Luben 4

ΓΙΑ ΤΗΝΤΗ ΚΡΗ ΑΝ ΜΠ ΚΑΙ ΤΟ ΣΕΥ Ι, ΠΙΟ ΠΟΛΥ [ΕΝΤΑΞ Ο ΣΥΜΠΑΝ] ΓΙΑ Τ

ΤΕΥΧΟΣ:4 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΤΙΜΗ: ΤΣΑΜΠΑ

ΚΟ ΠΕΡΙΟ∆ΙΥ ∆ΡΟΜΟ

#2

LUBEN

U

συνεργασίες, απόψεις, διορθώσεις, υποδείξεις, spam, μπινελίκια κι αγάπη όλα δεκτά στο mail@luben.tv

Τεύχος 4 Φεβρουάριος 2010 Υπεύθυνος Έκδοσης: Λευτέρης Γώγος Τεχνική Επιμέλεια: Σπύρος Μαυρογιάννης Συνεργάτες: Παναγιώτης Λεοντόπουλος, Άγιος Νευρόσιος, Upstone Weener, Μελίνα Λασηθιωτάκη, Ηλίας Κωνσταντίνου, Κόπα Καμπάνα, Βερόνικα Λάμδα, Στέφανος Λάλος, Δημήτρης Γώγος, Jon Major, Γεώργιος Καραλάκης, Σπύρος Τσούτσος, Γιώργος Ταξίδης, Σαλώμη Χονδρούλη, Ιωάννης Παράσχος, Δημήτρης Δανεικάς, Ήβη Αθανασιάδου, Μαρία Βαπορίδη, Θωμάς Γκέβρος, Δημήτρης Μυτάκης, Δημήτρης Τζίμας Ευχαριστούμε θερμά τους: Αλεξάνδρα Σαράντη, Σεραφείμ Κουτσός, Νίκος Κοσμαδάκης, Κώστας Κυπραίος, Κώστας Ζαρίφης LUBENMAG ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ | ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ e-mail: lubenmag@gmail.com τηλ: 6949602063 Σημεία διανομής (μερικά από αυτά):

Πολυτεχνείο Κρήτης (κυλικείο), Τ.Ε.Ι Χανίων (κυλικείο), Καφε/ Μπαρ: Sea U, Il Nostro, Θέμα, Demek, Άσωτος Υιός, Καφέ Τέχνη, Oυσία, Οδύσσεια, Mικρό Καφέ, Eλληνικό, Mαγικό Φίλτρο, Ρωξάνη, Γρηγόρης Μικρογεύματα, Clock Cafe, Σπιτικό, Ολύμπια, 4 Εποχές, Παράδας, Τα Δύο Λουξ, Ιπποπόταμος, Μαύρο Πρόβατο, Μy Cafe, Mικρό Πολυτεχνείο, Κουζίνα ε.π.ε, Κλειδί Bar, Εστιατόριο Πλάτανος, Χαρτοπωλείο Ρόμβος, Βιβλιοπωλείο «Σχήμα», Βιβλιοπωλείο «Επιλογές».

/ ARLUBEN

#3

the circle of no life Τουλάχιστον, τόσα χρόνια μετά, ζούμε επιτέλους το τέλος του «τέλους της πολιτικής». Αυτή η ανέξοδη γκρίνια δηλαδή για «απολίτικες γενιές», «του καναπέ», «εμείς στην εποχή μας», τα συνακόλουθα χολερικά κλισέ. Συνήθως ηγεμονεύουσα αντίληψη στην «γενιά του πολυτεχνείου» μια -εκ του αποτελέσματος- βαθιά συντηρητική γενιά.

«Μπορεί να με τιμωρήσουν με αποβολή για μια εβδομάδα και οι καθηγητές μου να οργιστούν, όμως αυτό που μοιραστήκαμε την περασμένη Τετάρτη ήταν πολύ πιο σημαντικό. Ξέρετε, πίστευαν ότι ήμασταν η πρώτη μη πολιτικοποιημένη γενιά και ότι νοιαζόμαστε μόνο για το προφίλ μας στο facebook και τις τηλεοπτικές οθόνες. Θεωρούσαν ότι το μόνο που μας απασχολούσε τα βράδια του Σαββάτου ήταν το X-Factor. Νομίζω ότι τώρα αυτός ο ισχυρισμός φαντάζει εντελώς γελοίος και εξωφρενικός. Τους δείξαμε ότι είμαστε πιο πολιτικοποιημένοι από ποτέ. Τους δεί-

ξαμε ότι η αλληλεγγύη και η συντροφικότητα που κάποτε χαρακτήριζαν τα φοιτητικά κινήματα είναι σήμερα πιο ισχυρές από ποτέ.»

Τάδε έφη: 15χρονο κωλόπαιδο στο βήμα συντονιστικού μαθητών κατά τις πρόσφατες κινητοποιήσεις στο Λονδίνο. Ο λόγος του μαθητή «έκανε το γύρο του κόσμου» μέσω του youtube, μια clean-cut εκδοχή του (χωρίς την ουσιαστική άποψη του μαθητή για την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση) προβλήθηκε και εδώ σε κανάλια, αναδημοσιεύτηκε σε κυριακάτικα έντυπα. Αυτή η χορτασμένη «γενιά του ιντερνετ» όχι απλά δεν είναι απολίτικη, αλλά πιθανά πολιτικοποιείται πιο ραγδαία και πιο νωρίς από πριν. Πέρα από τις πραγματικές παραστάσεις των κινητοποιήσεων στην Γαλλία, στο Λονδίνο, στην Αθήνα και στη Ρώμη, η νεολαία του δυτικού κόσμου έρχεται αντιμέτωπη με αφιλτράριστες παραστάσεις από τα τεκμαινόμενα σε όλο τον κόσμο. Έτσι, οι μαινόμενες εξεγέρσεις της Αιγύπτου, της Τυνησίας, της Αλγερίας βρίσκουν τον

δρόμο τους σαν εικόνες στο twitter, στο youtube ακόμα και στο facebook και στα δημοφιλή site «κοινωνικής δικτύωσης» για να παρουσιαστούν ωμά και «αμοντάριστα» στις οθόνες του δυτικού κόσμου. Αν η αριστερά του πολυτεχνείου καλούσε κάποτε κάπως ανόρεχτα σε «αλληλεγγύη στον αδούλωτο λαό της Νικαράγουα», τώρα η αλληλεγγύη δείχνει πιο πειστική ή τουλάχιστον πιο πραγματική από τότε. Ακόμα πιο πραγματική όταν ολοένα και περισσότερο πέρα από το τι συμβαίνει «εκεί έξω» μπαίνουν στο τραπέζι οι παραστάσεις και η πολιτική για το τι συμβαίνει εδώ μέσα: τι συμβαίνει στην Νομική, τι συμβαίνει στις δεκάδες απεργίες, τι συμβαίνει στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, τι συμβαίνει με τα κανάλια. Η δεκαετία που έρχεται είναι ευτυχώς καταδικασμένη να παρουσιάσει τρομαχτικές αλλαγές. Ο κύκλος της αδιαφορίας έκλεισε, η πολιτική επέστρεψε τσαμπουκαλεμένη σα θεία από το Σικάγο, τώρα θα δούμε και τι θα την κάνουμε.

/ ΟΨΕΙΣ

‣·⁼→“·∞ φετιχ του Μιχάλη Κοτσιράκη

Είμαι γραμμένος (χωρίς τη θέλησή μου) σε ένα κάρο spam-lists και contact-lists φίλων ή γνωστών που με spammάρουν ακατάσχετα κάθε μέρα και χωρίς έλεος...

Mέσα από κει λοιπόν, πέρα από έναν οχετό καλών ή κακών αστείων, video, φωτογραφιών, διαφημίσεων κοκ λαμβάνω και τα μηνύματα τα οποία εντάσσω σε μια άλλη νεφελώδη κατηγορία στο μυαλό μου, μια κατηγορία που ψάχνει το όνομά της κάπου ανάμεσα στα: “κοινό περί της πολιτικής αίσθημα”, ”ο κόσμος το'χει τούμπανο...”, “πληροφορίες του καφενείου” και πολλά άλλα. Παραθέτω μερικούς τίτλους για να καταλαβαινόμαστε: “πώς ο Χαρδαβέλας ξεβράκωσε το ελληνικό κράτος”, “οι βουλευτές μας: όλοι τα ξέρουμε ή τα υποψιαζόμαστε”, ”μας τα φάγανε”, ”μας θέλουν φοβισμένους και υποταγμένους γιατί είμαστε οι πιο πλούσοι φτωχοί του κόσμου”.

Έχω μάλιστα ανακαλύψει ότι στοιχεία από αντίστοιχα emails ανακύπτουν σε κουβέντες με φίλους και κυρίως πως τα βασικά τους μηνύματα είναι αποδεκτά από το σύνολο περίπου των ανθρώπων που τα διακινούν. Εντάξει, δεν ξέρω αν το ουράνιο 235 που “έχουμε και μας κρύβουν οι αμερικάνοι και τα λόμπι” έχει αξία $960.000.000.000.000.000 και θα μπορούσε να πληρώσει το δημόσιο χρέος και να μας κάνει όλους κροίσους, αλλά υπάρχει πέρα από την περιβάλλουσα μπουρδολογία και ένας πυρήνας πληροφοριών καθ'όλα αληθής και αποκαλυπτικός. Όπως πχ ότι τελικά το δημόσιο χρέος της Ελλάδας είναι μικρότερο ως ποσό και ποσοστό επί του ΑΕΠ(552.800.000.000, 167%) από αυτούς που μας κυνηγάνε να πληρώσουμε (Γαλλία: 5.021.000.000.000, 188% και Αγγλία: 9.088.000.000.000, 416% πηγή: mail του μπαμπά μου). Τελικά καταλήγω στο κλισέ ότι όλοι, από τον πρωθυπουργό μέχρι τη κυρία Κατερίνα ξέρουν ότι κοροϊδευόμαστε. Και μπορεί εμείς να κοροϊδεύουμε το γιωργάκη αλλά το κάνουμε τσάμπα ενώ αυτός κοροϊδεύει την κυρία Κατερίνα και της κλέβει και τα λεφτά. Και λέει ο Γιωργάκης στο Νταβός: “εμείς τα μέτρα λιτότητας θα τα παίρναμε ανεξάρτητα από το χρέος”, και λέει η κυρία Κατερίνα που διαβάζει και τα διαφωτιστικά mail του μπαμπά μου: “μα η Ελλάδα έχει τόσο χρέος, δεν χωράμε και μετανάστες” Και εδώ το χάνω. Ειλικρινά. Η κουβέντα της κυρίας Κατερίνας με στήνει στον τοίχο.

νάστες; Το ξέρεις ότι η εξοικονόμηση που κάνει από τις μειώσεις μισθών στο δημόσιο είναι αστείο ποσό μπροστά στα αστρονομικά ποσά που σου τρώει για δημόσια έργα τα οποία χαρίζει σε επιχειρήσεις που σου παίρνουν διόδια για πάντα, πώς γίνεται να λες ότι για το χρέος φταίνε οι οκνηροί δημόσιοι υπάλληλοι. Το παιδί σου που βρήκε τελικά θέση στο αργόσχολο δημόσιο απολύθηκε απλήρωτο γιατί έληξε η σύμβασή του, πώς έχεις πειστεί και αναπαράγεις τη λαϊκή ρήση ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες και φταίει η μονιμότητα; Ξέχασες ότι το άλλο σου παιδί γυρίζει σπίτι στις 9 και παίρνει περίπου 600€ και τσακώνεστε κάθε μέρα και φοβάται ότι θα απολυθεί; Και τι κάνεις μετά; Πας και ξαναψηφίζεις ΠΑΣΟΚ για να σου το βάλουνε κι αυτό στο δημόσιο... Φρίκη. Η καταστροφή της λογικής. Και σου αρέσει που έφτιαξε Υπουργείο Περιβάλλοντος αλλά παίρνεις το αμάξι για να πας στη δουλειά γιατί το λεωφορείο κάνει 2.80 και σου βγαίνει πιο ακριβά. Επιχειρήματα στο βρόντο. Δεν καταλαβαίνω τίποτα. Δεν καταλαβαίνει τίποτα. Και ψάχνω μετά λίγο πιο έξω, στα σύμβολα και τις ιδέες, μήπως και η καθημερινότητα και οι δυσκολίες της ζωής και η γλυκιά φωνή της κυρα-Όλγας στις 8:00 της σβήσανε τη λογική και την έχουν νανουρίσει κομματάκι και θέλει ένα τράνταγμα. Τείχος, στρατόπεδα επαναπροώθησης, “Θα τους διώξω εγώ”, λουκέτα, αστυνομία στα πανεπιστήμια, μόνο εγώ κάνω τη σύνδεση; Τίποτα ακόμη.

Και πάμε πάλι τα κλισέ.

Ακόμη.

Αφού το ξέρεις κυρία Κατερίνα μου ότι το ΠΑΣΟΚ πήρε από το ΔΝΤ επιπλέον δάνειο, πώς γίνεται να σε πείθει ότι προσπαθεί να μειώσει το χρέος και να τα ρίχνεις στους μετα-

CMYK του Κόπα Καμπάνα

►► Πραγματικό αριστούργημα της γραφιστικής τέχνης ο νέος λογότυπος της ΝέαςΔημοκρατίας_ (sic). Σημαντικός και ο αφαιρετικός πυρσός και η μοντερνίστικη sans γραμματοσειρά. Η δε κάτω παύλα στο τέλος δίνει σαφές στίγμα προσδοκιών. ► Η πρόσφατη σύλληψη 27χρο-

νης δασκάλας λόγω συνωνυμίας της μητέρας της με το μέλος της ένοπλης ομάδας RAF, Barbara Mayer, ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στα νομικά χρονικά της χώρας. Φανταστείτε η αντιτρομοκρατική να προσάγει τον Πάγκαλο λόγω συνωνυμίας με τον γνωστό δικτάτορα του 1925 (και παππού του νυν

αντιπροέδρου της κυβέρνησης). ►► Τυνησίες, Αλγερίες, Αιγύπτοι, Ολλανδίες, Αλβανίες, Λονδίνα – «τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε»; Η παγκόσμια αντικαπνιστική εκστρατεία οφείλει να εξαπλωθεί και στα δακρυγόνα. ► «ΣΥΡΙΖΑ! ΣΥΡΙΖΑ!» και «ΜΠΑ ΓΟΥ ΔΟ!» φαίνονται να φω-

νάζουν οι υποτιθέμενοι διαδηλωτές σε άσκηση καταστολής πλήθους με την συνδιοργάνωση του ΝΑΤΟ σε στρατόπεδο του Κιλκίς. Το «Κόμμα Ελλήνων Οικολόγων – Φύση Κυνήγι Ψάρεμα Παράδοση» απορρίφθηκε ωςλιγότερο εύηχο.

/ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Α

υτό είχε ως αποτέλεσμα να παραβιάσει ορισμένες οδικές διατάξεις, να συλληφθεί και να οδηγηθεί σιδεροδέσμιος στο αστυνομικό τμήμα, μια εικόνα που έκανε χιλιάδες θαυμάστριες σε όλη την ελληνική επικράτεια να καρδιοχτυπήσουν. Μια κίνηση που δεν σκηνοθετήθηκε από τον Μανούσο Μανουσάκη αλλά ήταν αποτέλεσμα μια πανελλήνιας κινητοποίησης ενάντια στα πανάκριβα διόδια για το αυτονότητο των ελεύθερων μετακινήσεων. Ο τοπικός άρχοντας Α. Γκλέτσος με μια casual εμφάνιση και με ένα λαϊκής καταγωγής βλέμμα, θέλοντας να εξασφαλίσει την δωρεάν μετακίνηση των δημοτών εντός του δήμου (τα διόδια Πελασγίας κόβουν τον νέο Καλλικράτειο δήμο Στυλίδας στην μέση) ανεβασμένος πάνω σε μια μπουλντόζα έδωσε μια αρχική λύση στο πρόβλημα, άμεσα και χωρίς γραφειοκρατία παραβιάζοντας ορισμένες οδικές διατάξεις αλλά ποιος είπε πως η επανάσταση είναι μια καθόλα νόμιμη διαδικασία; Σαν ηθοποιός με μεγάλη καριέρα στην μικρή οθόνη ο Α. Γκλέτσος, έχει παίξει πολλές φορές τον ρόλο του μοιραίου επαναστάση, άλλες με επιτυχία και άλλες με λιγότερη επιτυχία. Δεν θυμάμαι αν ποτέ είχε υποδυθεί τον Δήμαρχο σε κάποιο σήριαλ ή ταινία, σίγουρα όμως από τις αντιδράσεις των κατοίκων της Στυλίδας καταλαβαίνει κανείς πως ο A. Γκλέτσος αποδίδει καλύτερα όταν αποφασίζει να πάρει τον νόμο στα χέρια του για το καλό της τοπικής κοινωνίας παρά ένα σενάριο για κάποια τηλεοπτική σειρά. Συγκινητική ήταν η συμπαράσταση από χιλιάδες πολίτες στα δικαστήρια μεταξύ παραληρήματος των θαυμαστριών και ψιθύρων επανά-

αποστολος γκλετσος της Ήβης Αθανασιάδου

Όχι, πρόσωπο του περασμένου μήνα δεν είναι η Μαριάννα Βαρδινογιάννη αλλά ο δήμαρχος Στυλίδας Απόστολος Γκλέτσος που ρίχνοντας τις προστατευτικές μπάρες στις άκρες της εθνικής οδού έδωσε τη δυνατότητα εισόδου στη εθνική οδό από ένα χωματόδρομο χωρίς κάποιος να πληρώνει στα διόδια Πελασγίας. στασης των αγροτών και εργατών της Στυλίδας, ενώ εκκωφάντική ήταν η σιωπή των πρώην συναδέλφων του ηθοποιών, της Άννας Φόνσου από το ίδρυμα "Σπίτι του Ηθοποιού" καθώς και γενικότερα του πνευματικού κόσμου, αφού ένας άνθρωπος της τέχνης κατασυκοφαντήθηκε με τέτοιο τρόπο για τις πολιτικές του επιλογές από τα ΜΜΕ. Ο Γκλέτσος δέχτηκε μια συντονισμένη επίθεση από τα ΜΜΕ που τον κατηγορούσαν πως ενώ σαν δήμαρχος θα έπρεπε να τηρεί την νομιμότητα, αυτός αντίθετα παρανομεί με πολύ θεαματικούς όρους. Αυτός όμως δεν ¨μάσησε¨ και με μια αξιοζήλευτη επιχειρηματολογία τους έκανε να τον ειρωνεύονται αφού είχαν εξαντλήσει όλα τους τα άλλα βέλη. Ξεφτιλίζοντας έτσι τους δημοσιογράφους ξεπλήρωσε σε εμάς,

το τηλεοπτικό κοινό, με τον πιο ανταποδοτικό τρόπο ένα μεγάλο αριθμό άτυχων ερμηνειών σε διάφορα σήριαλ. Ένα μεγάλο μπράβο στον σύντροφο Α. Γκλέτσο γιατί έχουμε πήξει στους τζάμπα-μάγκες δημάρχους που ντύνονται Ζορό, και λαϊκίζουν χωρίς ποτέ να καταφέρουν τίποτα για τους πολίτες. Ίσως γιατί παίζονται κομματικά παιχνίδια. Ίσως γιατί δεν έχουν την θέληση και όρεξη σαν τον νεοεκλεγέντα Α. Γκλέτσο. Ίσως γιατί δεν είναι τόσο όμορφοι όσο αυτός. Ένα είναι όμως σίγουρο, πως ο Γκλέτσος έκανε το φαινομενικά δύσκολο, εύκολο, σε αντίθεση με την αριστερά που γενικά κάνει το πρακτικά εύκολο, δύσκολο. Άραγε πως θα είχε χειριστεί ο Απόστολος Γκλέτσος το ζήτημα των 300 μεταναστών απεργών πείνας στην Νομική;

/ AMUSE

#6

του Upstone Weener » Από φέτος, η 25η Μαρτίου θα είναι εθνική εορτή για άλλο λόγο: Θα έρθουν στην Ελλάδα οι Kyuss. » Έχουμε και λέμε: Η Amy Winehouse διασκευάζει Greenday, οι Metallica διασκευάζουν the Kinks, οι Kasabian Radiohead, η Lady Gaga John Lennon, ε μάλλον τελείωσαν τα τραγούδια. Όσα βγήκαν βγήκαν. » Σέρνουν στα δικαστήρια οι Red Hot Chili Peppers την βρετανίδα Diana Vickers. Την κατηγορούν πως το τραγούδι της “My Wicked Heart” είναι ίδιο με το Under The Bridge. “Πολύ ντίβες το παίζουν”, σκέφτηκα. Κι όμως, μαλάκες ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟ. » Βγήκε κολώνια με άρωμα ...Sex Pistols. Εταιρεία ειδών αισθητικής συνεργάστηκε με τη δισκογραφική εταιρεία του συγκροτήματος και προχώρησαν στην δη-

μιουργία ενός αρώματος που θα φέρει το logo των Sex Pistols με το κλασικό "God Save the Queen". Άραγε πώς θα μυρίζει; αίμα, μπύρα και ιδρώτας... » Ο Tommy Lee (να δεις τι μου θυμίζει αυτό το όνομα...) διαμαρτύρεται ενάντια στο -δεν μπορώ καν να το προφέρω- μάζεμα σπέρματος φάλαινας, το οποίο χρησιμοποιείται ως λιπαντικό υλικό για κατασκευές της NASA. Λευτεριά στα φαλαινίσια σπερματοζωάρια. » Πάτησες τα 40; Δεν είσαι πια sex idol; Οι ρυτίδες γράφουν στο φακό; Ο Μιτς Μπιουκάνον θα έχει πάντα μια θέση για σένα δίπλα του. Δυστυχώς γέρασε η δεύτερη αγαπημένη μας λατίνα (μετά την Μαρία της γειτονιάς). Η Jennifer Lopez θα είναι ο “σκληρός” κριτής στο american super idol. » Συναυλίες έδωσαν οι Queensryche

θανάσης παπακωνσταντίνου ο ελάχιστος εαυτός του Κόπα Καμπάνα Κάποια στιγμή -γύρω στα μέσα της δεκαετίας που πέρασε- η ελληνική μουσική δημοσιογραφία φαίνεται να κουράστηκε να προσπαθεί να φτιάξει το προφιλ του «έντεχνου καλλιτέχνη» (καταπληκτικός νεολογισμός) και οι παλιότεροι εκπροσωποι του ήχου είχαν λίγο-πολύ περάσει σε μια κάποια κρίση ταυτότητας. Ένας σεμνός λαρισαίος τραγουδοποιός (μηχανικός στο επάγγελμα) με την κάπως αδούλευτη φωνή του βρίσκει τον χώρο του για να ακουστεί σε ένα κάπως μεγαλύτερο ακροατήριο, στην πλειοψηφία του νεανικό. Για να ακολουθήσει τελικά σε μορφή μικρής χιονοστιβάδας (για τα ελληνικά μουσικά δρώμενα) μια εντυπωσιακή επαφή με το ευρύ μουσικό κοινό που καθιστά πλέον για πάρα πολλούς τον Θανάση Παπακωνστανίνου σε έναν από τους σημαντικότερους συνθέτες της σύγχρονης ελληνόφωνης μουσικής παράδοσης. Έτσι, από έναν κάπως στενό κύκλο ανθρώπων που τον παρακουλουθούν ήδη από το αριστουργηματικό δισκογραφικό του ντεμπούτο (Αγία Νοσταλγία, 1993) και ακόμη περισσότερο από μετέπειτα καθοριστικές δουλειές του όπως ο Βραχνός Προφήτης – 2000, ο Θανάσης βρίσκει την αποδοχή σε ένα μουσικό

ακροατήριο που δεν είχε απαραίτητα ιδιαίτερα στενή επαφή με το ακαθόριστο είδος της ελληνικής «έντεχνης μουσικής». Κι αυτό γιατί ίσως ο ίδιος ο Θ.Π. αποτελεί μια πολύ ξεχωριστή περίπτωση έλληνα τραγουδοποιού και η ταυτότητα του ξεπερνάει κάποια παραδοσιακά «στεγανά». Μαζί με τις εξαιρετικές ερμηνείες στα κομμάτια του από γνήσιες λαϊκές φωνές όπως η Μελίνα Κανά και η Λιζέτα Καλημέρη, κομμάτια του ερμηνεύουν μια σειρά από καλλιτέχνες με διαφορετικό μουσικό υπόβαθρο όπως ο Σωκράτης Μάλαμας και ακόμη περισσότερο ο Γιάννης Αγγελάκας, η Μάρθα Φριτζήλα, ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Φώτης Σιώτας, οι Night On Earth κ.α. Ο ίδιος ο Θανάσης επιλέγει μια σειρά από καταπληκτικά μουσικά πειράματα, όπως η live εκτέλεση του Guns Of Brixton των Clash, το μπόλιασμα στον ήχο του μιας πληθώρας από μουσικούς δρόμους, από rock, swing και trip-hop φόρμες σε συνδυασμό με παραδοσιακά όργανα και «ανορθόδοξες» ενορχηστρώσεις όπως στην πειραματική «Βροχή από κάτω» - 2006. Το κοινό του δε, είναι κι αυτό ξεχωριστό, πέρα από μια ιδιαίτερη διαδικτυακή μουσική κοινότητα του koiladatwntempwn.gr, ο Θα-

στα στρατόπεδα του Ιράκ για χάρη του αμερικάνικου στρατού. Το πάρτυ χάλασαν κάποιοι Ιρακινοί που έκαναν επίθεση εκείνη την ώρα. Μέλη των Queensryche τραυματίστηκαν, αλλά δυστυχώς... γύρισαν σώοι. Κατά τα άλλα Operation Mindcrime ε; ΕΙΣΤΕ ΓΕΛΟΙΟΙ. » Απλά τα πράγματα: Καινούριος δίσκος από Iron Maiden, από Blind Guardian, που τώρα σε αφήνουν παγερά αδιάφορο αλλά ξέρεις ότι πριν 10 χρόνια θα κοπάναγες το πουλί σου στο τραπέζι. Πώς αλλάζει ο άνθρωπος... » Ο Will Ferrell θα πρωταγωνιστήσει στην επανέκδοση του video clip του “Fight for your right to party” των Beastie Boys. Κάντε με να κλάψω κι άλλο, με Jason Statham στο video clip του Sabotage... » Να πεθάνει ο Justin Bieber. Να τον βρούνε σε χαντάκι.

νάσης βρίσκεται ξαφνικά να παίζει μπροστά σε ένα άγρια παθιασμένο κοινό που φωνάζει συνθήματα, που ουρλιάζει τους στίχους του, που τον ακολουθεί στις τετράωρες συναυλίες του σε όλη την Ελλάδα. Εκεί κάπου, στον Διάφανο - 2006 η μουσική αναγνώριση του βρίσκεται στο απόγειό της. Ακολουθεί μια πολυσυζητημένη συνεργασία με το εφηβικό του είδωλο, Διονύση Σαββόπουλο, και μια σειρά από συνεχείς εμφανίσεις στο Σταυρό του Νότου. Μετά από αυτήν την βοή των εμφανίσεων και της συνεχούς προβολής ο Θ.Π. παρουσιάζει την νέα του δισκογραφική δουλειά, τον «Ελάχιστο Εαυτό». Θα ήταν μετά από όλα αυτά πολύ ευχάριστο να μπορούμε να πούμε ότι η πρόσφατη μουσική πορεία άφησαν αλώβητο τον συνθέτη Θανάση και ο νεός του δίσκος ακούγεται και πάλι φρέσκος και μοναδικός, όμως δυστυχώς δεν είναι ακριβώς έτσι. Ο ελάχιστος εαυτός αφήνει για πρώτη φορά (για δεύτερη κάποιους μετά τον Σαμάνο) μια περίεργη γεύση στην ολότητά του. Δεν είναι μόνο η αμηχανία που μπορεί να νιώθει κάποιος απέναντι στο κάπως αφελές «Ε, Ω, γαμώ τον φασισμό» στην Ερώτηση Κρίσεως ή η επιλογή του Ορφέα Περίδη σαν ερμηνευτή. Είναι μια γεύση ότι οι μουσικοί δρόμοι και οι συνθέσεις του δίσκου έχουν ξαναπαρουσιαστεί σε παλαιότερες δουλειές του, ίσως πιο ευφάνταστα και με περισσότερο νεύρο. Χωρίς ωστόσο να λείπουν και οι εξαιρετικές στιγμές όπως το San Michele – πανέξυπνη αναφορά στο αριστούργημα των αδερφών Ταβιάνι. Είναι όμως πολύ νωρίς, θα δούμε στο βάθος που ακριβώς στέκεται ο «ελάχιστος εαυτός», θα μας τα πει όλα ο «χρόνος που κοχλάζει».

/ NOW PLAYING

#7

White Ring - Black Earth That Made Me (Disaro - 2010)

Deaf Center – Owl Splinters (Type Records - 2011) Άλλη μια απίστευτη επιστροφή για το 2011, στη συγκεκριμένη περίπτωση από τους νορβηγούς Deaf Center με μια απίστευτα ατμοσφαιρική κυκλοφορία. Το πιάνο του Totland μινιμαλιστικό και σε minor κλίμακα σκεπάζεται από το ομιχλώδες cello του Skovdin(Svarte Greiner) και τα πράγματα παίρνουν μια ιδιαίτερα περίεργη και τρομακτική αλλά συνάμα μελαγχολική τροπή. Συνθέσεις απίστευτα ώριμες που φέρνουν στο μυαλό τις πιανιστικές στιγμές του John Cage και τον Eric Satie αλλά σε εντελώς πιο σκοτεινά μονοπάτια. Η έκδοση του limited LP περιέχει κι ένα mini cd με special material διάρκειας 45+ λεπτών που ηχοSoft Moon - S/T γραφήθηκε στο studio.

Εδώ έχουμε μία από τις πρόσφατες κυκλοφορίες του νέου μουσικού είδους γνωστού και ως Witch House ή drag, ενός σκοτεινού και αρρωστημένου υβριδίου με occult αναφορές, σε μάγισσες, θυσίες, 666, bootyz, gunz και ..crack. Στη συγκεκριμένη κυκλοφορία οι White Ring έρχονται με πυροβολισμούς και μερικά από τα πιο φοβερά γυναικεία φωνητικά που έχουν ακουστεί ποτέ σε ένα από τα anthems τους είδους το IxC999, ενώ στο Roses οι οργισμένες διακυμάνσεις στη φωνή της Kendra Malia καρφώνονται ανηλεώς στο μυαλό. Σε ένα άλλο κομμάτι, το King, 80's "χαμένα" ψυχεδελικά synths μπλέκονται με χορωδιακά φωνητικά και κοφτό hip hop beat όπως δίδαξε ο DJ Screw(R.I.P.) σα να είναι το πιο λογικό πράγμα στον κόσμο και το αποτέλεσμα δεν είναι άλλο από την αρρώστια και την σαπίλα. Σίγουρα μια απίστευτα στυγνή κυκλοφορία, κάτι περίεργο συμβαίνει στο Τέξας..

(Captured Tracks 2010) Ο αφρο-κουβανός αμερικάνος Luis Vasqez είναι ουσιαστικά οι Soft Moon που παρουσιάσαν τον Νοέμβρη που μας πέρασε έναν από τους σημαντικότερους δίσκους του 2010. Το κονστρουκτιβιστικό εξώφυλλο του CD/LP στην πραγματικότητα δείχνει τι ακριβώς συμβαίνει στα 11 κομμάτια από συγκλονιστικό ρετρο-φουτουριστικό post-punk με new wave electro στοιχεία. Σίγουρα πειραματικό αλλά σίγουρα και εύληπτο στα χνάρια τόσο των Bauhaus και των Tuxedomoon όσο και σε φρέσκα μίγματα όπως οι Turzi και οι Weekend.

Vlooper & Modlee – Αnalog Love (Gergaz Netlabel - 2011) Από το μακρινό Quebec του Καναδά, ο Vlooper κυκλοφορεί στην διαδικτυακή Gergaz ένα από τα καλύτερα albums που ακούσαμε το 2010.Το Analog Love. Επίσης είχε τη καλοσύνη αφού συνέθεσε μερικά αριστουργηματικά beats να φωνάξει και την αγαπημένη του σύζυγο Gabrielle Modlee να τους προσθέσει εκείνη την θέρμη που μπορεί να τους έλειπε από πάνω και τελικά να τα απογειώσει. Ένα ακαταμάχητο υβρίδιο Electronic, Funk / Soul, Hip Hop με αργόσυρτους, ερεθιστικούς ρυθμούς και ατμόσφαιρα για τα ακουστικά αλλά και για τα ηχεία. Και FREE. Θα το βρείτε εδώ : http://vlooper.bandcamp.com/album/analog-love

Seefeel – Seefeel (Warp Records - 2011)

Πέρασαν περίπου 15 χρόνια από την κυκλοφορία του τελευταίου full length τους, του σκοτεινού CH-VOX και οι seefeel επιστρέφουν με ένα απίστευτο κράμα αργόσυρτης και ονειρικής μουσικής στο ομότιτλο άλμπουμ τους στην Warp. Ο ρυθμός και ο ηχός των τυμπάνων δημιουργούν μια ζεστή ambient rock κατάσταση που πλαισιώνεται από τα αιθέρια φωνητικά της Sarah Peacock και μπόλικο feedback από μουσικά όργανα την ταυτότητα των οποίων δυσκολεύεται κανείς να καταλάβει. Στο Airless χαρίζονται απίστευτες στιγμές θορυβώδους ηχητικού όγκου και ταυτόχρονα ήρεμων και ονειρικών vibes. Αρκετά πιο πριν, στο Dead Guitars παραμορφωμένες ηλεκτρικές κιθάρες και αληθινά ηχητικά κύματα έχουν ξεβράσει ήδη τα πάντα. Διαχρονικοί ήχοι για το 2011.

/ ΘΕΜΑ

#9

η εξομολόγηση ενός οικονομικού μετανάστη Δανειστήκαμε τον -κάπως σαχλό- αυτό τίτλο σαν λογοπαίγνιο με το ντοκιμαντέρ του Σ. Κούλογλου «η εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου». Δεν πρόκειται για εξομολόγηση, δεν έχει άλλωστε να κρύψει τίποτα ο Σαϊντ, ούτε εμείς είμαστε τίποτα παπάδες ή μεγαλοδημοσιογράφοι με αποκλειστικότητες. Κάναμε μια κουβέντα μαζί του εφ' όλης της ύλης, μιλώντας απλά. Για το πως ήρθε εδώ, πως βρήκε τα πράγματα, πως τα βλέπει τώρα. Από τα Χανιά στην Αθήνα και απο κει πίσω στο Μαρόκο, στην Τυνησία και στην Αίγυπτο που ακόμα φλέγονται. Θα μπορούσε να μην ήταν ο Σαϊντ, να ήταν κάποιος λιγότερο ευγενικός και λιγότερο μορφωμένος, με πιο φτωχή πολιτική δράση και με μια εξίσου δύσκολη ιστορία να μας πει. Μια παρόμοια ιστορία με αυτή που θα μπορούσε να μας πει ο παππούς μας από τη Γερμανία ή την Αμερική ή την Αυστραλία. Μια κουβέντα που θα μπορούσε να γίνει με τον καθένα από μας, ήσυχα και με απλότητα, μακριά από τις φωνές των πανελ στα κανάλια, την εντυπωσιοθηρία και την υστερία πρυτάνεων, δημοσιογράφων και «φορέων». συνέντευξη στους: Λευτέρη Γώγο, Στέφανο Λαλο, Σπύρο Μαυρογιάννη, Δημήτρη Τζίμα

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Μαρόκο. Σπούδασα Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο εκεί άνηκα σε μια μαρξιστική φοιτητική ομάδα. Βρέθηκα στην φυλακή για 6 μήνες γι' αυτό τον λόγο. Βλέπεις, είναι παράνομο το να είσαι μαρξιστής στο Μαρόκο. Αφού βγήκα από την φυλακή, αναγκάστηκα να φύγω από τη χώρα μου. Έμεινα στην Τυνησία για 1 χρόνο και μετά βρέθηκα στην Τουρκία. Από εκεί, δίνοντας 500€, πέρασα μαζί με άλλους 20 σε ένα φουσκωτό στη Σάμο. Μετά Αθήνα και το 2007 έφτασα στα Χανιά. Εξ αρχής, αρκετοι άνθρωποι μας βοήθησαν και με διάφορους τρόπους, εγώ δεν γνώρισα ποτέ ιδιαίτερια προβλήματα. Είδαμε όμως και κάποιο ρατσισμό. Διαβάζεις “μόνο Έλληνες” σε αγγελίες ενώ είχαν πάει να κάψουν και το Στέκι κάτι ακροδεξιοί. Τον Νοέμβρη του 2008 πήραμε την πρωτοβουλία, μαζί με άλλους 14 ομοεθνείς μου, να παλέψουμε για την νομιμοποίησή μας, κάνοντας απεργίας πείνας στο κτήριο Παπαδοπέτρου. Στις 20 περίπου μέρες απεργίας πείνας, η Νέα

Δημοκρατία τότε, αναγκάστηκε να μας δώσει την άδεια παραμονής που δικαιούμασταν. Τότε, πολύς κόσμος είχε συμπαρασταθεί στον αγώνα μας. Από τότε συμμετέχουμε σε όλες τις κινητοποιήσεις. Με αρχή την μεγάλη εξέγερση του Δεκέμβρη και στη συνέχεια σε όλες τις απεργίες και τις διαδηλώσεις μέχρι σήμερα ενάντια στην τρόικα και στο ΔΝΤ, δώσαμε τον δικό μας αγώνα μαζί με την νεολαία, τους φοιτητές, τους εργάτες. Τα πράΓματα με τους 300 απεργούς στην Αθήνα είναι δύσκολα. 'Όλο το σύστημα, πολιτικοί αλλά και κανάλια, επιτέθηκε από την αρχή στην απεργία πείνας αναγκάζοντας τους απεργούς να φύγουν από την Νομική (για να μην “χτυπηθεί” το άσυλο) και να καταλήξουν σε ένα άλλο κτήριο με προθεσμία 15 ημερών μέχρι να τους διώξει η αστυνομία. Εκεί, στο νέο κτήριο, τα κανάλια δεν δίνουν πλέον σημασία. Πάντως, νομίζω ήταν λάθος η στιγμή που έγινε η απεργία. Όταν όλος ο κόσμος είναι εναντίον της κυβέρνησης και των μέτρων και βρίσκεται συνέχεια στο δρόμο, εί-

ναι λάθος να ανοίγεις το μεταναστευτικό. Δίνεις έτσι τη μόνη ευκαιρία στο κράτος να αλλάξει την κουβέντα από την επίθεση στην εργασία, στην υγεία και παντού και να την πάει σε ένα θέμα που δεν αντιδράει τόσο πολύ ο κόσμος. Δεν αρκεί να μείνουμε στην αλληλεγγύη. Οι μετανάστες είμαστε εργάτες και έτσι πρέπει να το βλέπουμε το θέμα. Είμαστε το πρώτο θύμα της επίθεσης στα δικαιώματα στην εργασία από τον καπιταλισμό, τις κυβερνήσεις και την ΕΕ. Αν δεν πούμε για αυτά τα θέματα, δεν θα κερδίσουμε ποτέ τίποτα. Η αλληλεγγύη μόνη της δεν σημαίνει τίποτα. Η Βόρεια Αφρική έχει πάρει φωτιά. Αρχικά στην Τυνησία, ο κόσμος βγήκε στους δρόμους γιατί δεν είχε ούτε λεφτά ούτε δουλειά. Δεν άντεχε άλλο. Έτσι, τελικά, έφυγε ο πρόεδρος και τώρα αλλάζουν λίγο τα πράγματα. Έγιναν λίγο πιο δημοκρατικά. Κάπως έτσι είναι και στην Αίγυπτο, με εκατομμύρια κόσμο να είναι στον δρόμο. Πρώτη φορά συμβαίνουν τέτοια φαινόμενα σε αυτά τα κράτη. Όλοι φοβούνται μην επεκταθεί το “κίνημα” σε όλο τον αραβικό κόσμο. Μακάρι...

/ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

#10

ο κυνόδοντας πέφτει της Μελίνας Λασηθιωτάκη Πράγματι, μετά από 30 και, χρόνια, ο κυνόδοντας πέφτει. Πέφτει στην πεντάδα των υποψήφιων ταινιών για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας. Μπορεί πλέον να αποχωρήσει από το σπίτι της επετηρίδας και της αδιαφάνειας, της κακοχωνευμένης ναρκισσιστικής πολιτικοποίησης της προηγούμενης ελληνικής πραγματικότητας και της ρουσφετολογίας ,της καταραμένης κληρονομιάς. Πρέπει να πέσει ένα δόντι, για να απεγκλωβιστεί ο ελληνικός κινηματογράφος; Μήπως, επιζητούμε συγκρούσεις, πολιτικές , κοινωνικές, οικονομικές, για να δημιουργήσουμε σκηνή, όπως τότε μετά την πτώση της δικτατορίας; Μπορεί, ίσως αυτό να χρειάζεται. Το σίγουρο είναι ότι, κάπου διαφαίνεται ένα νέο «κίνημα», ένα νέο ρεύμα, ένα νέο κύμα, μια νέα σχολή, ή απλά μια αναγέννηση. Και αφήνοντας τις ετικέτες παράταιρα, όντως αντιμετωπίζουμε το ταλαιπωρημένο ζήτημα της ελληνικότητας πιο σύγχρονα, ειρωνικά, παγερά, απομυθοποιητικά, αποκαθηλώνοντας το ρεαλισμό, αποφεύγοντας το νατουραλισμό, κάνοντας μια τομή που συνδέει τη νέα με την παλιότερη γενιά. Το Χόλιγουντ, η Ευρώπη, ο διε-

► Μετά τον θρίαμβο του Social Network στις Χρυσές Σφαίρες και την υποψηφιότητα του Κυνόδοντα στα Όσκαρς, έρχονται τα χρυσά βατόμουρα. Πρώτη ταινία σε υποψηφιότες είναι το τρίτο κατά σειρά sequel «Twilight Saga, Eclipse». Η ταινία που παρακολούθησε κάθε έφηβος του πλανήτη που σέβεται τον εαυτό του και όχι μόνο, μετράει 9 υποψηφιότητες. Μετά ακολουθεί το «Sex and the city 2» με όλο το κουαρτέτο να είναι υποψήφιο για βατόμουρο χειρότερης ηθοποιού.

θνής κινηματογράφος δεν αντιμετωπίζουν το ελληνικό σινεμά ως «ελληνικό», αλλά ως καλλιτεχνική έκφραση. Δεν έχει καμία σημασία η εθνική σφραγίδα, κι αυτό είναι που μας τράβαγε πίσω. Ο 21ος αιώνας του ελληνικού κινηματογράφου φανερώνει ένα ένα τα ψεγάδια του, και οι νέοι φιλοπόλεμοι κινηματογραφιστές βρίσκονται σε ετοιμότητα. Είναι έτοιμοι να καλύψουν την απουσία του αισθητισμού, της θεωρητικολογίας, της μεγαλομανίας και του μπάτζετ. Και κυρίως, την απουσία του «πειρα-

παραπάνω και σπρώχνουν προς την πλέον εμπορική και διάσημη διαδικασία του κινηματογραφικού κόσμου, τα Όσκαρ. Μπορεί να μην παραδέχεται κανείς αυτή την τελετουργία βατράχων, αλλά δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αναγνωρισιμότητα που μπορεί να προσφέρει και πόσο μάλλον να αρνηθεί την έκδοση διαβατηρίου στις διεθνείς αγορές. Και η Ελλάδα απείχε 33 χρόνια από αυτή τη διαδικασία, αν και τότε οι συμμετοχές της ήταν αναμφίβολα αξιοσέβαστες. Το 1963 με την «Ηλέκτρα» του Μ. Κακογιάννη, η οποία άνηκε στον κύκλο της αρχαίας ευριπίδειας τραγωδίας, η πρώτη υποψηφιότητα της Ελλά-

«Ένα παιδί είναι έτοιμο να φύγει από το σπίτι του, όταν, πέσει ο δεξιός κυνόδοντας, ή αριστερός δεν έχει σημασία.» ματισμού», της κινηματογραφικής γλώσσας. Απόδειξη; Ταινίες του Κούτρα, της κοινωνικής ανοχής και απελευθέρωσης, ταινίες του Λάνθιμου, ψυχρά συμβολικές, ταινίες του Οικονομίδη, ωμές και άγαρμπα ρεαλιστικές, ταινίες του Τζουμέρκα, ομαλά κατεδαφιστικές, ταινίες του Φραντζή και του Τσίτου, προσωπικές και πειραματικές, και βάλε. Ταινίες των τελευταίων πέντε χρόνων που αποδεικνύουν τα

δας. Το 1964, «Τα Κόκκινα Φανάρια» του Β. Γεωργιάδη, το θεατρικό έργο του Αλέκου Γαλανού, διασκευασμένο για τον κινηματογράφο, σε μια εποχή που οι ιστορίες για τα «κορίτσια» της Τρούμπας, της αντεργκράουντ γειτονιάς του Πειραιά συγκινούσαν τον εμπορικό κινηματογράφο της εποχής. Το 1965, «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» του Β. Γεωργιάδη (ξανά),ένα ιδιαίτερο γουέστερν που εστιάζει στην

► Υπάρχουν επίσης κάποιες πολύ καλές τηλεοπτικές σειρές, όπως το «Boardwalk Empire» και το «The Walking Dead». Και μιλώντας για 'ζωντανούς νεκρούς', συγχαρητήρια στον Hugh Hefner ο οποίος παντρεύεται στην ηλικία των 84 την 24χρονη καλλονή Chrystal Harris. Τάδε έφη (από τον μονόλογό του στις Χρυσές Σφαίρες). ► Σε Amuse ενός παλαιότερου τεύχους είχε ειπωθεί ότι ο Sasha Baron Cohen (Borat, Ali G) θα ενσάρκωνε τον Freddie Mercury. Δυστυχώς θα

αργήσει να πραγματοποιηθεί αυτό το κόνσεπτ καθώς έχει να πρωταγωνιστήσει στην κωμωδία «The Dictator» στον ρόλο του Santam Husein. ► Τι άλλο πρέπει να κάνει ο Leonardo Di Caprio για να είναι υποψήφιος για Oscar; Αν όχι φέτος, πότε; Δεχόμαστε ότι η ερμηνεία του στο «Inception» είναι συγκρατημένη και εσωτερική και η Ακαδημία συνήθως τις αγνοεί κάτι τέτοιες, προτιμώντας πιο προφανείς και ιδιαίτερες δουλειές. Στο «Shutter Island» όμως ήταν loco το τυπάκι. Δε βαριέσαι..θα του

δράση του Μαρίνου Αντύπα μέχρι το αγροτικό κίνημα του Κιλελέρ στις αρχές του 20ου αιώνα, είναι η τρίτη υποψηφιότητα της Ελλάδας. Το 1977, η «Ιφιγένεια» του Μ. Κακογιάννη (και πάλι), η τελευταία παρουσία της Ελλάδας στην κατηγορία του ξενόγλωσσου Όσκαρ. Μια, όμορφου περιεχομένου, αναδρομή, ένας πάλαι ποτέ πλουραλισμός που στηριζόταν στη σχέση με την ζωντανή πραγματικότητα, τη ζωή στη χώρα γύρω μας. Και κάπως έτσι επανερχόμαστε στον 21ο αιώνα, με σημαντικότερο κέρδος την αμφισβήτηση της κυρίαρχης τάσης, της τάσης να συντηρούμε τα παλαιά μεγαλεία μιας παλαιάς εποχής. Τα χρόνια των 00’ς διαμόρφωσαν, λοιπόν, τους δημιουργούς που επιστρέφουν στο προσκήνιο του πειραματισμού. Ο ελληνικός κινηματογράφος ξανανοίγει σε ανεξερεύνητες περιοχές και επαναπροσδιορίζει τις αξίες του. Συνοδεύεται από την «πειραματική διαδικασία», που είχε παρατήσει καιρό τώρα. Αρχίζει να γίνεται αυτό που είναι «κινηματογράφος». Γιατί όπως λέει και η Αντουανέττα Αγγελίδη: «Η ζωή είναι πολύ μικρή για να υποταχτείς στο αυτονόητο», κάτι που καλώς ή κακώς ο Κυνόδοντας και τα καταραμένα Όσκαρ μας ανάγκασαν να το συνειδητοποιήσουμε.

● σινενιούζ το δώσει ο γερο -Clint του χρόνου που τον σκηνοθετεί στη ταινία «J. Edgar». ► Επιστρέφει ο Joaquin Phoenix στην μεγάλη οθόνη! Μετά την φούσκα του ντοκιμαντέρ I'm still here και την άκρως περίεργη φάση με την τζαζ μουσική, δημοσιεύματα τον θέλουν να πρωταγωνιστεί στην καινούρια ταινία του Tim Burton «Abraham Lincoln: Vampire Hunter». Σοφή επιλογή αν κρίνουμε από τα μούσια του και μόνο.

#11

/ ΤΕΧΝΕΣ

κατσαρίδα της Τίνας Μπότση Η θεατρική «Κατσαρίδα», που όλοι λίγο – πολύ έχουμε ακούσει, επιστρέφει στο πάλκο, με μία περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Το εξωφρενικό ντανταϊστικό μιούζικαλ (δρόμου) του Βασίλη Μαυρογεωργίου ξεκίνησε από το Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου στις αρχές του 2005, για να παιχτεί πρώτα εκεί κι έπειτα στον Κάτω Χώρο επί δυόμισι χρόνια με μεγάλη επιτυχία. Έπειτα δουλεύτηκε ξανά, με νέους ηθοποιούς, και παρουσιάστηκε σε μεγάλα θέατρα στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στην Κύπρο, αλλά και στην Αθήνα στο Θέατρο Βρετάνια. Έτσι, λοιπόν, μετά από 6 χρόνια ανακαλύπτουμε πως η μικρή κόκκινη Ιωάννα δεν έχει φτάσει ακόμα στο φεγγάρι, όπως τόσο πολύ θα ήθελε, αντ’ αυτού, κάνει περιοδεία στην Ελλάδα! 1η και 2η Φλεβάρη στα Χανιά ραντεβού με την «Κατσαρίδα», στην αίθουσα του κινηματογράφου Ελληνίς.

Το Ιστορικό: Η Κατσαρίδα ξεκίνησε από ενδοσχολικό θεατρικό δρώμενο (ίσως και αστείο). Σε μία εργασία που είχαν στην δραματική σχολή και ακόμα άσημοι φοιτητές (ο Μαυρογεωργίου δούλευε σε περίπτερο και ο Γάκης δεν είχε καμία σχέση με «γνωστά και αγαπημένα» σήριαλ, τύπου «Η Ιωάννα της Καρδιάς») ο Μαυρογεωργίου μέσω κάτι σκόρπιων στίχων του Γάκη, έγραψε το σενάριο. Έτσι βλέπουμε, 16 ρόλους να ερμηνεύονται από δύο ηθοποιούς, ο αυτοσχεδιασμός είναι μάλλον ο πρωταγωνιστής και οι ηθοποιοί μας δίνουν την αίσθηση ότι είναι η πρώτη φορά που το κοινό έχει ρόλο σε παράσταση. Παρουσιάζεται λοιπόν, αυτή η εργασία στον Άδειο Χώρο του Εθνικού Θεάτρου όπου και παρευρέθηκε ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος (διευθυντής του Θεάτρου του Νέου Κόσμου). Προτείνει στους δύο φίλους να φέρουν την παράσταση στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και από εκεί ήταν που το δίδυμο αυτό έγινε «διάσημο». Με την Κατσαρίδα κέρδισαν και οι δύο τους υποψηφιότητα για βραβεία Χόρν, αλλά και την φήμη του «νέου ελληνικού αίματος» στο θέατρο και την σκηνοθεσία. Τώρα στα Χανιά πολύ χαρούμενοι ήμασταν που απολαύσαμε το καινούργιο κάστ της παράστασης, αποτελούμενο από δύο νέους ηθοποιούς που έχουμε δει πάλι μαζί στο Θέατρο του Νέου Κόσμου στην παράσταση «Εγώ λέω να την βολέψω» του Μαρτσέλλο Ντ’ Όρτα πάλι σε σκηνοθεσία του Β. Μαυρογεωργίου. Δεν είμαστε όμως και τόσο χαρούμενοι με τον χώρο στον οποίο είδαμε την παράσταση, και όχι επειδή δεν συμπαθούμε τον κινηματογράφο Έλληνις, αλλά επειδή δεν είναι θεατρικός χώρος, πόσο μάλλον χώρος που να ανταπεξέρχεται στα μέτρα της συγκεκριμένης παράστασης. Βέβαια, μάθαμε ότι η περιοδεία της παράστασης τελειώνει στην Αθήνα με μία παράσταση στο Θέατρο Badminton <!> με ηθοποιούς, τους Γάκη και Μαυρογεωργίου <!!>, αλλά έχουμε και κρίση οικονομική και δεν κρατάμε κακία…

Συντελεστές της παράστασης: Κείμενο – Σκηνοθεσία Βασίλης Μαυρογεωργίου Μουσική Κώστας Γάκης Κοστούμια Γεωργία Μπαμπαλού Σχεδιασμός φωτισμών Γιώργος Φακούρας Παίζουν οι ηθοποιοί: Θοδωρής Πετρόπουλος, Σεραφείμ Ράδης

Οδός Σαρπηδώνος, Παλιό Λιμάνι

#12

/ URBAN NOISE

Δε μπορώ σήμερα αγάπη μου, έχω εξεταστική. του Ηλία Κωνσταντίνου

Η μεγαλύτερη μαλακία με την εξεταστική είναι το πότε πέφτει. Με άλλα λόγια, πες του Φλεβάρη πάει στο διάολο (αν και αυτές οι αλκυονίδες μέρες καιροφυλακτούν και δεν είναι ότι καλύτερο για διάβασμα) άλλα του Ιουνίου και του Σεπτέμβρη... αμαρτία! Να σκάει ο τζίτζικας, να νυχτώνει στις 8 το βράδυ, τα bars και οι πλατείες να είναι γεμάτες κόσμο, όλα αυτά τα ωραία καλοκαιρινά, και εσύ να πρέπει να διαβάσεις – το αν το κάνεις ή όχι είναι άλλο θέμα. Και μετά γκρινιάζουν διάφοροι για τους αιώνιους φοιτητές. Τόση κουβέντα, πάντως, για μια περίοδο που ουσιαστικά δε διαφέρει και τόσο από το υπόλοιπο εξάμηνο. Από τη μια, οι επιμελείς και τίμιοι φοιτητές – που στη εξεταστική θα συνεχίσουν να κάνουν ό,τι κάνουν ολόκληρο το εξάμηνο. Από την άλλη, τα βεγκλόνια, οι φραπεδόβιοι – που κι αυτοί θα συνεχίσουν να κάνουν ότι κάνουν ολόκληρο το εξάμηνο. Κάψιμο από το διάβασμα και κάψιμο από το άραγμα, οι δύο όψεις τις ίδιας άθλιας πραγματικότητας. Και κάπου ανάμεσα σε αυτά τα δύο άκρα, οι αγαπημένοι μου. Όσοι για ένα ολόκληρο εξάμηνο γλεντάνε τη ζωή και στο τέλος του περνάνε και κανένα μάθημα. Όχι για

κανέναν άλλο λόγο, έτσι για να ξεγελάσουνε λίγο όποιον τους χρηματοδοτεί και λίγο και τους ίδιους και για να κρατιούνται κάπως αυτές οι λεγόμενες “ισορροπίες”. Είτε διαβάσεις πολύ είτε διαβάσεις λίγο, χωρικά η εξεταστική θα μεταφραστεί συνήθως σε ένα σπίτι πλημμυρισμένο από κουτιά και σακούλες delivery, καφέδες, ρέντμπουλ και ότι αρέσκεται να καταναλώνει ο καθένας για να συνεχίζει. Σωματικά, θα μεταφραστεί σε ένα στομάχι που έχει σιχαθεί τις πίτσες, τα σουβλάκια και τα ενεργειακά ποτά και σε έναν εγκέφαλο που ταλαιπωρήθηκε χωρίς να κερδίσει και πολλά. Τα συμπτώματα αυτά πάντως γιατρεύονται εύκολα. Εννοώ, μετά την εξεταστική αρχίζει ένα νέο εξάμηνο. Και είναι μια πολλή καλή ευκαιρία να εκδικηθείς την στενή ακαδημαϊκή αξιολόγηση -που χωράει σε μια κλίμακα από το 1 έως το 10 – και να αφιερώσεις ένα διάστημα στην πλήρη αποχή από τα ακαδημαϊκά καθήκοντα. Μια άλλη εξεταστική λοιπόν στην αρχή του εξαμήνου, δηλαδή ένας μήνας ταξιδιών/γλεντιού/ σεξ/ναρκωτικών/(βάλε ότι άλλο γουστάρεις) είναι ότι καλύτερο για να εξετάσεις αν εσύ ο ίδιος θυμάσαι ακόμα να ζεις. Αλλά, εντέλει, όλα αυτά απασχολούν μόνο αυτούς τους άθλιους τύπους που αυτοπροσδιορίζονται ως φοιτητές. Ίσως να μην έχουν και τόση σημασία.

Κόμβος Μουρνιών, Χανιά | Τηλ.: 28210 99411 - 99421 www.simple-city.gr e-mail: simplect@otenet.gr

/ TULUBEN

#14

N

E LUB

Γι' αυτό το τεύχος διαλέξαμε να κάνουμε μια βόλτα σε τρία μαγειρεία – στέκια της πόλης, να δοκιμάσουμε κάποια από τα πιάτα τους και να σας προτείνουμε μέρη και γεύσεις που σίγουρα δε θα σας φανούν αδιάφορες.... του Στέφανου Λάλου

01

ΚΟΥΖΙΝΑ Ε.Π.Ε Δασκαλογίαννη 25

Κατεβαίνουμε στην καινούρια Κουζίνα Ε.Π.Ε κοντά στην Σπλάντζια, σε έναν φρεσκοανακαινισμένο χώρο που η αλήθεια είναι ότι διαφέρει πολύ σε σχέση με το παλιό από άποψη μεγέθους, τέρμα πια το στρίμωγμα. Διακόσμηση με άποψη που σε μεταφέρει σε άλλες πιο ξεκούραστες εικόνες, κάτι από σοκάκια - αυτό το μαγαζί είχε και έχει έναν αέρα. Μπαίνοντας στο μαγαζί μας υποδέχεται ο Μανώλης, ο άνθρωπος που επιμελήθηκε το χώρο, τα πιάτα του μαγαζιού, ο ιδιοκτήτης του. Από την παραγγελία μας δε θα μπορούσε να λείψει με τίποτα το κοτόπουλο με το χαλούμι και τη λιαστή ντομάτα, επίσης το χοιρινό με το μέλι, το θυμάρι και τη σόγια αλλά και το κοτόπουλο μπάρμπεκιου. Επειδή όμως μόνο κρέας δε λέει, πήραμε και το πιάτο με τα ψητά λαχανικά που αφήνουν μια απίστευτη γλυκειά αίσθηση στο στόμα, τα ρεβύθια με ντομάτα και φέτα γιατί χρειάζεται και το όσπριο στο τραπέζι. Με 38€ φάγαμε, χορτάσαμε και εκπαιδεύσαμε τον ουρανίσκο μας σε ευφάνταστες γεύσεις.

02

ΓΛΩΣΣΙΤΣΕΣ Ακτή Ενώσεως 4

Ο επόμενος γευστικός σταθμός μας ήταν οι Γλωσσίτσες. Επίσης ένας νέος χώρος στο τέρμα της οδού Σαρπηδώνος, πάνω στο λιμανάκι με τις βάρκες. Mπαίνοντας το περίμενα όπως τις ψαροταβέρνες εκεί γύρω αλλά διαψεύστηκα, ο εσώτερικός χώρος είναι μοντέρντος, με ευχάριστη καλλιτεχνική διακόσμηση και σίγουρα είναι κάτι που έλειπε από αυτό το σημείο της πόλης. Μας υποδέχτηκε ο Χρήστος που επιμελήθηκε ο ίδιος και την παραγγελία μας. Επιλέξαμε να κάτσουμε στον εξώστη του μαγαζιού με την έκθεση ζωγραφικής-Κλιπιτικλόπος και την καταπληκτική θέα του φάρου και της θάλασσας. Με 45€ δοκιμάσαμε μεζέδες για 4 άτομα, που περιείχε το λευκό κρασάκι (1κ), μια κρητική σαλάτα, ένα μπουγιουρντί, την κλασική συκωταριά λαδορίγανη, μοσχαρίσια κεφτεδάκια σε σάλτσα ντομάτας, σύγκλινο από τη μάνη και το highlight της υπόθεσης την καγιανάς, μία χωριάτικη στραπατσάδα με ντομάτα και παστό χοιρινό που απλά τα έσπαγε. Ακολούθησε μάχη...

03

ΠΕΙΝΑΛΕΩΝ Ελευθερίου Βενιζέλου 86

Ο τρίτος και τελευταίος σταθμός του γαστρονομικού αυτού ταξιδιού ήταν ο Πειναλέων, ένα κλασικό μαγειρείο εδώ και χρόνια πάνω ακριβώς σε έναν απο τους πιο κεντρικούς δρόμους της πόλης τη Βενιζέλου. Η γνωστή γραφική τριάδα ήταν και πάλι συνεπής. Εκεί μας περίμενε ο Μανώλης, τα είπαμε για λίγο και στη συνέχεια παραγγείλαμε κάποια από τα αγαπημένα μας πιάτα του μαγαζιού. Ένα άκρως φοιτητικό από αποψη τιμής (28€) μενού για τρεις, που ξεκινούσε με σαλάτα ρόκα και συνέχιζε με λαζάνια και λαχανικά, χοιρινό ψαρονέφρι με σως μπάρμπεκιου και το “brutal” κότσι με το μαχαίρι καρφωμένο πάνω του έτοιμο για κατανάλωση. Ο Πειναλέων είναι ένα οινομαγειρίο με νεοκλασικό εσωτερικό διάκοσμο. Μπορεί να μην έχει κάποια σπουδαία θέα σε θάλασσα ή ορεινό τοπίο αλλά σου προσφέρει κάτι μαγικό, μπορείς να κάτσεις να φας με τη παρέα σου επί της Βενιζέλου αποστασιοποιημένος από τη βαβούρα των αμαξιών.

#15

/ ATZENTA

02

θεατρο: κατσαριδα ■ ΧΑΝΙΑ Κινηματογράφος Ελληνίς

08

09

ΛΑΥΡΕΝΤΗΣ ΜΑΧΑΙΡΙΤΣΑΣ ■ ΗΡΑΚΛΕΙΟ πυξίδα

σπυροσ γραμμενοσ ■ ΗΡΑΚΛΕΙΟ πυξίδα

03

διονυσησ τσακνησ ■ ΗΡΑΚΛΕΙΟ πυξίδα

klein mein ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΑΝΤΗΣ ■ ΗΡΑΚΛΕΙΟ πυξίδα

07

ΓΙΩΡΓΗΣ ΞΥΛΟΥΡΗΣ ■ ΧΑΝΙΑ μουσική σκηνή: αδέσποτο

10

12

01

11

MARAVEYAS ILEGAL ■ ΗΡΑΚΛΕΙΟ Κινηματογράφος ΑΣΤΟΡΙΑ - 21:00

14

15 συναυλια: the rock standards ■ ΡΕΘΥΜΝΟ barroombar

22

18 23

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ■ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ

moriginal champ system ■ XANIA - BAR: 4 ΕΠΟΧΕΣ, ΠΑΛΙΟ ΛΙΜΑΝΙ

25 ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ ■ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΜΥΛΟΣ

28

OFTCORE 6981725782

ARASKEYH 18 FEBROYARIOY

LI