TAPE

Kelly verloor bijna haar vader door een

medische misser

NR 11. • NOVEMBER • WWW.TAPE.NL • NEDERLAND, BELGIE €3,25

E P TA

SM is heel normaal

KANKER is geen scheldwoord

4

Grootste smeerlappen van NL

EDITORIAL

! e j d n a r t e h Op Er zijn altijd dingen die we niet doen, gewoon omdat dat verstandiger is. Maar soms hebben we de spanning nodig, het gevaar lonkt van die dingen die op het randje zijn. We weten het allemaal, harddrugs zijn niet goed voor je. Toch zijn er zat (jonge) mensen die ze gebruiken. Gewoon voor de leuk, op een feestje. Zeg nou zelf, alcohol is ook een drug en ook niet erg gezond. En heb je wel eens nagedacht over je baan, elke maand sta je weer een bedrag af aan de belasting. Eigenlijk wil je dat helemaal niet. Waarom mag je je geld niet gewoon helemaal zelf houden? In dit nummer van TAPE volgen we een week lang een beunhaas, zwartwerker, of hoe je hem wil noemen. Wat zijn nou de voordelen en nadelen van het ontduiken van de belasting op deze manier?

We willen allemaal het beste uit ons leven halen. Maar hierbij moeten we wel aan onze omgeving denken. Schelden met kanker is anno 2013 echt not done. We weten dat het mensen pijn doet en dat het een ernstige ziekte is. Het is dan ook echt een raadsel waarom mensen hier nog steeds mee schelden. In Nederland worden regelmatig acties opgezet rondom deze discussie.

In dit nummer lees je er meer over.

We staan allemaal wel eens op het randje. Zorg dat je zelf de controle houdt en bij jezelf en je eigen waarden blijft. Ga er niet overheen, want voor je ’t weet kom je van een koude kermis thuis.

Enjoy en tot over vier weken,

Lisa Boonstra Hoofdredactrice

COLOFON Hoofdredactrice Lisa Boonstra Vormgeving Patrick Kieftenbelt Charlotte Dettmers Florien Haverkort Beeldredactie Yvette van Ek Webredactie Erwin Wamelink Eindredactie Akke Boonstra Sanne van Alderwegen Redactie EsmĂŠe Bakkenes Jolien van Gaalen Michiel Gritter Lisa Boonstra Patrick Kieftenbelt Charlotte Dettmers Florien Haverkort Yvette van Ek Erwin Wamelink Sanne van Alderwegen Akke Boonstra Begeleidend docent Hylke van der Zee Technische ondersteuning Jan Eijbrink Ger Bomans

2 TAPE

INHOUD 6

Beun de Haas

De scheids doet het nooit goed

15

Medische missers

18

Indoor skatepark in fucking Bovenkarspel

20

Verder in Tape Kinderporno 4 Trending topics 9 Lucia de B 10 In beeld: Filipijnen 12 Column Jolien 14 SM 24 Onder de loep 27

Kanker is een ziekte 28 geen scheldwoord In beeld: Lustpil 30 Drugs 32 Recensies 36 In beeld: de Wallen 38 Column Yvette 39

TAPE 3

MISDAAD

“Van kinderen blijf je af” Eerder deze maand werd bekend dat veel pedofielen in de val waren gelokt door Sweety. De organisatie Terre des Hommes ontwikkelde een computeranimatie van een Filipijns meisje dat zich aanbood op het internet. Ongeveer 20.000 pedofielen trapten erin en lieten hun gegevens achter. Hierdoor kon de politie ze opsporen en bestraffen.

TAPE duikt daarom deze week in de wereld van kindermisbruik.

Door Emsée Bakkenes “Kinderpornografie bestaat uit twee verschillende vormen: bij de eerste vorm bekijken de pedofielen alleen video’s of foto’s van kinderen die seksuele handelingen verrichten. Sommige pedofielen gaan nog een stap verder, zij randen ook daadwerkelijk kinderen aan. Dit is de tweede vorm. In het laatste geval worden ze ook wel pedoseksuelen genoemd. “Allebei de vormen zijn in ons land strafbaar”, vertelt Linda Van Krimpen, medewerker bij de Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel geweld tegen Kinderen. Maar de strafbaarheid weerhoudt deze viezeriken er niet altijd van om er toch mee door te gaan.

Exacte cijfers van het aantal slachtoffers van pedofielen of pedoseksuelen zijn niet bekend. Dit komt ten eerste doordat niet alle slachtoffertjes het misbruik melden. Ook zijn er verschillende definities wat betreft het misbruik. Zo vindt de een het aanrakken van de billen van jonge kinderen al pedofilie, de ander vindt dat het pas vanaf het aanraken van bijvoorbeeld geslachtsdelen echt pedofilie is. Toch worden er pogingen gedaan om het misbruik te kunnen meten. Uit het meest recente onderzoek van Rutgert Nisso Groep naar kindermisbruik blijkt dat ongeveer twintig procent van de vrouwen en vier procent van de mannen te maken kreeg met misbruik voor zijn of haar 16e levensjaar. Dit misbruik kan verschillen van ongewenste aanrakingen, tot misbruik via internet of in het uiterste geval zelfs verkrachting.

Internet

Sinds de opkomst van de computer en het internet, komt steeds meer kindermisbruik voor via het wereldwijde web. “Een trend van de laatste paar jaar is het bestellen van

4 TAPE

live kinderporno”, vertelt Van Krimpen. Een pedofiel kan vanachter zijn computer een kind bestellen van het gewenste geslacht, leeftijd en zelfs het land van herkomst.

Daarna bepaalt de pedofiel welke handeling het ‘bestelde’ kind live voor de webcam moet uitvoeren. Ook uit een rapport van Europol blijkt dat dit een populaire manier is van kindermisbruik. “De live kinderporno wordt vooral opgenomen in de arme delen van Azië, waar de politie niks doet aan het misbruik. Er heerst daar veel armoede en ouders verkopen soms zelfs een van hun kinderen”, liet Troels Oerting, plaatsvervangend directeur van Europol en hoofd van het European Cybercrime Centre eerder al weten.

De daders

Maar wat bezielt je als oudere man om te geilen op filmpjes of foto’s van jonge kinderen? In een rapportage over kindermisbruik van de Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel geweld tegen Kinderen worden verschillende motieven gepresenteerd waarom pedofielen kinderpornografie bezitten of uitwisselen. Ten eerste kan het op een bepaalde manier zorgen voor bevrediging bij de daders. Ook hebben de pedofielen van zichzelf al vaak een bepaalde voorkeur

voor kinderen. Waarmee ze kinderporno bekijken, kan dit hun gevoelens rechtsvaardigen. Daarnaast kan het verzamelen en ordenen van afbeeldingen tot collecties en het vinden van ontbrekende afbeeldingen binnen series een belangrijke functie vervullen in het leven van daders. De tijd die men steekt in het verzamelen van kinderpornografie in de virtuele wereld kan ook een manier zijn om te ontsnappen aan onbevredigende relaties in de ‘echte’ wereld. Kinderpornografie kan zelfs een therapeutische werking hebben. Het verzamelen van kinderpornografisch materiaal kan bijvoorbeeld dienen als uitlaatklep voor emoties zoals woede, of een manier zijn voor personen met een seksuele voorkeur voor kinderen om hun seksuele identiteit te ontdekken.

Pedofielen of pedoseksuelen worden vaak uitgekotst door de samenleving. Want niemand wil zo iemand in de buurt hebben wonen en al helemaal niet als je zelf kinderen hebt. Toch zijn pedofielen niet perse vreselijke mensen, vindt Nel Warner. Zij is psycholoog bij het Dok, een psychische instelling in Rotterdam. In de afgelopen jaren heeft zij honderden pedofielen of pedoseksuelen behandeld.

“De meeste pedofielen of pedoseksuelen zijn echt geen monsters. Ze hebben sterk de neiging om naar kinderen toe te trekken. Dit gebeurt meestal eerst in onschuldige zin, maar het wordt geleidelijk aan steeds meer een obsessie. In Nederland ontstaat er gelijk een soort heksenjacht op deze mensen. Maar pedofilie is te genezen . Ze zijn namelijk meer dan het misdrijf dat ze gepleegd hebben. Warner benadrukt wel dat ze het gedrag van haar cliënten natuurlijk streng afkeurt. “Van kinderen blijf je af als volwassene, punt uit.”•

MISDAAD

De vier grootste smeerlappen van Nederland 1.

Naam Robert M. Wat Robert M. was de hoofdverdachte in de grootste zedenzaak tot nu toe in Nederland.

Hij heeft bekend dat hij 83 kinderen heeft misbruikt tijdens zijn werk op kinderdagverblijven in Amsterdam.

Ook was hij in het bezit van kinderpornografisch materiaal.

Shocking fact Het jongste slachtoffertje van Robert M. was slechts negentien dagen oud.

Straf Na een lang proces werd Robert M. veroordeeld tot 19 jaar cel en daarnaast nog TBS met dwangverpleging.

1

2.

Naam Benno L. Wat Benno L. was een zwemleraar die in 2010 voor de rechter kwam.

Hij werd beschuldigd van drie gevallen met aanranding en 37 andere gevallen van ontucht bij jongere meisjes op zijn zwemles.

Ook werden er op zijn computer tienduizenden foto’s van 98 verschillende meisjes gevonden.

Shocking fact Benno L. koos zijn slachtoffers zorgvuldig uit, hij gaf toe dat hij expres meisjes koos met een handicap of met watervrees.

Straf De zwemleraar mag zes jaar in de bajes brommen. Hij kreeg geen TBS opgelegd.

3.

Naam Frank R. Wat Frank R. werd in mei dit jaar gearresteerd na een aangifte van aanranding. Bij huiszoeking bleek er op zijn computer afbeeldingen en video’s te staan met minderjarige meisjes. Ook hield hij chatgesprekken met meisjes en dwong hij ze tot seksuele handelingen voor de computer.

Op dit moment is hij nog een verdachte, want hij is nog niet veroordeeld door de rechter.

Shocking fact Inmiddels is er ook aangifte gedaan van verkrachting tegen deze man uit Cuijk.

Straf Het proces tegen Frank R. moet nog beginnen, er is dus nog geen straf bekend.

2

4.

Naam Theo F. Wat Theo F was een psychiater bij Heldring stichting, een tehuis voor minderjarige meisjes die uit huis waren geplaatst. Een keer in de week moesten de meisjes bij hem komen. Daar maakte hij seksueel misbruik van ze.

Shocking Fact Theo F. maakte niet alleen seksueel misbruik van de meisjes, hij vernederde en mishandelde ze ook. Een slachtoffer vertelde: “Vijftig minuten lang moest ik op mijn knieën voor hem zitten, hoofd omlaag, in mijn onderbroek. Ik kreeg dan ook klappen.”

Straf In 1992 werd Theo F. tot zes jaar cel veroordeeld.

In 1999 overleed hij aan een hartinfarct.

3

Kinderpornografie door de jaren heen: van ‘normaal’ tot strafbaar

K

inderpornografie is niet iets wat de laatste jaren is komen aanwaaien.

“Eigenlijk begon de kinderpornografie te ontstaan vanaf de jaren zestig in de vorige eeuw”, vertelt Van Krimpen.

“Vanaf dan tot aan de jaren tachtig schiep de liberale tijdgeest de ruimte voor een toename in vervaardiging, verspreiding en bezit van kinderpornografie. Het fe-

nomeen werd in die tijd in Nederland letterlijk zichtbaar doordat bijvoorbeeld kinderpornografische tijdschriften vrij verkrijgbaar waren. Eigenlijk werd het nog niet als een misdrijf gezien. Na een verloop van tijd veranderde de visie op het verschijnsel kinderpornografie en werd het fenomeen minder zichtbaar.

Het grootschalige commerciële circuit

verdween naar de achtergrond, maar dat betekende niet dat kinderpornografie verdween. In 1986 werd kinderpornografie streng verboden door een nieuwe wet.

Dat weerhoudt pedofielen er echter niet van om door te gaan. Vooral sinds de komst van het internet is het verspreiden en het in het bezit hebben van kinderporno gestegen”, aldus Van Krimpen.

TAPE 5

HET LEVEN VAN...

Een week uit het leven van B Beunhazen oftewel zwartwerken. Je diensten verlenen en geld vangen, zonder dat je daar belasting over betaalt. Velen zullen het ooit wel eens gedaan hebben in grote of kleine mate. In TAPE deze maand een echte beunhaas. Hij beunt zoveel dat hij er twee volwaardige jaarsalarissen op na houdt.

Door Florien Haverkort Nolu Timmerman(27) is assistent uitvoerder bij een goedlopend bedrijf ergens in Nederland. Hij werkt hier onderhand tien jaar en is niet van plan weg te gaan. Wel vindt hij het nodig om ‘bij te beunen’. Na het werk dat hij doet voor zijn baas, gaat hij langs vrienden en bekenden om daar in en om het huis te klussen. Niet voor niks natuurlijk, hij verdient er een aardig zakcentje mee. Hoe ziet zijn werkweek eruit? TAPE-redacteur Florien loopt een weekje met hem mee.

Maandag “Het begin van weer een zware werkweek.

Deze week ben ik aan het werk in Enschede. Om zes uur sta ik op, smeer mijn zeven boterhammen en pak mijn koelbox in. Ik ontbijt en rijd dan met de bus naar de zaak.

Daar pik ik mijn collega op en samen rijden we naar het adres. We werken van zeven tot vijf, met af en toe een pauze er tussen.

Behoorlijk zwaar werk is het, maar wel ontzettend leuk. Ik heb altijd dikke lol met mijn collega’s, dus de dag is net zoals vandaag zo weer voorbij.

Als mijn werkdag erop zit, rijd ik naar huis.

Daar staat mijn vriendin te koken. We eten samen en als het op is, ploffen we op de bank. Behoorlijk burgerlijk, maar we zijn allebei druk en het moet niet zo zijn dat we niet meer weten van elkaar hoe we er ook alweer uitzien. Rond elf uur ga ik naar bed.”

Dinsdag “Weer vroeg op vandaag, de wekker staat standaard op 6 uur. Ik maak mijn koelbox weer klaar en ontbijt met twee boterhammen en twee koppen koffie. Als ik die niet drink, overleef ik de ochtend niet. Ik haal mijn collega op om richting het adres te rijden. Daar zijn we deze week voor het laatst, we hebben een totale verbouwing gedaan. Een stuk bij de woning aangezet, alles afgetimmerd, dat soort dingen. Na negen weken ben ik daar ook wel klaar mee, dus ik ben blij dat dit huis vrijdag opgeleverd wordt. Om 5 uur zit de legale werkdag erop en mag ik weer naar huis.

Vandaag moet ik mijn eigen prakkie maken, want mijn vriendin is laat thuis. Het wordt boerenkool, dat nog in de vriezer lag van de week ervoor. Na het eten begint het illegale werk. Rond half 7 meld ik me

6 TAPE

bij een kennis waar een zolder afgetimmerd moet worden. De klus wordt deze week afgerond, zaterdag begin ik weer ergens anders. Om 10 uur stop ik ermee en heb ik 70 euro verdiend.”

Woensdag “Zelfde verhaal: vroeg op, ontbijten, koelbox klaarmaken en wegwezen. Vandaag zijn we nog steeds bezig met die grote verbouwing. Vandaag en morgen zijn we vooral bezig met de laatste dingen in en om het huis. Stopcontacten aanzetten, laatste

HET LEVEN VAN...

Beun de Haas

in. Ik ben een ‘mooi weer visser’, het liefst zit ik in de zomer aan de waterkant. De herfst en de winter vind ik minder, veel te koud om dan aan het water te zitten. In de winter ga ik ook liever sporten, zoals vandaag. Na het sporten ben ik kapot en ga dan ook snel douchen en naar bed.”

Donderdag

timmerwerk, dat soort klussen. Om half één is het pauze en kan ik even uitrusten. De laatste week van een verbouwing is altijd stressvol, al gaat het bij deze verbouwing nog redelijk vlekkeloos. Dus dat is mooi meegenomen. Na de pauze werken we weer door tot vijf uur en mag ik naar huis.

Ik zet mijn collega af bij de zaak en rij zelf door naar huis.

Het eten staat alweer voor me klaar, wat heb ik toch een schat van een vriendin. We eten samen en gaan dan allebei naar de sportschool. Ik ga ook wel eens karpervissen op woensdag. Daar had ik vandaag geen zin

“Ook vandaag sta ik weer om zes uur op.

Ontbijten, koelbox klaarmaken en mijn collega ophalen. Vandaag is de laatste dag voor de wat grotere dingen die nog moeten gebeuren, morgen moet het huis opgeleverd worden en moet de boel dus glad getrokken worden. De dag verloopt redelijk goed, we hebben een paar kleine tegenslagen maar die hebben we net zo snel weer verholpen.

Aan het eind van de dag rijd ik weer naar huis en zorg ik dat ik een keer kook. Als mijn vriendin iets fijn vind, is het wel dat ze een keer niet hoeft te koken. Ik maak wat lekkers en als ze thuis komt, eten we samen.

Na het eten is het weer tijd voor Beun de Haas. Ik rijd weer naar het adres en ga verder met de zolder. Ik zorg er altijd voor dat ik de boel netjes achter laat, maar ik moet wel gelijk weer verder kunnen waar ik was gebleven. Daar is iedereen het altijd mee eens, ik heb nog nooit klachten gehad dat ik iets niet goed had gedaan. Blijkt maar weer dat ik mijn werk goed doe. Om 10 uur stop ik er weer mee en is de zolder zo goed als klaar. Er zitten wel nadelen aan het beunen, ook aan een klus als deze. Als ik ergens vanaf donder, ben ik eigenlijk niet verzekerd. Bovendien kan ik dan een aantal weken niet voor Beun de Haas spelen en loop ik behoorlijk wat inkomsten mis. Maar daar denk ik eigenlijk niet aan, ik werk altijd veilig en er is me eigenlijk nog nooit iets ergs overkomen. Zaterdag begin ik aan een nieuwe klus. Nu eerst slapen, morgen is er weer een nieuwe dag.”›

TAPE 7

HET LEVEN VAN...

Vrijdag

“De laatste dag van negen weken verbouwen. Het is altijd leuk als het binnen de geplande tijd opgeleverd kan worden, daar worden mensen blij van. We hebben de boel netjes achter gelaten en ruimen vandaag de laatste dingen op. De mensen zijn erg tevreden vertellen ze, dus dat is helemaal super.

Dat vindt de baas natuurlijk ook mooi om te horen, altijd goed. Na het werk neem ik nog een biertje met mijn collega’s. Dat is vaste prik op vrijdag. Samen een biertje drinken.

Dat doen we op de zaak, meestal komt de baas er ook even bij om door te nemen hoe de week ging. Goed moment om te laten weten dat de mensen van de verbouwing ook echt blij zijn met het eindresultaat. Daar is de baas tevreden mee, gelukkig.

Thuis eet ik weer samen met mijn vriendin.

Vanavond doen we een keer niks, heerlijk.

We gaan op tijd naar bed, want morgen moet ik weer hard aan de bak.

Zaterdag

Voor de meeste mensen een vrije dag, voor mij absoluut niet. Vandaag is dé dag om te beunen, aangezien ik de hele dag de tijd heb. Ik sta dan ook vroeg op, rond zevenen zit ik aan mijn ontbijt. Dan vertrek ik richting het adres waar ik moet zijn. Als ik er ben drink ik eerst een bak koffie met de eigenaar van het huis. Daarna ga ik aan de slag. Vandaag is dat voornamelijk timmeren. Deze mensen willen een ‘openhaardhok’, een hok voor het hout van de open haard. Daar hebben ze mij dus voor gevraagd.

Tijdens het beunen is het altijd leuk. Ik krijg koffie en soms word ik geholpen door de opdrachtgever. Pauzes mag ik zelf plannen, dat is nooit een probleem. Eigenlijk is het beunen leuker dan gewoon werk. Niet alleen omdat ik er veel mee verdien, maar ook omdat het oprecht gezellig is. De tijd vliegt op zo’n dag. Als je lol hebt en lekker aan het werk bent is je dag echt zo voorbij.

De kennissen waar ik werk vragen me wel eens of ik me er geen zorgen over maak ooit

gepakt te worden. Daar antwoord ik altijd met ‘nee’ op. Ik vertrouw ze en ze weten dat ik goed werk lever voor een lage prijs en daar gaat het hen dan weer om. Het gaat mij zelf om het leuke werk en het feit dat het echt goed verdient. Waarom zou ik me dan druk maken dat ik gepakt zou kunnen worden? Daar krijg ik alleen maar stress van en dat is niet goed. Ik ga er dus lekker mee door!

Om vijf stop ik er weer mee en mag ik mee eten bij de mensen thuis. Dat mag meestal op zaterdag, ook zo’n leuk extraatje van het beunen. We eten patat met een gehaktbal en dat smaakt heerlijk na zo’n zware werkdag. Ik heb vandaag €200 euro verdiend en kan dus tevreden naar huis. ‘s Avonds doe ik weinig. Uitgaan heb ik niet zoveel zin in en mijn vriendin ook niet. Ze heeft wel twee vrienden van ons uitgenodigd voor vanavond. Met muziek, een paar tv-programma’s en wat lekkers om te knabbelen maken we er met z’n vieren een leuke avond van die toch wel erg laat wordt. Om 4 uur liggen we eindelijk in bed.”

Zondag

Mijn enige vrije dag deze week. Die benut ik dan ook goed samen met mijn vriendin.

We maken het gezellig door s’ochtends samen te ontbijten en het rustig aan te doen. ‘s Middags kijken we samen een filmpje. ‘s Avonds gaan we uit eten in de stad. Als je zoveel werkt en verdient mag je het ook op deze manier opmaken, vinden we. Na het eten nemen we nog een drankje en dan gaat mijn telefoon. Of ik nog een keer tijd heb om een bijkeuken af te timmeren bij een kennis van me. Ik vertel dat ik de komende maand vol zit, maar daarna wel een keer tijd heb voor zijn bijkeuken. Hij vindt het prima, de prijs staat vast dus hij weet waar hij aan toe is. Zo zie je maar weer, een beunhaas heeft een druk bestaan, maar het geld dat je er mee verdient maakt een hoop goed!•

Oorsprong van het woord beunhaas Het woord beunhaas komt van oorsprong uit de 16e eeuw. Als je een bepaald beroep wilde uitvoeren, moest je lid zijn van een gilde. Dat vonden veel mensen nogal veel gedoe en daarom probeerden zij het beroep uit te oefenen zonder lidmaatschap.

Voor deze mensen werd de term ‘beunhaas’ gebruikt die volgens een gangbare theorie uit het Nederduits komt.

8 TAPE

Het heeft te maken met het Duitse woord voor zolder, beun. Voornamelijk kleermakers werkten zelfstandig, op hun eigen zolder. Als ze werden betrapt gingen ze er als een haas vandoor. Als je die twee woorden samenvoegt kom je op het woord beunhaas, het woord dat we nu ook gebruiken voor zwartwerkers.

Voordelen + Snel veel geld verdienen + Je betaalt geen belasting, dus je wat je verdient krijg je ook echt + Je bent je eigen baas.

Wil je een klus niet doen, dan doe je het niet

Nadelen - Bij ziekte krijg je geen geld - Zwart werk kun je niet op je CV zetten - Bij ontdekking door de belastingdienst, moet je alle belasting die je niet hebt betaalt terugbetalen.

Ook komt er nog een boete overheen en dat bedrag kan fors oplopen

MEDIA

#Twitterlandje Door Jolien van Gaalen

Nederland mag trots zijn met 1 miljoen actieve Twitteraccounts. Nederlanders slingeren van alles op de microblog. Een paar trending topics op een rijtje.

#Wilders #PVV (14 november) @kajleers Dus de #PVV Gelderland wil antisemitisme aanpakken terwijl hun baas in Den Haag een persco organiseert met Marine le Pen. Juist ja. @Bartfeikens Wilders en Le Pen

#Hyves (15 november) @schellevis Heb medelijden met de Hyves-programmeurs die backup-mogelijkheid ontwikkelden. Voelt toch als je eigen graf graven. @remcojanssen Gaaf gedaan, maar het is zoals ik mij Hyves herinner: overbelaste en rokende servers...

#Intocht #zwartepiet (16 november) Prem Radhakishun (parodie) SPANDOEK: SINTERKLAAS BESTAAT NIET!!!

ZWARTE PIET IS RACISME!!! IS KLAAR: ZO NAAR DE INTOCHT. @jorisluyendijk Mij lijkt verzet tegen Zwarte Piet bij ‘allochtonen’ bewijs van hun integratie: ze willen meepraten over inrichting van hun land.

#giro555 (17 november) @RoelofRhee En toch leven we in een mooi, verkneukelend, héérlijk, sympathiek landje #dwwd #giro555

@J4nB4rt (J-B Cassimon) Het nieuwe voetbalstadion in Qatar staat open voor.. Welja, het staat open.#dirtyminds

@LetsKuttekrap Ben blij dat ik een pak dubbelvla heb gedoneerd. Nu kunnen zij mij nooit meer beschuldigen van rassiesme.

@PieterJanHannes IK VIND DE VORM VAN DAT STADION VROUWONVRIENDELIJK ENZO!! #GAMMAkluspoezen

#Qatar (18 november) TAPE 9

MISDAAD

Negen jaar in de bajes door ger Zeven moorden en drie pogingen tot moord. Lucia de B. werd in 2003 ten onrechte veroordeeld voor deze feiten. Een levenslange gevangenis en TBS plus dwangverpleging als gevolg.

Door Erwin Wamelink

Drie jaar na haar vrijlating leidt Lucia de Berk een rustig leven in betrekkelijke anonimiteit. Praten met de pers wil ze niet meer.

Hoe anders was haar leven verlopen als niet een gerechtelijke dwaling haar negen jaar van haar leven kostte. TAPE maakt een reconstructie over het ‘proces van de eeuw’.

Het leven van Lucia de Berk, beter bekend als Lucia de B. werd eind 2001 totaal over hoop gehaald door een justitiële dwaling.

Zij werkte destijds als verpleegkundige bij het Juliana Kinderziekenhuis (JKZ) in Den Haag. Justitie vond dat ze wel erg vaak dienst had als er een kind was overleden.

Het leek met een sisser af te lopen. Er waren geen getuigen en er was geen enkel bewijs.

Maar Lucia de Berk kwam niet meer op vrije voeten.

Vanaf dat moment veranderde het leven van de inmiddels 52-jarige verpleegkundige. In 2003 werd De Berk verantwoordelijk gehouden voor vijf moorden en twee pogingen tot moord. Dit kwam haar tot een levenslange gevangenisstraf en TBS te staan.

In 2004 werd het alleen nog maar erger.

Justitie schoof haar in hoger beroep nog twee moorden en een poging tot moord in de schoenen. De rechters gingen mee met de aanklacht van justitie en hierdoor verdween De Berk achter de tralies. De Berk ging tegen de uitspraak van het gerechtshof in beroep. De Hoge Raad besliste dat een levenslange gevangenisstraf en TBS niet samen gingen, maar de verpleegkundige werd wederom veroordeeld tot levenslang.

Stijn Franken was één van de advocaten in deze strafzaak. In het programma ‘Kijken in de Ziel’ zegt hij dat hij het verschrikkelijk vindt wanneer een onschuldig iemand wordt gestraft. “Als de waarheid niet wordt gevonden, is dat voor de betrokkenen een ramp.”

Franken was overtuigd van de onschuld van De Berk en zijn dochtertje van zes leek daarin mee te gaan. “Mijn dochter lag op een avond op de bank naar een film te kijken waarin een onschuldig iemand werd opgesloten. De volgende dag begon ze erover te praten hoe vreselijk dat was. Rond de kerstdagen heeft ze een tekening gemaakt met een ontsnappingsplan. Omdat ze dacht

10 TAPE

dat iedereen in de gevangenis slecht te eten kreeg, heeft ze er een kerstkransje en wat

vitaminepilletjes bij gedaan en 20 cent uit haar eigen spaarpotje. Want ze vond dat

“Als de waarheid niet wordt gevonden is dat een ramp”

MISDAAD

rechtelijke dwaling “Hier was zoveel mis gegaan” ver weg voor De Berk. Tot er hulp kwam uit onverwachte hoek. Ton Derksen is wetenschapsfilosoof en hoogleraar. Hij had al snel zijn twijfels over de veroordeling van Lucia de Berk. “Aan het begin was ik erg sceptisch”, verteld Derksen in het KROprogramma ‘profiel’. “Als er zeven moorden liggen kan het natuurlijk nooit helemaal zuivere koffie zijn. Maar na een maand studeren was ik gewoon overtuigd. Hier was zoveel mis gegaan, je moet hier gewoon met een ‘open mind’ naar gaan kijken. Na een halfjaar was mijn boek klaar en kon ik niet tot een andere conclusie komen dan dat er een onschuldig iemand vast zat”.

iedereen de bus naar huis moest kunnen nemen. Ik heb haar toen moeten beloven dat ik de tekening aan een cliënt zou geven. Omdat je dat makkelijker doet bij een vrouw, heb ik hem aan Lucia gegeven. Op een gegeven moment kreeg ze celcontrole en troffen ze de tekening met pilletjes

aan. Omdat alle pillen in de gevangenis worden aangezien als XTC-pillen, werd ze vervolgens overgeplaatst naar een isoleercel. Dit laatste heb ik pas tegen mijn dochter verteld toen Lucia weer vrij was.”

Uitzicht op een goede toekomst leek erg

Naast Ton Derksen waren ook zijn jongere broer Bram en zus Metta en erg betrokken bij de zaak. Toen in 2004 Cees B. ten onrechte werd veroordeeld voor moord in de ‘Schiedammer Moordzaak, kwam de familie Derksen in actie. Het programma NOVA besteedde in 2005 een item aan de acties.

De familie Derksen spreekt in het item duidelijk haar twijfels uit. Er komt ook steeds meer steun van anderen. “Ook in Haagse en medische kringen is er twijfel”, zegt Metta de Noo in ‘Profiel’. De Noo is arts en was destijds emotioneel betrokken bij de zaak. “Ik was toentertijd de eerste die naar de media stapte met dit verhaal.” Ton Derksen beschreef in zijn boek: reconstructie van een gerechtelijke dwaling, zijn bevindingen over de zaak De Berk. Hij vroeg bij de ‘commissie evaluatie afgesloten strafzaken’ (CEAS) Herziening van de zaak aan.

Het CEAS ging akkoord en legde het voor aan justitie. In 2008 werd de zaak ook daadwerkelijk heropend. De uitkomst van de zaak was wonderbaarlijk. De Berk werd vrijgesproken van al het ten laste gelegde.

Er is buiten Lucia de B. nooit iemand anders verdacht geweest of veroordeeld in deze zaak. Achteraf bleek het niet te gaan om moorden, maar om toevalligheden. Negen jaar lang, zeven jaar plus twee jaar voorarrest, zat ‘De engel des doods’ ten onrechte vast.

Sinds 2010 is De Berk weer op vrije voeten.

Ze heeft haar verhaal gedaan en geniet nu in alle rust van haar vrije bestaan.•

TAPE 11

IN BEELD

12 TAPE

Vernielzuchtige Haiyan Deze foto laat de enorme ravage zien die orkaan Haiyan veroorzaakte op de Filipijnen. Deskundigen rekenen Haiyan tot één van de zwaarste stormen ooit. Met windstoten van 380 kilometer per uur is het geen wonder dat in kuststad Tacloban en Leyte werkelijk niets uit de vernielzuchtige klauwen van Haiyan bleef. De storm trof 12 miljoen mensen De Verenigde Naties meldde dat tot nu toe 4460 mensen de ramp met de dood moesten bekopen. Dat dit aantal nog altijd zal groeien, zal gezien de foto niet verwonderlijk zijn. En wie de storm wél heeft kunnen overleven, zal de komende maanden alles op alles moeten zetten om weer een leven op te bouwen in dit puin. Daarvoor is in ieder geval Giro 555 opgezet, dat op 18 november ruim 18,5 miljoen euro opleverde voor de slachtoffers van de Filipijnen.

TAPE 13

COLUMN

Bommen zweven ook niet terug in een vliegtuig In de politiek kun je niks zeggen zonder dat iemand over die uitspraken dondert.

Dat is de prijs van een carriere in de spotlight. Meestal trekken politici hun woorden in nadat een aantal mensen er problemen mee heeft. Daarmee doe je eigenlijk afbreuk aan je mening en sta je niet meer achter jezelf. Moet je je mening maar voor je houden omdat sommige mensen er problemen mee zouden kunnen hebben?

Afgelopen tijd was het weer raak. Mark Verheijen (VVD) verkondigde doodleuk dat “eurofielen als de Belgische liberaal Guy Verhofstadt een groter gevaar zijn voor Europa dan de rechtspopulisten als de Franse Marine le Pen.” Dat schoot in het verkeerde keelgat van Alexander Pechtold (D66) en de JOVD. “Een zeer gevoelige uitspraak”, aldus Pechtold. Er wordt namelijk een vergelijking gemaakt tussen iemand als Verhofstadt en “geen al te frisse types”.

Ook JOVD bleek overdonderd, en niet op een goede manier. De jongerentak van de VVD is er kort over en vindt de vergelijking “smakeloos”. Deze liberale jochies en meisies hopen dat de uitspraak een ‘slip of tongue’ was en zo snel mogelijk wordt teruggenomen. Right: het VVD-Kamerlid heeft sorry gezegd voor zijn uitspraken. Hij neemt afstand van zijn eigen woorden, die volgens hem slecht gekozen zijn. Het lijkt alsof de politicus niet meer achter zichzelf staat door deze actie. Het kan ook zijn dat hij terugkruipt in zijn schulp omdat er anders trammelant van komt. Maar in België blijft het muisstil, het land waar Verhofstadt gevaarlijk zit te doen.

Mediatraining

Maar zo simpel is het niet. Eens gezegd blijft gezegd. Woorden vliegen niet zo terug in je mond. Net zomin als een bom terugzweeft in een vliegtuig. De ‘schade’ is er al, terugtrekken heeft dan nauwelijks nog zin. Net zoals een bom schade veroorzaakt, zo kunnen ook woorden schade veroorzaken, zij het vele malen minder groot, althans in letterlijke zin. Deze ‘slip of the tongue’, zoals de JOVD het verhullend noemt, kan niet meer ongedaan worden gemaakt.

Daarom moet je als politicus wel rekening houden met je ‘rang’ en het effect van een mening. Eindeloos stil- staan bij de invloed van die mening is een tweede. Als politicus zou je dat moeten kunnen aanvoelen, maar dat krijgen ze niet altijd voor elkaar. Misschien moet Verheijen dezelfde mediatraining volgen als Rutte (niet) heeft gevolgd, die werkt heel goed.

14 TAPE

Door Jolien van Gaalen

PERSOONLIJK

‘‘Ik verloor bijna mijn vader door een medische misser’’ Elk jaar zijn er drie keer zoveel slachtoffers door fouten in de medische sector, dan in het verkeer. Dat is onbegrijpelijk. Kelly Gerritsen (20 jaar) kan zich nog goed herinneren hoe haar vader in het ziekenhuis lag en hoe ze meerdere malen afscheid van hem heeft moeten nemen. Haar vader, Herbert Gerritsen (50 jaar), werd slachtoffer van een medische misser. Een gebeurtenis die invloed had op het leven van het hele gezin.

Kelly met haar vader, voor de medische fout Door Charlotte Dettmers Herbert heeft van kleins af aan al problemen met zijn slokdarm, door een aangeboren afwijking. Door een kronkel in zijn slokdarm kon er niet of nauwelijks voedsel naar zijn maag kon waardoor hij vijf jaar lang kunstmatig werd gevoed in het ziekenhuis.

Daarna mocht hij zelf proberen zijn slokdarm op te rekken door middel van slangen. Eten ging nog steeds moeizaam en de ziekenhuisbezoeken bleven.

Op latere leeftijd is zijn slokdarm weer vergroeid en moest hij stoppen met oprekken omdat hij anders zijn darm zou perforeren.

Weer werd het ziekenhuis in en ziekenhuis uit voor onderzoeken.

In 2000 werd er een plan van aanpak gemaakt. Wekelijks moet Herbert een endoscopie ondergaan, de arts gaat dan door de slokdarm richting de maag met een slang waardoor de slokdarm oprekt. Bij de eerste afspraak ging het goed, maar de tweede afspraak verliep anders.

Bij de tweede afspraak ging het mis met de endoscopie. Er werd door de slokdarm heen gestoken, maar Herbert werd desondanks naar huis gestuurd.

Thuis was de pijn zo erg dat zijn vrouw en zijn broer hem naar het ziekenhuis brachten. Daar heeft hij drie maanden in coma gelegen. Gedurende tweeënhalve week werd gevreesd voor zijn leven.

Waar was jij de dag dat het misging?

‘’Ik was zes jaar toen dit gebeurde, mijn broertje was twee jaar. Samen waren we

die dag dat het zo erg misging bij opa en oma. Mijn moeder was de dagen daarna elke dag in het ziekenhuis.

Het werd vrij snel duidelijk dat deze situatie lang zou duren, daarom zijn wij bij opa en oma gaan wonen. Wat ik achteraf gezien heel fijn vond. Ik heb gewoon met vriendjes en vriendinnetjes kunnen spelen, zwemles

‘‘Mijn vader zou misschien wel dood ging gewoon door en de sportclubjes ook.

Het leven ging door.’’

Hoe werd jou verteld wat er met je vader aan de hand was?

‘’In Jip en Janneke- taal werd mij verteld dat papa ziek was en veel sliep. Als kind van zes krijg je nog best veel dingen mee.

Maar op school hebben ze het heel goed opgepakt, mede door een hele lieve juffrouw. Zij had zoveel geduld met mij dat ik geen achterstanden opliep. En zij vertelde ook aan mijn klasgenoten dat mijn vader misschien wel dood zou gaan.’’

Hoe was de eerste keer dat jij je vader in het ziekenhuis zag?

‘’De eerste weken mochten we hem niet zien van mijn moeder, dat deed ze om ons te beschermen. Ik heb er eigenlijk ook nooit om gevraagd. Mijn moeder was druk en probeerde alles zo goed mogelijk te regelen.

Dat voel je aan en dan wil je niet ook nog

eens aan haar hoofd zeuren.

De dag dat ik hem ineens wel wilde zien kan ik me nog heel goed herinneren. Ik was met een konijntje aan het spelen bij mijn opa en oma toen mijn moeder langs liep, ze gaf me een kus omdat ze naar het ziekenhuis ging.

Ik weet niet waarom, maar op dat moment wilde ik heel graag mee, papa opzoeken.

Eerst weigerde mijn moeder omdat ze wist hoe Herbert erbij lag. Maar nadat ik mijn keel had opengezet mocht ik toch mee.

In het ziekenhuis liepen we naar zijn kamer toe, maar in de deuropening bleef ik staan.

Daar lag mijn vader met zo’n 50 slangen, een ademhalingsapparaat en een hartmonitor die continu piepte.

Dat beeld staat nog op mijn netvlies gebrand. Hij was mager, heel mager. Ik draaide me om en rende naar een bankje dat om de hoek stond. Mijn moeder kwam me achterna om me te kalmeren, daarna zijn we samen zijn kamer ingelopen. Die dag zal ik echt nooit vergeten.’’

In het ziekenhuis werd hij geopereerd.

‘’Een risicovolle operatie volgde inderdaad.

Ze hebben een stuk van zijn slokdarm weggehaald en zijn maag omhoog gehaald ter hoogte van de keel. Hij heeft de operatie overleefd maar hij had lang nodig om weer op kracht te komen, ook om weer zelfstandig te ademen.

Toen hij wakker werd na deze ingreep, herkende hij niemand. Zelfs ons niet, zijn eigen kinderen. Mijn moeder heeft ons gelukkig niet gelijk bij hem gelaten, dat zou wel een hele nare ervaring geweest zijn. De kamer binnenlopen en je eigen vader weet niet wie je bent.’’›

TAPE 15

PERSOONLIJK Na drie maanden mocht hij naar huis, hoe verliep zijnrevalidatie?

‘’Ik weet nog dat hij met een rolstoel naar de auto moest omdat hij niet kon lopen. Thuis stond er een bed in de woonkamer ernaast met een belletje ernaast zodat hij kon laten weten als hij iets nodig had.

Maar doordat hij altijd heel intensief heeft gesport, en tijdens het revalideren lang stil moest liggen kreeg hij een verkalking rond zijn heup. Wat het revalideren alleen maar zwaarder maakte. Ook slaapt mij vader iets omhoog zodat niet alles uit zijn maag direct zijn mond uit komt, door de operatie zit zijn maag ter hoogte van zijn keel.

Dus je kan wel zeggen dat het revaliderne zwaar was.’’

Naast fysieke schade is er nog de emotionele schade.

‘’Mijn vader was vroeger topsporter, maar dat kan nu niet meer. Zijn carrière naast sport kan hij wel vergeten want hij is gedeeltelijk afgekeurd.

Ook heeft hij zijn hele leven terug moeten halen, herinneren wie wie was.

Nog steeds weet hij dingen van vroeger niet meer, momenten met zijn moeder bijvoorbeeld. Ze stierf toen hij zesentwintig jaar was, dus hij kan het haar ook niet meer vragen.

Hij kan er nog steeds niet mee leven, dag in dag uit ondervindt hij de gevolgen van die medische misser. Maar door zijn sterke karakter heeft hij zich hier toch doorheen kunenn slaan, hij is niet iemand die medelijden accepteert.’’

‘‘Ik ben ziekelijk bang om mensen kwijt te raken’’

Wat voor invloed heeft deze periode op jou gehad? ‘’Ik trok altijd al erg naar mijn vader, dus ik heb mij ook altijd zorgen gemaakt om hem. Je mag alles over iedereen zeggen wat je wil, maar niet over mijn vader.

En omdat ik mij altijd zorgen maak over hem ben ik ook het liefste thuis.

Een stage in Australië zit er bijvoorbeeld voor mij echt niet in, ik kan dat gewoon niet. Wat ik wel heel erg jammer vind.

Ik ben ook ziekelijk bang om mensen kwijt te raken. Ik realiseer dat het ook anders had kunnen lopen, dan had ik gewoon geen vader meer gehad.

En als ik andere mensen ontmoet denk ik altijd: hoe dichterbij je komt hoe meer verdriet je me kan maken.

16 TAPE

Het doet mij ook heel veel als ik mijn vader ’s nachts wakker wordt van de pijn, en ik niets voor hem kan doen.

Hij zit echt niet te wachten op hulp.’’

Maar wat doe jij als je het allemaal even niet meer aankan?

‘’Ik ben een stoere meid en ik houd mij sterk tegenover anderen.

Maar als ik alleen ben, ben ik echt niet zo stoer. Dan komt het kleine meisje in mij naar boven. Huilen doe ik ook eigenlijk niet in het bijzijn van anderen, pas als ik alleen ben. Maar ik denk eigenlijk al snel: mijn vader is er nog, er zijn zoveel anderen die dat niet kunnen zeggen.’’

Je zegt dat je bang bent mensen kwijt te raken, hoe doe je dat met een nieuwe liefde?

‘’Als de klik er is en de vonk is overgeslagen dan weet je dat het goed zit. Betekent niet dat hij mijn vertrouwen al heeft, dat moet hij echt winnen. En heel belangrijk, laten zien dat hij van mij houdt.’’

Mensen hebben steun nodig of zoeken steun in een heftige, emotionele periode. Van wie had jij de meeste steun?

‘’Mijn opa. Dat klinkt heel raar, maar hij vervulde de rol van mijn vader in de tijd dat mijn eigen vader in het ziekenhuis lag.

De band met mijn opa is daardoor ook sterker geworden, hij bracht ons altijd overal naartoe en zorgde dat wij aan niets te kort kwamen. Zijn overlijden tien jaar geleden viel mij echt heel zwaar, daar heb ik nog lang moeite mee gehad.’’

Tijd om verhaal te halen.

‘’Inderdaad. Hetzelfde jaar nog, 2000, moest mijn vader een nieuw bed hebben omdat hij schuin moet slapen. Bij de zorgverzekeraar, Medirisk, ging hij informeren of er een potje was waar hij gebruik van mocht maken. Maar volgens Medirisk kreeg hij met geen mogelijkheid een vergoeding.

Toen heeft mijn vader een advocaat in de arm genomen. Hij pikte dit niet. Zijn gezondheid kreeg hij er niet mee terug, de

‘‘Zelfs dat kleine stukje rechtvaardigheid gunde ze hem niet’’ herinneringen die ze hebben afgenomen, zijn carrière, kansen in de sport, dat kreeg hij allemaal niet terug. Maar zelfs dat stukje rechtvaardigheid werd hem niet gegund. Tijdens de rechtszaken waren ook ineens dos-

siers weg. Procederen is één grote zooi van leugens , bedrog en de aanklager emotioneel naar de kloten helpen. De rechtszaak begon in 2000 en duurde twaalf jaar. Hoor

‘‘Procederen is één grote zooi van leugens’’ je dat goed? Twaalf jaar!’’

Jij was zeven toen die rechtszaak begon, hoe heb jij die twaalf jaar ervaren? Wat heeft het met je gedaan?

Gefrustreerd begint ze te vertellen. ‘’Ik ben een keer mee geweest naar een zitting van de rechtszaak, maar dat doe ik nooit meer.

De arts die mijn vader verkeerd heeft behandeld begon te liegen over bijvoorbeeld het tijdstip dat mijn vader werd binnengebracht in het ziekenhuis. Daar kan ik nu nog zó kwaad om worden!

Het is zo onrechtvaardig, en dat is waar ik nu dus echt niet tegen kan, onrechtvaardigheid.

Toen ik daar zat dacht ik echt: fuck ik ben gewoon bijna mijn vader kwijt geraakt.

Het hele gezin lijd hieronder en hij zit daar gewoon keihard te liegen! Ik snap niet dat het die arts niets doet, hij weet dat het zijn fout was.Het is niet eerlijk’’

Na twaalf jaar procederen is het wel eindelijk gelukt toch?

‘’Ja, na twaalf jaar heeft mijn vader de rechtszaak gewonnen. Voor de uitspraak zijn we nog bij het programma Radar geweest. Mijn vader heeft toen zijn verhaal gedaan.Als wij deze rechtszaak niet hadden gewonnen, dan konden we het huis wel verkopen. Of nouja, dat had gemoeten.

Voor mij was het echt een opluchting, na twaalf jaar had hij eindelijk rechtvaardiging, maar de manier waarop het is gegaan dat zal ik nooit vergeten.’’

Moving on.

‘’Wij zijn als gezin heel hecht geworden.

Thuis kan er gewoon over gepraat worden, als je wil huilen mag je huilen. Boos? Dan ben je boos. Maar het belangrijkste is, is dat we er allemaal nog zijn en sterker dan ooit!•

Wil je de uitzending van Radar zien waar Herbert zijn verhaal doet? Scan de QR code.

‘‘Fuck! Ik ben gewoon bijna mijn vader kwijtgeraakt’’

Kelly Gerritsen

TAPE 17

SPORT

De scheids doet het nooit goed Na de dood van grensrechter Richard Nieuwenhuizen zijn er door de KNVB binnen het amateurvoetbal nieuwe regels ingesteld. Harder optreden tegen voetballers is daarvan het gevolg. De scheidsrechter heeft meer macht. Trainers en spelers constateren vaker dat de leidsman theatraal een wedstrijd fluit en dat dit leidt tot meer frustraties op en langs het veld.

Door Patrick Kieftenbelt Even terug naar vorig jaar. Het is 3 december 2012. In Almere spelen SC Buitenboys B3 en Nieuw Sloten B1 tegen elkaar. De wedstrijd verloopt grimmig. Richard Nieuwenhuizen is grensrechter van SC Buitenboys B3, waar zijn zoon in voetbalt. Na afloop wordt hij aangevallen door de spelers van Nieuw Sloten B1. Het is een daad met een verschrikkelijk afloop. Nieuwenhuizen komt een dag later in het ziekenhuis te overlijden. Een jongen van 14 jaar is zijn vader kwijt. Vanwege een potje voetbal. De voetbalwereld staat erbij stil. De liefhebbers zijn verdrietig, maar ook kwaad. Iemand die een pot voetbal met de dood moet bekopen. Dat kan toch niet. SC Buitenboys B3 – Nieuw Sloten B1: een wedstrijd van niks en om niks. ’’Maatregelen moeten er genomen worden’’, roepen vele Nederlanders.

Scheidsrechter Wim Bronsvoort in actie 18 TAPE

Maatregelen

Twee maanden later zijn de maandregelen er al. Aan het begin van het nieuwe seizoen zijn er twee nieuwe regels. In de laagste regionen van het amateurvoetbal, in de jeugd, geldt het volgende. Een speler die een gele kaart krijgt moet tien minuten naar de kant.

Daarnaast is het mogelijk dat er drie spelers van hetzelfde team met een gele kaart aan de kant komen te zitten. Het is dus strikt genomen mogelijk dat een voetbalwedstrijd tien minuten lang acht tegen elf is. ”Moet je je maar gedragen!” waren de eerste opmerkingen. De tweede maatregel is een verplichte cursus over de spelregels voor iedere speler vanaf 14 jaar.

Op het eerste gezicht zijn het prima maatregelen. Toch zitten er een aantal haken

en ogen aan. Wim Bronsvoort van de Deventer scheidsrechtersvereniging voorziet problemen bij de regel van de gele kaart. ‘’Het probleem dat zich voor gaat doen is dat scheidsrechters in de laagste regionen van het amateurvoetbal de regel niet gaan hanteren. In deze klassen fluiten vaak clubscheidsrechters. Zij durven iemand van de eigen vereniging geen kaart te geven. Maar doen ze dat bij de tegenstander wel, dan wordt er direct gezegd dat het een thuisfluiter is.’’ Op de vraag of de regel tot meer agressief gedrag kan leiden knikt Bronsvoort instemmend.

Bronsvoort, zelf scheidsrechter in de hoofden topklasse van het amateurvoetbal en lid van de Devneter scheidsrechtersvereniging, is voorstander van meer opgeleide

SPORT kan het niet de bedoeling zijn dat een scheidsrechter gebruik maakt van zijn macht. Bij de jonge kinderen ben je als scheidsrechter een spelleider.

Bij het mannenvoetbal ben jij degene die de regels hanteert. Deze scheidsrechter had de schijn tegen doordat hij van grote afstand beslissingen nam. Dat is niet goed.

Je moet als scheidsrechter, iedere wedstrijd opnieuw, presteren. Je moet kort op de situatie zitten en dus voorkomen dat je de schijn tegen krijgt.

Sta je er dicht op, dan zullen veel mensen denken dat je het goed gezien hebt.”

scheidsrechters. ‘’Op dit moment fluiten er veel mensen die geen opleiding hebben gedaan. Ze hebben dan niet de bagage om lastige wedstrijden in de hand te houden. Ook dat leidt tot meer aggresief gedrag. Mijn idee is dat iedere scheidsrechter, of hij nu namens de KNVB fluit of als clubscheidsrechter op het veld staat, een opleiding moet hebben gehad.’’ Volgens Bronsvoort dwing je daarmee veel meer respect af dan met het constant tonen van een gele of rode kaart.

Theatraal

De nieuwe regels zijn nog maar één kant van het verhaal. De scheidsrechter heeft door deze regels meer handvaten om de wedstrijd in de hand te houden. Maar hij heeft daarbij de hulp van trainers en spelers ook nodig. Daar ga je al: er zal altijd discussie blijven. En dat ligt niet altijd aan de voetballers of de coaches. We gaan even terug naar 11 november 2013. Bijna een jaar na de dood van grensrechter Richard Nieuwenhuizen.

In het dorpje Diepenveen, net iets buiten Deventer, staat de wedstrijd Diepenveen – IJsselstreek op het programma. Het is een wedstrijd in de 4e klasse van het amateurvoetbal. De eerste twintig minuten van het duel verlopen rustig. Ijsselstreek is vele malen beter dan de thuisclub en komt verdiend op 0-1. Tot zover niets aan de hand. Vervolgens komt Diepenveen meer in de wedstrijd en golft het spel op en neer. De scheidsrechter van die middag kan het tempo nauwelijks bijbenen. Vervelend, zekers als je constant 50 meter moet afleggen. Mede daardoor haalt hij de woede van de beide trainers op zijn hals. En iedere keer wanneer één van de trainers er anders over dacht dan de scheidsrechter hadden ze gelijk.

Een speler van Diepenveen werd afgefloten

Herman Harleman, coach VV IJsselstreek De uitleg van Bronsvoort klinkt logisch en bezit zeker een kern van waarvoor buitenspel maar stond op de eigen heid. Toch zal er altijd weer gediscussieerd helft, als je de spelregels erop na slaat kan worden over de scheidsrechter. Op welk het dan nooit buitenspel zijn. Een onterechte niveau dan ook. Trainers, spelers en beslissing dus. IJsselstreek kreeg een penscheidsrechters kunnen er samen voor zoralty vanwege een handsbal. De speler die gen dat incidenten als de dood van Richard hands maakte stond buiten het strafschopge- Nieuwenhuizen niet meer voorkomen. Je bied: dat was niet goed gezien. Een tackel zult begrip voor elkaar moeten tonen, maar met twee benen vooruit werd beoordeeld ook van beide kanten moeten presteren. Je met geel, rood was op zijn plaats. Maar kunt het elkaar zoveel makkelijker maken. het meest schrijnende moment was nog wel Als coach kun je de leidsman helpen door het geven van een hoekschop terwijl de eens te zeggen voor wie de ingooi is als de scheidsrechter op zestig (!) meter afstand man in het zwart het even niet weet. Dan stond. De grensrechter vlagde niet voor een zal de scheidsrechter een puntje van kritiek hoekschop, waardoor er enige discussie ontsneller accepteren.• stond. De scheidsrechter, die niet bij naam genoemd wilde worden, verklaarde te kunnen zien vanuit de middencirkel dat de bal over de achterlijn was. Met zijn reactie had hij in ieder geval de lachers op zijn hand.

Naast al deze beslissingen stuurde hij ook nog eens coach Herman Harleman onterecht weg met een rode kaart. De doelman van de bezoekers lag op de grond en bloedde aan zijn hoofd. De scheidsrechter maakte tot tweemaal toe een wegwerpgebaar richting de coach van Ijsselstreek, die hem attendeerde op de blessure van zijn keeper. Harleman kon vertrekken want hij had nu drie keer binnen een minuut de scheidsrechter aangesproken. Dat stond de leidsman niet aan.

Herman Harleman van IJsselstreek vond dat de scheidsrechter theatraal de wedstrijd floot. Zijn collega Hans Nijboer van Diepenveen had het gevoel dat de scheidsrechter op deze manier macht wilde uitstralen. ‘’Van zijn macht heeft hij in ieder geval wel gebruik gemaakt’’ lacht Nijboer als een boer met kiespijn.

Wim Bronsvoort, geconfronteerd met dit verhaal, fronst een aantal keren zijn wenkbrauwen.’’Ondanks de nieuwe regels

Hans Nijboer, coach VV Diepenveen TAPE 19

PERSOONLIJK

Indoor skatepark in fuc Je skateboardt? En het regent? Dan heb je gewoon dikke pech. Daarom is het de droom van menig skateboarder om een indoor skatepark in de buurt te hebben. Als je in de (rand)stad woont heb je daar nog wel kans op, maar op het platteland kun je het wel vergeten.

Tenzij je in West-Friesland woont.

Door Sanne van Alderwegen

In de jaren zestig ontwikkeld door surfers die de zee beu waren: skateboarden. Op een houten plank met wielen over het asfalt surfen. Het is een buitensport die niet altijd even geschikt is om te beoefenen in ons grijze kikkerlandje. Daar komt ook Kees Broersen achter als hij pakweg tien jaar geleden met skateboarden begint. Hij is dan vijftien jaar oud en heeft er regelmatig flink de balen van als hij na schooltijd niet kan skaten omdat het regent. Dus bedenkt hij, een tikkeltje naïef: Waarom bouwen we niet gewoon een indoor skatepark? In 2003 stapt hij met wat medeskateboarders naar de gemeente om naar een pand te vragen waarin ze hun skatepark kunnen bouwen. De gemeente wimpelt de jongens weg.

Imagoproblemen

Er wordt een jongerenwerker op de groep gezet die met de jongens mee denkt en tussenpersoon is tussen hen en de gemeente.

Die zelfde werker, die van de jongens de bijnaam ‘Hood’ krijgt, wijst de jongens erop dat ze waarschijnlijk niet veel voor elkaar zullen krijgen als ze niets aan hun imago doen. Het dan algemeen geldende beeld: ieder die zich op de skatebaan bevindt is drugsgebruikend uitschot met geen enkele toegevoegde waarde voor de samenleving.

Een beeld waarmee je jezelf niet associeert

20 TAPE

als je er middenin zit. Maar Kees begrijpt wel waar het vandaan komt: “Er hingen soms wel dertig tot veertig gasten op de skatebaan. Ronduit hinderlijk! Wij hebben

kunnen. Ze sloven zich uit om hun verknipte imago te verbeteren en proberen zich zo te profileren als fanatieke sportievelingen die midden in de maatschappij staan, in plaats van de gevaarlijke, van God losgeslagen relschoppers.

“We moesten bewijzen dat we het waard waren” helemaal niets met die mensen te maken, en zij niet met ons, maar ze weten het wel voor ons te verpesten. Bovendien vernielden ze de skatebaan met vuur en lieten ze kapot glas en andere troep achter waardoor wij niet konden skaten.”

Imago verbeteren dus. Zeven jaar lang laat de groep zich zien op festivals, feestelijke openingen en andere festijnen van de gemeente. Ze geven clinics aan kinderen en laten zien wie ze zijn, wat ze doen en wat ze

Zeven jaar lang houdt de groep het vol om op vrije zaterdagen, zijn beste beentje voor te zetten.

En intussen gaan de plannen voor het indoor park door. Samen met jongerenwerker Hood stellen de jongens een compleet draaiboek samen. Hoe willen ze het park financieren? Wie worden de sponsors? Waar worden de materialen vandaan gehaald? Na drie maanden zwoegen overhandigt Kees namens de West-Friese skateboarders het boekwerk aan een politica van de gemeente Stede Broec. Ze bladert het pak papier vluchtig door, legt het dan naast zich neer en stuurt de skaters naar huis met de woorden: ‘Het is een leuk begin, jongens.’

Wat de gemeente betreft komt er geen pand vrij voor een indoor skatepark.

Extreme sport of jeugdcultuur?

Kees en kornuiten geven het op. Alle moeite is voor niets geweest. Ze krijgen de gemeente niet mee. Er zit niets anders op, dan

PERSOONLIJK

Foto’s: Vincent Visser

cking Bovenkarspel

West-Friese skateboarders bouwen hun eigen indoor skatepark in een van de gemeente gehuurd pand.

op regenachtige dagen en de gehele winter de skateboards onaangeroerd te laten.

Maar helemaal stoppen met skateboarden doet het gros niet. Tot grote verbijstering van volwassenen. “’Doe je dat nou nog?!’, vroeg een tante me laatst op een verjaardag toen ik vertelde dat ik ging skateboarden.

Er wordt nog steeds gedacht dat het voor kinderen is”, vertelt Kees verontwaardigd.

Gelukkig wordt skateboarden, volgens Kees, dankzij TV-programma’s en games meer en meer als sport erkend en wint daardoor ook aan respect. Vooral de games hebben het skateboarden geen windeieren gelegd.

Vrijwel iedere skateboarder die in het vorig decennium voor het eerst op de plank ging staan, werd daarin aangemoedigd door de game Tony Hawk’s pro skater. “Vriend John en ik begonnen met het spelen van Tony Hawk, daarna zijn we pas echt gaan skaten. Als het slecht weer was deden we het in de garage van Johns ouders. Na één truc klapte je al tegen de muur of tegen een deur aan. Het was verre van ideaal. Maar als je het wilt leren moet je meters maken, dus we konden niet anders. De indoor parken zitten alleen in de grote steden en we hadden geen geld om daar wekelijks heen te gaan.”

Naast een sport is skateboarden wel degelijk ook een cultuur. Een cultuur van autodidactische doorbijters waarin respect voor

Skateboarders Vincent (Vinny) Visser, Kees Broersen en John Heins (v.l.n.r.) vormen het bestuur van de stichting Skatepark Tweepuntnul.

elkaar een sleutelwoord is. Als beginnende skateboarder leer je van de ouderen, als ervaren skateboarder help je de doorzettende beginner. “Vaak zie je dat iemand met skateboarden begint, twee keer valt en er dan mee stopt. Diegene die na die twee keer vallen overblijft, hoort er gewoon bij”.

Kees vertelt over kleine Kevin, de jongste skateboarder van de groep. Hij schat het jochie inmiddels een jaar of negen. “In het begin kwam hij met zijn vader of moeder naar de baan. Tegenwoordig laten ze hem achter als ze zien dat wij er zijn. Hij komt ons allemaal met de box begroeten en slaat met zijn board op de grond als iemand een mooie trick heeft geland. En vice versa. Het jochie hoort er gewoon bij. Onze kleine Kevin. Hoe mans is dat?!”

Verdubbelen in no-time

Dan gebeurt begin 2012 wat de jongens voor onmogelijk hadden gehouden: Ze krijgen van de gemeente toch een pand toegewezen. De skaters krijgen subsidie vanuit een fonds dat ‘jongeren in actie’ financiert.

Van dat geld wordt hout gekocht waarmee ze het pand inrichten. Aan de hand van YouTube filmpjes en de schaarse informatie die op internet te vinden is, stouwen de jongens een ruimte van ongeveer zestig vierkante meter vol met zelf in elkaar getimmerde ‘ramps’, ‘half-’ en ‘quarterpipes’. Maar er zit een addertje onder het gras. Het pand

is namelijk maar tijdelijk beschikbaar. Vier maanden na de feestelijke opening van skatepark Stadsplein wordt het pand met de grond gelijk gemaakt en staan de skateboarders in oktober 2012, zonder indoor park, weer op straat.

Zo ver laten de jongens het echter niet komen. Ze zetten hun zinnen op een particulier te huur staande bedrijfsunit elders in de gemeente. Nog dezelfde maand krijgt Stadsplein een doorstart op de nieuwe locatie onder de naam Skatepark Tweepuntnul.

De huurprijs van de unit wordt over de tien skateboarders verdeeld. Voor nieuwe materialen is geen geld. Ze zullen het moeten doen met het hout dat mee verhuisd is uit Stadsplein. Met 135 vierkante meter lijken de jongens er flink op vooruit te gaan, maar helaas. Ondanks de grotere oppervlakte loopt het tweede park uit op een fiasco. Het pand is duur en er mag maar sporadisch geskatet worden omdat de eigenaar van de aangrenzende unit klaagt over het geluid. Het ergste is: het park rolt voor geen meter. De obstakels zijn te stijl gebouwd, geven teveel vaart en het hout gaat kapot.

Het hele park zou opnieuw gebouwd moeten worden, maar daar is geen geld voor.

“Uiteindelijk waren wij de enigen die er nog kwamen skaten. Meer omdat je jezelf ertoe verplichtte. Het is tenslotte je eigen skatebaan” vertelt Kees.›

TAPE 21

Foto: VERS TV Foto: Kees Broersen

Foto: Kees Broersen

PERSOONLIJK

Boven, Links: Skatepark Stadsplein. Het eerste skatepark dat de Bovenkarspelse skaters bouwden. Boven, rechts: De eerste versie van skatepark Tweepuntnul in een particulier gehuurde bedrijfsunit. Onder: Het nieuwe Tweepuntnul in aanbouw. Het park beslaat bijna 500 vierkante meter skatebare ruimte.

Tweepuntnul, de betere versie

Maar in de tussentijd staan de skateboarders niet stil. Er gaan dan al een tijdje geruchten dat er in de gemeente een mooi pand leeg staat. Een hal die jaren gediend heeft als laad-, los- en opslagplaats. De locatie is te mooi om waar te zijn. Op loopafstand van het centrum en het station. Bovendien heeft het een oppervlakte van bijna zeshonderd vierkante meter. Kees durft na de jarenlange ervaring met de gemeente, er nauwelijks van te dromen dat de gemeente het pand laat betrekken door de skaters. In juli 2013 krijgen de vasthoudende West-Friezen het toch voor elkaar: Ze mogen het gedroomde pand van de gemeente huren voor minimaal een jaar.

Hoe vaak krijg je de kans om zo’n droomproject tot een goed einde te brengen? De jongens steken veel tijd in het uitdenken en -werken van de baan. Ze zoeken de vetste skatespots op die ze in hun eigen park willen hebben en bouwen ze simpelweg na.

Vooral op gevoel. “Vincent en ik waren in een skatepark waar een hele chille quarterpipe stond. Maar we hadden geen meetlint

22 TAPE

bij ons, toen ben ik er naast gaan staan en liggen. Aan de hand van die gegevens zijn we hem na gaan bouwen in Tweepuntnul.

En hij is nog gelukt ook!” vertelt Kees enthousiast. Een schaalmodel en computertekeningen helpen de jongens voor en tijdens het bouwen van het park. De fouten die ze in het vorige park gemaakt hebben, proberen ze nu te voorkomen. En dat lijkt gelukt.

Kees: “De baan is heel smooth! Je kunt zonder je te hoeven afzetten een heel rondje doen. De baan is een mix van wat moeilijkere en makkelijkere onderdelen, dus eigenlijk is er voor ieder wat wils.”

Vier maanden zijn de mannen nu aan het bouwen aan hun tweede Tweepuntnul. Inmiddels hebben ze daarvoor ook officieel toestemming gekregen van de gemeente.

Het bestemmingsplan van de hal is aangepast, alleen de buurtbewoners moeten er nog mee akkoord gaan. Tenslotte moet de baan nog gekeurd worden op veiligheid.

Voor dat laatste knijpt Kees hem nog wel: “Je weet hoe dat gaat met speeltuinen en rubbertegels bijvoorbeeld. Bij het outdoor

skatepark moesten de toestellen zelfs een meter van de kant staan voor de veiligheid.

Stel je eens voor! Zodat je op het beton valt in plaats van het gevaarlijke gras.”

Een dwaze droom. Een indoor skatepark beginnen in een gemeente die met een schamele tweeëntwintigduizend inwoners nog geen vliegenstrontje op de landkaart is. En toch is het een kleine groep skateboarders gelukt. “Skaters zijn doorbijters. Die geven niet op na twee keer vallen en een beetje pijn”, aldus Kees. Zou dat het geheim van hun succes zijn? Kees zelf moet zichzelf er soms op wijzen hoe ver ze gekomen zijn: “Doordat ik er middenin sta besef ik het niet altijd even goed. Maar hoeveel mensen kunnen nou eigenlijk zeggen dat ze een eigen skatebaan hebben?” Tot slot vertelt hij: “Laatst was er een gast op bezoek in het park die er bij was in 2003, toen we voor het eerst naar de gemeente stapten. Hij stond in het midden van het park, keek om zich heen en zei: ‘Dit gelooft toch niemand!

Een serieus indoor skatepark in fucking Bovenkarspel’.”•

Foto: Tom Stol

“Een skatepark bouwen is gewoon, logisch nadenken�

De skateboarders die meebouwen aan het park kunnen er al skaten, zoals Daryl Timmerman op de foto hierboven.

Voor de andere skateboarders is het wachten op de laatste 800 euro sponsorgeld, akkoord van de wijkbewoners en goedkeuring van de toestellen. Stichting Skatepark Tweepuntnul hoopt voor de kerstvakantie haar deuren voor iedereen te kunnen openen.

TAPE 23

SEKS

De student met de zweep Praten over intimiteit van BDSM met studentenvereniging Kajira Welke beelden schieten er bij jou omhoog wanneer je aan een BDSM-studentenvereniging denkt? Groezelige kelders waar orgies plaatsvinden? Waar studenten elkaar afranselen? Bij de Gentse studentenvereniging Kajira is daarvan geenszins sprake. “Wij vinden het beeld van BDSM in de media maar vreemd. Het is juist heel intiem.”

Door Akke Boonstra BDSM is een seksuele voorkeur en een vorm van seksuele expressie, waarbij de ene persoon macht uitoefent op de andere. Soms spelen meerdere personen dit machtrollenspel. Vaak gebruiken zij attributen, zoals touw, tape, leer of werktuigen. Dikwijls fantaseren sadist en masochist, de machthebber en de onderdanige, een machtrollenspel. BDSM is dan ook een afkorting voor ‘Bondage and Discipline’, ‘Dominance and Submission’ en ‘Sadism and Masochism’.

Waar bondage het vastbinden van de partner betekent, staat discipline voor echte of gespeelde bestraffing en voor het opleggen en volgen van regels. Dominantie en submissie gaat over het uitoefenen van macht of het onderwerpen daaraan. Het genieten van het toebrengen van pijn heet sadisme, genot beleven aan het ondergaan van pijn heet masochisme.

Geen BDSM-activiteiten

Verwacht geen BDSM-activiteiten tijdens de bijeenkomsten van Kajira. “We geven heus geen workshops over hoe je iemand het beste kunt vastbinden’,” zegt vicevoorzitter Kuvasz. Het beeld dat veel mensen door

de media hebben over BDSM, wil BDSMstudentenvereniging Kajira juist ontkrachten.

Bij Kajira, letterlijk vertaald ‘slavenmeisje’, bestaan de hoofdactiviteiten dan ook uit praatavonden en het organiseren van lezingen. De praatavonden worden vaak door een stuk of dertig vaste personen bezocht.

Daarnaast zijn er altijd mensen die slechts voor één keer de bijeenkomsten bezoeken.

Universiteit Gent erkende de studentenvereniging in april 2013. “Dat vind ik heel chique’’, zegt vicevoorzitter Kuvasz. “We zijn, denk ik, de enige erkende BDSM-studentenvereniging in Europa.” Logisch vindt hij de erkenning echter ook wel. “Want wij doen niet aan BDSM-activiteiten met onze vereniging. We willen er juist over praten en ervoor zorgen dat de maatschappij BDSM accepteert.”

Discriminerend

Kuvasz en zijn vriendin Shyba, die secretaris is bij Kajira, vinden het beeld dat er bestaat over hun studentenvereniging dan ook vreemd. “Wij willen dat mensen die interesse hebben in BDSM, hun ervaringen kunnen bespreken. En we willen deze vorm van seksualiteit aanvaardbaar maken.” Kuvasz wijst daarnaast op de twee studentenverenigingen voor homoseksuelen, lesbiennes en biseksuelen. “Gent heeft ook twee Holebistudentenverenigingen: zij hebben dezelfde doelstellingen.” zegt Kuvasz. “Waarom denkt men vaak dat bij onze vereniging wel seksuele activiteiten plaatsvinden, en verwacht men dat niet van Holebi-verenigingen? Dat vind ik eigenlijk discriminerend.”

Daarnaast zegt Kuvasz af te willen van het

SEKS stereotype beeld dat over masochisten bestaat: zij vinden niet alle typen pijn aangenaam. Het stoten van een teen hoeven masochisten heus niet als prettig te ervaren: zij vinden specifieke pijnen fijn.

Afwijkend

Maar waar komt die stereotypering vandaan? Shyba, secretaris bij Kajira en de vriendin van Kuvasz, denkt dat dat komt door de media. “Ongenuanceerde berichtgeving in de media en een jarenlange stereotypering van BDSM hebben daar ongetwijfeld mee te maken. Stereotypen haal je nu eenmaal niet zo snel onderuit,’’ denkt Shyba. “Als je aan mensen die niet met BDSM bezig zijn vraagt wat ze zich er bij voorstellen, dan hoor je vaak allerlei vrij extreme dingen. Wanneer men dan hoort dat er een BDSM-studentenvereniging is opgericht, wat zijn dan de dingen die men zich voorstelt? Juist ja.”

“Ik kan ergens begrijpen dat wanneer mensen iets niet snappen, ze het als afwijkend beschouwen. Als iets abnormaals. Net zoals enkele decennia terug homoseksualiteit ook als een ziekte beschouwd werd. Daarom hoef je je daar niet bij neer te leggen uiteraard.”

DSM-gerelateerde gevoelens

Kuvasz (20) en Shyba (22) zijn een stel.

Beide studeren ze aan de Universiteit Gent.

Ze doen al weer enkele jaren aan BDSM. Kuvasz begon daarmee al eerder: rond zijn veertiende. Hij experimenteerde toen bijvoorbeeld met bondage. Maar hij herinnert zich ook een tekenfilm uit zijn kindertijd waarin een dominantiescène voorkwam. Kuvasz: “Als kind had ik een speciaal gevoel bij die tekenfilm. Dat gevoel kon ik toen nog niet plaatsen, maar achteraf bekeken denk ik dat dit een soort seksueel gevoel was. Dat heb je op die momenten echter nog niet door.

Ook later, in de pubertijd, kun je veel van deze seksuele gevoelens nog niet plaatsen.”

Shyba kwam via Kuvasz in aanraking met BDSM. “Wat ik dacht toen hij vertelde over BDSM? Ik dacht: Dat is interessant, en fijn.”

Daarna spraken Kuvasz en Shyba er veel over. “We dachten na over welke BDSM-activiteiten ons tof leken om te doen.” Achteraf denkt Shyba dat BDSM haar eerder ook al aansprak. “Zo gaat dat waarschijnlijk bij meer mensen. Pas wanneer ze van BDSM af weten, beseffen ze dat ze vroeger ook al BDSM-gerelateerde gevoelens hadden.”

Verborgen

Wanneer eenmaal het besef daar is, houden veel mensen die geïnteresseerd zijn in

BDSM dit verborgen voor de buitenwereld.

Shyba vertelde het aan niemand buiten Kajira, Kuvasz liet het weten aan enkele vrienden. Kuvasz: “Je voelt aan bij welke personen je het kwijt kunt. Ik neem aan dat de meeste vrienden wel geïnteresseerd zijn in seks, maar ik weet dat sommigen het ongemakkelijk vinden om er over te praten.”

Hoe reageerden vrienden toen zij hoorden over Kuvasz’ interesse voor BDSM? “Ik heb geen nare reacties gekregen.

Maar de mensen van wie ik vermoed dat ze een nare reactie zouden geven heb ik het dan ook niet verteld. En mensen die BDSM wel afkeuren zullen het op dat moment ook niet snel laten weten.”

Soms zou Shyba aan anderen willen vertellen over BDSM en Kajira. “Want het is toch een deel van je leven. Soms is het jammer dat je het altijd verborgen moet houden. Vanavond hebben we weer een praatavond: ik kan nooit eerlijk zeggen waar ik vanavond ben. ‘Ik ga wat drinken met vrienden’, zeggen wij dan.” Het beeld dat er over BDSM bestaat weerhoudt Shyba ervan het anderen te vertellen. Kajira. “Maar aan de andere kant heb ik ook niet zoveel nood om anderen te vertellen over mijn interesse in BDSM. Ik kan er immers met andere mensen binnen Kajira over praten: daar heb ik genoeg aan.”

Geen zieke mensen

Op BSDM rust nog immer een taboe. Kuvasz: “Mensen hebben vaak het beeld dat mensen die aan BDSM doen heel rare mensen zijn. Alsof wij altijd maar in leren pakken rondlopen en mensen pijn doen.

Dat is natuurlijk helemaal niet zo. BDSM is juist iets heel intiems. Maar dat lijken niet veel mensen te beseffen.” Shyba voegt er aan toe: “BDSM is voor sommige mensen inderdaad meer een levenswijze, maar voor velen is het ook iets dat zich beperkt tot het slaapkamergebeuren. Je kunt het bekijken als een continuüm, waarbij BDSM voor verschillende mensen in verschillende gradaties belangrijk is in hun leven. ” Om van de negatieve beeldvorming af te komen organiseert Kajira lezingen die gaan over BDSM. Soms houden ze lezingen over andere vormen van seksualiteit, die niet door de maatschappij geaccepteerd worden: afwijkende seksualiteiten zoals homoseksualiteit. “In die lezingen bespreken we bijvoorbeeld hoe de wetenschap deze seksualiteiten vroeger als ziekten beschouwde. Ook willen we door deze lezingen laten zien hoe hiermee in het verleden is omgegaan en hoe wij dat tegenwoordig kunnen doen. Ook belangrijk: we willen ermee duidelijk maken dat

we geen zieke mensen zijn.”

Gelijkgezinden

Kajira wil een luisterend oor bieden aan mensen die zich aangetrokken voelen tot BDSM. “Tijdens praatavonden kunnen mensen hun BDSM-ervaringen met anderen delen’’, zegt Shyba. “We organiseren overigens allerhande activiteiten, zoals theaterbezoeken, drinken in het café en bowlen.

Maar de praatavonden zijn voor ons het belangrijkste’’, zegt Kuvasz. Volgens Kuvasz is Kajira een uitkomst voor mensen omdat zij hier gelijkgezinden vinden. “Mensen met bepaalde interesse voor BDSM kunnen vaak nergens terecht. Vaak kijken ze porno, maar dat geeft niet bepaald een genuanceerd beeld. Bij ons kun je je verhaal in vertrouwen kwijt. En we delen ervaringen.”

Kuvasz denkt dan ook dat open gesprekken over BDSM veel kunnen betekenen voor de mensen die de praatavonden bezoeken. “Toen Kajira nog niet zo lang bestond ontmoette ik op een avond een iets oudere man: hij was een jaar of 35. Deze man liep al zijn hele leven rond met BDSMgevoelens. We hadden een goed gesprek: hij was open-minded. Eindelijk kon hij aan iemand vertellen dat hij geïnteresseerd was in BDSM.”› staat het uitwisselen van ervaring cdat hun kinderen BDSM-voorkeuren hebben, bijvoorbeeld. entraal. Ouders die erachter komen dat hun kinderen BDSMvoorkeuren hebben, bijvoorbeeld.

‘‘Mensen denken dat wij alleen maar in leren pakken rondlopen en mensen pijn doen, dat is niet zo’’

TAPE 25

SEKS Op de praatavonden staat het uitwisselen van ervaringen centraal. Ouders die erachter komen dat hun kinderen BDSM-voorkeuren hebben, bijvoorbeeld. Op de praatavonden komt steeds een vast aantal mensen af: ongeveer 30. Maar iedere keer komen er nieuwe mensen om over hun ervaringen te praten. Shyba: “In het begin zijn ze vaak verlegen.” “Maar dat duurt nooit zo lang’’, voegt Kuvasz toe. “Nee, dat duurt nooit lang, nee. Eerst zijn ze afwachtend, maar ze zullen zich al snel geaccepteerd voelen. Dat iemand zich op de eerste avond bij de studentenvereniging zo op z’n gemak voelt, vind ik altijd wel chique.”

Naast een rol te vervullen als aanspreekpunt is er bij Kajira die andere doelstelling: het bevorderen van de emancipatie van BDSM. Het beeld over BDSM-beoefenaars positiever maken. Met de erkenning door de Universiteit Gent is Kajira een stapje dichter bij die droom.

Shyba: “Na de erkenning kregen we veel e-mails. ‘Chapeau dat ge dat doet’, schreven mensen dan. Die mensen waren soms veel ouder. Zij wilden helemaal niet bij onze studentenvereniging, maar ook zij vonden het een goede zaak dat BDSM erkenning kreeg. Die mails betekenen echt heel veel voor mij. Er is veel waardering en dat voelt goed. Door in het bestuur te zitten van Kajira kan ik er aan bijdragen dat mensen positiever over BDSM gaan denken.”•

De SM-rechter “Ken je het verhaal van ‘de SM-rechter’?” vraagt Shyba, voorafgaand aan het interview. Ze doelt op de Mechelse rechter Koen Aurousseau, die in 1977 zijn baan en pensioen verloor doordat hij en zijn vrouw zich bezighielden met BDSM. Aurousseau’s vrouw Magda gaf volledige goedkeuring voor de sm-activiteiten. Maar ook met deze toestemming vond de rechtbank dat het doorboren van de borsten met naalden, of het dichtnaaien van de vagina, verboden was. De zaak zorgde destijds voor veel discussie binnen de Belgische contreien.

Veel mensen vermoedden dat de aanklagers wraak wilden nemen op ‘de sm-rechter’. ‘Veroordeeld omdat zijn collega’s het nodig vonden zich te moeien met zijn slaapkamerleven’, schreef sm-studentenvereniging Kajira op haar facebook-pagina. “Vanaf toen ontstond er in ieder geval discussie over BDSM,” zegt secretaris Shyba.

Koen Aurousseau schreef samen met zijn vrouw Magda een boek over de zaak: Het verhaal van de SM-rechter. Daarnaast verscheen in 2009 de film SM Rechter in de Vlaamse bioscopen: een film gebaseerd op het leven van de sm-rechter.

Kuvasz en Shyba zijn schuilnamen. Vanwege het beeld dat veel mensen hebben over BDSM, kiezen ze ervoor hun echte namen niet bekend te maken.

Ook aan de auteur vertelden zij hun namen niet.

26 TAPE

ONDER DE LOEP

Onder de loep: Zaadbalkanker November is weer achter de rug, de periode van de feestdagen breekt aan. Maar toch blikken we kort terug op de afgelopen maand. In november was het immers ook Movember. Tijdens deze actie hebben mannen hun baard of snor laten staan om aandacht te vragen voor prostaat- en zaadbalkanker. Maar wat is dat nou eigenlijk, zaadbalkanker?

Door Lisa Boonstra Bij jonge mannen tussen de twintig en veertig jaar is zaadbalkanker de meest voorkomende kankersoort. In 2011 kregen meer dan 725 mannen in Nederland deze ziekte, de laatste jaren neemt het aantal patiënten alleen maar toe. “Waarschijnlijk ontstaat deze vorm van kanker al erg vroeg in de ontwikkeling van de mens, we weten alleen niet precies wat de oorzaken zijn”, vertelt dr. A.M. Bergman, internist en oncoloog bij het Antonie van Leeuwenhoek ziekenhuis.

Een oncoloog is een arts die kankerpatiënten behandelt.

Bij KWF kankerbestrijding is wel bekend welke mannen meer risico lopen. Dit zijn mannen van wie één of beide zaadballen rond de geboorte niet zijn ingedaald, van wie een zaadbal ineengeschrompeld is door bloedtekort of mannen die al eerder zaadbalkanker hebben gehad. “De kans is één tot vier procent dat er in de tweede bal ook zaadbalkanker ontstaat”, vertelt de oncoloog. De rol die erfelijkheid speelt wordt nog onderzocht. Om een misverstand de wereld uit te helpen: zaadbalkanker komt niet door masturbatie of andere seksuele handelingen.

van de bal, die niet meer rond en zacht is, maar hard en knobbelig. Soms doet het zelfs pijn. Ze gaan dan snel naar de huisarts voor een controle.” De huisarts verwijst je dan door naar het ziekenhuis. Daar wordt dezelfde dag de desbetreffende bal met kanker verwijderd. Ook maken de artsen een CT-scan om te zien of de ziekte zich door het lichaam heeft verspreid. “Dit proces kan psychisch erg zwaar zijn”, vertelt Bergman. “Je loopt het ziekenhuis in met twee ballen en komt er diezelfde dag uit met één. Maar het verwijderen van een van de ballen heeft verder geen gevolgen. Je blijft gewoon testosteron produceren.”

Als er geen uitzaaïngen zijn volgt er een zogenaamd ‘follow-up’-programma. Dit houdt in dat je eens in de zoveel tijd terug gaat naar het ziekenhuis voor controle, om te kijken of de kanker ergens anders in het lichaam terugkomt. De meeste mannen leven nog lang door na deze ziekte.

Heeft de ziekte zich wel uitgezaaid, dan volgt chemotherapie. “Dit is erg intensief, maar omdat het vaak jonge mannen zijn die dit ondergaan kunnen zij dit aan”, meent Bergman. “Maar er zijn een aantal De ontdekking bijwerkingen bij chemotherapie, onder an“De meeste mannen komen er zelf achter”, dere misselijkheid en haaruitval. Een andere vertelt Bergman. “Ze voelen een zwelling bijwerking bij deze methode is het verlies van vruchtbaarheid.

Daarom vragen we altijd aan de mannen of ze hun zaad voor de Het is verstandig om je eigen ballen regelmatig te onderzoeken, toekomst willen invriebijvoorbeeld elke maand. Zeker als je tot één van de risicogroezen.” De kans dat de pen behoort. Het beste moment om jezelf te onderzoeken is na patiënt geneest door een warm bad of een warme douche. Het onderzoek is erg deze chemotherapie simpel en gaat als volgt: is erg groot, zo’n 90 Stap 1. Rol de linker zaadbal voorzichtig tussen duim en wijsprocent. vinger.

Zelfvertrouwen Stap 2. Herhaal dit bij de rechter zaadbal.

Dan kom je het zieLet hierbij vooral op zwellingen, verhardingen of een andere kenhuis uit, je bent verandering. Voel je tijdens het onderzoek iets afwijkends? Ga een bal kwijt en moet dan naar je huisarts voor een controle.

Doe het zelf!

regelmatig op controle komen. Psychisch is dit een zwaar proces. Omdat deze vorm van kanker vooral bij jonge mannen voorkomt gooit de ziekte vaak de toekomstplannen in de war en heeft het een grote invloed op je leven. Je moet wennen dat er een bal mist en vaak moet je je zelfvertrouwen weer opbouwen. De angst voor het terugkomen van kanker heeft hier een negatieve invloed op.

Onderzoek van KWF kankerbestrijding laat zien dat zeker driekwart van de genezen patiënten vindt dat zijn kwaliteit van het leven goed is. Ze hebben weinig last van lichamelijke, psychische of sociale problemen. De meeste mannen hebben genoeg kracht om zich aan te passen aan de veranderingen in hun leven en genieten volop.

Moustache

Sinds 2003 is de maand november omgedoopt tot Movember. Tijdens Movember kunnen mannen hun snor -moustache- laten staan en hier sponsors voor zoeken. Je kan je individueel of als team registreren en zamelt zo geld in voor onderzoeken naar zaadbalkanker en prostaatkanker. In Nederland hebben 15.351 mannen zich ingesc hreven dit jaar. De actie wordt in dertien landen georganiseerd en tijdens het schrijven van dit artikel is er in Nederland 388.466 euro opgehaald.

Saxion heeft in samenwerking met Stichting Zaadbalkanker een korte film gemaakt over deze ziekte.

Scan de code met je smartphone en kijk de korte film ‘Ballen’.

TAPE 27

SPORT

Kanker is een ziekte, gé In 2009 was er een grote televisieactie tegen het scheldwoord ‘kanker’. Maar nog steeds zijn er mensen die niet weten hoeveel pijn ze anderen doen door op ieder willekeurig moment het woord kanker te gebruiken. De voetbalwereld in Deventer is nu een jaar lang bezig met een actie tegen het gebruik van dit scheldwoord.

Doors Patrick Kieftenbelt Uitbannen van het scheldwoord is waarschijnlijk een onrealistische droom. Maar mensen op het hart drukken dat het woord niet gebruikt kan worden als scheldwoord is wel mogelijk. Dat dacht ook Johan van Ommen. Van Ommen is trainer van het eerste elftal van Sallandia, een amateurvoetbalclub uit Deventer, een echte volksclub. Van Ommen kwam begin dit jaar in aanraking met de ziekte kanker. Zijn oud pupil Serdal Ascipinar, 33 jaar en vader van twee jonge kinderen, had te horen gekregen dat hij niet lang meer te leven had. ‘’Het is zo’n goede jongen, altijd vrolijk. Dat zeggen ze al gauw over iemand maar voor hem gold dat zeker’’, vertelde van Ommen met tranen in de ogen. Terwijl de trainer vecht

Wist je dat?

tegen de opwellende tranen vertelt -Één op de drie mensen in Nederland te maken krijgt met een behij kwaad te worden paalde vorm van kanker. op mensen die kan-Jaarlijks zeker 42.000 mensen aan de ziekte overlijden. ker gebruiken als -Kanker bij mannen en vrouwen de belangrijkste doodsoorzaak is. scheldwoord. ‘Als ik -Een vrouw in haar leven 12,7% kans op borstkanker heeft. mensen het woord -De verwachting is dat het aantal sterfgevallen aan kanker zal opte pas en te onpas lopen tot 12 miljoen in 2030. hoor zeggen denk -7,5% van de nieuwe kankerpatienten jonger is dan 45 jaar. ik echt bij mezelf, kom op zeg. Je weet helemaal niet wat je Actie zegt, schijnbaar heb je de ziekte nog nooit De voetbalwereld in Deventer is, uitgevan dichtbij meegemaakt. Ook jongeren smeerd over het afgelopen jaar, bezig geroepen het, op het schoolplein, op het voetweest met verschillende acties. Allereerst balveld. En ze weten helemaal niet wat ze liet Van Ommen shirts drukken met de tekst zeggen. Dat moet stoppen!’’

‘Kanker is een ziekte, geen scheldwoord.’

Iedere week doen zijn spelers daarin de warming up. Daarnaast stelde hij een regel in bij zijn vereniging.

Een lid van de club wordt vijf wedstrijden geschorst als hij of zij het woord kanker gebruikt. Vijf andere verenigingen gebruiken deze regel inmiddels ook. ‘’We hebben de regel één keer moeten toepassen, bij onze C groep. Het was voor de hele groep direct een goed leermoment’’, vertelt Van Ommen.

Zijn actie kreeg een vervolg bij profclub Go Ahead Eagles. Voor het thuisduel met Sparta liepen de spelers van de Deventer club warm in rode shirts, in het geel stond de bekende slogan op de borst. Go Ahead Eagles schonk

28 TAPE

SPORT

één scheldwoord!

op haar Facebook pagina ook aandacht aan de actie. 100.000 mensen, niet alleen uit Deventer, bekeken het bericht van de club. De profclub deed mee aan de actie omdat Serdal Ascipinar een fanatieke supporter was. Een enorme steunbetuiging was het gevolg, toen Serdal overleed. De Adelaarshorst, het stadion van Go Ahead Eagles, stond een minuut stil bij de overleden medesupporter. Tranen vloeiden rijkelijk in de middencirkel, waar zijn broer Erdal, na een minuut stilte, een enorm applaus kreeg.

Het was een ontroerend moment, zeker toen het hele stadion ‘You never walk alone’ mee zong. Erdal kon het meemaken, dit vervelende moment was tegelijk enorm mooi.

Maar niemand zal vergeten dat Serdal een

wedstrijd speelde waarin hij vooraf al kansloos was.

‘C’est la vie’ de lijfspreuk, van de inmiddels overleden Serdal Ascipinar. ‘’Voor mij het woord wat ik in mijn gedachten houd bij alles wat ik doe’, vertelt Van Ommen. Zijn actie krijgt een vervolg. Samen met een andere coach in het Deventer amateurvoetbal, Roy Beumer, maakt Van Ommen speciale borden. Iedere amateurvereniging kan een reclamebord aanschaffen met de slogan ‘kanker is een ziekte, geen scheldwoord’.

De opbrengst van de borden gaat in zijn geheel naar KWF. Ook dit onderdeel van de actie is een succes. Maar liefst acht clubs in Deventer hebben het bord inmiddels langs

de lijn hangen, maar ook voetbalclubs uit Apeldoorn en de kleinere clubs in de omliggende omgeving hebben het bord langs het veld hangen.

Verbroederen

De voetbalsport heeft bewezen dat sport een mooie manier is om te verbroederen. De Deventer sporters en supporters stonden stil bij het overlijden van een supporter. Men dacht na over een ernstige ziekte en hing borden op langs vele voetbalvelden, het stelde regels in voor clubleden en doneerde geld aan het KWF. Het was een emotionele actie voor veel mensen. Johan van Ommen hoopt dat veel mensen zijn wakker geschud. Want kanker is een ziekte, géén scheldwoord!•

Column: ieder seizoen even aandacht Al ruim zeven jaar lang sta ik iedere week drie keer per week met jonge jongens op het voetbalveld. Het is heerlijk om aan het werk te zijn als voetbaltrainer. Hoofddoel is natuurlijk om kinderen beter te leren voetballen. Toch heb je als voetbaltrainer ook een maatschappelijke taak. Sommigen noemen het ook wel opvoedkundig. Waarom? Omdat we jonge kinderen normen en waarden moet bijbrengen. We moeten ze leren hoe ze zich moeten gedragen tijdens trainingen, maar ook hoe ze zich moeten gedragen voor, tijdens en na de wedstrijd. Ik vind het belangrijk om het met ze te hebben over zaken als schelden. Kanker komt dan altijd even naar voren. Veel kinderen vragen mij waarom ik dat zo enorm belangrijk vind. Ik leg dan uit wat ik, als klein jongentje, heb meegemaakt en dat maakt meestal zo’n indruk dat schelden met deze verschrikkelijke ziekte niet meer voorkomt. Niet bij mijn team! Ik vind dat alle trainers zo’n gesprek moeten houden met hun team. Daarom ben ik ook een groot voorstander van de actie die door Johan van Ommen gedaan is. Maar we zijn met z’n allen al te laat als we spelers pas corrigeren in het eerste elftal. Begin ieder seizoen met duidelijke afspraken en leg uit dat schelden met het woord kanker echt niet kan. Doe dit ieder jaar. De meeste jongens en meiden hebben de boodschap na verloop van tijd enorm goed begrepen. Uitbannen is een illusie, maar veel kinderen het kwetsende van schelden uitleggen is een mooie uitdaging.

TAPE 29

IN BEELD

30 TAPE

Viagra voor vrouwen Waar mannen zonder zin op hun dooie gemak aan een viagraatje konden, moesten vrouwen nog tientallen jaren wachten op hun eigen lustpil. Nu is ie er eindelijk! De Nederlandse Adriaan Tuiten is de weldoener die deze pil op de markt zette. Een ei van Columbus, volgens Tuiten, want maar liefst ĂŠĂŠn op de vijf vrouwen zou volgens hem worstelen met weinig lustgevoelens. Hoera, vrouwen krijgen hun lust terug!

TAPE 31

DRUGS

XTC: De love drug Ecstasy, ook wel als xtc geschreven, is de nummer één partydrug onder jongeren en jongvolwassenen in het uitgaansleven. Vooral op dance-evenementen en festivals wordt het veel gebruikt, zo blijkt uit de Nationale Drug Monitor 2013. Marlon (18) en Lizet (19), studenten in Groningen, zijn niet vies van een pilletje op een feestje. “XTC is een gouden partydrug”, vinden de meiden.

Door Lisa Boonstra en Jolien van Gaalen Vooral op feestjes is de drug populair. “Alles om je heen wordt veel intenser”, vertelt Lizet. Marlon knikt instemmend, “Je wordt heel alert. De wereld wordt zo mooi, niet normaal. Alle negativiteit verdwijnt, iedereen is leuk en lief.” De pilletjes zijn erg populair, ze geven je veel energie en een euforisch gevoel.

Beide studentes hebben nog wel meer ervaring met drugs. “Vrienden gebruikten het en toen werd ik erg nieuwsgierig’’, vertelt Marlon over haar eerste ervaring. “Het ging toen om een jointje, ik denk dat ik vijftien was. Daarna rol je er een beetje in en kom je vanzelf met andere dingen in aanraking.

Tot nu toe heb ik wel eens spacecake gebruikt, XTC, MDMA en lachgas.” Lizet vertelt dat het bij haar ongeveer hetzelfde ging, “Ik heb alleen nooit een joint gerookt, roken is niet zo mijn ding. Ik ga er alleen maar van hoesten. Ook MDMA heb ik nog nooit gebruikt, lachgas wel.”

s:

pper ene to c s y t r Pa s nnabi 1. Ca C 2. XT aïne 3. Coc

Kleurenfeest

Dansen, liefde en uithoudingsvermogen.

Dat zijn de kernwoorden van XTC volgens Spuiten&Slikken. Het goedje komt niet alleen voor als pilletjes waar MDMA in zit, maar het is ook verkrijgbaar in poeder- en kristalvorm. Een half uur tot uur nadat je XTC hebt ingenomen, begint de trip. Het effect kan in golfbewegingen komen. Soms neemt het wat af en vervolgens wordt het weer sterker. Effecten van drugsgebruik verschillen per persoon. Niet alleen het middel zelf, maar ook de verwachtingen, ervaringen

32 TAPE

met de drug en ziektegeschiedenis zijn van belang.

Het actieve ingrediënt, MDMA, maakt je vrolijker en zorgt voor een explosie van energie. Je krijgt een wakker en opgewekt gevoel, je wordt er helemaal happy van.

Perfect voor feesten dus. Met XTC verandert je wereld voor even in een (kleuren) feest. “Je wordt vrolijk, je krijgt energie, je praat makkelijker, je gaat dansen. Dat zijn de positieve effecten die mensen ervaren”, vertelt Floor van Bakkum van Jellinek. “Het heeft een licht hallucinerende werking, echt heel licht, je gaat muziek, kleuren en smaken anders ervaren.” Het verandert dus ook je bewustzijn. Marjan Heuving van het Trimbos-instituut vertelt: “XTC is een oppeppend middel en staat ook bekend als de love drug. Je krijgt meer behoefte aan contact en intimiteit.”

Ingerold

Volgens Van Bakkum horen uitgaan en drugsgebruik bij elkaar. “Mensen zijn tijdens het stappen uit op ontspanning. Daarom worden vaak drugs gebruikt, om in een ontspannen, uitgelaten sfeer te komen.” De situatie speelt ook een rol. Bij deze feesten hangt een andere sfeer. “Het is de omgeving: vrienden gebruiken ook drugs en misschien bestaat er wel groepsdruk. De één doet het en de ander gaat dan ook drugs gebruiken. Het is toch een beetje het idee dat drugs bijdragen aan de feestvreugde”, zegt Marjan Heuving.

Beide meiden zijn er via vrienden ingerold en ze zien ook wel mensen om hun heen die af en toe iets gebruiken. “Het is zoveel goedkoper dan alcohol, maar vijf euro voor een hele avond feesten”, legt Lizet uit. “Mijn moeder weet ook dat ik af en toe voor een feestje wel eens XTC gebruik. Zij heeft daar geen problemen mee, maar juicht het ook niet toe, hoor.” Bij Marlon gebruiken bijna al haar vrienden weleens iets. Ze vertellen

ook allebei dat er altijd wel iemand is die erop tegen is, maar meestal laat diegene jou wel je gang gaan. “Het is zo normaal geworden, je bent bijna raar als je het niet gebruikt. En dat zou niet zo moeten zijn, want het zijn wel drugs”, vindt Lizet.

Slechte trip

Op het journaal of bij Spuiten&Slikken hoor je wel eens iets over de slechte afloop van het slikken van een pilletje. Afgelopen zomer waren er veel pillen met een extreem hoge dosering MDMA. De meiden maken zich echter niet echt zorgen om zoiets. “Ik koop het altijd bij een vriend van me, die het weer bij een vaste dealer koopt”, vertelt Lizet. “Ik weet dan natuurlijk niet of het goed

“Het is zo normaal geworden” is, maar tot nu toe altijd wel.” “Je kunt je pillen ook opsturen om ze te laten testen”, merkt Marlon op. “Ik heb dat nog nooit gedaan hoor, maar ik weet wel dat het kan. Ik deel mijn pilletjes altijd in vieren en begin met een kwartje, zo kan ik er een beetje inglijden.” Lizet doet hetzelfde. “Ik ben tijdens zo’n ‘trip’ wel heel bewust van mijn acties, dus weet ik ook wanneer ik genoeg heb gehad om een leuke avond te hebben.

Als blijkt dat de pil niet heel sterk is en dat ik nog een kwartje nodig heb, neem ik die mee en slik die later buiten de club”. Marlon stemt daarmee in: “Ik doe dat meestal op de wc, of op een andere rustige plek.

Dan heb je niet meteen veel prikkels, want dan kan je in een slechte trip terechtkomen.”

Dat hebben ze wel eens zien gebeuren, zo’n slechte trip. Zelf hebben de studentes het nog nooit meegemaakt. “Je ziet mensen dan schuimbekken en overgeven. Soms ver-

DRUGS liezen ze kracht, een vriend van me kon zijn armen niet meer bewegen bijvoorbeeld.

Ook word je dan down in plaats van blij en euforisch. Je krijgt niet het gevoel dat XTC je hoort te geven”, vertelt Marlon. “Ik heb ook wel eens iemand heel misselijk zien worden en zien huilen, dat meisje had ook in één keer een hele pil geslikt. Dat is niet zo slim, helemaal niet voor een meisje, je moet altijd erg voorzichtig zijn”, zegt Lizet.

Gevaren

Niet iedereen heeft dus een fijne ervaring met de pilletjes. De meest onschuldige effecten van de drug zijn: een stijf gevoel in de kaken, verlies van eetlust, een droge mond en keel, verwijde pupillen, verhoogde hartslag en hogere lichaamstemperatuur. Als je je goed voorbereid bent op het gebruik, dan weet je dat dit kan gebeuren. Maar er zijn effecten waarvan je kunt schrikken.

Je kunt soms ineens hoofdpijn krijgen, soms met duizeligheid, ook kun je het plotseling erg benauwd krijgen. Op deze effecten zitten niemand te wachten en ze zijn zeer onaangenaam. Daarom leiden deze effecten soms tot paniek bij gebruikers. Risico’s op lange termijn zijn hersenschade, depressie en geheugenproblemen.

Day after

Als Marlon terugkijkt op haar eerste gebruik denkt ze dat het de leukste keer was.

“Het was nieuw, ik was zo extreem blij. Ik werd ook heel actief en herinner me alles.

Het is niet dat je een black-out krijgt, zoals bij alcohol wel het geval is.” Lizet vindt het elke keer wel weer spannend, maar ook zij vond de eerste keer het leukst. “Je wilt dan eigenlijk meteen weer, maar als je goed na-

“De eerste keer was ik extreem blij” denkt weet je dat je het niet moet doen.”

Het Drugsinfoteam raadt een rustperiode van twee tot drie maanden tussen het gebruik van XTC aan. “Ik doe dat ook altijd, de laatste keer dat ik heb gebruikt is alweer een poosje terug, dat was in de zomer.”

Marlon gebruikt het ook op die manier, “Het ligt erg aan het feestje of er gebruikt wordt.

Als je naar een plek gaat waar de organisatie er op rekent, zie je ook meteen dat het

water heel duur is. Daar verdienen ze echt mee. Je krijgt het erg warm van XTC en dus gaat iedereen water drinken. ” “En lollies, die eet je dan om je suikerspiegel op peil te houden, anders voel je je later op de avond echt niet goed”, vertelt Lizet. “Sowieso krijg je een dag of twee dagen later wel een dipje, dat heeft iedereen. Een soort drugskater, de dinsdag dip. Dan krijg je echt een negatief gevoel omdat je zo extreem blij was door de XTC”, vertelt Marlon. “Meestal ontwijk ik dan iedereen die negatief is of dat weekend heeft gebruikt.”

De drug werkt vier uur tot zes uur, maar de werkzame stof MDMA blijft 24 tot 72 uur hangen in je urine en bloed. De day-after, na het gebruik van XTC, val je meestal in een dip. Het na-effect kan een prettige of juist neerslachtige, lusteloze stemming zijn.

Sommige mensen voelen zich de dagen na het gebruik van de drug behoorlijk brak: dit staat bekend als de ‘dinsdag dip.’ Ze voelen zich somber en leeg. Deze gevoelens kunnen soms een dag of vijf aanhouden. Dus pas op met het gebruik doordeweeks. Dan wordt die irritante collega nog irritanter en wordt de blue monday nog zwaarder.›

TAPE 33

DRUGS

What else?

Amfetamine (speed) legt het onder het uitgaanspubliek af tegen cocaïne en XTC. Deze ‘boerencoke’ is vooral populair op het platteland, omdat het bijna op elke straathoek voor een spotprijsje te krijgen is. Liefhebbers van hardcore, house, dubstep en techno muziek gebruiken het vaakst XTC, cocaïne en speed.

GHB is te zien als de alcohol onder de drugs. Het roesmiddel heeft vergelijkbare effecten. Maar dit middeltje alleen is voor uitgaansmensen niet genoeg. Als aanvulling worden andere middelen gebruikt, zoals XTC, speed en cocaïne. GHB is extreem verslavend en wordt gemaakt van gootsteenontstopper, geen aanrader dus.

Mannen winnen als het gaat om middelengebruik onder club- en partybezoekers. Maar wanneer vrouwen gebruiken doen zij niet onder voor mannelijke gebruikers.

Foto: ANP

Soms begint de dip meteen nadat de pil is uitgewerkt (de ‘comedown’) met nergens zin in hebben, geïrriteerd zijn, huilbuilen, ongeconcentreerd zijn, geheugenstoornissen of tijdelijk minder goed kunnen zien.

Bij jongeren, vrouwen en heel dunne mensen (de ‘gratenpakhuizen’), kunnen de effecten en bijwerkingen sterker zijn.

Verantwoord gebruiken

“Voor alle middelen geldt: zorg dat je goed geïnformeerd bent. Wat zijn de effecten die je kunt verwachten en passen die effecten bij jou?”, vertelt Van Bakkum.

“Als je bijvoorbeeld niet houdt van controleverlies en een bepaald middel heeft dat effect, dan moet je die drug niet gebruiken.” Marjan Heuving vult aan: “Informeer

“Zorg dat je goed geïnformeerd bent” vooraf over de risico’s en de werking: weet wat de signalen en symptomen zijn als het misgaat”. Het is ook belangrijk dat je anderen vertelt over je plannen. “Laat iemand de BOB zijn, zorg dat één van je vrienden nuchter is en in kan grijpen als het misgaat. “Als je van plan bent drugs te gaan gebruiken, is het van belang dat je je goed voelt en je geen negatieve gevoelens hebt. Gebruik alleen drugs als je het echt leuk lijkt”, adviseert Van Bakkum.

“In Groningen is het verkrijgen vanen de werking: weet wat de signalen en symptomen zijn als het misgaat”. Het is ook belangrijk dat je anderen vertelt over je plannen. “Laat iemand de BOB zijn, zorg dat

34 TAPE

één van je vrienden nuchter is en in kan grijpen als het misgaat. “Als je van plan bent drugs te gaan gebruiken, is het van belang dat je je goed voelt en je geen negatieve gevoelens hebt. Gebruik alleen drugs als je het echt leuk lijkt”, adviseert Van Bakkum.

“In Groningen is het verkrijgen van XTC makkelijk, heel makkelijk”, zeggen de meiden. “Als je maar de juiste mensen kent.”

Maar ze hebben wel een paar tips voor (toekomstige) gebruikers “ Ondanks dat je heel alert bent en denkt dat je alles snapt als je XTC op hebt ben je natuurlijk wel onder invloed. Maar je raakt de controle meestal niet kwijt.”, zegt Lizet. Bij Marlon hebben

ze een nuchterheidsdienst, een soort BOB, “Er is altijd wel iemand die moet werken de volgende dag. Die persoon gebruikt dan niet en houdt een oogje in het zeil. Begin altijd met een kwart van een pilletje en neem dat in op een rustige plek. ” Daar zijn de beide meiden het wel over eens. “XTC is een gouden partydrug, maar het blijft een drug.

Gebruik dus niet te vaak. Houd die periode van minimaal twee tot drie maanden tussen het gebruik aan”, zegt Marlon.• Lees meer over de gevaren van drugs op onze site: www.journalistiekzwolle.nl/tijdschriften.

a c i l e d yche

DRUGS

Ps

“Ik doe altijd veel onderzoek voordat ik een nieuwe drug probeer”

Het is vrijdagavond en de 21-jarige Informaticastudent Leon Karsten zit in zijn appartement achter zijn laptop. Na een lange week is hij wel toe aan wat ontspanning. Hij pakt echter geen biertje en rookt ook geen jointje: Leon ontspant met harddrugs. Toch zul je hem nooit met een spuit in zijn arm in de goot vinden.

Door Michiel Gritter Wat voor drugs gebruik je?

“Ik maak gebruik van ‘stimulantia’ en ‘psychedelics’. Stimulantia hebben een stimulerende werking op je zenuwstelsel en psychedelics hebben invloed op je manier van denken en je perceptie. Ik heb onder andere ecstasy, amfetaminen en 6-APB gebruikt.”

Waarom gebruik je?

“Ik vind het spannend om nieuwe dingen te proberen. Het is indrukwekkend hoe een paar milligram van een middeltje zo’n invloed kan hebben op de manier waarop je lichaam functioneert. Naar mijn mening kunnen drugs als LSD en paddo’s iemand op een positieve manier veranderen.”

Wanneer gebruik je je middelen?

“Stimulantia gebruik ik eigenlijk alleen maar bij raves. Dankzij het stimulerende effect kan ik gemakkelijk urenlang los gaan zonder moe te worden. Psychedelics doe ik liever in een wat minder drukke situatie, bijvoorbeeld alleen of met vrienden op een rustige plek.”

Hoe vaak gebruik je drugs?

“Ik wil niet verslaafd raken aan stimulantia, dus die gebruik ik maar een keer per maand. Als ik psychedelics gebruik wil ik dat alles perfect is voordat ik ga trippen, ik moet me dus goed voelen en er ruim de tijd voor hebben. Daarom gebruik ik ze ook niet zo vaak: ongeveer drie of vier keer per jaar. Het valt dus best mee. Vaak drink ik tijdens het uitgaan alcohol en neem ik geen drugs, maar als je eenmaal weet wat voor effect drugs kunnen hebben is dat glaasje bier weinig spannend meer.”

Je gebruikt de drug ‘6-APB’, wat is dat precies?

“6-APB is een redelijk nieuwe drug die al in heel wat landen illegaal is. Het effect zou ik beschrijven als een haastig en euforisch gevoel. Je voelt je dan geweldig maar je kunt tegelijkertijd niet stil blijven zitten. Toch zou ik 6-APB niet snel weer gebruiken. Er is nog weinig over bekend en mogelijk wordt het ook hier binnenkort illegaal.”

Waar kun jij terecht voor je ‘middeltjes’?

“Ik koop mijn drugs niet in slonzige steegjes of crackpanden, maar op een stuk minder spannende manier: via het internet. Met een speciale browser, TOR, surf ik naar Silk Road, dat eigenlijk een drugswebshop is. Ik betaal dan met een anoniem betaalmiddel als bitcoin, zodat ik geen sporen achterlaat.”

Weten je vrienden dat je gebruikt?

“Bijna al mijn vrienden weten dat ik af en toe drugs doe en dat vinden ze niet erg. Ik ben blij dat ze zo onbevooroordeeld zijn ingesteld en net als ik vinden dat je zelf mag weten wat je met je lichaam doet.”

Ben je niet bang voor de gevolgen van drugs voor je lichaam en geest?

“Ik ben niet iemand die zomaar een pilletje van een onbekende aanneemt en het zonder een seconde na te denken naar binnen werkt. Ik doe altijd veel onderzoek voordat ik een nieuwe drug probeer. Ik heb ook een speciale testkit waarmee ik kan checken of

de drugs die ik heb besteld geen troep zijn.

Verder blijf ik altijd van drugs als opium en heroïne af, daar raak je enorm snel aan verslaafd en kunnen je leven verwoesten.”

Heb je ooit een slechte ervaring met drugs gehad?

“Ironisch genoeg heb ik alleen met wiet, een softdrug dus, een slechte ervaring gehad. Ik voelde me toen compleet paranoïde, dus dat was meteen de laatste keer.”

Wat voor invloed hebben drugs op jouw leven?

“Vrijwel alleen maar een positieve invloed.

Dankzij drugs heb ik geweldige nachten beleefd die ik nooit zal vergeten. Het enige negatieve effect is dat ik steeds meer moeite heb om na het trippen weer nuchter te worden, de zogenaamde ‘comedown’.”

Vind je het terecht dat harddrugs verboden zijn?

“Nee, voor mijn part zou iedere drug legaal moeten zijn. Ik vind dat je zelf mag weten wat je met je eigen lichaam doet, dat is je eigen verantwoordelijkheid.”

Zou je mensen aanraden om harddrugs te nemen?

“IIk raad mensen niet aan om drugs te nemen die nieuw en onbekend zijn. Ik vind wel dat mensen wat meer ‘open-minded’ mogen zijn en zich moeten realiseren dat drugs ook geweldig kunnen zijn, zolang ze op de juiste manier worden gebruikt.”

TAPE 35

MEDIA

Fifa 14 leuk voor de verzameling Door Patrick Kieftenbelt

De rasechte voetbal- en gameverslaafden hebben Fifa 14 zeker in huis. Voor hen is er geen discussie mogelijk: kopen dat spel!

De selecties van de voetbalclubs veranderen ieder jaar, waardoor Fifa een verzamelobject blijft. Je hoort er echt niet meer bij hoor, als Robin van Persie nog in het Arsenal-tenue rondhuppelt en als FC Volendam nog meedoet in de Eredivisie. Niet-gamers zullen toch anders over deze zaken denken.

Want verandert er nou wel zoveel? Het is toch ieder jaar weer elf tegen elf, met een man in het zwart ertussenin? Klopt, maar bij Fifa 14 mag toch gesproken worden van een kleine doorbraak. In eerdere edities van het beroemde voetbalspel bleef de bal aan je voet kleven alsof er magneten in zowel de

bal als de schoen aanwezig waren. Dat is verleden tijd. Bij Fifa 14 gaat het vanaf nu om een goede tacktiek, maar ook om het bedienen van je hele elftal. Het is namelijk mogelijk om de rechtsbuiten de diepte in te laten lopen terwijl je met een andere speler in balbezit bent. Moet je wel snel zijn, voor je het weet loopt de tegenstander je van de bal en kun je er weer hard achteraan. De duels zijn levensecht en de voordeelregel wordt nu eens goed gehanteerd door de leidsman. Het is een ervaring waarvan velen zullen zeggen dat het spel er sneller op wordt en de beleving van het voetbalspel intensiever. Je hebt het gevoel dat je een wedstrijd speelt die je normaal gesproken op televisie ziet. Het is voor de Nederlandse fans

overigens niet mogelijk om met de 1e divisie ploegen te spelen. EA is nog niet zo dol op potjes tussen FC Oss en Telstar. Mogelijk dat daar in de volgende editie verandering in komt. Waar helaas nog geen verandering in is gekomen, is in het eindeloze gebrabbel van de commentatoren. ‘Fijn dat we samen weer eens een wedstrijd kunnen verslaan he Youri?’ Ja hoor, Evert ten Napel en Youri Mulder zullen de wedstrijd voorzien van irritante opmerkingen en vervelend gebrabbel.

Ve r m a k e l i j k f e e s t j e zonder diepgang!

Door Erwin Wamelink

Oordeel: Het is zeker de moeite waard om naar deze film te gaan. Het is een vermakelijke film met een aantal interessante personages.

Houd je van een film met een spannende of diepgaande verhaallijn, blijf dan vooral thuis.

36 TAPE

Seks, drank en nog meer drank! Alle ingrediënten die een film over een studentenvereniging moet bevatten, zijn aanwezig. Een studentfeest van H.S.C. Mercurius loopt volledig uit de hand. Een heel peloton ME’ers moet ter plaatse komen om de losgeslagen studenten tot rust te krijgen. Dit gaat niet zonder slag of stoot.

‘Feuten het feestje’, is het vervolg van de succesvolle televisieserie Feuten. De studenten die de hoofdrol spelen in de serie zijn in de film inmiddels een paar jaartjes ouder.

Bram Wagtmans (Manuel Broekman) en Marie-Claire de Ruyter (Hanna Verboom) zijn getrouwd en hebben een geadopteerd zoontje.

Noordzij (Ruben Brinkman) en Nina (Anna Speller) zijn ook gesetteld. Alleen eeuwig student Olivier de Ruyter (Tim Murck) is nog verbonden aan de vereniging.

Nieuw in de film zijn Lieve (Evita Rozenberg) en Elias de Leeuw (Daniël Cornelissen). Na een ontmoeting met Wagtmans besluit Lieve naar het feest, dat die avond wordt gehouden, te gaan. Elias de Leeuw heeft een oogje op zijn jeugdvriendin Lieve en besluit ook naar het feest te gaan.

Vlak voor het feest krijgt de vereniging een laatste waarschuwing van een jonge politieagent, gespeeld door Teun Keulboer. Het

feest mag niet doorgaan. Het vervolg van de film kun je raden. Het feest wordt toch gehouden en loopt volkomen uit de hand.

Wanneer er een vat bier door de ruit van het studentenhuis naar beneden valt, precies door de vooruit van de politiewagen, breekt de pleuris uit. De film heeft weinig diepgang. Al vroeg in de film is duidelijk hoe het einde eruit gaat zien. Het duurt vrij lang voordat het tot het een écht gevecht komt, maar als de eerste klappen worden uitgedeeld, is het einde zoek. De politie en de studenten raken slaags en alles wat in de weg staat wordt kort en klein geslagen.

Hoewel de film misschien niet het meest diepgravende verhaal bevat, is het een erg vermakelijke film. ‘Het feestje’ kijkt lekker weg. Vooral Ruben Brinkman en Tim Murck vertolken een prachtige rol. Zij zijn geknipt voor het personage ‘student’.

Als je van plan bent om naar de bioscoop te gaan is het aan te raden om eerst de serie, of in ieder geval een aantal afleveringen, te bekijken. Hoewel de film erg duidelijk is, kun je via de serie kennis maken met de belangrijkste personages. In de film is goed te zien dat veel types, zoals Wagtmans en Noordzij, duidelijk zijn veranderd.

Het einde van een film doet denken aan een Amerikaanse ‘feel good movie’. De liefdes die tijdens de film ontstaan komen aan het eind tot een climax door de welbekende zoenscenes.

MEDIA

Apps: what’s hot?

1

Poo Log

Een app waarmee je bijhoudt hoeveel je poept, wat je poept en hoe het in de wc terecht kwam. Te veel info? Voor de makers van deze app niet. Je kunt per keer aangeven hoe bijvoorbeeld de ‘aflevering’ is geweest en wat de grootte/vorm was. Ook kun je een quiz doen over alles wat te maken heeft met het bruine goedje. Kortom: deze app houdt je bezig terwijl je in het kleinste kamertje bent! Te downloaden voor iOS (€0,89) en Android (€0,69)

2

Openingszin

Een erg leuke, maar wel een beetje een flauwe app. Iedereen kent het wel. Je komt de vrouw van je dromen tegen maar je staat met je mond vol tanden. Opgelost! Hier is de openingszinnen-app. Vol met heerlijke afgezaagde zinnen als: ‘Jij lijkt me wel het type meisje waar ik iets in kwijt zou kunnen..’ en ‘Deed het zeer toen je uit de hemel viel?’. Dus niet meteen in de stress wanneer je het even niet weet: deze app helpt je uit de brand! Te downloaden voor iOS (€0,89)

3

Mustache Me!

Deze maand is het movember. Goed excuus voor het aanschaffen van deze app. Ooit afgevraagd hoe je eruit ziet met een snor?

Met deze app kun je een snor faken. Plak gewoon een snor, of meteen een gigantische baard, op een foto van jezelf. De foto kun je direct uploaden op Facebook, of je kunt hem opslaan op je telefoon. Het is mogelijk een snor in te voeren en deze op maat te maken zodat die precies op het gezicht past. Ook nog eens in allerlei kleuren en maten, leuk! Te downloaden voor iOS (gratis) en Android (gratis)

4

iNap@work

Altijd al ongegeneerd een dutje willen doen tijdens het werk? De ontwerper van iNap@ work beweert dat dit kan door middel van de geluiden die de app produceert. Zo kun je de app laten klinken als een klikkende muis of het tikken op een toetsenbord. In te stellen op frequentie. Je kunt dus een dutje doen terwijl het lijkt alsof je hard aan werk bent. Niet zo geloofwaardig als je als een gek alleen maar op de muis aan het klikken bent. Het idee is leuk, maar in de realiteit een beetje ongeloofwaardig. Te downloaden voor iOS (gratis)

TAPE 37

IN BEELD

Dancemoves op de wallen Dames van lichte zeden trakteren het voorbij slenterende publiek op een enorm vette dansroutine. Genieten zou je zeggen, maar dan komt opeens de aap uit de mouw en is iedereen doodstil. Scan de QR code om het filmpje te bekijken.

38 TAPE

COLUMN

Ooh Miley, wat doe je nou?!

Amerika is in shock. Alweer. Tijdens EMA’s treedt Miley Cyrus op. Bij de opening van de show rent ze over het podium, met aan haar hand een lilliputter in latex. Even later begint Miley tegen haar op te rijden.

Iedereen vindt het normaal. Maar als miss Cyrus daarna zonder gene een joint uit haar tasje haalt en deze midden op het podium opsteekt is iedereen in shock. Alsof Miley zelf naar de coffeeshop is gelopen en een joint heeft gehaald. Nee, het is vast allemaal spontaan gegaan.

In de Verenigde Staten is deze scene van de awardshow niet eens uitgezonden. Ook alle ‘fucks’ en ‘shits’ zijn gepiept. In een land waar zogenaamd alles kan zijn mensen als het er op aan komt zo preuts als het maar kan.

Dit is niet de eerste zogenaamde aanstootgevende scene waarvan de Amerikanen in shock zijn. Tien jaar geleden ook al, tijdens de VMA’s. Toen ging het om de kus van Madonna, Britney en Christina Aguilera. Deze schokkende gebeurtenis is destijds wel uitgezonden op televisie. Maar mensen spraken er schande van. Mensen die elkaar kussen op het podium, laat staan vrouwen. En niet twee, maar drie. Dat kon toch niet? Half Amerika schaamde zich dood voor het gebeuren, maar raakten er aan de andere kant niet over uitgepraat. De kus stond in elk magazine, elke website en iedereen heeft het gezien. Stiekem wordt ervan gesmuld.

Een jaar later was er de Super Bowl. Justin Timberlake en Janet Jackson traden op. Wat niemand toen verwachte was dat de borst van Janet spontaan uit haar pakje zou kieken. Oké, niet écht spontaan. Justin trok haar pakje ‘per ongeluk’ open. Toen de nipple slip gebeurde viel het mensen op dat haar tepel afgeplakt was. Er blonk een gigantische ster op.

Een schreeuw om aandacht? Daar gebruik je de televisie toch niet voor? Maar verdacht is het wel. Dat Janet bijna 10 jaar ervoor halfnaakt op de cover van de Rolling Stone stond leek iedereen toen al vergeten te zijn. Daar was veel meer naakt te zien dan tijdens het hele optreden van de Super Bowl.

Het lijkt alsof de Amerikanen geen grens kunnen trekken. Je halfnaakt laten fotograferen voor een shoot is allemaal geoorloofd maar als, om toch maar terug te komen op Miley, mevrouw Cyrus halfnaakt over het podium twerked is iedereen in shock. Wanneer Lady Gaga optreedt tijdens X-Factor is iedereen ook alweer z’n teentjes getrapt, want ‘dat kan toch niet!’. Dat de performance van Lady Gaga bij haar muziek hoort maakt niemand wat uit. Wat haar reden om op te treden in haar ondergoed ook is, geen enkele uitleg is overtuigend.

Het leuke is, dat er nergens ter wereld meer roddelbladen en gossipwebsites bestaan als in de Verenigde Staten. De bladen staan vol geblurde celebrities. Lindsay Lohan heeft geen ondergoed aan, Rihanna loopt over straat met een iets te doorzichtig shirtje. De bladen staan er vol mee. In the end verdient Amerika grof geld aan de zogenaamde losbandigheid van alle sterren. Schijnheiligheid ten top; maar controversie verkoopt.

Yvette van Ek

Volgende maand in TAPE: Man in pak

Het leven van een straatracer

ILLEGAAL VUURWERK Doutzen gaat bloot...

TAPE 39