ΟΜΑΔΙΚΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ
καλοκαίρι 2014
ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΚΡΙΒΟΥΣΗΣ · ΤΙΜΟΣ ΑΡΧΟΝΤΙΔΗΣ · ΣΤΑΜΑΤΊΑ ΒΛΆΓΚΑ · ΒΑΓΙΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ · ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΚΟΓΚΑΣ · ΧΡΙΣΤΊΝΑ ΚΑΡΑΓΙΆΝΝΗ · ΛΊΤΣΑ ΚΥΠΡΑΊΟΥ · ΜΑΡΊΝΑ ΠΑΠΑΓΑΒΡΙΉΛ-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΊΔΟΥ · ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΟΣΧΟΒΑΚΗΣ · ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΟΤΖΑΚΗ · ΛΊΝΑ ΠΕΤΡΊΤΣΗ · ΛΟΥΚΊΑ ΠΛΥΤΆ · ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΥΞΑΡΑΣ · ΦΙΛΙΏ ΡΟΤΣΊΔΟΥ · ΒΑΓΓΈΛΗΣ ΡΟΥΣΣΆΚΗΣ · ΓΕΏΡΓΙΟΣ Β. ΣΙΑΦΛΆΣ · ΜΑΡΊΑ ΣΚΑΡΠΑΘΙΩΤΆΚΗ · ΝΙΚΗ ΤΑΓΚΑΛΟΥ · ΑΝΤΡΙΑ ΤΖΟΝΣΟΝ · ΕΥΘΥΜΗΣ ΤΣΙΛΙΚΙΔΗΣ · ΙΩΆΝΝΗΣ Δ. ΤΣΙΤΣΊΜΗΣ
εκδόσεις
ΔΙΆΝΥΣΜΑ
ΟΜΑΔΙΚΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ
ISBN: 978-618-81297-5-7 ΣΕΙΡΑ: ομαδική ποιητική συλλογή -1ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ ekdoseisdianisma@gmail.com
ΟΜΑΔΙΚΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ
καλοκαίρι 2014
εκδόσεις
ΔΙΆΝΥΣΜΑ
καλοκαίρι 2014
Βασίλης Ακριβούσης ΠΗΝΕΛΟΠΗ Σε σένα ανήκει η ζωή κι όλα τα ψέματα σου, τα δεδομένα όλα σου, οι πλάνες κι η χαρά σου. Δικά σου και τ’ αγγίγματα που χάριζες τη νύχτα, με μια σειρά διαβήματα δικαίωνες τη συνήθεια. Όλες τις ώρες της βροχής των εραστών σου οι πόθοι, τα δίχτυα σου απλώνανε να νιώθεις Πηνελόπη, χαμένη μα και πρώτη, δοσμένη σε δούλο ιππότη.
7
Poetry News Τίμος Αρχοντίδης ΦΛΕΓΟΜΕΝΑ ΠΕΔΙΑ Ένας ακόμα εφιάλτης καλεί από τα μακρινότερα πεδία – τα οποία – δράσης αποθηκεύουν στα ενδότερα του εισερχόμενου και άγνωστά του και κάποια σπασμένα της ψυχής του μέρη ανοίγοντας μπροστά του τις πύλες της διαφυγής του την ίδια ώρα που γυμνοί τον σχεδιάζουν και τον έλκουν οι ουρανοί οι νυχτερινοί όσο κι εσύ ενώ εκπέμπουν (σ) ακόμα μια που απ΄ το αγνό κι αυθεντικό - παίρνει – μορφή το γνήσιο και καθαρό κακό που σχεδιάζουνε Σατανική. Μία – μετά – διαφυγή την πτώση του και του αβάτου το βίαιο σπάσιμο σ’ αυτήν αυτήν την εποχή θανάτου. Και σε αυτήν του τη φυγή -κι ενώ σχεδόν πια δεν του είχε τίποτα μείνει – την πνευματική κατά την έξοδό του βρήκε 8
καλοκαίρι 2014
σ’ αυτό το μέρος το Ανίερο το σκοτεινό αυτό πεδίο αυτό το κορίτσι που αντίδοτο για εκείνα ήταν - και τον ίδιο που με τα μάτια σαν φωτιά τα ψυχικά του τραύματα έκαψε και με τα χείλη τ’ απαλά σε μία νέα ζωή τον έσπρωξε μετά το σπάσιμο - με αυτοπεποίθηση – του εσώτερού του του αβάτου σε αναγέννηση κι ανύψωση σ’ αυτήν την εποχή θανάτου.
9
Poetry News Σταματία Βλάγκα ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ Ποιος σπαράζει μέσα από το σκοτεινό δωμάτιο; Δυο δάκρυα κυλούν από τα γυάλινα μάτια κι ένα βλέμμα χαμένο στο ομιχλώδες τοπίο. Κραυγές απελπισίας απ ‘το φιμωμένο στόμα και το αίμα χρωματίζει τα άχρωμα χείλη. Ένα σπασμένο χαμόγελο καρφιτσωμένο στο κενό πρόσωπο και η ανάσα μυρίζει σαπίλα. Είμαι εγώ που σκάλισα στις στάχτες μου το όνειρο, που ξεθώριασε μέσα στο χρόνο. Είμαι εγώ που κρέμασα το σχοινί για να σβήσω την απελπισία μου. -Ποιος είναι αυτός που με ξύπνησε απ’ τον ύπνο μου; -Είμαι εγώ, που απαρνήθηκα την κακία του κόσμου!
10
καλοκαίρι 2014
ΛΑΘΟΣ ΠΟΡΤΑ Δεν ανήκω εδώ! Κι ας έχω τα κλειδιά αυτής της πόρτας. Δεν ανήκω εδώ κι ας είναι το πιάτο μου ακουμπισμένο σ’ αυτό το τραπέζι. Όλοι εδώ μέσα μου είναι άγνωστοι κι εγώ, μια σκιά που τριγυρίζει κολλημένη στον τοίχο. Όλοι εδώ μέσα μ’ αγκαλιάζουν και τα δικά μου χέρια μαγκωμένα, λειψά. Δεν ανοίγουν, δεν έχουν φτερά. Βλέμματα τάχα μου τάχα γεμάτα ζεστασιά, γίνονται φλόγα και με καίνε. Χαμόγελα! Καρφιτσωμένα χαμόγελα κι εγώ δε μπορώ να χαμογελάσω, γιατί το στόμα μου θα σχιστεί και θα στάξει αίμα. Όχι κόκκινο, μαύρο. Μαύρο σαν τον πόνο μου. Θέλω ν’ ανοίξω την πόρτα, αλλά φοβάμαι. Είναι βαριά και μπορεί να πέσει πάνω μου. Κοιτάζω τα χρώματα έξω απ’ το τζάμι και χαμογελώ. Μέσα δεν έχουμε χρώματα. Μόνο ένα γκρι, έρχεται και κουρνιάζει που και που. Έχω αρχίσει να κρυώνω τώρα. Θέλω να κλειστώ μέσα σ’ ένα νυχτολούλουδο και να με ράνει αγάπη. Θέλω να κλείσω τα μάτια μου και να ονειρευτώ τη δική μου πόρτα. Κι όταν ξυπνήσω, ‘Ποιος ξέρει;’ Ίσως να’ χω βρει και τα κλειδιά για να μπω. 11
Poetry News ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΕΛΟΣ Κουλουριάζομαι σ’ ένα αδειανό πουκάμισο. Που είσαι; Περιμένω τα χάδια σου. Ρουφάω το ξεθυμασμένο σου άρωμα και ζητιανεύω στάλα στάλα τον ιδρώτα σου. Αγγίζω κάθε τι δικό σου. Επαίτης αναμνήσεων, τις κρατώ στην καρδιά μου. Φυλαχτό μιας ζωής, που χάθηκε μια νύχτα, σ’ έναν επίλογο που γράφτηκε με αίμα. Και τι απόμεινε; Ένα δάκρυ να γλιστρά στις σκέψεις μου.
12
καλοκαίρι 2014
Βάγια Γιαννακοπούλου ΠΩΣ; Πώς να μιλήσω για τον έρωτα; Πώς να μιλήσω για όμορφες στιγμές ξεγνοιασιάς; Για την αξία του ανθρώπου... για την ψυχή της ομορφιάς. Εικόνες βλέπουμε.... Εικόνες φρικτές ενός πολέμου που άρχισε πριν γεννηθούμε... συνεχίζεται... και κανείς δεν ξέρει πότε και πώς θα τελειώσει... Εικόνες χαστούκια ψυχής... Ανοιγμένα κεφαλάκια μικρών παιδιών... Ποδοπατημένα κορμάκια αγγέλων. Και μέσα σ’ αυτά τα μάτια... Αθωότητα...Απορία...Φόβος...Φρίκη...Πόνος... Ραπίζουν την καλοδουλεμένη μας ξεφτιλισμένη αξιοπρέπεια... Ξεσκίζουν τον κύβδιλο καθωσπρεπισμό μας... Πώς μπορούμε εμείς οι υπόλοιποι όνειρα να κάνουμε; Πώς μπορούμε; Όταν, αυτός, ο καλύτερος ο αγνότερος καρπός του ανθρώπου, τα μικρά παιδιά, σκουπίδια τα κάνουμε, με την ανοχή μας, με την σιωπή μας, με την υποταγή μας. Πώς το βλέμμα μου να στρέψω; Να κάνω πως δεν βλέπω; Τα μάτια να κλείσω. Να μη βλέπω... Και τ΄αυτιά μου να σφαλίσω... 13
Poetry News Κλάμματα...Κραυγές...Σπαραγμούς... Να μη ακούω... Πώς να ξεχάσω; Και ζωντανή να είμαι...ή έστω να προσποιούμαι πως είμαι ζωντανή... Πώς να χτίσω και πάλι τα μικρά όνειρα μιας κακόμοιριασμένης άθλιας ζωής του υπερεαυτούλη μου, του μηδενικού; Πώς μπορώ να ευτυχήσω...; Όταν γύρω μου ουρλιάζει η δυστυχία;
14
καλοκαίρι 2014
ΑΠΕΡΙΣΚΕΨΙΑ (ΑΠΟΚΟΤΙΑ) Στους βράχους έσπειρα. Απ’ την καρδιά μου σπόρους διάλεξα. Τους τρυφερότερους. -Αποκοτιά! Φωνές γύρω γεμάτες υποτίμηση και επίκριση. -Αποκοτιά! -Αποκοτιά! Έκλεισα τα αυτιά. Συνέχισα. Γεννήθηκα στους βράχους. Στους βράχους μεγάλωσα. Εύφορο χώμα δεν γνώρισα. Τους βράχους ξέρω. Συνέχισα. Πότιζα καθημερινά με δάκρυα. Πότιζα. Πότιζα. Πότιζα. Σαν από θαύμα...! Ένα μικρό τόσο δα λευκό λουλούδι! Χιονάτο. Να ξεπροβάλλει άρχισε δειλά δειλά!. «Αγάπη» το λέγανε. Έπειτα. Βλάστησαν όλοι οι υπόλοιποι σπόροι!
15
Poetry News Δημήτριος Γκόγκας ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ Όταν πλαγιάζει και κρυώνει βάζει τα χέρια κάτω απ΄ το πάπλωμα μην τ΄ αγγίξει η παγωνιά και τα σπάσει Μερικές φορές κοιτά με την άκρη του ματιού του την γυναίκα που κοιμάται δίπλα του και πιάνει την καρδιά του Δεν θέλει να πεθάνει πρώτος Θέλει να είναι δεύτερος όπως πάντα Κάτω απ΄ την σκιά των σκεπασμάτων μπορεί να δει πιο καθαρά τους δικούς του που έφυγαν, τους άλλους που κοιμούνται και κείνους που έρχονται για να γεράσουν μαζί του. Όταν τον παίρνει ο ύπνος είναι σίγουρος ότι έκανε το σωστό αλλά πάντα στο βαθύ της ψυχής του πεταρίζει ένα μικρό πουλί έτοιμο να του κλείσει τα χείλη να του αρπάξει με το ράμφος την άκρη του σκεπάσματος. Φοβάται πολύ τρέμει μην πεθάνει πρώτος.
16
καλοκαίρι 2014
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΘΑΝΑΤΟ Με το μολύβι σβήνει ένα φως. Έρχεται θάνατος και σε τυλίγει σαν ένα πελώριο δένδρο με κίτρινα φύλλα. Δεν στοχάζεται πλην των άλλων που θα φωνάξουν με δύναμη και θα πούνε: Αθάνατος καθώς ένα μικρός λεμονανθός θα σβήνει. Είναι ο Χειμώνας που λιώνει στην ζωή, κι ανθίζει η Άνοιξη. Η προσμονή σέρνεται με το φίδι ανάμεσα στους στίχους του ευαγγελίου. Είναι το ίδιο φίδι που μας έδωσε την ζωή να την ζήσουμε και εάν προλάβουμε να ρωτήσουμε λέμε: την ζήσαμε; Κι εσύ ζήτησες για μαξιλάρι το μπράτσο μου και μέσα στο στρατσόχαρτο το όνειρο σου σύννεφο να στάζει. Η κραυγή σου πορεύεται καθώς το ατσάλι σπάει την σιωπή και το μαύρο την γεύεται. Το μάτι μου κλείνει σαν πόρτα Σαν παραθύρι με πόμολο μια πένα Κι απλώνεται στις λιάστρες να το ξεράνει ο άνεμος. Μέσα στο μέτρο σκάλισες την καμαρούλα σου σε διάφανο βάζο η στάχτη κι ένα γαρύφαλλο στην κεφαλή. Τότε δεν μπορείς να αποφύγεις τον μέλλοντα. Ναυαγός στη γραμμή του θανάτου. Μ΄ ένα μολύβι κουπί ως που να φτάσεις;
Poetry News Χριστίνα Καραγιάννη ΑΠΌ ΤΊΠΟΤΑ ΣΕ ΤΊΠΟΤΑ Από τίποτα σε τίποτα φτερουγίζουνε ψυχές μέσα σε απέραντη αιχμαλωσία Επιλογές καθρεφτίζουν διαδρομές μα καμία τους δεν συναντούν Από κενό σε κενό, αιώνια επιστροφή Τους φωτίζει η σκοτεινιά του τίποτα που τους μαγεύει, σαν σειρήνα σε δάκρυ που δεν στάζει, σαν μαχαιριά από μοναξιές, που δεν διστάζουν Τα πλήθη τραβούν ευθεία και όλα μαζί φοβούνται το Ποτέ… Και το ταξίδι ξεκινά (Από τίποτα σε τίποτα) Που δραπετεύεις;
18
καλοκαίρι 2014
Λίτσα Κυπραίου ΚΟΙΤΑΞΑ ΠΙΣΩ ***** Κοίταξα πίσω, στα περασμένα σπασμένα μου, θέλω. Ανακάλυψα, λουλούδια, βρήκα ψυχές που ακόμη ζουν. ***** Κοίταξα πίσω ήταν θάλασσες φουρτουνιασμένες, άγρια ζωή, δαρμένη απο τα χτυπήματα του ανέμου. ***** Κοίταξα πίσω όλα καπνός και αντάρες, περασμένες, κάπου, κάπου ξέφωτο και ανάσες. ***** Κοίταξα πίσω πουλιά λαβωμένα τα σημάδια της ψυχής μου χωρίς φτερά, τσαλακωμένα, σπασμένα, σε μια άκρη. ***** Κοίταξα πίσω πήρα νερό και έπλυνα τις πληγές μου, τις γιάτρεψα, πέταξα τα απόνερα στις θάλασσας τα βάθη. ***** Κοίταξα πίσω και άφησα, πνοές βαριές και νύχτες άφωτες, μουντές. ***** Τώρα τ’ αστέρια στην ζωή, είναι εδώ. Είναι το τώρα , αφήνω πίσω. Μια ζωή που πέθανε και πάει. Είναι το τώρα που με καλεί. Στον δρόμο με κρατάει. ****
19
Poetry News Ο ΗΛΙΟΣ ΕΚΟΙΜΗΘΕΙ *** Έφυγε, η μέρα χάθηκε, ο ήλιος, εκοιμήθει. Βασίλεψε τα μάτια μου, μα ο νους μου συλλογιέται. *** Έφτασε, η νύχτα κάθισε, απλώθηκε στο σύμπαν. Κάθισε η νύχτα και άπλωσε, στου κόσμου τα σοκάκια. *** Έφτασε, η νύχτα άπλωσε, τα δίχτυα, στην καρδιά μου. Επιμονή, της μοίρας μου, ν’ ακούσω τη φωνή της, σπρώχνει, αρχίζει ο λογισμός, τ’ απόκρυφα να γράφει. Επίμονα, παρακινεί, ο λογισμός, κινάει, τρέχει και βλέπει τη ζωή, τα περασμένα χρόνια. *** Γλάροι, που πέταξαν ψηλά, στα σύννεφα, στα ουράνια, στο ατέλειωτο γαλάζιο. Γλυκόπικρη που είναι η ζωή, στο βλέμμα, του μυαλού μου. *** Όσα πικρά, τόσα γλυκά, στην γεύση , της ζωής μου. Πόσα, μουντά και φωτεινά. στο βλέμμα, των ματιών μου. Πέρασαν, χάθηκαν, μακριά, πουλιά ταξιδεμένα. 20
καλοκαίρι 2014
Αλαργινά, καράβια μου, τα χρόνια, περασμένα, κούρσεψαν, πήραν πειρατές, ασήμια και πετράδια, στην αγορά τα πούλησαν και χάθηκαν, τα χρόνια. *** Λάμψη που έσβησε με μιάς, στη δύση του ηλίου. Έγειρε και εσώθηκε η ζωή, οι μέρες που τελειώνουν, στέρεψε, πάει η πηγή, ξεράθηκε η ψυχή μου. *** Κι εγώ που τώρα έμεινα, κλαδί χωρίς λουλούδια. Φύλλα σάρωσε ο βοριάς και τσάκισέ, ο χειμώνας, δεντρί που ξεγυμνώθηκε στην παγωνιά, του κόσμου . *** Χρώματα που μουντζούρωσαν, και άχρωμα, απλώνουν. Μπροστά μου, στέκει η ψυχή δεμένη, από το κύμα. Κύμα, φουρτούνες που έζησε και τώρα ξεθύμαναν. *** Γαλήνεψε, πια το κορμί, ημέρεψε η ψυχή μου. Κουλουριασμένη στη γωνιά, στην άβολη ζωή της, στέκει και νιώθει και σιωπά, στο πέρασμα του χρόνου. 21
Poetry News Ζωγραφία Οτζάκη ΠΑΡΑΜΎΘΙ Χλωμά τα κρίνα Ταλαντεύουν Το μισοφέγγαρο του νου Ακριές τινάζουν Κυματίζουν Τα ξέφτια του παραμυθιού Κομμάτια οι χάρτινες νεράιδες Γλιστρούν τα πέπλα τ΄ ουρανού Και τραμπαλίζουν τις αλήθειες Στα σκοτεινά του παλατιού.
22
καλοκαίρι 2014
ΣΙ – ΣΙ Ντο –ρε… ραγίζουν, ραγίζουν τ΄ άστρα στον πένθιμο ρυθμό του δειλινού, πάλλει τ΄ αγέρι τη νότα του κρυφού μου στεναγμού. Σι –σι… σημαίνει, σημαίνει πέρα σαν το λυγμό λεπτής σιγής και ξεκουφαίνει ηχώ κρυμμένη στο μισοφέγγαρο της χαραυγής. Μι- λα… για σένα, για σένα ψάλλει, που σαν πετράδι ξεγλιστράς, και ο παλμός μου, στερνός παλμός μου, τη μουσική σου αναζητά...
23
Poetry News ΠΑΡΑΜΎΘΙ ΧΩΡΊΣ ΤΈΛΟΣ Σφίγγει τ ΄ όνειρο κλωστή βαμμένη Στο αίμα κόκκινη και ξεκουφαίνει Ηχώ που πνίγεται καθώς γυρίζει Σ΄ ανέμη ξέφρενη και ξετυλίγει Πόνους κι έρωτες, ζωές χαμένες Πάθη που στάλαξαν, κραυγές σπασμένες Πού ΄ ναι οι μάγισσες με τα ραβδιά τους; Τα βασιλόπουλα με τ ΄ άλογά τους; Πού ΄ ναι οι νεράιδες να μας πλανέψουν Με αστερόσκονη να μας μαγέψουν Διάφανα πέπλα γύρω ν ΄ απλώσουν Τους αγριόλυκους, για να λαβώσουν; Δεν είν ΄ το σύννεφο που μας θολώνει Είναι η κατάρα που δε στεγνώνει Είναι η αλήθεια που τυραννάει Νύχτας φαντάσματα και μας ξυπνάει Τέλος δεν έχει το παραμύθι Η Μοίρα σπέρνει πικρό ρεβίθι.
24
καλοκαίρι 2014
Μαρίνα Παπαγαβριήλ-Κωνσταντινίδου Ο ΛΥΡΆΡΗΣ ΤΗΣ ΚΈΡΟΥ Ποιος είσαι άραγε; Πώς βρέθηκες στα βοσκοτόπια τούτου του έρημου νησιού; Πώς ξέφυγες απ΄ του νεκρού τον τάφο εγκαταλείποντας αγήτευτες ψυχές; Δεν απαντάς. Παραμένεις σιωπηλός, απόμακρος, μυστήριος. Καθισμένος στον πλούσιο θρόνο σου, τον τέλεια λαξευμένο, αφήνεσαι στους μαγικούς της λύρας ήχους, στην Ερατώ ολοκληρωτικά δοσμένος και κοιτάζεις εκστατικά το άπειρο στο χρόνο. Οι ειδικοί σ΄ ονόμασαν Ορφέα. Τους μάγεψες, ομολόγησαν και σ΄ αναζήτησαν κάπου ανάμεσα στου ονείρου τις εικόνες και στο μύθο. Υποθέτουν πως ήσουν κάποιος ήρωας, κάποιος σπουδαίος, επίσημος αοιδός. Μετά...σ΄ αποκάλεσαν εύρημα πολύτιμο, σπάνιο ανδρικό ειδώλιο, κυκλαδικό. Σήμερα είσαι το νούμερο 3908. Αναπαύεσαι σε μια περίοπτη μουσειακή προθήκη. Για μένα, όμως, εξακολουθείς να είσαι ο Ορφέας. Θα σε κρατάω πάντα ζωντανό, στα βάθη της καρδιάς μου.
25
Poetry News Λίνα Πετρίτση ΑΡΠΙΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ απ’ το βουνο ως το γιαλο ειναι μια στερια αποσταση και τα μαλλια σου ειναι ηλιος οταν η μερα σε κοιταζει τωρα που ζυγωνεις απαρνιεσαι τη στερια και τρεμεις τι θα πουν για σε τα κυματα
26
καλοκαίρι 2014
Λουκία Πλυτά ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΣΟΥ Στέκω παράμερα ίσκιος και όπως θέλω μέσα στα λαγούμια του κορμιού σου να πνιγώ παραλογίζομαι Ορμώ να κόψω τους δεσμούς της άνισης της άρνησης Θυμάμαι σε θυμάμαι ω ! πόσα θυμάμαι Όμοια αλληλένδετες αστραφτερές πληγές Σκόρπισα Μη και δεν είμαι ο ίσκιος σου φοβάμαι…
27
Poetry News ΚΛΕΙΣΤΟΦΟΒΙΑ Άυπνος κοντοστάθηκε στην άκρη του γκρεμού μέλανας ζωμός έτρεχε στις φλέβες του. Έλλειψη ενδιαφέροντος για τα κοινά έγραφε το ντοκουμέντο μα δεν τον ενδιέφερε σπουδαίος παρατηρητής ζύγιζε τις λεπτομέρειες με το δικό του τρόπο η καρδιά του δεν είχε σύνορα τις μικρές αισθήσεις τις είχε πετάξει από καιρό. Ο αέρας του έψαχνε το πρόσωπο σε τούτη τη σφαίρα μπορούσε να μείνει για πάντα μόνο στραβό μη καταγεγραμμένο αισχρά μη συνταγογραφούμενο ….η έλλειψη, ουσιαστικής μοιρασιάς….
28
καλοκαίρι 2014
Δημήτρης Πυξαράς ΘΕΣ ΝΑ ΓΊΝΕΙΣ ΆΓΓΕΛΟΣ ΤΕΛΙΚΆ; Ήσουν κάτω εκεί στην γη Σερνόσουν, κάτω στο έδαφος Σε χτυπούσαν και σε έβριζαν Τους είδα, ήθελα να τους διώξω Με κοίταξες, χαμογέλασες. Μου φάνηκες σαν άγγελος! Ήθελα να σε βοηθήσω να σηκωθείς Προσπάθησα Πήγες να περπατήσεις, προσπάθησες Σερνόσουν πάλι κάτω στο έδαφος Σε χτυπούσαν και σε έβριζαν Τους κοίταξα, χαμογέλασα. Είχες μαζί σου τον θεό Είχα μαζί μου τον διάβολο Φοβήθηκες την αλλαγή Σου άπλωσα το χέρι μου, φοβήθηκες Δεν χαμογέλασες Δεν χαμογέλασα Είδα στα μάτια σου πόνο Πόνο πολύ, αβάστακτο Παρακάλεσα τον θεό σου, να σου δώσει φτερά Μου τα έφερε το άλλο πρωί ο διάβολος, Στα πρόσφερα, τα αρνήθηκες Θες να γίνεις άγγελος τελικά;
29
Poetry News ΤΑ ΠΟΙΟ ΌΜΟΡΦΑ ΤΟΥ ΚΌΣΜΟΥ ΑΥΤΟΎ Τι πιο όμορφο από μια γλυκιά Καλημέρα Τι πιο όμορφο από μια ψιθυριστή καληνύχτα Από ένα χαμόγελο το πρωί Από μια ζεστή αγκαλιά Από ένα φιλί στο μάγουλο Τι πιο όμορφο από λίγη καλή παρέα, Ένα βιβλίο, λίγη μουσική, Ένα ηλιοβασίλεμα, μια όμορφη ανατολή Μια πεταλούδα που πετά, Τον καυτό ήλιο και την δυνατή μπόρα Αλλά έλα, ας αφήσουμε τις μαλακίες Από όλα τα όμορφα του κόσμου, Τι πιο όμορφο από σένα... Τίποτα! * ΚΑΤΆΘΛΙΨΗ Έχω μια φίλη, κολλητή, Είναι πάντα μαζί μου, δίπλα μου Ζει μέσα μου, στο αίμα μου Με συμβουλεύει και με παρακινεί. Πολλές φορές είναι κακιά. Τρομακτική Σαν ένας μεγάλος άγριος μαύρος σκύλος, Που σε έχει από κοντά, Σου βγάζει δόντια και σου ορμά! Αλλά τι να κάνω, αυτήν έχω για κολλητή. Την αγαπώ και με μισεί. Χωρίς αυτή, είμαι μισός. Χωρίς εμένα, είναι ανύπαρκτη. 30
καλοκαίρι 2014
ΟΙ ΔΉΘΕΝ! Μ αρέσει όταν γίνεται αυτό Όταν με θες για το δήθεν μυαλό μου Όταν θες το δήθεν καλό μου Όταν με νοιάζεσαι και δήθεν μ’ αγαπάς. Μια λούμπεν οπτασία, Και η διαφορά σου , διαφορετική. Με ένα μικρό κοινό σε όλα με τους άλλους… Το δήθεν σε κάθε πρόταση, Το δήθεν σε κάθε αίσθημα, σε κάθε σου κίνηση Δεν πειράζει, όλοι οι δήθεν είναι αληθινά αληθινοί Και μένουμε πίσω εμείς οι ανώτεροι, οι δήθεν σκληροί… Σε όλα μας ψεύτικοι…
31
Poetry News Φιλιώ Ροτσίδου ΕΝ ΚΑΙΡΩ Εν καιρώ... Μαγείρευε και έκλαιε... θυμήθηκε το ποίημα του Καρυωτάκη για τις γυναίκες που καθαρίζανε κρεμμύδια... αυτή δεν έκλαιε απ’ τα κρεμμύδια απ’ την πικρή αλήθεια έκλαιε κι από την εγκατάλειψη... Πονούσε... Δεν μπορούσε να διαχειριστεί τον πόνο της, της ήταν αδύνατο... κανείς μέχρι τώρα δεν την είχε αγγίξει τόσο! τον είχε πάντα στα όνειρά της... Αυτός ήταν και κανένας άλλος! Αυτόν ήθελε και κανένα άλλο! Της είχε μάθει τόσα πολλά, είχαν περάσει τόσα πολλά... αυτό που ξέχασε να της πει ήταν πως θα ζούσε χωρίς εκείνον πια... Έκλαιε... Τα δάκρυα έτρεχαν απ’ τα μάτια της κι απ’ την καρδιά της... εν καιρώ είπε, όλα θα γίνουν εν καιρώ... αλήθεια ποιος το πιστεύει; Αυτή ήθελε αλλά δεν μπορούσε! Πως να πιστέψει στο απίστευτο, στο ανεκπλήρωτο; Εν καιρώ...
32
καλοκαίρι 2014
ΛΕΊΠΕΙΣ… Νιώθω άρρωστη... άλλη μια μέρα δεν λέει να περάσει μακριά σου... Όλα μου φταίνε, όλα με ενοχλούν θέλω τα μάτια μου να κλείσω να μην βλέπω κανένα, να μην ακούω κανένα... Πονάω παντού, νιώθω μουδιασμένη, άδεια χωρίς εσένα... Το σώμα μου υπολειτουργεί λες και είμαι χρόνια σε κώμα και δεν λέω να ξυπνήσω... Το μυαλό μου έχει μπλοκάρει και σκέφτεται μόνο εσένα.... Υπάρχει κάτι άλλο; Μόνο σκοτάδι ,γιατί όλα περιστρέφονται γύρω από σένα... Δυο λέξεις: λύπη - μου λείπεις.... Τίποτα....
33
Poetry News ΕΊΣΑΙ ΕΔΏ ΜΑ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΆ Θέλω να χαθώ στον ειρμό των σκέψεων μου.. να κλειστώ σ’ ένα δωμάτιο σκοτεινό μαζί με τον εαυτό μου.. κανείς να μην με βλέπει κανείς να μην ακούει της καρδιάς τον ξέφρενο ρυθμό.. Όλα αρχίζουν και τελειώνουν σε σένα... πως έγινε έτσι η ζωή μου; πως σ’ άφησα και ρήμαξες τα πάντα μέσα μου και έφυγες; ένα τραγούδι ακούγεται από μακριά που σε θυμίζει... μου το’ χες αφιερώσει… κάποτε... λες και ήταν σ’ άλλη εποχή... για σένα μου ‘χες πει που μου λείπεις.. κι’ εγώ σε πίστευα... πόσα ψέματα αλήθεια; πόση υποκρισία; ήρθαν τα πάνω-κάτω κι’ εγώ σε θέλω ακόμη κι ας βουλιάζω σ’ ένα βούρκο που γυρισμό δεν έχει... οι στίχοι μαχαιριά.. «...η απουσία σου πονά.. είσαι εδώ μα και πουθενά...»
34
καλοκαίρι 2014
Βαγγέλης Ρουσσάκης ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΕΣ Εικόνες επάνω σε χαρτί Τι με κρατάει άραγε Από το να τις κάψω; Μια νέα Πομπηία της στιγμής. Μα κάτι μέσα μου Θέλει να θυμάται τις στιγμές Για να τρεμοπαίζει σαν κερί Ανάμεσα στα όρια του παρελθόντος Και του γκρίζου σήμερα. Ήταν το χρώμα εκείνης της μέρας Όταν ήρθε το ταξί. Σε πήρε. Έκλαψα θυμάμαι τότε. Μοιάζει τόσο αχνό. Συνέβη; Κρατάω τυχαίες απεικονίσεις Για να θυμάμαι πως είναι Να αναζητάς Τον τρόπο μιας λύτρωσης. Ξέχασα. Κι αυτή η φωτογραφία πάντα θυμάται Όλες εκείνες τις φωνές από πνιγμένους. Τις κοιτάω σαν να ήταν πλέον ξένες. Η μνήμη σαν σειρήνα Θα τις φέρει στον ύπνο μου. Ένα σκοτάδι ξένο σαν από πάντα Και το ξημέρωμα τι; Ένα ακόμα θηρίο. ‘’Μην ακούς εαυτέ μου Σωπαίνω. Κάπως θα παράπεσε Αυτή η φωτογραφία. Kάποιος ανύποπτος Θα την έχασε Και μετά - μάλλον ξέχασε.’’
35
Poetry News Γεώργιος Β. Σιαφλάς ΓΑΛΑΖΙΟ Γαλάζιο απέραντο εμπρός μου υπάρχει τα μάτια χορταίνουν μονάχα με αυτό της θάλασσας σκέψεις μαζί σου πηγαίνουν χωρίς άκρη, χωρίς τελειωμό. Το κύμα απαλό μας δροσίζει τα πόδια, πολύχρωμα βότσαλα κάτω από αυτά, ο νους ξεμακραίνει χωρίς όρια, σε κάποια θέματα ίσως καυτά. Ποιος τάχα μπορεί να ελέγξει, του νου όλες τις διαδρομές παιχνίδια της μοίρας που πάντα μας βγαίνουν σε πίκρες, λύπες ή και χαρές. *** ΑΕΝΑΟΝ Πάντα χαμένος στης σκέψης το αέναον αναζητώντας απαντήσεις, σε αυτό το αόριστο κάτι που πολλαπλασιάζεται, και δημιουργεί δεκάδες ερωτηματικά, ψάχνοντας χαμένος κάπου εκεί στο άγνωστο, με χιλιάδες απαντήσεις. Σκοπός είναι σε αυτό το κάτι να βρεις και να ταιριάξεις τη δίκη του εξήγηση.
36
καλοκαίρι 2014
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ Μια καληνύχτα όμορφη απόψε θέλω να ‘χεις και πάντα μέσα στην καρδιά να ξέρεις πως υπάρχεις, αν χρειαστείς μια αγκαλιά φώναξε το όνομά μου και αν δεν μπορώ να έρθω εγώ θα στείλω την καρδιά μου. Και αν η καρδιά μου αρνηθεί να ‘ρθει να σε ανταμώσει η σκέψη μου όνειρα γλυκά και όμορφα θα σου δώσει. Το χάραμα και η αυγή θε να σε βρουν χαρούμενη και η μέρα η αυριανή θα είναι η ζητούμενη. Να σμίξουν σκέψεις και καρδιές, ψυχές να ανταμώσουν και ότι έχουνε να πουν, θα πουν κι ότι μπορούν να δώσουν. *** ΓΑΛΗΝΗ = ΕΥΤΥΧΙΑ ; Γαλήνια η θάλασσα εμπρός σου απλώνεται ωραίος ο χώρος αργά ξεδιπλώνεται. Ο ήλιος στη δύση γοργά προχωράει και η ζωή τριγύρω τις ρόδες κυλάει. Αγόρια κορίτσια κορμιά σμιλεμένα ελαφρά καλυμμένα με μικρά μαγιό είναι ντυμένα. Ανέμελα νιάτα που παίζουν κοντά μας, και η γαλάζια ακτή ξεδιπλώνεται ίσια μπροστά μας. Ο σκύλος ποιο δίπλα μας χαρούμενος τρέχει, έννοια στο μυαλό του καμία δεν έχει, από φαΐ είναι πολύ χορτασμένος, και από αγάπη πολύ ευτυχισμένος. Να και ο σπουργίτης είναι εκεί, στη διπλανή καρέκλα πατάει, 37
Poetry News θαρραλέα στο τραπέζι πηδάει και αμέριμνα ψίχουλα τσιμπάει. Ο καιρός είναι ζεστός όσο χρειάζεται μια ζεστή παρέα δίπλα σου κάθεται όλα φαίνονται γαλήνια υπέροχα κάτι λείπει η ψυχή δεν αγάλλεται. Η πληγή είναι βαθειά και νωπή ο χρόνος που έχει περάσει είναι μικρός, ο πόνος που χτυπάει πολύ δυνατός και το αίμα να τρέχει ακόμη ποταμός.
38
καλοκαίρι 2014
Μαρία Σκαρπαθιωτάκη ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ Θέλω να σε ορίζω Αγαπημένε ως αίσθηση ανεξίτηλη ονείρου φλέγομαι μες στα διάπυρα κενά ερωτικών αναθυμήσεων διατρέχω κάθε ικμάδα του κορμιού σου ως σελήνη ασύχαστη σε αναπνέω κι ευφραίνομαι παραδομένη στο ατέρμονο της ηδονής σου φως.
39
Poetry News ΤΟ ΦΩΣ ΣΟΥ Το φως σου ενδύομαι τον αρχέγονο λόγο σου καθώς ερωτόληπτοι στίχοι παρεισφρέουν εντός μου κοινωνώντας το πάθος. Ταξιδεύεις το όνειρο συνομιλείς με τις μνήμες διαταράσσεις τις σκέψεις καθόσον μ’ εγγίζεις ως μύστης ως άνεμος ως φως της ζωής αναστάσιμο.
40
καλοκαίρι 2014
ΤΟ ΚΕΛΙ Το φως λιγοστό Ο νους στο κελί πεταρίζει οι μνήμες άγρυπνες διεισδύουν στους τοίχους αφυπνίζοντας τσακισμένες αισθήσεις. Σε προσμένω Σε ζητώ Σ’ ανασαίνω. Το κελί κι ο αέρας Εσύ.
41
Poetry News Νίκη Ταγκάλου ΜΗ ΜΙΛΑΣ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ Μη μιλάς κορίτσι μου, μόνο μη μιλάς .. Κράτα στην μνήμη τα λόγια σου και μην τα σκορπίζεις όπου κι όπου. Δεν έχουν όλοι την ικανότητα να σε ακούν. Σταμάτα να τραβάς την υπομονή σου στα άκρα σαν να παίζεις σχοινάκι σαν μικρό παιδί. Το όνομά σου μη το χαρίζεις σε εκείνους που δεν ξέρουν γράμματα. Μην τους ξυπνάς αν κοιμούνται. Δεν μπορούν όλοι να λέγονται άνθρωποι, αν μπορούσαν, δεν θα ξεχώριζαν οι λίγοι. Μην μιλάς κορίτσι μου και μη λυπάσαι, κάποια στιγμή μια λέξη μόνο θα ξεστομίσεις και θα ραγίσουν τα τζάμια που κρατούν μακριά σου τον έναν και μοναδικό.
42
καλοκαίρι 2014
Άντρια Τζόνσον Ι Τη μάσκα φόρεσες ξανά, και βγήκες για σεργιάνι στον κόσμο πάλι τριγυρνάς μ’αγκάθινο στεφάνι , τι κι’αν το αίμα σου κύλα κι’ ο πόνος σε τσακίζει τη μάσκα ετούτη που φοράς κανένας δεν αγγίζει.Μ’ ένα χαμόγελο περνάς τη σάπια τη ζωή σου σταυρό δικό σου κουβαλάς δεν βλέπουν την ψυχή σου, Σε ένα δέμα λαμπερό τυλίγεις το κορμί σου και άρωμα χαράς σκορπάς σε κάθε κίνηση σου. Μπράβο σου τα κατάφερες, τους έχεις ξεγελάσει μ’ αυτή τη μάσκα που φοράς κι’ εσένα έχεις γελάσει. * ΙΙ Τύμπανα πολέμου ήχησαν απόψε στα σκαλιά μου , μπήκε ο κλέφτης έρωτας και πήρε την καρδιά μου. και τώρα τρέχω να τον βρώ πίσω να την επάρω προτού στα δίχτυα του μπλεχτώ και στο μυαλό σαλτάρω. Γύρω μου ήταν ερημία και στην ψυχή γαλήνη και εσύ πολέμαρχε ληστή ζήλεψες την ειρήνη, ήρθες γυμνός και ντρόπιασες τη δόλια λογική μου κι’ όταν τα μάτια έκλεισε πήρες και την ψυχή μου.Τώρα κουφάρι αδειανό και του πολέμου θύμα το βήμα σου θ’ακολουθώ κι’ ας με τσακίσει πείνα. Θα’ ρθώ και εγώ γυμνή σκιά στα πόδια σου θα πέσω και στου πολέμου τη φωτιά για πάντα θα σε δέσω.
43
Poetry News ΙΙΙ Μ’ένα κορμί πολεμιστή και μάτια φογισμένα το γκάζι τέρμα πάταγες και ξέχναγες τα φρένα. Έπαιρνες σβάρνα όλα τα μπάρ τις νύχτες και κοιτούσες και κάθε αιθέρια ύπαρξη στα χέρια σου μεθούσες. Ζητούσες μόνο ηδονή τ σώμα σου γλεντούσες , μα την καρδιά στα στήθια σου πανάκριβα πουλούσες.Με λάγνο βλέμμα τύλιγες το τρυφερό στο θύμα και με περίσσιες αντοχές ξετύλιγες το νήμα, για έρωτα δεν μίλαγες ποτέ δεν είχες νιώσει μόνο το κέλυφος κοιτάς κι’ αυτό σε είχε σώσει. Παθητική μου ύπαρξη αρχίζει και χαράζει στα μάτια δάκρυα καυτά το φώς πώς σε τρομάζει. Με κάθε φώς και κάθε αυγή θα βλέπεις την αλήθεια μ’ αυτά που η νύχτα σε γελά κερνώντας παραμύθια. Με κάθε φώς θα ξεψυχάς ζητώντας την αγάπη που με σε τάφο έθαψες και στην ψυχή σου ε’χάθει.
44
καλοκαίρι 2014
Ευθύμης Τσιλικίδης ΣΤ’ ΑΠΑΝΕΜΑ ΤΗΣ ΠΛΗΣΜΟΝΗΣ Επίγονοι καλών καιρών κι αφράτης γης κληρούχοι με φρέσκο γάλα απ’ την καρδάρα ανατραφήκαμε: ατόφιες λάμψεις αστεριών! Ναύτες γαλήνιων θαλασσών με εύνοιες ανέμων στις αγκαλιές των κοριτσιών στη λήθη των πολέμων ανδρωθήκαμε και στις γητειές της ηδονής. Στ’ απάνεμα της πλησμονής πελάγη λικνιστήκαμε, μακριά απ’ τις έγνοιες των θνητών, τις συμφορές, τις πλήξεις, μακάριοι χορεύοντας στο σκόπελο μιας θλίψης από τις πρώτες καταιγίδες του Σεπτέμβρη τσακιστήκαμε.
45
Poetry News ΜΕΤΑΙΣΘΗΜΑ Αργά στην πλατεία (με γόβες και πέρλες η πόλη σα νύφη στις λάμψεις των φώτων) εκείνος ο τύπος: στο βάθος, παγκάκι δυο άχρωμα μάτια τα γκρίζα μαλλιά του φτηνιάρικα ρούχα απόκληρος μόνος μια άδεια ρετσίνα. Μη στρέφεις το βλέμμα μη βιάζεσαι φίλε: δεν ξέρεις ποιος είναι.
46
καλοκαίρι 2014
ΧΩΡΙΣ ΚΟΥΚΟΥΛΑ Στρεβλοί καιροί: στα πιο γλυκά σου όνειρα να θρέφεις μέσα σου ατέλειωτες συγκρούσεις. Η αλήθεια (πόσοι αισθάνθηκαν το βάρος της;) λέγεται δύσκολα κι ακούγεται ακόμη δυσκολότερα. Λουλούδι δίχως άνθισμα στους δρόμους της αποφυγής καρπίζεις μήνι και χολή. Μπορείς ακόμη να γελάς; Μόνο μίσος υπάρχει σ’ έναν κόσμο που δεν ξαγρυπνά κι εσύ πασχίζεις κάποιος να σ’ ακούσει.
47
Poetry News Ιωάννης Δ. Τσιτσίμης ΤΑ ΆΡΡΗΤΑ ΙΙ Κείμενα άδεια * λέξεις κενές μολυσμένα πηγάδια * ξεραμένες πηγές βλέμματα κίτρινα * παγωμένα χείλη πρόσωπα κέρινα * κάλπικοι φίλοι Έρωτες άδοξοι * κορμιά ερείπια λόγοι παράδοξοι * αισθήματα ήπια ψεύδη ασύστολα * πόνοι αβάστακτοι κέρδη ανώφελα * σκέψη παρείσακτη Όνειρα σπάταλα * φευγαλέες εικόνες ποιήματα εύκολα * ξεχασμένοι αιώνες νύχτα ατέλειωτη * ψυχής τρικυμία μοναξιά αδυσώπητη * ελπίδα καμία.
48
καλοκαίρι 2014
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΠΟΙΗΤΩΝ Βασίλης Ακριβούσης Γεννήθηκε το 1972 στην Λάρισα και διαμένει στο Στεφανοβίκειο Μαγνησίας. Είναι απόφοιτος του τμήματος επιστημών προσχολικής αγωγής, Α.Π.Θ κι εργάζεται στον φορέα διαχείρισης Κάρλας (Πο.Κα.Μα.Κε.Βε). Είναι στέλεχος της επιστημονικής εταιρίας και του λαογραφικού μουσείου Στεφανοβικείου. Από τις εκδόσεις Vakxikon. gr κυκλοφορούν οι ποιητικές του συλλογές «Έρωτας Πανσέληνος» (2013) και «Θηλυκά Πορτραίτα» (2014). * Τίμος Αρχοντίδης Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Είναι ηθοποιός απόφοιτος της ανωτέρας δραματικής σχολής «σύγχρονο θέατρο Βασίλης Διαμαντόπουλος» Ασχολείται αποκλειστικά με το θέατρο, τη συγγραφή και την ποίηση. Έχει εκδώσει το βιβλίο ποίησης «Η ΔΙΑΙΩΝΙΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΕΣΟΝΤΩΝ», εκδ. ΟΣΤΡΙΑ * Σταματία Βλάγκα Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1984. Σπούδασε Διεθνείς Σχέσεις στο παν/μιο Αιγαίου, Αραβικά στο παν/μιο της Δαμασκού και Management στο παν/ μιο Staffordshire. Εργάζεται ως μεταφράστρια-διερμηνέας και είναι δόκιμη ερευνήτρια στο Ι.ΔΙ.Σ/TO.PE.NE και στο ΚΕ.Μ.ΜΕ.Π. Παράλληλα αρθρογραφεί στο ηλεκτρονικό περιοδικό του ομίλου UNESCO νέων Θεσ/κης. Έχει πάρει το 2ο βραβείο στον 4ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του ΕΠΟΚ και το 3ο στον 1ο Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό του Συλλόγου Ανατολικής Ρωμυλίας Βόλου. Τέλος, εκπροσώπησε την 51
Poetry News Ελλάδα στο Φόρουμ Νέων Ποιητριών, που διοργάνωσε η Διεθνής Οργάνωση Νέων ‘’Great Silk Way International Youth Union’’. * Βάγια Γιαννακοπούλου Γεννήθηκε το 1966 στην Αθήνα. Τέλειωσε το 3ο Λύκειο Ηλιούπολης στο 1984. Αποφοίτησε το 1988 από το Πανεπιστήμιο Κρήτης Τμήμα Επιστήμης Ηλεκτρονικών Υπολογιστών. Τα 1989 εργάστηκε σαν καθηγήτρια Πληροφορικής στις σχολές Ωμέγα Σιότροπου, Το 1990 ως 1992 εργάστηκε σαν προγραμματίστρια στην εταιρεία Lantec SA Λαναράς. Από 1992 ως και σήμερα είναι δημόσιος υπάλληλος πληροφορικός στο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης. Από το 2011 είναι προϊσταμένη του τμήματος Ανάπτυξης εφαρμογών. Η πρώτη της ποιητική συλλογή σε e-book «ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΣΟΥ, εκδόσεις ΔΙΑΝΥΣΜΑ». * Δημήτριος Γκόγκας Γεννήθηκε το 1964 στο Στρυμονικό Σερρών. Σπούδασε στην Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών στα Τρίκαλα. Ποίηση, άρθρα και εργασίες του δημοσιευτεί κατά καιρούς σε περιοδικά, πολιτιστικές εφημερίδες την στρατιωτική Επιθεώρηση και σε ιστοσελίδες στο διαδίκτυο. To 2014 βραβεύτηκε με τον Α΄ Έπαινο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης της Πνευματικής Συντροφιάς της Πόλης Λεμεσού Κύπρου για το ποίημα : Περιγραφή για ένα Θάνατο. Την ίδια χρονιά έλαβε το 2ο Βραβείο του 3ου Ποιητικού Διαγωνισμού ΕΛΙΚΩΝ “Στο μισό του δρόμου το τέλος αργεί ακόμη” 52
καλοκαίρι 2014
Χριστίνα Καραγιάννη Γεννήθηκε στην Αθήνα και κατάγεται από τα Νέα Στύρα Ευβοίας, όπου και κατοικεί μόνιμα από το 2007. Είναι πτυχιούχος Ανθρωπιστικών Επιστημών, του τμήματος Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό και μεταπτυχιακή φοιτήτρια στην Ορθόδοξη Θεολογία, (ΕΑΠ). * Λίτσα Κυπραίου Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νέα Ζίχνη Σέρρων. Από το 1988 ζει στη Θεσσαλονίκη. Εργάζεται ως δημοτική υπάλληλος. * Παναγιώτης Μοσχοβάκης Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το Νοέμβριο του 1989. Σπούδασε Φυσική στο Α.Π.Θ. και είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο KCL του Λονδίνου, στο αντικείμενο της Θεωρητικής Φυσικής. * Ζωγραφιά Οτζάκη Σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του Α.Π.Θ., έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην παιδαγωγική και εργάζεται ως εκπαιδευτικός στη μέση εκπαίδευση στη Θεσσαλονίκη. * Μαρίνα Παπαγαβριήλ-Κωνσταντινίδου Γεννήθηκε στη Λευκωσία. Σπούδασε Οικονομικά στο 53
Poetry News Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και παρακολούθησε Παιδαγωγικά στη Φιλοσοφική Σχολή. Είναι κάτοχος πτυχίου πιάνου του Ελληνικού Ωδείου Αθηνών. Ποιήματα και άρθρα της δημοσιεύτηκαν στο Περιοδικό Τρίτη Χιλιετία του Πανελλαδικού Ελλαδο-κυπριακού Συνδέσμου ΠΕΛΚΥΠΟΣ και σε άλλα λογοτεχνικά περιοδικά. Το 2005 κυκλοφορεί το πρώτο της μυθιστόρημα «Σαν γυναίκα στο Φιδάκι» και το 2010 το «Το Λιμπρέτο της Αγάπης» Σύντομα θα κυκλοφορήσει το τρίτο της μυθιστόρημα υπό τον τίτλο «Κολιμπρί- Τα πάντα είναι ένα ταξίδι». * Λίνα Πετρίτση Γεννήθηκε το 1980 στην Πάτρα. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. * Λουκία Πλυτά Γεννήθηκε στην Ερμούπολη Σύρου. Μεγάλωσε, σπούδασε στην Αθήνα. Εργάζεται στον Ο.Α.Ε.Δ. Συγγραφέας– ποιήτρια. Έχει εκδώσει το «Εκδηλώνω Πρόθεση» εκδ. ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ και βιβλίο ποίησης «χωρίς Αυτό» εκδ. ΟΣΤΡΙΑ * Δημήτρης Πυξαράς Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1988 όπου και διαμένει. Έχει σπουδάσει Εκπαιδευτής Οδηγών. Είναι Πιστοποιημένος Weight Personal Trainer και Ασφαλιστικός Σύμβουλος. Κείμενά του σχετικά με την επικαιρότητα και την αθλητική διατροφή – ψυχολογία έχουν ανά καιρούς δημοσιευτεί τόσο σε ηλεκτρονικές σελίδες όσο και στον έντυπο τύπο. Στον ελεύθερο του χρόνο, ασχολείται με τον αθλητισμό, το διάβασμα και τα ταξίδια.
καλοκαίρι 2014
Φιλιώ Ροτσίδου Γεννήθηκε στην Αμμόχωστο. Σπούδασε Αισθητική και Κοσμετολογία στο The Limassol College-T.L.C. και παρακολούθησε σχετικά σεμινάρια στο Παρίσι. Ποιήματά της δημοσιεύτηκαν σε διάφορες ποιητικές ιστοσελίδες στο διαδίκτυο. * Γιώργος Σιαφλάς Γεννήθηκε στον Πλάτανο Αιγιαλείας. Σπούδασε οικονομικά και άρχισε να γράφει ποιήματα περίπου δύο χρόνια πριν. Ήταν μια χρονιά που έχασε την σύζυγο και το μικρό αδερφό του. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές, ΈΤΣΙ ΣΥΝΕΒΗ 2013 και ΚΡΙΣΙΜΗ ΚΑΜΠΗ 2014. Έχει δημοσιεύσει ποιήματα στις εφημερίδες του Πειραιά ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, ΔΗΜΟΤΗ και ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ όπως και στα περιοδικά ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΣΤΕΓΗ και σε δύο ποιητικές ανθολογίες του ΙΔΕΟΠΝΟΟΝ. Έχουν γραφτεί κριτικές για τη ποίηση του στον Πειραϊκό Τύπο. * Μαρία Σκαρπαθιωτάκη Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Με σπουδές αρχικώς Νομικής στο Παρίσι και κατόπιν σε οικονομικές σπουδές. Εργάστηκε τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα. Μέλος του Ε.Ε.Σταυρού * Βαγγέλης Ρουσσάκης Γεννήθηκε στην Κάρπαθο, όπου έζησε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια. Ακολούθησε το Ρέθυμνο Κρήτης, και το Ιστορικό - Αρχαιολογικό του τμήματος, όπου πλέον είναι τελειόφοιτος.
Poetry News Νίκη Ταγκάλου Η «Μάχη Ερώτων» αποτελεί την πρώτη της συγγραφική προσπάθεια, (σε μορφή e-book) η οποία μεταφράστηκε στα Αγγλικά και κυκλοφόρησε σε πολλές χώρες. H δεύτερη ποιητική συλλογή «Ψυχές από Μολύβι» διατίθεται αποκλειστικά από τoν ιστότοπο http://texni.org/ Τον Σεπτέμβριο του 2013 κυκλοφορεί σε έντυπη μορφή η ποιητική συλλογή «EΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΙΩΠΗΣ» και τον Ιούλιο του 2014 η συλλογή “ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΤΗΣ ΛΥΠΗΣ” από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή. Έχει τιμηθεί επίσης : -ΒΡΑΒΕΙΟ «ΣΟΦΟΚΛΗΣ» στον 1o Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης «ΜΑΝΩΛΗ ΑΛΥΓΙΖΑΚΗ» -Α΄ ΒΡΑΒΕΙΟ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ στα ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ 2013 -Α΄ ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ στα ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ 2013 * Άντρια Τζόνσον Γεννήθηκε στη Δεκέλεια της Κύπρου. Τώρα κατοικεί στη Λεμεσό. Από τα μαθητικά της χρόνια διάβαζε ποίηση. Άρχισε να γράφει η ίδια πριν μερικά χρόνια. * Ευθύμης Τσιλικίδης Γεννήθηκε και διαμένει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης και στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ. Εργάζεται στη δημόσια πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
56
ΚΥΚΛΟΦΟΡOΥΝ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΔΙΑΝΥΣΜΑ
Η ΟΜΑΔΙΚΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2014 ΕΠΙΜΕΛΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΙΚΗ ΤΑΓΚΑΛΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΗΘΗΚΕ & ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΉΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΕΩΝΙΔΑ ΣΚΥΛΙΤΖΗ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 2014 ΚΑΙ ΤΥΠΩΘΗΚΕ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΕΤΟΥΣ ΣΕ ΧΑΡΤΙ ΣΑΜΟΥΑ ΠΑΛΑΤΙΝΑ 100 ΓΡΑΜΜΑΡΊΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ V
εκδόσεις
ΔΙΆΝΥΣΜΑ
ISBN 978-618-81297-5-7