Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα Αριθμός φύλλου 4
Κυριακή 25 Μαΐου 2014
διανέμεται δωρεάν
ΕΠΙΤΙΜΗ ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΣΤΟ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ Η ΑΛΚΗ ΖΕΗ Από το Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης προτάθηκε η αναγόρευση της συγγραφέα Άλκης Ζέη σε Επίτιμη Διδάκτορα του Πανεπιστημίου. Η πρόταση εγκρίθηκε ομόφωνα και η αναγόρευση θα πραγματοποιηθεί το ερχόμενο φθινόπωρο. Πριν από δύο χρόνια, τον Νοέμβριο του 2012, είχε προηγηθεί η αναγόρευσή της σε Επίτιμη Διδάκτορα από τη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών και Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου. Η Άλκη Ζέη είναι διεθνώς αναγνωρισμένη, πολυβραβευμένη, τόσο στην Ελλάδα όσο και το εξωτερικό, με τα πιο σημαντικά βραβεία. Φέτος, είναι για δεύτερη φορά υποψήφια για το σπουδαίο βραβείο παιδικής λογοτεχνίας Άστριντ Λίντγκρεν. Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και προτείνονται, επίσης, για ανάγνωση και για μελέτη στα σχολεία του εξωτερικού. Χωρίς ίχνος διδακτισμού, η Άλκη Ζέη δίνει μέσα από τα βιβλία της αφορμή για προβληματισμό και περισσότερη αναζήτηση πάνω σε πλήθος διαχρονικών αξιών και σύγχρονων κοινωνικών και πολιτικών θεμάτων. Τα σημερινά παιδιά έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν κείμενά της και μέσα από τα σχολικά τους βιβλία, όπου είναι ανθολογημένα έργα της.
Αριθμός φύλλου 4
Κυριακή 25 Μαΐου 2014
Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα ΕΚ ΤΗΣ ΔΙΕΘΥΝΣΕΩΣ Αγαπητοί αναγνώστες, Με το τέταρτο φύλλο της εφημερίδας, κλείνει ένας μήνας λειτουργίας της ομάδας στο facebook και κατ’ επέκταση της Poetry News. Ευελπιστούμε κάθε φύλλο να είναι καλύτερο από το προηγούμενο τόσο οργανωτικά όσο και αισθητικά. Στο παρόν φύλλο δόθηκε έμφαση σε πρωτοεμφανιζόμενους ποιητές και νέα μέλη της ομάδας.
Σας εύχομαι καλή ανάγωνηση, Λεωνίδας Σκυλίτζης ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ & ΕΚΔΟΣΗ: Εκδόσεις Διάνυσμα ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Λεωνίδας Σκυλίτζης ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ Λεωνίδας Σκυλίτζης Νίκη Ταγκάλου ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Ενεργά μέλη της ομάδας στο Facebook ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ekdoseisdianisma@gmail.com ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ & ΨΗΦΙΑΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ http://issuu.com/lewnidasskylitzhs
η εφημερίδα διανέμεται δωρεάν μέσω του διαδικτύου
Αριθμός φύλλου 4
Κυριακή 25 Μαΐου 2014
Κατερίνα Κανάκη Αξούγκα ΧΡΟΝΟΣ ΛΥΟΜΕΝΟΣ Κι είναι τα χρόνια που τον πρώτο ενθουσιασμό αφαιρούν και από το αυθάδικο όνειρο που κυμάτιζε στην απεραντοσύνη του το λάβαρο μιας έπαρσης. Τα σώματα τρίζουν κατάκοπα, παροπλισμένα αυτοκίνητα στη μάντρα του καυτού μεσημεριού, αναμένοντας τρίτα και τέταρτα χέρια να τα τρέξουν στις γνωστές διαδρομές. Διαψεύσεις κι απάτες κείτονται στα κουφάρια των δευτερολέπτων αφοπλίζοντας τα δεδομένα. Τα μάτια χαμηλώνουνε στο χώμα μη προσδοκώντας πια τίποτα παρά μόνο μερτικό στην ησυχία.
Χρήστος Σίνος
ΟΡΡΩΔΙΑ Πόνε, σύ που το σώμα μόνο εξουσιάζεις Την αλγηδώνα της ψυχής, πές μου για τις ματωμένες Της Οδύνης φορεσιές της Σκύλλας λύπης Τη βίαιη δια-φθορά των σύμφυτων μερών της Και για την ανασωζόμενη υπενάντια ηδονή Ύπουλος σφετεριστής τον πέπλο του τρόμου άπλωσες Με τη μορμολυκεία μάσκα τη χώρα κατέπληξες Σαν σε ανίατη Αρχαία Τραγωδία Το Ιερόν οστούν, ώς το μεδούλι του κόσμου, δάκρυσε Απορρώξ ψυχρό κι’ ωχρό, όπως στη κρήνη της Στυγός Κι’ο φόβος τον νούν του εσάλεψε από την Ορρωδία
Αριθμός φύλλου 4
Κυριακή 25 Μαΐου 2014
Σαγιάς Πέτρος
Μαρία Σίγμα
ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΜΟΥ!
ΝΟΜΙΣΑΝ ΛΕΥΤΕΡΟΙ
Ενα αστέρι είδα απόψε απο τον ουρανό να πέφτει! Πόσοι να το είδαν άραγε; η ήταν μονο για εμενα; Πόσες ευχές να γιναν στα δευτερόλεπτα αυτα; Οι πιο πολλές για αγάπη κι έρωτα σιγουρα θα ήταν! Πόσοι αναστεναγμοι; πόσα ματια βουρκώσαν απο καποια θύμηση; πόσες ελπίδες πήρε μαζί του; Χάθηκε γρήγορα πριν προλάβω την δική μου ευχή να κανω! Έσβησε η λάμψη του! οχι ομως και η λαχτάρα μου. Δεν ήταν το δικό μου αστέρι! Αυριο,ισως ειναι η σειρά μας! Το ξερω οτι θα έλθει μου το υποσχέθηκε ενα όνειρο! Με τη δύναμη του και την φαντασία μας οδηγό! Το ταξίδι,ταξίδι αγάπης κι έρωτα θα ειναι! Σε κόσμους μακρινούς ανεξερεύνητους,του μυαλού! κάθε μέρα και πιο μακρυά κάθε νύχτα πιο γλυκιά! Και οταν ειναι η ωρα του να σβήσει,να χαθεί, Κι εμεις μαζί του θα τελειώσουμε έχοντας ζήσει μια ζωή και μια αγάπη αληθινή!
Όταν όλοι οι Άνθρωποι νόμισαν πως ήταν Λεύτεροι να περπατήσουν με το βήμα γυμνό αλλά θυμωμένο τολμώντας στ΄ακραίο έτσι να σταθούν την Ζωή τους ,για να κοινωνήσουν , ΄κείνη τους γέλασε, χρεώνοντάς τους την ξανά μ΄ υπέρογκα κι αβάσταχτα ποσά πικρού θανάτου..
ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ
Αριθμός φύλλου 1
Κυριακή 4 Μαΐου 2014
Αριθμός φύλλου 4
Κυριακή 25 Μαΐου 2014
Σταματία Βλάγκα
Ελένη Αποστόλου
ΦΥΛΑΚΗ
ΑΤΙΤΛΟ
Απελπισμένες κραυγές από φιμωμένα στόματα, σκιές θανάτου πίσω απ' τα κάγκελα και ο ήλιος κρυφός. Δε μπαίνει φως στο σκοτεινό δωμάτιο και η ψυχή ματώνει απ' τα κόκκινα δάκρυα. Μετρώ στα σίδερα τις πληγές μου και ο φόβος χαρακώνει τις φλέβες μου. Η ζωή μου χάθηκε στο φως που έψαχνα την ελπίδα. Σοφία Στρέζου
Γονάτισες για άλλη μια φορά... αφέθηκες...στο πεπρωμένο σου... αν, αναρωτιέσαι άξιζε... ποτέ δεν θα πάρεις απάντηση... καρ η καρδιά σου δεν θα σ ακούσει... ποτέ δεν ακούει...δεν έχει λογική... γονάτισες... και το μόνο που ζητάς είναι ένα χέρι... να σε αγγίξει... να σε σηκώσει... και όσα χέρια και να έρθουν... αν δεν είναι το δικό του... πεσμένη θα είσαι ακόμα... το ερώτημα θα υπάρχει εκεί... άξιζε; απάντα καρδιά μου...άξιζε; - ναι! που να σε πάρει άξιζε...
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ Στο σύμπαν του κόσμου μόρια του αγέρα φιλοξενούν ελπίδες στην ευαισθησία της θάλασσας. Αλισάχνη από ανειρήνευτα κύματα συντροφεύει την αιώνια γαλήνη των βράχων στην άκρη του κόσμου μας…
Αριθμός φύλλου 4
Κυριακή 25 Μαΐου 2014
Έλενα Σιούτη
Αντι φωνητής
ΔΥΪΣΜΟΣ
ΑΤΙΤΛΟ
Αυτή η ψυχωτική εσωτερική οργάνωση με ξεσηκώνει, με αποπλανεί, μου γνέφει Με περνά στις μύτες των ποδιών απ’ τον κήπο της Εδέμ για να με προσγειώσει στο πραγματικό, στο αβέβαιο, στην αμετροέπεια Αυτή η ψυχωτική εσωτερική οργάνωση Μου ανοίγει τις πόρτες στο φωτεινό, στη περίθαλψη, στο έλεος Με προκαλεί να σηκώσω τους ώμους Και να τ’ αφήσω όλα πίσω μου α Για τον υποσχετικό αστερισμό μιας απέλπιδος ελπίδας.
Αμέσως το γνώρισα Φορούσε ένα σκουριασμένο κοστούμι με μια χειροβομβίδα κρεμα κρεμασμένη στο πέτο Το βλέμμα του εξορία πολλών ημερών Γέρασες, είπα Πέθανες, είπε κ άρχισε να κλαίει για ένα λεκέ στο χρόνο για το κρύο στο βορρά για την αληθινή σου αδυναμία Δεν άκουγα Γκρεμιζόμουν με πολύ θόρυβο Μ αγκάλιασε Τράβηξα την ασφάλεια Ήταν μια κίνηση απελπισίας Ήταν αυτοκτονία αγάπης Εγώ και το ποίημα που έγραψες για τα γενέθλια μου τ αυριανά σου φαντάσματα
Αριθμός φύλλου 4
Κυριακή 25 Μαΐου 2014
Κωνσταντινος Κ. Χατούπης Η ΕΛΕΝΗ Πῶς αὔρα αὐγινὴ φυσᾶ γαληνὰ καὶ γέρνει τ’ ἀστάχυ μὲ θεία εὐδία, ὅμοια ’π’ τὰ σπλάγχνα του μέσα βαθιὰ τεχνίτης ῥυθμοῦ μ’ ἀδειανὴ τὴ θωριὰ φυσᾶ τὸ φιλὶ μιᾶς ζωῆς ποὺ μηνᾶ ἀνείδωτο κάλλος, μοιχείας δροσιά! Ἀνοίγουν νὰ βροῦνε στὴ βίβλο τῆς φύσης τὴν πρώτη ἀλήθεια, τὰ δῶρα τῆς κτίσης τρανοὶ Ποιητές, τραγικοὶ Λυρωδοί. Ἀντίπνοοι τώρα Αὐτοὶ κι ἡ Ἑλένη, τῆς ἥβης τὸ χνούδι στὰ χέρια Τους μένει, πλέ παλεύουν νὰ χτίσουν τὴν πλέρια ὠδή. (Εὐώλενη Ἑλένη, σὺ ὁ νόμος τῆς φύσης, ξυπνᾶς τὸ φιλὶ στὰ πικρὰ σωθικά Τους – ἀθάνατη δρόσος ποὺ λάμνει βαθιά Τους!) Ἑλένη στοχάσου τὴ λάμψη ποὺ κρύβεις· κορφὲς σὲ σιμώνουν κοντά σου νὰ φτάσουν μὰ ὅσο σὲ φτάνουν ἐσὺ ξεμακραίνεις: Τοῦ κόσμου οἱ ἀγῶνες βασίλεψαν ὅλοι τὶ ὅλη δὲν δίνεσαι στοῦ νοῦ τὰ λημέρια, γιὰ σένα κρατᾶς μιὰ λεπτὴ μοσκοβόλια. Σὲ βλέπουνε τώρα – μισάδεια τὰ χέρια – μὰ χάσκουν μπροστά σου καὶ κρένουν πικρά: «Δὲν εἶναι γιὰ σένα λευκὸ ἀραξοβόλι Ἑλένη, φρικτή, τ’ οὐρανοῦ φεγγοβόλι!»
Νίκη Παπουλάκου Η ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ ΦΑΡΟΣ Τα βήματα πάνε κι ο νους ταξιδεύει… Οι μέρες κυλάνε κι ο δρόμος στενεύει! Ονείρατα χίλια, πουλιά που πετάξαν, Στην άμμο κογχύλια, καράβια που αράξαν! Η σκέψη βαραίνει και κλείνουν τα μάτια, Ορίζοντα ψάχνει, μαζεύει κομμάτια! Καρδιά που σωπαίνει, κορμί που παγώνει, Ανάσα σβησμένη κι η νύχτα ζυγώνει! Tο απόβραδο φεύγει, η νύχτα πλανιέται, O νους με το όνειρο, ξανά συναντιέται! Καινούργια σελίδα, καινούργια αρχή, Λιμάνι η ελπίδα που αράζει η ψυχή! Κι εσύ μια βαρκούλα μακριά π’ αρμενίζει… Κι η αγάπη σου φάρος που πια δεν φωτίζει!!
Αριθμός φύλλου 4
Κυριακή 25 Μαΐου 2014
Νίκη Παπαδούλη ΣΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΩΝ Θεία Εξουσία, έλα στην ουσία. Άνεργος εγώ , άνεργη κι εσύ! Ξεσπιτωμένος εγώ, ευαίσθητη εσύ! Ταιριάζουμε μου φαίνεται πολύ! Δεν έρχεσαι να ζήσουμε μαζί; Για τη ζωή μου θέλω να σου πω. Ψάχνω φίλο να την εκμυστηρευτώ! Έχω μεγάλη ευτυχία μυστική Και εσένα σε εμπιστεύομαι… πολύ! Στο ξενοδοχείο των αστέρων, κοιμάμαι σε κουτί. Έλα, χωράς μέσα κι εσύ. Θα ονειρευτούμε παρέα τη ζωή! Έχει μια τουαλέτα καθαρή. Πάω κρυφά πίσω απ’ το γιαπί. Έχει μπάνιο, σαπούνι και νερό, κι’ αρώματα αιθέριων ελαίων. Στο ξενοδοχείο των αστέρων έχω μια θέση στο παγκάκι. Σε καλώ, να πιούμε ένα κρασάκι. Τι λες, ρεμβάζουμε στο φεγγαράκι; Των Αγίων Πάντων έχω τη γιορτή μου. Έλα, σου κάνω το τραπέζι με σκουπιδιών εδέσματα. Να δεις τί πετιμέζι!!! ξενο Στο ξενοδοχείο των αστέρων, χαίρεσαι με τον καιρό: Στον καυτό τον ήλιο, στον άνεμο τον παγερό, στην βροχή και στο χαλάζι. Ε! για όλα αυτά λες χαλάλι! Ω! Θεία Εξουσία, τρέμω τα κρύα βραδινά. Το κορμί μου όλο πιο πολύ πονά! Έχω ρίγος , σαράντα πυρετό! Ψελλίζω, φέρτε μου ένα γιατρό! Βλέπω, νοιάζεται εσύ γι αυτό! Στο ξενοδοχείο των αστέρων, έχω μαλακό κρεβάτι. Προχτές με φιλούσε, μια όμορφη και ντελικάτη. Ξύπνησα ξαφνικά, απ’ τον βροχερό καιρό κι’ είδα πως, ωραίο ήταν, όνειρο απατηλό!
Αριθμός φύλλου 4
Κυριακή 25 Μαΐου 2014
Πάρης Παπανικολάου
Έλσα Κασάπη
ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ ΑΓΑΠΗ
ΕΝ ΛΕΥΚΩ ...
Πέρασαν κιόλας τρεις μήνες κι όμως μακριά σου δεν αντέχω, έκρυψαν το φως του ήλιου οι κουρτίνες, αλλά εσένα στο τζάμι ακόμη βλέπω. Η καρ καρδιά μου έγινε κομμάτια, από την μέρα που ήρθες σ’ εμένα, μέσα στα καστανά μου μάτια, τα δάκρυα μου ‘μειναν ξεχασμένα. θα σ’ αγαπώ να ξέρεις παντοτινά κι ας μην σε ξαναδώ ποτέ μπροστά μου, βάσανο ‘γιναν οι σκέψεις καθημερινά, στέρεψε σαν ποτάμι η χαρά μου. Να σε ξεχάσω γλυκιά μου δε μπορώ, ο νους μου συνεχώς σε σένα ταξιδεύει, θα ‘σαι αδιάκοπο μου όνειρο, παράσταση ξανά ξανά παιγμένη.
Καταγράφω μαύρο ... Λίστα αναμονής γιομάτη Σιωπές χρόνου δανεικού.. Αλύπητες διαδρομές στα χαώδη αδιέξοδα της λήθης. Τίποτα πιο μάταιο απ' το αξόδευτο. Στις κορυφογραμμές του πάθους ενδύθηκα Φως. Αζήτητες συναντήσεις με τον έρωτα δεν αναζήτησα. κό Μικραίνει ο κόσμος όταν κυνηγάς ουρανό.. εν Λευκώ ... Κρατώ για μένα λίγο άδικο για να' χω λόγο απολογίας ...
Αριθμός φύλλου 4
Κυριακή 25 Μαΐου 2014
Νεφέλη Ανδριανού ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ Το πιο όμορφο ήταν πολύ μακρινό ,σαν εξαφανισμένο περασμένο μέσα απο λαβύρινθους αγκαλιά με τη δροσιά της Άνοιξης. Κάθε Άνοιξη και διαφορετική, κάθε ιστορία όμως μοιάζει. Δεν ξέρω ποιο ταξίδι σε φέρνει πιο κοντά σε σενα ποιο παραμένει νοσταλγικό , νότα ,θαμπουμένου πια μαρασμού, μεγάλης ευγένειας. Η ψυχή δραπετεύει ψάχνοντας το ίδιο χρώμα κάπως πιο τολμ τολμηρό η μοναξιά πια φαίνεται γλυκειά χρυσό ερείπιο. Αλλάζει μέσα σου το πέταγμα αλλάζεις μα στέκεσαι στον ίδιο φάρο. Πρόσωπα προσπερνάς γίνεσαι θύμα ,θύτης μα κομμάτι σου και εκείνο. Νοσταλγώ γιατί αγαπώ μα όταν ζαλίζομαι δεν ξέρω τι ακριβώς. Πιο νησί θα πρέπει να αγναντεύω στο δωμάτιο; Aρπάζω τους μελωδικούς καπνούς σημαζεύω τα προσωπικά μου αντικείμενα. Κάνω χώρο για πιθανές αυταπάτες που για λίγο μόνο έρχονται σε επαφές. Δεν μου άρεσαν ποτέ οι ψευδαισθήσεις ούτε να παίζουν με τις αισθήσεις. Επέλεξα το ψέμα να είναι αληθινό. Και η αλήθεια απλά ένα σκαλοπάτι λιγότερο πικρό. Δε τη στόλισα κλείνοντας τα μάτια ,λέγοντας λιγότερα
Αριθμός φύλλου 4
Κυριακή 25 Μαΐου 2014
μα νοσταλγώντας σοκάκια ή ερήμους τα οποία θα ήταν ιδανικά σ'ένα αλλότινο παραμύθι. Το οποίο δεν με ενδιαφέρει. Πάλι θα είχε την ίδια κατάληξη . Ζήσαν εκείνοι καλύτερα και μεις επιβιώνουμε. Επιβιώνουμε εμείς όσο κάπου αλλού γεννιούνται νέα πλάσματα όμορ πιο όμορφα ,αλίμονο αν τους στοιχειώσει η τεχνολογία . Είναι ωραία να νοσταλγείς , όταν ουσιαστικά δεν έχεις κάτι να νοσταλγείς. Η μελαγχολία σου γίνεται προσιτή, αντέχεται...
Αριθμός φύλλου 4
Κυριακή 25 Μαΐου 2014
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΪΖΑΝΗΣ Σκοτώστε τους ποιητές Πραγματικά, αν κοιτάξει κανείς καθαρά, λόγος ανησυχίας δεν υπάρχει. Όλα τα τρομερά δεινά, που συνοδεύουν αυτή την ατάλαντη ζωή, μπορείς να τ’ αποφύγεις: Ξεκοιλιάζοντας έναν ποιητή. Κλείσε τα μάτια σου στο βλέμμα του. Διπλοαμπάρωσε την ακοή στις λέξεις. Είναι απλούστατο: Πράξε πάντα το αντίθετο, απ’ τις τρελές ιδέες του. Χτύπα τον, μεσάνυχτα, στην λεωφόρο Μεσογείων, ή σε κάποιο παρακείμενο στενό, μαζί με άλλους δέκα. Χλεύασε τον δημόσια, για τις ανοησίες του. Και χαμογέλα με περηφάνια, προτάσσοντας τα λευκά σου δόντια. Ρούφα του το αίμα, καθώς θα ξεπηδάει σαν τρελλό, απ’ την κουρελιασμένη του ψυχή. Τεντώσου σαν σημαία στο Αιγαίο, καθώς αρνείσαι την ανάσα του. Διώξε τον, σαν ζητιάνο. Χειρότερα από ζητιάνο. Αυτά που θα σου πει, θα σ’ οδηγήσουν στον όλεθρο.
Αυτά που θα σου δείξει, αποτελούν την κόλαση. Φρόντισε να θριαμβεύσεις, στην μάχη με τον ποιητή. Μην του μιλάς. Μην τον συμπαθείς. Σε γιορτή, μην τον καλείς. Κατάματα ποτέ μην τον κοιτάξεις. Θα σου κλέψει την ψυχή και θα την ξεπουλήσει, στις Ινδίες, ή το Κάιρο. Μην τον φιλήσεις. Απόφυγε τον. λιγο Οι μέρες λιγοστεύουν. Ο καιρός χάνεται. Σώσε την ζωή σου. Σκότωσε έναν ποιητή. Μη φοβηθείς:
Αριθμός φύλλου 4
Κυριακή 25 Μαΐου 2014
Λιλή Βασιλάκη ΕΓΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ... Εγώ για σένα, θα μένω πάντα εκεί... σαν θεατής. Στην άλλη πλευρά του φεγγαριού τη σκοτεινή. Εκεί που κείτονται τα όνειρα αθέατα, κρυφά, λησμονημένα κι από το σκότος της ψυχής σβησμένα. Εγώ για σένα, θα μένω πάντα εκεί... σ' ένα σκαλί, στη σκάλα που φθάνει στην κορφή, μα μερικά σκαλιά, πιο χαμηλά, πιο κάτω, να τρώω εγώ τα ψίχουλα και συ ολόκληρο τον άρτο. Εγώ για σένα, θα μένω πάντα εκεί... Έξω από τα όρια του κόσμου του δικού σου. Να μη πονέσει η καρδιά του εγώ, του εαυτού σου. Να μη γκρεμίσει η όψη του πύργου του δικού σου. Εγώ για σένα, θα μένω πάντα εκεί... Όχι στο δρόμο το μεγάλο, τον ίσιο, τον πλατύ. Μα σ' ένα σοκάκι σκοτεινό, μικρό κρυμμένη, να μαρτυρά το πως θα ζω εγώ, μες το στρατί, σε ό,τι πει και ορίζει η ειμαρμένη. Εγώ για σένα, θα μένω πάντα εκεί... μόνη και άδεια να περπατώ θλιμμένη, σε μονοπάτι δύσβατο της μοίρας, πεπρωμένο, μ αγκάθια πίκρας και θλίψης φορτωμένο. Εγώ για σένα, θα μένω πάντα εκεί... Σε μια γωνιά του γκρίζου ουρανού, από ένα σύννεφο αδέξια και λάθρα κρεμασμένη, να μαρτυρά πως άδραξα, λίγη απ΄τη φλόγα της ζωής, για μια ζωή, μισή ζωή κλεμμένη. Κι εγώ θα μένω πάντα εκεί... Εκεί, στα όρια που έθεσες εσύ, ίσως και κάποιοι νόμοι της ζωής, σώμα, καρδιά και σκέψη να ορίζεις, μες στα δικά σου όνειρα, μόνο εσύ και τα δικά μου με στάμπα να σφραγίζεις...
Νικόλαος Παϊζάνης ΓΑΜΗΛΙΑ ΣΥΝΕΥΡΕΣΗ Χτες, με πλησίασε μια τέλεια ύπαρξη. Διαχυτική Δυνατή Πανέξυπνη Θεϊκής ομορφιάς Λαμπερή Αιθέρια Εκρηκτική Άκρως ερωτική Ήθελε να με παντρευτεί. Μωρό μου, της απάντησα, είμαι ένα τεράστιο μηδενικό. Δεν άκουγε κουβέντα. Την παντρεύτηκα.
Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα Αριθμός φύλλου 3
Κυριακή 18 Μαΐου 2014
η εβδομαδιαια ποιητικη εφημεριδα poetry news σελιδοποιηθηκε & σχεδιαστηκε απο τις εκδοσεις διανυσμα με σκοπο την προβολη της ποιησης χω και χωρις καμια αξιωση πανω στα δικαιωματα των συμμετεχοντων
ekdoseisdianisma@gmail.com