Eerlijk duurt het langst Mieke van Wieringen
Inhoud 1. Naar school
5
2. Voor school
8
3. Pauze
12
4. Uit school
16
5. Zorgen
20
6. Feest op komst
23
7. Oma
26
8. Afspraak
31
9. Verdwaald
34
10. Narigheid
37
12. Winkelen
44
13. Kapotte tl-buis
48
14. Naar het feest
52
15. Een fan-tas-tische avond
55
16. Dansen met Emiel
59
17. Hoteldebotel
62
18. Napret
64
19. Alleen thuis
67
20. Beugelliefde
70
21. Geen gezellig praatje
74
22. Een mooie nazomerdag
77
23. Lekke band
80
24. Een boodschap
83
25. Juf Janneke
86
26. Uit
92
27. Spijt
95
28. Veranderingen
98
29. Eerlijk zijn
102
1. Naar school ‘Heb jij ook zo lang zitten leren gisteren?’ vraagt Janneke. ‘Ja!’ zegt Sanne, ‘die Franse woordjes! Moeilijk hè. Ik ben blij dat we die overhoring meteen het eerste uur hebben. Dan weet ik er misschien nog iets van.’ ‘Ja, ik ook. Anders maak ik er wel meerkeuze van. Mag De Vries zelf kiezen welk antwoord het goede is.’ Sanne lacht. ‘Ik ben bang dat ze daar niet in zal trappen. Weet je trouwens van wie ik gisteravond een sms’je kreeg?’ Janneke ziet de lichtjes in Sanne’s ogen. Dat kan maar één iemand zijn: ‘Fred.’ ‘Ja,’ juicht Sanne, ‘weet je wat hij zei?’ Janneke haalt haar schouders op. ‘Zie ik je morgen in de grote pauze?’ ‘Zo, gaaf voor je, maarre…’ Janneke kijkt haar vriendin zogenaamd boos aan. ‘Laat je mij dan in de steek voor hem?’ ‘Nee joh, jij gaat toch gewoon mee?’ ‘Nou, dat weet ik niet hoor. Hij heeft het toch aan jou gevraagd. En Fred is altijd met zo’n hele groep.’ ‘Ja, èn? Ben je soms bejaard?’ ‘Nee, maar Jasper zit daar ook bij en nog meer van die stoere jongens met een grote mond. En de meisjes zijn zo opgedirkt.’ Sanne kijkt Janneke verbaasd aan. ‘Wat bedoel je daar nou mee?’ ‘Nou, net als een heel stel bij ons in de klas. Die hebben het ook alleen maar over make-up en jongens en of ze er wel goed uitzien.’ Sanne stuurt langs een geparkeerde auto. ‘Ik ook?’ ‘Nee, jij niet. Tenminste, ik weet niet hoe lang je nog over Fred wilt doorgaan?’ Janneke geeft haar vriendin een knipoog. ‘Heel lang,’ plaagt Sanne terug. ‘Maar serieus, vind jij de kinderen in onze klas niet leuk?’
5
‘Mwah, een paar wel. Maar bij een heleboel heb ik het gevoel dat ze de hele tijd een toneelstukje opvoeren.’ ‘Nou, van mij mag Fred Romeo spelen, dan word ik wel Julia,’ lacht Sanne. ‘Oh nee, zwijmel, zwijmel.’ Janneke wappert met haar hand alsof ze Sanne’s woorden weg wil wuiven. ‘Halen we die nog?’ roept Sanne. ‘Nee!’ Ze stappen af voor een rood stoplicht. ‘Kijk,’ wijst Sanne, ‘daar fietst Lindsay.’ Janneke tuurt naar de overkant van het drukke kruispunt en ziet nog net een figuurtje met een paars jack en donkere krullen in de verte verdwijnen. ‘Ik sprak haar gisteren nog op hyves,’ zegt Sanne. ‘Ze vindt het hartstikke leuk op deze school. Jammer dat ze niet naar de havo kon, dan zat ze misschien bij ons in de klas.’ ‘Fred zit wel op de havo, maar toch niet bij ons in de klas,’ zegt Janneke. Sanne zet een huilstemmetje op. ‘Nee, helaas niet.’ Het stoplicht springt op groen en de meisjes fietsen weer verder. ‘Trouwens,’ zegt Sanne, ‘vrijdagochtend moet ik naar de tandarts.’ ‘Oh bah.’ ‘Ach, alleen maar controle.’ ‘Hoe laat moet je?’ ‘Kwart over acht.’ ‘Oh, dus dan fietsen we niet samen.’ ‘Nee,’ zegt Sanne, ‘ik ga meteen bij de tandarts vandaan naar school.’ ‘Nou,’ Janneke grinnikt, ‘dan mag ik wel opletten dat ik het goede lokaal instap.’ ‘Ja,’ lacht Sanne. ‘Gister dacht je dat geschiedenis op de tweede was, maar dat is juist beneden bij de ingang. En we zitten nu al drie weken op deze school.’ ‘Ja, ik weet het. Maar soms ben ik er even niet zo bij met mijn hoofd.’
6
‘En aan wie denk jij dan?’ Sanne trekt haar wenkbrauwen hoog op en kijkt Janneke nieuwsgierig aan. ‘Ha, ikke? Gewoon aan mezelf. Of aan mijn oma. Ik heb laatst een oude basgitaar bij haar op zolder ontdekt. Is van mijn vader geweest en nu mag ik erop spelen, gaaf joh!’ ‘Kan jij dat dan?’ ‘Nee, maar ik leer het mezelf een beetje. Er zitten ook een paar boeken bij waar de akkoorden in staan.’ ‘Leuk.’ Als ze het straatje voor school inrijden, scheert een jongen op een scooter met knetterende uitlaat vlak langs Janneke. Ze schrikt en botst bijna tegen Sanne op. ‘Nou, we zijn er weer,’ zegt Janneke. ‘Het lieve leventje gaat weer beginnen. Ze fietsen naar de rand van het schoolplein en wandelen met hun fiets aan de hand naar het hek.
7
2. Voor school Bij het hek is het een gedrang van jewelste. Janneke stuurt haar fiets voorzichtig tussen een groepje oudere leerlingen door. Terwijl ze uitwijkt voor een rugtas die midden in het looppad staat, raakt ze per ongeluk de voet van een lange jongen met zwart stekelhaar. ‘Hé muts!’ schreeuwt de jongen. ‘Kun je niet uitkijken? Je rijdt zowat mijn teen eraf!’ ‘Sorry,’ prevelt ze. ‘Sorry? Je zuster op een lorrie,’ roept de jongen. ‘Nee, niet ook nog een zuster,’ zegt een andere jongen uit het groepje. ‘Eén zo’n exemplaar lijkt me wel genoeg!’ Janneke loopt naar een leeg hoekje van de fietsenstalling. Ze hoort de jongens achter zich lachen. Ze kon er echt niets aan doen en raakte die jongen nauwelijks. Blaast hij meteen zo hoog van de toren. Alleen maar om haar belachelijk te maken. Misschien had ze een grote mond terug moeten geven. Ach, ze zouden waarschijnlijk toch niet naar haar luisteren. Ze is nog maar een brugpieper. Ze zet haar fiets op slot en haalt haar rugtas van de bagagedrager. Ze kijkt om zich heen. Door het ongelukje met die jongen is ze Sanne uit het oog verloren. Dan zullen ze elkaar voor de ingang wel treffen. Ze loopt langs de rijen fietsen. Wacht, daar ziet ze een blauw vest! Snel loopt ze naar het meisje toe. Als ze vlak bij haar is, ziet ze dat het Sanne niet is. Verbaasd kijkt het meisje haar aan. ‘Wil je me iets vragen?’ ‘Eh, nee, sorry. Ik heb me vergist.’ Het meisje kijkt haar aan alsof ze haar heeft gevraagd om het alfabet in het Chinees op te zeggen. Nou zeg, ze hoeft toch niet zo overdreven te doen! Haar vriendinnen giebelen en stoten elkaar aan.
8
Verderop ziet ze Linda en nog een paar meisjes uit haar klas. Sharon en Suzanne, die bij haar op de basisschool zaten, zijn er ook bij. Janneke loopt op het groepje af. ‘Hallo,’ zegt ze. Alleen Sharon steekt haar hand op. Janneke kijkt het kringetje langs. De meisjes dragen allemaal dezelfde soort kleren en hebben zich flink opgemaakt. Ook Sharon en Suzanne. ‘Zeg Lin,’ zegt Sharon, ‘zag ik jou nou gisteren naar huis fietsen met Tijmen?’ Linda plukt een denkbeeldig pluisje van haar T-shirt. ‘Ja, we moesten toevallig dezelfde kant op.’ ‘Maar hij woont helemaal niet bij jou in de buurt,’ zegt Kelsey. Linda grijnst. ‘Dan kan hij toch nog wel met me meerijden.’ Er wordt gejoeld en geklapt. ‘Oeoeoe, je bent op hem!’ roept Suzanne. Janneke kijkt om zich heen. Dat stomme geklets altijd over jongens en verliefd zijn. Ze wou dat ze Sanne zag. Het geluid van de eerste bel snerpt over het schoolplein en weerkaatst tussen het schuilhuisje en de school. Oei, binnen vijf minuten moeten ze in de klas zitten. Hopelijk haalt Sanne dat ook. Ze loopt naar de voordeur waar een opstopping is. Voetje voor voetje schuifelt ze achter de file aan. Opeens voelt ze een hand op haar schouder. ‘Hoi Jan. Hoe gaat ie?’ ‘Hé Lindsay! Goed. En met jou?’ ‘Prima. Alleen jammer van al dat huiswerk.’ ‘Ja, dat is wel wennen hè.’ ‘Hé, waar was je nou?’ Opeens is Sanne er weer. ‘Oh, je stond lekker met Lindsay te kletsen.’ Sanne slaat haar arm om Lindsay’s schouder en wijst op haar mond. ‘Gaaf!’ Lindsay grijnst en laat haar nieuwe beugel zien. ‘Eindelijk ben ik dat rottige buitenboordgeval kwijt.’
9
‘Het was me nog niet eens opgevallen,’ zegt Janneke. ‘Nu zie ik het, je hebt plakkertjes op je tanden. Hoe lang moet dit?’ Lindsay haalt haar schouders op. ‘Ik denk een jaar of anderhalf, maar ik heb er helemaal geen last van. Ik kan zelfs weer lipgloss gebruiken.’ Ze steekt een roze tubetje omhoog. ‘Oh, laat eens zien,’ vraagt Sanne. Lindsay legt de lipgloss in Sanne’s hand. ‘Wat een gave kleur,’ zegt Sanne. ‘Eerlijk gekocht?’ Lindsay schiet in de lach. ‘Ja, van dat meenemen zonder betalen ben ik helemaal genezen.’ ‘Hoe is het met Martijn?’ vraagt Sanne. Lindsay straalt. ‘Heel goed. We zijn hartstikke verliefd. Het is echt zo’n schatje. Zaterdag heeft hij me op een filmpje getrakteerd omdat we drie maanden verkering hadden, lief hè?’ Janneke houdt de klapdeur voor de andere twee open. ‘Hoe is het nu met jou en Fred?’ vraagt Lindsay aan Sanne. Sanne kijkt snel om zich heen. ‘Niet zo hard,’ fluistert ze. ‘Gisteren kreeg ik een sms-je van hem. Of we elkaar in de grote pauze zien.’ ‘Oeoeoe,’ zegt Lindsay, ‘goed teken, denk je ook niet, Janneke?’ ‘Hè? Oh, ja, denk het wel. Wat heb jij het eerste uur?’ ‘Geschiedenis,’ Lindsay trekt haar neus op, ‘dus ik moet hier rechts af.’ ‘Wij gaan naar boven,’ zegt Janneke. ‘Franse overhoring.’ ‘Sterkte!’ roept Lindsay en verdwijnt in de drukte. Naast Sanne loopt Janneke de trap op. ‘Heb ik dat nou goed?’ vraagt Sanne. ‘Vond jij het niet leuk dat Lindsay en ik over jongens praatten?’ Janneke haalt haar schouders op. ‘Maakt mij niet uit, hoor.’
11
Ervaringen delen
Aardig doen
Samen spelen en werken
Een taak uitvoeren
Lezen is leuk en soms ook spannend. En je kunt veel dingen ontdekken. Bijvoorbeeld wat kinderen doen in moeilijke situaties. Wat kiezen ze, en hoe loopt dat af? Je kunt met de hoofdpersonen meeleven en denken: wat zou ik nu zelf doen?
Jezelf presenteren
Een keuze maken
Opkomen voor jezelf
Omgaan met ruzie
Janneke en Sanne zijn dikke vriendinnen. Ze zitten samen in de brugklas. Dat is wel even wennen. Het is zo anders dan bij meester Bart. Gelukkig voor Sanne zit Fred op dezelfde school. Want Fred is superleuk. Sanne kan bijna over niets anders meer praten dan over Fred, Fred en nog eens Fred. Is Janneke daar blij mee? Wat betekent Sanne’s verliefdheid voor hun vriendschap?
AVI 9+/E7/Plus Met illustraties van Iris Boter
Bestelnummer 5124