Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα Αριθμός φύλλου 3
Κυριακή 18 Μαΐου 2014
O Μανώλης Αλυγιζάκης, είναι ένας Ελληνο-Καναδός ποιητής και συγγραφέας. Τελευταία έγινε επίτιμος καθηγητής και συνεργάτης της International Arts Academy και του απενεμήθη ο τιμητικός τίτλος Master of Arts in Literature. Ξεχωρίζει για τη δυνατότητά του να κομίζει εικόνες και ιδέες με πλούσιο και συνειρμικό τρόπο που αγγίζουν πλούσι βαθειά τον αναγνώστη. Γεννήθηκε στο χωριό Κολυμπάρι δυτικά από τα Χανιά της Κρήτης το 1947. Όταν ήταν σε παιδική ηλικία η οικογένεια του μετακόμισε πρώτα στη Θεσσαλονίκη και μετά στην Αθήνα όπου εσπούδασε παίρνοντας πτυχίο Πολιτικών Επιστημών από το Πάντειο Πανεπιστήμιο. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία για δυο χρόνια κι ύστερα μετανάστευσε στο Βανκούβερ του Καναδά όπου ζει ώς τώρα. Παρακολούθησε αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Σαϊμον Φρεϊζερ για ένα χρόνο. Έχει γράψει τρία μυθιστορήματα, ένα μεγάλο αριθμό βιβλίων ποίησης που άρχισαν να εκδίδονται τα τελευταία χρόνια, αρκετά άρθρα, διηγήματα και μελέτες στα αγγλικά και στα ελληνικά που έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, ανθολογίες και εφημερίδες στον Καναδά, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, Αυστραλία, Ρουμανία, Πολιτείε
διανέμεται δωρεάν
Σουηδία, Σλοβακία και στην Ελλάδα. Η ποίησή του έχει μεταφραστεί στις ακόλουθες ξένες γλώσσες Ρουμανική, Ισπανική, Σουηδική, Γερμανική, Ουγγαρέζικη. Μετά από χρόνια δουλειάς ως βοηθός σιδηρουργού, εργάτης στα τραίνα, ταξιτζής, και χρηματιστής πήρε σύνταξη και τώρα ζει σ’ ένα προάστιο του Βανκούβερ όπου και ασχολείται με το γράψιμο, τον κήπο του και με ταξίδια. Γύρω στο τέλος του 2006 ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο Libros Libertad με σκοπό την έκδοση λογοτεχνικών βιβλίων.
ΥΠΕΡΒΑΣΗ Τα χείλη σου μισάνοιχτα ζευγάρι αηδόνια που χτίζουν τη φωλιά τους τα λόγια σου τραγούδια που παιγνιδίζουν με την αύρα τα χείλη σου μισάνοιχτα ζεστά κι όλο φωτιά κόκκινα και ελκυστικά λέξεις πετούν σιμά μακριά
και φτάνουν στην ψυχή μου σαν δυο πουλιά που τραγουδούν σε σχήμα κύκλου το άπειρο αδιευκρίνιστο μηδέν αιώνεια απροσδιόριστο κι αυτό η διαταγή κι αυτό η υποταγή κι αυτό ο οργασμός κι αυτό ο έρωτας κι αυτό είσαι εσύ Μανώλης Αλυγιζάκης
Αριθμός φύλλου 3
Κυριακή 18 Μαΐου 2014
Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα ΕΚ ΤΗΣ ΔΙΕΘΥΝΣΕΩΣ Αγαπητοί αναγνώστες, Στ εξώφυλλο του τρίτου φύλλου της Poetry Στο News έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε ένα μικρό αφιέρωμα στον ποιητή Μανώλη Αλυγιζάκη. Πιστή στη ραντεβού της και αυτό το Σαββατοκύριακο η Poetry News κυκλοφορεί με μια επιλογή ποιημάτων από όσα δημοσιεύθηκαν κατά το προηγούμενο διάστημα στην ομάδα της εβδομαδιαίας διά ποιητικής εφημερίδας, στο facebook.
Σας εύχομαι καλή ανάγωνηση, Λεωνίδας Σκυλίτζης ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ & ΕΚΔΟΣΗ: Εκδόσεις Διάνυσμα ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Λεωνίδας Σκυλίτζης ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ Λεωνίδας Σκυλίτζης Νίκη Ταγκάλου ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Μέλη της ομάδας στο Facebook ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ekdoseisdianisma@gmail.com ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ & ΨΗΦΙΑΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ http://issuu.com/lewnidasskylitzhs
η εφημερίδα διανέμεται δωρεάν μέσω του διαδικτύου
ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ
Αριθμός φύλλου 1
Κυριακή 4 Μαΐου 2014
ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΥΑΝΙΣΜΑ
Αριθμός φύλλου 3
Κυριακή 18 Μαΐου 2014
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΥΞΑΡΑΣ
Η ΕΡΩΜΕΝΗ Από την σκέψη στην δράση, Και από την δράση εδώ, στην παρακμή. Άραγε θέλει πολύ σκέψη η παρακμή; Δεν ξέρω, σταμάτησα να την σκέφτομαι. Προσπάθησα τουλάχιστον, έλπιζα να την αποφύγω. Να μην με πιάσει, να ξεφύγω. Λίγο κατάντια; Και όπως χάζευα το φεγγάρι, τους ανθρώπους να περνούν, Είπα να αλλάξω μάτια, να βρω δύο άλλα ποιο ρομαντικά. Δεν μπόρεσα να βρώ, και άφησα το δικά μου τα παρακμιακά. Να κοιτάζουν από την δικιά τους σκοπιά, και να μην με αφήνουν να μην σκέφτομαι, Την ερωμένη πολλών μας, Την παρακμή….
Αριθμός φύλλου 3
Κυριακή 18 Μαΐου 2014
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΝΑΚΗ ΑΞΟΥΓΚΑ Γ
Ό,τι περισσεύει από την ανάσα της στα πολύτιμα το κρατάει αποθέματα της υπομονής. Πρόβαρε στο σώμα της τη φορεσιά του ύφους μειδιαστό ερωτικό, σοβαρό, χαρούμενο, μει εν τέλει, γενναίως, ξανά!
ΒΑΓΙΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Μ Όσο βρίσκομαι μακριά σου είναι κόλαση για μένα μοναχά στην αγκαλιά σου νιώθω πάλι ευτυχισμένα. Δίχως τα γλυκά φιλιά σου, να καώ μες στη φωτιά σου όλα μοιάζουνε θλιμμένα τα όνειρα μου πληγωμένα. Στον παράδεισο κι αν πάω χωρίς να ‘σαι συ στο πλάι στη ψυχή μου θα πονάω. Συνεχώς σ΄ αναζητάει!…
ΜΑΡΙΑ ΣΙΓΜΑ Α Σκοινοβατώ ολοένα, βυθίζομαι πιο βαθιά στους χυμούς σου, κατασκευάζοντας παιδικά, χάρτινα όνειρα και ονειρώξεις ενηλίκων πόθου ατέρμονου ενοχλώντας, το σκοτάδι των βυθισμένων μου ελπίδων... Κρεμιέμαι,τότε γύρω σου με απόγνωση, στέκομαι μετέωρη σε ανοπαίες ατραπούς του χρόνου και μ΄ ευκολία προδίδω, κάθε αταλάντευτη λογική . ΄Υστερα αφήνομαι ελεύθερα επάνω σου ενώ κοιτώ, μια τον ουρανό , μια το κενό και πέφτω σίγουρη,ακλόνητη πως κάπου,κάποτε θα συναντηθούμε...
Αριθμός φύλλου 3
Κυριακή 18 Μαΐου 2014
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΙΧΑΣ ''ΣΤΕΓΑΣΤΡΟ ΟΝΕΙΡΩΝ'' Εκανα από μικρός αποταμίευση συναισθηματικής αξίας, κρατώντας στα κρυφά,μερικές πανάκριβες στιγμές, εκείνα τα παιδικά οράματα,που σαν φιλοδώρημα μου χάριζε η αθωωότητα. Εκανα δαπανηρές καταθέσεις εμπιστοσύνης,σε μετοχικό ταμείο αν-ασφάλειας, νομίζοντας σε μια δύσκολη στιγμή,θα με φιλοξενήσουν,δίχως να υπολογίσουν τόκο, εμένα τον άστεγο ονειροπόλο,για μια βραδιά,όταν στα παγκάκια της απόρριψης, θα κάνει τσουχτερο κρύο,και η καρδιά μου θα ζητά περιποίηση,κι ένα χάδι. Δεν υπολόγισα σωστά τόσες,θυσίες,μάζευα τις φτωχικές εισ-πράξεις καλοσύνης, σ ένα σακκουλάκι,και το κουβαλούσα στα κρυφά,σαν πολύτιμο κειμήλιο. Δεν ήξερα,ότι μπορείς να μπείς στο σύστημα εξυπηρέτησης πελατών,μιας τράπεζας έχεις την δυνατότητα να υποθηκεύσεις το μέλλον,μόνο και μόνο,για ένα σπίτι, στην κοινωνία της έξωθεν καλής μαρτυρίας,δεν είναι πρέπον να είσαι άστεγος, ακόμα και αν στα όνειρα σου ,δεν έχτισες ένα μικρό δωμάτιο. Πίστευα,στην αποκατάσταση των ζημιών,στα θεμέλια της ωριμότητας, θα βρεθεί ένας καλός μηχανικός,να σου σχεδιάσει νέα προοπτική, και στην αναπαλαίωση των παιδικών δωματίων,στο κτίριο της ανάμνησης. Τελικά,έκανα λάθος υπο-λογισμούς,δεν βρίσκω κεφάλαιο,ούτε για ενοίκιο, συνήθως στις αγγελίες στέγασης ονείρων,οι ιδιοκτήτες απαντούν αρνητικά, τα ακίνητα έχουν μπεί στο στόχαστρο,και ο πλειστηριασμός της περι-ουσίας, αφορα και στα προσωπικά ενέχυρα,για μια στεγαστική δαπάνη ιδανικών...
Αριθμός φύλλου 3
Κυριακή 18 Μαΐου 2014
ΝΙΚΗ ΤΑΓΚΑΛΟΥ Κ Πάντα θα προσπαθώ να θυμηθώ κάτι από σένα… Κάτι που ζέστανε την ψυχή μου πριν την πυροβολήσει. Κάτι που την απογείωσε πριν την τσακίσει. Υπερβολική ; Όχι δεν ήμουν ποτέ ! ελάχι Όμως ..υπάρχουν και κάποιες ελάχιστες φορές στην ζωή μας που νιώθουμε τα πάντα από το πουθενά, που νιώθουμε ευτυχία με το τίποτα. Αυτή μάλλον ήταν μια φορά για μένα .. ίσως βιαστική, ίσως παρορμητική, ίσως χαζή τελείως… όμως εγώ δεν κρύβομαι ποτέ πίσω τα μάτια μου. Εκείνες τις νύχτες σου μιλούσα όμορφα και τις επόμενες μου μιλούσα άσχημα. Εκείνες τις νύχτες σε ερωτευόμουν και τις επόμενες με καταριόμουν. Πόσο εύκολα με στιγμάτισαν λέξεις που δεν ξεστόμιζες.. μιλούσες χωρίς να μιλάς και εγώ πόσο εύκολα ένιωσα τα λάθη μου να με ξεσκίζουν για μια ακόμη φορά. Κάτι από σένα πάντα θα έχω … Λίγο έρωτα που ο καρπός έπιασε αλλά δεν πρόλαβε να ανθοφορήσει, λίγη απογοήτευση που δεν περίμενα να γευτώ τόσο σύντομα, λίγη πίκρα για τα μάτια που νόμιζα ότι είχα κατακτήσει. Πάντα θα θυμάμαι … αυτό που πόθησα τόσο ξαφνικά και έχασα τόσο απρόοπτα, αυτά τα φιλιά που είχαν άλλη γεύση, αυτήν την αγκαλιά που τότε είχε νόημα. Πάντα θα προσπαθώ να ξεχάσω πως κάποιος από τους δύο κάτι φοβήθηκε, κάτι έχασε, κάτι …το βρήκε λίγο… Και εσύ να θυμάσαι, η πρόθεση μου δεν ήταν να πνιγείς, ήταν να με αγαπήσεις.
Αριθμός φύλλου 3
Κυριακή 18 Μαΐου 2014
ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΛΕ
ΚΟΣΜΑΣ ΗΛΙΑΔΗΣ
Μ΄
Β
γλυκόπικρου αντίο άσε με λίγο ν΄αγκίξω τρυφερά, το λίγο το πολύ συννε το πάνω απ΄τα συννεφα φθαρμένο όνειρο. Περνάει η αγάπη και βραδιάζει, μα εσύ τι ξέρεις από όνειρα!
Κρεουργός λέξεων εκδοροσφαγέας νοημάτων αρχηγός συμμορίας λεηλατούντων φτωχούς τω πνεύματι εν αδυναμία διατελούντων πε να περισώσουν την πατρώα γη τιμαλφή και ενθυμήματα παλαιά και νωπά αγάλματα ένδοξα ξίφη ακόντια ασπίδες ριγμένες σωρό ** και το ποτό των αθανάτων. Σφόδρα ταράχτηκε Τοποία απόντα ο άρχων να στιχιώνουν τη μνήμη ακούσας το κάλεσμα μόνο η αγάπη να ζωγραφίζει του σκοτεινού βαρκάρη λεωφόρους απουσίας και πριν η σάλπιγγα μάταια όνειρα. ηχήσει δεύτερη φορά Μια φαντασία να ριγά το μοιρολόι της άνοιξης στο άγνωστο, εν σπουδή απέδρασε ν΄ατενίζει απ΄το παράθυρο «Να σώσω την ψυχή μου το ανύπαρκτο και να σου λέει πρέπει ή ότι απέμεινε από αυτήν». ζήσε,,,ζήσε το πετρωμένο Μονολογών όνειρο. με ένα φως Η ανισότητα εξαργυρώνει σκουριασμένο στο βλέμμα συνειδήσεις, απήλθε του βασιλείου του κι εγώ απ΄το στερέωμα του εν κόσμο ζόφου. α των αστεριών μιας καταιγίδας Φωνές παράξενες εναρμονίζομαι στο πέταγμα, από το πλήθος των μυριάδων ως τελευταίος Άγγελος. ταραγμένων πλιατσικολόγων συνόδευαν τη φυγή του
ευειδή στην ακοή τους ευκολοχώνευτα στη νόηση τους. Ευί ευάν, ουαί «Αλφα Βαμάχθα Ραμάχθα Σαβάχθα Μπάάάχθα – Μπάχθα – Μπάχθα. Αλ Αλφα Βαμάχθα Ραμάχθα Σαβάχθα Μπάάάχθα Κατέστη αδύνατον να εννοήσω την επαναλαμβανομένην φράσην, ουδέ εξήγαγον συμπέρασμα τι. Επρόκειτο περί προσευχής, ευχής, νουθεσίας ή κατάρας; Άγνωστον δι’ εμέ. Πλην όμως εκείνος ακούων κελεύσματα που δεν άκουγαν οι άλλοι ορών οράματα που δεν έβλεπαν κλώτσησε τον κύβον έμπροσθέν του και ανεχώρησε εις χώραν έρημον όπου δεν ανθεί τραγούδι όπου δεν στάζει δροσιά όπου δεν υπάρχει εναλλαγή χρωμάτων ή τοπίων παρά το μονότονο χρώμα πυρακτωμένης λάβας στο βασίλειο των σκορπιών στο αραξοβόλι της σαύρας απεκδύθηκε τα βαριά του ρούχα ότι πολλή φλόγα τον τριγύριζε.
Αριθμός φύλλου 3
Κυριακή 18 Μαΐου 2014
Νήστεψε από λέξεις πείνασε από νοήματα συρρικνώθηκε εις εαυτόν χρόνους μετά αισθάνθηκε πως ωρίμασε εντός του. «Θα σώσω τον λαό μου» είπε. βακτ Με την βακτηρία τρίτο πόδι γερό ρακένδυτα ξεσκλίδια να τον καλύπτουν μετά από σαράντα μέρες χρόνια ή αιώνες τα όσα συνέβησαν α η ασθενής μνήμη μου αδυνατεί να προσκυρώσει από το όρος στο βουνό απ’ το βουνό στο λόφο από το λόφο στο πρανές μακρόθεν με αναγαλλιασμένο δάκρυ εύχα εύχαρις αντίκρισε στην πατρίδα ανωθρώσκοντα καπνόν. Αγνώριστος σε όλους το ίδιο άγνωστους ο ίδιος έβλεπε τους υπηκόους του γραμματικούς ή άλλους έκπαλαι αυλοκόλακες γκαρ τάχα φίλους γκαρδιακούς του πετούσαν ξεροκόμματα για σκύλους και τον χλεύαζαν. Οπλισμένος το χρυσάφι της υπομονής δεν κραύγασε δεν θύμωσε δεν είπε λέξη ασκημένος στη μόνωση περήφανος στην όψη
είδε χειρότερη επιστροφή από τον ονειρεμένο νόστο δάκρυσε μέσα του αλλά θησαύριζε άλλο πλούτο ξεχασμένων νοημάτων. Πήγε ικέτης στο ναό γύ ότι ήλθε του καιρού το γύρισμα έλεος να χορτάσει εγκρατής ατάραχος σοφός ότι αυτός γνώρισε και τις δυο πλευρές του φεγγαριού μαυρίλα από δω σκότος από την άλλη δεν τον άγγιζε πλέον το καμίνι αυτού του κόσμου. Όμως επαναστάτησε το εσώτερο είναι του τρεμάμενη η βακτηρία αγωνιωδώς τον συγκρατούσε αποφεύγοντας τον πάταγο της πτώσης. Πληρώθηκε καθώς το άξιζε με γνώση μισερή ανάξια σοφία αστραπηδόν ξεδίπλωσε ορθάνοιχτα τα μάτια στους ιερείς που κλέβανε τα δώρα των θεών τάματα δώρα για νεκρούς ή για σωσμένους τα σφάγια τον άκρατο τον οίνο. Στην πόλη άλλη πίκρα σφοδρότερη της πρώτης τους άρχοντες να χτίζουνε παλάτια είδε κλέβοντας βιος ανθρώπων
Αριθμός φύλλου 3
Κυριακή 18 Μαΐου 2014
αρρώστων και ημιθανών αθέρμαντων πεινόντων. Είδε και τι δεν είδε το σκυλολόι των φρουρών να καίνε σαν λαμπάδες γιορτινές παιδιά γυναίκες γέρους σε φούρνους σε καμίνια είδε τους σκλάβους των αρχόντων χορτάτους ευπρεπείς λαφυραγωγούς καλοντυμένους να γδύνουν από τα υπάρχοντα τους μελλοθανάτους παπούτ ρούχα παπούτσια τιμαλφή κοσμήματα δόντια χρυσά ασημένια περιγελώντας τους ανήμπορους. «Εκεί που θα πάτε δεν τα χρειάζεστε μήτε ρούχα έχει πολλή ζέστη ζέ εκεί.» Είδε και τι δεν είδε δυο χοντροβούβαλα να ξεκοκκαλίζουν το πόδι ενός ελέφαντα τους γραμματικούς να γλείφουνε τους φαρισαίους τον αντιπρόσωπο του θεού να διευθύνει τράπεζες όχι της αγάπης αλλά των αργυρίων είδε κλεφτοκοτάδες στη φυλακή τους άλλους τους μεγάλους τους κλέφτες αγαλμάτων πατρίδας τιμαλφών και ενθυμίων λατρείας
πόνου και χαράς να διευθύνουν τις ορχήστρες των δακρύων της απώλειας και του θανάτου. Είδε και τι δεν είδε τους άκαπνους να μιλούν να νομοθετούν να σχεδιάζουν την άμυνα της χώρας τους αστράτευτους να επιβλέπουν την κατασκευή αμυντικού τοίχους τους φυγόστρατους να ανυψώνουν σημαίες ενώ η μπάντα παιάνιζε την δόξα τους τους εμπόρους όπλων να μιζάρονται να διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους φωνωνασκούντες «ειρήνη – ειρήνη» τους τοκογλύφους να ωρύονται «ελευθερία –- δικαιοσύνη -αδελφοσύνη». Είδε και τι δεν είδε τους μπάσταρδους να νοιάζονται για καθαρότητα φυλής τους χαμερπείς τσανακογλείφτες αρχιφύλακες της κιβωτού του έθνους το οποίον τα άγια των αγίων
στους σκύλους πεταμένα. Είδε και τι δεν είδε τις κατοικίες των χαμένων από καλοχτισμένες επαύλεις μονοκατοικίες τυπικά διαμερίσματα ή παραπήγματα να μοιράζονται «δίκαια» στους καλοθρεμμένους αρουραίους του συστήματος. Είδε και τι δεν είδε χορτάτος από οργή πλήρης από αηδία πλέον δεν άντεξε απέστρεψε το βλέμμα εντός του. Η βακτηρία του σοφού του νοσταλγού πατρίδας που ονειρεύτηκε να βάλει τάξη στο χάος δεν άντεξε λύγισε έσπασε έγειρε δεν ξέρω δεν θυμάμαι ο γέρων έπεσε με πάταγο. Κάποιοι αρουραίοι δεν χάσανε καιρό ροκάνιζαν τη μύτη και τ’ αυτιά του τα άλλα αδέρφια τους «δεν είδα δεν άκουσα
Αριθμός φύλλου 3
Κυριακή 18 Μαΐου 2014
δεν ξέρω» η επωδός των των συνενόχων γύριζαν αλλού το βλέμμα αφοσιωμένοι στη συνέχεια του έργου τους. ΜΑΡΟΥΛΑ ΠΑΝΑΓΟΥ Ε’ Τα σύνορά μου ο ουρανός ψηλότερα σκοπεύω Κι είμαι στο πνεύμα μου αετός κι από ψηλ' αγναντεύω. Μα μια ζωή κι αν κυνηγώ κι όσο ψηλά κι αν φτάσω πιο πάνω θέλω ν 'ανεβώ τ' αστέρια ν' αγκαλιάσω. Κι ανάμεσά τους να σε βρώ αστέρι της καρδιάς μου , στον δρόμο το μοναχικό ταί ταίρι στα όνειρά μου. Μοναχικός παράδεισος με ποιόν να τον γιορτάσω; Είν η καρδιά μου άβυσσος και πως να την δαμάσω; Κι αν φτάνω ύψος στ' ουρανού, που να σε βρώ αστέρι ; Η απάντηση τ 'αυγε 'αυγερινού στην γη 'σαι περιστέρι . 'Άθελα περιστέρι μου το ξέρω σε τρομάζω μα δεν είναι στο χέρι μου στην γη για να κουρνιάζω.
ΛΟΥΚΙΑ ΠΛΥΤΑ Ε Με έναν έρωτα βαλμένο στο δισάκι μου βαδίζω στου κόσμου τα λιβάδια θρέφοντας με κάθε μου αναπνοή της ειρήνης τα πετράδια. *** Δ ; Ίσως το ίσιο να πέφτει βαρύ διότι χρειάζεται την εσωτερική αλλαγή και αυτή απαιτεί να παραιτηθείς από τα συμφέροντά σου προκειμένου να αποκτήσεις ταυτότητα. Έχει παρατηρηθεί, πως το ψέμα γλιστρά από το στόμα ευκολότερα από την αλήθεια. Ίσως η ευθεία γραμμή να απαιτεί λιγότερη μελάνη όμως οι επαναλαμβανόμενοι στα σκοτάδια κύκλοι, προσφέρουν κάλυψη στο ανισόρροπο, από τους χωρίς συναισθήματα καθρέπτες. Λεπτή η γραμμή ανάμεσα στα λόγια και στα λόγια. Ωστόσο ο ευλογημένος χρόνος, πάντα προσφέρει δικαίωση στα θύματα. Παρ' όλα αυτά στο τώρα μεγάλο ερώτημα παραμένει, άν θα επικρατήσουν τα λήμματα.
ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΣΥΝΤΟΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ ΣΕ ΕΝΤΥΠΗ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ
Αριθμός φύλλου 3
Κυριακή 18 Μαΐου 2014
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ. ΧΑΤΟΥΠΗΣ Πόσο πολὺ θὰ ἤθελα καλή μου Οὐρανία ἕνα φιλί σου μοναχὰ τὸν πόθο μου νὰ δένῃ· ἕνα φιλὶ κι ἂς γνώριζα πὼς ἔχει συνοδεία τοῦ κάτω κόσμου τὴ βοὴ στὰ βύθια του κρυμμένη.
ΣΕΛΑΝΑ ΓΡΑΙΚΑ Δ Α Οι φωνές σώπασαν, ώρα της απόφασης. Ως και οι ψίθυροι σεβάστηκαν την προσήλωση Η Ποίηση είναι ταραχή στην αιτία. στα ήρεμα νερά της λίμνης. Ξεμάκρυναν από τα αυτιά Ο στοχευμένος Λόγος της τρικυμίας ανεπαί ως ανεπαίσθητο φτερούγισμα κύκνων,κάπου σωσίβιο!σε κοινωνία σαθρή. μακριά. Η ευλογία λέξεων και η ουτοπία της ηρεμίας, Τα χρώματα χάθηκαν απ τα μάτια. συνειδήσεις νανουρίζει. Ω!δεν είναι σοβαρό-νομίζω! Κλά Κλάδο ελαίας,δεν προσφέρει ο Ποιητής... μόνο που πειράχτηκαν την αδιαφορία. Ούτε εικονίσματα Αγίων,προς λατρεία. Η αιτία ένας παλμός Ποίηση εστί φωτιά. καρδιά που απαντά στις ερωτήσεις. Λόγος πυρωμένος. Κι αφορμή στεναγμός Σε φλεγόμενα μυαλά. σαν την φλόγα της φωτιάς,πριν σβήσει. Εκκωφαντικός παλμός,δηλώνει παρουσία. Η ώρα ήρθε. Τα ρόδα σκάνε στο πρώτο τους μπουμπούκιασμα. Τυφλοί,ακούτε τον ήχο;
Αριθμός φύλλου 3
Κυριακή 18 Μαΐου 2014
ΜΑΡΙΑ ΣΙΓΜΑ Α Περνούν οι μέρες, κοιτώ έξω. Μέσα νέκρο μονολογεί το σεντόνι. Έχει πανσέληνο -μα είναι ν'απορείςτόσοι άνθρωποι στέκονται μόνοι. Ροή του χρόνου που σταμάτησες; Κοιτώ σιωπηλά πού να στρέψω την φορά των δειχτών; εμπρός ,πίσω; Κι αν τρελάθηκε ο χρόνος έκανα πάντοτε σπονδές αφιερωμένες στους ναούς σου! Μα εσύ, μου θύμωνες.. Κι έζησα τόσες και τόσες εποχές δίχως χαμόγελο από που ξέχασα τι απόχρωση έχει! Τότε ανάμεσα -στο διαχρονικό τέλμα της σχέσηςδιέκρινα μία οπή .. Και καθώς ο χρόνος με έχασε Πέρασα ! Δίχως ενοχή. Δε λυπάμαι ούτε Χαίρομαι. Κοιτώ την ανάσα σου, ενώ σβήνει πίσω.. Στερνή πνοή παγωμένου περιστεριού καθώς κυλά σε κρύο χιόνι.
Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα Αριθμός φύλλου 3
Κυριακή 18 Μαΐου 2014
η εβδομαδιαια ποιητικη εφημεριδα poetry news σελιδοποιηθηκε & σχεδιαστηκε απο τις εκδοσεις διανυσμα με σκοπο την προβολη της ποιησης χω και χωρις καμια αξιωση πανω στα δικαιωματα των συμμετεχοντων
ekdoseisdianisma@gmail.com