Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα Αριθμός φύλλου 6
Κυριακή 07 Ιουνίου 2014
διανέμεται δωρεάν
ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΗΣ POETRY NEWS
Η Poetry News απευθύνει ανοιχτό κάλεσμα στα μέλη της ομάδας της στο facebook αλλά και σε όλους τους αναγνώστες, να συμμετάσχουν με ποιήματά τους στην έκδοση συλλογικού ποιητικού βιβλίου. Όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν, μπορούν να αποστείλλουν ποιήμα/ποιήματά τους στο ekdoseisdianisma@gmail.com όπου και θα λάβουν περισσότερε περισσότερες πληροφορίες για την έκδοση. Η προθεσμία υποβολής έργων λήγει στις 31 Ιουλίου. Η ανώτατη συμμετοχή έχει οριστεί μέχρι τις 3 σελίδες διαστάσεων 14 Χ 21 εκ. όπως αυτές θα προκύψουν κατά τη διάρκεια της παραγωγής του βιβλίου, ενώ το κόστος ανά σελίδα συμμετοχής είναι συμβολικό.
Αριθμός φύλλου 6
Κυριακή 07 Iουνίου 2014
Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα ΕΚ ΤΗΣ ΔΙΕΘΥΝΣΕΩΣ Αγαπητοί αναγνώστες, Στ έκτο φύλλο της Poetry News συνεχίζουμε Στο τη δημοσίευση ποιημάτων που αναρτούνται στην ομάδα της εβδομαδιαίας ποιητικής εφημερίδας στο facebook. Προτεραιότητα δίνουμε σε χρήστες που δημοσιεύουν για πρώτη φορά μέσα στην ομάδα με την ευχή να μεγαλώσει η παρέα μας. Σας εύχομαι καλή ανάγωνηση, Λεωνίδας Σκυλίτζης ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ & ΕΚΔΟΣΗ: Εκδόσεις Διάνυσμα ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Λεωνίδας Σκυλίτζης ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ Λεωνίδας Σκυλίτζης Νίκη Ταγκάλου ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Ενεργά μέλη της ομάδας στο Facebook ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ekdoseisdianisma@gmail.com ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ & ΨΗΦΙΑΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ http://issuu.com/lewnidasskylitzhs
η εφημερίδα διανέμεται δωρεάν μέσω του διαδικτύου
Αριθμός φύλλου 6
Κυριακή 07 Ιουνίου 2014
Ιωάννης Δ. Τσιτσίμης
ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ Σου 'ταξα να σου γράψω τέσσερα ποιήματα τέσσερα νυχτολούλουδα ανταύγειες τέσσερις πουλιά στα κύματα βαρκούλες Σου 'ταξα τέσσερα νυχτέρια τέσσερα φιλιά έρωτες τέσσερις της ευτυχίας των άστρων και της σιωπής πνοές Σου 'ταξα να σου πω τον πόνο μου που μέσα μου κρατώ δεσμώτη και που μόνο σε σένα το κλειδί θα δώσω Σου 'πα και τώρα που γυμνός βαδίζω μοναχός στης αγκαλιάς σου τους αβέβαιους λειμώνες γίναν τα καλοκαίρια τα παλιά χειμώνες.
ΤΑ ΑΡΡΗΤΑ ΙΙ Κείμενα άδεια * λέξεις κενές μολυσμένα πηγάδια * ξεραμένες πηγές βλέμματα κίτρινα * παγωμένα χείλη πρόσωπα κέρινα * κάλπικοι φίλοι Έρωτες άδοξοι * κορμιά ερείπια λόγοι παρά παράδοξοι * αισθήματα ήπια ψεύδη ασύστολα * πόνοι αβάστακτοι κέρδη ανώφελα * σκέψη παρείσακτη Όνειρα σπάταλα * φευγαλέες εικόνες ποιήματα εύκολα * ξεχασμένοι αιώνες νύχτα ατέλειωτη * ψυχής τρικυμία μοναξιά αδυσώπητη * ελπίδα καμία.
Αριθμός φύλλου 6
Κυριακή 07 Ιουνίου 2014
Χριστίνα Στράντα ΛΕΝΕ ΠΩΣ ... Όταν κλείνεις αγάπη στη καρδιά σου και δεν έχεις που να την δώσεις, πενθείς στην ανυπαρξία σου. Κι όταν τα μάτια δακρύζουν, ένα κομμάτι της ψυχής σου πεθαίνει μονάχο. Εσύ όμως μην ακούς κανέναν. Τη φωνούλα μέσα σου να ακούς. Αυτήν να πιστεύεις. Κι ας χρειαστεί να ματώσεις στο βάδιν σου. Κι ας χρειαστεί να βουτήξεις στη λάσπη για το σταυρό σου. Εσύ να θυμάσαι πως η αγάπη τραγούδι τραγού είναι. Με ρεφραίν τη πνοή σου. Κι ότι το δάκρυ ξεπλένει τον πόνο. Να τον δεις καλύτερα. Να τον αξιολογήσεις. Και μιά και καλή να του δείξεις το δρόμο της επιστροφής. επι
ΣΤ' ΑΔΡΑΧΤΙ Στο μυαλό να το έχεις. Να ριζώσει. Να ανθίσει. Κι όταν βγάλει καρπούς... Μην τους πάρεις μονάχος. Δυνατά φώναξέ το σε όλους. Να ακούσουν. Να μην πουν πως τα χείλη σου κλείσαν. Κι όταν η παρουσία όλων ολοκληρωθεί, με σφραγίδα πύρωσε την καρδιά τους. Να θυμούνται για πάντα. Πως ότι σκορπά,η μοίρα το χει φυσήξει. Δεν της αρέσει να μπερδεύονται στ΄ αδράχτι της σκουπίδια.
ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ
Αριθμός φύλλου 1
Κυριακή 4 Μαΐου 2014
Αριθμός φύλλου 6
Κυριακή 07 Ιουνίου 2014
Μανούσος Γ. Δασκαλάκης
ΟΙ ΝΕΟΙ Τα παιδιά με το σκουλαρίκι στην μύτη. Και στο σώμα γεμάτο τατουάζ. Οι νέοι την οργή τους εκφράζουν. Τον ύπνο των μεγάλων ταράζουν. Για τον κόσμο που έφτιαξαν να ζήσουν. Ζητούν το κλειδί να ανοίξουν. Ελπίζουν κι ονειρεύονται. Μεγάλες αλλαγές. Για τις δικές τους τις ζωές. Πόρτες κλειστές τεράστια τείχη. Τους δρόμους τους κόβουν αστυνόμους. με α Τα παιδιά χιπ χοπ τραγουδάνε. Τον καημό τους δυνατά, και πονάνε. Οι μεγάλοι δεν ακούνε τις φωνές. Οι πόρτες παραμένουν κλειστές. Το παιγνίδι παιδιά είναι στημένο. με χαρτί από παλιά σημαδεμένο.
ΧΕΙΜΩΝΑΣ Δεν φεύγει χωρίς ιδρώτα ο χειμώνας. Ούτ`ερχεται ανέμελα η άνοιξη. Πως ήλιος του καλοκαιριού. Να σας αγγίξει στην ψυχή και στο κορμί; Αν δεν το φέρετε εσείς με την δική σας την φωνή. Ο κόσμος είναι ίδιος δεν αλλάζει. Χωρίς βροντές και αστραπές χωρίς πλημμύρες και χαλάζι. Αν δεν πνιγεί για πάντα εκείνο που σαπίζει. Ο ήλιος στον ορίζοντα σημάδι δεν ορίζει.
Αριθμός φύλλου 6
Κυριακή 07 Ιουνίου 2014
Κωνσταντίνος Κ. Χατούπης 1 Μέσα στὴ νύχτα ἀπερνᾶς σὰν τ’ ὄμορφο μπεγίρι, τὰ βήματά σου πῶς πατοῦν στὰ ἴχνη τὰ δικά μου! ὁ κόρφος σου στὸν κόρφο μου νιώθω νὰ ἔχῃ γείρει καὶ οἱ στρατιὲς τῶν ἀστεριῶν νὰ ὁρμοῦν στὰ ὄνειρά μου! 2 Πῆρα τὸ δρόμο τοῦ σεβντᾶ ποὺ στὸν γκρεμὸ μὲ βγάνει· χίλιες ἀγάπες κι ἂν θωρῶ, μιὰ μόνο ὅμως μοῦ κάνει! 3 Μέσα στὴ στράτα τῆς ζωῆς πιασμένοι χέρι-χέρι νὰ μοιάζῃ ὁλάκερη ἡ ζωὴ αἰώνιο καλοκαίρι.
Κώστας Παρδάλης “ΑΝΩΡΙΜΑ ΛΑΘΗ” Ενός σάπιου βιβλίου, τα φτερά ξεφυλλίζω ξεφυλλίζω στιγμές, της ζωής μου εικόνες εικόνες της νιότης, Καλοκαίρια, Χειμώνες Χειμώνες χωρίς, αγκαλιά και δακρύζω. Δακρύζω γιατί, η μοναξιά με πληγώνει πληγώνει γιατί, η ψυχή μένει μόνη μόνη σαν βάρκα, σ’ απέραντη θάλασσα θάλασσα αγάπης, που μόνος μου χάλασα. Χάλασα όνειρα, για ανούσια πάθη πάθη κρυφά, ανώριμα λάθη λάθη στιγμής, που κρατούν μια ζωή μια ζωή μέσα στ’ άλμπουμ, διαρκεί μια στιγμή.
Αριθμός φύλλου 5
Κυριακή 31 Μαΐου 2014
Μιχαήλ Βάκρινος ΚΕΛΙ Με γιασεμιά να χτίσεις το κελί σου να είναι εύκολο να δραπετεύει ο νους, να μπλέκει ανέμελα με τις επιθυμίες αναρριχώμενες οι ευχές σου ως τον ουρανό για μένα αστέρια από παντού να τα κοιτάζω α Με γιασεμιά να χτίσεις το κελί σου αέρας σύντροφος μονάχα να περνά γεμάτος ευωδιές του έξω κόσμου στα πόδια σου θα αφήνει καλοσύνη και τρυφερότητα στον κόρφο σου να κρύψεις, φυλαχτό Με γιασεμιά να χτίσεις το κελί σου να αφήνεσαι στην αθωότητα που οι πολλοί δεν την καταλαβαίνουν Τα φύλλα της ψυχής σου πρόσεχε μην πέσουν, μην χαθούν απ΄τα χαιρέκακα χαμόγελα που συναντούσες Με γιασεμιά να χτίσεις το κελί σου μιας και κελί καρτέραγες, αυτό ίσως σε λυτρώσει Μα αυτό το απέραντο λευκό που σε φαντάστηκες μανδύα θα κάνω ό,τι σε πλήγωσε να το σκεπάσω Ραίνοντας τα δειλά σου βήματα με ανθούς για την απόδραση που λες ότι φοβόσουν…
Αριθμός φύλλου 6
Κυριακή 07 Ιουνίου 2014
Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου 1
2
Αντίκρυ κάθονταν.. Μα οι σιωπές τους, πίσω απ' αγκαθωτή θάλασσα, έπλεαν χώρια.. Κι αγκύλωνε η ματιά τις προσμονές της Κάθε.. που ένα λαθραίο κύμα, έμπηγε την απόδραση του στις άηχες λόγχες της... Το ανόητο..! Του φάνηκαν κατάρτια ταξιδιάρικα... Αν δεν βιαζόταν τόσο.. Αν περίμενε λίγο.. Θα 'βλεπε μια θάλασσα από καρφωμένα μάτια, τα αζήτητα τους να κοιτάνε... Να πονάνε...? Μπα.. ήταν από καιρό νεκρά..!
Έχεις δει θαυμαστικό, να γέρνει, από την πλάνη του αποκαμωμένο..? Το λύγισμα του ερωτηματικού, απ' την απάντηση λησμονημένο, έχεις δει..? Μα τι ρωτάω..? Εγκλωβισμένος, μέσα σε μια παρένθεση από αποσιωπητικά περιφραγμένη, πώς να τα δεις..? Πώς να σωθείς, συνωστισμένος, συνω μες την γενικευμένη αμφιβολία..? Και το παράδοξο.... Αναρωτιέσαι, αν θα αντέξει να σε φορέσει τόσο επιχρυσωμένο, αυτή η ψυχών πενία.. Τι θράσος Θεέ μου… Ψεύτικε έρωτα.. Σε σένα το λέω..!!
Αριθμός φύλλου 6
Κυριακή 07 Ιουνίου 2014
Καλλιόπη Μιχαλιόλα ΣΚΕΨΕΙΣ Ειμαστε η απροσεξια ενος παραξενου Θεου ... η αμαρτια του που ζηταει αφεση. Ειμαστε το ουρλιαχτο ενος καλου λυκου ... η κραυγη του που θε θεριζει τη σιωπη. Ειμαστε τα λουλουδια του κοσμου ριγμενα καταγης. Ειμαστε ο σκορπιος στεναγμος του αρρωστου, ειμαστε ο θυμος του απελπισμενου ... η σκευωρια του τελους ... η ελεημοσυνη του ζητιανου πολεμι ... η απεργια του πολεμιστη. Ειμαστε ... το λαιμαργο αγκαλιασμα του νεογνου!!! ΨΑΧΝΩ Ψαχνω ... κατι; Ψαχνω ... το παν! Τι θελω να επιβεβαιωσω ζωντας; Ισως, ηδη, το εχω ζησει ... η ... δεν θα το βιωσω ποτε! Τωρα ... χθες ... αυριο ...ποτε! Ισως ... λοιπον ... γιατι! Ενταξει; Καθολου ...! Αναπνεω ... ζω ... Αληθεια; Μαλλον! Αντε ...! Σε γραπωνω ... με διωχνεις ... Βοηθεια ... Θελω να κοιμηθω ... κλεισε το φως!!!
"ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ..."
Ηταν μια φορα και εναν καιρο η ζωη μου... Την εχασα μια μερα συνηθισμενη του μαη και τωρα την ψαχνω στα σοκακια του κοσμου... αλλα η αλλοπαρμενη μου ξεφευγει καθως ειναι βουτηγμενη στην πληξη. Μακρυνες και κοντινες πατ πατριδες ... παρουσες και απουσες! Κι εγω να περιπλανομαι χαμενη στο συμπαν ακουμποντας ελπιδες... Ηταν μια φορα και εναν καιρο η ζωη σου... Την εχασες μια μερα συνηθισμενη του μαη και τωρα την αναζητας, ματαια, στις στροφες του κοσμου ... εσυ που περνας βιαστικα ψηλαφοντας τον χρονο που σβηνει. Ηταν μια φορα και εναν καιρο η δικη μας ζωη ... και τωρα μας βλεπει αφ'υψηλου και κοροιδευτικα μας βγαζει την γλωσσα... υ και υστερα... υστερα χανεται στα αστρα... καιροφυλακτοντας το περπατημα μας!
Αριθμός φύλλου 6
Κυριακή 07 Ιουνίου 2014
Δημήτρης Π. Μποσκαΐνος
Μαρία Σίγμα
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
ΤΟ ΓΙΟΡΤΑΝΙ
Κι αφού Μονάχος ξάπλωσε το βράδυ, Μ ένα ποτήρι δίπλα του, νερό Οι διδαχές που μάθαινε καιρό Έφεραν Άγιο στην Ψυχή του, Χάδι Μόλις ξεθώ ξεθώριασε απαλά το Είναι , έστειλε η Καρδιά μια Προσευχή με περιστέρι ολόλευκο, ταχύ το ‘δε ο Θεός και του ‘πε «Μείνε»… Κι άρχισε το πτηνό να κελαηδάει Τις των ανθρώπων άβουλες βουλές Για ξοδεμένες μάταια Ζωές Ελπίδα ζήτησε στη Γη να πάει Και η Αγάπη του Θεού που ναι Αιώνια Δεν ετιμώρει όποιον την ξεχνά Ελπίδα έστειλε στη Γη ξανά Κι έκανε τις καλές στιγμές μας, Χρόνια
Κει που το το βήμα σου πατεί φυτρώνουν όλοι οι ανθοί το χώμα αφρατεύει μακρυά το βλέμμα μου μισεύει..σε σένα Άνεμε... Και κείνη η γλυκειά ανασεμιά σου πως με ταξιδεύει! Χάνεται ψηλά στους ουρανούς και κατεβαίνει μονομιάς κοντοζυγώνει τις λεμονιές τα φύλλα ανταριάζει, και γυροφέρνει απάνω μου.. Τί μπέρδεμα φουστάνι κι άνεμος μαζί και φύλλα της φύσης ξύπνημα σωστό γιορτάνι!!
Αριθμός φύλλου 6
Κυριακή 07 Ιουνίου 2014
Γιώργος Δ. Σκοπελίτης Νικόλαος Παϊζάνης ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ Κυλιόμασταν εχθές στα ξύλινα πατώματα Στους κατακόκκινα στρωμένους καναπέδες Η σάρκα του ενός έγινε σάρκα τ’ άλλου Τόσες φορές Και το σκοτάδι σκοτά έλαμψε την προσμονή σαν είδε Ταίριαξαν όλες οι κινήσεις. Ούτ’ ένα λάθος δε συνέβη, τη συμμετρία για να χαλάσει Τα χέρια βρέθηκαν στην ώρα τους Πόσες φορές Εκεί ακριβώς που τα κορμιά τ΄αναζητούσαν Σαν τη ροή τ’ αγριεμένου, δίκαιου ποταμού Αυθαίρετα, δίχως σταγόνα οίκτου μ’ άγγιζες Χορός και ζάλη. Κοίτη και ρέμα. Κραυγή. Κραυγή! Μια συναυλία για δυό μοναχικά βιολιά Άγρια ζώα κατασπάραξαν ό,τι μπροστά τους βρήκαν Αν ο έρωτας επιτρεπόταν μόνο μιά φορά Θα ‘ταν η πιό λαμπρή και δίκαιη θρησκεία Μα εγώ, σαν άπιστος, πάλι θα ρθω να σε γευτώ Ελπίζω μόν’ ως τότε, ξανά δυό ξένοι να ‘μαστε
ΤΑΞΙΔΙ Ταξίδι στο χρόνο τα κεριά του Καβάφη τα χρόνια που σβήνουν στου νου μου τον χάρτη Ταξίδι στο χρόνο ασάφεια, θολούρα τι λες να σημαίνει μια μπλε τσαμαδούρα; Χρόνια π΄αφήσαν σημάδι στο στήθος αρχές και τελειώματα χωρίς ή με ήθος Γιατί να το ψάξεις; Δεν είναι αλήθεια εκτός κι αν φωνάξεις φοβάμαι, βοήθεια Λες και δεν περάσαν αλήθεια και ψέμα και είπαν με δέος «δεν είναι το θέμα» Ζωή μου που φεύγεις γιατί δεν μου δίνεις αυτά που μ’αξίζουν και πίσω μ΄αφήνεις; Καυτά μεσημέρια και νύχτες με κρύο! Εγώ που σε θέλω
Αριθμός φύλλου 6
Κυριακή 07 Ιουνίου 2014
Άρης Ζερβόπουλος ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ Κι αν κάποια νύχτα νοιώσεις μοναξιά, να μη διστάσεις να ’ρθεις σ’ ένα όνειρό μου• θα σου ‘χω χτίσει μια φωλιά για να κρυφτείς, φτιαγμένη από τα φύλλα της καρδιάς μου. Μπορείς εκεί να μείνεις όσο θες μονάκριβό μου μυστικό, ποτέ κανείς δεν θα σε βρει εκτός απ’ την αγάπη μου κι εμένα• κι εγώ τη δύναμη θα παίρνω σε κάθε σου φιλί, για να μπορώ να ζω μόνο για σένα.
ΤΟ ΛΙΟΓΕΡΜΑ Στάθηκες στο κατώφλι τ' ουρανού, με τις μαβιές του δειλινού ανταύγειες στην όψη σου απάνω να χορεύουν, και τις χρυσές του ήλιου αχτίδες να ζωγραφίζουν κόκκινα φιλιά στο φόρεμά σου• το χέρι άπλωσες και με τα κρινοδάχτυλα άγγιξες τα μεταξένια σου μαλλιά, λουσμένα με τα πορφυρά του ουρανού τα χρώματα • έγειρες το κεφάλι σου στον ώμο μου απαλά και γιόμισε στο λιόγερμα η αγκαλιά μου μ’ όλα της Άνοιξης τ’ αρώματα.
Αριθμός φύλλου 6
Κυριακή 07 Ιουνίου 2014
Χρήστος Σίνος ΟΜΟΛΗ Έλπίδα, ποια Φαντασία προσδοκίας καλού με εύλάβεια ύπομένεις ; Αίσθηση, όσο διαρκείς κι’άντιστέκεσαι τη φθορά , Η άλκή σου φθίνει , όσο και η κρίση σου Προφήτες δεν κατέχουν τα κλειδιά, τα χνάρια και το γνώμονα Ούτε οι μάντεις των καλών, κακών δεινών Στο ζύγι την έπιστήμη με την πίστη να άντιτάσσεις Και στις ροπές της πλάστιγγας ν’άρμόττεις τ’ άρρητα, μη κλίνει ύπάνθρωπα βορά στην έρεβώδη Άνέραστ’ Έξέταση , λεία και στων άσήμαντων τα όνείατα της φαύλης Ήδονής Ω! έξαμβλωτικό παραμόρφωμα της θείας Πρόνοιας και Δίκης Αίώνες ! Λαέ μου άσελγούν το συλημένο της μοναξιάς κουφάρι , της Σεμέλης άλάξευτο , σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσα, την άλήτιδα Κυανή Ψυχή μόν’δέξου, ώς χάντρα όφθαλμού, φυλαχτό και δρακοσπορά στά σπλάχνα σου Δή-μητρα Άρχή ! όμονοούσα και άρρηκτα συνέχουσα, Το δρόμο για τις Όμολωϊδες πύλες εκ νέου χάραξε, τον κοινωνούντα νούν άπάνθρωπα στις Ήλέκτρες ξεστράτισαν Το όμού φέρεσθαι , τ’αϊδιον και το Έρωτικόν… Το Κάλλος, τη Συμμετρία, τήν Άρμονία… Το Τίμιον, το Άξιον, το Δέον …
Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014
η εβδομαδιαια ποιητικη εφημεριδα poetry news σελιδοποιηθηκε & σχεδιαστηκε απο τις εκδοσεις διανυσμα με σκοπο την προβολη της ποιησης χω και χωρις καμια αξιωση πανω στα δικαιωματα των συμμετεχοντων
ekdoseisdianisma@gmail.com