L FF k rant
Latin American Film Festival | Maandag 9 mei 2011
Foto: Michel Boulogne
Regisseur Koen Suidgeest over tweede generatie straatkinderen
‘Een realiteit die verteld moet worden’ De tweede generatie straatkinderen: een onderwerp van alledag in Latijns-Amerika, maar voor het eerst in beeld gebracht door documentairemaker Koen Suidgeest. De Nederlander maakte een boeiend portret van een tienermoeder die op straat haar pasgeboren dochter tracht groot te brengen. Het onderwerp van de documentaire zat reeds jaren in het hoofd van de Nederlandse fi lmmaker Koen Suidgeest, woonachtig in Madrid. ‘Het is een realiteit die verteld moet worden.’ Als fi lmlocatie koos hij voor Nicaragua, dat het veiligste Midden-Amerikaanse land is waar de hulporganisatie Casa Alianza – die een belangrijke begeleidende rol speelt in het fi lmproces – haar kantoor heeft. De documentaire volgt de tienermoeder Sujeylin met haar dochtertje Karla. Waarom zij? ‘Aan de ene kant is het intuïtief. Aan de andere kant was ik op zoek naar iemand die intelligent leek en ook niet te ver heen was. Ik zei tegen haar: ‘Kom laten we gaan zitten op dat bankje.’ Toen we zaten keek ze me aan en zei: ‘Goed Koen. Wat gaan we doen?’ Ik dacht: “Dat is mijn meid. Die wil ik.” Iemand
met energie, die sterk in haar schoenen staat.’ ‘Ik heb haar gekozen’, vervolgt Suidgeest, ‘maar zij heeft mij ook gekozen. Ze had enerzijds wel door dat zij er misschien ook voordeel bij zou hebben, ook al was er geen sprake van een betaling. Maar de belangrijkste reden is dat ze graag haar ei kwijt wilde. Heel veel straatkinderen hebben de frustratie dat niemand naar hen luistert.’
“
Straatkinderen hebben de frustratie dat niemand naar hen luistert
‘Tijdens het fi lmen zochten we na elke zes dagen een stille ruimte op en dan hadden we het over de afgelopen dagen. In de fi lm was ze vaak wat stil en gesloten, maar als ze helemaal alleen was, was ze altijd heel eerlijk en open. Op die manier hebben we de voice-over gereconstrueerd, zodat je als toeschouwer echt in Sujeylins hoofd kan kijken.’ ‘Het is niet makkelijk om daar te zijn en ’s avonds weer weg te gaan naar je hotelkamer’, bevestigt Suidgeest. ‘Maar daar moest ik me toch overheen zetten. Met de
fi lm dien ik een groter doel; ik bereik meer mensen en uiteindelijk kan ik meer mensen helpen. Maar het is wel frustrerend dat ik op het moment zelf niet in kan grijpen.’ In februari van dit jaar liet Suidgeest het eindresultaat aan Sujeylin zien. ‘Ze zat de hele tijd doodstil met grote ogen naar het scherm te staren. Twee of drie keer keek ze naar mij en gaf ze me een grote grijns. Diezelfde dag hadden we haar meegenomen naar het ‘jonge moeders programma’ van Casa Alianza, met het excuus dat ík daar wilde kijken. Zij was er gewoon bij. Een dag later belde ze mij. Ze zei: ‘Koen, ik wil deelnemen aan Casa Alianza.’ Suidgeest knikt. ‘Mooi hè… Ik hoop dat de fi lm daarbij geholpen heeft, dat ze haar eigen leven van buitenaf heeft kunnen zien en dat ze eindelijk voor de eerste keer in haar leven de beslissing heeft genomen om ergens hulp te vinden. Ik heb haar donderdag nog gesproken en het gaat goed. Ze zit daar nog steeds.’ Kristel de Krijger
Karla’s arrival + Q&A Ma 9 mei, 22:00-23:30, LHC3 Kijk voor de lange versie van dit interview op www.laff.nl
LAFF Latin American Film Festival 2011| Utrecht | www.laff.nl
1
¡ Qué raro ! Sarah Oortgijs (29) ‘In 2006 reisde ik naar Cuba en wilde ik me na veertig uur zonder slaap net op mijn bed in Havana te rusten leggen, toen ik een enorm beest (een kakkerlak zo bleek later) zag lopen. In een poging het woord tor te ‘verspaansen’ riep ik vol walging uit: ‘Un toro grande! Un toro grande en mi habitación!’ Tot grote hilariteit van mijn aansnellende gastgezin, dat de pas gearriveerde reiziger hoorde roepen dat er een enorme stier in haar kamer stond. Mijn Cubaanse gastouders vonden het overigens ook hilarisch dat ik over zo’n klein torretje zo’n stampij maakte. Achteraf begreep ik dat wel: de insecten die ik later in Cuba nog tegen het lijf ben gelopen, waren minstens twee keer zo groot als die kleine ‘toro’.’ foto: Marjolein Marchal
Tijdens de Salsa Dansmiddag trokken veel bezoekers de dansvloer op, buiten op het Ledig Erf
Masterclass Het verleden temmen
Post Mortem Ma 9 mei, 16:00-18:15, LHC1 Als inleiding bij de fi lm Post Mortem geeft Pablo Decock een overzicht van een aantal belangrijke politieke en sociaaleconomische evoluties in de Chileense geschiedenis vanaf de staatsgreep (1973) tot aan de huidige regering van Piñera. De focus zal liggen op de invloed van de wreedheden onder de dictatuur van Pinochet op de Chileense maatschappij.
FilmExtra De fi lmmaker en de stad
Karen llora en un Bus Ma 9 mei, 19:30-21:45, LHC3 Sprekers: Arij Ouweneel en Ruby Sanders
Mini Carlos Mini Carlos Trevez, de miniatuur Mexicaanse acteur, werd wereldberoemd met fi lms als Mini Cidade de Deus en Mini Amores Perros. Mini Carlos werdt geboren in een muziekantenfamilie in Guadalajara. Nu prijkt hij als steracteur in een fotoreportage aan de wand in de cocktailbar op het LAFF, maar is ook dagelijks te zien in fi lmstills in onze LAFFkrant. Hier is Mini Carlos te zien als de geest Santi in Guillermo del Toro’s El espinazo del Diablo. In deze fi lm wordt de jonge Carlos, onder de dreiging van de steeds sneller optrekkende troepen van Franco, achtergelaten in een geïsoleerd weeshuis. In eerste instantie jaagt de geest van het kleine jongetje Santi Carlos de stuipen op het lijf, maar als in zoveel Latijns-Amerikaanse fi lms is niet alles zoals het lijkt te zijn.
2
LAFFkrant | maandag 9 mei 2011
De dictatuur van Pinochet behoort tot een van de meest spraakmakende van Latijns Amerika. Door middel van harde repressie en dito censuur werd elke vorm van verzet in de kiem gesmoord en ontstond er een ware angstcultuur. Ook toen het democratiseringsproces moeizaam op gang kwam in de jaren ’90 bleef men worstelen met het traumatische verleden omwille van de alomtegenwoordigheid van Pinochet in de Chileense maatschappij. In deze lezing wordt dieper ingegaan op de lange worsteling met wat voorbij is in de post-dictatoriale Chileense fi lm en literatuur. Dit college is onderdeel van het vak Cultuurkunde Spaans-Amerika. In het voorgesprek bij Karen llora en un Bus wordt gekeken naar de fi lm als bron om meer te weten te komen over de maatschappelijke realiteit van de stad waar de fi lm zich afspeelt. Ruby Sanders woonde in Bogotá, de hoofdstad van Colombia, waar de gescheiden Karen uit de fi lm zich staande probeert
LaLaLaLAFF Muziek in de fi lm La Vida de los Peces Bij openingsfi lm La Vida de los Peces valt de doordringende muziek op, die de ongemakkelijke stiltes en veelzeggende blikken tussen de protagonisten illustreert. Met deze soundtrack heb je bijna geen gesproken dialoog nodig. Vooral als Nubes van de Chileense ‘rock alternativo’ formatie Inverness klinkt is het even slikken. El mar sabe a sal y no podrás tragarlo jamás, de zee smaakt zout en je zal haar nooit door kunnen slikken. Vrijwel gelijktijdig kijkt Andrés gebiologeerd naar Bea en zien we zijn adamsappel onwillekeurig bewegen. Met een xylofoon en subtiel getokkel op de gitaar is de suggestie van druppels compleet. Tranen zijn ook zout, lekker sentimenteel. te houden en voor een onafhankelijk bestaan vecht. Karen komt uit een gegoed milieu en vervalt na haar scheiding door klassentegenstellingen en machismo tot armoede. Zij staat voor vele vrouwen in Latijns-Amerika, die er plotseling alleen voor staan, dikwijls zonder werk(ervaring) of opleiding.
Foto: Michel Boulogne
Interview met Claudia von Alemann
‘Een held is ook maar een mens’ Een van de films die is genomineerd voor een Latin Angel Jury Award is José Marti: El Ojo del Canario, over de Cubaanse vrijheidsstrijder en dichter José Martí. Helaas kon de regisseur van de film, Fernando Peréz, niet komen wegens ziekte. Gelukkig is zijn vrouw, Claudia von Alemann, zelf ook filmmaker, wel op het LAFF aanwezig.
wilde de uitdaging aan gaan om de ‘onbekende’ Martí te laten zien. Tevens wilde hij niet een beeld proberen te schetsen van de held Martí, omdat iedereen zijn eigen beeld van hem heeft.’
Drie jaar geleden waren Peréz en Von Alemann samen op het LAFF. Toen was Peréz ook genomineerd voor een Latin Angel Jury Award en won hij die met zijn fi lm Madrigal. Von Alemann: ‘We vinden het LAFF een heel leuk festival. Fernando vindt het geweldig dat hij weer genomineerd is.’ De fi lm over José Martí is onderdeel van een serie van vijf fi lms over Latijns-Amerikaanse vrijheidsstrijders, die binnenkort op de Spaanse televisie wordt uitgezonden. Peréz was gevraagd door de Spaanse coproducent om de openingsfi lm te maken. Een uniek project: de fi lms gaan over Latijns-Amerikaanse helden die streden tegen het Spaanse koloniale bewind, maar zijn voor Spaans publiek bedoeld. De fi lm was in Cuba zelf overigens tien weken lang in de bioscopen te zien. Het was in eigen land een groot succes. José Martí is in Cuba echt een icoon; iedereen kent hem en hij prijkt in menig schoolnaam. Deze fi lm laat echter niet José Martí als vrijheidsstrijder zien, maar richt zich op de jeugd van de held. Von Alemann: ‘Fernando
We zien de vrijheidsstrijder als jongetje van een jaar of twaalf, als puber van zestien en als jongeman van achttien jaar, als hij wordt verbannen naar Spanje. Peréz wilde hiervoor graag onbekende Cubaanse acteurs gebruiken. Von Alemann: ‘Fernando laat Martí zien als een gewone jongen met emoties. Ook de andere personages in de fi lm zijn menselijk geworden. De vader van José Martí bijvoorbeeld sloeg zijn kinderen en was het niet eens met de patriottische denkbeelden van zijn zoon. Aan het
“
‘Hij wilde de uitdaging aangaan de onbekende Martí te laten zien’
einde echter, als zijn zoon in de gevangenis zit, komt hij hem toch bezoeken. Niemand wordt als alleen goed of fout geportretteerd in de fi lm.’ De kennis over het leven van José Martí heeft Peréz opgedaan door in de historische archieven in Havana te duiken samen met een heel historisch onderzoeksteam. Dit onderzoek duurde maar liefst een heel jaar lang. Het opnemen van de fi lm was ook niet één-twee-drie klaar; dit begon in augustus 2008 en duurde bijna vier maanden, omdat het team werd overvallen door allerlei rampen. Twee orkanen troffen Cuba en een tijd lang was er geen materiaal om de set te bouwen en geen elektriciteit. Gelukkig is alles toch nog goed gekomen en is het resultaat hier te zien op het LAFF. ‘En de kanarie in de titel?’, vraag ik Von Alemann tot slot. ‘De kanarie in de fi lm en titel verwijst naar een beroemd romantisch gedicht van Martí, dat iedere Cubaan wel kent.’ Maartje Musschenga
Jose Mart: El Ojo del Canario
LAFF Latin American Film Festival 2011| Utrecht | www.laff.nl
3
Dirk Vandersypen Award uitgereikt aan Rebecca Cammisa
Zaterdag werd aan Rebecca Cammisa de Dirk Vandersypen Award uitgereikt voor haar documentaire Which Way Home. Bij de uitreiking vertelt de Amerikaanse regisseur waar het zaadje geplant werd voor het maken van deze indrukwekkende film – en wanneer ze kon oogsten. ‘Ik ben van Italiaanse afkomst en had werkelijk geen idee van de tienduizend migrerende kinderen die jaarlijks een levensgevaarlijke tocht door Mexico naar de VS ondernemen. En dat terwijl ik een behoorlijke nieuwsjunkie ben. Toen een vriend uit Latijns-Amerika me er in 2003 over vertelde waren er nog niet veel fi lms over immigratie. Onder het bewind van Bush werd er in het nieuws nooit over de daadwerkelijke situatie gerapporteerd, maar bestond de volledige berichtgeving over immigratie uit negatieve opinies waarin mensen tot een nummer werden gereduceerd. Walgelijk voor een land van immigranten.’ De Vandersypen Award, die Camissa met haar fi lm wint, is een internationale prijs bedoeld voor de beste documentaire over een onderwerp in Latijns-Amerika, waarbij een sociaal thema wordt behandeld en aandacht is voor de gewone man. Dat doet Camissa door het immigratievraagstuk te behandelen en migrerende kinderen te volgen. De Amerikaanse vertelt dat ze dat probleem wilde humaniseren door iets tegenover de eenzijdige berichtgeving te zetten. En dat
Foto: Daniel Valle robles
is gelukt, met alleen al in de VS vijfhonderdmiljoen kijkers. Camissa: ‘In Minnesota sprak ik met een van de vijfhonderd middelbare scholieren die de documentaire op school te zien kregen, die zei: “Mijn familie vertelt me dat immigranten waardeloze mensen zijn die onze banen inpikken. Maar dit zijn gewoon kinderen zoals ik, die een beter leven willen. In hun plaats zou ik hetzelfde willen.” Dat was een indrukwekkend moment, waarop Which Way Home zich voor mij als succesvol bewees. Deze vijft ienjarige jongen stapte even
SCHOLEN BOUWEN IN NICARAGUA
Sarah Oortgijs Zie voor een eerder interview met Cammisa de LAFFkrant van zaterdag 7 en zondag 8 mei, op www.laff.nl Ook op www.laff.nl: een video-item over Cammisa en de Dirk Vandersypen Award
2 PUTUMAYO CD’S voor maar 20,-
Project in Puerto Cabezas: februari - maart - april 2012
* Alleen tijdens het LAFF
WWW.STICHTINGSAMENSCHOLEN.ORG
Nieuwste cd:
-Spreek jij Spaans? -Kan jij afstand doen van luxe? -Heb je zin in een uitdaging? -Weet jij van aanpakken? Voor aankomend bouwproject zoeken wij nog vrijwilligers! mail: kristel@stichtingsamenscholen.org
4
uit zijn eigen wereldje om na te denken over hoe het zou zijn om in die realiteit te leven. Mededogen en begrip van deze jonge mensen leidt mogelijk tot een nieuwe generatie die toleranter is.’
LAFFkrant | maandag 9 mei 2011
Sport in Latijns-Amerika
Entertainment, statement en uitweg Nederlandse straten omsluierd met oranje vlaggetjes. Mensen met roodwit-blauwe vlaggetjes op het gezicht, zelfs zij die normaal gesproken niet echt warmlopen voor sport. Geen televisiezender die er niet over rept: het nationale voetbalteam speelt, en Nederland staat volledig op zijn kop. Die ‘oranjegekte’, bestaat er in Latijns-Amerika iets vergelijkbaars? Op de beelden van de afgelopen wereldkampioenschappen voetbal is er weinig verschil tussen het enthousiasme waarmee de joelende blauw-wit gekleurde voetbalfans van Argentinië of de groen-geel gekleurde aanhangers van het Braziliaanse team hun helden toejuichen. In Latijns-Amerika is voetbal net zo goed dé sport. Echter, de latinos lopen voor heel wat meer sporten warm. Soms zelfs voor sporten waarbij wij Nederlanders eerst even met de ogen knipperen. In Mexico bijvoorbeeld is de ‘lucha libre’, vrij gevecht, enorm populair. Dit zijn professionele worstelgevechten waarbij mannen met maskers en veelal in kostuums elkaar te lijf gaan. Het is hard tegen hard, maar uitsluitend met het doel om het publiek te entertainen. Ook in Bolivia is worstelen erg geliefd. Echter hier zijn het de vrouwen van inheemse afkomst in klederdracht, die elkaar in de ring in de haren vliegen, soms zelfs met een bloedige afloop. ‘Cholita wrestling’ heet dit recente fonomeen, waarmee deze vrouwen laten zien dat ze inheems zijn, maar tegelijkertijd ook sportvrouw. Ze proberen hiermee een statement te maken tegen discriminatie en de sociaal uitgesloten positie waarin ze zich be-
vinden. De Boliviaanse worstelvrouwen waren vorig jaar nog te zien in de documentaire Cholita Libre, van Jana Richter en Rike Holtz. Sport als entertainment. Sport als statement. Maar sport wordt overduidelijk ook gebruikt in Latijns-Amerika als een uitweg uit de benarde situatie waarin velen op dit continent leven. Dat laten verschillende fi lms zien die dit jaar op het LAFF draaien. Zo probeert de 18-jarige Nicaraguaanse Yuma met haar passie voor boksen een uitweg te vinden uit de vijandige wijk waar ze opgroeit, in de fi lm La Yuma. En ook de twee Venezolaanse broers uit de sloppenwijken van Carácas dromen van een beter leven en gebruiken de voetbalsport als middel om daar te geraken, zoals te zien is in de fi lm Hermano. En voor het nationale jongerenhonkbalteam uit Curaçao, in de documentaire Boys of Summer, zijn de momenten op het veld de mooiste van hun jonge leven, mede omdat er geen gelegenheid is om te denken aan de thuissituatie die niet altijd even rooskleurig is. Wellicht is het team mede om die reden al jaren zo succesvol. Vanuit dit perspectief bekeken, lijkt sport in Latijns-Amerika veel meer te zijn dan de oranjegekte die wij Nederlanders kennen. Kristel de Krijger La Yuma Ma 9 Mei, 21:45-23:15, LHC4 Wo 11 Mei, 2200-23.30, LHC1 + Q&A Do 12 Mei, 21:00-22.30, LHC3 + Q&A Hermano Do 12 Mei, 21:45-23:30, LHC2 Boys of Summer Wo 11 Mei, 17:45-19:15, LHC4 + Q&A
Achter de Schermen
Olga Ketellapper, Communicatie en PR Vijf maanden geleden begon ik met de communicatie voor het Latin American Film Festival. Een groot contrast: in december, terwijl het buiten sneeuwde, hadden we het over de zomerse sfeer die het LAFF moest uitstralen en hoe we zo veel mogelijk bezoekers naar het festival konden trekken. De afgelopen maanden heb ik zo veel mogelijk mensen en pers enthousiast proberen te krijgen voor het LAFF. De posters, advertenties en programmakrant werden gemaakt. Tussendoor heb ik een vernieuwde website voor het LAFF op poten gezet. Ook deed ik de coördinatie van het mediateam, dat tijdens dit LAFF voor het eerst een eigen redactieruimte heeft in de leegstaande Rabobank op het Ledig Erf. Bedankt makelaar Ans de Wijn en eigenaar Van Beek! Daarna was het afwachten of mijn inspanningen zijn vruchten zouden afwerpen. Het lijkt het geval te zijn: de terrassen zitten vol en de meeste bioscoopzalen ook. En zomers is het zeker: het Louis Hartlooper Complex bruist en buiten wordt salsa gedanst. Maar ook online is er veel bezoek. Op Facebook en Twitter is #LAFF11 een trending topic. Onze superster Mini Carlos is een ware internethype geworden: het Mini Carlos-rompertje is het populairste item bij de infobalie. De drukte heeft ook een keerzijde. Hoewel ik alles kan vertellen over het festival en exact weet waar alle fi lms over gaan, zie ik de meeste niet. Ik zit elke dag achter mijn computer om alle bezoekers online van het nieuwste nieuws, de laatste foto’s en verse fi lmpjes te voorzien. Tussendoor ren ik om te praten met de pers die het LAFF wil verslaan, en plaats ik de recensies op de perswand. De bezoekers, vrijwilligers en fans hebben het LAFF nu overgenomen, en kunnen het festival veel beter communiceren dan ik. Want de positieve reacties en blije bezoekers zijn uiteindelijk de beste reclame voor het festival.
Boys of Summer
LAFF Latin American Film Festival 2011| Utrecht | www.laff.nl
5
De Bezoeker
Publieksprijs
Musicaliza
Met de scheurkaart die je bij elke fi lm krijgt uitgereikt, kan je als bezoeker je waardering aangeven. De publieksprijs wordt donderdag 12 mei uitgereikt. De tussenstand van de publieksprijs na zondag 8 mei: Films 1. Tropa de Elite 2 2. Hermano 3. Karen llora en un Bus Documentaires 1. Which Way Home 2. Boys of Summer 3. Ingrid Betancourt Michiel Mulderink (41) bezocht los Colores de la Montaña ‘Ik vond het een heel mooie fi lm, met mooie beelden en een indrukwekkende natuur. Alles gezien vanuit de ogen van een kind. Ik denk wel dat je de achtergrond van Colombia een beetje moet kennen om de fi lm goed te begrijpen. Dit is mijn eerste keer op het LAFF. Ik ben samen met mijn collega's van het Spaanse taalinstituut Fuentes, dat onder andere in Utrecht zit. We hebben straks jaarvergadering en doen dit als een soort uitje. De meeste docenten zijn native speakers en veel komen er ook uit Latijns-Amerika, dus dit is hartstikke leuk voor hen. We zijn zeker van plan om vaker te komen en misschien ook met cursisten, zodat die mooi de taal kunnen oefenen en wat van de cultuur in Latijns-Amerika kunnen zien.’
www.laff.nl Meer zien over het festival? De website van het LAFF biedt naast artikelen, ook foto’s en video-items. De foto- en fi lmploeg gaat dagelijks op pad en maakt reportages en interviews. Met de regisseurs die te gast zijn op het LAFF wordt een belangrijke scène uit hun fi lm besproken.
15.00
zaal 1
16.00
• Koen Suidgeest over een scène uit zijn fi lm Karla’s Arrival • Uitreiking Dirk Vandersypen Award
maandag 9 mei 19.00
18.00
Masterclass - Post Mortem 16.00 - 18.15
zaal 2
Distancia & La Mina de Oro 15.00 - 16.30
Q&A
La Vieja de Atrás 16.00 - 17.30
zaal 4
Impunidad & Firmes 16.00 - 17.45
Maandag in de cocktailbar van 22:00 tot laat: DJ Mickster
• Thema sport in de fi lm
17.00
zaal 3
‘Vanavond ga ik Cumbia en Peruaanse Chica draaien. Als het volume straks lekker hard staat, wordt het je vast duidelijk waarom ik warm loop voor dit genre. Je kunt er echt supergoed op dansen, het swingt als een bezetene en je kunt er goed seks op hebben. Ik verwacht dan ook dat het straks goed los gaat, zeker als de barman zijn best blijft doen op de mojito’s. Of ik nog naar de fi lm ga deze week? Ja vast en zeker… Als het wat koeler wordt!’
Verder op www.laff.nl:
Programma maandag 9 mei 14.00
DJ Smartin Loopt warm voor tropische plaatjes
20.00
La Vida Útil & A Disração de Ivan 18.30 - 20.00
Carancho 17.00 - 18.45
21.00
22.00
El Recuento de los Daños & Raz 20.15 - 22.00
El Premio 19.30 - 21.30 Voces del Subterráneo & La Luna 17.45 - 19.15 Sábado 18.00 - 19.15
00.00
Todos tus Muertos 21.45 - 23.15
FilmExtra - Karen Ilora en un Bus 19.30 - 21.45 Q&A
23.00 Los Colores de la Montaña 22.15 - 23.45
Karla’s Arrival 22.00 - 23.30
Lo Bueno de Llorar 19.45 - 21.15
Q&A
La Yuma 21.45 - 23.15
Q&A
DJ Mickster 22.00 - laat
cocktailbar
Programma dinsdag 10 mei 14.00
15.00
16.00
17.00
zaal 1
Norberto apenas Tarde 18.15 -19.45
zaal 2 zaal 3
dinsdag 10 mei 19.00
18.00
El Hombre de al Lado 17.30 - 19.30 Masterclass - Sonhos Roubados 15.00 - 17.30
zaal 4
Maids and Bosses & La Calma 18.00 - 19.15 El Bonaerense 18.00 - 19.45
20.00
21.00
La Vida de los Peces 20.00 - 21.30 Road July 19.45 - 21.15
22.00 Q&A
00.00
Ausente 21.30 - 23.00
FilmExtra - Voces del Subterráneo 19.30 - 21.30 Distancia & La Mina de Oro 20.00 - 21.30
23.00
Post Mortem 22.00 - 23.45
Ingrid Betancourt 21.45 - 23.30 Q&A
Gatos Viejos 22.00 - 23.45
DJ Little Ro 22.00 - laat
cocktailbar
Colofon Hoofd- & eindredactie: Floor de Bie, Kristel de Krijger Schrijvers: Floor van Alphen, Jasmijn Fermie, Miranda van Gelder, Mireille Lohmann, Marjolein Marchal, Maartje Musschenga, Sarah Oortgijs
Fotografie: Marjolein Marchal, Bram Heijnen, Daniel Valle Robles, Frans de Groot, Michel Boulogne Vormgeving: Joost Keuskamp
LAFF: Judith van den Burg, Annemarie Bembom Programmering: Stien Meesters, Jessica de Jaeger Communicatie & PR: Olga Ketellapper Drukker: Printerette Utrecht - www.printerette.nl