Luben 1 by LUBEN MAG

Δευτέρα. Ώρα: 09:42.

Hangover κομψό σα γενοκτονία βρεφών. Εθνική Τράπεζα Χανίων - κεντρικό παράρτημα, Πλατεία Αγοράς. Δεν φοράς κράνος, δεν έχεις όπλα (αν και θα ΄θελες), δεν είσαι τρομοκράτης (αν και σε υποπτεύεσαι). Ο HAL, το κόκκινο φωτάκι έγκρισης εισόδου στην είσοδο απο sci-fi ενισχυμένο τιτάνιο μοιάζει να σε έχει μπανίσει από ώρα και κρατάει τα μπόσικα για να πεθάνεις αργά αργά, λίγο λίγο, λίγο ακόμα σε μία στανταρισμένη εφιαλτική αναμονή. “Κουλουράκιααα”. “Ντόναααατς”. Η πλανώδια πωλήτρια ρομποτ το κρατάει όσο χρειάζεται για να στο κάνει λιανά: Δεν σιχάθηκες ποτέ περισσότερο τα σκατοκούλουρα, τα γαμημένα τα ντόνατς, τα κόκκινα φωτάκια και τις τράπεζες. Ναι ρε πούστη, σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο θα έλειπαν και τα τέσσερα. Το φως σε γουστάρει, η πόρτα ανοίγει, μερικές ακόμη στιγμές αναμονής μέχρι να σε γουστάρει και η δεύτερη και έγινες. Είσαι μέσα. Χαρτάκι, σειρά αναμονής, για σήμερα είσαι ο 642 - Δικέ μου! Ποτέ δεν υπήρξες καλύτερος. Ο φωτεινός πίνακας γράφει 048. Τουτ. 049. Τουτ. 050. Τουτ. Loading. Τουτ. Loading... 051. Loading... Τουτ... Στον επόμενο τόνο, ζείς ακόμα. Και φορτώνεις. Για το επόμενο τουτ. Για την επόμενη στανταρισμένη αναμονή. Αναζητώντας το χαμένο χρόνο. Σε ποτενσιόμετρα αρχείων που θα κατέβουν, HAL που θα σου δώσουν το πράσινο. Τουτ. Πορτιέρηδες, γραμμές αναμονής, φανάρια, ουρές, ασανσέρ, atm, διαφημίσεις, τηλεοπτικές αποκαλύψεις, προσλήψεις στο δημόσιο, κλήρωση στο λοτο, μουσικοί με αρχίδια, πολιτικοί με ευφράδια, θέσεις εργασίας, ζώδια, κάθαρση, μέτρα εξυγίανσης, βιώσιμοι μισθοί, συντάξεις, σωστές κυβερνήσεις, loading. Loading. Loading...... Στο περίμενε. Φορτώνεις μέχρι να σου σκάσει, μέχρι να σου κάτσει και μέχρι να σου ‘ρθει. Μέχρι κάποιος να πει και να κάνει αυτό που πάντοτε ήθελες να πεις και να κάνεις αλλά κλάνεις. Ναι ρε πούστη, σε ένα κόσμο αγγελικά πλασμένο όλα γίνονται ΤΩΡΑ, χωρίς αναμονές. Σκεφτήκαμε να παίξουμε με μια έκδοση που θα ‘χει πλάκα, αντι να την περιμένουμε να έρθει. Πες το λίγο λούμπεν. Τεύχος 1; Καλή νίκη!

του Κόπα Καμπάνα

Fear and Loading...

n e b u arl λ

αντιτόρια

περιεχόμενα στήλες

01. ARLUBEN του Κόπα Καμπάνα 05. AMUSE του Upstone Weener 10. CINE HEZO της Μελίνας Λασηθιωτάκη 11. THE BOOKS της Μαρίας Βαπορίδη 13. ABALAEA του Ιωάννη Παράσχου 14. TULUBEN του Στέφανου Λάλου 13. ΚΑΖΑΝΑΚΙ.TV της Βερόνικας Λ.

κείμενα

04. για τις καταβολές του ρεμπέτικου τραγουδιού του Παναγιώτη Λεοντόπουλου 06. Let’s take a dive into a new creative world του Άγιου Νευρόσιου 07. Those men will break your boner του Jon Major 08-09. Συνέντευξη Βλαδίμηρος Κυριακίδης του Γεώργιου Καραλάκη

Τεύχος 1 Σεπτέμβριος 2010 Υπεύθυνος Έκδοσης: Λευτέρης Γώγος Τεχνική Επιμέλεια: Σπύρος Μαυρογιάννης Συνεργάτες: Παναγιώτης Λεοντόπουλος, Άγιος Νευρόσιος, Upstone Weener, Μελίνα Λασηθιωτάκη, Κόπα Καμπάνα, Βερόνικα Λάμδα, Μάνος Σπυριδάκης, Στέφανος Λάλος, Δημήτρης Γώγος, Jon Major, Γεώργιος Καραλάκης, Ιωάννης Παράσχος Ευχαριστούμε θερμά τους: Αλεξάνδρα Σαράντη, Σεραφείμ Κουτσός, Βασίλης Πιτσώνης, Δημήτρης Ζόγκας, Νίκος Κοσμαδάκης, Γιώργος Κυπραίος LUBENMAG ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ | ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ

e-mail: lubenmag@gmail.com τηλ: 6949602063

για τις καταβολές του ρεμπέτικου τραγουδιού του Παναγιώτη Λεοντόπουλου

ίναι δύσκολο να διακρίνουμε με ακρίβεια τη χρονολογική αφετηρία εμφάνισης του ρεμπέτικου τραγουδιού. Όλοι σχεδόν οι ερευνητές του ρεμπέτικου τραγουδιού θεωρούν σταθμό στην ιστορία του, ως προς τη μαζική διάδοσή του στα εδαφικά όρια της Ελλάδας, το 1922 και τη Μικρασιατική καταστροφή. Το ρεμπέτικο όμως εμφανίζεται και στην Ελλάδα το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα και υπάρχουν μαρτυρίες γι’ αυτό. «Καφέ Αμάν» υπήρχαν και στην Ελλάδα, στα τότε εδαφικά της όρια, και όχι μόνο στα Μικρασιατικά παράλια, ως χώροι διασκέδασης με λαϊκές ορχήστρες, που όμως τις έφερναν από την Μικρασία . Μαζικά το ρεμπέτικο τραγούδι εμφανίζεται στην Ελλάδα από το προσφυγικό στοιχείο, από την Κωνσταντινούπολη και κυρίως από τη Σμύρνη μετά το 1922. Οι πρώτοι επώνυμοι δημιουργοί του στην Ελλάδα είναι Σμυρνιοί λαϊκοί μουσικό-στιχουργοί, δημιουργοί τραγουδιών και ερμηνευτές (οργανοπαίχτες και τραγουδιστές). Γιατί ήταν μαζικό φαινόμενο ως λαϊκή δημιουργία στα αστικά κέντρα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ιδιαίτερα δε στη Σμύρνη και στην Κωνσταντινούπολη. Δηλαδή το ρεμπέτικο, ή καλύτερα το αστικό λαϊκό τραγούδι προϋπάρχει της Μικρασιατικής καταστροφής. Το ρεμπέτικο ακολουθεί πιστά τα μακάμ (δρόμοι - ανατολικές μουσικές κλίμακες) και το ηχόχρωμα και οι μελωδίες του οδηγούν στην ανατολική μουσική. Ο ελλαδικός χώρος, το Αιγαίο, ήταν και είναι τα όρια Ανατολής - Δύσης και πέρασμα σε όλη την ιστορία. Επομένως και χώρος συνάντησης διαφόρων πολιτισμών - εθίμων - ηθών κλπ. Οι δραστηριότητες των παραθαλάσσιων κοινωνιών στο εμπόριο ήταν συνέπεια και αποτέλεσμα της γεωγραφικής τους θέσης. Η δε Οθωμανική αυτοκρατορία συνέδεσε ακόμη περισσότερο αυτή την εξέλιξη με την προς Ανατολάς του Αιγαίου ανάπτυξη των σχέσεων των λαών της περιοχής, ιδιαίτερα και πρωταρχικά στα λιμάνια με την ανάπτυξη του εμπορίου, της βιοτεχνίας, των μεταφορών. Η λαϊκή μουσικό-στιχουργική παράδοση, η λαϊκή δημιουργία είναι κατ’ εξοχήν συλλογική, όπως συλλογική είναι ολόκληρη η κοινωνική ζωή και δράση των λαϊκών δυνάμεων που τη δημιουργούν. Αυτό διατηρείται ακόμη και την περίοδο που εμφανίζεται ο ατομικός δημιουργός, διακρίνεται και κατονομάζεται. Όλα τα παραπάνω μουσικολογικά στοιχεία που αναφέρονται στη διαμόρφωση και την εξέλιξη του ρεμπέτικου έχουν τη σημασία τους. Η αλληλεπίδραση της λαϊκής μουσικής διαφορετικών εθνοτήτων που συνυπήρχαν στα αστικά κέντρα έχει αφήσει τα ίχνη της και αυτό έχει τη σημασία του σχετικά με τις διάφορες εκδοχές που έχουν γραφτεί από εχθρούς και φίλους της λαϊκής μουσικής των αστικών κέντρων ως προς την εθνικότητά της. Αυτό φαίνεται και από τα μουσικά όργανα, π.χ. ούτι παίζουν και οι άραβες και θεωρείται δικό τους όργανο, αλλά και από τις ίδιες τις ορχήστρες που ενίοτε είναι πολυεθνικές, (παίζουν και τραγουδούν μαζί έλληνες, τούρκοι, αρμένιοι εβραίοι, κατεξοχήν εθνικότητες που κατοικούν στη Σμύρνη πριν το 1922), ιδιαίτερα πριν τη Μικρασιατική καταστροφή, αλλά και μετά, αν και μετά κυριαρχεί το πειραιώτικο ύφος, με το μπουζούκι και το μπαγλαμά. Γι’ αυτό και η κοινωνικό-ιστορική προσέγγιση είναι η μόνη που μπορεί να δώσει σωστά συμπεράσματα για τις καταβολές και την καταγωγή της καλλιτεχνικής δημιουργίας, άρα και του λαϊκού τραγουδιού, όπως και της λαϊκής τέχνης και όχι η «εθνολογική», όσο και αν συνυπάρχει. Η επιδίωξη άλλωστε της κυρίαρχης αστικής τάξης να διαμορφώσει εθνική συνείδηση στις μάζες στα όρια του κράτους της χρειαζόταν και τέτοιες απολυτότητες, και δογματικές απόψεις όπως η παραπάνω εθνολογική προσέγγιση. Αλλά είναι επικίνδυνες γιατί διαιρούν τους λαούς ή καλλιεργούν αντιλήψεις εθνικιστικών προσεγγίσεων που μπορεί να φτάνουν να υψώ4

νουν και τείχη στη συνείδηση λαών στο έδαφος του έθνους-κράτους, ανάμεσα στις υπαρκτές ιδιαιτερότητες λαϊκής καλλιτεχνικής τους δημιουργίας. Βεβαίως οι λαοί έχουν τη δύναμη ακόμη και ενστικτωδώς να ξεπερνούν στην πράξη τέτοια εμπόδια, αφού στις δημιουργίες τους αντικειμενικά υπάρχει αλληλεπίδραση, κάποτε και σε ορισμένες περιπτώσεις και όσμωση. Τα αναφέρουμε όλα αυτά, επειδή πολλά έχουν γραφτεί για την υποστήριξη με απόλυτο τρόπο από κάποιους της αυθεντικής ελληνικότητας της λαϊκής μουσικής, του ρεμπέτικου τραγουδιού και των καταβολών του, και μάλιστα με ρίζες στην αρχαία ελληνική μουσική. Βεβαίως αυτά είναι ζητήματα που εδώ ακροθιγώς θίχτηκαν. Γι’ αυτό έχει τη σημασία της και η ιστορική και κοινωνική προσέγγιση και εξέταση όλων αυτών των συνθηκών. Γιατί αφενός έχει ξεχωριστό περιεχόμενο και αφετέρου έχει άμεση σχέση με τη διαμόρφωση της «εθνικής συνείδησης» στην Ελλάδα πριν και ιδιαίτερα μετά την εδραίωση του αστικού κράτους. Αυτό που πρέπει να είναι καθαρό είναι ότι απ’ αυτή την προσπάθεια της άρχουσας τάξης για τη διαμόρφωση και εδραίωση εθνικής συνείδησης και ιδιαίτερα η στρατηγική επιλογή της να «ανήκει εις την Δύση», δεν άφησε χωρίς κατατρεγμούς το λαϊκό τραγούδι. Ούτε αυτό των αγροτικών περιοχών, (δημοτικό), ούτε αυτό των αστικών κέντρων,(ρεμπέτικο).Και το ομολόγησαν ακόμη και δικοί της άνθρωποι, όπως η Δώρα Στράτου, πολύ-πολύ αργότερα, στη δεκαετία του ’50, όταν διαπίστωσε ότι στο ραδιόφωνο το τότε Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας , τα δημοτικά ήταν κομμένα , το ίδιο και τα ρεμπέτικα τραγούδια . Το ρεμπέτικο τραγούδι εμφανίζεται στα αστικά κέντρα στους λαϊκούς χώρους που ζει και εργάζεται και περνά τον ελεύθερο χρόνο του κάθε καταπιεζόμενο τμήμα της αστικής κοινωνίας την περίοδο που γίνεται μαζικό φαινόμενο. Έτσι ρίζωσε στις λαϊκές δυνάμεις. Έτσι έφτασε ως τις μέρες μας. Όσο για τη σχέση του με το δημοτικό και με τη μουσική λαών που συνυπήρξαν στην Οθωμανική αυτοκρατορία αλλά και άλλων λαών εκτός των συνόρων της (π.χ. αραβική μουσική, περσική μουσική κλπ.) αυτή είναι υπαρκτή και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.

πλάτανος

του Upstone Weener

ροχώρησα τις προάλλες στο εξής συμπέρασμα. Σκυλάδες ή ροκάδες, μεταλάδες ή τζαζικοί, ηλεκτρονικοί ή κλασικοί, όλοι μα ΟΛΟΙ γουστάρουν τους Prodigy. Όποιος δεν το παραδέχεται είναι ή ψεύτης, ή κουφός, ή απλά απολίτιστος.

αι ναι. Η Lady Gaga έγινε ο καλύτερος twitterάς, με κοντά στα 6 εκατομμύρια followers. Ακούραστη όπως πάντα, προσέφερε νοήμα και ζωντάνια σε αυτόν τον μοναδικό ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης (sic), με μηνύματα όπως: «Κάθε τραγούδι που γράφω, νιώθω όλο και πιο κοντά σε σας. Μου λείπετε μικρά μου τερατάκια, μικρές μου εμπνευσούλες...» Με έκανε να κλάψω η πουτάνα

amuse Έργα καταρρε και ημέρες μιά ουσας“σ ς όοου-μπ ιζ”

ιλανθρωπική συναυλία έδωσαν οι Queens Of The Stone Age σε ίδρυμα απεξάρτησης στην Αμερική, η οποία κράτησε ...1:30 λεπτό. Η αιτία; ξεκίνησαν με το γνωστό κομμάτι τους από το δίσκο Rated R το οποίο έχει ως μοναδικούς στίχους: nicotine, valium, vicodin, marijuana, ecstacy and alcohol... co,co,co,cocaine! Οι σεκιουριτάδες τους έβγαλαν έξω κακήν κακώς. Epic fail. Μένει να ακούσουμε όλο το Songs for the Dead σε κηδεία.

υλλογικότητα ενάντια στο γκρέμισμα του σπιτιού όπου γεννήθηκε ο Ringo Starr των Beatles έφτιαξαν κάτοικοι του Liverpool. Ο εκπρόσωπος της Save Mardyn Street δήλωσε: «Μα πώς γίνεται να προστατεύονται τα πατρικά σπίτια των John Lennon και Paul McCartney και όχι του Ringo; Η συμμετοχή του στο συγκρότημα ήταν ισότιμη.» Η αιώνια τύχη του ντράμερ χοχοχο...

άποιος χάκαρε το twitter του Axl Rose και ξαφνικά ανακοινώθηκε ότι ακυρώνονται όλες οι συναυλίες των Guns ‘n’ Roses. Ώσπου να επανέλθει η τάξη μέσω ανακοίνωσης της διοργανώτριας εταιρείας, ο χάκερ -που σίγουρα δεν είχε κάτι σπουδαιότερο να κάνει- πανηγύριζε περήφανος μπροστά από την οθόνη του. Είχε φαίνεται προσπαθήσει να κάνει το ίδιο και στους Manowar, αλλά έπεσε επάνω σε firewall-πανοπλία.

αι πληκτρολογείς «Scorpions - Athens 1990 - Agapi Mou» στο youtube, και ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ -βλέποντας τον Claus μαζί με ένα κατάμεστο στάδιο να τραγουδούν το γνωστό 80’s hit της Μαρινέλλας- γιατί οι Scorpions έδωσαν από τότε πολλές ακόμα συναυλίες παντού στην Ελλάδα, ως και στα Περβόλια Χανίων. Αριθμός συναυλιών συγκρίσιμος με αυτόν του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

Dexter Holland των Offspring αποφοίτησε αριστούχος από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας, πήρε καπάκι μάστερ στη μοριακή βιολογία και παράτησε το διδακτορικό του για να ασχοληθεί με τους Offspring. Όλοι είμαστε περήφανοι, εκτός από τη μαμά του.

ην ώρα που η μπάντα του Tricky έπαιζε on stage το καινούριο του single «Murder Weapon», αυτός φαίνεται γούσταρε τόσο πολύ που εξαφανίστηκε από τη σκηνή, και εθεάθη δυο λεπτά μετά στο κοινό να καπνίζει παρακολουθώντας την ίδια του τη συναυλία. Οι άνθρωποι του μαγαζιού του έκαναν παρατήρηση γιατί δεν επιτρεπόταν το κάπνισμα. Πόσο ρηχοί;

Α O

ν με έβαζες να διαλέξω μια υπερσυναυλία -τύπου U2- εννοείται ότι θα επέλεγα με κλειστά μάτια την περσινή της Madonna. Το λέω γιατί με ρώτησαν κάποιοι. Τι συγκρίνουμε τώρα δηλαδή; Snoop Dog πυροδοτεί την έκρηξη ενός φορτηγού τεσσάρων τόνων. Έχουμε δει πιο χαρούμενο άνθρωπο;

Spyweirdos – Ten Numbers --2008 Τo Ten Numbers αποτελεί ένα σίγουρα ιδιαίτερο άλμπουμ πειραματικής electronica. Ο θεσσαλονικιός Σπύρος Πολυχρονόπουλος δημιουργεί πανέμορφα ηχοτόπια με ηχητική παλέττα που αποτελείται από glitches και μικροθορύβους μέχρι έγχορδα και πιάνο. Οι δέκα συνθέσεις που περιλαμβάνονται σε αυτή την κυκλοφορία είναι τόσο δεμένες μεταξύ τους που μετατρέπουν την ακρόαση αυτής της κυκλοφορίας σε μία θαυμάσια ηχητική εμπειρία.

Ekelon – Techrische EP --2009 Παίρνοντας samples σε αυτό το EP από τους πατέρες της abstract electronica Autechre αλλά φτιάχνοντας κάτι εντελώς νέο και μοναδικό ο Αθηναίος Ekelon αποτελεί πλέον έναν από τους κορυφαίους παραγωγούς dubstep στον κόσμο. Τα τρία πρώτα κομμάτια(Techrische, Techrine και 7th soul) καθώς και το remix του Ιρλανδού Sully στο 7th Soul ήταν τόσο καλά που έφεραν το EP γρήγορα σε κατάσταση “Out of stock”.

κλειστικά και μόνο γύρω από χιλιοαναμασημένα ανάλαφρα χιτς και τα περισσότερα στάνταρς για τη διασκέδαση δημιουργούνται από τα ΜΜΕ και τις πολυεθνικές που μόνο σκοπό έχουν το κέρδος, υπάρχουν ανεξάρτητες προσπάθειες που σε όλα τα παραπάνω έχουν να αντιπαραβάλλουν ποιότητα, συναίσθημα και πρωτοτυπία. Το label Creative Space, αποτελεί μία από αυτές τις ιδιαιτερότητες, με κυκλοφορίες που αν και όχι γνωστές στην Ελλάδα έχουν ένα μεγάλο ειδικό βάρος στην καρδιά πολλών φίλων της underground ηλεκτρονικής μουσικής ανά τον κόσμο. Ο Kernelcoremode που ξεκίνησε αυτή την προσπάθεια το 2004 ως μέσο έκφρασης δημιουργικών ιδεών αναφέρεται και στη μεγάλη σημασία που δίνεται στη διοργάνωση events από τους ίδιους: «Στην Αθήνα παρατηρούσα ένα κενό στο χώρο των events» «O ήχος στο 99% απ’ αυτά ήταν απαράδεκτος (κι ακόμα είναι), το VJing δεν υπήρχε παρά στη μορφή «screen saver», η πειραματική μουσική, κυρίως στην πιο «ακαδημαϊκή», non-dance πλευρά της, ήταν περιορισμένη σε χώρους που απευθύνονταν σε λίγους. Μέσα από τα events που ξεκινήσαμε με τον Αποσυντονισμό, τους μόνιμους συνενόχους μας εκείνη τη χρονιά, το 2004, προσπαθήσαμε να κάνουμε ακριβώς το αντίθετο: πειραματική dance μουσική σε χώρους πιο «underground», ανοιχτούς σε όλους. Αρχικά σε υπόγεια μικρών μαγαζιών και στη συνέχεια, όταν είδαμε ότι υπάρχει ανταπόκριση, σε πανεπιστημιακά άσυλα, με το visual κομμάτι να έχει ίδιο βάρος με το ακουστικό, με πραγματικά ηχοσυστήματα και καλεσμένους που σεβόμαστε, Έλληνες και ξένους. Γενικά, ήταν όλα αυτά που θα θέλαμε να βλέπουμε στα αθηναϊκά κλαμπ με πολύ μικρή ή ελεύθερη είσοδο» Η Creative Space έχει συνεργασία εδώ και 4 χρόνια με το Boomkat, ίσως το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό δισκάδικο και σπουδαίες κυκλοφορίες που δε στέκονται σε κάποιο συγκεκριμένο είδος, κοινή συνισταμένη είναι η ποιότητα και το συναίσθημα. Κλείνοντας ας πούμε λίγα λόγια για δύο από αυτές.

LET’S TAKE A DIVE INTO A NEW CREATIVE WORLD

ε μία χώρα που το μουσικό ενδιαφέρον του κόσμου είναι περιορισμένο έως και μηδαμινό και στρέφεται αποκλειστικά και μόνο γύρω από χιλιοαναμασημένα ανάλαφρα χιτς και τα περισσότερα στάνταρς για τη διασκέδαση δημιουργούνται από τα ΜΜΕ και τις πολυεθνικές που μόνο σκοπό έχουν το κέρδος, υπάρχουν ανεξάρτητες προσπάθειες που σε όλα τα παραπάνω έχουν να αντιπαραβάλλουν ποιότητα, συναίσθημα και πρωτοτυπία. Το label Creative Space, αποτελεί μία από αυτές τις ιδιαιτερότητες, με κυκλοφορίες που αν και όχι γνωστές στην Ελλάδα έχουν ένα μεγάλο ειδικό βάρος στην καρδιά πολλών φίλων της underground ηλεκτρονικής μουσικής ανά τον κόσμο. Ο Kernelcoremode που ξεκίνησε αυτή την προσπάθεια το 2004 ως μέσο έκφρασης δημιουργικών ιδεών αναφέρεται και στη μεγάλη σημασία που δίνεται στη διοργάνωση events από τους ίδιους: «Στην Αθήνα παρατηρούσα ένα κενό στο χώρο των events» «O ήχος στο 99% απ’ αυτά ήταν απαράδεκτος (κι ακόμα είναι), το VJing δεν υπήρχε παρά στη μορφή «screen saver», η πειραματική μουσική, κυρίως στην πιο «ακαδημαϊκή», non-dance πλευρά της, ήταν περιορισμένη σε χώρους που απευθύνονταν σε λίγους. Μέσα από τα events που ξεκινήσαμε με τον Αποσυντονισμό, τους μόνιμους συνενόχους μας εκείνη τη χρονιά, το 2004, προσπαθήσαμε να κάνουμε ακριβώς το αντίθετο: πειραματική dance μουσική σε χώρους πιο «underground», ανοιχτούς σε όλους. Αρχικά σε υπόγεια μικρών μαγαζιών και στη συνέχεια, όταν είδαμε ότι υπάρχει ανταπόκριση, σε πανεπιστημιακά άσυλα, με το visual κομμάτι να έχει ίδιο βάρος με το ακουστικό, με πραγματικά ηχοσυστήματα και καλεσμένους που σεβόμαστε, Έλληνες και ξένους. Γενικά, ήταν όλα αυτά που θα θέλαμε να βλέπουμε στα αθηναϊκά κλαμπ με πολύ μικρή ή ελεύθερη είσοδο» Η Creative Space έχει συνεργασία εδώ και 4 χρόνια με το Boomkat, ίσως το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό δισκάδικο και σπουδαίες κυκλοφορίες που δε στέκονται σε κάποιο συγκεκριμένο είδος, κοινή συνισταμένη είναι η ποιότητα και το συναίσθημα. Κλείνοντας ας πούμε λίγα λόγια για δύο από αυτές.Σε μία χώρα που το μουσικό ενδιαφέρον του κόσμου είναι περιορισμένο έως και μηδαμινό και στρέφεται απο-

του Άγιου Νευρόσιου

χτυπάει και είναι ο προτζέκτορας.»έλα μαλάκα έχεις 400 λέξεις, γράψε κάτι καλό» . θα μπορούσα να γράψω 600 yo και να τελειώνει εκεί. αυτό θα ήταν καλό. για μένα και 2 φίλους μου όμως που είμαστε yo (χαβαλές). για σένα; ένα βράδυ που έπαιζα μουσική κάποιος με πλησίασε και με αυστηρό, υπεύθυνο και μάλλον μεθυσμένο ύφος μου είπε: «παίξε κάτι να αρέσει και στο κοινό, όχι μόνο σε σένα!». σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση θα λάμβανε κ αυτός αυτό που αρμόζει σε όσους έρχονται περιστασιακά και πουλάνε μουσική παιδεία ανακατεμένη με μπόλικα χρόνια μουσικού χαλιού νταπαντούπα (ασχετοσύνης τελικά) στον εκάστοτε dj : καμία φραστική απάντηση και μπόλικη δόση αδιαφορίας. Εκείνο όμως το βράδυ προτίμησα να παραμείνω ψύχραιμος και να συλλογιστώ τι ήταν αυτό που έσπρωξε τον αγανακτησμένο πελάτη στην παραπάνω πράξη. Χαμογέλασα και άρχισα να σκέφτομαι.Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα δεν είναι ακριβώς συμπέρασμα αλλά περισσότερο απορία. Τελικά, στη σημερινή πραγματικότητα όπου το νυχτερινό πολιτιστικό γίγνεσθαι βρήθει από ελαφρολαικά ακούσματα και μυοχαλαρωτικά beats που κάνουν μασαζ στον εγκέφαλο σου εφαρμόζοντας το γνωστή τακτική του πουρέ και της σκόνης (κάτω είναι ο πουρές και πάνω είναι η σκόνη) πασπαλησμένα με αλκοολούχα ιπτάμενα 10ευρα+ (‘οπως λέμε έβγαλαν φτερά) υπάρχει χώρος για ηχητική εκπαίδευση; και αν ναι τελικά μας ενδιαφέρει να εκπαιδευτούμε; και αν πάλι ναι ποιός θα μας εκπαιδεύσει; εγώ πάντως όχι. όποιον και να ρωτήσεις το ίδιο θα σου πεί. και θα εξηγήσω τους λόγους. Όχι, γιατί πρώτον δε θεωρώ τον εαυτό μου μουσικοπατέρα (κατά το φοιτητοπατέρα). Αυτό να το ξεκαθαρίσουμε.Ένας random φοιτητής με ένα κόλλημα με τη μουσική και το djing είμαι. Δεύτερον γιατι δεν έχω όρεξη! Kαι εγώ και όλη η φατριά μου προτιμάμε να μένουμε κλεισμένοι στο ιντερνετικό αποστειρωμένο περιβάλλον μας συλλέγοντας μουσική και τη κατάλληλη στιγμή να σπέρνουμε το σπόρο της και όποιος θέλει ας ακολουθήσει! Ιντερνετ υπάρχει για όλους. Αρκεί αυτό όμως; Φυσικά και δεν περιμένω σπό όλους να είναι μουσικά προπονημένοι στα αυτιά τους σε ήχους ξένους μέχρι χτες.Κανείς δεν είχε 100% τα

του Jon Major

το τηλέφωνο

ίδια ακούσματα όταν ήταν μαθητής με σήμερα. Είναι απλά μέρος της εξέλιξης μας καθώς περνάει ο καιρός.Αλλά λίγη διάθεση διάολε! Γιατί να έχουμε ακόμα την αρρωστημένη αγκύλωση ότι : θα πάω εκεί -> θα πάρω ποτό -> θα χαζέψω νέτα -> θα πάω σπίτι -> θα πείσω τον εαυτό μου ότι διασκέδασα. και η μουσική απλά πέρασε και δεν ακούμπησε. Και εμένα μ’αρέσει να τα κάνω τα παραπάνω με μία διαφορά. Ο καλός dj - οργανοπαίχτης πολλαπλασιάζει *1000 την οξύτητα όλων αυτών των ερεθισμάτων που δέχομαι! Ίσως να γίνομαι γερομπισμπίκης με αυτό το θέμα και να μη μπορώ να χαλαρώσω αλλά that’s the way (uhoh, uhoh) i like it. Ζώντας στα Xανιά και έχοντας δει όλες τις μουσικές τους εκφάνσεις από psycedelic parties στο πολυτεχνείο έως ρεμπέτικες βραδιές στη κατάληψη μπορώ να πω πως ευτυχώς στη πόλη μας οι djs αλλά και οι μουσικοί με τη πιο κλασσική έννοια που δε το βλέπουν σαν μια προσοδοφόρα αγγαρεία και μόνο είναι σε ψηλό επίπεδο. Έτσι μπορώ και εγώ ο γέρο-περίεργος να ακούω να αναγνωρίζω την αξία τους να ικανοποιούμαι και να γράφω και 400 λέξεις γι’αυτό.Kαι αυτό είναι ακριβώς που μου ζήτησε να γράψω ο προτζέκτορας : κάτι καλό.Ε;

THOSE MEN WILL BREAK YOUR BONER

NOW G PLAYIN Brandon Flowers – Flamingo Ο τραγουδιστής των Killers μεγάλωσε, ξύρισε το μουστάκι (κρίμα), άφησε στα κρύα του λουτρού το συγκρότημα του για να δοκιμάσει, και αυτoς, τις σολο δυνατότητες του. Ο Μr Brandon-shide διατηρεί στο ντεμπούτο του, το μουσικό στυλ του Day and age, με λιγότερο glam ύφος όπως φαίνεται και από το πρώτο του video clip Crossfire (αντι για πούπουλα και γαλόνια έχει βασανιστήρια και ninja). Σε γενικές γραμμές το άλμπουμ θα μπορουσέ να είναι το επόμενο, όχι και το καλύτερο όμως, cd των Killers. Αυτό που ξεκαθαρίζει το Flamingo είναι πως οι μέρες των Hot fuss και Sam’s town έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.

Klaxons – Surfing the void Τελικά τα κατάφεραν. Τα εκκεντρικά παιδιά από το Λονδίνο συμβιβάστηκαν με τους γιάπηδες της Polydor και κύκλοφορησαν (επιτέλους!) το δευτέρο άλμπουμ τους. Η «διαταγή» ήταν σαφής, κόφτε τους πειραματισμούς αλλιώς σας κόβουμε τον @#*&%$. Έτσι οι νικητές του Mercury Prize 2007 αναγκάστηκαν να αλλάξουν κατεύθυνση στο project τους. Το αποτέλεσμα μπορεί ίσως να μην είναι αυτό που ονειρευόταν, αρχικά, το συγκρότημα άλλα μόνο απογοητευτικό δεν είναι. Το συγκρότημα συνεχίζει την παράδοση που ξεκίνησε πριν 3 χρόνια, ανακατεύοντας synths, ηλεκτρικές κιθάρες και απόκοσμα φωνητικά, μόνο που αυτήν την φορά το κανουν σερφάροντας αριστοτεχνικά στο κενό. God bless the golden boys!!!

lpha

Digital Video

Λεωνίδας Ι. Σαγάνης

Καβρός Αποκορώνου, 73200 Σούδα ταχ. Θυρίδα 33 κιν. 6945751669, 6948051678 e-mail: sv9auc@yahoo.gr | site: www.alpha-video.gr

Βλαδίμηρος Κυριακίδης { {

Από το 1980 δουλεύει στο θέατρο και έχει συνεργαστεί με καταξιωμένους σκηνοθέτες, θιασάρχες, θεατρικά σχήματα και θεατρικούς οργανισμούς. Σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στα εξής έργα: Άμλετ ο ‘Β, Μπίλλυ ο ψέυτης, Λυσσασμένη Γάτα, Φωλιά του Κούκου, Φρανκενστάιν Ρεντίκολους, Χείλη Κλειστά. Στην τηλεόραση συμμετείχε στις εξής τηλεοπτικές σειρές: Βαρβαρότητες, Κίτρινος Φάκλεος, Φρουροί της Αχαϊας, Στο Φώς του Φεγγαριού, Υπέροχα Πλάσματα, Στο Φώς του Φεγγαριού, Αν υπήρχες θα σε Χώριζα κ.α. Στον κινηματογράφο έπαιξε στις ταινίες: Κλοιός, Τα παιδιά της Χελιδόνας, Οργασμός της Αγελάδας, Λουκουμάδες με μέλι, SafeSex, Νηsos ενώ μαζί με την Εφη Μουρίκη έγραψαν το σενάριο και σκηνοθέτησαν την ταινία Straight Story. Φέτος έχει επωμισθεί τον ρόλο τού “Caveman” στο θέατρο Κόρονετ και σε διάφορα Θέατρα ανα την ελλάδα.

ρρώστια!

Αύγουστος στα Χανιά. Το μέρος για να είσαι. Σε μία πόλη όπου Γίνονται Πράγματα, συναντήσαμε το Βλαδίμηρο Κυριακίδη τη μέρα της παράστασής του, Caveman στην Α.Τάφρο. Εμφανίστηκε λιτός, απέριττος, ανατρεπτικός, βενζινάκατος. του Γεώργιου Καραλάκη

Πρώτη σας επαφή με κινηματογράφο στο Summer Lovers το 1982 με Daryl Hannah και Peter Gallagher. Εμπειρίες; Τότε ήμουν 18,19 χρονώ. Από τις πιο ευχάριστες εμπειρίες. Είχα τη χαρά να δουλέψω με αμερικάνικη παραγωγή. Φοβερή οργάνωση. Οι γνωστοί Αμερικάνοι . όλοι στην ώρα τους! Χωρίς προβλήματα και οι πληρωμές απίστευτες για την εποχή. Η Daryl Hannah αξιολάτρευτη. Με τον Peter Gallagher είμαστε ακόμα φίλοι, επικοινωνούμε λέμε τα νέα μας, τι κάνουμε. Υπέροχα είχα περάσει. Ήμουν 15 μέρες στην Σαντορίνη. Είδατε διαφορές από ελληνικές παραγωγές στις οποίες μετέπειτα συμμετείχατε; Σαφώς, μια αμερικάνικη παραγωγή είναι πιο καλά οργανωμένη, υπάρχει άφθονο χρήμα από πίσω. Υπάρχει ένα συνεργείο το οποίο είναι γύρω στα 40 άτομα και εργάζεται πίσω από τον ηθοποιό. Πώς θα σχολιάζατε το σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο και τις διαφορές που έχει με τον παλιό; Ο ελληνικός κινηματογράφος εδώ και αρκετά χρόνια έχει κάνει ένα καινούριο ξεκίνημα, έχει κατορθώσει με συγκεκριμένες ταινίες να φέρει τον κόσμο μέσα στις αίθουσες, να εμπιστευτούν την ελληνική ταινία, γιατί πριν από αρκετά χρόνια ο ελληνικός κινηματογράφος ασχολιόταν μόνο με το εικαστικό κομμάτι της ταινίας. Είχε ξεχάσει το έμψυχο υλικό, είχε ξεχάσει την απεύθυνση στον θεατή είχε γίνει λίγο πιο εστέτ. Σε ποια περίοδο αναφέρεστε συγκεκριμένα; Τη δεκαετία του ‘80 ο κινηματογράφος είχε γίνει ο κινηματογράφος του δημιουργού. Επηρεασμένοι κυρίως από το γαλλικό ρεύμα οι δημιουργοί ήταν αυτοί που φαινόντουσαν. Είχαν μια θεματολογία αρκετά ψαγμένη όπως την αποκαλούμε, που ίσως δεν αφορούσε και κανέναν. Βγήκαν κάποιες σημαντικές αλλά βγήκαν και πάρα πολλές μπαρούφες. Πάρα πολύ άσχετα πράγματα και ο κόσμος είχε βαρεθεί τον ελληνικό κινηματογράφο, και τον κινηματογράφο του δημιουργού. Ζήτησε κάτι πιο απλό. Του το δώσαμε το πιο απλό και επέστρεψε στις αίθουσες. Δεν είναι απαραίτητα αυτό ο κινηματογράφος, αυτό που παρουσιάζουμε, αλλά γνώμη μου είναι ότι πρέπει να στηρίξουμε την βιομηχανία του κινηματογράφου και όταν λέω βιομηχανία εννοώ να μην είμαστε βιοτεχνία. Βιομηχανία σημαίνει ότι κάθε χρόνο σαν παραγωγή θα πρέπει να βγάζουμε 100 ταινίες για να ξεχωρίσουν οι 10, για να μπορέσουν να βρουν δουλειά οι δημιουργοί. Και να ξεχωρίσουμε τις ταινίες κατά είδος. Άλλο είναι η κωμωδία άλλο το κοινωνικό δράμα, άλλο το ψυχολογικό θρίλερ. Και να σταματήσουν οι κριτικοί να μας κρίνουν γενικά. Πρέπει να μας κρίνουν κατά είδος. Αν δεν έχουμε μια παραγωγή 100 και βάλε ταινιών σε αυτήν τη χώρα, δεν πρόκειται να γίνει αυτό και το κρίμα είναι, ότι το κράτος δεν ασχολείται με τον ελληνικό κινηματογράφο. Δεν τον αφορά πως θα πάρει λεφτά ο κάθε δημιουργός για κάνει μια ταινία. Δεν τον αφορά! Υπάρχει ένα κέντρο κινηματογράφου που στηρίζει με κάποια λεφτά, και όταν, και αν τα πάρεις, και με μεγάλη χρονοκαθυστέρηση, και μεγάλη δυσκολία, και αυτό είναι. Και τίποτε άλλο. Από κει και πέρα οι ελαφρύνσεις που υπήρχαν για τους χορηγούς θα εκλείψουν και αυτές. Δηλαδή δεν θα εκπίπτουν τα λεφτά τους από την εφορία και θα φορολογείται ο επιχορηγούμενος, δηλαδή η μεγαλύτερη ανοησία που έχω ακούσει. Σα να λέμε στους ανθρώπους αυτούς, αυτούς που μας δίναν λεφτά να κάνουμε ταινίες, Κοίταξε σε παρακαλώ μη μου ξαναδώσεις λεφτά. Αυτή είναι η σαχλαμάρα η ελληνική. Με λίγα λόγια το κράτος δεν ασχολείται με τον πολιτισμό, δεν την ενδιαφέρει η βιομηχανία του κινηματογράφου. Είμαστε στα χέρια του κάθε ιδιώτη, και δεν εννοώ την κακιά μοίρα, ευ-

χάριστα το λέω, στην ευμάρεια του κάθε ιδιώτη και στο τι θα αποφασίσει αυτός ότι θέλει σαν κινηματογράφο. Άρα δεν υπάρχει ένας κοινός άξονας για να περπατήσουμε, να φτιάξουμε μια ελληνική βιομηχανία. Κατά τ’αλλα φτιάχνονται κάποιες ταινίες που φέρνουν τους θεατές μέσα στην αίθουσα. Όπως; Safe Sex, τους έφερε όλους μέσα. Να πω για την δικιά μου; Straight Story, δεν έφερε όσους το Safe Sex, αλλά έφερε κόσμο στις αίθουσες, δηλαδή το εμπιστευτήκανε. Υπάρχουν και άλλες που φέρνουν. Σχόλιο για τους μικρούς κινηματογραφιστές; Να φύγουν να πάνε σε άλλη χώρα διότι θα τους ξεχάσει και η μάνα τους στο τέλος. Ξέρω ανθρώπους που πήραν και βραβεία στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και αυτή την στιγμή είναι στα αζήτητα. Δε δημιουργούν, δεν κάνουν τίποτα. Ιδίως ένα παλικάρι, τώρα δε θυμάμαι πως λεγόταν, το χω ξεχάσει κιόλας, έχουν περάσει γύρω στα 5 χρόνια, πούντος; Όταν μπήκε στο φεστιβάλ πήρε βραβεία πήρε, πήρε, πήρε, και πού είναι σήμερα; Αυτός που έκανε το Τσίου, δε θυμάμαι πως τον λένε, πούντος; Τον έχετε ακούσει πουθενά; που είναι; Αν έχεις έναν δημιουργό που βλέπεις ότι αξίζει, κάθε ένα-δυο χρόνια θα έπρεπε να κάνει καινούρια ταινία για να εξασκείται. Όλοι αυτοί να φύγουν να πάνε σε άλλη χώρα. Ποια ήταν η πιο ενδιαφέρουσα προσωπικότητα με την οποία έχετε συνεργαστεί; Ο Μίνως Βολανάκης όταν ήταν διευθυντής στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και εκεί πραγματικά γνώρισα τι θα πει ιδιοφυΐα. Ήταν από τους εναπομείναντες ιδιοφυείς έλληνες σκηνοθέτες. Όταν άνοιγε το στόμα του και μίλαγε συγκλονιζόσουν. Από τότε τέτοια φυσιογνωμία δεν έχω γνωρίσει στο ελληνικό θέατρο. Σε ποια περίοδο; Αυτό ήταν το 1986 με ‘88. Και κάποιες επιρροές είτε από έλληνες είτε από ξένους ηθοποιούς; Έχω μάθει πάρα πολλά από τον Άντονυ Χόπκινς. Έχω μάθει πάρα πολλά από τον Ρίτσαρντ Μπάρτον, έχω μάθει από τον Μάλκοβιτς. Έχω μάθει πάρα πολλά από μεγάλους ερμηνευτές, δε θέλω να αναφερθώ σε έλληνες γιατί θα αδικήσω κάποιους. Σκηνοθετικό ντεμπούτο πότε κάνατε; Σκηνοθετικό επί τις ουσίας, και όχι πειραματικό, ο Άμλετ ο Β’. Και πότε ήταν αυτό; Το ‘98 και πήγε 2 χρονιές τότε με τον Άμλετ τον Β’. Σήμερα μπορεί κανείς να κάνει κάτι καλό στην τηλεόραση; Θα θέλατε να κάνετε κάτι -εκτός ηθοποιίας- στην τηλεόραση; Στην τηλεόραση υπάρχουν οι εξαιρέσεις, έχουν γίνει και καλές δουλειές,βέβαια είναι σαν την μύγα μες το γάλα. Και όταν λέω καλές εννοώ οργανωμένες και υποστηριγμένες όπως πρέπει από την εκάστοτε παράγωγη. Εγώ επεχείρησα μια φορά να σκηνοθετήσω μια σειρά, άλλα όπως πολύ καλά ξέρετε στην τηλεόραση το μόνο που μετράει είναι ο διαφημιστής και τίποτε άλλο. Δεν έκανες νούμερα...Δε πα να έχεις την μεγαλύτερη σαχλαμάρα, αν κάνεις νούμερα είσαι μια χαρά! Αν έχεις και το θαύμα της 7ης τέχνης και δε κάνει νούμερα, είσαι άχρηστος. Και εμείς δε κάναμε νούμερα. Τόσο απλά. Ποια σειρά; Το «Υπάρχουν Άντρες Και Άντρες». κόπηκε στο 7ο 6ο επεισόδιο πραξικοκοπηματικά από τον Άλφα, έτσι γιατί δεν έκανε νούμερα. Είναι η λογική του χασάπη. Πόσα κεφάλια έχω; Τόσα. Πόσα νοσούν; Τόσα. Πάρτα. Αγαπημένο ταξίδι; Το Λος Άντζελες, που θα ήθελα και να μείνω εκεί. Τεράστιες λεωφόροι - απίστευτη ηρεμία. Πολύ αυτοκίνητο, αλλά δεν ακούς ούτε μια κόρνα. Τίποτα. Δεν έχεις άγχος που θα παρκάρεις. Το πληρώνεις το παρκάρισμα. Παντού πάρκινγκ. Το χαίρεται η ψυχή σου. Δε νοιάζεσαι «θα πάω εκεί θα το παρκάρω και θα φύγω, θα κάνω τις δουλείες μου». Πράσινο, σπίτια μονοκατοικίες -εκτός του Νταουν ταουν- όλα φροντισμένα καθαρά, ηρεμία, πάνω από όλα ηρεμία, αυτό που δεν έχουμε εδώ. Τελευταία ταινία που σας εντυπωσίασε; Η Λευκή Κορδέλα. Είναι τσεχωφικής αντιλήψεως, απίστευτη ταινία με ούτε καν μία μουσική υπόκρουση από πίσω. Τίποτα. Οι μοναδικοί ήχοι ήταν οι σιωπές. Απίστευτη ταινία.

Επόμενα σχέδια; Συνεχίζουμε με Κέιβμαν, και στο θέατρο του Αρμένη, το Κεκλεισμένων Των Θυρών, του Σαρτρ, μαζί με την γυναίκα μου και την Κατερίνα Παπουτσάκη, ΔευτερόΤριτα εκεί, Τετάρτη με Κυριακή στο Χορν, δηλαδή επτά μέρες την βδομάδα. Επίσης υπάρχει και ταινία που λέγεται το Έταιρον Ήμισυ, κωμωδία είναι και αυτό. Αγαπημένος ρόλος που έχετε παίξει; Εξελίσσεται να γίνει ο Κέιβμαν. Ναι γιατί όσο περπατάς την παράσταση τόσο καλύτερα γίνεται. Είναι εφαρμογή πολλών τεχνικών μαζί. Αρκετά δύσκολη παράσταση. Αλλά πολύ γοητευτική. Ονειρεμένος ρόλος; Αυτό που ονειρεύονται όλοι οι ηθοποιοί. Άμλετ. Αλλά δεν πρόκειται να το παίξω. Πολύ δύσκολος ρόλος. Έξαλλου μετά τον Β’ δε μπορώ να το βγω να κάνω τον κανονικό. Με τον παραμικρό παρατονισμό θα φύγει όλο το θέατρο! Είστε καθηγητής ηθοποιίας στον Ίασμο. Τι συμβουλές δίνετε στους μαθητές; -εκτός από το να φύγουν από την χώραΟι συμβουλές που τους δίνω είναι ότι θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν τι θέλουν από αυτήν τη δουλειά και να το κάνουν πολύ νωρίς γιατί αυτή η δουλειά δεν αστειεύται. Είναι πολύ δύσκολη. Θέλει απίστευτη αφοσίωση, πειθαρχία και πάνω από όλα ώρες ατελείωτες μελέτης. Απλά επιβάλλεται να είναι αφοσιωμένοι σε αυτήν την δουλειά. Στο περίπου δε γίνεται για να δούνε αποτελέσματα, γιατί πραγματικά όταν είσαι αποφασισμένος ότι από αυτό θα ζήσεις, τότε μόνο αποδίδει, αλλιώς σαν χόμπι δε γίνεται. Ποιες είναι οι δυσκολίες του επαγγέλματος για έναν νέο ηθοποιό;, -πέρα από τις οικονομικέςΠάμπολλες, από το να περιγράψω την καθημερινότητα και αυτό που ζούμε και τις διαπροσωπικές σχέσεις με ανθρώπους καλύτερα να σου πω τις μεγαλύτερες δυσκολίες που είναι η έρευνα. Όταν χρειάζεσαι τουλάχιστον 5 ώρες την μέρα γραφείο για να καταλάβεις τι είναι αυτή η δουλειά, να μπορείς να λύσεις τα εκφραστικά σου μέσα, να αποκτήσεις τις γνώσεις που χρειάζεσαι για να διευρυνθεί η αντίληψη σου. Όταν θα πρέπει να ξέρεις κοινωνιολογία ,ψυχολογία, να ξέρεις χιλιάδες πράματα για να μπορείς να καταλήξεις στο πως θα παίξεις. Αυτό είναι το πιο δύσκολο κομμάτι και το άλλο αφορά τις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Ανθρώπους που θα σου βάλουν τρικλοποδιές. Αυτό γίνεται παντού. Προσωπικά δε με έχει απασχολήσει ποτέ αυτό το κομμάτι γιατί με ενδιέφερε πάρα πολύ το άλλο κομμάτι. Τώρα αν με ρωτήσεις αν βρήκα δυσκολίες, ξέρεις τι θα σου απαντήσω, μάλλον δε ξέρω και γω. Αλλά δουλεύω ανελλιπώς από το 80 μέχρι σήμερα, δεν έχω σταματήσει ούτε μια σεζόν. Κοιτούσα μόνο την δουλειά μου, τον στόχο μου. Υπήρχαν ποτέ δύσκολες στιγμές που να σκεφτόσουν να παρατήσεις την ηθοποιία ; Ποτέ. Δεν υπήρχαν αυτά για μένα. Από τη στιγμή που ξεκίνησα ήταν σαν να είναι το σπίτι μου. Δε ξέρω τι άλλο μπορώ να κάνω. Θεωρείς ότι υπάρχουν ηθοποιοί αδικημένοι από την εποχή τους; Ξέχωρα από τις επιλογές τους. Δηλαδή από εποχές που, για παράδειγμα, απλά δε γινόντουσαν καλές ταινίες. Κάναν κάποιες ταινίες αλλά δεν ήταν καλές και μετά δεν τους επιλέγουν; Πρώτα από όλα υπάρχουν ηθοποιοί ναι που δεν εκφράζουν την εποχή που ζουν, και παλιότερα και τώρα. Από την στιγμή που μπήκε η ιδιωτική τηλεόραση σακάτεψε τα πάντα και το θέμα ερμηνείας ξεχάστηκε. Στην ιδιωτική τηλεόραση μπήκαν αυτοί που ήταν στην βιντεοκασέτα. Όταν έπεσε ο τζίρος στην βιντεοκασέτα, μπήκαν στην ιδιωτική τηλεόραση για να κάνουν εκεί μεγάλο τζίρο. Ξεχνώντας πάντα τι θα πει ποιότητα, τι θα πει οργάνωση μιας παράγωγης. Μπήκαν πολλά υποσχόμενοι άνθρωποι που μπορούν να υποσχεθούν πάρα

πολλά πράγματα χωρίς στην ουσία να μπορούν να πραγματοποιήσουν τίποτα! Ήταν όλα ατάκτως ερημένα, στην τύχη και όπου μας βγάλει. Είναι η λογική του Έλληνα που φωνάζει γιούρια και όπου μας βγάλει. Σε αυτές τις εποχές υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι που είχαν κάποιες αξίες, είχαν κάποια στάνταρς και είχαν μάθει να δουλεύουν στο θέατρο, δε χωρούσαν σε αυτά τα κανάλια, γιατί η διαδρομή τους ήταν διαφορετική. Και αυτοί οι άνθρωποι δε βρήκαν δουλειές στις τηλεοράσεις,στις ταινίες, γιατί η γλώσσα της τηλεόρασης μεταφέρθηκε στην ταινία, και άρχισε η λογική του μάρκετινγκ που λέει πουλάς - δεν πουλάς. Και κάποιοι άνθρωποι δε μπόρεσαν να αποδώσουν. Αυτό είναι το ένα κομμάτι. Το δεύτερο είναι προσωπικών επιλογών. Εκεί πλέον είναι αυτοί οι άνθρωποι που χαίρομαι. Όταν έχεις κάνει προσωπική επιλογή να μην ανταποκρίνεσαι σ’αυτό που σου ζητάει η αγορά, το “πουλάς – πουλάω”, πιστεύω ότι μπορείς να διασωθείς. Γιατί από τα όχι που λέμε χτίζεται μια καριέρα.

αυτό σήμαινε ότι 3 φορές την μέρα είχα λούσιμο και να φτιάξω το επόμενο, επειδή γυρνάγαμε γκρουπαριστά, δλδ γυρνάγαμε σκηνές από διάφορα επεισόδια την ίδια μέρα, οπότε μόλις τελείωνε η σκηνή του ενός επεισοδίου λουζόμουν και έφτιαχνα άλλο μαλλί για το άλλο επεισόδιο. Ήταν μια ώρα δουλειά τουλάχιστον για να γίνει... Αλλά δε βαριέσαι. Σας ευχαριστούμε πολύ. Και ‘γω. Πάτε προς τα έξω; Ναι. Πάμε μαζί.

Έχει γίνει το θέατρο ελιτίστικο; Φταίει η “κρίση”...; Η κρίση έχει επηρεάσει τους πάντες, όχι μόνο το θέατρο. Λογικό είναι γιατί από κει που ο θεατής μπορούσε να δει 10 παραστάσεις τώρα βλέπει μόνο μία, άρα επιλέγει πλέον που θα πάει, τι θα δει. Σαφώς έχει επηρεάσει, αλλά από την άλλη εμείς είμαστε και η αντιβίωση. Το θέατρο είναι η αντιβίωση. Γενικά πιστεύω ότι η τέχνη μπορεί να αντιτάξει πράγματα σε αυτό το χάος, το χρηματιστηριακό που ζούμε. Απλά οι διανοούμενοι έχουν κλειστεί στο καβούκι τους και δεν μπορούν να είναι ο αντίποδας στην αθλιότητα του χρηματιστηρίου. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα και όχι μόνο εδώ, αλλά και σε όλη την ευρώπη. Τα ρεύματα τα φιλοσοφικά των διανοούμενων του Παρισιού που ήταν πριν από 2 δεκαετίες έχουν εκλείψει. Οι διανοούμενοι είναι αυτοί που έχουν πάει σπίτια τους. Ενδιαφέροντα εκτός θεάτρου; Το διάβασμα. Αγαπημένος συγγραφέας; Ντοστογιέφσκι. Ο συγγραφέας των συγγραφέων. Ο Φρόιντ είπε ο Ντοστογιέφσκι είναι ο πατέρας της ψυχανάλυσης προτού βγει η ψυχανάλυση. Ο Σάρτρ είπε ότι ο Ντοστογιέφσκι είναι πατέρας του Υπαρξισμού. Προτιμάτε σκύλους ή γάτες; Να τρώω; Εεε.. νομίζω σκύλους. Ναι, μάλλον σκύλους. Πόρσε η Φεράρι; Τίποτα απ’ τα δύο. Ρήγας – Αποστόλου, ή Ρέππας – Παπαθανασίου; Θα αδικήσω. Γυαλιά κοκκάλινα η με σκελετό; Κοκκάλινα. Έχετε συνεργαστεί με την Μυρτώ Αλικάκη στα υπέροχα πλάσματα. Πιστεύετε ότι είναι το καλύτερο μαλλί που έχει κάνει ποτέ; Και αν ναι, είναι ένα από τα καλύτερα που έχουμε δει στην ελληνική τηλεόραση; Όχι, δε μου άρεσε το μαλλί που είχε. Δε μου άρεσε και της το είχα πεί και τότε ότι δε μου άρεσε το μαλλί της. Ήταν λίγο... Ντάξει, αλλά για το ρόλο της μια χαρά ήταν. Η τελευταία ερώτηση αφορά στις Βαρβαρότητες. Δεν ξέρω για σας, αλλά εμάς μας έχουν σημαδέψει. Θα ήθελα να ρωτήσω αν έχουν επηρεάσει, αν έχουν χαράξει κάποια πορεία, και μήπως το Caveman συνδέεται, υποσυνείδητα ίσως, με τις Βαρβαρότητες...; Με το Χάρη; Με το Χάρη, ναι. Μμμ..όχι δε θα το λεγα. Οι Βαρβαρότητες άνοιξαν τις πόρτες για να δουλέψω στο θέατρο. Ήταν ένα έξυπνο σενάριο, ήταν ωραία συγκατοίκηση, για την εποχή του πάρα πολύ πρωτότυπο, αλλά αυτό. Από κει και πέρα δεν έπαυε να κινείται στους ρυθμούς της τηλεόρασης. Συμπαθέστατο σίριαλ, όταν το βλέπω σήμερα υπάρχουν στιγμές που με κάνουν και χαίρομαι και στιγμές που σκέφτομαι ότι αυτό θα πρέπει να το κάνω αλλιώς. Το σημαντικό για μένα τότε ήταν ότι ενώ η πρόταση τους ήταν να είμαι με χτένισμα μο’ι’κάνας σε όλη τη σειρά, εγώ τους αντέταξα να έχω διαφορετικό μαλλί σε κάθε επεισόδιο. Το είπα και έγινε, αλλά μετά το μετάνιωσα, γιατί

‘‘

Αγαπημένος σκηνοθέτης και αγαπημένη ταινία. Σκηνοθέτη μμμ.. να γυρίσω πολλά χρόνια πίσω.. Μπέργκμαν. Συνδυάζει τα πάντα. Φιλοσοφία, τεχνική, άποψη, εκπαίδευση ηθοποιών. Είναι αξεπέραστος ο Μπέργκμαν. Επειδή είμαι φαν του Χόπκινς, τα Απομεινάρια Μιας Μέρας. Με εντυπωσίασε πιο πολύ από ό,τι έκανε στη Σιωπή Των Αμνών.

Νομίζω σκύλους... Ναι, μάλλον σκύλους.

της Μελίνας Λασηθιωτάκη

16o ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

Olivier Smolders: Παρεξηγημένη ιδιοφυΐα του Βελγικού arthouse κινηματογράφου, γεννημένος στο Κονγκό, παρουσιάζει μια σειρά από δουλειές, ευφάνταστη και αντικείμενο επιρροής δημιουργών μεγάλου βεληνεκούς όπως Ingmar Bergman μέχρι και David Lynch. Πνιγμένος σε ένα παράλληλο σύμπαν σουρεαλισμού αλά Bunuel, πολυπλοκότητας αλά Lynch και εικονοπλασίας αλά Terry Gilliam, θα ξεδιπλώσει μια σειρά από 8 μικρού μήκους ταινίες, προκειμένου να μας μυήσει στην ιδιαιτερότητα της κινηματογραφικής του γλώσσας. Μια μικρή που ξεχωρίζει ανάμεσα σ’αυτές, το «Philosophy in the Boudoir», όπου ο Σμολντέρ δανείζεται ατάκες από τον Μαρκήσιο Ντε Σαντ και τις προσαρμόζει σε εντελώς διαφορετικές ιστορίες, σε μια προσπάθεια κριτικής στην ελευθεριακή φιλοσοφία και λεκτική διαστροφή του Ντε Σαντ. Στα πλαίσια της γαλλεβούζικης νοοτροπίας, η διάσημη, Γαλλική εταιρία παραγωγής, Autour de Minuit, παρουσιάζει κάποια από τα πιο διάσημα αλλά και ορισμένα από τα πιο underground καλλιτεχνικά της επιτεύγματα σε ένα αφιέρωμα που θα συζητηθεί. Η Autour de Minuit, εταιρία παραγωγής με κέντρο το Παρίσι, παράγει projects με ιδιαίτερο σχεδιασμό που διαθέτουν παράλληλα ένα πρωτοπόρο θεωρητικό υπόβαθρο. Η εταιρία αυτή, αποσκοπεί στον εμπλουτισμό του κινηματογραφικού χώρου με ανεφάρμοστες ιδέες και γραφιστικές τεχνικές οι οποίες σκοπεύουν να προσδιορίσουν εκ νέου την οπτική τέχνη στη μεγάλη οθόνη. Κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ, θα προβληθούν 13 μικρού μήκους Γαλλικές παραγωγές, όλες με την υπογραφή της Autour de Minuit. Το «Logorama»,που ξεχωρίζει ανάμεσα

ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ:

α κόκκινα χαλιά στρώνονται και πάλι, τα φώτα σβήνουν και οι οθόνες των τεσσάρων αιθουσών στο κέντρο της Αθήνας θα αρχίσουν να προβάλλουν επιλεγμένες παραγωγές της κινηματογραφικής βιομηχανίας για το δύσκολο χειμώνα που έρχεται. Το 16ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας, ξεκινά για ακόμη μια φορά,μέσα στον πυρετό της οικονομικής κρίσης και της κοινωνικής παρακμής, πιστεύοντας ότι ο κινηματογράφος παραμένει η κατ’ εξοχήν αισιόδοξη τέχνη. Το φετινό φεστιβάλ, προς τύχην του αθηνόκοσμου, παρουσιάζει ιδιαίτερη θεματολογία και ενδιαφέρουσες προσωπικότητες από τα βάθη της σκοτεινής Ευρώπης.με να βλέπουμε στα αθηναϊκά κλαμπ με πολύ μικρή ή ελεύθερη είσοδο».

σε αυτές, παρουσιάζει ένα κόσμο φτιαγμένο από λογότυπα και ανάγκες marketing, προσεγγίζοντας αλληγορικά το θέμα της καταναλωτικής κοινωνίας. ‘Ενα γραφιστικό όργιο που τιμήθηκε με Όσκαρ για τον ξεχωριστό τρόπο με τον οποίο μεταχειρίστηκε την κοινωνική σάτιρα. Σε συνεργασία με το Διεθνές Φεστιβάλ του Λοκάρνο και την Γαλλική ταινιοθήκη, οργανώνεται παράλληλα κι ένα τιμητικό αφιέρωμα στον σκηνοθέτη Έρνστ Λιούμπιτς, ο οποίος μένει στην ιστορία ως ο μάστορας της ιδιοφυούς κωμικοτραγωδίας. Τα εγχειρήματά του συνδυάζουν την κινηματογραφική κομψότητα με το λουσάτο χιούμορ, ενώ οι μεγαλύτεροι ηθοποιοί της εποχής (Τζέιμς Στιούαρτ, Γκρέτα Γκάρμπο, Μάρλεν Ντίντριχ, Γκάρι Κούπερ, Μορίς Σεβαλιέ κ.ά.) έχουν συνεργαστεί μαζί του σε κλασικές ταινίες που επηρέασαν μιλιούνια σκηνοθέτες σε όλο τον κόσμο και συχνά ξαναγυρίστηκαν (σε επίσημα ή ανεπίσημα ριμέικ). αλλά και ορισμένα από τα πιο underground καλλιτεχνικά της επιτεύγματα σε ένα αφιέρωμα που θα συζητηθεί. Η Autour de Minuit, εταιρία παραγωγής με κέντρο το Παρίσι, παράγει projects με ιδιαίτερο σχεδιασμό που διαθέτουν παράλληλα ένα πρωτοπόρο θεωρητικό υπόβαθρο. Η εταιρία αυτή, αποσκοπεί στον εμπλουτισμό του κινηματογραφικού χώρου με ανεφάρμοστες ιδέες και γραφιστικές τεχνικές οι οποίες

Πανόραμα: ταινίες της παγκόσμιας κινηματογραφικής φεστιβαλικής σοδειάς Μετά τα Μεσάνυχτα: ταινίες που σπέρνουν ανατριχίλα. Πρεμιέρες: ταινίες της επόμενης κινηματογραφικής σεζόν που όποιος προλάβει τον κύριο είδε. Σινεμά στα Όρια: ταινίες για τους φυσιοδίφεις. Ντοκιμαντέρ: ταινίες με αποκαλυπτικές ματιές. Μικρές Ιστορίες: για μία ακόμη κινηματογραφική εμπειρία

σκοπεύουν να προσδιορίσουν εκ νέου την οπτική τέχνη στη μεγάλη οθόνη. PLUS: Και φέτος για δεύτερη συνεχή χρονιά θα απονεμηθούν βραβεία στον Καλύτερο Πρωτοεμφανιζόμενο Σκηνοθέτη και τους Καλύτερους Πρωτοεμφανιζόμενους Ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογραφικού περίγυρου. Η διοργάνωση εξασφαλίζει, μεταξύ άλλων, τη νέα ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου «Τα Οπωροφόρα της Αθήνας»,( ανατρεπτική κομεντί που επιχειρεί να αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε τη λατρεμένη πρωτεύουσα), η οποία θα προβληθεί το τελευταίο Σάββατο του Φεστιβάλ (25/9) στην βραδιά του ελληνικού σινεμά. Πρεμιέρα θα κάνει επίσης στο Φεστιβάλ και η τελευταία ταινία του Άγγελου Φραντζή «Μέσα στο Δάσος» (σκηνοθέτη της ταινίας «Το όνειρο του σκύλου»), η οποία γυρίστηκε με μια ψηφιακή φωτογραφική κάμερα και αποτυπώνει ένα ιδιότυπο ερωτικό τρίγωνο, με σκηνές σεξ και βίας, σίγουρες προς συζήτηση. PLUS PLUS: Διατηρείται η τιμή του εισιτηρίου στα 6 ευρώ και συνεχίζονται οι πρωινές προβολές, οι οποίες θα είναι ανοιχτές στο κοινό με εισιτήριο αξίας 4 ευρώ. Τρέξε λαέ!

ΟΥΪΛΙΑΜ ΜΠΑΡΟΟΫΖ «ΓΥΜΝΟ ΓΕΥΜΑ»

της Μαρίας Βαπορίδη

The BO OKS τα βιβλία

κείνη η παγωμένη στιγμή που σταματάς για να κοιτάξεις τι βρίσκεται στην άκρη του πιρουνιού σου.«Μπορώ να νιώσω τους μπελάδες να ζυγώνουν, τους νιώθω εκεί έξω να ετοιμάζουν τις κινήσεις τους, να βάζουν για χαφιέδες διαβολικά κουκλάκια του βουντού, παθιάρικα να μουρμουράνε τα ξόρκια τους πάνω από το κουταλάκι και το σταγονόμετρο που τα φουντάρω στο σταθμό της Ουάσινγκτον Σκουέρ, σαλτάρω πάνω από τη μπάρα και δυο επίπεδα σιδερένιες σκάλες προς τα κάτω, στο τσακ προλαβαίνω τον Α, το τρένο για τις πάνω μεριές της πόλης…» Ο Ουίλιαμ Μπάροουζ γεννιέται το 1914, στο Σαιντ Λούις του Μισούρι από μεγαλοαστική οικογένεια. Από μικρός αδιαφορεί για τα ομαδικά παιδικά παιχνίδια και τα αθλήματα, διασκεδάζει παίζοντας σκάκι και διαβάζοντας. Αργότερα, σπουδάζει φιλολογία στο Χάρβαρντ, ιατρική στη Βιέννη και παρακολουθεί μαθήματα εθνολογίας και αρχαιολογίας. Αλλά κυρίως ταξιδεύει. Νέα Ορλεάνη, Μεξικό, Παρίσι, Ταγγέρη, Κολομβία και αλλού. Στο Μεξικό στήνει ένα ποτήρι στο κεφάλι της γυναίκας του και παριστάνοντας τον Γουλιέλμο Τέλλο πυροβολεί. Μόνο που δυστυχώς η σφαίρα δεν βρίσκει ποτέ το ποτήρι. Ο Μπάρουζ ταλαιπωρείται σε φυλακές και ψυχιατρία και τελικά απελάσσεται. Και γράφει. Μέσα από περιπέτειες με την ηρωίνη και άλλες ουσίες, όπως ο πρωταγωνιστής του «Γυμνού Γεύματος», λειτουργεί σαν «όργανο καταγραφής», καταστάσεων, εμπειριών, συναισθημάτων, πραγματικότητας και ονείρων. Μαζί με τους Κέρουακ και Γκίνσμπεργκ αποτελούν την τριάδα των κλασικών της μπίτ λογοτεχνίας. Η μορφή του επηρεάζει όλους τους μεγάλους καλλιτέχνες της εποχής, από τους Beatles και τον Iggy Pop, ως τον Τίμοθι Λήρυ και τον Φίλιπ Γκλας. Το 1954 ο Ουίλιαμ Μπάροουζ ξεκινά να γράφει ένα προσχέδιο με τίτλο «Interzone». Βρίσκεται στην Ταγγέρη, σε άθλια κατάσταση. «Χρειάζομαι την ηρωίνη για να σηκωθώ απ’ το κρεβάτι το πρωί, για να ξυριστώ και να φάω πρωινό. Τη χρειάζομαι για να μείνω ζωντανός» θα γράψει κάπου ο ίδιος. Τρία χρόνια αργότερα, μετά από την εισαγωγή του σε κλινική αποτοξίνωσης του Λονδίνου, επιστρέφει στην Ταγγέρη και, μαζί με τους Κέρουακ και Γκίνσμπεργκ, προσπαθεί να βάλει τάξη στο χαοτικό και αταξινόμητο υλικό. Το βιβλίο που προκύπτει, βαφτίζεται «Γυμνό Γεύμα» και δημοσιεύεται το 1959 στο Παρίσι και το 1962 στην Αμερική. Έχει χαρακτηριστεί κατά καιρούς νοσηρό, ιδιοφυές, ωμό, ανατρεπτικό, διαχρονικό, καταιγιστικό, σοκαριστικό. Ανεξαρτήτως προσωπικών κρίσεων όμως, η πραγματικότητα είναι πως το «Γυμνό γεύμα» αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα έργα της αμερικανικής και, γιατί όχι, της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Όχι μόνο επειδή η περίφημη απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Μασαχουσέτης που επέτρεψε την επανακυκλοφορία του, τρία χρόνια μετά την απαγόρευση της και τη σύλληψη των εκδοτών εξαιτίας του άσεμνου περιεχόμενού του, αποτελεί την αρχή της άρσης της λογοκρισίας στις ΗΠΑ στον τομέα της λογοτεχνίας αλλά κυρίως για την βάναυση αμεσότητά του. Για τον τρόπο που σοκάρει και αφυπνίζει τον αναγνώστη ακόμα και σήμερα με τη δύναμη της γραφής και τον καταιγιστικό ρυθμό του. Με την πρωτοπρόσωπη αφήγηση του, ο πρωταγωνιστή Ουίλιαμ Λι ταξιδεύει από τη Νέα Υόρκη, στο Μεξικό και τελικά στην Interzone και παράλληλα βουτά στην τρομακτική κόλαση της ίδιας του της συνείδησης. Σε πρώτη ανάλυση σουρεαλιστικό, μέσα από τους σκοτεινούς του τόπους το «Γυμνό Γεύμα» σερβίρει μια ωμή, απογυμνωμένη εκδοχή της πραγματικότητας. Με αφορμή τη σχέση του πρεζάκια με τον έμπορο, καταγγέλλει τα απανταχού συστήματα ελέγχου και τις σχέσεις εξάρτησης που όλοι μας έχουμε με αυτά. Με φόντο την Αμερική του ψυχρού πολέμου, του συντηρητισμού και της διαφθοράς, αλλά και τη φανταστική Interzone, εξαπολύει επίθεση στα στερεότυπα και εκθέτει τις φρικτές συνθήκες ζωής του σύγχρονου ανθρώπου. Αναγκάζει τον αναγνώστη να παρακολουθεί σκηνές σκληρού ομοφυλοφιλικού σεξ, βίας και αυτοκαταστροφής και, πάντα με ένα μαύρο χιούμορ που αγγίζει τα όρια του σαδισμού, παρουσιάζει τις ανθρώπινες εξαρτήσεις όπως ακριβώς είναι ― γυμνές, καταστροφικές και αποκρουστικές. Καλωσορίσατε στον άγριο, ζοφερό κόσμο του Ουίλιαμ Λι.

Kαι εγένετω gadget. Αλλιώς και «gizmo». Αγγλιστί υπάρχει σαν λέξη. Ελληνιστί; Όποιος την βρεί έχει δώρο... Καινοτομία, ίσως; Μμμμ...θα μπορούσε αλλά περισσότερο αποδίδει τη λέξη «novelty». Τεχνολογικό κατασκεύασμα; Μπλιάχχχχχ!!! Έξυπνες συσκευές; Υπάρχουν και πιο έξυπνες από αυτές. Πιστέψτε με.... Ίσως η περιφραστική απόδοση του αγγλικού «stuff you don’t need but you really (really!) want» δηλαδή «πράγματα που δεν χρειάζεσαι αλλά πραγματικά (πραγματικά!) τα επιθυμείς» είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα. Από που μας ήρθαν, λοιπόν, αυτά τα gadget; Σύμφωνα με το μύθο (την Wikipedia δηλαδή) υπάρχουν πολλές εκδοχές για τη λέξη «gadget». Μια εξ’αυτών αφορά την μάλλον ανεκδοτολογική εκδοχή που σύμφωνα με το Λεξικό της Οξφόρδης πρωτοπαρουσιάζεται τον 19ο αιώνα και αφορά ένα τεχνολογικό κατασκεύασμα που κανείς δεν μπορούσε να θυμηθεί πως το λένε, όταν στα 1866 το συγκεκριμένο κατασκεύασμα αναφέρεται στο βιβλίο του περιώνυμου κ.Ρόμπερτ Μπράουν με τον εντυπωσιακό -σε μά-

gadget η αγνωστη λεξη που την εμαθαν ολοι κι όμως κανείς δε μπορεί να τη μεταφράσει

κρος-τίτλο «Spunyarn and Spindrift, A sailor boy’s log of a voyage out and home in a China tea-clipper» (που κανείς δεν πιστεύω ότι ενδιαφέρεται για τη μετάφραση του...). Η δεύτερη -και ομολογουμένως πιο συναρπαστικήεκδοχή της λέξης «gadget» είναι ότι προέρχεται από τα ονόματα των Γάλλων Gaget και Gautier οι οποίοι θα μας ήταν εντελώς άγνωστοι αν δεν ήταν οι κατασκευαστές του Αγάλματος της Ελευθερίας. Οι Γάλλοι, λοιπόν, μαζί με το μεγάλο έφτιαξαν κι ένα μικρό άγαλμα που το ονόμασαν «gadget». Πώς, όμως, λένε κάποιοι, όταν η λέξη είναι προγενέστερη του Αγάλματος, καθώς χρησιμοποιείται από ναυτικούς για μικροεργαλεία του καραβιού που δεν ξέρουν την ονομασία τους (...πιάσ’ το πως-το-λένε...); Ή όπως λένε κάποιοι άλλοι προέρχεται από τη γαλλική λέξη «gachette» αναφερόμενοι σε ένα μηχανικό κομ-

μάτι της μουσκέτας; Α! Και να μην το ξεχάσω... «Τhe gadget» ήταν η ονομασία της πρώτης ατομικής βόμβας όταν αυτή δοκιμάστηκε για πρώτη φορά από τον Αμερικανικό στρατό σε τοποθεσία του Νέου Μεξικό στις 16 Ιουλίου 1945 στα πλαίσια του σχεδίου Trinity. Λίγες ημέρες αργότερα (9 Αυγούστου) το ίδιο κατασκεύασμα με άλλη ονομασία (Fat Man) άλλαξε για πάντα το ρου της Παγκόσμιας Ιστορίας και κυρίως τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στο Ναγκασάκι.... Σήμερα, σύμφωνα με το βιβλίο του 1965 «The Great Gizmo» του Αμερικανού Reyner Banham, η λέξη σημαίνει το εργαλείο εκείνο που διευκολύνει τη ζωή του ανθρώπου χωρίς να απαιτεί ιδιαίτερες τεχνολογικές γνώσεις...

1. 2. 3.

ΨΥΓΙΑΚΙ USB Η μπύρα πάντα κρύα και ο μπακλαβάς γωνία... ΧΕΡΑΚΙ ΦΑΓΟΥΡΑΣ Ξύσ’ τα... διακριτικά. Εργαλείο από την εποχή των Λουδοβίκων! ANTIKAΠΝΙΣΤΙΚΟ ΤΑΣΑΚΙ Για όλους εσάς που θυμάστε τους γονείς σας να σας φωνάζουν «Δημητράκη, μην τολμήσεις να καπνίσεις!» Ήρθε τώρα η φωνή της συνείδησης σας! Το Βήχον Τασάκιον. Μόλις βάλεις τσιγάρο πάνω του, σας γυρνά μερικά χρόνια πίσω... ΞΥΠΝΗΤΗΡΙ ΝΕΡΟΥ Για φανατικούς οικολόγους. Λειτουργεί με μπαταρία νερού (νερό της βρύσης

5. 6. 7.

δηλαδή) και έχει και ξυπνητήρι. Ουάου!!! STRESS CHEST Αντιστρές. Αιώνες τώρα. Αν χρειαστείς τα συγκεκριμένα, μάλλον θα πρέπει να αναρωτηθείς... «μα τόσο άσχημος είμαι ο μαλάκας...;» ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΑΝΟΙΧΤΗΡΙ Γι’ αυτούς που πραγματικά βαριούνται -ή ...βιάζονται,you know what I mean…- να ανοίγουν το μπουκάλι... ΞΥΠΝΗΤΗΡΙ WIKI MP3 Να ξυπνάς το πρωί υπό τον ήχο των Groove Armada ή των System of a down

ή τέλος πάντων ακόμα και με κλαρίνα. Βάζεις ότι γουστάρεις. Και σε mp3. Όχι, παίζουμε... 8. ΚΟΥΜΠΑΡΑΣ Χοντρά μάλλον δύσκολα παίζουνε. Τα ψιλά σου μετρά το συγκεκριμένο και δεν κάνει -σχεδόν ποτέ- λάθος. Δυστυχώς... 9. HANGOVER MUG Για μεγάλα hangover. Πολύ μεγάλα. Τόσο μεγάλα που η κούπα είναι 30 πόντους! 10. WC GOLF Αν βαρεθήκατε την εφημερίδα. Αν το περιοδικό είναι παλιό και δεν έχετε γκαφρά για καινούργιο. Αν σε όλη τη ζωή σας επιθυμούσατε τη χλίδα. Ήρθε η ώρα για γκολφ.(μετά μυρίζει λίγο αλλά μη δώσετε σημασία.Μάλλον θα είναι τα βοοειδή του διπλανού λειβαδιού..)

τα προϊόντα προμηθευτήκαμε από: Κτιστάκη 15, Χανιά τηλ.: 28210 45527 12

του Ιωάννη Παράσχου

Αυτά για αρχή. Θα με υποστείτε και στο επόμενο τεύχος αν ο εκδότης δεν μου δώσει τα παπούτσια στο χέρι, που ας τολμήσει. Τέλος πάντων, φτάνει τώρα γιατί έχει και μεγάλο κουπόνι αύριο και έχουμε και πιο σοβαρές δουλειές...

ABALAE A σε κορν

ερ από κ

αλή θέσ

«Μάθε μπαλίτσα αγόρι μου...»

οιπόν έχω βαρεθεί να ακούω τον κάθε άσχετο να μιλάει για μπάλα. Μάθαμε όλοι ξαφνικά. Όλο το καλοκαίρι είχα την κωλοζέστη και είχα και είχα και τους spamιάδες να λένε «έγραψε η εφημερίδα ότι θα πάρουμε τον forlan (ή κάποιον τέτοιο), λες;». Εσύ τι λες ρε δράκουλα. Αν είναι δυνατόν όλοι σας. Από την άλλη δεν θα μπω καν στην διαδικασία να σχολιάσω τις μεταγραφές που έγιναν καθώς υποστηρίζω την άποψη ότι «θα δείξει στην πορεία...» Ρε παιδιά όμως τι τα θέλετε όλα αυτά τα ονόματα; Όταν βλέπεις πως παίχτες σαν τον Πάντο και τον Γεωργέα (τα φυτά στην Καλαμάτα είναι ωραία) μπορούν να κρατάνε μια πλευρά μόνοι τους. Μια φίλη μου λέει πως μάγκας είσαι αν μπορέσεις να χέσεις χωρίς να κατουρήσεις. Αν και δεν υπάρχει κάποιο ρεπορτάζ για το τι κάνουν οι προαναφερθέντες με το συγκεκριμένο θέμα, πιστεύω ότι είναι στα αλήθεια μάγκες. Μία άξια συνέχεια της μορφής του Ελληνικού ποδοσφαίρου όπως ο Βάιος Καραγιάννης. Μουντιαλικός παίχτης με θητεία στην ΑΕΚ και την Αναγέννηση Καρδίτσας (Α.Σ.Α. 3 και στην Αυστραλία). Τέτοιους παίχτες θέλουμε και όχι μπαλαρίνες και ψωνάρες που αλλάζουν ομάδα ανάλογα με το σε ποια πόλη τραγουδάει ο Βέρτης. Να σημειωθεί πως το παραπάνω δεν ήταν μπηχτή προς τον Μίκαελ Ζεβλάκοου. Κατά το Ελένεθ Βλαχάκοου. Όσον αφορά το μπάσκετμποουλ (η άριστη προφορά έμεινε από τα παραπάνω ονόματα). Χούλιγκανς ή απλοί φίλαθλοι, ειρηνιστές ή φιλοπόλεμοι, είτε ψύχραιμοι είτε ευέξαπτοι, όλοι, μα ΟΛΟΙ, θέλαμε να τσακώσει ο Σχορτσιανίτης τον Κρστιτς, μετά τις πισώπλατες μπουνιές που έφαγε στον αυχένα στο ξύλο της Εθνικής Ελλάδος με τη Σερβία στον τελικό του “φιλικού” τουρνουά Ακρόπολις. Κρίμα. Μείναμε όλοι με το γαμώτο. Παρ’ όλα αυτά η εμφάνιση της εθνικής μας στο παγκόσμιο δεν ήταν η καλύτερη δυνατή και όχι τέτοια σαν αυτές που μας έχει συνηθίσει. Δεν θα κάτσω να πω όμως για το αν κάνανε καλά που έκατσαν να χάσουν από τις βότκες με πόδια. Αυτό νομιίζαν πως ήταν το σωστό και αυτό κάνανε. Δεν είμαστε σε καμία περίπτωση στην θέση να τους κρίνουμε. Τελευταίο σχόλιο για το παγκόσμιο έχει να κάνει με τους μισητούς Ισπανούς. Πόσο βγάλαμε όλοι μας τα κόμπλεξ μας εναντίον τους όταν χάσαν από τους Σέρβους; Εγώ πολύ πάντως... Στο διεθνή χώρο τώρα: Ντροπή για τον -κατά τα άλλα συμπαθή σε μας- Peter Crouch. Ακολουθώντας πιστά τα βήματα του συμπατριώτη του Hugh Grant, επέλεξε να απατήσει τη συζυγική του σχέση με μία ιερόδουλη 10 φορές πιο άσχημη από το μοντέλο και γυναίκα του Abi Clancy. Α, και Ο Edgar Davids παίκτης ξανά. Η Crystal Palace ανακοίνωσε την συνεργασία τους για ένα χρόνο. Ο 37χρονος -άλλοτε respect- αμυντικός μέσος έχει εδώ και 2 χρόνια να παίξει και να προπονηθεί σε ομάδα. Θυμίζει πιο πολύ Giuseppe Signori σε Ηρακλή, ή Amoroso σε Άρη.

«Προτιμώ να κάψω εγώ το σπίτι μου παρά να πέσει στα χέρια των αλλόθρησ κων»

ΣΜΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙ ης και τη θε-

Μεταναστών Κρήτ Έπειτα από πρωτοβουλία του Φόρουμ La Victoria Siempre» (ποδοσφαιτική ανταπόκριση της ομάδας «Hasta σφαιριστών, ηθοποιών και καλρική ομάδα παλαιμάχων διεθνών ποδο θα διεξαχθεί φιλικός ποδοσφαι, ητας) σιμότ νωρι αναγ λης μεγά λιτεχνών στις 27 Σεπτεμβρίου στις 18:00. ν Χανίω ιο στάδ ό εθνικ ρικός αγώνας στο ρου όπως οι Σάββας Κοφίσφαί ποδο υ οσμίο Τεράστιες μορφές του παγκ α και... ο Πασχάλης ΤσαΡότσ ν Ραμό δης, Βασίλης Χατζηπαναγής, Χουάν με σκοπό να δειχθεί η έμπραματς ό φιλικ ένα σε ν ιστού αγων θα ρούχας Παλαιστίνης και όχι μόνο. «Παίκτη αλληλεγγύη στον αδούλωτο λαό της ή δεν έχουμε τίποτε άλλο να επειδ ή ε θούμ ζουμε μπάλα όχι για να αθλη τα όπου υπάρχει αφορμή λήμα προβ κάνουμε, αλλά για να αναδείξουμε ε εκεί. ‘μαστ Θα ίδιοι. οι και λένε όπως και αιτία»

n e b u τul

του Στέφανου Λάλου

πολλώ ρμε των

το γκου

Για τον Σεπτέμβριο προτείνουμε δύο πρωτότυπα και ταυτόχρονα αρκετά οικονομικά πιάτα για κάθε βαλάντιο. Ξεκινάμε με μια απλή χοιρινή τηγανιά με πράσο. Στη συνέχεια μια συνταγή για κοκκινόψαρο πλακί. Δύο παραδοσιακές ελληνικές συνταγές που μπορούν να γίνουν αρκετά εύκολα.

οιρινή τηγανιά με πράσα μπουκιές χοιρινής τηγανιάς πράσο 1 ποτήρι λευκό κρασί αλάτι, πιπέρι, δάφνη χυμός 1 λεμονιού περίπου κύμινο 1-2 κουταλάκια του γλυκού μουστάρδα

ράζουμε τις μπουκιές (κρέατος) σε νερό με λίγο ελαιόλαδο και 2-3 φύλλα δάφνης για να μαλακώσουν και κάθε τόσο αφαιρούμε τον αφρό. Μόλις μαλακώσουν, κατεβάζουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και βγάζουμε το κρέας από το νερό. Ζεσταίνουμε λάδι σε ένα τηγάνι ή πλατιά κατσαρόλα και σωτάρουμε τις μπουκιές μέχρι να ροδίσουν.Πλένουμε καλά τα πράσα, και στη συνέχεια τα ψιλοκόβουμε. Προσθέτουμε τα ψιλοκομμένα πράσα και ανακατεύουμε μέχρι να μαραθούν αρκετά. Σβήνουμε με το κρασί. Προαιρετικά: Μπορούμε μέσα να έχουμε ανακατέψει και διαλύσει καλά τη μουστάρδα. Αφού εξατμιστεί το κρασί, προσθέτουμε περίπου 1 ποτήρι νερό με το χυμό λεμονιού, αλάτι, πιπέρι και κύμινο (προαιρετικό), ανάλογα με το γούστο του καθενός. Χαμηλώνουμε λίγο τη φωτιά και αφήνουμε να σιγοβράσει μέχρι να απορροφηθούν τα υγρά. Καλό θα είναι να ρίξουμε και λίγο λεμόνι στο πιάτο μας, αφού το σερβιρουμε.

άρι πλακί

1 κοκκινόψαρο 1 ματσάκι μαϊντανό 2 ντομάτες ώριμες 4 κρεμμύδια ξερά 1 κούπα λάδι 4 πατάτες 2 σκελίδες σκόρδο 2 φύλλα δάφνης Αλάτι – πιπέρι

λένουμε και καθαρίζουμε καλά με ένα μαχαίρι το ψάρι (μπορούμε πάντα να πάρουμε και μια κατεψυγμένη συσκευασία με 2-4 καθαρισμένα ψάρια), το αλατοπιπερώνουμε το χαράζουμε από την μία μεριά και μπορούμε να προσθέσουμε και φύλλα δάφνης. Σε μέτριο ταψί βάζουμε τις καθαρισμένες πατάτες, τη ντομάτα κομμένη σε κύβους, το ψιλοκομμένο σκόρδο, το κρεμμύδι κομμένο σε ροδέλες και το μαϊντανό. Τα αλατοπιπερώνουμε ρίχνουμε το μισό λάδι τα ανακατεύουμε και τα στρώνουμε στο ταψί. Στη συνέχεια προσθέτουμε το ψάρι πάνω από τα λαχανικά και το περιχύνουμε με το υπόλοιπο λάδι, προσθέτουμε ένα φλιτζανάκι νερό (όχι περισσότερο γιατί θα βγάλουν τα νερά τους τα λαχανικά) και το βράζουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180οC για 1 ώρα.

Αύγουστος λοιπόν... Διακοπές! Οι απανταχού Έλληνες από όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώκαζαν ακι.tv ρας ξεκινάμε με δέος και με σεβασμό τον δρόμο για τις διακοπές. lifestali ‘Ετσι και η υπογράφουσα. Με μια πρωϊνή φραπού στο χέρι και n οπλισμένη με πολύ πίστη πήρα το πλοίο. Το εισιτήριο έγραφε Πάρος, μια διεστραμμένη επιλογή από την στιγμή που κάπου ανάμεσα σε σπουδές και δουλειά το μόνο που δεν χρειαζόμουν ήταν ένα εξαντλητικό οκταήμερο με μπίτια να σου ξεσκίζουν. Παρόλα αυτά δεν προέβαλα κάποια αντίσταση στις φίλες μου. Και πως να το κάνω, όταν για να με πείσουν επιστράτευσαν το βουρκωμένο μάτι του Bambie την στιγμή που πέθανε η δύσμοιρη μάνα του. Έτσι λοιπόν, μια παρέα από 4 αδέσμευτες γκόμενες με ξασμένο μαλλί, γυαλί αλλά Τζάκη Ωνάση και φυσικά στράπλες μαγιό -όπως επιτάσσει η μόδα- ξεχύθηκαν στο νησί έτοιμες για όλα. Η πρώτη μέρα πήρε παραμάζωμα την κούραση και το υπέροχο βράδυ με άφθονο ποτό δεν έδειχνε κανένα σημάδι αυτού που θα ακολουθούσε. Η νύχτα δύσκολη, με μάτι μισό να ξυπνάς και να ψάχνεις νερό σε ένα βομβαρδισμένο από ρούχα δωμάτιο είναι πακέτο. ‘Ασε που το αναθεματισμένο ρολόι γράφει κάτι νουμεράκια που δεν καταλάβαινα. Εννέα το πρωί και το hangover χτυπάει την πόρτα, στις έντεκα εισχωρεί ή εισγωρεί ο Ήλιος μέσα από τις χαραμάδες, στις δώδεκα ζητάς ένα πιστόλι να σε απαλλάξει απο την μιζέρια σου και εκεί που λες θα περάσει ξυπνάνε οι αρρώστες. Κινητικότητα στο δωμάτιο, τα παντζούρια ανοίγουν και καταριέσαι τον Θεό που σε γέννησε νυχτερίδα. Μην τα πολυλογώ, με σήκωσαν από το κρεβάτι και με έσυραν βαμμένη από το χθεσινό βράδυ. Με πονοκέφαλο και χωρίς όρεξη με τράβηξαν στο κοντινότερο beach bar. Μέσα στο αμάξι το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ότι τίποτε δε μπορεί να είναι χειρότερο από ένα χιλιοπαιγμένο CD με Hμισκούμπρια. Όμως έσφαλα, την πάτησα σαν πρωτάρα, όταν φτάσαμε η φρίκη που αντίκρυσα δεν περιγράφεται. Μουσική που σου τρυπάει το αυτί, σερβιτόροι να κουβαλάνε καφέδες μέσα στην άμμο. Τυποποιημένες barbie, η μια πίσω από την άλλη, πάνω στην μπάρα και από κάτω άντρες, λυσσασμένοι, έτοιμοι να δαγκώσουν. Συνειδητοποίησα ότι οι τυπάδες αυτοί χωρίζονται σε 2 κατηγορίες, σε αυτούς που κοιτάνε τα ξέκωλα πάνω στην μπάρα και φωνάζουν “ΩΩΩ” και σε αυτούς που βγάζουν φωτογραφίες τα ξέκωλα και φωνάζουν “ΩΩΩ”. (Υποπτεύομαι ότι οι πρώτοι ταλαιπωρούν κάποιο άλλο κοριτσάκι και ως εκ τούτου η φωτογραφία απορρίπτεται). Κάπου λοιπόν ανάμεσα σε κακοφτιαγμένα Mojito, ιδρώτα και μια παραλία κίτρινη από το ντεκαπάζ πήρα την μοιραία απόφαση. “Ή τώρα ή ποτέ” είπα στον εαυτό μου και πριν με πάρει πρέφα καμιά τους έγινα λιάρδα και δεν θυμάμαι τίποτα άλλο. Πφφ, σκέτη κούραση η πρώτη μέρα. Η οποία διαδέχτηκε ένα καταίσχυντο βράδυ. Τα οποία διαδέχτηκαν μια εβδομάδα σκέτο φιάσκο. Ετσι λοιπόν πέρασε μια ρουτινιασμένη βδομάδα, που το μόνο καλό που μου έκανε ήταν ότι ακόνισε το μυαλό μου σε σχέση με τους τρόπους μαζικής εξόντωσης. Στην αρχή με φανταζόμουν σαν τον Ράμπο να ορμάω στο Club με το μαχαίρι στα δόντια και να θερίζω Βιετναμέζους και να καταλήγω ΤΕΡΜΙΝΕΗΤΟΡ με αυτήν την θεϊκή καραμπίνα που όπλιζε τόσο διεστραμμένα. Για να κοιμηθώ απλά σκεφτόμουν πόσο όμορφος θα ήταν ο ήχος ενός ημιαυτόματου αντί για το beat της μουσικής και το κόκκινο χρώμα στην θάλασσα. Το φαντάσ τηκα σαν ο Ταραντίνο να σκηνοθετεί ‘’Τα Σαγόνια του Καρχαρία’’, Τόσο αίμα... Μετά τιμής, η ερμαφρόδιτη φίλη σας

Veronica L.

Κόμβος Μουρνιών, Χανιά | Τηλ.: 28210 99411 - 99421 www.simple-city.gr e-mail: simplect@otenet.gr 16