Link 35

september 2013

35

magazine van De Haagse Hogeschool

Slim studeren?

bibliotheek

Wat dacht je van: Handige werkplekken met grote schermen om samen te werken

Stiltecabines om ongestoord te studeren

Werkplekken met stopcontacten voor laptopgebruik

De bibliotheek. Waar anders? hhs.nl/bibliotheek

2

LINK • 35

D N U O R A G N I K C A P K C BA

D L R O W TCHAHNGEED MY LIFE – CARLIJN

S T E K C I T WERELD ENTEN D U T S R O O V AL VANAF , 5 39 .

1 €

35 • LINK

3

Passie

‘Op mijn vijfde wist ik: dit wil ik’

Fleurine Menijn (21, vierdejaars Voeding en Diëtetiek) droomde jarenlang van een eerste plek op het Nederlands Kampioenschap ritmische gymnastiek.

4

LINK • 35

tekst Youri van Vliet • beeld Lee Menijn

de hoogste klasse. Om dat te bereiken heb ik jarenlang intensief getraind, vaak zeven dagen per week; lenigheid, ballet, kracht, uithoudingsvermogen en de elementen in combinatie met de muziek. Dat moet allemaal samenkomen in die ene oefening.

‘Op mijn vijfde ontdekte ik ritmische gymnastiek. Mijn zus deed het en toen ik haar een keer met mijn ouders ophaalde, wist ik gelijk: dit wil ik ook! Het mooie van ritmische gymnastiek is de veelzijdigheid. Je werkt met verschillende elementen (knots, lint, hoepel en bal, red.) en je voert een oefening uit op muziek waar je enthousiast van wordt. Rond mijn tiende kreeg ik een doel voor ogen: Nederland kampioen worden in

Op vier NK’s haalde ik de afgelopen jaren telkens het podium, maar steeds net niet die hoogste trede. Tot afgelopen zomer.

In Ahoy wist ik mijn concurrente – en jarenlang idool – te verslaan. Bloedstollend was het, want we waren enorm aan elkaar gewaagd! Een mooier afscheid van het wedstrijdcircuit kan ik me niet voorstellen.

Na zestien jaar keihard trainen ga ik mij nu namelijk toeleggen op het trainerschap.’

•

Redactioneel

Inhoud 12 Fraude Hoe kun je inventief vals spelen tijdens je studie? Plus: de straf die je riskeert als je gesnapt wordt.

Joris heeft gelijk

16 Studeren met een rommelig hoofd Jerry Talboom legt uit hoe ontwikkelingsstoornis dyspraxie zijn leven en studie beïnvloedt.

20 De grote verhuizing Honderden verhuisdozen zijn deze zomer van hot naar her gesleept.

Drie medewerkers vertellen over hun nieuwe werkplek.

8 Zo ziet de wereld eruit in 2030 10 Handvatten voor omgaan met diversiteit 24 Hoe verkoop je een apparaat van miljoenen euro’s?

Rubrieken 6 In beeld: jouw vakantie 7 Column Jacco van Uden

NIEUW

16 Onder de hamer 19 Stijlfiguur

NIEUW

23 Column Cheryl Porcelijn

NIEUW

26 Juweeltjes: uitgaanstips en lezersactie 28 Melting Pot: Indonesische bami

over link

Link wordt uitgegeven en geproduceerd door de dienst Communicatie & Marketing van De Haagse Hogeschool.

Redactieadres Locatie: Ovaal 0.82 • Postadres Postbus 13336, 2501 EH Den Haag e: link@hhs.nl f: 070 445 7554 i: http://link.hhs.nl • Redactie Dieuwke de Boer (070 445 8851), René Rector (070 445 8813, hoofdredacteur), Martine Seijffert (070 445 8814), Youri van Vliet (070 445 8796) Studentredacteuren Yvonne Bal, Anjani Bhairosingh, Ilse van Beest, Esther Bliek, Martin Cok, Patty Elbersen, Can Guneyli, Kerttu Henriksson, Tim de Jong, Stefan van Klink, Martina Koleva, Laura van Langen, Paul van Leeuwen, Danielle Peterson, Darren Power, Yvonne Rijff Beeld Mieke Barendse, Quintin van der Blonk, Thirjeet Gurwara, Bas Kijzers, Anke Nobel, Mireille Schaap • Strip Margreet de Heer • Vormgeving Mustafa Özbek, Josean de Pie Druk OBT bv, Den Haag • Advertenties Bureau Nassau, Achterom 100c, Hoorn Postbus 4130, 1620 HC Hoorn e: info@bureaunassau.nl t: 020 – 623 0905 f: 020 – 639 0846 i: bureaunassau.nl ISSN 2210-7983 Copyright Het is verboden zonder toestemming van de redactie artikelen geheel of gedeeltelijk over te nemen. Het volgende Nederlandse nummer komt uit op 3 oktober. Het volgende Engelse nummer op 14 november.

Het is alweer zeven jaar geleden dat Joris Luyendijk zijn boek ‘Het zijn net mensen’ schreef. Nee, Luyendijk is niet alleen maar tafelgast die samen met Marc Marie DWDD bestiert, hij is ook (en vooral!) een journalist. Hij was vijf jaar lang MiddenOostencorrespondent, en in een tijd dat het Midden-Oosten vooral in Irak, Libanon, Israël en Palestina onrustig was, was zijn standplaats Caïro. De laatste tijd is Caïro natuurlijk een prima uitvalbasis voor een verslaggever, want dan zit je er dicht op, maar toen was Caïro net zo ver weg van de brandhaard als Istanbul of Athene.

Wat heb ik vaak aan Joris gedacht, deze zomer. Sinds juli werkt de redactie van Link vanuit het Poseidongebouw (zie ook pagina 20). Dat is dat typische witte-schimmel-gebouw, als je de waterzebra oversteekt aan de rechterkant. Het schijnt dat de dienst Communicatie & Marketing, waar we organisatorisch bij horen, de mooiste verdieping van het hele gebouw heeft gecreëerd.

Het is op zich prachtig, maar het is wel Caïro. En een groot deel van de mensen voor wie je schrijft, woont toch echt in Bagdad – ik noem maar een of andere dwarsstraat.

Het vervelende eraan is dat je dat niet kunt uitleggen. Van directeur tot docent – wie in Bagdad we ook vertelden dat we tegenwoordig toch echt in Caïro gestationeerd zijn om over de Irakese nooit gevonden kernwapens te schrijven – positiever en begripvoller dan ‘bespottelijk’ en ‘Jezus, jullie hebben maar één kamer nodig’ werd het niet. Hartverwarmend natuurlijk, al die afkeuring, maar je kunt er geen fluit mee.

Inmiddels is het maken van media over de hogeschool een net zo ingewikkelde zaak geworden als Luyendijk beschrijft.

‘De redactie in Amsterdam wist vaak eerder dat er ergens iets gebeurde dan ik,’ schrijft hij ergens. En vervolgens hekelt Luyendijk in zijn boek dat hij op die manier zijn werk moet doen.

De Link-redactie heeft inmiddels de boel verdeeld: een stukje redactie is gevestigd in Ovaal 0.82. Kun je nog steeds binnenlopen met nieuws, zodat we net als Joris kunnen zeggen dat we wel degelijk in de regio zijn. Maar Joris heeft gelijk: om nou te zeggen dat het ergens op slaat… nee.

René Rector Hoofdredacteur Link r.rector@hhs.nl

35 • LINK

5

In beeld [3]

Een actieve vakantie Wie denkt dat studenten passieve, luie wezens zijn die zodra het laatste college is afgelopen niks doen tot een kunst verheffen, heeft het mis. Tenminste, als we onze In Beeldinzenders mogen geloven.

[1]

[2]

[6] [7]

[8]

[5]

[12] [10]

[11]

De ene inzender was nog actiever dan de ander: zo liet Voeding & Diëtetiek (V&D)-studente Alouette Strik [1] in Thailand een schorpioen over haar gezicht lopen. Net zo gek is student Technische Bedrijfskunde Benjamin Buijs, maar dan van zweefvliegen [2]. Lars Taffijn [4] van MER reed met een vriend over het Timmelsjoch en vond deze boodschap over vriendschap.

Ook thuisblijvers zijn actief: IPO-studente Ilse den Besten [5] klust in haar nieuwe stekje. Iets rustiger op een bankje in Griekenland zitten drie generaties Aspros: de opa en vader van V&D-studente Gina Aspros [6] en zijzelf. Communicatiestudent Linda Markus [7] snorkelde in de Caraïbische zee en ontdekte een murene. Beduidend minder water troffen studente Sociaal Pedagogische Hulpverlening studente Jip Huisman [8] en haar vriendin aan in de woestijn van Marokko. Wel een prachtige sterrenhemel. Law-student Salim Shawar [9] zag een vakantielandschap alleen als achtergrond op de computer van zijn stageadres. Het kiekje van het strand op het

6

LINK • 33

Griekse eiland Thassos van IBMS-studente Neliya Zlatanska [10] is daarentegen hartstikke echt. Van zon naar sneeuw in Oostenrijk: managementassistente Vera Kram [11] van de dienst Onderwijs- & studentzaken zakte tot haar schrik mega diep weg. Zonnig weer: senior medewerker van het International Office Jeroen Bal [12], in de woestijn van Jordanië. IPO-student Sjors van Os [13] hield het wel hoog, maar waarschijnlijk niet droog toen hij deze belly flop deed in een zwembadje in Polen. Een andere prestatie werd ingezonden door SPH-student Timo Staalduinen [14]. Hij haalde met veertien Westlanders 14.000 euro sponsorgeld op voor een ziekenhuis in Oeganda. Maar de meest bijzondere inzending kwam van SPH-studente Lotte Meijer [3]. Haar vriend Frank Schakel crowdsurft in zijn rolstoel op het festival Sziget. Met deze inzending verwelkomt ze Frank op De Haagse, waar hij Communication& Multimedia Design gaat studeren. Zo’n warm welkom verdient de voucher van 50 euro.

•

Jacco [4]

Beter dan dit

[9]

[13]

Het heeft ontegenzeglijk iets geruststellends: onze montere premier die na weer een reeks teleurstellende cijfers van het CPB Nederland een hart onder de riem steekt. Ja, het dal is net wat dieper dan we dachten, maar deze beproeving komen we te boven. Heus. Nu het zuur, straks het zoet. Eerst afslanken, zodat we straks soepeler kunnen bewegen. Wie niet van stinkende wonden houdt, zal begrijpen dat de ingrepen diep en pijnlijk moeten zijn. En het mooie is: hoe langer het herstel uitblijft, hoe zekerder we ervan kunnen zijn dat de moeilijkste periode achter ons ligt.

Van onze politici verwachten we een boodschap van hoop. We eisen zicht op vooruitgang. Mark Rutte begrijpt dat prima en vertelt graag over wat achter de wolken schijnt. Unilever en de VVD, dan red je het niet zonder blije can domentaliteit.

Maar wat als?

‘Sorry mensen, wen er maar aan.’

‘Waaraan precies, premier Rutte?’

‘Aan dit. De krimp, de werkloosheid, het feit dat we als kenniseconomie op geen enkel lijstje meer voorkomen. Aan alles.’

‘U bedoelt tot we een slimme manier hebben gevonden om de economie te hervormen?’

‘Nee, nee. Wennen aan dit. De crisis, maar dan zonder hoop.’

[14]

‘What if this is as good as it gets?’ Dat vraagt de neurotische hoofdpersoon Melvin Udall zich hardop af in de wachtruimte van zijn psychiater in de bijna gelijknamige film, de andere patiënten in ontzetting achterlatend. Briljante film, de enige geslaagde romantische komedie voor zover ik weet – maar dit terzijde.

Ook 50 euro?

Een eerdere oproep gaat in de herhaling: Kom jij ze ook tegen? Post-its en andere briefjes die je herinneren aan de corrigerende vinger van je ouders? Een voorbeeld: ‘Wil iedereen zijn haren uit het doucheputje halen na het douchen’. Of: ‘Zet je naam op je eten in de koelkast, anders wordt het weggegooid!’ De opdracht van deze maand luidt dan ook: stuur een foto in van een (bemoederend) briefje met een boodschap.

Stuur je foto voor 21 september naar hlink@hhs.nl. Je maakt kans op een tegoedbon van vijftig euro.

Ik zou het wel verfrissend vinden. Uitgedaagd worden een situatie voor te stellen waarin het allemaal wat minder is. Of zelfs veel minder. Uitgebeende zorg, slecht en onbetaalbaar hoger onderwijs, blijvende gaten in het wegdek en een guur cultureel klimaat. Nederland zesjesland.

Als na de regen toch wel zonneschijn komt, is het makkelijk praten. Het wenkend perspectief van een hersteld Nederland is funest voor alles wat riekt naar ideologie, wezenlijke discussies of zelfs maar een uitgesproken mening. ‘Ach weet u, wat écht belangrijk is, is dat we dit land er weer bovenop helpen.’

Van Rutte wordt gezegd dat hij een CEO is, geen staatsman. Het premierschap als carrièrestap: nu de BV Nederland, straks een andere leuke toko. Maar zou het vuur van echt leiderschap toch niet ergens in hem branden? Doe eens gek, Mark, en houd ons een land voor waar het niet veel beter wordt dan dit. Zet ons aan het denken.

Jacco van Uden is lector Verandermanagement aan De Haagse Hogeschool

35 • LINK

7

Futurologie

Leren over de

toekomst Hoe ziet de wereld eruit in 2030? Die vraag staat centraal in een collegereeks die deze maand van start gaat. Het bijzondere: de reeks is er niet voor studenten, maar voor docenten. ‘Als je lesgeeft, moet je weten in welke context je kennis gebruikt gaat worden.’ tekst René Rector • beeld Bas Kijzers

Het was een beetje een gekke zomer. Het nieuws bewoog heen en weer tussen Syrië en Egypte. En passant kwam Israël ook weer even voorbij, omdat de Israëli’s en de Palestijnen voor het eerst in drie jaar weer over vrede praten. Je zou bijna denken dat alle wereldpolitiek geclusterd is in het Midden-Oosten.

Maar lector Jos Walenkamp wil dat beeld wel even bijstellen. ‘Natuurlijk, dat zijn de brandhaarden. Maar er is iets anders aan de hand, en daar gaan we veel meer van merken.’

Dat andere, dat is de voortdurende toename van de wereldbevolking en van de welvaart. Dat de wereldbevolking toeneemt, is helemaal geen nieuws.

Sterker nog: de wereldbevolking neemt minder hard toe dan de afgelopen halve eeuw. Het nieuwe is dat de welvaartsgroei zich met een snelheid voltrekt die we nog nooit gezien hebben. ‘De komende acht jaar neemt het aantal mensen met een middeninkomen alleen al in Azië toe van een half miljard tot twee miljard. Die mensen gaan allemaal veel meer eten, spullen kopen, consumeren. Het tempo waarmee we steeds meer een beroep doen op onze grondstoffen hebben we nooit eerder gezien.’ Dat leidt tot schaarste aan van alles. En aangezien schaarste kan leiden tot conflicten, is het niet een ontwikkeling die je met louter applaus kunt ontvangen. ‘De wereld verandert, en zoals het er nu uitziet rijden we als wereld met hoge snelheid af op een betonnen muur.

Hoe eerder je dan bijstuurt, hoe minder je straks op de rem hoeft te staan.’

8

LINK • 35

Het is niet toevallig dat juist op De Haagse Hogeschool deze ontwikkelingen leiden tot de Masterclass ‘De wereld in 2030’. Sinds vorig jaar is één van de inhoudelijke zwaartepunten van de hogeschool: ‘Een goed bestuur voor een veilige wereld’. Daar komt bij dat de school veel waarde hecht aan internationale competenties, en die ontwikkelen studenten pas goed als docenten en leidinggevenden ze ook in de vingers hebben. De lectoren verwachten dat de kennis en inzichten via de collegereeks ook bij studenten belanden. ‘Als je lesgeeft, moet je weten in welke context je kennis gebruikt gaat worden,’ vindt Walenkamp.

De masterclasses nemen de deelnemers mee langs een aantal mondiale problemen en verkennen oplossingen voor die problemen. Soms is dat verrassend.

De Europese Unie, die in Nederland toch dikwijls wordt afgeserveerd als geldverslindende, besluiteloze en bemoeizuchtige organisatie, wordt in een van de colleges door lector Jaap de Zwaan juist naar voren geschoven als voorbeeld van hoe het zou kunnen. ‘Je kunt zeggen wat je wilt, maar we leven in Europa al meer dan zestig jaar zonder oorlog. Dan doe je toch iets goed,’ memoreert Walenkamp.

‘De centrale vraag is natuurlijk: hoe bestuur je zo’n wereld, zodat je die de problemen van over tien of vijftien jaar de baas blijft? En welke problemen komen er op dat bestuur af? Nieuw is bijvoorbeeld dat bij

gedrag van multinationale ondernemingen.’ Maar internet brengt wel een heel nieuw soort misdaad met zich mee. Vandaar dat één van de zeven colleges, dat van Marcel Spruit, is gewijd aan cybercrime.

•

toenemende welvaart via internet ook de toegang tot informatie en onderling contact steeds makkelijker wordt. ‘Die vier miljard wereldbewoners die straks een middeninkomen hebben, zijn twee muiskliks van elkaar verwijderd. Dat hebben we nog nooit meegemaakt. Niemand kan precies uittekenen wat dat betekent voor bijvoorbeeld de Chinese politiek of het

De organisatie van de masterclass ligt in handen van lectoren Jos Walenkamp (Internationale Samenwerking), Joris Voorhoeve (Internationale Vrede, Recht en Veiligheid) en Jaap de Zwaan (European Integration). Meer informatie bij Mirjam Schoenmaeckers.

Inschrijven voor de reeks kan tot 10 september via m.schoenmaeckers@hhs.nl. De masterclass is ook open voor studenten, maar medewerkers krijgen voorrang.

35 • LINK

9

Diversiteit

‘Elkaar begrijpen is echt een kunst’ Wel of niet een hand geven, gezichtsbedekking, discriminatie en racisme… het zijn kwesties waarvan medewerkers niet altijd weten hoe ze ermee moeten omgaan. Voor hen is er nu een Handelingskader met daarin handvatten voor nijpende diversiteitskwesties. tekst Youri van Vliet • beeld Mireille Schaap

S

tel je voor: je bent docent en tijdens een klassenexcursie wil je een teambuildingsoefening doen. De bedoeling is dat studenten een groep vormen en elkaar vasthouden. Een studente met Marokkaanse wortels geeft echter aan dat ze zich niet prettig voelt bij fysiek contact, en daarom niet mee wil doen. De docent twijfelt: moet hij nu voor deze student de oefening aanpassen en voor haar een uitzondering maken? Of gaat hij uit van de meerderheid die de oefening wil uitvoeren, en sluit hij daarmee het meisje uit van het groepsproces?

Bovenstaande casus is een van de acht – waargebeurde – voorbeelden die in het Handelingskader voorbij komen. ‘Sinds we als hogeschool bezig zijn met

10

LINK • 35

diversiteitsgevoelige thema’s, kwamen er ook steeds meer dilemma’s uit de (onderwijs)praktijk aan de oppervlakte,’ vertelt Simten Goren, beleidsmedewerker Diversiteit bij de dienst Human Resource Management (HRM) en initiatiefnemer van het Handelingskader. ‘In veel situaties bleek dat er geen eenduidige antwoorden of principes voorhanden waren; medewerkers moesten zelf maar een inschatting maken.’

Daarom werkte Goren anderhalf jaar lang aan een visie op het omgaan met diversiteit en de vertaling daarvan naar het Handelingskader. De casuïstiek die in die periode verzameld is, is nu op de portal te vinden in de ‘dilemmabank’. Wat doe je bijvoorbeeld als docent als studenten zeggen dat iets ‘stom en gay’

is en je weet dat er een homo in de klas zit die dat niet leuk vindt? Goren benadrukt dat het Handelingskader niet een lijst is met do’s and don’ts die het gewenste gedrag tot in detail voorschrijven, maar eerder een richtlijn is om gevoelige diversiteitskwesties te herkennen én op te lossen. De dilemmabank bevat nu een bescheiden acht casussen, maar de bedoeling is dat hij steeds geactualiseerd wordt.

Goren legt uit dat het Topoi-model dat als basis gebruikt wordt in de dilemmabank een goed hulpmiddel is voor een analyse van een situatie. ‘Het helpt je bewust te worden van wat ieders aandeel is in de betreffende kwestie. Bij het meisje bijvoorbeeld dat niet aan de teambuildingsoefening wil meedoen, ontstaat vaak de neiging om de zaak te culturaliseren, te focussen op de Marokkaanse achtergrond, terwijl er ook allerlei andere factoren kunnen spelen. Bijvoorbeeld dat ze zich niet prettig voelt in de groep.’

Overigens komt het Handelingskader niet uit de lucht vallen. De directe aanleiding vormt het rapport van de Commissie Gelijke Behandeling (CGB) uit mei 2009. De CGB concludeerde toen dat er op De HHs sprake was van ‘verboden onderscheid op basis van ras’. Hierop startte het Programma Diversiteit en Anti-Discriminatie (PDAD) met als doel discriminatie bespreekbaar maken en voorkomen (zie ook Link 5 waarin een aantal medewerkers aangeeft de noodzaak van het PDAD niet te zien). Begin 2011 stopte het PDAD en sindsdien is er – samen met de academies – gewerkt aan een structureel diversiteitsbeleid.

‘Als je een instelling wil zijn waarin iedereen tot zijn recht komt, mag een thema als diversiteit nooit van de agenda verdwijnen,’ stelt Goren. ‘Het is onze taak om de participatie en ontplooiing van álle studenten in goede banen te leiden.’

Maar hoe zorg je dat medewerkers zich aangesproken voelen, en dat het geen vrijblijvend kader blijft?

‘Ik wil allereerst zichtbaar zijn voor docententeams en advies geven als ze dat nodig hebben. Maar je hebt gelijk: zichtbaarheid alleen is niet genoeg,’ vertelt Goren. ‘De komende tijd ga ik mij hard maken om het kader zoveel mogelijk te integreren in beleidskaders en activiteiten (bijvoorbeeld trainingen) om te zorgen dat er echt een attitudeverandering ontstaat.

Het is namelijk goed er bij stil te staan dat vrijheid met verantwoordelijkheid komt en dat elkaar echt begrijpen een hele kunst is.’

•

De Dilemmabank en het Handelingskader zijn te vinden op medewerkersnet via de ABC Index. HRM onderzoekt samen met de dienst Onderwijs- en Studentzaken hoe ook studenten de materie zich het beste eigen kunnen maken, bijvoorbeeld tijdens een gesprek met een slb’er.

Voor €10,- naar het theater!

Veel voorstellingen in het Lucent danstheater en de Dr Anton Philipszaal kosten maar een tientje (als je jonger bent dan 27) Een greep uit het aanbod dit najaar: za 21 sept

Orquesta Color Tango

Het wereldberoemde tango orkest is sinds 1999 weer terug in NL. Heerlijke meeslepende muziek. Met een Argentijnse afterparty met DJ Ferdinand. do 26 sept

Frommermann - FrommerFranz

De Frommermannen doen waar ze goed in zijn en brengen een elegante mix van humor en melancholie, chamante klasse en ontwapenende eenvoud op vocaal en muzikaal topniveau. do 26 - zo 28 sept

Nederlands Dans Theater – An evening with Kylian De opening van het seizoen van het NDT staat in het teken van de grootmeester van de modern dans: Jiri Kylian. Voor de laatste keer te zien! za 5 okt

Holland Baroque Society – Grand Tour Een muzikale reis door Italië, met verteller Porgy Franssen. Werken van Vivaldi, Lotti en Sammartini. zo 13 okt

Camerata RCO- Cocktailconcert

Sluit je weekend af met een heerlijke middag licht klassieke muziek! De muzikanten van het Koninklijk Concertgebouw orkest brengen een avontuurlijk programma. Geniet na afloop van een heerlijke cocktail en gesprek met de muzikanten. ma 28 - wo 30 okt

Het Volksoperahuis – Tambu, a freedom song

Dit jaar wordt gevierd dat 150 jaar gelden de slavernij werd afgeschaft. Het Volksoperahuis maakt een ontroerend en kritisch verhaal over het verleden.

De speciale actieprijs is alleen te boeken via de kassa, tel 070- 88 00 333, onder vermelding van de jongerenprijs. Bij afhalen van de kaarten wel even je ID laten zien.

www.ldt.nl 070 88 00 333 @TheaterDenHaag aanhetspuiplein

35 • LINK

11

Fraude

9 x frauderen (plus de straf die je riskeert als het mis gaat)

Net nog wat puntjes nodig? Of wil dat ene vak niet? Je kúnt natuurlijk valsspelen. Maar reken je niet rijk: docenten zijn ook niet achterlijk en de straffen zijn hoog. tekst Dieuwke de Boer • beeld Thirjeet Gurwara

1

De kunst van het spieken Een klassieker: het spiekbriefje. Beschrijf je waterflesje bijvoorbeeld. Of iets subtieler: de boeken die je bij je tentamen op tafel mag houden. Niet zomaar vol kalken! Een lege pagina eruit halen, in vergelijkbaar lettertype je benodigde kennis printen en terug plakken is een stuk subtieler. Of onderstreep letters die samen een sleutelwoord vormen.

Gesnapt! Docenten en surveillanten zijn alert op deze vorm van spieken. Zij controleren (vaak steekproefsgewijs) de boeken die gebruikt worden.

Sanctie Je tentamen wordt ongeldig verklaard en je wordt uitgesloten voor de eerstvolgende herkansing.

2

Copyright: het recht om te kopiëren?

Even geen tijd of zin? Gebruik dan verslagen van anderen of wees dankbaar voor de oneindige bron van inspiratie die internet heet. Schaaf eventueel hier en daar een beetje om het meer ‘eigen’ te maken.

sten met andere werkstukken en teksten op internet er makkelijk uit. Maar je kunt ook betrapt worden als je klakkeloos een dankwoord overneemt en een docent noemt die jou niet heeft begeleid.

Sanctie Je werk wordt ongeldig verklaard en je wordt uitgesloten voor de eerstvolgende herkansing. Ook de student wiens werk is overgenomen krijgt een waarschuwing.

Zijn cijfer kan ongeldig verklaard worden.

3

Vertaal je scriptie uit het Engels Onlangs leverde een student een prachtige scriptie in, die plagiaatscanner Ephorus goedkeurde. De digitale waakhond blijkt niet te checken of je misschien teksten vertaald hebt.

Gesnapt! De begeleidend docent wilde meer weten over het onderwerp en tikte het in op Google. De eerste hit was de betreffende Engelstalige scriptie. Inclusief zelfde hoofdstukindeling.

Sanctie Je scriptie wordt ongeldig verklaard en

Gesnapt! Plagiaatscanner Ephorus haalt overeenkom-

je wordt een jaar geschorst.

Schoolse misdaad bestrijden ‘Het is net als met echte misdaad: studenten zijn ons altijd een paar stappen voor,’ denkt Bert van Midden. Waar hij het over heeft? Fraude. Het uitbannen ervan staat hoog op de prioriteitenlijst van de hogeschool, maar studenten worden steeds inventiever in het omzeilen van de regels.

‘Ik ben ervan overtuigd dat vijf tot tien procent van de studenten fraudeert,’ stelt Bert van Midden, voorzitter van de examencom-

12

LINK • 35

missie bij de Academie voor European Studies and Communication Management. Aan zijn academie studeren circa 2.300 studenten: dat zou betekenen dat tussen de 115 en 230 studenten weleens zou sjoemelen met studiewerk. Vertaal je dit naar de hogeschool dan gaat het – met een marge – over 1.000 tot 2.500 studenten. De fraudezaken die examencommissies onder ogen krijgen, vormen slechts ‘het topje van de ijsberg,’ vermoeden commissieleden.

Het opsporen van fraude is een soort detectivewerk. Als een toets ineens uitzonderlijk goed gemaakt wordt door een klas, dan is dat verdacht. De examencommissie probeert dan te achterhalen of de toets is uitgelekt. ‘Dan ga je met studenten in gesprek of er komen signalen dat er iets niet klopt’, vertelt Jos van Helvoort van de examencommissie voor ICT & Media. ‘Soms is er een klokkenluider. Studenten die er goed en eerlijk voor gewerkt

hebben, voelen zich toch benadeeld en zijn bereid te vertellen wat ze weten.’ Niet alles komt examencommissies tijdig ten gehore. ‘Soms hoor ik van studenten dingen waarvan ik denk: dat had ik eerder willen weten.’

Gevolgen En toch horen en zien examencommissies al best wat. Angelique Plugge van de examencommissie Bestuur, Recht en Veiligheid (BRV) heeft het over

twee à drie zaken per week, waarbij een vermoeden van fraude is. ‘In tijdnood denken studenten: “Dan kopieer ik het van internet of van een medestudent”, maar als uit Ephorus (een plagiaatscanner, red.) blijkt dat bijvoorbeeld 58 procent gekopieerd is, wordt je werk ongeldig verklaard en word je uitgesloten van de eerste herkansing.’ Dat is binnen de hogeschool de meest gebruikelijke sanctie bij een eerste misstap.

Één keer naast de pot piesen kan al verstrekkende gevolgen hebben. ‘Studenten hebben het vaak niet door, maar het kan een nbsa (negatief bindend studieadvies, red.) betekenen, als je zonder dat vak niet meer voldoende punten kunt halen,’ waarschuwt Plugge. Dat fraude juist bij hbo-Rechten veel voorkomt, baart haar zorgen. ‘Dit kun je niet doen als juridisch professional. Daarom zijn we streng.

Aan waarschuwingen doen we niet meer.’

Doorschieten Niet alleen BRV houdt de morele rug recht. Hogeschoolbreed zijn de teugels aangetrokken als het om fraude gaat, zeker sinds het hoger onderwijs dankzij de Inholland-affaire onder de kwaliteitsloep ligt.

Sancties variëren van uitgesloten worden voor het eerstvolgende herkansing tot voor altijd

de school moeten verlaten.

‘Maar je moet niet doorschieten,’ vindt Van Midden. ‘Heeft een student bijvoorbeeld te veel geciteerd maar wel correct geciteerd, dan is het geen plagiaat maar gewoon een onvoldoende en moet hij herkansen. Of is hij slordig geweest met bronvermelding, maar heeft hij wel degelijk zelf voldoende toegevoegd, dan kun je het ook teruggeven om aan te passen.’

•

35 • LINK

13

4

Vervals je cijferlijst Als je niet zo tevreden bent met je resultaten, kun je gaan rommelen met je cijferlijst. Schuif een of meer lijsten over elkaar tot je het gewenste overzicht hebt en kopieer het tot een nieuwe cijferlijst. Stap hiermee naar de cijfercoördinator en vertel dat een paar cijfers uit Osiris zijn verdwenen.

Gesnapt! Cijfers verdwenen? Daar plaats je vraagtekens bij. De lijsten zijn onderzocht en er bleek een continuïteitsfout in te zitten. Ook matchte het niet met het cijfer dat de vakdocent in zijn bestand had staan.

Sanctie Definitieve schorsing van De Haagse Hogeschool door het College van Bestuur.

kan de surveillant een aantekening maken als je mobieltje in zicht is.

Sanctie Je tentamen wordt ongeldig verklaard en je wordt uitgesloten voor de eerstvolgende herkansing.

8

Laat je helpen door een prof Je wilt natuurlijk prachtig en correct taalgebruik in je Franstalige portfolio of Engelstalige boekverslag. Daarvoor kun je bijvoorbeeld een native speaker inzetten, betaald of onbetaald.

Gesnapt! Als ‘native’ docenten zeggen; ‘zo goed kan ik

5

het niet eens’, is er grote twijfel of een student een werkstuk zelf heeft gemaakt. Je krijgt bij dit vermoeden van fraude de gelegenheid om onder gecontroleerde omstandigheden zo’n tekst nog eens te maken. Of de examencommissie gaat je vragen stellen over je eigen tekst om te checken of je het zelf wel begrijpt. Kom je niet opdagen op zo’n afspraak, dan concludeert de examencommissie dat het vermoeden juist is.

Gesnapt! Wauw, wat zijn daar opeens extreem hoge cijfers gehaald! Daar lijkt iets niet te kloppen. Toch maar eens wat studenten aan de tand voelen en goed doorvragen. Dan komt de aap wel uit de mouw. Ook is hier kans op klokkenluiders: studenten met gewetenswroeging of studenten die wel hard gestudeerd hebben en zich benadeeld voelen.

Sanctie De opdracht wordt ongeldig verklaard en je wordt uitgesloten van de eerstvolgende herkansing.

Steel een toets Installeer een keylogger (hardware of een programma dat alle toetsaanslagen vastlegt, red.) op de computer van je docent. Als je zo zijn inlognaam en wachtwoord achterhaald hebt, kun je op zijn harde schijf op zoek naar je tentamen.

Sanctie Aangifte van diefstal van gegevens van personeel en volledige schorsing van een jaar.

6

9

Kijk af bij je buurman Nog een oldschoolmethode: kijk wat je buurman antwoordt. Werkt vooral goed bij multiplechoicetentamens.

En maak gerust een deal dat je souffleur de antwoorden wat groter opschrijft ‘voor eigen gebruik’ na het tentamen.

Of spreek codes af voor vraagnummer en antwoord.

Laat iemand anders je tentamen maken

Gesnapt! Schuin zitten kan al aangemerkt worden als

Het is je laatste kans voor dat ene moeilijke tentamen en je moet het halen om je P te halen. Gelukkig is een studievriend erg goed in het vak. Je vraagt hem in jouw plaats te gaan.

spieken mogelijk maken. En de antwoorden met koeienletters opschrijven en wat omhoog houden wordt makkelijk herkend als ‘voorzeggen’.

Gesnapt! Je docent blijkt je van gezicht te kennen en ziet dat iemand anders een toets onder jouw naam inlevert. Of de surveillant vraagt om legitimatie bij en ziet het verschil in naam of foto.

Sanctie De handlanger en de spieker moeten zich beiden melden bij de examencommissie. De eerste gaf aanleiding tot spieken en krijgt op zijn minst de waarschuwing (‘er hangt een schorsing boven je hoofd’). Het tentamen van de spieker wordt ongeldig verklaard en hij wordt uitgesloten van de eerstvolgende herkansing.

Sanctie Aangifte wegens identiteitsfraude en beide betrokken studenten, de tentamenmaker en de tentamenontduiker, worden definitief geschorst van De Haagse Hogeschool.

7

Gebruik je telefoon Een multi-inzetbaar instrument: je smartphone. Het is een alternatief spiekbriefje, je kunt ermee seinen naar je studiegenoot of contact met de buitenwereld voor overleg (wat is het antwoord op deze vraag?).

&

Probeer het nog een keer Je had gewoon pech toen je docent die ene keer ontdekte dat je een tekst overnam zonder bronvermelding. Of toen je op een andere manier op fraude betrapt werd. Probeer gewoon nog eens de regels te omzeilen.

Sanctie Bij recidive worden de sancties pittiger. De examencommissie kan besluiten dat je een heel blok of zelfs een jaar niet mag deelnemen aan toetsen.

Gesnapt! Een nadeel: volgens het tentamenreglement moet je telefoon uit staan en mag hij niet binnen handbereik zijn. Dus ook als je ’m niet oneigenlijk hebt gebruikt,

14

LINK • 35

Kijk op internet voor acht tips voor opleidingen om fraude te bestrijden.

Marina Aziz, eerstejaars

Talitha Bentvelsen,

Vicky Champion,

Bestuurskunde Erasmus Universiteit (in augustus propedeuse gehaald op De Haagse) ‘Ik studeer voor mezelf en doe dat serieus. Soms hoor ik wel dat anderen hun telefoon gebruiken om af te kijken.

Het is je eigen keuze en als je gepakt wordt eigen schuld. Ik geloof in karma: je wordt wel een keer geboet.’

tweedejaars Bewegingstechnologie ‘Tweedejaars tutoren geven hun verslag wel als voorbeeld aan eerstejaars.

Sommige groepen hadden precies hetzelfde verslag ingeleverd, met ook dezelfde fouten. Die hebben een één gekregen.’

vierdejaars Verpleegkunde ‘Op de havo heb ik gespiekt bij Duits, zodat ik over kon gaan naar de vierde en het vak kon laten vallen. Bij hbo-v ben ik serieus geworden. In je beroep kun je niet spieken, dat is zelfs gevaarlijk voor je patiënt.’

Rudy van der Aar, vierdejaars Culturele en Maatschappelijke Vorming ‘Het is weleens gebeurd dat iemand op Facebook vroeg: “Wie wil de toets hebben?” Dat heb ik wel gebruikt om het soort vragen over de stof te zien, niet om specifiek die vragen te gaan leren. Eigenlijk wel stom dat ik dat niet gemeld heb. Dat is uit gemakzucht.’

Kevin Kerkhoven, tweedejaars Informatica ‘Bij een informaticaproject op de havo moesten we een html-websiteje maken.

Ik had een simpel design gemaakt en een klasgenoot maakte het af. Hij had een design van internet gehaald en was vergeten de credits uit de bron te halen. Ik word nog Kevin Plagiaat genoemd, terwijl ik het niet had gedaan.’

Lisa Verbeek, vierdejaars Culturele en Maatschappelijke Vorming ‘Op de middelbare school heb ik weleens mijn gemaakte toets aan een klasgenootje gegeven dat niet geleerd had. Toen de leraar mijn lege vel zag, moesten we blijven. Dat ik het deed, was voor mij meer straf dan dat ik gepakt ben.’

35 • LINK

15

Onder de hamer Op tijd studiepunten halen

Student W. hangt een negatief bindend studieadvies (nbsa) boven het hoofd, omdat hij te weinig studiepunten heeft. De student krijgt uitstel, houdt zich niet aan de gemaakte afspraak en krijgt alsnog een nbsa. W. denkt echter recht te hebben op nóg een poging. tekst Youri van Vliet • beeld Shutterstock

De feiten In februari 2011 start student W. met de opleiding Industrieel Product Ontwerpen. Aan het eind van het daaropvolgende studiejaar (2011-2012) kondigt de examencommissie aan dat hij een nbsa krijgt, aangezien hij de voor de propedeuse vereiste zestig studiepunten niet op tijd haalt. Er wordt echter een schikking getroffen. W. krijgt nog tot en met blok 2 (8 februari) van het studiejaar 2012-2013 de tijd om de zestig punten van het eerste studiejaar te halen.

Op 6 maart neemt de examencommissie een nieuw besluit. W. faalt wederom en krijgt alsnog een nbsa. De student gaat tegen deze beslissing in beroep.

De argumenten

‘Ik puzzel de hele dag in mijn hoofd. Het is te veel informatie en die kan ik niet verwerken,’ vertelt Jerry Talboom. Hij is eerstejaars Process and Food Technology, nadat hij vorig jaar onvoldoende studiepunten haalde voor zijn Verpleegkunde-propedeuse.

Jerry heeft waarschijnlijk dyspraxie, een aandoening die moeilijkheden geeft bij onder meer de motoriek, planning en concentratie. tekst Dieuwke de Boer • beeld Bas Kijzers

W. levert de vakken op 6 maart in, dus nog net binnen de termijn die afliep op 6 maart 2013. Bovendien hebben zijn persoonlijke omstandigheden (onder andere faalangst) een rol gespeeld bij het oplopen van de studievertraging. W. meent daarom recht te hebben op uitstel van het nbsa.

De tegenargumenten In de schikking stond duidelijk dat de vakken aan het einde van blok 2 (dus 8 februari) binnen moesten zijn. Ook heeft de examencommissie W. geadviseerd om hulp te zoeken voor zijn persoonlijke omstandigheden, maar de student heeft dat niet gedaan.

De uitspraak Het college van beroep voor de examens vindt dat het niet voor de hand ligt om 6 maart 2013 als uiterste inleverdatum te zien, omdat de examencommissie dan een beslissing moet nemen over het nbsa terwijl de opdrachten nog niet beoordeeld zijn. Ook vind het college dat de student onvoldoende zijn persoonlijke omstandigheden kan onderbouwen. Het college verklaart het beroep van W. ongegrond.

Let op: dit jaar moet je in je eerste jaar minimaal vijftig studiepunten halen, anders hangt je ook een nbsa boven het hoofd. Je propedeuse moet je binnen twee jaar halen.

Niet eens met een beslissing van de Examencommissie? Je hoeft je er niet zonder meer bij neer te leggen. Kijk voor regels en procedures op studentennet.hhs.nl/ loketrechtsbescherming.

16

LINK • 35

‘Het is een ‘K unnen jullie aandacht besteden aan dyspraxie?’ mailde Jerry eind vorig collegejaar naar de redactie. Want al kent bijna niemand het, zeker twee procent van de bevolking heeft deze stoornis, waarbij de hersenen informatie niet goed verwerken. De diagnose is lastig, omdat niet iedereen alle symptomen heeft. Een dyspract kan onder meer problemen hebben met zijn motoriek. Minder zichtbare symptomen zijn: moeilijkheden met plannen, organiseren en ordenen, een slecht kortetermijngeheugen, beperkte concentratie en leerproblemen. Hoewel Jerry zo normaal mogelijk probeert te functioneren, loopt hij toch tegen zijn beperkingen aan. Hij vertelt openhartig – en soms wat chaotisch – over zijn leven.

‘Bij mij is tijdens mijn zevende levensjaar geconstateerd dat ik waarschijnlijk dyspraxie heb. Het begon als een

Dyspraxie

rommeltje in m’n hoofd’ grove motorische stoornis: ik heb bijvoorbeeld niet gekropen en toen ik op mijn negende zonder zijwieltjes ging fietsen, botste ik tegen de muur met een grote blauwe plek bij mijn adamsappel als gevolg. Toen mocht ik van mijn ouders niet meer fietsen. Het was frustrerend om mijn twee jongere broers steeds voorbij te zien komen. En omdat ik niet kon fietsen, werd ik ook buitengesloten. Ik kon bijvoorbeeld niet mee naar het zwembad. Als kind was ik altijd een beetje uitschot… alleen in een hoekje. Zo ben ik opgegroeid.

Helaas zijn er bijna geen therapieën voor dyspraxie.

Ik ben vroeger wel bij een fysiotherapeut/psycholoog geweest met m’n ouders, maar die vonden het te veel een psycholoog en toen gingen we na twee keer niet meer. Mijn ouders ontkennen de ziekte en hebben me vroeger niet volledig laten testen. Daarom is er nooit een

definitieve diagnose geweest. Ik ben opgevoed met het idee: er is niets aan de hand met jou. Maar ik heb er al die tijd veel problemen van ondervonden.

Ik kan niet goed plannen en organiseren, heb vaak moeite om op woorden te komen en kan lastig een gesprek op gang houden. Soms slaat m’n hoofd op hol en duwt er zoveel op de uitgang dat er niets uitkomt. Of alles floept eruit, dan spring ik van de hak op de tak en is het een brij aan informatie voor de toehoorder. Ik heb extreem veel informatie in mijn hoofd en moet die kwijt.

Dan lijkt het alsof ik opschep.

Sociaal loop ik achter. Ik ben bang geworden de verkeerde dingen tegen mensen te zeggen en leg daarom niet zo snel contact met anderen. Toen ik een jaar of zestien was, was ik het zó zat! Ik dacht: ik ben zo en ik ga

35 • LINK

17

er tegenaan. Toen heb ik ook wat vrienden gekregen en heb me eindelijk wat prettiger gevoeld. Het jaar tussen de havo en de pabo werd een jaar ‘tussen vrienden in’.

Twee jaar geleden heb ik een fiets gekocht en mezelf leren fietsen. De eerste keer ging ik van Wateringseveld naar Loosduinen. Ik was doodsbang: bij alle zeven drukke kruispunten ben ik afgestapt. De tweede keer bij een kruising minder en na een jaar fietste ik door. Zo heb ik het opgebouwd. Het voelde goed om iets te kunnen wat normale mensen kunnen.

Dyspracten doen – zeker in de puberteit – vaak constant moeite om ‘normaal’ te lijken. Ook Jerry doet dat.

September 2012 startte hij met de opleiding Verpleegkunde aan De Haagse. Hij is trots en kan op eigen kracht een boel bereiken, zoals het leren fietsen ook laat zien.

Toch heeft hij afgelopen jaar de lat te hoog gelegd voor zichzelf. Hij heeft zijn dyspraxie niet gemeld bij zijn opleiding en is zoals ‘normale’ mensen gaan studeren zonder extra hulp.

Ik ben getest op universitair niveau, maar het is mijn vloek dat ik vaak niet kan laten zien wat ik kan. Bij toetsen heb ik vaak een black-out. Voor aanvang weet ik bijna alles, maar tijdens het tentamen kan ik het niet terughalen. In de praktijk gaat alles goed. Ik kan handelingen zo uitvoeren, maar de theorie loopt stroef. Hoewel aan andere uitleggen hoe iets werkt, prima gaat. Als ze het me maar niet vragen om de kennis, zoals tijdens een toets.

Ik ben bang dat mensen vinden dat ik me aanstel als ik het vertel

Ik heb uiteindelijk zeventien van de benodigde veertig studiepunten behaald. Mijn stage – elf punten – heb ik niet gehaald, omdat ik niet goed kan reflecteren.

Vroeger ben ik sociaal zo geïsoleerd geweest, dat ik een muur heb gebouwd om mijn echte ik. Ik kan nu niet goed zeggen wat ik voel of waarom ik iets doe. Hoewel ik het idee had dat ik hier beter in was geworden, kreeg ik aan het eind van mijn stage te horen, dat ik niet geslaagd was. De rest van het gesprek drong niet meer tot mij door.

Als hij aan deze domper terugdenkt, krijgt Jerry vochtige ogen. Bij de volgende vraag valt hij stil. Zijn hoofd is op hol, legt hij uit, en er komt niets meer uit. Het lukt hem wel dit te benoemen. Waarom hij niet eerder aan de bel heeft getrokken bij school lijkt vooral te maken te hebben met het stigma dat hij verwacht als de buitenwereld weet van zijn beperking.

De rest van het gesprek drong niet meer tot mij door

Dat ik dyspraxie heb, had ik eerst niet bij school gemeld. Eind mei heb ik een blog geschreven over mijn leven met dyspraxie. Die heb ik op Facebook geplaatst en aan mijn klas gestuurd. Toen kreeg ik berichtjes van klasgenoten: ‘je doet het goed’ en ‘ga zo door’. Ik ben dan heel nerveus… denk dat ik voor de groep niet meer normaal ben. Ik ben bang dat mensen vinden dat ik me aanstel als ik het vertel.

Nu ben ik in gesprek met een decaan. Al lukt het me dan niet te verwoorden waar en hoe ik problemen heb gehad. En als de decaan zegt dat het tentamengebeuren voor één persoon omgegooid moet worden, dan breng ik argumenten in waarom dat niet hoeft en blokkeer ik de hulp daarmee onbedoeld. Haar advies is om naar de huisarts te gaan voor een diagnose en naar een psycholoog voor hulp.

Vragen om een diagnose vind ik moeilijker dan op de fiets stappen. Ik heb zo lang mijn best gedaan om normaal te zijn. Het is zo definitief als je een diagnose krijgt. Nu zijn dyspraxie en de problemen alleen voor mij en niet voor de buitenwereld. Maar ik wil het wel.

•

Dit artikel is gebaseerd op informatie van www.dyspraxie.nl, het blog van Jerry Talboom (jerrytalboom. wordpress.com) en een interview met hem voor de zomervakantie. Jerry heeft zijn nbsa bij de opleiding Verpleegkunde voor 1 juli aangevochten, maar geen gelijk gekregen. Hij is nog steeds van plan om naar de huisarts te gaan voor een diagnose. In september start hij in het eerste jaar van Process and Food Technology, ook aan De Haagse Hogeschool.

Kamp jij met een fysieke of psychische beperking, meld dit dan bij de decaan van je opleiding. Deze kan met je kijken of er passende afspraken met je opleiding gemaakt kunnen worden. Als je een negatief bindend studieadvies wilt aanvechten vanwege je beperking, dan moet de melding bekent zijn bij de decaan, anders worden de omstandigheden niet meegewogen.

18

LINK • 35

Stijlfiguur

‘Mijn stijl laat zien dat ik lef heb’

Zoals modeontwerper Yves Saint Laurent al zei: mode vervaagt, stijl is voor eeuwig.

Stijlfiguur zet HHs’ers in de spotlight. Omdat je opvalt met die roze dreadlocks, of juist opgaat in de massa met je Uggs.

In deze eerste aflevering vragen we Rewish Harnam, student Commerciële Economie, het hemd van het lijf. tekst Martine Seijffert beeld Mieke Barendse

Wat is typisch Rewish?

‘Opvallend en apart. Vooral door mijn keuze voor gadgets en accessoires probeer ik me te onderscheiden van de rest. Zo heb ik een elastiek kralenarmbandje om met doodskop, een coincase die ik gekocht heb in Spanje en een Louis Vuitton tas.’

Een échte Louis Vuitton tas?

‘Ja. Ik vind het belangrijk dat wat ik draag bijzonder is. Soms bereik je dat door iets te kopen dat duur is, maar dat betekent niet dat ik altijd iets van een bekend merk koop. Met deze tas val ik wel op in Amsterdam: ze denken dat ik een voetballer ben.’

Hoe betaal je als student een tas van 1600 euro?

‘Ik werk er hard voor, heb verschillende bijbaantjes. Zo werk ik in het World Fashion Center, heb ik een eigen T-shirtlijn op www. pome-lifestyle.com en ben ik dj.’

Besteed je altijd zoveel aandacht aan je outfit?

‘Ik zorg dat ik er altijd wel oké uitzie. Om de twee weken ga ik naar de kapper en in mijn kast vind je niks dat saai is. Mijn kledingstijl laat zien dat ik lef heb en opensta voor nieuwe dingen.’

•

35 • LINK

19

Verhuizing

Diensten verhuizen

met frisse tegenzin

De medewerkers van ondersteunende diensten zitten de komende vijf jaar in het Poseidongebouw, aan de overkant van de waterzebra. En ook de meeste opleidingen krijgen binnenkort een andere (werk)plek binnen de hoofdvestiging. De reden: de komende vier jaar krijgt De Haagse een drastische metamorfose en daarvoor is ruimte nodig. Link sprak met drie nomaden. tekst Youri van Vliet • beeld Bas Kijzers

‘Ik maak geen deel meer uit van De HHs-familie’ ‘We zijn in de zomer van 2012 al overgegaan naar Poseidon. We wisten dat een dienst moest verhuizen: dat wij het waren, sloeg toch in als een bom.

Niemand vond het leuk. We zochten krampachtig naar argumenten waarom niet beter dienst X of Y zou moeten verhuizen. Wij zijn er als HRM toch voor de medewerkers? Dan moeten we toch intern gehuisvest zijn? Maar we konden praten als Brugman, het hielp niet. Het argument was dat we relatief veel vierkante meters hadden en dus de beste kandidaat waren om ruimte te maken. In Poseidon moesten we gaan flexwerken en daar zag ik ook tegenop. Het loslaten van je vaste plek, je vaste collega’s. Hoewel ik nu moet zeggen dat het wel z’n weg vindt. Je zoekt ’s ochtend een plekje, zet je pennenbakje neer en begint. En aan het einde van de dag ruim je je bureau weer leeg. Er zijn wel een paar mindere plekken waar niemand wil zitten, maar als het druk is en je komt wat later binnen, dan ontkom je er niet aan om bijvoorbeeld met je rug naar de deur te zitten. Niet helemaal Feng Shui zeg maar. Maar de nieuwe werkomgeving heeft ook voordelen. Zo heb je minder last van inloop en door het flexwerken leer je je collega’s beter kennen, en je hoeft de toiletten niet meer te delen. Maar uiteindelijk is het wel een kantooromgeving en maak ik voor mijn gevoel niet meer deel uit van de HHs-familie. Ik klaag niet, het is zoals het is, maar ik mis het wel. De muziek in het atrium, de levendigheid, het is als een kleine stad die in september weer volloopt. Ik hou mij maar voor dat we uiteindelijk weer terugkeren, en dat we weer midden in de organisatie staan.’

20

LINK • 35

Jessica Visser Adviseur HRM Dienst Human Resource Management

‘Dit kan mijn werk moeilijker maken’ Lennart Nooij Senior adviseur Internationalisering Dienst Onderwijs- & studentzaken

‘Het bericht van de verhuizing heb ik gelaten over me mee heen laten komen. Het is heel simpel: er zijn wettelijke kaders en zolang die niet met voeten getreden worden, heb je met mij geen probleem… We zijn verordonneerd om naar Poseidon te gaan en ik heb me eenvoudig aan een zakelijk besluit te houden. Naarmate de verhuizing echter dichterbij kwam, ben ik er meer over gaan nadenken. Je staat buiten de gemeenschap waar je het allemaal voor doet, de studenten en docenten. Is dat erg? Nee. Is dat leuk of handig? Nee. Het is in ons werk niet altijd makkelijk recht te doen aan de verschillende academies en opleidingen.

Iedere academie heeft specifieke wensen voor hun curriculum en internationalisering en ik heb gemerkt dat zolang we elkaar fysiek treffen, er ook echt partnerschappen ontstaan met goede ideeën. Maar de kloof die er sinds de zomer is ontstaan, kan het werk wel moeilijker maken. Zowel letterlijk – de afstand – als mentaal. Je wordt door sommigen al gezien als “de vervelende Dienst die lastige vragen stelt” – voor het gemak wordt dan vergeten dat “goede ideeën” ook wettelijk en organisatorisch haalbaar moeten zijn – en door de verhuizing word je gepercipieerd als ‘nog verder weg’. Daar moeten we als dienst nog meer rekenschap van geven. Die laagdrempeligheid, het deel dat niet te organiseren valt, moet je actief regelen.

Dat wordt in Poseidon ook een opdracht aan onszelf.’

‘D

e Haagse kent de laatste vijf jaar een groei van meer dan twintig procent en ook komend jaar ziet het er naar uit dat we zo’n tien procent nieuwe studenten ontvangen,’ vertelt Christiaan Wesselius, unithoofd huisvesting van het Facilitair Bedrijf (FB). ‘Om die studenten allemaal een plekje te kunnen geven, moet er ruimte gecreëerd worden. Dat is de hoofdreden waarom de diensten nu in Poseidon zitten: anders zou de hoofdvestiging helemaal overvol zijn.’

Klinkt logisch zou je zeggen, maar er is nog iets anders aan de hand. Je herinnert je misschien nog wel de studentenkrachten die het afgelopen jaar verschillende weken met een PDA (handcomputer, red.) vier

keer per dag kwamen kijken of de werkplekken en lokalen gebruikt werden. Na vijf jaar meten werd de balans opgemaakt en wat bleek: het gebouw was helemaal niet vol. Zo bleek dat gemiddeld genomen 35 procent van de onderwijsruimten leeg staat (zo’n dertienduizend vierkante meter, oftewel twee voetbalvelden). En van de 11.370 werkplekken die er voor studenten zijn, worden er gemiddeld slechts drieduizend gebruikt (26 procent). Uit de metingen bleek bovendien dat er in slechts vijf procent van de gevallen een match is tussen de werkelijke groepsgrootte en de omvang van de ruimte. ‘Het lijkt erop dat we eigenlijk wel voldoende onderwijsruimte hebben, maar dat onderwijsruimten nu vaak te groot zijn voor de groepen die er les krijgen,’ concludeerde

35 • LINK

21

Wil van den Heuvel Docent Facility Management

Maaike Barkema van het FB in januari 2012. Wesselius vult aan: ‘De hoofdvestiging is in 1996 gebouwd en was toen modern. Het voldeed aan de onderwijsvormen. Maar nu, bijna twintig jaar later, voldoet het niet meer aan de eisen van deze tijd. Het is tijd voor een make-over.’

En dus ontwikkelde het FB – in samenwerking met een advies- en architectenbureau – in 2012 een nieuwe huisvestingsplan. Op basis van de metingen berekende het FB dat er zo’n twintigduizend vierkante meter aan ruimte te winnen valt, zonder daarvoor extra te hoeven bouwen. De truc is vooral om efficiënter om te gaan met de ruimte. De meeste collegezalen zijn namelijk geschikt voor zo’n tweeëndertig studenten,

22

LINK • 35

terwijl in de praktijk de meeste lessen in kleinere groepen plaatsvinden. Anders roosteren of snel dicht te trekken scheidingswanden zijn dan goede opties om de verstopte leegstand op te lossen.

Met een deel van de ruimte die vrijkomt wil De Haagse een ‘Knowledgeplaza’ creëren. In 2016 moet dit hét visitekaartje van de hogeschool worden. Een plek waar ruimte komt voor ondernemerschap, innovatie, onderzoek en kennisdeling. Daarnaast moeten opleidingen herkenbaarder worden door zogeheten ankerpunten - faciliteiten die specifiek voor de opleiding bedoeld zijn. Verder komt er een Honours College (waar talentvolle en gemotiveerde studenten de kans krijgen meer uit zichzelf te halen), krijgen

Cheryl ‘Het is goed dat er iets gedaan wordt aan de ruimtes’ ‘In september werken de meeste medewerkers van FM tijdelijk in het Ovaal terwijl het onderwijs in de Strip is.

Dat lijkt me lastig, die afstand. Een belangrijk aspect van mijn werk is namelijk het contact met studenten, dat je vindbaar en bereikbaar bent. En die korte lijn tussen docent en student verdwijnt nu. Ik snap dat de verhuizing moet, dat we een gebrek aan ruimte hebben, maar ik vind het jammer dat alle ondersteunende diensten moeten verhuizen. Ook daarmee creëer je afstand, terwijl het belangrijk is dat je elkaar kent.

Dat je als ondersteunend personeel weet wat er in het onderwijs speelt en andersom. Voorheen liep ik nog wel eens bij een dienst naar binnen om een praatje te maken en en passant nog wat vragen te stellen. Maar onlangs was ik bij Poseidon en ik was echt geschokt: ik kwam überhaupt niet binnen. Die verhoogde drempel om met elkaar in contact te komen, vind ik een verarming. Er is al vaak kritiek op de ondersteuning – “Wat doen ze nu eigenlijk allemaal bij diensten?!” – en met zo’n verhuizing vergroot je de kloof. But then again: als ik nu zie hoe inefficiënt we soms ruimtes gebruiken, dan is het goed dat er iets aan gedaan wordt. Na de verbouwing krijgt FM één grote ruimte in het voormalige café Dok75 (dat voorlopig naar de Rugzak verhuist, red.) met flexibele werkplekken en dat is een grote verandering. Zo’n grote werkvloer heeft als nadeel dat wanneer studenten mij iets vragen, zij andere collega’s storen. Gelukkig zijn we een pilot. Dat geeft de ruimte om dingen uit te proberen, maar we moeten ook met elkaar in gesprek blijven om te kijken wat dit betekent voor kwaliteit van het onderwijs en onze arbeidsomstandigheden.’

studenten de ruimte om een bedrijf te starten en kan het ondersteunend personeel weer terugkeren naar het hoofdgebouw.

Maar voor het zover is, begint de verbouwing in het klein. Het plan is om eerst de proef op de som te nemen met een pilot bij Facility Management. FM is inmiddels verhuisd vanuit de Strip naar de eerste etage van het Ovaal, en in februari keert de hele opleiding weer terug. De bevindingen van de pilot worden meegenomen bij de verdere uitrol van het huisvestingsplan.

•

Het masterplan huisvesting is te vinden op de portal bij ‘projecten & ontwikkelingen’.

Eerste keer

Mijn moeder en ik lopen station Hollands Spoor uit, op zoek naar onze reisbestemming. We kijken om ons heen maar zien geen school en we lopen iets verder. Daar staat ze, De Haagse Hogeschool, een immens groot gebouw. Hoe kunnen we dat nou over het hoofd zien?

We gaan naar binnen en ik blijf stilstaan. Wauw! Mijn mond valt letterlijk open van verbazing: wat een enorme ruimte en wat een licht. Ik voel mij ineens heel klein worden, alsof ik terug ben in Amerika, nu zeven jaar geleden. We sliepen daar in hotel Disney’s Animal Kingdom Lodge dat te midden van een safaripark gebouwd is. De dieren stelen de show, maar het hotel op zich is al zo groot dat je je niet kunt voorstellen dat het door mensenhanden gebouwd is. Ik kijk het Atrium rond, nog steeds vol verbazing, en zie overal ramen. Ramen waar licht achter brandt en ramen waarachter mensen zitten te werken op hun computer.

We worden, zoals bij aankomst in een hotel, vriendelijk begroet door een meisje. Zij geeft ons een informatieboekje en wijst ons de weg. We volgen haar aanwijzingen en lopen langs een bibliotheek om vervolgens met de lift naar CMD (Communicatie en Multimedia Design) te gaan.

We lopen de afdeling op. Mams probeert mij, met haar krukken, bij te houden.

Bij CMD staat een man in een zwart shirt. Hij valt mij meteen op. Hij is groot en vrij stevig maar heeft een zachtaardig gezicht. Onze gastheer vertelt enthousiast over de opleiding en wat ik allemaal kan verwachten. Alles wat de man in het zwarte shirt vertelt, klinkt als muziek in mijn oren. ‘Dit is het!,’ zeg ik opgetogen tegen mijn moeder. We bedanken de man en gaan nog even de afdeling verkennen.

Ik weet niet of iedereen zo overweldigd is als ie het Atrium voor het eerst binnen komt lopen. Ik was het wel, een jaar geleden. Het was een prima eerste keer. Misschien vond ik daarom meteen alles leuk. We kwamen een ‘local’ tegen, een meisje dat zelf hier studeerde. Zij vertelde ons van alles over wat ze hier deed en hoe ze het op deze school vond. Ze zei het met zoveel passie dat mijn glimlach steeds groter werd en ik steeds zekerder van mijn zaak werd dat ik hier wilde gaan studeren.

En dat doe ik nu. Bijna een jaar later loop ik deze school binnen met nog steeds evenveel verbazing als op de open dag. Zo groot, dat ik iedere keer weer terugdenk aan dat heerlijke hotel Kingdom Lodge. Ik heb mazzel: ik heb altijd een beetje vakantie als ik hier ben.

Cheryl Porcelijn is tweedejaars CMD-studente.

35 • LINK

23

Scriptieprijs Wat is de beste afstudeerscriptie? Link nomineert iedere maand een afstudeerder die niet alleen uitmuntend presteerde, maar nog relevant is ook. Jaarlijks in april wint de beste 1.500 euro.

‘Pas als het over geld gaat, denkt zo’n boer:

bellissimo!’

Dat is ook wat. Heb je een prachtig apparaat ontworpen, weet niemand waar je het voor kunt gebruiken. Niels Davids onderzocht voor zo’n apparaat bij wie, waar en hoe je het het best kunt verkopen. Zijn scriptie is een fraai stukje technische bedrijfskunde. Welkom in de wereld van druivenpulp. tekst René Rector • beeld Bas Kijzers / Ankel Nobel

Niels Davids Studie Technische Bedrijfskunde Scriptie Van pulp naar power. Marketingstrategie vergassing-plant van Royal Dahlman in Italië Cijfer 8

R

oyal Dahlman maakt onder andere vergassers. Dat zijn gecompliceerde installaties waarin een ‘brandstof’(Het is eigenlijk geen brandstof, maar een voedingsstof; afval of biomassa doet het prima in een vergasser.) met behulp van een uitgekiende zuurstoftoevoer wordt omgezet in een brandbaar gas. Als je dat gas vervolgens aansteekt en een gasmotor of gasturbine aandrijft, dan kun je er elektriciteit mee opwekken.

Vergassen is nog niet erg gangbaar. De technologie is nog niet helemaal uitontwikkeld, maar Dahlman kan verschillende vergassingsinstallaties produceren die volgens alle berekeningen zichzelf binnen een paar jaar terugverdienen. Maar klanten staan niet in de rij. ‘Dahlman vroeg me: hoe moeten we onze installaties aan de man brengen? Ik houd van innovaties en ik vind duurzaamheid belangrijk. Vergassers draaien op afval. Voor mij was die vraag een buitenkans,’ vindt Niels Davids.

Als technisch bedrijfskundige knaagt hij op vraagstukken waarin technische en bedrijfskundige problemen met elkaar vervlochten zijn. En de kwestie van Dahlman had het allebei.

Het onderzoek van Niels is als een berg rijstebrij, waar

24

LINK • 35

hij zich maar al te graag doorheen at. Bij een willekeurige afvalproducent aankloppen met een vlotte babbel is net zo kansrijk als geblinddoekt van tien meter afstand bull’s eye gooien met darten. Het kleinste type vergassingsinstallatie van Dahlman kost elf miljoen. De grootste gaat over de toonbank voor 61 miljoen euro. Dat heeft niemand in z’n achterzak zitten. Dus Niels startte zijn analyse op een andere manier. ‘Die installaties kosten niet overal hetzelfde,’ zo ontdekte hij al snel. ‘En het verschil zit in het subsidieklimaat. Vergassen is een innovatietechnologie. Die zijn altijd kostbaar, dus geeft de overheid vaak subsidie als je hem gebruikt.’ Vergelijk het met zonnepanelen: die werden ook betaalbaar omdat het rijk een subsidieregeling instelde.

Het subsidieklimaat was in Europa het gunstigst in Italië, en pakte vreemd genoeg extra goed uit als de productie van een vergasser niet al te hoog werd. Daarmee was de eerste hobbel in de marketingstrategie van Niels genomen: Dahlman moest naar Italië. ‘Daarna ben ik gaan kijken naar wat je het best kunt stoken in een vergasser, uitgaande van de energieopbrengst, en voor welke afvalstromen al een infrastructuur bestaat.’ Dat lijken rare vragen voor de marketing, maar Niels was op zoek naar afval of biomassa met een hoge energieop-

brengst. Hoe hoger, hoe sneller iemand de aanschaf van z’n vergasser terugverdient en dus hoe lager de drempel om een vergasser aan te schaffen.

Druiventeelt en olijven hadden de beste papieren. Olijvenpulp en pitten brengen een kwart meer energie op per kilo dan graanafval. Na eindeloos getelefoneer met Italië (mailen had geen zin – Engels is in Zuid-Italië geen gemeengoed) bleek dat de provincies Apulië (de hak van de laars) en Sicilië (de neus) enorme gebieden vol druiven en olijven heeft staan. Dat levert grote bergen restafval op, die kleine boertjes soms nog achter op het erf staan te verbranden, maar waarvoor grotere bedrijven flink moeten betalen om te laten afvoeren. ‘Nu had ik mijn doelgroep: de druivensector in Zuid-Italië.’

De Italiaanse overheid is royaal met haar subsidies, maar dan moet je niet een te grote installatie willen neerzetten. Dahlman kon het best het Italiaanse platteland op met een bescheiden vergasser. Kosten: 25 miljoen per installatie. Na zeven jaar draai je er winst mee.

Maar dan: hoe breng je een installatie van 25 miljoen aan de man bij die doelgroep? ‘Zuid Italië is heel traditioneel. Die boerderijen zijn overwegend familiebedrijven,

en ze moeten knokken voor ieder dubbeltje. Ze kunnen op zich zo’n bedrag nog wel opbrengen. Het is een beproefde methode om bij dit soort investeringen een coöperatie op te richten en gezamenlijk in de buidel te tasten. Zo verdienen één of twee dorpen geld aan hun nu duur betaalde afval.’

Link sc

riptieprijs Dan moet je ze alleen wel overtuigen dat ze nu geld Ben je (bijna) af gestudeerd en aan het verspillen zijn. Niels gooide daarom allerlei wil je ook kans m aken op de moderne fancy marketingtechnieken aan de kant hoofdprijs van € 1.

500,-? Kijk op en adviseerde Dahlman om de marketing voor deze www.dehaags eh og eschool.nl/ groep ook traditioneel te houden: vertegenwoorlinkscriptieprijs hoe je mee digers langs de deur, mond-tot-mondreclame en kunt doen. Scrip ties zijn terug aanwezig zijn op beurzen. In combinatie met een te vinden in de hb o kennisbank. website die in eenvoudige termen uitlegt wat een www.hbo-ken ni sb ank.nl vergasser doet (zie infographic) moest dat hem wel zijn. ‘Die boeren zijn wel geïnteresseerd in innovatie, dus een paar keer per jaar is er een beurs waar bijvoorbeeld de nieuwste types olijvenpers gedemonstreerd worden. Daar moet je gaan staan.

Allicht niet met een mooi verhaal over duurzaamheid, want dat interesseert ze niet. Maar als je vertelt dat ze geld kunnen verdienen met iets dat ze nu geld kost, denken ze: bellissimo!’

•

Zo werkt een vergassingsinstallatie

6

Afval of biomassa (de ‘brandstof’, in dit geval olijvenpulp en pitten) wordt, met behulp van uitgekiende zuurstoftoevoer, omgezet in een brandbaar gas. Als je dat vervolgens aansteekt en een gasmotor of -turbine aandrijft, dan kun je er elektriciteit mee opwekken.

2

H2 CO2

3

4

5

CO

1

stoominlaat

luchtinlaat

1 Neem olijf- en druivenpulp als voedingsstof voor de vergasser.

2 Verwarm de met stoom verdunde pulp op tot 900-1500 ºC. Moleculen vallen uit elkaar.

Grote brokken koolstof zakken omlaag. De brandbare gassen gaan door.

3 Eerst stuur je het gas door een soort centrifuge. Daarmee haal je ook de kleine brokjes koolstof uit het gas.

4 Een uitgekiende set met filters is nodig om de kleinste deeltjes vervuiling te verwijderen.

De vervuiling gaat opnieuw de vergasser in.

5 Nog een laatste filter haalt ook alle fosfor en zwavel uit het gasmengsel. Beter voor het milieu.

6 Klaar ben je! Opstoken in een elektriciteitscentrale dat gas.

35 • LINK

25

Juweeltjes Lezersactie No Sweat Lucent Danstheater Den Haag presenteert No Sweat, een spectaculaire dansen acrobatiekshow van The Generating Company. En als jij het volle pond betaalt, is het tweede kaartje gratis.

2e kaartje gratis

Wolf slaat je knock-out Er vallen rake klappen in de Nederlandse misdaadfilm Wolf. Kickbokser Majid (Marwan Kenzari) – opgegroeid in een grauwe achterstandswijk vol flats – zet zijn voorwaardelijke vrijheid, zijn relatie met z’n Marokkaanse vader en zijn leven op het spel.

Na een gevangenisstraf gaat Majid aan de slag bij de bloemenveiling. Parallel daaraan pakt hij het criminele bestaan weer op met zijn vriend Adil. Majids opvliegende karakter geeft zijn rechtse directe een extra boost en daarmee maakt hij kans op een goedbetaalde en schimmige carrière in de boksring.

Naast dit ‘professionele’ leven krijg je Majids familieleven te zien: een teleurgestelde vader, stille moeder, zijn doodzieke broer (een mooie rol van Gouden-Kalfwinnaar Nasrdin Dchar) en een broertje dat nog voor de keuze ‘school of stelen’ staat.

Wolf is een zwartwitfilm – die soberheid geeft de meeste scènes extra intensiteit – en een knokfilm, een familiedrama, een crimi en een vriendenepos. Die laatste twee vallen grotendeels samen.

Majid en Adil stelen scooters en rollen de zwaardere criminaliteit in. De dialoog tussen de jongens heeft een flinke dosis humor. Doen wat niet mag als grap (en voor het geld), maar de harde realiteit van de straat is nooit ver weg. En de ‘hoofdact’ van de vrienden vliegt behoorlijk uit de bocht.

Dan dat knokken. Keihard. Dat vind je òf heel ruig, òf je duikt een

26

LINK • 35

beetje weg in je bioscoopstoel.

Hoewel het gevecht in de ring wat fragmentarisch is, komen de klappen die je niet te zien krijgt juist extra hard aan. Knap staaltje illusie van de makers. Wat doet dat slaan met een mens? Daar krijg je een summier antwoord op als Majids vriendinnetje Tessa (oh ja, er zit ook nog wat seks in de film) daar een vraag over stelt.

In de scènes met zijn familie komt de psychologische kant, de gespletenheid van Majid, mooi naar voren. De liefde voor zijn broer in mooie, stille scènes aan het ziekenhuisbed. De tragische relatie met zijn vader. De harde, maar goed bedoelde woorden voor zijn broertje.

En dan rijst de vraag wat belangrijker is: eer en respect van je familie of van je criminele broeders?

Hoe het afloopt, mag je raden…

Onbevredigend goed gedaan. • DdB

Bij The Generating Company vervagen de grenzen tussen circus, dans en theater. In No Sweat bewegen negen vrouwen zich op onvoorstelbare wijze over het podium. Ze vliegen door de lucht, zich vasthoudend aan palen, touwen en trapezes, en tarten zo de zwaartekracht. In dans en acrobatiek vertellen zij het verhaal van hun levens: hun kracht, hun passie en hun kwetsbaarheid.

De vrouwen zijn topartiesten in hun verschillende vakgebieden, met alle specialismen in acrobatiek en moderne dans. De voorstelling krijgt extra power door de muziek: stuk voor stuk nummers van vrouwelijke iconen uit de popmuziek. Een hilarische vertolking van Aretha’s ‘Respect’, een verpletterende act met muziek van Sinead O’Connor en Madonna: sexy en ijzersterk.

De voorstellingen zijn vrijdag 13 september om 20.15 uur, zaterdag 14 september, 20.15 uur en zondag 15 september 14.30 uur.

De normale prijs is: 1e rang € 35, 2e rang € 30, 3e rang € 24,50.

Nodig je nieuwe vrienden / medestudenten uit, en krijg de tweede kaart GRATIS. Deze actie is alleen te boeken via de kassabalie of telefonisch 070 - 88 00 333, onder vermelding van Link-introductieaanbieding No Sweat!

Welcome to O’Casey’s Irish Pub

O’Casey’s is the biggest international bar of tm The Hague

lllll

Wolf Genre: actie Vanaf 19 september in de bioscoop

Come in and enjoy a pint of and some of our traditional Irish food. We offer daily entertainment on 2 floors and in Sarah’s Garden wich used to be part of our Queen’s Royal Gardens

Noordeinde 140 The Haque Holland • www.ocaseys.nl

Mijn Den Haag

Goedkope Thai is goed gekruid In de zomer openden vader en zoon Turgut, Koerdische Turken, de deuren van Pad Thai. Wellicht een gekke combinatie, maar een Thais duo bemant de keuken en het eten liegt er niet om.

Het voorgerecht van drie kiploempiaatjes blijkt een prima begin.

Door naar het hoofdgerecht. We bestellen een groene curry met onder andere sperziebonen en bamboe en de klassieker Pad Thai: roergebakken rijstnoedels met pinda’s, taugé, prei, winterpeen en tofu in tamarindesaus. Mijn buurman zie ik intussen beginnen aan het heetste gerecht: de Phad Grapouw met knoflook, basilicum en (veel) verse pepers.

De Pad Thai voert me terug naar de Aziatische vakantiebestemming twaalf jaar eerder. En de groene curry is heerlijk op smaak, al heeft

Spanning ontbreekt in boek over vriendschap Als Tess moeder wordt, besluit ze vier van haar vrienden te vragen als peetouder. De vier vrienden zijn, evenals Tess, vooral met hun eigen levens bezig. Met dat ze te weinig seks hebben (of juist te veel), met de

ie in verhouding wel veel bamboe.

Qua scherpte is het gerecht op het randje. Onhandig dat dit niet op de menukaart te zien is. Ook voor mijn buurman geldt: hoe leger zijn bord, des te roder zijn hoofd.

Conclusie: je kunt hier goedkoop – van € 2,50 voor een voor-/bijgerecht tot € 8,50 voor een hoofdgerecht eten voor een prima kwaliteit. Ben jij minder van de pepers, vergeet dan niet de kok een seintje te geven! • YvV

lllll

Pad Thai – Thai Wok Express Stationsplein 5 Den Haag

foto’s Quintin van der Blonk

Je favoriete plek in Den Haag...

Ik heb tien jaar in Den Haag gewoond, maar ben uiteindelijk teruggegaan naar Zoetermeer, waar ik geboren ben.

Den Haag is me te druk. Maar ik vind Kijkduin oké. Het strand is er mooi. Je kunt er lekker eten en drinken… wandelen. Het wordt kleinschalig gehouden. Beter dan Scheveningen.

Wat is je leukste manier om uit te gaan?

Ik ga nooit uit. Hoewel… ik ga wel samen met een vriend van me naar sciencefictionfilms in de bioscoop als er weer een nieuwe uit is.

Heb ik geen speciale bios voor hoor. Gewoon: die aan het Spui. Er is trouwens weer een nieuwe Star trek film.

Beste restaurant? band met hun ouders (of het gebrek daaraan) en met hoe ze eruit zien. Elk personage heeft een eigen verhaallijn die voor de nodige spanning moet zorgen. Helaas komen de vrienden vaak in situaties die nogal vergezocht zijn. Zoals wanneer Sierra voor haar moeder een drugsdeal moet regelen of wanneer blijkt dat de echtgenoot van Lucy aan een depressie lijdt, en dat de reden is waarom hij haar niet meer ziet staan. Ook de rode draad, de baby van Tess, kan er alleen voor zorgen dat de vijf elkaar in nogal geforceerde dialogen ontmoeten.

Een boek over groeiende vriendschappen kan zo lekker weglezen, maar daar blijft dit exemplaar te saai en oppervlakkig voor. • MS

lllll

Later als we groot zijn Christina Hopkinson € 18,95

Waar moet je zijn in Den Haag?

En wat kun je beter vermijden?

Herre Faber, docent Bewegingstechnologie en ruim twee jaar blogger op link.hhs. nl, is verstokt Zoetermeerder.

Hoe ziet Den Haag er voor hem uit? ‘Ik kijk uit op een blinde muur, maar dat interesseert me geen zak.’ tekst René Rector

Ik ben een liefhebber van Indonesisch eten. Bij Garoeda (Kneuterdijk 18a) beheersen ze de bereiding ervan tot in de puntjes. En de stijl doet denken aan de koloniale tijd. Dat vind ik mooi.

Met pek en veren de stad uit?

Den Haag is te druk, dus van mij mag het helemaal weg. Maar dan zou je heel Den Haag moeten opdoeken en dat is geen optie.

Op de Kennedylaan, vlakbij het congresgebouw is een fietspad, waarbij je voorrang hebt op afslaand autoverkeer. Maar niet de auto’s, maar de fíétsers moeten daar over een drempel. Dat vind ik echt stom.

Je mooiste plek op school?

M’n eigen kamer. Daar ben ik het vaakst.

Zo zit ik in elkaar: wat vertrouwd is, daar ben ik graag. Daarom ben ik ook naar Zoetermeer teruggegaan. Op de hogeschool kijk ik uit op een blinde muur, maar dat interesseert me geen zak. Het is een fijne kamer en ik heb een fijne kamergenoot.

35 • LINK

27

Melting pot Indonesische topper, of is het Surinaams?

Een avondje eten bij Leroy Lotulung, laatstejaars halo-student, blijkt een avondje genieten.

Leroy is van Indonesisch/Surinaamse afkomst, maar is in Nederland geboren. Hij serveert heerlijke bami met Indonesische bijgerechten. tekst Stefan van Klink • beeld Quintin van der Blonk

Wat staat er op het menu vanavond?

over uit bij welke cultuur het nou echt hoort.

We eten vanavond bami goreng met kip, zoetzu-

Surinamers zijn erg goed in het kopiëren van de

re komkommer, zoete tomatensambal en pisang

Indonesische cultuur en eetgewoontes. Dat komt

goreng, beter bekend als gebakken banaan. De

door de vele emigranten. Oorspronkelijk is het

bami maak ik met een saus waarin onder andere

gerecht Javaans en dus Indonesisch, maar zie dat

laos (wortel uit Indonesië, red.) en gember zit.

mijn moeder maar eens uit te leggen!

Dat geeft het gerecht een beetje extra smaak.

Het makkelijke van dit gerecht is dat je het zo

Wat heb je zelf nog met Indonesië en Suriname?

pittig kan maken als je zelf wilt. Dat is altijd leuk

Ik kom er niet erg vaak meer, alleen als we op

wanneer je Nederlanders op bezoek krijgt die

vakantie gaan. Ik heb familie wonen in beide

denken dat ze van pittig houden!

landen, maar ik ken alleen die uit Suriname. Lotulung is in Suriname en Indonesië net zo’n zeld-

Is dit een typisch Indonesisch gerecht?

zame naam als in Nederland. Mijn opvoeding is

Ja, dit is een echt Indonesisch gerecht. Alhoewel,

wel erg Surinaams geweest: met de harde hand.

als het aan mijn moeder ligt dan eten we van-

Nu lach ik erom, want ik weet dat deze opvoe-

avond Surinaams. We zijn er nog niet helemaal

ding goed voor mij is geweest.

28

LINK • 35

Recept OP LINK ONLINE Bekijk het recept van dit gerecht en een filmpje over hoe het te bereiden op link.hhs.nl