason to Talk is het bewijs dat je heel persoonlijk theater kan maken zonder je exhibitionistisch te gedragen. Dat is is iets dat ik bewonder en misschien ook wel zou willlen doen, maar het boezemt me angst in.
samenwerkingen voor tv, film en andere gezelschappen door? VD: Het is aangenaam om zelf je keuzes te kunnen maken en intuïtief te kunnen werken. Ik speel Domestica samen met Nadia Amin, maar ik ga het stuk wel eerst zelf maken. De fragmenten die ik kies zullen te maken hebben met wat mij specifiek fascineert aan de manier waarop mensen ruzie maken, en hoe ze daarbij vaak in een loop terechtkomen waar ze niet meer uit geraken. SG: Als je alleen werkt, zit je in een cocon. Er is niets dat erop wijst dat je goed bezig bent. Je hebt alleen je intuïtie en de noodzaak die je voelt om achter je idee te blijven aangaan. Dat is vaak wroeten, lijden en afzien. Maar pas door alleen te werken heb ik leren zeggen wat ik wil, en op te komen voor mezelf in plaats van mee te gaan met de groep, of wat anderen van mij verwachten. Al wil ik ook alert en soepel blijven door met anderen te werken en samen op de scène te staan. Er niet alleen voorstaan en kunnen reageren op de inspiratie van anderen, is ook een plezier.
Charlie De Keersmaecker
MB: Jullie maken erg persoonijke voorstellingen.
MB: Het solowerk bevalt jullie blijkbaar, tussen jullie
Š
VD: DegrotemonD was best een persoonlijke voorstelling, maar dat is nauwelijks te zien omdat ik in dat stuk verschillende mensen en teksten vertolk. Iets gelijkaardigs zal gebeuren in Domestica. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik jong was, en ik heb daar enorm van afgezien. Het is dus nogal duidelijk dat ik deze voorstelling over ruziÍnde koppels maak - met als slachtoffer het kind, dat ook op scène te zien zal zijn omdat het onderwerp mij zo raakt. Maar in plaats van het verhaal van mijn ouders te vertellen, ga ik in de wereldliteratuur op zoek naar een soort geschiedenis van het huiselijk geweld.
VROEG
B
DE PITBULL EN HET DANSEND HOOFD Lisbeth Gruwez (LG) & Josse De Pauw (JDP) Nooit eerder kruisten de paden van choreografe en danseres Lisbeth Gruwez en theatermaker Josse De Pauw elkaar. Ze hebben elkaar wel al bewonderd vanuit de duisternis van de theaterzaal: de vrouw van het lichaam en de man van het woord. Lees het integrale gesprek op www.kvs.be.
JDP: Het was lang geleden dat een voorstelling mij nog eens zo had geraakt als jouw It’s going to get worse and worse and worse, my friend. De concentratie waarmee alles gebeurt, is mij heel lief. Ik kijk graag naar geconcentreerde mensen. Tijdens de atletieknummers op de Olympische Spelen vergeet ik elke uitslag, maar kijk ik naar al die verschillende vormen van concentratie op dat veld. In het theater mag je daar live naar kijken en dat vind ik een privilege. LG: Ik ben niet radicaal om radicaal te zijn, maar ik zal niet afwijken van de ingrediënten die op tafel liggen. Ik bijt er me als een pitbull in vast, ik haal eruit wat erin zit. Nu ben ik voor We’re pretty fuckin’ far from okay al vijf weken bezig met de bewegingen uit de film The Birds van Hitchcock. Ik bestudeer ze tot in de details, en zo wordt dat op den duur een taal die ik spreek. Ik wil komen tot een soort ratrace van twee mensen die bang zijn en vanalles op hen zien afkomen dat ze steeds maar proberen te ontwijken, terwijl er eigenlijk niets is. MB: We’re pretty fuckin’ far from okay past in je triptiek
over het extatische lichaam. Het is een studie van de angst, zoals It’s going… er een van het lichaam in trance was en AH/HA van het lachende lichaam. Jij observeert en bestudeert het lichaam voortdurend.
DE HELDEN JOSSE DE PAUW DOMINIQUE PAUWELS LOD MUZIEKTHEATER & KVS 15>24.02.2017 20:30
KVS BOX
DE MENSHEID JOSSE DE PAUW KRIS DEFOORT LOD MUZIEKTHEATER & KVS 07>10.06.2017 20:00
KVS BOL
WE’RE PRETTY FUCKIN’ FAR FROM OKAY LISBETH GRUWEZ © Seppe Van Den Berghe
VOETVOLK 09.02.2017
20:00
10.02.2017
20:00
KVS BOL
LG: Lichaamstaal observeren is leuk. Ik vind bewegingen die mensen herkennen eigenlijk ook interessanter dan de virtuoze. Door ze je eigen te maken, te intensifiëren en te herhalen krijgen ze een zekere abstractie, maar het wordt geen alienated dance waar je naar kijkt als naar een circus of een turnwedstrijd. Het interessante aan dans is niet wat je doet, maar hoe je het doet.
voor mekaar. Maarten (Van Cauwenberghe, muzikant, componist en vaste compagnon van Gruwez bij hun beider gezelschap Voetvolk, MB) legt liedjes op van Bob Dylan en daar dans ik op. Mensen doen dat bijna niet meer. We luisteren allemaal alleen, via de computer.
MB: Jij hebt ook altijd wel affiniteit met dans gehad.
ook in KVS te zien in Odysseus. Een zwerver komt thuis van Michael De Cock. Als enige vrouw naast 24 oorlogshelden. LG: Veel kan ik daar nu nog niet over zeggen. Het is de bedoeling dat ik de vrouwen in de Odyssee vertegenwoordig - waaronder ook de wachtende Penelope - en een antwoord dans op al dat mannelijke verbale geweld. Misschien doe ik iets met de video’s die Lili Dujourie eens gemaakt heeft in hotelkamers, waar ze op bed ligt in poses die verwijzen naar poses van vrouwen op schilderijen. Misschien kan ik die beelden laten bewegen en aaneen koppelen tot een langgerekte sliert kunstgeschiedenis. MB: In het KVS-programma 2016-17 zijn al dan niet
toevallig een aantal voorstellingen te vinden die te maken hebben met helden of heldendom. En het meest expliciet komt dat thema aan bod in jouw monoloog De Helden.
MB: Behalve over De Helden heb je het later in KVS ook nog over De Mensheid. JDP: De Mensheid baseer ik op het pamflet van Arnon Grunberg, De mensheid zij geprezen, dat neerkomt op een verdedigingsrede voor de mensheid, die in de kunsten altijd wordt aangevallen en weggezet als een bende lafaards en zeikerds. Maar in die verdedigingsrede doet Grunberg eigenlijk hetzelfde als wat hij de andere kunstenaars verwijt. Hij zegt ook dat de mensen lafaards en klootzakken zijn, maar dat ze niet anders kunnen. Wat ik wil doen is Grunberg op zijn beurt aanklagen. Ik ga hem in een plexiglazen kooi op de scène zetten en hem zijn eigen tekst ten laste leggen, terwijl hij met een micro kan tussenkomen om zich te verdedigen. Daarnaast staat ook sopraan Claron McFadden op het podium, met a capella zang die hopelijk op bepaalde momenten zal versmelten met de tekst.
ODYSSEUS. EEN ZWERVER KOMT THUIS Michael De Cock & Patrick Lateur WE’RE PRETTY FUCKIN’ FAR FROM OKAY Lisbeth Gruwez & Voetvolk DE HELDEN Josse De Pauw & Dominique Pauwels / LOD DE MENSHEID Josse De Pauw & Kris Defoort / LOD
%
O
0
EK
ACTIE
+ 2 ANDERE VOORSTELLINGEN NAAR KEUZE
-4
© Gaëtan Chekaiban
JDP: Dat wijt ik aan het feit dat mijn ouders echte balgangers waren. Zij gingen elke week dansen. Dat was heilig. Voor ze vertrokken werd thuis nog een half uur de tafel opzij geschoven. Na zijn werk kocht pa in Maison Bleu in de Nieuwstraat singeltjes en die werden dan op de pick-up gelegd. Tien singeltjes van drie minuten. En wij kinderen leerden op hun voeten dansen. Ik heb de foxtrot op de voeten van ons moeder geleerd. En veel plezier gehad. Ik heb er het besef aan over gehouden dat dans een taal is die veel meer met gevoel en ritme te maken heeft dan met betekenis. Samen met muziek biedt dans nog altijd een mooie compensatie voor iemand die later woordmens is geworden. LG: Toen ik jou zag in An Old Monk, werd het bevestigd dat je een dansend hoofd hebt. Mijn vorige voorstelling vertrok trouwens ook van dat idee: het ritueel van plaatjes opleggen
MB: Behalve in je eigen voorstelling ben je dit seizoen
JDP: Ik schrijf die tekst voor mezelf en zal op de scène staan met Brecht Beuselinck, mijn vaste technicus bij LOD die ook een geschoolde muzikant is. Dominique Pauwels schrijft muziekmodules en soundscapes. Ik zal mijn tekst misschien ook in modules schrijven die ik nog in andere volgordes kan zetten, zodat ik samen met Brecht kan improviseren. Ik heb ook aan historica Sophie de Schaepdrijver gevraagd mij te voeden met materiaal over de Eerste Wereldoorlog, de laatste oorlog waar men nog echt man aan man stond en het zogenaamde heldendom een belangrijke rol speelde. Het zal allemaal draaien om de vraag wat dat precies is, een held. Hoe zit dat in de fractie van een seconde waarin iemand beslist in het water te springen om iemand te redden? Ik heb me al heel mijn leven afgevraagd of ik dat zou doen, en ik hoop nog altijd dat dat probleem zich nooit zal stellen. Ik heb Dominique gevraagd voor dat moment muziek te schrijven. Dat is voor mij het muzikale thema van de voorstelling. Maar het kan evengoed gaan over de jongens die zich laten ontploffen om een held te worden. Of over de held in de oude Japanse cultuur die na zijn heldendaad werd geacht zijn witte kimono aan te trekken, zijn zwaard met sake te wassen en zich in het water te werpen. Pas als de laatste rimpel op het wateroppervlak dan verdwenen was, was alles weer goed. De held moest verdwijnen omdat het collectief niet in staat was om met uitzonderingen te leven, terwijl het in uitzonderlijke situaties wel nood had aan een held.
VROEG
B
STADSDRAMATURGIE
Rachida Aziz (RA) in gesprek met Tunde Adefioye (TA), Gerardo Salinas (GS) en Kristin Rogghe (KR) Rachida Aziz is opiniemaker, modeontwerpster en oprichter van Le Space, een bruisende culturele plek in de Dansaertwijk. Ze ontving er Tunde Adefioye, Kristin Rogghe en Gerardo Salinas, de kersverse stadsdramaturgen van KVS. Wat een stadsdramaturg is, kan zelfs Google u niet leren. Het is een gloednieuw woord en meteen een van de symbolen van de vernieuwde KVS. Ik stel hen graag aan u voor. “Ik ben relatief nieuw in de cultuurwereld”, zegt Tunde Adefioye bescheiden. Daarmee doet hij zichzelf oneer aan. Tunde stampte 7 jaar geleden Urban Woorden uit de grond. “Ik werkte toen aan de universiteit van Leuven aan mijn doctoraat in de chemische informatica. Een totaal andere wereld. Maar ik merkte dat het uitgebreide culturele leven van Leuven een grote groep mensen niet bereikte. En ik miste de urban cultuur, die me heel hard had geraakt in de VS. Twee jaar voor ik naar Europa kwam, zag ik in San Francisco een stuk dat dans, slampoetry en muziek samenbracht in een vooraanstaand cultuurhuis. Een absoluut wauw-moment. Onbewust is die ervaring me altijd bijgebleven. Omdat ik merkte dat er nood was aan urban cultuur, zijn we naar de parken en scholen getrokken. We hebben niet gewacht tot we toegang kregen tot de scholen, maar spraken jongeren aan voor de schoolpoort. De traditionele cultuursector vond dat een vreemde aanpak. Voor mij was het evident.” “In Buenos Aires heb ik letterkunde en geneeskunde gestudeerd. We hebben een gemeenschappelijke wetenschappelijke achtergrond, Tunde”, lacht Gerardo Salinas. “Op vlak van kunst heb ik vanalles uitgeprobeerd in Argentinië, maar het bleef wel altijd een bijberoep zoals bij de meeste kunstenaars. Hier kwam ik aan met de blik van een buitenstaander en dat was één van de eerste dingen die me opvielen: je kan hier leven van je kunst. Als je in Buenos Aires zegt : ik ben een danser, dan zeggen ze meteen: dat is leuk, maar wat doe je als beroep? Je bent dus je eigen mecenas. Maar hier zag ik op een kleine oppervlakte een enorme rijkdom aan podia en cultuurhuizen. Dat was mijn wauw-gevoel.” Kristin Rogghe had al dramaturge op haar visitekaartje staan en bouwde in t,arsenaal het project GEN2020 uit. “In alles wat ik deed, vond ik het belangrijk om samen te werken met mensen uit verschillende werelden. Een voorstelling was altijd een zoektocht.” RA: En nu van dramaturgie naar stadsdramaturgie. Wat
moeten we ons daarbij voorstellen? KR: Stadsdramaturgie is een neologisme, een nieuw woord voor een nieuwe ontwikkeling. We stellen een paar definities
voorop, maar de betekenis zal pas echt vorm krijgen doorheen onze praktijk de komende jaren. Stadsdramaturgie is de lens waardoor we niet alleen concrete creaties, maar de hele werking en programmatie van KVS bekijken. We gaan aan de slag met Brussel, maar ook met andere grootsteden en meer algemeen met het concept van ‘nieuwe stedelijkheid’ en alles wat dat op artistiek vlak te bieden heeft. GS: Nieuwe stedelijkheid beschrijft voor mij het unieke moment in de geschiedenis waarin wij ons bevinden. Migratiestromen zijn er altijd geweest, maar nooit eerder hadden we de communicatietechnologieën van vandaag. Daardoor blijven mensen in contact met elkaar over alle grenzen heen en kan informatie razendsnel circuleren. Zo krijg je in hedendaagse grootsteden een nooit geziene concentratie aan kennis en ervaringen van over de hele wereld. Ik geloof dat daarin een enorm potentieel schuilt, waarvan we op dit moment maar een fractie inzetten. Om gegevens optimaal te gebruiken moet je natuurlijk de drager ervan vertrouwen - in dit geval dus de migrant. Stel je voor wat er kan gebeuren als we al die menselijke rijkdom in de stad ten volle benutten! Door artistieke concepten, interventies en creaties kunnen we dat potentieel onderzoeken.
RA: Ik heb zelf Le Space geopend omdat ik me niet thuis
voelde in de traditionele cultuurhuizen en omdat ik zie dat veel artiesten en culturele organisaties zich dakloos voelen. Le Space is voor mij een laboratorium voor de nieuwe hybride cultuur die in onze steden ontstaat. Volgens mij komt vernieuwing altijd uit de marge. Waarom geloven jullie dat een instituut als de KVS een rol kan spelen in de vernieuwing van de cultuursector? TA: Mensen uit de marge en de grote huizen moeten consequent in dialoog staan. Net uit dat gesprek kunnen nieuwe dingen ontstaan. KR: Als een instituut zich voortdurend in vraag stelt en nieuwe artiesten omarmt, dan krijg je vernieuwing. Mensen met verschillende referentiekaders krijgen een centrale plaats in de nieuwe KVS en ook dat is vernieuwing. Mesut Arslan zoekt als regisseur bijvoorbeeld bewust naar nieuwe vormen en verhoudingen tussen spelers en publiek. Hij zal Nachtelijk Symposium, een stuk Vlaams repertoire van Eric De Volder, plaatsen in een grote houten arena van hedendaags beeldend kunstenaar Lawrence Malstaf. Makers als Junior Mthombeni en Fikry El Azzouzi zetten dan weer verhalen en thema’s op de agenda die leven in de straat, maar zelden op het grote podium geraken. In hun Malcolm X zullen topmuzikanten van Brussels Jazz Orchestra de scène delen met o.a. de indrukwekkende spoken word-artiesten van Poetic Pilgrimage, én een zangeres die momenteel via een open auditie wordt gecast. GS: Elke vernieuwing betekent risico’s nemen. Als je altijd het zelfde herhaalt, dan krijg je altijd dezelfde resultaten. Maar weet je, door de jaren heen ben ik ook de conservatieve krachten gaan appreciëren. Het gaat om het evenwicht tussen die twee. Die instelling is maar een vehikel, die gebruik je om je te verplaatsen. Ok, de KVS is een Porsche, maar het blijft een vervoermiddel, geen bestemming. RA: Jij hebt het in je teksten over kunst vaak
© Nawal
KR: En waar kan dat beter dan in Brusssel, een ‘aankomststad’ bij uitstek? RA: Wat hebben jullie met Brussel?
GS: Het is niet de KVS die mij overhaald heeft om deze nieuwe stap in mijn carrière te zetten, maar wel Brussel zelf. Je hebt geregisseerde en organische steden. Antwerpen en Parijs horen bij die eerste categorie. Brussel is, net als Buenos Aires, een toonbeeld van de tweede. Dat past bij mij, omdat ik voortdurend vernieuwing zoek en zelf een kracht van vernieuwing ben. TA: Ik woon in Brussel en voel dat het een supercomplexe stad is. Brussel is ook belangrijk binnen het Europese verhaal, want deze stad toont ons de weg naar de toekomst. KR: Ik heb altijd gedacht dat ik in het buitenland zou terechtkomen, maar in Brussel vond ik een thuis. Ik heb gewoond in Anderlecht, Schaarbeek, Molenbeek, Brusselcentrum, Sint-Joost en Sint-Gillis, dus ik heb wel een idee van de Brusselse realiteit. En die is, geloof me, niet wat de mainstream media daarvan maken. Ik heb tussendoor ook een jaar in New York gewoond, wat mijn liefde voor Brussel alleen maar heeft vergroot. Brussel is even kosmopolitisch, maar op een kleinere oppervlakte.
over dekoloniseren. Is dat ook een taak voor de stadsdramaturgen? Cheikh Ali KR: Dekoloniseren is een taak van iedereen. Het betekent je perspectief veranderen. Je moet stoppen met de wereld van bovenaf te bekijken maar je verbinden met mensen en stromingen die van onderuit kijken. Vaak ontdek je dan dat de intessantste standpunten niet aan bod komen. TA: Onlangs was de avond in het Kaaitheater rond de overleden Marokkaanse feministe Fatima Mernissi helemaal uitverkocht. Ik was blij dat dat werd georganiseerd en dat het zo’n succes werd. Er zijn nog veel inspirerende denkers, schrijvers en kunstenaars die meer ruimte moeten krijgen. Mensen die ons begrip van onszelf en onze geschiedenis verbreden. Dat creëert verandering. Voor de eerste SLOW(Slam Our World)-sessie in KVS hebben we bijvoorbeeld de Brits-Egyptische Sabrina Mahfouz uitgenodigd, een rijzende ster in de Angelsaksische theaterwereld. LEES MEER OP WWW.KVS.BE
EK
ACTIE
40% VROEGBOEKVOORDEEL TOT 31 MEI 2016
%
O
0
-4
VROEGBOEKACTIE
THEATER OP DIVERSE UREN
VROEG
Boek je abonnement (6 voorstellingen of meer naar keuze) vóór 31 mei 2016 en geniet 40% korting. Bij elke extra voorstelling die je boekt na 31 mei 2016, geniet je van een korting van 30%. Losse ticketverkoop start op 31 mei 2016. ONTDEK HET HELE AANBOD OP WWW.KVS.BE
B
3 X 12:30
DONDERDAG (NOT) MY PARADISE Sachli Gholamalizad / KVS
22.09.2016 MALCOLM X Junior Mthombeni, Fikry El Azzouzi & Cesar Janssens / KVS
20.10.2016 DOMESTICA Valentijn Dhaenens / KVS
19.01.2016
4 X 15:00 SLOW #01 Sabrina Mahfouz
ZONDAG COLD BLOOD Jaco Van Dormael, Michèle Anne De Mey & Collectif Kiss & Cry
18.09.2016 WIEGELIED (Kunstendag voor Kinderen) Esmée Bos & Bart Voet
20.11.2016 ZWISCHEN Kris Cuppens & Het nieuwstedelijk
04.12.2016
NACHTELIJK SYMPOSIUM Mesut Arslan & Eric De Volder
PLATFORM NTGent
30.04.2017
6 X 18:00
DINSDAG MALCOLM X Junior Mthombeni, Fikry El Azzouzi & Cesar Janssens
COLD BLOOD Jaco Van Dormael, Michèle Anne De Mey & Collectif Kiss & Cry 20.09.2016 MALCOLM X Junior Mthombeni, Fikry El Azzouzi & Cesar Janssens / KVS 18.10.2016 MOEDER Peeping Tom & KVS 15.11.2016 DARLING Moya Michael & Igor Shyshko
13.12.2016 MOCKUMENTARY OF A CONTEMPORARY SAVIOUR Wim Vandekeybus / Ultima Vez & KVS 18.04.2017 VREYS VORMGEVING AMIRA DAOUDI (KRAEY) EINDREDACTIE KRISTIN ROGGHE, INGE FLORÉ V.U.: MICHAEL DE COCK, ARDUINKAAI 9, 1000 BRUSSEL
NACHTELIJK SYMPOSIUM Mesut Arslan / KVS & 0090 25.04.2017
© Gaëtan Chekaiban
INTERVIEWS MICHAËL BELLON, RACHIDA AZIZ REDACTIE MICHAEL DE COCK, PATRICK DECOSTER, KRISTIN ROGGHE, JOHAN
DE CORRESPONDENTEN VAN DE STANDAARD MINDER DAN
1 EURO PER DAG
onderzoeken wat onze wereld overhoop haalt Generatie na generatie zijn we getraind om bacteriën te weren, want bacteriën maken ons ziek. Nu kunnen bacteriën ons ook genezen: de farmaceutische industrie ontwikkelt een fopspeen die baby’s versterkende darmbacteriën toedient, sterrenkoks experimenteren met gefermenteerd voedsel, transfusies met stoelgang doen wonderen. De Standaard-correspondente Dorien Knockaert onderzoekt zes maanden lang hoe bacteriën ons leven en eten beïnvloeden. Lees De Standaard, nu met de correspondenten, voor minder dan 1 euro per dag Ga naar standaard.be/voordeelnu
✔ Onmiddellijk lezen ✔ Opzeggen wanneer u wenst ✔ Tot 6 maanden minder dan 1 euro per dag