12
Κνάκαλος ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ Το κενό αναπληρώνεται από μια στιγμή φυλακισμένη. Υπάρχει ζωντανή στα μπροστινά της μνήμης, και φωτίζει με χρώματα όλα τα γκρίζα. Προέκυψε, είτε ως εγκώμιο κλεφτής ματιάς του κρυμμένου ήλιου, ή το βλέμμα μου την ερωτεύθηκε αστραπιαία... Πάντως λειτούργησε ο επιταχυντής της μνήμης και την εγκλώβισε. Μια στιγμή, μια εντύπωση αιώνια, είναι γεγονός. Υφίσταται αυταπόδεικτα, καιρό τώρα, με βρίσκει αυτοστιγμεί, κάθε που χάνομαι μέσα μου, στον... κόσμο μου.
Ρένα Γέρου
13
Νεφέλη Ανδριανού ΠΕΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ Όλα τα Δάκρυα Νάμα να μάζευα μπροστά στην Αγάπη που εμφανίζεται μπροστά μου η ψυχή μου θα 'ταν η πιο φτωχή. Όσα αγάπησα να συγκέντρωνα θα δημιουργούσαν φως μα θα ΄ταν τρελό να μισήσω τ'αστέρια σ'όποια μάτια με φέραν να λατρεύω. Πολλές Νύχτες θα μοιάζαν σαν Εκείνον Πολλές υπάρξεις Αγγέλων πρόσωπα σε μόνο μια στιγμή . Μάλλον έτσι είναι να χτυπά η καρδιά ό ταν σωπαίνει το δάκρυ και η προσευχή της ερημιάς στρώνει στο δύσβατο δέντρο Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου το σταυρό της μοναξιάς χαρίζοντας γαλήνη. Δεν υπάρχει βουή ,κλάμα , είμαστε ορφανοί πραγματευτάτες με το χρόνο. Άχ ,αυτή η στιγμή που συγκεντρώνει το σύμπαν την κατασκευή της ξαφνικής στιγμής όπου αρχίζει να καλλιεργείται ένα ακόμη δάκρυ. Μα τολμά να αποχωρεί.
14 Απόστολος Μυριδάκης
ΜΗΝ ΑΠΟΡΕΙΣ Για το σκαρί μου το μικρό το τολμηρό μιλάω τούτο που μόνο άβγαλτο και άτολμο δεν ήταν μην το κυττάς που σπάρους πια ψαρεύει στο λιμάνι ξιφιούς σ άγρια πέλαγα εψάρευε στα νιάτα και κόντρα μες τα κύματα του βιού του έδινε μάχες και προκαλούσε τα θεριά πατώντας τα κεφάλια φοίνικας κάηκε κι ευθύς γεννήθηκε απο στάχτες τ όνειρο τό ζησε στον βιό κι όχι μες στις νυχτιές του τις τρυκιμιές προσκέφαλο τις πυρκαγιές του θέρμη και τα ονειροανεμόλογα για δρόσισμα του τά χε. Στην ατραπό κι αν δεν χωρά ταίρια του να ζυγώσουν μια φορτωσιά στις πλάτες του κι ομπρός ανοίγει ο δρόμος...
Χάρης Παπασάββας