ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ
ISBN: 978-618-81901-1-5 Σειρά: Διανυσματικά ποιήματα VIII © ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ & Χριστίνα Καραγιάννη, 2015
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ ekdoseisdianisma.blogspot.gr ekdoseisdianisma@gmail.com
Χριστίνα Καραγιάννη
ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ
εκδόσεις ΔΙΆΝΥΣΜΑ
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
ΑΠΌ ΤΊΠΟΤΑ ΣΕ ΤΊΠΟΤΑ Από τίποτα σε τίποτα φτερουγίζουνε ψυχές μέσα σε απέραντη αιχμαλωσία Επιλογές καθρεφτίζουν διαδρομές μα καμία τους δεν συναντούν Από κενό σε κενό, αιώνια επιστροφή Τους φωτίζει η σκοτεινιά του τίποτα που τους μαγεύει, σαν σειρήνα σε δάκρυ που δεν στάζει, σαν μαχαιριά από μοναξιές, που δεν διστάζουν Τα πλήθη τραβούν ευθεία και όλα μαζί φοβούνται το Ποτέ… Και το ταξίδι ξεκινά (Από τίποτα σε τίποτα) Που δραπετεύεις;
7
ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ
Η ΨΥΧΉ Θα ερχόταν κάποτε και εκείνη η μέρα που θα σου ζητούσαν την ψυχή σου Άργησαν... Ήταν χαμένη από καιρό. Χρόνια τώρα σκορπισμένη στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, βγαλμένη από τον εαυτό της. ...και σεργιανούσε στα πιο ζεστά μονοπάτια του σκότους, ...φοβόταν μήπως κρυώσει ξεχασμένη από την Αλήθεια. Δυό Αγγέλοι πιασμένοι χέρι-χέρι τη γύρεψαν παντού, στου σύμπαντος την άκρη... Άργησαν...
8
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
ΓΙΑ ΕΚΕΊΝΟΥΣ... Στην κιβωτό μας ρίξανε ταξίδι ξεκινάμε σε μέρη που έχουν χαραχτεί και που οι καρδιές ξεχνάνε Το πλοίο μας προσάραξε στη χώρα των αγνώστων Το πριν το τώρα το μετά δεν άλλαξε για εκείνους μονάχα ο χρόνος πέρασε παρηγοριά για λίγους Την αίσθηση έχω και θαρρώ πως πόνο έχουν μέσα Στις θύμησές τους τις παλιές αλλάζουν μόνο φορεσιές και ψάχνουνε φεγγάρια Όποιοι στον κόσμο ξεχαστούν εκεί στην καρδιά τους μέσα θα πλέουν σαν την κιβωτό θα πλέουν δίχως χνάρια...
9
ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ
ΤΑΞΊΔΙ Η ΑΛΉΘΕΙΑ Ας ταξιδέψουμε κι όπου μας πάει δεν έχει ρίζες το κορμί και ας διψάει Πληρώνεις την τιμή στο μισοσκόταδο κληρονομιά βαριά να σέρνεσαι στο φως θυσία η ζωή και ο σταυρός συνήθεια λύτρωση η αλήθεια Ας ταξιδέψουμε εκεί που έχει ρίζες η ψυχή εκεί που ζει, στα παραμύθια Ταξίδι η Αλήθεια
10
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
ΆΓΡΙΟ ΤΡΙΑΝΤΆΦΥΛΛΟ Άδειες συνθήκες Διαμορφώνουν τις Ψυχές Άγριο Τριαντάφυλλο «Τα μάτια σου αξίζουν την ομορφιά μου Δύσβατος δρόμος Με αγκάθια στρωμένος Τα χέρια απλώνεις και αγγίζεις το λεπτό κορμό μου Μα αυτό που πιάνεις ματώνει την καρδιά σου τα φύλλα μου μπερδεύουν τα όνειρά σου» Φαντασιακές πραγματικότητες στρωμένες ροδοπέταλα Άδειες συνθήκες Διαμορφώνουν άδειες Ψυχές Ευωδιαστή θέα Αξίζει η στιγμή…
11
ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ
ΜΙΑ ΦΟΡΆ ΚΑΙ ΈΝΑΝ ΚΑΙΡΌ Ότι είναι μέσα μας γεννάται Του κόσμου τα ανείπωτα φοβάται Ποια αγάπη ξέχασες να βρεις Σε ένα σεντόνι θάλασσες κοιμάσαι Στ’ άδικου κόσμου τούτου τη σιωπή Σ’ ένα φεγγάρι πάνω λησμονιέσαι Φως που χλωμό ελπίδες θα λιαστεί Σε μια κλωστή η καρδιά θα περπατήσει Όσο εσύ θα συλλογιέσαι το γιατί Μια φορά και έναν καιρό Ήταν στο δρόμο σου Σαν κομπολόι που οι χάντρες το χαϊδεύαν Κόμπο τον κόμπο φυλαχτό να σε τυλίγει Χτύπο τον χτύπο ξεμακραίνει άσπρο Φως Σε άδεια δάχτυλα καρδιά καπνός και αέρας Γέννησε μέσα σου ετούτη τη σιωπή Μια φορά και έναν καιρό Ήταν στο δρόμο σου
12
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
ΣΑ ΔΆΚΡΥ ΠΟΥ ΔΕ ΣΤΆΖΕΙ Σα δάκρυ που δε στάζει καρφωμένο στο κενό της απραξίας αγιασμένο από το φορτίο το βαρύ απύθμενο σαν το χρώμα το μπλε σαν γιασεμί που απόθανε στα χέρια μιας μικρής Σα δάκρυ που δε στάζει πνιγμένο στα βάθη μιας ψυχής από ζωή σιωπηρή Αυτοκτονεί τις παγωμένες μέρες Ακροβατεί τις όμοιες νύχτες Αγνοεί, ξεχνά και αποσύρεται Χαμένη ευκαιρία… Περιφρόνησε το τοπίο της περιπλάνησης Επιθύμησε το όνειρο του ασυμβίβαστου Πέταξε μακριά το προσωπείο της σιωπής Αποκαλύψου Απορία μου να γίνεις
13
ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ
ΦΕΓΓΑΡΌΦΩΣ Κοπέλα λυγερή λουσμένη φεγγαρόφως αποθυμιά χλωμή στα μάτια ασημόσκονη στα χείλη το φιλί Σαν δεις εμένα στο διάβα σου το δρόμο να τραβήξεις Να μη γυρίσεις, να χαρείς στης λησμονιάς τον τόπο Στοίχειωσε παράλληλους τόπους εξαϋλώσου στους παράλληλους χρόνους Φωτιά να μη σε βρει Χέρια που απρόσμενα σε λύγισαν Όμορφο φως να μην αγγίξουν
Σεντούκι κρυμμένου θησαυρού Σαν βρήκα το κλειδί, για Σένανε το πέταξα…
14
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
Η ΣΚΙΆ Σαν σήμερα συνάντησα τη σκιά μου με συνεπήρε σ’ ένα χορό δαιμονικό πλάνην οικτρά πλανήθηκα στα χέρια της Μαζί ταξιδέψαμε σε απέραντους ήλιους που τη συνέθλιψαν σε γαλανούς ουρανούς που τη σκέπασαν ζευγάρι κολλημένο στην πλάτη της σιωπής παραδομένοι στη φλόγα της ανυπαρξίας γεμάτοι δέος για τον εαυτό. Κουρσευτές και αγύρτες στη θάλασσα την έπνιξαν μαζί με άλλους εκατό. Μα εκείνη αγέρωχη γυρνά πάντα εδώ Στον τόπο του εγκλήματος πλανιέται σα να ήτανε στοιχειό Στον έρωτα εκδικητής δεν ήτανε ποτέ Τι τάχα να παλέψει Ένας ίσκιος ήτανε το ήξερε καλά 15
ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ
Απόφαση σκληρή Σε μια κληματαριά από κάτω ξαπόστασε στην άμπελο να γύρει τον εαυτό της να ξεχνά Σε απόμερα χαλάσματα ένα λαμπύρισμα αρκεί χίλια κομμάτια να την κάνει Μην ξαναρθείς εδώ. ψιθύρισε ο Ήλιος… τρεμοπαίζοντας και χαϊδεύοντας τα φύλλα της κληματαριάς Στο παιχνίδισμα του ανέμου την έσπασε, εξαφανίζοντας τα ίχνη της Σαν σήμερα έγινα η σκιά του.
16
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
ΒΟΥΤΙΆ ΣΤΗΝ ΑΊΣΘΗΣΗ Γλιστράς μέσα της νιώθεις να πετάς στο άγγιγμά της αιωρείσαι, αφήνεσαι, αναζητάς και γεύεσαι. Απλώνεις το χέρι σου να την πιάσεις και εκείνη σου ξεφεύγει, γλιστρά και το χέρι σου μένει μετέωρο σαν σε κενό. Στροβιλίζεσαι ξανά και ξανά στη γλύκα της μεθάς από την αρμύρα της και συνεχίζεις να γελάς στην αγκαλιά της. Και όταν θυμώνει δεν σε νοιάζει Την αγαπάς το ίδιο, καθώς κοιτάς τα αγριεμένα κύματα να ξεσπούν την οργή τους στην ακτή. Γιατί αυτή είναι η αγαπημένη σου... Είναι η θάλασσα, η θάλασσά σου
17
ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΌ ΦΙΛΊ Στην αμμουδιά πανσέληνο και χάδια Ξορκίζανε με νάζια Όσα εσύ μου έταξες εκείνη τη βραδιά Ζεστό φιλί αλμύρα γεύση στάζει Φιλί καλοκαιριού μου αφήνεις Στο στόμα να κρατώ σα φυλαχτό Τα χείλη σου επάνω στα δικά μου Μια αναπνοή που κλείνει ουρανό Δεμένα χέρια σώματα Μια αγκαλιά γίναν χρώματα Πάρε με ταξίδι στο κορμί σου Παράδεισο να ονειρευτώ μαζί σου Στο χτύπο της καρδιάς σου μαγνητίζομαι Στο άγγιγμα που έχει το κλειδί Το πάθος στη ματιά σου θέλω να ρωτήσω Αν κρύβει ένα ακόμα καλοκαιρινό φιλί Τάξε μου ακόμα ένα καλοκαιρινό φιλί
18
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
ΤΟ ΠΈΠΛΟ ΤΗΣ ΣΥΝΎΠΑΡΞΗΣ «Η Αγάπη είναι ένα πέπλο» που συνυπάρχει… Μια δύναμη αλλαγής οπτικής, ίσως και η μόνη… Το πιο ξερό, το πιο άχαρο και γυμνό, κρύο πράγμα όταν το αγαπάς αλλάζει μορφή, γίνεται ύπαρξη! Που σ’αγαπάει και αυτή… Το άμορφο, το άϋλο, το αιώνιο παίρνει ζωή, αποκτά μορφή, όμορφη Η Αγάπη είναι ένα πέπλο που αποκαλύπτει τον τρόπο που κοιτάμε τα πράγματα και που μας κοιτάνε και αυτά
19
ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ
ΤΟ ΤΈΛΕΙΟ ΦΩΣ Μερικοί άνθρωποι είναι τόσο όμορφοι που σου θυμίζουν πόσο όμορφη είναι η ζωή πόσο όμορφος μπορείς να είσαι και εσύ Tο τέλειο φως βγαίνει από μέσα τους φωτίζει τα μάτια τους, αντανακλούν όλο το σύμπαν, αστράφτουν τον ήλιο, το φεγγάρι το άπειρο τα άπειρα Είναι ένας κήπος ανοιχτός αιώνια δέντρα ψηλά στο θρόισμα ακούς την αύρα της δροσιάς ρυάκια γάργαρα, κρυστάλλινα νερά νεράιδες πλάι στις πηγές ονοματίζουν να θυμούνται Είναι η Εδέμ Χαμογελώ και αστράφτω λίγο κλεμμένο Φως από ένα άγγιγμα στιγμής με μια ψυχή από τον κήπο Το τέλειο φως που φωτίζει το πρόσωπο
20
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
Ο ΦΆΡΟΣ ΤΗΣ ΖΩΉΣ Μια ξεχασμένη σκέψη, κρύφτηκε σε ένα Φως. Μια λάμψη στροβίλισε στον ουρανό, βούτηξε στη θάλασσα, πιάστηκε σε έναν ανεμοστρόβιλο και θέριεψε το κύμα. Ξέσπασε μανιασμένα στην ακτή, την πήρε ο άνεμος, την πήγε σε ένα Αύριο που άστραφτε και βρόνταγε το χτες. Σε μια ακτή απλή, συνηθισμένη, ήρθε και στάθηκε το Φως, ύστερα πέταξε πάνω από ένα λιβάδι, ώσπου έφτασε σε μια έρημο. Αφού ξαπόστασε στην άμμο, κοίταξε τον ουρανό γεμάτο χρώματα, ροζ και μολυβιά! Πιο πάνω έλαμπε το στερέωμα, μια απόκοσμη λάμψη… Ένα φεγγάρι και τα άστρα, έστρωσαν το δρόμο της επιστροφής. Μια γέφυρα απλώθηκε με κόπο, ανάμεσα στο Φως και στη Σκέψη. Δεν είχε πια απορίες. Το ταξίδι της επιστροφής, ήταν στην Καρδιά. Το έδειχνε ο Φάρος
21
ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ
ΤΟ ΦΘΙΝΌΠΩΡΟ ΠΟΥ ΦΤΙΆΞΑΜΕ Το φθινόπωρο που φτιάξαμε δεν είναι ωραίο... Του κρατήσαμε μια θέση στο χειμώνα· δεν σκεφτήκαμε να του βάλουμε μια νότα δροσιάς, όπως της Άνοιξης· ένα ζεστό άγγιγμα όπως του καλοκαιριού· Γιατί δεν είμαστε έτσι εμείς! Εμείς είμαστε φτιαγμένοι από την ουσία που δεν βλέπουν τα όνειρα... Είμαστε οξυγόνο δίχως μέλλον Είμαστε εαυτοί δίχως τέλος Είμαστε η όαση του Άδη Είμαστε μια θέση στην ψυχή Είμαστε το «αν» το βολεμένο Είμαστε η θέση η κενή Είμαστε μια στάχτη τυλιγμένη σε φωτιά που δε λέει να καεί. Είμαστε αυτοί που παίζουμε κρυφτό μπροστά στα έκπληκτα μάτια του φθινοπώρου, Είμαστε το «ίσως» του ...
22
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
ΜΥΑΛΌ ΘΟΛΌ Σκέψεις, λέξεις, φωνές, κραυγές γίναν μικρές σιωπές έγιναν ένα δεν μπορούν να αντιληφθούν της σάρκας τα δοσμένα Μυαλό θολό τον ίδιο χρόνο έκανε παρέα και δεν μπορεί να υπερβεί της μοίρας τα φερμένα Μικρός μπροστά σε όσα είναι να’ ρθουν Παραδίνεσαι στην ύλη και πνεύμα δεν χωράς Πορεύεσαι και χωρίς αυτά Όταν ψυχή γυρέψεις να ψάξεις για να βρεις Να ξέρεις, πεπρωμένο φυγής θα αλυχτά στη σκηνή του Παραδείσου
23
ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ
ΤΟ ΑΥΤΟΝΌΗΤΟ Τους αρέσει να μιλάνε πολύ βγάζουν το λίγο τους Μα, πόσο ασυνείδητο να διαχειριστούν... Λόγια που γλιστρούν στο στερέωμα του χρόνου και αποκαθηλώνουν όνειρα Όπως τ’ άστρα είναι καθηλωμένα σε ένα συμπαντικό στερέωμα και χάνονται κυματίζοντας στο χρόνο έτσι και τα άχρηστα λόγια γίνονται στάχτη στο άπειρο του σκοτεινού μυαλού τους. Μην τους Ακούς! Όχι με τα αυτιά, άκου με το πνεύμα που δεν χωράει το λίγο τους που δεν μπορεί να ακούσει άλλο αυτονόητο...
24
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
ΣΠΊΘΑ Μια σπίθα ξεπροβάλει ανάμεσα σε σένα και στη ζωή σαν το φως που ξεμακραίνει ανάμεσα στα φύλλα μια σπίθα που την κρατάς αναμμένη μήπως και ξαναζήσεις Μια αιωνιότητα δεν σου φτάνει να καταλάβεις όσα έμαθες σε μια στιγμή θανάτου Μια σιωπή και όλα είναι εντάξει κανείς δεν είδε τη στιγμή που πέθανες Ανασταίνεσαι με τη σκέψη δεν έχει σημασία αυτή σε κρατάει μοναχά ζωντανό Σφάλεις και εσύ το ξέρεις πως θα ξαναζήσεις ακόμα μια φορά όταν πεθάνεις ακόμα μια φορά Αυτό το ίσως… να μην υπήρχε
25
ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ
ΣΚΈΨΕΙΣ Μικρές και Μεγάλες Σκέψεις γυμνές περπάτησαν στα μονοπάτια της απόφασης άδραξαν παρελθόν και μέλλον αμφιταλαντεύτηκαν στη ζυγαριά της δικαιοσύνης διστακτικά έγειραν προς το μέρος της σιωπής πως ξέρει φαντάστηκαν… Θιγμένες από τα πάθη ανέσυραν λίγη σιωπή ακόμη ντύθηκαν ανείπωτα λόγια ηρωικές φωνές, μεγάλες συγκινήσεις δεσμεύτηκαν σε μονόδρομους σπέρνοντας διλήμματα και θερίζοντας επαναλήψεις στο ίδιο μονόπρακτο Στάθηκαν λίγο ακόμα και ύστερα παρασυρμένες από την Μεγάλη Ιδέα τράβηξαν για αλλού Ίσως αδειάσουν το βαρύ φορτίο παραπέρα στης θυσίας την ανάγκη
26
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
ΤΟ ΔΕΔΟΜΈΝΟ Κάθε Ανατολή ζητά επίμονα να αγαπηθεί Την ξυπνά το Φως στην αγκαλιά του Ουρανού Πάντα ίδια και πάντα διαφορετική ανάλογα με τα χρώματα που τη ντύνει ο έρωτας Τη συνεπαίρνει, τη στροβιλίζει σε ένα χορό μαγικό, πανδαισία χρωμάτων και θαυμάτων Εχθές γκρι ομιχλώδες σήμερα ροζ, πορτοκαλί και ένα αχνό κόκκινο αύριο χλωμό μωβ Κάθε μέρα διαφορετικός, άυλος, αιώνιος ο έρωτας που ντύνει την αυγή. Τη θεωρούμε δεδομένη και αυτή μας επιβεβαιώνει ανατέλλοντας ξανά και ξανά. Όμως δεν ξέρουμε πως, και αυτή είναι η μαγεία της. Η έκπληξη των δεδομένων Και εμείς, θα έπρεπε να έχουμε μάθει πια… Κάθε Ανατολή γεννιέται ένας καινούριος έρωτας 27
ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ
Μοναδικός όπως ο Άνθρωπος και ο δρόμος του.
28
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
ΑΌΡΑΤΑ ΔΕΣΜΆ Αόρατα δεσμά εκεί στο νήμα της θαλάσσης μας σφίγγουν μας κρατούν γερά Στ’ ανθάκι του γκρεμού ένα νεύμα αρκεί Στη γαλαζοαίματη ύπαρξη το χάδι του ήλιου Στο χνώτο του ανέμου μια αγκαλιά Μια κλίση στην καμπύλη του ορίζοντα συννεφιάζει την πλάση Η ενότητα πολλαπλασιάζεται με το άπειρο που τόσο την αγαπάει Τόση άμμος… περιτριγυρισμένη από το όνειρο και εγώ πουθενά Δεμένες αναμνήσεις πλασμένες από του χρόνου τη στάχτη Μνήμες από το μέλλον που λαχταρούν παρελθόν να γεν(ν)ούν Αόρατα δεσμά Ενός τόπου χαρακιές Αυλακωμένες συνειδήσεις φόντου γκρίζου παλλόμενη λιακάδα αοράτων όπως εγώ 29
ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ
και ορατών όπως το νήμα της ζωής Αρκεί να βλέπεις…
30
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
ΑΝΘΡΏΠΙΝΗ ΦΩΝΉ Θέλω μια ανθρώπινη φωνή να ακούσω από εκείνες που μιλάνε στην καρδιά να σπαράζει στα δίχτυα της απελπισίας για όλα τα ανείπωτα Με δεμένα χέρια κραυγή να γίνει να απλωθεί σκιά Να γίνει Φως παντού να την ακολουθήσω θέλω μια ανθρώπινη φωνή να ακούσω από εκείνες που βεβηλώνουν το τίποτα
31
ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ
ΜΑΓΙΚΆ Λίγη στάχτη από χθες Ένα τέταρτο σκονισμένες επιλογές Μια δόση πεταμένα όνειρα Μια κούπα φωτιά του αύριο Πολύ μα πολύ ελεύθερη επιλογή Ένα σταχτοδοχείο αποτσίγαρα Μια μελανή σελίδα και ένα επίδοξο ουράνιο τόξο Ένα φόβο κοιμισμένο Ανακατεύουμε απαλά να μη χτυπήσει η ελπίδα Στρώνουμε σε όνειρα θαλασσινά, τρικυμισμένα, λιωμένα σαν το βούτυρο της ευτυχίας Ψήνουμε στα τρίσβαθα της ελευθερίας προσέχοντας των αντιστάσεων την ασφάλεια σε προθερμασμένα κατάλοιπα αθωότητας Αφαιρούμε προσεχτικά τα υπολείμματα μίσους και πασπαλίζουμε στάλες μοναξιάς Προσοχή να μην κολλήσει ανυπαρξία Αφήνουμε να κρυώσουν οι μουχλιασμένες σκέψεις και εξοντώνουμε τους δαίμονες 32
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
των αναμνήσεων Η ύπαρξη είναι έτοιμη Αρπάξτε το μαχαίρι στο σταυροδρόμι για τη σωτηρία ή την έκρηξη Κόψτε σε κομμάτια ψυχών με προσοχή να μη διαλύσουν Σερβίρετε με ένα φιλί χωρίς καρφιά Συνοδεύεται με ένα παγωμένο χαμόγελο και το δάκρυ του αγγέλου των ευχών
33
ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ
ΟΥΤΟΠΊΑ Μια βουτιά στο ρευστό του εαυτού σου και έφερες μαζί σου την απόσταση... Και ανακαλύπτεις ότι το μέσα σου δεν είσαι εσύ, είναι κάτι πιο μικρό ή πιο μεγάλο. Ένα εσωτερικό εκκρεμές, αναποφάσιστο για το Εγώ ή το Εμείς.... Μεγαλώνοντας σε έναν κόσμο που δε χωράς, μόνο και μόνο για να στριμωχτείς στη μικρότητά του... Σε έναν κόσμο, όπου όλες οι πραγματικότητες είναι ουτοπίες. Όπου μόνο η Ουτοπία είναι πραγματικότητα....
34
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
ΤΟ ΠΑΖΛ Η πρώτη γενιά τα έβαλε με τη μηχανή. Σμίλεψε την Ιδέα απέναντι στο θόρυβο και την κάπνα. Μύρισε με πάθος το μολυσμένο αέρα της διεκδίκησης. Στάθηκε στην ελεύθερη γωνιά και αφουγκράστηκε το μέλλον. Η δεύτερη γενιά τα έβαλε με το κτήνος. Καμμένες σάρκες και φωτιά, στήθηκαν εμπρός της. Έκρυψε ένα «εμείς» πίσω από τον κρότο για να το βρει το αύριο.
Η Τρίτη γενιά τα έβαλε με το θηρίο. Το αγκάλιασε, το αποδέχτηκε σαν να ήταν παιδί της. Το αγάπησε, το πόνεσε, το φύλαξε για το μετά. Τώρα γυρνούν μέσα σε ένα άδειο δωμάτιο, ψάχνοντας να ενώσουν τα κομμάτια του παζλ, για να ανοίξουν την πόρτα. Με γυμνά δάχτυλα που τρυπάνε το Φως!
35
ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ
ΡΊΜΑ Έγινε ρίμα η μεταστροφή τρίξαν οι κόσμοι σίγησε η πλάση θόλωσε ο αέρας από της νύχτας τη ζητιανιά τρέμει η καρδιά από το φόβο της ερημιάς Όπλισε δάκρυ την τύχη ετούτης της ψυχής Ρίξε το ζάρι να σταθεί το Λόγο κάνε εργάτη Απέναντί σου στήσε τη σιωπή και όπλισε με Αγάπη σημάδεψε ετούτη την απάτη Παραμέρισε ρίμα μου φράζεις την πράξη
36
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΊΤΕ Με συγχωρείτε που το μυαλό μου δεν πάει πιο πέρα από τη μάζα των φτωχών, των άτιτλων, των άθλιων, των μισθωτών, των ανέργων, του εργάτη, της μάνας, του πατέρα, του αδερφού, της νέας, του αδικοχαμένου αγωνιστή, του άξεστου, του διανοούμενου, τις εφεδρικές στρατιές των νέων, τους μετανάστες Προσπάθησα! Μη και αποτύχω στο στερεότυπο. Με συγχωρείτε τα μήκη και τα πλάτη το άπειρο βάθος της ψυχής δεν αξιώθηκα να προσεγγίζω Έμεινα εδώ, να θαυμάζω την επιφάνεια Με συγχωρείτε… (απέτυχα;)
37
ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ
Η ΕΥΚΑΙΡΊΑ Είδα στον ύπνο μου χθες βράδυ έναν Άγγελο ψιλόλιγνος αέρας με καρδιά χρυσή μάτια πράα, αγγελικά ξανθά μαλλιά που έπεφταν στους ώμους και με σκυφτό κεφάλι. Στο ένα χέρι κρατούσε τη ρομφαία στο άλλο χέρι τη φωτιά σε στάση αναμονής… Κοιτάει τη γη Ψάχνει για όνειρα που έγιναν εφιάλτες Κάποιος τα σκότωσε Ένας που είπε σ’ αγαπώ στον εαυτό του, Ένας που σκότωνε την αλήθεια για μια θέση, Ένας που πίστευε ότι ο χρυσός κινεί την ιστορία, 38
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
Ένας που πρόδωσε το φίλο από εγωισμό, Μία που νόμιζε πως την αγάπη θα υπερβεί, Ένας ήρωας που μπήκε με θάρρος και το κεφάλι ψηλά μπροστά από τη σφαίρα και οι άλλοι που τον έσπρωξαν μπροστά γιατί τον είχανε ανάγκη, Ο θάνατος που έπαιζε στα ζάρια ζωές αθώες με τους σφετεριστές, Και εσύ που δίκασες σκληρά τον εαυτό σου θυσία στο ζυγό της δικαιοσύνης, Και εγώ, που από φόβο ατίμασα τους αδικημένους, Μια νέα ζωή… λαθρεπιβάτης στο όνειρο Συγχώρεση ζητά που θα σφάλει, Συγχώρεση ζητά γι’ αυτά που θα’ ρθουν, (για εφιάλτες που θα χτίσει) 39
ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ
Άλλη μια ευκαιρία ψιθύρισε… Δε νίκησε ακόμα το σκοτάδι όσο σκοτώνει η άγνοια και κανείς δε φταίει. Κάποιος μου ζήτησε μια ευκαιρία στην αγάπη, Άλλη μια ευκαιρία, Ευχαριστώ, ψιθύρισε και πέταξε μακριά
40
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
ΛΆΘΕ ΒΙΏΣΑΣ Η ώρα η Άγνωστη της προδοσίας έφτασε. Σε παραδίδω, έρμαιο να γίνεις των γνωστικών θηρίων που πεινασμένα αντιστέκονται σε κάθε τι καλό. Κι αν το ποτήρι απομακρύνεται το φιλί κοντοζυγώνει Την άρνηση τη διάβασα το είπαν στις γραφές Αρνούμαι να μιλήσω! Τα τάγματα κατέφτασαν με αγκάθινα στεφάνια Τυφλή ψυχή που οδηγείς στον πόλεμο του θεού και του θανάτου στην αιώνια μάχη του καλού και του κακού Επιβίωσης εγγυητής ο Εαυτός!
41
ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ
ΟΙ ΤΡΕΊΣ ΑΡΝΉΣΕΙΣ Φύσεις ανίκητες βαφτίζονται ρητά άρρητες επιθυμίες θυσία στο βωμό του πολιτισμού Άθλιε εαυτέ της πλάσης βδέλυγμα πώς περιμένεις το μηδέν να ανταμειφθεί Κατάρες και κατηγόριες φίλων και αδερφών αναθέματα στη φρίκη της ζωής Εγκώμιο στην ανημπόρια του συμφέροντος Άρνηση στης ζωής το ναι Άρνηση στου εδώ τα δώρα Άρνηση και στης θυσίας το πρόσωπο
42
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
«ΠΡΟΣΕΥΧΉ» Κραυγή απελπισίας στα μονοπάτια του βάθους δεν πρόλαβε να δύσει Απροσμέτρητες εναλλαγές την έκαναν να αλλάξει γνώμη Κάτι έλεγε μα δεν την άκουγε κανείς… Πλησίασα την περιστρεφόμενη σκέψη «Όχι! Δεν θα υποταχτώ στης ψυχής το κενό…» Υψώθηκε προς τα άνω σε μια νεφέλη φωτός στον καινόν αέρα του νοητού που υπόσχεται ειρήνη Την αγκάλιασα και βγήκαμε στο ξέφωτο της ζωής Από εδώ θα ανατείλει ένας ψίθυρος Χωρίς οίκτο θα γράψει νέα μοίρα
43
Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΗΘΗΚΕ & ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΉΘΗΚΕ ΤΟΝ ΜΑΪΟ ΤΟΥ 2015 ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ X
ISBN: 978-618-81901-1-5