Amanda Gorman

[ 18 ] vat87 Amanda gormanThe hill we climb When day comes we ask ourselves, that even as we hurt, we hoped, How could catastrophe where can we find light in this that even as we tired, we tried, possibly prevail over us? never-ending shade? that we’ll forever be tied We will not march back to what was, The loss we carry, together, victorious. but move to what shall be. a sea we must wade. Not because we will never A country that is bruised but whole, again know defeat,We’ve braved the belly of the beast, benevolent but bold, but because we will never We’ve learned that quiet again sow division. fierce and free. isn’t always peace, Scripture tells us to envision We will not be turned around and the norms and notions that everyone shall sit under or interrupted by intimidation, of what just is their own vine and fig tree because we know our isn’t always just-ice. and no one shall make them afraid. inaction and inertia And yet the dawn is ours If we’re to live up to our own time, will be the inheritance of before we knew it. then victory won’t lie in the blade. the next generation. Somehow we do it. But in all the bridges we’ve made, Our blunders become their burdens. Somehow we’ve weathered that is the promise to glade, But one thing is certain, and witnessed the hill we climb. If we merge mercy with might, a nation that isn’t broken, If only we dare. and might with right, but simply unfinished. It’s because being American is then love becomes our legacy, We the successors of a more than a pride we inherit, and change our children’s birthright. country and a time it’s the past we step into So let us leave behind a country where a skinny Black girl and how we repair it. better than the one we were left with. descended from slaves and raised by a single mother We’ve seen a force that would shatter our nation Every breath from my bronzepounded chest, can dream of becoming president rather than share it. we will raise this wounded only to find herself reciting for one. Would destroy our country if it world into a wondrous one. And yes we are far from polished. meant delaying democracy. We will rise from the goldFar from pristine. And this effort very nearly succeeded. limbed hills of the west. But that doesn’t mean we are But while democracy can be We will rise from the periodically delayed, windswept northeast, striving to form a union that is perfect. it can never be permanently defeated. where our forefathers first We are striving to forge a union with purpose, In this truth, realized revolution. to compose a country committed to in this faith we trust. We will rise from the lake-rimmed cities of the midwestern states. all cultures, colors, characters and conditions of man. For while we have our eyes on the future, We will rise from the sunbaked south. And so we lift our gazes not to history has its eyes on us. We will rebuild, reconcile and recover. what stands between us, This is the era of just redemption And every known nook of our nation and but what stands before us. we feared at its inception. every corner called our country,We close the divide because we We did not feel prepared know, to put our future first, to be the heirs our people diverse and beautiful will emerge,we must first put our differences aside. of such a terrifying hour battered and beautiful. We lay down our arms but within it we found the power When day comes we step so we can reach out our arms to author a new chapter. out of the shade, to one another. To offer hope and laughter aflame and unafraid, We seek harm to none and harmony for all. to ourselves. So while once we asked, the new dawn blooms as we free it. Let the globe, if nothing how could we possibly prevail For there is always light, else, say this is true, over catastrophe? if only we’re brave enough to see it. that even as we grieved, we grew, Now we assert, If only we’re brave enough to be it.

vrijzinnig antwerps tijdschrift Amanda gorman De hoge heuvel die ons wacht Als het dag wordt vragen we ons af, Zegevierend blijven we Hoe zou de ramp ons wanneer zien we ooit licht in voor altijd verbonden kunnen overleven? deze eindeloze nacht? Niet omdat we geen nederlaag We keren niet terug naar wat was Elk verlies dat we dragen, meer zullen kennen maar lopen de toekomst tegemoet is een zee waar we door moeten waden. Maar omdat we geen verdeeldheid meer zullen zaaien Een land dat gekneusd is maar toch heel is gebleven We trotseerden de buik van het beest Geschriften leren ons dat iedereen dat minzaam is maar moedig We leerden dat rust niet altijd staat voor vrede En dat begrip, de waarde onder zijn eigen wijnstok of vijgenboom moet zitten Zodat niemand hem nog bang kan maken vurig en vrij We laten ons niet meer ompraten en weigeren toe te geven van wat gerechtig is Als we voldoen aan de aan intimidatie Niet altijd rechtlijnig is. eisen van onze tijd want we weten dat de En toch voor we het goed beseffen Wordt de zege niet gebracht volgende generatie door het zwaard de gevolgen moet dragen behoort de dageraad ons toe Maar door alle bruggen die van onze apathie Uiteindelijk zouden we erin slagen. we hebben geslagen Haar beproeving wordt door Uiteindelijk overleefden we en zagen Dan worden we naar de beloofde onze blunders voortgebracht een volk dat niet werd gekraakt, beemden gebracht Maar één zaak staat vast: maar gewoon onaf is gebleven. We komen uit een land en een tijd Waarin een mager zwart meisje op de hoge heuvel die ons wacht Een weinig moed kan volstaan Want veel meer dan erfelijke trots kent de Amerikaan: Als we mededogen met macht vermengen en macht met gerechtigheid dan wordt liefde ons legaat een kind van slaven dat door een alleenstaande moeder werd grootgebracht ervan mag hij zet stappen in het verleden om de geschiedenis daarna te helen en ‘change’ het geboorterecht van onze kinderen dromen president te worden en zie, nu zegt ze haar tekst We overleefden een kracht die het volk trachtte te verdelen Laten we dus een beter land achterlaten op voor zo’n president Inderdaad ja we zijn lang en weigerde het met de wereld te delen dan het land waarmee men ons heeft opgezadeld niet volmaakt Met elke ademtocht uit mijn lang niet ongerept. Die het land bedreigde en de democratie wou ondergraven met brons beslagen borst: maar dat betekent niet dat we En daar bijna in was geslaagd we vormen deze gewonde wereld om tot een wonderland en naar een perfecte eenheid streven Maar al kun je de democratie We rijzen op uit de gouden Wel willen we bewust eenheid smeden tijdelijk ondergraven heuvels van het westen, Een land vormen dat de cultuur, kleur, aard en levensbeschouwing nooit kun je haar voorgoed verslaan Op die waarheid we rijzen op uit het windige waaierige noordoosten, van elke mens respecteert op dat geloof vertrouwen we waar onze voorvaderen hun revolutie begonnen En dus richten we onze blik niet op wat ons scheidt Want terwijl wij onze ogen op de toekomst richten We rijzen op uit de met meren omzoomde steden van de Midwest maar op wat vóór ons ligt We dichten de kloof omdat richt de geschiedenis haar ogen op ons we rijzen op uit het zonovergoten zuiden de toekomst eerst komt dus willen we eerst onze De tijd van de gerechtige bevrijding is aangebroken We bouwen weer op, verzoenen en helen verschillen overwinnen We leggen onze wapens neer zodat we elkaar Toen hij begon waren we vol angst en vrees We waren niet klaar de erfgenamen te zijn en op elke bekende plek in de natie en in elke hoek van het land staat ons prachtige volk op kunnen omarmen van die schrikwekkende stonde in al zijn diversiteit We wensen niemand kwaad toe, willen eendracht voor iedereen maar net daarin hebben we de kracht gevonden ons veelgeplaagde prachtige volk Als het dag wordt zeggen Laat de hele wereld weten dat dit waar is: Ook toen we verdriet hadden, bleven we groeien Ook toen we pijn hadden, bleven we hopen om een nieuw hoofdstuk te schrijven onszelf weer met een lach en hoop te verblijden En waar we vroeger vroegen Hoe kunnen we de ramp we de nacht vaarwel vurig en zonder vrees De nieuwe dageraad bloeit open nu wij hem bevrijden Want het licht blijft altijd schijnen Ook toen we moe waren, ooit overleven? Als je maar de moed hebt het te zien bleven we volharden Zeggen we nu Als je maar de moed hebt het te zijn