Drietand #11 - Dutch

#11 - DECEMBER 2019

DRIETAND MASERATISTI FIAMMINGHI BELGIË

Levante Trofeo en GTS:

Maserati International

Berlijn-Modena roadtrip

hoogvliegers

meeting 2019

met een Khamsin

Be the storm

LEVANTE TROFEO

3.8L V8 BITURBO 580 PK

Levante Trofeo : Benzineverbruik : 13.2-13.3 l/100 km / CO2-uitstoot volgens de NEDC-normen (min-max): 299-302 g/km. De gegevens stemmen overeen met de tests volgens de Verordening (EU) 2017/1151. De homologatie van juli 2019 is echter nog niet defi nitief. Daarom kunnen de gegevens later nog worden aangepast. De defi nitieve versie zal beschikbaar zijn op de website van Maserati alsook bij de offi ciële verdelers van Maserati. Maserati West Europe – 487 526 931 RCS Paris – maatschappelijke zetel: 164-174 rue Victor Hugo - 92300 Levallois-Perret, Frankrijk.

Editoriaal Beste Maseratisti, We blikken terug op een vreugdevol clubjaar vol ontspannende binnenlandse en buitenlandse events. We nemen afscheid van een aantal bolides die ons nauw aan het hart lagen. De laatste productiedag van de GranTurismo zoals we hem kennen werd gevierd met een exclusieve versie: de Zéda. Zéda staat in het Modena-dialect voor ‘Z’ en symboliseert dat elk einde staat voor een nieuw begin. 2020 wordt dan ook het jaar waarin Maserati de vernieuwing inzet. Op 26 september maakte het concern zijn langverwachte toekomstplannen bekend, waarvan we 3 grote thema’s hebben onthouden: nieuwe modellen, elektrisch en autonoom rijden. De FCA groep rolt momenteel een investeringsprogramma van € 5 miljard uit en alle nieuwe Maserati’s worden 100 procent ‘made in Italy’. Ze krijgen geavanceerde, duurzame hybride en elektrische aandrijfsystemen die tegelijkertijd het high-performance karakter hebben dat zo kenmerkend is voor ons befaamde merk-DNA. De eerste elektrische Ghibli rolt al begin 2020 van de band in Turijn en in Cassino wordt een nieuwe SUV gebouwd die we in 2021 mogen verwachten. Ook de GranTurismo en GranCabrio gaan mee in het volledig nieuwe tijdperk van elektrificatie. Als kers op de taart, ontwikkelt Maserati een compleet nieuw personalisatieprogramma voor klanten die op zoek zijn naar ‘oneoff’ exclusiviteit.

Als teaser werd vorige maand in Modena een mysterieus gecamoufleerde bolide gespot: motor 100% ‘by Maserati’. De ‘mule’ – zoals deze auto’s in de auto-industrie worden genoemd – is de eerste van een reeks experimentele auto’s die zijn uitgerust met een nieuwe motor die centraal achterin is geplaatst. De krachtbron – met een innovatief verbrandingssysteem – is volledig ontwikkeld en gebouwd door Maserati en is de voorloper van een nieuwe motorenfamilie die exclusief is voorbehouden voor ons geliefde merk. De mules hebben een speciale livery waarin de ‘Save the Date’ teaser is verwerkt voor een launch-event dat in mei 2020 doorgaat onder de noemer “MMXX”. The future of Maserati looks bright. And electric...

Tenslotte hou ik eraan om even stil te staan bij minder leuke berichten uit onze eigen en bevriende clubs. Ik wens al wie dit jaar kennissen, vrienden of familie heeft verloren extra veel sterkte tijdens de feestdagen. Koester vooral de fijne herinneringen en geniet van het moment.

Met warme groet, Steven Decock Voorzitter Maseratisti Fiamminghi

In dit nummer 4 Levante Trofeo en GTS: hoogvliegers 10 Bernina Gran Turismo ‘19 12 Spa Six Hours 2019 15 I Maserati su strada 16 Italian Classic Car Meeting 2019 18 Antwerp concours 2019 20 On the road to Gleneagles 29 Maserati International meeting 2019 36 Binnenlandrit ‘Scheldelandroute Mechelen’ 39 Club kledij & Club Kalender 2019 41 Famosi Maseratisti #5: Massimo Bottura 42 Berlijn-Modena roadtrip met een Khamsin 48 Tony’s Maserati #1: de schoenen van Hergé

Colofon: Vormgeving: Onno Hesselink Teksten: Steven Decock, Alec Lavaerts, Frank Rameckers, Onno Hesselink, Coreille Harms-Van Wandelen, Wim Provoost, Dirk Rumpff, Tony Adriaensens en Wim Cerstiaens.

Eindredactie: Wim Cerstiaens en Gretel Goessens Foto’s: Maserati, Onno Hesselink, Malcolm Harper, Daniel Reihard (www.zwischengas.ch), Edith Overmars, Karine Roosens, Pierre Stubbe, Dirk Rumpff Retouches: Jacques Vandecan Omslagfoto: Maserati V.U.: Onno Hesselink, Bautersemstraat 68, 2800 Mechelen, ohesselink@luon.com

50 Ook dit is een Maserati #11: Alfa Romeo Brera Prototype 2002 51 La Bella Diva: The Godfather III

DRIETAND | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | 3

Tekst: Alec Lavaerts | Foto’s: Maserati

Levante Trofeo en GTS

Hoogvliegers

Onlangs kondigde Maserati nieuwe topversies aan van zijn SUV. Die heten voortaan Levante Trofeo en Levante GTS. Beiden beschikken voor deze gelegenheid over beresterke achtcilinders en behoren daardoor tot de krachtigste in hun soort.

4 | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | DRIETAND

Evolutie Telkens maar weer blijft ‘Il Tridente’ aan zijn huidige gamma verbeteringen aanbrengen. Soms wat discreter, dan weer wat spectaculairder. Ook de Levante, de eerste SUV in de geschiedenis van het Italiaanse prestigemerk, wordt daarbij niet vergeten. Reeds vóór de officiële introductie van de Levante in 2016 deed Modena uitvoerige tests met een prototype voorzien van een V8. Die deed dienst als inspiratiemodel en werd voorgesteld aan het management. In de zomer van 2016 ontwikkelde men deze super Levante door.

Het doel: de krachtige V8 met het intelligent gestuurde 4x4 systeem aan elkaar te koppelen tot een bijzonder handelbaar topmodel. Dat kende in 2018 op het autosalon van New York zijn introductie. Oorspronkelijk had Maserati enkel de intentie de Levanto Trofeo, zoals dit type officieel heette, enkel te commercialiseren in een kleine reeks voor de Amerikaanse en Canadese markt. Studies toonden aan dat er buiten deze markten ook heel wat interesse bestond in deze superpotente Maserati. Vandaar de beslissing om het model algemeen te commercialiseren. Die zou dan de Levante GTS, het initiële topmodel, vervoegen. Beiden beschikken over een 3,8 liter V8 biturbomotor met ‘vlakke krukas’, vervaardigd door Ferrari, die voorheen reeds terug te vinden was in de Quattroporte GTS. Althans wat de basis betreft want uiteindelijk onderging deze krachtbron nog heel wat wijzigingen alvorens plaats te vinden onder de motorkap van deze SUV. De achtpitter van de Trofeo onderscheidt zich van de GTS door zijn rood gelakte cilinderkoppen en dito inlaatcollector. De motorinkapseling bestaat uit glanzend koolstof waarop een drietand prijkt.

Tijdens de ontwikkeling besteedde men veel zorg aan het verbeteren van het inlaatsysteem. Elke cilinderbank beschikt over een ‘twin-scroll’ turbo met individuele intercooler. Daar-

DRIETAND | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | 5

door ondervindt de aangezogen lucht minder weerstand wat Evenwicht het rendement ten goede komt. Hertekende cilinderkoppen, Uiteraard draagt ook een goede algemene balans bij tot het nieuwe nokkenassen, een ander carter en versterkte zuigers optimaliseren van het weggedrag. Maserati slaagt erin om met bijpassende drijfstangen deden hun intrede om de extra een perfecte gewichtsverdeling van 50/50 tot stand te brenontstane krachten door de hogere effectieve verbrandingsgen bij zowel de Trofeo als de GTS uitvoering van de Levante. druk beter te trotseren. Uiteraard vereist de extra cardanas, die de vooras aandrijft, nog een extra aanpassing.

Luchtvering Een grotere oliepomp garandeert dan weer optimale smering.

Net als de andere leden van de Levante familie beschikken de Bij 6250 t/min ontwikkelt de Trofeo zo’n Trofeo en GTS-uitvoering over luchtvering, 580 pk - 50 pk meer dan de GTS - en vanaf instelbaar in 6 verschillende standen. Elke Beide topversies 2500 t/min genereert de V8 730 Nm.Al dit luchtveer kan onafhankelijk gestuurd worden geweld vervolgt zijn weg via de nieuwe om individueel de gewenste stand te verzijn uitgerust achttrapsautomaat van ZF makelij. krijgen, rekening houdend met de ingeschamet het ‘Maserati kelde rijmodus. Bij het aanwenden van de Integrated Vehicle nieuwe Corsa-modus, enkel beschikbaar bij Versterkte ophanging In tegenstelling tot de ‘klassieke’ Levante de Trofeo, zakt de wagen 35 mm lager dan de Control system’ beschikken zowel de Trofeo als de GTS laagste ‘standaard’ modus. Een kwestie van over een stevigere ophanging. Het frame, het zwaartepunt te verlagen wat het weggede armen, de bevestiging van de veerpoten en de dwarsbaldrag ten goede komt en wat onrechtstreeks ook invloed heeft ken zijn vervaardigd uit een speciale lichtmetaallegering. op het brandstofverbruik door de mindere luchtweerstand.

Dit materiaal, aangewend in een specifiek gietproces, zorgt voor extra rigiditeit van deze componenten zonder extra Actieve ophanging gewichtstoename.

Ook de ‘Skyhook’ ophanging is geen onbekende bij de Levante. Dit actief ophangingssysteem controleert de dynamische

Zwart, licht beige of een rood interieur met contrasterend stiksel met op de hoofdsteunen: alles ademt luxe en stijl.

6 | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | DRIETAND

De heuvelachtige omgeving in de buurt van Reims was ideaal om deze nieuwelingen het vuur aan de schenen te leggen.

invloeden zoals rollen, duiken en stijgen op de wagen en maakt daarvoor gebruik van elektromagnetische gestuurde schokdempers. Afhankelijk van het gekozen programma, comfort of sport, zal de auto zachter of harder afveren.

Nieuw controlesysteem Om de hele boel netjes onder controle te houden, rust men beide topversies uit met het zogenaamde ‘Maserati Integrated Vehicle Control system’. Dat corrigeert niet enkel de fouten van de bestuurder zoals de klassieke besturingssystemen van de gemiddelde moderne wagens maar denkt zelfs ‘vooruit’. Afhankelijk van vele parameters waaronder de snelheid, rijsituaties en toerental zal een zo ideaal mogelijke situatie berekend worden. Die zorgt op zijn beurt dan weer voor het bijsturen van het eigenlijke ‘rijden’, werkelijke prestaties en actieve veiligheid.

Interieur De sportstoelen van de Trofeo, bekleed met Pieno Fiore leder, zijn verkrijgbaar in het rood, zwart of licht beige en contrasterend stiksel met ‘Trofeo’ op de hoofdsteunen. Ook de vloermatten krijgen het type logo mee. De rest van de binnenbekleding bestaat uit matte koolstofvezel.

De GTS onderscheidt zich dan weer door zijn klassieke lederen bekleding, eveneens beschikbaar in het rood, zwart, licht beige en bruin.

Koetswerk De GTS uitvoering herken je makkelijk aan het gechromeerde radiatorrooster met dubbele verticale strips en fijnmazig honingraadnet. Zowel de deurhendels, achtervleugel, frontsplitter als diffuser achteraan zijn gelakt in dezelfde tint als het koetswerk. In de bumper voor- en achteraan typeren zwarte accenten deze uitvoering. Op de C-stijl prijkt het GTS-embleem. Rode remklauwen zorgen voor een opvallende noot.

De Trofeo onderscheidt zich door de beide luchtinlaten op de motorkap voor extra koeling van de motor als de 22-duims aluminium velgen. Zowel de ‘splitter’ onderaan, de zijschorten, de randen van de luchtsleuven op de motorkap als de ‘diffuser’ achteraan zijn uitgevoerd in koolstofvezel. Het Trofeo logo siert de C-stijlen. Remklauwen zijn naar wens in rood, blauw, zwart, zilver or geel te verkrijgen. In tegenstelling tot de GTS behoort de ‘Matrix LED’ verlichting bij de Trofeo tot de standaarduitrusting.

Praktijk Onlangs kregen we de kans om zowel de Trofeo als de GTS een keertje te testen. De heuvelachtige omgeving in de buurt van Reims leek ons ideaal om deze nieuwelingen een keertje het vuur aan de schenen te leggen. De Levante mag dan geen onbekende zijn voor ons, het blijft nog steeds een bijzondere verschijning in de wereld van de SUV’s. Typische, onmiskenbare Maserati stijlkenmerken waaronder de neus met het concave radiatorrooster en de zijdelinkse ‘kieuwen’

DRIETAND | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | 7

8 | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | DRIETAND

Het actieve ‘Skyhook’ ophangingssysteem controleert de dynamische invloeden zoals rollen, duiken en stijgen op de wagen en maakt daarvoor gebruik van elektromagnetisch gestuurde schokdempers.

verloochenen de afkomst van deze edele creatie niet. Unieke het zogenaamde Q4 Intelligent All-Wheel Drive systeem met accenten waaronder beide luchthappers op de motorkap sperdifferentieel zet dit geweld netjes aan de grond. Eerlijk en de 22-inch velgen met hun eigentijds design typeren de gezegd een oefening die zonder elektronische hulpmiddelen Trofeo uitvoering het meest. Deze kenmerken zorgen meteen (bijna) nooit mogelijk zou zijn! Een typisch fenomeen waar ook voor dat extra aan potente indruk. Eens achter het stuurelke krachtige wagen vandaag de dag mee te kampen heeft, wiel plaatsgenomen, kun je perfect de gewenste zitpositie ongeacht het merk. Wil je echter het uiterste uit de Trofeo instellen dankzij de 6-voudige verstelling. De stoelen van halen, dan kan je nog beroep doen op een speciale modus, de Levante Trofeo zitten voortreffelijk en bieden behoorlijke te activeren door een druk op de Corsa knop. Zelfs in deze zijdelingse steun. De algemene afwerking van het interieur, stand mag je de vering nog steeds als ‘acceptabel aangedat ook hier onmiskenbaar zijn Maseranaam’ catalogeren. Oneffenheden van het ti-roots niet verloochent, mag er best wezen. wegdek worden goed geabsorbeerd en het De Levante Het dashboard ziet er best overzichtelijk uit rolgeluid blijft binnen de perken. Algemeen zonder te veel ‘prullaria’. Het traditionele vertoont de nieuwe Italiaan weinig of geen blijft een ‘Maseratiklokje’ prijkt fier centraal. Rechts windgeruis, zelfs bij hoge snelheden, een bijzondere bevindt zich het 8,4” grote scherm van het probleem waar vele SUV’s behoorlijk onder verschijning infotainment systeem dat door het aanralijden. In de ‘standaard’ comfortstand blijft ken met een vinger eenvoudig kan bediend de stabiliteit van de Maserati goed gehandin de wereld worden. Het met leder overtrokken stuurwiel haafd. Ook het rollen in bochtsituaties blijft van de SUV’s ligt goed in de hand en de bedieningsknopbijzonder onder controle. Zowel bij de GTS pen en hendels zijn ideaal gepositioneerd. als de Trofeo nam men het remsysteem Achterin biedt de Levante plaats voor duchtig onder handen. Vooraan huizen volwassenen van behoorlijk gestalte. De kofferbak is ruim, aluminium remklauwen met zes zuigers en geventileerde 580 l, maar zeker met de achterbank plat komt een zee van remmen van 380 mm die op hun werk perfect zijn bemeten, ruimte vrij. Eens de startknop ingedrukt ontstaat een geroffel, net als de ‘vlottende’ remklauwen met 330 mm grote geveneigen aan een dikke V8, die duidelijk van zich laat horen. Al tileerde schijven achteraan. snel wordt het duidelijk, de Trofeo is geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Het titanenvermogen is volop Besluit present. De minste beweging van het gaspedaal vertaalt zich Beschouw gerust de Trofeo en de GTS als uitblinkers in de in een enorme krachtexplosie. Het koppel is reeds rijkelijk wereld van de SUV, de grote trendsetter van de laatste jaren aanwezig vanaf 1800-2000 t/min en piekt bij 2500 t/min. in de automobielsector. Blitsende prestaties gekoppeld aan Vervolgens blijft de 730 Nm gehandhaafd tot 5000 t/min. Een uitstekende dynamische kwaliteiten, deze potente Levantes prestatie waar elke dieselmotor van verbleekt en wat een laten de (Duitse) concurrentie ver achter zich. Verkies je echt immens voordeel aantoont van een krachtige benzinemotor het uiterste, dan is de Trofeo de best keuze! t.o.v. zware zelfontbranders. Het ‘aandrijfmanagement’ van

DRIETAND | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | 9

BERNINA GRAN TURISMO ‘19

Tekst: Frank Rameckers | Foto’s: Malcolm Harper, Daniel Reinhard, Bernina Gran Turismo Gallery

10 | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | DRIETAND

Echte legendes komen altijd terug.

90 jaar geleden vond de 1ste Internationale St. Moritzer Automobilwoche in Zwitserland plaats, een 16 kilometer lange heuvelklim van St.Moritz naar de Bernina bergpas. Die eerste race werd gewonnen door Hans Stuck in een Austro-Daimler uit 1928. Het jaar daarop, in 1930, triomfeerde H.J. von Morgen met een Bugatti. Het was een internationale bergklim waar de grote renners uit die tijd aan deelnamen. De gemiddelde snelheid van de winnaars lag rond de 178 km/uur. Dat was heel snel, gezien de wegen van toen – onverhard en gravel waren. Daarna bleef het vele jaren stil.

Zeker na 1958, toen alle autosport in Zwitserland verboden werd als reactie op de ongelukken in Le Mans 1955 (82 doden) en de Mille Miglia 1957 (11 doden).

nemers de kans om de klim twee keer te rijden.

Na de lunch zijn er twee getimede sprints. Een echte blikvanger dat weekend was de winnende Austro Daimler uit 1929. Hij werd bestuurd door Hans Joachim Stuck Jr, de zoon van de oorspronkelijke piloot tijdens de allereerste Internationale St. Moritzer Automobilwoche.

Er waren twee Maserati’s (A6CGS en 250F) en een Osca 1600 Zagato aanwezig. De 250F kwam niet aan de start, maar de coureurs van de andere twee gaven hun bolides goed de sporen. Dat zorgde voor spektakel op deze zonnige zaterdag. Toch heerste hier niet de sfeer die we kennen in Italië bij dit soort evenementen. De opkomst lag ook lager, vergeleken met bijvoorbeeld Vernasca. De ruime belangstelling van de pers en een livestreaming maakten echter veel goed.

Back to the Bernina Toch slaagde de organisatie er 5 jaar geleden in om een historische heuvelklim te organiseren waar maximaal 80 auto’s aan mogen deelnemen. In tegenstelling tot Vernasca Silver Flag in Italië gaat het hier tijdens de ‘Bernina Classic Tour’ wel degelijk om de snelheid. Er zijn twee categorieën: de ‘Competitie’-klasse (30 auto’s) en de ‘Regularity’ klasse (50 auto’s). Bij de eerste groep gaat het louter om snelheid, bij de tweede moet de deelnemer een gemiddelde proberen te rijden van 80 km/uur. In de tweede groep mag er ook een bijrijder mee. De veiligheidseisen zijn streng: er mag enkel gereden worden met een auto in perfecte staat. Ook de helm en gordels zijn verplicht.

Hyper finish Zondag zat het weer tegen, al bleek de mist op de weg van La Rosa naar de Bernina vrij snel op te trekken. Toch was de laatste 100 meter voor de finish op 2.328 meter nog in laaghangende wolken gehuld. Naast de Maserati en de Osca namen er nog een aantal interessante Alfa Romeo’s deel, alsook ook enkele monoposto’s. Bij hoge uitzondering was er zelfs een Bugatti Chiron toegelaten, een 1.500 pk sterke hypercar die vlot drie miljoen euro kost en waarvan er maar één in België is geleverd. Het evenement verliep gelukkig zonder ongelukken. ’s Avonds werd er lekker getafeld en was er tijd om ervaringen uit te wisselen. Al met al een zeer geslaagde 5de ‘Bernina Gran Turismo’ heuvelklim in een mooi gebied vlakbij Sankt Moritz en niet ver van de Italiaanse grens bij het Comomeer. Warm aanbevolen voor Maseratisti en autoliefhebbers in het algemeen die naast het spektakel ook van een mooi stukje natuur willen genieten.

Italiaans spektakel Dit jaar vond de ‘Bernina’ plaats tijdens het weekend van 20 tot en met 22 september. Op zaterdagmorgen krijgen de deel-

Boven: de Maserati A6CGS is actie tijdens de heuvelklim. Onder: de Maserati A6CGS in al zijn glorie en (rechtsonder) de OSCA 1600 GT Zagato.

DRIETAND | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | 11

SPA6H Tekst & foto’s: Frank Rameckers

De 27ste editie van deze Spa Six Hours vond plaats tijdens het laatste weekend van september.

Meer dan 650 racewagens verschenen aan de start in 12 verschillende races – een niet te missen evenement voor liefhebbers van classic cars.

In iedere race rijden verschillende klassen samen. Je kan dus als 15de eindigen en toch winnaar in je klasse worden. Als journalist kon ik het spektakel volgen op speciaal voorbehouden plaatsen langsheen het circuit. Zo mocht ik bijvoorbeeld staan aan uitdagende bochten en aan de startopstelling. Zelf vind

ik de startopstelling altijd indrukwekkend, vooral dan de hectiek van monteurs die tot het laatste moment aan F1 modellen en Le Mans auto’s werken. En uiteraard is er de legendarische ‘La Source’ bocht, de scherpe rechterbocht na de start.

Dit jaar heb ik ook een aantal opnames gemaakt in de ‘Chicane’, de

#22 Steve Hart, #17 Stephan Rettenmaier, #31 Guillermo Fierro en Guy Verhofstadt rijdt de lichtblauwe Elva

12 | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | DRIETAND

moeilijke bocht voor het rechte stuk naar de start. Die bocht geeft je een mooi overzicht van de verschillende auto’s in actie, vooral omdat het een S-bocht is. In de ‘La Source’ -bocht komen de echte stuurmanskunsten naar boven; verschillen in ervaring en/of durf worden daar uitvergroot. Vooral bij de races met

de vooroorlogse modellen zie je dat duidelijk. Anders dan bij een moderne racewagen moet je bij deze grote klassieke auto’s, zoals de Bentley’s, Talbots, Alfa Romeo’s en zelfs de Morgan 3-Wheelers, écht werken. Je ziet rijders zelfs het stuur overpakken om de bocht door te komen – indrukwekkend. Dat is waarom je naar de Spa Six Hours komt: authenticiteit, opwinding en de sound van glorieuze autotijdperken die even herleven. Kortom, een spectaculaire blast from the past.

Maserati present Van de 12 races waren er dit jaar drie waar Maserati’s aan de start verschenen. Maar ook de andere races boden heel wat kijk- en luisterspektakel om elke autoliefhebber te doen watertanden. De meeste toeschouwers komen zaterdagmiddag voor de 6 uurs race. De Six Hours startte om 16.00 uur met ruim 100 racewagens en was om 22u afgelopen. Net als de vorige 13 edities was het de Ford GT40 die met de 1ste prijs aan de haal ging, in dit geval het team Walker/ Griffiths/Shedden (#2) met één van de 15 deelnemende GT40’s. Ford is overigens het populairste merk, want naast de GT40’s deden er nog 16 andere modellen mee, zoals de Mustang, de Falcon en de Galaxy.

In de Woodcote Trophy & Stirling Moss Trophy reden Guillermo Fierro en Steve Hart met een zeer mooie Maserati 300S. Ze gingen de strijd aan met de Jaguar D-types,

In de ‘La Source’ bocht komen de échte stuurmanskunsten naar boven de Listers, de Allards, de Aston Martins, de Lotussen, de Coopers en niet te vergeten de Elva MKIII van voormalig Belgisch premier Guy Verhofstadt (#431). Verhofstadt staat bekend als een autoliefhebber, met een voorkeur voor Italiaanse merken, zoals Lancia. Racen doet hij echter met de Elva, een mooie metallic-blauwe sportwagen. Hij werd uiteindelijk 44ste algemeen

van de 48 deelnemers, maar won wel in zijn klasse. Eerlijkheid gebied te zeggen dat hij de enige was in zijn klasse en dus hoe dan ook in de prijzen zou vallen. Het was een ´Wet Race´ van 61 minuten met een ´verplichte´ rijderswissel.

Ondanks de gladde baan verliep de race zonder incidenten. De Maserati 300S won de 3de prijs in zijn klasse, met rijders Guillermo Fierro en Steve Hart die de beker en het zilveren bord in ontvangst mochten nemen. Beide rijders kwamen ook uit in de Historic Grand Prix Cars Association met hun Maserati 250F. Zij reden dus nog twee races, één op zaterdag en één op zondag.

Liefhebbers van de Maserati 250F wilden de Historic Grand Prix Cars Association niet missen. Er verschenen maar liefst 4 van deze modellen aan de start. Guillermo Fierro (#31) reed met een 250F (2523) en zijn teammaat Steve Hart

Stephan Rettenmaier #17 voor Christian Dumolin #20, gevolgd door de Talbot van Tania Pilkington

DRIETAND | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | 13

#31 Guillermo Fierro en De Belg Christian Dumolin aan het stuur van zijn 250F #20.

(#22) reed met een 250F (CM7) Cameron Millar uitvoering. De Belg Christian Dumolin (#20) nam het stuur van zijn 250F (2522). Stephan Rettenmaier (#17) reed met een donkerblauwe 250F en Klara Rettenmaier (#27) met een blauwe A6GCM. Stephan Jöbstl (#40) uit Oostenrijk reed met een Cooper Maserati T51. De familie Rettenmaier, actief in de productie van celluloseproducten, heeft volgens mij de grootste collectie Maserati-, Osca-, Alfa Romeo- en Bugatti-racewagens van Duitsland. Check Google voor hun indrukwekkende collectie. Er zijn 4 Rettenmaiers actief in de historische autosport. Vorig jaar reed Stephan Rettenmaier in een uiterst zeldzame OSCA Tipo6 4500, terwijl Klara en Jakob Rettenmaier in een groene Maserati A6GCS aan de start verschenen. Zij rijden voor de fun ook nog in een BMW 1800Ti, naast de andere bijzondere raceauto’s van de familie. Stephan Rettenmaier had vrijdag met zijn unieke donkergroene Alfa Romeo 8C2300 Le Mans al deelgenomen aan de Pre-War Sports Cars race.

De 250F’s werden op zaterdag (‘Dry Race’) in hun klasse 1ste (Steve Hart), 2de (Guillermo Fierro), 3de (Christian Dumolin), 4de (Stephan Rettenmaier) en 5de (Klara Rettenmaier). De race op zondag ging van start als een ´Wet Race’, wat natuurlijk in het voordeel was van de lichte Lotussen, Brabhams en Coopers. De modellen met motor achterin waren vroeger en ook nu nog zeer succesvol. In deze race kwam Christian Dumolin niet aan

14 | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | DRIETAND

de start. Guillermo Fierro eindigde in deze race als eerste, met Steve Hart als 2de, Stephan Rettenmai-

De geur van Castrol olie is typisch voor de unieke sfeer van het Spa Six Hours weekend

er als 3de en Klara Rettenmaier als 4de. De Cooper Maserati T51 eindigde op een 30ste plek en werd 4de in zijn klasse.

Aston Martin endurance legends De eerste race in deze reeks vond vrijdagnamiddag plaats, waarbij de Maserati MC12 van de Nederlanders Nicky Pastorelli en David Hart aan de start verscheen. Hier reden auto´s uit de Le Mans serie met bouwjaren vanaf 2000 t.e.m.

2011, uit verschillende klassen. Een moderne Le Mans auto uit 2011 is natuurlijk de baas over een model uit 2000. Toch deed de Maserati MC12 het zeer goed. De eerste race was een ´Dry Race´ die gewonnen werd door Steve Tandy in een Lola BR-60 en de 2de plaats was ook voor een Lola, in dit geval een Lola-Aston Martin. De Maserati werd 5de algemeen en 2de in zijn klasse. De race op zondag was een ‘Wet Race’ die nu in het voordeel van de Maserati werd beslist. Nicky Pastorelli en David Hart wonnen de race, de Lola-Aston Martin werd 2de en een Audi R8GTS 3de. Nicky Pastorelli is de zoon van Franco Pastorelli, al jaren een zeer bekende Maserati-specialist en nu meer dan 30 jaar een Maserati-Service dealer.

Het bedrijf, FrancoAuto, is gevestigd in Kwintsheul bij Den Haag.

In 2005 en 2006 wist de Maserati MC12 de 24 uur van Spa te winnen, dus voelde hij zich dit weekend thuis op het circuit van Francorchamps. Ik heb alleen de drie races beschreven waar de Maserati’s aan de start kwamen. Maar geloof mij: ook de andere races waren de moeite waard. Het was opnieuw puur genieten van de historische autosport, waar motoren nog klonken als motoren die 8.000 toeren maakten en niet het geluid produceerden van de moderne hoogtoerige (18.000 rpm) motoren. Ik meende zelfs een vleugje Castrol olie te ruiken, wat alleen maar bijdroeg aan de unieke sfeer van het Spa Six Hours weekend. Volgend jaar zijn we weer van de partij.

I Maserati su strada het wild) (Maserati’s in

Een fraaie Maserati gespot? Ook wij zien het graag!

Met deze rubriek willen we lezers en leden uitnodigen er een foto van te maken en met ons te delen. Vermeld (indien bekend) het model, de locatie en de datum. Het maakt niet uit of het op straat is, op een parking, een evenement of tijdens de vakantie. Stuur uw foto naar ohesselink@luon.com

Granturismo gespot in Sofia door Wim Provoost

Granturismo gespot voor de fameuze Villa Empain in Brussel door Onno Hesselink

Verbouwde Ghibli gespot op de Romeinsesteenweg in Laken door Philippe Murari

Maserati 2000 GT 1957 gespot in het Musée de l’auto te Leuze Henegouwen door Christian De Bisschop

Biturbo spider gespot tijdens het 100 jaar Zagato event in Zandvoort (NL) door Frank Rameckers

Sciàdipersia gespot op de Zoute grand prix door Christian De Bisschop

Maserati gespot op de oktoberkermis in Oostende

MC12 gespot op de Zoute grand prix door Christian De Bisschop

DRIETAND | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | 15

Italian Classic Car Meeting 2019 Tekst: Frank Rameckers | Foto’s: Edith Overmars

E

lk jaar organiseert de I.C.C.B (Italia Car Club Belgium) de Italian Classic Car Meeting in het park van het Château du Val Saint Lambert in Seraing. De weersvoorspellingen waren dit jaar niet zo gunstig; er werd regen voorspeld. En we weten allemaal: slechte weersomstandigheden zijn dodelijk voor de opkomst van autoliefhebbers en Italiaanse modellen in het bijzonder. Want die worden niet graag nat. Maar de thuisblijvers kregen ongelijk. De 22ste editie van deze Italian Classic Car Meeting zou een prachtige dag worden met mooie temperaturen rond de 20°. Geen zuiderse temperaturen, maar toch.

Geen spatje regen gezien!

16 | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | DRIETAND

Gezellige chaos Het was de eerste keer dat onze club deelnam. Bij de entree was het even gezellige chaos, omdat een deel van de organisatie niet op de hoogte was van de afgesproken parkeerplaatsen. We parkeerden dan maar aan de rand van het park in het gras. Iets later viel alles alsnog in de plooi en verhuisden we onze Maserati’s naar het nieuwe parkeerterrein, waar we een plekje kregen naast de Ferrari’s en de Lamborghini’s. Alleen de 3200GT van Jenny en Jolanda bleef staan, een lege accu speelde hen deze keer parten.

Eye Candy alom Voor liefhebbers van Italiaanse wagens is dit sympathieke evenement een echte aanrader, met een rijke schare

Bovenaan: twee Biturbo Spyders flankeren een Lancia Beta Spyder - allen van de hand van Zagato. Onderaan: een divers pallet van oude en nieuwe Maserati’s.

aan Lancia’s, Fiats, Alfa Romeo’s, Ferrari’s, Lamborghini’s, Lemmens (QP III), Francois Xavier de Meester (QP V) met Autobianchi’s, zelfs een enkele Innocenti en natuurlijk een nummerplaat FX, Frits en Coreille (Spyder Cambriocorsa), Luresem Maserati’s. Naast de bolides van onze clubleden telde cien en Marie-Odile Morreels (Levante), Davy Vosch (Biturbo ik een tweetal Biturbo Spyders: een rode van I.C.C.B. clublid Spyder), Philippe Murari (222 SE), Guido Danneels (4200 GT), Giuseppe Varisano en een donkerblauwe. Een Jenny Croels en Jolanda Gekiere (3200 GT) grijze Maserati 3500GT Corsa was wat mij Dit sympathieke en Krist Beirens (Ghibli GranSport). Om 14.00 betreft de absolute showstopper, een model evenement is een uur sprak Guido de groep toe, bracht een dat je maar weinig tegenkomt in wedstrijdtoost uit en schonk een glaasje prosecco, de echte aanrader uitvoering. Gino Munaron, de ex-fabriekscouobligatoire drank op onze Meet & Greet’s. Het reur van Maserati, heeft de wagen destijds kersverse exemplaar van Drietand, nummer op maat laten maken. Later werd de wagen nog ingezet in de 10 alweer, werd op applaus onthaald door de leden.

Targa Florio en de Shell Historic Challenge. Na een kort verblijf in de Panini collectie is de wagen nu in handen van een Sterren van de kobaltblauwe loper Belgische verzamelaar. Echt een unieke wagen. Toeval wil Om 15.00 uur begon het defilé. Een aantal auto’s mocht voordat ik de week daarna ook nog een gele 3500GT Corsa zag op rijden over de kobaltblauwe loper en de spreekstalmeester het Antwerp Concours. Tussen de Fiats ontdekte ik zowaar vertelde het publiek uitgebreid over o.a. een Biturbo Spider, een 1500TS met een afwijking van het origineel. Dit blauwe een 3200GT, een 4200GT en een Merak. model had een witte streep tussen twee chroom biesjes, Tegen het einde van de middag keerden de meeste deelandere koplampen en andere grille. Bij nadere inspectie bleek nemers tevreden huiswaarts. We kijken terug op een geslaaghet een Neckar te zijn. Neckar/NSU had voor Duitsland de de Meet & Greet en hopen de volgende keer nog meer leden licentie van Fiat om hun modellen te bouwen. Uniek was het te mogen begroeten. om zo’n zeldzaam model hier te zien.

Old vs New Iedere Italiaanse auto ouder dan 25 jaar mag gratis deelnemen aan dit evenement. Zoals elk jaar zijn ook moderne supercars toegestaan. Het leeuwendeel van onze clubleden was aanwezig met moderne Maserati’s. Ik telde twee Ghibli’s, een Levante, drie 4200 GT’s en een 4-Porte tipo V. Daarnaast nog een Merak, een 4-Porte Tipo 3 en een Biturbo Spyder. Tekenden present die zondag: Martin

DRIETAND | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | 17

ANTWERP CONCOURS 2019

Careful with that Italian, James Tekst: Frank Rameckers | Foto’s: Frank Rameckers en Pierre Stubbe

W

as Maserati vorig jaar nog het thema van het Antwerp Concours, deze keer waren de Britten aan zet met Jaguar. In totaal stonden er 26 Jaguars, waaronder twee met een Italiaanse carrosserie. De zwart/ crème XK140 uit 1955 met een body van Ghia sloot aan bij de stijl van de Alfa 1900 Ghia Savonuzzi, die in 2017 nog de ‘Best of Show’ prijs ontving op dit concours. Ook konden we een lichtblauw metallic Jaguar D-Type, met een fraaie body van Michelotti uit 1963, bewonderen. Naast de nieuwe Maserati-modellen van sponsor FMA, de nieuwe Levante Trofeo (eerste model in België nog op Italiaanse platen) en een Ghibli, spotte ik nog een ‘oude’ Maserati en wel een gele 3500GT Corsa. Je ziet ze zelden en dan plots merk je er in één week twee op (ook in Seraing zag ik er een).

Publieksprijs voor de Jaguar D type van het Louwman Museum(NL), Nicolas van Frausum verwelkomt de 3500GT Corsa

18 | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | DRIETAND

Italianen vallen op Het was een geslaagd Antwerp Concours. Nicolas van Frausum en zijn team hadden naast de vele Jaguars een mooi palet aan bijzondere wagens bij elkaar gebracht voor deze 15de editie, 80 unieke modellen in totaal. Naast de Maserati’s zag ik nog enkele opvallende Italianen. Zo was er een donkergroene ASA 1000, een lichtblauwe Lancia Aurelia Spider met een zwarte fabrieks hardtop, een gele Ferrari Dino, een rode Fiat Dino, een lichtblauw metallic Ferrari Daytona en een zeer mooie Alfa Romeo 1900CSS Touring Coupé Tipo 4 uit 1957.

Deze zilverkleurige 1900 had een zwart dak en die combinatie stond hem goed. Ook twee bijzondere Fiats stalen de show: een blauwe 1100 Zagato en een rode Balilla 508 Sport met een Ghia body. En uiteraard was er de gele Maserati 3500GT

Enkele andere Italianen, twee Opel 1900GT’s, het ‘levende’ bronzen beeld en de winnende Opel Kadett.

Corsa. Zowel de grijze van een week eerder als deze gele zijn in handen van Belgische verzamelaars.

Dit Antwerp Concours was een echte familiehappening.

Terwijl de ouders en grootouders ‘hun’ speelgoed konden bewonderen, werd er ook aan de kids gedacht. Een bronzen beeld van twee mannen in een auto bleek plots tot leven te komen, tot verwondering en hilariteit van de omstaanders.

Er was ook ruim de gelegenheid voor foto’s.

De Kadett steelt de show Naast de Italianen zagen we nog andere mooie wagens die op zaterdag hadden deelgenomen aan de ‘Jubileum Tour’. Dit naar aanleiding van de 70ste verjaardag van de Jaguar XK120, die op Belgische bodem een nieuw ‘landspeed record’ brak.

Daarom startte deze Tour in Jabbeke, de plek waar Norman Dewis in 1953 met een Jaguar XK120 meer dan 120 mijl reed.

De constructeur wilde bewijzen dat de 120 van het XK-model ook inderdaad die snelheid haalde. Norman Dewis, destijds ontwikkelingsingenieur/testrijder bij Jaguar, was in 2014 nog aanwezig met deze Jaguar op het Concorso d’Eleganza Villa d’Este. Op 8 juni van dit jaar is hij op 98-jarige leeftijd overleden. Voor mij was de meest bijzondere auto op het concours – schrik niet – een Opel Kadett. Hij schitterde met een unieke Italiaanse body – een ontwerp van Frua voor ItalSuisse. Deze mooie zilvergrijze cabriolet stond hier in het zonnetje tussen een aantal Opels waaronder twee 1900GT’s in race livery. Eén van deze wagens was getuned door de bekende Italiaanse tuner Conrero.

een Ferrari 250 GT 2+2 Pininfarina uit 1961 van Cartenian (B), de Jaguar XK140 Ghia 1955 van B. Beysens (B) en de Jaguar D-Type ‘Le Mans’ Michelotti uit 1963 van L. Laureys (B) werden bekroond. Een ‘Special Mention’ van de jury was er voor de Bitter SC Sedan uit 1984 (1 of 5) van B. de Wilde (NL) terwijl de Publieksprijs naar de Jaguar D-Type Short Nose uit 1955 van het Louwman Museum (NL) ging. De ‘Best of Show 2019’ echter ging naar ‘mijn’ Opel Kadett A ItalSuisse Frua Spider S uit 1964 van de heer Dierkes (D). Al met al kan het team van Nicolas van Frausum terugkijken op een geslaagd Antwerp Concours. Dit concours blijft een unieke en exclusieve aangelegenheid. Je kan er je namelijk niet zomaar voor inschrijven, maar moet persoonlijk uitgenodigd worden. Dat garandeert wel elk jaar een uitzonderlijke selectie aan wagens. Dit jaar zagen we niet minder dan 80 wagens ‘handpicked’ door Nicolas himself. Het zegt iets over de passie en toewijding waarmee hij dit evenement elk jaar maakt tot wat het is.

En dan… de prijzen!

De Italiaanse modellen deden het goed bij de jury met onder meer Henk van Lith. Ze vielen vlot in de prijzen. Onder meer de Fiat 1200TV Pininfarina Spider uit 1958 van Hendriks (NL),

DRIETAND | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | 19

20 | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | DRIETAND

ON THE ROAD TO GLENEAGLES Tekst & foto’s: Onno Hesselink

DRIETAND | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | 21

H

alf augustus 2019. Er staat 3.000 kilometer op de teller van onze Mistral en de motor draait nog steeds als een naaimachine. Onze Italiaanse wind is startensklaar voor een lange Schotland trip.

We plannen om de North Coast 500 route te rijden, 10 dagen roadtrippen over single tracks. Mijn vrouw Els heeft de reis minutieus voorbereid en het belooft magisch te worden, met als grand finale de Maserati International rally in het royale Gleneagles hotel. Ik rij nog even langs de garage voor een krik, een hamer, een bus olie en wat additief voor de Schotse ‘95 benzine. We verwachten letterlijk een reis door weer en wind, dus ik sla ook nog snel de nodige schoonmaakproducten in en een vouwemmer. We willen immers niet onder de Schotse modder in Gleneagles verschijnen. Dan zijn we startensklaar, of toch bijna. Want de elektronische ontsteking van de Mistral begint plots te haperen. Wot? Die was toch betrouwbaarder dan een mechanische? Aangezien ik niets ken van autotechniek, haast ik me naar Valerio van l’Officina in Overijse. Wat nu? De Mistral komt nog amper vooruit en we hebben over 2 weken een lange reis voor de boeg. Samen besluiten we om opnieuw een mechanische ontsteking te installeren. In de weken die ons nog resten, rij ik voor de zekerheid elke avond nog een rondje en de Mistral doet het

22 | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | DRIETAND

weer als nooit tevoren. There’s no school like old skool blijkbaar. Vol vertrouwen stappen we op woensdag 11 september in onze Mistral richting IJmuiden. Vroemmm.

In every life a little rain must fall.

In Italië regent het nooit. Of toch niet zoals in België. En zeker niet zoals in Schotland. Nog voor we onze straat uitrijden, valt de eerste regendruppel al op mijn broek. De nieuwe rubbers zijn duidelijk niet helemaal waterdicht. We have a bad feeling about this… Het blijft gelukkig bij die ene druppel en onze reis naar IJmuiden verloopt voorspoedig. De Mistral wil vooruit, maar ik laat me niet vangen door de Nederlandse trajectcontrole, we komen hoe dan ook te vroeg aan in IJmuiden. De regen valt met bakken uit de lucht en we moeten een dik uur wachten op de ferry naar Newcastle. Ook de rubbers van de achterruit lekken lichtjes, maar ach, het zijn maar wat druppels. Aan boord voorspelt de kapitein een wilde zee en Els is er niet gerust in. Als kind nam ik ooit dezelfde ferry en ik herinner me levendig de trappen naar onze kajuit als was het een kermisattractie. Zo wild ging de boot tekeer – iedereen zeeziek. Deze keer blijven we ervan gespaard. De lucht is opgeklaard en we delen in de skybar een halve liter flets bier in een plastic beker. Bootje varen is altijd reizen.

12 september. Als laatste mogen we éindelijk de ferry af. De hemel is opgeklaard en voor me spot ik een QP4 met

Duitse nummerplaat. Vast iemand die ook op weg is naar de MIR, denk ik. Aangezien we toch in de file staan voor de douane, stap ik uit voor een praatje met de eigenaar en een foto. Ik word meteen teruggefloten door een overijverige ambtenaar: “no pictures!” Iets lager vraagt dezelfde man: “Nice car. Is that a Triumph?” Ik antwoord dat het een Maserati is.

But thanks anyway. “It does have the same Lucas injection system tough. Lucas, Prince of darkness!” Aan de linkerkant van de weg rijden we 300 kilometer over de snelweg naar onze eerste stop: Pitlochry. Dit pittoreske dorpje aan het water staat bekend om zijn springende zalmen. We wandelen langs

het water en de dam, maar de zalmen houden zich verborgen.

Het is duidelijk een toeristische trekpleister en in de zomer is het er ongetwijfeld over de koppen lopen. We stranden in een typisch Schots familiehotel en parkeren de Mistral onder goedkeurend oog van de eigenaar en onze medegasten voor de deur.

North Coast 500, here we come.

Na een stevig Schots ontbijt bezoeken we eerst Edradour, de kleinste distilleerderij in Schotland. We proeven om 10u ‘s ochtends zowel een zachte whisky als een geturfde en slaan

Links: ook de schapen zijn zichtbaar onder de indruk van onze Mistral en blaten “Maaaaahserati”. Rechts: het kerkhof van Eastchurch ligt bezaaid met grafstenen uit de achtiende eeuw. Het perfecte decor voor een horrorfilm.

DRIETAND | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | 23

Met de klok mee: stevig windje. Op bezoek bij de late Queen Mum. Het fantastische John ‘o Groats hotel helemaal in het noorden van Schotland.

2 flessen in voor onderweg. Later zouden we nog de grootste, de oudste, de meest noordelijke en de meest-weet-ik-wat distilleerderijen passeren. We maken een omweg via Queensview en krijgen er een prachtig uitzicht op de streek en een voorbode op wat zal komen. Onderweg naar het noorden willen we de boot op om dolfijnen te spotten, maar de zee is te wild en de boot vaart niet uit. Bummer. Dus rijden we door naar ons volgende hotel in Cromarty, een klein stadje aan het water en een parkeerplaats voor boorplatformen. Een vreemd uitzicht. Het plaatselijke Eastchurch kerkhof ligt bezaaid met grafstenen uit de achtiende eeuw. Het perfecte decor voor een horrorfilm als je het ons vraagt. Na een korte wandeling stranden we in Slaughterhouse Coffee, dat helemaal niet zo afschrikwekkend is als de naam laat vermoeden. Het blijkt een hippe koffiebar waar ze ook bier en biowijn serveren. Life

can be beautiful. De Mistral doet het nog steeds prima, al is het toch vermoeiend reizen in zo’n oude wagen. We crashen kort in ons hotel en sluiten de avond af in “Suto creeks diner”, alweer een hippe hotspot die niet zou misstaan in pakweg Berlijn.

Het weer blijft grillig. De ferry naar de overkant vaart niet uit, dus we maken een omweg langs de kustlijn. Zoals de toeristische gidsen ons al beloofden, wordt de route steeds mooier. Overal gaan er duimen in de lucht voor onze Mistral en tegen de avond komen we aan in John o’ Groats, het meest noordelijke plaatsje van Schotland. De Mistral heeft weinig last van het buitenslapen, maar de volgende morgen is hij bedekt onder een witte laag zeezout. Hoog tijd voor een poetsbeurt, want zout is de duivel. De wind is wat gaan liggen en we brengen een bezoekje aan de late Queen Mum.

Duncansby Head is met zijn twee spectaculaire zeetorens het decor voor een fantastische kustwandeling.

24 | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | DRIETAND

Haar bescheiden kasteel is het hele jaar door te bezoeken, met uitzondering van de twee weken wanneer Prins Charles er zijn zomervakantie doorbrengt. Of we even onze Mistral voor de deur mogen zetten voor een plaatje, vraag ik. De suppoost vindt het allemaal best. Het weer is nog steeds behoorlijk, maar de volgende morgen vervolgen we in de stromende regen de North Coast 500.

en blaten “Maaaaahserati”. Om de haverklap stoppen we voor een foto. En nog eentje. Onze Rubino Rosso 4 liter verdwijnt magistraal in het rode Schotse heidelandschap.

De ochtend erop vertrekken we in de gietende regen.

Maar daar malen we niet om, het weer verandert hier toch om de 10 minuten. Net als de landschappen: achter elke bocht duikt een nóg mooier zicht op. Er verschijnt een regenboog aan de hemel, maar we zijn net te laat voor een foto. Volgens Ton sur ton. onze reisgids moet het mooiste stuk van de trip nog komen Onderweg komen we Schotten tegen die nog in ons dorp en effectief: de baan tussen Gairloch en Kinlochwe is ideaal Tervuren hebben gewoond. It’s a small world. We slaan een om de Mistral eens flink op zijn staart te trappen. Dat wordt praatje maar houden het kort, want zitten op hete vast een stapel snelheidsovertredingen in de bus kolen. We zijn namelijk vergeten te tanken en als we straks weer thuis zijn. Wat. Een. Trip!

“Nice car. veel benzinestations zijn er niet in de Highlands.

En het wordt nòg mooier. Via de Scenic coast route Is that a Uiteindelijk bereiken we Durness toch zonder van Shieldaig rijden we naar Applecross om de dag Triumph?” af te sluiten met een glas bier. Of beter gezegd: kleerscheuren en brengen de rest van de middag op het strand door. De kustlijn is ruw, de lucht draeen glaasje bier. De Poolse barman schenkt ons matisch en de avondzon kleurt het strand roze. Ik schiet wat 2 half pints in limonade glas: “Here you go. Two baby size plaatjes en we stranden in het Mackay’s family hotel. Game beers”, lacht hij. We drinken op het terras want de lucht is over voor vandaag. ondertussen weer stralend. Een groep Belgische motorrijders De volgende dag cruisen we richting Ullapool. Het weer is zichtbaar onder de indruk van onze Mistral. Ze volgen is prachtig en de route naar Drumbeg is adembenemend. We dezelfde route als wij en gaan morgen ook de bergpas over. moeten om de haverklap uitwijken voor de Nederlandse Volvo Club die de rit andersom doet. Een Mistral is echt dé ideale Hillclimb in the mist. wagen voor deze kleine baantjes. Hij is smal en licht, perfect Het hoogtepunt van de route moeten we jammer genoeg misafgeveerd en de 6 cilinder motor heeft erg veel trekkracht. Het sen: de Applecross “Bealach na Ba” pas. Door de dichte mist is verbazend hoe comfortabel hij rijdt voor een beest van 52 verdwijnt de top van de pas integraal in de wolken. De Mistral jaar oud. Onderweg passeren we het ene schaap na het angedraagt zich nochtans als een echte berggeit: haarspelddere. Ook zij zijn zichtbaar onder de indruk van onze Italiaan bocht na haarspeldbocht stuur ik hem vlotjes over de top.

DRIETAND | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | 25

26 | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | DRIETAND

DRIETAND | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | 27

Met de klok mee: op weg naar Durness. De kustlijn is ruw, de lucht dramatisch en de avondzon kleurt het strand roze. In Dunkeld vindt net een Schotse trouw plaats. De bruid en haar gevolg - volledig in Schotse klederdracht - passen nét in de Land Rover.

We zien geen hand voor ogen en kunnen pas foto’s maken als we weer beneden zijn.

Aan kastelen in Schotland geen gebrek, maar het Eilean Donan kasteel is de winnaar van de week. Na een kort bezoek vinden we een briefje onder ruitenwissers met de groeten van clubleden Machteld en Boudewijn. We zijn duidelijk niet de enigen die wat extra vakantie aan de MIR2019 breien. Via Instagram zien we dat Guido en Karine Isle of Skye bezoeken en de eerste Nederlandse Ghibli’s zijn al op de ferry gesignaleerd. Die avond logeren we aan Lochness, maar Nessie laat zich niet zien.

Aftellen naar Gleneagles.

Het is nog een dikke 200 km naar Gleneagles en onderweg besluiten we nog een koffiestop te maken in Dunkeld. Het dorpje staat bekend om zijn mooie kathedraal en het is er erg druk. Er vindt net een Schotse trouw plaats. De bruid en haar gevolg - volledig in Schotse klederdracht - passen nét niet in de Land Rover. Met wat duwen lukt het uiteindelijk alsnog.

De gedachte aan 125 Maserati’s en het weerzien van een pak oude vrienden maakt me nerveus. Ik besluit nog snel de tank vol te gooien en neem per ongeluk de dieselpomp. Na 2 liter merk ik het en schakel snel over op benzine.

Kan geen kwaad, zegt Els. Google knows. En effectief, we

28 | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | DRIETAND

vervolgen vlekkeloos de laatste kilometers naar Gleneagles.

Het imposante hotel ligt midden in een enorm golfterrein, het belooft een verblijf hors categorie te worden. Het weer is van zuiderse allure en aan de receptie is het drummen, want iedereen lijkt op hetzelfde moment te zijn aangekomen. Peter Straub en zijn vrouw Madeleine zijn al lang ingeschreven natuurlijk. “You look like an Italian tourist,” zegt Peter als hij me ziet. We omhelzen mekaar. Na een klein uurtje hebben wij uiteindelijk ook onze welcome pack op zak en parkeer ik de Mistral tussen de rest van de aanwezige Maserati’s. Ik tel een zestigtal oldtimers en de concurrentie is groot. De uitzonderlijke Ghibli Spyder Targa van Anthony en Jean Young is wat mij betreft de grootste kanshebber op de beker. Het is de mooiste dag tot dan toe en het wagenpark baadt in een heerlijk zacht avondlicht. Er wordt gefotografeerd dat het een lieve lust is en ik ben geen uitzondering. Een fonkelnieuwe Sciadipersia cabrio krijgt een ereplaats voor de deur van het hotel. Baas boven baas... Een partijtje crocquet laten we aan ons voorbij gaan. De ploeg van Mc Grath is ook al ter plaatse.

Nick ziet geen graten in mijn dieselavontuur, maar zijn baas Andy is nog zo zeker niet...

Onze Mistral is onderweg behoorlijk vuil geworden, dus haast ik me naar de gratis valet car wash service. Er zijn zo’n 20 wachtenden voor me en de tweekoppige ploeg kan amper

volgen. 2 uur later zitten we met de voltallige Belgische club uiteindelijk dan toch aan het bier op het terras. ‘s Avonds is er een openingsreceptie waar de bubbels rijkelijk vloeien en we mogen aanschuiven voor een vorstelijk diner. We missen de afterparty.

catie kuren. Dit gaat niet goed. De motor blijft sputteren, dus we besluiten terug te keren naar het hotel waar de ploeg van Mc Grath ons opwacht. Nog voor we aankomen lijkt de diesel verdwenen en knort de motor weer als tevoren. Typisch. We vervangen voor de zekerheid toch de bougies maar. Nog een snelle update van onze tripmaster en we zijn opnieuw verDag 1 Valse start. trokken voor een geweldige rit naar de start van de hill climb.

Ik ben veel te vroeg op en als een van de eersten in de ontNa 10 dagen highlands zijn we wel wat gewend, maar de bijtruimte. Al is balzaal een beter woord. De zaal is enorm en ‘Rest and be Thankful’ belooft een uitzonderlijk mooie klim te ademt pure grandeur. Het buffet is geweldig. Voorlopig hou ik worden. Omdat we bij de laatsten zijn, is het aanschuiven aan het op een snelle espresso en haast me dan de voet van de heuvel. Enkele mannen duiken De ‘Rest and naar de parking waar de auto’s ontwaken de kant in voor een plasstop en een Noorse onder een dikke laag dauw. Het ziet er prachdame doet prompt hetzelfde. Moet kunnen. be Thankful’ is tig uit, maar ik hoop toch dat de zon er snel Door het lange stilstaan begint de diesel een uitzonderlijk zich weer te wreken. We laten een spoor van doorkomt. Terug in het hotel is Els ook boven water gekomen en we ontbijten als royals. Er gitzwarte rook achter ons, maar zetten bij mooie klim wacht ons een rijkelijk gevuld dagprogramde afdaling toch de achtervolging in op een ma en de stralende zon die ons is beloofd, krijgen we ook. Ik moderne GranTurismo. Na een lichte lunch keren we terug probeer de Mistral te starten, maar de diesel heeft duidelijk naar het hotel en duiken we in het zwembad. De weg ernaarzijn sporen nagelaten: hij pruttelt als een versleten Trabant. toe leidt door een heuse winkelstraat, je kunt het zo gek niet Uiteindelijk kunnen we toch vertrekken, maar lekker draaien bedenken of het is er te koop. We kopen een fles whisky in doet de motor niet. Bovendien heeft onze tripmaster applibadjas - omdat het kan - en verdwijnen in onze suite met een

Het imposante hotel Gleneagles ligt midden in een enorm golfterrein en heeft zelfs een gratis valet car wash service.

DRIETAND | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | 29

Met de klok mee: de Mistral van Peter Straub onder een dikke laag Schotse dauw. Een 3200 tijdens de ‘Rest and be Thankful’ heuvelklim.

Na een korte interventie door de ploeg van Mc Grath knort de motor van onze Mistral weer als tevoren.

30 | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | DRIETAND

versmallende spiegel en een liegende weegschaal. Dát is luxe. ‘s Avonds is de dresscode Schots en ik krijg spontaan spijt dat ik zelf geen kilt heb besteld. De mannen zien er geweldig uit en het diner is al even geweldig, zelfs de vegetarische varianten zijn top. Pure klasse.

tral Spyder 4.0 van John Gove, helemaal overgekomen uit Australië. Splendid! Terug in het hotel tref ik Walter Bäumer, die onderweg zijn voorgangers uit het oog is verloren. Zonder co-piloot heeft hij de terugweg naar het hotel afgelegd met een GPS in de ene hand en de versnellingspook in de andere.

Ik vertel hem hoe goed ik de nieuwe editie van zijn boek over Dag 2 Sunday shopping. de Maserati 300S vind. Een echte must buy.

De tweede dag van de MIR start in de drup. Maar gelukkig ‘s Avonds pikt de bus ons op voor een diner in Stirling trekt het snel op en wordt de 100 km lange rit naar de House Castle. De haggis wordt met veel bombarie en onder begeof Bruar, een shopping mall in the middle of leiding van een piper band geserveerd. Ik nowhere, toch nog memorabel. De bochten ben stiekem blij dat ik vegetarier ben, maar Everything was volgen elkaar snel op en de Mistral heeft er de ingewanden van schapen smaken heerlijk just perfect duidelijk zin in. Onderweg stoppen we om volgens mijn tafelgenoten. Cornis Filius van foto’s te maken van een lange sliert Masede Nederlandse club heeft zijn Schotse kilt rati’s. Walter Bäumer steelt de show met zijn ‘Waltmobile’. aan en poseert gewillig in Basic Instinct stijl voor de foto.

De unieke (en originele) BBS velgen geven zijn Merak het Achteraf keren we in de gietende regen terug naar onze bus. aanzien van een laagvliegende UFO. #Iwant. In de shopping Komen die Maserati paraplu’s toch nog van pas... mall spreekt vooral de sectie herenkledij tot onze verbeelding, ze verkopen er typische Engelse outdoor- en jagerskledij. Het Dag 3 Winning. ziet er allemaal erg dandy uit.

Maandag, tijd om afscheid te nemen. Ik ben weer veel te vroeg Deze editie van de MIR voorziet geen apart concours op, trek wat baantjes in het zwembad en bestel nog in badjas d’elegance, maar de lunchstop aan het Blair Castle is de een dubbele espresso. Voor we allemaal huiswaarts keren is ideale locatie waar iedereen zijn Maserati nog eens van de er de prijsuitreiking. Ze roepen onze naam af voor de prijs van mooiste kant kan laten zien. Er waait een regenbui over, wat mooiste oldtimer. Ik word er zowaar emotioneel van, maar iederaltijd mooie foto’s oplevert. Mijn favoriet is de rode Miseen verzekert me dat het verdiend is. We rest and are thankful.

DRIETAND | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | 31

Dag 2 van de MIR start in de drup. Maar gelukkig trekt het snel op en wordt de 100 km lange rit naar de House of Bruar, een shopping mall in the middle of nowhere, toch nog memorabel. De bochten volgen elkaar snel op en de drietanden hebben er zin in.

32 | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | DRIETAND

DRIETAND | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | 33

34 | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | DRIETAND

Stirling Castle: Cornis Filius van de Nederlandse club poseert gewillig Basic Instinct gewijs voor de foto.

Ernaast: Boudewijn en Lucien in vol Schots ornaat. Achteraf keren we in de gietende regen terug naar onze bus.

Bedankt, Peter en Jane Holmes en John en Susan Bennet voor de puike organisatie en de geweldige afgelopen dagen.

Everything was just perfect.

Dundee detour.

Nu we toch in de buurt zijn, maken we nog een kleine omweg om Dundee te bezoeken. De stad had ooit een bloeiende jute-industrie, maar is de laatste decennia weggezakt in een diep moeras van werkloosheid. Het nieuwe V&A museum moet daar verandering in brengen en dat lijkt aardig te lukken. Overal in deze studentenstad duiken hippe bars en diners op. Het museum is het broertje van het gelijknamige museum in Londen en richt zich op Schots design. De

Japanse architect Kengo Kuma baseerde zijn ontwerp op de Schotse kliffen, het gebouw oogt even spectaculair als sereen.

We bezoeken een overzichtstentoonstelling over Schots design, van bruggen tot lampen en slapen in een verbouwde oude jutefabriek. De kilometers beginnen hun tol te eisen en halverwege een Netflix-serie vallen we in slaap.

De vakantie zit er nu echt bijna op en zetten de rit in naar de ferry in Newcastle. Onderweg breekt letterlijk een zondvloed los en ineens weet ik waar de term “Heavy showers” vandaan komt. Het water komt echt met bakken uit de hemel.

25 september. We naderen Brussel. Op de teller van onze Mistral staan 3.200 kilometer extra en op mijn camera een goede 1.500 foto’s. Onze eigen Modena-Tokyo rally zit er op.

DRIETAND | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | 35

Buitenlandse Binnenlandrit BINNENLANDRIT ‘SCHELDELANDROUTE MECHELEN’, ZONDAG 13 OKTOBER 2019

Tekst: Coreille Harms-Van Wandelen & foto’s: Karine Roosens

E

n dat komt alleen maar, omdat we voor deze rit de grens over ‘moesten’. Maar dat is al vaker gelukt, dus we hadden er zin in. En met ons gold dat voor twee andere Nederlandse équipes.

Het beloofde ook nog eens een mooie dag te worden, alhoewel wij toch met regen vertrokken. We wisten toen nog niet, of we Guido zouden kunnen gaan aanspreken, maar later op de dag hoefden we dat niet meer (en zouden we het niet eens meer gedurfd hebben).

36 | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | DRIETAND

Om ongeveer 11.00 uur arriveerden we bij Restaurant ’t Sas in Bornem net als vele (aantal?) andere Maseratisti. We werden aan tafel uitgenodigd, waar het uitgestelde ontbijt bestond uit een drietal stoofpotjes, lekkere salade, frites, mayonaise en dat alles in zeer voldoende mate. Voorts werden de routebescheiden overhandigd en enige toelichting gegeven.

Danig verkwikt startten wij de rondrit.

Al eerder dit jaar deden we mee aan de binnenlandrit West-Vlaanderen, de zogenaamde Pionier-route, en wederom kregen we een mooie route voorgeschoteld, het is altijd weer leuk om nieuwe omgevingen te zien.

Onderdeel van deze dag was een bezoek aan Fort Breenop het lijf jagen en ook zijn manier van vertellen deed af donk, voor ons tot dan toe helemaal onbekend, overigens. Bij en toe de rillingen over de rug lopen. Maar ook de diveraankomst kregen we te horen dat de rondleiding in dit Natiose levensechte demonstraties. Het was ook allemaal zeer naal Gedenkteken een uur of twee in beslag zou nemen. Daar indrukwekkend, maar dan op negatieve manier, wat we te moest je je wel even op instellen, maar we staan nog steeds zien en te horen kregen. Wat een verschrikkingen, gruweldaopen voor ontwikkeling, dus: kom maar op den, vernederingen, kwellingen, martelingen, met die rondleiding. kortom, onbeschrijflijk menselijk leed heeft Indrukwekkend, hier plaatsgevonden. Ook de confronterende Fort Breendonk is tijdens de Tweede Wemaar dan op reldoorlog vanaf september 1940 in gebruik levensgrote foto’s van de oorlogsbeulen, geweest als concentratiekamp. Het behoorde negatieve manier de naargeestige, benauwde ruimten, de tot de buitenste gordel van de vesting Antniet-faciliteiten, afschuwelijk allemaal. Buiten werpen, ligt ongeveer halverwege Antwerpen waren er de verzamelplaatsen en ook nog de en Brussel en is één van de best bewaarde kampen in Europa. executieplaats te zien. Laten we hopen dat het bezichtigen En met een breedte van 260, een lengte van 106 meter en een van dit Fort de mensen zeer vastberaden maakt om dit nooit oppervlakte van ruim 15 hectare ook een heel groot complex. meer te laten gebeuren.

Onze gids stelde zich nadrukkelijk voor en bereidde ons Inmiddels blijkt er toch weer een onverwachte link te zijn voor op een kennismaking met een gebouw met een akelige met dit bezoek. In november 2020 zal de film, ‘De slag om de geschiedenis. Zijn eigen overgrootvader was in Fort BreenSchelde’ (The forgotten battle) uitkomen, één van de duurste donk gevangene geweest en wij vermoedden later dat hij met Nederlandse films ooit. Het gaat om de grootste slag in WOII zijn manier van gidsen alsnog wraak nam op degenen die zijn die op Nederlandse bodem is uitgevochten, nl. het gealliovergrootvader zo verschrikkelijk behandeld hebben. eerde offensief dat in 1944 werd ingezet om de haven van De gids kon ons met enorme stemverheffing de stuipen Antwerpen bereikbaar te maken en zo de bevoorrading van

Het pittoreske restaurant ‘t Sas in Bornem.

DRIETAND | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | 37

de troepen veilig te stellen. Walcheren was in die tijd nog een Daar werden we opgevangen door Davy en Katja en een echt eiland en de Duitsers hadden zich daar, tot de tanden toe parkeermogelijkheid gewezen. Kasteel Tivoli was drukbebewapend, verschanst. Vanaf het land was Walcheren alleen zocht, het is blijkbaar een park waar vooral gezinnetjes zich bereikbaar via de Sloedam (die inmiddels niet meer bestaat) op zondag vermaken. en daar stonden 2 legers tegenover elkaar op een kale dijk die Het was nog even heerlijk toeven op het terras en al snel vochten om elke centimeter. Met deze film wil men met name was het tijd voor het geanimeerde aperitief. De menukeuze, jongeren er nog meer van doordringen dat er vlees of vis, hadden we al door moeten geven een hoge prijs is betaald voor onze vrijheid. en we kregen om geen misverstand te krijgen Al snel was Na deze intensieve twee uren was het allemaal een handgeschreven bevestigingetje het tijd voor het boven ons bord. Zelf had ik vis gekozen, nadat even omschakelen om (als vrij mens) naar je mooie auto te lopen en aan het tweede deel ik eerst had moeten opzoeken wat pladijs was. geanimeerde van de tocht te beginnen.

Maar dat vergeet ik nu nooit meer. (Weet u aperitief In het plaatsje Boom was er een kermis, trouwens hoe het in het Nederlands heet?). nogal een contrast met onze eerdere De maaltijd was heerlijk en goed verzorgd, een belevenissen, maar ook een kleine kink in de kabel oftewel leuke afsluiting van een prachtige dag. een gewijzigde route. Maar dankzij de aanwijzingen van Nogmaals dank aan Katja, Davy, Guido en Karine voor Marie-Odile en Lena en de chauffeurskunsten van Lucien hun inspanningen om deze toertocht zo goed te organiseren kwamen wij natuurlijk goed aan bij Kasteel Tivoli bij en uit te voeren! En alle andere Maseratisti Fiamminghi zegMechelen. gen wij ook graag dank voor hun gastvrijheid.

Onze kennismaking met een gebouw met een akelige geschiedenis: Fort Breendonk.

38 | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | DRIETAND

Club kledij bestelformulier Bestellen kan per mail (davy@maseraticlubmf.be) of door persoonlijk afgeven bij een Maseratisti Fiamminghi bestuurslid.

MF Lidnr:

Naam:

Leverings adres:

Dames Polo ( S / M / L / XL / XXL ) Aantal ________ Prijs : € 45 /stuk

Totaal : ________

Heren Polo ( S / M / L / XL / XXL ) Aantal ________ Prijs : € 45 /stuk

Totaal : ________

Dames jas ( S / M / L / XL / XXL ) Aantal ________ Prijs : € 90 /stuk

Totaal : ________

Heren jas ( S / M / L / XL / XXL ) Aantal ________ Prijs : € 90 /stuk

Totaal : ________

Totaal (incl BTW) : _______________

Na overschrijving op onze club rekening wordt de kledij opgestuurd naar bovenstaand, door u aangegeven, leverings adres.

IBAN: BE87 7512 0400 6194 / BIC: AXABBE22 Met vermelding “Club kledij - <uw naam>”

Club kalender 2020 INFO 10-19

januari

10-19 januari

Autosalon Brussel

Brussel

MF

februari

02 februari

M&G

n.n.b.

INFO 5-9

februari

5-9 februari

Retro Mobile

Paris (F)

INFO 15-16

februari

15-16 februari

Flanders Collection Cars

Gent

MF

15

maart

15 maart

M&G - GTA - bezoek brouwerij - diner

Tienen

MF

24-26

april

24-26 april

Buitenlandrit - 11 steden tocht

Friesland (NL)

INFO 23-30

mei

23-30 mei

Eataly - organised by Wim & Gretel

VOLZET!

MF

juni

7 juni

M&G

n.n.b

MIR 25-28

juni

25-28 juni

MIR - Zweden

Bastad (SE)

INFO 29-30

augustus

29-30 augustus

Concours d’elegance Paleis Soestdijk

Baarn (Nl)

MF

6

september

6 september

M&G - Italian Classic Car Meeting

Seraing

MF

11-13

september

11-13 september Buitenlandrit

Bergamo (IT)

INFO 18-20

september

18-20 september Golden Classic festival

Lauwe

MF

20

september

20 september

M&G - Golden Classic

Lauwe

MF

18

oktober

18 oktober

Binnenlandrit - Mechelen

Mechelen

MF

28

november

28 november

Pré-nieuwjaarsreceptie

n.n.b.

02

7

DRIETAND | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | 39

Ook wat u niet ziet is vaak van onschatbare waarde.

Zoals het juiste woord of een comfortabele stilte.

Of ĂŠĂŠn en al oor voor wat gezegd wordt.

Aandacht voor de grootse dingen en voor details die het verschil maken.

Daaraan herkent u de ziel van onze bank.

40 | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | DRIETAND

Tekst: Wim Provoost

Famosi Maseratisti #5

Massimo Bottura Numero uno chef al mondo

Italianen staan bekend om hun mode, auto’s en hun keuken natuurlijk. En dat gaat verder dan de echte Napolitaanse pizza en saltimbocca. Osteria Francescana, van driesterrenchef Massimo Bottura, werd al twee jaar op rij gekroond tot Beste Restaurant ter Wereld. Met iconische gerechten zoals ‘The Crunchy Part of the Lasagna’ en ‘Oops, I dropped the Lemon Tart’ slaagt hij erin zelfs de meest veeleisende foodies keer op keer te verrassen. Bottura is in alle opzichten een echte Italiaan: gepassioneerd, flamboyant, stijlvol gekleed en… autoliefhebber.

Het is dan ook geen toeval dat Bottura Maserati Ambassador is en zichzelf van punt A naar B verplaatst met een Levante. De Chef vindt in deze wagen alles terug wat zijn keuken groot gemaakt heeft: kwaliteit, intensiteit, klasse en een vleugje extravagantie. Perfect om in stijl naar de opera te rijden of een lokale kaasboer te bezoeken en met honderd kilo Parmezaan in de koffer terug te keren naar zijn Osteria in Modena. Of Maseratisti hun wagen voor de deur van Osteria Francescana mogen parkeren, weten we niet. Maar het restaurant is, om het in Michelin-bewoordingen te zeggen, een omweg meer dan waard.

www.osteriafrancescana.it

DRIETAND | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | 41

Tekst & foto’s: Dirk Rumpff

La nouvelle Khamsin est arrivée

M

aseratista Dirk Rumpff kocht een Khamsin en reed er helemaal mee naar Modena. Toegegeven, de auto-onderdelen die hij had besteld, konden ook per koerier thuis worden geleverd. Maar bestaat er een betere manier om je dream car te leren kennen dan een road trip? Het nuttige aan het aangename koppelen, zoals dat heet. Het werd een vuurdoop voor zijn Khamsin die, net als alle Maserati’s, niet altijd even volgzaam was maar hem een onvergetelijke ervaring bood waar geen enkele moderne Autobahnfahrer tegenop kan.

42 | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | DRIETAND

Een trip van 4.000 km met een Italiaanse diva aanvatten en dat een vakantie noemen… Velen noemen je naïef, of gek. Tel daarbij hydraulische remmen, koppeling én sturing van Franse makelij.

Dan mag je je verwachten aan dramatische scènes die zelfs een opera van Puccini overtreffen. Critici van de samenwerking in de late jaren zestig tussen Citroën en Maserati hadden alvast gelijk. De hydraulische remmen zorgden inderdaad voor problemen, wat ons even op de rand van een mentale ‘brake-down’ bracht. Maar dat kon de pret nauwelijks drukken op onze trip.

Khamsin en Sebring: green is the new black.

Er zijn Khamsins en Khamsins.

Como, here we come.

Zoals zovelen greep ik naast een van Gandini’s meesterwerTijdens een Maserati meeting maakte ik al een testrit. Het ken voor de hype losbarstte. Tot ik enkele jaren terug een werd meteen duidelijk dat het A/C systeem onder handen Khamsin restauratieproject te koop zag in Tokyo... Dit was genomen moest worden voor ik koers kon zetten naar Italië. mijn ultieme kans en ik greep ze met beide handen. Ook al Maserati V8 motoren blijken van nature even heet aan vertelden mensen van de garage en de realiteit me dat de te lopen als de vurige uitstraling van hun koetswerk laat restauratie van een Khamsin een gigantiuitschijnen. En de plaatsing van de drysump sche uitdaging is, ik kon er niet aan weerDeze droom wilde motor – vlak tegen de cabine – deed er nog staan. Ja, het zou me oneindig veel tijd en een schepje bovenop. Ik vraag me af of de ik niet opgeven geld kosten. Maar deze droom wilde ik niet naam Khamsin niet zozeer werd geïnspireerd opgeven. Ik vond een even gepassioneerde door een woestijnwind dan wel door wat er Khamsinista die de wagen wilde laten overkomen uit het uit de luchtsleuven komt tijdens het rijden. Zelfs een nieuw land van de rijzende zon en slaagde erin mijn bank te overA/C systeem hielp niet om de cockpit te koelen, dus deden tuigen dat Italiaanse design-iconen leuker zijn dan Bitcoins mijn mecanicien en ikzelf maar wat extra deodorant op voor om in te investeren. Alleen… ik verslikte me toch wel in de we naar het Comomeer vertrokken waar we werden verwacht complexiteit van dit project. Een Khamsin restaureren doe op het Concorso D’Eleganza. je niet op een week. Toen ik kort daarna een exemplaar zag Tevreden glimlachend zag ik dat de motor aan een nordie al min of meer in orde was, besloot ik dit exemplaar te male temperatuur draaide tijdens het eerste uur stop & go, bij kopen. Voor het restauratieproject vond ik een andere Maseeen buitentemperatuur van 30°. We reden vlot naar München ratista met veel passie en geduld. Iedereen gelukkig dus. En terwijl we aan een snelheid van 180 km/u nog vlotter werden van geluk gesproken: het gevoel om plaats te nemen achter ingehaald door Mercedes Sprinter bestelwagens. Het lijken het stuur van een Khamsin, de sleutel om te draaien, het wel de nieuwe Concordes van de snelweg. In de hoofdstad geluid te horen én ermee kunnen rijden, is nauwelijks met van Bavaria konden we topdesign uit de jaren ’60 en ’70 woorden te beschrijven. Ik bestelde de nodige onderdelen met elkaar vergelijken toen een vriend kwam aanrijden met en besloot om ze ter plekke in Modena op te halen, samen een prachtige groene Sebring. De volgende dag passeerden met de mecanicien die de wagen zou reviseren. We kozen we het Zwarte Woud en ging het over de Zwitserse Autodus voor een road trip – en avontuur. bahn verder alvorens we de groene K aan een nieuwe test

DRIETAND | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | 43

onderworpen: de San Bernardino pas. De directe hydraulische elektrisch contact was, maar werd snel met mijn neus op de sturing heeft altijd wat tijd nodig om zich aan te passen aan feiten gedrukt toen ik niet meer kon stoppen of sturen. Op hoge snelheden. Een niesbui is al voldoende om de wagen dat moment reden we gelukkig aan wandeltempo waarvan rijvak te laten veranderen, maar het door er geen ongelukken gebeurden. De liter laat je ook toe om moeiteloos de scherpe LHM die we mee hadden in reserve vloeide Een niesbui is bochten van de pas te nemen. Boven op de vrijwel ogenblikkelijk weg en al na enkele al voldoende om meters stonden we weer stil. Nog steeds top namen we de tijd voor een obligatoire de wagen van fotoshoot van de Khamsin in de sneeuw. in Zwitserland maar vlak aan de Italiaanse Daarna maakten we kennis met een ander grens. Stilstaan met een Italiaanse exoot, de rijvak te laten voordeel van de hydraulische remmen: ze motorkap openen en de gereedschapskist veranderen faden niet op lange afdalingen als je lui bent bovenhalen… Het is voldoende voor nieuwsmet de versnellingspook. gierige blikken, zeker aan een grensovergang.

Ach, we bezorgden mensen die stonden aan Aaah… de charmes van een vintage Italiaan. te schuiven aan de grensovergang wat entertainment.

Toen we dicht bij de Zwitserse grens van de Autobahn Jammer genoeg konden we geen LHM vinden in de af gingen, floepte een lampje aan in het midden van het dichtstbijzijnde benzinestations. We voelden er ook weinig instrumentenpaneel. Het zei simpelweg: STOP! Ik had al voor om de auto terug te slepen van waar we gekomen waveel gelezen over de befaamde groene wig en wist dat dit ren, dus zat er niets anders op dan het lek te dichten. Daarna geen goed teken was. Als dit lampje gaat branden, heb je konden we de grens oversteken en arriveerden we in het ongeveer 10 seconden voor de remmen, koppeling en stuholst van de nacht, begeleid door de donder en bliksem van ring dienst weigeren – een beangstigend moment wanneer stormweer, het Comomeer. Met zweterige handen aan het dit ook echt gebeurt. Eerst dacht ik nog dat het een slecht stuur kwamen we aan bij het eerste benzinestation in Como.

Een Sebring vanbinnen: pure klasse.

44 | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | DRIETAND

Elegant vanuit elke hoek, de Maserati Khamsin.

’s Nachts gesloten uiteraard, maar het gaf ons hoop voor de volgende dag.

Werken aan de wagen. ’s Anderendaags was het lek herstellen prioriteit. Tijdens onze eerste dag aan het Comomeer volgden we het Concorso D’Eleganza dan ook via Instagram. We vonden de lekkende leiding al snel en het vervangen duurde slechts enkele uren.

Daarna konden we terug de weg op met de Khamsin. Toen we strak in het pak present gaven op de receptie in Villa Erba, verraadden enkel onze handpalmen, nog wat vuil en verweerd van het werk aan de wagen, waar we die dag mee bezig geweest waren.

Nadat we vele prachtige wagens konden bewonderen aan de oevers van het Comomeer, ging het verder naar de charmante en verlaten Villa della Quercia. Dit kleine hotel vlakbij Lago Maggiore voert je helemaal terug naar het Italië van de jaren ’60. Je kan er genieten van een prachtig uitzicht, zonder dat de betovering wordt verbroken door toeristische massa’s. Vooral mijn co-piloot genoot van de mooie omgeving terwijl ik me in de eerste plaats op de weg concentreerde.

Onze navigatie leidde ons langs het 16de eeuwse Sacre Monte, een ensemble van kloosters en kerken verborgen in de bergen en destijds veel gebruikt door pelgrims op hun weg naar het

zuiden. Het was regenachtig die dag, wat de speciale sfeer in de omgeving een extra dimensie gaf. We voelden ons gepriviligieerd om deze heuvels te beklimmen met enkele honderden pk’s, vergeleken met de enkele paarden waarmee men het honderden jaren geleden moest doen. De weg daarachter naar Turijn voerde ons naar de voormalige industriële stad van Ivrea waar Olivetti enkele architecturale pareltjes neerzette. Vandaag zijn ze in bouwvallige staat, maar met hun recent verkregen UNESCO-status is er terug hoop op restauratie. Wij stopten alvast even voor een uitgebreide fotoshoot met de Khamsin tegen deze achtergrond.

Langs kleine en winderige wegen reden we verder zuidwaarts naar Portofino op de autosnelweg. Veel meer dan de gehavende Duitse Autobahn is de Italiaanse snelweg perfect om ontspannen te cruisen. Enkele keren kwamen we in de verleiding om het gaspedaal stevig in te duwen, maar we besloten ons vakantiebudget toch maar te sparen en snelheidsboetes te vermijden. Ook de Khamsin werd twee dagen gespaard tijdens een deugddoende pauze aan de kust voor we hem naar zijn geboorteplaats in Modena zouden terugbrengen.

Thuis bij Franco Talli.

Op enkele decennia tijd is er veel veranderd in de Maserati fabriek in de Viale Ciro Menotti. Je kan je nauwelijks nog

DRIETAND | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | 45

Met de Khamsin in Ivrea: twee boegbeelden van industriële vormgeving en architectuur.

voorstellen wat het 45 jaar geleden moet zijn geweest onder het Citroën-leiderschap. Het attente veiligheidspersoneel verwittigde de receptie van onze komst en opende de poort. Een elegant geklede vrouw op stiletto’s kwam ons tegemoet en vroeg naar de reden van ons bezoek. Toen we haar vertelden dat we een afspraak hadden, keek ze even naar ons vreemde voertuig en vroeg met een typisch Italiaans accent: “Is dit een Maserati?”

Een warmer welkom kregen we van Franco Tralli en dochter Francesca. Ze overhandigden ons de onderdelen die we in de weken en maanden voor ons bezoek hadden besteld.

Er gaat niets boven de kennis van een man die zijn leven geeft voor het behoud van schoonheden zoals de Khamsin.

Hopelijk zetten toekomstige generaties zijn werk verder.

In Modena werden we ontvangen door onze vriend en enthousiasteling Manuel Bordini. Hij had een uitgebreide collectie Maserati’s alvorens hij zijn focus verlegde naar wagens met Italiaanse styling en Amerikaanse aandrijving. Een andere vriend uit Berlijn met zijn vroege Porsche 928 vervoegde het team. Samen trokken we door de Apennijnen, richting Toscanië.

De auto’s voelden bijna te groot aan voor de smalle bochten.

We vroegen ons af hoe moderne SUV’s de wegen nog heelhuids op geraken hier. Met de Khamsin ging het beter dan verwacht.

Geen oververhitting, geen lekken, enkel een bedieningselement van de ruiten dat dienst weigerde. Voor de rest konden we volop genieten van deze haast buitenaardse ervaring. Niettemin kostte het ons een hele ochtend en heel wat gevloek om de kabel voor de ruitenbediening terug op zijn plaats te krijgen. Gelukkig was er een zwembad naast onze agriturismo, zodat ook onze medereizigers zich niet verveelden.

46 | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | DRIETAND

Heeft er iemand de sleutel gezien?

De Toscaanse landschappen en kleuren beschrijven is een haast onmogelijke taak. Voeg daar nog middeleeuwse dorpjes, fantastische wijndomeinen en goddelijke culinaire verwennerij aan toe, en je weet: beter dan dit wordt het niet.

Na het zonnebad van de Khamsin in Montepulciano steeg zijn watertemperatuur plots tot verontrustende niveaus. We dachten eerst aan een defecte meter maar zagen toen dat de ventilatoren langer bleven werken dan normaal. Een infrarode thermometer die ons uitsluitsel kon geven, vonden we niet meteen. We gingen er van uit dat de thermostaat niet de oorzaak kon zijn van de oververhitting. Verder onderzoek toonde aan dat er een kabel was losgekomen van de waterpomp. Het is een veel voorkomend probleem bij de Maserati V8 waar ik al eerder voor gewaarschuwd was, maar nu aan den lijve moest ondervinden. We konden het niet meteen herstellen, dus gooiden we het overgrote deel van onze bagage in de ruime koffer van de Porsche 928 die ons vergezelde. Strak plan, tot we merkten dat de sleutel van de Porsche samen met onze bagage veilig opgesloten zat in de koffer. Daar stonden we dan. Dus boekten we in het dichtstbijzijnde tankstation met B&B een kamer. Na heel wat heen en weer getelefoneer en meer hulp van Tralli dan van de pechbijstand, konden we veilig vervoer terug naar Modena regelen voor onze Khamsin.

Een zegel op de ruit van de Porsche moest eraan geloven om de sleutel te redden, na eerdere en meer beschaafde reddingspogingen. Uiteindelijk slaagden we erin vierentwintig uur nadat we waren gestrand terug te vertrekken.

De Khamsin kon alvast op veel belangstelling rekenen in het tankstation, zeker bij de oudere locals die zich dit model nog herinnerden van vroeger. Positief was dat we nu konden

genieten van een goed werkende A/C, slechts één parkeerplaats nodig hadden en veel minder benzine verbruikten met de Duitser. Twee dagen later werden we terug herenigd met onze Khamsin bij Tralli in Modena. Als je hem toevertrouwt aan iemand die deze wagens al meer dan 50 jaar kent als geen ander, weet je dat hij in goede handen is. De Khamsin reed beter dan ooit tevoren toen ik terug het stuur nam en we genoten van de Modenese omgeving.

Racen met mobilhomes.

De dag erop was het helaas al tijd om terug huiswaarts te keren. We sloegen nog wat zeldzame auto-onderdelen en minder zeldzame Italiaanse lekkernijen in en zetten koers naar Duitsland. De trip over de Brenner snelweg leek ons een grote uitdaging, maar na de San Bernardino pas nam de Khamsin alle twijfel weg. Het ontstekingsmechanisme haperde soms even, maar dat was het enige. We hielden dichtbij

het Oostenrijkse Kufstein halt bij een kleine chalet, eigendom van een bevriende familie – een laatste stop om de Khamsin en onszelf wat ademruimte te geven. Na een frisse duik in een nabijgelegen bergmeer, gingen we terug de weg op voor een trip van 1.100 kilometer naar Berlijn. De laatste 500 km legden we af tussen de mobilhomes gezien de Italiaanse diva veel vermogen verloor, vooral bergop. Goed voor ons verbruik wel, gezien we zelden sneller gingen dan 100 km per uur, maar niet wat je noemt een Italiaanse furie. Het probleem werd later verholpen in Berlijn – ‘fuel starvation’, zo bleek.

Khamsin forever.

Samengevat: een trip van 4.000 km met een delicate vintage diva zoals de Khamsin vraagt een goede voorbereiding, sterke zenuwen en veel flexibiliteit. Met een moderne wagen zou de trip ongetwijfeld veiliger en comfortabeler geweest zijn. Maar dat wilden we natuurlijk niet. Wij gingen voor de beleving die enkel een Italiaanse vintage klassieker kan bieden. Ondanks enkele momenten van frustratie voelen we dat de band met onze Khamsin alleen maar sterker is geworden. Je wagen zelf ergens naartoe rijden, is toch nog iets anders dan hem per trailer naar een concours transporteren. Af en toe ga ik de weg op met de Khamsin. Dan rijd ik in de omgeving rond Berlijn en denk ik terug aan deze onvergetelijke reis. Hetzelfde gevoel heb ik overigens bij de kleren die ik toen droeg. Zelfs na verschillende wasbeurten ruiken ze nog naar benzine. Het leven van een Maseratista kan mooi zijn.

Herinneringen aan een onvergetelijke reis.

DRIETAND | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | 47

TONY’S MASERATI #1

De schoenen van Hergé

H

et is u, waarde lezer, waarschijnlijk nooit opgevallen toen u als kind of jonge adolescent, de avonturen las van Kuifje, kapitein Haddock, professor Zonnebloem en Jansen & Janssen. Mij ook niet tot een oude vriend van me er op wees nadat hij deze foto zag van de u welbekende Tazio Nuvolari. Schoenen. De schoenen zoals Hergé ze tekende in zijn oudste verhalen van de jonge reporter die naar Amerika en Afrika ging. Je ziet in die verhalen namelijk een model van schoen waarvan ik dacht “zo werden ze nooit gemaakt, die Hergé kan geen schoenen tekenen”. Tot deze foto dus, en mijn oude vriend.

Het gaat hier dus duidelijk over de man, in golfbroek, die vanop het muurtje toekijkt op de winnaar van de Grote Prijs van België, Tazio, die zittend op de “pointe Bordino” van zijn Maserati 8CM duidelijk aan verfrissing toe is. Dat model van schoen bestond dus echt in de jaren dertig, want dit is de Grote Prijs van 1933.

En wat een grote prijs, of moet ik zeggen “Grand Prix de Belgique” want het was toen natuurlijk allemaal in het frans te doen. Twaalf wagens aan de start; 5 Bugattis (Lehoux, Varzi, Williams, Dreyfus en Markiewicz), 5 Alfa Romeo’s van de Scuderia Ferrari (Chiron, Moll, Sommer, Borzacchini en Siena) en 2 Maserati’s (Nuvolari en Zehender). Nuvolari start vanaf de laatste plaats, maar passeert de tribunes na de eerste ronde aan de leiding en zet in de elfde ronde een nieuw record in de analen van het circuit: 148,587 km/h!

De Italiaanse “campionissimo” is werkelijk niet te stoppen en houdt het tempo onwaarschijnlijk hoog, natuurlijk ten koste van de andere rijders waarvan er vijf moeten opgeven; Zehender heeft problemen met zijn achteras en is al vier keer in de pits

geweest; Markiewicz geeft op met motorproblemen; even later geeft ook Zehender er de brui aan. Na 19 super snelle rondes moeten ook Chiron, Moll en Borzacchini opgeven.

Nuvolari leidt met meer dan twee minuten op Varzi en 4 minuten, 8 seconden op Dreyfus. Tijdens de 39ste ronde komt Varzi naar de pits met zijn linker voorband volledig plat met de kans zijn tweede plaats te verliezen aan Dreyfus. Maar door het snelle werk van zijn mecaniciens vliegt hij het circuit terug op nog voor Dreyfus en houdt zijn tweede plaats. En zo eindigt de “Grand Prix de Belgique” met de “campionissimo” eerst, Varzi tweede en Dreyfus derde.

Interessant is dat Nuvolari wist dat er problemen waren met de stijfheid van het chassis van de 8CM en besliste de vrijdag voor de race om de wagen binnen te brengen bij Imperia om die te laten modificeren en te verstevigen. Ook werden de stuurinrichting en zelfs de schakelpook aangepast.

Tijdens de testritten op zaterdag blijkt dat de baanligging enorm verbeterd was door de aanpassingen van Imperia.

De foto zelf is een van mijn populairste beelden en was een van de ongeveer 5000 originele plaatnegatieven die ik aankocht in 1996. Het was mijn eerste fotoarchief dat ik kocht en is oorspronkelijk afkomstig van Photo Robijns uit Luik.

Vandaag zou het een foto-agentschap heten, maar toen was dat gewoon een reportage agentschap dat met verschillende fotografen werkte en die alles, letterlijk alles wat om en rond Luik gebeurde, vastlegden op plaat, letterlijk dus.

Dit is een glasplaat negatief van ongeveer 10 bij 12 centimeter en dus, zoals u kan zien, mooi scherp. Het lijkt trouwens een beeld uit een of andere oude film en - met een beetje fantasie - zie je daar Robert Mitchum en Robert Duval tussen staan.

Tony Adriaensens woont en werkt in Antwerpen en groeide op in een gezin waar grafische kunst, fotografie en auto’s alom present waren. Hij erfde de autosportmicrobe van zijn vader, die een grote passie had voor motorsport en F1 in het bijzonder. Tony begon op vroege leeftijd met autoboeken verzamelen en was vooral geïnteresseerd in Italiaanse auto’s, met name de Alfa Romeo GTA. Omdat hij in bestaande boeken onvoldoende detailinfo kon vinden, besloot hij om ze dan maar zelf te schrijven. Zijn eerste boek ‘Alleggerita’ verscheen in 1994, gevolgd door een tweede project, genaamd ‘Ottovu’, een prachtig tweedelig boek over de Fiat 8V- en Siata-derivaten. Vandaag werkt Tony aan een driedelig boek over het sports car racen in Californië in de jaren ‘50. Dit driedelige werk telt 1560 pagina’s en heet ‘Weekend Heroes 2’. Meer info op www.corsaresearch.com

48 | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | DRIETAND

DRIETAND | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | 49

OOK DIT IS EEN MASERATI

#11

Tekst: Wim Cerstiaens

Alfa Romeo Brera Prototype 2002

Vooreerst willen we benadrukken dat het Alfa Romeo Brera prototype uit 2002 weinig te maken heeft met de Alfa Romeo Brera die gewoon te koop was bij de dealer van 2005 tot 2010.

50 | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | DRIETAND

De oorspronkelijke Brera, die zijn naam ontleent aan de gelijknamige kunstenaarswijk in Milaan, was voor het eerst te zien als conceptauto op het Autosalon van Genève in maart 2002. De wagen was ontworpen door de beroemde designer Giorgetto Giugiaro en beschikte over de 400pk motor en het chassis van de Maserati 4200 Spyder. De carrosserie was volledig van carbon en de auto had kenmerkende vleugeldeuren en een zeer luxueus interieur. De Brera was destijds zo vernieuwend en opvallend dat Alfa Romeo hiermee de prijs “Best of Show” wegkaapte op het autosalon van Genève. Daarna heeft de auto nog tal van internationale onderscheidingen behaald, waaronder de Challenge Bibendum en opnieuw de “Best of show” op het Concorso d’Eleganza Villa d’Este. In 2004 won de Brera de Compasso D’Oro, de meest prestigieuze en invloedrijke design award ter wereld. “Zelden werd de complexe combinatie van volumes waaruit de carrosserie van een auto bestaat, uitgedrukt met zulke duidelijke, essentiële, harmonieuze lijnen: het resultaat is één van de mooiste, meest

fascinerende auto’s die ooit zijn gebouwd”, aldus de motivatie van de jury.

Wegens dat succes heeft Alfa Romeo daarna Giugiaro gevraagd een productieversie te ontwikkelen die echter een ander onderstel (voorwiel- of vierwielaandrijving) en motoren (4- en 6-cylinders) kreeg. Vandaar dat het ontwerp en de proporties afwijken van het prototype. Ook met het productiemodel werden niettemin prijzen gewonnen voor het mooie design van de wagen. Op 16 januari 2006 won de Brera de prestigieuze Europese Prijs voor automobieldesign. Even later werd de Brera tot “Mooiste Wagen van het Jaar” verkozen op

La Bella Diva Maserati Quattroporte III in The Godfather III: “I’ll arrive in a car you can’t ignore.”

Er is maar één auto die voldoet voor Don Corleone en dat is een Maserati. In The Godfather III laat de Commendatore (Al Pacino) zich rijden in een Maserati Quattroporte III. De limousine komt meer dan eens uitgebreid in beeld, onder meer in een opgemerkte entrée te lande in een Siciliaans dorpje. Je ziet meteen wie de bovenbaas is. Regisseur Francis F. Coppola begrijpt als geen ander hoe Maserati de chique, passionele Italiaanse ziel verbeeldt en brengt de wagen gracieus in beeld. Bekijk de intrede in Sicilië zelf op YouTube. Tik ‘maserati godfather’ in en geniet van La Bella Diva in volle glorie. https://www.youtube.com/watch?v=0yBsIsWLnlg

het Festival Automobile International in Parijs.

Het idee van een op een Maserati gebaseerde Alfa was daarmee echter niet van de baan. Alfa Romeo zou in 2003 de 8C Competizione presenteren, maar daarover meer in een volgende aflevering.

DRIETAND | NUMMER 11 - DECEMBER 2019 | 51

Drive your Maserati dream RESTAURATIE, ONDERHOUD EN VERKOOP VAN MASERATI KL ASSIEKERS

+32 (0)474 78 00 80

WWW.MISTR ALCL ASSICS.COM