Luben 5 by LUBEN MAG

ΠΕΡΙ Ο∆ΙΚ ∆ΡΟΜ ΓΙΑ ΟΥ Ο

ΤΕΥΧΟΣ:5 ΜΑΡΤΙΟΣ 2011 ΤΙΜΗ: ΤΣΑΜΠΑ

ΤΗΝ Κ ΚΑΙ Τ ΡΗΤΗ Ο [ΕΝΤΑΣΥΜ ΞΕΙ, Π ΠΑ ΓΙΑ Τ Ι Ο ΣΥΟ ΠΟΛΥ Ν ΜΠ ΑΝ]

arluben

LUBEN

U 0405

οψεις/ το προσωπο

συνεργασίες, απόψεις, διορθώσεις, υποδείξεις, spam, μπινελίκια κι αγάπη όλα δεκτά στο

mail@luben.tv Τεύχος 5 Μάρτιος 2010

0607

080910

nowplaying/ muse

δεκαχρονια αντιπολεμικοδιημερο

Υπεύθυνος Έκδοσης: Λευτέρης Γώγος Τεχνική Επιμέλεια: Σπύρος Μαυρογιάννης Συνεργάτες: Παναγιώτης Λεοντόπουλος, Άγιος Νευρόσιος, Upstone Weener, Μελίνα Λασηθιωτάκη, Ηλίας Κωνσταντίνου, Κόπα Καμπάνα, Βερόνικα Λάμδα, Στέφανος Λάλος, Δημήτρης Γώγος, Jon Major, Γεώργιος Καραλάκης, Σπύρος Τσούτσος, Γιώργος Ταξίδης, Σαλώμη Χονδρούλη, Ιωάννης Παράσχος, Δημήτρης Δανεικάς, Ήβη Αθανασιάδου, Μαρία Βαπορίδη, Θωμάς Γκέβρος, Δημήτρης Μυτάκης, Δημήτρης Τζίμας Φωτογραφίες: Γιώργος Τζίμας

thebooks

Ευχαριστούμε θερμά τους: Αλεξάνδρα Σαράντη, Σεραφείμ Κουτσός, Νίκος Κοσμαδάκης, Κώστας Κυπραίος, Κώστας Ζαρίφης, Βασίλης Πιτσώνης

LUBEN

κινηματογράφος

urbannoise

1415

εξω

ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ | ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ e-mail: mail@luben.tv τηλ: 6949602063

Σημεία διανομής (μερικά από αυτά):

Πολυτεχνείο Κρήτης (κυλικείο), Τ.Ε.Ι Χανίων (κυλικείο), Καφε/ Μπαρ: Sea U, Il Nostro, Θέμα, Demek, Άσωτος Υιός, Καφέ Τέχνη, Oυσία, Οδύσσεια, Mικρό Καφέ, Eλληνικό, Mαγικό Φίλτρο, Ρωξάνη, Γρηγόρης Μικρογεύματα, Clock Cafe, Σπιτικό, Ολύμπια, 4 Εποχές, Παράδας, Τα Δύο Λουξ, Ιπποπόταμος, Μαύρο Πρόβατο, Μy Cafe, Mικρό Πολυτεχνείο, Κουζίνα ε.π.ε, Κλειδί Bar, Εστιατόριο Πλάτανος, Χαρτοπωλείο Ρόμβος, Βιβλιοπωλείο «Σχήμα», Βιβλιοπωλείο «Επιλογές».

/ ARLUBEN

ήμουν κι εγώ στην κασέτα Μετά το άκρως επιτυχημένο σλόγκαν “Κάλυπτα και 'γω τον Κατσουράνη” οι εξελίξεις στο σάπιο ελληνικό ποδόσφαιρο όρισαν από μόνες τους τον τίτλο του άρθρου. Για όσους δε καταλάβανε προφανώς μιλάω για τον “παραγκάρχη” Αχιλλέα Μπέο και όλη αυτήν την κατάσταση με τις κασέτες. “Ιστορικά” να πω ότι όλη αυτή η παράνοια ξεκίνησε, όταν ο πάνω από όλα “ηθικολόγος” Αλέξης Κούγιας έβγαλε στην δημοσιότητα την πρώτη κασέτα που έδειχνε τον Αχιλλέα Μπέο να μιλάει για την προσέγγιση που έκανε στον διαιτητή Δαλούκα για το ματς Άρης-Πάο και για κάτι Ρώσους, Ρουμάνους, Βούλγαρους που θα του έστελνε αν δε συμμορφωνόταν. Στα καπάκια βγαίνει και δεύτερη κασέτα στην οποία ο “παραγκάρχης” φέρεται να μιλάει για τον Βαγγέλη Μαρινάκη και να του λέει να ψαχτεί μόνος του για τον Ιταλό διαιτητή του ματς Μακάμπι-Ολυμπιακός. Σείρα πήραν οι μοναδικές δηλώσεις του Μπέου με ρεσιτάλ ατάκας όπως «Αυτές τις κασέτες ούτε στην Τανζανία δεν θα μπορούσαν να τις λάβουν υπόψη» και «Μου έχουν στείλει τον ΣΔΟΕ δύο φορές.Την άλλη εβδομάδα θα ξανάρθουν. Δεν με πειράζει, θα τους ψήσω και δύο αρνιά

γιατί στον Βόλο φτιάχνουμε ωραία ψητά». Από ότι φαίνεται τα πράματα άρχισαν να σοβαρεύουν πολύ αφού ο ΓΑΠ μετά την πολύ επιτυχημένη "κάθαρση" του ελληνικού κράτους, έδωσε εντολή στον Υπουργό πολιτισμού για κάθαρση και στο ποδόσφαιρο!!!!! Πάντως ένα είναι σίγουρο με αυτήν την φαρσοκωμωδία. Δε θα τιμωρηθεί κανείς . Και λογικό μου φαίνεται. Εδώ είναι αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, τύπος που έχει πει “τα φάγαμε μαζί”, τον Μπέο θα τιμωρήσουν; Που στην τελική ένα ματς δε κατάφερε να στήσει(έτσι κατάλαβα τουλάχιστον από το άκουσμα των δύο κασετών) Υ.Γ Η αλήθεια είναι ότι έχω αρχίσει να πιστεύω, με όλη αυτή την μόδα των zeitgeist και τα κρυφά μηνύματα των διαφημίσεων, ότι η κωμική σειρά εν ονόματι super league είναι ένα τέχνασμα της κυβέρνησης και της Ε.Ε για να κάνει πιο εύκολα το δημιουργικό “έργο” της

/ ΟΨΕΙΣ

Είναι απίστευτη η υποκρισία της ελληνικής πολιτείας και της ελληνικής κοινωνίας και μάλλον φτάνει η ώρα που θα πληρωθεί ακριβά. Σε μια εποχή που σχεδόν όλοι μιλούν για την ανάγκη να επικρατήσει νομιμότητα στη χώρα, ελάχιστοι είναι αυτοί που επιθυμούν τη νομιμοποίηση των μεταναστών. Τους προτιμούν παράνομους. Μα οι περισσότεροι μετανάστες θέλουν τη νομιμοποίηση, για να φύγουν από την Ελλάδα και να πάνε σε μια πλούσια ευρωπαϊκή χώρα.

πό τη στιγμή που η πλειοψηφία των μεταναστών θα φύγουν από την Ελλάδα μόλις νομιμοποιηθούν, γιατί τόσοι Έλληνες δεν επιθυμούν τη νομιμοποίηση των μεταναστών; Δεν λένε πολλοί «να φύγουν οι μετανάστες»; Ε, αν νομιμοποιηθούν, θα φύγουν. Όλη αυτή η υστερία για τους «μετανάστες που έχουν έρθει στην Ελλάδα, για να απειλήσουν τις ζωές μας και τις δουλειές μας» είναι ένα ψέμα – είναι ένα ψέμα που λέγεται συνέχεια. Οι μετανάστες δεν έρχονται στην Ελλάδα – οι μετανάστες περνάνε από την Ελλάδα. Αλλά δεν τους αφήνουμε να περάσουν. Τους εγκλωβίζουμε εδώ. Η μεγάλη ανοησία των ξεπουλημένων συνδικαλιστών και των Ελλήνων εργαζομένων ήταν ότι δεν απαίτησαν από την πρώτη στιγμή από τις κυβερνήσεις οι μετανάστες να έχουν τους ίδιους όρους εργασίας, τις ίδιες συλλογικές συμβάσεις και τα ίδια δικαιώματα με τους Έλληνες. Με αυτόν τον τρόπο, οι μετανάστες χρησιμοποιήθηκαν επί δεκαετίες ως φτηνά χέρια, έγιναν αντικείμενο αισχρής εκμετάλλευσης και –μοιραία- υπονόμευσαν τα εργατικά κεκτημένα των Ελλήνων εργαζομένων. Στερνή μου γνώση, να σ’ είχα πρώτα. Τώρα πια το πουλάκι πέταξε και στην Ελλάδα του Μνημονίου οι εργασιακές σχέσεις, τα εργατικά δικαιώματα –αλλά ακόμα και η εργασία πια- είναι ανέκδοτο τόσο για τους Έλληνες όσο και για τους μετανάστες. Δεν ήθελε και ιδιαίτερο μυαλό για να αντιληφθεί κάποιος πως, αν οι μετανάστες εργάζονται ανασφάλιστοι, είναι σίγουρο πως θα έρθει η στιγμή που και εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες εργαζόμενοι θα είναι ανασφάλιστοι. Δεν ήθελε και ιδιαίτερη ευφυία, για να καταλάβει κάποιος πως η νόμιμη εργασία των μεταναστών συμφέρει και τους Έλληνες εργαζόμενους, αφού θα τόνωνε τα ασφαλιστικά ταμεία και τις συντάξεις. Επίσης, θα δημιουργούσε ένα ισχυρό κοινό μέτωπο απέναντι σε όσους θα προσπαθούσαν να καταπατήσουν τα εργατικά δικαιώματα. Αντί να ζητηθούν ίσα δικαιώματα και για τους μετανάστες, τους βλέπαμε –και τους βλέπουμε- επί χρόνια να κάνουν τις πιο σκληρές δουλειές. Φτηνά εργατικά χέρια και ανασφάλιστη εργασία. Όταν κάποιος μετανάστης έπεφτε θύμα εργατικού ατυχήματος –και ήταν εκατοντάδες αυτοί-, σχεδόν κανείς δεν έδινε σημασία. Άλλωστε, τις περισσότερες φορές δεν το μαθαίναμε καν –οι εργάτες μετανάστες χωρίς δικαιώματα είναι σαν να μην υπάρχουν. Ακόμα και πριν από 3 μήνες, ο Αιγύπτιος καθαριστής τζαμιών με τα τέσσερα παιδιά που σκοτώθηκε ενώ δούλευε ανασφάλιστος -ημέρα Κυριακή στο υπουργείο ...Εργασίας- δεν απασχόλησε κανέναν παρά μόνο δέκα μέρες μετά τον θάνατό του.

Την ίδια εποχή που οι μετανάστες πέθαιναν στη δουλειά ή στα εργατικά ατυχήματα, εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες εργάτες νόμιζαν πως είναι πια Κροίσοι και χόρευαν τσιφτετέλια πάνω στα τραπέζια, έχοντας την οικτρή αυταπάτη πως έχουν γίνει ίδιοι με τον εφοπλιστή που καθόταν στο διπλανό τραπέζι. Οι καιροί άλλαξαν και πολλοί απ’ αυτούς τους εργάτες βρίζουν σήμερα τους μετανάστες και είναι έτοιμοι να ψηφίσουν ΛΑΟΣ και Χρυσή Αυγή. Όταν δεν έχεις συναίσθηση και συνείδηση του ποιος είσαι, από πού έρχεσαι και πού πας, ο κατήφορος δεν έχει τέλος. Η νομιμοποίηση των μεταναστών και η καταγραφή των στοιχείων τους θα τους απέτρεπε από το να στραφούν στην παρανομία και θα έκανε πιο ασφαλή την ελληνική κοινωνία. Αλλά, όταν δεν ξέρουμε πόσοι είναι, πώς ονομάζονται και πού μένουν, τι ακριβώς ζητάμε από αυτούς τους ανθρώπους; Βέβαια, η ελληνική κυβέρνηση δεν γνώριζε –μέχρι πριν από μερικούς μήνες- πόσοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι, οπότε πώς θα μπορούσε να έχει στοιχεία για τους μετανάστες; Κι όμως, αυτή είναι μια από τις δουλειές των κυβερνήσεων σε όλον τον κόσμο. Οι μετανάστες ήταν ένας από τους κύριους παράγοντες για το «οικονομικό θαύμα» της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια. Σήμερα, χρησιμοποιούνται από την κυβέρνηση –και μέρος του πολιτικού συστήματος- για να απορροφήσουν την οργή ενός μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας, ώστε να μην στραφεί εναντίον τους. Θέλει κότσια για να τα βάλεις με την εξουσία που σε οδήγησε στη χρεοκοπία, την ανεργία και τον εξευτελισμό αλλά είναι πιο εύκολο να ξεσπάσεις σε μετανάστες χωρίς δικαιώματα από το Πακιστάν και τη Σρι Λάνκα. Είναι άσχημο να την πατάς συνέχεια και να πέφτεις σε όλες τις λούμπες που θέλουν να σε ρίξουν. Την ώρα που κάποιοι θα κυνηγούν τους εξαθλιωμένους μετανάστες, εγώ θα έχω το νου μου σε κάτι άλλους μετανάστες, πλούσιους και νόμιμους. Τους λένε «επενδυτές». Και έρχονται για να αγοράσουν ό,τι έχει απομείνει από την ξεπουλημένη χώρα μας. Οι μετανάστες είναι παράνομοι στην Ελλάδα, επειδή δεν θέλουμε να είναι νόμιμοι. Δεν μας συμφέρει – ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε. Είναι τέτοια η κατρακύλα της ελληνικής κοινωνίας που –μακάρι να βγω ψεύτης- δεν θα αργήσει η μέρα που οι Έλληνες θα εργάζονται παράνομα στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Παράνομα και φτηνά. Έλληνες λαθρομετανάστες. Τι; Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος; Άργησες.

/ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Βαγγέλης Μαρινάκης της Ήβης Αθανασιάδου

Τι κοινό όμως έχει ο μεγαλομέτοχος των ναυτιλιακών εταιριών Curzon Maritime, Capital Ship Management, Capital Product Partners, κάτοχος του 25% του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΙ και κουμπάρος της Ντόρας Μπακογιάννη (ναι, την έχει παντρέψει) με τον οποιοδήποτε οπαδό του Ολυμπιακού που μαζεύει όλο το χρόνο λεφτά για να πάρει διαρκείας στο Καραΐσκάκη; Η υποστήριξη της ομάδας είναι το πρώτο και το μόνο κοινό που έχουν ένας ιδιοκτήτης κι ένας οπαδός λέω εγώ. Όταν δεν πάει καλά η ομάδα και χάνονται λεφτά, όταν ολοκληρωθεί η αποστολή “Βελτίωση Προφίλ” του επιχειρηματία, τότε την κάνουν μ' ελαφρά πηδηματάκια. Όταν αρχίζουν και πέφτουν καμπάνες και απειλείται η εικόνα της ομάδας, τελειώνουν οι μαγκιές και ξεκινούν τα mea culpe (σ.σ. “λάθος μου”), οι καινούργιες περιφράξεις στο γήπεδο, τα πλέξι γκλας, οι περισσότεροι Security και μπάτσοι, οι εξονυχιστικοί έλεγχοι, οι κάμερες για να καθαρίσει το ποδόσφαιρο απ' τ' αποβράσματα που κάνουν μπάχαλα! Τους οπαδούς δηλαδή που δεν ξέρουν τι τους φταίει στη ζωή τους και βλέπουν τον εχθρό στο χρώμα του κασκόλ. Κι αρχίζουν μετά οι άμπαλοι δημοσιοκάφροι, που πετάνε μπουκάλια στα γήπεδα (βλ. Πρετεντέρης) και όλοι οι διασώστες του νόμου και της τάξης να μιλάνε για καταπολέμηση της βίας στα γήπεδα, για παραδειγματικές τιμωρίες, όπως γίνεται στην Αγγλία... Έχουν ξεχάσει όμως πως στην Αγγλία το μόνο που έχουν καταφέρει είναι να ωθήσουν τη βία στους δρόμους και τις παμπ γύρω απ’ το γήπεδο κι απλά να μην φαίνεται στις κάμερες… Μέχρι ένα σημείο όμως! Γιατί είναι πολύ βολικό να εκτονώνεται η νεολαία στο γήπεδο, να παίζουν ξύλο και να σκοτώνονται μεταξύ τους οπαδοί, αντί να στοχεύσουν αυτούς που τους καταδίκασαν να δουλεύουν σαν τα σκυλιά και να παίρνουν τρεις κι εξήντα, χωρίς να υπάρχουν χώροι για να αθληθούν οι ίδιοι, αλλά τους αφήνουν την Κυριακή ελεύθερη για να δουν 22 εκατομμυριούχους να παίζουν μπάλα... Κι οι οπαδοί, όμως, πίσω δεν πάνε! Όταν έχεις Θεό τον πρόεδρο (δεν μιλάω μόνο για τους ολυμπιακούς) κι αράζεις μαζί του στον σύνδεσμο και πίνεις μπύρες, μην φωνάζεις μετά όταν παρατάει την ομάδα στη μέση της χρονιάς, ενώ είναι στη ζώνη του υποβιβασμού! Όπως και να’ χει, οι κόντρες μεταξύ των ΠΑΕ, των προέδρων, της Super League και της ΕΠΟ για το ποιος κάνει τα λιγότερα μπάχαλα, ποιος έχει στήσει τα λιγότερα ματς, για το ποιος δυσφημίζει λιγότερο τον αθλητισμό, σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφορά τους οπαδούς που υποστηρίζουν την ομάδα της γειτονιάς τους από μικρά παιδιά, αυτούς που χαλάει το σ/κ τους το κακό αποτέλεσμα. Αυτό που πρέπει να κάνουν, λοιπόν, της γης οι κολασμένοι είναι να διεκδικήσουν να ενδυναμωθεί ο ερασιτεχνικός αθλητισμός και όχι τα μαγαζιά των ΠΑΕ. Μέχρι τότε, να θυμούνται όλοι οι υπόλοιποι ότι ο πελάτης έχει πάντα δίκιο και να μας αφήνουν να πηγαίνουμε με την ησυχία μας στο γήπεδο να εκτονωνόμαστε!

Ο πρόεδρος της μιας απ' τις δύο πιο πλούσιες Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρίες στην Ελλάδα και πρωταγωνιστής του ντέρμπι Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός (2-1). Για τις δηλώσεις τύπου “μπιπ και δέρνω μετά το ματς”, για τα μπινελίκια που έριξε στον Σισέ (πως σε είπαμε; Βαγγέλη... τι;), για τη στημένη διαιτησία στο ντέρμπι, γιατί έφερε πίσω ως γενικό αρχηγό μια απ' τις μεγαλύτερες λέρες του ελληνικού ποδοσφαίρου – ονόματι Τ. Μητρόπουλο, γιατί κατάφερε να γίνει πρώτο θέμα σ' όλα τα δελτία ειδήσεων, πριν τη Μέρκελ, το Γιωργάκη, το ΔΝΤ και την Τρόικα!

/ NOW PLAYING

του Upstone Weener

χει φτάσει αισίως πέντε η ώρα το βράδυ. Με τα απαραίτητα ποτά στο ενεργητικό οποιουδήποτε σέβεται τον εαυτό του στην σαββατιάτικη έξοδο, πετυχαίνω τυχαία τον φίλο Jon σε νυχτερινό (ροκ?) μπαρ. Είναι γενικά η ώρα που ο Dj έχει ήδη πει στον κόσμο αυτά που είχε σκοπό. Είναι εμφανώς πιο χαλαρός. Από κόσμο έχουν μείνει οι “σκληροί” believers. Χορευοχτυπιούνται, μια τέτοια κατάσταση. Δεν τρελαίνομαι κιόλας. Ξαφνικά μπαίνει στα ηχεία το “Supa Scoopa and Mighty Scoop”. NAI. Γυρνάω στο Jon: “Μαλάκα, παίζει και το καλύτερο riff που έχω ακούσει ποτέ μου”. Και μου το φτύνει κατακούτελα: “Γαμάει. Το έχω σε βινύλιο”... Όσοι δεν νιώσατε τίποτα, αλλάξτε σελίδα, δεν σας αφορά το άρθρο. Τώρα που μείναμε λιγότεροι, Ε ΝΑΙ ΡΕ ΜΟΥΝΙΑ. ΕΡΧΟΝΤΑΙ! Και διαβάζεις από 'δω κι από κει: «μπλα μπλα ιστορικό ροκ συγκρότημα μπλα μπλα 90's μπλα μπλα μοναδική συναυλία μπλα...» Όχι, δεν πάει έτσι. Δεν έρχονται οι Scorpions στη Μοναχή Ελιά. Δεν είμαι – δεν δηλώνω - μεταλάς, γουστάρω και Radiohead, και Muse, και Portishead, πώς το

λένε. Έχω κάτι όμως με το είδος αυτό. Κι όταν λέω “είδος”, θέλω να πω... Δεν ξέρω. Ακούστε το Gardenia. Οι τύποι υπήρξαν - δεν υπήρξαν 6 χρόνια (9095) με ενεργή παρουσία, και άφησαν εποχή όντας όσο πιο underground γίνεται. Πηγαίνουν ακόμα και τώρα με τα βανάκια τους στην έρημο της Καλιφόρνια, και τζαμάρουν εκεί (τα λεγόμενα desert parties, με ευρύτερη παρέα, Mark Lanegan, Nick Oliveri και λοιποί), άλλοτε μπροστά σε κοινό και άλλοτε όχι. Έτσι ξεκίνησαν, έτσι έγραψαν όλα όσα ξέρουμε. Πολύ απλά το stoner rock είναι Kyuss, και όχι οι Kyuss stoner. Τέσσερα studio άλμπουμ όλα κι όλα, με τα Blues for the Red Sun και Welcome to Sky Valley να είναι αχρείαστα να περιγράψω (δεν μπορώ κιόλας). Κι άλλους 10 (!) τόμους με ατέλειωτο jamming στην έρημο, τα Desert Sessions (με συμμετοχή μέχρι και PJ Harvey). Και ψάχνεις να βρεις πώς συνδυάζονται. Grunge αλλά “μελωδική” -respect- φωνή (John Garcia). Πολλοί έχουν πει μακρόσυρτα yeah, μ' αυτόν όμως έχεις θέμα. Thong Song! Μπάσο -να πονάνε στομάχια- (Scott Reeder) με τόση σφοδρότητα και φαντασία που λες ότι

στέκει και μόνο του. Ηλεκτρική κιθάρα καρφωμένη σε ενισχυτή μπάσου(!), παχιά, σάπια και συμπαγής, με riffs που κολλάνε στα δόντια, αλλά και “μπλουζίστικα” σόλα με wah (Josh Homme). Όλα αυτά με ραχοκοκκαλιά drums που και γκρουβάρουν, και νομίζεις ότι θα τα σπάσει από το χτύπημα (Brant Bjork). Μουσική αργή, με εκρήξεις δυναμίτιδας, το κεφάλι πάει αυτόματα πάνω κάτω (προσοχή, όχι όμως headbanging). Όλοι τους μορφάρες με εκατοντάδες δουλειές και συμμετοχές από 'δω κι από κει. Hermano, Queens of the Stone Age, Fu Manchu, Unida, Mondo Generator, Slo Burn, Them Crooked Vultures, όλα έχουν συμμετοχή και καθοριστικές πινελιές από πρώην μέλη των Kyuss. 25η Μαρτίου θα τους δούμε στο Fuzz, στην Αθήνα. Έχεις πάντα μια φοβία, για συναυλίες που γίνονται σε ελληνικό έδαφος. Δεν είναι λίγα τα φιάσκα που έχουν δει τα μάτια μας. Αλλά δεν γίνεται να μην πας. Και με την ασφυξία δεν θα ψαρώσεις, το ξέρεις. Ακόμα κι αν λείπει ο Homme, θα λάμψει δια της απουσίας του. Ακόμα και αρπαχτή να κάνουν, χαλάλι. Να ξαναμπούν στο στούντιο, ΝΑΙ ΝΑΙ, θα είναι το αμέσως τεράστιο νέο μετά τον ερχομό τους.

/ MUSE

amuse δυό μέρες

με τους moriginal

champ system

του Γιώργου Fucking Γρηγορόπουλου

1 ταγκιά πάνω από τον καναπέ, 5 λίτρα κρασί ή και όχι μόνο, 8 ώρες μουσική στη διαπασών με άπειρο freestyle και scratching στο σπίτι του Γώγου πριν το party, 4 κλήσεις από την σπιτονοικοκυρά για ησυχία, 1 οικοδομικό τετράγωνο εξοργισμένο από την ένταση της μουσικής, 140 άτομα σε ένα διαφορετικό από πολλές απόψεις πάρτυ από τις 11 μέχρι τα ξημερώματα, 1 συνέντευξη που δεν έγινε ποτέ αλλά μετά από όλα αυτά δε γαμιέται...

Moriginal: More original. (Όπως μας είπε η γλυκύτατη, μικρο-

καμωμένη DJ Marina)

Αυθεντικότητα από μια “συμμορία” που συγκροτήθηκε μετά από ένα street party στην πλατεία Εξαρχείων. Οι γνώριμοι από τα παλιά Νικήτας Κλιντ, Χρήστος Τσάμπουρας, Βέβηλος συνάντησαν τους Μορφέα, DJ Marina, DJ Difer και μετά από μια σειρά κοινών εμφανίσεων γεννήθηκε οι Moriginal Champsystem. Σε αυτό το σημείο να ξεκαθαρίσουμε ότι οι Μοriginal είναι κάτι τελείως διαφορετικό από τα καθιερωμένα hip hop λαβράκια και dj sets. Πρόκειται για ένα ευέλικτο σχήμα από dj sets από την Dj Marina, τον Dj Difer και τον Χρήστο Τσάμπουρα και τους Νικήτα Κλιντ, Μορφέα και Βέβηλο να «χώνουν» ρίμες. Την ίδια στιγμή το open mic δίνει την δυνατότητα σε όποιον θεωρεί τον εαυτό του MC, rapper, ή απλά θέλει να πιάσει το μικρόφωνο και να τα πει να διαμορφώσει και αυτός το κλίμα του live χωρίς περιορισμούς από συγκεκριμένες playlists και ρεφρέν μέσα σε μία παρεΐστικη ατμόσφαιρα και πάντα με το πάντρεμα της hip hop,reggae και dubstep. Και κάπως έτσι σκάει μύτη η συμμορία στα Χανιά ξημερώματα Παρασκευής, λίγες ώρες πριν το πάρτι. Μέτα τον πρωινό ύπνο, η επιλογή της standard φάσης για βόλτα σε λιμάνια, φάρους και λοιπά δεν έπεσε ποτέ στο τραπέζι. Αντί για αυτό, Υoutube να παίζει στο τέρμα, μικρόφωνα και pick up στο ΟΝ και ένα εξωφρενικό indoor πάρτι να στήνεται από το πουθενά. Συνέχεια είχε το πάρτι στις Εποχές. Η αλήθεια είναι οτί πολλοί ξενέρωσαν με τον Νικήτα που δε ράπαρε όσο θα πρεπε. Πάντως αν γινόταν ένα τέτοιο πάρτι σε έναν χώρο άσυλου και όχι σε μαγαζί με 10 ευρώ είσοδο θα άφηνε εποχή. Η επόμενη μέρα λες και ήταν «η μέρα της μαρμότας». Το σκηνικό παρέμεινε το στο ίδιο groove mood με Old School hip hop να παίζει στο φουλ και όχι μόνο. Λίγο πριν την επιστροφή στην Αθήνα (έχουν πάρτι κάθε Κυριακή στο ΜO ΒΕΤΤΕR) μας άφησαν το στίγμα τους, 3 cd με reggae και την ταγκιά της συμμορίας στο τοίχο του σαλονιού.

του Upstone Weener Άκου τι διάβασα. Δεκατριάχρονος Νορβηγός την ώρα που γύριζε από το σχολείο του, περικυκλώθηκε από λύκους έτοιμους να του επιτεθούν, άνοιξε το κινητό του, τους έβαλε Megadeth, και οι λύκοι φοβήθηκαν και έφυγαν. ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΛΕΞΗ. Keith Richards, Ricky Martin, George Michael, Sting, Antoni Kiedis και άλλοι τόσοι έχουν βγάλει αυτοβιογραφίες τον τελευταίο χρόνο. Γράψτε κάνα τραγούδι ρε μαλάκες. Αμ ο άλλος, ο Jimmy Page (δεν λέω respect άπειρο), πουλάει την αυτοβιογραφία του 400 ευρώ. Χέσε μας ρε φίλε. Με 400 ευρώ βγάζω το μήνα μου. Πάρε τύπο. Παίζει στους Iced Earth. Τους παρατάει για να πάει να γίνει μπάτσος. Ξαναπαρατάει το μπατσιλίκι, για να ξαναγυρίσει στους Iced Earth. Να είσαι πόσω χρονών, να μην ξέρεις ακόμα τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις, και να έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε αστυνομία και Iced Earth. Γελάει ο κόσμος. Ναι, μπορεί να λέμε ότι οι Active Member δεν είναι στα πάνω στους, ότι έχουν παλιώσει, δεν ακούγονται πια, κλπ. Βάλτε δυο-τρία τραγουδάκια και ξανασκεφτείτε το. Άκουσα ξανά μετά από χρόνια. Γαμάνε ακόμα, και τους περιμένουμε στο Αντιπολεμικό στις 19 Μάρτη με τα μπούνια. Η “κομμουνιστική” κυβέρνηση της Κίνας λογοκρίνει τις συναυλίες του Bob Dylan, ο οποίος -και καλά- παίζει επαναστατικά τραγούδια, και τις προάλλες έπαιξε μπροστά στον Ομπάμα. Έχουμε μπλέξει τελείως τα μπούτια μας. Πώς λένε τον καινούριο τύπο που αντικατέστησε τον Portnoy; Ποιος είστε κύριε; Τι ήρθατε να κάνετε εδώ; Ο διοργανωτής του download festival δήλωσε αυτολεξεί: “Booking Metallica would have been 'boring”. Σε καταλαβαίνω φίλος. Κατά τη διάρκεια συναυλίας των Kasabian, πορωμένος φαν πέταξε ένα ...λουκάνικο στη σκηνή και τραυμάτισε στο μάτι τον τραγουδιστή, Tom Meighan. Η συναυλία διεκόπη για ώρα, αλλά τελικά συνέχισαν. Σωστοί. Οποιοσδήποτε άλλος θα είχε ενοχληθεί. Όποιον τραγουδιστή και να ρωτήσεις θα σου πει ότι είναι ό,τι χειρότερο το λουκάνικο στο μάτι. Ο Jay-Z ζητάει τέσσερα αμαξάκια του γκολφ backstage πριν από κάθε συναυλία. Η Lady Gaga μία σιδερένια δεξαμενή με οξυγόνο. Ο 50-Cent έναν μπουφέ με κινέζικο. Η Alicia Keys ένα σακουλάκι M&M's μόνο. H Cher ένα δωμάτιο με περούκες. Έχουν φαντασία πάντως. Το Onion news network μετέδωσε πως ο Justin Bieber δεν είναι 16χρονος, αλλά ένας baby face παιδόφιλος 51 χρονών, ο οποίος ξέρει να μεταμφιέζεται τέλεια. Η αποκάλυψη συνοδευόταν και από το αντίστοιχο video. Τελικά όλο αυτό ήταν μια φάρσα. Κρίμα. Ψήθηκα πολύ. Άρα μένουμε ακόμα στην επιθυμία μας να πεθάνει ο Justin Bieber.

δεκα χρονια

αντιπολεμικο διημερο

απο την Eνωτική Πρωτοβουλία φοιτητών πολυτεχνείου κρήτης

του Γιάννη Κουτσούκου

Λίγοι περιμέναν το 2001 όταν πρωτοξεκίνησε ο θεσμός του αντιπολεμικού διημέρου ότι θα φτάσει φέτος να συμπληρώσει 10 χρόνια ύπαρξης, προσφοράς, χώρος αριστερού και αγωνιστικού διαλόγου και εναλλακτικός αντιεμπορευματικός τρόπος διασκέδασης. Μια χούφτα φοιτητές της Ενωτικής Πρωτοβουλίας είχαν το 2001 την αρχική ιδέα για τη δημιουργία ενός αντιπολεμικού φεστιβάλ. Ενός αντιπολεμικού φεστιβάλ που είχε βασικό στόχο να “πολεμήσει τις αιτίες του πολέμου” όπως έλεγαν τα πρώτα συνθήματά του. Του πολέμου των όπλων και των βομδαρδισμών σε λαούς, αλλά και του καθημερινού πολέμου της εκμετάλλευσης, της φτώχειας, της ανεργίας, του πολέμου ενάντια στις αγωνιστικές συνειδήσεις.

ο πρώτο αντιπολεμικό διήμερο διοργανώνεται τον Νοέμβριο του 2001 εν μέσω της αμερικανικής επέμβασης στο Αφγανιστάν και της έναρξης του “πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία”. Προέκυψε από μια ήδη κλιμακούμενη ανάγκη έκφρασης, δράσης και συνεισφοράς στο ευρύτερο αντιπολεμικό κίνημα, αναφορικά και με μια ευρύτερη συζήτηση που ανοίγει πα-

Το 1ο αντιπολεμικό διήμερο πραγματοποιείται με αφορμή την επέτειο της 17 Νοέμβρη και 2 μήνες μετά την 11η Σεπτέμβρη και το χτύπημα στους δίδυμους πύργους. Η 11η Σεπτέμβρη σηματοδότησε μια ολόκληρη περίοδο που η στρατηγική του κεφαλαίου σε παγκόσμια κλίμακα κινήθηκε με πρόσχημα το πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Εισβάλλοντας στο Αφγανιστάν τρομοκρατούν οι ίδιες οι ισχυρές κυβερνήσεις των G8 υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ ολόκληρους λαούς. Η ενωτική πρωτοβουλία δέθηκε με το αντιπολεμικό κίνημα και βάφτισε το φεστιβάλ της αντιπολεμικό διήμερο.

2002

γκοσμίως μετά την 11η Σεπτεμβρίου και την “απάντηση” των ΗΠΑ. Ιδιαίτερα στα Χανιά η δεκαετής -πλέον- παρουσία της Βάσης της Σούδας δίνει ένα ειδικό βάρος στο αντιπολεμικό κίνημα στα Χανιά καθώς αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα πολεμικών επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ. Το δεύτερο αντιπολεμικό διήμερο πραγματοποιείται με φόντο την εισβολή στο Ιρακ και με την πνοή ενός αντιπολεμικού κινήματος που κλιμακώνεται ενάντια στην σύνοδο των “οκτώ ισχυρών” (G8) στην Θεσσαλονί-

Ο πόλεμος “κατά” της τρομοκρατίας γίνεται παγκόσμιο δόγμα στον δυτικό κόσμο και γράφεται στην ιστορία σαν μία από τις πιο νοσηρές βλέψεις των ΗΠΑ για το μέλλον των λαών. Προετοιμάζεται το έδαφος για την επόμενο πόλεμο των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο Ιράκ τον Μάρτιο του 2003. Εκατομμύρια διαδηλωτές σε όλο το κόσμο ξεσηκώνονται ενάντια στη σφαγή στο Ιράκ, αλλά και στην Ελλάδα τεράστιες αντιπολεμικές διαδηλώσεις και συγκρούσεις διαδραματίζονται στη βάση της Σούδας . Το 2ο αντιπολεμικό διήμερο πάλευε για να σηκώσει το αντιπολεμικό κίνημα, να μαζικοποιηθεί για να μπλοκάρει και να σταματήσει τον πόλεμο.

2003

Το 3ο αντιπολεμικό διήμερο πραγματοποιείται στον απόηχο του αντιπολεμικού κινήματος αλλά και στην περίοδο που η Ελλάδα έχει αναλάβει την Ολυμπιάδα. Χορός δισεκατομμυρίων για τους τραπεζίτες και τις κατασκευαστικές, τσιμεντοποίηση παντού, δυσβάσταχτο οικονομικό βάρος μέχρι σήμερα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο της επίθεσης των εργατικών δικαιωμάτων με περίβλημα την Ολυμπιάδα ξεκίνησε και το πρώτο κύμα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης αλλά και ο πρώτος μικρός τότε ξεσηκωμός του φοιτητικού κινήματος. Το 3ο αντιπολεμικό διήμερο έδωσε τη μάχη κατά της Ολυμπιάδας των πολυεθνικών και προετοίμαζε το έδαφος για τη μάχη που φαινόταν ότι θα αρχίσει με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.

2004

/ ΘΕΜΑ

κη το ίδιο έτος. Στα χρόνια που ακολουθούν ο σκοπός και η φυσιογνωμία του διημέρου διευρύνονται από την σκοπιά του κοινωνικού πολέμου που μαίνεται. Από την επίθεση στην εκπαίδευση, την ολοένα και μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων, της νεολαίας, των μεταναστών, την περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων, την καταπάτηση των δημόσιων χώρων και του περιβάλλοντος. Το Αντιπολεμικό Διήμερο πλέον προσπαθεί σε κάθε περίπτωση να συμβάλλει στις πολιτικές διεργασίες και τα κινήματα της εκάστοτε περιόδου, στο αίσθημα αμφισβήτησης του συστήματος και των πολιτικών του εκφραστών, στην προσπάθεια εξόδου απ' την κρίση, απο τη μεριά όμως των συμφερόντων του κόσμου της εργασίας και όχι του κεφαλαίου, της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ.

Σημερινή Συγκυρία

ο 10ο Αντιπολεμικό Διήμερο της Ενωτικής Πρωτοβουλίας πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια της πιο βάρβαρης επίθεσης που έχει βιώσει ο κόσμος της εργασίας τα τελευταία πολλά χρόνια! Οι περικοπές μισθών και συντάξεων, η καταδίκη της νεολαίας στην εργασιακή ανασφάλεια, οι μαύρες συνθήκες εργασίας, οι χιλιάδες απολύσεις, το ξεπούλημα τεράστιας δημόσιας περιουσίας, οι μεταρρυθμίσεις στην παιδεία συνθέτουν το τοπίο στην Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν χρέη που δεν δημιούργησαν αυτοί. Παράλληλα όμως – όσο αντιφατικό κι αν ακούγεται - ζούμε σε μια απ' τις πιο ελπιδοφόρες εποχές για το μέλλον των κινημάτων και της αριστεράς. Εργατικοί αγώνες, φοιτητικές κινητοποιήσεις, κινήματα πόλης, αγώνες των μεταναστών ξεπηδούν με ολοένα και μεγαλύτερη ένταση. Οι μεγάλες απεργίες της τελευταίας περιόδου, οι ηρωϊκές κινητοποιήσεις των γιατρών, των εκπαιδευτικών, των εργαζομένων στις μεταφορές, η αντίσταση των κατοίκων της Κερατέας στην δημιουργία ΧΥΤΑ, η απεργία πείνας των 300 μεταναστών δίνουν πνοή κι ελπίδα ότι

Τα ηνία της εξουσίας αναλαμβάνει η ΝΔ που καλείται να συνεχίσει και με μεγαλύτερη ένταση την επίθεση στα διακαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας. Η τότε υπουργός παιδείας Μ. Γιαννάκου καταθέτει προς “διάλογο” με τον ΣΕΒ και το ΠΑΣΟΚ μια ωρολογιακή βόμβα που έγραφε Νόμος-Πλαίσιο. Είναι η χρονιά που προαναγγείλει όλες τις μεγάλες τομές που θα γινόταν στα εργασιακά, στο ασφαλιστικό, στην εκπαίδευση. Το επίκεντρο όλων των συζητήσεων του 4ου αντιπολεμικού ήταν η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και το περιεχόμενο του φοιτητικού κινήματος που έπρεπε να έχει για να δώσει τη μάχη μέχρι τη νίκη.

2005

Πολιτιστική Αντιπρόταση

τις μέρες μας μπορούμε να πούμε ότι, αν όχι όλες, οι περισσότερες πτυχές της ζωής ενός ανθρώπου, απ' τη δουλειά του μέχρι τον ελεύθερό του χρόνο, γίνονται αντικείμενο κέρδους. Σ' αυτά τα πλαίσια η τέχνη, ο πολιτισμός και η διασκέδαση γίνονται θυσία στο βωμό της “βιομηχανία του θεάματος” και αντικαθιστώνται από ευκολοχώνευτα τραγούδια, από χυδαίες ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, δημιουργώντας παράλληλα ένα συγκεκριμένο lifestyle, απ' το οποίο όποιος αποκλίνει βγαίνει στο περιθώριο. Η προσπάθεια που γίνεται κάθε χρόνο απ' την Ενωτική Πρωτοβουλία είναι, παράλληλα με τις πολιτικές συζητήσεις, να προωθείται μέσα απ' το αντιπολεμικό διήμερο μια διαφορετική πολιτιστική πρόταση. Με εναλλακτικά συγκροτήματα και τραγούδια που δίνουν ένα διαφορετικό στίγμα – πολιτικός στίχος – κλπ.

Χαρακτήρας του Διημέρου

χαρακτήρας του Αντιπολεμικού Διημέρου πηγάζει απ' την ίδια την πολιτική ταυτότητα της Ενωτικής Πρωτοβουλίας. Είναι αποτέλεσμα συλλογικής δουλειάς, όλων των μελών της συλλογικότητας μας. Απ' την δημιουργία της αφίσας και την επιλογή των συγκροτημάτων, μέχρι το φτιάξιμο πανό και τη “διακόσμηση” του χώρου. Σημαντίκο κομμάτι του φεστιβάλ αποτελούν και οι συζητήσεις που γίνονται στο εσωτερικό της Ενωτικής Πρωτοβουλίας για τα επίκαιρα ζητήματα (αλλαγές στην εκπαίδευση και την εργασία, πόλεμος, περιβάλλον, πολιτισμός, κρίση και χρέος, δημοκρατικά δικαιώματα) και η παραγωγή κειμένων ενημέρωσης και προβληματισμού που απευθύνονται στον κόσμο που έρχεται στο φεστιβάλ και όχι μόνο! Παράλληλα, θέλοντας να κρατήσουμε ακέραια την πολιτική μας υπόσταση σαν μια ανεξάρτητη αμεσοδημοκρατική αριστερή συλλογικότητα αρνούμαστε να χρησιμοποιήσουμε οποιοδήποτε χορηγό για την υποστήριξη του Αντιπολεμικού Διημέρου. Αρνούμαστε να διαφημιστεί οποιαδήποτε εταιρεία που εκμεταλλεύεται ερ-

Στη Γαλλία λίγους μήνες πριν το 5ο αντιπολεμικό διήμερο κατατίθεται το CPE, το σύμφωνο πρώτης απασχόλησης που θεσμοθετούσε την απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία στους νέους. Η Γαλλική νεολαία ξεχύνεται στους δρόμους και το ποτάμι παρασέρνει και τα εργατικά συνδικάτα που μπαίνουν στη μάχη και ο νόμος τελικά ανατρέπεται. Ο άνεμος αυτός της Γαλλίας έφτασε στην Ελλάδα και με αφορμή το νόμο-πλαίσιο Γιαννάκου για τα πανεπιστήμια. Το 5ο αντιπολεμικό διήμερο “προετοιμάζει” το φοιτητικό κίνημα και οι συζητήσεις καταλήγουν στην κλιμάκωση και αντεπίθεση του φοιτητικού κινήματος. Το Μάη-Ιούνη πραγματοποιείται πανελλαδικός φοιτητικός ξεσηκωμός με καταλήψεις σε ΟΛΑ τα πανεπιστήμια της χώρας. Η δυναμική του κινήματος είναι ασταμάτητη και η κυβέρνηση αποσύρει το νόμο.

2006

γαζομένους μέσα απ' το φεστιβάλ μας, πόσο μάλλον να μας επιβάλλει περιορισμούς ή δεσμεύσεις. Βασιζόμαστε αποκλειστικά στην οικονομική προσφορά του κάθε μέλους μας και κυρίως στην υποστήριξη που μας δίνει τόσα χρόνια η ίδια η χανιώτικη κοινωνία με την συμμετοχή της στο φεστιβάλ. Το αντίτιμο που έχουμε ως είσοδο για το φεστιβάλ εξυπηρετεί αποκλειστικά την κάλυψη των εξόδων και προσπαθούμε να είναι όσο το δυνατόν πιο χαμηλό (είμαστε όλοι δέσμιοι των καιρών!). Τυχόν έσοδα, διατίθενται κάθε φορά για ένα κοινωνικό σκοπό (πχ. Το 2008 διαθέσαμε 1500 ευρώ για την οικονομική ενίσχυση της Κωνσταντίνας Κούνεβας που είχε δεχθεί επίθέση με βιτριόλι απ' τους εργοδότες της).

Θεσμος στην κοινωνία των Χανιων

εωρούμε, τέλος, πως πλέον το Αντιπολεμικό Διήμερο με την 10η συνεχή παρουσία του στην πολιτική και πολιτιστική ζωή των Χανίων αποτελεί ένα θεσμό για την τοπική κοινωνία. Κι αυτό φαίνεται χρόνο με το χρόνο απ' την συμμετοχή του κόσμου και την ενεργή στήριξη των εκδηλώσεών μας. Το αντιπολεμικό διήμερο αποτελεί για μας καθοριστικό στοιχείο συμβολής στην ανάπτυξη δεσμών μεταξύ του φοιτητικού κινήματος και του Συλλόγου Φοιτητών του Πολυτεχνείου Κρήτης με την κοινωνία των Χανίων, που σε πολλές περιπτώσεις έχει σταθεί αρωγός των κινητοποιήσεών μας. Ταυτόχρονα, η επιτυχημένη αυτή προσπάθεια αποτέλεσε ερέθισμα και γι' άλλες φοιτητικές και όχι μόνο συλλογικότητες να διοργανώσουν αντίστοιχες εκδηλώσεις, να “ανοιχτούν” στην κοινωνία και να προωθήσουν την πολιτική και πολιτιστική τους πρόταση!

Καλούμε, λοιπόν, και φέτος όλους τους εργαζομένους, τη νεολαία και τους φοιτητές των Χανίων να συμμετάσχουν και να στηρίξουν το 10ο Αντιπολεμικό Διήμερο, με την ελπίδα ότι καμιά χούντα δεν μπορεί να σταθεί ανίκητη, σ' έναν κόσμο που φυσάει κόντρα!

Το ξεκίνημα της χρονιάς σημαδεύτηκε από την απεργία διαρκείας των δασκάλων που έβαλε το ζήτημα των 1400€ σαν βασικό μισθό. Μια μεγάλη πολιτική μάχη ξεκινά με θεαματική οπισθοχώρηση της κυβέρνησης υπό το φόβο να ενωθεί το φοιτητικό με το εργατικό κίνημα. Προσπαθώντας να πάρει “εκδίκηση” και υπό την πίεση της ΕΕ φέρνει στις 8 Μάρτη 2007 στη βουλή την ψήφιση του νόμου πλαίσιο μαζί με το αιματοκύλισμα των διαδηλωτών στο κέντρο της Αθήνας. Έτσι μια μέρα μετά την πραξικοπηματική ψήφιση του νόμου πλαίσιο πραγματοποιείται το 6ο αντιπολεμικό διήμερο σε αναστατωμένο κλίμα και οι θυελλώδεις συζητήσεις του αφορούν τη συνέχιση του αγώνα χωρίς υποχώρηση και το μπλοκάρισμα του νόμου στην πράξη.

2007

sugahspank!

Η Γεωργία Καλαφάτη θα μπορούσε να μας έρχεται από την Νέα Ορλεάνη ή από το Bristol τόσο σαν εμφάνιση όσο και σα μουσική παρουσία. Στην πραγματικότητα είναι μια κούκλα Πειραιώτισσα Βig Μοmma! Πολλοί την λάτρευαν ήδη σαν την εντυπωσιακή funk rock φωνή των Sugah Galore, περισσότεροι με το δισκογραφικό της ντεμπούτο The Incredible / The Invisible με την φροντισμένη παραγωγή του Blend (Γιώργος Μαντάς). Η Sugahspank είναι εκατό πράγματα μαζί, σα να ζωντανεύει από το εξώφυλλο του Maggot Brain των Funkadelic και φορώντας τα βραχιόλια της να ραπάρει με τους Herbalizer ή να ξεδιπλώνει ταυτόχρονα τις υπέροχες blues καταβολές της. Θα την απολαύσουμε την Παρασκευή παρέα με τους Ορθολογιστές. ● Παρασκευή 18 Μάρτη

Τρίφωνο

Η Ερωφίλη, ο Νίκος Κουρουπάκης και ο Δημήτρης Υφαντής είναι τρείς δουλεμένες και καινούριες φωνές που χτίζουν –σαν Τρίφωνο- την δική τους πρόταση για το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι. Με ένα πλούτο από συνεργασίες, από την εξαιρετική Λίνα Νικολακοπούλου και τον Παντελή Θαλασσινό, μέχρι σύγχρονους τραγουδοποιούς, όπως ο Κώστας Λειβαδάς, θα παρουσιάσουν τα τραγούδια τους το Σάββατο, στη σκηνή του Αντιπολεμικού Διημέρου. ● Σάββατο 19 Μάρτη

Είναι η χρονιά της ανοιχτά εκδηλωμένης παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Από την κρίση στις τράπεζες ξεκινάει η κρίση στην καθημερινή ζωή και μια ευρύτερη αντιλαϊκή επίθεση που προδιαγραφεται πιο βάρβαρη από ποτέ. Στην ελλάδα η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση παρόλο που ψηφίστηκε παραμένει ανενεργή και η κυβέρνηση μαζί με τα σχέδια της ΕΕ για την εγκαθίδρυση ελαστικών σχέσεων εργασίας παντού και την ιδιωτικοποίηση όλων των δημόσιων αγαθών ξεκινάει άγρια επίθεση στα εργατικά δικαιώματα “ανοίγοντας” το ασφαλιστικό. Σε αυτό το πλαίσιο ανιχνεύοντας τη νέα κατάσταση, έγινε το 7ο αντιπολεμικό διήμερο που πάλευε για να ξαναστηθεί το φοιτητικό κίνημα και οι συζητήσεις αποδείκνυαν ότι χρειάζεται να ενωθεί με τους εργαζομένους που είχαν βγει στους δρόμους για το ασφαλιστικό για να μπορέσει να νικήσει.

2008

activemember

Κοντεύουν πλέον είκοσι χρόνια από την «Διαμαρτυρία» και κλεισμένα δεκαπέντε από το πρώτο «Μεγάλο Κόλπο» της συλλογικότητας από το Πέραμα. Έχει μπει πολύ νερό στο αυλάκι πιά, ικανό να ξεπλύνει ένα «βάλτο» θα έλεγαν οι ίδιοι. Χιλιάδες λέξεις, εκατοντάδες κομμάτια, άλλες τόσες συναυλίες – μερικές από τις οποίες ιστορικές για τα ελληνικά μουσικά δεδομένα. Ο Μιχάλης Μυτακίδης (B.D. Foxmoor) εξακολουθεί να είναι ταγμένος σε μια σχεδόν προσωπική πορεία, δουλεύοντας στο μοναδικό μουσικό κράμα που έχει βαφτίσει Low Bap. Τόσο οξύτατα πολιτικά στρατευμένος όσο και ιδιόμορφα λυρικός είναι επίκαιρος: με ό,τι παλιότερο και με ό,τι καινούργιο έχει να παρουσιάσει συντροφιά με την κιθάρα του Jamoan και το νέο του μουσικό όχημα, τους La Bruja Muerta. ● Σάββατο 19 Μάρτη

Ορθολογιστές Οι Ορθολογιστές

(Rationalistas) παίζουν το hip-hop τους όπως θα το ‘βρισκες στα ντουζένια του, το 19972000. Ήδη ζεσταμένοι από τις εμφανίσεις τους (στην Αθήνα και αλλού) μπροστά σε ένα κοινό που τους αγαπάει όλο και περισσότερο, ξανάρχονται στο αντιπολεμικό αυτή τη φορά για να συνοδέψουν την Sugahspank με τσιτωμένους ρυθμούς και ρίμες. ● Παρασκευή 18 Μάρτη

Ένας καινούριος ιστορικός κύκλος ανοίγει και για την αριστερά και για το εργατικό-νεολαιϊστικό κίνημα με την εξέγερση της νεολαίας το Δεκέμβρη. Τα δεκεμβριανά της νεολαίας όπως αποκαλέστηκαν από πολλούς έμελλε να είναι η πρώτη εξέγερση της κρίσης και ότι νέες διεργασίες και νέοι αγώνες είναι έτοιμοι να ξεσπάσουν. Το 8ο αντιπολεμικό διήμερο μπαίνει σε ένα πιο βαθύ διάλογο για το μέλλον της αριστεράς και του κινήματος και συζητά τις διάφορες απόψεις που έχουν ανοίξει προσανατολιζόμενο σε ριζοσπαστικές απαντήσεις για αντικαπιταλιστική διέξοδο από την κρίση.

2009

Υπόγεια Ρεύματα

Η πλούσια συγκομιδή ελληνικών μπάντων με παρόμοιο ήχο και ύφος στην δεκαετία του ’90 ίσως να μην άφησε στην δεκαετία που διανύουμε τον πλούτο που θα περίμενε κάποιος . Παρ’ όλα αυτά μια σειρά από μπάντες που γεννήθηκαν εκείνη την εποχή παραμένουν μουσικά ενεργές, πολλές φορές με ενδιαφέρουσες δουλειές. Τα Υπόγεια Ρεύματα είναι μια από αυτές, παντρεύουν το ελληνόφωνο rock στις συνεργασίες τους με τον Θάνο Μικρούτσικο και συνεχίζουν μια αξιόλογη μουσική πορεία. ● Παρασκευή 18 Μάρτη

Ενώ τα αδιέξοδα των εργαζομένων και της νεολαίας μεγαλώνουν, η κρίση βαθαίνει και επηρεάζει τις ζωές όλου του πλανήτη, στην Ελλάδα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παίρνει την ιστορική μαύρη απόφαση της προσφυγής της χώρας στη μέγγενη του ΔΝΤ της ΕΕ και της ΕΚΤ. Υπογράφει στις 23 Απρίλη 2010 το περιβόητο μνημόνιο βαρβαρότητας για την τεράστια πλειοψηφία της χώρας. Μέσα σε αυτό το νέο τοπίο το 9ο αντιπολεμικό διήμερο ρίχνει όλο το βάρος στην «εποχή του ΔΝΤ» και γίνεται αντιληπτό ότι μια καινούρια κατάσταση έχει ξεκινήσει και συζητά για την οργάνωση και την προοπτική των αγώνων ενάντια στη χούντα της τρόικας.

2010

e th o o b ks / THE BOOKS

#11

του Γιάννη-Ορέστη Παπαδημητρίου

walter benjamin - για το χασίς Εκδόσεις Πλέθρον - Μετάφραση: Θεόδωρος Λουπασάκης

alain badiou

δεύτερο μανιφέστο για την φιλοσοφία

Εκδόσεις: Πατάκη - Μετάφραση: Φώτης Σιατίτσας – Δημήτρις Βεργέτης

τις αρχές του 20ου αιώνα, η φιλοσοφία υπέστη ένα ρήγμα. Στις δύο όχθες του ποταμού που βρέθηκε να τα χωρίζει βρέθηκαν αντικρυστά, ίσως και όχι όσο απότομα φαίνεται, οι θιασώτες της φιλοσοφικής καταστροφής της φιλοσοφίας – της αυτοαναίρεσής της – και μία πιό συντηρητική τάση που αποφάσισε ότι η φιλοσοφία διασώζεται χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, αρκεί να αποκτήσει την σαφήνεια που χαρακτηρίζει τις θετικές επιστήμες. Αυτές οι τάσεις αναπτύχθηκαν στην λεγόμενες “ηπειρωτική” και την “αναλυτική” φιλοσοφία αντίστοιχα και οι διαμάχες τους διογκώθηκαν χωρίς όμως να φαίνεται η διάστασή τους να είναι ικανή να οδηγήσει σε μια γόνιμη αντιμετώπιση του θέματος, οδηγώντας τελικά σε μια πύρρεια νίκη της ηπειρωτικής τάσης, καθώς εν έτει 2011 είναι σχεδόν αδύνατον να βρεθεί ενδιαφέρον σε σύγχρονο σύγγραμμα φιλοσοφίας.

Κατά συνέπεια, μία ουσιώδης νέα διαπραγμάτευση της ανάγκης ύπαρξης της φιλοσοφίας δεν θα μπορούσε ούτε να ενσωματώνεται σε κάποια απ'τις δύο παραδόσεις, ούτε να αποτελέσει μια προσπάθεια εύρεσης του μέσου όρου τους. Στο πρώτο μανιφέστο του, ο Αλαίν Μπαντιού εντόπιζε τέσσερις βασικούς μηχανισμούς στοχασμού (τέχνη, επιστήμη, πολιτική, έρωτας) που στην “συγκόλλησή” (suture) τους με την φιλοσοφική πράξη οδηγούν σε αγκύλωση, απομακρύνοντάς την σκέψη απ' την αλήθεια. Θεωρώντας δε την άρνηση της αλήθειας νεο-σοφιστεία, επιχείρησε με μια “πλατωνική χειρονομία” όπως την ονομάζει να διαλύσει τις σοφιστικές προκαταλήψεις των απόγονων του Χάιντεγγερ προκειμένου να αποκαταστήσει την φιλοσοφία στον τόπο της αλήθειας.

Αξιοποιώντας την ιστορική μεταβολή χωρίς να εκπίπτει σε ιστορικισμό, ο Μπαντιού διακρίνει 20 χρόνια αργότερα τόσο την ανάγκη όσο και την δυνατότητα της φιλοσοφίας να συστηματοποιηθεί προσανατολισμένη πιο μεθοδικά προς την αλήθεια. Καθώς όμως η μεταλλαγή συντελείται μόνο ως νέος τρόπος θέασης του υπάρχοντος και καθώς υπόρρητα η διαλεκτική αποτελεί για τον Μπαντιού την ασφαλέστερη μέθοδο προς τον επιθυμητό σκοπό, η μετάβαση της φιλοσοφίας στον τόπο της αλήθειας δεν μπορεί να συντελεστεί χωρίς να περιλαμβάνει τόσο την σχετικοποίηση της αλήθειας με την μορφή της απειρίας υποσυνόλων πολλαπλοτήτων της κάθε πολλαπλότητας εκ μέρους της ηπειρωτικής παράδοσης όσο και την πίστη στην ύπαρξη μιας μεθόδου για ορθό στοχασμό εκ μέρους της αναλυτικής.

Σ' αυτήν την προσέγγιση εντοπίζεται και το ενδιαφέρον του Μπαντιού: προτείνει μια αυστηρή αρχιτεκτονική δομή του στοχασμού που εμπεριέχει δυνατότητες αναίρεσης χωρίς την ευκολία του να τις ονομάσει “αντιφάσεις” και να ξεμπερδεύει με οιαδήποτε πιθανή ανεπάρκειά τους. Η περίτεχνη ορολογία που χρησιμοποιεί – Γαλλική Αριστερή Διανόηση γαρ – δεν αποτελεί κάποιον βερμπαλισμό όπως συνηθίζεται στους κύκλους του αλλά το αναπόφευκτο της μετα-ανάλυσης ενός θέματος που υπερφορτώθηκε με πληροφορίες τα τελευταία 150 χρόνια. Χοντροκομμένα λάθη όπως η πρόταση που βρίσκουμε στις σημειώσεις “η ένωση ∩” δεν ξέρουμε αν είναι ευθύνη του Μπαντιού ή απλή ασχετοσύνη του επιμελητή, ωστόσο δεν αναιρούν την σημασία ενός έργου που δεν αποτελεί νοσταλγικό απομεινάρι μιας νεκρής φιλοσοφίας αλλά έναν δυναμικότατο τρόπο να ανασημασιοδοτηθεί ο στοχασμός εκ νέου.

Οι καιροί έχουν αλλάξει κι ας ήταν πάντα άδικοι στην χασισοποσία. 80-90 χρόνια πριν, την περίοδο απ'την οποία αντλούνται τα κείμενα αυτού του τομιδίου, υπήρχαν διανοούμενοι που – ας το παραδεχθούμε – δεν θα ήταν και η καλύτερη παρέα μεν για να δοκιμάσετε τα ναρκωτικά της ημέρας μαζί τους, ήταν όμως - προς τιμήν τους – περιπετειώδεις σε κάποιο βαθμό. Ίσως μας ξενίσει ότι δεν μπορούμε την σήμερον ημέρα να συλλογιστούμε τις παρέες μας εκεί που τα' χουν δει ανάποδα ξαφνικά να σηκώνονται και να λένε “Ντελακρουά”, πράγμα ευτυχές αν θέλετε την γνώμη μου. Προκειμένου να μην τους αδικήσουμε όμως, ας παραδεχθούμε ότι είχαν περισσότερη φαντασία από τους σύγχρονούς μας, καθώς όπως διαβάζουμε πολλάκις στα κείμενα που απαρτίζουν το “Για το Χασίς”, οι βόλτες τους υπό την επήρρεια τους έσκαγαν τσίτες και ντελίρια με περισσότερη έμπνευση. Μην αδικηθούν όμως και οι σύγχρονοι καθώς – ας είμαστε ρεαλιστές – το μόνο πράγμα που τους παίρνει να βλέπουν στις φάτσες στον δρόμο είναι ασφαλίτες. Οι αναγνώστες του “Για το Χασίς” έρχονται αντιμέτωποι με την δυσκολία να ερμηνεύσουν τα γραπτά του ακουσμένου Benjamin (εν πολλοίς ακαταλαβίστικος και νηφάλιος) προκειμένου να αντλήσουν την ηθογραφική πλευρά των κειμένων. Οι πιό συστηματικοί αναγνώστες του Benjamin δε, πέραν της εξαιρετικής μετάφρασης, πιθανότατα δεν θα βρουν κάποιο ενδιαφέρον σ' αυτήν την έκδοση. Δεν στέκεται στο επίπεδο ούτε των αυτοβιογραφικών δοκιμιακών πεζογραφημάτων του (π.χ. “Μονόδρομος”, “Τα Παιδικά Χρόνια στο Βερολίνο το 1900”), ούτε των αμιγώς δοκιμιακών του κειμένων (όσο κι αυτά μπορούν να θεωρηθούν “αμιγώς” δοκιμιακά). Αντίθετα, η μοίρα του παρόντος τομιδίου με το κιτς ελαφρολαϊκό εξώφυλλο είναι μάλλον μετά την πολεμική ιαχή “ψηλέ, δεν πιάνω μία τι λέει ο man εδω” να τοποθετηθεί ευλαβικά σχεδόν αδιάβαστο ανάμεσα στα cd των Locomondo και τις διάφορες εκδόσεις του Pro Evolution.

#12

/ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

του Γιάννη Ανδρέου ο κινηματογράφος μιας χώρας αποτελεί σπουδαίο μέσο για να τη γνωρίσουμε. Αν όμως δεν προσφέρει απόλαυση, κινδυνεύει να αφορά μόνο... τους ανθρωπολόγους. Φαίνεται ότι ο κινηματογράφος της Βραζιλίας δε διατρέχει αυτό τον κίνδυνο, αφού το κοινό της Αθήνας υποδέχτηκε και πάλι θερμά την Εβδομάδα Βραζιλιάνικου Κινηματογράφου. Φέτος ήταν η δεύτερη φορά που διοργανώθηκε και, μάλλον, αποκτά τακτικό χαρακτήρα. Τώρα, έχουμε την ευκαιρία να πάρουμε και στα Χανιά μια γεύση, αφού ένα μέρος του φεστιβάλ θα φιλοξενηθεί εδώ μεταξύ 18 και 20 Μαρτίου. η λέξη Βραζιλία, βέβαια, παίρνει άνετα το πρωτάθλημα στο χώρο των κλισέ. Στο άκουσμά της έρχονται αυτόματα στο νου ποδόσφαιρο, καρναβάλι και παραλίες με φοινικόδεντρα, τα στερεότυπα ξέφρενης χαράς ή διάχυτου ερωτισμού. Και προφανώς, τα στερεότυπα δεν καθιερώνονται χωρίς λόγο. Όμως την ίδια στιγμή, και παρά τον ξεχωριστό χαρακτήρα της, η αληθινή Βραζιλία ανήκει, σε μεγάλο βαθμό, στον Τρίτο Κόσμο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Κατά συνέπεια είναι ένας τόπος ακραίων αντιθέσεων, όπου ο μοντερνισμός συναντά το αρχέγονο και όπου το κέφι γίνεται συνειδητή διέξοδος από τη δυστυχία. οι συνθήκες αυτές τροφοδοτούν με πρώτη ύλη έναν κινηματογράφο που, ωμά ρεαλιστικός ή αιθέρια ποιητικός, είναι πάντα πρωτότυπος, αεικίνητος, διεισδυτικός. Μπορεί να ασκεί αμείλικτη κριτική στην καθημερινότητα, ταυτόχρονα όμως περηφανεύεται γι' αυτήν και δε διστάζει να την εγκωμιάσει. Το Τριήμερο Βραζιλιάνικου Κινηματογράφου στα Χανιά παρουσιάζει ένα μικρό αλλά πολύπλευρο δείγμα αυτής της πλούσιας παράδοσης, που αξίζει σίγουρα να τη γνωρίσετε. Όλες οι προβολές με ελεύθερη είσοδο και με ελληνικούς υπότιτλους Για περισσότερα: http://cinetaz11.blogspot.com/ http://cinebratenas.com

Παρασκευή 18/3 Θέατρο Βλησίδη 20:00 Ο Πάτερ και η Κοπέλα (Ζοακίμ Πέντρο ντε Αντράντε, 1965, 90') Ο έρωτας ενός ιερωμένου με μια νεαρή επαρχιώτισσα προκαλεί τη μικρή κοινωνία στην ενδοχώρα της Βραζιλίας του '60, προσφέροντας μια ποιητική αλληγορία για τη σύγκρουση του πάθους με την αγιότητα και μια από τις ωραιότερες ταινίες του «Σινέμα Νόβο».

22:00 Ó, Paí, Ó (Μονίκ Γκαρτενμπέργκ, 2007, 96’) + Στο μυαλό του Ταραντίνο (300ml, 2006, 14') Κωμικά και δραματικά επεισόδια με χαρακτηριστικούς τύπους της Μπαΐα, την ημέρα που τελειώνει το καρναβάλι στην πλατεία Πελουρίνιο, όπου άλλοτε μαστιγώνονταν οι σκλάβοι. Μια ταινία που αγαπήθηκε πολύ για την αυθεντικότητα και για την ανθρωπιά της. Μαζί ένα διασκεδαστικό φιλμάκι μικρού μήκους με δυο μπαρόβιους που αποδομούν το σινεμά του Ταραντίνο (όπως εκείνος, κάποτε, το Like A Virgin).

Σάββατο 19/3 Θέατρο Βλησίδη 20:00 Μπαλαδόροι: Ήταν Μια Φορά το Ποδόσφαιρο (Ούγκο Ζορζιέτι, 1998, 93´) Απολαυστικό και συγκινητικό πορτρέτο της λαϊκής Βραζιλίας, που ζωντανεύει στο πανί, καθώς μια παρέα από παλαίμαχους των γηπέδων αναθυμούνται μικρές και μεγάλες στιγμές από την ιστορία του εθνικού τους σπορ.

22:00 Ορφέου (Κάρλος Ντιέγκες, 1999, 110´) Εντυπωσιακό σύγχρονο ριμέικ της κλασικής ταινίας που έφερε τη Βραζιλία και τη μουσική της στο παγκόσμιο προσκήνιο, τοποθετώντας το μύθο του Ορφέα στις φαβέλες, ανάμεσα σε μασκαράδες και σε συμμορίτες, που αγωνίζονται με πάθος να ζήσουν, λίγο ακόμα, τη μαγεία.

Κυριακή 20/3 Αίθ. Μελχισεδέκ Γ´, Σπλάντζια 21:00 Εκεί Που Τελειώνει η Γη (Σέρζιο Μασάντο, 2001, 75´) Μια ματιά στο έργο του Μάριο Πεϊσότο, που 22 ετών γύρισε την –κατά γενική ομολογία– ωραιότερη ταινία του βραζιλιάνικου σινεμά (Limite, 1932), αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να ολοκληρώσει την επόμενη, ομότιτλη με αυτό το ντοκυμαντέρ.

22.30 Η Ενσάρκωση του Κακού

(Ζοζέ Μοζίκα Μαρίνς, 2008, 94´)

Σπλάτερ και τρόμος διά χειρός του «σκοτεινού αρχιερέα του βραζιλιάνικου trash», με τον ιδρυματικό Νεκροθάφτη Ζε να απελευθερώνεται, αποφασισμένος να μην αφήσει τίποτα όρθιο ώσπου να ολοκληρώσει την αποστολή του.

Η 2η Εβδομάδα Βραζιλιάνικου Κινηματογράφου διοργανώθηκε στην Αθήνα από την Ταινιοθήκη της Ελλάδος και από την Πρεσβεία της Βραζιλίας. Το πρόγραμμα επιμελήθηκαν οι Γιάννης Παπαδάκης και Νίκος Σαββάτης. Το Τριήμερο στα Χανιά παρουσιάζεται με πρωτοβουλία του cineTAZ και με την πολύτιμη βοήθεια της ΚΙΝΟΧ, της ΚΕΔΗΧ και της Ad Artis. H μουσική υπόκρουση στη διάρκεια του τριημέρου προσφέρεται από το μεζεδοπωλείο Γλωσσίτσες, μαζί με κουπόνια για ν' απολαύσετε μία δωρεάν καϊπιρίνια μετά το φαγητό σας.

#13

/ URBAN NOISE

μέσα απο τα δελτία ειδήσεων σας μιλάει η κυτταρίτιδα. της Ήβης Αθανασοπούλου Πια δεν βλέπω τηλεόραση. Δηλαδή βλέπω μερικές φορές αλλά όχι τόσο όσο έβλεπα παλιότερα που είχα δουλειά και γυρνούσα σπίτι πτώμα και άραζα μπροστά στο χαζοκούτι. Βέβαια η λέξη "χαζοκούτι" είναι παλιατζουρέ αφού όλες οι τηλεοράσεις είναι πια είναι επίπεδες, αλλά αφού οι εκπομπές έγιναν επίπεδες σαν τις τηλεοράσεις υπόσχομαι πως δεν θα ξαναχρησιμοποιήσω τον όρο "χαζοκούτι". Για να μπω στο ψητό, έχω βαρεθεί τις εκπομπές στην τιβί γιατί να είναι σαν τα γεύματα σε ξενοδοχείο που έχεις πάει με γκρουπ. Πρωινό, μεσημεριανό, απογευματινό, βραδινό. Βαρετό - Βαρετό - Βαρετό - Βαρετό σαν διακοπές με γκρουπ. Και μη μου πεις πάρε Digea είμαι άνεργη σου λέω δεν υπάρχει σάλιο. Πια για την επικαιρότητα ενημερώνομαι μόνο από το ίντερνετ, σπάνια θα δω δελτίο ειδήσεων γιατί ξέρουμε πολύ καλά πως είναι παρωχημένα, ελεγχόμενα, μονόπλευρα και άσε που πέφτουν όλα την ίδια ώρα και δεν ξέρεις ποιο να πρωτοδείς. Δεν βλέπω δελτία ειδήσεων γιατί, δεν μπορώ να βλέπω άλλο 20 λεπτά αναφοράς των ειδήσεων και άλλα 40 λεπτά δημοσιογράφους να αναλύουν λες και εμείς είμαστε τόσο χαζοί που δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι σημαίνει μια είδηση! Πρέπει αυτοί με υφάκι να το αναλύσουν για εμάς. Μα γιαυτό δεν λέγεται δελτίο ειδήσεων και όχι δελτίο αναφοράς ειδήσεων - debate - ανάλυσης ειδήσεων; Όσο μπερδεμένο και αν ακούγεται άλλο τόσο βαρετό και δήθεν είναι. Θυμάμαι που είχαν κάνει μια τρελή γκάφα παρουσιάζοντας μια κοπέλα σαν τρομοκράτη με γονείς τρομοκράτες ενώ στην ουσία η κοπέλα δεν είχε καμία σχέση και ήταν μια δασκάλα γερμανικών. Εδώ στο Ελλάντα ακόμα και τα δελτία ειδήσεων έχουν καταντήσει ριάλιτι σόου. Από τις εποχές που η Βέφα μαγείρευε με την Ελένη πίνοντας πρωινό καφέ μαζί με τις μανάδες μας, πέρυσι η μαγειρική έγινε το κύριο τηλεπροϊόν των τελευταίων τηλεοπτικών σαιζόν. . Ότι γκουρμεδιά δεν είχαμε φάει τα προηγούμενα 30 χρόνια βάλθηκαν να μας την μπουκώσουν τώρα μαζί με το Μνημόνιο και την κρίση. Υποψήφιοι σεφ, υποψήφιες μοντέλες, υποψήφιοι τραγουδιστές, υποψήφιες φρέσκες φατσούλες με αστραφτερά χαμόγελα επειδή ο κόσμος θέλει ανανέωση. Ντόπια σελέμπριτι που χορεύουν για φιλανθρωπικούς σκοπούς ενώ κάθε σόου κοστίζει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, και χλιδάτες νοικοκυρές που δείχνουν πως περνάνε στην Μύκονο πάλι σε μορφή ριάλιτι. Όλη η Ελλάδα ένα νοικοκυριό με όλους να πρέπει να ξέρουν τα πάντα για όλα. Διαζύγια, πτωχεύσεις, θάνατοι, γεννήσεις, επαγγελματική ανέλιξη και τραγωδίες όλα μαζί με την κατάλληλη μουσική υπόκρουση. Το σύνδρομο του φωταγωγού μετατρέπεται σε επιδημία. Χωρίς να σε νοιάζει κάτι θα πρέπει αναγκαστικά να το ακούσεις. Μέσα σε όλα αυτά σταμάτησε και η δημιουργία Συνδέσμου Παικτών Ριάλιτι που ενώ σ’ αυτού του είδους τις εκπομπές παραδοσιακά συμμετείχαν άγνωστοι που ήταν η προσωποποίηση του απεγνωσμένου για δημοσιότητα λούζερ τώρα παρατηρούμε ότι στα ίδια ριάλιτι, ή σε καινούργια, τα ίδια σελέμπριτι και οι ίδιοι διάσημοι δοκιμάζουν, τρώνε, χορεύουν και τραγουδάνε. Κακία; Ναι κακία, το σύστημα παραγωγής σελέμπριτι τρώει από την ίδια του την σάρκα. Βρωμάει κονσέρβα και συντήρηση η ελληνική τηλεόραση γι' αυτό πια μόνο torrents που είναι και φρεσκότατα.

του Στέφανου Λάλου

Κάποιες φορές το σπίτι στη «βιδώνει», χρειάζεσαι απλά να βουτήξεις δύο φίλους και να φύγεις σούμπιτος για περατζάδα στα μπαρ. Το όμορφο με τα Χανιά είναι ότι όπου κι αν βρεθείς θα πετύχεις γνωστούς, κι αυτό μεταμορφώνει αυτόματα τα αγαπημένα μέρη πιό εύκολα σε «στέκια». Γι' αυτό το μήνα διαλέγουμε να γράψουμε για 6 από τα πλέον αγαπημένα «διανυκτερεύοντα» της πόλης από αυτά που ξέρεις ότι θα βρείς πάντα γιατρικό.

2 Lux

Σαρπηδώνος, Παλιό Λιμάνι

Τα λόγια είναι κάπως περιττά όταν μιλάμε για τα 2 λουξ. Τοποθετημένο στο πλέον δημοφιλές στενάκι για μπαρότσαρκα το άνοιγμά τους χρονολογείται κάτι δεκαετίες πριν όταν οι ιδιοκτήτες του αποφάσισαν να ανοίξουν το πιο «μπροστά» στέκι στα Χανιά. Υπέροχος κόσμος (οι περισσότεροι χρόνια θαμώνες) και εξαιρετική μουσική ακόμη και τις μέρες και ώρες που η υπόλοιπη πόλη κοιμάται. Τα «λουξάκια» παραμένουν ένα από τα πιο γνωστά καφέ/μπαρ των χανίων, πράγμα που θα γνωστοποιήσει ο οποιοσδήποτε έχει κάνει απλώς μια περατζάδα από την πόλη. Highlight: η εφευρετική εποχιακή διακόσμηση.

Kλειδί

Πλ. Αγ. Νικολάεου - Σπλάντζια

Το Κλειδί βρίσκεται στη πλατεία της Σπλάντζια, μια από τις πιο όμορφες γειτονιές στα Χανιά, με τον πλάτανο στη μέση και τον κόσμο να αράζει στα πέριξ. Ένα τελειώς καινούριο μαγαζί με προσωπικότητα στη διακόσμηση και ενδιαφέρουσες μουσικές επιλογές. Ταυτόχρονα φιλικό για να κάτσεις στην υπέροχη μπάρα του το βράδυ όσο και για να απολαύσεις τον καφέ σου κάτω από τα δέντρα της πλατείας – ακόμα κι όταν βρέχει. Το κλειδί έχει αποκτήσει ήδη καλούς φίλους τόσο λόγω της αύρας της γειτονιάς όσο και για το ότι αποτελεί ένα από τα πιο καλαίσθητα και φροντισμένα καφε/μπαρ της πόλης. Highlight: το τεράστιο τραπέζι στην πλατεία.

Ιπποπόταμος Σαρπηδώνος, Παλιό Λιμάνι

Και ο Ιπποπόταμος βρίσκεται επί του «στενού» χρόνια τώρα, και προσφέρεται για άραγμα πρωί μεσημέρι απόγευμα και βράδυ, για καφέ, ποτό ακόμη και για φαγητό αφού διαθέτει μάλλον την πιο καλή και πλούσια κουζίνα από οποιαδήποτε άλλη καφετέρια της πόλης. Επίσης το μαγαζί παίζει και ωραίες μουσικές με διάφορους dj's στις κονσόλες. Χειμώνα καλοκαίρι, μέρα νύχτα ο ιπποπόταμος είναι ένα ιδιαίτερο μέρος για να διασκεδάσει κανείς με τον καλαίσθητο εσωτερικό χώρο με εξώστη που προτιμάται πολύ και από τους λάτρεις των επιτραπέζιων παιχνιδιών, και εξωτερικό με πρόσβαση στο μπαρ για το καλοκαιρινό ξεφάντωμα. Highlight: το –πασίγνωστο- σάντουιτς με κοτόπουλο.

4 Εποχές

Ακτή Κουντουριώτη 52-53, Παλιό Λιμάνι

Το εν λόγω θρυλικό μπαρ-ροκάδικο τοποθετείται κάπου στο τέλος του παλιού λιμανιού λίγο πριν το ναυτικό μουσείο. Αυτός ο χώρος με τα καθιερωμένα live (όπως το επερχόμενο live των Σιγανών Ποταμιών στις 25 Μάρτη) που λαμβάνουν χώρα εκεί είναι στανταράκι ότι ένα πέρασμα από εκεί δεν θα αφήσει κανέναν αδιάφορο. Το 4 seasons διαθέτει και ωραίο εξωτερικό χώρο για αυτούς που θέλουν να αράζουν έξω χειμώνα καλοκαίρι βλέποντας το λιμάνι. Σημειωτέων διαφέρει τελείως από τα υπόλοιπα κιτς τουριστομάγαζα που παίζουν εκεί γύρω. Highlight: Εκτροχιασμένα τα live των Paint it Blue κάθε Πέμπτη στις 23:00

Praxis

Σκουφών 3, Παλιό Λιμάνι

Κι ενώ έχεις πιει ήδη τα ποτάκια σου και ψάχνεις κάπου να συνεχίσεις το βράδυ σου, περιπλανιέσαι στα στενά σοκάκια της παλιάς πόλης, κι ενώ το χειμώνα παίζει νέκρα και σκέφτεσαι τι μπορεί να παίζει εδώ γύρω, ακούς να έρχεται από κάπου μουσική και ξαφνικά βλέπεις μπροστά σου το Praxis: ένα από τα πιο κλασικά after εδώ και χρόνια, που είναι σε θέση να φιλοξενήσει όσους θέλουν να συνεχίσουν για ποτό και γιατί όχι ακόμη και για χορό μέχρι το ξημέρωμα. Highlight: Με φρέσκο-διακοσμημένο εσωτερικό χώρο από την ομάδα Arch Chicks, το Praxis τώρα πια έχει και έντονη τη σύγχρονη καλλιτεχνική επιρροή.

Gravity

Ενετική Τάφρος

Στη περίπτωση του Gravity μιλάμε για ένα αμιγώς νυχτερινό club το οποίο βρίσκεται κρυμμένο στη παλιά πόλη πάνω στο δυτικό τείχος. Απ' έξω είναι σαν παλιά αποθήκη, και δε θυμίζει καθόλου τα glamour-άτα club-άκια. Είναι αυτό που θες εκείνη τη στιγμή, ένα καλό club (με όλη τη σημασία τη λέξης) που να παίζει δυνατή μουσική για να ξεδώσεις. Μόλις περάσεις τη βαριά πόρτα περνάς από το εξωτερικό underground σκηνικό, στο εσωτερικό που σίγουρα θα ανταμείψει την επιλογή σου. Σημειωτέων ο Αδριανός Παπαδέας θα βρίσκεται στα decks του Gravity στις 31 Μάρτη. Highlight: η βαριά πόρτα του Gravity δεν έχει «αλλεργία» στα φούτερ και τις βερμούδες.