Maserati Drietand #10 - Dutch

#10 - SEPTEMBER 2019

DRIETAND MASERATISTI FIAMMINGHI BELGIË

Memorabele

Stephen Dowling: van

Moezeltrip:

Merak Momenten

kokosnoten naar Como

Himmlische Aussichten

Ghibli Ribelle

Guaranteed to make you feel like it looks.

Verken de mogelijkheden vanaf € 79.550 (*) De Maserati ‘Ghibli Ribelle’, die in een beperkte oplage van slechts 200 exemplaren wordt uitgebracht, onderscheidt zich door exclusieve designaccenten en stijlvolle interieurdetails.

De meest opvallende daarvan is de elegante mica carrosseriekleur ‘Nero Ribelle’, waarmee het design van de auto maximaal tot zijn recht komt.

Met zijn subtiele evenwicht tussen kracht, elegantie en comfort, belichaamt de Ghibli perfect de ziel van Maserati. Het mythische geluid van zijn V6-motoren. De zuiverheid van zijn strakke design.

De uitzonderlijke kwaliteit van zijn afwerking... Alles aan deze berline zet u ertoe aan uw dromen te verwezenlijken.

3 jaar garantie. Onbeperkt aantal kilometers ACG Maserati BRUSSELS Leuvensesteenweg 860 1140 Evere +32 2 669 66 70

F.M.A. ANTWERPEN Ertbruggestraat 108C 2110 Wijnegem +32 9 210 11 16

ACG Maserati GENT Ijzerweglaan 101 9050 Ghent +32 9 210 11 16

Tariefprijs van een Ghibli Ribelle Diesel op 01/01/2019. Ghibli Ribelle S Q4 aan € 100.350. Beperkte beschikbaarheid. Gecombineerd brandstofverbruik (l/100 km): 6,1 - 15,6 - CO2-uitstoot (g/km): 184 - 278. Foto’s en kleuren zijn niet bindend en kunnen variëren. Meer informatie vindt u op: WWW.MASERATI.COM V.U.: Bram Vanhengel. Maserati West-Europa. Automotive Media Centre Z. 1.Researchpark 20, 1731 Zellik.

Editoriaal Beste Maseratisti, Vakantiekriebels, we hadden er allemaal last van de voorbije zomermaanden. In eigen land hebben we subtropische temperaturen achter de rug en de meesten onder ons genoten ook in het buitenland volop van de zon.

Zelfs op reis merk je de verbintenis onder Maseratisti. Tijdens mijn roadtrip door het geboorteland van onze drietand, werd namelijk al snel duidelijk dat ook in Italië flink wat enthousiaste Maserati fans rondrijden. Een duim in de lucht en even wijzen naar het clublogo op mijn jasje was voldoende om een passerende Ghibli te doen stoppen. Meer dan eens ging het raampje dan naar beneden voor een babbel met de chauffeur. Zo sprak ik met de eigenares van een Quattroporte en wat bleek? Ze verheugde zich volop op de komende Maserati International Rally in Schotland deze maand. Ikzelf kijk ook reikhalzend uit naar 3 dagen samen genieten met vrienden en gelijkgezinden in de prachtige setting van Gleneagles. Zoals elk jaar op

In dit nummer 4 The Hampshire Rally 8 Henk van Lith: een passie voor leer deel 2 14 Memorabele Merak Momenten 20 Stephen Dowling: van kokosnoten naar Como

dit jaar wel een kijkje nemen. You never know...

26 The Symphony of Engines: 90 Years of the Concorso d’Eleganza Villa d’Este & BMW Automobiles

Maar eerst: back to work.

32 Villa d’Este veilingen

Met Maseratistische groet

37 Famosi Maseratisti #4: Tavi Castro

de MIR zal er weer een prachtige verzameling Maserati’s te zien zijn en wie weet komt ook de Britse Queen

Steven Decock Voorzitter Maseratisti Fiamminghi

38 Moezeltrip: himmlische Aussichten 41 I Maserati su strada 42 Vernasca Silver Flag 2019 45 Maseratisti Fiamminghi Club kledij

Colofon: Vormgeving: Onno Hesselink Teksten: Steven Decock, Philippe Murari, Frank Rameckers, Onno Hesselink, Björn Joos, Marie-Elisabeth Deroche-Miles, Wim Cerstiaens, Wim Provoost, Alexandra Danneel, Luc Van den Wijngaert Eindredactie: Wim Cerstiaens en Gretel Goessens Foto’s: Onno Hesselink, Edith Overmars, Karine Roosens, Philippe Murari, Graham Wood, Michael Ward, RM-Sotheby’s Retouches: Jacques Vandecan Omslagfoto: Onno Hesselink V.U.: Onno Hesselink, Bautersemstraat 68, 2800 Mechelen, ohesselink@luon.com

46 Ook dit is een Maserati #10: Bandini Maserati Barchetta 1952 47 La Bella Diva: Limitless (2011)

DRIETAND | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | 3

The Hampshire Rally Tekst Philippe Murari | Vertaling: Onno Hesselink | Foto’s: Philippe Murari en Graham Wood

Begin juni nodigde het Frans-Britse echtpaar Deroche-Miles de leden van de Franse en Engelse Maserati-clubs uit voor “The Hampshire Rally”. Als bijrijder van Xavier, de trotse eigenaar van een Mistral 4000 grigio Auteuil coupé, mocht ik meegenieten van een fantastisch weekend.

4 | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | DRIETAND

Links: onze dappere 52-jarige Mistral voor het CM BOOTH Collection Museum. Rechts: Philippe Murari: je bent autofreak, of je bent het niet.

Autoliefhebbers die we zijn, stopten we eerst in Jabbeke, jarenlang het epicentrum van Britse sportmerken als Triumph en vooral Jaguar. De wereldberoemde testrijder Norman Dewis kreeg er zelfs een standbeeld, omdat hij er in 1953 277,47 km p/u reed met een Jaguar XK 120. Het monument werd destijds ingehuldigd in het bijzijn van Norman zelf, maar helaas heeft deze iconische Jaguar ambassadeur ons afgelopen juni op 98-jarige leeftijd verlaten.

Vanuit Calais trokken we door naar het Engelse Dover.

Omdat de Maserati meeting pas de volgende dag van start ging, maakten we een omweg naar het vertrekpunt van de rally, het Tylney Hall hotel. Wat volgde was een tochtje naar het pittoreske en typische dorpje Rye in Sussex. De volgende dag passeerden we een geweldig museum in de achtertuin van een aantal antiquairs. Hun fantastische collectie bevatte niet minder dan een dozijn Morgan “3-wielers”, geproduceerd tussen 1909 en 1935! Een selectie automobilia, bromfietsen en andere gemotoriseerde voertuigen maakte de collectie compleet.

Een opmerkelijke plek zoals je ze enkel in dorpjes op het Engel-

se platteland kunt vinden. Het vervolg van onze trip naar het luxueuze hotel verliep, op enkele stadsfiles na, vlot. Ter plaatse maakten we kort kennis met de organisatoren en de andere deelnemers van de rally. Sommigen van hen hadden er een reis van dik 900km opzitten, dus veel feestgedruis zat er ‘s avonds niet meer in.

Beaulieu National Motor Museum Vrijdag was het tijd voor het echte werk: een bezoek aan het Beaulieu National Motor Museum Trust. De uitzonderlijke collectie van dit museum is het resultaat van de doorgedreven verzamelwoede van de familie Montagu. Er stond geen enkele Maserati, maar toch is dit een plek die een beetje autoliefhebber moét bezocht hebben.

Er staan voornamelijk Engelse modellen, waarvan de meeste volledig onbekend zijn aan onze kant van het kanaal. Ook het ouderlijk huis van de familie Montagu, de abdij en tuinen zijn een bezoek meer dan waard.

Voor we onze weg vervolgden, maakte ik van de gelegenheid gebruik om het meest recente exemplaar van onze “Drietand”

De wereldberoemde testrijder Norman Dewis kreeg in Jabbeke een standbeeld, omdat hij er in 1953 277,47 km p/u reed met een Jaguar XK 12.

DRIETAND | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | 5

Links: de burgemeester van Salisbury John Walsh en zijn vrouw Carrie. Rechts: voor het hotel trokken onze Maserati’s de aandacht van een horde ambitieuze fotografen.

aan Michael Miles - de organisator van de rally - te overhandigen. Als notoir Maserati verzamelaar bezit hij onder andere twee Allemano 5000GT’s. Michael is tevens medeoprichter van de Engelse club, de eerste Maserati club in de vroege jaren ‘70. Een grote meneer dus. ‘s Middags werd onze groep uitgenodigd door Meridien Modena, de Ferrari en Maserati concessiehouder in Lyndhurst. De gebroeders Butt vertelden ons in geuren en kleuren over hun vader die begin jaren 1980 verliefd werd op het merk Maserati en zich aan de import van Biturbo’s waagde. In hun showroom stonden een paar parels: een prachtige Khamsin coupé en een Shamal die destijds in Venezuela werd geleverd met vandaag amper 6300 km op de teller. Iets verderop trof ik nog een authentieke ex-Challenge Open Cup Ghibli-coupé.

Terug in het hotel trokken onze Maserati’s - keurig parterre geparkeerd voor het prachtige Victoriaanse landhuis - meteen de aandacht van een horde ambitieuze fotografen. Oldtimer fans konden zich verlekkeren op onze Mistral, een Sebring, twee Indy’s en een Bora. Liefhebbers van youngtimers haalden dan weer hun hart op bij een Biturbo spyder, een zeldzame 430 4V, een Ghibli II en een QPIV. Een reeks recente modellen maakte de parade compleet: een 3200GT, een 4200 Coupe en Spyder, een GranSport, een Granturismo, een Grancabrio en tenslotte twee Levante’s. Onnodig te vermelden dat deze line-up voor de nodige gesprekstof zorgde tijdens de avondcocktail.

Ik overhandig Michael Miles - organisator van de rally en medeoprichter van de Engelse club - het meest recente exemplaar van onze “Drietand”.

6 | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | DRIETAND

Bezoek aan Salisbury De volgende dag stond een bezoek aan Salisbury - befaamd om zijn historische centrum en zijn majestueuze kathedraal - op het programma. We werden er ontvangen door de burgemeester John Walsh en zijn vrouw Carrie, die ons hartelijk bedankten om hun prachtige stad als een tussenstop te kiezen. De recente Russische mysterieuze vergiftigingszaak is immers een fikse klap voor het plaatselijke toerisme. Maar de stad herstelt zich, met de hulp van de autoriteiten, langzaam maar zeker. Alvorens we onze trip verder zetten, lunchten we heerlijk in een voormalig koetshuis. De middagroute bracht ons naar het platteland van deze prachtige streek, met als hoogtepunt een degustatiebezoek aan ‘The Bombay Sapphire Distillery”. ’s Avonds tijdens het galadiner, ontving elke deelnemer een lithografie met een originele tekening van de Maserati A6 GCS/53, gesigneerd door Aldo Brovarone, momenteel hoofdontwerper bij Pininfarina. Mooi, het leven is mooi.

Time flies when you’re having fun.

Zondag en de laatste dag van de rally, keerde iedereen na een laatste stevig ontbijt huiswaarts. Zelf reisden we via het havenstadje Portsmouth, voor een bezoek aan de Historic Dockyard en een replica van het oorlogsschip The Victory.

Het schip, destijds meesterlijk bestuurd door admiraal

Nelson, maakte faam tijdens de zeeslag van Trafalgar, voor de Franse armada. De haven van Newhaven ligt hooguit een paar kilometer van Portsmouth en met een hoofd vol herinneringen, gingen we aan boord van de boot naar Dieppe. In het holst van de nacht, meerden we aan op Franse bodem en hadden we nog een flinke tocht naar Brussel voor de boeg in onze dappere 52-jarige Mistral. Bedankt, Mr. en Mss. Miles, voor dit fantastische weekend. De Engelsen zijn - en dan heb ik het niet enkel over de mannen - nog steeds de allergrootste autofreaks.

Boven: Biturbo spyder automatic (ex-Zwitserland), de kathedraal van Salisbury. Tweede rij: een zeldzame 430 4V en ernaast een echte Ghibli Cup Challenge (garage Meridien Modena). Derde rij: de Indy van Michael gevolgd door een GS Spyder en een QPIV Evoluzione. Onderaan: Mascottes en automobilia van de verzameling het CM BOOTH Collection Museum.

DRIETAND | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | 7

8 | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | DRIETAND

Een passie voor leer deel 2

Tekst: Frank Rameckers | Foto’s: Onno Hesselink

In het vorige nummer van de Drietand hebben we jullie kennis laten maken met Henk van Lith, de gepassioneerde eigenaar van HVL Exclusive Italian Interiors, en zijn passie voor originele lederen interieurs. We eindigden dat eerste deel met een uiteenzetting over het einde van Connolly en de start van Henk om zelf het beste leer te maken voor restauratie van klassieke Italianen zoals Ferrari en Maserati.

Wanneer heb je de originele kleur en leersoort?

“Een veel voorkomend probleem is dat auto’s van klanten al vaak eerder bij een bekleder zijn langs geweest, die dacht met het kleurnummer het juiste leer te hebben besteld. Connolly had namelijk in de loop der jaren van één kleurnummer wel 8 varianten gemaakt, die allemaal een iets afwijkende kleur en uitvoering kunnen hebben. Daarnaast werden aan de kleurcodes in de loop der jaren vaak ook nog eens andere namen gegeven. Dat is echt speurwerk, maar als ik het chassisnummer van een auto heb, kan ik in mijn Maserati en Ferrari fabrieksdocumentatie exact terugvinden welk nummer en welke kleur er in het jaar van de productie van de auto gebruikt werden.

DRIETAND | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | 9

Henk van Lith jureert voor de Amerikaanse Ferrari Club op het Cavallino Classics in Florida

De leer-codes waren als een artikelcode aan een specifieke kleur en afwerking verbonden.

Door de productiejaartallen te selecteren kan dan de juiste leeruitvoering exact worden vervaardigd, die bij het productiejaar hoorde. Doordat ik de originele samples heb, ben ik in staat om 100% origineel te restaureren”.

“Door de goede reputatie die ik heb mogen opbouwen, word ik jaarlijks gevraagd om tijdens het Cavallino Classics in Florida te jureren voor de Amerikaanse Ferrari Club. Daar bereid ik me goed op voor. Ik weet welke modellen (met chassisnummer en jaar) er beoordeeld gaan worden. Ik heb altijd mijn koffer bij me met de leerstalen en de fabrieksge-

Antwerp Concours 2018

10 | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | DRIETAND

gevens die ik dat concours nodig heb. Daardoor kan ik elke deelnemende wagen exact beoordelen. Ervan uitgaande dat restauratiebedrijven zichzelf op de hoogte stellen van elk detail, kan een confrontatie met de werkelijkheid soms leiden tot een lastige situatie of zelfs tot een teleurstelling voor de eigenaar. Zo kreeg ik onlangs een discussie met een eigenaar die dacht het originele leer en de originele kleur gebruikt te hebben bij een dure restauratie. Op basis van mijn officiële fabrieksinfo bleek zijn interieur echter verre van correct. Een precaire situatie, die (zeker in Amerika) kan leiden tot grote schadeclaims voor de restaurateur, terwijl eenieder meestal te goeder trouw handelde, maar door beperkte kennis of onvoldoende opzoekwerk toch de verkeerde materialen en kleur heeft gebruikt”. Iedereen wil graag de juiste producten in zijn auto verwerkt hebben. De correcte sample en de officiële documenten vertellen in zo’n situatie het verhaal zoals de auto origineel de fabriek verliet.

162 items op voorraad voor het interieur “Met de precisie waarmee ik de stoelen, banken en deuren bekleed, doe ik dat ook voor de tapijten, de hemel, de koffer en het dashboard. Het geeft me enorm veel voldoening om een klant te helpen om zijn kostbare auto in de originele staat terug te brengen. Zeker als zo’n auto nadien ook nog eens in de prijzen valt”, gaat Henk verder. “De originele tapijt-stalen vinden was een hele opgave, maar soms moet je wat geluk hebben in het leven. Toen Ferrari Classiche werd opgericht,

Links: Henk met de buit voor het Maserati Museum van Matteo Pannini in Modena. Rechts: Een gedegen onderzoek vóór je begint, geeft altijd het beste resultaat en is de beste garantie voor een tevreden klant.

Het koffertje van Parracchi werd ik benaderd door Roberto Vaglietti, die inmiddels over “Op het Concorso d’Eleganza van Villa d’Este had één mijn reputatie als Ferrari bekledingsspecialist had gehoord. van mijn klanten zijn Ferrari 365GTB Daytona prototype Hij nodigde me uit en tijdens ons gesprek bood hij me een ingeschreven. Toen ik de jury uitleg gaf over het door mij baan aan als het hoofd van het Ferrari ‘upholstery departgerestaureerde interieur en de door mij ontwikkelde interiment’. Ik voelde me enorm gevleid, maar weigerde toch, eur-materialen, was er een zekere Stefano omdat ik door de jaren heen over de hele Parracchi foto’s aan het maken. Zijn naam wereld mijn eigen tevreden klantenkring Mijn Maserati kwam me bekend voor uit de geschiedenis had opgebouwd. Ik wilde mijn zelfstanstalenarchief is van de oude automobiel-tapijtindustrie, digheid niet verliezen. Uiteindelijk werd waarbij de vijf Parracchi fabrieken de Ferrari Classiche een half jaar later klant bij ondertussen zo Italiaanse overheersers waren. We raakten mij en begonnen ze materialen te bestellen uitgebreid dat ik aan de praat en hij nodigde me uit op het voor hun restauraties. Naast Connolly leer elke Maseratista kasteel van zijn grootvader in Modena, de begon Ferrari in 1998 Poltrona Frau leer te heer Mario Righini. Deze oudijzerhandegebruiken voor automobielen. In 2001 stopkan helpen. laar (rijk geworden in de oorlog doordat te Ferrari de samenwerking met Connolly hij alle Amerikaanse voertuigen moest en stapten volledig over op het moderne aanleveren en mocht houden toen de oorlog voorbij was) Poltrona Frau, een bekende fabrikant van leren meubels. Het heeft in de schuren van zijn kasteel een enorme collectie bedrijf draaide niet goed en raakte in de financiële problebijzondere auto’s staan, waaronder veel vooroorlogse Alfa men. Luca De Montezemelo, de toenmalige CEO van Ferrari Romeo’s en ander Italiaans moois. De film van Enzo Ferrari is besloot het bedrijf te kopen en gaf hen de opdracht leer aan daar opgenomen, wat voor mij een extra dimensie en gevoel Ferrari te leveren voor de bekleding. Dat was een grote misrevan verbondenheid gaf. Hij bezit ook een 815, de allereerste kening. Meubel-leer is namelijk geen auto-leer. Het Poltrona Ferrari, één van de twee door Enzo Ferrari gebouwde modelFrau leer was bovendien plastic gecoat, een snelle en goedlen. Enzo had na gebruik de opdracht gegeven de wagens te kope manier om onvolkomenheden verschroten en zodoende was er één weg te werken. Het duurde dan ook bij Righini terecht gekomen. niet lang of de klachten stroomMario besloot de unieke 815 den binnen, want meubel-leer is te redden van de schroot en niet bestand tegen grote hitte en al hield de wagen voor zichzelf. helemaal niet tegen koude en vocht.

Ik had Stefano tijdens dat beDenken dat je auto’s met meubel-leer zoek verteld dat ik op zoek was kunt bekleden is een vergissing van naar klassieke tapijt-stalen. Ook formaat. Het is misschien goedkoper, daar zijn enorm grote verschillen maar spijt komt altijd te laat”. Op dit in, zoals hoog- en laagpollig en los moment wordt nog steeds het moderof dicht geweven. Ik wilde ook op ne Poltrona Frau leer gebruikt, maar dat vlak zo origineel als mogelijk dan in de automobiel aanpassing restaureren. Na de overweldigenvoor Ferrari’s en Maserati’s. de rondleiding en de mooie dingen van destijds te hebben besproken, Het koffertje waar Enzo Ferrari persoonlijk de kleuren en het soort tapijt uit selecteerde voor zijn modellen.

DRIETAND | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | 11

Met de precisie waarmee ik de stoelen, banken en deuren bekleed, doe ik dat ook voor de tapijten, de hemel, de koffer en het dashboard.

moesten we helaas naar onze volgende afspraak. Stefano liep mee naar de op de binnenplaats geparkeerde auto’s alwaar hij een tas vol met oude tapijt-stalen uit zijn kofferbak viste en aan mij overhandigde. Op een zeker moment haalde Stefano Parracchi een koffertje tevoorschijn en wat bleek? Hij liet me de enige destijds gebruikte fabrieks-stalenkoffer van zijn grootvader zien die met zijn bedrijf de tapijten leverde aan Ferrari en aan bijna alle andere Italiaanse automerken. Het was het koffertje waar Enzo Ferrari persoonlijk de kleuren en het soort tapijt uit selecteerde voor zijn modellen. Je begrijpt vast hoe zwaar ik onder de indruk was, toen hij mij dat koffertje aanbood. Ik kon mijn geluk niet op en met een grote ‘smile’ op mijn gezicht waren we onderweg naar onze volgende bestemming. Hoe mooi toch, dat gedeelde passie kan leiden naar zoveel moois”.

De schaar in de bekleding van Maserati’s Henk raakt op dreef: “Nu ik het toch over bijzondere ervaringen heb, wil ik jullie nog een andere anekdote vertellen. In mijn speurtocht naar Maserati stalen en technische informatie, kwam ik in contact met Adolfo Orsi, kleinzoon van de tweede Maserati-eigenaar. Hij introduceerde me bij Fabio Collina van Maserati, die mij op zijn beurt weer voorstelde bij hun huisarchivaris Ermanno Cozza. Ermanno stuurde mij en mijn vrouw -die mee was op reis- langs het Maserati Museum van Matteo Panini. Matteo had van mijn reputatie gehoord als Ferrari interieur-specialist en we werden er met open armen ontvangen.

Ik vertelde Matteo dat Maserati Classiche zeer geïnteresseerd was in ons leer en dat wij graag een bezoek zouden brengen om het leer in de auto’s te bekijken. Uiteraard hadden wij de eerder verkregen oude officiële, zeer zeldzame en de enige ooit

Door de productiejaartallen te selecteren kan dan de juiste leeruitvoering exact worden vervaardigd, die bij het productiejaar hoorde.

12 | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | DRIETAND

door de Connolly gebruikte archieven in handen, die we destijds van David Connolly gekregen hadden. Daarbij kwam nog dat Fabio Collina erg behulpzaam was geweest in het doorgeven van de door Maserati gebruikte leer-leveranciers en de verschillende leerstijlen, zoals ‘Connolly Vaumol’ welke door de jaren heen in acht verschillende uitvoeringen werd geleverd.

Dat is zeer belangrijk om te weten zodat productiefouten kunnen worden voorkomen en er geen verkeerde leeruitvoering wordt gebruikt voor een restauratieproject. Datzelfde geldt voor het Connolly PAC, Franzi en enkele andere leer-soorten met ieder een zeer herkenbare eigen identiteit.

Dit alles maakte het voor ons eenvoudiger om sneller de oude gegevens te achterhalen.

Nog vóór we de unieke Maserati verzameling uitvoerig zouden gaan bekijken, kwam Matteo met een schaar tevoorschijn. “Knip een stukje leer uit alle wagens, dan heb je de correcte stalen, je weet als kenner waar je dat het beste kunt doen”, zei hij. Ongelooflijk maar waar!! Hoe een passie het vertrouwen van deze geweldige man kon winnen. Hij verdween naar zijn kantoor en liet mij en mijn vrouw verbouwereerd achter met de schaar. Na het voorzichtig verplaatsen van alle prijswinnende trofeeën om deze niet te beschadigden, heb ik uiteraard de plaatsen waar ik kon knippen zorgvuldig Knip een stukje uitgezocht waar ik zeker zou zijn leer uit alle wagens, dat niemand hier ooit notie van zou kunnen nemen. Bijna tot dan heb je de tranen geroerd voor het gewelcorrecte stalen. dige vertrouwen heb ik Matteo bedankt. Na een snelle blik in het prachtige bedrijf “Hombre” waar de Parmezaanse kaas wordt gemaakt, stapten wij weer in onze auto. Met een tevreden gevoel reden wij de prachtige laan af van de vriendelijke Matteo Panini. Nog steeds ontvangen wij samples van mensen die ons na beëindigen van een hobby hun leer-samples gunnen. Mijn Maserati stalenarchief is ondertussen bijna net zo uitgebreid als dat van Ferrari en dus kan ik elke Maseratista helpen.”

Op de vraag hoeveel auto’s hij per jaar restaureert, is Henks antwoord: “In het begin, toen Connolly nog volop verkrijgbaar was, deed ik zes à zeven auto’s per jaar. Maar sinds het moment dat ik al het leer zelf moest gaan produceren, en mede door al mijn research, kom ik daar niet meer aan toe.

Vandaag doe ik er nog ongeveer twee van het mooiste kaliber per jaar en verder wat los werk; het gros van mijn tijd kruipt in de verkoop van alles wat we maken en het op voorraad houden ervan. We verkopen onze producten ondertussen over de hele wereld. Ik ben trots op wat ik heb kunnen bereiken in al die jaren, maar wat mij écht voldoening geeft, zijn de lovende reacties van Ferrari, Maserati, Aston Martin en Lamborghini eigenaren. In de 32 jaar dat ik actief ben, heb ik steeds een scherpe visie gehad: ‘checken, checken en nog eens checken’. Een gedegen onderzoek vóór je begint, geeft

altijd het beste resultaat en is de beste garantie voor een tevreden klant”.

Hiermee sloten we ons bezoek aan Henk van Lith af.

Henk maakte ons deelgenoot van zijn grote passie voor originele interieurs en kan er met vuur uren en uren over praten.

Alleen al zijn verhalen over de Connolly periode lezen als een spannend jongensboek. Vóór we de auto instappen laat hij ons trots nog één van de vele lovende e-mail’s van Fabio Collina zien. Een groter compliment kun je als gepassioneerd ondernemer niet krijgen.

Voor diegenen die niet genoeg kunnen krijgen van de HVL passie, kunnen terecht op de twee verschillende websites: www.hvlclassleathers.com (meest actueel) www.carinterios.nl (waarmee het ooit begon).

Het geeft me enorm veel voldoening om een klant te helpen om zijn kostbare auto in de originele staat terug te brengen.

DRIETAND | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | 13

14 | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | DRIETAND

Memorabele Merak Momenten Tekst: Björn Joos | Foto’s: Onno Hesselink

N

a een druilerige rit van anderhalf uur, sla ik de zijstraat in die naar de prachtige, volledig gerestaureerde, blauw metallic Merak in de gewilde Super Sport (SS) uitvoering leidt. Achterwaarts parkeer ik me tussen een rij wagens die in een advertentie beloftevol als Youngtimers zouden worden omschreven. Terwijl ik me buk om onder de halfgesloten poort binnen te gaan, word ik al toegeroepen. ‘Als dat onze Belgische vriend voor de Maserati Merak niet is. Welkom. Ik ben Ruud.’ Met de uitgestoken hand als trekhaak troont hij me mee naar een opgevulde beschermhoes met drietand. ‘Klaar om de schoonheid te bewonderen?’

Blue Sera Naarmate de Blue Sera Merak in slow motion tevoorschijn komt, smelt mijn aangeboren kritische blik. Een maatje kleiner dan ik verwachtte, maar wie valt daarover wanneer de proporties perfect zijn? Dit worden kinderloze ontdekkingsreizen. ‘Ik zal de sleutels even halen, zo kan je het geluid van een echte Maserati horen. Trouwens, je hebt geluk dat je zo snel bent gekomen, want we hebben net een geïnteresseerde Fransman in de wacht moeten zetten.’ Ruud verdwijnt naar het aangrenzende rommelhok dat met zwarte stift tot bureel gepromoveerd is.

DRIETAND | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | 15

Maison Martin Margiela, niet toevallig het favoriete modemerk van Björn

In afwachting loop ik langs de Ferrari 308 GT4 Dino en Fiat Dino 2400 die aanschuiven aan de brug waarop een doorgeroeste Alfa Romeo Montreal op een volledige restauratie wacht. Achterin de hoek, weggemoffeld als een Duitse bastaard, herken ik een onderkomen Porsche 356 B 1600 Super.

‘Hopelijk wil hij starten, want het is een tijdje geleden dat mijn schoonzoon ermee heeft gereden. Hij woont in Engeland, vandaar.’ In één geoefende beweging opent hij het portier en laat zich op de bestuurderszetel zakken. Een kwartdraai later galmt de zescilinder door de werkplaats. Nooit meer zal het portierslot zo vlotjes openen en de krukas in minder dan tien pogingen haar draai vinden.

‘Een staaltje spitstechnologie, enorm krachtig en toch perfect handelbaar.’

16 | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | DRIETAND

De MGB Microbe De microbe kreeg me te pakken wanneer ik tiener was. Mijn stiefvader was een zelfverklaarde autotechnieker en sleutelde voortdurend aan zijn MGB en Triumph Dolomite. ‘Één van de eerste zestienkleppers’. Een ritje aan het stuur van mijn moeders MGB GT was dan ook het mooiste verjaardagscadeau dat ik me als achttienjarige kon dromen. Toch duurde het nog een tweetal decennia eer ik verdrongen had dat ik eigenlijk vooral de voeten van mijn stiefvader onder, en zijn gebogen rug boven de oldtimers had gezien.

In afwachting van de levering op een trailer, ‘Hij is dan wel in perfecte staat, maar 150 km zou ik er toch de eerste keer niet mee rijden’, ga ik naarstig op zoek naar een garagist die aan een Maserati oldtimer zou kunnen sleutelen. Je weet maar nooit. Enkele telefoontjes later, waarbij diepe zuchten en ironisch gegniffel elkaar afwisselen, overweeg ik zelfs even een cursus automechanica te volgen. Tot ik me plots realiseer dat ik dagelijks een kleine Alfa Romeo garage voorbijrij, waar al jarenlang een Zagato mijn aandacht trekt. ‘Een Merak?

En nog wel een SS met de grotere Webers? Natuurlijk, breng maar langs, dan kijk ik er eens naar. Oh ja, breng je ook een handleiding mee?’ Mijn heroïsche garagist.

Deze 2+2 sportwagen is een puur genot om in te rijden, mede dankzij de recent vakkundig gereviseerde motor. ‘Amai, dat blok draait vierkant, gelijk dat er maar 5 cilinders werken.

Maar wel een schoon carrosserie.’ ‘Dag Jan.’ Een week

Deze 2+2 sportwagen is een puur genot om in te rijden, mede dankzij de recent vakkundig gereviseerde motor...

later brengt een telefoontje nog enkele andere minuscule mankementjes aan het licht. ‘Ge weet toch dat het slot van de passagiersdeur omgekeerd is gemonteerd? Die kan niet op slot. En de bobijn is helemaal af.’ Dat verklaart meteen waarom de alternator de voorbije week onomwonden dienst weigerde. ‘En dat er kortsluiting zit op de pinkers. Ik heb er al 2 pinkerdozen op doorgebrand. Een amateur heeft een blote kabel tegen metaal gelegd.’ Of hij het nog ziet zitten om eraan te werken? ‘Natuurlijk, ge moogt hem volgende week komen halen.’

Die zaterdag heb ik een halve Tour de Belgique op de agenda staan. Eerst een bezoek aan een klant op de Zoute Grand Prix en daarna meteen naar Aalst voor de 30-jarige

reünie van mijn humanioraklas. Spannend, en niet enkel omdat ik mijn klasgenoten sindsdien niet meer heb gezien.

De Maidentrip voor de Merak. Die niet bepaald vlekkeloos zal verlopen.

Opgestoken duimen, zwaaiende handen.

Opgestoken duimen, zwaaiende handen, tot zelfs oldtimer paparazzi die me de weg versperren tijdens mijn zoektocht naar een parkeerplaats in Het Zoute. De hoop om toch voorbij de nadarhekken te geraken, wordt vakkundig de kop ingedrukt. Daarvoor zitten er 2 cilinders te weinig in deze baby Maserati. Dan maar te voet in de motregen vanaf de Roodborstjeslaan naar de VIP ruimte aan de Zeedijk waar

... maar wel een schoon carrosserie.

DRIETAND | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | 17

Prachtige, volledig gerestaureerde, blauw metallic Merak in de gewilde Super Sport (SS) uitvoering.

Stefaan me enthousiast een glas champagne in de hand duwt. Samen staan we naast de primeur, een Tangorode RS4. ‘Een staaltje spitstechnologie, enorm krachtig en toch perfect handelbaar.’ Wanneer ik het champagneglas naar mijn mond breng, hoor ik Stefaan de lucht besnuffelen terwijl hij aandachtig naar de grond kijkt. ‘Ruik jij die olie ook?’ Meteen bukt hij zich om onder de wagen te kijken. Ik volg. Geen druppel te bespeuren. ‘Nochtans ruik ik het nog steeds. Jij ook?’ Ik knik. Een penetrant aanwezige oliegeur.

Een vloeibare herinnering aan Citroën De invloed van de toenmalige eigenaar Citroën is nog voelbaar wanneer het hydraulische koppelings- en rempedaal wordt ingetrapt; licht maar met voldoende gevoel! Mijn ogen volgen het geurspoor en vallen op een vloeibare herinnering aan Citroën, een grote olievlek op mijn rechterbroekspijp. Een warm gevoel overvalt me. ‘Mijn gsm trilt, even opnemen’.

18 | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | DRIETAND

Stefaan knikt. ‘Hallo?’. In de leegte pratend sta ik recht en glip langs de roodfluwelen afzetkoord naar het toilet in een poging de vlek te verwijderen. ‘Stef, ik moet gaan. Mijn vrouw en kinderen zijn net toegekomen. En vooral die laatste wil je niet in je VIP-ruimte’, lieg ik lachend. ‘Geen probleem. De oliegeur is trouwens verdwenen.’

Tien minuten later laat ik me in de Merak vallen en tast onder het dashboard. Druppels. Nòg meer olie op mijn broek en mijn oud-medestudenten overstelpen me met hun mechanische problemen. Dus stop ik aan een tankstation en koop in de Shop & Go een rol doorzichtige vershoudfolie die ik van knie tot enkel rond mijn broekspijpen wikkel. Maar zelfs met omzwachtelde benen rij ik glimlachend de autosnelweg naar Aalst op. Enkel wanneer een voorbijstekende automobilist aanmoedigend zijn duim opsteekt, denk ik aan de druppende leiding en mompel ‘Je moest eens weten…’.

300S

THE

2nd Edition

PLUS THE FACTORY TEAM CARS Walter Bäumer Regular Edition: $270 / €240

2nd EDITION WITH OVER 400 NEWLY-DISCOVERED PHOTOGRAPHS

VOL. 1: 452 pages / VOL. 2: 112 pages 496 IMAGES

DALTON WATSON FINE BOOKS www.daltonwatson.com

DRIETAND | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | 19

Tekst: Marie-Elisabeth Deroche-Miles | Vertaling: Alexandra Danneel Foto’s: Michael Ward - Auto Italia magazine en Onno Hesselink

Van kokosnoten naar Como De reis van een gepassioneerd verzamelaar. Een profiel van het Brits Maseraticlublid Stephen Dowling.

E

én seconde, zoveel tijd heeft een mens nodig om verliefd te worden. Het welbekende ‘liefde op het eerste gezicht’-syndroom is recent wetenschappelijk bewezen en ieder mens maakt het minstens één keer in zijn of haar leven mee. Stephen Dowling - ondertussen een gepassioneerd Maserati verzamelaar - had in 2002 zijn eerste crush op een Maserati Ghibli. In de toonzaal van een verdeler van oldtimers in Brisbane, Australië, sprong de vonk voorgoed over...

The first cut is the deepest.

Stephen groeide op in Rabaul (Papoea-Nieuw-Guinea) waar zijn ouders o.a. een kokosnotenplantage hadden en spendeerde zijn eerste vierendertig levensjaren tussen ‘functionele’ voertuigen. Dat waren voornamelijk vrachtwagens, Jeeps, Land Rovers, de alomtegenwoordige Volkswagen Kever… en een tank. Het was een Japanse tank, Type 95 Ha-Go met 37 mm hoofdbewapening. Op het einde van de Tweede Wereldoorlog had het terugtrekkende Japanse leger het gevaarte achtergelaten op de speelplaats van een kleuterschool in Rabaul. In die tijd durfde slechts een enkele excentriekeling in Rabaul het aan om ‘exotische’ Fiats of Alfa Romeo’s te importeren. En met rede. Maar hoe ongeschikt ze ook waren voor de hobbelige aardewegen, ze bleven de ultieme jongensdroom.

Toen Papoea-Nieuw-Guinea onafhankelijk werd, emigreerde Stephen – die geboren was in Australië en dus ook een Australisch paspoort had – samen met zijn vrouw Georgina en hun drie dochters naar Australië. Ze settelden

20 | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | DRIETAND

De Touring Bellagio Fastback: exclusief én uitermate praktisch

zich uiteindelijk in Brisbane. Op de oprit van de familie Dowling stonden vooral praktische Japanse wagens, tot op die ene dag in 2002. Die dag kwam een vriend op bezoek in zijn grote trots: een blauwe Ferrari 308 GT4 Dino, ontworpen door Bertone. En die dag stelde die vriend dezelfde vraag nét een keer te veel: “Waarom koop je ook niet eens een klassieker, Steve?” Stephen antwoordde geërgerd: “Waarom neem je me niet eens mee naar een verdeler?”. Het tweetal vertrok ogenblikkelijk om een Jaguar E-Type te gaan kopen, de eerste klassieker die in Stephen zijn hoofd opkwam. “In de showroom stond naast een E-Type een knappe coupé met een glanzend robijnrode carrosserie”, herinnert Stephen

DRIETAND | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | 21

Met de klok mee: Ghibli 4.9 SS Spyder, Bora 4.7 en Ghibli SS “Kermit” Coupé

zich. “Het bleek om een Maserati Ghibli SS Coupé uit 1970 te gaan, gelakt in Rosso Rubino. Ik wist zelfs niet dat Maserati ook straatwagens bouwde...” gaat Stephen verder. “De enige Maserati die ik kende, was het 250F Dinky Toys miniatuurmodel uit de zandbakcollectie uit mijn kindertijd.”

Hoewel de rit naar huis in dit ‘beest’ – zoals zijn vriend de Ghibli noemde – allesbehalve een meevaller was, viel de auto toch in de smaak. “De Ghibli was tot op de draad versleten: onbetrouwbare elektronica, de handrem op een belachelijke plaats, geen servostuur, noem maar op... Er flikkerden om de een of andere mysterieuze reden allerlei waarschuwingslampjes en de dashboardverlichting was zwakker dan die van een vuurvliegje. En dan vergeet ik de regelmatige motorische haperingen en een rammelende koppeling nog. Maar goed: ik was wég van die Ghibli.”

Fast forward naar 2004, toen Stephen in een autotijdschrift een Ghibli Spyder tegenkwam. Eerst dacht hij aan een spellingsfout; het model op de foto vertoonde immers geen gelijkenissen met een spin. Hij was danig onder de indruk van

22 | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | DRIETAND

dit bijzonder elegante model: “Ik werd meteen verliefd op die typische Italiaanse lijnen. Ik belde mijn verdeler in Brisbane – die inmiddels vriend aan huis was geworden – en vroeg hem deze Heilige Graal voor me op te sporen. Wat volgde was een wereldwijde zoektocht. In mijn naïef enthousiasme specifieerde ik mijn eisen verder: het moest een rechtsgestuurde 4.9 SS Spyder worden. Wat ik me toen nog niet realiseerde, is dat er slechts vier van zijn gebouwd. Een exemplaar in de Londense wijk St. John’s Wood werd voor mijn neus verkocht, dus ging de zoektocht werd verder. Uiteindelijk viel ons oog op nummer AM115/S49 1251 in Middlesex, Engeland. Ik sloot een deal en verscheepte de Ghibli Spyder naar Brisbane.”

London calling In die tijd vloog Stephen met regelmaat naar Londen voor zaken en drong de nood voor een extra Maserati zich op.

“Rond 2003 werd ik lid van de Britse Maseraticlub en kreeg ik zin om in mijn eigen klassieker aan clubactiviteiten deel te nemen. Ik kocht een rode RHD 4.9 Ghibli SS Coupé.

Enter Andy Heywood Er waren wat reparaties nodig (een understatement van Tekenend voor Stephen zijn collectie is de zorg en aandacht jewelste), dus bracht ik de wagen eerst naar McGrath, een die hij aan zijn Maserati’s besteedt. De wagens worden Maserati specialist net buiten Londen. Drie jaar later was stuk voor stuk toevertrouwd aan Maserati autoriteit Andy de Ghibli weer in nieuwstaat: zijn originele rode lak werd Heywood, de drijvende kracht achter het team van McGrath. overspoten met een blinkend smaragdgroen, Verde Gemma.

Stephen vervolgt zijn verhaal: “Ik was echt nog een groentje Puristen haalden hun neus op voor deze opzichtige kleur,” op het vlak van Maserati’s toen ik Bill en Andy ontmoette. Ik weet Stephen nog. “Hoewel het echt een originele Maserati wist amper iets over het merk en kende niemand in Londen tint was. De wagen werd door mijn mede-clubleden, David die zich over mijn collectie kon ontfermen. Onze ontmoeen Angie Daw, al snel tot ‘Kermit’ gedoopt. In de periode ting en de daaropvolgende hechte dat de wagen nog rood was en vriendschap is een waar eerbetoon voor ons appartement in Londen Een gepassioneerd aan de jongeman die weldra Bill op straat geparkeerd stond, vond verzamelaar, een man McGrath zou opvolgen. Mijn eerste ik op een morgen een briefje onder ontmoeting met Bill en Andy in de ruitenwisser waarop stond: Wat met smaak… en een Kimpton was namelijk op de dag een geweldige wagen, ze maakt me echte gentleman. dat ze aan het inventariseren waren: gelukkig. Ik heb dat briefje maanAndy zou de zaak overnemen van denlang bijgehouden.”

Bill. Strikt gezien was ik dus Andy’s allereerste klant. Ik kreeg onmiddellijk een ‘thuis’-gevoel toen ik de werkplaats van Bora Bora Andy binnenstapte. Ik apprecieerde vooral zijn professiona“Tijdens de restauratiewerken aan Kermit, zat ik in Engeland lisme, zijn eerlijke aanpak en de intelligentie waarmee Andy’s zonder klassieker.” vertelt Stephen. “Gelukkig stond Edwin restauratie-oefeningen gepaard gaan.”

Faulkner zijn gerestaureerde Bora 4.7 uit 1972 te koop.

Stephen is niet de Tijdens een ritje naar Cornmeest typische verzamewall viel ik meteen als een laar van klassiekers. “Zo blok voor de fantastische veel mogelijk versleten mechaniek van de Bora. Ik auto’s kopen en ze in een vond de brede draaicirkel schuur parkeren tot de aan de vermoeiende kant, tijd opnieuw rijp is om ze maar toch was de koop – half-gerestaureerd – te snel gesloten.” Stephen verkopen, is niets voor mij. gaat verder: “Medeclublid Ik wil de sleutel van mijn Michael vertelde me ooit wagens kunnen omdraaien dat hij op een nacht de en vertrekken, toerend door straten van Londen zeEuropa in een betrouwbare, gende met de inhoud van mooie en goed onderhouhet reservoir met groene den auto”, zegt hij vastbehydraulische olie van zijn raden. “En het is daarom eerste Bora. Sindsdien ben dat ik op een gegeven ik er van overtuigd dat moment besloot dat het tijd iedere Bora bestuurder was om afstand te doen een groene broek moet van enkele van mijn geliefdragen...” de Maserati’s, namelijk de Bora en de Ghibli in Rosso A car for kings Rubino. Je kan immers De volgende Maserati voegmaar met een beperkt de hij - ondertussen een aantal wagens regelmatig gepassioneerde Maserati rijden. En stilstand is achverzamelaar - eerder toevalteruitgang. Daar komt nog lig toe aan zijn collectie.

Stephen Dowling voor zijn 5000 GT tijdens de Maserati International Rally bij dat – hoe fantastisch “Ik was niet specifiek op in Montreux, Zwitserland in 2013: een man met smaak. mijn bolides ook mogen zoek naar een 5000 GT, zijn – ze niet altijd even maar wist ondertussen wel praktisch zijn. Daar moet ik eerlijk in zijn. Klassiekers hebben hoe bijzonder deze wagen was. Een ritje met mijn 5000 GT hun charme, maar moderne Maserati’s evengoed. Zeker Allemano is altijd een buitengewone ervaring. En ik besef elke wanneer je bagage weer eens nét niet allemaal in de koffer keer weer hoe bevoorrecht ik ben om met deze unieke GT te past, of wanneer de regen door je raamafdichtingen sijpelt rijden. Er zijn er tenslotte maar een handvol van gemaakt.”

DRIETAND | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | 23

Ghibli SS Coupé

en de ruitenwissers er geen zin meer in hebben. Of gewoon wanneer je het simpelweg beu bent om continu ingehaald te worden door van die nare witte bestelwagens…”

Bella Bellagio Dat verklaart de keuze voor Maserati nummer zes: “De Bellagio kwam voor mij dicht in de buurt van een SUV-model. Ik geniet er met volle teugen van. Deze shooting break is ideaal voor rondritten en ik kan er zelfs mijn fietsen in kwijt. Het is een uitermate praktisch voertuig waar Georgina, mijn vrouw, ook veel plezier aan beleeft.” Vaak reed ze niet met de klassiekers van haar echtgenoot, maar Georgina herinnert zich levendig die keer dat ze in Brisbane de Ghibli Spyder van stal haalde voor een testrit. “Het was de week voor een rally en ik wilde alvast wat wennen aan de wagen. Tijdens het parkeren, had ik plots de versnellingspook in mijn hand. Ik schrok, maar vindingrijk als ik ben, slaagde ik er toch in om de auto zonder brokken thuis te krijgen. Sindsdien hou ik meer van modernere wagens, zonder al hun kwaaltjes. En toch: ik heb een zwak voor de luxueuze 1974 ex-Aga Khan Frua Quattroporte die Stephen daarna kocht. Een klassieker waar er slechts twee van gemaakt zijn en die heel comfortabel is in gebruik.” Deze auto is momenteel in restauratie bij Prestige Restoration in de UK. In 2017 werd er een achtste hoofdstuk toegevoegd aan het Maserati avontuur van Stephen. Toen besliste hij namelijk om bij Touring Superleggera een op maat gemaakte

24 | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | DRIETAND

Maserati te laten bouwen, de unieke Sciàdipersia. Deze auto werd reeds uitvoerig beschreven in een eerdere editie van Drietand.

Is er naast zijn huidig project met moderne Maserati’s, die binnenkort werkelijkheid zouden moeten worden, nog een onvervulde Maserati-droom? Stephen denkt lang en hard na vooraleer hij antwoord: “Een A6G Zagato is érg verleidelijk, maar tegelijkertijd ook lawaaierig en weinig comfortabel.”

We hebben een laatste vraag voor hem: als hij in een volgend leven slechts één Maserati mocht houden, welke zou dat worden? Het antwoord laat deze keer niet lang op zich wachten: “Een Ghibli Spyder natuurlijk, voor mij staat dit model voor de absolute Maserati hemel.”

Ik sluit dit portret graag af met een korte ode aan Stephens persoonlijkheid. Zijn onvermoeibare aandacht, zijn vriendelijkheid en zijn eindeloze vrijgevigheid zijn alom bekend bij de leden van de Britse Maseraticlub. Hij is een levende legende ver binnen en buiten de Maserati gemeenschap. Laat eender wie, die heeft deelgenomen aan de laatste evenementen in Noorwegen en Australië, hun beste verhalen vertellen en Stephen zal er vast ergens in voorkomen. Daarom is het laatste woord voor hem: “Het grootste plezier dat ik uit deze reis en zoektocht haalde, is de kameraadschap van mede Maseratibezitters. Ik heb er ontelbare vrienden gemaakt.

Maserati fans zijn een kleine, maar hechte groep en net dat maakt dit automerk zo uniek.”

Ook wat u niet ziet is vaak van onschatbare waarde.

Zoals het juiste woord of een comfortabele stilte.

Of ĂŠĂŠn en al oor voor wat gezegd wordt.

Aandacht voor de grootse dingen en voor details die het verschil maken.

Daaraan herkent u de ziel van onze bank.

26 | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | DRIETAND

The Symphony of Engines 90 Years of the Concorso d’Eleganza Villa d’Este & BMW Automobiles

Een verregend feestje Tekst: Frank Rameckers | Foto’s: Edith Overmars

V

ol verwachting vertrokken we naar Italië om de 90ste verjaardag van het Concorso d’Eleganza van Villa d’Este te vieren. Vol verwachting, omdat we de laatste jaren het gevoel kregen dat het te veel een commerciële BMW-show geworden was. Zou het merk dit jaar wél alles uit de kast halen om er terecht een groots spektakel van te maken? En wat met de slechte weersvoorspellingen? Was er een plan B, als het op zaterdag de hele middag zou gaan regenen? De dagen vóór het concours was het alvast echt terrasjesweer, met temperaturen van rond de 26°.

Op vrijdagmiddag bezochten we eerst nog een veiling van Aste Bolaffi en op zaterdagavond de tweejaarlijkse veiling van RM-Sotheby’s.

Dat verslag leest u elders in dit nummer in een apart artikel.

90 jaar, een feestje waard.

Het is dit jaar exact 90 jaar geleden dat het eerste Concorso d’Eleganza Villa d’Este plaats vond. Om precies te zijn: op 1 september 1929. In de begindagen ging het concours door bij Villa Olmo in Como, op initiatief van het management van Hotel Villa d’Este en de Automobile Club di Como. Na enkele jaren verhuisde het evenement naar de tuin van Villa d‘Este. In 1995 vond de eerste revival plaats, in 1999 werd BMW de hoofdsponsor en groeide het concours in een mum van tijd opnieuw uit tot het beste in Europa. Tegenwoordig gaat het spektakel door tijdens het derde weekend van mei, dit jaar dus op de 25ste en de 26ste mei.

DRIETAND | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | 27

De zon was op Villa d’Este dit jaar van zéér korte duur.

Zaterdag is traditioneel voor de (BMW)genodigden, de VIP’s en de pers en op zondag bij Villa Erba voor het publiek.

Recentelijk is de show daar ook al op zaterdag te bezoeken, al moeten de bezoekers het dan nog even zonder de concours-auto’s stellen. Op die dag zijn enkel de thematentoonstelling van BMW in het Expo paviljoen, de show van de klassieke motoren en de BMW Group modellen in de tuin van de Villa toegankelijk. Daar stonden ook de modellen die RM-Sotheby’s op zaterdagavond zou veilen.

Prelude Voorafgaand aan het gebeuren was er op donderdag nog de Villa d’Este Prelude Tour 2019 voor de deelnemers aan het concours. Dat was een rit van 100 Km vanuit Cernobbio, langs het meer de bergen in, via het Lago di Lugano en daarna via Mennagio langs het meer terug naar Villa d’Este. We hadden het geluk dat ze bij ons appartement in Brienno door de straat kwamen. Het waren echter maar 15 van de 49 deelnemende auto’s, een beetje mager. Om er een toch een paar te noemen, wat denk je van een Alfa 6C1500, een OSCA MT4 1450, een Bizzarrini 5300GT, een CD Panhard LM64, een Ferrari 250GT California Spyder, een Abarth 205 Sport 1100 en een Bugatti 57S? Later bleek alleen de Abarth koelingsproblemen te hebben gekregen door het langzame rijden in de bergen want het was ook één van de hete dagen.

Concorso d’Eleganza Villa d’Este.

Zaterdagmorgen meldden we ons bij de persbalie om onze perskaarten in ontvangst te nemen. Dat had - net als vorige jaren - weer flink

28 | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | DRIETAND

wat voeten in de aarde. Maar het weer was goed en het zonnetje scheen, dus we haastten ons om de deelnemende auto’s te fotograferen. Grote afwezige dit jaar was de bekende Alfa Romeo 6C 2500 ‘Villa d’ Este’, die eigendom is van het hotel.

Op een verjaardagsfeestje zoals deze hoort zo’n auto - die zijn naam te danken heeft aan het concours - er toch gewoon bij?

Bij het hotel blonken een hele rij bijzondere actiemodellen van BMW in de ochtendzon, met daar tegenover de modellen uit de klasse Concept Cars & Prototypes. Er zouden er zes staan, maar we telden er slechts vijf. Meest indrukwekkend waren de Bugatti ‘La Voiture Noire’ en de Austro Daimler Bergmeister ASDR630 ‘Shooting Grand’. De aangekondigde Pininfarina ‘Battista’ was er niet en ook Zagato was niet van de partij.

Andrea Zagato had twee jaar geleden nochtans aangekondigd dat Zagato hier zijn 100ste verjaardag zou vieren met een sportcoupé op basis van de Alfa Giulia. Van de ‘oude’ design-huizen was alleen Touring present. Zij showden de Cabriolet uitvoering van hun fabuleuze ‘Sciàdipersia’ model, een mooi strak gestileerde uitvoering van de hand van de Belgische ontwerper Louis de Fabribeckers. Een model dat mijns inziens fraaier is dan de cabrio uitvoering van Maserati zelf. Er zaten geen Maserati logo’s op, omdat Touring daar nog geen toestemming van de fabriek voor heeft.

Onderhuids is het een GranCabrio: je moet er dus eerst een aanschaffen voordat Touring er deze fraaie uitvoering van kan maken. Net zoals met de Alfa Romeo ‘Disco Volante’, waar je een Alfa 8C ‘Competizione’ voor moet opofferen. Ook dat model had in het begin geen Alfa Romeo logo’s. Uiteindelijk viel het ons tegen dat er zo weinig Prototypes stonden.

Met de klok mee: een zilveren Lamborghini Marzal met zilverkleurig interieur en een bestuurster in bijhorend zilverkleurig jack, de Maserati A6G/2000 van Roland d’Ieteren in de stromende regen.

Het begint te regenen terwijl Simon Kidston Ulrich Knieps, de President van het Concorso en hoofd BMW Group Classic, in een BMW 507 interviewt.

BMW ‘Garmisch’ Bertone.

Wél uniek was de BMW ‘Garmisch’, een reproductie van het in 1970 door Bertone op het Salon van Genève voorgestelde studiemodel. Door indruk te maken op de directie van BMW, hoopten ze destijds het model in productie te mogen nemen.

Het model was een ontwerp van Marcello Gandini, die op dat moment hoofd-design was bij Bertone. Het oorspronkelijke model is na de show in Genève waarschijnlijk meteen vernietigd. BMW claimt altijd veel bewondering gehad te hebben voor de Italiaanse designhuizen en heeft daar in het verleden ook meermaals gebruik van gemaakt. Zo werden de BMW 328MM-modellen uit 1939 ontworpen door Touring.

De BMW Isetta (een licentie van de ISO) was een ontwerp van een zekere Ermenegildo Pretti, een Italiaan. De BMW 700 was dan weer van de hand van Michelotti, de BMW 3200CS werd door Bertone ontworpen en de BMW’s V8-3000 en de 1600GT waren van Frua, terwijl Giorgetto Giugiaro de BMW M1 ontwierp. In 2012 ontwierp Zagato nog een Z4 Coupé en Cabriolet. Het is bij deze twee studiemodellen gebleven.

Ter gelegenheid van deze 90ste verjaardag wilde Adrian van Hooydonk (BMW’s Hoofd van Design) Marcello Gandini in het zonnetje zetten met het bouwen van een replica van de ‘Garmisch’ uit 1970. Aan de hand van oude foto’s en met de hulp van Gandini zelf bouwden ze dit fraaie ontwerp minitieus na. Uniek aan deze wagen is het grote glasoppervlak, de gestileerde BMW ‘nieren’ in het front en de honingraat afdichting van de achterruit. Ook het interieur is spectaculair met zijn verticaal geplaatste radio, de zeer grote make-upspiegel in het dashboardkastje en door de gebruikte materialen. Adrian vertelde uitvoerig hoezeer hij geïnspireerd was geraakt door dit typisch zeventigerjaren design. Het was dan ook dé kers op de taart voor een 90ste verjaardag.

The Symphony of Engines.

Onder het thema “The Symphony of Engines” werden 8 klassen ter jurering aangeboden.

Goodbye Roaring Twenties: The Birth of the Concorso. Deze wagens waren een tribute aan de eerste edities van het concours. In totaal streden hier zes modellen voor de eer, waaronder een Vauxhall 30/98 Type OE, een Minerva Type AF, een Lancia Lambda Serie V en een Rolls-Royce 20H.P. Zij gingen de strijd aan met twee Alfa Romeo’s, een 6C1500SS uit 1928 en een 6C1650GS uit 1930.

Fast Forward: A Quarter Century of Progress. Maar liefst acht bolides in deze categorie. We zagen een RollsRoyce 40/50, een Bentley 4¼, een Mercedes-Benz 540K, een Delahaye 135M, een Lancia Astura en een Lagonda V12 ‘Redfern’. Topstukken in deze klasse waren wat ons betreft een Bugatti 57S 4 seater Sports Tourer met een body van Vanden Plas en de Alfa Romeo 8C2900B van de bekende Amerikaanse collectioneur David Sydorick.

Small and perfectly formed: The Coachbuilder’s Art in Miniature. Hier zeven modellen van enkel Italiaanse ontwerpers, met als uitzondering de Austin Seven 850 Beach Car. Een Abarth 205 Sport 1100, een SIATA 300BC, een Fiat 1200 Spider, een Fiat Abarth Monomille GT en een SEAT Nardi 750GT streden om de eer. Maar dé allermooiste was voor mij de Maserati A6G/2000 van Roland d’Ieteren.

A new Dawn: Into the Rock ’n’ Roll Era. Opnieuw zeven wagens: een Ferrari 342 America, een Jaguar XK120 Supersonic, een SIATA 208S, een Mercedes-Benz 300SL, een Ferrari 250GT Competizione, een BMW 507 en de unieke Alfa Romeo 1900SS ‘Flèche’, van Corrado Lopresto. De 300SL werd destijds door Stirling Moss gebruikt om in 1955 de Mille

DRIETAND | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | 29

Met de klok mee: de luifel boven de stoelen van de juryleden zakte gevaarlijk door vanwege de stortvloed, het echtpaar Sydorick met de Coppa d’Oro bij hun winnende Alfa Romeo 8C2900B, een prachtige groene Maserati 4.0 Mistral Spider.

Is it a bird? Is it a plane? No, it’s a Ferrari 512S Modulo.

Daring to Dream: Concepts which rocked the Motoring Miglia te verkennen. In de voorbereiding reed hij de route zes World. Deze laatste categorie toonde vier bijzondere auto’s: keer. Hij wist hem dan ook te winnen met een gemiddelde een Vivant 77, een Lamborghini Marzal, een Gyro-X (een van 160 Km/uur. tweewieler) en de unieke Ferrari 512S Modulo. Met name de Swinging Sixties: The Sky’s the Limit. Deze categorie Lamborghini, met zijn grote vleugeldeuren en zijn zilverkleurig telde vijf modellen, waarbij gezien de huidige prijzen de leren interieur trok veel belangstelling Hetzelfde gold voor een ‘sky’ inderdaad ‘de limit’ was. Wat te denken van een Ferrari Ferrari Modulo met zijn vlakke voorruit en bewegend dak.

250SWB Competizione, een Aston Martin DB4GT Zagato, een Ferrari 250GT California Spyder SWB, Een verregend feestje. een Aston Martin DBS C Touring en een Na regen komt Na een zonovergoten ochtend trokken Ferrari 275GTB/4? Phew.... tegen de middag donkere wolken samen Baby You Can Drive My Car: zonneschijn. boven het Comomeer. Zouden de weersMusical Stars’ Cars. voorspellers dan toch gelijk krijgen? BMW In deze divisie schitterden zes modelhad alvast een plan B klaar: waar een deel van de genodigden len die ooit eigendom waren van bekende muzikanten en zaten, was een zonneluifel uitgerold. Maar of dat de regen zou filmsterren. Een BMW 507, een Bizzarrini 5300GT Strada, een trotseren? De organisatie had ook een doorzichtige plastic Lamborghini Miura P400S, een Aston Martin V8 Vantage, een luifel opgesteld. Zo konden de deelnemende modellen in geval Porsche 959 en een Maserati 4.0 Mistral Spider. Deze laatste van een flinke plensbui toch door spreekstalmeester Simon - een volledig originele ongerestaureerde wagen - was goed Kidston van commentaar worden voorzien en hun prijzen in voor een ‘Trofeo’ van de Automobile Club di Como. ontvangst nemen. Om 14.30 uur ging het concours van start.

Speeding Against the Clock: Endurance Racing Na een kort welkom en een kleine parade van enkele motoLegends. In deze klasse zeven modellen die hun sporen ren arriveerde de president van het concours en hoofd van hebben verdiend tijdens de lange afstand-races, zoals de Milde BMW Group Classic, de heer Ulrich Knieps, samen met le Miglia, Le Mans of Sebring. Ferrari was hier het populairst Danilo Zucchetti, de Managing Director van hotel Villa d’Este met maar liefst vier modellen: een 166MM, een 340 America, in een BMW 507. Ze werden geïnterviewd terwijl de regen een 500TRC en een 275GTB Competizione. Verder twee losbarstte. Er werd nog een wanhopige poging met paraplu’s OSCA’s, een MT4 1450 en een MT4 1500. De meest unieke gedaan, maar toen de auto van de eerste deelnemer van het auto was een CD Panhard LM64, een klein blauw monster concours moest voorrijden, kwam de regen écht met bakken aangedreven door de 2 cilinder 850cc boxer van Panhard en uit de lucht. De bezoekers vluchtten het hotel binnen en Simon een gestroomlijnde body met twee verticale vinnen aan de Kidston verplaatste zich naar de plaats waar de deelnemers achterkant. Een model dat op het rechte stuk van Le Mans droog stonden. Er werden prijzen en oorkondes uitgereikt, gemakkelijk 250 Km/uur bereikte. maar voordat de president van de FIVA ze kon uitreiken waren

30 | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | DRIETAND

OSCA MT4 1450 tijdens de Villa d’Este Prelude Tour 2019.

de documenten al volledig doorweekt. Men besloot dan ook wijselijk de prijsuitreiking pas op zondag verder te zetten. De deelnemers die in een rij klaarstonden om onder het afdak hun model te presenteren, stonden vol in de regen. Bestuurders met een open auto probeerden met een paraplu de regen buiten te houden en de spiders kwamen met gesloten kap voorrijden.

Ook de juryleden waren naar binnen gevlucht, omdat de luifel boven hun stoelen gevaarlijk doorzakte vanwege de stortvloed.

Het duurde dan ook niet lang of het doek begon door te lekken.

De 49 deelnemers presenteerden ondertussen vastberaden hun auto’s en de fotografen verdrongen zich om alsnog een droge foto of video te kunnen maken. Het vervelende tegenwoordig is dat iedereen een smartphone heeft en ook alles wil fotograferen. Niet zelden lopen ze hierdoor de pers dan voor de voeten.

Denk je eindelijk een goed shot te kunnen maken, schieten er ineens weer een leger smartphones in beeld. Ondanks mijn regenkleding was ik tot aan mijn knieën nat. Een enkele auto wilde na stilstand voor de presentatie niet meer starten en moest aangeduwd worden. Een bijzonder mooi beeld gaf de zilveren Lamborghini Marzal met zilverkleurig interieur en een bestuurster in bijhorend zilverkleurig jack. Ze won welverdiend de 1ste prijs in haar klasse en op zondag de Trofeo BMW Group Ragazzi, gekozen door de bezoekers tot 16 jaar.

Coppa d’Oro Villa d’ Este.

Toen iedereen de revue was gepasseerd, was het wachten op de aankondiging van de winnaar van de ‘Coppa d’Oro Villa d’Este’. Zoals wij verwacht hadden, ging de Alfa Romeo 8C2900B van David Sydorik met de twee gouden bokalen aan de haal. Deze fabuleuze Alfa had namelijk ook al de ‘Best of Show’ en de 1ste prijs in zijn klasse gewonnen. Opnieuw was het een ware veldslag om tussen alle pers toch maar een mooi plaatje van de winnaars te kunnen maken.

Zondag Villa Erba.

De historische motoren, die sinds vijf jaar hun eigen concours hebben op zondag, waren ook onderverdeeld in verschillende klassen. In totaal waren er 33 modellen present, waarvan de oudste een Holcroft uit 1901. Vooral de oudste modellen met hun goed zichtbare techniek zijn een lust voor het oog van de liefhebber. Maar zoals ik in eerdere verslagen schreef, behoren ze wat mij betreft niet op een Concorso d’Eleganza Villa d’Este.

Het is natuurlijk BMW’s goed recht om via dit concours de motoren en dus ook BMW’s onder de aandacht te brengen.

Ze tonen zelf ieder jaar ook een concept-bike. Vorig jaar nog een elektrische, dit jaar een soort retro met een boxermotor. Bezoekers konden tot 14.30 uur de deelnemende auto’s en motoren bekijken samen met de tentoonstelling in de EXPO. BMW had daar een show met modellen die een belangrijke rol hebben gespeeld in wat nu het succes is van het merk. Aansluitend begon het concours zoals dat ook op zaterdag had plaatsgevonden.

Conclusie.

Ondanks dat het feestje op zaterdag letterlijk en figuurlijk in het water viel, hebben we toch een aantal interessante auto’s gezien. Minder dan tijdens vorige edities, dat wel. Letterlijk door de regen natuurlijk, die pas opdroogde toen de ‘Coppa d’Oro’ werd uitgereikt en figuurlijk omdat onze hoge verwachtingen niet werden waargemaakt. Wij hadden gehoopt dat BMW de winnaars van de jaren van het échte concours samengebracht zou hebben tijdens deze 90ste editie. Maar we moesten het stellen met een gewoon concours. Een gemiste kans. Het is waarschijnlijk dan ook de laatste keer dat we verslag doen van het Concorso d’Eleganza Villa d’Este. We zijn blij dat we het vele jaren hebben kunnen meemaken, maar we denken dat er, net als bij de Classic Car beurzen, er een zekere moeheid aan het optreden is bij bezoekers en deelnemers.

DRIETAND | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | 31

32 | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | DRIETAND

Villa d’Este veilingen

Eenmaal, andermaal... verkocht?

Tekst: Frank Rameckers | Foto’s: Edith Overmars, RM-Sotheby’s & Aste Bolaffi

Tijdens de week, dat we in Italië waren om de 90ste verjaardag van het Concorso d’Eleganza Villa d’Este te vieren, hadden we ook de kans om twee veilingen te bezoeken. Op vrijdag 24 mei organiseerde Aste Bolaffi er een op ‘La Pista’ in Lainate bij Arese en op zaterdag was het de beurt aan RM-Sotheby’s.

DRIETAND | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | 33

maar ook enkele unieke exemplaren: ze veilden 2 Panhards, Aste Bolaffi veiling. een 24 BT en een 24 CT ‘Tigre’. Daarnaast een Fiat Nuova 500 Het ‘La Pista’ complex aan de Via Manuel Fangio in LainaAmerica, een 1500 SIATA TS, een Fiat 600 Coupe Viotti en een te was nieuw voor ons. Omdat we vermoedden dat het de Fiat 2300 Coupe Savio. De organisatie was zeer professioneel testbaan van het Museo Storico van Alfa Romeo was, waren en de catering was werkelijk top. Aanvankelijk waren er wat we eerst die kant op gereden. Al snel bleek dat we fout zaten problemen met de techniek waardoor de geboden prijzen niet want ook onze tomtom kende het adres niet. Terugrijdend zain beeld kwamen. Al was dat snel opgegen we al snel de verwijsborden naar het lost, toch kwamen de biedingen moeilijk ‘La Pista’ complex en waren we alsnog Van de 56 lots op tijd om alles goed te bekijken. Er stonwerden er uiteindelijk op gang en werden uiteindelijk slechts 18 van de 56 lots verkocht. Een ronduit den 53 verschillende auto’s, 2 posters en slechts 18 verkocht slecht resultaat. Het hoogste bod was een mooie bronzen plaquette van de Tarvoor een Ferrari Dino, die afgehamerd ga Florio. Om 15.00 uur ging het eerste werd op € 330.000,-. De Maserati’s deden het barslecht en lot onder de hamer: er werden 5 Maserati’s geveild en enkele andere merken deden niet beter. Alleen lot# 3 - een prachtige andere interessante Italiaanse merken. Bolaffi wilde vermoerode Biturbo Spyder - werd verkocht. Vreemd, want ook in delijk meeliften op de belangstelling voor het Concorso d’Elede andere aangeboden Maserati’s kon je zo wegrijden. Op ganza Villa d’Este, waar op zaterdagmiddag de tweejaarlijkse sommige wagens werd niet eens geboden, zoals op de twee veiling van RM-Sotheby’s zou plaatsvinden. Het veilinghuis Panhards. Met name de 24CT ‘Tigre’ was een interessante had zich geconcentreerd op de meer betaalbare modellen, Aste Bolaffi veiling Lot #

Model

Geschatte opbrengst

Resultaat

3

Biturbo Spyder i Zagato

1989

€ 20.000,- - € 25.000,-

€19.500,-

9

4200GT Spyder

2002

€ 40.000,- - € 50.000,-

No Sale

29

Quattroporte III 4.9

1980

€ 25.000,- - € 30.000,-

No Sale

32

Quattroporte I

1968

€ 60.000,- - € 65.000,-

No Sale

55

Mistral 4.0

1968

€ 160.000,- - € 190.000,-

No Sale

Ghibli 4.7 Spider

34 | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | DRIETAND

Mistral 4.0

rally-auto voor liefhebbers. Een Fiat Dino Spider restauratie-project bracht maar liefst € 50.000,- op, goed voor het meest extreme bod van de veiling. De fraaie bronzen Targa Florio Plaquette deed € 24,000,-. Een erg mooi resultaat.

RM-Sotheby’s veiling.

Op zaterdagmiddag vond na het Concorso d’Eleganza Villa d’Este, bij Villa Erba, de tweejaarlijkse veiling plaats van RM-Sotheby’s. We haastten ons om er op tijd bij te zijn, de verkoop begon dit jaar namelijk al om 18.00 uur. De belangstellenden hadden op zaterdag al de te veilen modellen kunnen bewonderen, dus iedereen kon goed voorbereid bieden.

Er werden die avond 53 auto’s, 2 boten en 9 stuks automobilia en memorabilia geveild. Naast 2 junior modellen (een Bugatti en een Ferrari California Spider, met prijzen tussen de € 12.000,- en € 20.000,- ) kwamen er 4 gereedschapsets

voor Ferrari’s onder de hamer. RM-Sotheby’s speelde in op de 100ste verjaardag van Zagato en bood niet minder dan 9 Zagato modellen aan: 3 Aston Martins, 2 Fiat’s, 2 Ferrari’s, 1 Maserati en 1 Lancia. De veiling vond traditiegetrouw plaats voor een overdekte tribune waar de belangstellenden en de bieders een warme plaats hadden. Dat de auto’s werden voorgereden, maakte deze veiling extra aantrekkelijk. De nieuwe Nederlandse veilingmeester, Maarten ten Holder, deed zijn best maar bracht het toch een beetje op een Nederlandse ‘Popie Jopie’ manier. Vooral zijn gebrek aan talenkennis speelde hem parten en het contrast met het charisma en het enthousiasme dat Max Girardo in het verleden aan de dag legde was groot. Onze belangstelling ging natuurlijk in de eerste plaats uit naar de 5 Maserati’s en de Maserati dealerlichtbak. Een A6G/2000, de meest zeldzame van de vijf vond jammer genoeg geen koper. De twee Spyders, een 3500GT

A6G/2000 Zagato

DRIETAND | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | 35

Met de klok mee: 3500GT Spyder by Vignale, Biturbo Spyder i Zagato, Quattroporte I, 4200GT Spyder

deden ook de Ferrari gereedschapsets met prijzen tussen de Vignale en een Ghibli 4.7 waren allebei de moeite waard, € 3.360,- en de € 18.600,- (voor een Ferrari 275GT). Ook de maar enkel de Vignale werd verkocht. Idem voor een mooie tekeningen (Blueprints) van de Zagato’s deden het goed, met tweekleurige 3500GT. De Trofeo light vond dan weer géén uitschieters voor de Alfa Romeo’s en de Ferrari’s. koper. Naast Maserati werden tal van andere fraaie Italiaanse modellen geveild. Ook hier de verschillende Zagato modelConclusie. len, maar ook een ASA1000, een Pegaso Z102 en een unieke RM-Sotheby’s deed veel betere zaken dan Aste Bolaffi, met Lancia B52 Vignale. De Riva Tritone Via Speedboot (ex Prins maar 21 modellen die geen koper vonden. Ook de prijzen die Rainier van Monaco) had ik maar al te graag gekocht, zij het RM scoorde waren duidelijk hoger. Bij dat ik niet meteen € 330.000,- op zak had.

Aste Bolaffi bleven er veel auto’s onverHet topstuk van de veiling was lot# 148, De prijzen staan kocht. Over het algemeen zijn de kopers de Ferrari 500 Mondial uit 1954 die maar onder druk . Het is nú duidelijk voorzichtiger geworden en gaan liefst € 3.7 Miljoen opbracht. De koopjes de tijd om te kopen. de modellen waren een Cadillac Eldorado Biarritz, die ‘Sans Reserve’ makkelijker van de hand. € 67.850,- deed, ongeveer de helft van de Prijzen staan onder druk en speculanten laagst geschatte prijs en een Alfa Romeo beginnen zich een beetje zorgen te maken. Ons idee? Het is Sprint GTA, die maar € 178.250,- opbracht, ongeveer de helft nú de tijd om te kopen. wat een vergelijkbaar model normaal doet. Goede prijzen

RM-Sotheby’s veiling Lot #

Model

Geschatte opbrengst

Resultaat

104

Dealer Lichtbak in krat

127

A6G/2000 Zagato

?

€ 3.000,- - € 5.000,-

€ 4.400,-

1955

€3.000.000,- - €3.500.000,-

No Sale

132 159

3500GT Spyder by Vignale

1961

€ 625.000,- - € 700.000,-

€ 663.125,-

Ghibli 4.7 Spider

1970

€ 500.000,- - € 600.000,-

No Sale

170

3500GT Touring ( met Borrani’s)

1959

€ 180.000,- - € 220.000,-

€ 188.600,-

171

3200 Trofeo Light

2004

€ 180.000,- - € 200.000,-

No Sale

36 | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | DRIETAND

Tekst: Wim Provoost

Famosi Maseratisti #4

Tavi Castro Maserati Means Muscle

In deze rubriek stellen we telkens een beroemde Maserati-bezitter voor. Nogal wat bekende artiesten, sporters, ondernemers en mediapersoonlijkheden blijken te kiezen voor La Bella Macchina met de drietand. Wij gingen op zoek naar de meest markante Famosi Maseratisti en vonden enkele mooie exemplaren.

Maseratisti vind je overal. Wie het wereldje van de Vloggers, Influencers en Online Content Creators volgt, is ongetwijfeld de Nederlands-Canadese Tavi Castro al tegen het lijf gesurft. Als oprichter van het fitnessmerk Body Engineers is hij met drie miljoen volgers één van de meest prominente strak-en-gespierd-lijf promotoren. En zo de man, zo de auto. Tavi verkent de wereld met een matzwarte Maserati GranTurismo, nadat hij

eerder zijn Rosso Magma GranTurismo crashte op de Nederlandse snelweg. Of zijn Drietand handig is in het Amsterdamse verkeer, betwijfelen we. Maar we zien een man met zijn zorgvuldig gekoesterde imago eerlijk gezegd niet in een sympathiek stadswagentje stappen.

Tavi means business en Maserati means muscle. Check zijn Instagram-account, Facebookpagina of vele andere ‘media-outlets’ voor meer over de man zelve.

DRIETAND | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | 37

Himmlische Aussichten

Moezeltrip Tekst: Luc Van den Wijngaert | Foto’s: Karine Roosens

38 | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | DRIETAND

D

onderdag 25/04 Willy, Fausto, Hugo en Luc verzamelden met de snelle jongens van de Astana World Tour Cycling ploeg in Vroenhoven. In restaurant “Malpertuus” is het eten blijkbaar niet alleen lekker, maar het levert ook winst op in Luik-Bastenaken-Luik. De kopman van Astana, Jakob Fuglsang, zou enkele dagen later immers de Waalse klassieker winnen. Willy, de kopman van de Maseratiploeg had een andere opdracht; hij loodste ons feilloos naar Mülheim an der Mosel, én nog binnen de afgesproken tijd ook. Bij aankomst stelden we vast dat het hotel “Weinromantikhotel Richtershof” met prachtige tuin zijn naam alle eer aan doet. Sommige clubleden bleken echter beter een Maserati te kunnen besturen dan een valies op wieltjes… Na een welkomstwoordje door Willy genoten we van een lekker, on-Duits avondmaal. De keuken bleek super. Zestien koppels gingen een rustgevende nacht tegemoet, behalve Erwin en Johan…

Meer moet dat niet zijn. In het laatste deel van de rondrit maakten de meeste clubleden de bocht naar de “Hangbrug Geierlay”. De dappersten onder ons waagden zich aan de voettocht van 1,5 km en betraden roekeloos de hangbrug. Het uitzicht op de brug was vanop een zitbank ook al de moeite waard. ’s Avonds ontvingen de organisatoren, Nicole en Willy, iedereen op een receptie en een overheerlijke maaltijd. Niemand nam “het risico” nadien af te zakken naar de bar, want...

Vrijdag 26/04 In gespreide slagorde startten 21 Maserati’s voor een tocht van 230 km. Deel 1 bracht hen over idylische kronkelwegen naar Cochem, met onderweg keurig verzorgde, uitgestrekte wijngaarden en liefelijke dorpjes met rechtstreekse toegang tot de rivier. Bij een hete thee beeldden we ons op een terrasje in Cochem in, hoe zalig toeven het aan de Moesel zou zijn onder een deugddoend lentezonnetje. Niks aan te doen, de zon gaf niet thuis. We lieten het niet aan ons hart komen en zetten koers richting Burg Rheinfels. De route was een aaneenschakeling van prachtige vergezichten waarin dorpjes en wijngaarden onze aandacht opeisten. Het geluid van de Maserati V8 en af en toe een bewonderende blik van een voorbijganger…

Zaterdag 27/05 Er wachtte ons een tweede tocht van 220 km! Die rit bracht ons langs de Moezel naar het natuurpark Saar-Hunsrück en de Saarschleife. Alhoewel het weer slecht was, genoten we van de prachtige landschappen. Met een beetje zonneschijn was deze rit “himmlisch” geweest. Niet alleen regen en kou speelden ons parten. Ter hoogte van Lorscheid (na ongeveer 40 km) botsten we met een 6-tal Maseratisti op een omleiding. We draaiden in groep in het rond. Stilstaan, overleggen, twijfelen, weer een eindje rijden, … Robin en ik beslisten om de rit af te breken en een bezoek te brengen aan Trier, één van de oudste steden ten noorden van de Alpen. Hugo was daar al eerder aangekomen. Uit het latere relaas van andere clubleden, bleek dat onze keuze voor Trier een waardig alternatief was. De Romeinse monumenten, de Dom en de Onze-Lieve-Vrouwekerk zijn immers sinds 1986 geklasseerd als Unesco werelderfgoed.

De oudste delen van de Dom werden reeds gebouwd ten tijde van de Romeinse keizer Constantijn De Grote in de 4de eeuw.

De Porta Nigra, een poort in de Romeinse stadsmuur van Trier, dankt haar naam aan de zwarte laag op de zandsteen, door roetafzetting in de middeleeuwen. In het historische pittoreske stadscentrum werden we echter overvallen door een felle regenbui. We belandden in een groezelig eethuis.

Het toiletbezoek van Diana deed haar inzien dat de hygië-

Zestien koppels gingen een rustgevende nacht tegemoet, behalve Erwin en Johan…

Tijdens de wijnproeverij vertaalde Gretel de toelichting van de eigenares virtuoos vanuit het Duits in het Italiaans.... en het Limburgs.

DRIETAND | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | 39

Het hotel “Weinromantikhotel Richtershof” met prachtige tuin doet zijn naam alle eer aan.

Vrijdag startten in gespreide slagorde 21 Maserati’s voor een tocht van 230 km.

nische omstandigheden in het restaurant niet je dat waren.

Kakkerlakken op de trap en in de wc waren niet bevorderlijk voor onze eetlust! Onze weloverwogen keuze voor Ristorante Fornelli maakte veel goed. Echt een aanrader voor wie ooit in Trier lekker Italiaans wil eten. Om 18.30 uur werden we in de catacomben van het hotel verwacht voor een wijnproeverij.

Gretel vertaalde de toelichting van de eigenares virtuoos vanuit het Duits in het Italiaans, onmiddellijk gevolgd door het Limburgs. Il faut le faire! Later op de avond, bij een verfijnd avondmaal, werden enkele mensen terecht bedankt: - het personeel van Richtershof voor hun perfecte en zeer vriendelijke bediening - Nicole en Willy voor de organisatie van deze gesmaakte buitenlandtrip.

Zondag 28/04 Bij een uitgebreid ontbijt werden er al nieuwe plannen en afspraken gemaakt en namen we afscheid. Raymond, Pascale, Gilberte en Luc beslisten samen nog een vervolg te breien aan deze uitstap. Ze reden huiswaarts via Luxemburg (Groot-Hertogdom en de provincie) langs prachtige, rustige binnenwegen met Raymond als gids. Besluit… Es war himmlisch…

40 | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | DRIETAND

Roddelkroniek van deze trip Wist je dat…

• Hugo 56 (zesenvijftig) paar schoenen bezit en dat dit aantal een wiskundige correlatie heeft met het aantal handtassen van Diana? • Johan verjaarde op zaterdag 27/04 en zich de zoenen en knuffels liet welgevallen? • Erwin en Johan tijdens de eerste nacht letterlijk en figuurlijk worstelden met “technische problemen” op hun kamer? • Frank in Duitsland een brandstof met code E10 heeft opgemerkt?

Na bevraging bij Raymond zou het gaan om benzine met water in. Die zou worden gebruikt voor Duitse grasmaaiers (type AMG, BMW M, Porsche e.d. ) • Het Brugse dialect van Alain in een bar na 12 uur ’s nachts grappig is, maar totaal onverstaanbaar voor een Brabander? • Davy het heeft aangedurfd om nog vóór het verstrijken van zijn eerste huwelijksverjaardag op te dagen in de bar van het hotel zonder Katja?

• Fausto een OSCA in restauratie heeft? • Martin en Marie-Rose de trotse eigenaars zijn van een Quattroporte Serie III ?

I Maserati su strada het wild) (Maserati’s in

Een fraaie Maserati gespot? Ook wij zien het graag!

Met deze rubriek willen we lezers en leden uitnodigen er een foto van te maken en met ons te delen. Vermeld (indien bekend) het model, de locatie en de datum. Het maakt niet uit of het op straat is, op een parking, een evenement of tijdens de vakantie. Stuur uw foto naar ohesselink@luon.com

Ghibli Spider gespot in Kendal Noord Engeland door Jurgen De Bisschop

GranTursimo gespot aan de Alexander Nevsky Kathedraal in Sofia door Wim Provoost

Ghibli gespot in Tongeren door Krist Beirens

Ghibli gespot in Anderlecht door Philippe Murari

Quattroporte V gespot in Wales door Krist Beirens

Levante gespot in Nijvel door Philippe Murari

DRIETAND | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | 41

VERNASCA SILVER FLAG 2019 Tekst: Frank Rameckers | Foto’s: Niels Bakker, Pim van de Werd, Malcolm Harper, Alex Hendrickx en Renè Official Photographer.

42 | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | DRIETAND

Tijdens het weekend van 28 tot en met 30 juni vond voor de 24ste keer de bekende heuvelklim Vernasca Silver Flag plaats. Omdat ik dit jaar niet ingeloot was om zelf mee te rijden, zou ik als journalist het evenement bezoeken. Op het laatste moment moest ik verstek laten gaan, maar ik kon uiteindelijk toch een verslag maken met de hulp van enkele leden van de Scuderia del Portello Sezione BeNeLux en een Belgische Alfist.

nemen met een paar korte sessies van 10 minuten. Niet echt La Fiat va di Corsa. de moeite voor het prijskaartje van €190,-. Gezien mijn eigen Nadat Alfa Romeo, Lancia en vorig jaar de Franse merken ervaring in 2017, toen het ook zo warm was, moet je langer de het thema waren, werd dit jaar de 120e verjaardag van Fiat baan op kunnen om echt van het circuit te kunnen profiteren. gevierd met haar competitiemodellen onder de vlag ‘La Fiat Maar ook toen zijn we voor de schroeiende hitte moeten va di Corsa’. Een lange reeks speciale modellen zoals 8V’s vluchten. Jammer, want het is echt een leuk parcours en een en wagens met een speciale sportieve body verschenen aan mooie opwarmer voor de heuvelklim op zaterdag en zondag. de start: Fiat 1100 MM, Moretti SportivaS2, 1500 Vignale, 850 Vrijdag vond om 14.00 uur ’s middags Lombardi, Derby Bertone, 1100TV Pininfarina, Fiat 508 en 501 modelEr reden dit jaar 3 Maserati in Castell’arquato de technische keuring plaats. Al is keuring een groot len. Abarth pakte uit met een heel en 2 OSCA’s mee in de woord: je geaccepteerde inschrijving arsenaal aan 131 Rally uitvoeringen. is voldoende om je racenummer en Van de meer dan 220 auto’s, reden er Vernasca Silver Flag herinneringsplaatje te krijgen. Vrijdagdit jaar 67 Fiat’s mee en verschillende avond dan was traditioneel het welinteressante Maserati‘s, OSCA’s, Alfa komstdiner in de tuin van het kasteel. De organisatie doet er Romeo’s, Lancia’s, Ferrari’s, Siata’s, Bizzarinni’s en Serenissialles aan om het de deelnemers naar hun zin te maken en de ma’s. service was ook dit jaar weer erg vlot en vriendelijk. Nadien maakten de deelnemers zich klaar voor de start op zaterdag.

Circuit Varano de Melegari.

Vandaag heet dit circuit ‘Autodromo Riccardo Paletti’, Vernasca Silver Flag, de klim. genoemd naar de in 1982 verongelukte Italiaanse F1 coureur.

De paddock in het stadje Castell’arquato, waar naast de startHet bestaat dit jaar 50 jaar en is in 1969 gestart als een ovaal streep alle deelnemende auto’s geparkeerd staan, is net als van 550 meter. In 1972 volgde een uitbreiding tot 1800 meter het hele parcours vrij toegankelijk voor bezoekers. Hierdoor is met een aantal bochten en in 2001 tot een lengte van 2375 het een zeer laagdrempelig evenement, maar als je onderweg meter tot wat het circuit nu is. De bekende Italiaanse F1 couiets wilt zien en fotograferen moet je wel goed plannen, want reur Andrea de Adamich heeft hier zijn Centro Internazionale een half uur vóór de start wordt de weg volledig afgesloten.

Guida Sicura, dat momenteel wordt geleid door zijn zoon. Het Pas als alle deelnemers na de klim in konvooi zijn teruggebedrijf organiseert trainingen voor Maserati, Alfa Romeo, Ferkeerd naar de paddock, is de baan weer vrij toegankelijk. De rari en Abarth eigenaars. De Autodromo wordt ook gebruikt deelnemende auto’s rijden de klim twee keer: één keer vóór als testbaan voor Dallara met een fabriek op enkele honderen één keer na de lunch. De eerste sessie start om 10.30 uur. den meters van het circuit. Op vrijdag 28 juni werd hier voor Voorafgegaan door een stoet sponsorwagens, begonnen de 4e keer een track day georganiseerd voor de deelnemers de Turismo-modellen - waaronder heel wat Abarth’s - aan aan Vernasca Silver Flag. In tegenstelling tot vorige edities, hun eerste heuvelklim. Vervolgens startten een aantal Tuwas de opkomst eerder mager. De deelnemers die de hitte rismo en Gran Turismo’s, met opnieuw veel Abarth’s en Alfa van boven de 40° C durfden trotseren, moesten genoegen

DRIETAND | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | 43

Boven de A6GCS Sport 2000. Links de OSCA 187S en de A6GCS Sport 2000 in actie.

Romeo’s. In de derde tot en met de zesde groep startten enkel Gran Turismo’s. Groep zeven, de ‘Rallyssyme’, bestond hoofdzakelijk uit Fiat 131 Rally modellen. De achtste groep was de Sport-reeks met Lotussen, Maserati’s, Cooper’s, Bandini, AC Cobra’s, Siata’s, OSCA’s en Ginetta’s. In de negende en de tiende groep reden de Sport Prototipo, zoals de Serenissima, de Abarth’s, de Brabham’s, een Nomad, een Alfa Romeo 33, een Lola70 en een Porsche 906. En vervolgens waren de monoposto’s aan de beurt. Hier een Maserati 6CM, enkele March en Tecno’s, een Alvis, een Riley, Brabham’s, de Sanctis, Simca Deho en een Renault Alpine.

Vooral de deelname van Claudio Casali was interessant: hij nam 30 jaar geleden eigenhandig het initiatief om Vernasca Silver Flag nieuw leven in te blazen. Claudio beklom de heuvel dit jaar met een Sanctis-Quasar-Ford. De laatste groep bestond uit de vooroorlogse modellen: Alfa Romeo’s 8C2300, 6C1750 en 6C1500, een Fiat Balilla, de Bugatti 35 en 37, een reeks MG’s, een Marmon T68 en een Nazzaro Tipo3 Targa Florio. Lees zeker eens de deelnemerslijst op de Vernasca Silver Flag website er op na, je zult versteld staan van de lijst Italiaanse auto’s.

44 | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | DRIETAND

Maserati en OSCA in actie.

Maseratisti die we zijn, waren we natuurlijk vooral nieuwsgierig naar deelnemende Maserati en OSCA modellen. In totaal deden er 3 Maserati en 2 OSCA’s mee. De OSCA1600GT Zagato (1963) van Eduardo Bonanomi reed mee in de reeks Gran Turismo‘s en de OSCA 187S (1957) van Francesco Amadoli in de categorie Sport. In die laatste categorie reed ook een Maserati A6GCS Sport 2000 uit 1955 van Cesare Golfieri mee. Bij de Monoposto: een 250F. De eigenaar, Massimiliano Bristot, had onder startnummer 179 voor de zekerheid zelfs twee verschillende Maserati’s ingeschreven, een A6GCM en een 250F. Hij startte uiteindelijk met de unieke wit/rode 250F, die in het verleden werd gesponsord door Italo Denegri e Hijos uit Montevideo. Bij de vooroorlogse modellen tenslotte een rode 6CM monoposto uit 1938 van Nicola Sculco. Uiteindelijk iets minder Maserati’s dan we gewend zijn.

De start.

Om de 30 seconden schiet er een wagen uit de startblokken.

Er hangt bij dit evenement geen prijs vast aan de snelste tijd, maar je mag natuurlijk zo snel je kunt naar boven. Het parcours begint met 4,5 km vlakke baan met 5 chicanes en vervolgens begint na de haakse linkerbocht in Lugagnano de

klim naar Vernasca. Die is ongeveer 4 kilometer lang en stijgt 300 meter. Eens in Vernasca aangekomen, worden de auto’s geparkeerd op het plein en de straten daarom heen. Als de laatste auto binnen is, gaan de 220 auto’s in konvooi onder politiebegeleiding terug naar Castell’arquato voor de lunch.

Gezien het stralende weer, moet je wel wat geluk hebben als je een plaatsje ambieert in de tuin van restaurant Stradivarius, boven in het stadje. De tweede klim start dan om 15.30 uur en kent dezelfde startvolgorde als ’s ochtends.

Ik kan me voorstellen dat - gezien de hitte dit jaar - de deelnemers nogal blij waren als ze na een snelle sprint uit hun auto konden stappen voor een welverdiend fris drankje.

Na afloop van deze sessie waren er enkele uren vrij vóórdat het galadiner op het plein van het kasteel begon. Om 20.30 uur werd daar een gezellig diner geserveerd waarbij de avond werd afgesloten met een vuurwerk.

De afsluiting en prijsuitreiking.

Zondag was de 3e en laatste klim en bleven de deelnemers boven in Vernasca. Nadat iedereen binnen was, vond er na de lunch de traditionele prijsuitreiking plaats. Één van de leden

De nieuwe Maseratisti Fiamminghi Club kledij is er!

Bestellen kan per mail (davy@maseraticlubmf.be) of door persoonlijk afgeven bij een Maseratisti Fiamminghi bestuurslid.

BESTELFORMULIER

MF Lidnr:

Naam:

Leverings adres:

van de Scuderia del Portello Sezione BeNelux, Malcolm en Nina Harper, ontvingen de “Giuseppe Figoni Trophy per la vettura più elegante” voor hun bijzonder fraaie Alfa Romeo Giulietta Sprint Speciale. Voor de liefhebbers van Italiaans schoons (ik bedoel de auto’s), kan ik Vernasca Silver Flag van harte aanbevelen. Een gezellig laagdrempelig evenement in een prachtige omgeving met mooie wegen. De perfecte setting om eens lekker met je Maserati door de heuvels te kunnen rondtoeren. Zeker eens doen. Kijk op hun website voor de volgende editie die normaal altijd eind juni wordt georganiseerd.

Dames Polo ( S / M / L / XL / XXL ) Aantal ________ Prijs : € 45 /stuk

Totaal : ________

Heren Polo ( S / M / L / XL / XXL ) Aantal ________ Prijs : € 45 /stuk

Totaal : ________

Dames jas ( S / M / L / XL / XXL ) Aantal ________ Prijs : € 90 /stuk

Totaal : ________

Heren jas ( S / M / L / XL / XXL ) Aantal ________ Prijs : € 90 /stuk

Totaal : ________

Totaal (incl BTW) : _______________

Handtekening voor akkoord :

Na overschrijving op onze club rekening wordt de kledij opgestuurd naar bovenstaand, door u aangegeven, leverings adres.

IBAN: BE87 7512 0400 6194 BIC: AXABBE22 Met vermelding “Club kledij - <uw naam>”

OOK DIT IS EEN MASERATI

#10

Tekst: Wim Cerstiaens

Bandini Maserati Barchetta 1952

Bandini Automobili was een Italiaanse sportwagenfabrikant die actief was tussen 1946 en 1992 en gevestigd in Forli (Emilia-Romagna, Italië). Het bedrijf werd in 1946 opgericht door Ilario Bandini, een racepiloot en ingenieur, met de intentie raceauto’s te produceren en naam te maken in de destijds populaire sportwagenklasse tot 750cc.

Het bedrijf onderscheidde zich al snel omwille van de kwaliteit, de aandacht voor detail en de racekwaliteiten van de auto’s die werden gebouwd. In het begin van de jaren ’50 werden dan ook vele successen behaald op diverse circuits.

Vooral in de Verenigde Staten van Amerika heeft Bandini de grootste sportieve successen geboekt, meer bepaald in de populaire SCCA (Sports Car Club of America) nationale kampioenschappen. Zo werd Bandini nationaal kampioen in

46 | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | DRIETAND

1955 en 1957 en vice-kampioen in 1954 en 1958 en regionaal kampioen in de zuidelijke regio van 1961 tot 1963.

In het begin maakte Bandini – zoals destijds vele kleine constructeurs deden in Italië – gebruik van opgevoerde FIAT-motoren, maar later ontwikkelde en bouwde Bandini

ook eigen motoren gaande van 750 tot 1300 cc. Niettemin had Ilario Bandini een overeenkomst met de Italiaans-Amerikaanse invoerder Tony Pompeo om in de VS auto’s te leveren zónder motor. Naar wens van de klant werden daar dan later ter plaatse motoren van andere constructeurs zoals bvb. Alfa Romeo, MG, Siata of Offenhauser in geïnstalleerd.

De Bandini van dit verhaal is gebouwd in 1952 en hoewel er in het begin een vooroorlogse Maserati 1.100cc motor heeft ingezeten, is de auto van oorsprong bedacht om de Maserati A6-motor van 1500cc te huisvesten. Er werd mee geracet in de FM categorie van het SCCA kampioenschap door diverse Amerikaanse piloten zoals Bernhard Vihl, George Parrington en David Michaels, alsook ook in internationaal belangrijke wedstrijden zoals de 12-uren race van Sebring in 1955.

La Bella Diva LIMITLESS (2011): De limieten opzoeken met een GranTurismo In de Amerikaanse sciencefictionthriller Limitless vertolkt Bradley Cooper een schrijver die maar niet van zijn writer’s block af geraakt. Tot hij een nieuwe smart drug ontdekt en de mogelijkheden plots eindeloos lijken.

Niet eindeloos, maar wel intens is de scène van Cooper met een Maserati GranTurismo in het Mexicaanse Puerto Vallarta. Omdat de producenten van de film graag (en snel) een Drietand in de film wilden, hoefde Maserati geen exorbitante product placement fees te betalen. Twee wagens en een superviserende technicus volstonden. Daarmee gaven ze andere autogiganten het nakijken. En de return on investment was gigantisch.

De scène met de GranTurismo haalde zelfs de trailer en was te zien in de pauze van de Amerikaanse Super Bowl. David – Goliath: 1-0.

Bron: www.imcdb.org/vehicles_make-Maserati.html

Technische kenmerken: Auto: Lichtgewicht eliptisch buizenchassis met aluminium koetswerk van Motto, hydraulische trommelremmen voor en achter, Borrani spaakwielen, onafhankelijke ophanging vooraan met starre as achter, tankinhoud 50 liter, totaalgewicht onbekend Motor: Maserati 6-in-lijn in aluminium, 2 kleppen per cilinder, boring x slag: 66x72.5mm, 1488cc, 3 dubbele Webers, compressieverhouding 7.8:1, 65 pk bij 4700 t/m – gekoppeld aan een 4-versnellingsbak Voor de geïnteresseerden: de auto staat momenteel te koop via de website https://www.oldcar24.com/offers/1706/ bandini-maserati-barchetta. De prijs onbekend, maar zal ongetwijfeld gepeperd zijn. Bandini heeft in totaal – naar schatting – 73 auto’s gebouwd, waaronder de laatste in 1992. Bandini bestaat nog steeds, zij het dan als museum en archiefcentrum. http://www.bandiniautomobili.it

DRIETAND | NUMMER 10 - SEPTEMBER 2019 | 47

Drive your Maserati dream RESTAURATIE, ONDERHOUD EN VERKOOP VAN MASERATI KL ASSIEKERS

+32 (0)474 78 00 80

WWW.MISTR ALCL ASSICS.COM