Χριστίνα Γαλιάνδρα
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ISBN: 978-618-82188-2-6 Σειρά: Διανυσματικά ποιήματα © ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ & Χριστίνα Γαλιάνδρα, 2018 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ ekdoseisdianisma@gmail.com
Χριστίνα Γαλιάνδρα
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ
ΑΔΙΈΞΟΔΟ Μεθυσμένη σε ψάχνω, νηφάλια δεν σε ζητώ. Τις στιγμές που θολώνω δεν μπορώ να κρυφτώ. Μέσα στα χείλη μου γλιστράς γλυκά σαν το κρασί μου. Όπως κυλάς στα σπλάχνα μου , μουδιάζεις το κορμί μου! Σαν άπιστη βαφτίζομαι στον θείο έρωτά σου. Παραπατώντας μουρμουρώ το Άγιο όνομά σου. Σ ‘ αυτό τ’ αδιέξοδο θα ζω. Αλήθεια δεν με νοιάζει ! Γυναίκα που αγάπησε κομμάτια της μοιράζει.
7
ΑΝΆΜΝΗΣΗ Ανάμνηση μένεις με γεύση πικρή. Αγάπη μεγάλη. Αγάπη εσύ. Κ αν ξημερώνει κ αν βραδιάζει. Μακριά σου τίποτα πια δεν αλλάζει. Όλα τα ίδια , όλα κοινά. Όλα αδιάφορα και τυπικά. Στα χείλη μου σ’ έχω μικρή προσευχή. Θεός μου γίνε και φύσα πνοή. Να ζω να αναπνέω με σένα μαζί. Γλυκιά μου ανάμνηση.... με γεύση πικρή! Όλα τα ίδια , όλα κοινά Όλα αδιάφορα και τυπικά...
8
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΑΝΤΑΛΛΑΓΉ Λίγο πριν κλείσει της ζωής μου η αυλαία. Του τέλους μου οι τίτλοι μου πριν φανούν. Ανταλλαγή θα σου φωνάξω εδώ και τώρα. Της δύσης μου οι ήλιοι πριν χαθούν. Μιά το σκοτάδι να σκορπάς, μία το φως να δίνεις. Μία πνοή λεηλατείς, και άλλη να δωρίζεις. Εγω σου δίνω μιά ζωή, οφείλεις και συ μία. Στην αγορά του ουρανού, συζήτηση καμία. Εσύ από το είναι σου τα χρώματα ορίζεις. Μα καλλιτέχνης πως ζητάς χωρίς καμβά...να γίνεις; Σαν αμαρτία μη το δεις, αντίδραση μονάχα. Για κείνα που στερήθηκα ,για κείνα που δεν τα χα…
9
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ΑΠΛΆ Από αλεύρι....το καρβέλι.... Το λαδάκι απ την ελιά... Το κρασί απ το σταφύλι, και ευφραίνεται η καρδιά! Αν εκείνα δε γεμίζουν, την ψυχή σου την κενή. Διάβασέ το άλλη μία το στιχάκι απ’ την αρχή! Ίσως τότε καταλάβεις πόσο απλή είν’ η ζωή. Αν και πάλι δεν σου κόψει. Αφησέ το κι’ όπου βγεί!
10
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΑΡΕΤΟΥΣΑ ΑΡΕΤΟΥΣΑ : Συ ήσουν που τραγούδαγες κάτω απ' το μπαλκόνι και πιάναν βράδυα δυνατά του Έρωτα οι πόνοι ! ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ : Εγώ ήμουν Αρετούσα μου. Εγώ που λαχταρούσα... Όπου εγώ κ άλλη φορά αγάπη σου θα ζούσα. Μα ...και συ δεν ήσουνα για με , τρείς χρόνους στο κελί σου για τιμωρία που δωσες σε μένα το φιλί σου! ΑΡΕΤΟΥΣΑ : Εγώ ήμουνα Αφέντη μου. Θάνατε του κορμιού μου.. Ανάσταση της σκέψης μου δείλη του ουρανού μου... Στη μοίρα και στη τύχη μου εκλιπαρώ και λέω : Μέρες και βράδυα μοναχά για σένα να αναπνέω.. Εσύ μου δίνεις τη ζωή, το φως στα δυό μου μάτια κ αν θα σε χάσω πιότερο να σφαλιστούν για πάντα! ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ: Το δαχτυλίδι σου φορώ , σε σένα δίνω όρκο αίμα στις φλέβες μη κυλά αν σ’ αρνηθώ στον κόσμο. Σαν το κοπέλι θα ζητώ το κάθε άγγιγμά σου πάντα η καρδιά μου θα χτυπά και μόνο στ’ όνομά σου. 11
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
Αφέντη με αποκαλείς μα είμαι δουλικό σου και θα γινώ για χάρη σου το κάθε κύτταρό σου. Αν θα πονάς πονώ και γω κ αν θα γελάς γελάω φτάνει να σ’ έχω δίπλα μου κ όλα τα προσπερνάω! Αυτά τα λόγια είπανε και μείναν στους αιώνες.. Λόγια που ερμηνεύουνε του Έρωτα κανόνες. Όσοι από σας θελήσετε , παράδειγμα κρατάτε. Τα ανώτερα τα πάθη σας άσκοπα μη πετάτε. Αν το χει γράψει Ριζικό μόνο του θα σας πάει στα χέρια εκείνα που ψυχή και σώμα σπαρταράει!
12
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΑΣ Ας Ας Ας Ας
έφυγαν τα χρόνια σαν νερό... πέρασαν της νιότης μου οι σκέψεις… γέλασα στης τρέλας την οδό… δάκρυσα στου έρωτα τις λέξεις…
Ας Ας Ας Ας
έπεσα στο χώμα καταγής… πάλεψα με αισθήματα τιμής… έδωσα σε σένα όρκο ζωής… έφυγες σαν δήθεν νικητής...
Ας είναι να πιστεύω ‘’καλά είμαι ‘’ Ας είναι τελικά ότι κι αν είναι… Ας είναι μια ψευδαίσθηση μεγάλη… Πλησίασμα ζωούλας μου στην πλάνη...
13
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ΑΣΤΈΡΙ ΠΟΥ ΣΒΉΝΕΙ Όταν κλαίνε τα αστέρια... Ποιός να ακούσει μπορεί; Σαν ραγίζουν στα δύο... Να τα δει ποιός μπορεί; Όταν βγάζουν κραυγές τους... Με λυγμούς φοβερούς... Ποιός μπορεί να τα γιάνει από πόνους φριχτούς; Όταν πέφτουν τ’ αστέρια... Ο θεός που κοιτά... Δίνει άδεια να πέσουν... Απαλά,σιωπηλά... Όλη η πλάση γεμίζει... Αστερόσκονη,φως και στα χείλη γεννιέται η ευχή καθενός! Έτσι πέφτω και γω... Σαν αστέρι που σβήνει... Πες λοιπόν τι ζητάς... Να φροντίσω να γίνει...
14
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΑΥΤΌ ΉΤΑΝ Στέρεψα....Στράγγισα....Μέχρι την τελευταία ρανίδα υπομονής. Κουρελιασμένο το μέσα μου. Μην παλέψεις άδικα. Μη χαλαλίσεις τα λόγια σου. Ελπίδες ψεύτικες δε ζητώ. Καλύτερα είμαι έτσι. Ύπνο βαθύ επιθυμώ. Σαν αυτούς που κοιμήθηκαν αιώνια. Να μην αισθάνομαι πιά! Δε θέλω. Ότι σε κάνει να αισθάνεσαι σε πονά. Σε γκρεμίζει. Έτσι γκρεμίστηκα και γω. Από το ύψος της ζωής μου. Από ψηλά κοιτώ το σώμα μου κολλημένο στα βράχια των ανέλπιδων προσδοκιών μου! Θέλω να το πάρω στην αγκαλιά μου. Μα δεν μπορώ. Κάτι που δεν έκανες και συ. Στέκομαι μόνο και το κοιτάζω. Σε λίγο θα το θάψω για πάντα. Με τιμές που του πρέπουν. Εκεί θα κλάψω. Ναι. Ύστερα πάλι αμίλητη θα περιφέρομαι παντού. Ψυχρή και αδιάφορη. Με μιά καρδιά σαν πέτρα.
15
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ΒΑΣΙΛΙΆ ΜΟΥ Μορφή σου χαζεύω.. Κρυφές οι ματιές. Τα μάγουλα καίνε σαν κόρη του χτες.. Ματιά σου γυρεύω. Μικρή....Μια σταλιά. Βαθειά της να πλέω σε κάθε σκλαβιά. Εσύ Βασιλιάς μου και κλέφτης καημών.. Άπιαστο χέρι πολλών ημερών. Δειλή ταξιδιώτης ...Το χάρτη κοιτώ μα δε βρίσκω δρόμο σε σένα ναρθώ...
16
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΒΙΟΣΎΝΘΕΣΗ Κλείσε τα μάτια. Μη μιλάς. Τη σκέψη ξεκίνα να κυβερνάς. Λύσε τους κόμπους , πιάσε σχοινί. Δέσε τους φόβους πριν την αυγή. Ανάσαινε μόνο…Αργά ...Ρυθμικά. Ορχήστρα γίνε με λίγα βιολιά. Στις νότες επάνω , εκεί να πατάς... Παίξε με πάθος και δυνατά. Κανείς δεν σ’ ακούει κανείς δεν κοιτά… Φτιάξε ρεφραίν με στίχους απλούς. Γεννιέσαι απόψε… Γεννιέσαι μ’ αυτούς !
17
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ΓΕΜΆΤΗ ΑΓΆΠΗ Γεμάτη ζωή ! Γεμάτη αγάπη ! Πνιγμένη στα λάθη. Δεν ξέρω γιατί . Την τύχη της βρίζει και δεν την ορίζει και πέφτει συνέχεια σε βούρκο βαθύ !! Κανείς δεν την θέλει κανείς δεν της λέει πως όπως το πάει χαρά δε θα δει. Την βλέπουν σαν σφάλμα κ είναι ένα δράμα γιατί στη ψυχή της κανείς δε θα μπει! Και γω, μη νομίζεις, σαν ξένη την βλέπω και κρύβω τα λόγια που πρέπει να πω. Αρρώστησε πάλι. Αδύναμη πια. Ελπίδα δεν έχει για πρώτη φορά. Πάλεψε αλήθεια νύχτες και μέρες τον θάνατο θέλει να μην τον κοιτά! 18
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
Μα ποιός του γλιτώνει σαν στόχο σε βάλει. <<Κοντά μου>> της είπε <<θα βρείς γιατρειά>>. Απλώνει το χέρι, του λέει <<Εντάξει, μαζί σου θα κάνει ταξίδι η ψυχή>>. Μα κάποιοι μου είπαν σκιά πως γυρνάει τις νύχτες στους δρόμους κ αφήνει κραυγή!
19
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ΓΙΑ ΕΚΕΊΝΟΥΣ Τα σκαλοπάτια σου μιά μέρα αν κατεβώ. Ίσως με θόρυβο , ίσως με ήχο απλό. Αόρατη θα μαι , σκοτάδι πυκνό και συ αυστηρός των ψυχών κυνηγός. Παρακάλια δεν θέλεις. Ποτέ δεν τ’ ακούς.. Ούτε κλάματα πιάνουν αφού ζείς με νεκρούς. Φόβο σκορπίζεις στις δόλιες ψυχές στην σκέψη σου τρέμουν χιλιάδες βραδιές. Αυτό που πιστεύω και λέω εγώ. Μπροστά σου με θάρρος πολύ θα σταθώ. Δικούς μου ανθρώπους εσύ τους κρατάς. Για κείνους και μόνο ελπίδα χαράς.
20
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΓΙΑΤΊ ΑΚΌΜΑ Είπα θα γράψω Ποίηση. Μου πήραν το χαρτί. Βρήκα άλλο αλλά μου το πήραν ξανά.. Μαζί και το στυλό μου. Άρχισα να γράφω σε μάντρες. Μου πήραν τις μπογιές και έκρυψαν τους τοίχους. Τους είπα πως τα στιχάκια μου θα τα τραγουδάω και απαγόρευσαν την μουσική. Τότε κλείδωσα τη ποίηση στο ποιό κρυφό μέρος μέσα μου με μιά βαριά κλειδαριά, μη μου την πάρουν κ αυτή. Ώσπου ήρθες εσύ. Κι άρχισαν να ξεκλειδώνονται χρυσοκέντητα γράμματα που τα χελιδόνια θα τα πλέξουν σε λέξεις και σα στεφάνια θα στολίσουν τα μαλλιά σου , αόρατα ! Να μη στα πάρει κανείς. Γιατί …ακόμα...οι άνθρωποι κυνηγάνε τις λέξεις… Είτε για να κρυφτούν είτε για να ξαναβαφτιστούν πάλι άνθρωποι...
21
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ΓΚΡΊΖΟ Χάθηκαν . Για κάποια όνειρα μιλώ . Μήπως τα είδε κανείς ; Στην κρύα πόλη τα ψάχνω καιρό. Οι μέρες περνούν. Διάφορες μάσκες φορώ . Πάντα ανάλογα την περίσταση,το χρόνο, την εποχή. Μα ρωτώ ξανά , μήπως τα είδε κανείς; Καθώς περπατώ κάπου σκοντάφτω και τι να δώ ; Όνειρο κάτω ωχρό. Τα χέρια ανοίγω. Σκύβω το παίρνω και το κρατώ. Σα μωρό τ αναθρέφω, για χάρη του ζω! Μήπως είναι δικό σου και το κλέβω εγώ ; Έλα, στη χούφτα μου έχω για σένα νερό. Στο γκρίζο της πόλης μονάχη γυρνώ. Ονειροκλέφτρα θαρρώ!
22
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΔΑΚΡΥΣΜΈΝΑ ΦΕΓΓΆΡΙΑ Αύγουστος 11 το βράδυ. Κάθομαι στο μπαλκόνι και χαζεύω το ολόγιομο φεγγάρι. Πόσο ωραία θα ήταν να υπήρχε μιά σκάλα και να το γυρίσω όλο. Έτσι δε θα το έβλεπα μόνο εξ αποστάσεως αλλά θα πάταγα επάνω του και θα χόρευα μέσα στο άσπρο του φως. Με όλη μου την δύναμη θα τραγούδαγα ύμνους σαν αυτούς που ψέλνουν στην εκκλησία , ξορκίζοντας έτσι όλου τα κόσμου τα κακά. Λαχανιασμένη και κουρασμένη θα γονάτιζα στο απαλό φεγγαρόστρωμμά του και με λυγμούς θα εκλιπαρούσα να μου δώσει λίγο από το φως του. Είμαι σίγουρη πως αν ήξερε πόσο σκοτάδι υπάρχει στη γη θα το έδινε ευχαρίστως. Σαν θηλυκός Προμηθέας θα το μοίραζα σε όλους ώστε να φωτίσουν τις ψυχές τους. Ελπίζοντας πως κανένα γεράκι δε θα μου ξεσκίσει τις σάρκες... Η απόλυτη ησυχία διαταράσεται από το άκουσμα μιας νυχτερίδας! Άσχημος οιωνός...Με τη σκέψη γεμίζω τον έναστρο ουρανό με χιλιάδες μπάλες , στρογγυλές , φωτεινές ...και ξάφνου τα βλέπω να κλαίνε και τα δάκρυα σαν μικρά διαμαντάκια φτιάχνουν στέμμα να στολίσουν την νύχτα . Συνεχίζω , συνεχίζω να φτιάχνω φεγγάρια.... Δακρυσμένα φεγγάρια...
23
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ΔΥΟ ΛΈΞΕΙΣ Δυο λέξεις μόνο στο χαρτί. Κι αυτές να μη χωράνε. Τις τσάκισα τις λύγισα , με θράσος αντιδράνε. Δεν είχα να σου πω πολλά. Μονάχα ‘ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ’. Μα την αγάπη δε ζητάς γι αυτό και το χαλάω. ‘Οπως τσακίζω το χαρτί και ύστερα το πετάω υπόσχομαι τις λέξεις μου πάντα να τις μετράω.
24
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΕΓΏ Εγώ που έφεγγα της νύχτες μην τρομάξω. Εγώ που φώτιζα τους δρόμους να περάσω. Κοίτα με τώρα. Λύχνος σβηστός. Εγώ που γέλαγα στον πόνο μη βουλιάξω. Εγώ που έλεγα τραγούδια να μην κλάψω. Κοίτα με τώρα. Θρήνος βουβός. Εγώ που κράταγα στις χούφτες μου ελπίδες. Όταν στην πλάτη μου δεχόμουν καταιγίδες. Κοίτα με τώρα. Χτύπος δειλός. Εγώ που έλεγα... Τα όνειρα με θρέφουν. Στους εφιάλτες τους ποτέ δε θα με γνέθουν. Κοίτα με τώρα. Μες στα χαλάσματα ζωής μου περπατώ.
25
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ΕΊΣΑΙ Είσαι το τίποτα είσαι το κάτι. Είσαι ένα βότσαλο, μαργαριτάρι. Η λάθος κίνηση μα κι η σωστή. Γέλιο και δάκρυ σε μία στιγμή. Είσαι το σύμπαν, μιά σπιθαμή. Τρέλα δεμένη με λογική. Είσαι αρρώστια σε σώμα υγιή. Είσαι ο ύπνος σε ξύπνιο κορμί. Είσαι και άλλα..και....άλλα πολλά μα....σφιγμένα τα χείλη , ζητάνε φιλιά.
26
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΕΛΠΊΔΑ ΣΕ ΣΈΝΑ Αν με πουλήσεις και συ. Αν στο μυαλό σου έχεις άλλα. Πράγματα για μένα φοβερά. Αβάσταχτα δυσάρεστα μαντάτα... Αν είσαι άνθρωπος με μάσκα που γελάει, και εύκολα τους άλλους τους πατάει , τότε , τότε σκιά στον ήλιο να μη βρίσκεις, ούτε νερό την δίψα σου να σβήνεις. Σε κύματα να πνίγεται η ζωή σου. Το οξυγόνο να μην βρίσκει η πνοή σου. Όλες οι ελπίδες που με σένα είχα κάνει, ανήμερο για σε να ναι λιμάνι! Αν είσαι άνθρωπος με μάσκα που γελάει που ψεύτικα τους πόνους μου μετράει. Τα έργα σου να γίνουν όλα στάχτη τις νύχτες σου να βλέπεις εφιάλτη. Αν όμως είσαι άνθρωπος με άλφα κεφαλαίο που με τις πράξεις σου αγγίζεις το ωραίο... Όλα τα λόγια μου τα παίρνω πίσω τώρα και βοηθό μου σε ζητώ στην ανηφόρα. Οι ευλογίες του θεού να ναι μαζί σου. Χίλιες ευχές να ακολουθούνε τη ζωή σου. Τα χείλη μου για σένα θα μιλάνε. Το άλλο σου μισό πάντα θε να μαι... 27
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ΈΝΑ ΔΆΚΡΥ Γεννάς, υιοθετείς, πλάθεις, αναλύεις. Φωτίζεις τ απόκρυφα και αναδύεις τα βυθισμένα. Εσύ δεν είσαι μόνο ποιητής δημιουργός συναισθημάτων και σκέψεων είσαι. Αλλά και καρφί που μερικούς τους τρυπά. Μακάρι να μη βρεθεί ποτέ βάλσαμο για τις ψυχοπληγές τους και να αιμοραγούν πάντοτε. Ήλιος τη μέρα, φεγγάρι τη νύχτα. Πρωινή δροσιά σε όμορφα ρόδα , μα παντού πέπλο, λες και θέλει κάποιος να κλέψει την υγρασία τους. Έρημος στην Εθνική Οδό μας. Απέραντη σιωπή σε ανυπόφορη φασαρία. Μα σώπα , άκου. Κρότος στο βάθος, ένα δάκρυ έσκασε στη γη κ εκείνη με μια αφάνταστη δίψα το αργοπίνει λαίμαργα.
28
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΈΝΑ ΘΑΎΜΑ Έξι το πρωί Η μέρα αρχίζει. Μα το μυαλό δεν λέει και πάλι να ξυπνήσει. Το σώμα κοιμάται μαζί κ η ψυχή . Κάτι να γίνει ν’ αλλάξει η ζωή. Ένα θαύμα, ένα θαύμα μικρό Να αρχίσω πάλι για κάτι να ζω. Πλένομαι , ντύνομαι και φτιάχνω καφέ. Ανάβω τσιγάρο και λέω ‘’θεέ ‘’. Τα χείλη μου ψάλλουν μικρή προσευχή Σε σένα να φτάσει στα πόδια σου εκεί. Το σώμα σε νάρκη βαθειά στη σιωπή. Φωνές ακούω, δεν βλέπω ψυχή. Τρελάθηκα λέω. Δεν είμαι καλά. Βρέχω τους δρόμους με δάκρυα καυτά!
29
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ΈΝΑ Σ’ ΑΓΑΠΏ Πάντα μου άρεσε η λέξη σ ’αγαπώ. Κρύβει μια αδυναμία μεγαλόψυχη. Αδυναμία που έχεις προς το άτομο που την απευθύνεις . Δεν υπερέβαλα ποτέ. Όχι. Λίγες φορές την πρόφεραν τα χείλη μου. Ώσπου έπαψα. Να μη μου τη λερώσουν. Ακόμα κι όταν η καρδιά μου πλημμυρίζει από τα πιό τρυφερά συναισθήματα δε θα την πω. Θα την κρύψω πίσω από ένα μεγάλο χαμόγελο,ένα ζεστό βλέμμα, ένα τρυφερό φιλί, μιά μεγάλη αγκαλιά. Βλέπεις. Τις λίγες φορές που την είπα σκόρπισε, σαν φύλλο φθινοπωρινό, σαν χνούδι στον άνεμο, σαν βροχή που χάθηκε στο χώμα. Δε ρίζωσε, δε βλάστησε, δε καρποφόρησε. Είναι στιγμές στο σήμερα που νιώθω πως την χρωστάω. Την κρατάω όμως σαν ‘δάνειο ‘.Ίσως αύριο το ξεπληρώσω. Ίσως αύριο να της δώσω μορφή. Να γεννηθεί στα σπλάχνα μου , να μεγαλώσει στα χείλη μου και στα δικά σου αυτιά να φτάσει ενήλικη … Ώριμη. Να την απολαύσεις όσο τίποτα άλλο στον κόσμο. Ίσως αύριο. Ένα σ αγαπώ… Για σένα.
30
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΕΞΑΙΤΊΑΣ ΣΟΥ Σ’ ευχαριστώ που δεν άξιζες την αγάπη μου. Σ ‘ευχαριστώ που δεν σκούπισες το δάκρυ μου. Σ’ ευχαριστώ που κλώτσησες σε μιά γωνιά τα όνειρά μου. Χίλιες φορές σ΄ ευχαριστώ. Δειλέ ...μικρέ ...και ανάξιε έρωτά μου. Γιατί εξαιτίας σου. Ορίζω ..την καρδιά μου. Γελά ...η θλιμμένη ματιά μου. Και στο σκοτάδι με χρυσή κλωστή κεντώ τα όνειρά μου.
31
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ΈΡΙΞΕΣ Έριξες τα ρούχα σου στο πάτωμα. Τα μάζεψα. Για όταν κρυώνεις. Να ντύσω γυμνή σου αλήθεια. Να μη διωχτείς ποτέ από δικό μου παράδεισο. Συγχώρεση για σένα θα ζητήσω, στα χέρια μου το μήλο θα κρατήσω. Δική του γεύση μη γευτείς. Έριξες τα ρούχα σου στο πάτωμα και έφυγες . ‘ Γυμνός ‘. Όπως ήρθες. Ψάχνοντας ακόμα το ένδυμα που σου ταιριάζει. Ακόμα δεν κατάλαβες ; Το ένδυμα δεν παίζει σημασία. Τα ίδια λοιπόν θα σου φυλάξω. Έριξες τα ρούχα σου στο πάτωμα. Έριξες μαζί και την καρδιά μου. Ακόμα δεν κατάλαβες ; Με εκείνη ντύνομαι στα χρόνια. Με κείνη βάφω τις ρυτίδες. Να τις κρύψω να γελάσω το χρόνο. Να προλάβω στον κήπο μου να ‘ρθείς.
32
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΈΡΩΣ Ο Έρως χρόνια δεν κοιτά. Γνωστή η παροιμία. Μα αν τα κοιτά δεν τα μετρά κι αρχίζει τρικυμία... Και πνίγεσαι και χάνεσαι στου έρωτα τα Θεία.. Μη τα φιλάς τα χείλη μου. Μη το κορμί μου αγγίζεις. Μη ξημερώσεις έρωτας Και τη ζωή συθέμελα γκρεμίσεις!
33
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ΕΡΩΤΟΈΝΔΥΜΆ ΜΟΥ Σε κέντησα χτες βράδυ στο κορμί μου. Με συντροφιά το φως μιας αδύναμης λάμπας. Κάθε βελονιά ένα σου χάδι. Κάθε χρώμα ένα φιλί σου. Κάθε κόμπος δικός σου καημός. Το πρωί κοιτάχτηκα περήφανη στον καθρέφτη να θαυμάσω το έργο μου. Πόσο κατάσαρκα σε έχω! Μ’ αραχνούφαντη κλωστή να με τυλίγεις , από πάνω ως κάτω. Σπιθαμή προς σπιθαμή να σε φορώ. Ένδυμα του Έρωτα, της Αγάπης, του Πάθους. Της γλυκιάς ηδονής. Με νήμα που δεν πρόκειται να φθείρει κανείς. Ακόμα και συ.. Π’ αρνήθηκες να λέω ..Όνομά σου..
34
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΈΣΦΙΞΑ Έσφιξα την γροθιά μου και σύντριψα την αγάπη. Δε θα κατασπαράξεις εσύ τα σπλάχνα μου ! Της είπα..... και οπισθοχώρησε.. Σαν τον στρατιώτη.. Για την επόμενη έφοδό της...
35
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ΈΤΣΙ ΕΊΝΑΙ Έτσι είν’ ο έρωτας καλέ μου... Πηγάδι αστείρευτο βαθύ... Εκεί που λες το τέλος του δε φτάνεις... Στον πάτο κείτεσαι και είσαι δυστυχής... Μία μία να μετράς της αποστάσεις... και της ψυχής σου τα κομμάτια αναζητάς... Στην πρώτη της μορφή να την εφτιάξεις... Μα πάντα αλλάζει και συ μόνο την κοιτάς... Έτσι είν’ ο έρωτας καλέ μου... Ατέλειωτο παιχνίδι της ζωής... Εκεί που λες πως ξέρεις τους κανόνες... Σε όλες τις παρτίδες θα ηττηθείς... Τα βράδια σου με δάκρυα ποτίζουν... Την κάθαρση ξανά αναζητάς... Από τις στάχτες σου σαν Φοίνικας γεννιέσαι... Γιατί το τέλειο αγάπης λαχταράς!
36
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΈΤΣΙ ΘΑ ΓΊΝΕΙ.... Ωραία λοιπόν / Έτσι θα γίνει / Εσύ θα καίς / Αυτή θα σβήνει / Όταν θα κλείνεις / Μόνο θα ανοίγει / Κι όσα θα λες / Ευθύς θα κρύβει / Πάρε το δρόμο σου / Πυξίδα θα ναι / Η αγάπη λάμπει / Όπως και να ναι / Εδώ θα είμαι / Σε μία γωνιά / Να βλέπω ν’ αλλάζεις / Να βγάζεις φτερά !
37
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ΈΤΣΙ ΣΕ ΘΈΛΩ Νερό...Στην πηγή μου. Κομμάτι..... Στη γη μου. Στη λάβα μου...Αέρας. Φωτιά και αιθέρας.. Έτσι σε θέλω. Να είσαι πολλά... Τα πάντα μου όλα σε μιά αγκαλιά. Πάθος , αγάπη , ζωή και χαρά του έρωτα ανάσα του πόθου καρδιά. Έτσι να έρθεις ...Θα είμαι εδώ. Ρόδο μ’ αγκάθι για σένα κλειστό.
38
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΕΥΛΟΓΊΑ Σου ζήτησα δύναμη και μου έδωσες κουράγιο. Σου ζήτησα ζωή και μου έδωσες υγεία. Σου ζήτησα αγάπη και μου έδωσες τον έρωτα ! Σου ζήτησα να πάρεις τον πόνο μου και σκούπισες το δάκρυ μου. Σου ζήτησα να νιώσεις την ψυχή μου και έγινες ακοίμητος φρουρός της. Μου ζήτησες να είμαι ταπεινή και έγινα ένα με το χώμα. Όλα γραμμένα με ένα αόρατο στυλό. Ανάμεσα σε σένα και μένα η Μυστική μας Συμφωνία!
39
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ΕΥΧΉ Πήρα μια μεγάλη ανάσα...Τη κράτησα λίγο και με κλειστά τα μάτια έκανα την ευχή. Στο φύσημά μου έσβησαν όλα τα κεριά. Χαμογέλασα...Πολλά τα κεριά, πολλές οι ελπίδες... Στο χρονοταξίδι μου κλείνω το μάτι... Δεν το προκαλώ...Του δηλώνω πως είμαι εδώ! Ακόμα εδώ...Ηλιογέννητη, αστραποβροντούσα, αετογέρωχη.. Αλλά ταυτόχρονα και ψυχοφύλακας στο κελί της αγέννητης δωροκαρδιάς μου... Λέω ψυχοφύλακας γιατί η καρδιά μου είναι η ψυχή μου. Λέω αγέννητη γιατί ακόμα είναι έμβρυο.. Λέω κελί γιατί την έχω κλεισμένη να μην μου την πάρουν... Όπως πήραν την άλλη... Αυτή είναι η ευχή μου λοιπόν για φέτος... Μία δωροκαρδιά ! Να αντέχει, να χτυπά δυνατά, να ελπίζει... Σαν την παλιά...Που ζήλεψαν και μου την κλέψαν. Αλλά δεν σκέφτηκαν τούτο...Ότι στο στήθος τους δε θα χτυπά το ίδιο. Οι παλμοί της βουβοί θα υπάρξουν κι όταν θα πάψουν θα δε θα έχουν πει ΤΙΠΟΤΑ.
40
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΖΩΉ Μοιράζω δε μοιράζομαι. Πέφτω μα δε κυλιέμαι. Όταν στα πόδια μου σταθώ. Ζωή δε σ’ απαρνιέμαι. Αγκάθια όταν γίνονται. Στις σκέψεις μου οι έννοιες. Ροδόνερο τα δάκρυα . Που σπάνε και τις πέτρες. Εκεί φυτρώνουν τ’ Άνθη μου. Εκεί και η δροσιά μου. Κάθε πρωί που ραίνομαι. Στολίζω τα μαλλιά μου.
41
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ΗΜΈΡΕΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΊΑΣ Καρδιά σε φάση πάζλ. Προσπαθώ να ενώσω τα κομμάτια, αλλά λείπει ένα. Μάλλον είσαι εσύ! Νύχτες ολάκερες το φτιάχνω και το διαλύω λες και θέλω να αλλάξω το άφαντο κομμάτι του. Θα αρχίσω τη μέρα μου λέγοντας ψέματα και θα την τελειώσω ψάχνοντας την αλήθεια. Τα μάτια μου πράσινα μα το γρασίδι της ζωής μου δεν το περπάτησα ποτέ. Πέτρες αγκάθια ,ανηφόρες , ματωμένα πόδια, αρθρώσεις που τρίζουν. Μ ακούς αλλά δεν ξέρεις τι λέω, σκέφτεσαι αλλά τον νου σου δεν τον προλαβαίνεις. Σε έχει ξεπεράσει προ πολλού. Χρόνια σέρνω τα βήματά μου με δυσκολία ακούγοντας τις αλυσίδες που κρατούν τα δυο μου πόδια. Ξέρω ότι εσύ κρατάς το κλειδί ξέρω ότι εσύ μονάχα μπορείς να τις βγάλεις. Μην αργείς , σε περιμένω. Στον αέρα μυρίζει ελευθερία. Από σήμερα ξημερώνουν άλλες μέρες. Μέρες Ανεξαρτησίας.
42
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΉΤΑΝ ΕΝΤΆΞΕΙ Μπήκε και σάρωσε...και κατέκτησε... Νόμους δεν κράτησε, λάθος πορεύτηκε.. Λάφυρα γέμισε....Στολίδια ακριβά... Πιο πάνω απ όλους υπήρξε καλά... Χρόνια τρεφόταν με μίσος κ οργή... Ήταν εντάξει...καμιά ενοχή... Αυτός να ορίζει...Να διοικεί... Σώματα γίναν ...Η γη να πατεί... Μα τώρα ...Χορτάτος...Κενός...Μοναχός... Ζει μα υπάρχει σα να ναι νεκρός... Μόνη παρέα...Τύψεις πολλές... Φαντάσματα να ναι...Στα αυτιά του φωνές... Μπήκε και σάρωσε...Με λύσσα διάλυσε... Ανθρώπινο ίχνος...Θεού εντολές... Δεν υπολόγισε....Ούτε σεβάστηκε... Οι πράξεις γινήκαν θηλιές δυνατές... Ήταν εντάξει...Τρανός ...Δυνατός... Σέρνεται τώρα...Δειλός ...Ποταπώς... Γωνιά δεν υπάρχει...Που να κρυφτεί; Αφού και το χώμα ...Αρνείται να μπεί...
43
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ΚΑΘΏΣ Καθώς το φεγγάρι ξεστράτιζε. Η νύχτα το μαστίγωσε με το βλέμμα της. Δεν είχε άλλη επιλογή. Πήρε το δρόμο του προς το σκοτάδι.
44
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΚΑΙ ΣΥ ΤΟ ΕΊΔΕΣ Και συ το είδες. Αλλά το πάτησες , το κλώτσησες και προσπέρασες. Θα φύγεις αλλά αυτό θα είναι εκεί. Αγίασμα που ποτέ δε θα πιείς. Εικόνισμα που ποτέ δε θα φιλήσεις και ένας σταυρός που ποτέ δε θα κάνεις. Αμίλητο σε έβλεπε να χάνεσαι , όπως χάνονται οι ξένοι.. Σεβάστηκε την απόφαση , τήρησε τη σιωπή του και έσβησε. Όπως σβήνουν οι λύχνοι, αθόρυβα, και συ,θα ζεις στο σκοτάδι. Τυφλός ...Μα…σαν θελήσεις να δείς. Θυμίσου..και συ το είδες...
45
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ΚΈΡΑΣΜΑ Πάλι με σκέπασε η νύχτα με το πέπλο της. Και γω στην άκρη του κουβάρι θα γινώ . Περιμένοντας τις πρώτες αχτίνες του ήλιου. Να ζεστάνουν την καρδιά μου. Να λιώσουν τον πάγο. Που κέρασμα τον έκανες κρυφά. Τις ώρες που μετρούσα τις πνοές σου. Πιστεύοντας πως δίνω την ζωή.
46
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΚΗΔΕΊΑ Την προσοχή σας παρακαλώ. Απόψε έχουμε κηδεία. και σαν Μυστήριο Ιερό ας δώσουμε την πρέπουσα σημασία Σεμνοί και ταπεινοί , σκύψτε την κεφαλή σας. Σκεφτείτε έστω μιά φορά τι ήταν στη ζωή σας. Ήτανε μήπως μιά σκιά που γύρω σας περνούσε , η μήπως ήταν άνεμος με λύσσα που φυσούσε ; Μη μου το πείτε. Δε μπορώ! Μ΄άλλη ματιά το βλέπω. Με εκείνη του μικρού Χριστού που κλείσατε απ’ έξω. Ευθύνες όχι δε ζητώ , μα λίγο θυμηθείτε. Τα όνειρα που κάνατε και τώρα δεν τα ζείτε. Αυτά θα θάψω σήμερα μαζί με τα δικά μου. Σε τούτη τη μικρούλα γη για ύστατη φορά μου! * ΚΛΆΨΕ Κλάψε...Της είπα...Έτσι ξεκίνησε και η ζωή.. Με ένα κλάμμα! Ύστερα πες .. ‘Ξαναγιενιέμαι’.. Φτάνοντας στη γωνία, ξέσπασα σε αναφυλητά... Να γεννηθώ και γω μαζί της... 47
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ΚΟΙΤΑΞΈ ΜΕ Αν ο ήλιος δε σε έχει ζεστάνει... Θα το κάνει καρδιά μου που βράζει. Αν τ’ αγέρι δε σε έχει δροσίσει. Θα το κάνει το δάκρυ που στάζει. Αν η μέρα σε έχει κουράσει. Δυό χέρια σου έχω φυλάξει. Αν στα χείλη σου έχεις την πίκρα.. Φίλησέ με να πάρεις την γλύκα. Αν μέρος ζητάς να κουρνιάσεις. Η αγκαλιά μου μεριά να φωλιάσεις. Κι αν βλέπεις τη θλίψη να φτάνει. Λόγια κρατώ να γλυκάνει. Αν τα χρόνια σ΄ αφήσανε πίσω. Κοιταξέ με.. και ίσως κερδίσω. Μιά θέση ξανά στη ζωή Για σένα πνοής μου πνοή.
48
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΚΟΡΊΤΣΙ ΚΑΙ ΚΎΚΝΟΣ Θα γίνεις όμορφη της λέγανε και αυτό ήτανε ευχή. Κανείς δεν το περίμενε κατάρα πως θα βγεί. - Ντύσου στολίσου μάτια μου σαν ήλιος να θαμπώσεις σ’ όποιο σκοτάδι περπατάς τη λάμψη του να δώσεις. Μα εκείνη δεν κατάλαβε... Αλλιώς πήρε τα λόγια και το κορμί της μοίραζε στα διάφορα σεντόνια. Ήρθε και καταπόνεσε. Ζαρώσανε τα εντός της. Σε ένα βράδυ ξέρασε τον δεύτερο εαυτό της. Τώρα σε λίμνες θα την βρείς. Σε νούφαρα και κύκνους. Μόνο εκείνα νιώθουνε την αλλαγή στους χτύπους!
49
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΜΆΘΕ Μάθε να ζητάς . Μάθε να θέλεις. Άπλωνε τα χέρια και πάρε αυτά που με τη ψυχή σου αναζητάς. Μη κουρνιάζεις με σπασμένα φτερά. Μη λες “τίποτα δεν γίνεται πιά.” Το αύριο κανείς δεν το ξέρει. Αυτό να θυμάσαι συχνά. Μάθε ποιό είναι για σένα σωστό. Μάθε να λες, “αυτό το μπορώ”. Αγώνας μάχης είναι η ζωή και πρέπει εσύ να βγείς νικητής. Μάθε πως είναι συχνά να γελάς. Μάθε πως είναι να θες ,να αποκτάς. Γεμάτη να είναι αυτή η ψυχή, να λες πως αξίζει κανείς πια να ζει....
50
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ΜΆΝΑ Ακούραστη όπως πάντα.. Έντονο βλέμα, πράσινα μάτια. Λάμπουν τις ώρες που έχω σκοτάδι. Κουράγιο μου λες πρωί και βράδυ. Στα δυό σου τα χέρια θε να κουρνιάσω γιά όλα που νιώθω θέλω να κλάψω. Μα ντρέπομαι μάνα , είμαι μεγάλη τα δόντια μου σφίγγω και δίνω πάλη. Θυμώνω, γκρινιάζω και αντιδρώ για κάποια που λες και δε συμφωνώ. Μα ότι κι αν γίνει και ότι και αν πω σε σένα πάλι θα ρθώ να κρυφτώ. Ασπίδα ζωής μου. Κρυφή μου πηγή. Δύναμης, θάρρους και τόλμης μαζί. Τα λόγια σου παίρνω και τα κρατώ. Το πιο ακριβό φυλαχτό όσο ζω!
51
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΜΑΡΙΟΝΈΤΑ Μη με τεντώνεις ξαφνικά... Χαλάν τα δυό μου χέρια! Ατσούμπαλα τα πόδια μου μη τα τραβάς συνέχεια. Με απαλές κινήσεις σου κοίτα με πως λυγάω. Τη μιά κουνιέμαι δυνατά την άλλη σταματάω. Παιχνίδι σου , τερτίπι σου.. Τις ώρες που βαριέσαι. Αναρωτιέμαι τελικά με μένα αν ξεχνιέσαι. Κι αν μαριονέτα είμαι γω. Τις ώρες που ημερεύεις. Θυμίσου ότι φτιάχτηκα μ’ αγάπη να με βλέπεις. Εσύ κινάς τα νήματα... Μα εδώ στο πρόσωπό μου... Υπάρχει ένα χαμόγελο πάντα ζωγραφιστό μου!
52
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ΜΑΎΡΟ ΤΡΙΑΝΤΆΦΥΛΛΟ Το ίδιο όνειρο κ απόψε το τρίτο βράδυ στη σειρά. Ζωής μου σημάδι για μένανε πιά. Βρισκόμουν σε κήπο παντού μυρωδιές και γω μες στη μέση να παίρνω πνοές. Χρώματα γύρω λουλούδια σωρό. Φουστάνι φορούσα σε χρώμα λευκό. Ψυχή δεν υπήρχε μ ακούω φωνή να λέει « λουλούδι και συ σαν κι αυτό. Το βλέμμα μου πέφτει σε μαύρο ανθό τριαντάφυλλο δείχνει να είναι γυρτό.. «Σε βλέπω λυπάσαι εδώ και καιρό. Κόφτο να φύγει το βάρος αυτό. «Σκύβω το κόβω και ξάφνου ένα φως το σώμα τυλίγει και νιώθω αλλιώς! «Φόβο μη νιώθεις» μου λέει η φωνή. «Κρίνος ανθίζει και είσαι εσύ». 53
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΜΗ Μη με κοιτάς σου λέω! Μη με κοιτάς. Δεν είχα κάτι να σου φέρω. Ήρθα με τις χούφτες άδειες. Γυμνή ...Ξυπόλυτη. Άδεια και εγώ. Δρόμους περπάτησα μ αγκάθια. νύχτες ταξίδευα καιρό! Έτσι για λίγο να σε δω. Φύσα στο στόμα μου πνοή και γίνε οδηγός μου... Μη με κοιτάς. Νιώθω έναν κόμπο στο λαιμό! Την ψυχή μου πως να σου κρύψω? Μη με κοιτάς , ξέρω και συ πονάς. Μπορώ να γίνω η όασή σου.. Φτάνει μια λέξη απ την σιωπή σου. Κρασί να γίνει και να μεθύσω κ ότι έχω χάσει να το κερδίσω....
54
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ΜΗ ΦΎΓΕΙΣ... Η τελευταία του κουβέντα... Με το ζόρι κρατούσε τα δάκρυά του. Εκείνη δεν υπάκουσε. Άνοιξε την πόρτα και χάθηκε στην βροχή. Δεν ήταν πως δεν τον αγαπούσε. Ήταν πως είχε αξιοπρέπεια. Ένιωθε την αγάπη του λειψή. Το άγγιγμά του κρύο. Το φιλί του βιαστικό. Σκέφτηκε να τον βγάλει απ τη δύσκολη θέση. Μάζεψε τα ρούχα της και του το ανακοίνωσε. Πάγωσε , κέρωσε, χωρίς να χει καταλάβει τον λόγο, την αιτία. Την έβλεπε απ το παράθυρο να απομακρύνεται. Μούσκεμα, βιαστικά... Κάπου αλλού θα χει να πάει. Σκέφτηκε... Οι μέρες κυλούσαν,οι μήνες περνάγανε, και ο ένας χρόνος διαδεχόταν τον άλλο μαρτυρικά. Τώρα και οι δύο είναι με άσπρα μαλλιά. Με μιά καρδιά γέρικη να φωνάζει ‘Σε θέλω’ Τις μέρες που βρέχει, κάθονται και οι δύο μπροστά στο παράθυρο. Εκείνη να σκέφτεται τι θα γινόταν αν του μιλούσε. Εκείνος να μετανιώνει που την άφησε να φύγει. Δεν ξαναφτιάξαν τη ζωή τους. Φοβήθηκαν την αγάπη. Η μόνη που τους ακολουθούσε μέχρι τέλος... Ήταν η αγάπη για την βροχή. 55
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΜΗΝ ΈΡΘΕΙΣ Στα αστέρια μου παράγγειλα να σβήσουν. Με εντολή κι οι ήλιοι μου να δύσουν. Εμπόδια οι δρόμοι να γεμίσουν. Δικά σου βήματα αμέσως να εμποδίσουν. Το να μην έρθεις να σε δω...Απόφαση μεγάλη. Μες στο μυαλό μου ρίζωσε ...Τρέλα φυγή και πλάνη. Ορίζω μια για πάντα την ποινή σου. Σε δίκη όπου λείπει η φωνή σου. Μην έρθεις να με δείς...Κόπο μην κάνεις. Στις λέξεις μου ανάλυση μη ψάχνεις. Εσύ και ο εγωισμός είσαστε ένα. Και την καρδιά μου δε θα αφήσω στα χαμένα.
56
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ΜΊΑ Έλειπε κ απόψε η αγκαλιά σου και γω κρύωνα. Ψέματα έλεγα πως θα ρθείς. Μα το σώμα επέμενε να είναι παγωμένο. Με ποιά ανάσα να το ζεστάνω. Με ποιά πνοή να του δώσω ζωή ; Αφόρητη και απόψε η νύχτα. Την ώρα κοιτώ να ξημερώσει. Να απασχολήσω το μυαλό μου. Να το γεμίσω με εικόνες, να μη ζητά εσένα. Μα κείνο σαν τον άνεμο πετά. Στη μορφή σου πάλι καταλήγει. Και είσαι για μένα φυλακή . Απάλλαξέ με !! Δε μπορώ... Άλλη ζωή, δεν έχω... Μία μου χάρισε ο θεός και αυτήν δεν την αντέχω... * ΜΊΛΗΣΑ Μίλησα Μίλησα Μίλησα Μίλησα
στον ουρανό και χαμήλωσε να με ακούσει. στο φεγγάρι και όρθωσε τη ράχη του. στα αστέρια και μαζεύτηκαν σε κύκλο. σε σένα και δώρισες τα λόγια μου στον άνεμο.
57
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΜΟΝΑΞΙΆ ΜΟΥ Ήρθες γεμάτη από δώρα. ‘Πάρτα ‘μου λες και ‘δέξου τα’. ‘Απόλαυσέ τα όλα’ Πως να χαρώ την Ερημιά; Πως να χαρώ την Πίκρα; Πως να χαρώ τον Θάνατο που Εν ζωή τον βρήκα; Μα εγώ σε ευχαρίστησα! Τα πήρα ένα, ένα... και με τον χρόνο τα κανα να μοιάζουνε σε μένα... Στην Ερημιά φαντάστηκα κόσμο να μου γελάει... Ενώ την Πίκρα έκανα πανάκριβο βοτάνι... Βάλσαμο είναι σκέφτομαι... Το πίνω, δε με πίνει... και σε χορό τον Θάνατο καλώ κάθε μου δείλι...
58
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ΜΥΑΛΌ ΜΟΥ Φτωχό μου μυαλό. Γιατί με δουλεύεις; Εγώ σου μιλώ και συ με παιδεύεις. Φεγγάρια μου τάζεις, λίμνες πηγές. Τ’ αγκάθια στους δρόμους δεν είδες ποτές; Στη ράχη μας ρίξαν φορτία βαριά... Σταυρό μας στήσαν ...χιλιάδες καρφιά. Ταχύτητα βάζεις σε λάθος στροφή κι ας είσαι κλεισμένο σε ένα κορμί. Καρδιά σαν το φύλλο κι η πλάση βοριάς. Οι αγγέλοι μοιράζουν κρασί λησμονιάς.
59
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΝΕΡΆΙΔΕΣ Και ποιός δεν έχει ακούσει για νεράιδες. Που κατοικούν στη γη όπου υπάρχει ύδωρ. Με μόνη ασχολία το τραγούδι , το χορό τους μυστικά από τον ήλιο. Πανέμορφες στους άντρες οι μορφές τους που τους πλανεύουν μονομιάς και τους δεσμεύουν. Αθάνατες το ξέρουν πως δεν είναι μα μέχρι θάνατου την νιότη τους διαθέτουν. Ελαφροίσκιωτη μιά μέρα θε να γίνω μέλι και γάλα να δωθεί σε εκείνες δείπνο. Για ύστατη φορά να προσπαθήσω, τα πνεύματα αυτά να εξαγνίσω. Μα έλα που κοιμήθηκα κ απόψε και στου ονείρου μου αφέθηκα τη ζάλη. Ήτανε λέει σαν να μου πιαναν το χέρι και να μου λέγαν μυστικά, πως των ανθρώπων το μυαλό τις είχε πλάσει!
60
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ΝΌΜΙΣΜΑ Ψυχή λευκή ,δεν είναι περιστέρι. Πόρτα κολάσεως δεν είναι αμαρτωλή. Την κλέψανε στο ζύγι. Από ότι έμαθα εχτές. Πράξεις τα λάφυρά της μα δεν εξαγοράζει τη δουλεία της. Καθώς γεννιώταν κρυφά κάποιος της φύτεψε δυό κρίνα που τελικά γινήκανε αγκάθια. Τι τα ποτίζεις κάθε μέρα … Μη μαραθούν φοβάσαι? Η μήπως έλπιζες να γίνουν πάλι κρίνα? Κι όλα τα πλούτη μου στα πόδια σου να φέρω. και με τα δάκρυα να πλύνω το κορμί σου. Ξέρω… Εσύ πάλι θα πεις.... ‘’Το νόμισμα αυτό δεν το γνωρίζω’’!
61
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
Ο ΠΙΟ ΠΛΟΎΣΙΟΣ ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΚΌΣΜΟΥ Γεννήθηκε μιά κρύα νύχτα του χειμώνα. Αλλά δεν κρύωνε. Η ζέστη τον μεγάλωνε στα σπλάχνα της. Πείναγε ? Απεριόριστη η τροφή του. Δίψαγε ? Απίστευτη η ποσότητα ώστε να σβήσει την δίψα του. Έτσι μεγάλωνε, στα πάντα του, στα θέλω του. Μιά του λέξη και γινόταν πράξη και κάθε του επιθυμία , εκπλήρωση. Οι καιροί όμως άλλαξαν και τα θέλω του άρχισαν να λιγοστεύουν, οι λέξεις του να μην γίνονται πράξεις. Η τροφή του ? Δεν κάλυπτε την πείνα του. Το νερό του ? Δεν έσβηνε την δίψα του. Χαμένος, απογοητευμένος και για πρώτη φορρά μπερδεμένος ,έψαχνε για μιά εξήγηση, για μία λύση που θα έδινε τέλος στο μαρτύριό του. Όλα τα ήθελε πίσω, όλα τα διεκδικούσε ξανά. Αλλά πώς ? Ποιός θα τον βοηθούσε ? Εξάλλου δεν ήταν ο μόνος... Τόσοι και τόσοι πριν από αυτόν. Τι ειρωνία ! Ποτέ πριν δεν τους είχε σκεφτεί, ποτέ πριν δεν τους είχε υπολογίσει. Να που τώρα τους πλησιάζει, θέλει να μάθει... Θέλει να ζήσει.. Τον υποδέχονται, γίνεται ένα μ αυτούς, και εκείνοι ,αντί να ανοίξουν το μυαλό τους, ανοίγουν την καρδιά τους. Μαζί του μοιράζονται ακόμα και μιά φέτα ψωμί. Έτσι πέρναγαν οι μέρες και μαζί τους έμαθε 62
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
να μοιράζεται, να γελάει, να συμπονά. Για πρώτη φορά είδε το δάκρυ να κυλά από τα μάτια του,και να νιώθει τον πόνο βαθειά στα σωθικά του. Δέκα χρόνια πέρασαν και τίποτα δεν έχει αλλάξει, τίποτα δεν έχει γίνει. Όλα ίδια .. Ίδιοι άνθρωποι, ίδια ζωή. Στο πέρασμα των χρόνων ο πόνος του μειώθηκε λες και κάποιος τον γλύκανε. Αυτός ο τρόπος ζωής ,του είχε γίνει συνήθεια πιά... Πόσο λίγο τον ένοιαζε η παλιά ζωή και πόσο γεμάτος νιώθει με την καινούργια! Γερασμένος πιά.. Κουρασμένος σε ένα μικρό καλυβάκι, πιο φτωχός κ απ τον φτωχό,πιάνει τον εαυτό του να τραγουδάει. Να ψυθιρίζει ένα μελωδικό τραγουδάκι που σε λίγο θα πάψει πιά να ακούγεται. Θα πάψει μαζί με την καρδιά του. Το ξέρει..το γνωρίζει... Δεν θα φύγει όπως ήρθε,θα φύγει ακόμα πιο πλούσιος. Θα φύγει..Άνθρωπος. Ο πιο πλούσιος Άνθρωπος του κόσμου!
63
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
Ο ΦΎΛΑΚΆΣ ΜΟΥ Εμένα... Ο Άγγελός μου… Μάρτυρας χαμένων ημερών.... Στη θλίψη μου αμίλητος φρουρός... Αόρατη προέκταση έχει γίνει… Σαν καταλάβει πως πονώ… Γονατιστός κοιτάει..... Στα απαλά τα χέρια του.... Δεήσεις μου βαστάει.... Ξέρει τι θέλω κι ας το ζητώ... Φτερά ανοίγει στην κάθε λέξη.... Έτοιμος πάντα μπρος στο Θεό.... Λόγο να δώσει για κάθε σκέψη… * Ο ΧΟΝΤΡΆΝΘΡΩΠΟΣ Ανθροπος δεν ιμε των γραματον ουτε τον λεξεον καλος αναλιτις μα σα πεδακι μια προτασι θιμαμε που μας ελεγε καλος καθιγιτις -Ο άνθρωπος όσο και να προκόψει στο μίσος για τον άλλον θα ενδώσει. Γι αυτό και σεις μη μελετάτε αν τον συνάνθρωπο ποτέ δεν αγαπάτε. Αν ελεγε αλιθια δε το ξερο μα τιν αγαπη για εσενανε τιν εχο κε αν χοντροπετσα καμια φορα μιλαο ινε που γραματα ποτε μου δε βασταο 64
ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΕΣ
ΌΝΕΙΡΟ Το σώμα μου ζητάει την αφή σου Αλήτικο απόχτημα στιγμής Παράδοση άνευ όρων στις αισθήσεις Αντάμωμα παράνοιας μυστικής Μιά σμίξη του σωστού μα και του λάθους Αμάρτημα σε ώρα ευλαβική Της άγριας παλάμης σου το χάδι Μανδύας να σκεπάσει τη ψυχή Σαν όνειρο το όνειρο να ζήσω Τραγούδι να το κάνω την αυγή Με στίχους που θα υμνούν το άγγιγμά σου, Παράδεισου και κόλασης μαζί. * ΌΤΑΝ ΓΕΝΝΙΈΤΑΙ Ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ Όταν γεννιέται ο άνθρωπος , οι μοίρες τον μοιρώνουν και η κάθε μιά απο μία ευχή του δώνουν. Μα κάποιον τον ξεχάσανε, δεν πήγανε καθόλου. Ο πόνος τον μεγάλωνε κ η αδιαφορία του κόσμου. Μα το μυαλό δεν άντεξε ,τον πρόδωσε κ εκείνο σε μά γωνιά τον άφησε και του πε το αντίο. Πού να βρίσκεται αν τώρα αναρωτιέσται, ποιό το τέλος του και ποιά η ιστορία,κοιτάξτε τον καθρέφτη σας. Λύστε την απορία. Είναι ο καθένας μας που κρύβεται στο ψέμα και που δεν έχει δύναμη να φτάσει ως το τέρμα. Μοίρες κακές και ξωτικά ποτέ μας δεν υπήρξαν μόνο οι δυνάμεις του μυαλού που την ζωή ορίζαν. Όταν γεννιέται ο άνθρωπος οι μοίρες τον μυρώνουν. Τί ψέμα βρήκαν φοβερό για να μας καθηλώνουν! 65
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΌΤΑΝ ΘΑ ΝΙΏΣΕΙΣ Ίσως ο ύπνος σου τα βλέφαρα αφήσει. Ίσως λεπίδες να γενούν όλες οι λέξεις και να ματώσουνε τα χείλη πριν τις πλέξεις. Αντί για δρόμο ανοιχτό , μιά έρημο διασχίσεις κ όλα τα κρίματα σε άλλον να τα ρίξεις! Όταν θα νιώσεις πως αδειάζει η ζωή , όταν το τίποτα , σου γίνει φυλακή. Μην περιμένεις. Μην περιμένεις τον Σταυρό να κουβαλήσω ούτε δικό σου Γολγοθά να περπατήσω. Εγώ μετάλαβα στης πίκρας μου τον Άρτο. Όταν ξερίζωμα Ελπίδων κεραστείς. Των πράξεων σαν έρθει Δικαστής. . Μη περιμένεις Ζυγαριά σου να ελαφρύνω. Εγώ μετάλαβα στης Πίκρας μου τον Οίνο.
66
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΠΑΓΚΌΣΜΙΟΣ ΕΥΕΡΓΈΤΗΣ Πάνω σε άλογο καλπάζει. Αγέρωχος , με μια ματιά σκληρή. Πίσω του σκόνη. Δεν κρατά σπαθί ούτε πιστόλι. Δεν είναι του πολέμου. Δεν ακολουθεί πατημασιές . Δεν ψάχνει για ίχνη. Ξέρει τον δρόμο. Μυρίζει στον αέρα τον προορισμό του. Βλέπει, ακούει , οργίζεται. Κλάματα παντού και στην παύση τους ακολουθούν βρισιές , κατάρες , αναθέματα. Πεινασμένοι ,ρακένδυτοι. Μάνες να κρατούν αγκαλιά σκελετωμένα κορμάκια. Χέρια να απλώνονται για μια κουταλιά φαί. Γρήγορα !!! Ψελλίζει στ άλογό του και εκείνο με λύσσα σκίζει τον αέρα πιο γρήγορα κ από τον άνεμο. Για ένδυμα φοράει την καρδιά του , για όπλο του το δίκιο. Αποστολή του ο Άνθρωπος. Και να που φτάνει , κατεβαίνει. Οι δυνατοί τρομάζουν , τα κλάματα παύουν . Σωπαίνει ακόμα και η φύση. Μιλάει αυτός ! Μοιάζει σα να σταμάτησε ο χρόνος , σαν να τον πάγωσε και τα λεπτά να μην περνούν. Υψώνει στον ουρανό το δεξί του χέρι , το κρατά 67
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
για λίγο επάνω και στο άξαφνο κατέβασμά του ... Τακ , τακ , τακ ο χρόνος τρέχει. Αρχίζει και πάλι να μετράει . Αλλιώς αυτή τη φορά, Και κάπως έτσι χαράζει πορεία . Θέτει τους νόμους . Θέτει τους στόχους. Όλοι μας δέσμιοι να τους κρατούμε πάντα ! Ο Ουρανός σκοτεινιάζει και η νύχτα πέφτει. Θα ορκιστώ πως κάποιοι πριν κοιμηθούν ψιθύρισαν … Παγκόσμιος ευεργέτης…
68
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΠΟΙΗΤΈΣ Πόσο κοστίζουν ποιητές που όνειρα γεννάνε που με την πένα δυνατά για έρωτα μιλάνε. Πόσο να κάνουν άραγε οι όμορφες οι λέξεις που τα βουνά ραγίζουνε στα χείλη σαν τις πλέξεις. Ρώτησα μα μου είπανε τιμή πως δεν υπάρχει , μα είναι ανεκτίμητα σ΄όλης της γης την άκρη. Ας είναι τότε οι ποιητές πάντα ευλογημένοι για να χαρίζουν ομορφιά με λόγια τους φτιαγμένη.
69
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΠΌΝΟΣ ΚΑΙ ΛΎΤΡΩΣΗ ΑΡΙΆΝΔΗΣ ‘Εφυγε και με άφησε στην Νάξο δακρυσμένη. Για τον Θησέα σας μιλώ που τώρα μ’ αποφεύγει. Εγώ μίτο του χάρισα λαβύρινθο να ξέρει κ εκείνος είπε ψέματα γυναίκα πως θα μ’ έχει. Τι θα απογίνω η δύστυχη και ποιός εμέ λυπάται! Στα λόγια που επίστεψα λεπτό δεν τα θυμάται. Να με γελάσει ήθελε μέχρι να καταφέρει το πτώμα του Μινώταυρου στην έξοδο να φέρει. Μα να που φεύγει , χάνεται , μακραίνει δεν τον βλέπω και γω γεμάτη από ντροπή δε σταματώ να κλαίω. Στη θάλασσα ορκίζομαι , στον ήλιο , στο φεγγάρι κανένας άλλος την καρδιά ποτέ δε θα μου πάρει. Σταμάτα να οδύρεσαι κόρη του Βασιλέα γιατί για σένα σχέδια υπάρχουν πιο ωραία! Ο Διόνυσος του μίλησε τις ώρες που κοιμόταν. Την ομορφιά σου ζήλεψε που πάντα την θυμόταν. Μαζί του δίπλα του εκεί , στον Όλυμπο θα σ’ έχει και θα γενείς στα πέρατα του κόσμου ξακουσμένη! Τα σκούπισε τα δάκρυα , στην τύχη της αφέθει. Χρυσό στεφάνι φόρεσε στον Διόνυσο ταγμένη...
70
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΠΟΤΉΡΙΑ. Ποτήρια ξέχειλα τα μάτια σου. Δώστα να πιώ να ξεδιψάσω. Την ανομβρία θέλησα απόψε να δαμάσω... Μα ...Τι φαντάστηκες λοιπόν ; Πικρόγλυκο εν’ το δάκρυ. Που δραπετεύει αδιάντροπα μα θράσος και με πλάνη... Μέσα στις χούφτες μου σεμνά. Άσε να το μαζέψω. Ύστερα το χαμόγελο στα χείλη να φιλέψω... Για να ορίζεις μιά καρδιά. Πρέπει μυαλό να κλέψεις. Με τα σχοινιά του έρωτα για πάντα να την δέσεις... Μα εσύ δεν το κατάλαβες. Απάντηση γυρεύεις... Της καρδιοτσέπης σου κενό έμαθες να λατρεύεις... Ποτήρια ξέχειλα τα μάτια σου. Πόσο απαλά τα πιάνω ! Να μη μου σπάσουν νοιάζομαι τις ώρες που κοιτάζω....
71
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΠΡΌΚΛΗΣΗ Έλα . Ξελόγιασέ με. Αν το τολμάς αγάπησέ με. Κλέψε τις σκέψεις , κλέψε τις λέξεις. Θυμίσου όμως μ’ αυτές μην παίξεις. Ξελόγιασέ με. Ξεμυάλισέ με. Αν το τολμάς , φυλάκισέ με. Άνεμος είμαι μη φοβηθείς. Διαλύω τα πάντα αν δε με αισθανθείς. Ξεκλείδωσε πάθη , γλυκές ηδονές , μεγάλες εντάσεις , κραυγές σιωπηρές. Σε προκαλώ. Ίσως μπορείς. Ανέλπιδη είμαι ..Με τάσεις φυγής.
72
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΠΡΟΣΕΥΧΈΣ Μη μου λερώνεται τις σκέψεις. Μην πατάτε με τα λασπωμένα σας πόδια, στο χαλί της ψυχής μου. Μη μου μεγαλώνεται τις σκέψεις. Εγώ τις θέλω μικρές. Νεογνά.! Να τις γαλουχίσω όπως θέλω εγώ. Σφαλίσατε τα μάτια σας, και τα αυτιά σας, δέσατε το στόμα σας με το πιο χοντρό πανί. Δεν βλέπετε, δεν μιλάτε ,δεν ακούτε. Σειρήνες παντού... μα , κάπου μυρίζει λιβάνι. Κάτι προσευχές στον αέρα που παλεύουν να φτάσουν στο θεό τους. Πονάω! Πεινάω! Διψάω! Αντίδωρα πέφτουν απ τον ουρανό και είναι γι αυτούς φάρμακο, νερό και φαί. Ο θεός τους μίλησε. Αλλά πάλι τα μάτια τα αυτιά και το στόμα κλειστά. Ούτε ένα ευχαριστώ , ούτε ένα δόξα. Μη μου λερώνεται το χαλί της ψυχής μου με τα βρώμικα πόδια σας. Δεν είμαι για σας ο θεός να φορτωθώ τις αμαρτίες σας. Ένας άνθρωπος απλός είμαι με σκέψεις μικρές, νεογνά. Με αυτές θέλω να ζήσω και να γεράσω. Κάπου μυρίζει λιβάνι. Κάτι προσευχές στον αέρα που παλεύουν να φτάσουν στον θεό τους. Μα ...φοβάμαι πως για λίγο δε θα φτάσουν ποτέ!
73
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
Σ ‘ ΑΓΑΠΏ Σαγαπώ...Γιατί Σαγαπώ...Γιατί Σαγαπώ...Γιατί Σαγαπώ...Γιατί
είσαι πυρσός στο σκοτάδι. γέλιο μου κάνεις το δάκρυ. παίρνω ζωή στο φιλί σου. νιώθω σπουδαία μαζί σου.
Σαγαπώ...Γιατί είσαι ο μίτος... Της γυμνής μου αλήθειας ο στίχος... Του δικού μου ουρανού το φεγγάρι... Που θα λάμπει για να ρθω το βράδυ... Σαγαπώ...Γιατί Σαγαπώ...Γιατί Σαγαπώ...Γιατί Σαγαπώ...Γιατί
μοιάζεις μ ‘αλήθεια. διώχνεις συνήθεια. σε έχω λατρέψει. με έχεις πιστέψει.
Σαγαπώ...Γιατί είσαι η αγάπη... Στων χειλιών μου που στάζει την άκρη... Στο δικό μου το πάθος ο χτύπος... Που τα βράδυα χτυπάει στο στήθος...
74
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΣΑΝ ΧΡΙΣΤΌΣ Σαν Χριστός στους μαθητές ετοίμασα τραπέζι και κάτσανε και φάγανε ενώ ήταν σε μέθη. Όχι την μέθη απ’ το κρασί ,όχι την μέθη απ’ το φαί.. Μεθύσαν από ζήλια και μίσος μαζί. Οι πιό αγαπητοί στο πλάι μου καθίσαν Οι άλλοι παραπέρα ... Ο πιο δύσπιστος με μιά καρδιά σαν πέτρα σχέδιο ετοίμαζε για μένα νύχτα μέρα. Τον έβαλα απέναντι να τον κοιτώ στα μάτια την προδοσία ήξερα και με έκανε κομμάτια.. Βούτα λοιπόν τον άρτο σου, βούτα να βγει η αλήθεια , κ όλα τα συναισθήματα που χεις βαθειά στα στήθια. Εσύ σαι ο Ιούδας μου εσύ με παραδίνεις. Όχι σε φύλακες φρουρούς , όχι στους δικαστές σου.. Μα όμως με παράδωσες στις άνομες σκιές σου. Αυτές με καταδιώκουνε αυτές με κυνηγάνε κι ότι κ αν κάνω στη ζωή σαν πέπλο το κρατάνε. Πέπλο μουντό πέπλο μεγάλο , προδοσίας σχέδιο μεγάλο. Βούτα λοιπόν τον άρτο σου , βούτα και μη σε νοιάζει. Την ιστορία της ζωής Ιούδας δεν αλλάζει ! Σαν Χριστός στους μαθητές ετοίμασα τραπέζι. Όλοι τριγύρω κάτσανε και γω ο αμνός στη μέση...
75
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΣΑΝ Σαν Οδυσσέας τριγυρνάς μες στο μυαλό μου. Που ψάχνεις μιά γωνίτσα στην Ιθάκη. Κατάκοπος, ταλαίπωρος και φταίχτης γιατί δεν θέλησες θεός να σ’ υποτάξει.. Δεν υπολόγισες μωρό μου την ουσία πως είσαι άνθρωπος με λίγη σημασία και μόνο σ άνθρωπο θα βρείς την ευτυχία! Σαν Οδυσσέας τριγυρνάς και στην ψυχή μου που μόνο εκείνη είναι πιστή στη φυλακή μου. Χρόνια προσπαθεί να δραπετεύσει και μία λέξη απ τα χείλη σου να κλέψει.. Αμέτοχη στην τρέλα σου την τόση στη χούφτα μου χωρώ την πλάση όλη. Πόσο φοβάμαι μην πετάξεις και τα φτερά σου σαν τον Δαίδαλο τα χάσεις!
76
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΣΕ ΆΛΛΗ ΔΙΆΣΤΑΣΗ Κολασμένες ανάσες. Ξεφτισμένα Εγώ. Σε ερείπια πάνω πατάνε καιρό. Στις μύτες στις φτέρνες να μην ακουστούν . Για άγραφους Νόμους να μην δικαστούν. Σα λυσσασμένες Ύαινες ψάχνουνε θύματά τους για να γεννούν του Σύμπαντος κοσμοθηράματά τους. Μα ποιός να θέλει ένα Εγώ σάπιο με δυσοσμία που προκαλεί απέχθεια αποστροφή κι αηδία..... Σε άλλη διάσταση καλύτερα να μπείτε και στων αιώνων τα δεσμά ..... Αιώνια να ζείτε.
77
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΕΊΘΕ Είθε να πίνω στ’ όνομά σου το νερό. Είθε τα χέρια μου γλυκό ψωμί να πιάνουν , κι όταν τα χρώματα ζωής μου ξεθωριάσουν είθε με την ανάπαυση τα μάτια μου.... Σωπάσουν.
78
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΣΙΩΠΉ ΜΟΥ , ΦΩΝΉ ΤΗΣ ΖΩΉΣ ΜΟΥ Μη μιλάς... Η κάθε φωνή , κρότος είναι για μένα. Πενταπλάσιος ο θόρυβος στο κεφάλι μου. Τη σιωπή σου την ακούω καλύτερα από όλες τις λέξεις . Μη γελάς και μη κοροιδεύεις. Δεν ξέρεις τι είναι . Δεν το χεις νιώσει ! Παράνοια και τρέλα μέσα στη λογική μου. Τρέμουλο ρίγη και πανικός μέσα στην ηρεμία μου. Κραυγές που βγαίνουν από χείλη απλά. Δεν είμαι σχιζοφρενής. Κουρασμένη είμαι ! Γερασμένη πρόωρα θα έλεγα. Ρυτιδιασμένη ψυχή σε σώμα νέο. Για αυτό μη μιλάς. Δε θα αντέξω δικούς σου κρότους. Κάθε κρότος απόσταση και κάθε απόσταση ψυχραμένη αγάπη.
79
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΑΓΑΠΗ... Α...ντέχω Γ....ενναιώδορα Α...τελείωτα Π....εθαίνοντας Ή.....ρεμα.... Μη μιλάς... Κάθε φωνή κρότος είναι για μένα... Αγάπαμε και γω θα βρω τρόπο επικοινωνίας . Μες στη σιωπή της καρδιάς μου. Στα βουβά όνειρά μου. Στα ουρλιαχτά που παλεύουν να βγούν....
80
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΣΚΕΠΤΌΜΕΝΟ ΠΤΏΜΑ - Πες μας. Τι ξέρεις ; Ποιές σκέψεις κρατάς ; Τη γνώμη σου θέλω να μάθω καλά. Έλα , μαρτύρα...Πως νιώθεις καιρό που όλα πουλιούνται στον κόσμο αυτό; Πουλιέσαι και συ; Πολύ ακριβά ; Πες το ποσό σου , διαθέτω πολλά! Έλα σου λέω. Μη με ντραπείς.. Στο σήμερα ψάχνεις αξίες να βρείς ; - Κοιτάς που δεν έχω σε ποιόν να πιαστώ. Χέρι μου δίνεις με κάποιο σκοπό. Καλά σε γνωρίζω. Σε σπούδασα πια.. Τα λόγια σου μέτρα σε μένα μπροστά! Λίγο ακόμα. Μία σταλιά . Αξίες αν έχω θα δείς καθαρά.. Σκεπτόμενο πτώμα υπάρχω καιρό. Βλέπω. Μα κάνω καλά τον τυφλό..
81
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΣΚΟΤΑΔΙ ΚΑΙ ΦΩΣ Χρόνια Πολλά!!! Ευχήθηκε το σκοτάδι στο φως. Χρόνια Πολλά!! Ψέλλισε εκείνο. Έχουν γεννέθλια απόψε… Χρόνια μαζί, σαν μιά σταγόνα σε ένα σύμπαν, που πάλεται και πνίγεται με τον ανθρώπινο κανόνα. Ίδια ώρα γεννημένα, δίδυμα θαρρώ, στην πλάνη του του χρόνου με κάποιο ρόλο με κάποιο σκοπό. Το να φωτίζει, τ άλλο τυφλώνει. Το να γεννάει τ άλλο σκοτώνει. Αγώνα δίνουν πιο θα νικήσει κανένα μονάχο δε τερματίζει. Και γω..που ζω και με τα δυό να ξεχωρίσω αλήθεια ποιό ; Τη μέρα ζω τη νύχτα ελπίζω. Σκοτάδι και φως μεγάλος δεσμός.
82
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΣΤΗ ΘΆΛΑΣΣΑ Εκεί θα βρείς τους στεναγμούς μου. Κρυμμένους στο βαθύ ωκεανό. Ίσως εκείνη να μπορέσει να τους φθείρει. Αφού ποτέ μου δεν κατάφερα εγώ. Στου κόσμου τα ναυάγια κ αυτοί. Σε εκείνο το αχανές υγρό τοπίο. Που άλλοτε πλανεύει τη ματιά . κι άλλοτε ,γίνεται ανήμερο θηρίο. Πολύτιμο θα κάνει θησαυρό. Της σάρκας μου τη σάρκα που πονά. Τον άνανδρο για μένανε ..καημό. Που τα εντός μου συνεχώς ποδοπατά.
83
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΣΤΗΜΈΝΟ ΠΑΙΧΝΊΔΙ Ζήσε σου λένε, τα χρόνια μπροστά σου. Στα χέρια σου πάρε αυτή τη ζωή Αγνή να κρατήσεις αυτή τη ψυχή. Ύστερα πάλι με θράσος ζητούν τα πάντα να κλέψουν απ’ όσους μπορούν. Στημένο παιχνίδι σε σκάκι μονό και μείς ένα πιόνι μηδαμινό. Λόγια, υποσχέσεις κρυφό σκηνικό. Ηγέτες , προδότες χωρίς δισταγμό! Κουστούμια φοράνε, γλώσσες μιλούν μα αξιοπρέπειες ποδοπατούν. Στημένο παιχνίδι εδώ και καιρό πούλι σε τάβλι με άσσο διπλό. * ΣΤΟΝ ΈΡΩΤΑ Δύο καρδιές...Δύο ψυχές... Δυό ήλιοι...Δυό φεγγάρια... Στον έρωτα διχάστηκαν… Γινήκανε κομμάτια… Ποιός ουρανός...Ποιά ξένη γη... Μέσα τους θα τους κλείσει... Να μην πονούν..Να μην πενθούν... Ζήση τους να μη σβήσει... 84
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΣΤΟΡΓΉ Μάτωσα κ απόψε. Αλλά δε σου το είπα. Πληγωμένη , κρύφτηκα να μη με δεις ! Μη φοβηθείς ! Ζητιάνα της νύχτας. Ικέτισά της ξανά. Γεναιόδωρη όπως πάντα κρύβει στα σωθικά της τα δάκρυά μου. Μονάχα εκείνη γνωρίζει την αξία τους. Μικρά διαμαντάκια της μου λέει.. Με παίρνει στην αγκαλιά της και σαν μάνα στοργική , χαιδεύει την ψυχή μου. -Μη κλαίς, μην λυπάσαι....κάθε που δύει , δικιά μου θα σαι. Εγώ θα σου γιάνω την κάθε πληγή , στις μέρες που θα ρθουν να έχεις ζωή !
85
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΤΙΣ ΝΎΧΤΕΣ Τότε είναι που ψάχνω τον εαυτό μου. Τις νύχτες. Σε στενά υγροσκότεινα δρομάκια ξεγλυστρά. Σεριανίζει αμέριμνος. Μάταια τρέχω ξωπίσω του,φωνάζοντας, ‘Στάσου!Σε χρειάζομαι!’ Συνεχίζει να αλητεύει. Άδειο κουφάρι περιμένω να ξημερώσει. Ξέρω πως θα είναι πάλι εδώ.Παρόν! Μάχιμος. Εργάτης της ψυχής μου και ταυτόχρονα λιποτάκτης στις ώρες των Σκιών. Πως να του θυμώσω και τι λόγια να του πω να καταλάβει; Αχ! Εαυτέ μου! Παράπονα σου κάνω διαρκώς. Τις ώρες που πονώ μη με αφήνεις! Να γατζωθώ επάνω σου γυρεύω. Πως να παλέψω το σκοτάδι; Αδύναμη σκιά είμαι και γω..Καλή παρέα αν το θελήσεις. Έρχεσαι σφυρίζοντας, σα να μην τρέχει τίποτα και πιάνεις κατευθείαν τη δουλειά. Ας είναι έτσι. Ας χάνεσαι και ας γυρνάς. Μπορώ ακόμα να το αντέξω. Μόνο ξένος μη γίνεις παρακαλώ. Μη σβήσει η καρδιά μου μια ημέρα και δε σε έχω χορτάσει. Δε σε έχω ζήσει.
86
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΤΟ ΚΟΡΊΤΣΙ ΜΟΥ Την αναστάτωσα την ψυχή μου πάλι. Έτσι .Για να μάθει. Σαν άτακτο παιδί την έστησα στον τοίχο. ‘’Εκεί θα κάτσεις ‘’ της είπα , και έκατσε. Δε ρώτησε ούτε μίλησε . Από απέναντι την κοιτούσα άγρια. Είναι τόσο μικρή και άβουλη ! Για αυτό δεν θέλω να ονειρεύται. Στα σύννεφα να μη πετάει.. ‘’ ‘Αγριος ο κόσμος κορίτσι μου. Σα σαρκοβόρο πουλί ζητά να ξεσκίσει τη σάρκα σου. Μίλα ..Αλλά λέγε διάφορα. Άκουγε...Μη τα πιστεύεις όλα. Βάδιζε. Με δύναμη όμως να κλωτσάς τις πέτρες και όταν γελάς να γελάς με την καρδιά σου. Έτσι...Για να ξορκίζεις τους κακούς. Μετά από κάθε τιμωρία την πιάνω από το χέρι. -Κατάλαβες τώρα ; -Ναί ! Μου απαντάει. Είμαι σίγουρη πως δεν κατάλαβε. Ούτε τιμωρία ούτε επιχειρήματα. Το νιώθω. Όπως και το ότι κάθε μέρα θεριεύει , δυναμώνει. Μεγάλωσε κορίτσι μου ! Καθώς μεγαλώνεις θα συνχωρείς. Τις μέρες που σε έστησα στον τοίχο. Τις νύχτες που σε άφηνα μόνη. Τους ανθρώπους που αντί να κοιτάνε ψηλά στοχεύουν κάτω. Εγώ δε θα μαι εκεί . Αλλά ξέρω πως θα κάνεις καλή δουλειά. Γιατί ; Γιατί είσαι το κορίτσι μου ! 87
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΤΟ ΤΈΛΕΙΟ ΟΝ Ματιά αετού. Καρδιά παιδιού. Με ένστικτο γεμάτο. Φτερά θεού. Ορμή τρανού. Του θάνατου μαντάτο. Δεν έχει ακόμα γεννηθεί. Ο λώρος δεν εκόπει. Του Σύμπαντος πληγή που όλους μας ματώνει. ΤΟΥ ΚΌΣΜΟΥ ΤΟ ΣΤΟΛΊΔΙ ΣΟΥ Άνοιξες Γη μου διάπλατα την αγκαλιά σαν μάνα. Που περιμένει τα παιδιά στα ολόγλυκά της σπλάχνα. Κάθε μου βήμα απαλό με ευλάβεια γεμάτο. Τον κόσμο σου συθέμελα. Δε θέλω να ταράξω. Μόνο επάνω στο χορό με δύναμη πατάω. Υπάρχω. Ζω. Ονειρεύομαι. Σου λέω...Δε λυγάω! Του κόσμου το στολίδι σου. Ατίθασό σου τέκνο. Εσύ μου γνέφεις. ‘Έλα μου ‘ Μα γω σου λέω δε θέλω. 88
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΤΡΕΙΣ Τρείς λόγοι Τρείς φωτιές Τρείς άνεμοι Σε εμποδίσανε Σε κάψανε Σε σκορπίσανε Τρείς ευχές Τρείς αγκαλιές Τρείς λέξεις Σε ‘ράνανε’ Σε κλείσαν Σε γλυκάνανε Αν εντέλει το σκεφτείς Ίση μάχη της ζωής...
89
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΥΠΟΣΧΈΣΕΙΣ Θα...άκουγες. Μιλούσες συνέχεια. Θα ...ήσουν εδώ. Αργούσες πάντα. Θα ....ένιωθες. Ειρωνικά γελούσες. Σταμάτησα να μιλάω. Έπαψα να περιμένω και πια δεν αισθάνομαι. Μετρώ τις ανάσες μου. Ακούω τους χτύπους τις καρδιάς μου. Φτιάχνω την δική μου μουσική. Τα βήματά μου χορός αλλοπρόσαλλος. Γύψινο το χαμόγελό μου. Μουδιασμένη η σκέψη μου. Ζω! Ζην Ωχρόφαιη.
90
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΤΑ ΦΙΛΙΆ ΣΟΥ Πυρακτωμένες ανάσες. Άνευ όρων ζητούν να καώ. Και γίνομαι. Στάχτη και μένω. Στα χέρια σου . Τρόπαιο λάβας σεπτό. ΤΑ ΧΆΔΙΑ ΣΟΥ. Σμίλευμα σ’ όλο το σώμα. Που φτιάχνουνε. Δρόμο στον πόθο να ρθω. Και έρχομαι. Με βήματα τέτοια. Σ’ ουράνια θαρρείς πως πατώ. ΤΟ ΣΏΜΑ ΣΟΥ. Δεύτερο σώμα μου στέκει. Τις ώρες που κάνει χορό. Στου έρωτα πάνω τη ζάλη. Σε ξέφρενο πάντα ρυθμό. Στιγμή που πιστεύω πως τρέχω. Σε κούρσα με σε οδηγό.
91
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΦΤΕΡΆ Ξεφτίσανε οι άνθρωποι μου λες. Να έχω όμως πίστη συνεχίζω. Ίσως στο μέτρημα ανθρώπινων καρδιών. Δική σου άποψη στο τέλος καταρρίψω. Μα...μη βιαστείς να μ’ ονομάσεις αφελή. Κομμάτι του μυαλού μου το φοβάται. Πως τα αισθήματα γινήκανε φτερά. Σε κάθε άνεμο , σηκώνονται και πάνε! ΦΩΤΙΆ ΜΟΥ Στη φωτιά σου τριγυρνώ. Να πέσω ή να μην πέσω ! Την βλέπω. Είναι δυνατή. Λάβα μου πως θα αντέξω ; Την μιά σε θέλω δυνατά. Την άλλη σε αρνούμε. Της λογικής παράφορο παιχνίδι που φοβούμαι. Φιλιών σου γλύκα αναζητώ. Κόλαση παραδείσου. Με του κορμιού σου ηδονή πάθη μου να γεμίσω. Τρέμουλο , ρίγη , έξαψη. Όλα σε μία λέξη. Σκέψη μου αμολόγητη. Παράλογή μου έλξη. 92
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΑ Αποθανάτισες εκείνη τη στιγμή. Που το χαμόγελο φωτούσε τη ψυχή. Η λάμψη των ματιών αστροφεγγούσε. Ύστερα χάθηκες και έμεινε αυτή. Φωνάζει μέσα στο κουτί. Πως γεύτηκα για λίγο ευτυχία. Όχι ! Παράπονο ποτέ μου δε θα πω. Αν χρειαστεί με εκείνη θα γεράσω. Δεν υποτάσσομαι σε ψεύτικες καρδιές. Συμβόλαιο μ’ αυτές δεν υπογράφω. Αποθανάτισες εκείνη τη στιγμή. Αλήθειας και ψέματος μαζί. Πανάκριβο κομμάτι ιστορίας. Ύστερα χάθηκες και έμεινε αυτή. Που φθίνοντας καρδιάς μου οι παλμοί. Αντίο θα ψελλίσω ‘ Προδοσία ‘ .
93
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΧΑΜΟΓΈΛΑ ΜΟΥ Απέραντος ο κόσμος. Αμέτρητοι και οι άνθρωποι που ζουν σ αυτόν. Όλοι τους βιαστικοί, σκεπτικοί, σκυθρωποί. με μιά κίτρινη χροιά στο πρόσωπό τους . Με μιά καρδιά που δεν ψηλαφείς τους χτύπους της. Λες και είναι κλινικά νεκροί. Ε! Ψιτ! Με ακούτε?? κλινικά νεκροί... Υποβασταζόμενοι με μηχανήματα κυνηγούν το όραμά τους. Η μήπως το είδωλό τους? Ότι και να κυνηγούν, ότι κι αν τρέχουν να προλάβουν καλό η κακό δεν ρίχνουν ματιά στα βήματά τους. Ε! Ψιτ! Με ακούτε?? στα βήματά τους. Ιχνηλάτης τους θα γίνω μόνο για απόψε. Έτσι να σπάσω την μονοτονία της σιωπής τους. Μπροστά αυτοί και πίσω εγώ,να αγγίζω το χώμα που πατήσαν. Πρίν ξεραθεί και σβήσουν τα σημάδια. Ε! Ψιτ! Με ακούτε? Τα σημάδια... Ύστερα θα ακολουθήσω και τα δικά σου ίχνη. Να ρθώ να σε βρω.... Στα χέρια σου να αφήσω το κουρασμένο κορμί μου. Με μιά ακατάπαυστη φλυαρία θα σου διηγούμαι τα διάφορα κομμάτια των ανθρώπων. Δεν θέλω να μιλάς , δεν θέλω να με ρωτάς . Μονάχα χαμογέλα μου. Ε! Ψιτ! Με ακούς?? Μονάχα χαμογέλα μου. 94
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΧΡΙΣΤΊΝΑ Αν ήμουν ουρανός θα ήμουν συννεφιασμένη. Αν ήμουν θάλασσα θα ήμουν ταραγμένη. Αν ήμουν βουνό, χιονισμένη. Αν ήμουν γη, διψασμένη. Μα...είμαι άνθρωπος και είμαι όλα αυτά μαζί... Αν είχα κακία θα ήμουν δολοφόνος. Αν είχα μίσος θα είχα εχθρούς. Αν είχα ζήλια θα ήμουν πικρόχολη. Αν είχα πονηριά, καχύποπτη. Αλλά δεν έχω τίποτα απ όλα αυτά. Αν ήμουν εσύ δε θα μουν εγώ κι αν ήσουν εγώ θα ήμουν πάλι εγώ.. Αναλίωτη. Αυτούσια.Ακέραιη και απαράλλαχτη. Το όνομά μου Χριστίνα... Χωρίς. Ρευστότητα. Ίδια. Στα Τετριμένα. Ιδιόρυθμα. Νοθευμένα. Αρρωστημένα σας.....
95
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΧΩΡΊΣ ΡΟΛΌΙ Ήξερα κάποτε μια κόρη με κάτι ολόξανθα μαλλιά. Με δύο πράσινα ματάκια και με ένα γέλιο στη καρδιά. Ύστερα χάθηκε για χρόνια κανείς δεν ήξερε γιατί κ όλοι ρωτάγανε να μάθουν για την αιτία της φυγής. Μα ξάφνου να τηνε μπροστά μου τελείως διαφορετική και λίγα ήταν που θυμίζαν σίγουρα πως είναι αυτή. ‘’Που χάθηκες’’ ρωτάω μ αγωνία, ‘’όλοι ρωτάγαμε για σε “, και εκείνη..ψέλλισε θλιμένα. με λόγια πάντα μετρημένα. “Κάποιος κρυφά μου έκλεψε της μοίρας το ρολόι, και πέρναγε ο χρόνος μου μόνο με μοιρολόι. Μα κοίταξε…το πήρα πάλι πίσω κ ότι ως τώρα έχασα πάλι θα τ αποκτήσω.” Χωρίς απάντηση την κοίταξα με πόνο μα κείνη με προσπέρασε και χάθηκε στον κόσμο. Ήξερα κάποτε μια κόρη με κάτι ολόξανθα μαλλιά. Πάντα έτσι θα την θυμάμαι ελπίζοντας πως από τότε... όλα της πήγανε καλά… 96
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΨΥΧΉ Λένε πως η ψυχή χωρίζεται απ το σώμα και άφθαρτη στο χρόνο βασιλεύει. Κι όλα εκείνα που σαν ζούσε την πονάγαν αχώριστα σημάδια της ξανά. Ανάλαφρη, αμείωτη μορφή κ αόρατη στον κόσμο μας διασχίζει. Στα μέρη που περπάτησε γυρνά ανθρώπους που αγάπησε γυρεύει. Αν κάποιο βράδυ ξαφνικά λυγμούς και κλάμματα ακούσεις θα ναι η ψυχούλα μου στη πόρτα σου μπροστά γιατί δεν μπόρεσες αγάπη να της δώσεις. Λένε πως η ψυχή χωρίζεται απ το σώμα και άφθαρτη στον άνεμο πετά! Μα θέλω να πιστεύω πως μιά μέρα ψυχές που άδικα πονούν, ψηλά σε κάποια άκρη στον αιθέρα, αιώνια γαλήνη πως θα βρούν!
97
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΨΥΧΟΠΑΓΊΔΕΣ Δεσμώτες ονείρων. Ψυχροί δικαστές . Της άτολμης πράξης . Του χτες.Του προχτές. Σκιές του φωτός μας. Χαράμι ευχής. Πνίγετε ανάσες την κάθε στιγμή. Ζυγό σας ως πότε ....Στη πλάτη βαρύ απλά θ’ ακουμπάτε χωρίς λογική. Απάντηση ξέρω ποτέ δε θα βρώ μα λύση στα χέρια απόψε κρατώ. Δεσμώτες ονείρων. Ψυχροί δικαστές . Σας μοιάζω λιγάκι τις στείρες βραδιές. Τα μέσα μου κρίνω πολύ αυστηρά. Που δέχονται χρόνια να μένουν κρυφά !
98
Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΨΥΧΟΠΑΓΙΔΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΗΘΗΚΕ & ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΉΘΗΚΕ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ ΤΟΥ 2018