Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα Αριθμός φύλλου 5
Κυριακή 31 Μαΐου 2014
διανέμεται δωρεάν
Γιώργος Γκανέλης
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΪΟΥ Μικρά συννεφάκια περιπλανόμενα έχασαν το δρόμο ξέχασαν την πυξίδα σπίτι. Όμως σήμερα έχει ζέστη καίνε τα τσιμέντα και οι σάρκες συνεχείς αναθυμιάσεις από χημικά όνειρα κρεμασμένα σε κεφάλια συμπιεσμένα όχι μόνο απ’ τα χρόνια όχι μόνο απ’ τις υποκλίσεις … Και τώρα θα γείρουμε ήσυχα – ήσυχα ν’ αποφασίσουμε για όλα : ό,τι ενδιαφέρει μόνο εμάς. Θα επωάσουμε τα νωθρά Σαββατόβραδα που εξουσιάζουν όλη τη σκέψη τις χλιαρές φωνές από στόματα προορισμένα να σιωπούν να ξεκλειδώνονται μόνο κατόπιν εντολής. Είναι όμορφο να γίνεσαι αόρατος έτσι που να εισχωρείς πολύ βαθιά χωρίς να καταναλώνεις επιχειρήματα. Όμως το σκηνικό παραμένει : σκόνη στα πεζοδρόμια ένας ήλιος ακατάλληλος για ύμνους τοίχοι χωρίς ασβέστη
οι φωνές των παιδιών γερασμένες. Περιμέναμε μια βδομάδα αυτή την Κυριακή και τώρα που ήρθε απογειωθήκαμε πάνω απ’ τις σκέψεις μας ρίχνοντας στον τενεκέ τα θρύψαλα της χθεσινής αγωνίας. Στην άκρη της αυλής η γάτα αναρωτιέται αν φέτος θα έχουμε ζεστό καλοκαίρι στη γωνιά της ψυχής οι ιδέες σκοντάφτουν απ’ την υπερβολική φροντίδα. Αυτή η Κυριακή μου θύμισε κάτι βιβλία Γραμματικής και Ιστορίας σκισμένα στα προαύλια των σχολείων μεταλλικά κουτιά αναψυκτικών θαμμένα στην άμμο της παραλίας: οι γνώσεις και οι κονσέρβες έχουν το ίδιο τέλος.
Αριθμός φύλλου 5
Κυριακή 31 Μαΐου 2014
Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα ΕΚ ΤΗΣ ΔΙΕΘΥΝΣΕΩΣ Αγαπητοί αναγνώστες, Την τελευταία Κυριακή του Μαΐου, Τη επιλέξαμε για εξώφυλλο το ποίημα του Γιώργου Γκανέλη με τίτλο “Κυριακή Μαΐου” θεωρώντας το ως τον ιδανικό τρόπο να αποχαιρετήσουμε και επισήμως την Άνοιξη και να υποδεχτούμε -στο επόμενο φύλλοτο καλοκαίρι. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους συνεχίζουν να στηρίζουν το στοίχημα που βάλαμε από την αρχή για μια εβδομαδιαία έκδοση ποιητικού περιεχομένου.
Σας εύχομαι καλή ανάγωνηση, Λεωνίδας Σκυλίτζης ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ & ΕΚΔΟΣΗ: Εκδόσεις Διάνυσμα ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Λεωνίδας Σκυλίτζης ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ Λεωνίδας Σκυλίτζης Νίκη Ταγκάλου ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Ενεργά μέλη της ομάδας στο Facebook ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ekdoseisdianisma@gmail.com ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ & ΨΗΦΙΑΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ http://issuu.com/lewnidasskylitzhs
η εφημερίδα διανέμεται δωρεάν μέσω του διαδικτύου
Αριθμός φύλλου 5
Κυριακή 31 Μαΐου 2014
Φιλιώ Ροτσίδου ΑΤΙΤΛΟ Και τώρα εαυτέ μου οι δυό μας! Φουρτούνιασες..κτυπήθηκες αλύπητα..πληγώθηκες απ'όλες τις πλευρές και στέκεις όρθιος! Μπράβο σου! και δεν στο'χα! έμαθα πως αυτός που προσπαθεί να ξεγελάσει τον άλλο στο τέλος την παθαίνει και φανερώνεται με τον χειρότερο τρόπο δικαιοσύνη; τύχη; δεν ξέρω... ένα μόνο ξέρω, η ψευτιά κι' η υποκρισία κάποια μέρα πληρώνονται.. η ζωή και τα όνειρα σε εκδικούνται, κι εσύ στέκεις εκεί σαν άγαλμα ανάξιος να αντιδράσεις.. μεσ'την αναξιότητα, το πεπρωμένο κι'οι εερινίες σου σε κυνηγούν Ελένη Αποστόλου κι'αν σου έχει απομείνει ένας κόκκος συνείδησης προσπαθείς να διορθώσεις τα λάθη σου ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ... υπερνικώντας τα πάθη σου!! Σε ξεχώρισα ανάμεσα σε τόσα λουλούδια... ήσουν το πιο όμορφο.. σε άγγιξα...και δεν με μάτωσες... ακούμπησα τα πέταλα σου... έ η πάχνη έσταξε στα χέρια μου... με καλωσόρισες.... υπόσχεση έδωσα... δεν θα σ αφήσω ποτέ να μαραθείς...
Αριθμός φύλλου 5
Κυριακή 31 Μαΐου 2014
Άρης Ζερβόπουλος ΣΚΙΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ Στο μονοπάτι του καημού πλανιούνται• απομεινάρια ανθρώπινα αλλόκοτα σκληρά ταπεινωμένα• σκλ σκιές απόκοσμες, βουβές. Βλέμμα θολό, χέρια που τρέμουν, χείλη σαν πόρτες σφαλιστές• μάρτυρες σιωπηλοί μιας λύπης ατέλειωτης, κρυμμένης μέσα στης ψυχής το λιγοστό κουράγιο. Βήμα που χάνεται• βουλιάζοντας στ’ απέραντο της θλίψης πέλαγος, ψάχνοντας απεγνωσμένα μια ελπίδα• μια αχτίδα λυτρωτική γυρεύοντας μες το σκοτάδι σκοτά π’ απλώθηκε παντού, σαν βασίλεψε για πάντα πίσω απ τη θολή γραμμή των οριζόντων ο ήλιος της δικαιοσύνης ο νοητός, λησμονώντας τη χώρα τους. λη
Μαύρη Πεταλούδα ΓΙΑ ΝΑ... Τι θες από μένα με ρωτάς τα πάντα και το τίποτα φωτιά να γίνεις μέσα μου κάψε με... ύστερα.... και ύ και ύστερα τι, με ρώτισες και ύστερα γίνε νερό γίνε νερό ορμητικό,σβήσε την φωτιά,εξαφάνισε κάθε ίχνος της την μυρωδιά.. τον πόνο του καψίματος.. εξαφάνισε τα όλα όλα σου λέω άσε μόνο τα κάρβουνα για να θυμάμαι όλα τα όνειρα καλά ή κακά αφήνουν πάντα κάτι πίσω για να θυμάσαι.... για να θυμάμαι...
ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ
Αριθμός φύλλου 1
Κυριακή 4 Μαΐου 2014
Αριθμός φύλλου 5
Κυριακή 31 Μαΐου 2014
Λίτσα Κυπραίου
Νίκη Γεωργοπούλου
ΝΑ ΧΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ ΠΟΙΗΤΕΣ
** Να χα φεγγάρια και αστέρια, μες στης ψυχής μου τα λημέρια. Να χα του σύννεφου την άκρη, για να της δέσω στο κατάρτι. Όλη την θάλασσα να σκίσω, μες τους αφρούς να πολεμήσω. Τα γλαροπούλια και οι γλάροι, να λιάσουν του ήλιου το ακρογιάλι. ***** Νάνε η ματιά μου, πλανεμένη να ταξιδεύει, να πηγαίνει, να μη αράζει σε λιμάνια, ούτε στου μόλου, τα μουράγια. Να φεύγει πάντα , να αρμενίζει, μες το γαλάζιο να ελπίζει, να ταξιδεύει, να πετάει, με τα φτερά της, να ακουμπάει. ***** Τα ακροδάχτυλα τον ήλιο, φως να του δίνουνε, τριγύρω, Να γδύνουν μόνη την ψυχή μου μόνη ψυχή γαληνεμένη , μες την αλήθεια μαγεμένη. ***** Έρμη ψυχή μέσα στον κόσμο. σπασμένη βοή, μες τα κομμάτια. ***** Όλος ο κόσμος ειναι κομμάτια.
Τους θυμωμένους! Τους μπερδεμένους! Τους ερωτευμένους με τη ζωη κ'αυτούς με το θάνατο! Τους βουλιαγμένους στ'άστρα. Στους αλυσοδεμένους με τη νύχτα και με του φεγγαριού την ερημιά! Σ'αυτούς που πάνω σε καθρέφτες, γρονθοκοπούν τα ειδωλά τους! Στους μεταξένιους, στους βαρύγδουπους! Σ'αυτούς που δονούνται με τη θλίψη που θορυβούνται με την ηρεμία! Σ'αυτούς που ρυμουλκούν τις λέξεις και εκ του μηδενός ,μια εκδρομή στο άπειρο' ανάμεσα σε φωτεινά και σκιερά μονοπάτια, να ψάχνουν για πιο εξελιγμένα όνειρα! Μια συμμορία αναστεναζώντων!! Αίνιγμα αμαρτωλό και αναμάρτητο μαζί Μια βροχή από αισθήματα, που μέσα στη δική σου την ψυχή, ψάχνει το καταφυγιό της! Αυτοί οι ποιητές που μέ τόση βροχή, μονίμως φλέγονται!!!
Αριθμός φύλλου 4
Κυριακή 25 Μαΐου 2014
Ιωάννης Δ. Τσιτσίμης ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ Τον ουρανό θωρείς κι από τ' αστέρια Κόρη των αστεριών κάτι να προσδοκείς φαίνεται, νομίζω μέταλλο από της Νύχτας φου που σαν φουστάνι ένας Σιρόκος σήκωσε απ' τη Σελήνη τ' ασημί κι ώσπου να φέρει το φως από την αντανάκλασή του πάνω σου Συ που θα λέγαν κάποτε Δαιμονική της Νύχτας το φως δαμάζεις και πριν διαβεί δονείσαι της ηδονής δέσμια παραδίνεσαι Δαιμονική της Νύχτας ζωγραφιστή στο τέμπλο των Ονείρων. .. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ. ΧΑΤΟΥΠΗΣ άτιτλο Ποιός νὰ τὸ πῇ πὼς κάποτε σὲ εἶδα νὰ ὑψώνῃς τ’ ὁλόξανθο κεφάλι σου στῶν ἀστεριῶν τὶς τάξεις τὴν ὥρα ποὺ χαμήλωναν τὰ οὐράνια στῆς Δωδώνης τὰ μέρη κι ἤσουν ἕτοιμη σπονδὴ ἱερὴ νὰ στάξῃς; Μὴν ἦταν, τάχα, χίμαιρα τὴ φοβερὴ τὴν ὥρα, ποὺ ἀνάδευες τὶς κόρες σου καὶ τὸ χαμόγελό σου τὰ χείλη σου τὰ φώτιζε, σὰν ἀστραπὴ στὴν μπόρα, νὰ ῥίζωνα τὸ πάθος μου στὸ σπλάγχνο τὸ δικό σου; Μὰ ὅσο καὶ νὰ ἤθελα τὴ θεία ἐτούτη μέρα νὰ καβαλᾶμε τ’ ὄνειρο μαζὶ καὶ νὰ ὁρμᾶμε – θνητοί; θεοί; δὲν ἤξερα – στοῦ πάθους μας τὴ σφαῖρα, ἀπὸ ψηλὰ θὰ πέφτουμε καὶ θὰ κατρακυλᾶμε . . . .
Αριθμός φύλλου 5
Κυριακή 31 Μαΐου 2014
Μάνος Κατσέλης. "Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΦΥΓΗΣ" Η φυγή δεν έχει κρυμμένα πρόσωπα. Μην γελιέστε. Ένα έχει και το δείχνει. Με θράσος. Δεν κρατάει ευχά ευχάριστες εκπλήξεις για μετά. Η πορεία της δεν έχει συνέχεια. Απλά γυρνάει ψυχρά την πλάτη. Μην ελπίζετε κρυφά λοιπόν. Καμία ελπίδα δεν πεθαίνει τελευταία. Μην ακούτε. Απλά αργοπεθαίνει κι αυτή όσο εμείς κρατάμε, κάτι που είναι ήδη νεκρό,ζωντανό. Μην ζείτε με αυταπάτες. Μην βάζετε την ζωή στην αναμονή. Προχωρήστε μωρέ. Ότι έσβησε δεν ανάβει πάλι. Ρίξτε νερό να σβήσει κάθε σπίθα. Ότι γκρεμίστηκε,δεν ξαναχτίζεται. Αν ήταν γερό,δεν θα έπεφτε. Ερείπια μένει και σας σπρώχνει να προχωρήσετε παρακάτω. Αποδεχτείτε την πραγματικότητα. Μην την ταίζετε με ψέμματα. Κανένα ψέμμα δεν έθρεψε την αλήθεια. Κι αν ο φυγάς γυρίσει,δεν θα είναι ίδιος. Η φυγή όλα τα αλλάζει. Αυτή είναι η δύναμη της. Σεβαστείτε τον εαυτό σας. Μην του επιβάλεται ξανά αυτό που κάποτε σας πίκρανε. Γιατί αν ήταν η γλύκα να νικήσει,δεν θα πότιζε δηλητήριο. Η φυγή αυτό το πρόσωπο έχει. Χαρίστε της το πιο όμορφο χαμόγελο που θα βρείτε πιο κάτω.
Αριθμός φύλλου 5
Κυριακή 31 Μαΐου 2014
Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου ΑΤΙΤΛΟ Κρεμάστηκε η ζωή μου πάνω σου.. Και άηχοι χειμώνες, με αρτηρίες απ’ το αίμα παγωμένες.. Και τ’ Αύγουστου, φεγγάρια θορυβώδη, μ’ ανέλπιδες θυσίες, από παλίρροια αφημένες.. Πάνω σου μετεώρισαν, φυγής αχτίδισμα απ’ τ’ ανεπίστρεπτο.. Να φύγουν ήθελαν.. Φθαρμένες νύχτες, με τα ξεθωριασμένα δειλινά, ξυπόλητα να τρέχουν στο κατόπι τους, μάζεψαν μπόγο τα σκοτεινιάσματα τους, και στης ματιάς σου τ’ ακυβέρνητο τ’ απίθωσαν.. Και μια φουρτούνα, από των ‘’πρέπει’’ ιαχές, στη δίνη απ’ το κύμα σου καταποντίστηκε.. Ήταν βαριά… Δεν άντεχε η θάλασσα σου τη δυσανάγνωστη, κακόηχη πατημασιά της.. Και κάπου εκεί.. καταμεσής του αβέβαιου ορίζοντα σου, Μαγιού λιπόσαρκο,
αναρωτήθηκε… ‘’Που πάμε’’…? Κι ο ουρανός τότε σκοτείνιασε από του όνειρου θρήνο απελπισμένο.... Αντάριασε το πέλαγος.. Αύτανδρο , την καταβύθιση του υπόγραψε, το ασύλληπτο του ταξιδιού, βαθιά σημαδεμένο.... Μα ..τι το ΄θελε κι αυτό να απορήσει..? Τι το θελε.. στο ανυπέρβλητο να σπαταλήσει.. Ζωής δεδικασμένα..? Πυξίδας χαραγμένα, τι το ΄θελε.. σ’ ενός ονείρου δύστυχου, ταξίδεμα να κλείσει..? Να ‘χε τουλάχιστον κουπιά δοκιμασμένα… Δάκρυα αραγμένα... να 'χε.. Μήπως μπορέσει και στο επίπονο λιμάνι του..πάλι γυρίσει..! Πάλι μην γελαστεί..! Πάλι μην αγαπήσει..!
Αριθμός φύλλου 5
Κυριακή 31 Μαΐου 2014
Χρήστος Σίνος
Νεφέλη Ανδριανού
ΤΕΛΧΙΝΩΝ ΘΙΑΣΕ
"ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ ΔΕΣΜΑ"
Του κενού την κίνηση θ’ αδράξω Με της καρδιάς τ’ αστείρευτο δάκρυ Του Γκιώνη τ’ατέρμονο κάλεσμα Της προσμονής ταξίδι, ειμαρμένο τέλμα Τ’ όνειρο θα προστάξω που’ ναι γρήγορο Το νερό με τη φωτιά θα ζεύξω Της Δήλου το απόκρυφο Σείριο νόημα Στον Φλεγύα Ιξίωνα θα φανερώσω Της Μνημοσύνης με Εριννύες θα μηνύσω Πάνω σ΄ άρμα φτερωτό και χρυσοποίκιλτο Να σχίσει τον πύρινο αιθέρα Μέγαιρα, Τι Τισιφόνη, Αληκτώ Αχέροντα, Κώκυτε και περίδρομοι κύνες Χορέ αλαστόρων και πονηρών Τελχίνων θίασε στην κρήνη της Στυγός, Θεοί μην παραβείτε τον όρκο Μπρος στις συμφορές των ανθρώπων τα κακά δεινά Χειμέριου ψύχους δύσαστρον και καύμα του κύνα Αφανίστε και αμαυρώστε τον ειρμό της Αδράστειας Μνημονεύ Μνημονεύστε και ανταποδώστε Με Ευμενίδες και επίκουρους δίκης Ο Ιλύσιος δρόμος Ίμερε για την Αθανασία Τραχύς και άβατος στων ανθρώπων την χώρα Τα δαιμόνια ένστικτα που πόλεμο στήσαν Να σκοτώσουν το έρεβος τη φθορά να νικήσουν Ο Τισιφόνος νους το νήμα της Κλωθούς έκοψε Την τάξη ανέτρεψε και το λόγο εμώλυνε
Άσε με να φύγω να είμαι είμαι πρώτα έτοιμη εδώ ο κόσμος τους μυρίζει χώμα και εσύ λησμονιά βο βοριάς σε κάθε εποχή άστρο θολό σ'έναν υπέροχο θόλο το μαράζι επικρατεί και με κινεί στροβιλίζοντας κάθε μου αρχή κοιτάζοντας πίσω εκεί που υπήρχα με τους τρόπους μου και νόμιζα πως δραπέτευσες λίγο για να μου δώσεις φτερά μα τα απέκτησα μέσα απο αίμα ο καθένας τα σκαλίζει μόνος του γίνονται οι αγάπες αγάλματα προσκυνάμε στιγμές γιατί το μέλλον αχνοφέγγει μίσος και κεινο που ελπίζεις χέ που έρχεται να σε κρατήσει και το χέρι δεν μυρίζουν ZΩΗ.
Αριθμός φύλλου 5
Κυριακή 31 Μαΐου 2014
Ιωάννης Βεϊσάκης
Λουκία Πλυτά
ΨΕΡΗΜΟΣ
ΔΥΝΑΜΗ
Μόνο εσύ ασήμι νύχτας μου έδωσες κι όλο του κόσμου το χρυσό τη μέρα με όλη τη δύναμη του έρωτα μόνο εσύ δικό σου μέσα στους λόφους σου με ήθελες άνθη τα αγκάθια μου για σένα γίνανε με μόνη τη δροσιά του αγέρα Μόνο εσύ τη σιωπή μου μουσική την άκουγες Ήταν ψέμα που έρημο σε ονόμασαν γιατί η αλήθεια μακρυά τους ανατέλλει Ήταν ψέμα που έρημο σε ονόμασαν
Λαβώθηκα. Δεξιά. Εκεί που κατοικεί η δύναμη. Στο στήθος. Καίγομαι. Καρφί. Βαθιά. Πώς ; Βάλε μουσική. Που κρύβεται η απάντηση ; Πολλή αγάπη ; Λίγη αγάπη ; Ενοχές ; Προσδοκίες ; Τινάζω το κεφάλι, τις μαύρες σκέψεις διώχνω. Τίποτα. Απάντηση καμιά. Λαβώθηκα. Δεξιά. Στο στήθος. Εκεί που τα μωρά βυζαίνουν ζωή, ενήλικες Άγγελοι, τον θάνατο φυτεύουν.
Αριθμός φύλλου 5
Κυριακή 31 Μαΐου 2014
Νίκη Γεωργοπούλου ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΧΕΔΟΝ Σου δίνω όσα κέρδισα έναν ολόκληρο Χειμώνα! Σφιχτά με δένει το νερό, κ'οι πέτρες μου ανάλαφρα πε μου περιφράζουν τη γαλήνη! Έλα απαλά και κάθισε στην Καλοκαιρινή στεγνή μου λήθη. Μην κλονιστεί με τίποτα η ανταλλαγή των αναγκών μας, και γίνει η φωνή αντίλαλος την ερημιά μας να καλύψει!! Χαλάρωσαν τα χέρια! Κ''η αναπνοή, ολόκληρη τη θάλασσα ρίχνει στο τζάμι μου, να ξεθολώσει απ' τις ανάσες του Χειμώνα
Διονύσης Πουλόπουλος ΚΡΥΩΝΩ!!!... **** Απρόσωπες φιγούρες...... Κρογμοί αιχμαλωσιας..... Ψυχές πού αιμοραγούν!!!!.... Φάλτσες φωνές, ήχοι πού δέν ακουμπάνε, τήν αίσθηση τής Ακοής...... Περίεργα κράματα, από σάπια ύλη...... 'Ο 'Ερωτας ανύπαρκτος Θεός!!!.... Πού καθορίζει τό ΕΙΝΑΙ καί προάγει τό εγώ..... 'Η αφή του πικρη γεύση...... 'Η ζωή μιά ζοφερή Άβυσσος, μέ ορθάνοιχτο στόμα, σέ αέναη αναμονή...... Εμείς στο χείλος της, Βιγλιζουμε τήν ανυπαρξία!!!!.... εδώ...... Είμ' εδώ......Υπάρχω!!!.... 'Απλωσε τό χέρι, ξεδίπλωσε τήν ψυχή σου..... Σκέπασέ με.....Κρυώνω!!!....
Αριθμός φύλλου 5
Κυριακή 31 Μαΐου 2014
Κατερίνα Κανάκη Αξούγκα 1 Καθισμένοι αντικριστά τα χέρια της δεν άφηναν ούτε στιγμή τα δικά του χέρια. Μέτωπα ενωμένα και δάχτυλα πλεγμένα τα κουφά κουφάρια των δευτερολέπτων ολόγυρα έπιαναν το μήκος ενός αιώνα. Πίσω τους άγγελος ασημωμένος από το φως στο φλογισμένο θαλάσσιο μυχό τραγουδούσε της γυναίκας την αφή. 2 To "τώρα' ανυποχώρητο δρόμο ανοίγει στον ανυπεράσπιστο δισταγμό. Άθυρμα στα όρια σου θα αφεθώ . Mε γέλιο ανόθευτο το ανερμήνευτο θέλω σου σαν το παιδί θα συγκινώ Να με ενθαρρύνεις, θέλεις, να ρίξω ύ ένα βήμα την ύστατη στιγμή κι ας πέσει κι αυτό στο κενό. .
Αντι φωνητής ΑΤΙΤΛΟ Μετατοπίζω τη θλίψη μου δεξιά Απόψε χρειάζομαι χώρο για όλη ετούτη την άχρηστη αυτοθυσία Βουτάω τα χέρια μου βαθιά στο σκοτάδι κ ανασύρω το μίτο μου Ξετυλίγομαι σ ένα λαβύρινθο από λάθος αγγίγματα Απαριθμώ τα ελαττώματα της αγάπης μου Τα ξορκίζω Παραβιάζω τη σιωπή τελευταία επίκληση στην πρώτη αμαρτία του σώματος Την καθοριστική Δεν σε πολεμώ πια Καταθέτω την πανοπλία μου στα πόδια σου
Αριθμός φύλλου 5
Κυριακή 31 Μαΐου 2014
Νικόλαος Παϊζάνης Και όταν πάει να πηδήξει από το μπαλκόνι του λες "πήδα και μην φοβάσαι, εγώ σε αγαπώ" - και πηδάει και μετά αγαπάς το λευκό μάρμαρο στο νεκροταφείο. Κι όταν έχει στρέψει την κάνη του ρεβόλβερ κατά πάνω σου, τότε εσύ τον αγαπάς και όταν τραβήξει την σκανδάλη για να δει τι θα γίνει, τότε ξανά τον αγαπάς, για ακόμη ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου και μετά τα μυαλά σου χύνονται στον πίσω τοίχο, ενώ αυτός λέει: "από μεγάλη αγάπη τα έκανα όλα" και νιώθει ευτυχισμένος και πλήρης. * Γιατί να σωθούμε; Ποιος μας χρωστάει μια σωτηρία και ήρθε η ώρα του να μας ξεπληρώσει; Ποιος μας την υποσχέθηκε και πρέπει τώρα να κρατήσει την υπόσχεση του; Ξέχνα την σωτηρία, το βόλεμα. Σήμερα καθόσουν στον ήλιο, φώτιζαν τα μαλλιά και το πρόσωπο σου, αύριο κιόλας θα ψυχοραγείς στον ανταριασμένο ωκεανό, σβήνωντας από δίψα, δίπλα σε τόσο νερό. Τι άλλο έχουμε να περιμένουμε; Είμαστε χτισμένοι από λάσπη και λέξεις, δεν σώζονται αυτά. Αν θες να μείνει κάτι στο τέλος, πρέπει να ψάξεις βαθύτερα. Κοίτα να βρεις έρωτα, αληθινό και αγέρωχο, σαν τον καλό καρπερό σπόρο και να μπολιάσεις με αυτόν τις μέρες σου. Ψάξε το παιδί, άκου προσεκτικά όσα έχει να σου πει, το παιδί γνωρίζει. Να σκιρτάει η καρδιά σου, αυτό ναι, είναι κάτι. Να τρέμει η καρδιά από το αίμα που πηγαινοέρχεται. Κάπου εκεί θα καταλάβεις: δεν χρειάζεσαι πια την σωτηρία - και για αυτό ήδη σώθηκες.
Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα Αριθμός φύλλου 5
Κυριακή 31 Μαΐου 2014
η εβδομαδιαια ποιητικη εφημεριδα poetry news σελιδοποιηθηκε & σχεδιαστηκε απο τις εκδοσεις διανυσμα με σκοπο την προβολη της ποιησης χω και χωρις καμια αξιωση πανω στα δικαιωματα των συμμετεχοντων
ekdoseisdianisma@gmail.com